Verschil tusschen rechtsch of linksch?
T
Het Zeemonster
Nagasaki
van
l
ii
D
heeft
wekt.
I
S'Cet aan den da^
F 750.-
F 250.-
van
De zorgen
Jimmy
I
TEGENO VERGESTELDE
MEENINGEN
i
r
DONDERDAG 1 APRIL 1937
1
De hongerige
Merkwaardige proeven
Sir Eric Phipps
Nieuwe boeken
Van katholieke tchryver»
Het onvrijwillige bad, of de al te scherp geslepen schaatsen
I -
,1* f A
j
F
i"
A
311
178
I80
Redemptoristen-College
te Vaals
Engeland» nieuwe ambassadeur
te Parys
I
Geen onmiddellyke betrekkingen
tuuchen begaafdheid en links
of rechtshandigheid
bij verlies van een hand.
Het echtpaar Eva PrawitzWeiss,
welks prestaties in het kunstrijden op
de schaats alom de aandacht trekken
hazenwindhond i
I
AÏÏD A op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringzvoorwaarden tegen p 7^0 bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 bü een ongeval met
J Tl O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen VFVFe verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen «-ëvëe“ doodelijken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
•Ken
veel
I
o
auto op 'n drogen weg tot stilstand
Met veel ruzi» kwan.en Drein en Piet aan den oever van de
maar
Laat ik Je niet to
ren
Chester,"
Je
staat
'er~.
Gele Zee. Ze hadden veel geluk, want toevallig ontdekte Plet
Prikkel een groot vlot, dat daar kant en klaar lag. „Als we het
zeemonster daar eens op vastbonden," stelde Piet voor.
Nauwelijks hadden ze zes passen gedaan of Drein Drentel
begon den stationschef uit te schelden. Dit was natuurlijk erg
flauw van “Drein. De stationschef werd erg kwaad en gooide
een seintoestelletje, dat hij in zün hand had, naar hem toe.
Natuurlijk kreeg Piet Prikkel bet tegen zijn hoofd aan.
(Bijzondere correspondentie)
e benoeming van Sir Erie Phipps, tot nu
toe ambassadeur van Groot-Brittannië
te Berlijn, tot ambassadeur te Parijs,
in Frankrijk levendige voldoening ge-
1 meter
4 metgf
1 meter
16 meter
I
UlllllllHIllllIHtiiuilllUlllimilllllllllllllllllllilH'IIHIIHIIIIlimilHUUlll
DOOR P O WODEHOUSE
HIIIIIIIIHIIIIIIIlIlllIlllllllllllillIlllHItlIlllllKIIUMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIi
47
Hjj hield op. Hij zag de val, waarin hjj ge-
lang doorgegroeid en wie zou kunnen zeggen hoe
sterk het thans was.
Annie deed een pas naar voren en bleef toen
Weifelend staan. Toen, alsof zij zich had be
dacht, kwam zij dichterbij en raakte zijn mouw
aan.
.Het spijt me,” zei ze.
Het was stil.
.Het spijt me!....
ZÜ ging weg. Zachtjes sloot ze de deur achter
zich. Jimmy wist nauwelijks, dat zij was weg
gegaan. Hij zat in den diepen stoel en staarde
naar de zoldering, zonder iets te zien. En toen,
hoeveel minuten of uren later dat was, zou
hij niet hebben kunnen zeggen. deed een
zcherp geluid van de kruk van de deur hem op-
ztaan. Kwam Annie terug?
Dit idee vond bij Drein veel bijval en weldra zaten ze op het
vlot, nadat ze bet zeemonster er goed op hadden vastgebonden.
De zee was erg rustig en ae vonden het beiden een prettig
tochtje. Na drie dagen was de aardigheid er af en ae waren
blij, dat ze land ontdekten.
loopen was, nu duidelijk voor zich. Hij kon dien
schurk niet ontmaskeren, zonder zichzelf bloot te
geven,
terug.
Crocker....
kleine en dwaze grief, maar het was al vijf jaren
een voet of een oo*.
kende Nederlandacbe heiligenlevens een nieuw
juweel toegevoegd. Naar ons door den uitgever
Paul Brand te .Hilversum wordt bericht, zal dit
voltooide werk ndg dit voorjaar in boekvorm
verschijnen. Het zal verlucht worden met een
aantal merkwaardige, deels tot heden - nooit
gepubliceerde, foto's en bescheiden, betrekking
hebbende op leven en persoon van den pastoor
van Ars.*
En daar schrok hjj nog steeds voor
Annie’s vooroordeel tegen Jimmy
mocht dan geworteld zijn in een
zonder twijfel omdat het leven in U.S.A, zoo
veel duurder is.
De ambassadeur ontvangt ook nog 10.000
francs kleedgeld voor zijn rijk met goud be-
stikte ambtskleed!), op voorwaarde echter, dat
zijn kleermaker zich strikt aan bet voor eens
en voor altijd voorgeschreven model houdt.
De Engelsche ambassadeur, die te Parijs zoo
vaAk de mode aangeeft, wanneer hij rok of
smoking draagt (Sir George Clark deed dit in
hooge mate), mag zich niet de minste phanta-
sie veroorloven in zijn ambtsgewaad Negen
knoopen van voren, twee achter, twee op de
nanden: daarvan mag niet worden afgeweken.
Wat nu Sir Phipps persoonlijk betreft, hl)
heeft een zeer goede Pariische pers. Om te be
ginnen merkt men op. dat hü reeds langer in
de Parjjsche hoofdstad heeft gewoond dan de
meeste Parijzenaaars. in totaal zeventien jaren,
verdeeld over vier periodes van woonachtigheid.
de eerste als student aan de Sorbonne, waar
hij het baccalaureaat in de letteren behaalde.
Zijn eersten dlplomatieken post bekleedde hü
vóór den oorlog als secretaris van Sir Francis
Bertie. Parijs is overigens erfelük in de familie
der Phipps’. De vader van Sir Eric. Sir Con
stantine was Britsch gezantschapsraad te Parijs,
zjjn grootvader was de ambassadeur zelf, op
volger van mannen met beroemde namen als
Wellington. Lord Lytton, markies Du ff erin en
Lord Derby.
Lady Phipps is een zuster van de charmante
en zwijgzame Lady van Sittart, echtgenoote van
den staatssecretaris aan het Foreign Office.
Wat de katholieken zal interesseeren: zü ging
over tot bet katholicisme, zü doet aan poëzie
en gaf zelfs in het Fransch een boekje uit over
een barer kinderen, dat erg beviel aan André
Maurols. Haar vader was Sir Herbert Ward,
die beeldhouwde en die onder den titel .Mon
sieur Poilu” een boek uitgaf, waarin hij den
heldenmoed der Fransche soldaten in den we
reldoorlog verheerlükte. Voor de toewijding,
waarmee hü in de Vogezen de gewonden ver
zorgde, werd hü tot ridder in het Legioen van
Eer benoemd en begiftigd met het Fransche
oorlogskruis. Lady Phipps heet de edelmoedig
heid en grootheid des harten van haar vader
te hebben geërfd.
In de kloosterkerk hebben de zeereerw. paters
Redemptoristen te Vaals een indrukwekkende
afscheidsplechtlgheid gehouden, in verband met
de sluiting van het St. Clemenscollege. het Ju
venaat van de Dultsche provincie. De plechtig
heid werd door tal van geloovigen bü gewoond.
In 1873 vestigden zich de Dultsche Redemp
toristen tn VaaM, als slachtoffers van den „Kul-
turkampf". In 1931 vestigden zich Redempto
risten van de Nederlandsche provincie in bet
klooster, doch in 1938 verlieten ze wederom
Vaals en vertrokken naar het nieuwe klooster
Nebo bü Nijmegen. De Dultsche Redemptoristen
keerden weer terug.
Toen werd een deel van bet klooster Inge
richt als Dultsch retraitehuis, bet ,J3t. Joseph-
helm”. Wegens de grensvoorschriften en niet
het minst wegens de devleaen-bepallngen, rezen
groote moellükheden, moest het studenten
college gesloten worden. De studenten zijn over
geplaatst naar Bonn. In het klooster zün 7
paters en enkele broeders achtergebleven. De
paters zullen zich blijven belasten met de ziel
zorg. De zeereerw. pater Schmitz, die reeds
langer dan een halve eeuw in Vaals vertoeft,
blüft eveneens in Vaals, waar hü zeer populair
is ook als biechtvader.
erwül in vroeger Jaren de linkshandigheid
beschouwd werd als een toevallige on
deugd, een licht teeken van achterlük-
beid, door opvoeding te corrlgeeren, hebben de
hedendaagschê psychologie en paedagogle over
bet linksch zün hun eigen standpunten.
Alfred Adler, de schepper van de Indlvidual-
psychologle, haalt de linkshandigheid graag aan
Voor de Franschen staat bet vast, dat de
benoeming tot ambassadeur te Parijs de hoogst
denkbare bekroning is van de loopbaan van
een Britsch diplomaat. Hlerbü is natuurlük een
dosis Ijdelheid in het spel, die den Franschen
Parijs nog altüd als het middelpunt der wereld
‘doet zien.
De Franschen geven toe, dat deze benoeming
hun nationale ijdelheid wel een beetje streelt
en zü hopen ook wel, dat deze benoeming de
nationale üdelbeid der Dultscbers wel een beet
je kwetsen zal. Beteekent de promotie van Sir
Eric Phipps niet, dat de Engelsche diplomatie
aan Parijs toch altüd nog meer belang toekent
dan aan Berlün, en dat ,4n dlplomatlcis” al
thans Berlün „nicht über alles" gaat?
Dat men met een werkelüke promotie te doen
beeft, moeten ook de cüfers bewüaen, die een
onbescheiden boulevard-blad publiceert.
Behalve het penoonlüke honorarium van den
ajnbatandëttr té Parijs, 360.000 francs per
jaar bedraagt, toucheert hü bovendien de som
vzw 1904.000 francs voor, representatie-tosten.
De vertegenwoordiger van Groot-Brittannië te
Berlün toucheert minder dan 600.000 francs.
De ambassadeur te Parijs is, dan ook de best
betaalde van allw diplomatieke vertegenwoordi
gers, die Groot-Brittannië op het Europeesche
vasteland onderhoudt en slechts de ambassa
deur te Washington leeft op grooteren voet.
,4e gaat dus naar mevrouw Pett en zegt, dat
je Jimmy Crocker bent en dat ik een schurk
ben en dat je alleen maar gedaan had. alsof
je me herkende maar me in werkelükheid nog
nooit hebt gezien?”
„Precies."
„O, dan doe maar geen moeite!” Hü lachte
hartelük. ,Jk zal niet beweren, dat het niet
handig zou zün. maar het is al een beetje oud.
Het spüt me werkelük voor je, maar ik heb daar
al eerder aan gedacht, dan JU- Ik ben na de
lunch direct naar mevrouw Pett gegaan en heb
haar iets in dien zin verteld. Denk je nu wer
kelük. dat ze jou dan ook nog zal gaan geloo-
ven? Ik garandeer je, dat ik de hoogste troeven
heb. Je zult er niet in slagen, mü bü haar nog
verdacht te maken."
Vervolgens zal bü dezelfde uitgeverij het licht
zien een apologetische roman, getiteld Journaal
van een Doode, door Jan Derka. Het is de eer
ste maai, dat van dezen jongen auteur een ro
man in boekvorm het licht ziet. Hü publiceerde
indertijd m de G.G.G.-reeks een kleine drama
tische schets, getiteld „Oordeel” en stond aan
verschillende tüdschriften gedichten en drama
tische fragmenten af. Jan Derks, die mede
redacteur was van De Nieuwe Gemeenschap,
doch zich uit dit maandblad terugtrok, waarna
het ophield te bestaan, heeft ook de redactie
gevoerd van het weekblad Vrijdag. Zün roman
„Journaal van een Doode", zoo vernemen wü
uit bet prospectus van Paul Brand, „verdedigt
den geloovigen mensch tegen de aantijging, dat
hü niet moedig genoeg zou zün om bet leven te
beamen zooals het De hoofdpersoon, die
aanvankelijk er naar streeft, zander God „eer-
lük en vermetel" te leven, komt tot de gevolg
trekking. dat de waarlük levende mensch óf ge-
loovig moet zün óf dom. Langs welke wegen hü
hiertoe komt, zal de roman ons verhalen.
Tenslotte kondigt Paul Brand voor het voor
jaar aan een nieuw boek van Anton van Duin
kerken. dat ten titel zal dragen „Verscheurde
Christenheid". Hieromtrent deelt t prospectus
mede:
„In dit boek tracht de schrijver te verklaren
om welke redenen de invloed van de christelijke
liefdeleer op de geeetelüke ontwikkeling van
Europa sedert de zestiende eeuw zoo sterk af-
mgn. Hü ontleedt de kenmerken van de be
schavingsperiode. die achter ons ligt, in het
licht van de Evangelische openbaring. Eerst
wüst hü op het nieuwe wereldbeeld, dat om
streeks 1500 ontstaat, om vervolgens de groote
maatschappelüke, wüsgeerige en staatkundige
strevingen van bet humanisme te schetsen. De
geestesgesteldheid, die aanleiding gaf tot de
Hervorming en de mentaliteit, welke na de
Hervorming ontstond, worden daarna geschil
derd. Hoe allerlei christelüke waarden, gemengd
met onchristelüke of zelfs anti-christelüke be-
standdeelen het schünbare evenwicht van de
burgerlüke samenleving bedreigen en boe deze
maatschappü zich hiertegen wapent, is het on
derwerp van de volgende hoofdstukken. Einde-
lük wüst de schrijver op de beginselen, volgens
welke het tragisch verscheurde Europa van he
den In Christus kan worden hersteld.
In den gewonen zin apologetisch is dit werk
niet. Het wekt echter op tot bezinning over de
waarden die door bet evangelie aan de mensch-
heid werden gegeven. Het wüst op de christe
lüke mystlelf; en op de eenheid van het Mys
tieke Lichaam van Christus. Waarheden, die in
de praktijk ook door katholieken veronacht
zaamd werden, komen door de tragiek van on
zen tüd in nieuw licht. Nu blükt hoe wéér en
hoe onmisbaar ze zün, ook voor het practlscbe
leven. Pessimisme of defaitisme zün vreemd aan
dit boek, zooals aan al bet werk van desen
schrijver. Maar de stof, waarover hü den laat-
sten tüd, blükens vele kleinere publicaties, on-
ophoudelük nadacht, werd door hem behan
deld met een verantwoordelükheidsbesef, hem
opgedrongen door den ernst van den tüd."
'T *w»- 9
f e| Jongste nummer van het maandblad De
J Gemeenschap bracht wederom een frag
ment uit de levensbeschrijving van den
Pastoor van Ars, St. Jean Marie Vianney, door
Emile Erens. Doch deze maal was het de laat
ste. De boeiende biografie is voltooid en hier
mede is aan den beperkten schat der ultste-
IWMB?
Jimmy. „Omdat je morgen zoo ver hier vandaan
zult zün. als Je kunt. Tenminste als je gezond
verstand hebt.”
„Wat bedoel Je daarmee?”
„Dit als je morgen bü het ontbüt, dit huis
niet verlaten hebt, dan zal ik Je ontmaskeren.”
Lord Wisbeach vond zün positie niet bepaald
prettig, maar nu moest hü toch werkelük
lachen.
,Jü!”
.Juist.”
„Wie ben Jü dan wel. mannetje, dat je zoo
maar denkt, iemand te kunnen ontmaskeren?”
„Ik ben toevallig de neef van mevrouw Pett:
Jimmy Crocker."
Weer lachte Lord Wlsbeach.
„O. wou je het zoo probeeren?"
lm Puckeray was geen Jager, maar toch
P* beaat hü een.pracht van een hazenwind-
hond. Pim was kolossaal zuinig op zijn
hond en zonder het beest te verwennen, had het
een pracht leven.
Puckeray wist zün hond ,jn conditie" te hou
den. hü was trotsch op hem en hü was dol met
hem. Pim snoefde op zün hond bü al zün vrien
den. Doch hü bekende ook gulweg, dat hü al
leen om dezen hond veel gaf en totaal geen
interesse had voor andere honden, ook niet van
het hazenwindhonden-ras. En wie de geschiede
nis kende van Pim Puckeray en zün hazen wind,
kon die voorliefde volkomen begrijpen en waar-
deeren. Hü heeft mü die ook eens verteld op
een avond, dat ik hem als goeden buur bezocht
en we genoeglük bü het haardvuur 4n zün oude
Engelsche schouw zaten te rooken en genoten
van een glas wün. dat ons zün allerliefst
vrouwtje had ingeschonken.
Al eerder had Ik Pirn’s hond geprezen: ik
deed het ook nu, want zooals het dier daar op
een vacht bü het vuur lag uitgestrekt, was het
inderdaad een prachtige en hoogst elegante
hond.
„Die hond is in betrekkelüken zin een deel
van mün geluk.” zei Puckeray. Ik keek hem
waarschünlük wat ongeloovig aan.
,Ja, inderdaad." herhaalde Puckeray.
Je de geschiedenis van mün huweHjk?"
Ik schudde ontkennend het hoofd.
,Jfu ja, leder huwelük heeft zün geschiede
nis, maar de onze is wel merkwaardig, niet
waar, Mary?” vroeg Pim aan zün Jong vrouwtje,
dat als een volmaakt gelukkige vrouw bü ons
zat. werkend aan een prachtig stuk kant.
.Ja. vertel het nog maar eens." lachte zü en
In haar oogen stond de blüdschap van een
vrouw, die gelukkig is met het genoegen, dat
een man er in vindt over hun geluk te spreken.
.Je moet weten,” begon Pim zün verhaal,
„dat Ik mün vrouw leerde kennen in Sussex.
Haar vader had daar een prachtig landgoed en
een verschrikkelüke hobby: hü was dol op Ja
gen. Ik geloof, dat hü overigens meer gaf om
zün honden dan om de jacht. HU had een
pracht collectie en hazenwinden waren zün spe
cialiteit. Toen ik in Merryhlll kwam, behoorde
dit tot de eerste nieuwtjes, die ik hoorde. Kort
daarop maakte ik op de tennisbanen kennis met
zün dochter Mary. Vanaf dat moment," lachte
Pim, .Interesseerde mü de familie Devonshire.
Mary en Ik waren heel gauw meer dan goede
vrienden, maar onze zaak stond hopeloos. Er
was een concurrent, een zoon van Lord Bakons
had bü den ouden heer Devonshire de voor
keur. Hü bezat een klinkenden naam, relaties
en weet Ik wat nog meer; ik had vrijwel niets
anders dan het accoord van Mary.
Doch ook zü ^dst niet bü Devonshire te be
reiken, dat hü toestemming gaf tot ons huwe
lük.
„Ik vind Pim een heel geschlkten kerel” zei
hü steeds, „maar tot een huwelük kan ik, wat
hem betreft, mün medewerking niet verleenen."
Mary heeft hét toen met een list geprobeerd,
zü tastte Devonshire in zün zwak, om mü een
kans te geven. Luister.
Wü waren, wat meer gebeurde, op een avond
bü Devonshire uitgenoodlgd, Bakons zoowel als
ik. Wü vermaakten ons op de gebruikelüke en
van hartelüke gastvrijheid getuigende manier
en waren meer beleefd dan oprecht in onze be
wondering voor de verhalen van onzen gast-
„Schreeuw niet zoo! Ben je gek? Moeten ze
ons hooren?”
Jimmy haalde diep adem.
„Ik moet verder van je af gaan staan,” zei’
hü rustiger. ,Men kan nooit weten, wat er ge
beurt, als ik t niet doe. Ik wil Je niet ver
moorden.”
Hü ging langzaam achteruit tot bü de schrijf
tafel. Hü greep zich daar stevig aan vast. Hü
wilde voor alles niet overhaast te werk gaan,
en het zien van Gentleman Jack noodde anders
heel sterk tot vlug ingrüpen. Hü leunde tegen
de schrijftafel, terwül hü er zich met beide
handen stevig aan vast hield. Lord Wlsbeach
hield zich even stevig vast aan de kruk van
de deur.
.Juffrouw Chester,” zei Jimmy, zich ge
weld aandoende om zoo bedaard mogelük te
spreken, .heeft me zoo Juist verteld, dat zü
beloofd heeft, met je te zullen trouwen."
.Juist,” zei Lord Wlsbeach. .Morgen komt de
aankondiging in de krant.”
Hü had nog een opmerking op de lippen, maar
die sprak hü liever niet uit. Hü kon zich eigen-
lük niet goed Indenken, hoe Jimmy's gevoelens
op het oogenblik waren. Hü kon met geen moge-
lükheid begrüpen, wat Jimmy er voor bezwaar
tegen zou hebben, dat hü zich verloofde met
Annie. Niettemin was het duidelük, dat die
kwestie hem om de een of andere reden toch
aan het hart ging. Wisbeach constateerde overi
gens. dat Jimmy een heel stuk te groot en te
forsch van bouw was, om hem voor den gek te
kunnen houden. „Waarom niet?”
„Het komt morgen niet in de krant,” zei
I
ciale hondenbrood. Wie van de twee honden
daarvan het meeste eet, dien zal ik tot man
nemen.”
Ik moet eerlük toegeven, dat een dergelijke
dwaasheid uit den mond van Mary Bakons
even erg verwonderde als mü. En hoe kwam ik
aan een echten hazen windhond? Bakons had
relaties..,, maar Mary gaf mü 'savonds nog
goeden raad. ZTü wist iemand in Merryhill, die
een hond uit haar vaders kennell bezat en dien
mü wel zou willen afstaan Op den bewusten
avond, een week later, voelde ik mü hopeloos
bespottelük. toen al mün hoop en belangstelling
gevestigd was op een hond, die me totaal onver
schillig was. Ik behoef niet te vertellen, dat
mün hond winnaar werd en Mary's vader zün
toestemming gestand deed, want Je ziet ons hier
in ons eigen huis. Er is iets anders, dat ik i<
nog wilde vertellen.
Toet) we eenmaal getrouwd ^aren. begon na
de eerste maanden van ons huwelük mü een
onhistorische ontevredenheid te plagen. Mar.
bemerkte het wel en vroeg me er over, tenslotte
zelde ik baar
„Zie Je. Mary, Ik weet dat Je veel van me
houdt en Ik ben ook heel gelukkig met Je, maar
het ligt me niet goed, dat ik mün geluk eigen-
lük te danken heb aan toevallige omstandighe
den. aan de vraatzucht nog wel van dien stom
men hond daar.”
Mün vrouw gaf mü toen het antwoord, dat
mü mün rust teruggaf en er de redeu van Is.
waarom mün hond een eereplaats kreeg in huis:
..Beste Pim,” zei ze zei zü het nog wat har
telijker, maar dat doet er hier niet toe Je
wist toch dat Ik van jou hield en dacht je nu
heusch dat ik zoo'n dom risico zou genomen
hebben? Toen de honden kwamen, heb ik hen
den heelen dag onder mün hoede genomen.
Die van Baken heb ik, naar vaders wenschen
alles gegeven en Jouw hond.... kreeg niets'
tie der regelmatigheid va» de beweging gecon
troleerd werd. De leercapacitelt der belde han
den wordt anders bepaald. De wüae waarop, is
zoo eenvoudig, dat ieder het met gemak zelf
kan probeeren. Men begint een stok tusschen
de vingers van de rechterhand rond te draaien
van rechts naar links, op de wüze zooals een
tamboer-majoor zün staf laat cirkelen. Gedu
rende drie minuten gaat men hier mee door,
het aantal .geslaagde clrkellngen nauwkeurig
noteerend. Daarna probeert men dezelfde be
weging met de linkerhand In tegenovergestelde
richting en eveneens voor drie minuten. Wan
neer men dit een keer of zes herhaalt, zal bü
rechtshandlgen de linkerhand een lager gemid
delde van geslaagde draaiingen vertoonen dan
de rechter. Maar nu nemen we ter grootere
nauwkeurigheid de proef in tegengestelde rich
ting, dus draaien den stok met de rechterhand
haar rechts en met de linker naar links. Nu
zal uitkomen, of de rechtshandlge werkelük
een rechtshandlge is. In dat geval is ook nu de
rechterhand de linker de baas. Maar toont nu
de linkerhand meer vaardigheid, dan heeft
men met een geval van latente linkshandigheid
te doen.
Volgens dr. Bolton is het ook een latente
linkshandigheid, die sommige biljartspelers er
toe brengt, hun blljartqueue met de linkerhand
te hanteeren. terwül zü verder geheel rechtsch
zün. Zulke menschen kunnen zich zonder veel
inspanning tot dubbelhandlgheld ontwikkelen.
Tusschen begaafdheid en links- of rechts-
handigheld bestaan geen onmiddellüke betrek
kingen. De voornaamste oorzaak van de links
heid ligt in de neiging van onze hersens en ons
lichaam, af te wüken van de zuivere symmetrie
of het zuiver evenwicht. Een rechtshandlg
mensch Is llnkshersenlg, hetgeen beteekent, dat
de linker helft van zün hersens bü den aan
vang van Iedere beweging In functie treedt,
terwül iemand, die linkshandig is.... rechts-
hersenlg denkt.
me dat niet eerder gezegd hebt, na de lunch?"
.Dat doet er niet toe. Daar had ik mün
redenen wel voor. Dat komt er in het geheel
niet op aan. maar wat er wel op aan komt,
is. dat Jü morgenochtend uit dit huls verdwijnt.
Begrüp Je dat goed?”
.Ja. ik snap je."
J4u, dat is dan alles.
ger ophouden!”
,^eg luister 's!" Gentleman Jack’s stem werd
klagend. „Ik vind, dat je iemand tech wel een
kans moest geven Geef me nog gelegenheid om
collega in Montreal mü een telegram te
laten sturen, waarin hü me verzoekt direct naar
hem toe te komen. Anders zul Je natuurlijk
direct de politie achter me zetten. De oude dame
weet, dat Ik zakenrelaties heb In Canada,
hoeft t niet erger te maken dan het la
Jimmy dacht even na.
„Nu goed dan. daar heb Ik ten riotte geen be
zwaar tegen."
.Dank Je wel."
.Maar toch houd je Je koest"
„Ik begrijp Je niet"
Jimmy wees naar de brandkaat.
.Kom. kom. vriend müner jeugd. Wü hebben
geen geheimen voor elkaar, wel? Ik weet, dat je.
wat daar In zit tracht to handen te krijgen en
je weet, dat ik dat weet Je blüft nu vannacht
nog hier, maar ik raad Je aan. stiekem in je
kamer te blüven en eens lekker uit te slapen
voor je reis. Begrüp Je me?"
.Ja zeker."
.Dat is het dan. Je kunt gaan."
tWordt vervolgd)
Uw remmen moeten la naat zijn uw
brengen binnen de onderstaande af-
nanden:
BI) 10 km per eur
BIJ 20 km per uur
Bij 30 km per uur
BIJ 40 km per uur
BIJ 50 km per uur 25 meter
BIJ 80 km per uur 64 meter
HOE LANG IS ÖW REMWEG?.|
„Toch geloof ik van wel om de eenvoudige
reden, dat Ik werkelük Jimmy Crocket ben.”
„O, maar natuurlük ben je datl”
..Precies, dat ben ik zeker."
Lord Wlsbeach lachte genadig.
„Och. Ik begrüp wel dat het de moeite waard
is. het eens te probeeren. maar Ik geloof heusch
niet, dat het veel zal uithalen. Ik weet wel, dat
Je me graag hier vandaan wilt zien, maar dan
zul Je het heusch anders moeten aanleggen."
Bedrieg je zelf nu maar niet met te meenen,
dat Ik hier sta te pochen. Kük hier!" Hü trok
plotseling zün jas uit en wierp ze Lord Wis
beach toe.
„Kük maar eens naar het stukje stof, dat de
kleermaker in den binnenzak heeft gezet en
lees ook het adres: J. Crocker. Drex dale.
House. Grosvenor Square, Londen I"
Lord Wisbeach nam het kleedlngstuk op en
keek naar het adres Hij keek nu een beetje
minder uitgelaten, maar hü vocht nog steeds
tegen de overtuiging.
.J3at is nog geen bewüs!”
.Misschien niet. Maar als je de reputatie van
den kleermaker, die dat maakte in oogen-
schouw neemt, zul Je moeten toegeven, dat zoo
iemand zich toch niet gauw met een oplichter
zal assocleeren, wel? En als Je er bovendien op
een overtuigend bewüs te hebben, dan
kan ik wel gauw even een stuk of zes menschen
van de Kroniek büeenkrügen. die mü herken
nen. Of ben Je misschien al overtuigd?”
Lord Wlsbeach gaf het op.
„Ik begrüp niet, wat Je dan elgenlük aan
vangt, maar ik begrüp nog minder, waarom K
Het was Annie niet Om den hoek van de
deur stak het glurende hoofd van Lord Wls
beach.
„O!” zei züne Lordschap, toen hü Jimmy zag.
Het hoofd werd toen teruggetrokken.
.Kom hier!” riep Jimmy.
Het hoofd kwam weer te voorschün.
„Hebt u het tegen mü?”
,Ja, ik had het tegen Jou.”
Lord Wisbeach volgde nu het boveneinde van
zün lichaam de kamer in. Hü zag er niet
büzonder verrast of verlegen uit. maar zün blik
dwaalde toch onvast, en hü keek Jimmy schuin
aan. Verder dan de deur kwam hü voorloopig
bovendien niet. Zün vingers rustten nog even
tjes op de kruk achter hem. Hü achtte het niet
waarschünlük, dat Jimmy van_zün onderhoud
met mevrouw Pett op de hoogte was, maar in
Jimmy’s stem had hü een dreigenden toon ge
hoord en Lord Wisbeach was voor alles be
dacht op zün veiligheid.
.Men zei me, dat Juffrouw Chester hier was,"
zei hü-
„En waarom voor den drommel moet Jü juf
frouw Chester hebben, Jü akelig, glibberig,
achterbaksch geboefte?" vroeg Jimmy.
De grootste optimist zou nooit hebben durven
beweren, dat dit alles vriendelük werd opge
merkt. Lord Wlsbeach's vingers klemden zich
vaster om de kruk van de deur en het bloed
steeg hem naar het gelaat.
„Wat beteekent dat allemaal?” zei hü.
,JÜ ellendige schurk!”
Lord Wlsbeach werd verlegen met de si
tuatie.
heer over zün voortreffelüke stoeterij van hon
den.
Opeens stond Mary van haar stoel op en met
een goedkeuring van Devonshire, zelde zü ons
het volgende:
.Jelui beiden hebt mü meerdere malen reeds
om mün hand gevraagd en Jelui hebt nog
steeds geen beslissend antwoord gekregen. Het
is zoo moeilük voor me om te antwoorden, en
daarom heb ik beslaten mün toestemming aan
het lot over te laten. Jelui brengt hier, vandaag
over een week, 's morgens allebei een echten
hazen windhond, vader zal ze keuren op hun ras
zuiverheid en
kwaliteit Des
avonds komen
jelui hierheen en
In Jelui tegen
woordigheid zal
ik ze voederen
met vaders spe-
Zls een bron van minderwaardigheidsgevoelens
bü kinderen. Volgens hem Is het natuurlük, dat
Unkshandlgen, wanneer zü op school schrijven
moeten leeren. het er minder goed afbrengen
dan de anderen, wier rechterhand de natuur
mee heeft. Ook bü het lezen komen zü achter;
«■ant de linkshandigheid drukt Immers uit, dat
de geheele linker lichaamshelft beter ontwik
keld is dan de andere en dus de leiding heeft,
en in dat geval richten rich alle bewegingen,
dus ook de leesbewegtog, natuurlüksrwüze van
rechts naar links, inplaats van omgekeerd, het
geen bü de rechtshandlgen het geval is.
Een Amerikaanse!) psycholoog, dr. Bolton van
de Temple-universlteit te Philadelphia, houdt
er een strikt tegenovergestelde meening op na.
Volgens hem zün het juist de linkshandige kin
deren, die een zekere superioriteit gaan voelen
boven de anderen, omdat zü b.v. links kunnen
schrijven en ook rechts, of omdat zü bü ver
schillende sporten veel voor hebben door hun
natuurlijke links- en aangeleerde rechtshan
digheid.
De beide standpunten lüken niet onveraoen-
lijk, zoowel het een als het ander zal wel voor
komen. Maar het is zeker typisch, dat de supe-
rioriteitsstelling uit Amerika komt, waar de
schooltoestanden zoo geheel anders zün dan in
de oude wereld.
Inmiddels doet men goed, tegenover de nor
male rechtshandigheid niet geheel uitsluitend
de linkshandigheid te stellen. Want er bestaat
ook nog hetgeen wü dubbelhandlgheld moeten
noemen, dat wil dus zeggen een tamelük sym
metrische ontwikkeling der bewegingen en be-
wegmgscomblnatles to beide lichaamshelften of
althans de aanleg daartoe. Dubbelhandlgheld
komt vanzelf nauwelüks aan het licht, want een
aubbelhandig kind zal door zün opvoeding ge
durende de eerste zeven levensjaren al schün-
baar uitgesproken rechtshandlg geworden zijn.
Toch blüft de aanleg van de llnkerrijde be
staan, en wanneer er door omstandigheden
aan de linker hand of voet eischen gesteld
worden, leeren de dubbelhandlgen er verras
send snel aan beantwooren.
Dr. Würtz van het Oskar-Heleneheim te
Berlün-Dahlem. het grootste tehuis voor kreu
pelen to Middel-Europa, weet hiervan eigen
aardige dingen te vertellen. Het is een buiten
gewoon moeilüke eisch, waarvoor menschen
gesteld worden, wier rechterhand of arm ge
amputeerd is. Hun "Voornaamste arbeid bestaat
er gedurende maanden en maanden to, de
beweglngsmogeU^jitisdaa j vao linkerhand en
-arm te leeren kennen, beheerschen en com-
blneerori. Het tempo van vooruitgang U echter
geheel ..verschillend, en dft ook bü menscheh,
wier levensomstandigheden en begavlng voor
het overige tamelük overeenkomen. Hier on
derscheiden zich dadelijk. dubbelhandlgen
van de rechtshandlgen. Er rijn Hnkshandlgen,
die zich bewonderenswaardig aanpkssen, ter
wül uitgesproken rechtshandlgen soms eerst
laat en soms nooit een gemiddelde handigheid
van den linkerarm bereiken.
Hoe nu de rechts-, de links- en dubbelhan-
digen verdeeld zün? Voornoemde dr. Bolton
heeft proeven genomen op honderden studen
ten en deed de ervaring op, dat 65 pet. hunner
rechtsch waren 16 oct. ondubbelzinnig linksch
en de overige 20 pet. dubbelhandlg. Bü deze
dubbelhandlgheld echter varieerde de graad,
want dat belde handen volkomen gelükwaardlg
zün, is een zelden voorkomertd geval.
Nu nog iets over de proeven, waardoor men
een en ander ontdekt. (Want de meeste men
schen weten zelf niet, welke hand hun natuur
lijke leidende hand Is, en slechts de geheel
iinkshandigen worden het zich op hinderlüke
wüze bewust.) De meest eenvoudige proef is,
om den persoon in kwestie de handen te doen
vouwen. De bovenliggende duim duidt dan de
leidende hand aan. Verder laat men den proef
persoon hetzü glüden, hetzü springen. Het been,
dat wordt voorgeschoven bü het glüden, of het
eerst opgetild bij den sprong, behoort alweer
aan .de leidende helft. Bü aankomende schaat-
senrüders verraadt zich al heel duidelük, welke
lichaamshelft het meest ontwikkeld is: zü steu
nen vooral op het been, dat hun grootste hou
vast is. en slaan het minder ontwikkelde uit.
Pünere proeven, die de verhouding van be
gaafdheid der beide handen of voeten zuiverder
vaststellen, zün de volgende, door dr. Bolton
toegepast. De kracht der beide handen wordt
gemeten met behulp van een dynamometer.
Daarna bepaalt een tlkproef voor beide han
den een getal voor de snelheid en daarmee
verbonden beweging, waarna tenslotte de kwes-
