HET SCHIP DER EDEIE HOUTSOORTEN over Met de Queen Mary den Oceaan ft ©ceamcal CLoHu? De Santa Maria van Columbus door Henri Hegener F Nog altijd het roemrijkste Oceaanschip De Normandie” Het promenadedek Een indrukwekkend schip Draadlooze dokter De dekopbouw is conservatief Het grootste drijvende restaurant ter wereld Waar 200.000 paardekrachten werken 1 I J iM*» gang. over- De groote weelderig ih gerichte eetzaal Eilanden te ontdekken in het Westen de inboorlingen handelsbetrekkingen maken zijn, evenals in de bank, ook hier groote dikke stalen deuren, die het mechanl- sciie gedeelte der „Queen Mary’’ van de bui tenwereld gescheiden houden. En dat herme tisch. We zeggen hermetisch, omdat de „Queen Mary” een z.g. gesloten vuurplaat-systeem met geforceerden trek heeft. D.wx. de blazers, die het ollevuur aanwakkeren, tot het heelemaal wit is, blazen niet direct in de vuren, doch in de stookkamers. Met andere woorden: in de machinekamers heerscht een overdruk, wel niet sterk, doch net genoeg om een fllnken trek in de vuurplaatsen en schoorsteenen te ver oorzaken. £en der aardige hoekjes van de bakboord-galerij I ^7'h rzz/W Het door Kenneth Shoesmith vervaardigde schilderij van O. L. Vrouw, dat boven hel altaar in de tweede klasse prijkt et is typeerend. hoe vooral ook in den modemen scheepsbouw in opzet en uit voering van het product de volksaard tot uiting komt. De „Queen Mary" van de Cunard White Star Line en de „Normandie” van de Com pagnie Générale Transatlantique, zijn daar sterk sprekende voorbeelden van. Is het eerstgenoem de schip een waardig exempel van t goede en deels ook niet goede oude Britsche conserva tisme, een stuk voorname degelijkheid, uit het andere specimen van hedendaagschen scheeps bouw spreekt sterk de ziel van het Fransche ▼olk, spreekt een gevoel voor kunst, en 't stre ven zich heel mooi te willen maken. De „Queen Mary” is een statige seigneuriale huizinge. een oud-adellijk kasteel, rijk aan edele houtsoorten, kortom een zeer gedistingueerd schip. De ..Normandie” daarentegen een soort overdadig-mooi bioscooptheater, met veel tler- lantyntjes, veel koperwerk, veel goud. mitsga ders zwaar-vergulde, over-gedimensioneerde naaktfiguren. In een woord gezegd: een pom peus schip. Met de ..Queen Mary’’ zijn we naar Amerika gevaren en de „Normandie’’ hebben we in de New-Yorksche haven bezichtigd, zoodat we ver gelijkingen tusschen de belde Oceaanreuzen kon- maken. Als we nu nog even heel beknopt van onze indrukken vertellen, die wy opdeden by een bezichtiging van drie uren duur van den Franschen Oceaanreus, de „Normandie” in de haven van New York, dan moeten we in de eerste plaats constateeren, dat men zich op bet laatstgenoemde schip ineens in een nieuwe wereld op, het gebied van den scheeps bouw verplaatst ziet- Dat valt niet alleen den vakman op, dat zien ook Wij als leek. De heele ojizet is hyper-modern. Op de ..Normandie" is bij den bovenbouw het aërodynamische raffi nement sterk doorgevoerd. Hier geen bakken van luchtvangers op het zonnedek, geen kullen en inhammen en geen verknipte dekken De neele bovenbouw Is mooi vlak, met prachtige, groote stukken dek. Als je vanaf de commando brug een blik op het voorschip werpt, kijk je niet in een kuil, en op een hooger voordek met allerlei lieren en hoornen en luchtkokers, het is een mooi, vlak, dicht voorschip. Tusschen den eersten en tweeden schoorsteen vooral, is het zonnedek heel royaal, met boven de kiel- lijn ruime overdekte zitjes. Op het achterschip loopen de dekken terrasgewyze af, met afge ronde kanten. De drie groote schoorsteenen zijn vrüdagend, dus niet door middel van kabels met het dek verspannen en hebben een mooie stroomlijn. De tweede klas van de „Queen Mary”, de toeristenklas, is heel voornaam, maar die van de „Normandie” doet er zeker niet voor onder, en geeft in verscheidene opzichten méér. En zeker wat de dekaccommodatle betreft. De zich eveneens op het achterschip bevindende derde klas op de „Normandie”, is 0.1. aanmerkelijk beter dan die van de „Queen Mary". Als we ooit derde klas over den grooten plas moeten, zouden we die van het Fransche schip zeker prefereeren boven de derde klas op de „Queen Mary". Voor reizen „eerste klas”, geven we echter de voorkeur aan den trots van de Cunard White Star lijn. De overdaad van goud en koper van omamenteering, van indirecte verlichting op het Fransche schip, zijn O. W.-achtige aan- kleeding, om dit veelzeggende begrip nog eens te gebruiken moge bij de eerste kennisma king den Reiziger sterk bekoren, de ..Normandie” is zóó poesmooi, dat haar schoonheid vermoeit. zee en uitverkiezing. De admiraal kunst van schrijven, maar niet van Zijn houding tegenover het scheepsvolk is aanmatigend, uit de hoogte. Dit verliest zijn ge duld en eischt het onmiddellijk aanvaarden der terugreis. Columbus ziet geen anderen uitweg dan Martin Alonso om hulp te vragen, want op de Pinta en de Nina is alles in de beste orde. Martin Alonso, de groote stuwer en voortrekker der expeditie, in wien alle opvarenden een on beperkt vertrouwen stellen, weet met een paar korte Ironische en inslaande woorden de ver bittering te breken. Kort daarop komt Colum bus weer bij Martin Alonso om raad aan. De admiraal weet niet meer welke richting te vol gen, omdat zjjn berekeningen schipbreuk heb ben geleden. Martin Alonso laat de schepen Zuid-West koersen. Landvogels komen den ont dekkers reeds tegemoet. Op Vrijdag 12 October 1492 landden zy op het eiland Guanahani, door Columbus San Salvador genoemd. De terugtocht werd aanvaard op 16 Januari 1493 door Nina en Pinta; de „Santa Maria" is gestrand. Columbus brengt mee: een handje vol riviergoud, de huid van een grooten hage dis, gezouten vlsch, gedroogde vruchten, plan ten, die hij voor specerijen houdt en het niet zijn, 100 papegaaien, 10 inboorlingen en de heilige overtuiging, dat hij Indië langs het Westen heeft bereikt. De aardappel en de ta baksplant, waarover hij in zijn journaal schrijft, heeft hij heel wijselijk niet meegenomen. 15 Maart komt de „Nlna" in de haven van Pa los aan; de „Pinta”, welke de storm van het ad miraalschip gescheiden heeft, enkele uren later Wat ons op onze rondwandeling door de ..Queen Mary" trof, was de heerlijke verschei denheid van prachtige houtsoorten, soortnamen, waar je weinig of nooit van hoort. Onze gelei der heeft het over avidore. petula.' peroba. bu- blnga, makore. patapsko en praat over pomba. zebrano. sycamore, synara en corbaril. als een klein timmermansbaasje over vurenhout en eikenhout. Welgeteld blijken er 56 schoone hout soorten in de salons, kamers en gangen van de „Queen Mary’’ te zijn verwerkt, niet massief natuurlijk, doch alles als fineer; caviaar pleeg je nu eenmaal op een sneetje toast of beschuit uit te strijken. Als de zee deint, kan al dat hout, vooral in de gangen, erg kraken, wat na tuurlijk wel de nieuwigheid zal zijn. Het hout zal zich nog moeten „zetten”. aardsche mooi heel koel. En. zoonls overal Mary”, erg ruim. Dan volgt een compartiment, waar een donderend lawaai het spreken schier onmogvlilk maakt. Hier wordt groot werk ge daan. Daar vlak naast ons maar aan de an dere. de natte zijde van den scheepswand, malen, dicht by elkaar, twee der machtige, elk 35 ton zware schroeven door het water van den Oceaan. Aan de bakboordzyde stuwen twee andere schroeven, onder werking .van de tweemaal honderdduizend paardekrachten, het machtige 80 000 ton groote gevaarte, waarin een kleine wereld leeft, met een snelheid van 30 knoopen in de richting van de Nieuwe Wereld. Zeven meter doorsnee heeft elk van die vier schroeven. Vóór we weer .maar huis” gingen, hebben we nog het inwendige van een der machtige schoorsteenen bezichtigd. Natuurlijk niet het gedeelte waar de rook doorgaat of minder geslaagde wandschilderingen aan boord van ons zeekasteel, maken het doen van een keus al even moeilijk. Ook daar een over daad van verscheidenheden. Over de narigheid van betalen ben je, tenzij je naar de wijnkaart vraagt, vrijwel heen na het oogenblik, dat je op het reisbureau je rond 380 dollar passagegeld hebt uitgeteld. Wat op den dag van vandaag zoo n goeie 680 gul den is. Dat geeft je verder carte blanche voor wat den Inhoud der menu’s betreft. Je behoeft voor je vervoer- en pensionprys van 136 gul den per dag geen honger te lijden. Op dezelfde verdieping als het restaurant vinden we de zwemzaal der eerste klas, die opgebouwd is uit stevig metselwerh. zwaar geglazuurd en geel-grijs van kleur, af gezet met groene banden. Deze zwembassins ook de tweede klas heeft haar eigen zwembad zijn een prachtig bedenksel, maar het water is er soms veel te koud; op de „Qeen Mary’’ kwa men de zwemmers soms blauw van de koude uit het water. Natuurlijk zijn ze niet te ge bruiken, als het schip bij zware zee aan net Weer passeeren we een rinkelende deur en slaan nu in een goed gesorteerden manometer - en rilo-ampèremeter-winkel. Dan in een ruim waar toerentellers staan, toerentellers die het totale aantal toeren der schroefassen per 'reis aangeven en toerentellers die ons vertellen hoeveel omwentelingen de schroefassen op dat oogenbllk maken. Van de 16 turbines werken er vier op één schroefas, terwijl elke schroef as 3600 toeren per minuut maakt. De schroe ven geven echter bun beste rendement by 240 toeren per minuut. Er is dus een vertraglngs- mechanisme. Dat zien we hier. Of eigenlijk zien we het niet, want ’t is natuurlijk alleen maar weer de buitenkant dien we te aan schouwen krygen. Het is hier snikheet en glad van de olie en de eenige plaats in het enorme schip, waar we hevige trilling voelen. Onze zeer vriéndelijke geleider loodst ons verder. Het wordt hoe langer hoe lawaaieriger, zoodat de goede man ons In het oor moet schreeuwen. „Hier wordt door blokken de stuwdruk van de schroeven op het schip op genomen." roept hy in het Engelsch. We knik ken. Achter ons gaat Ineens weer, tingelend, een waterdichte deur open. Het lijkt wel een spookhuis- Het spook blykt een eerzaam lid van het machinekatnerpersoneel te zyn, die zwijgzaam langs ons heenloopt. We bevinden ons nu in een groote, onder een lange tunnel, waar een glimmende schroefas tolt. Het Is hier op de „Queen De aanschouwing van de „Queen Mary”, toen we haar naar de reede van Cherbourg zagen opstoomen en grooter worden, totdat ze in al haar majesteit vlak by de kleine Cunard-ten- derbooten lag. maakte werkelyk grooten indruk ■Tachtigduizend ton is nu eenmaal een heele prop, zoowel in de hoogte als in de lengte. Jc moet je hoofd heelemaal achterover drukken, om de kleine menschjes te zien, die daar hoog boven de waterlyn vanaf het zonnedek op het heel lage gedoe op onze tenderboot neerzien. Nog imposanter is de indruk, als je het schip zoo schuin in de flank bekykt. Wat een muur van metaalplaten en wat een orgie van klink nagels; wat die klinknagels betreft, ze zeggen dat er tien mlllloen in deze symphonic van yzer en staal zyn verwerkt. In den bakboordmuur van het gigante zee kasteel gaan groote deuren open, welke gaping door een groote loopbrug met onze tenderboot wordt verbonden. Een kwartier later heeft „het grootste schip ter wereld" ons opgeslokt, in zich opgenomen voor vyf dagen. Een leger van keu rig geüniformeerde stewards en waiters wacht de gasten op. We geneeren ons niet, om naar oen weg te vragen, want wat hier het A-dek is en waar cabin 112 ligt, we hebben er geen flauw vermoeden van. Even zyn we stil, gelyk een boerenzoon van ver-van-bulten. die voor het eerst van zyn leven vis vis n olifant ziet. Wat een gangen! Elgen- lük zyn dit geen gangen meer, het zyn straten. En wat een lengte! Het einde verliest zich in een wijde verte. We durven niet te vragen of er soms een trammetje naar cabin A 112 loopt, doch gaan welgemoed op stap. Wat op ons „ticket’’ vermeld staat als .cabin”, blykt een kamer te zyn, een formeele kamer •met twee bedden. Grooter dan de slaapkamers in menig voornaam hotel. De twee legersteden staan een heel eind van elkaar. Er zyn tafels, fauteuils en een keuze van lichten. We worden ook een door den bewoner te regelen koude- en warme-luchtventilatle gewaar, mitsgaders een electrischen haard. Verder royale kleerkasten, er tusschen een kapitale spiegel en onder den spiegel ruime, groote laden. Vlak naast de deur bevindt zich een ruime badkamer, waarnaast een aparte waschgelegenheid. In de badkamer zit een aantal kranen, die je doen vragen of dit soms een dependance van de machinekamer is. Het blykt piet zoo. Het zyn baden voor warm en koud zoet water en warm en koud zeewater. Verder weer kra- :uur wel heel in die ketel- kunnen onze doeltreffend zwemwater „loopings” tot tegen het plafond, zoodat men het water moest laten wegloopen. Wy nemen nu weer een der 21 liften, die in het verticale cross-town verkeer dezen Oceaan-reus met recht ..doorboren” en neuzen eens rond op het zonnedek. Daar rijen, ver deeld over de belde zyden, 24 onzlnkbare stalen motor-reddingsbooten, elk plaats biedend aan 145 personen en elk uitgerust met een 18 p.k. Dieselmotor. Op ’t nog hooger gelegen zonnedek, waar de drie machtige schoorsteenen, waar van de achterste lager is dan de voorste, op rusten, of juister gezegd: ze rusten er niet op, want ze gaan er dwars doorheen, bevinden zich de ruimten voor de tennis- en andere dekspelen. ergeleken by de Oceaanreuzen, welke thans de verbinding tusschen Europa en de nieuwe wereld onderhouden, was de Santa Maria, het admiraalsschip van Colum bus, niets meer dan een armzalig notedopje. Toch zal de roem van dit onaanzienlyk scheepje door geen zijner opvolgers ooit worden troffen. Wy geven nog enkele merkwaardige herinn- ringen aan Columbus’ tocht. Het doel van Columbus’ tocht is niet: langs het westen den weg naar Indië te vinden, maar en met aan te knoopen niet meer, niets minder. De stad schepen De Australische minister-president heeft een dezer dagen het nieuwe zendstation Wyndham in West-Australië geopend, dat er voor dient, medische uitzendingen over Australië te houden. In een zoo geweldig en leeg gebied zyn natuuriyk fje radio en het vliegtuig van de allergrootste beteekenis. De doktoren van den gezondheidsdienst zyn met ambulances en vliegtuigen uitgerust, en kunnen den bewoners van de afgelegen nederzettingen in West- Australië, in het Noordelyk territorium, in West-Queensland en in Midden-Australië spoe dig hulp brengen. Dertig stations zullen op Wyndham aangesloten worden, van waar draadlooze boodschappen en inlichtingen uitge zonden kunnen worden. Dergeiyke stations zul len ook in Cloneburry (Queensland) en Port Hadland aangelegd worden. van het leger waiters, het groote aantal ken ners, dat strydvaardig de klanten, die komen zullen, opwacht. Er zyn precies 160 waiters, allen keurig gekleed. Ze dragen een zwarte pantalon, wit styf overhemd, witten styven boord, zwart dasje, kliaki jasje met breede. knal- roode revers en kraag en breede, ook weer knalroode manchetten. Ze 'doen keurig hun werk, die jongens. En doen het «wygzaam Sommigen buigen by elk gerecht, elk schoor bordje, dat ze vooj je op het maagdelyk blank damast deponeeren. Het eten op die heel groote schepen is een diepe zorg; een diner in een. volksgaarkeuken geeft je minder hoofdbrekens. Ais je aan het entbyt verschynt. schuift een der drie, vier waiters, die op je afschieten, je op z*n Engelsch „goeie morgen’’ zeggen en je je stoel toesebui- ven, een menu onder je neus, waarop rond 15C verscheidenheden in spijs en drank staan vermeld, wat 145 verscheidenheden méér is dan we thuis gemeenlyk plegen te verwerken. De- keurig gedrukte menu’s voor lunch en di ner. die op de voorpagina eiken dag weer een ai.dere reproductie geven van een der vele meer Door onzen geleider worden we tusschen twee hermetisch te sluiten deuren geloodst, een echte sluis. Het feit dat we de machinekamer onder mistconditles bezochten, maakte, dat we op onzen rondgang ook een stel waterdichte deuren moesten passeeren. Eerst gaan we door i^lrai*en“^ampen^slaatr want^dan^nM^tt kei holte van zoon waterdicht schot, dat in - ?0 seconden opengaat, zenuwachtig bellend. Dan komt de luchtsluls. Er springen lichten aan,- het teeken dat aan de zyde waar wy staan, de zaak onveilig is en aan de andere zyde niemand yan de sluis gebruik mag ma ken. Als de sluisdeur achter ons dicht slaat, begint het te sissen, voelen we ineens lucht in de sluis loopen. We zitten nu in het overdruk- gebied. Nadat de tweede deur opengaat, bevinden we ons in een der enorme oliestookplaataen. Al hebben we het nu over olie, daarom moet men niet denken, dat de „Queen Mary*’ een motorschip zou zijn. Want dat is ze niet. Ze is een stoomschip. Er zyn vier hoofdketelrul- men; in elk ruim staan zes groote Yarrow- wsterpypketels. Achter de kleine ruitjes, on der aan de voorzijde der ketels, branden felle vlafnmen. Heelemaal wit zyn die vlammen. Men zou denken, dat waar zóóveel hitte ge produceerd wordt, de temperktu*. hoog moet zyn. Maar het is daar ruimen net warm zomerweer wi 1 hand zelfs op de ketels leggen, zöo houdt de dikke laag asbest de hitte vast. Ver derop staan we op een plaats, waar we, door middel van een stel spiegels, tegeiyk de water- standglazen van vier verschillende ketels kun nen zien. Weer passeeren we een sluis, vyf korte bel- slagen, sissen van wegloopende. lucht en we staan weer in het gebied van normalen lucht druk. Eerst volgt nog een waterdicht schot, dat hevig bellende achter ons dichtzakt, dan bevinden we ons in een ruimte waar lucht- reguleeringsmachlnes staan. En waar meters iet gehalte van het water voor de condensors aangeven. En dat zyn weer belangryke dingen. De waterpypketels zyn nJ. met betrekking tot óe quallteit van het voedingswater delicater dan de menschelyke maag. Door verkeerde be- standdeelen in het water, zouden de ketelhui zen kunnen verstoppen. Daarom is er een scherpe contróle op het water. Gesteld men zou zout in het voedingswater deponeeren, dan zouden er aanstonds bellen rinkelen, lichten opflitsen en naalden van meters wyzen op bet dreigende gevaar. In zekeren zin is de bezichtiging van het n echanische Inwendige van zoo n modern schip een teleurstelling. Want je ziet er geen machtige raderen en drijfstangen. Het is alles netjes ingebouwd, weggewerkt. Nu zyn we by de turbines, waarvan elk stel uit één haoge- druk-, twee mlddeldruk- an «en lage druk- turbine bestaan. pen aan: kloeke, vastberaden en bedreven vaarders, waarvan er later verschillende roemd worden. 3 Augustus 1492 worden in de haven van Pa los de ankers gelicht Columbus is op de Santa Maria, Martiy Alonso op de ^inta, zyn jongere broer Vincente Yanez op de Nina; zyn vriend, de geleerde cosmograaf Juan de la Cosa is ook onder de opvarenden. Er is echter geen enkele priester aan boord, wel een geneesheer, een chirurg, een notaris en een tolk. Het scheeps journaal van Columbus is een hoogdravend, ly risch gedicht over de schoonheden der tropische over de goddeiyke voorteekenen zyner verstaat wel de besturen. ruw. Eeriyk gezegd, valt de bovenbouw van de „Queen Mary” heel erg tegen. Heeft de „Nor mandie” byv. een hoog, geheel vlak en geslo ten voordek en aan de achterzyde de het oog weldoende overgangen der terrasvormig over- loopende gestroomlynde dekken der toeristen en derde klas, de „Queen Mary” is, in haer bovenbouw vooral, een ouderwetsch schip, zy liet van kolossale dimensies. Voorin vind je nog een .Jtull”, waar de derde klas passagiers zich verpoozen, maar natuuriyk al gauw binnen moeten blyven, als er llehte zeetjes over het dak plensen. De masten hebben nog zoo’n oude drukke takelage „uit den goeden ouden tyd,” tcrwyl de schoorsteenen weer niet vrydragend zyn, zooals op het Fransche schip, doch nog een zware kabelverspanning toonen. De bo vendekken zyn „verknipt”, want op een enkel dek na, zyn het allemaal kleine lapjes, bin nenplaatsen, om zoo te zeggen, met hier en daar groote luchtkokers. Wyders viel ons op, oat de reddingbooten geen giyspanten hebber een onontbeerlijke veiligheidsinrichting, die wy wel op de „Normandie" aantroffen. Deze giy- spanten voorkomen, dat de reddingbooten, wan neer het schip zware slagzy maakt, by het neerlaten worden beschadigd of omslaan, zoo als in het verleden by vele scheepsrampen is gebeurd. Deze uitvinding is een Hollandsche, haar geestelyke vader is de heer Schalt. D; Hollandsche afkomst is waarachynlyk de re den, waarom ze niet op het nieuwe Britsche schip werd toegepast. Heel up to date op het Cunard White Star- schip is de „draadlooze”, die ondergebracht is lu een mooi, ruim vertrek op het zonnedek. Palos moet op eigen kosten voor de zorgen. Maar de zeelui van Palos hebben geen Vertrouwen in Columbus, zyn hoofsche ma nieren, fraaie woorden en klinkende beloften hebben op hen geen vat Voor hen is hy een vreemdeling, die, zonder zeevaarder van beroep te zyn, onverdiend tot de hoogste eer is opge klommen. Palos staakt met gekruiste armen. Columbus is radeloos, onpiachtig. Voor de smee- klngen der Franciscanen laat Martin Alonso Pinzon, wiens naam in de overeenkomst niet eens genoemd is, zich overhalen om mee te gaan. Alle verzet lijkt opeens stil. De drie beste schepen der heele kuststreek Santé Maria, Pinta en Nina eigendom der familie Pinzon en van hun vrienden, worden ter beschikking gesteld. Martin Alonso werft zelf de manschap- zee- be- Met een der liften zakken we af naar het C dek, om een kykje te nemen in de eetzaal der eerste klas. En dat ïs een heel ding. Zes cn dertig meter breed en byna vyftlg meter lang. Aan de kanten is ze laag, in het midden loopt ze door drie dekken. Er staan 252 tafels. V moet er binnenkomen een paar minuten voor het tydstip (jat de lunch of het diner een aanvang neemt. Dan sta je verbluft, te kyken l -lil' - Er zyn twee lange-golfzenders, de een van groot vermogen voor de verbinding met sche pen en kuststatlons en werkende met golf lengten tusschen 1875 en 2725 meter, de ander voor golflengten tusschen 600 en 800 meter, en bestemd voor de verbinding met schepen, kust- stalions en voor noodsignalen. Verder zyn er twee kortegolfzenders voor telegrafische en telefonische communicatie over de geheele we reld, werkende met alle golflengten tusschen 17 en 96 meter. Er zyn acht ontvangers. z De draadlooze telefoongelegenheid op dit iTusachtige schip is een sprookje. In elk der 500 staterooms kunnen de passagiers door mid del van hun kamertelefoon uit met den wal spre ken, of dat nu in Europa en Amerika of in Afrika en Australië is. En je kunt door de lui daar ook opgebeld warden. Terwyi je In je bid ligt, met tusschen je kussen en je oor den telefoonhoorn luier kan het niet kun je met den anderen kant van den aardbol tele- foneeren. Je stemgeluid ondergaat echter eerst nog een technische ..bewerkingom te voor komen dat het misvormd wordt. Er is ook radio in de reddingbooten; verscheidene boo ten hebben tevens radio-telefocn en richtlng- zoekers. Het aantal radtotelegra risten waar over de „Queen Mary" beschiet, bedraagt 14. Heelemaal in de lyn van het ^gigantische *n indrukwekkende, zyn de drie machtige sirenes van de ..Queen Mary", waap-an ër twee naast elkaar tegen den voorsten schoorsteen ritten en één tegen den voorkant van den middelstem. Ze pvoduccerrn een geluid twee octaven betw een den midden „A"-toon. wrik geluid ruim 13 kilometer ver hoorbaar is. Het merkwaar dige is. dat het geluid geweldig dixwdrlngvnd is en toch geen pyn aan Je ooren doet Toen we op een laten avond door den mist voeren, hebben we. staande, aan den voet van der. eersten schoorsteen, gepoogd hel geluid te ana- Ivseeren Omae bevinding is: je hoort het ge ronk van oen slartepde escadrille van vyf mo- oerne jachtvliegtuigen, en daar doorheen ge vlochten dén „lagen" A-toon. Het geluld van de machtige ..Queen Mary’’-slrenes wordt als het ware over den Oceaan geschoten. Het is al byna even moeliyk om tot de ma chinekamer van de „Queen Mary" door te d.ingen. als in de goudkelders van de Neder- landsche bank. Want afgezien van de heele maal niet grif gegeven toestemming men ziet er nu eenmaal geen heil in de reizigers sight-seeing trips door dat domein te laten Vangen we nu onzen trip aan door het im mense inwendige van den Britse hen Oceaan- kolos op het wandeldek Geheel vooraan, met uitzicht vla het voorschip op den. Oceaan, vin den we de groote half-ovaalvormlge cocktailbar, ’t Is eigenlijk een veel te mooie piaftts voor een bar! Op de „Normandie” bevindt zich op het vooriykste gedeelte van het wandeldek een sprookjesachtig mooie bloemen- en plantentuin. Wat ons een betere oplossing lykt. Loopen we het dek af, dan vinden we eerst aan den eenen kant een kleine stuMjo, waar een prachtige Bechstein-vleugel staat?>>en voor- drachtzaaltje, benevens de bibliotheek, die te nd dden van edele houtsoorten en kostbare ta pijten zoo’n kleine 2000 boeken bergt. Aan stuur boord zien we eerst de kinderkamer. We moeten zeggen, dat de Cunard-menschen het probleem om kinderen op den Oceaan zoet te houden, in grooten styl hebben opgelost. Of gepoogd op te lóssen. We hebben er tien minuten doorgebracht, maar zelfs als kind van 42 behoef je je er heusch met te vervelen. Er is een lieve nurse, die je by het spelen helpt, voor het geval je aan een te kort aan initiatief laboreert. Er zyn drie kleine kleuters bezig, die in een .diet echt” kruldenlers- winkeltje op ware kindergrootte handel dryven. Ze nviken ruzie over het gebruik van de weegschaal. Ook is er een babywoning, zoo’n grappig kinderhuisje van twee verdiepingen en voorzien van een huistelefoon, die natuuriyk „niet stil Staat.” Voor wie sullen wil, is er een giybaan. En voor de kindertjes met muzl- kalen aanleg een heusche piano, een kleintje natuuriyk. Ook is er een aquarium met tropi sche vischjes. In tegenstelling met de „Normandie", aan boord waarvan zich een mooie kapel bevindt, met 80 plaatsen, worden op de „Queen Mary” voor de eerste klas de godsdienstoefeningen ge houden in de drawing room. Door het ojjen- slaan van een stel paneelen, die den voorwand vormen, komt een altaar te voorschyn, waar boven een inderdaad heel mooi schlldery prykt, voorstellende de „Madonna of the Atlantic”. Rechts van het altaar is de sacristie. We had den het voorrecht op enkele dagen de Mis te mogen dienen in dit kerkje op ’s werelds grootste schip, maar helaas was het aantal kerkgangers zeer miniem. De winkelwijk is grootsch. want die maakt deel uit van de zeer royaal gedimensioneerde hall op het promenadedek. Je waant je hier aan den wal. Aan stuurboord heeft de Lon- densche firma W. H. Smith Son een gezel- ligen boekhandel, waar zelfs schryfmachines te knop staan. Aan de overzyde is een win keltje, waar je snuisteryen, reissouvenlrs en rookwaar kunt krygen. In het midden een ma gazijn van Austin Reeds Ltd. uit de Londensche Regent Street. Hier en in de galerijen bevin den zich verder toonkasten van Londensche juweliers, porceleinwaarzaken, enz. Vla de schryfzalen, zien we ons In de main lounge verplaatst. Ben der passagiers zei maar aldoor, dat die van de „Normandie” veel mooier was, maar toen we in de New Yorksche haven then Fransohen Oceaanreus bekeken, vonden we de „Queen Mary’’ lounge met zyn aristo cratisch. voorname aankleeding. zijn gouden lierfsttinten, weelderige houtsoorten en z’n groote marmeren haarden, geflankeerd door hooge in metaal gevatte vazen, véél mooier. Voor al des avonds, wanneer het rykelyk toegepaste indirecte licht waarom is de main lounge van onze mooie „Statendam” toch zoo armoedig verlicht?) de schoonheid van deze zaal zoo goed doet uitkomen en de passagiers in avond toilet zich om den dansvloer scharen of over 1 parket „zweven dan is het aanzien van dit geheele milieu waarlijk imponeerend. Echt Britsch degeiyk is ook de rookzaal. Ook hier een Imposante ruimte, weelderige hout soorten en loodzware, massieve meubelen met zwaar leer overtrokken. Helaas hangen hier twee fel-leelyke schilderijen, die met hun har de, lichte kleuren en over-moderne voorstel lingen, werkelyk vloeken in dit milieu. Over bet geheel genomen is, wat er in de „Queen Mary" aan schilderijen is opgehangen, geen reclame voor de hedendaagsche Britsche schil derkunst. Uitzonderingen natuuriyk daarge laten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 12