Een democratische
majesteit
Het Zeemonster
Nagasaki
van
<Ket wïAaal uan den daq
F 250.-
F 750.-
ES~ Een week HiS
Ivol verschrikkingen I
ML NAAR het encelsch J
De Bijenwas
!®l
VRIJDAG 23 APRIL 1937
.Myn
Haar doelmatigheid
Rijke babies
Vox Carolina
II
KONING GUSTAAF V
VAN ZWEDEN
De één-acter
van Marcus
Doppelmann
te
cc
01
d<
re
tu
to
de
u
vo
ongeschiktheid tot werken door 17 7 bjj e€U on8eval met
i, belde beenen of belde oogen X UU« doodelljken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Een monarch die zyn eeuwige
jeugd heeft weten te behouden
getypeerd door zjjn
grooten eenvoud
Ik stamelde zoo iets van, dat ik „een wande-
Ijverige breier van
slippovers
bij verlies van een band,
een voet ot een oog.
ATT E* A °p dlt b,ad rlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
/X I .1 r*> /a r>Vj>l IN r« O on&evallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen
2551.
256
c
K
tot
antwoorden:
de koningen
gepubliceerd.
7,
en
lang
Zoo*n beleecfiglng hadden de passagiers nog niet ondervonden
en ze elschten van den piloot, dat deze onmlddeliyk zou op
stijgen om ze naar Amsterdam te brengen, waar zooiets ónmo
gelijk was. Weemoedig staarde het zeemonster van Nagasaki de
vliegmachine na.
Toen de vliegmchine te Amsterdam was aangekomen, liet de
piloot het toestel onmlddeliyk In den steek en stapte In een
auto, waarmede hij in razende vaart naar den dierentuin reed
om te vertellen, dat hij Drein en Piet met het zeemonster ge
zien had.
De nieuwste modedwaasheid in Amerika. Van hout vervaardigde hoofddeksels
worden in den Staat Washington geïntroduceerd
gehoord.”
Hier viel niets tegen in te brengen en ik drong
er nu nog eens op aan, dat ze ml) de geschie
denis sou vertellen. Het was een legende, zoo-
als er zoovele bestaan uit den ruwen riddertijd.
re
vi
st
IS
cl
V<
ni
tU
M
3
te
O!
11
SC
M
tc
SS
al
37
scl
ob
aa
7
matigheid in de eigenschappen der anorganische
substantie.
Voor vele jaren heeft Henderson In een boek
(,,The Fitness of the environment”) er op ge
wezen, dat bijv, levende wezens onbestaanbaar
zouden zijn zonder de merkwaardige uitzonder
lijke physlsche en chemische eigenschappen,
die het water, de koolstof enz. bezitten.
Er is dus een geschiktheid van de doode na
tuur om als materiaal voor de levende wezens
te dienen.
Een interessant voorbeeld van de doelmatig
heid van chemische stoffen voor de levende
functies werd onlangs geleverd door een on
ik naar de orlënteerlng der moleculen in
Dezen zomer zal het 10 jaar geleden zijn, dat
de „Vox Carolina”, het Njjmeegsch Studenten
blad, werd opgericht Oorspronkelijk maandblad,
werd het na eenlge jaren in een weekblad om
gezet
Door een redactie van redacteuren en oud-
clame mee kunnen maken. Een firma die ka-
- - - - - f de
vijfling van Dionne te mogen noemea bijna
60.000 dollar betaald, dan volgt een poppenfa-
brlek met 35.000 dollar, een biscuitfabriek met
10.000 dollar en nog een serie zeep-, baby-
voedsel- en hoestdrankjes-fabrikanten met 8000,
6000 en minder dollar. Een contract met
Fox Film heeft 350.000 dollar opgeleverd,
Pathé heeft 40.000 betaald.
Aan de debetzyde van de rekening staan ech
ter ook eenlge niet onbelangrijke posten. Meer
dan 50.000 dollar Is uitgegeven aan den bouw
van de kinderkamer voor de vijf zusters, met
logeerkamers voor kindermeisjes, pleegzusters
etc. Aan voedsel en kleeding van de babies Is
bijna 40.000 dollar uitgegeven. Dr. Defoe, die
een wakend oog op den gezondheidstoestand
van de vijfling houdt, kxjjgt daarvoor 200 dol
lar per maand, en de ouders krijgen een zak
geld van 100 dollar per maand. De kinderen
schijnen ook een diep besef te hebben van
hun verplichtingen tegenover de kerk, want
in het afgeloopen jaar hebben zy totaal 200
dollar gestort in het zakje van de plaatseljjke
kerk.
Intusschen Is geen crltlek op het financieel
beleid der voogden gehoord, en verwacht men
dat de geldstroom nog geleidelijk zal aanzwel
len, zoodat de kinderen, tegen den tijd dat zjj
meerderjarig zijn geworden, elk voor zich wel
mllllonnalre zullen zijn.
Op *n drogen weg moet uw auto
bij 40 km per uur binnen 14
meter kunnen «toppen. Maar bij
80 km per uur Is die remweg
niet 32. maar 64 meter!
p zekeren dag deze dag ligt ongeveer
1 vijfentwintig Jaar terug kreeg Marcus
Doppelmann, schrijver en dichter en gros,
bezoek van iemand, die meer was dan uitgever,
namelijk van den theater-dlrecteur Sevltza van
Boekarest.
Marcus Doppelmann, die wegens permanent
gemis aan geldeljjke middelen uitsluitend was
Ingesteld om overal en by Iedereen elke moge-
Hjke opdracht los te peuteren, meende den
.hoorn van overvloed" In moderne uitgaaf bij
zich te zien binnenstappen. Herr Sevltza, die
met een Roemeensch variété-gezelschap op
tournée was, zocht een echte .JBerlinerischen”
één-acter, een komischen schlager, een nonsens-
klucht, en Marcus Doppelmann was hem in de
artlsten-bar aangewezen als de meest geschik
te acteur In dat genre.
Marcus Doppelmann deed zjjn voordeel met
deze openhartigheid, doch Herr Sevltza, die wel
iets „van toeten of blazen” afwist, verlangde
een mede-auteur. Ook die bestelling werd door
Marcus Doppelmann grif geaccepteerd en ter
wijl Herr Sevltza binnen tien minuten weer
vertrokken was, bevond zich geen kwartier
daarna de schrijver en dichter en gros In de
Het meisje kwam onmiddelUjk terug en ver
zocht mjj, haar te volgen, daar Mrs. Oarbutt mij
ontvangen wilde.
Wy gingen langs de deur, die op mijn kamer
volgde en die vermoedelijk naar de zitkamer
leidde, waarvan Collins mU gesproken had, naar
die daarnaast; en nadat het meisje geklopt
bad, deed ze die voor mij open.
Ik vond Mrs. Oarbutt voor de toilettafel zitten
met een kapmantel om en Collins was bezig,
het haar van haar meesteres op te maken. Toen
ik de kamer binnenliep, zag Ik, dat het een
slaap- en kleedkamer tegelijk was en dat er
vele weelderige toiletartikelen stonden, die men
niet verwacht zou hebben bij zulk een strenge,
ernstige vrouw.
„Komt u hier, als-t-u-blleft, Miss Phillips en
neem mjj niet kwalijk, dat er voortgegaan wordt
aan mjjn tollet, terwijl Ik met u praat. Ik ben
wat laat en we hebben vanavond gasten te
dineeren. U wilde mij spreken? Moet ik Collins
wegsturen?”
bij levenslange geheele c
verlies van beide armen.
't Zeemonster scheen niet goed te kunnen hebben, dat Plet
en Drein zoo vernederend werden behandeld. Het stak eens
klaps snuivend zijn kop vooruit, zoodat de dames en heeren
angstig begonnen te* gillen. De dames gilden „Brand I", de
heeren schreeuwden „Moord
.Neem mij niet kwalijk, dat ik u even In de
rede val: Is u naar de ruïne geweest? Vanmid
dag?”
,4a, ik was.
.Beantwoord eerst mijn vragen: op welken
tijd?"
„Nog geen twintig minuten geleden. Ik ben pas
terug en ben zoo gauw mogelijk bij u geko
men.”
„Wat hoorde u eigenlijk, of verbeeldde u zich
te hooren?”
„Een langen kreet om hulp.”
„Wéér was u, toen u dien hoorde?" vroeg zy
met veelbeteekenenden blik naar Collins in den
spiegel.
„Toen Ik bjj de groote ruïne stond."
„Zóó ver weg? Hoe kunt u er dan zeker van
zijn, dat het geluld uit den toren kwam?"
..Het kon nergens anders vandaan komen,
Mrs. Oarbutt."
„Dat is waar. Maar." half-overredend
„denkt u niet eerder, dat het maar een spel van
uw verbeelding was?"
.Neen, ik ben er zeker van, dat Ik den kreet
hoorde."
„En toén u dien hoorde, heeft u onmlddeliyk
rechtsomkeert gemaakt, zonder een oogenbllk te
wachten?"
„Een paar seconden heb Ik wel gewacht; mis
schien den tijd, dien u zou noodig hebben, om
tot twintig te tellen. Maar toen voelde ik mij
Ineens zóó verschrikt, dat ik den heelen weg
naar het huls teruggerend ben."
„Wat deed u daar eigenlijk?"
lustrum een bundeling samengesteld van de
beste en de meest karakteriseerende bijdragen
cultuur en geest en zijn dus de plannen slechts
pseudo-plannen In menschelljken zin. Zij moe
ten dit wel zijn daar in deze plannen der na
tuur het gebruik van middelen voorkomt, die
voor het dier niet bekpnd kunnen zijn, en bo
vendien strekt zich de doelmatige samenhang
ook uit over de groeiprocessen, de Uchaamsvor-
ming, de functies van de inwendige organen,
de samenstelling der lichaamsstoffen. Zoo be
staat er ook bij de planten een doelmatigheid,
die niet zonder meer tot strevingen analoog
aan menschelijke bedoelingen kan worden her
leid.
Een en ander Is dan ook de grond, dat men
in vele wetenschappelijke kringen het onder
zoek naar doelmatigheid en planmatigheid vrij
heeft gemaakt van wUsgeerige verklaringen en
zich beperkt tot het vaststellen van het-werke
lijke verband, dat er tusschen materiaal en
functie bestaat, waarbij dit materiaal gevormd
kan zijn als de organen van het organisme of
wel de stof kan zijn, waaruit organen zijn ge
bouwd.
Zoo is b.v. het been doelmatig voor het gaan,
het zwemmen of het vliegen, maar zijn ook de
chemische substanties, waaruit de beenderen
zijn opgebouwd, weer doelmatig voor de physi-
sche eigenschappen van het skelet. Op deze
wijze kan men zeggen, dat de roode bloedkleur-
stof 'n doelmatige substantie Is en hetzelfde kan
van vele organische stoffen gezegd worden.
Breidt men bet onderzoek uit door verdieping
van'scheikundige kennis, dan blijkt de doelma
tigheid ook in de eigenschappen van den tnole-
cuulbouw te bestaan en Is er zelfs een doel-
ling was gaan maken voor tijdverdrijf.” Maar
zonder naar eenlg excuus te willen luisteren, zei
ze:
„Het spijt mU, dat u dit overkómen Is, Miss
Phillips; maar het is uw eigen schuld. Als
Jongedames er alleen op uittrekken op Aafoe-
kende plaatsen en dat In de schemering, dan
is het niet te verwonderen, als ze min-aange
name avonturen beleven. Toch had Ik liever
gehad, dat het nlèt gebeurd was; vooral op uw
eersten avond hier.”
Ik voelde, dat er meer school achter die
woorden en achter haar heele manier van doen,
dan ik wel op dat oogenbllk begrijpen kon, maar
vroeg enkel:
„Zou u niet iemand daarheen sturen, Mrs
Garbutt, om te zien, wie er In den toren opge
sloten is?” **-
Ze haalde even de schouders op en keek naar
mij met meewarigen gjlmlach, die mij meer
hinderde, dan ik haar wel wilde laten zien.
„Waarde Miss Phillips," ze ze toen, met uit
tartende kalmte haar handschoenen aantrek
kend, „er kan niemand In den toren gevangen
zitten; voor zoover Ik weet, Is die niet eens af
gesloten. U heeft zeker een reiziger gehoord,
die zich wat te lang daar had opgehouden en
als u dat niet kunt aannemen, vraagt u er dan
Collins nog eens naar. Die zal u alles vertellen,
wat er van bekend Is. Goeden nacht I Ik hoop, nadruk, „want u had er nooit een woord van
dat u tegen den ochtend er wel van doordrongen
is, dat uw verbeelding u parten speelde.”
Ze keerde zich om en liep langzaam het ruime
vertrek door en de deur uit, die Collins voor
haar open hield. Terwijl Ik haar slanke, be-
Eenige eeuwen geleden had een van de Foun-
deyre’s van Foundeyre Abbey zjjn slot verlaten,
om te strijden voor vorst en vaderland en had
zijn moederlooss en eenlge dochter achterge
laten onder de hoede van haar biechtvader, een
jongen bedelmonnik, die al drie of vier maan
den gastvrijheid had genoten op de Abbey en
gelogeerd was in het klooster aan den anderen
kant van het park, terwijl hU den heelen dag
by de familie doorbracht De vader bleef gerui-
men tijd uit en toen hij eindelijk onverwacht
terugkeerde, kwam hy tot de ontdekking, dat de
„monnik" in het geheel geen monnik was, maar
een aartsvijand van Huize Foundeyre, die ge
profiteerd had van de afwezigheid van den
vader, om de hoop en de eer van het huls te
vernietigen.
In die dagen maakten de hoofden van aan
zienlijke geslachten korte metten: de heer van
Foundeyre ging naar het klooster aan den
anderen kant van het park, onderhield zich op
vrlendschappelljken toon met den zoogenaam-
den monnik, stelde hem voor, den toren te be
klimmen, doorstak hem daar en liet er het HJk
achter, terwijl hy zorgvuldig de ‘deur sloot en
op zijn terugtocht naar huls de sleutels wierp
in een peilloos diepen put.
„Wat mij zoo deed ontstellen, Miss, toen U
Mrs. Garbutt vertelde, dat u dat Jammeren had
gehoord," besloot Collins, „was, dat er algemeen
wordt geloofd, dat degenen, die dien kreet van
den toren vernemen, In doodsgevaar verkeeren
ofschoon ze er zelf niets van weten en dat dit
geluid dan een waarschuwing is."
(Wordt vervolgd)
Deze bundel, die een 200 pagina's omvat, zal lenders maakt, heeft voor het voort echt
medio Mei bij N.V. Dekker en van de Vegt te
Nijmegen verschijnen en Is ook voor buiten
staanders verkrijgbaar.
artlsten-bar achter een „halven liter”.
Aan Peter Sperling, collega In „doen en
laten”, zette Marcus de situatie uiteen: Herr
Sevltza uit Boekarest wilde voor zijn tournée
door Dultschland een echte „Berllnerische”
klucht, die door twee bekwame auteurs moest
worden bjj elkaar geschreven, omdat hy onmis
kenbaar van oordeel was, dat één schryver niet
voldoende onzin zou te binnen schieten als
noodig was om een klucht te maken, welke
Herr Sevltza wenschte. Ter vervolledlging van
den onzin dus werd Peter aangezocht, die van
zelfsprekend accepteerde. De zaak had zelfs een
financieele zyde: duizend Mark werd betaald
voor den arbeid, d.w.x. 400 vooruit en het
restant by levering van het komisch meester
werk.
Zoo ontstonden de eigenlyke moeliykheden
Marcus, die met 200 Mark zyn schulden niet
volledig kon betalen, en Peter, die altyd een
vriend uit den nood hielp, als hyzelf daaraan
ook verdiende. Een accoord kwam tot tand,
waarby Marcus 300 Mark kreeg en Peter net
restant, wanneer ter zolderkamer van Marcus
werd gearbeid met Inbegrip van kost en In
woning.
Den volgenden morgen reeds werd de klucht
begonnen met het dramatisch’ effect
zlnnlng na een vroolyken avond ter
stoffen, die hierbij gebruikt worden. Ten deeie
zyn deze stoffen in het lichaam der dieren zelf
gevormd, ten deeie afkomstig van de planten.
Hunne scheikundige eigenschappen zyn ver
klaarbaar uit den molecuulbouw, ultelndeiyk uit
physlsche wetten. Zoo biykt opnieuw dat de
natuur als geheel een planmatigen samenhang
bezit, die alleen verstaanbaar Is door uit te
gaan van opvattingen omtrent de werkelijkheid
en haren oorsprong, welke niet door natuuron
derzoek maar door wflsgeerlge bezinning te ver
werven zyn.
d<
de Eyenwas d.wx. den mln of meer kristaliynen
bouw, dien deze stof kan bezitten. Uit dit onder
zoek biykt, dat de was als materiaal voor den
planmatigen bouw van de zeshoekige cellen
van de honingraat in hooge mate doelmatig
is. Reeds lang had men opgemerkt, dat de by
hier een materiaal gebruikt, dat In zyn lichaam
gevormd en in kleine plaatjes tusschen de
segmenten van het achteriyf uit afgescheiden
wordt, hetwelk door zyn kneedbaarheid, wa-
terafsluitend vermogen uiterst geschikt Is voor
den bouw der cellen, waarin de honing, de voe
dingsstof voor het broed en de voorraad voor
den winter bewaard wordt.
Uit het nauwkeurige onderzoek biykt nu, dat
de was uit moleculen bestaat, die men zich als
lange! ketens moet voorstellen, welke óf wel
onregelmatig door elkander kunnen liggen óf wel
gerangschikt zyn en dan *n kristalstructuur ge
ven. Door deze structuur veranderen de mecha
nische eigenschappen van dit bouwmateriaal
der byen. Door langdurig verwarmen, vooral
tot een temperatuur dicht by het smeltpunt,
neemt de kristallyne structuur toe en is de ho
ningraat meer weerstandkrachtlg.
De was, die de bijen afscheiden, is eenlgszins
bros door de gedeelteiyke ordening der mole
culen. Het is dus niet direct als bouwmateriaal
te gebruiken, want de was zou langs de kristal-
vlakken breken. Voor het gebruik wordt de
was echter door de bijen met speeksel gekauwd
en daardoor In een amorphen toestand gebracht.
Is eenmaal de zeshoekige cel gebouwd, dan
veroorzaakt de warmte in den byenkorf ‘n her
nieuwde kristalstructuur, welke des te sneller
intreedt, doordat de binnenwand van de cellen
met een gele kleurstof bestreken wordt. Hoe
deze kleurstof op de orlënteerlng der molecu
len Inwerkt is nog een onopgelost probleem.
Behalve de gele was wordt door de byen ook
een bruine was voor bepaalde doeleinden gé
bruikt. Deze stof Is steeds amorph, bevat een
weinig hars en heeft sterk klevende eigenschap
pen.
Zoo leert dit scheikundig onderzoek, dat de
doelmatigheid van de levensgewoonten der bijen
niet beperkt biyft tot de eigenlyke verrichtin
gen dezer dieren maar zich ook uitstrekt over de
andere koninyen. waar familieleden van hem
wonen, Informeert: „Myn klein meisje, heb je
je havermoutsche pap wel gegeten vanmor
gen?"
Het is algemeen bekend, dat deze slanke ko-
nlng der Viklngers uitstekend tennis speelt.
Maar met één feit en in enkele regels wil Ik
dezen vorst nog ultteekenen. Op zeveren dag
zal de contróleman van een groot concertge
bouw tot hem zeggen: .Majesteit dit is de
beste revue die wy in de laatste 50 Jaar ver
toond hebben.”
En de koning zal hem
vriend, laten we niets overdryven.”
„Majesteit, gy hebt gelyk. Wij begrypen uw
bescheidenheid. Applaudlsseeren
dan niet meer dan anderen?”
„Welneen, zooals iedereen.”
Dat is hem echt, de koning van Zweden: de
meest eenvoudige man die zich zoowel, aan de
Rlvièra. als/te ParUs en te Stockholm weet te
vermaken, {Ie oude en toch eeuwig Jonge
gentleman, waaraan de kleine schooljongens
van 8 jaar gerust kunnen vragen:
..Pardon mynheer, kimt u my misschien zeg
gen hoe laat het Is?”
een lichtzinnig afgesloten overeenkomst. Wat
moest er gebeuren, als Herr Sevltza de 800
Mark by aflevering van het kunstzinnig pro
duct niet zou uitbetalen? Zooiets was meer
voorgekomen; de directie had de klucht en de
schrijvers mochten achter hun zwaar verdiende
geld aan. En van Beriyn naar Boekarest is een
aardige wandeling. Allerlei spookbeelden ver
schenen. waarvan „procedeeren” het afscbu-
weiykste was. Vóór het bewijs geleverd was.
afgezien van de gebruikelyke „verdagingen"
dat de eenacter wel geslaagd was en een suc
ces beteekende, zouden beide auteurs vereeuwigd
zyn, vooral daar
Marcus reeds den
weg van verhon
gering tjewandel-
de en Peter dien
op het punt stond
op te gaan. Ben
paardenmiddel
moest worden gevonden om zeker te zyn, dat
het geld zou binnenkomen.
Krampachtig zetten zich de kunstenaars aan
het denken.... Peter kreeg de verlossende Idee.
„Gevonden," verklaarde hy, ,jde klucht be
gint op het kantoor van een theater-dlrecteur.
Laten we eerst den onzin by elkaar zoeken. Ik
schrijf tenslotte het begin.”
Marcus begreep de zaak volkomen en na vier
dagen tobben en zwoegen was de „humor” in
en aan elkaar gekleefd, doch zeker niet zonder
een beslist verdlensteiyk resultaat.
Toen dicteerde Peter aan Marcus de Inlei
dende scène:
„Een woedende theater-dlrecteur, vijftiger,
loopt hoogst opgewonden in zyn kantoor heen
en weer, terwijl hy zyn boekhouder den vol
genden brief dicteert: Zeer geachte heer. Wan
neer u by ontvangst van dit schryven niet on-
mlddeliyk de 600 Mark betaalt, die wy volgens
overeenkomst moeten ontvangen voor de op
lossing der moeilijkheden by uw tournée, is u
de grootste zwendelaar en bedrieger die be
staat, en dat wil tegenwoordig heel wat zeggen.
Indien u wel betaalt, verklaar ik u een gentle
man, en dat zal u ook niet lederen dag ge-
valllge gedaante zag verdwynen, voelde Ik
toch weer In eens dien onoverkomeiyken afkeer
voor haar koude, staalblauwe oogen en alweer
overviel my de vrees voor een onbekend, drei
gend gevaar.'
„Vertel Miss Phillips de geschiedenis, Collins,”
hoorde Ik haar zeggen, toen ze al bulten de deur
was en de kamenier wendde zich tot my met
een bezorgde uitdrukking op haar trouw ge
laat.
„Ik zou ze u liever niet vertellen,” begon ze,
terwyi ze de toilettafel opruimde, .maar als Mrs.
Garbutt het verlangt, dan móet het natuuriyk.”
JNu?” vroeg ik, toen Ik zag. dat zy nog
draalde.
„Die kreet, dien u hoorde, was niet van een
menscheiyke stem, Miss: het spookt op Friar's
Tower!"
„Wat een onzin!” riep Ik ongeduldig. „Het
verwondert my, dat Mrs. Garbutt daar zelf ge
loof aan hecht”
.Neen, waariyk, Miss, het is geen onzin. Velen
hebben dienzelfden kreet gehoord van den toren
in de schemering. Niemand gaat er dan ook zoo
dlchtby."
„Pure verbeelding! De een spreekt het den
ander na!”
„Maar dat kon dan toch niet doen. Miss,”
zei Collins bescheiden, maar toch met ernstigen
„O neen,” begon ik haastig en daar ik byna
niet wist, hoe ik nu met myn nieuws te voor-
soyyn zou komen; Het ik er onmlddeliyk op vol
gen: „Ik wilde u alleen meedeelen, dat ten
minste Ik denk, dat u het weten moet er
iemand opgesloten is in de ruïne van den toren
v^n het park en....”
Ineens hield ik op. verbaasd door de uitwer
king vam mijn woorden. Mrs. Garbutt stak eerst
de handen omhoog, die tot nog toe in haar
schoot hadden gelegen en moest zich toen vast
houden aan de tolletafel; haar gezicht, dat
al bleek was geweest, zag er nu uit, wit als
van een doode en zy hield den blik op my ge
richt met een uitdrukking, die verschrikkelyk
was, om waar te nemen.
Toen ik naar Collins keek, vond ik. dat zy my
eveneens ontzet aanstaarde en dat haar bezige
handen trilden als een espenblad.
Gedurende enkele seconden werd er geen ge
luld vernomen In het vertrek; toen had Mrs.
Öarbutt haar zelfbeheerschlng herwonnen
wenkte my, dat Ik een stoel zou nemen.
„U moet my myn ontsteltenis maar niet ten
kwade dulden,” zei ze, „maar het is nu al zóó
geleden, dat Ik over dit onderwerp het
laatst heb hooren spreken, dat het my een soort
schok bezorgde. Geef my een glas water, Collins,
en ga dan gauw voort met myn haar. Ik zal
toch al laat zyn, vrees ik. Wat zyn uw redenen,
om te denken, dat er iemand opgesloten zit in
Frtars Tower?”
„Ik hoorde een kreet, Mrs. Garbutt.”
,Nebt u iemand gezien?”
„Neen, lk...t”
beuren.”
Aldus werd het „eerste tooneel”, gevolgd door
de eerder bedachte kwinkslagen, netjes verpakt
by Herr Sevltza bezorgd.
Den volgenden dag reeds kwam het geld
telegrafisch met een enkel begeleidend
van be- woord: .Levering ontvangen. Opvatting weinig
eere van I origineel, maar dialoog suggestief."
Deel uitmaken van een vyfling Is in finan
cieel opzicht op deze wereld biykbaar even
benijdenswaard als een ryke erfgenaam zyn,
zoo meldt de Times uit Ottawa. Op verzoek
van de oppositie In het parlement van Ontario
heeft de regeering, als toeziend voogdes van
de vyfling van Dionne, uittreksels bekend ge
maakt van de bankrekening der gezusters, die
binnenkort drie jaar oud zullen worden, en
die In een uitstekende gezondheid verkeeren.
De babies stonden tot 26 Juli 1934 onder voog
dijschap van anderen, en kwamen pas In Ju
ni 1935 onder voogdyschap van den staat. De
eerste commissie van vqogden kon .alechts”
30.500 dollar voor de vyfling byeengaren, maar
de tegenwoordige voogden, bestaande uit den
minister van openbare gezondheid van Onta-
een reaacue van redacteuren en oud- rtO'
redacteuren is by gelegenheid van <nt tweede bun ,vade.r’ ,heeft tor^ de vUf’
ling In de afgeloopen Jaren flink kunnen ver- t
hoogen. In het geheel zyn 24 contracten voor
gedurende" dere période in’ de .Vox Caroim^" de klnderen gesloten met firma’s die daar re-
T TT T anneer men over de doelmatigheid In
yy de natuur spreekt, kan dit het uitgangs-
T punt zyn voor nieuwe vragen en be
schouwingen, die als de kringen op een water
vlak. door een geringe plaatseiyke beroering
gewekt, zich steeds verder uitbreiden. Ten aan
zien van de doelmatigheid vraagt men naar
de doeleinden zelf, naar hun oorsprong, hun
verband en hun kenbaarheid. Zoover verwy-
dert zich daarby het denken van zyn uitgangs
punt, dat het dit vergetend soms eindigt met
een ontkenning van een doelmatigheid in de
natuur of deze als een schijnbare opvat.
Men kan alleen over doelmatigheid spreken,
als er ook een planmatigheid bestaat en een
bepaald ding of verschynsel zich tot een plan
verhoudt als middel tot uitvoering. Als een
mensch het plan heeft iets te maken, b.v. een
huls of Iets te doen byv. zich te verdedigen,
dan gebruikt hy voor de uitvoering van dit
voornemen bepaalde hulpmiddelen en wel kiest
hy materiaal, dat zekere eigenschappen heeft,
dingen van bepaalde stevigheid, gewicht, vorm
enz.
Het is gemakkeiyk in te zien, dat wat doel was
by het eene plan, weer materiaal kan worden
by een ander plan en zoo zyn de verschillende
voorwerpen en gebeurtenissen in velerlei plan
matige relaties verbonden.
Iets dergeiyks schynt er ook In de natuur te
bestaan.
Door de verschynselen der levende natuur
wordt men gedwongen planmatigen samenhang
aan te nemen. Men drukt dit op verschillende
wyze uit. Men spreekt over een streven naar
zelfbehoud en behoud van de soort, waaraan
weer minder omvattende strevingen onderge
schikt zyn. Er Is dan een doelstreven by het
voedsel zoeken, by vluchten en verdedigen, by
neetbouw en verzorgen der jongen enz. De doel
matigheid berust zoo op planmatig werkende
tendensen, die middelen kiezen en gebruiken
én hét levende gebeüfén wórdt tb deze be
schouwing analoog met het menscheiyk doen
opgevat. Beperkt men den blik tot de dierenwe
reld, dan schynt het, dat deze veronderstelde
analogie zeer redelyk is, al is het onmisken
baar, dat op één punt en wel een zeer belang-
ryk punt de analogie niet opgaat. De planma
tigheid van het menscheiyk werk berust immers
op het vérstandeiyk ontwerpen van plannen
waarin alle geestelyke functies en cultuurver-
schynselen samen vloeien. By t dier ontbreken
Ieder jaar keeren tegen de lente in de bladen
de afbeeldingen weer, waarop de slanke, gryze
koning Gustaaf V van Zweden van zyn wincer-
vacantle en tennls-penoegens terugkeert naar
zyn land. Over dezen populairen monarch ver
haalt ons „Paris-Splr" aardige byaonderheden
Wanneer men een koning wil zien, zooals wy
ons die voorstellen In volle majesteit met een
hermeiynen mantel omhangen, gekroond, een
scepter in de hand, terwyi diamanten en parels
schitteren en alle -^küuunu^n ter wereld zyn
tentoongespreid, dan moet men naar Londen
gaan.
Wanneer Gustaaf V, de Koning van Zweden,
het parlement opent schitteren wel honderd
mlllioen paarlen en diamanten, die echter op
een tafel naast hem liggen, by zVn hermeiynen
mantel. En rechts daarvan, met een glimlach
op zyn gelaat, de koning, die ondanks zyn 79
jaar eeuwig Jeugdig deze woorden spreekt
J3e zitting van myn parlement is geopend.”
Daarna gaat hy thuis lunchen, waar zyn
Fransche kók Augustin Dubois de geliefkoosde
gerechten van den vorst heeft gereed gemaakt.
Dat is de koning van Zweden: purper 0raagt
hy niet. Want deze monarch wordt Juist gety
peerd door zyn grooten eenvoud. Ik geloof dat
zelfs zyn meest vurige bewonderaars niet boos
sullen zyn, wanneer het geheim ontsluierd
wordt hoe deze vorst zyn eeuwige Jeugd heeft
weten te behouden.
Ziehier zyn dagorde. De vorst vangt den dag
aan met tien minuten gymnastiek (Zweedsch
natuuriyk), daarna neemt hy een koud bad.
Wanneer hy zich gekleed heeft, gaat hy naar
de eetkamer, vanwaar hy een heeriyk uitzicht
heeft over zHn geliefd Stockholm, dat daar op
het water dryft. De huisknecht dient hier
reeds tien jaar hetzelfde ontbyt op, nJ. haver-
moutsche pap, haring (op Zweedsche wyze toe
bereid) en koffie met melk. Daarby eet de
koning tnvee dikke sneden brood, goed met
boter besmeerd. Het ontbyt van den vorst Is
even eenvoudig als hy zelf. Het is het ontbyt
dat ook een gewone arbeider zich kan ver
oorloven.
En de koning gebruikt dit ontbyt lederen
dag, Jaar in jaar uit, onverschillig of hy In
Lapland vertoeft of aan de Rlvièra. Soms eet
de vorst wel eens een getruffeerde kip of eend.
Waarby hy dan enkele glazen Bordes ux-wUn
drinkt, die een van zyn vele vrienden „tusschen
de twee zeeën” hem heeft gestuurd, tegeiyk
met de beste wenschen voor zijn gezondheid. In
Zweden, waar de Socialisten aan het bewind
zyn, vertelde de koning eens tegen zyn vrien
den: „MHn zoop de kroonprins zal misschien
nooit den troon bestijgen. Maar dan wordt hy
toch zeker tot President van de Republiek ge
kozen. voor heel zyn leven.”
De voorzitter van den Ministerraad, in wiens
gezelschap deze woorden gebezigd werden, voeg
de hieraan toe: ,4a, en hy wordt gekozen met
algemeene stemmen."
Het zou moeilijk zyn de populariteit te be
schrijven, die koning Gustaaf van Zweden lu
zyn land geniet. Ik wil slechts één treffend
staaltje aanhalen. Het bekende groote sociaal
democratische dagblad van Zweden „Soclalde-
mokraten” had zich tot devies gekozen „Vrij
heid, geiykheid, broederschap." Op zekeren
dag waren deze woorden uit den kop van het
blad verdwenen. De voorzitter van den Minis
terraad zei den volgendend dag: „wy kunnen
die woorden gerust weglaten, want dat alles is
by ons reeds werkelykheld geworden.”
Toen aan den voorzitter van den Minister
raad eens gevraagd werd, wie de beste bridge-
speler was van Zweden, antwoordde hy: ,4a,
dat is moeiiyk te zeggen! Hm, hm, ik denk
dat het de koning is.”
Maar toen ik aan den koning vroeg wie het
beste bridge speelde in Zweden, antwoordde
hy: ,4a, dat is moeiiyk te zeggen! Hm. hm. ik
denk dat het de voorzitter van den Minister
raad is.”
Weet ge wat de koning doet, terwyi zyn volk
werkt, slaapt of zich amuseert?
Wel, de koning is een y verig breier en al zHn
vrienden dragen een slippover waarin de let
ters „O. V.” zyn verwerkt.
Nu Ik toch over het intieme leven van Gus
taaf V enkele onbescheiden mededeellngen heb
gedaan, wil ik hieraan nog toevoegen, dat de
koning van Zweden lederen morgen om 7 uur
koningin Astrid opbelde. De koning van Zwe
den zei dan tot zjjn nichtje: .Myn klein meis
je, heb je vanmorgen je havermoutsche pap
wel gegeten?"
Koningin Astrid, de prinses waar de koning
zooveel van hield, is thans gestorven. Maar ik
stel me voor, dat de koning thans naar ander»
hoofdsteden van Europa, aan het hof van
1
o
k
t
6
