Sïet u&fiaal van den day
Het Zeemonster van Nagasaki
Werkloozenzorg
F 250.-
ES" Een weekTB
Ivol verschrikkingen]
11 R.K.STMTSPARTU j
HET CHRISTENDOM
Een diuirtetoeslag?
Arbeid en Dienstplicht
£«n commune ingaattld
i
Het boek van dr. A. H.
Colijn
Ml NAAR HET ENCELSCH J-
i
HONIG 5 BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct.
Plechtige abtswijding in
België
t,
9
i
Nieuw spel van Pater
Schreurs
I Het water
dreigt i
AANGIFTE MOET, QP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
en 257. zwaarder dan de (neeste andere
I
I
Het
Gezien
n*
or
S3
I
staat
▼oor de deur.
Dat
moet ati dit stuk hebben laten rallen.*
‘i
9
bij levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen
Eén en al verbazing, ging ik weer van de kast
naar mi)n kamer. Steeds geheimzinniger werd
alles om mU heen. Vooral verwonderlijk kwam
mjj voor de vreemdf invloed, dien Vai’s naam
scheen te hebben, aoowel op Mrs. Oarbutt als op
haar zoon.
De kamenier stond voor mijn deur. Nu ik er
dus eenmaal zeker van was, dat Mrs. Oarbutt
zulke misdadige plannen koesterde, was het i
Op Dinsdag 4 Mei as. zal Kardinaal van Roey,
Aartsbisschop van Mechelen, op plechtige wijze
de Abtswijding toedienen aan den hoogeerw.
dr. Emllius Stalmens, die op 31 Maart JJ. .tot
Abt van de Abdij van Tongerloo werd gekozen.
(K.WPJ
zou ik liever vandaag naar Londen
(Wordt vervolgd)
1
1 I
j
i
1 r
1
S
ia
Er «ouden dan ook ongetwijfeld ongelukken gebeurd zjjn als
Plet en Drein niet hadden Ingegrepen en het zeemonster een
paar flinke rookwolken In zijn snuit hadden geblazen. Daardoor
week bet dier verschrikt achteruit, want tegen sigarenrook kon
het niet.
en dat de Staat er voor moet aorgen, dat
die last zooveel moge lijk over alle bevol
kingsgroepen verdeeld wordt. Omdat een
wettelijke regeling van deae materie voor
werkgevers In bepaalde gevallen wel eens
lastig kan rijn, behoeft men haar dus niet
achterwege te laten. De dienstplicht self
is voor de betrokken jongelieden bijna
nooit een pretje.
Het zou ook wenachelijk zijn indien door
de Nederlandeche en Ned.-Indische regee-
ringen eens de aandacht gevestigd werd op
het onsociale gedrag van die Indische on
dernemingen, die alléén personeel aanne
men hetwelk vrij is van militaire verplich
tingen in Indië. Daardoor zijn alle Neder-
btj verlies van een hand,
een voet of oen oog.
om sooveel
dienst- en
van hun
burger-be-
Wat was dat een inspanning, om kalm het
maal te gebruiken, of 'er niets haperde aan
m|jn verhouding tot die menschen!
Mrs. Oarbutt was één en al beminnelijkheid;
se was zeker blij, van ml) af te komen,
dacht Ik terwijl haar soon sooveel werk van
mjj maakte, dat het mij onmogelijk zou zjjn ge
weest, onder welke omstandigheden dan ook,
op Foundeyre Abbey te blijven.
„Welk ’rijtuig komt er voor Miss Phillips,
moeder?" vroeg h(j, toen ik opstond van tafel.
..Het ponjrwagentje.”
„Mag ik u dan naar het station rijden, Miss
Phillips?''
Mrs. Oarbutt antwoordde voor mjj op beslisten
toon:
.Dat
Het boek van dr. A. H. Colijn over de bestij
ging van het Carstenszgebergte in Nederlandsen
nleuw-Oulnea en de beklimming der 5.000 meter
hooge toppen zal onder den titel „Naar de
eeuwige sneeuw van tropisch Nederland" bij
Scheltens en Glltay te Amsterdam,, verschijnen.
Dr. A. H. Colijn beschrijft in zijn boek den
geheelen tocht der zoo succesvolle expeditie vanaf
de tropische wouden tot aan de eeuwige sneeuw
en de ongerepte gletscherwereld van het groot
ste gebergte van ons koninkrijk.
Ruim honderd foto’s van de leden der expe
ditie en luchtfoto’s door de KN.I.L.M. van het
Carstenszmasslef genomen, zullen dr. A H.
Coiljn’3 boek illustreeren.
iseeseeeeeeeee
hü er den laatsten tijd nog al wat bleven In
dén regel bt) de huisdeur achter. Maar zoo gauw
hij deze achter zich dicht trok en weer naar de
mijn ging, besprongen ze hem allemaal In eenen
tegelijk, als wilden se hem overmeesteren. Maar
daar was Boris Tarstaroff de man niet naar.
Dagenlang was hij nu Hl bezig met den dezo-
laten toestand, waarin schacht TI verkeerde. Al
verscheidene malen was hij er in afgedaald en
had mlnutlcuse onderzoekingen gedaan. En tel
kens was hij versterkt in de meenlng. dat daar
drastisch moest worden ingegrepen, anders zou
binnen heel korten tijd morgen wellicht
of direct al misschien? het grondwater de
wanden doorbreken. En dan.... aan de cata-
strophale gevolgen, die honderden menschen-
1 evens zouden kunnen elschen. wilde Boris Tar-
staroff niet denken. Evenmin als de mijndirectie
er aan dacht, hem de noodige voorzieningen te
laten aanbrengen.
Den volgenden morgen aan de mijn, direct
bjj zijn komst, wachtte hem een verbijsterende
boodschap. De groote dynamo’s, die voor den
waterafvoer van schacht II dienden, moesten
worden gedemonteerd en door kleinere vervan
gen. Een grimmige uitdrukking kwam op zijn
gezicht. Dese uitdrukking was er nog. toen hij In
de kool mee omlaag ging en de arbeiders el
kaar met verwondering deed aankjjken. Maar
Boris Tarstaroffs plannen stonden onwrikbaar
vast.
.Duranoff!” Afgebeten klonk het.
«Jawel, mijnheer.”
„Over een half uur precies schakel Je de dy
namo's voor schacht II uit! Ik heb twintig man
nen noodlg, die niet voor een kleintje vervaard
zijn. Binnen den kortst mogel Ijken tijd moeten
onder in schacht II de wanden gestut worden.
Het water kan elk oogenbllk doorbreken. Ik
zeg je dit. opdat je precies weet waar je aan
toe bent, 'tls levensgevaarlijk, dat weet Ik....*
Even een pauze.
„Vrijwilligers voor!" Een commando als van
een Pruisisch cavalerle-commandant.
Met een spontaneïteit, die hij niet had dur
ven verwachten, meldden zich tweemaal zooveel
mannen als hU noodlg had. Een kleine selectie,
dan roetechte de koot omlaag. Op en af ging
de lift, met materiaal, zware balken, bakken
cement. Ijzeren haken, ladders.
Tot aan hun middel in het vieze water rond
plenzend. werkten de mannen in koortsachtige
haast, onder het alziende oog van Boris Tarsta
roff. die ook zelf, als was hjj de eerste de beste,
de zware binten aansjouwde. Plotseling ver
stomde het monotoon gedreun van de dynamo’s,
en de stilte, die volgde, dreef tot grooteren spoed.
Druipnat van mijnwater en zweet, zwoegden de
mannen. Reeds was men begonnen den nood-
rnuur met cement te versterken. Het einde van
het afmattende werk naderde. Daar schoot met
een kletterenden slag een armdikke waterstraal -—
uit een plotseling ontstaan gat, vlak boven de
pas aangebrachte binten. Zonder zich een oogen
bllk te beraden, snelde Boris Tarstaroff een
ladder op. Twee. drie, vier mannen volgden
hem, anderen reikten balken aan. Bovenmen-
schelljk was de Inspanning, maar het lukte:
het gat werd gedicht, eerst primitief, dan wat 7
steviger, maar het hield. Nu was de schacht
gered en met haar het leven en -minstens het
levensonderhoud van honderden menschen.
„Mllansky. als de weerlicht naar boven en
zeg Duranoff dat hjj de dynamo's meteen weer
Inschakelt.”
Minuten van gespannen vrachten volgden, daar,
eindelijk, klinkt opnieuw het vertrouwde motor-
gesoem. Langzaam, heel langzaam aan. maar
toch duidelijk waarneembaar, zakte het water.
Een blijde tinteling doorvoer de mannen, welke
zich In niets anders openbaarde dan in de in
tense belangstelling, waarmede se het zakkende
water volgden.
Het vormelijk bedankje van de directie woog
niet op tegen het gulle onthaal, waarmede Bo
ris Tarstaroff In de hall ran zijn wóning werd
overvallen, als waardeering voor een simpel ver
jaring sg each enk
Gedurende eenige oogenbllkkcn «vis Plet Prikke l geheel
radeloos. .De brander,’ hijgde Drein Drentel. „Prachtig."
vond Plet. Hij holde gauw naar de brandwacht en zei: .«Jullie
moeten gauw kotr.en, want het zeemonster Is losgebroken en er
gebeuren misschien ongelukken!"
..Moet je dan nu nog naar een geschenk om
zien? Waar heb je gisteravond dan gezeten?
Toen zei je dat je in verband met mijn ver
jaardag noodzakelijk even de stad in moest.
Met den nadruk op „noodzakelljk"?”
.Die slag ia jou! Maar hoe zit dat eigenlijk,
krijg ik nog wat te drinken vanavond, ik droog
gewoonweg uit.”
„Wat voor muizenissen jouw .gedachten van
avond weer hebben bezig gehouden, dat mag
de hemel weten. Je hebt al minstens drie kop
pen thee gedronken!”
„Dan zal ik me verder wel met wat hemel
water tevreden moeten stellen, tls fraai hoor!”
Zoo plagend-
pratend vlogen
de weinige vrije
uren van Ir. Bo
ris Tarstaroff om.
De meest pessi
mistische gedach
ten en die had
arbeid hadden weten te vinden en dus de
gezinnen in betere materieele omstandig
heden verkeerden.
Ook In ander opzicht waren er In de ge
zinnen groote materieele zorgen, welke
het nljpendst gevoeld werden bij de voor
ziening In de behoefte van kleedlng,
schoeisel en beddegoed/llnnengoed.
In vergelijking met den toestand in 1932
daalden de gezinsuitgaven daarvan In zeer
sterke mate n 1. tezamen met rondom M pet.
Aan vernieuwing op dit gebied kon niet
gedacht worden door de gezinnen zelve.
Het rapport verklaart, dat gezinnen veel
vuldig mededeelen, dat het met de voeding
nog wel ging (men denke aan bovenver
melde tekorten), maar dat op deze wijze
doorgaande het kleedlngvraagstuk zeker
vast zou loopen en verder, dat hoewel by
het geneeskundig onderzoek bleek, dat de
onderkleeding wat reinheid betreft goed
verzorgd was, ze er veel haveloozer uitzag bij
het na een half jaar Ingestelde tweede on
derzoek.
De moeilijkheden waren op dit gebied
zeer .ernstig, hetgeen begrijpelijk ia Indien
men weet, dat by het onderzoek in 1932
1/3 deel der gezinshoofden een Jaar en
langer werkloos was.... In 1935 bijna
deel, of naar verhouding ruim 2 maal zoo
veel.
Ofwel, dat in 1932 1/4 deel der gezlns-
Voor genoodigden. speelsters en spelers heeft
Pater Jacq Schreurs M.S.C. Zaterdagavond zijn
zoo juist voltooid massa-spel „Weerlicht der
eeuwen" voorgelezen.
Het spel zal door Inwoners van Susteren ge
durende de Heiligdomsvaart in Juli as. ge
speeld warden op het plein voor de prachtige
uit de 9e eeuw dateerende Munsterkerk.
In het uit twee groote deelen, met vóór en
naspel bestaand tooneelwerk wordt de glorie en
verschrikking, welke In den loop der tijden rond
Suestra woedden, aanschouwelijk voorgesteld.
De lezing maakte diepen Indruk op de aan
wezigen.
Voor de regie van het spel is ultgenoodigd de
bekende regisseur Jef. Baarts.
t T et bestuur van het N.V.V. heeft den
l—l minister van Sociale Zaken een
-*• A duurtetoeslag voor de werkloozen In
de werkverschaffing verzocht. Indien men
zich de Jongste regeerlngsultspraken over
de werkloozenzorg herinnert, maakt het
verzoek weinig kans.
Toch komt de nood van dezen tijd wel
heel duidelijk tot uitdrukking In een rap
port'betreffende onderzoekingen naar den
toestand en de levensomstandigheden van
ondersteunde gezinnen In dezen tijd,
rapport Is samengesteld door het Statistisch
Bureau der Gemeente 's-Gravenhage in
opdracht van het Dagelijksch Bestuur der
Gemeente. Het omvat den toestand in een
130-tal gezinnen, loopende over een tijdvak
van 3 maanden in het voorjaar van 1935.
De Nederl. heeft de vraag gesteld, of de
In het rapport getrokken conclusies thans
nog gelden. M.aw. of de toestand gebaseerd
en doorwrochte budget-
op uitvoerige
onderzoekingen wijzigingen ten gunste der
ondersteunden heeft ondergaan.
echter het feit, dat na de onderzoekingen
I de steunregeling onveranderd is gebleven,
I afgezien van de mogelijk eenlgermate rui
mer verstrekking van enkele levensmidde
len tegen lager prijs, maar dat daartegen
over, mede onder Invloed van de depreciatie
i van den gulden, de kosten van het levens-
I onderhoud stijging vertoonen en dat daar-
h bij de kosten van kleedlng, schoeisel en
huisraad scherper omhoog zijn gegaan, Is
het bezwaarlijk voor bestrijding vatbaar,
- dat thans de ondersteunde gezinnen het
eer moellijker gekregen hebben. Te meer
daar er nog slechts in geringe mate sprake
Is van afneming der werkloosheid.
Dit Haagsche rapport kan beschouwd
worden als een vervolgonderzoek naar den
toestand van ondersteunden: een eerste
onderzoek werd gehouden In 1932 dus
vóór de steunverlaging in 1934 en het
tweede in 1935.
Uitgaande van de normen door prof. dr.
E Gorter te Lelden gegeven leidden de on
derzoekingen naar de voedingswaarde van
het gebruikte In de gezinnen tot de gevolg
trekking, dat, hoewel gerekend voor alle
gezinnen te zamen de voeding voldoende
genoemd moet worden en ook het eiwit
gehalte dier voeding, en eveneens het vet-
verbrulk, er bU de gezinnen Individueel In
meer dan 1/5 deel de voeding onvoldoende
geacht moet worden. Onderscheiden naar
de drie categorieën van gesteunden (geor-
ganiseerden, ongeorganiseerden en armlas
tigen) waren de laatsten er ’t slechtst aan
toe: meer dan 1/3 deel der gezinnen had een
tekort aan voeding.
Ten opzichte van 1932 was er wat de
georganiseerden betreft, slechts een ach-
I teruitgang van de waarde der voeding van
4 pet., maar de kosten daarvan daalden
met rond 18 pet., hoewel de kosten van het
levensonderhoud iets stegen. Een bewijs
van sterke versobering.
Zou In 1932 in 50 pet. der gevallen van on
dervoeding geholpen kunnen worden door
I’ raadgeving omtrent de besteding van het
inkomen, thans zou dit slechts in nog 30
pet. der gevallen mogelljk zijn.
Het geneeskundig onderzoek leidde ge
lukkig tot gunstiger conclusies. Men beden
ke daarbij, dat een tekort aan voeding eerst
na geruimen tijd tot uiterlljk waarneem
bare gevolgen leidt op den Uchamelljken
toestand.
Tweemaal werden de ruim 600 personen
aan een geneeskundig onderzoek onderwor
pen en de weging der personen deed zien,
dat bij de kinderen zeker niet van achter
uitgang In voedingstoestand gesproken mag
worden. Moge bij de ouders In het alge-
meen ook niet van verminderden voedings-
toestand gesproken worden, zoo is toch het
T percentage van het gewicht afgenomen van
'dien aard (23.4 pet.) dat zeker de vraag
rijst, of niet de ouders zich ten bate van de
kinderen met te weinig voedsel moeten
tevreden stellen.
De uitkomsten van /iet eerste onderzoek
wezen reeds In deze richting.
Deze uitkomsten werden gunstig beïn
vloed:
r a. door de deelneming van kinderen aan I
de school voeding;
b. door de omstandigheid dat 22 gezins- 1
hoofden tusschen het le en 2e geneeskun-
I dig onderzoek gedurende meer dan 4 weken I
een ware verschrikking, om haar weer te moeten
zien. Hoe toch zou ik afscheid van haar kunnen
nemen. zonder m(j te verraden.
Toen ik binnentrad, stond Con op. maar eerst
had ik nog de woorden van zijn moeder ver-
staan: „Vooral niet tusachenbeide treden.”
Betrof dat mU? In het eerst hief ae het hoofd
niet op van den brief, dien ae onderhanden had,
terwijl ze tot mjj sprak:
„Miss Phillips, ik ga een beroep doen op uw
welwillendheid. Ik heb daar aoo juist iets van
mijn zoon gehoord.” dit was maar een inval
lende gedachte, meende ik „wat mij nood
zakelijk van plan doet veranderen. Ik zal eerst
veertien dagen later van huis kunnen gaan en nu
is mijn verzoek, of u uw vertrek nog even lang
wilt uitstellen.Goede Hemel!" riep ze. haas
tig ópstaande, daar ik wankelde ën half tegen
de tafel viel, „wat scheelt er aan?.... Gaat u
flauw vallen. Con. kom eens hier. Waarde
Miss Phillips, in dezen toestand kunt u niet naar
Londen reizen! Con. doe haar mantel eens los.
Neen, werkelijk." toen ik een afwijzend ge
baar maakte, „u kunt het huis niet verlaten,
terwijl u zich zóó voelt Als u dan absoluut wilt
gaan, moet het met een lateren trein zijn. Blijf
jl) eens even hier, Con, terwijl ik Collins weg
zend. want anders komt die niet op tijd."
Niet zoodra was zij weg, of ik wendde mij tot
haar zoon, die mijn kouds handen wreef.
„Waarlijk, die flauwte is ran geen belang, Mr.
Oarbutt. Thuis heb ik dat zoo dikwijls en nie
mand let er op. Nu de schikkingen toch zijn ge-
ni» maakt,
mUigaan.*
13
Dank zij mijn overijlen was Ik de eerste, die
de zitkamer binnentrad en tot mijn verbazing
vond ik een dikken brief op mij wachten, geslo
ten in een enveloppe, die ik zelve geadresseerd
I had achtergelaten by mijn hospita in Londen.
[Een andere enveloppe was daarin gesloten, ge-
adresseerd in Val’z handschrift aan: „Miss Wad-
>lan. door vriendelijke tusschenkomst van Mrs.
Bpink.”
Wat klopte mjj het hart bjj het zien daar-
branl....
L Hot w“ e®» grauwe, saaie ochtend. De wind
swas gaan liggen, maar het regende gestadig.
Ik trad aan het venster, om mjjn brief te
peaen. Het was een lange: vier zljdjes, dicht
■neengeschreven, en dan nog een extra half vel-
Ik was op het punt, om te gaan lezen, toen ik
■irs Garbutt Ineens vlak by mij hoorde zeggen:
I „Goeden morgen I”
E LJUngs liet ik den brief weer in de enveloppe
■lijden en trad uit de vensternls te voorschijn
|»n de ontbijttafel. U
Toen ik klaar was, om te vertrekken, sloot ik
mjjn slaapkamerdeur en ging naar de sombere,
eikenhouten kast met de bedoeling, om het
cement weer aan te bréngen in het sleutelga’.
waar ik het uitgehaald had. Ik had een kaars
meegenomen en was juist op het punt, de be
werking te beginnen, toen ik uit de kamer
daarnaast en op een toon van de grootste verras
sing den naam van mijn verloofde hoorde uit
spreken: „Valentine Brentmore."
Ik stond stil met kloppend hart: zou ik er nu
achterkomen, in welke betrekking Val stond tot
het geheim?
„Valentine Brentmore?" herhaalde Mrs. Gar-
butt „Wat zeg Je nu? Hoe kan die naam hier
sljn weg vinden? Laat eens kijkenI”
Consuelo trad zeker tot aan de schrijftafel en
toen volgde een gekraak, of er een velletje papier
dvergerelkt werd
Alweer een verschrikking! Had Ik in mijn
haast misschien het losse velletje laten vallen
en nog al dit deel van den brief, waar de onder-
teekenlng op stond, en hadden zij dat gevon
den?
„Valentine Brentmore!” herhaalde Mrs. Oar
butt. ,Dat staat er duidelijk genoeg! Oon. sluit
de deur en kom hier. Ik heb een ontdekking
gedaan. Weet je. wat dit te?.... Het is een deel
van een brief van Valentine Brentmore aan
dat meisje, die Miss Phillips! Zjj zat een brief
te lezen in de vensternls, waar jy dit gevonden
hebt, toen ik binnenkwam, om te ontbijten; en
e waren het er rperend over eens: Boris
Tarstaroff was een kerel uit één «tuk. Ze
-i. dat waren de mijnwerkers van de dag-
ploeg uit de .Alexander II" die in een smalle
gang bjj elkaar gegroept, hun boterhammen-
voorraad alle eer aandeden.
„Laat ik je maar vertellen," roor Duranoff
verder ging, duwde hjj een flink stuk brood
naar binnen en was toen bijna heelemaal niet
meer te verstaan, „dat van de ingenieurs, die In
deze mjjn zijn, hjj de allerbeste van het puikje
is. Dat is mijn meenlng.”
Een stilte, slechts af en toe verbroken door
het klikken van drinkkannetjes, volgde.
„Ik ken hem al uit den tyd dat hjj nog in
de Wolga-mljn werkte, en dat is zeker al een
Jaar of tien geleden.” Een dunne straal speeksel
spette op den grond, dan vervolgde Mllansky:
..En daar heb ik hem leeren kennen als een
kerel, die niet voor een beetje bang is. tls hem
op een inspectietocht overkomen, dat de heele
boel boven hem In elkaar stortte. Een geraas
gaf het, hooren en zien verging. Tot in gangen,
die Ik weet niet hoever weg lagen, hadden de
mannen het gehoord. Al gauw was het bekend,
dat Tarstaroff In die puinhoop zat. Nou je be
grijpt. voor zjjn leven gaven we geen cent. We
wisten wel dat hij altijd een klein pikhouweel
by zich had. maar wat doe je daarmee, als je
zoo in de penarie zit? En als Ik je nou vertel,
dat hij het hem met datzelfde kleine houweeltje
geleverd heeft, een gat te haken, waardoor hjj
voldoende lucht kon krijgen, om niet te stik
ken, dan noem ik dat een prestatie, waar je je
petje voor af kan nemen. Menigeen Van ons
had hem niet nagedaan, daar kunnen we het
wel eens over zijn."
Een Instemmend gemompel, dan was het weer
tjjd om verder te gaan.
departementale molen maalt lang-
I 1 saam. Niettemin schijnt het mlnl-
steile aan sljn opvolger een keurig
beredderden Wiedel te willen nalaten en
alle saken wai^aan het begonnen is, ook te
willen afwerken. Vandaar wellicht dat
thans ook de commissie benoemd is, welke
maatregelen moet beramen
mogelijk te voorkomen „dat
reserveplichtigen ten gevolge
militaire verplichtingen hun
trekking verllesen of in ander opsicht blij
vend nadeel ondervinden.” Reeds in den
aomer ?zn 1935 hebben wij, en verschillen
de andere bladen, over de wenschelljkheld
van wetteiyk ingrijpen op dit punt geschre
ven en bij de behandeling van de Defen-
slebegrootlng 1936 is er in de Kamer over
gesproken. Snel heeft dese steen dus niet
gerold, maar de zaak is dan toch in het
onvermijdelijke stadium van een commissie
beland. Moge deze tenminste eenigen spoed
betrachten.
WIJ hebben destijds als eenvoudigste re
geling aangegeven een verbod aan den
werkgever om gedurende een tijdperk, zich
uitstrekkende over enkele weken vóór tot
enkele weken na de opkomst in werkellj-
ken dienst van zijn werknemer de dienstbe
trekking op te zeggen.
Wij geven toe dat deze regeling niet
„hermetisch is, dat rij aan den eenen
kant den dienstplichtige niet volkomen be
schermt, aan den anderen Cant voor den
werkgever wel eens lastig kan zijn, door
dat zij ook een gemotiveerd ontslag be
moeilijkt. Maar wij achten deze beswaren
niet groot en de regeling heeft het be
koorlijke van grooten eenvoud.
Het is gemakkelijk om, zooals een schrij
ver in Econ. 8tat. Berichten d.d. 7 April J.L
doet, rich op werkgeverastandpunt te plaat
sen en iedere regeling af te wijzen, omdat
geen enkele volmaakt feilloos kan zijn.
Maar het is billljker ervan uit te gaan dat
dienstplicht nu eenmaal een last la welke
op de heele bevolking behoort te drukken
gaat niet, Consuelo I Ik stuur Collins
naar Londen met denselfden trein en er kun
nen geen vier personen In het wagentje, behalve
de koffers."
Daar ik begreep, dat er wel eenige woorden
wisseling zou volgen tusschen moeder en zoon,
maakte ik, dat Ik zoo gauw mogelljk de kamer
verliet.
Ging Collins met denselfden trein? Waar
om?.... Misschien om te controleeren, dat ik
daar veilig uit de buurt weg was?...,
Maar niets sou ml) dwingen, naar Londen
terug te keer^n. voor ik mU degelijk overtuigd
had, dat er in den toren niemand in nood ver
keerde. Het zou wel niet zoo makkelijk zijn, als
Oolllns ook naar de stad ging, maar ik sou
eenvoudig mijn koffer aan het station laten
staan en dan den weg terug vragen naar de
pastorie.
Intusechen had de meneer een goed heenkomen gezocht HU
klom op den erker van een huis en wist zoo naar boven te
r
komen, waar hjj door een raam verdween. Nauwelijks was de
rook opgetrokken ot het seemouster ging weer achter den
meneer aan.
hoofden langer dan 3 jaar werkloos was en
in 1935 bjjna de helft.
Deze omstandigheid moest noodwendig
leiden tot verdere verarming en stijgenden
ATT TZ* A >C* °P ,Un ingevolge de venekenngwoorwaarden tegen 1? *71X0 bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door E* 7^*0 Ben ongeval met
/A I «I Z-Krit JlM IN r. O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen e-rvre" verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen MVFa” doodelljken afloop*
Ontwerp voor een kapel aan 4»
Moerdlfk-brug, op te richten door
het Brabanttch Studentengilde.
Het ontwerp onderstelt een meer
dan levensgroote tronende Lieve
Vrouw, de Hertogin van Brabant,
aan den voet van een klokketoren-
tje, dat in het vlakke land den blik
van den voorbijganger naar het
beeld trekt. Als beeldhouwer treedt
op Manus Kvers te Tilburg, als ar
chitect de heer Bedaux.
Het is de bedoeling dat het ka
pelletje een nationaal monument
van katholiek volksleven wordt en
daarom venqacht de commissie ook
bijdragen uit het gansche land. De
afmetingen van het bouwwerk zijn
met deze grootsche conceptie in
overeenstemming. Wie tot dit
schoone doel wil medewerken kan
dit doen door geld te storten op
postrekening no. 243481 ten name
van drs. P. Mutsaers, Wilhelmina-
park 143, Tilburg.
rechtstreeks naar haar verloofde gaan en ver
tellen. dat Kibble vermist wordt en dan zal
Brentmore hier verschijnen om onderzoek naar
hem te doen.”
„Maar hoe zou ze er aan komen, dat Kibble
hier geweest is?”
„Omdat ik het haar verteld heb tenminste,
ik heb haar meegedeeld, dat wij bezoek hebben
gehad van iemand, die pas uit Australië is ge
komen. Als ze nu door Brentmore al van Kibble
gehoord heeft, dan zal ze wel dadelijk hebben
begrepen, wie die Australische bezoeker was. Ze
zal hem vertellen, dat Kibble hier is geweest en
dat hij vermist wordt en Brentmore zal ons
er van verdenken, zijn getuige uit den weg ge
ruimd te hebben en...."
en nu is u bang, dat Kibble u verraden
zal. als ze elkaar ontmoeten?”
.Dat is het juist: ae moeten elkaar niét ont
moeten; tenminste niet, vóór wj) in het bezit
zjjn van het pakje, waarvan hij ons gesproken
heeft. We moeten Miss Phillips opholiden. tot.
Ja bipnenl"
„Het ponywagentje
Madam.” zei Collins.
landsche reserve-offlcieren reeds bij voor
baat uitgesloten. Niettemin heeft de Ne-
derlandsche en de Indische volksge
meenschap die reserve-offlcieren brood-
noodig en is het in het geheel .niet in het
nationaal belang hen bij vacatures op deze
wijze achter te stellen. Wettelljke maat
regelen hiertegen zijn waarschijnlijk wel
niet mogelljk en een commissie kan dus
achterwege blijven.
Maar moreele drang van Overheid en
publieke opinie Is alleszins gerechtvaar
digd.
„Ik vind het maar wat fijn, Boris, dat Je mor
genavond thuis bent. Het is de laatste jaren
aldoor zoo geweest, dat je 's avonds dienst had,
als ik Jarig was. Dus maken we er nu morgen
een gezellig avondje van."
BlU-glimlachend keek mevrouw Tarstaroff
naar haar man.
■Dat klinkt nu allemaal wel heel aardig, maar
die vriéndelijke woordjes kosten me morgen
zeker een duur cadeau, niet?” Kwasi-ernstig
zag Boris Tarstaroff zijn vrouwtje aan. Vroo-
HJk, vief klein nest, jjj weet met een paar woor
den de meest naargeestige gedachten te ver
drijven. Dit laatste dacht hjj alleen, maar zeg
gen deed hij het vanzelfsprekend niet.
.Maar waarom zou die Brentmore aan Miss
Phillips schrijven?"
„Vat je dat dan niet?" vroeg zjjn moeder onge
duldig. „Doorzie je d?n heelen toeleg niet?....
Die Brentmore ën dat meisje zjjn verloofd. Hu
spreekt Kibble en hoort van hem dezelfde
ongerUmde geschiedenis, die hjj ons verteld
heeft; en omdat Brentmore de partij is. die er
het meeste voordeel bij heeft, zal hij natuurlijk
meer geneigd zijn, er geloof aan te slaan dan
wij. Dan gaat hjj naar huis en herhaalt de ge
schiedenis voor zijn verloofde. Misschien vertelt
hjj haar wel zooals hjj tegen Kibble zei
dat hjj graag iets zou willen weten van de men
schen, die op het oogenbllk op het famlliegoed
zijn, eer hjj ze verdrijft. Dan ziet zj) kans op
een aardige romance: ze leest mijn advertentie
in de ..Post" en komt hier, om zich van alles
omtrent ons op de hoogte te stellen, zonder er
Brentmore iets van te vertellen. Kijk maar:
hij weet niet eens, waar zjj is, want hij zegt
hier: ,Je hospita houdt zich trouw aan de be
lofte, die zij je deed en weigert mjj, Je adres
te geven; maar wel wil ze mjjn brief aan Je
doorsturen." Con, deze twee moeten elkaar
niet meer ontmoeten, tot we beveiligd zUn tegg» - „Ga Miss Phillips dan even waarschuwen.”
het gevaar, waarmee Kibble ons bedreigt.
meisje is een spion onw
„Een spion! Ónmogelijk, moeder! Ik zou
„Ik verzeker het Je. Con! De staat van zaken
is nu zóó: wtj leven boven een vulkaan, die ieder
oogenbllk kan uitbarstenDoor gisteren dat
kind naar het pension van Kibble te sturen, heb
in haar haast, om het voor mjj te verbergen, ik letterlijk onze hoofden in den bek van den
leeuw gewaagdl Als ze hier vertrekt, zal ae
Stootvast Vuurvast
Zuurvast Gtitvrij
1 V
