ïet jZeemonster van Nagasaki
SCHÏÏ^
In
elk
Poomsch
DRIE MILLIOEN
1.62‘U-kw.
■I
gezin
KATHOLIEKE
ILLUSTRATIE
FORD TRUCKS
t
13
p--
wntAaal aan den daq
moordenaar ben jte." Viymscherp trof hem die
gedachte In den kwetsbaren toestand van
Iemand, die zich beteren wlL Van pompoenrood
werd hy lykbleek.
Ij
NassauTax tel.35451
Een week
12'* cl. p. w.
vol verschrikkingen]
L naar het encelsch J|
UMeer dan
truckgebruikers kozen
ER IS EEN FORD
VOOR ELK TRANSPORT
WOENSDAG 19 MEI 1937
ALKMAARSCHE KEGELBOND
De competitie
C
I
BURGERLIJKE STAND
A
r
299
Middenstandsdag
a
VOLGT HUN VOORBEELD!
1EF
297
N V. NEDERLANDSCHE FORD AUTOMOBIEL FABRIEK AMSTERDAM
de
OFFICIAL FORD DEALER:
A
INTEEKENBILJET
FORD V-8 TRUCKS
met 60 rem-pk motor
venei. f1575.-
(Inclut. reservewiel m. bend)
i Schoonmama
J
54!
531
19>
71;
59*
966
57'
KWIEK EN
To.™-.
ZUINIG ALS EEN
VIERCILINDER
Ford V-8 Trucks leveren
achtcilinder-prestaties;
maar kenmerken zich
door viercilinder-zuinig-
heid. Duizenden Ford-
gebruikers ervaren dat
dagelijks.
V
51
[C
Jo-
295
verschillende
afdeellngen is
556
Toen het zeemonster al een gtrid eind in aee waa, bleef bet
318
i
3
FOCUS
*-
hem
ten
Meeae
Adree
Woonplaats
>reekx
u heel erg
2o
We
(Slot volgt.)
u
wat
■I
1
3
3
3
4
gerulmen tijd kijken naar het strand. Je kon eigenlijk uit xya
gezicht niet goed zien opmaken, of hy Drein en Plet bespotte,
ofwel dat hij medelijden met hen had. x
1
1
i
1
I
r'
s
i
TE ALKMAAR: GARAGE W. SCHMIDT - HEILIGLAND 24—38
93
111
8
8
6
8
7
7
7
7
7
7
7
7
8
S
4
3
3
1
8
8
4
3
1
1
4
3
3
3
3
3
90
94
3
3
3
3
6
8
1
1
3
4
S
6
4985
5129
3710
3723
4199
3949
4 Totaal
80
95
2778
3211
2915
3219
3509
I 8
6
5
1 5
I 4
pres-
355
415
13
10
8
12
12
8
5
3
2
88
86
54
93
100
80
95
105
92
83
90
95
329
359
341
372
373
395
373
435
l aan
8e-
hou-
het begin van de vorige week
t bestaan van het testament,
>re de erfgenaam is, en ik heb
tn te koopen. het my te over-
lt u mij zeker nooit kunnen
90
69
4-U
93
96
111
Ondergeteekende abonneert
elch op de Kath. niustratle
5 1254 cent per week.
k t 1.8354 per kwartaal.
4904
4771
4600
46^6
4477
4302
Margaretha O! Ij;
Gerardus Maria
Ge-
77
93
81
86
101
88
86
101
101
80
■en aboanazoen* op Bel Mri
den do gelUuetnerde Kakbo.
tteke weekblad lig* Menaa
teders bereik. WeMIgk» een
echel van prachtige llluetr»-
tlee en boeiende lectuur van
blijvende waarde voor
of
3^
93
115
o4
03
63
50
89
90
57
55
2
6
7
3
3
J
r
r
i
i
k
M
lli.
I6L
9b
S3
57
87
60
64
2.4
V>'
9
En zij hadden gelijk I Ford staat aan de spits
in ervaring op het gebied van vrachtwagen
bouw. Sedert 1917 bouwde Ford ruim
3.000.000 Trucks en Bestelwagens, een
nog niet geëvenaarde recordprestatie t
Ook eenlge heeren van Ante waren Intusschen op bet strand
aangekomen. Vanaf een hoog duin konden ze nog net aten,
boe bet zeemonster om rich been keek. „De heb t altijd wel
gezegd." zei een van de heeren, „we moesten bet maar bij apen
en beren houden.'
Baan 1
J. van Spanje
C. H. de Lange
middenstandaactle. Ik denk mij dien midden-
stands-dag in samenwerking van alle mldden-
standsgroepen, hetgeen niet wegneemt, dat de
katholieke middenstand dien dag zou kunnen
inzetten met een kerkelijke viering, om alzoo
den zegen af te roepen voor zijn taak en roeping
In de maatschappij.
En laat de familie wathebikeran nu maar
praten, laten de familieleden hun schouders
maar ophalen sis hun dat belieft. Wij balen
liever den middenstand dan onze schouders In
de hoogte en ik geloof dat dit ook vruchtbaar
der is.
110 103
118
118
en avond
in 80.000
•en trouw
roeper» 60
verliepen en vaak nam ik me voor zelf naar
jullie toe te gaan. Het is er niet van gekomen;
Ik kon dien stap niet doen. Maar nu, nu is mij
een rustige oude dag verzekerd."
Oud en jong hadden zich gevonden in een
eerlijke, oprechte wederzjjdsche liefde en be
grijpen.
Even later duwde het dier hen allebei opsy en gleed mat
m vervaarlijke'snelheid aee in. Drein Drentel en Piet Prikkel
eken elkaar bedroefd aan. „Hy te weg.' zei Plet Prikkel, .Ja.”
ktwoordde Drein, „hy is foetsie.'*
rend Otten; Johanna Allda Pauw, oud 9 da
gen. dóchter van Willem Pauw en Bregitta
Anna Meelis; Geertrulda Elllng. oud 77 jaar.
weduwe van Jan Pynlng; Johan Hendrik te
Boekhorst, oud 73 jaar, gehuwd met Johanna
Bolderink; Theresia Anna Tuinier, oud 7 jaar,
dochter van Anne Tuinier en Anna Theresia
Oort. Levenloos geboren kind van Johannes
Petrus Wlelart en Gertud Jansen.
KEUS UIT TWEE
V-8 MOTOREN
85 rem pk
voor maximum prestaties
en goede zuinigheid
60 rem pk
voor maximum zuinigheid
en goede prestaties
Uitsluitend Ih 106", 112"
en 131" wlelbases
Bezoekt de Naderlandsche
Ford AutomobioHobrlok te
Amttordo m en *iot hoe
Ntdirltndicht orboldon
Ford V-8 Trucks bouwen.
Vraagt Inlichtingen bij don
Officiol Ford Dooier.
J. Eickholt
C. v. Wijngaarden
O. J. Oenefaaa
3e vijftal:
M. Jimmink
M Olie
C. A. Witte
J. de Bakker
A. Köllmann
m Wat rijden al die menschen ge
vaarlijk vandaag”, dacht u immers
vanmiddag achter het stuur. (Hoe
zegt men dat ook weer van dien
splinter, dien balk en uw oog?
56?
s
De administratie verstrekt
op aanvrage gaarne gratis
proefnummers. Reeds ge-
abonneerden worden vrien
delijk verzocht vrienden en
bekenden tot inzending van
onderstaand formulier aen
te sporen.
KATH. HXUSTRATIB
Nassaulaan fl,
Haarlem.
Profiteert van de 20-jarige ervaring, die
alleen Ford op truckgebied heeft. Wat U
ook te vervoeren hebt, licht stukgoed of
zware materialen:
in sociaal als
wordt, een dag die
moet zyn van alle
hun standsgemeen-
„U weet dus van het testament F’ vroeg ik,
hem nu wel degelijk aankykend.
^)a,” antwoordde hy. ,J3e zaakwaarnemer
van Brentmore heeft met Winnett gecorres
pondeerd. Het te hard voor tny, hè? Hy krygt
alles en ik krijg niets."
De blik, die deze woorden vergezelde, was
zoo innig droef, dat Ik zletemeelyden met hem
had.
,J4r. Garbutt." begon ik. „u moet eens ge-
looven, wat Ik zeggen ga; misschien valt het
u wat moeliyk, maar ik verzeker u, dat het de
waarheid is. Ik weet, dat u het wel eigenaar
dig zult hebben gevonden, dat ik de verloofde
ben van uw neef en u zult natuuriyk gedacht
hebben, dat ik hier ben gekomen, om voor
Val'» belangen te werken. Maar toen Ik deze
betrekking aannam van gezelschapsdame by
uw moeder, wist Ik niet, dat Val aan u verwant
was en evenmin, dat hy erfgenaam was van de
Abbey. Het is puur toeval. dat my hierheen
voerde. Gelooft u my?"
„Onvoorwaardeiyk! Ik verdenk u van niets
kwaads, Miss Wadman. En om dit te bewijzen,
zal Ik uw edelmoedigheid op de proef stellen.
Ik heb den Indruk ik kan me vergissen
dat u heel wat meer weet van de drtjfveeren.
die den boel aan den gang gebracht hebben,
sinds u hier was. dan u wel erkennen wilt
hier.
mama.
gelukkig gevoelen!”
Stil had ze In zyn stoel gezeten, zyn warm
bezweet hoofd met de fel-kloppende slapen In
haar handen en had geen woord gesproken.
t
Laat de Official Ford Dealer U aantoonen hoe
een Ford V-8 Truck U tijd en geld bespaart
Geboren: Johannes Hendrlcus. zoon van
hannes Hendrlcus Mosch en Petronella Takken;
Jacoba Catharina Maria en Cornelia Catharina
Maria, dochters van Hendrlcus Theodorus Ap
pelman en Kniertje Mors; Maria Antonia,
dochter van Jonannes Egbertus Boerrlgter en
Hendrik* Maria Schreuder; Sjouke, zoon van
Broer de Vreeze en Eva Bremer; Petrus Wil
helmus, zoon van Adrianus Anthonlus Beers en
Klazlna Johanna Scholten; Theodorus Maria
Johannes, zoon van Theodorus Maria Berk
hout en Af ra Adolpha van de Kamer; Jacob,
zoon van Pieter Cloeck en
Cornells Maria, zoon van
Eeken en Margaretha Cornelia Nuyens;
rardus Marie, zoon van Frederlk Carei Joseph
Bots en Petronella Johanns Maria Jacobee; Jo
hannes Pranciscus. soon van Theodorus van
den Aakster en Maria Verduln.
Overleden: Gerrit Zuydam, oud 73 jaar, ge
huwd met Bregtje Pater; Aagje Hovenier, oud
J 74 jaar. gehuwd met Christiaan Reuzenaar;
4 Roelofje Fokkens. oud 63 jaar, weduwe van Be-
•00000.0000
doorhalen vat niet vordt
▼erlangd.
tnzendtng geechtedt mat
cent postzegel. A
)agenlang liep h(j nu al met een plan rond,
hy zich als het eenlgste redmiddel voor-
Id, om aan schoonmama's begeerde kapiteel
komen. Alle mogelijkheden had hy zorgvul-
overwogen en na veel gepeins zyn maat-
i len goed bevonden. Het eenige wat nog man
de was de durf. Maar wat niet te. kan ko-
Hoewel het programma, hetwelk de vorige
week afgewerkt werd, niet zoo heel groot was.
waren er meerdere spannende ontmoetingen
by. Vooral in de derde afdeellng was de stnjd
tusschen de Houthakkers en Met z*n tienen bij
zonder spannend.
Ook’ de wedstrijd CuboOKA bracht groote
spanning en temlotte eindigde deze ontmoe
ting met gelUk hout. Vermelding verdient nog
het feit, dat beide afgooiers. zoowel die van
Cubo als van OKA 84 hout maakten.
De uitslagen waren:
2e klasse: Onder OnsAlcm. Vlctr 557612;
Alcm. Vlctrix—Met »’n Tienen 607—555.
3e klasse: Onder Ons D.Houthakkers 577—
543; HouthakkersMet s'n Tienen 587589.
Ie klasse: Cubo—OKA. 662—662.
De stand in de
thans:
le klasse:
Alcm. Vlctrix
Koekoek
Z. E. K. Z.?
O. K. A
Cubo
Op de Lat
3e klasse:
Alcm. Vlctrix
Koekoek
O. K. A.
Z. T. K. Z.Ï
Onder Ons
Met z*n Tienen
3e klasse:
Met Fn Tienen
W I. K.
Victoria
Onder Ons
Houthakker
I et was Dick Lansing aan te zien, dat het
K’m allesbehalve naar den zin ging. Dat
m "t" was Zijn schoonmama, wellicht meer
m.,.r onmetelijke bezittingen en fabelachtige
Vm. Misschien Is dit wel overdreven ultge-
V nx^r als je geen cent bezit en byna van
r jt uur door schuldeischers wordt lastig ge
len, zooals met Dick Lansing het geval wo.
Itaxeer Je iemand, die er goed byzit. onwille-
trig een beetje hooger. Enkele duizenden gul
ls meer of minder maken dan niet veel ver-
vanochtend de
voor degenen.
Ik van mijn kant, zal u eeriyk opbieehton, wat
ik gedaan heb. In ----- -
wist Ik af van h<
waardoor BrentnV
Kibble trachten di
handigen. Dit zu
vergeven?”
Zou hy nu alle schuld op zich willen nemen,
opdat zijn moeder van smetten bevryd bleef?
»Ik weet, dat u In een zeer lastige positie
verkeerde." antwoordde Ik zoo voorzichtig
mogeiyk. „Misschien dat ik onder dergeiyke
omstandigheden hetzelfde had gedaan!”
„Wat is u toch een edelmoedig persoontje!"
prevelde hy. En toen hardop: „Weet u wel, dat
Brentmore my gevangen kon zetten, tot ik alles
had terugbetaald, wat ik gedurende de laatste
vyf jaren heb uitgegeven?"
.Dat zal hy niet doen. Mr Garbutt.”
„Niét? Nu. ik zal er hem ook geen gelegen
heid voor geven. Ik ga op reis naar ren vreemd
land. Ik denk, dat dit ook ons afscheidsonder-
houd ia We hebben niet veel met elkaar ge
sproken en toch heb ik het gevoel, of we elkaar
al jaren lang kennen! U wilt my toch wel een
vaarwel wenschen?”
Winnett, onzen zaak-
hy hééft ook niet van zyn
getelegrafeerd. Toch ontving
Het
5
6
5
6
8
Het is wel interessant de indivldueele
tattes van het Alkmaarsche tiental, hetwelk
deelnam aan de kampioenswedstrijden te
Utrecht, te weten. Daarom vermelden wy deze
hieronder:
Maar Brentmore viel hem in de rede:
•Miss Wadman heeft een zeer vermoeienden
dag achter den rug; zy kan nu geen inspan
ning meer velen!"
„O, maar. Val. het moét!” prevelde ik. ,Mr.
Garbutt zal zoo verlangend zyn, om te hooren,
wat er gebeurd is. sinds hy weg waa”
„Dan nadat je gedineerd hebt, Bernice,” zei
Valentine. „Over ren uur, als u dat schikt,
■h*. en Ik hoop, dat u Miss Wadman zooveel
tnogelyk sparen zult en haar niet langer wilt
ophouden, dan volstrekt noodzakeiyk ia"
Op dit oogenbllk had Ik al met Con te doen,
«naar ik voelde nog veel meer medelyden met
hem, toen ik een uur later by hem ging, want
•k «ag, dat hem In dien tusschentyrf zeteer
ag Dick, dag jongenMet de onmlsken-
gratie van een vrouw met goede manieren.
graraV mevrouw,. Mary Lansing naar haar man
^^Mekomen en kuste hem.
Mary.” Hun oogen ontmoetten elkaar,
volgde een drukkende stilte. Elk der belde
g^Hige menschen was vervuld door eigen gedach-
die wel hetzelfde thema hadden: mevrouw
^^8 weduwe Jolllngs.
E^B .Zeg, Dick," kwam Mary eensklaps, schuchter.
„En....?" Dick keek niet op of om.
Heb je misschien antwoord gekregen op Je
^Sollicitatie by de Smith-Bank?”
Kan je net denken. Dacht Je nu werkelyk
^■tet ze me daar nog kenden? Hoe kom je zoo
iet. Zoolang ik als klant In de boeken voor-
^Mam en die geldwolven eiken dag behooriyk
816 van konden opstryken, werd Ik met
j mogeiyke strijkages ontvangen en uitgelei
de gedaan. Maar nu mijn zaak naar de maan
te, kennen ze me niet meer. Vrienden In den
nood, honderd In een lood! En Ik geloof dat Ik
dan nog te optimistisch ben! Bah, Ik kan wel
gruwen van die heele kliek. En dat daar jouw
moeder ook by is, behoef ik elgeniyk niet eens
zoo nadrukkelijk te zeggen!”
^Je weetj WftlCttó mamaLt
,Jk weet vcq.Jwu mama, dat ay er sich met
hand en tand tegen heeft verzet, dat wy samen
trouwden. Ik was toch zeker geen party! Koop
man, dat klinkt niet. Een paar handen aan je
lijf om te werken, en een stel gezonde hersens
tellen by haar veel en veel minder dan de titel
van graaf of hertog, het liefst een lord! En
toch durfde Ik haar weerstreven, omdat ik het
in onzen verlovlngstyd goed had en jou min
stens dat kon geven, wat zoo n blauw-bloederige
sinjeur had kunnen doen! Als ik één moment
had kunnen vermoeden dat jy door my zóó In
de ellende was geraakt. Ik bezweer Je Mary,
hoeveel ik ook van je hield en nog houd, Ik
had van je afgezien. En geloof my, dat jouw
moeder op dit zelfde oogenbllk zich aan onze
beroerdigheid zit te verkneukelen!"
„Dlck, toe nou, niet zoo scherp. Het was Jouw
schuld niet, dat de zaak voor ons verloren ging.
Wie ter wereld had ooit kunnen vermoeden,
dat je compagnon tot zoon infaam gemeene
daad in staat was? Ik....”
,Als ik dien kerel nog eens te pakken kryg.
,Mag Ik misschien uitspreken? Gedane za
ken nemen geen keer, Dick. We moeten ons in
ons lot schikken. En dat zal best gaan, als wy
evenveel van elkaar biyven houden als tot op
dit oogenbllk.”
Zacht-streelend ging haar hand over zyn
haar.
„Ons schikken In ons lot, zei je dat?” Met
een ruk kwam Dlck uit zyn stoel en ysbeerde
door de kamer. „Dacht jy soms werkelyk, dat Ik
nog langer werkeloos wil toezien, dat jy je hier
by my zelfs het meest noodzakeiyke moet ont
zeggen, terwijl jouw moeder op haar landgoed
met haar geld geen raad weet? Dacht Je, dat
dat zoo nog lang zal biyven? Neen!! Nooit!!
Binnen enkele dagen ben jy de wettige erfge
name van dat fabelachtige vermogen. En dan te,
voor jou althans, alle ellende geleden!” Dick
schreeuwde byna.
Verschrikt keek Mary naar den hevig opge
wonden man, wiens profiel zich scherp aftee-
kende tegen het raam. Wijdbeens stond hy daar,
de handen diep in de zakken, het hoofd renigs-
zins voorover gebogen; beeld van uiterste wan
hoop, waartoe onverwachte langdurige werk
loosheid en misplaatste achteruitzetting een jo-
vlalen, eeriyken Jongeman kunnen brengen.
■Dlck, kóm eens by me. jongen!" In de me
lodieuze stem klonk voor Dlck naast vrouweiyke
teederheid een zacht vermaan, naast een tege
moetkomen ren drang naar zelfbeheerschlng.
En in eenen ging het schaamrood hem naar de
kaken, zyn lang-gesmede plannen, die hem van
een toekomst-met-geld hadden doen droomen,
veranderen in monstrueuze {.«dachten, die naast
één, misschien twee menschenlevens, Mary nog
elk grijntje genoegen zouden onthouden. „Een
La onze „Omroeper",
weer opnieuw «prcct.
gezinnen, waar hU st
30 cl. per regel. Betrekkingen <ge-
vre^d en aangeboden) 10 ct. per
.Mary, vergeef me.” Hartstochteiyk snikkend
leunde hy tegen haar aan, de dagenlange span
ning was elndeiyk verbroken en baande zich
een weg. „Ik meende zoo te moeten doen voor
jou, Mary. Ik kan t niet langer aanzien, dat jy
alles armoedeEn bulten, by je
overvloed! Mary, wat moet jy Je on-
„Wel, ik wandelde In het park op den mid
dag, dat Ik hier gekomen waa, en Ik hoorde
ren kreet uit den toren.”
.Maar waarom heeft u dan niet dadelyk om
hulp gezonden, of er met Iemand over gespro
ken?"
,J)at heb ik ook gedaan!” riepMk maar
herinnerde my toen Ineens, dat, ate Ik de heele
waarheid zei, hieruit dan dadelyk de houding
van zyn moeder In deze verschrikkeiyke zaak
zou biyken. ,Jk heb er Collins alles van ver
teld, maar ze zei: men hoerde altyd een kreet
uit den toren, maar dit was In het geheel geen
menacheiyk geluld.”
,JEn toen hebt u er ook met niemand anders
over gesproken?”
,Jk begreep, dat ae allen hetzelfde zouden
zeggen. Mr. Oarbutt”
Hy zuchtte en ging aenuwachtlg het ver
trek op en neer loopen; maar toch scheen hy
zich verlicht te voelen. Waanchyniyk was hy
biy, dat zyn achterdocht niet ondersteund
werd door myn getuigenis.
„Dus u te de verloofde van Brentmore en de
aanstaande meestereese van Foundeyre Ab
bey?" vroeg hy, terwyi hy vlak vóór my ging
staan.
Ik schrikte, want daar had ik etaenlllk nog
niet aan aadaaht
nadruk. ..maar geen daarvan doet my zóó veel
leed als de gedachte, dat myn moeder
Hy keek my onderzoekend aan en, toen Ik
niets zei, ging hy weer voort:
„Wat ziet u er toch slecht uit! Nu herinner
ik mij ook, dat u niet goed wae op den
ochtend, dat Ik vertrok. Ik zou niet gegaan
zyn, maar myn arme moeder- Miss Wad
man, weet u, waarom Ik ging?”
„Omdat ren bloedverwante van
ziek was geworden, niet waar?"
..Dat meende ik, maar het was alles een ver
zinsel. Tante wks niet ziek; ze hkdden niet
getelegrafeerd naar Winnett, onzen
waarnemer, en
kant hierheen
moeder ren telegram; dat heb ik geoden.
was alles in elkaar gezet met de bedoeling, om
my enkele dagen uit den weg te krygen. Maar
door wlèn?"
Ik schudde weer het hoofd, zonder 1
te kijken. Tegen den schoorsteenmanl
leund, bleef hy den blik op my gevest!
den.
,A propos, u heeft myn eerste vraag nóg niet
beantwoord. Dokter Strong vertelt my~daar,
dat u er heel de week al van geweten
dat die man in den toren lag. Hoe
daarbü?”
veel ter oore wis gekomen, wat hem zeer pyn-
lyk moet rijn geweest.
Hy stond op uit den grooten stoel by het
vuur en trad mij tegemoet.
.Miss Phillips,” begon hy „of neen. Miss
Wadman bedoel Ik ik heb gehoord, dat u
aanwyzingen heeft gegeven
die het reddingswerk in den
toren hebben verricht. Hoe wist u, dat die on
gelukkige daar was? Weet u ook, hoe hy er
kwam?’
„Dit weet niemand nog, Mr. Garbutt.
kunnen alleen vermoeden, dat hy In de duis
ternis door de opening Is gevallen."
.Maar hoe te hy er toe gekomen, om naar
den toren te gaan'
.Misschien wilde hy van het uitzicht ge
nieten,” zei Ik en deed myn best, om zoo ge
woon mogelyk te praten; maar ik zag wel, dat
hy er anders over dacht.
„Houdt u het er dan voor, dat hy geheel uit
vrijen wil daarheen te gegaan ik bedoel, dat
niemand hem op dat Idee heeft gebracht?"
Geen woorden kunnen beschrijven, hoezeer
het mij voor hem aandeed, toen Ik het hoofd
moest schudden, of ik het ook waariyk niet
wist
,Jk voel my op dit oogenbllk gekweld door
heel wat dingen," eel hy met langiaunen
Wy zitten midden In de speciale „dagen",
herdenkingsdagen, feestdagen, propogandadagen
en nog allerlei andere dagen/(om van „betaal
dagen" nog maar te zwygeé) zoodat wy aan
onze doodgewone werkdagen nauweiyks meer
toekomen. Zoo hebben wy onze .Moederdagen”
gekregen die wy én aan de moeders én aan de
banketbakkers, bloeznenwlnkellers en fruit
handelaren van harte gunnen. Dadelijk daarop
kwamen enkele sigarenwinkeliers op het Idee
om ook een „Vaderdag' In te voeren en daar
ik zelf een sigarenrookende vader ben, heb ik
daar natuuriyk niets tegen. Nu verwacht Ik met
groote zekerheid de invoering van een speclalen
„kinderendag" dien wy katholieken trouwens al
lang hebben, namelyk op den feestdag van „on-
nooeele kinderen” welke vooral in de Zuldelyke
landen al eeuwenlang gevierd wordt (zoo by-
voorbeeld In Italië, waar dé kindérèn op dien
dag allerlei voorrechten genieten). Ben van de
nieuwe speclaal-dagen is ook de „dag van den
arbeid" welke, naar ik meen, in Duftschland is
Ingevoerd en ook in het huidige Italië met
grooten luister wordt gevierd.
Indien wy deze feesten ontdoen van het po
litieke levenkarakter, te de leidende gedachte
ongetwijfeld zeer toe te juichen. Dit is trou
wens met de gemelde „moeder-, vader- en
t nder-dagen" ook zoo; te zamen vormen zy de
ieestelyke vereering van het gezin. Nu te het
maar jammer, dat die vereering al te zeer aan
den buitenkant blijft, want men kan moeliyk
beweren dat het normale, dat is het kinderrijke
gezin, byzonder in de gunst etaat by onze
..modern georiënteerde" menschen.
Ook aan dat „feest van den arbeid” ligt een
schoon idee ten grondslag en het is prachtig
dat men van onzen kant dit feest wil heiligen
en wyden. Zoo was dan op Zondag negen Mei
in de kerk der Franciscanen te Rotterdam een
plechtigheid georganiseerd voor alle arbeiders
die met hun werktuigen en gereedschap naar
de kerk kwamen. De plechtigheid eindigde
met den „zegen over den arbeid’*. In deze
periode van werkloosheid wordt dat afroepen
van den zegen over onze arbeidskrachten van
dubbele beteekenis, terwijl het heiligen van den
arbeidsdag een by uitstek christelyke gedachte
uitdrukt. Gaven niet de monniken, die onze
dyken bouwden en ons land bewoonbaar maak
ten. het voorbeeld der verheven roeping, welke
in het eenvoudig handwerk schuilt?
WIJ vragen ons af, of naast al die dagen,
geen speciale „dag voor den middenstand” op
zyn plaats is. Een dag waarop de beteekenis
van den middenstand, zoowel
geesteiyk opzicht, belicht
tevens verbroederlngsdag
middenstanders die zich
schap bewust werden.
Op dien dag zou het „elkander helpen” tot
parool gemaakt moeten worden, zou het parool
van „eendrachtig samenwerken" tot ren le
vende kracht moeten worden omgestneed. Die
dag zou tn het teeken moeten staan van een
groot saamhoorigheldsgevoel en ren intense
Maar haar hersenen werkten koortsachtig. Zy
voelde intuïtief aan, dat zy een mogeiykheid
moest noemen, die een redelyke kans bood uit
deze ellende te geraken. Natuuriyk had Mary
er al eerder over loopen piekeren, maar steeds
strandde hy, als
ze aan mama
dacht. Dlck aou
er niet van wil
len hooren, haar
te vragen eens
wat geld te wil
len sturen. Maar
nu zou ze het probeeren!
,Jk denk, dat Ik je een goede oplossing aan
de hand kan doen, Dlck! Je zult wel een beetje
tegenstribbelen, maar ik zie het ate de eenlgste
mogelUkheld. Ik wilde aan mama schryven.”
„Een knieval doen voor myn schoonmoeder,
om aan haar centen te kunnen komen? Nooit,
hoor je! Ik ga liever langs de hulzen met post
papier venten dan haar een cent te vragen!”
„Het te heelemaal niet noodlg, dat jy voor
mijn moeder je hoofd buigt, Dlck! Ik zou Je
alleen willen raden, haar schriftelyk uiteen te
zetten hoe het ons gegaan te sinds ons huwelijk.
Je verzwygt niets en je maakt er niets by; eer
iyk vertellen. Je zult het met me eens moeten
zyn, dat Je dan niets zult schrijven, waarover
je je ook maar een oogenbllk behoeft te scha
men, Dlck. En dan zou Ik me heel erg In mama
moeten vergissen, als ze dan nog In haar starre
houding durfde volharden!”
„Geen haar op myn hoofd, dat er aan denkt,
myn schoonmoeder
„En als Ik het nu graag wil hebben!”
Vrouweiyke charme overwon ook hier en Dlck
Lansing schreef ren langen, oprechten brief.
Dan kwam een periode van vervelend i^fwach-
ten. Dinsdagavond kon mevrouw Joltings den
brief ontvangen en dan zouden er nog wel een
paar dagen verloonen. voor een antwoord kon
worden verwacht, ate er tenminste al een af
gezonden zou worden.
En het bericht kwam. Maar in een geheel
anderen vorm dan Mary en Dlck ooit hadden
kunnen vermoeden. Woensdagochtend, ze waren
ternauwernood gekleed, werd er gebeld en voor
den verbaasden Dlck stond William, mevrouw
Jolllng’s vertrouwde chauffeur.
De man deed net of hy Dick's verbouwereerd
heid niet merkte en bracht met gedempte stem
zyn boodschap over.
.Mevrouw Jolllngs laat vragen of u en me
vrouw naar haar toe willen komen. Ik heb op
dracht op u beiden te wachten, mynheer.”
Marj'. dié h> de halfgeopende huiskamerdeur
de boodschap gehoord had. snelde de gang in
en noodlgde William binnen.
,Xle je wel, Dlck, dat ik me niet vergist heb?”
fluisterde ze haar man In het oor.
Dlck knikte slechts, spreken was
eenenmale ónmogelijk.
De tocht naar mevrouw Jolllngs’ buitengoed
duurde ónmogelijk lang voor Mary, Dlck kreeg
aanvechting om terug te gaan, maar hy durfde
niet om zyn vrouw.
1 Was schoonmama In eigen persoon, die
voor hen de deur opende. Dan een innige be
groeting tusschen moeder en dochter, Dlck hield
zich aarzelend op den achtergrond.
,,En jou heet ik hier minstens even harteiyk
welkom. Dlck" Mevrouw Jolllngs’ stem beefde.
„Ik zal me niet grooter voordoen, dan Ik wer
kelyk ben en eerlijk verklaren, dat Ik Je door
zettingsvermogen bewonderd heb. Het heeft me
eerst onnoemelijk veel leed gedaan, dat je Mary
tot een huweiyk overhaalde. Zoo noemde Ik je
handelwijze indertyd. Myn zaakwaarnemer
was er dag en nacht op uit; om te weten te
komen hoe jullie het maakten. Tegen myn ver
wachting In en eerst ook wel met eenlgen
wrevel, moest ik ervaren, dat jullie belden uit
stekend by elkaar pasten. De periode, die toen
volgde, was voor een moeder een wel heel
zware. Ongclyk erkennen doet men nu een
maal niet spoedig. Het bericht, dat je zaak ten
gronde was gegaan, heeft my pcrsoonlyk veel
genoegen gedaan. Het klinkt cru, maar toch is
het zoo. Ik verwachtte nu spoedig wel iets van
jullie zelf te hooren. Dagen, weken, maanden
