H
H
Het Zeemonster van Nagasaki
3CdwïAaal can den dag
beeld, jongeman. Ik weet wel niet wat u doet,
maar u ziet er nog jong en onervaren uit. Ont
houd wat ik u zeg: je moet moed en durf heb
ben om vooruit te komen, om iets te presteeren.
Misschien verknoeit u uw jeugd in een kantoor
lokaal of in een magazijn. Neen, als- ik jong
was
L
DE QUATERTEMPERDAGEN
I
F 250.-
F 750.-
■ST* Een week
I vol verschrikkingen!
L NAAR het encelsch J
PROTESTANSCH BLOK?
DONDERDAG 20 MEI 1937
’n Beschamende
les
Stalin bewaakt
OORSPRONG EN
BETEEKENIS
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
Jr
boot
te
een
F
beval
schenken.
goeden raad."
J. R
Nu scheen het zeemonster de belangstelling
welletjes
vinden. Het rekte nog éénmaal zijn langen hals uit. Om zijn
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
NASCHRIFT
School
kon hü ook
37
ochtend
deel
EINDE.
bek speelde een spottenden glimlach en als laatste afscheid stak
het zijn tong uit. Toen dook het weg in de diepte van de zee.
moeten
Had ik
den
ken.
Urenlang bleven Plet Prikkel en Drein Drentel doorbrengen
op het strand. Ze hadden nog een stille hoop, dat het zee
monster misschien terug zou keeren. Maar toen de zon des
avonds bloedrood onderging hadden ae nog niets gezien. Toen
stonden Plet en Drein op met tranen in hun oogen.
Van geschiedkundig standpunt bezien zijn de
quatertemperdagen op de eerste plaats dagen
van gebed om Gods zegen af te smeeken over
de veldvruchten. Daarna kregen zü meer en
meer het karakter van wijdingsdagen 'n betee
kenis. welke zij in onze streken heden ten dage
weer meer dan vroeger voor de geloovigen be
zitten. De quatertemperdagen mogen al aan be-
teekenis hebben gewonnen, doordat het toedie
nen der heilige wijdingen nu zooveel mogelijk
tot deze gebedsdagen wordt bepaald, hun belang
als bijzondere vastendagen is daarmee voor het
godsdienstig leven nog geenszins voldoende ge-
teekend. Waren zjj oudtijds vooral van betee
kenis voor de landbouwers, zij zijn het nog en
bovendien voor elk ander, daar de geest der
quatertemperdagen zich niet beperkt tot den
landbouw, maar zich ook uitstrekt tot alle an-
En terwijl de schemering viel, gingen Piet Prikkel en Drem
Drentel langs een stillen landweg in de richting van de stad.
Ze namen geen boot, geen trein en ook geen autobus. Maar
ze liepen.... ze liepen den geheelen nacht door. Het heele
land was donker en toen ze thuis kwamen gingen ze meteen
naar bed om alles te vergeten. Al hun moeite was voor niets
geweest! EINDE
waren. Kon ik er hem nu maar toe krijgen,
alleen de trap op te gaan! Nu. dan was hij
zöb goed als in mijn macht!
..Men kan daar het mooiste uitzicht genieten
van heel Hampshire én het zal vandaag al
bijzonder helder zijn door den wind. U hebt
nog ruim den tijd, om eerst den toren te be
klimmen en dan naar het station te gaan."
„Denkt u. dat het nog kin?" vroeg hij. op
zijn horloge kijkend. „En zou het u dan niet
te vermoeiend zijn?"
..Maar gaat u dan alleen. De weg wijst zich
vanzelf: het is een wenteltrap. Dan wacht ik
hier beneden. U heeft nog goed tien minuten."
Hü ging en toen brak voor mij de grootst#
spanning aan. die ik ooit heb doorgemaakt....
Toen hü na tien minuten niet teruggekeerd
begreep ik. dat ik mün doel had be-
-et machtigste middel om Gods
rük te bevestigen en uit te brei-
-den is het onderwijs, van boven
tot beneden doordrongen van een echt
katholieken geest en de onmisbare sluit
steen van dezen bouw is de Katholieke
Unlversiteit.
Het Hoogwaardig Episcopaat tot de
Katholieken van Nederland. 8 Sept. 1®31.
Het voorgaande werd door mü geschreven
in de verloren oogenblikken gedurende het
eerste half jaar van mijn huwelük. wanneer
Val en zün agent. Mr Kibble, zoodanig in be
slag genomen waren door een zakeiük onder
houd. dat ze mü daar best bü missen konden
Op een goeden dag was ik aan de schoon
maak in de kamers, die aan Mrs. Garbutt had
den behoord, toen ik in een geheime lade van
haar schrüftafel de volgende bekentenis ont
dekte:
„Wat is u van plan?"
„Bepaalde plannen heb ik niet, maar hiér
moet ik wegO, daar is Brentmore aan de
deur. Hü komt u halen. Vraagt u hem, of hü
u nog een tien minuten aan mü kan afstaan."
„Neen," zei ik ferm en liep door het vertrek
naar de deur. „Vanavond niet We zün beiden
overspannen; dus dat zou ons geen goed doen!
Jk kom. Val! Nu dan, Mr. Garbutt. het
ga u wél! Dit wensch ik u van harte toe."
Hü kuste mü de hand en hóe het nu kwam
of niet Ik voelde mü erg van streek door dit
afscheid.
Ik heb hem niet weergezien, maar een half
jaar later hoorden wü. dat hü een rüke
weduwe had getrouwd echter wel zoo oud
dat ze zün moeder zou kunnen zünl
Vanuit Rome hebben de quatertemperdagen
zich over geheel het Westen verbreid; eerst over
Italië en vandaar over Frankrijk en Duitsch-
tand, vooral onder de Karóllngers. die er steeds
op uit waren de Romelnsche kerkgebruiken
overal door te voeren, hlerbü gesteund door St.
Bonifaclus. Engeland leerde de gewoonte der
vier vastentijden kennen van de Benedlctünen.
die door Gregorius den Groeten waren uitge
zonden om onder leiding van St. Augustinus,
die zün zetel vestigde te Canterbury, de Angel
saxen te kerstenen. Spanje maakte met de sel-
zoenvastendagen pas kennis in de elfde eeuw,
toen op het Iberisch schiereiland de Romein-
sche liturgie met meer voortvarendheid dan
zachtheid werd Ingevoerd. De Kerk van Milaan,
welke wat liturgie en kerkelüke gebruiken be
treft steeds een eigen standpunt heeft kunnen
handhaven, ging de quatuor tempora pas offi
cieel in beoefening brengen nadat St. Carolus
Borromeus ze had verplichtend gesteld, dus niet
eerder dan de zestiende eeuw.
was,
reikt.
Maar nu komt nog een groote moellükheld
aan: ik moest de deur achter hem sluiten,
zoodat als er soms door iemand een kreet
werd gehoord ofschoon dit gelukkig zeer on-
waarschünlük was en hü wilde in den toren
gaan küken. hü dan overtuigd zou zün. dat hü
zich vergist had. zoodra hu de deur aan den
buitenkant gesloten vond.
Terwül ik er den grendel vóór schoof, hoorde
Ik een afschuwelük kreunenMün geweten
wiegde ik in slaap, door mü in te praten, dat
et abacadabra bü deze verkiezingen
heeft een nieuwe leus gekregen. Ter
wül Mussert optrekt voor den ger-
maanschen totaal-Staat, de Communisti
sche Partü voor een Rood Volksfront, de
S.D.A.P. voor het Plan van den Arbeid, dr.
Colün voor dr. Colün en de Liberalen voor
wie hen redden wil, heeft Minister Slote-
maker de Bruine tegen het slagwoord van
oud-Minister Aalberse: „voor een rechtsche
meerderheid”, tnans in een verkieZlngsrede
de leuze uitgeroepen, dat men tegenover
de Roomsch Katholieken te zorgen heeft
voor een krachtig Protestantsch blok.
Dit kan geen ander zün dan een behalve
door Christelük-Historischen en Anti-Revo-
lutionnairen, mede gevormd door de groepen
van dominee Kersten, dominee Lingbeek
en het latente anti-paplsme, dat tusschen
de partüen van Marx tot Mussert zweven
de is. Kan men aannemen, dqt de bedenke-
lüke uitlatingen van De Avondpost en de
liberale pers tegen de R.K. Staatspartij en
vóór het nlet-positleve Christendom op
breeden grondslag, waarop dr. Colün verza
melt, ,de onderstrooming van de door Mi
nister Slotemaker de Bruine gewenschte
actie vormen dan beteekent zün leuze een
onthulling van de ware gezindheid, waar
mee de niet-katholieke paitijen gescheiden
optrekken om samen slag te leveren.
De Katholieke kiezers zullen zich door
deze levende cohaesie van openlük uitge
sproken of verzwegen anti-katholleke stem
mingen niet laten verwarren. Achter den
kleinen partüstrüd erkennen zij de groote
belangen van Christendom en vaderland.
Het nieuwe gevaar bewust, dat thans
door hooge heeren langs verschillende we
gen tegen deze belangen wordt aangevoerd,
zetten zü de schouders vaster tegeneen.
Geen protestantsch-llberaal blok op bree
den grondslag, maar een positief Christe-
lüke meerderheid!
Voor het bereiken van deze meerderheid,
kiezers, stemt nummer één van Lüst één!
m’n geestdriftige toespraak en viel
blükbaar vol belangstelling, in de rede
Val. Bemice en Kibble tot slot hebben
de zaak niet bü de politie aangegeven. Toen
Bemice alles had uiteengezet, was het Val en
Kibble duidelük, dat Mrs. Garbutt zooveel ge-
wetensvroeging had. dat die reeds voldoende
straf voor haar beteekende.
Val en Bernice kregen elkaar. Kibble
herstelde geheel alle drie waren zeer geluk
kig en zoo edel van karakter, dat ieder wraak
gevoel hun verre Weef, al had Mrs. Garbutt
een zware straf ook dubbel en dwars verdiend.
De week, waarin deze vastendagen moesten
vallen, schijnt In den beginne niet steeds de
zelfde te Zün geweest, wat mede zün oorsprong
schünt te vinden in de gebruiken der heiden-
sche Romeinen, daar de tandbouwfeesten der
Latünsche boeren niet aan een vasten datum
waren gebonden, maar door de priesters telken
Jare opnieuw werden bepaald.
Paus Gregorius VII (1703 -10851 heeft den
vier tüden hun vasten datum gegeven en daar
mee aan den twüfel of de voorjaarsvasten vóór
of in de groote vasten zou vallen, en welke
week van den advent die der quatertemperdagen
zou zün. een einde gemaakt. De vier tüden
vallen nu: in de eerste week van de groote vas
ten, in het Pinksteroctaafna Kruisverheffing
(14 Sept.) en na den derden Zondag in den
Advent.
k ben onderwüzer en reeds op leeftijd. Op
zekeren middag, tüdens de Paaschvacantie.
zat ik rustig in een café-restaurant een kop
thee te drinken en in gedachten verzonken.
.Ja." zoo mümerde ik. ..het grootste deel van
m'n leven tyb ik in schoollokalen doorgebracht
M n bezigheden bestaan in t verbeteren der
schriften van de jongens en t voorbereiden der
lessen voor den volgenden dag Maar dat zal
niet lang meer duren. Binnen enkele jaren word
ik gepenslonneerd met een betrekkelük klein
pensioen. Dan ga ik heerlijk bulten leven, waar
ik een tuintje hebben kan en....”
In dezen trant mümerde ik nog eenige oogen
blikken voort, toen er een jongeman het café-
restaurant binnentrad, mü totaal onbekend, en
aan mün tafeltje kwam zitten. Ik had hem
binnen zien komen, naar een plaats ultküken. tei
en daar er geen enkel tafeltje meer vtü was.
op mü zien toeloopen Het scheen dat ik er be
trouwbaar genoeg uitzag M’n menschenkennis.
m’n ondervinding als onderwüzer zelden mü dat
hü verlegen was en ik haastte mü dan ook hem
te verzekeren, dat ik daar alleen zat en heel blü
was gezelschap aan mün tafeltje te krijgen
Het jonge mensch glimlachte vaag bü het
woord .gezelschap". Hü scheen het een eigen
aardige uitdrukking te vinden. Hü legde z'n
hoed op 1 rek en nam plaats. Daarna zag hü
verstrooid de spüskaart door en scheen besluite
loos wat te nemen. Toen hü elndelük iets be
steld had. verslond hü het oogenblikkelük. na
dat de kellner het had gebracht. De snelheid,
waarmee hü het bestelde naar binnen had ge
werkt. deed mü opmerken, dat hü een aardigen
honger scheen te hebben.
.Inderdaad," zei hü glimlachend, „m’n eerste
eten sinds gistermiddag
„Hoe komt dat zoo?"
„Och, Ik heb er heelemaal niét aan gedacht.”
.Ja. ja. ik weet precies hoe dat gaat Eten is
voor jongelui niet zoo heel „belangrijk".
„Ik ben onderwüzer. moet u weten.” vervolg
de ik. „en de jongens noemen me achter m’n
rug een „ouden paai". En toch houden ze veel
van me. Ze zeggen dat ik gemakkelük en goed
ben. omdat ik niet veel om tucht geef. Om u
de waarheid te zeggen, jongmensch. ik zie lie
ver moedige jongens om mü heen en leer hun
er een eigen meenlng op na te houden en zelf
standig t$ worden. Ze moeten voor zich zelf
kunnen dapken en handelen en mannen worden
met een ür-eren wil. Ik vertel hun dat het leven
waard is geleefd te worden, dat het een pols
slag hebben moet, die „vooruit!" roept. X Ge
vaar onder de oogen zien, ja, het gevaar te tar
ten, dit is het ware! Neemt u u zelf tot voor-
Reeds meer dan een mjllioen Amerikanen trekken met hun woonwagens op een
echten nomadentocht door het land. Ze hebben geen vaste woonplaats meer,
doch houden zich hier en daar op, waar ze genieten van den „voortuin" van hun
rijdende woning
Naast den geestelijken nood der massa be
leven wü heden ten dage een rijd van stoffclüke
armetede voor zeer velen. Naast het karakter
yap wijdingsdagen geve men derhalve Juist nu
den quatertemperdagen hun beteekenis weer
van gebedsdagen voor onze tüdelüke welvaart.
ver den loop van geheel het jaar. aldus
I Vaus Leo de Gro^e, zün de kerkelüke
vastendagen zoodanig verdeeld, dat de
wet der onthouding met alle jaargetijden ver
bonden is. Ir. den veertigdaagschen vastentijd
Immers hebben we de voorjaarsvasten, In den
Pinkstertüd die van den zomer, in de zevende
maand de najaarsvasten en in de tiende maand
die van den winter.
Zoo oud waien reeds in de dagen van Paus
Leo I (440-461) deze quatuor tempora, deze
vastendagen bü het wisselen der seizoenen, dat
hü zelfs van meenlng was dat ze wel van apos-
tolischen oorsprong zouden zün. Of reeds de
apostelen zich werkelük met deae vastendagen
hebben bemoeid en de beoefening van deze
gewoonte hebben aanbevolen is bü gebrek aan
berichten niet uit te maken, maar een feit is,
dat deze vastendagen reeds uit de eerste tijden
der Romelnsche kerk dateeren en dat zü boven
dien slechts aan de Romelnsche Christenen
eigen waren; in het Oosten heeft men ze nooit
gekend
Paus Leo geeft echter toch een aanwüzlng
in welke richting men de herkomst der quater
temperdagen zoeken moet, daar hü in on-
mlddellük verband brengt met den landbouw en
wel vooral de vasten In December „als besloten
door den oogst van alle vruchten".
Wü behooren dan ook. aldus deze Paus, op
deze vastendagen God de verschuldigde eer en
lof te brengen uit dankbaarheid voor de ga
ven, die Hü ons geschonken heeft om ons
Uchamelük leven in stand te houden. De menseb
zal zich er dan tevens op moeten bezinnen
steeds van die goede gaven het juiste gebruik
te maken; hü zal zich bü overvloed nu in sober
heid en onthouding oefenen en den behoeftige
gul in zün rükdom laten deelen. Hü zal niet
mogen morren als bü tüd en wüle de toevloed
dezer gaven slechts gering is. noch zal hü on
tevreden mogen zün. als er overvloed is aan het
een en een te kort aan het ander. Wat God
belieft, moge Immers ook ons believen.
Ook in andere geschriften der oudheid zün
gegevens te vinden voor den samenhang dezer
vastendagen met den landbouw, zoodat men
langs deze aanknoopingspunten komt tot den
oorsprong der quatertemperdagen, welke te zoe
ken is in de godsdienstige gebruiken der oude
Romeinen.
Dezen immers waren, voordat Rome tot bloei
kwam en zün macht over de toenmaals bekende
wereld zou uitbreiden, een uitsluitend op den
landbouw aangewezen volk, zoodat hun eigen
tnheemsche góden meerendeels in betrekking
stonden met den landbouw en de vereerlng. hun
gebracht, haar aanleiding vond in de verschil
lende elkaar'regelmatig opvolgende perioden in
de bewerking van het bouwland.
De groote grtx'urtenissen in den jaarkring
van het boerenleven werden heel menschelijk
met godsdienstige ceremoniën en gebruiken ge
vierd en geheiligd.
Zoo werd na den zaaitüd een voorspoedige
groei van het koren den góden afgesmeekt door
de feriae sementlvae, de zaaifeesten. welke ge
vierd werden op het eind van den herfst.' tus-
schen eind November en den winterzonnestil-
stand in December. Bü den korenoogst vierden
de boeren van Latium de oogstfeesten, de
feriae messis, en den wünoogst besloten zü met
de feriae vindemiales, de wünfeesten. Een vier
de bid- en dankdag, een voor het voorjaar, werd
niet gehouden.
Met deze gewoonten der heidenen, drie maal
per jaar büzondere gebedsdagen te houden,
moet wel in verband staan de mededeeling in
het Pausboek. dat Paus Calhstus (217-222) voor
schreef op drie bepaalde Zaterdagen in den
loop van het jaar te vasten.
De .drie tijden" der Romelnsche boeren vie
len in de vierde, zevende en tiende maand, in de
maanden Juni, September en December. Zooals
bekend begon men Immers eertüds te Rome
het jaar met de maand Maart. Zoo verklaart
zich niet alleen, waarom de schrikkeldag Inge
voegd wordt na 28 Februari, maar ook hoe de
namen der maanden September, .October, No
vember en December zijn ontstaan, afgeleid
als zü zün van septem, zeven; octo, acht; no-
vem, negen en decem, tien, niettegenstaande
zü thans de negende, tiende, elfde en twaalfde
maand van het jaar zijn.
De eerste christenen bleven zich vanzelfspre
kend bij dit heldensche gebruik aansluiten. Het
christendom beoogde wel een geheele verande
ring van 's menschen mentaliteit, maar geen
omwenteling of afschaffing van zün gebruiken.
Zoo vierden ook de eerste christenen de drie
tüden mee om Gods zegen over de vruchten
der aarde af te smeeken, maar zü deden het
op hun manier, door ze als vasten- en boete
dagen te houden.
Wanneer bü deze drie tüden de vierde is
gekomen, is niet nauwkeurig bekend, evenmin
•Is het motief dat tot de uitbreiding van -drie
tot vier vastentijden geleld heeft. Mogelük, dat
een gevoel voor symmetrie voor elk der vier
jaargetüden een vasten vroeg om zoo elk nieuw
jaardeel den Heer toe te wüden; mogelük ook
dat het voorbeeld der Joden zijn invloed heeft
doen gelden; het Pausboek geeft althans aan,
dat Paus Calllstus zün verordening gaf „vol
gens de profetie" nJ. die van Zacharias. De Jo
den toch hadden, zooals blijkt uit Zacharias VIII
19. een vasten in de vierde, de vüfde, de ze
vende en de tiende maand. Een derde mogelük-
heid zou tenslotte nog zün. dat de oorsprong
van den voorjaarsvastentüd zou moeten
gezocht worden in het nieuwe karakter, dat zü
allengs kregen, toen de heilige wüdingen wer
den vastgesteld op deze vastentüden in den
loop van het jaar. Paus Leo noemt als de eerste
der vier vasten den grooten veertigdaagschen
voorbereidingstijd voor Paschen, zonder een
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
dere economische belangen. Zoo meer nadruk
werd gelegd op dit oorspronkelijke doel der
quatertemperdagen, zegen in onze aardsche
omstandigheden,in onze tüdelijfce belangen,
wellicht zou het godsdienstig leven er zün voor
deel van hebben.
Wat de vraag betreft of in de huidige misfor
mulieren der quatertemperdagen nog sporen
zjjn aan te wijzen van hun vroegere beteekenis
als gebedsdagen voor den landbouw, meenen
meerderen dat overtuigende bewüzen niet te
vinden zün. In den advent, aldus dr. Kellner in
zün Heortologle hebben de formulieren groo-
tendeels betrekking op de komst van den Za
ligmaker. in de vasten op het lüden. in de Plnk-
sterweek op de zending van den H. Geest en
waar op den vastendag gedoeld wordt, wordt
meer in het algemeen gesproken van het nut
van vasten en boete, zoo b.v. in de gebeden.
In de quatertempermlssen van September,
meent Kellner, zou men met eenigen goeden
wil nog een naklank van de oogstfeesten kun
nen vinden in de vreugde, welke uit dere mis
teksten spreekt. Anderen /inden echter duide-
lüker sporen, zoo b v. in den tekst van het eer
ste epistel van den quatertemperwoensdag in
den advent, waarin gezegd wordt, dat zwaar
den zullen worden omgesmeed tot ploegscharen
en lansen tot sikkels, een tekst van Isalas,
welke in dit verband denken doet, aan den büna
gelükluidenden zegezang van Ovldius op Ceres,
de godin van den landbouw, en in X epistel van
den quatertempervrijdag in de Ptnksterweek,
dat Gods belofte aan de Joden bevat, dat hü
hun een groote vruchtbaarheid der aarde zal
„Ik wilde je geen raad geven." zei ik groot
moedig en op beschermenden toon. .Misschien
klonk het als een raad. Ik heb. ik beken het,
een schoolmeesterachtige manier van spreken.
Zóó spreek ik altüd tegen m’n jongens. Ik ken
de menschen. Met den eersten oogopslag door
schouw ik iemand en weet ik. wat ik aan hem
heb.”
Op dit oogenbllk kwamen twee mannen het
café-restaurant binnen. Ze liepen reebt op ons
tafeltje af en gingen achter den stoel van mün
nieuwen vriend staan, die wist, dat ze achter
hem stonden en me tóch bleef aanküken De
grootste der twee mannen trok met z'n hand
het gezicht van den jongen, man naar de
hoogte en keek hem scherp aan.
.Je ziet er uit ais een heel aardige jongen.”
zei hü, „X Is allemachtig jammer, maar Ik
moet je arresteeren wegens roof en inbraak.”
M’n nieuwbakken kennis antwoordde niet.
HÜ stond op en hield z’n handen vooruit.
.Doe hem de handboeien maar aan."
de lange detective aan z'n metgezel.
„Ik ben blü. dat ik gepakt ben." zei het jonge
rr aaioviiyiiiija gaan wc btuircu
zaakwaarnemer met het testament."
„Is dat niet wat wreed tegenover ons?" vroeg
ik. terwül een rilling mü door de leden voer
„Weet u wel. dat wü dik In de schulden zit
ten?..., Dat er eerst een paar maanden gele
den een zware hypotheek op de Abbey la ge-
w<»
Het jonge mensch had met aandacht
terd naar i
me nu. L_-
met de vraag:
„Wat zou u dan doen?"
„Wel. ik zou trachten op een boot te komen
en de wereld gaan zien. Ik zou misschien af
stappen In Jkpan. Nleuw-Zeeland of Amerika,
tochtje
10 minuten
klopte
X hart m de
keel. Maar, daar
kom je wel overheen. Dat is nu juist iets voor
jongelui.
„Dank u voor uw raadgeving
nomen en dat Mr. Brentmore lederen stuiver
van ons kan terugeischen, dien wü van het
goed getrokken hebben?"
,Ja, maar u moet mü niet kwalijk nemen:
uw zoon heeft roekeloos gewed met het geld
van een ander en nu moet hü ook maar de
gevolgen dragen."
er geen erbarmen in het hart van
dien man. vroeg ik mü af. Dan
geen erbarmen verwachten van ons; althans
niet van mü!
„Laten wü van dit onderwerp afstappen,”
ging hü voort. .Daaromtrent zullen wü toch
nooit tot overeenstemming geraken. Mr. Brent
more moet nu elndelük lp zün rechten treden.
Ik had al veel eerder dé verlangens
nakomen van dien armen Foundeyre.
dit maar gedaan, dan zou uw zoon zich niet
zoo te buiten zün gegaan met wedden! Maar,
tgoost u: Brentmore zal niet veeleischend zün.
wat de terugbetaling betreft; daar ben ik zeker
van. En nu eens over iets anders: wat zün de
gebouwen, die ik daar tusschen de boomen zie?
Zün dat ruïnes? Is dat een oud-Normandische
uitküktoren. daar ginds op den top van den
heuvel? Wat een schitterend uitzicht zal daar
zün!
Kón het mooier?.... pas een paar dagen
geleden had ik gemerkt, dat op het donkerste
van de trap twee treden afgebrokkeld
1 I I TT» A °P 011 blad ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen p 7^0 by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^kft bU een ongeval met
I .1 tP, r><. J l W 11 r\ O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen «-rVFa verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen cJVra** doodelüken afloop
ik hem alleen daar zoo lang zou laten, tot
ik heir testament van mün broer In mün be
zit zou hebben. Als dat maar eenmaal ver
nietigd was. dan zou ik hem hulp zenden.
Maar mün poging, om het testament te be
machtigen, mislukte; toen volgde de ontdek
king. dat die gezelschapsdame, die toch al op
zoon funest oogenbllk gekomen was. een spion
was van Brentmore. Daarmee was het lot van
den man In den toren beslist.
Toen kwam nog de laatste slag voor mü:
Miss Phillips wist van mün misdaad; zü had
dit zoo goed als gezegd tegen Collins! Ut
probeerde haar uit den weg te ruimen, maar op
ochtend weigerde zü voedsel te gebrul—
Kaukaslë naar Moskou heeft overgebracht.
Driehonderd sterke, krijgshaftige Kaukasiërs
zullen voortaan voor de persoonlüke veiligheid
van den dictator waken. Zü spreken een dia
lect. dat in Moskou geheel onbekend is en kun
nen zich tegenover anderen maar moellük ver
staanbaar maken. Dit is ook niet gewenscht,
daar men hen buiten den invloed van het ge
wone leger wil houden en ook niet noodig,
omdat zü het Kremlin niet mogen verlaten.
Stalin zelf verlaat X Kremlin zoo goed als nooit.
Hü moet reeds gerulmen tüd met vervolgings
waanzin te kampen hebben, als men mag ge-
looven wat er gefluisterd wordt. De enkele keeren
dat hü zich buiten zijn versterkt paleis moet
begeven, geschiedt dit per auto. Dat wil zeggen,
er vertrekken twaalf auto's tegelük. doch nie
mand weet in welken auto de dictator heeft
plaats genomen. De route, welke gemaakt moet
worden, wordt aan den chauffeur van den eer
sten wagen eerst op het laatste moment voor
het vertrek bekend gemaakt, zoo meent men te
weten.
testament had achtergelaten bü zün hospita,
want toen wü later door het park liepen, herin
ner ik mü.- dat Ik hem zün adres had gevraagd
en dit was al met de bedoeling, om mü in het
bezit te stellen van het document Maar hier
uit volgde vanzelf, dat er dan een plan moest
bestaan, om hem óp te houden, dat hü niet kon
gaan naar Jermynstreet
Eer wü tot die wandeling in het park over
gingen* riep ik Con nog een oogenbllk bü mü
en zei, dat hü niet bü ons moest blüven
.Laat hem maar aan mü over,” zei Ik. „Ik
zal een belofte van hem zien los te krügen.
dat hü. voor een paar dagen althans, geen
verdere pogingen in het werk stelt, of we zün
geruïneerd. Zeg nu maar, dat je je in eens een
afspraak herinnert, wanneer we halverwege het
oark zün. waardoor je ons dan alleen laat."
Zoodra Con van ons weggegaan was. wendde
ik mü tot Kibble en vroeg hem, wanneer hp
Mr. Brentmore weer spreken zou.
.Morgen,” antwoordde hü.
„En wat zult u dan doen?”
„Waarschünlük gaan we samen naar den
woord te reppen over een büzoodere vasten
overeenkomend met de drie andere in de drie
volgende Jaargetüden. De veertigdaagsche vas
ten schünt trouwens nog lang een struikelblok
voor de voorjaarsvasten te zün geweest, daar
men hier vóór, elders onder de groote vasten
den eersten der quatuor tempora hield.
Was Paaschmorgen oudtüds de aangewezen
dag voor het toedienen van doops#). vormsel en
priesterschap, tater is men. en waarschünlük
reeds in de dagery van Paus Leo, de wijdingen
aan bisschoppen, priesters en diaken gaan toe
dienen in dp maand December en reeds kort
daarna, toen het aantal wijdingsdagen moest
worden vermdërderd. bepaalde Paus Gelasius I
(492496) dat de wüdingen zouden worden toe
gediend op de Zaterdagen der reeds bestaande
vastentüden der vierde, zevende en tiende maand
en tevens in de eerste en vierde of vüfde week
der veertigdaagsche vasten. Daardoor kreeg men
vier liturgische tüden in olaats van drie en
had men nu voor elk seizoen een eigen vasten
tijd. Intusschen echter ging de oorspronkelüke
beteekenis van de oude drie tüden als biddagen
voor de vruchten des velds meer en meer ver
loren en kwam het karakter van wüdingsdag
voor de vier tüden meer en meer naar voren.
Als dagen, waarop gevast moest worden, geeft
het Sacramentarium Leontanum Woensdag.
Vrijdag en Zaterdag, welke dagen ook door het
Gelasianum als de vastendagen der vier tüden
worden genoemd. Wü laten hier bulten be
schouwing, wat mogelük de reden kan zün ge
weest. dat juist deze drie dagen de vastenda
gen der vier tüden zün.
In Rusland heerscht onrust en ontevreden
heid. Dit toont zich niet slechts in het politieke
en maatschappelüke leven, maar is zelfs in da
directe omgeving van Stalin goed te bespeuren.
Hieraan is het b v. toe te schrijven dat men zoo
pas weer de geheele lüfwacht van Stalin uit
nieuw personeel heeft samengesteld. Tot nu
toe werden de leden van deze wacht uit de
meest vertrouwde elementen van de G.P.U. ge
kozen. Doch deze hebben thans allen een an
deren werkkring gekregen.
De nieuwe lüfwacht van den rooden volks
commissaris Is geheel samengesteld uit man
schappen. die men uit het afgelegenste deel van
enfin, waar ik terecht kwam, tanden bereizen,
talen leeren spreken, me trachten aan te slul-
'?n bü wetenschappelijke expedities naar den
Himalaya, of de hemel weet Waarheen."
.M'n jonge tafelgenoot glimlachte.
.Dat Is.” zoo besloot Ik. „dat Is wat ik bedoel
met een leven dat waard is geleefd te worden,
wat Ik bedoel met: moed.”
„U zou me dus aanraden
nemen?”
.Ja. of een trein, of een onderzeeër, of....**
„Een vliegmachine?”
,Ja. X komt er niet op aan wat.”
„Over een vliegmachine heb Ik zelf ook al
gedacht." verzekerde het jonge mensch. „Van
ochtend ben Ik zelfs al vroeg naar X vliegveld
gegaan, maar eertuk gezegd, toen ik er voor
stond, zonk mü de moed In de schoenen
„Och. dat kan ik me best voorstellen. Ik ben
zelf ook ietwat
verlegen, en den
eersten keer, dat
ik een
van
maakte,
me
mensch. .JCans om weg te komen, had ik toch
niet meer. Zelfs niet door uw goeden raad,”
Hier keek hü me met een spottend lachje aan.
„Welke hoed is van jou?" vroeg de detective.
„Waar ik heen ga. heb ik geen hoed meer
noodig; dien mag jü hebben voor je mooie toe
spraak,” voegde hü me minachtend toe.
Een oogenbllk later zat ik weer alleen.
Toen de opwinding, die het geval In X restau
rant verwekt had, voorbü was. kwam de kell
ner naar mü toe. en vroeg me wie betaalde. Ik
zei, dat alles voor mün rekening was.
Ik betaalde en vond het bedrag niets te hoog
voor de beschamende les die ik gekregen had.
ik. die op grond van m'n jarenlangen omgang
met schooljongens, in de meening had ver
keerd. het leven zoo door en door te kennen en
een menschenkenner te zün!
„Het is nu alles uit!'Toen ik dat fluiten
hoorde, begreep ik. dat het mis werd. Ik zag
Miss Phillips langs mün open deur schieten,
waarschünlük in antwoord daarop, en. ofschoon
ik wist, dat er toch niets meer te redden viel,
trok Ik haar weg van het venster.
Ik kan echter Con's blik van schrik en afkeer
niet dragen, als hü hoort, waartoe tnün verlan
gen. om zün zaken te bevorderen, mü gedreven
heeft
Ik weet niet meer, wanneer het plan voor het
eerst bü mü opkwam. Ik geloof, dat dit was op
bet oogenbllk, dat ik voorstelde. om Kibble
langs den naasten weg: door het park, naar
het station te brengen. Waarschünlük werd de
venoeking mü te sterk, toen hü aei> hü het
