De avonturen van Stan en Pol
oertaal aan den dag
Ons Nederlandsch in het buitenland
H
F 250.-
B AKKERTJES
kW KJpvns rscspt ran Apothrkar Dumont
DE GEHEIMZINNIGE
Hl KAMERS Hl
DOOR SVEN ELVESTAD
F EMAILLE
K
4
VRIJDAG 28 MEI 1937
Mevrouw had „gebellt”
Pekin gs Ünlversiteit
Wol uit bananen
Zate
100
AKKER-CACHETS
Het geldige
smoesje
KAN EEN ERG SOORT
JARGON ZIJN
HANDSCHRIFT VAN
PAGANINI
Iemand die ie, behoeft nog
niet te luisteren naar de
benaming „xatterik”
k
-
KEUKENUITRUSTINGEN
VAN f 21 50 AF.
kennen geleerd
dat onze tafelronde
sprak over de wijze.
de tweede keer van de week. Ik wou dat ze eens wat minder
wild was met spelen, en ze zocht in haar naaidoosje naar wol
om de scheur te stoppen.
Den
5
Idlg aan den kapstok
Ze zagen thans hoe de juffrouw een jurkje bekeek, waar een
groote scheur in was „o. o, zuchtte de juffrouw, dat is nu al
de poe» tzrtl zich-
f wel een» be
wonderen
aangevangen?"
bon ton behoort, te
idem te zijn.
i politie, een stille
Dultsche
dat hü
Za-
van
Pe
ul t-
NedarltncM'
Product
de
en
zelfverzekerd. Hij
hing jas en hoed
oe algemeen ook de naam van Jansen
mocht zijn, des te uitzonderlijker waren
zijn kwaliteiten.
Jansen was betrouwbaar als de Nederland
sche Bank en accuraat als een seismograaf, hij
was tactisch als het weerbericht en soepel in
zijn optreden als een verklezlngscandldaat. Jan
sen was procuratie-houder bü de firma Klein
jan in grutterswaren, doch hij zou met zijn kwa
liteiten niet minder voldaan hebben als zetbaas
in één der filialen, welke de firma had gesticht
voor den verkoop van de meeste van haar pro
ducten. Bovendien was hij de regelmaat in eigen
persoon en in zijn ruim dertig-jarige dienstbe
trekking bij de firma, ook in de ..mindere" func
ties, was hij niet éénmaal te laat gekomen of
hijgde: „Acht minuten te laat, dat kost me
acht jaar van mijn leven. Maar de reis gaat
door, een schoonen boord heb ik bij me.*'
.Jansen," antwoordde Klelnjan, „betaal je
De heer Klelnjan ontving hem waardig:
.Jansen, we zullen een trein later gaan en in
Brussel overnachten. Er is dus alle tijd, wat
me eigenlijk heel goed uitkomt. Vertel me nu
eerst eens, waarom je te laat gekomen bent Ik
ben buitengewoon nieuwsgierig van iemand, die
ruim dertig jaren lang nog nooit te laat kwam,
te hooren. welk geldig smoesje hij kan hebben.”
En Jansen bekende:
„Dat de klok achter ging, kan ik niet zeggen,
en de wekker is op tijd afgeloopen. Ik ben op
tijd opgestaan en van huis gegaan, voor een
brug heb ik niet gewacht en de tram had geen
oponthoud, maar twee halten vóór het kan
toor kwam ik tot de ontdekking, dat u toch niet
met me op reis wilde gaan voor verschillende
dagen, als Ik mijn tanden niet in den mond
zou hebben.”
Tenslotte is de R.K. ünlversiteit van Peking
de eenlge Bijzondere Hoogeschool in China,
die een van staatswege erkende academie voor
inheemsche kunst (schilderkunstheeft. Deze
academie is nog een stichting van den vroegeren
A poet. Delegaat Z.HExc. Mgr. Celso Constan-
tlnl.
Wanneer we dan nog vernemen, dat de Uni-
verslteit verschillende wetenschappelijke, poly
glotte tijdschriften uitgeeft en daarnaast ook
vele wetenschappelijke werken, zal het ons
geenszins verwonderen, dat ook de Chlneesche
regeerlng haar den hoogsten lof toekent. Jam
mer, dat geldgebrek de oprichting van twee
nieuwe faculteiten: Landbouw en Medicijnen
nog steeds verhindert.
Met Mgr Zanln hopen wij, dat de Unlversl-
telt haar weldoeners moge vinden.
.Ja." bevestigde de dokter, ,Jk ga liever wat
rusten.”
Toen eenlge minuten later de detective en
Bengt in de slede stapten begreep dokter Rasch,
dat Krag het spel doorzien had en een weldadige
kalmte kwam over hem.
7
De meiden en knechts waren op de schoten
angstig komen aanhollen. Asbjöm Krag las
duidelijk op hun ontstelde gezichten, dat zij
een ongeluk vermoedden. Bengt echter gaf hun
een teeken, dat zij zich moesten verwijderen.
Vanuit de gang klonk het fluisteren van ge
dempte stemmen, over de zeven schoten en den
dwazen patroon. Thans waren zij 't er allen
over eens. dat hun meester volslagen krank
zinnig was.
„Zag je hoe bang de dokter en Bengt waren?"
vroeg de kok, die het eerst de kamer bereikt
had. „En hebben jullie dien “vreemden meneer
«erien? Dat la een rare sinjeur! HU sat daar
«alm z'n sigaartje te rooken, terwijl, de kogels
hem om de ooren floten."
„En toen wij de kamer binnenrenden, lachte
hjj ons uit,” zei een ander.
„Wie sou er toch geschoten hebben?”
oude natuuriuk."
„Of anders meneer Bengt.”
Zoo werd er gevraagd en geantwoord tot laat
hi den nacht, in de keuken en de bedlendenka-
In het clubgebouw van de kleine provincie
stad had zich een gemengd gezelschap ver
zameld. Krag en Bengt kwamen zoo laat, dat
hier en daar reeds duidelijk de sporen van over
dadig alcohol-verbrulk te constateeren viel.
Toen Bengt zich in de deuropening vertoonde,
werd bU met gejubel begroet en de üdele jonge
man nam deze hulde lachend en met een bui
ging in ontvangst.
Reeds na enkele minuten zat Krag midden
tusschen de notabelen van het stadje. Er zat
een dikke burgemeester, die onbehoorlijk veel
dronk. HU had blauwe vlekken achter de ooren
en scheen zeer kort van adem te zijn.
Verder de commissaris van politie, een stille
man, maar die zwijgend het eene glas na X
andere ledigde. Op alles wat men hem vroeg,
antwoordde hü slechts: „OngetwUfeld, ongetwij
feld.”
Dan nog een verpolitiekt advocaat. HU ge
sticuleerde wild en sprak uitermate veel.
Trouwens, deze bleek niet de eenlge te zijn,
die aan politiek deed en allen waren zü hevig
in de oppositie.
Af en toe kwam Bengt langs hun tafeltje
gewandeld, nam complimentjes in ontvangst,
lachte gevleid
Niet meer in staat nog iets te
doen aan het vele werk, dat
te wachten ligt? Dan zullen
één of twee van die kleine
"AKKERTJES" snel en zeker Uw
nare hoofdpijn verdrijven en
Uw geest weer helder maken I
Onschadelukl 't Zijn ideale pijn
stillen bij Zenuwpijn, Kiespijn,
enz. Per 12 stuks slechts 52 cent.
mer. En allen kwamen tot de conclusie, dat
X zoo zoetjesaan levensgevaarlijk begon te wor
den op het slot Inmiddels hadden de vier heeren
hun conversatie voortgezet Daar het in de
kamer nog steeds erg naar krult rook, stelde
Asbjöm Krag voor, om in een ander vertrek te
gaan zitten. Bengt echter, verzette zich hier
tegen. tot niet-gerlnge verbazing van Krag.
„Waarom van kamer veranderen?" vroeg
Bengt. ,Js X hier niet gezellig? Bovendien mag
vader 'n beetje kruitdamp wel. HU is niet zoo
verfUnd als jullie stadskinderen.”
Krag glimlachte even om deze tegenwerping,
doch Aakerholm viel zUn schoonzoon bU-
..Laat ons blUven waar we zUn,” zei hU, ,Jk
vind, dat we hier goed zitten."
En daarbU bleef het
Krag zat als vastgegroeid in zUn fauteuil. HU
rookte onophoudelük.' de eene sigaar na de
andere, als wilde hü zich in een nevel van rook
hullen. Dokter Rasch verloor hem geen oogen-
blik uit X oog. De detective had de oogen half
gesloten, alsof hU zich slechts met moeite wak
ker kon houden. De dokter echter begreep, dat
hem integendeel niets ontging en dat hu alles
scherp in zich opnam.
Bengt sprong van t eene onderwerp op 1
andere, om X gesprek gaande te houden. HU
sprak met den ouden heer en den dokter over
scheeps- en vrachtaangelegenheden en beklaagde
zich over de trage kolenleverantles van Enge
land. Asbjöm Krag maakte zoo nu en dan een
korte opmerking en bewees daardoor, dat hü
voor alles, wat t openbare leven betrof, een
open oog had. Dokter Rasch verveelde zich
gruwelijk bü dit thema, dat hem niet 't minst
interesseerde.
Op een zuner wandelingen door de kamer,
bleef Bengt plotseling voor den detective staan.
„U schijnt moe te zün,” zU hü. „Zou 't niet
X verstandigste zUn, als u naar uw kamer ging,
om wat te slapen?”
„Neen, dank u," antwoordde Krag geeuwend
„X zal wel spoedig overgaan."
..Dat komt er van," merkte Bengt sarcastisch
op. ,als u den nacht niet gebruikt om te rusten."
„X Is mogelUk.”
Onder dit schünbaar zoo onschuldig gesprek,
zat de dokter in'een bUna ondraagüke spaninng.
HU begreep heel goed, dat die slaperigheid van
zün vriend slechts geveinsd was. Maar waarom
speelde hü deze comedie? Wat was hü toch van
plan? En wat beteekende die scène met de
pistolen? Waarom was de oude Aakerholm zoo
doodelUk geschrokken, toen Krag die nietszeg
gende opmerking over diens wapen maakte? En,
waarom wilde Bengt deze stinkende kamer niet
verlaten?
Dokter Rasch peinsde en peinsde, doch hoe-
meer hU er over nadacht, hoe geheimzinniger
hem de geheele zaak voorkwam. Doch hü kreeg
niet langer tüd om na te denken, want plotse
ling gebeurde er iets, dat volkomen onbegrüpe-
lük was. Asbjöm Krag, die wel tien minuten
onafgebroken gezwegen had, vroeg plots:
.luister eens, meneer Aakerholm, weet u wel
heel zeker, dat X een man was. die gisteravond
tn X paviljoen stond en op U schoot?” i
De arme Aakerholm schrok zichtbaar op deze i
bij verlies van een hand,
een voet at oen oog.
taxi, ga naar binnen, kom tot jezelf, en vertel
me de reden van Je te laat-komen.”
Jansen ging naar binnen, smeet zün jas «n
hoed op rUn bu
reaustoel en ver
dween In het tol
let. Toen Jansen
terugkeerde, was
hU volkomen
oude, rustig
onverwachte vraag en X kostte hem moeite om
kalm te blUven.
„Volkomen zeker," antwoordde hU-
Krag deed een paar halen aan zün twaalfde
sigaar en vroeg dan verder:
.Hoe was hü gekleed?”
De oude heer werd zenuwachtig. HU zweeg
een lange poos; eindelUk antwoordde hü ver
ward:
„Dat kan ik me ni£t meer herinneren; ik kan
X u niet zeggen. Overigens vind ik X zeer onaan
genaam om aan deze mlsselUke zaak herinnerd
te worden. X Is toch niet noodzakelijk om juist
daarover te spreken."
„Neen,” antwoordde Krag onverschillig,
„bovendien ik weet nu ook genoeg.”
Aakerholm draaide zich om naar zün schrUf-
bureau. Dan stiet hü plotseling, als in doods
angst. een ruwen gil uit. HU bedekte het gezicht
met beide handen, doch scheen zich plots te
willen beheerschen. De dokter stond op X punt
om toe te snellen, doch de detective gaf hem
een wenk om kalm te blUven. Bengt was juist
in de aangrenzende kamer.
De oude heer nam een papier van zün bureau
en verfrommelde het haastig tusschen de
krampachtig saamgewrongen vingers. Dan be
gon hU koortsachtig In een boek te bladeren.
De dokter kon zUn gezicht niet zien, doch aan
X knikken van zUn knieën zag hU, dat de man
aan een hevige gemoedsaandoening ten prooi
moest zün.
Asbjöm Krag kon vanaf zün plaats het
schrUfbureau geheel overzien en met de half
gesloten oogen volgde hü iedere beweging van
ATT TT A DGMMÉ1 ’C °P dlt blad lnRevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E* *7^*0 WJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7^0 bU een on8eval met
lal M j w gs ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen verlies van belde armen, beide beenen ot belde oogen VzVFs doodehjken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
kouden was en grieperig, of het snikheet weer
was, of het Uzelde en de straten vrUwel onbe
gaanbaar waren: Jansen verscheen kwart voor
negen voor het kantoor en zette de deuren open.
HU controleerde met een voortreffelUke onop
vallendheid de andere employé’s en noteerde In
een zak kalender glimlachend zün bevindingen.
Op het voor hem gunstigste oogenbllk wist hü
den betrokkene met een aantal van die notities
zoodanig .schaak-mat" te werken, dat deze zUn
bepaalde voornemens liever uitstelde tot be
spreking bU een gunstiger gelegenheid. Jansen
bereikte met zün taktlek, dat men zich niet M
te ontevreden voelde. hUzelf voor een heeleboel
verwikkelingen bleef gespaard en de „baas”
geen mededeellng behoefde van aanmerkingen
op het personeel. Jansen was dus geliefd bü den
baas en zUn collega's en hü genoot ervan.
De collega's genoten, wanneer Jansen met
den baas op reis moest. Want hoe geliefd ook.
zoo n paar „vrUe” dagen hielden er den moed
in en de werkzaamheden in evenwicht. Jansen
zei daar nooit iets over, maar hü begreep er al
les van en daarom waren de eenigste dingen,
die hU uit de school klapte, juist dergelUke aan
kondigingen.
Twee weken voor Plnksteren deelde dan ook
Jansen met zün gebrulkelUken tact mede, dat
hU waarschUnlUk den Woensdag vóór de feest
dagen op reis moest en die week uit wegbleef
en men met de werkzaamheden daar rekening
mee moest houden. Van af dat moment werd
er dus vooruit gewerkt, want de afwezigheid van
Jansen had voor het kantoorpersoneel hetzelfde
effect als de moderne „zlt"-staklngen.
Het werd Woensdag vóór Plnksteren. Iedereen
was op tUd.... behalve Jansen!
BU negenen stond het voltallige personeel der
firma Klelnjan in zUn beste humeur op de
stoep voor een gesloten deur.
.Hoe bestaat het!" grinnikte de loopjongen.
,HU móet een ongeluk gehad hebben," meen
de de expediteur.
Dat was het sein tot de meest verschrikke-
lUke veronderstellingen, want iets anders was,
wat Jansen betreft, volkomen uitgesloten.
Even negen uur arriveerde in hoogst eigen
persoon de firmant, die zich al sedert jaren bad
afgewend een sleutel van het kantoor bü zich
te dragen.
Met verbazing zag hU zUn vergaderd perso
neel aan.
,Ja meneer, ziet u, meneer Jansen is X niet!"
begon de oudste bediende.
„Wat? Jansen is X nistl..,. En hebben jelui
dan geen maatregelen genomen? Half tien moe
ten we op reis,” viel de „baas" uit.
„Vooruit! Iemand moet gaan informeeren aan
zün huis.
Het was ruim vUf over negenen; daar stopte
zwaar remmend een taxi, dié' in wilde vaart was
komen aanstormen. Het portier ging open en
met een hoofd als de ondergaande zon viel Jan
sen buna uit.jlen wagen. De sleutel van hgt
kantoor stak hij ver voor zich uit, hU rende zon
der spreken naar de deur, stak den sleutel in
het slot, deed de deur open en liet het perso
neel door. Als laatste volgde de „baas” in stom
me verbazing. Jansen hing met den rug tegen
den deurpost gedrukt, zUn bolhoed stond achter
op zUn hoofd, zweetdruppels rolden langs zün
voorhoofd en wangen en kaken in zün hals De
heer Kleinjan zag hem sprakeloos aan. Jansen
Want heusch. ook werkelUk ontwikkelde men-
schen zien er heelemaal geen been in om tU-
dens een spelletje domino hetwelk onder de
Nederlanders zoo Overig beoefend wordt, dat
de Duitschers het voor ons nationale spel aan
zien: de vraag te stellen:
„Wie heeft er eigenlUk
Zooals het ook tot den
zeggen:
„Ja. weet u, ik heb hem
En ook voor vergissingen hebben wU lang
zaamaan een begrip gekregen, dat in sommige
opzichten wel wat al te breed is. BUvoorbeeld
is de Nederlandsche kolonie zeer boos geweest
op de redactie van een groote Amsterdamsche
krant, omdat zU haar BerlUnschén correspon
dent een „Anschnautzer" had. gegeven, will deze
een of andere beroemdheid onder „een zee van
vlier” liet begraven.
„Hoe komt een mensch nou ook op seringen,
als die dingen hier ..Flieder" heeten?”
Het feit, dat het Dultsch en het Nederlandsch
vele woorden gemeen hebben, die echter lang
niet hetzelfde beteekenen. geeft dlkwUls aan
leiding tot de zonderlingste misverstanden.
Zoo hoort men in Duitschland zeer veel het
woord ,satt” gebruiken, dat heel nuchtertjes
.genoeg" beteekent. Maar wanneer een lid der
Nederlandsche kolonie te BerlUn na een gezel
lig etentje en een goede flesch verklaart: ,Jk
ben volkomen zat!" dan zUn er gedachten
associaties met de minder vleiende betiteling
van .gatterik”, welke men in onze Zuldelüke
provincies aan al te UTerlge dienaren van
Bacchus pleegt te verleenen, onvermüdelüt
Eveneens weet men 'soms geen raad met het
woord .Jiochherzig”, dat in het Dultsth het
hoogtepunt van rechtschapenheid, grootmoedig
heid en nog verschillende andere deugden be
teekent. Helaas echter alleen maar in het
Dultsch. En de redenaar, die een gestorven
landgenoot uitluidde met de verzekering: „De
overledene was steeds een hooghartig mensch!"
schiep dan ook een zeer pUnlük oogenbllk.
Het zwaarst gezondigd wordt er ten slotte
nog wel met 1161 woord „overzien", hetwelk
precies het tegenovergestelde beteekent:. van het
Dultsche „Ubersehen". De verwarring van deze
twee woorden heeft zelfs bUna noodlottige ge
volgen gehad voor den vertegenwoordiger te
BerlUn eener Nederlandsche firma. De man
had een fout begaan en trachtte zich schrlfte-
lUk te verontschuldigen door te verklaren, dat
hU de gevolgen van zün optreden „volkomen
overzien” had. Waarop zUn firma hem per om
gaande ontsloeg. Het kostte nogal wat moeite
om de zaak weer in het reine te brengen.
Overigens kunnen wU ons troosten met de
wetenschap, dat het den Duitschers In Neder
land al even zoo vergaat als ons Nederlanders
te BerlUn. Nog onlangs hoorden wU een dame-
vertellen, dat zU te Den Haag haar dienstmeisje
zeer nUdig had aangekeken, omdat zü het arme
kind aan de werkster had hooren vertellen, dat
.mevrouw gebeld" had. („Oebellt" beteekent in
het Dultsch: geblaft). En zoo schUnt ook een
oud-offlcler te Amsterdam eens een café op
stelten gezet te hebben, omdat Iemand, die bU
hem aan tafel zat, een ander Influlsterde
.Denk er om, hU is een beetje doof”. (Niet In
het Dultsch, maar In de volkstaal Is „doof” de
superlatief van dom of suf).
Een wel eenigszins gecompliceerd, maar bU-
zonder aardig geval van waarlük Babylonische
spraakverwarring hoorden wU onlangs van een
Dultschen Ingenieur, die al jaren te Londen
woont. In gezelschap werd een aardige mop ge
tapt en hU gaf als zUn meenlng te kennen, dat
dit nu „the real British lobster" was. Stomme
verbazing, omdat er heelemaal geen sprake was
geweest van kreeft. Waarop de spreker plotse
ling zUn vermakelUké vergissing begreep.
HU had willen zeggen, dat de mop een ty
pisch voorbeeld van „the real British humor”
was. De uitspraak van het Engelsche „humor"
grenst vrU dicht aan die van het
.Hummer". Wat ten gevolge had,
.Hummer" vertaalde In „lobster” en dus over
echte Engelsche kreeft sprak, terwül hü echten
Engelschen humor bedoelde....
complimentjes In ontvangst,
en ging dan weer verder.
(Wordt vervolgd)
„Geduld maar, mannetjes,” zei de maan. „Wachten jullie
maar even af.’ „Stan, je trappelt tegen mUn gezicht, als je
dat weer doet, gooi er Je er af.” Ze wachtten thans af, en ja
hoor, eensklaps werden de gocdUntjes een beetje opzU g«-
schaven en een paar nieuwsgierige oogen keken naar de Maar.
Even later verscheen er nog een gezicht voor het raam. Een
den ouden heer. Deze scheen iets in het boek te
zoeken en bladerde vlug en nerveus.
EindelUk scheen hü X gezochte gevonden te
hebben, want mompelend las hü, hoewel slechts
één enkelen regel. Dan sloeg hü X boek met een
klap dicht en wierp het op de tafel. Doodsbleek
en wankelend verliet hü de kamer.
De dokter volgde hem op den voet, doch zag
nog Juist, hoe Krag. met de handigheid van een
gauwdief, het boek In een züner zakken liet
verdwünen. Dokter Rasch nam Aakerholm»
arm. Op den drempel ontmoetten zü Bengt, ge
kleed in een pelsjas en hoed.
Deze zoo merkwaardige scène had niet langer
dan twee minuten geduurd.
Toen de dokter enkele oogenblikken later
terugkwam, stonden Asbjöm Krag en Bengt
rustig te praten.
Lachend vroeg de detective aan zün vriend:
,Xn. mocht u hem door alle drie de kamers
volgen?"
.Neen." antwoordde de dokter, ,hü wierp de
deur zonder meer voor m'n neus dicht.”
Krag lachte luid op. HU wendde zich weer tot
Bengt:
„Uw vader was moe geworden," «ei hü. .4s u
van plan om uit te gaan?”
,Jk ga naar de club.” antwoordde Bengt.
Krag rekte zich geeuwend uit en zei dan:
„Ik wou. dat ik mee kon gaan, om eens wat
op te kikkeren."
.Maar waarom zou u niet meegaan? Ik hoor,
dat de slee al voor staat En u. dokter Rasch?"
.Neen.” antwoordde de detective vlug, „meneer
Rasch bluft vanavond liever thuis."
jongetje en een meisjes waren het. „Kük. de maan schUnt,"
fluisterde het jongetje. „Beest, ze is in de kamer hiernaast, laat
ze ons niet hooren,” fluisterde het meisje. „Over wie hebben ze
het” vroeg Stan. „Over de klnderjuf,” zei de maan, en toen ze
in een kamer naast die van de kinderen keken, zagen ze juf
zitten met wat naaiwerk aan de tafel.
nlangs brachten de bladen het bericht
I dat er in ons land een consortium was
opgericht, ten doel hebbende de fabricatie
van textiel-caseïne en van „lanital”, dat la de
uit ondermelk, volgens het procedee-Ferrettl,
vervaardigde kunstwol.
TerwUl vroeger elk land zün eigen speciali
teiten op de wereldmarkt omrullde tegen die
van andere landen, is het streven In den laat
ster! tüd er meer en meer op gericht om dat
wat de nationale huishouding noodlg heeft zelf
te vervaardigen uit de stoffen, die men toe
vallig ter beschikking heeft. Heeft een land geen
suiker, dan verwacht het maar van zün che
mici. dat ze die wel uit hout zullen maken;
heeft het geen rubber, dan moeten ze die maar
uit iets anders vervaardigen. Van de landen,
die nu toevallig veel suiker produceeren, ver
wacht men dan natuurlük stllzwügend, dat
hun chemici knap genoeg zullen zün, om Van
het teveel iets te maken, waaraan men daar
even toevallig behoefte beeft, b.v. User, of le
vertraan.
Dit Is eigenlUk de quintessence van bet stel
sel. dat men met den schoonen. klasslek-klln-
kenden naam autarkie versierd heeft.
Zoo zien wü dan ook een steeds groeiend
aantal landen druk doende, om allerlei stoffen
langs kunstmatigen weg te bereiden. Wü heb
ben daar al eens eerder enkele artikelen aan
gevöjd.
Nu niemand In het buitenland een groot deel
der door ons bereide zuivelproducten meer koo-
pen wil, zullen wü nu van het overschot aan
geproduceerde melk de wol gaan maken, die
onze textiel-lndustrie wel verwerken zal. Zoo
doende raken wü dat lastige overschot kwüt.
fan andere landen zien wü iets dergelüks.
Terwül de Dultsche kunstvezels voor het
grootste deel uit hout worden vervaardigd en
de Italiaansche ons voorbeeld uit melk,
of eigenlijk uit de daarin aanwezige caseïne,
heeft een Engelsche chemicus patent verkregen
op een origineel prooedee. Het beeft iets van
het alombekende ei van den ontdekker van
„Gods own country.”
Oorzaak Was de beruchte bananenschil!
Een banaan etend, viel hem de vezelachtige
structuur van de schil op, en de sterkte van
de vezel. Na experimenteeren slaagde hü erin
uit deze vezels een kunstwolsoort te vervaar
digen.
De nieuwe vezel moet zich zeer gped te zamen
met kunstzüde laten verwerken en op alle ma
nieren laten kleuren.
En vooral ze moet buitengewoon goedkoop
ING. D.
X Was na een vergadering, waarin het niet
on-interessante onderwerp „de N.S.B. en het
nationaal-soclalisme in Duitschland” behan
deld werd en waarbü de te BerlUn geaccredi
teerde Nederlandsche pers, op ultnoodiging. vrü-
wel voltallig aanwezig was. dat een gezelschap
van wèl en niet-houzeeërs nog eenlgen tüd broe-
derlük te zamen zat. (Nederlanders In het bui
tenland hebben namelük zoo ongeveer uit
sluitend met de Engelschen deze deugd ge
meen. dat zü alleen maar Nederlanders zün en
geen leden van een of andere partü-)
Het was gezellig als steeds wanneer een groep
landgenooten elkaar treft en honor cui ho
nor de meneer, die doorden Utrechtschen
leider naar de hoofdstad van Germanje was ge
stuurd, viel niet uit den vorm. Hü ook zat broe-
derlük, als Nederlander en niet als houzeeér,
aan onze tafel en sprak niet over politiek: iets
dat men In Duitschland nog beter weet te waar-
deeren dan in Nederland, omdat men uit den
aard der zaak door vüf miljoen nazi's nog heel
wat smartelUker wordt doorgezaagd dan door
Vüftig-dulzend.
En toen gebeurde het,
plotseling huiverde.
De meneer, die door den Utrechtschen leider
naar de hoofdstad van Germanje was gestuurd,
■eide:
„Wanneer wü aan de regeéring komen....”
Dus toch politiek?
Het was Ineens volslagen stil, terwül hü zün
Volzin voltooide:
dan beginnen wü meteen een cursus
in de Nederlandsche taal voor de Neder
landers te BerlUn. Gratis, maar verplichtend I
Die zit! Ook de nlet-houzeeèrs konden thans
tnoeilük anders doen dan hun bUval betuigen.
Nog nooit heeft een N.BH.-er zoo volkomen ge-
lük gehad als dien avond. En het aardigste w as
nog wel, dat een dame In een knal-oranje blouse
en met een rood-wit-blauwe stropdas om zich
tot ons wendde:
„Was meint der Herr?"
En gesteld dus dat de N.S.B. aan de regee
rlng komt.
En gesteld vooral, dat de N.S.B. tegen dien
tüd de Nederlandsche taal niet al lang heeft
afgeschaft. want het is een heel karwei om
Uitdrukkingen als „blutbedlngt”, „artfremd”,
„Rasseerbgut” en dergelUke op een aannemelijke
wüze te vertalen, en onze moedertaal wordt er
heelemaal niet beter van, dat men haar verrükt
met begrippen als „een staat uit God”, „een
bloedverbonden volksgemeenschap”, „Godge-
^dld", „demoliberaal" en zoo;
Dan krügen wü, Nederlanders In BerlUn, dus
een gratuïten, maar verplichten cursus in de
Nederlandsche taal.
Slaken wü daarom uit pure dankbaarheid een
daverend Hou Zee! Weliswaar is de N.S.B. ook
In dezen alleen maar origineel voor zoover als
zü dwang achter het geval wil zetten, maar
daar bü gebrek aan belangstelling op het oogen
bllk geen cursus in de Nederlandsche taal meer
gegeven wordt, kan zü eventueel nuttig werk
verrichten.
Want het Nederlandsch, dat men door vele
Nederlanders te BerlUn hoort spreken, Is in
derdaad een zeer erg soort van jargon. Nog niet
zoo heel lang geleden hoorden wü een Neder
lander voor de Berlünsche rechtbank overi
gens met volledig succes zün onschuld be
tuigen. De man, die zich-zelven verdedigde,
sprak Dultsch. Bedoelde althans klaarblükelük
dat te doen. Doch het leek slechts een zeer ver
fomfaaid Nederlandsch. dat hü Uet hooren.
Doch het kon ook nog erger. Toen wü ons later
In onze moedertaal met hem trachtten te on
derhouden, verstonden wü geen woord meer.
De eenlge mogelükheid was het, Dultsch te
praten, en dan maar te raden wat hü wilde
antwoorden.
In alle gezelschappen ontmoet men landge
nooten. die van hun Nederlanderschap practlsch
niets meer over hebben dan een paspoort. ZU
küken iemand de woorden uit zün mond wan
neer hü Nederlandsch spreekt, om vervolgens
antwoorden te geven, die bewU^en, dat ze er
niets van gesnapt hebben.
Doch ook degenen, die hun taal nog volkomen
beheerschen. schieten in de haast van het ge
sproken woord bokken, die in de tweede klas
van H.B.S. of gymnasium met homerisch ge
lach begroet zouden worden.
Natuurlük ondergaat men op den duur on
herroepelijk den invloed van de taal, welke men
dagelüks lezen en spreken moet. Er is zelfs ver
schil in de spreektaal van Nederlanders, die te
Rome en Nederlanders, die te Parüs wonen, on
danks dat zoowel het Italiaansch als het
Fransch tot de latünsche talen behooren. Trou
wens, ook de Londensche Nederlander spreekt
heel anders dan de Nederlander uit New' York.
Doch verreweg het meest .Jieruntergekommen"
is de spreektaal van den Nederlander te BerlUn.
Het Dultsch schUnt op het Nederlandsch den
invloed te hebben, welken, tenminste volgens
de huisvrouw, tabaksrook op pas gewasschen
gordünen heeft.
Van de negen vioolconcerten, die Nicolo Pa
ganini componeerde, zün er drie verloren ge
gaan. Deze handschriften zün tot dan toe
steeds vergeefs gezocht. Een ervan is thans te
recht gekomen, en wel door een zonderling toe
val. Het Is het „Vierde Concert”. De ontdek
ker ervan is Xi schoenmaker in Parma, Fpchi ge
naamd. Hü heeft naast zün schoenlapperü een
winkeltje in oude boeken en manuscripten. On
langs kocht hü van een oude dame een bundel
oude noten voor 20 Uren. Toen hü- het doorzag,
ontdekte hü het door Paganini eigenhandig
geschreven „Vierde Concert" van den compo
nist. Dit werk is sinds 106 jaar niet meer uit
gevoerd. De laatste maal hoorde men het te
Parüs, waar de meester het werk zelf uitvoer
de; dat was op 25 Maart 1831. Het teruggevon
den werk van Paganini zal In den zomer ten
gehoore worden gebracht en wel te Cremona,
de geboortestad van Stradivarius, den grooten
vioolbouwer.
ort\ geleden richtte de Apostolische Dele-
gaa^ voor China, Z.H. Exc. Mgr. M.
nln, een schrüven aan den rector
de ^Katholieke Fu-Jen-Unlversiteit van
king, waarin hü zün volle tevredenheid
waarop deze ünlversiteit
haar gewichtige taak vervult. Tevens ultte de
Apost. Delegaat den wensch. dat het bestuur
van de Pu Jen edele weldoener» zou mogen vin
den, die het in staat zullen stellen de voorhan
den en hoognoodlge uitbreidingsplannen ten
uitvoer te brengen.
De Fu Jen Is een stichting van den Benedic-
tün dr. O’Toole en den Chineeschen geleerde
Ignatius Ying en zü bestaat thans twaalf ja
ren. In 1933 werd de leiding ervan toevertrouwd
aan het Gezelschap van het Goddelük Woord,
Inzonderheid aan de Noord-Amerikaansche
provincie.
De Ünlversiteit bezit drie faculteiten, n.I.
Letteren, met 339 studenten; Wis- en Natuur
kunde met 329 en Paedagogie met 142 studen
ten. Voor het laatste studiejaar meldden zich
meer dan 1000 studenten, terwül er maar 334
konden worden toegelaten. Deze studenten ko
men uit alle deelen van China, uit Mandsjoe-
kwo, Malacca, Nederlandsch-Indië, Rusland,
Roemenië en van de Hawai-eilanden. De mees
te zün moderne heidenen, slechts 80 zün ka
tholiek, doch het aantal catechumenen is
vrü groot.
De faculteit voor wis- en natuurkunde bezit
een eigen natuurkundig laboratorium, waar men
de meeste van de benoodlgde apparaten en In
strumenten zelf vervaardigt. In de afdeellng
Biologie Is van heel büzondere beteekenis het
microbiologisch Instituut, het eenigste in Oost-
Azlë waar serum tegen vlektyphus bereid wordt.
Daar de vraag naar dit serum steeds grooter
wordt, is men doende de moeilüke en langzame
bereidingsmethode door een meer eenvoudig
procédé te vervangen.
zijn!
BL,'.,. PABRIBK TB DIEREN Jj
