1
I
11 ET JONGE MEISJE EN HET KANTOOR
Puzzelen en mooi
weer
I
I
De feesten
Kee
van
L
den Fielp en z'n
Actief zijn
Voor onverwachte gasten
..et
e
Dienst
vaardi g
40-59040-
28 - 860048 -
21 - 705339
ZATERDAG 29 MEI 1937
navolging
V oorbeeld
I
Struisvogelmaag
VOOR KOELERE DAGEN
5
Dure plaatsen
BRABANTSCHE BRIEVEN
1
LI
Van Zaterdag tot Dinsdag
is er gefuifd
-r---
Elf woorden met gelgke begin-
en dotletter»
ONS PRIJSRAADSEL
1
X
d d
d
VERTELLINGEN
VAN SIBOTAK
Prijswinnaar»
Het nieuwe raadsel
Nu vermenigvuldigen
Oplotting vorig raadtel
i
l
l
i
MARYE.
i
gerechten
al
b
den
Ulvenhout, 27 Mei 37
wier, Bette-
Amico,
DR*.
I
B
1
1
B
l
I
1
het
b«-
r
r
Ziehier 1 beeld des mans in officieel gewaad.
LUk hij vertegenwoordigt ons. in den
Gemeenteraad I
Begaafd met scherpen geest, aeer dapper
en gewichtig
(Driehonderd ponden weegt het beest I)
beleidvol en voorzichtig.
HU, edelachtbaar bakker, en man der
kloeke daad.
Bakt hU zün zoete brooikes. voor ons
daar in den Raad!**
En zoo kwamen we Zaterdagavond mee z’n
drieën in de versierde bakkerij, waar ’n feest
taart op de witte tafel torende van tien ver
diepingen. Dré III had 'n half uur noodlg om
aan dat ding gewoon te worden. Zoolets
schoons.... neeë, dat had ie toch nooit gedocht
op Ulvenhout te vinden. Twee meter hooge lek
kere frèterij. taarten als tafelblajen, allee, 't was
'n monument, opgericht ter ecre van de over-
lajen maag en den Flelp z'n feest, „Tc Ad er nog
over gedocht," zee den Flelp, „om ’m dubbel zoo
oog te maken, maar dan ak m’n bakkerij motten
verbouwen en daarveur wier den tüd veul kort!”
„Flelp, wel gefeli....”
,Nlks." zee-t-ie! .Daar wordt nie gefeliciteerd
veur Maandag; ditte zijn hallcgaar veurhoefe-
nlngen veur 1 heigenlUke fpest."
„Kan die taart nie omdonderen, Flelp?"
„Neeë! Honder hons, Dré, de honderste is var»
gips. Tien kilo gips. De versiering is helwit. En
de rest staat daar Ingemetseld op vier stoelpoq-
ten, witgelakt."
„Nou zuur zullen die stoelpooten en dieën gips
nie worden,” zee Ik.
„OU wordt heerder zuur. Dré, dan 'die taart.
Daar is hop gerekend, man! Schoon stuk werk,
,,’n Pracht! En die blommen? Daarboven? Is
dat ook suikergoed?"
„Hallegaar!"
„Kan ze teugen de wermte?”
„Ik oop van ja. De sjeklade.... JA.... da's
1 zwakke punt. Dré! Maar haffUn, laten we t
beste open, 'n borreltje om te beginnen of ‘n
pilske? Wijn en zukken flaauwen kul is er ok.
maar.... hons kent hons, ee? Da suurballen-
aftreksel is veur de defUgeld.”
,De deftigheid? Komt die ok?”
„Ik verwacht den Burgemeester, meneer pas
toor vanetgens, d*n baron en nog 'n paar def
tige klanten en zoo.”
.Dus, Flelp, als ik *t goed snap, die taart....
die taart is jouw uithangbord, veur de reclame!"
„Goed gerajen, man. D'n baron staat veur de
zuiveren, dus I" En hü knipte mee z’n oogs-
kes, amico, of ie de border” al op stond te
schrUven.
„Verwerkte gü in dte baronnetaart ok stoel
pooten, Flelp?"
voorwerpen. Het gezamenlijke gewicht bedroeg
bUna twee kilogram. De geestelijk volkomen
abnormale boer slikte deze voorwerpen in. zon
der dat men daar In zUn omgeving iets van
merkte. Steeds was hij dorstig en dronk dan
azUn. om dezen dorst te stillen.
Dan eens sluimerende, aan eens scnrlkkend.
liep deze onrustige nacht ten einde en werd door
een frisschen morgenstond afgewisseld.
Een zuivere lucht en een frlssche teug berg
water verkwikten zijn verdroogde borst en ver
slijmde longen, half verteerd door de vergiftig
de lucht en *t salpeterachtig water, dat duizen
den Europeanen in prachtig Batavia vermoordt.
De Javaansche karvoerder smokkelde wat hout,
stak drie paaltjes in den grond, waarop hU een
ketel met water gevuld plaatste en In minder
dan geen tUd genoot onze vriend een heerlUken
kop koffie. Na een eenvoudlgen maaltüd uit rijst,
gedroogde vlsch en wat vruchten bestaande,
keek hü de toekomst weer hoopvoller tegemoet.
Niet lang na het opbreken van X bivak, zag
hU met vrees; dat t hooge gebergte niet ver
meer verwijderd was, doch t vooruitzicht dit te
moeten beklimmen, beangstigde hem zeer,
bangs een akelige diepte vol rotsen en kreupel-
bosch rijdende, met beneden zich de bruisende
rivier, die zich met woest geweld over de klip
pen stortte, was het gaan op den gllbberigen
weg levensgevaarlijk.
Door vrees, lichaamszwakte en koorts gefol
terd. was de man. zooals hü vertelt, bUna be
zweken. Al staaroogende. ontdekte hu eenlge
lichtjes, hetgeen hem vreezen deed, onder een
rooversbende terecht te komën.
Direct werd er halt gehouden en overlegd wat
er moest gebeuren. Nog In beraad zUnde, kwa
men er eensklaps eenlge Javanen met lange
pieken gewapend, uit het bosch te voorschUn,
die hen omsingelden.
Denk eens, hoe hü toen te moede was! De
karvoerder. zün landslieden asm hun taal ken
nende, liep naar hen toe. viel voor hem, die de
overste der bende scheen, neder, en verhaalde
wie zU waren.
De Javanen namen hem mede en brachten
hem bU hun opperhoofd, een Javaanschen Prins,
die met een order van den Sultan reisde.
ZUn Javaansche hoogheid -ontving hem zeer
vriéndelijk en na een-verslag over zUn persoon
gedaan te hebben, werd hu op een heerlijk maal
van rijst en hoendervleesch onthaald.
Ditmaal was het wel goed afgeloopen. daar er
veel gedroste slaven en vagebonden de wegen
onveilig maakten.
Tegen het opgaan der zon bereikte onze held
het Companles-hospitaal.
En zoo pikte-n-lk al ’nen gèéven kruimel mee,
van X smakelijke brokske, dak aan éénen kant
van m’n bord geschoven heb.
Volgende week X kompleet* verhaal van den
intree van Dré III als lid in de leiding van
onz’ hotstee. Want ge verstaat zeker zóó wel,
dat daar nog al iets bU kwam lulën.
Nou den Flelp!
Z'n veertigjarige bruiloft tenminste.
LUk Ik oe al geschreven had: den officieelen
dag viel op Maandag, 24 Mei Want hU was ge
trouwd Dinsdag 24 Mei 1897, dus reken maar
uit. (Ja, amico. ik ben daar zoo sjecuur mee,
omdat ze me verlejen jaar, bU de felicitaties mee
ons veertigjarig feest prontjes veurrekenden
dak m’n eigen In den dag van mUnen trouw
datum vergist had! Jaha! Ze lezen nie alleen,
die abonneezen van jou, ze pellen 't allegaar
nog sjecuur uit ook. om te zien wat er binnen
Inzit.... t)
Zooals den Flelp gezeedhad: drie dagen feest!
Zaterdag is ie begonnen en Dinsdagmorgen, als
de hanen begosten te kraaien, eette-n-te er mee
spUt *n streep onder. HU had geren deurgefulfd
tot de gouwen bruiloft toe, geloof ik, want hü
begoot al aardig te wennen, daar aan z'n vijf
tig meters feesttafel, maar z'n Kee begost X
zoetekensaan af te pikken. WU kwamen er nie
van af: Trui en ik, we moesten Zaterdagavond
alvast *n klein fondamentje komen leggen en
breng Dré III maar mee, sec den Flelp: „dieën
kleinen kluut oeft ok nie op *n outje te buten.”
Het is werkelUk een voorrecht zoon sfeer in
huls te kunnen scheppen, dat Iedereen steeds
welkom is en waar Je een put-bul zoo heerluk
kunt kwUt raken. Maar niet alleen is het een
voorrecht, een prachtig voorbeeld is het! Ik
verzeker u. dat ik er al menige wijze les heb
genoten, hoewel ze er zich zelf heelemaal onbe
wust van is. WerkelUk: een voorbeeld ter na
volging.
■eefgregaetie
De uitgeloofde prUzen werden door het lot
toegewezen aan: mej. Job. Jonckbloeds, Binnen
weg 1. Heemstede. L. Lucas, Neerstraat 5, Roer
mond; mej. 8. Mooyman. Curacaostraat 115,
Amsterdam-W G. A. Smit, Oiymplaweg 90 ha.
Amsterdam-Z.J. Verheggen, Egmond-Binnen;
H. J. Willemsen. Amstelstraat 4, Utrecht.
Deze week geven wU onzen puzzelaars
volgende vennenlgvuldlgingsraadsel volgens
gaand schema:
De 10 verschillende letters van „dienstvaar
dig” zoodanig door de cUfers 1. 2. 3. 4, 5, 8. 7,
8, 9 en 0 te vervangen, dat het produkt van
..dien^j' en ..vaardig’* wordt verkregen in over
eenstemming met het gegeven ontwerp. De ver
klaring der verschillende bewerkingen wordt ook
verlangd ze is in dit probleem volstrekt niet
lastig.
Na afloop der bewerking geve men ten slotte
op. wat er met de 6 woorden onder het dia
gram te lezen wordt gegeven.
Onder de inzenders van een goede oplossing
worden weer zes fraaie prUzen verloot.
Oplossingen worden tot Donderdagmiddag 12
uur Ingewacht bU den heer O M. A. Jansen,
Ruysdaelstraat «0. Utrecht.
Reeds vaak zUn bü belangrijke films voor de
plaatsen hooge prUzen betaald, maar wat zich
eenlge dagen geleden tn Londen afspeelde, zal
toch wel een record op dit gebied zijn. Op 26
April vond in ..London Pavilion” de première
van de nieuwe film .Jump for Glory" <-De
sprong naar roem”) plaats. De tamelUk hooge
toegangspijrzen (achtduizend gulden voor een
Plaats) zUn bedoeld voor een nieuwe operatie
zaal tn het Mount Vemen-zlekenhuis. Het pro
tectoraat van deze weldadigheidsvoorstelllng
berust bü graaf Harcourt.
verdeel
de bo
er, onder
gel. Als ie moei wier, zette-n-lk m in
blomkool.
De klanten hielden allemaal veul van 'm. HU
gaf de groentenbennekes aan, zee beleefd: „aste-
blleft, Juffrouw, van opa” en dikwijls ging le mee
me terug, mee ’nen vollen broekzak snoepgoed,
dat de wijfkens 'm toegestopt hadden.
’s Middags zat ie uren in den akker. Leerde
wieën, peerdrijen, mennen van alles, wat ’nen
aanstaanden boer kennen mot; dat was m’n
stille, stiekeme hoop. Dat er ’nen flkschen boer
uit groeien mocht. Heele uren zat le te peerd,
als Bles aan 1 grazen was. Op X lest heb ik er
zelfs h stokske veur motten steken
Hij zou werendig kromme beentjes gekregen
hebben.
Nie, dat zo’n mankement 'm in dën weg ge
staan zou hebben veur den boerenstiel! Maar 1
manneke was zoo welgevormd en fier van pos
tuur X zou zonde gewist zUn, als ef wat AAn
gekomen was.
HU begost al Ulvenhoutsch te praten ook!
„As ik groot ben en soldaat mot worden, gaal
ik bU de Veld," zee-t-ie op ’nen keer.
^Was den eersten keer, dat ie blUken liet,
al over de toekomst te denken.
„En as ge dan van dienst komt, dan komde
gU bU opa op de boerderU,” zee ik er achteraan.
■k Wou dat ge ’ns gezien had, hoe toen z’n
oogskes blonken! LUk starren! Sterre oogskes
heeft den brak. Gouwen piekskes spatten ar
somtijen uit. die stuk veur stuk m’n zlelement
Inpieken.
HU heeft dan ook de oogen van Trui en
Ze heeft geluk! Aan vroolUkheld mankeert
het niet in haar huls, maar het is een vróolUk-
heid. die van alle gezinsleden uitstraalt, na
tuurlijk en (absoluut ongeforceerd.. Vanzelfspre
kend ligt de oorzaak- daarvan in het karakter
der huisvrouw, want haar man is eigenlUk veel
eer een beetje pessimist, zoodat ze van hem
heusch geen steun heeft bU het behouden van
haar zonnig humeur. Toch doet haar warm
medeleven steeds veel van zijn moeilijkheden
verdwijnen en helpt haar intens medegevoel in
zUn zwarigheden hem over veel heen. Je kunt
het wel zien als hU thuis komt. Meestal ziet hU
er dan een beetje moe en gedrukt uit door zUn
werk, dat lang niet altUd opwekkend is. Maar
zoodra springt ze niet als een jong meisje op
hem toe (ze is al 38) of het stroeve verdwUnt
van zUn gezicht. En met de kinderen gaat het
al precies eender. AltUd weet ze door een zon
nig woordje de moeilijkheid, of die nu groot of
klein is. wat lichter te maken, zonder aan den
ernst, dien de kinderen ook zoo diep voelen, af
breuk te doen.
Een heerlijke karaktereigenschap zult u zeg
gen. Ja. dat Is het zeker, maar dat is het niet
alleen. Het Is een karaktereigenschap, die In
derdaad wel aanwezig was. maar die zij zoo
danig heeft gecultiveerd en aangekweekt, dat
Iedereen er de weldadige werking van onder
vindt. We kunnen zelf zooveel daaraan veran
deren. als we er ernstig ons best voor doen.
Daarom is het juist, dat ik hierboven schreef:
..actief zUn”! Het is werkelUk niets anders dan
activiteit van den geest. Juist oppervlakkigheid
staat een gezonde vroolUkheld zoo vaak In den
weg. NatuurlUk moeten we er ons ook aan ge
wennen om In grootere en kleine onaange
naamheden steeds te probeeren er een tikje
humor te vinden. Een klein voorbeeldje daar
van. We zaten eens samen in de keuken en
natuurlijk hadden we het hoodlge te bespreken.
Ja. we hadden zooveel te vertellen, dat we niet
opletten op de melk, die op het gas stond. De
gevolgen bleven natuurlUk niet uit en op een
goed (of was het een kwaad) moment vloog de
melk over de pan en maakte het schoone gas
stel In een keer weer vuil. De opmerking die Ik
maakte was: bah. altUd die overkokerU! Maar
zU wist het veel beter, want ze zei: wat zUn we
toch een sufferds, nu zitten we er bU en laten
het nog overkoken. Ziet u. dat is het groote
verschil. Ik hoef wel niet te zeggen, dat ze
gauw een doek pakte en dat in een minimum
van tüd de zaak weer keurig opgeruimd was.
Die geestelijke activiteit is niet heel gemak-
kelUk te beoefenen, maar Zeker is het heel
moelUJk. als ook het lichaam niet actief la.
Daarom wordt er in dat huls ook bUna geen
minuutje werkeloos doorgebracht. Er is altUd
wel wat te breien, te naaien of te stoppen. Dit
zUn heusch geen ongezellige werkjes als men
er genoeglijk bU zit te praten en een kopje
thee te drinken. 1 Is heusch niet noodlg om
daarbU met de handen over elkaar te zitten.
Ook voor de kinderen weet ze steeds een
spelletje of bezigheid je te vinden, dat ze kun
nen doen wat hun leeftijd betreft. Nu eens is
het: Jople, wil JU eens even de knoopjes uit dit
touwtje maken voor Moeder?, dan weer, och
Henk, ik heb parelmoeren knoopjes noodlg, wil
JU eens een paar mooie uit moeders knoopen-
doos zoeken? Nooit krUgen de kinderen den in
druk, dat de werkjes, die ze uitvoeren, nutte
loos zUn.
Over een geel japonnetje wordt een
eenigszins getailleerde bruine wollen
mantel gedragen. Van dezelfde kleur is
de broekrok van 't tweede model, waar
boven men een beige-bruin en roest
kleurig geruit jasje draagt
kleine
toeging.
Bedoelde jongeman, die bU de Oost-Indische
Compagnie onder Oouvemeur-Generaal Van der
Parra een betrekking bekleedde. schrUft in een
brief aan zUn moeder over vreugde en leed,
gedurende een tocht van Batavia naar het
hospitaal te TJlpanas en zUn verbluf aldaar.
Het was in Mei 1758, dat hU na langdurige
zware koortsen genoodzaakt was in het hospi
taal te Tjipana genezing te gaan zoeken.
Des avonds werd hU met nog dertig zieken
per platboomde prauwen naar de vlakte bU
Fortres Jacatra gevoerd, vanwaar verder de reis
per ossenkar door twee buffels getrokken
werd voortgezet.
De gesteldheid onzer lichamen, zoo zegt hU,
de moeilijke wUze waarop wU reisden (slechte
v<at rUststroo en atapbladeren, vormden onze
legerstede), het schokken van de kar, door haar
lomp maaksel, alsmede de ongelUkheid van den
weg. maakten den toestand nog erger.
De akelige toestand zijner lotgenooten In dit
vreemde verre land, waar slang en tijger het
gevaar vergrootten, het geschuifel, geratel en
geschreeuw van allerlei ondieren, die slechts
in de verhitte verbeelding van den patiënt be
stonden, maakten hem zóó benauwd, dat hem 1
doodzweet uitbrak.
Het is onder deze omstandigheden nog wel te
begrijpen, dat de goede Jongen bU 't aanhooren
van de snerpende, krakende en snorrende ge
luiden, welke sommige insecten voortbrengen,
zenuwachtig was.
Maar wat te zeggen van een Jong Hollandsch
predikant, die zich alleen al door het gekwaak
van een .gekko-gekko” aldus genaamd naar
't geluld, hetwelk deze huishagedis voortbrengt
geheel van streek liet brengen.
Toen hU in t midden van zUn predikatie was,
hoorde hU eenlge malen een stem, die van bo
ven kwam, zeggende: gek-oh. gek-oh!
De predikant kon van schrik geen woord meer
uitbrengen.
Rumphius verhaalt van een gezelschap Hol
landsch e heeren, die van tafel opstoven, toen ze
een gekko hoorden kwaken.
Maar vatten we thans den draad van 't verhaal
weer op.
Al de treurige gedachten, die onzen vriend ge
durende het transport bestormden, hadden hem
zeker doen bezwUken, ware het niet dat de nog
weinige overige krachten der jeugd, een flauwe
hoop op herstel en een stil vertrouwen, dat hu
nog eenmaal zijn geboorteland zou wederzien,
hem bemoedigd hadden.
Veul, heel veul heb
Ik oe te schrUven. Té
taul veur éénen brief
en daarom ik mot
van te veuren n besluit nemen zal ik deuzen
brief bepalen tot de feesten van den Flelp en
*'n Kee. Ik bedoel te zeggen’k laat 't lekkerste
t langste op m’n bord liggen!
Daar zal wel 'n kruimke van meegepikt wor
den ondertusschen. maar allee, laat ik er
nie omhenendraaienm’n Paaschbelofte is mee
den Pinkster in volle vervulling gegaan
Mik t hoort! Ja ik heb er oe nog niks van
«schreven g’ad.... den Flelp kwam er tus-
•ehen mee z’n bruiloft, Hein KoezUn, Hein den
keugenèer kwam er tusschen mee z’nen dikken
kop maar.
loos jasje. Dat is nogal moellUk te maken, want
het vereischt een goede coupe, wil het zoo char
mant staan als hier op de teekening.
Het meisje achter de schrijfmachine is van
eenvoudiger aanleg. Ze heeft een grUs-gerulten
wollen rok aan. met daarop een rood blousje.
waar bovenstukken, als om den Indruk van een
jasj» te vestigen, zijn opgestikt en met twee
grUze knoopen zijn versierd. Eenvoudig, maar
fUn en apart van kleur, waaraan het dan ook
zUn tijzondere bekoring dankt.
Zie hier dus zes aardige modellen doet er
uw voordeel mee draag ze en fleur er het
kantoor mee op waar u werkt.
P P
s p n a
telfout
gronds 1» g
kapperszaak
eenlgermate
raamadonk-r
t e a t a m e
elect 1 e
eitje
k 1 k
Plaatsen we dus bovenaan een h. en onder
aan een e, dan leaen we op de vertlkale Hip
penrU:
Op reis naar de warme bron
van Tjipanas
eh die oogen van heur, die hebben t inder-
tUd bU me „gcdc.an”!
Letterlijk, amico, kunt ge dit lezen in „Dré
III”, uitgave Broese en Peereboom, N.V. Breda.
Ge ziet: ik noem man en peerd.
Maar ge ziet méér! M’n stiekeme hoop Is pron-
tekes uitgekomen. En Ik heb 't meugen beleven!
Wat van t Jaar mee Paschen me beloofd
wierd, toen de klokskes van de consecratie diep
t Paaschbosch indrongen, tot in 1 klokhuis van
m’n zlelement, da’s nou mee den Pinkster de
wezenlijke waarheid geworden! Ik héb m'nen
compagnon! Ik héb m'nen opvolger!
Dré III staat pal naast Dré I, aan *t stuur
van den hof
God zU veul gedankt!
Smakelijk» en voedzame tusschen-
s. het u ook wel eens opgevallen, dat kleine
moeilijkheden of ongelukjes, die op zichzelf
best te overkómen zUn, mln of meer tot ram
pen kunnen uitgroeien, doordat ze op zoo’n on
gelegen moment of onder extra verzwarende
omstandigheden plaatsvinden? De voorbeelden
daarvan zün gemakkelUk te geven: Je gedien
stige wordt ziek net midden In de schoon
maak; den eenigen keer dat je. omdat er
den heelen morgen gebeld Is, eens Iemand uit
het raam naSr z’n verlangens vraagt, is het
de collega van je man. die komt zeggen, dat
deze wat later thuis zal komen. En zoo zal Je
doorgaans zien gebeuren, dat je, juist op een
dag. waarop je menu wat soberder is dan ge-
woonlljk, onverwacht bezoek krijgt, dat er min
of meer op rekant te blUven eten.
Onder die omstandigheden is uitbreiding van
het menu om twee redenen noodlg: de huis
vrouw wil toch zoo goed mogeljjk voor den dag
komen en door het inlasschen van een tus-
schengerecht kunnen de porties van den hoofd
schotel wat kleiner uitvallen, zoodat de gast
zonder bezwaar kan meedeelen.
Een goed nagerecht is door de combinatie
van vruchten en room spoedig op tafel te bren
gen.
Van wat In elk huishouden wel voorradig is,
zUn zeer smakelijke en voedzame tusschenge-
rechten te maken. Het onderstaande recept,
dat ook goed dienst kan doen om een koffie
tafel uit te breiden, verdient dan ook een
plaatsje in uw kookboek.
Kaaspasteitjes (voor diner of lunch)
Voor het deeg:
100 G. (1 ons) bloem, 50 G. (1% ons) boter,
snuifje zout;
Voor het vleesch;
100 G. (1 ons) geraspte kaas, 1 ei,
room of melk.
Vermeng de bloem met het zout en
daarin (met behulp van twee messen)
ter tot zeer kleine stukjes. Kneed
toevoeging van het water, een stevigen bal van,
rol hem op een met wat bloem bestoven tafel
tot een dunnen lap en laat dien uurtje rus
ten.
Klop intusschen het el, roer er den room of
de melk door en vorm er met de geraspte kaas
een samenhangend geheel van.
Smeer een tien- of twaalftal zandtaartvorm-
pjes met boter in. voer ze met het uitgerolde
deeg en vul ze voor drievierden met het kaas
mengsel. Laat de pasteitjes in een matig war
men oven gaar worden ongeveer uur)pre
senteer ze warm.
Nou. amico, zou ik oe kunnen gaan beschrU-
ven de komst van B. en W. onder de schoone
klanken van de Radlopolitieberichten, t bezwjj- >p
ken van de taart (toen de Baron weg was en
de order opgenomende spiets van den Flelp,
de serenade van de Hermonle Ut was toen, dat
de bovenste verdiepingen van de taart in den
grooten bashoorn kwakten), ik zou dat alle
gaar kunnen opschrUven. maar aan *t verhaal
aou gin end komen!
Ditte kan ik oe vertellen: de bakkerU dreef
in licht en pils, de muziek daverde, dat de mu
ren te beven stonden, den Flelp blonk van vet
en feestelUkheld en *t heele durp is gemoeid
gewist mee deuse gebeurtenis!
En op 't end. Dlnsdagmergen, toen den Flelp
van de wermte alles uitgedaan had wat le
eenigszins missen kost, behalve z’n zwarte broek
en zijnen hoogen hoed, toen kreeg le 'n politieke
bevlieging en hee-t-ie ons uitgeleed hoe we den
anderen dag moestenstemmen
Van alle reclatnepampleren die we (nie) ge
lezen hadden en alle redevoeringen die hU bU-
gewoond had van alle partijen, had le de schoon
ste woorden onthouwen; als nen kundigen bak
ker smeet le alles in één pan. smolt 1 op, too-
verde ons ’n splinternieuw politiek gebak veur
en zee toen dat we dAArom nie handers kosten,
mochten, zouwen doen, dan stemmen op lijst 1.
HU sloot mee 't Wilhelmus, sloeg de maat mee
nen stoelpoot uit de taart en deelde toen mee:
ik waarschouw jullie, ik zit in t stembroo en
ik zal er scherp op letten of ter ok 'slagers zUn,
die d’ren eigen worst nie freten in t stem-
okske! Die is nog nie goed haf.” En seerjeus
drelgde-n-ie mee den stoelpoot.
En nou. amico. schei ik er af, want Dré III
begint telkens „per ongeluk" teugen de tafel
aan te loopen.
Dus: veul groeten van Trui, Dré III en als
altU, gin horke minder van oewen
Oré Ill-ta-veurgoed-op den hof!
Veertien jaren heb ik er op gewacht! Precies!
Want op ’nen schoonen dag van Mei 1923, is ie
«boren, daar op t witte slaapkamerke in Am-
•terdam, lük ik t heb opgeschreven staan, in
m’n boekske „Dré in.”
Ja k heb »t er op nageslagen g’ad! Blad
HU was n jaar of vier. „Weggejaagd" bU de
Nonnekes. En dan lees ik: „Maar ik had dan
toch eindelijk mUnen zin. Mijn baaske was op
hof! Wat tierde dat jonk!
k Morgens ging le mee, met den groentenwa-
T T T anneer een blond-gelokt. modem-ge-
yy kruid kopje zich over de bloc-note buigt,
waarop een haastige potloodpunt steno
grafische krabbels laat regenen, dan Is het of
die zakellfk-korte brief getart wordt door die
onzakelljke modieuze krulletjes dat Is zoo
Iets als een luchtig accentje in een zwaar mu
ziekstuk.
En zoo is het ook wanneer een slank fi
guurtje zich in een kleurig japonnetje door het
kantoorlokaal beweegt, met zUn krukken en
bureaux, brandkast en schrijfmachines. Daar is
niets overbodigs te vinden in die zakelUke
sfeer behalve dan aan het ulterlUk van de
kantoorjuffrouw gelukkig.
Ze heeft een wapperende das, een strikje, een
paar helder gekleurde knoopen met een heldere
ceintuur het is niet strikt noodzakeiyk, maar
hiermee breekt ze de nuchtere kantoorsfeer
heel even maar zooals een zonnestraaltje
door een klein kiertje van een paar gesloten
gordUnen doordringend, een kamer een ander
aanzien kan geven.
Misschien doet de sfeer van dit kantoor
met zUn zes jonge schoonen bU elkaar wel al
te luchtig aan, maar och, tenslotte zUn ze er
ook alleen maar om wat aardige modellen voor
eenvoudige en toch smaakvolle kantoorjapon-
netjes te geven van die japonnetjes waar
iets overbodigs aan is weet u wel?
Opvallend is hoe ze allemaal de hooge pof
mouwtjes dragen en ik vraag me af of we zoo
spoedig door de mode beïnvloed worden ot dat
het werkelUk waar is, dat er zoo’n aardige lijn
in de figuur komt, wanneer de schouders zoo
verbreed worden. In ieder geval staat het vast
dat onze aesthetische gevoelens er aangenaam
door worden gestreeld en dat is de hoofdzaak,
boe het komt, komt het.
De twee figuurtjes op den voorgrond links
demonstreeren het zelfde japonnetje de eene
zonder, de andere met het bUbehoocgnd jasje,
dat streng getailleerd te, eh van effen duvetlne
of pibee te gemaakt, terwül de japon met klok
kenden rok van mat-krépe te en om het geheel
te completeeren te het hoedje van dezelfde stof
als de das, boordje van de mouwen en cein
tuur gemaakt.
Het meisje met de actetasch heeft wel een
zeer modern japonnetje aan hetgeen hier
wel voornamelijk aan den rok ligt, den zgm'
paraplule-rok, die eigenlUk sprekend lUkt op
den rok van een nar, alleen de belletjes aan
de punten ontbreken. Hoewel de vergelUking
niet heelemaal op gaat (maar dat gaat een
vergelUking nooit) want de punten zUn na
tuurlUk niet los, maar vastgestikt op de in
gezette, even klokkende punten.
Het geheel maakt een bijzonder zwierigen in
druk, die nog verhoogd wordt door de das, in
een fel afstekende kleur bU het effen, lichte
pikee van het japonnetje.
Het meisje, dat zoo ernstig aan ’t telefonee-
ren te, heeft een zeer eenvoudig en strak japon
netje aan, waar dan ook aan de versiering, be
staande uit de knoopen van het bovenstuk en
de ceintuur speciale aandacht te besteed.
Tenslotte komen de twee figuurtjes rechts
met een er van het boiero-model Het japonnetje
is streng getailleerd met een gepllsseerd vestje.
De knoopsgaten onder het vestje zUn niet alleen
voor de show maar sluiten werkelUk. ter ver
vanging van het split in de zUde. Het vestje
gaat op den schoudernaad met een paar druk
knoopjes dicht en te niet heelemaal tot boven
aan toe vastgehecht, zoodat dit japonnetje,
waarvan men op t eerste gezicht vraagt: .hoe
kom ik er in?”, tenslotte makkelUker over t
hoofd gljjdt dan men zou denken. Het jasje te
ingezet in de zUnaden en te dus gedeeltelUk een
Het prachtweer, dat tot wandelen of fiet
sen in plaats van puzzelen noodde, heeft stel
lig Invloed gehad op de mededinging deze
week. Onze veronderstelling wordt trouwens
bevestigd door de mededeeling dienaan
gaande van meerdere Inzenders, die toch
niet „thuis bleven": uit het*~Zulden b.v.
verluidde het
„Trota het warme weer der laatste dagen,
.Toch moedig gepuzzeld niet versagen!
Het kort den tUd. en X ontspant den geest.
En misschien.... *k ben nog nooit gelukkig
geweest.
Uit de hoofdstad gewerd ons dit leuke exem
plaar:
„Ziezoo, die te ook weer opgelost,
Heeft ditmaal niet zooveel moeite gekost.
Alleen die .electie”, die gaf wat bezwaar.
Maar 1 restje was tamelUk spoedig klaar.
Stuurt u nu ook eens een prtjsje
Naar ’t trouwe puzzel-meteje?”
We zullen aan de hand van de gegeven be-
teekenlssen het volgende 11-tal met gelUke be
gin- en slotletters op de plaats der stippen en
kruisjes brengen:
j—a en van de merkwaardigste verzamelingen
H ligt in een vitrine van het ziekenhuis in
de Engelsche stad Chester. Daar overleed
eenigen tUd geleden een 28-jarige boerenzoon,
die meende, dat hü zün eetlust slechts bevre
digen kon met harde voorwerpen. Hü dronk
het liefst sterken azUn en slikte bü gelegenheid
een spUker. een schroef, een sleutel of een
vork in. Schijnbaar bekwam hem deze kost
goed, omdat hU jarenlang dit dit dieet volhield.
Naderhand kon hü dezen koet niet meer ver
dragen, omdat hü reeds vUf honderd van deze
voorwerpen Ingesllkt had. HU werd naar het
ziekenhuis gebracht, waar men tot een opera
tie overging. De doktoren meenden, éat hü er
wel boven op zou komen, toen hü plotseling
aan hartzwakte overleed. In zün maag en ge
deeltelUk in het weefsel gegroeid, vond men de
volgende verzameling: 218 spUkers. 37 gramo-
foon-naalden. 12 ringen, 5 theelepels. 3 vorken,
4 sleutels, en tenslotte nog 117 andere metalen
-v-s igenlük Is dit artikeltje mü door het leven
H van een müner beste vriendinnen Inge-
geven. Ze is moeder van vier kinderen,
allergezelligste, drukke woelwaters van 12, 9 en
7 jaar. terwül er nog een nakomertje te van 3.
U begrüpt dus wel. dat ze heusch een drukke
huishouding heeft, temeer, daar er alleen maar
tot drie uur een klein meisje als hulp Is, en die
komt 's Zondags nog niet eens. En ondanks al
die drukte te toch alles altüd keurig in orde en
heerscht er een prettige, gemoedelüke sfeer,
terwül er altüd tüd is om eens prettig met
iemand te praten, moeit)kheden aan te hooren
en afleiding of troost te geven. Ik vroeg
haar eens hoe het haar toch altUd lukte den
boel zoo netjes te houden en altüd op tüd te
zün. Haar antwoord was heel kort, maar kan
voor ons allen een wüze les Inhouden. ZU zei
n.l. heel kalm: „och. met een beetje vroolUk
held en regelmaat gaat het uitstekend.”
n een van mün vorige schetsjes beschreef ik
u de vreeselüke ellende en bange uren, die
een plonlerplanter op de afgelegen Buiten
bezittingen van onze (Oost soms doormaakt,
wanneer hü door een ernstige ziekte is aan
getast.
De onontbeerlüke geneeskundige hulp te dan
meestal ver te zoeken en een transport door de
wildernis of over woeste bergstroomen alleen in
gezelschap van inlanders, maakt den toestand
nog hachelüker.
Van een dergelüken tocht, hoewel minder ge-
vaarlük, welke beschreven te In het boek „Prlan-
gan” door dr. De Haan, Landsarchlvarte te Ba
tavia, zal ik u een kort relaas geven uit een
brief van een jong-Indlsch gast, die wegens
ziekte op transport gesteld was. Men kan er
zich dan zoo’n denkbeeld van vormen, hoe een
tweehonderd jaar geleden het hierbü
„ZUde bela aitafeld. Dr*. mot te me
vier flcsschen champagne veur geven!”
.Drinkbare taart dus?”
„Oewle!”
„Nou. schenkt dan maar 'ns in en gin zuur
ballenwater1"
Toen, amico, zün we 1 fondamentje gaan leg
gen veur Zondag en Maandag.
Zaterdag hebben we gefuifd „onder ons," aoo-
veul als de propclub, maar mee X vrouwvolk er-
bü. tot half twaalf in den nacht. Zondag zUn
we begonnen na den eten en is er gefuifd tot
elf uren en als den Flelp mee z’n Kee in de
bedstee lag, dan te den Blaauwe Zondag- op
Maandagnacht de eerepoort veur den Flelp
z’nen winkel gaan opbouwen. Hoe le 't veur
malkaar geprakizeetd had. weet ik nie, maar
temidden in de hoogte, had ie ’nen grooten
„bril” van 1 hulske geknutseld, den deksel hing
aan 'nen glerlande temidden van de eerepoort
eronder en uit den „bril” klonk harde radlo-
muzlek De draden waren omwikkeld mee maste-
groen. de constructie zat in de dakgoot dus
van den jommel” was niks te zien. Over den
boog van d'eerepoort stond den Flelp z'n lijf
spreuk. In cadeautjes: „Hulvenout mot hexcel-
slor.”
,D’n stommen ond eet twee fouten in de
heerepoort gespeld." zee den Flelp: „’t Is nie
Hulvenout mot hexeteior! 't Is Hulvenout mot
hexelsior!" Zonder die a’s!”
Verder wierd er op de eerepoort vermeld in
twee vergulden blertonringen de jaartallen
1897—1937, terwül links X portret van Kee en
rechts X portret van den Flelp stond. Ze leken
wel nie, maar wie konden X anders zün?
Bovendien stond er uit den Flelp z’nen mond
geschilderd het woord „Piek!” Dus! En in den
boog „Hulvenout mot hexcelaior," had den Blaau
we 'nen verkenskop geplaatst, mee 'n heel klein
hoog-hoeike tusschen de ooren. Mee gouwen
krulletters stond erbü vermeld:
