J
De avonturen
Stan en Pol
van
wtfiaal win den daq
■0 I
«fel
O
Vliegende dokter
F 250.-
Vervaardiging van
kunstoogen
F
'20i
‘wJ
DE GEHEIMZINNIGE
Hl KAMERS Hl
I
vrijgezellenfeest
I
3 o
)R
Stilstaan verboden
ba 1
DINSDAG 8 JUNI 1937
[20-
W:
Zeer mooie successen
to.-
Wat moderne techniek
presteert
Wright herdacht
k
4ZJ
HONIG 5 BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. en 25% zwaarder dan de meeste andere
A6
1
terlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
DOOR SVEN ELVESTAD
1
>0
T haringen
13
U
I-
van
«-C.
lar
O]
Q
ah
et-
48
gebruikt
Dsn tooverstok van Pol namen ze mede en ook hun vleugeltjes.
zag hen echter. Het begon ineens te regenen en Pol vond dat
want ze moesten snel kunnen ontsnappen als het noodlg zou
wandelstok en een parapluie, die zoo maar alleen over de straat
zjjn. Tevens maakten ze henzelf onzichtbaar. Zoo wandelden dus
oogenschünlük alleen een stok in de richting van de stad.
delstok en paraplul door de straten.
Zoo kwamen ze aangestapt door de buitenwijken. Niemand
it om-
id
17
u
naam van
s
u, dat ik niets van zijn komst
wist hij heelemaal niet. Hij was niet
a
t
X
DE ROODBAARD
(Wordt vervolgd)
/-
5
1
Een bijzonder jubileum van een
fabriek te Lauscha in
niets prettig voor zün zijden mutsje. Hjj tooverde zich een,
twee, drie een klein parapluutje. Zoo wandelden dus een wan-
gingen, daar begreep hjj niets van. Hij er op af. Stan en Pol
waren veel te bang dat de jongen hen zou pakken, dus vlogen
ze weg en kwamen een eindje verder op straat weer neer.
Zet stations op het Australisch
Contingent tot ingrjjping by
ziektegevallen in een
zame gebieden
heeft men
eng
Even zien, hoe hoog de temperatuur
gestegen
U
Is
et
die
de
in
•en
ler-
ten
en
en.
en
len
3rd
niet. HU had gedacht de diensten
houden met groote automobielen.
De zes hulpstations, waarover de
arts” van Australië de beschikking
I*
U
len
ïe-
t.
'■i
>e
t,
!s
het
los.'»
tn
uit
oli-
ten
cht
ht
)A>
üt
•is
ie
in
in
id
er
is
in
me
nt-
•ige
.Daar ben ik van overtuigd," antwoordde zij.
„en ik heb trouwens voor u niets geheim te
?Hoord
in mijn
arf mjjn
as mijn
ik opge-
dan wel
Verlangen
m'n land
In Monte
iff
ui
De bel
Be
van
ij ze
ren.
gen
ook
ben
les:
tint
8e-
81-
den
uis’
Daar kwam een kleine jongen den hoek van de straét
-
4
rennen. Wat was dat?! Daar begreep het ventje niets van. Een
btj verlies van een hand,
een voet of een oog.
Ook de Grieken en Romeinen gaven hun beel
den oogen van glas of ivoor.
Dat de Egyptenaren, Grieken en Romeinen nu
echter ook de kunst zouden hebben verstaan,
kunstoogen vervaardigen. die de mensch
kon gebruiken, is uit deze bronnen niet op te
maken. De eerste geloofwaardige berichten over
dergelijke oogprothesen zijn uit het jaar 1500
n. Chr. Zij zijn afkomstig van den Pransch-
man Ambroise Paré en den Italiaan Fabricio de
Aquapendente. chirurg en hoogleeraar In Vene
tië, de eerste, die gewag maakte van glazen
kunstoogen. Deze zullen dus wel reeds' vroeger
hebben bestaan. Omstreeks 1600 kende men
reeds drie types van oogen. n.1. een oog met
holle schaal in den vorm van een halven noot
van goud of zilver, welker bolle oppervlakte met
ernalUe overtrokken was en kleur en vorm van
het oog aangaf; verder glazen oogen, dia in da
oogholte geplaatst werden, en andere, die over
het lid werden geschoven.
In Venetië ontstond in 1595 de eerste fabriek
van kunstoogen. In dien tjjd had Venetië wel-
ik heb trouwens voor u niets gehei
houden. Zooals u misschien al wel zult gel
hebben," ging zij verder, „vertoefde ik in'
eerste huwelijk en ook na den dood vatf
man. vaak in 't buitenland. Reizen wgs
grootste genot. In den vreemde leefde jk i
wekter en vrijer dan hier en zorgeloozei
wenschelijk was. Maar niet enkel 'n
naar 't vreemde en ongewone dreef mjj
uit; ik heb gespeeld in Ostende en
Carlo heb ik gespeeld."
„En verloren?"
.Dikwijls gewonnen, maar nog vi
En als u menschenkennis hebt, da:
lieden, en vooral vrouwen, voor z W:
'n hartstocht geworden is, niet
zijn in t aanknoopen van relatJ
maar weer opnieuw aan de rod!
in Monte Carlo, bevond ik mjj
omstandigheden en een r
hoewel me zijn diensten
zouden komen. Spoedig 1
slag hij was een bedrieg
een avonturier. Iemand,
gezocht werd. Zoodra
daan had, verliet Ik N
achtervolgde mij en yli
wist ik hem op een
toen ik mij tenslotl
had, voelde ik mij
dag u kunt zjc
zag ik hem
H(j drong zich aan mij op en elschte’ dat ik
mijn trouwplannen met Aakerholm zou laten
gang binnen. op-
ng te binnen.
er verloren,
weet u. dat
de t kansspel
üeskeurig meer
l, zoo deze haar
lette voeren Eens
in zeer moeilijke
fi redde mU er uit,
ter duur te staan
;reep ik, van welk
[er, een valsche speler,
Ie steeds door de politie
deze ontdekking ge-
ifonte Carlo. Doch hu
echte met groote moeite
raalspoor te brengen. Pas
voor goed hier gevestigd
t veilig. Maar op zekeren
Indenken hoe ik schrok
ilotseling ook hier opduiken
Op het Australisch Continent is
onlangs het zesde centraal station
tot ingrtiping by ziektegevallen in
eenzame Australische gebieden ge
opend.
nig last van concurrentie op dit gebied. Toen
de macht van de Venetlaansche republiek taan
de, verhuisden verschillende kunstenaars van
daar naar ParUs. dat lange jaren de eenige
stad was, waar glazen oogen werden vervaar
digd.
bodewijk Muller vestigde zich in 1836 te Lau
scha in Duitschland en opende er in 1837 een
kunstoogenfabriek. Zijn opvolgers zetten het
werk voort en deskundigen houden het werk der
fabriek voor onverbeterlijk.
In de laatste jaren heeft men herhaaldelijk
pogingen aangewend om het breekbare glas der
kunstoogen door een minder breekbaar mate
riaal te vervangen, b. v. door hard gummi, cel
luloid of iets dergelUks, en slechte voor de op
pervlakte der iris en der pupil glas te gebrui
ken.
Al deze pogingen hebben tot nu toe echter
gefaald. Het glas is tot heden toe nog niet te
vervangen geweest. In de fabriek van Lauscha
wordt een materiaal gebruikt, bestaande uit
glas en chrtolyt. een materiaal ran licht ge
wicht, doch buitengewoon bestand tegen stoe
ten. temperatuursverschillen en traanafschd-
dlng.
BU bet vervaardigen der kunstoogen kent men
tegenwoordig geen moeilijkheden meer. Van de
eenvoudige holle .schalen" is de honderdjarige
fabriek van Lauscha reeds lang overgegaan tot
het maken van massieve oogappels, die een ge
heel gladde oppervlakte hebben. Hoe de oog
holte van een patiënt ook mag zijn gevormd,
de moderne techniek weet er een aesthetlsche
prothese voor te vervaardigen.
....op bruggen, binnen 8 n «o.
straathoeken, euto bushaltes, voor
uitritten, brandkranen, enzoo vooral
sfevelijk een groot aantal medische hulpposten
gemaakt, die dag en nacht in dienst van de
lUdende menschheld moeten staan. Geen land
ter wereld waar het wonder van de radio zoo
zeer gewaardeerd wordt als juist in het een
zame Australië, waar 50 pCt. der menschheld
op de naastenliefde en hulpvaardigheid
anderen is aangewezen;
Maar stil zit men nog lang niet. De erva
ringen, die men in de woestUn, in de wouden
en steppen van dit uitgestrekt continent ver
zamelde, tracht men zich ten nutte te maken,
om binnen afzlenbaren tijd alle eenzame dis
tricten van onzen aardbol door eenzelfde net
van snelle luchtverbindingen met de bewoonde
wereld in contact te brengen. Afstanden zullen
dan niet meer bestaan. Ook in de poolgebieden,
in het eenzame Noord-Canada, in Lapland, in
Noordelijk Rusland en in Siberië, in de uitge
strekte steppen van Centraal-Azlë, kent men
thans reeds dergelUke hulpposten, zooals in
Australië, en ook daar vindt men even moedige
„vliegende dokters”. Doch nergens ter wereld
is een dergelUke organisatie reeds zoo ver ge
vorderd als in Australië, waar de „vliegende
arts" even noodlg is als het dagelUksch brood.
„Wat er is?!” siste Jimmy Jones m?t dubbele
tong, niaar man, zie je daft niet, dat er een
prachtvlsch aan je hengel hangt!”
Een oogenblik keken een paar oogen Jimmy
Jones onthutst aan; oogen, die spoedig zagen,
dat een gevaarlUke gek voor de deur stond te
grijnzen naar een bordpapieren reclame-visch.
Plotseling greep de man den knop van de deur
en vóór Jimmy Jones er op bedacht was, vloog
diezelfde deur met een daverenden klap voor
zijn neus dicht, in het slot.
„Wat een onbeleefde rakker!” mompelde mis
ter J. J„ vergat den hengel en den visch. en
koerste verontwaardigd verder.
Alweer in de beste stemming kwam Jimmy
slotte
was
en de
al te
Be-
noch-
zooiets
schUnt een inge-
o a
ongeschiktheid tot werken door P 7^X0 bU een ongeval met
u, beide beenen of belde oogen wv»“ doodelijken afloop
„Hoe kwam hü te weten, dat u weer in Noor
wegen was?"
„Dat ri-*■ j
minder verbaasd mU hier te zien dan'ik hem.”
Deze mededeeling spande Krag's aandacht tot
t uiterste.
kan ik me Indenken." mompelde hü
.Dat I - -
.Doe ziet die Jim Charter er uit?”
„HU is lang en mager, heeft rood haar en een
donkeren baard. ZUn oogen zUn grüs en hard
HU zal ongeveer veertig jaar oud zün.”
„Sprak hü nooit over zün uiterlUk,” vroeg
Krag. DU voorbeeld over zUn rood haar?”
Mevrouw Hjelm keek hem verstomd aan.
-Ja," antwoordde zij, „nu u X vraagt, herin-
2ol
r I
Zeer spoedig voegde zich ook de werktuigkun
dige Chanute bU hen, die hun primitieve werk-
plaats deelde, en hen steeds tot nieuwe gHj-
vluchten van een heuvel af aanspoorde.
DaarbU gebeurde het op zekeren dag, dat één
van de toestellen, tengevolge van een uit zee
komenden tegenwind, plotseling een halve mi
nuut in de lucht bleef staan. Dat deed iemand
geestdriftig uitroepen: „Nu hebben jullie nog
slechts een paar vleugels noodlg! en dan is de
zaak voor elkaar!”
De broeders Wright waren met hun aanvan-
kclUke successen echter geenszins tevreden en
zij kwamen tot de overtuiging: „Slechts met
behulp van een motor zal men iets kunnen be
reiken!"
ZU zetten zich opnieuw aan het werk. Twee
tolle jaren knutselden zU aan hun motor. Deze
moest natuurlUk zoo licht mogelUk zijn. Ein
delijk. op 17 December 1903. stond het eerste
motorvliegtuig ter wereld op het strand van
Dayton startklaar. Om 1030 In den morgen
hakte Orville het touw door en de machine
gleed den heuvel af. Even later verhief het
toestel zich onder het gejubel van de menschen
in de lucht en legde een afstand van 225 me
ter af. De eerste vlucht met een motorvliegtuig
was gemaakt.
Toen nog op denzelfden avond een storm het
eerste model geheel vernielde, zelde Wilbur:
„Dat hindert niet! Wü weten thans, hoe wU
een vliegtuig moeten maken!”
Toen de toenmalige eigenaar van de „New
York Herald”, de bekende Gordon Bennett, van
de vlucht van de gebroeders Wright hoorde,
stuurde hij zUn besten reporter naar Dayton,
om eens een onderzoek naar een en ander in
ie stellen. Bleek alles in orde te zUn. dan wilde
Bennett een prUs van 100.000 dollar voor de
eerste vlucht van Washington naar New York
beschikbaar stellen.
De journalist Gibbs bemerkte onmiddellUk,
dat hU met een groote. veelbelovende zaak te
doen had en verzocht den broeders Wright her-
haaldelUk: ..Laat mU toch jullie toestel eens
zien, den komt alles in orde!"
Maar de Wrights wilden niet. ZU vreesden
waarschUnlUk, dat een of andere kapitaalkrach
tige firma er op uit was, zich van hun uitvin
ding meester tc maken. Onverrlchterzake keerde
Gibbs, woedend, naar New York terug en pu
bliceerde daar het beroemd geworden artikel
,Xiars or flyers?” (Leugenaars of Vliegers?)
De beide broeders legden intusschen met hun
toestel steeds grootere afstanden af. Op 3 Oc
tober 1905 vlogen zij reeds 33 KM. en op 5
October zelfs 39 K M., zoodat hun vertrouwen
in de machine steeds grooter werd. Toen zich
verschillende indüstrieelen voor hun vliegtuig
begonnen te interesseeren. wezen zU echter met
bewonderenswaardlge hardnekkigheid en naï
veteit elke poging om hun toestel te koopen van
oc hand. „Voor minder dan een mlllioen ver-
koopen wU onze uitvinding niet." verklaarden
zU. Of het dollars, roebels of ponden waren,
liet hen onverschillig. Maar een mlllioen moest
het zUn. Later eischten zU echter 500.000 francs.
TerwUl Wilbur zUn toestel, ter verkrUging van
eep licentie. In FrankrUk demonstreerde, maak
te Orville op 17 September 1908 een andere
vlucht, om bU Fort Meyers de Amerikaansche
autoriteiten van de goede hoedanigheden van
zUn constructie te overtuigen. HU had echter
pech, want op een hoogte van 50 metei begon
het apparaat plotseling te vallen. Orville kwam
er daarbU nog goed af. maar de eenige passa
gier, luitenant Selfridge, werd gedood. Maar
ook hierdoor liet Orville zich niet ontmoedigen.
HU ging naar Europa en kon daar met zUn
broeder succes op succes boeken. In Mei 1909
keerden de broeders naar Amerika terug. In
New York hielden zU hun triomfantelUken in
tocht. Maar al dat gejubel was niets voor de
Wrights, die slechts aan één ding dachten:
hun uitvinding. ZU keerden stil en bescheiden
naar hun werkplaats in Dayton terug en werk
ten verder. Dne jaren later nam de dood Wil
bur van de zUde van zUn broeder weg. De ge-
heele wereld treurde met Orville om het ver
lies van dezen dapperen pionier van de
luchtvaart.
Jones ten
thuis, het
vo!^> licht
zon kwam
voorschUb-
hoedzaam
thans
■a r ister Jimmy Jones w*s reeds vUfendertig
jaar vrUgezel en het beviel hem buiten-
j-’A gewoen. HU kwam niets te kort, hü bad
zUn vrienden en een goede zaak, die ook goed
rendeerde, dus besloot hU ter gelegenheid van
deze gedenkwaardige gebeurtenis eens extra de
bloemetjes bulten te zetten. BU de vrienden was
daartegen geen enkel bezwaar; ze beloofden
zelfs, in onderling overleg, voor een aardige ver
rassing te zullen zorgen ter blUvende herinne
ring.
Daar moest opeens, vier dagen vóór het feest,
mister J. J. aldus bU voorkeur door de vrien
den genoemd noodzakelUk op reis. DU was
danig uit zUn humeur, maar er was weinig aan
te veranderen uit zakelUke overwegingen en die
golden bU mister J. J. immer voor honderd pro
cent. HU bezwoer echter zUn vrienden, dat, wat
er ook gebeurde, men op hem rekenen kon voor
het feest; al zou hU per vliegtuig moeten komen
en Jimmy beschouwde dat nog steeds als een
waagstuk dien avond zou hU aanwezig zUn.
En de vrienden bereidden, in onderling overleg,
de verrassing voor zUn Jubileum voor.
Mister Jimmy Jones’ bezoek te Liverpool viel
erg tegen, dat wil zeggen, het kostte hem veel
meer tUd en inspanning, dan hU zich zelfs maar
had kunnen voorstellen. Doch, stipt in afspra
ken, en ditmaal ook wat forceerend, wist J. J.
toch nog een trein te halen, welke hem. zU het
hoogrood, puffend en blazend, op tUd tusschen
de reeds wachtende vrienden bracht.
Het feest was in alle opzichten overdadig en
succesvol. De oudste der vrienden bood Jimmy
de verrassing aan. Een onvergetelUke herinne
ring aan het feest, maar ze was niet ter plaatse
aanwezig. Jimmy zou haar wel zien, als hU
straks thuis kwam.
Dat .straks" was tegen ongeveer half vier in
den morgen. Een flauwe schemering verdrong
den nacht voor den nieuwen dag; het was over-
heerlUk lenteweer en bladstil. Mister J. J. la
veerde echter in grootschen stUl over het trot
toir. Hij was in zUn beste humeur en zong half
luid voor zichzelf: „There's a rainbow round my
shoulders, and the sky is blue again." Daar op
ééns zag hU een hengel uithangen. J. J. had
geen oogen voor de etalage met vlschgerel.
waarboven deze hengel uitstak. In zUn op het
vrUgezellenfestUn aangedronken ónnoozelheld
zag hU alleen den diep doorbuigenden hengel
en een kolossalen snoekbaars, die dKngebeten
had.
Jimmy Jones bleef onbeweeglük staan: „Ge
weldig wat een beest en een vlsscher, die van
zUn hengel wegloopt.” Op zUn teenen zooveel
mogelUk. probeerde Jimmy by de winkeldeur te
komen. Hoe hli zUn best deed, hü kon den hen
gel niet bereiken; hü was er te kort en te dik
voor. Toen belde hü aan. Vergeefs. Jimmy belde
nog eens, wat langer, en keek angstig om of de
snoekbaars niet schrikken zou. Eindelük ging
boven zün hoofd een raam open en een heeschl-
ge stem vroeg: „Wat moet je, wat is er?"
„Sasst!" siste Jimmy en drukte zün wijsvin
ger tegen de lippen, ..kom onmiddellUk be
neden." •-
Nog half slapend gehoorzaamde de toegespro-
kene, hü sloop de trap af en opende de winkel
deur. In zün reactie op de irissche pchtend-
temperatuur en den schrik van 't ongewone en
geheimzinnige, stotterde hü tandenklapperend:
„W-w-wat is er?"
In Thüringen heeft de Industrie zich naast
het handwerk ontwikkeld, zonder dit te ver
dringen. Nagenoeg alle soorten Industrie zün
hier vertegen wordigd: metaal, textiel waren,
glas, hout, leisteen, houtsnüwerk, speelgoed.
Te Lauscha viert men echter binnenkort een
büzonder jubileum: de fabriek van kunstoogen
zal dan 100 jaar hebben bestaan. Naar aanlei
ding hiervan willen wü de geschiedenis van de
zen büzonderen tak van Industrie eens nagaan
Hoe oud is de vervaardiging van kunstoogen!
Kende de Oudheid deze kunstige prothese van
het menschel Uk gelaat? Deze vraag werd door
den bekenden Egyptoloog Ebers als volgt be
antwoord: „Voor zoover bekend, zün er tot dus
ver geen schrifturen gevonden, welke ons om
trent deze vraag zekerheid verschaffen. In het
door mü ontdekte papyrus, waarin verscheidene
oogziekten behandeld en geneesmiddelen daarte
gen werden aanbevolen, wordt niets over kunst
oogen gezegd. WU kunnen daaruit de conclusie
trekken, dat het den Egyptenaren niet gelukt is
deze soort prothese toe te passen. Daarentegen
blükt uit archeologische onderzoekingen. die
teruggaan tot de oudste tijden der Egyptische
geschiedenis (5e en 6e dynastie, ong. 3000 voor
Chr.), dat de beeldhouwers in dien tijd voor hun
werken oogen van 'n bijzondere constructie
plachten te gebruiken.
Voor hét maken van de sklera, het zichtbare
witte deel van den oogappel, werd ivoor, been
en witte glimmerlelsteen gebruikt. De pupil be
stond uit een stift, die bovenuien ten doel had
het geheele oog te steunen. Tusschen het mar
mer of hout van het beeld en het oog werd
een metalen plaatje gelegd.”
Zelfs beelden, die men bü dooden in de kist
legde, werden voorzien van kunstogen. De iris
en de pupil waren van glas, de sklera bestond
uit een metaallegeering. ivoor, parelmoer of
glimmer-leisteen; soms bestonden de oogen ge
heel uit glas.
-j-^ enzaam, verloren, verlaten, hulpeloos
H dat zün begrippen, welke de nieuwste
technische» ontwikkeling helpt overwinnen,
zooveel als het in de macht van den mensch
ligt. De „vliegende arts", die in geheel Australië
bekend en bemind is, zou ons daarvan
zeer veel kunnen vertellen. Australië, dat
nog zooveel uitgestrekte, verlaten gebieden
beeft, is zonder hem niet meer denkbaar. De
„vliegende arts" heeft in den loop van zün
zware praktükjaren heel wat mooie successen
behaald, doch welk een zee van moeite en op
offering ligt daaraan ten grondslag!
Voor twintig jaar: ergens in de verre woes-
tüngebieden. die een deel van de 13 mlllioen
vierkante mülen Australische bodem uitmaken,
loopt een mensch op zün laatste krachten ver-
twüfeld voorwaarts, altüd verder, in 'de hoop
toch nog ergens tüdig een politie]X>st te vinden,
waar hü wat medicamenten kan krügen. Want
ginder, op zün farm, ligt zün vrouw ziek en
heeft doktershulp noodlg..,.
Thans: in Port Hedland hoort men via den
aether, dat 125 mülen van het eerstvolgend
centraalstation verwUderd, een vrouw ziek ligt.
Hulp wordt dringend gevraagd. Een vliegtuig be
reikt de plaats in drie uren. Zonder deze tüdige
medische hulp was de vrouw nog denzelfden
dag overleden.
Vroeger zou de overbrenging van het bericht
minstens drie S vier dagen in beslag hebben
genomen, vooropgesteld, dat de bode, dien men
naar den arts uitzond, geen last zou krügen
van gezwollen voeten.
In Cloncurry observeerde men sinds vier
dagen den gezondheidstoestand van een vrouw,
die 500 mülen ten Zuiden van de eenzaamste
zone ziek lag. De dichtstbüzünde arts'bevond zich
in Broken Hill. Via de verschillende radio
stations stelde hü zich regelmatig in verbin
ding met de familie der patiënte.
HU gaf nauwkeurige aanwüzingen. Toen
evenwel geen beterschap Intrad, achtte de arts
een operatie onvermüdelijk Het vliegtuig voerde
de zieke naar het hospitaal van Innamlncka,
nadat men een uur verloren had met het zoeken
van. de kleine nederzetting, die zelfs op de
meeat nauwkeurige regeeringskaart nog ondul-
del/k stond aangegeven. De „vliegende arts"
Ad den weg echter en de vrouw kon door
geratief ingrüpen worden gered.
Volgen wü een dag lang (een speciaal drukken
Ig) het leven van den „vliegenden arts" van
ort Hedland Des morgens vroeg vloog hü 60
tülen ver om in een politie-ziekenpost een
patiënt te bezoeken. 35 mülen van daar ver-
wüderd, haalde hü ren zieke af en bracht hem
50 mülen verder naar het hospitaal Marble
Bar. In Marble Bar vond hü onder zün 15 pa
tiënten een Jong meisje, waarvan de gezond
heidstoestand zeer achteruitgaand was. Hü
moest haar onder voortdurend toezicht houden
en nam de patiënte daarom liever mee naar
zün ziekenhuis in Port Hedland.
«Doch zün langste vlucht was het afleggen
van 2500 mülen, om een jongeman, die ,bü een
explosie een ongeluk had gekregen, van levens
lange blindheid te redden.
Gedurende den terugweg kreeg de patiënt,
die bü de explosie gifgassen had ingeademd,
een zg. „vliegende longontsteking" en toen men
in Port Hedland landde, was de man, voor wien
men 2500 mülen in de lucht had afgelegd, reeds
overleden.
De gedachte om dergelUke hulpdiensten in
de meest eenzame Australische gebieden in te
stellen, is geenzins van jongen datum. In 1912
ontwierp een Engelsch missionaris, John Flynn,
een grootsch plan voor den bouw van een zestal
medische stations op de meest verlaten plaatsen
des land.Eerst thans, na vüf en twintig Jaar,
is het plan van Father Flynn verwezenlükt. Het
vliegtuig had Father Flynn evenwel niet in
zün plannen opgenomen; daarvan droomde hü
te onder-
varen. Toen besloot ik voor eens en voor altüd
een eind te maken aan zün meer dan brutaal
optreden en wees hem de deur. Toch kwam
hü gisteravond weer terug. Het kwam tot een
heftige scène en hü was razend van woede
toen hü mü verliet. In de hall gilde hü als een
waanzinnige, dat hü wraak zou nemen. Het was
toen elf uur en hü moet 't geweest zün, dien
Aakerholm ontmoet heeft. Het meest pünlüke
voor mü is wel, dat Aakerholm hem misschien
hier vandaan zag komen en dat dit aanleiding
voor hem geweest is....”
ZU kon niet verder spreken, een al te sterke
emotie snoerde haar de keel dicht.
Krag vroeg
„Hoe heet hü?”
„Ik ken hem alleen onder den
Jim Charter.”
„Amerikaan?"
ik.”
mü slechts den dood van zün
vader meedeelen.”
„Laten wü dan over iets anders praten. Wie
was die meneer, die gisteravond tegen elf uur
uw woning verliet en Aakerholm in de kleine
laan ontmoette?”
Mevrouw Hjelm schrok zichtbaar bü t hooren
van deze vraag. Zij werd bleek en wankelde
even.
„U kunt mü gerust uw volle vertrouwen
schenken,” verzekerde Krag haar
boren eigenschap maakte mister J. 3. zün
voordeur open en stapte de p
eens schoot hem de verrassinu
„Toch eens even küken. wat ze voor me heb
ben uitgedacht." zei Jimmy tot zichzelf, stapte
naar zün kamer en opende de deur.
Plotseling bleef hü stokstüf staan, hü werd
doodsbleek en daarop vuurrood. Hü rukte zün
boordje los. greep met de hand naar zün voor
hoofd en voelde zün hart in zün keel en aan
zün slapen kloppen.
„Oh.... oh.... owat zal me nu gebeu
ren?” steunde Jimmy Jones, hü sloot zün oogen
en deed ze weer open. Toen zonk hü van puren
schrik, langs den deurpost glijdend, tegen de
zoldering ineen.
Tegen de zoldering! Jimmy Jones zat op het
hagelwitte plafond van zün kamer. Vóór hem
hing de lamp, beneden hem stonden zün meu
belen. zün tafel en stoelen en boekenkast, fau
teuils en buffet. J. J. greep zich plotseling vast
aan den deurknop, uit vrees te zullen vallen,
maar zün gezette persoonlükheid bleef, lichter z
dan lucht, tegen het plafond liggen. Het duizel-/^
de Jimmy, hü kroop op zün knieën over het
plafond als een enorme bromvlieg, maar hü kon -
niet beneden komen. Hü greep naar een stoel,
maar ze was volkomen buiten zün bereik. Hü
probeerde in doodelüken angst zich langs de
lamp naar beneden te laten zakken, maar hü
gleed tegen het plafond terug. Toen trachtte hü
naar beneden te klimmen. Dat ging, doch plot
seling kraakte de buis en Jimmy bonsde zwaar
met zün hoofd op het plafond. Hü bleef liggen
met de lampekap in zün armengeklemd en
durfde zich niet meer tc bewegen. Zoo moet
mister J. J. enkele uren hebben gelegen en zün
ingeslapen. Zün ontwaken was een nieuwe
nachtmerrie, tot hem met een plotselinge hel
derheid te binnen schoot: de verrassing van
zün vrienden!
Niets hadden ze vergeten, zelfs de schilderijen
en gordünen waren omgekeerd opgehangen en
het linoleum en het karpet aan het plafond
mede vastgespükerd.
Mister J. J. beloofde zich nooit meer, alleen
of met zün vrienden, nog één borrel te drinken.
Die belofte hield hü ruim twee weken.
De tüd heelt iedere wonde.
De roodbaard bleef langer dan een minuut
onbeweeglük op zün plaats staan en staart
dokter Rasch met zün harde, koude oogen aan.
Deze wankelde, met afgewend hoofd, naar da
deur.
nauweüks vier en twintig uur geleden zulk
een vreeselük drama had afgespeeld. HU meende
gestalten te zien, die langs de boomen voort
slopen, doch het waren slechts de schaduwen
van door den wind bewogen struiken en takken.
Het was nu het uur. waarop hü Krag leder
oogenblik kon verwachten. En waarachtig, hü
zag eën menschelüke gestalte naderslulpen.
Even later hoorde hü onder zün venster een
zacht gefluit Hü beantwoordde het afgesproken
signaJt en net het touw zakken, na het aan een
der vensterkosünen bevestigd te hebben.
De dokter hoorde iemand naar bdVen klaute
ren en kort daarop sprong een man de kamer
binnen. Dokter Rasch knipte het licht op.
Maar nu scheen het, alsof zün bloed in de
aderen stolde.
Het was niet Asbjörn Krag, die voor hm
stond. Als een flits schoot hem de gedachte
door *t hoofd aan Aakerholm’s moordenaar, den
man uit t paviljoen; een ontzettende angst
maakte zich van hem meester. Voor hejn stond,
groot en dreigend, een lange, magere man met
een rooden baard.
De conducteurs weken onwillekeurig een pas
terug, Krag schoot hun voorbij en was met één
sprong bü de bagage. Vlug raapte hü alles bü
elkaar, sprong over epn sloot en op een landweg
•taande, riep hü het verbaasde treinpersoneel
toe:
„Zorgwiat je wegkomt; 'n sneltrein heeft altüd
haast"
Inderdaad bleef er voor hen niets anders over,
dan maar 't sein tot vertrek te geven. Toen
de trein zich in beweging zette, zag Krag voor
alle raampjes lachende gezichten en wuivende
zakdoeken. Doch de woedende conducteurs be
weerden bü hoog .en bü laag, dat zü hem wel
zouden weten te vinden.
.Zoo moet iemand nu optreden." mompelde
Krag in zich zelf, „die zich niet mag uitgeven
koor wat hü is. n.l. deteeUve."
Hü wandelde tot aan de naaste boerderü en
huurde daar een slede met een vlug paard. Krag
Was in de beste stemming. Hü stond nu voor
het laatste en het zwaarste deel van zün taak.
Ha 'n tocht van enkele uren had hü Kvamberg
bereikt Toen hü in de buurt van mevrouw
Hjelms villa gekomen was. stapte hü uit, be
taalde den koetsier en drukte hem op ’t hart,
zoo spoedig mogelUk naar huis terug te keeren
en met niemand over het doel van deze reis te
spreken.
Eer hü de woning van mevrouw Hjelm bin
nentrad, overtuigde hü zich, dat zü alleen was
en toen hü haar begroette, viel het hem op, dat
zü nog zenuwachtiger was dan 's morgens en dat
zü geweend had.
„Ik moet u mUn verontschuldigingen aanbie
den voor mün houding van dezen morgen.” be
gon zü- .Maar uw vragen en mededeelingen
kwamen ook zoo geheel onverwachts. Het was
onverstandig van mü iets voor u te willen ver
bergen en ik had er spüt van, toen u weg was.
Daarom was ik zoo vrü om u iemand na te
sturen."
„Dat dacht ik wel." zei Krag. „Wilt u me
zeggen, waarom Bengt u kwam bezoeken?”
„Ik verzeker
wist.”
„Dat merkte
..Hij kwam
ner ik me heel goed, dat hü eens *n toespeling
maakte, als zou zün uiterlük veel geld waard
zün.”
De detective sprong op.
„Uitstekend,” riep hü uit. „dat is dus de laat
ste schakel van den ketting."
„Wat bedoelt u?"
„Ik denk aan de drie kamers.”
..Aan de drie kamers?"
Krag trad op mevrouw Hjelm toe, die hem
met angstigen, vragenden blik aankeek.
„Gelooft u werkelük, dat Aakerholm zelf
moord gepleegd heeft?" vroeg Krag.
,Ja. ik moet ’t wel aannemen....”
.Neen, mevrouw, hü werd vermoord, neerge
schoten
„Vermoordneergeschoten." stamelde zü-
„Door Jim Charter."
„Ik begrüp u niet.”
„U zult mü spoedig genoeg begrüpen."
Mevrouw Hjelm sloeg beide handen voor
t gezicht en zonk weenend in haar stoel.
Krag keek haar vol medelüden aan en mom
pelde:
„Arme, ongelukkige vrouw! Maar u zult ge
wroken worden, nog dezen nacht.”
Tegen elf uur 's avonds zat dokter Rasch op
zün kamer en wachtte op Krag. Alle inwonen-
den hadden zich reeds te bed begeven; in huis
was alles stil.
De dokter opende het venster en draalde het
licht uit om zich in de donkerte buiten beter te
kunnen oriënteeren. Een naargeestige stemming
overviel hem. toen hü aan t venster stond en
het doodsche park overschouwde, wasu zich.
AÏTI? A °P blad lnKevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen p *7^0 bü levenslange geheele
sl /tLDV-fIN1 X Ui O ««Bevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen <JVFa“ verlies van belde armej
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN l/I
p 30 Mei van het Jaar 1912 dus 25
jaar geleden overleed Wilbur Wright,
ewi van de pioniers van de Ichtvaart.
je 1de zonen van den Amerikaanschen gees-
telüke Wright, Orville en Wilbur, die wegens de
financieele omstandigheden van het met vele
kinderen gezegende gezin niet aan een hooge-
school konden studeeren, waren reeds in hun
prille jeugd opmerkelüke knaapjes. Bü alles
wilden zü het naadje van de kous weten en
ook In hun latere leven zün zü steeds onder
zoekers gebleven.
Wilbur, op het toppunt van zün roem, over
leed op 30 Mei 1912 aan een gevaarlüken ty
phus, maar zün broeder Orville leeft nog. Deze
laatste is op het oogenblik 66 jaar. Hü is een
vooraanstaand luchtvatirt-expert en geldt als
de nestor van het Amerikaansche. vliegwezen.
De beide broeaers begonnen hun loopbaan
ais uitgevers van een klein provinciaal blaadje,
„The Midget" (De Mugi, dat zü zelf zetten,
drukten en verspreidden. Bovendien bezaten zij
een reparatie-lnrichting voor fietsen en daar
knutselden zü naar hartelust aan hun grooten
droom, een vliegtuig.
Met een ongelooflük uithoudingsvermogen
men zou het büna bezetenheid kunnen noe
men maakten de beide broers Wright in de
nabijheid van Kitty Haak, aan de zeekust,
steeds weer glüvluchten.
„vliegende
heeft, be
vinden zich in het reeds genoemde Port Hed
land, in Wyndham, nabü Cloncurry. te Broken
Hill, nabü het goudgebied van Kalgoorlie en in
Alice Springs, de plaats welke thans sinds kort
•en hulppost kreeg.
Over het geheele land heeft men een op
den huldigen dag reeds zeer eng net van
radiostations getrokken. De ontvangst geschiedt
door middel van droogbatterüen van zeer lan
gen levensduur. In de zendstations
men stroom, welke wordt geproduceerd door
het voortdurend snel draaien van.... flets-
Pedalen. Dit vernuftig en toch zoo büzonder
eenvoudig toestel is zoodanig geconstrueerd, dat
men slechts eenvoudig op enkele toetsen van
een schrüfmachlne behoeft te drukken om den
zender de juiste morseseinen automatisch door
te doen geven.
Behalve deze radiostations heeft men succes-
