ÏKdwbfaaL
den dag
van
H
De avonturen
Stan en Pol
van
DI
11
Fi
II,
ll
F
M
'F
Aether-kampioenen in Amerika
F 750.-
F 250.-
ff
DEN
AZEPOOT
HET RAADSEL VAN
I. i
lij
"P
1
Sovjet-ar beiders
I
POPULARITEIT VAN DE
FILMSTARS NEEMT AF
I
F
De inbraak in
't winkeltje
Pater Pinard de la
it-
Boullaye
Chichicattenango
Een Japansche Caruso
k
I
DOOR THEO BLANKENSEE
Jacht naar origineele
uitzendingen
Een Zondag bij de
Indianen
Boetprediker van Notre-Dame
neemt af geheid
Hoe gommige radio-artigten plot-
geling groote bekendheid
verwierven
18 I
Aï r A DANAlÉ’C °P dlt blad >Un toK®’01»" de verzekenngsvoorwaarden tegen p* *7X0 b*J levenslange geneeie ongeschiktheid tot werken door IJ *7^0 bU een ongeval met
I 4| F, r»vxin I v r« O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen UfXJe verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen vBVFe" doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
4 I;
8
,^yken van hun werkgever»”
H.|!
was
i
V I
Het congres van de
Pax Romana
heb
aan
(Nadrukverboden)
De stumper Is blind."
be-
di-
en
een
repetitlesommen, en
Pol. Jan deed het. Nu werden de borden met de sommen varf
deelde de blaadjes uit. N\i allen flink je best doen. Moeiiyk zijn
I
ineens lukte het dan weer. De laatste vier sommen had Jan
ze niet.
zoowaar alleen gemaakt, ’a Jonge, dat viel mee.
bjj levenslange geneeie ongeschiktheid tot werken door
een
Rudolf Hallstein zelf dien geschreven
Edmund
VII
(Woedt vervolgd)
I
I
b
elkaar geschoven en de kinderen, ook Pol, maar dat zag niemand
natuurlijk, keken er in spanning naar.
Dezer dagen was het 70 jaar geleden dat keizer Maximüiaan van Mexico,
vóórdien Oostenrijksch Aartshertog, door opstandelingen werd gefusilleerd
ook de overtuiging van mevrouw
naam
i
b
B
I
I
I
I
I
r
moest wel. Anders zou hij me
„Verraden?” snauwde de ander.
Deze man Is onze oom. die al eenlge maan
den bij ons woont, omdat hij hulpbehoevend ia.
Internationale Unie van Katholieke Studenten).
Men verwacht dat dit jaar meer dan duizend
Katholieke studenten aiit alle landen der we
reld aan dit Congres zullen deelnemen. Op het
Congres zal dit jaar een buitengewoon actueel
onderwerp' behandeld worden, nl het Probleem
der Werkloosheid onder de jeugdige Intelec-
tueelen.
„Allemaal klaar, jongens, „zei de meester vriendelijk, „dar
zullen we beginnen. Hier heb ik de repetltiesommen, en hij
en weet dat de filmstars de lievelingen
zijn van het Amerikaansche publiek, en
dat zij onzinnig vereerd worden. Maar
lievelingen van de Radio hard bezig
■f ft te steken. De populariteit van
..Laat hooren"
..Edith Beuth. uit wier kamer de dolk ver
tereen, terwijl z(j daar sliep. Mevrouw Hallstein,
de
bc-
ontelbaren. die u lazen en
naar u
zijn
een
zien te ontsluieren en Inlichtingen omtrent den
persoon van Wilhelm Köhler in te winnen.”
„Dat is geen geringe taak!”
„Maar noodzakelijk. Pas als dat achter den
rug is. kan ik naar de eigenlijke beweegreden
tot den moord gaan zoeken. Mogelijk diep ik uit
t verleden dezer drie personen bijzonderheden
op. die gegronde aanleiding geven om als uit
gangspunt te dienen.”
„Wanneer kun je van Hallstein terug zijn?”
„Vanavond.”
„Dan krijg ik zeker morgenochtend een vol
ledig en gedetailleerd verslag
..Stellig.”
Robbl verdween, cm aan den slag te gaan.”
bij vexilea van een band,
een voet of een oog.
gekeerd kan -
desondanks l
vondst te lang «p.Msfc Jaakni
De beroemdheden der Amerikaansche radio
worden dan ook plotseling geboren. Zoo ver
ging het ook den thans zoo geliefden Bob Burns.
Bums kan er prat op gaan, een van de meest
veelzijdige musici ter wereld te zijn. Er bestaat
eigenlijk geen instrument, dat hij niet bespelen
kan. Maar desondanks ging het juist dezen Bob
Bums jarenlang zoo slecht, dat hij als een arme
zwerver door de straten trok. Door een toeval
kwam hem op zekeren dag een gewone looden
buis in handen. HU blies er op en kreeg er een
geluid uit. „Wanneer men dat met looden bui
zen van verschillende lengten doet en men
oefent een beetje”, aldus dacht Bums, „heeft
men misschien een nieuw instrument.”
Zoo ontstond de „bazooka*', die zijn „uitvin
der” niet slechts tot een beroemd, maar ook tot
een rijk man maakte.
Maar ook op andere manier kan men be-
„Schuif je schrift opzij, dan kom ik er naast zitten,” fluisterde Moedig begon Jan. HU las de eerste som. dacht na. Als hU
niet verder kon gaf Pol hem met zbn fUne stemmetje raad en
et machtigste middel om Gods
rijk te bevestigen en uit te brei-
dewks Met oaderwtjs, van ween
tot beneden doordrongen van een echt
katholieken geest en db oamlsMre Muit-
steen van dezen bouw Is de Katholieke
Unl versnelt.
Het Hoogwaardig Episcopaat tot de
Katholieken van Nederland. 8 Sept. 1921.
In Rio de Janeiro werd kortelings een Ja-
pansch landarbeider „ontdekt”, die over een
wonderbaarlijke tenorstem beschikt De Japan
ner. die eerst twee jaar geleden uit Japen naar
Amerika kwam, heeft eerst, met zjjn familie
leden, in Brazilië gewerkt. Op een dag ging
hU naar een informatiebureau voor werkloozen
in Rio de Janeiro. Het wachten in een neven-
vertrek verdreef hU door een liedje te zingen
ToevalligerwUze hoorde hem een Amerikaansch
impresario, die den man voorstelde hem zang
lessen te laten geven en met hem een toumée
te maken door Zuld-Amerika.
Volgens den impresario, die voor Caruso's
dood diens zanglessen wel eens bijwoonde. moet
de Japanne^ de stem bezitten van Enrico Ca
ruso. Het ontbreekt het nieuw-ontdekt genie
nog slechts aan eet) behoorlijke scholing.
Teneinde zich weer geheel te wijden
zUn studies en zUn belangrijke werken over
de geschiedenis der godsdiensten te kunnen
voltooien, heeft de eerw. Pater Pinard de la
Boullaye aan Z. Em. kardinaal Verdler, Aarts-:
Uaachop van Parijs, verzocht ontheven te wor
den van de taak, de vastenconferenties in de
Notre Dame te Parijs te prediken, zoo lezen
wb in de „Maasbode.
Kardinaal Verdler heeft, het groote belang
voor de verdediging van het geloof erkennend
van bet werk, waaraan de vermaarde kansel
redenaar zich weer wijden wil, bU schrijven van
1 Juni JJ. dit verzoek van pater Pinard de la
Boullaye, zb het met leedwezen, ingewilligd.
In dat buitengemeen hartehjk schrijven
brengt de kardinaal pater Pinard dank, mede
namens de kerk in Frankrijk, voor het ver
heven apostolaat, met zooveel ijver en talent
op den roemrijken kansel van de Notre Dame
ontplooid.
„De trouw van uw auditorium,” aldus
kardinaal, „de menigvuldige bib ken van
langstelling der
van die anderen, die door den aether
luisterden, in alle deelen der wereld,
steeds een luid getuigenis geweest, dat gb
zeer schoon werk hebt verricht.
R. P. Pinard de la Boullaye gaf sinds 1928
de vastenconferenties In de Notre Dame, wel
ke, zooals men weet, telken jare door Radlo-
Paris werden uitgezonden.
De waarheid zal wel een beetje anders zijn.
Het soort prestaties, waarmee men tegenwoor
dig eer inlegt, is bedenkelbk gezakt Het pu
bliek schijnt In zbn ontspanning steeds opper
vlakkiger en kinderachtiger te worden.
,Ai was dat het doel van uw komst?”
.Juist. Ik ben niet van plan enkele duizenden
Mark makelaarsprovisie te betalen. Ik koop, wat
®U aanstaat enik betaal contant Deskun
digen hebben indertijd dlt slot geschat op twee
honderdduizend Mark.”
Werner vroeg nu aan Mary Hallstein:
,4S er u iets van bekend, dat uw echtgenoot
Plannen had zbn bezittingen te verkoopen?”
•Neen. Maar als alles achter den rug is en ik
weer wat tot mezelf gekomen zal *Jn- dan ben
gaarne bereid het slot van de hand te doen."
„Waarom dan niet direct?" vroeg Köhler, die
biet zonder verbazing het gesprek tusschen den
®°mmlssaris en mevrouw Hallstein gevolgd had.
"Weer nam Edmund Wemer het woord:
yP moogt nu wel weten, wat hier op het slot
gebeurd is, vroeger of later zou u t toch ver
nemen.!'
-Maar wat is dat dan toch?”
-Rudolf Hallstein werd vermoord!”
«Ver... ver.... moord!”
Köhler deed ontzet 'n stap achterwaarts en
„Wat moet ik doen?"
„Om te beginnen, gaat u -direct naar Hall
stein. Neem 'n taxi. Onderzoek de kamer van
den vermoorde nog eens nauwkeurig. Mis
schien ontdekt u nog iets, dat mb ontgaan is.
Het lyk kunt u tn den loop van den voormid
dag laten vervoeren.”
„Goed.... zal gebeuren.”
Robbl had een eigenaardige gewoonte; nooit
ultte hb eenig vermoeden of gaf hb zbn inzicht
te kennen, als-hem daar niet uitdrukkehjk naar
gevraagd werd. Bovendien stond hb er op. geheel
naar eigen goeddunken te handelen, zonder zich
aan bevelen van zbn superieuren te storen.
„Het verloop van de gebeurtenissen hebt u
gelezen. Ziet u mogeiyk reeds 'n uitgangspunt?”
vroeg Werner.
„Neen.”*
„Niet?” vroeg Werner verwonderd.
Robbl schudde als antwoord slechts het hoofd.
.Maar ik heb niet minder dan drie wegen
ontdekt, volgens welke wb bb het onderzoek te
werk kunnen gaan, dat wil zeggen, drie zeer
duistere punten, welke allereerst opgehelderd
dienen te worden."
„Zoo! Zal ik die drie wegen opzoeken?"
.Het l|jkt me verstandig
,Dan zal t gebeuren.”
.Maar weet u dan wel, wat ik eigenlijk be-
bedoel?”
Toen haar
zijnen ontmoette, werd zb weer 'n
door haar geweldigen angst over-
Het was nog geen tien uur. toen Robbl reeds
per taxi op slot Hallstein arriveerde. Mevrouw
Hallstein bleek aanstonds bereid hem te ontvan
gen en vroeg, zoodra hb binnentrad:
„Is t u gelukt ’n spoor te vinden?”
.Neen.” antwoordde de detective. „Trouwens
ik begin pas."
.Maar ik dacht dat commissaris Wemer alles
al onderzocht had.”
.Dat gebeurde slechts oppervlakkig. Het is
nu mbn taak, het door hem samengesteld
schema te vervolledigen en uit te werken."
..Zal het Ibk vandaag al vervoerd worden?"
.Ja. Nog hedenmorgen." a
,Kan ik u soms ergens mee van dienst zijn?"
hb inderdaad op zeer spannende wbze voor de
radio wist voor te dfagen.
Amos Hendy heeft daarentegen carrière ge
maakt met het gekraai van een haan en vo-
gelgekWetterIn de imitatie van deze diergelui
den is hb werkelijk niet te overtreffen. Sinds
men hem ontdekt heeft, bezitten de Inwoners
van de millioenenstad aan den Hudson des mor
gens de grappige illusie, door een ochtendhaan
gewekt te worden. Prompt om half zeven in den
morgen begint de .haan van New York” te
kraaien en dat duurt ongeveer vbf minuten lang.
Daarop volgt dan een kwartier vogelgekwetter.
Idylllscher en romantischer kan de aanbrekende
dag, ook voor de farmers in het Westen en het
Zuiden van het land, nauwelbks zbn....
Hoe blyven nu deze lievelingen van de radio
steeds op de hoogte? Hoe komen zb te weten,
of het publiek nog steeds voor de volle honderd
procent met hun prestaties tevreden is? Daar
voor zorgt de post. Zoo heeft b.v. de National
Broadcasting Company alleen reeds in de af-
geloopen twaalf maanden ongeveer 5 millioen
brieven ontvangen, waaruit duldeiyk biykt, wel
ke stars op den goeden weg zyn en welke het
contact met het publiek verloren hebben. De
Columbia Broadcasting Company, een andere
enorme Amerikaansche radio-trust, ontving in
een maand tbds 445.000 brieven. Dat zbn- een
voudig recordcijfers, welke nqg duidelijker dan
geestdriftig de
Sovjet-documenten onweerlegbaar aange
toond, dat in het Rusland van Stalin ook
maar geen schbn van vakvereenigingsvrij-
heid bestaat. En dat het in dit opzicht nog
erger was dan in Duitschland en Italië,
tegen wier vrb heids vernietiging de christe
lijke vakvereeniglngen reeds in vroeger
jaren eveneens protesteerden. De heer Ser-
rarens had derhalve heel wat aanmerking
op de ter goedkeuring aan de Int. Arbeids-
conferentie overgelegde geloofsbrieven van
de arbeidersgedelegeerden uit Sovjet-Rus-
land, want redeneerde hb „die gede
legeerden hebben onvoorwaardelijk de be
velen na te kempen van de dictatuur, welke
in Sovjet-Rusland heerscht.”
Evenals indertijd Lltvinof tegen den ver
tegenwoordiger van den Zuid-Amerikaan-
schen Staat, die hem de internationale
ophitsing verweet, vloog „professor” Mar
kus overeind, verwees naar de schrifte-
Ibke repliek, waarin hb beweerd had, dat
de Russische vakvereeniging „volkomen vrb
is en een democratisch karakter draagt,”
en schreeuwde onbeschoft den heer Serra-
rens ca. toe, dat de christelijke vakveree-
nigingsleiders „volgens de formule der Je
zuïeten maar Ibken zbn In de handen hun
ner werkgevers.”
Het fatsoen der afgevaardigden ter con
ferentie deed een gesis van afkeuring hoo
ren, maar wat kon de voorzitter anders
doen dan zbn leedwezen uiten over de
ruwheid der Sovjet-woede? En de sociaal
democraten, die er wél als hanen bb waren
toen indertijd tegen de onvrijheid in Duitsch
land en Italië werd geprotesteerd, geloof
den het nu wel en stonden er glunder bb.
Het revolutionnaire bloed kruipt, waar het
niet gaan kan.
Ten slotte moet dit revolutionnaire bloed
zelf der» prijs van de' terreur'betalen. Dt>
--werkgever Staüfl betaalt de^
In rifh'slavenstaat met eeéfi
schraal loon en ten slotte krbgen ze den
kogel. Ze mogen niet zelfstandig denken
noch ook maar één daad stellen van een
vrben arbeider. Ze zbn Ibken in de
hand van hun werkgever!
al het overige bewijzen, hoe
Amerikaan voor de radio is.
Als populariteit een waarborg mag heeten
.voor iets goeds, mag men dus aannemen dat
er genieën optreden voor de Amerikaansche
microfoons.
hees in een vertrouweljjk gesprek had
deeid, bleek juist te zbn geweest. Hier was z'n
schatkamer. Hb stak s'n hand in de opening,
om daaruit twee linnen zakken met geld
dikke enveloppe met bankpapier te halen
en in z'n zak te laten glbden. Daarna zette hb
de tegels weer precies op hun plaats.
Ongestoord had hij z'n arbeid verricht; het
was nu zaak te maken dat hb weg kwam. Hb
''o':
i
Ah
z’n oogen zochten Mary Hallstein,
blik den
oogenblik
meesterd.
„Hb werd vanmiddag vermoord^ hier in z'n
eigen huls."
„Vanmiddag?"
En weer zochten Köhler’s oogen de tjonge
vrouw, als elschte hb van haar rekenschap. Wer
ner echter voegde aan z'n woorden toe:
,De moord geschiedde tusschen half vbf en
vbf UllA
,,’n Zeldzame samenloop!" mompelde Köhler,
doch niemand begreep de beteekens dezer woor
den.
Mary Hallstein hield t hoofd afgewend en
staarde ernstig voor zich heen.
„Wat bent u nu van plan?" vroeg Wemer.
„Een sterfhuis Is geen huls waar zaken ge
daan kunnen worden. Ik ga terug naar de stad.”
„U zult echter goed doen, met uw adres achter
te laten. Mevrouw Hallstein wil misschen later
met u wel in onderhandeling treden.”
Köhler keek den commissaris met *n ondeu
gend lachje aan, als wilde hb hiermee Je kennen
geven, dat hb diens bedoeling maar al te goed
doorzag.
,Jk logeer in Hotel Union."
„Nu moet ik ock gaan, mevrouw. Ik zal zorgen
dat voor morgen alles tbdig geregeld is. Het is
intusschen laat geworden."
Op den terugweg hield Werner zich in ge
dachten onafgebroken bezig met Wilhelm
Kohier. Wat 'n ondoorgrondelijk mensch! Was
hb *n oprecht, openhartig en eerlbk man? Of
neengedrongen en als verlaten, stond op
een hoek van twee nieuwe straten in de
achterbuurt van Marseille een klein win
keltje. Het was reeds lang na middernacht en
in de heele buurt was geen levend wezen te
zien, behalve één man. die. diep in s’n overjas
gedoken, in de schaduw der hulzen naderbb
sloop Genaderd vlak bb het winkeltje. ver
traagde hb z'n schreden en keek behoedzaam
om zich heen. Vlak voor de deur gekomen,
scheen hb zekerder van zbn zaak te zbn. Sinds
lang wist Pierre Vasseur wie de eigenaar van
dat winkeltje was. en waarom hb er zooveel be
lang In stelde.
Hb was van meenlng. dat inbrekers zich te
veel er op toelegden de groote woningen der er
kende rbken met hun bezo^c te vereeren, ter
wijl daar toch practlsch weinig te halen viel.
In die woningen toch bewaarde men zelden veel
geld en kostbare juweelen. Voor een en ander
waren de moderne banken veel veiliger. Daar
entegen. in die onaanzlenlbke zaakjes, door
eenvoudige menschen gedreven, kon men bbna
altbd een aardig kapitaaltje aan contanten
vinden. Dat soort lieden stelde weinig vertrou
wen In groote bankinstellingen en beschouwden
hun geld alleen veilig als ze het zelf onder hun
berusting hielden.
Al lang wist Pierre Vasseur. dat de eigenaar
van dlt winkeltje er warmpjes inzat, en reeds
eerder sou hb daar s'n slag geslagen L_
als hb door s’n diefstallen niet genoodzaakt
was geweest, zich gerulmen tyd aan het oog der
politie te onttrekken. Nauwkeurig had hb zich
eenlge weken lang van het doen en laten der
bewoners op de hoogte gesteld en uit verschil
lende inlichtingen was hem gebleken, dat de
familie lederen Donderdagavond uit ging. Het
was Donderdagavond en hb had gezien, dat
vier personen, man, vrouw en twee zoons, het
winkeltje verlieten. Ook wist hb. dat ze binnen
de eerste 2 i 3 uren niet zouden thuiskomen.
Zonder zich te overhaasten, kon hb dus z'n
werk doen.
Nog eens keelt Vasseur om zich heen, werkte
even met z’n looper en was in t winkeltje.
Eenlge oogenblikken hb doodstil staan;
daarna begaf hb zich langzaam naar de daar
achter gelegen kamer; onhoorbaar sloop hb er
heen, zóó gerulschloos, alsof een schaduw zich
voortbewoog. Nu moest hb de nauwe gang door,
die naar de opslagplaats der winkelwaren leid
de. Eindelbk had hb z’n doel bereikt. Met z'n
zaklantaarn bescheen hb den vloer en keek
met studie naar de plek, waar een 'bulten ge
bruik zbnde schoorsteen stond. Met z'n in hand
schoenen gestoken vingers betastte hb de te
gels van den muur. Toen hb er een aanraakte
die los zat. haalde hb verlicht adem. De ge
heime plaats was nog steeds in gebruik. Hb
lichtte den tegel er uit. en juist toen hb hem
voorzichtig op den grond wilde leggen,
kroop hem een gevoel, alsof hb niet meer al
leen was. Direct doofde hb het licht en drukte
zich tegen den wand. Maar hb zag of hoorde
niets.
Toch kon hb niet aan den Indruk ontkomen,
dat nog iemand anders met hem in het ver
trek adem haalde. Echter, hoe scherp hb ook
luisterde, geen enkel geluid drong tot hem door.
Hb wachtte een minuut of vbf en dacht toen,
dat het zuivere verbeelding van hem geweest
'was. Z'n zenuwen hadden hem parten gespeeld.
Er kon niemand zbn. Misschien was een stukje
behang gescheurd, of had een muis een wande
ling gemaakt.
Weer ontstak Vasseur z’n lantaarn en ging
voort de gemaakte opening te onderzoeken en
meer tegels te verwbderen. Toen de vierde te
gel er uit was, lichtte hb de gemaakte opening
bb. Een snel gesmoorde kreet van vreugde ont
snapte aan z'n lippen. Wat de oude Winkeher
haas in een vertrouwelbk gesprek had meege-
was hb 'n meer dan geraffineerde schurk? Zou
hb werkelijk in t boech verdwaald zbn? Wat
had die uitroep van mevrouw Hallstein te be-
teekenen? Wie had het dolkmes van Edith
Beu ths kamer genomen, terwijl zb daar sliep?
Laat in den nacht stapte Wemer in s'n bed
en op geen enkele dezer vragen had hb
bevredigend antwoord kunnen vinden.
keerde zich naar de deur en hield het schijnsel
van z'n lantaarn naar den grond gericht.
Eensklaps, alsof de bliksem voor z'n voeten
viel, deinsde hb terug. Het licht op den grond
scheen op een paar pantoffels en het onder
ste gedeelte van een broek. Onwillekeurig hief
hb de zaklantaarn op en zag een man staan,
die hem strak aankeek. Hb wist, dat de man
er den geheelen tijd geweest was en alles had
gezien. Hb voelde zich verloren. Gedurende
eenlge oogenblikken staarden ze elkander aan.
Toen gleed Vasseur’s rechterhand in z'n borst
zak. z'n zaklan
taarn ging uit en
een oogenblik
later was den
onverwachten
getuige van de
misdaad het eeu- a
wig zwbgen op
gelegd. Met een doffen slag viel de ongelukkige
op den grond, in z’n val "n stapel goederen
meesleepend. dat met veel geraas op den vloer
terecht kwam.
Pierre Vasseur scheen s’n zelfbeheerschlng
geheel kwbt te zbn. Het idee, dat hb bespied
was. had hem overstuur gemaakt Andermaal
ontstak hb z'n lantaarn en overzag den toe
stand onder den indruk van den moord dien
hb gepleegd had, wat hb zeker niet zou ge-
hebben, daan hebben, als z’n zenuwen hem niet over
meesterd hadden.
Daar hoorde hb eensklaps het geluld van
menschen aan de deur. Een oogenblik later
stonden ze in de kamer. Een fel licht scheen
in z’n oogen en twee mannen grepen hem vast
Ontzet keken ze naar het ontzielde lichaam op
den grond
„Waarom heb je dien stakker vermoord?"
schreeuwde een der mannen hem toe.
over z’n heele lichaam, antwoordde
wn Guatamala. in Zuid-Amerika, bestaat een
I stad Chichlcastenango, waar de in het ge-
A heele land beroemde Pater Rossbach, de
zielzorger van 40.000 Indianen, woont
De jonge Duitsche vllegenlerster. Elly Beln-
hom, die geheel alleen tairbke vluchten naar
alle werelddeelen deed en ook Zuld-Amerika
bezocht, vertelt in de Umschau over deze
Christen- Indianen
Door het onvermoeide liefdewerk van Pater
Rossbach hebben de Indianen een persoonlijke
innige verhouding tot het Christendom verkre
gen, waardoor zb ook den Zondag vieren erf
heiligen. Afstammelingen zbn zb van het oude
volk der Maya’s, dat reeds duizenden jaren vóór
de Christelbke Jaartelling een cultuur bezat,
waarvan de overblyfselen nog de bewondering
wekken. Deze cultuur is verloren gegaan en de
thans levende bevolking is hoogst primitief.
Evenals alle primitieve volken zbn ook deze
Indianen bygeloovlg en aanbaden heldensche
afgodsbeelden. Door den voorzichtigen arbeid
van Pater Rossbach is het .Ohrlsteiyk geloof
echter geleidelbk in hun zielen gedrongen en
thans bezit itb,.^et yqlle, vertrouwen van een
40 000 menschen. Zondags trekken duizenden
naar de kerk. Met de wbsheld en goedheid van
eet) ervaren man. met de mildheid van iemand
die veel begrijpt en veel vergeeft zoo vertelt
Elly Beinhom drukt de wereldwijze Pater
wel eens een oog dicht, wanneer nu en dan een
schaapje van zbn kudde voor het betreden van
het Godshuis op een steenen altaar terzijde van
de kerktrappen nog even een offer aan de oude
indiaansche góden brengt, voordat de knie vol
deemoed voor het Kruis van Christus wordt
gebogen. Maar Juist de Zondag toont, zoo gaat
de schrijfster voort, hoezeer deze menschen reeds
voor het Christel Uk geloof gewonnen zbn. De
kerk is overvol gevuld met een aandachtige me
nigte. Van heinde en verre komen zb. te voet,
op hun ezeltjes of tweewielige karren om hun
nieuwen God te dienen.
Wemer zat den volgenden ochtend
al vroeg op zbn kantoor. Hb moest nog 'n uit
voerig proces-verbaal opmaken van zbn onder
zoekingen op Hallstein en dan nog de noodige
schikkingen voor vandaag treffen.
Tegen aeht uur trad "n klein, nietig kereltje
onaangediend, binnen. Z'n onooglbk voorkomen
viel nog sterker op, dan z'n' veel te wijde en
slordige kleeren.
„Je komt als geroepen, Robbl." begroette
Wemer hem. „Ik heb 'n interessant geval op te
knappen voor je.”
Het onooglük. nietige kereltje, die best voor
'n bedelaar had kunnen doorgaan, was de bé
kende detective Robbl. Edmund Wemer had er
zich nooit over beklaagd, dat Robbl In zbn sectie
Ingedeeld was geworden. Hb had in 't vak z'n
sporen reeds verdiend en de commissaris aar
zelde dan ook geen oogenblik om hem „1 geval
Hallstein" toe te vertrouwen.
„Wat is er aan de hand?” vroeg Robbl met
een krakende stem.
„Lees meer eens even dlt proces-verbaal door."
Robbl ging zitten en begon te lezen, zonder
verder ook maar één waag te stellen.
„Is dat alles?” vroeg hb toen.
die geen aannemelijke verklaring wist te geven
omtrent het eigenaardige gedrag van haar echt
genoot bb zbn leven en die bb t zien van den
onbekende, blikbaar ten zeerste ontsteld,
.Emillo" riep. Wilhelm Köhler, die meer dan
twee uren verdwaald ronddoolde in het boech.
.Zoo is X Wat denkt u eigenlbk van den
brief?”
•Dat
heeft."
■Dat
Hallstein. Maar waarom noemde hb zbn
niet?”
„Omdat hb dan ondervraagd zou zijn en
tegelijk met zbn vband, ook zich zelf verraden
zou hebben."
.Dat begrbp ik niet.”
„Ik wil er mee zeggen, dat Rudolf Hallstein
al den tyd. dat hb zich onzichtbaar maakte
niet op Hallstein vertoefde en dat zbn vrouw
hem bb zbn geheimzinnig verdwijnen behulp
zaam was
„U meent dus. dat Rudolf Hallstein zbn
woning op regelmatige tbden verliet?”
„Vast en zeker.”
.Maar waarom dan zoo geheimzinnig?”
„Dat weet ik nu nog niet.”
„Wat denkt u Je doen?”
,Jk wil beginnen met na te gaan, hoe de dolk
van Edith Beuth 's kamer is verdwenen. Dan zal
Ik onderzoeken of t mogelbk is, in de bosschen
rond Hallstein twee uren rond te dwalen, zon
der het slot te vlnden Verder zal Ik trachten te
achterhalen, welk dubbel-leven Rudolf Hallstein
geleld heeft, het verleden van Mary Hallstein
Tl r et onbeschaamdheid moet de Sovjet
1^/1 den slag zien te winnen. In Neder-
land gelukt dit slecht. Dit land
heeft sterke Katholieke en Protestantsche
organisaties en een slagvaardige anti
communistische pers. De vliegers met leu
gens in den staart gaan hier niet op. Nog
pas heeft het Volksdagblad de doorge
winterde Tribune een paar citaten uit
de moraalleer van Lenin valsch durven
noemen, maar sedert we titel, boek en blad
zij aangaven zwijgt dat Russische blad
zelfs in het Hollandsch.
De commissionnairs van de Sovjet, die niet
dan na het volgen van een der beruchte
cursussen voor revolutionnaire vorming in
dienst plegen te worden gesteld, moeten
het evengoed bij propagandisten als
plomaten hebben van de brutaliteit.
Dat herinnert men zich van Lltvinof, die
in Genève de onschuld der verhouding van
zijn regeering tot den internationalen cel-
lenbouw van de Komintern zoo geraffi
neerd verdedigde. I
ThaBs hééft in datzelfde Gehève de Rhs- poDtiekd groöt-
sisefiè Arbeldersgedèlégeerde .professor” volgelingen -Th
Markus den grooten mond van de bier
kade opgezet tegen onzen Katholieken Ser-
rarens, die hem leelijk in de klem had.
Deze had namelijk met zelfs door de oude
Tribune niet valsch te liegen citaten uit
nu zbn de 1
hun de loef
de aether-kampioenen, en ook hun gages, wor
den steeds grooter.
Volgens officleele statistieken, die dezer dagen
door de regeering van de Vereenlgde Staten ge
publiceerd werden, bezitten 34.5 millioen Ame
rikaansche families een eigen radiotoestel.
Neemt men aan, dat Iedere familie uit ongeveer
4 personen bestaat, dan komt men tot het
enorme aantal van 100 millioen luisteraars op
een totale bevolking van 130 millioen zielen.
Maar niet slechts In huls speelt de radio
een groote rol. In Amerika is het n.1. meer en
meer mode geworden, ook den auto van een
riadlotoestel te laten voorzien Zoo weet het
radlo-tbdschrlft .Radio Retailing" mede te
deelen, dat er In het afgeloopen jaar 3.5 mll-
Uoen radlo-toestellen voor auto's zbn verkocht.
De Yankees kunnen klaarblUkeljjk zonder luid
spreker niet meer leven. Want nergens zoozeer
als bb hen bestaat de onaangename gewoonte,
het toestel den geheelen dag, zonder eenlge
panze, In werking te laten.
Het is onder deze omstandigheden geen won
der, dat, terwbl de populariteit van de filmstars
zoo langzamerhand ietwat taant, de lievelingen
van de Amerikaansche radio meer en meer in
aanzien stbgen. De radiostars ontvangen op het
oogenblik In de Vereenlgde Staten reeds salaris
sen. waarvan de fllmspelers In Hollywood nau
welbks durven droomen. De verschillende om-
roepmaatschappben leveren een waren strbd
om hen. Om zich van hen te verzekeren, enga
geert men hen voor vele weken en zelfs maan
den. Jack Benny, een van de meest geliefde
Amerikaansche radio-kunstenaars, heeft zelfs
een contract voor den tyd van drie jaren ge
kregen, met een salaris van niet minder dan
1 millioen dollar per Jaar. Ook Eddie Cantor
kreeg een contract voor eenlge jaren.
Deze radiostars verdienen dus In de Vereenlg
de Staten heel aardige sommetjes. Intusschen
moet hierby opgemerkt worden, dat zb hun
geld werkelbk niet gemakkelbk verdienen, want
niet alleen moeten zb op elk oogenblik van den
dag voor repetities ter beschikking staan, maar
bovendien hangt het gevaar van een vermln-
derende populariteit voortdurend Ms een zwaard
van Damocles boven hun hoofd. Dat wil zeggen,
zb moeten er zich steeds het hoofd over bre
ken, hoe zb weer iets nieuws, lets origineels
kunnen brengen.
Deze jacht naar originaliteit Is voor de Ame
rikaansche radio zeer typisch. Wie Iets nieuws
weet te brengen, is een .gemaakt” man. Om-
1 1 |kW. wèriKRg' nte
geeiTéesrièM -makMb, w«jl da goed»
Bevend
Vasseur:
.Ik... ik i
hebben verraden.”
roemd worden. Philips Lord speelde dlt b.v
klaar met zbn gangstersgeschledenissen, welke
Van 24 Juli tot 2 Augustus zal te Parijs het
Congres plaats hebben van de Pax Romana (de
