den dag
<Ket<wtfaal
I
De avonturen van Stan
Pol
en
I
qü* w
N
Af getreden kansel-
redenaar
1
ee*u/
T
getwüfeld mr. Joseph Lyons, de katholieke
premier van Australië. Deze zeer verdienstelüke
en populaire ambtenaar verdient den eeretitel
van katholiek Inderdaad ten volle. Dit blükt
reeds uit de daadwerkelüke belangstelling
welke hü in Engeland aan den dag legde voor
alle uitingen van katholiek leven aldaar. En
ook zün vrouw, mrs. Enid Lyons, heeft getoond
dat de faam van haar vruchtbare activiteit
voor de goede zaak alleszins verdiend Is.
KW 1
h
HETRAADSEL VAN
DEN
AZEPOOT
4
I
‘3
VRIJDAG 25 JUNI 1937
i
i*
Erika Mann dirigeert
Perugia di Veroli
Australië*» eerste
V
minister
Onkruidvernietiging
Literatuur als handels-
object
w-
1
I
.DOOR THEO BLANKENSEE
f
Een zwaardere plicht te
vervullen
Zegel voor de Heilig
domsvaart
leumarische pijnen,
Ml write* van aan band,
een voet at aan oo*.
I
I h
De zegel, voor de Heiligdomsvaart te
Maastricht gegraveerd door Hubert
Levigne
A T I 17 A RAMMÉ’Q 015 blad zlJn ta«eTO1®e d« veraekenngsvoorwaarden tegen 17 *7^0 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 bü een ongeval met p*
AAI al «r* ZXDV/1 X 1 V JCj O «lEevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen MV« verlies van beide armen, belde beenen ot belde oogen VV«“ doodelljken afloop fcdWVa
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Geen pijn behoeft U meer te hinderen, als Ge er maar
steeds aan denkt dat er tegenwoordig "AKKERTJES"
zijn. Zorg steeds een doosje in huis te hebben. Ze
kosten slechts 52 cent per 12 stuks en kunnen vannacht
nog van pas komen bij Hoofdpiin, Kiespijn, Zenuw*
pijn, Spierpijn, Vrouwenpijn, -Rneumatische pijnen,
Donna Maria
Een zegel van Hubert Levigne
üün
■o
van
4
om
I
1
mgr. Lee. blsschop
maat-
het
dat
In
Pol was nog een beetje suf van den slaap en hij dacht er niet
Jan werd bleek van schrik. „O, Pol, riep hü verwijtend en in
aan dat hü zich in Jans lessenaar weer zichtbaar had gemaakt.
zijn angst nam hü het mannetje op en zette hem weer bjj den
Tot Jan's grooten schrik zag hij daar den kabouter op zijn les-
moest zeggen. Hoe kon hü dat ook? Het hullen stond hem nader
senaar plaats nemen. Niet alleen Jan zag het, ook enkele jon-
dan het lachen. Die Pol ook, hoe kon hjj zoo dom zün.
gens ende meester.
zou de arme jongen zich daar uit moeten redden.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
ii
de meenlng van den officier van
I
SHckK uervolgdJé
Nsdsrlondadl
Frodvcf
lessenaar, waar Pol zich ijlings onzichtbaar maakte en verder
op den grond liet zakken. Hij maakte zich veel verwijten. Hoe
gelen getroffen?"
„Stohr staat op poet voor hotel „Union" en
nadat ik ’n telegram naar Londen verzonden
heb, zal ik .Continental'' voor mijn rekvwilne
dossier
inlich-
in
discipline
„Uitstekend. Als er wat bijzonders is, dan hoor
ik X wel."
..Natuurlijk."
Robbl verliet het bureau en spoedde zich naar
het telegraafkantoor.
j-lli.
1
maar
ik
Daar kwam meester al aangestapt. „Wat had Je daar, Jan,
een pop?” vroeg hjj. Jan kreeg een kleur en wist niet wat hü
ot de meest eminente gasten uit de Do
minions. die Engeland in de afgeloopen
feestweken hebben bezocht, behoort on-
de
-[-"X voltooiing Van een katholieke UM-
j vendtatt zal al uw inapannh^
eischen. maar bet la Mün vurige
en innige wenach^dat gij dit groote werk,
van aoo’n verstrekkend belang voor uw
land en uw geloof, tot een goed einde zult
Paus Pina XI op de audiëntie M) de
heiligverklaring van Petrus Oanlstaa,
30 Met 1925.
veel menschen trokken als de Metro in de spits
uren.
Kanunnik Chevrot is in 1879 uit een Partf-
sche familie geboren. Na zijn studiën aan het
seminarie van Saint Sulpice, werd hij achter
eenvolgens kapelaan te Mouceau en Eylan. Sinds
1930 is hij pastoor van de Sint Franclscus Xave-
rius-kerk, waarbij hij heel zijn persoonlijkheid
wegschenkt aan zijn parochiewerk. Men hoopt
in hem den predikant gevonden te hebben die
Pater Pinard de la Boullaye waardig Iran ver
vangen.
onthullingen
doen en dat
waarschijnlijk
„Welk doel zou Hallstein toch met die reizen
gehad hebben?"
.Misdaden! Waarschijnlijk diefstal."
„Zou Mary Hallstein dat ook weten?"
„Ik vermoed t niet Hjj zal haar wel nooit
volledig ingelicht hebben.”
„Hebt u nog bepaalde plannen?"
,.Ik zal eerst informeeren, of omstreeks einde
Mei of begin Juni in Londen 'n misdaad ge
pleegd werd, die vermoedelijk op rekening van
enkele buitenlanders geschreven moet worden."
„Hoe staat het met nummer drie?"
„Wilhelm Köhler?"
.Juist.”
.Langhalm deelde mjj mede, dat hjj hert op
den viersprong verlaten had. Van daaruit is 1
nog ongeveer tien minuten naar Hallstein. Lang-
halm heeft hem den weg duidelijk uitgeduid.
Ik bén 'dien weg zelf gegaan en verdwalen is
uitgesloten. Van alle kanten zijn de daken van
het slot reeds op fllnken afstand te zien."
„We dienen hem dus in X oog te houden!”
„X Lijkt me wel wenschelijk.”
„Er zjjn dus drie verdachte personen. Maar
één van hen kan toch slechts de moordenaar
zijn. Welk spoor zou nu X juiste zijn?"
„We dienen aan alle drie evenveel aandacht
te besteden. Het is niet uitgesloten dat ze alle
maal of minstens twee, zich later véreenlgen."
..Dat Is zeer goed mpgelljk. Heb je al maatre-
De pers wijdde aan het geval Hallstein uit
voerige beschouwingen en nu de politie nog geen
nadere bijzonderheden kon geven, begonnen
sommige bladen reeds in bedekte termen toe
spelingen te maken op de geringe activiteit en
bekwaamheid van de politie en justitie. Beide
lichamen spanden zich nu tot het uiterste in.
Doch Werner kreeg niet lang gelegenheid om
al z'n aandacht aan deze onopgehelderde mis
daad te besteden. Nauwelijks had hjj het be
trokken dossier weer ter hand genomen of er
werd op de deur geklopt.
„Binnen." riep hjj barsch.
Een elegant gekleed heer stapte binnen, "n
groote, slanke gestalte. Zjjn geheele uiterlijk ver
ried den Engelschman.
Werner vroeg, waarmede hü hem van dienst
kon zijn.
„Mijn naam is Harvey. Ik ben detective van
beroep en zoojuist uit Londen aangekomen."
Met «deze woorden reikte hij den commissaris
•n groot vel papier over, om zich te legitimeeren.
Werner zag dit vluchtig door. Plots dacht hjj
aan z'n onderhoud met Robbl van daareven.
Het was zeer wel mogelijk, dat deae detective
voor dezelfde aangelegenheid naar hier geko
men was, als waarover Robbl nu naar Londen
telsgrapiy—d—
,Jk zou graag eerst den uitslag van de lijk
schouwing vernemen."
„Niets bijzonders. De dood trad in tusschen
half vijf en vijf uur. Dat is alles.”
„Wat is
instructie?”
„Hij heeft heelemaal nog geen opinie."
„En wij moeten binnen vier en twintig uur
den moordenaar voor X gerecht sleepen?"
.Zoo gaat X altijd. Maar wat ben je te weten
gekomen?"
„Ik heb gezocht in drie richtingen, zooals u
aangegeven had."
„En?”
„Het Is me nog steeds niet duidelijk, hoe de
dolk uit Edith Beuth’s kamer verdwenen is. Wel
vond Ik op haar kamer een knoop, die iemand
daar blQkbaar verloren heeft, hij is althans niet
afkomstig van Rudolf Hallstein en ook niet van
de beide bedienden. Nu is X enkel nog maar
mogelijk dat u hem daar kwijt geraakt bent of....
de moordenaar.”
■Zulke knoopen heb ik niet."
aan
ene.
Een dergelijke Instelling vindt men ook In
Amerika, waar de romanschrijver Edgar Rice
Borrough een „Tarzan N.V.’’ stichtte, om uit de
door hem gevonden oerwoudfiguur „Tarzan”
zooveel mogelijk geld te slaan. Borrough schreef
in 1913 zjjn roman „Tarzan onder de Apen
het boekwerk bereikte een oplage van bijna
drie millloen en verscheen in niet minder dan
tjvee en twintig talen. De „Tarzan N.V.” ver
koopt de werken eveneens aan theaters, film-
ondememlngen, enz.
riep Werner verheugd uit. .Maar ik zie nog
steeds niet In, wat dit met den eigenlijken
moord uitstaande heeft."
„Dat ligt toch nogal voor de hand. Vlak voor
z'n verdwijnen verzond Rudolff Hallstein steeds
brieven, ongetwijfeld om een tweeden persoon
te waarschuwen. Het is voor ons van het grootste
gewicht, om te achterhalen, wie dat geweest
kan zijn. En In vereenlglng met dien onbe
kende leidde hij een leventje, dat in geen geval
het daglicht mocht zien. Dit zal wel het geheim
zijn, waarvan hjj In zjjn brief sprak. Daarmede
is tevens verklaard, waarom hjj zijn waar
schuwing anoniem Inzond. Anders had hij
meteen z'n eigen doen en latep-verraden. hetgeen
hjj zoo zorgzaam zocht te. verbergen. Hallstein
vreesde zijn bondgenoot."
,Dus eindelijk het juiste spoor.”
..Het schijnt van wel. Maar wie weet, hoever
we nog van de oplossing verwijderd zijn. En
wie is die bondgenoot? De brieven droegen steeds
Canada de katholieken ongeveer een half mll-
lioen sterker In getal zijn dan Anglicanen en
Presbyterianen, als men deae tezamen neemt,
en dat in de Unie van Zuld-Afrika de Holland-
sche Bijbel een veel belangrüker rol speelt dan
het Angllcaansche Prayer Book, en ook dat
honderden millioenen in Britsch Indië tot geen
enkele Christelijke gezindte behooren.
Mr. Lyons vatte deze uitlating van den vroo-
Hjken kant op. HU antwoordde slechts dat het
Prayer Book waarlUk niet zün godsdienstig
handboek genoemd mag worden!
ew York was opgeschrikt door een bru-
talen effecten-diefstal tot een bedrag
van meer dan vier millloen dollar. De
geheele detectlve-dlenst werd In werking ge
steld om dit ongelooflijk brutale geval op te
helderen; elke poging bleef echter zonder eenlg
resultaat.
Op een morgen werd detective Berry, de chef
van den staf, opgebeld. HU nam den hoorn van
den haak; een oproep uit Florence. Eenlge
oogenblikken later hoorde de chef een vrouwe-
lUke stem door het apparaat: „Kan Ik spreken
met inspecteur Berry, den chef van den ge
heimen dienst?”
Inspecteur Berry antwoordde; „Daar spreekt
u mee, dame."
De stem zelde daarop: „Iemand, die bereid is
u in te lichten, vraagt, of u.de bandieten wilt
arrestceren, die te New York eenlge millioenen
aan effecten gestolen hebben."
Berry zat een moment sprakeloos. Een detec
tive is veel gewend, doch een dergelUke vraag
vanuit Florence gesteld, kan niet zonder meer
als dwaasheid betiteld worden. Toen hü wilde
antwoorden, bleek de verbinding verbroken. Na
vraag bracht geen resultaat en Berry schreef
het gebeurde daarop zonder meer af.
Den volgenden dag echter werd een nieuwe
verbinding met Florence doorgegeven. Dezelfde
vrouwenstem sprak tot inspecteur Berry.
„Interesseert u de affaire van de gestolen ef
fecten, waarover ik u gisteren sprak?”
,Met wie spreek Ik?” was thans Berry's eer
ste vraag.
.Met Donna Maria Perugia dl Veroli. Ik woon
thans te Florence, maar Ik bezit ook een huls
te New York. U kunt zich met de firma Tack-
leson and Cy op Broadway hierover In verbin
ding stellen."
Inspecteur Berry verzocht de dame een
oogenbllk te wachten en pleegde overleg met
detective Chaco. Daarop begon hü weder het
gesprek
„Zoudt U bereid zün hierheen te komen voor
een nauwkeurig onderzoek en de noodige be
sprekingen? Ik kan u met de meeste beslistheid
absolute geheimhouding garandeeren en tevens
een onopvallende bescherming, waardoor u niets
kan overkomen of bedreigen.”
.Ja," antwoordde de stem. ,Jk wil voor deze
zaak overkomen. Intusschen kunt u te Londen
twee leden der bende laten arresteeren, die een
aantal dezer effecten aan de Bank of England
over twee dagen zullen aanbieden. Deze men
schen noemen zich Thomas Burkley en David
Rose."
„Wü zün U uiterst dankbaar en zullen zeer
zeker de noodige maatregelen nemen," dankte
Berry en daarmede was het geheimzinnig ge
sprek met Florence geëindigd.
De geheime dienst was verrast over deze zon
derlinge gebeurtenis, doch de politie te Londen
werd onmlddelluk van de gegevens in kennis
gesteld en als Inderdaad op den genoemden dag
de twee misdadigers konden worden gearresteerd,
werd de nieuwe wending In deze duistere af
faire van het grootste belang. De komst van
Donna Maria Perugia dl Veroli werd dan ook
met de hoopvolste verwachtingen tegemoet ge
zien en uiterst serieus voorbereid.
Twee weken later arriveerde Donna Maria
te New York en betrok onmlddellljk haar wo
ning. die zU daar bezat Inspecteur Berry en
detective Chaco brachten haar op discrete wijze
bezoek
Donna Maria weigerde elke aanbieding van
vergoeding harer koeten. Berry was er derhalve
van overtuigd, dat de Italiaansche adellijke
dame niet alleen over een groot vermogen
moest kunnen beschikken, hij begreep, dat er
andere beweegredenen moesten zijn, welke juist
deze dune er toe
gebracht hadden
komen om over 5
een bende bandie-
ten onthullingen
te doen en dat
er waarschijnlijk
een wereld van leed schuilen moest achter het
feit, dat deze vrouw met een dergelljke bende
bekend was.
Zoo voorzichtig mogelljk trachtte Berry In die
richting Iets te weten te komen. Donna Maria
weigerde te spreken. Ze zelde alleen:
„Inspecteur Berry, komt u morgen tegen 2 uur
bij mij. Wanneer u dan In het bezit bent van
een volkomen volmacht voor alles wat deze
zaak betreft, zal Ik u alle gewenschte gegevens
volledig en schiiftelljk ter hand stellen.”
Natuurlijk nam de geheime dienst gaarne ge
noegen met deze voorwaarde en den volgenden
dag verscheen Inspected^ Berry, voorzien van
een offlcleele volmacht. Donna Maria ontving
Berry in haar salon
„Inspecteur Berry,” zelde zij, „U begrijpt, dat
er een bijzondere reden is, waarom Ik hierheen
gekomen ben om een bende misdadigers aan u
uit te leveren. Ik had u Immers schrlftelljk
dezelfde Inlichtingen kunnen geven.”
.Mevrouw, wij kunnen ons niet voorstellen,
wat u in aanraking heeft gebracht met dezen
diefstal. Wjj vragen u daar echter niet naar.
Zegt u mU. wat uw voorwaarden zijn. Hier zijn
mUn volmachten.”
„Wanneer Ik u de bende uitlever en de effec
ten alle terugbeaorg, is u dan bereid slechts
één van hen vrij te laten en onder mijn hoede
te laten?”
Inspecteur Berry begreep. HU deed de toe
zegging. Donna Maria stelde hem een
ter hand, waarin de meest volledige
tingen stonden.
De geheime dienst nam ultgebrelde
regelen, meer dan twintig detectives en ruim
tweehonderd agenten werden gerequlreerd voor
een overval.
In een der voornaamste hotels werden zeven
bendeleden volkomen verrast. Slechts één van
hen ontbrak op het appél. De politie was juist
nog op tijd geweest; de bende stond op het
punt voorloopig uit elkaar te gaan. ZU hadden
Inlichtingen gekregen over de komst van Donna
Maria en zU vreesden moeilUkheden.
Na een uitgebreid verhoor werd de verblijf
plaats van het laatste bendelid bekend gegeven.
Inspecteur Berry begaf zich onmlddelluk daar
heen.
Toen hjj de slaapkamer van Ouiseppe Peru
gia dl Veroli binnentrad, vond hij dezen ver
moord op den grond liggen. De wraak der ben
de had hem getroffen vóór de politie had kun
nen IngrUpen.
Donna Maria Perugia dl Veroli was ontroost
baar. Haar zoon had ze opgeëischt voor zich,
In ruil voor de aanhouding der geheele bende.
Het plan van een moeder, haar kind te redden
uit de handen der misdaad, had niet mogen
slagen.
Inspecteur Berry, die haar de mededeeling
bracht, vernam thans al dit moederleed. Oui
seppe was ondoordacht tusschen deze gevaar
lijke vrienden gekomen, steeds meer was de
strik om hem toegehaald. In Ouiseppe bezaten
zU iemand van naam en invloed, een Perugia di
Veroli stond buiten elke verdenking. Toen Donna
Maria alle moeite deed haar kind terug te win
nen en toen, onder haar Invloed, Ouiseppe einde-
luk den moed vond om zyn vrienden den rug te
keeren, werd hem dit onder bedreiging van
schande, verraad en gevangenis onmogelUk ge
maakt. Doch Donna Maria had langzaam alle
gegevens verzameld over de bende en haar ge
heimen en zij beraamde een plan om haar zoon
te redden. ZU was van meenlng, dat, wanneer
de bende In haar geheel werd gearresteerd, en
ha«r zoon aan haar uitgeleverd, hU vrU sou
zUn. niemand hem m«r zou kunnen bedreigen,
rust zou vinden en een moeder een verloren
zoon zou hebben teruggevonden.
Oebroken door smart keerde Donna Maria
Perugia dl Veroli naar haar wonderschoon»
Florence terug; haar reis was vergeefsch geweest,
ZU had haar kind voor verdere misdaden kun
nen behoeden, doch niet hem met zich mee
terug kunnen nemen naar den huiselUken kring.
«Nadruk verboden)
ITT11 hebben reeds gemeld, dat Züne
Vy Eminentie Kardinaal Verdier aan Pa-
ter Plnard de la Boullaye toestemming
verleend heeft om zich terug te trekken als kan
selredenaar van de Notre Dame.
De talrUke vrienden en bewonderaars van den
voortreffelUken predikant, zjj, ‘die zUn woord
lederen Zondag beluisterden, hetzU In de No
tre Dame zelf. hetzU via de radio, hebben ver
wonderd gestaan over dit vroegtUdlg heengaan.
Het succes van Père Plnard de la Boullaye
nam Inderdaad nog steeds toe. Hetgeen de toe
hoorders wel het meeste trof, was zUn voortdu
rende oprechtheid, gepaard gaande aan een on-
vergelUkelyk helderen en strengen betoog
trant, zelfs tegenover de neteligste vraagstuk-
ken. En dan zUn stem, die stem, die een eigen-
aardigen gloed scheen te ontleenen agn de
kunst der uiteenzetting. Men moet Pater Pl
nard de la Boullaye gehoord hebben hoe hü,
in dat eigenaardige dialect den naam van Je
zus aanriep. Dat was zoo Iets, als wanneer
men een bron ontdekt aan het einde van een
afmattenden tocht In de woestUn.
Dan kwam naar voren alle Ingehouden
hartstocht, de algeheele toewyding aan de zaak
van den Meester, de liefde tot de zielen. WU
hebben onze bewondering en verbazing vertolkt
tegenover pater Plnard de la Boullaye, die zoo
welwillend was om ons te woord te staan, al
dus schrUft onze berichtgever.
,Jk had mUn ontslagname toch reeds laten
doorschemeren tUdens mün laatste conferenties
te Troyes, Clermont, Ferrand en Lyon, toen ik
zelde hoezeer Ik Pater Ravlgnan begreep, die
ook juist na negen jaar gevraagd had om uit
zün functie ontheven te .worden. Toen ik op
Paasch-Maandag dezelfde” gunst gevraagd had,
verwachtte Ik van den eenen dag In den ande
ren dat ZUne Eminentie me zUn definitieve
toestemming zou doen toekomen.
Wordt uwe gezondheid zwakker?
Geenszins, maar leder leven is kort. Waar-
schUnlUk zal ik nog slechts enkele jaren kun
nen besteden aan een Intensieven arbeid. Ik
denk er In X geheel niet aan om te gaan rus
ten, maar juist om weer verschillende werk
zaamheden onderhanden te nemen, die ik voor
altUd vaarwel zou moeten zeggen als Ik door
ging met de vastenpredicaties in de Notre Dame.
Om aan het verlangen van Kardinaal Dubois
en Kardinaal Verdier gehoor te geven, heb ik
destUds mUn studie over godsdienstgeschiede
nis onderbroken. Ik was toen trouwens wel blU
op andere wUze mUn hulde te kunnen brengen
aan den GoddelUken Meester, en rechtstreeks
te kunnen werken om Hem te doen kennen en
liefhebben. Maar Indien de onderzoekingen die
Ik ondernomen heb niet zooveel perspectief bie
den, dan zUn ze toch, naar ik meen, zoo niet
noodzakelUk. dan toch zeer zeker nuttig. Zou
Ik ze na zoo’n lange en kostbare voorbereiding
definitief vaarwel mogen zeggen, terwUl ande
re redenaars den preekstoel van Notre Dame
op roemvolle wUze kunnen beklimmen?
Maar de aangeknoopte relaties.... De be
tuigingen van spUt, die gU achterlaat?
Geloof me, niet zonder verdriet in
hart verlaat ik een gehoor dat mU toebehoord
heeft door zUn groot begrUpen en zün warme
genegenheid. En nu denk ik niet alleen aan
mün zichtbare toehoorders van Parijs. Ik zal
trouwens de zielen, die zich aan mü toever
trouwd hebben, niet verweesd achterlaten. Wat
de persoonlüke voldoeningen betreft, die moe
ten wüken als ernstiger belangen op het spel
staan.
Die van de Katholieke wetenschap?
Ja, zou ik denken.
Mogen we zoo onbescheiden zün u eenlge
büzonderheden te vragen?
Ik ben niet zeker genoeg van mün suc
ces om u de details van mün plannen kenbaar
te maken. Men moet een boek noch verkoopen
noch ophemelen, voordat men het geschreven
heeft. Als Ik het tot een goed einde breng, dan
zal men later begrUpen dat ik al mün krach
ten daarvoor noodig had. Als Ik schipbreuk lüd.
dan zal God rekening houden met mün bedoe
lingen.
Dus u gaat den kansel definitief vaarwel
zeggen?
Neen, niet voor alle predikaties. Het is
een te levendige troost om van tüd tot tüd over
Jezus te spreken. Maar het Is een definitief
vaarwel aan den preekstoel van de Notre Da
me. De kardinaal had gedacht aan een „pau
ze" van enkele jaren. Maar hoeveel jaren zal ik
noodig hebben? Een metselaar, een architect
kunnen zich verplichten om een werk af te ma
ken In een bepaalden tüdEen romanschrü-
ver kan dat desnoods ook nog. Maar als het
gaat om wetenschappelük werk, dan Is dat iets
anders. Als u mü een plezier wilt doen, zeg dan
ronduit dat ik een gehoor en een taak achter
laat, die mü zeer dierbaar zün. Doch ik ga. om
dat Ik meen dat ik een zwaarderen plicht te
vervullen heb. Duizenden zielen heb ik niet
alleen gelaten gedurende die negen jaren, mag
Ik gerust zeggen. Meent u dan dat Ik ze ge-
makkelük zal kunnen vergeten? De gedachte
slechts dat Ik hun op een andere manier nut
tig kan zün, zal mün moeilyk pogen schra
gen. Door het -gebed blüf ik met hen vereenlgd.
Tot opvolger van Père Plnard de la Boullaye
Is aangewezen Kanunnik Chevrot, wiens predi
katies in de Sint Franclscus Xaveriuskerk even-
In verband met het gezegde deelen wü hier
enkele büzonderheden mede over een bezoek,
dat door mr. Lyons en zün vrouw werd ge
bracht aan het College der Christelüke broe
ders te Bath. De premier hield daarbü naar
de Universe meedeelde een redevoering
waarin hü vermeldde, dat zoowel hü als mrs.
Lyons zich büzonder interesseerden voor de op-
voedlrfg. omdat zü beiden eens les gaven aan
een lagere school in Tasmania. Zün optreden
in de politiek bracht aan beiden een anderen
werkkring.
Züne Excellentie mgr. Lee. blsschop van
Clifton, zeide in zün toespraak bij gelegenheid
van dit bezoek: „mr. Lyons en zün gezin zün
ware en goede katholieken. Katholieken spelen
een belangrüke rol bü den groei, de ontwikke
ling en den voorspoed van het Brltsche Rük,
en zullen dit blüven doen. En wat betreft Dame
Enid: U ziet hoe jong en flink haar voorkomen
is; zü is de moeder van twaalf kinderen, waar
van er elf in leven zün en van 21 tot 3 jaar
oud zün. Daarom zeg ik u, dames en andere
hoorders, volgt Australië na!"
Mr. Lyons zal zich overigens wel thuis ge
voeld hebben temidden van de leerlingen der
Broedersschool te Bath, waarover de Overste
verklaarde, dat büna alle leerlingen dagelüks
tot de H. Tafel naderden. En verder: „Wü heb
ben hier geen goedzakkige verzameling van
broeikasplanten, maar een troepje jongelui met
spirit, die op de rugby-velden kunnen toonen
wat aanpakken Is, die hard werken in hun
klas en toch vatbaar zün voor de
der school.”
Enkele dagen later was mr. Lyons aanwezig
op een lunch, aangeboden door de Bultenland-
sche Persvereenlglng te Londen. Hlerbü stelde
Dr. Stephan Lithauer als tafelpraeses een
dronk voor op de gezondheid van den premier
van Australië. Hlerbü zei hü dat één van de
banden die de volkeren van het Empire samen
binden, ongetwüfeld het Angllcaansche ge
bedenboek is.
Dr. Lithauer vergat blükbaar dat zün aan
zienlijke gast katholiek Is en dat de Katholieke
Kerk, met 1.200.000 leden, op één na de groot
ste van Australië Is.
Eveneens schünt hü niet te weten
De familieleden van den voor vüf jaar ge
leden overleden beroemden Engelschen roman
schrijver Edgar Wallace, hebben kortelings in
de Engelsche hoofdstad In een speciaal hiertoe
belegde conferentie een overeenkomst gesloten,
volgens welke zü zich verbinden alle werken
van Wallace In den loop der jaren over te
nemen en In een speciale bibliotheek onder te
brengen. Men probeert als het ware de litte
raire nalatenschap van Wallace's werken te
„Induatrialtseeren.” waardoor men gaandeweg
zjjn werken duurder kan verkoopen, niet alleen
aan particulieren, maar ook en voomamelük
film-ondememlngen, tooneel -directeuren,
.Dan is hü van den moordenaar."
Wemer bekeek den knoop nauwkeurig, deze
was blauw-grüs van kleur, met zwarte spik
keltjes.
„X Is iets," meende hü dan, „doch nog niet
veel.”
.Maar ik ben er vast van overtuigd, dat tus
schen den persoon, die dezen knoop verloren
heeft een mevrouw Edith Beuth 'n zekere relatie
bestaat."
„Is dat zoo? dan moet zü medeplichtig zün."
„Waarschünlük wel. Zü was geheel van
streek, toen Ik voor haar oogen den knoop op
raapte. Ik zag duidelük. dat zü den knoop her
kende. Bovendien heeft zü gisteren Hallstein
nog verlaten en logeert nu in hotel „Continen
tal.’’
„Weet je dat ook al?”
„Ik heb X haar gevraagd. Als reden van haar
plotseling vertrek gaf zü op, dat zü niet in
'n huis wilde slapen, waarin iemand vermoord
is.”
„Wat ben je nu van plan?”
„Ik zal Edith Beuth bewaken en eens nagaan,
met wie zü zooal relaties onderhoudt.”
.Kent zü misschien dien Wilhelm Köhler?”
Zü ontkende het ten stelligste.”
„Wat weet je nog meer?”
.Mary Hallstein bleef er bü. dat haar man,
als hü zich voor korteren of langeren tijd terug
trok, z’n kamer Inderdaad niet verliet. Zü gaf
te kennen, dat hü gedurende al dien tüd schreef.
Wat of waarover, dat wist zü niet.”
.Zoo heel en al onwaarschünlük klinkt dat
niet,"
Voor de propaganda van de Heiligdomsvaart
te Maastricht is door den Maastrichtochen
graveur Hubert Levigne een zegel ontworpen
en gegraveerd, in opdracht van het Comité ter
viering van de Heiligdomsvaarten. Het zegel
vertoont het wonderbaar geheeten kruisbeeld
Wük, het beeld van Onze Lieve Vrouw
Sterre der Zee en de beeltenis van den heiligen
Servatius, uitgevoerd met füne gravure en in
een goede compositie büeengebracht. De kleur
van het gekozen papier Is chamois, de voor
stelling is in blauw gedrukt.
Een smakelüke wUze van propaganda, die
bü de Heiligdomsvaart past. Heel het religieuze
leven van Maastricht is er in gesymboliseerd.
Naar uit Ontario wordt gemeld heeft Cana
da, om de boeren en landbouwers in hun be-
strjjdlng tegen onkruid en gedierte ter hulp
te komen, eenlge speciale treinen bestemd
voor een radicale vernietiging van alles, vrat
de gewassen op het land zou kunnen schaden.
De treinen hebben een zwaar werk te ver
richten; zü bestaan uit een tankmachine, drie
tankwagens en een aparten wagen, die 10.000
liter van een scherp zuur bevat, dat elk on
kruid en elke Insect ^vernietigt. De stoom van
de locomotief wordt gebruikt om de chemica
liën in het water te pompen, het door buizen
te voeren en onder een geweldigen druk over
een groote oppervlakte uit te spreiden. De
mannen, die den trein bedienen, maken ge
bruik van gasmaskers, ofschoon het zuur niet
levensgevaarlük is. Op een proeftocht met den
eersten in dienst gestelden trein vernietigde
men over 25‘mülen al het onkruid en wel over
een breedte van büna 400 meter. In dezen zo
mer hoopt Canada nog veel meer aan onkruid
en Insecten lüdende landerijen te kunnen zui
veren. Zoodra een stuk land gezuiverd is,
dient het onmlddelluk te worden geploegd,
waarop dan enkele weken later nieuwe, nuttige
gewassen kunnen groeien.
Het Hongaarsche blad As Est meldt, dat te
Boedapest een interessante particuliere school
is geopend, waaraan slechts één leeraar ver
bonden is: Herman Schercben. de wereldbe
roemde kapelmeester, die thans een cursus voor
toekomstige kapelmeesters in Boedapest ge
opend heeft, uitsluitend voor buitenlanders
waar hü op het oogenbllk aan twee Nederlan
ders. een Oostenrüker, een Zweed en een En-
gelschman onderricht geeft. Dezer dagen ont
ving Scherchen een brief van de bekende too-
neelspeelster Erika Mann, de dochter van
Thomas Mann. In den brief deelde Erika Mann,
die reeds vier jaar muzlec studeert, mede, dat
r-Ü de volgende week naar Boedapest komt en
bü Scherchen hare studies wil voleindigen.
Erika Mann wil nJ. dlrigente worden en heeft
reeds aanbiedingen voor contracten In Zwitser
land, Engeland en Amerika gehad. ZU zal nu
echter voor de eerste maal in Boedapest als
duigente optreden.
„Maar dan moet Rudolf Hallstein toch heel
.wat afgeschreven hebben! En waar is dat alle
maal gebleven? De inkt was totaal opgedroogd!"
„Hü zal X verzonden hebben," meende
Wemer.
.Dat zou mogelljk kunnen zün. Maar als hü
zich weer liet zien, werd er nimmer iets per post
verzonden, maar wel tegen den tüd, dat hü weer
verdween. Brieven met steeds 'n ander adres en
altüd poste restante.”
.Denk je, dat Rudolf Hallstein van tijd tot
tüd z'n huls verliet?"
,4a.”
.Maar vermoedens alleen zün niet voldoende.”
„Ik vond in z'n bureau Fransch en Engelsch
geld.”
.Dat zegt nog niets."
De laatste maal dat hü zich weer onzicht
baar* maakte was einde Mei, of begin Juni."
„Goed,
„Maar ik heb ook dit gevonden, 'n klein
papiertje, achteloos weggesmeten."
Robbl gaf den commissaris het groene pa
piertje. Deze las het met groote, verbaasde
oogen.”
„Lag dat in zün bureau?"
,4a.”
.Maar dan is ineens het tegendeel bewezen!”
„Dat hoop ik tenminste. Het is een kaartje van
een Londenschen omnibus; de datum is nog
duidelük te onderscheiden. 8 Juni. Hoe is Rudolf
Hallstein aan dat kaartje gekomen? Op 8 Juni
had hü zich weer opgesloten op z’n kamer."
is inderdaad *n waardevolle ontdekking"! kent
een ander adres."
„Maar daar moet mevrouw Hallstein toch meer
van weten!"
„In ieder geval wist zü heel goed, dat haar
man zoo nu en dan z’n woning verliet. Zü zelf
was hem behulpzaam om zulks verborgen te
houden."
.Dan ligt X toch voor de hand, dat zü ons
nadere inlichtingen omtrent den moordenaar
kan verschaffen."
.Dat geloof ik zeker,” bevestigde de detective,
.hoewel zjj misschien niet dtena waren naam
*naanan."
93,