den dag <Ket<wtfaal I De avonturen van Stan Pol en I qü* w N Af getreden kansel- redenaar 1 ee*u/ T getwüfeld mr. Joseph Lyons, de katholieke premier van Australië. Deze zeer verdienstelüke en populaire ambtenaar verdient den eeretitel van katholiek Inderdaad ten volle. Dit blükt reeds uit de daadwerkelüke belangstelling welke hü in Engeland aan den dag legde voor alle uitingen van katholiek leven aldaar. En ook zün vrouw, mrs. Enid Lyons, heeft getoond dat de faam van haar vruchtbare activiteit voor de goede zaak alleszins verdiend Is. KW 1 h HETRAADSEL VAN DEN AZEPOOT 4 I ‘3 VRIJDAG 25 JUNI 1937 i i* Erika Mann dirigeert Perugia di Veroli Australië*» eerste V minister Onkruidvernietiging Literatuur als handels- object w- 1 I .DOOR THEO BLANKENSEE f Een zwaardere plicht te vervullen Zegel voor de Heilig domsvaart leumarische pijnen, Ml write* van aan band, een voet at aan oo*. I I h De zegel, voor de Heiligdomsvaart te Maastricht gegraveerd door Hubert Levigne A T I 17 A RAMMÉ’Q 015 blad zlJn ta«eTO1®e d« veraekenngsvoorwaarden tegen 17 *7^0 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 bü een ongeval met p* AAI al «r* ZXDV/1 X 1 V JCj O «lEevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen MV« verlies van beide armen, belde beenen ot belde oogen VV«“ doodelljken afloop fcdWVa AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Geen pijn behoeft U meer te hinderen, als Ge er maar steeds aan denkt dat er tegenwoordig "AKKERTJES" zijn. Zorg steeds een doosje in huis te hebben. Ze kosten slechts 52 cent per 12 stuks en kunnen vannacht nog van pas komen bij Hoofdpiin, Kiespijn, Zenuw* pijn, Spierpijn, Vrouwenpijn, -Rneumatische pijnen, Donna Maria Een zegel van Hubert Levigne üün ■o van 4 om I 1 mgr. Lee. blsschop maat- het dat In Pol was nog een beetje suf van den slaap en hij dacht er niet Jan werd bleek van schrik. „O, Pol, riep hü verwijtend en in aan dat hü zich in Jans lessenaar weer zichtbaar had gemaakt. zijn angst nam hü het mannetje op en zette hem weer bjj den Tot Jan's grooten schrik zag hij daar den kabouter op zijn les- moest zeggen. Hoe kon hü dat ook? Het hullen stond hem nader senaar plaats nemen. Niet alleen Jan zag het, ook enkele jon- dan het lachen. Die Pol ook, hoe kon hjj zoo dom zün. gens ende meester. zou de arme jongen zich daar uit moeten redden. bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door ii de meenlng van den officier van I SHckK uervolgdJé Nsdsrlondadl Frodvcf lessenaar, waar Pol zich ijlings onzichtbaar maakte en verder op den grond liet zakken. Hij maakte zich veel verwijten. Hoe gelen getroffen?" „Stohr staat op poet voor hotel „Union" en nadat ik ’n telegram naar Londen verzonden heb, zal ik .Continental'' voor mijn rekvwilne dossier inlich- in discipline „Uitstekend. Als er wat bijzonders is, dan hoor ik X wel." ..Natuurlijk." Robbl verliet het bureau en spoedde zich naar het telegraafkantoor. j-lli. 1 maar ik Daar kwam meester al aangestapt. „Wat had Je daar, Jan, een pop?” vroeg hjj. Jan kreeg een kleur en wist niet wat hü ot de meest eminente gasten uit de Do minions. die Engeland in de afgeloopen feestweken hebben bezocht, behoort on- de -[-"X voltooiing Van een katholieke UM- j vendtatt zal al uw inapannh^ eischen. maar bet la Mün vurige en innige wenach^dat gij dit groote werk, van aoo’n verstrekkend belang voor uw land en uw geloof, tot een goed einde zult Paus Pina XI op de audiëntie M) de heiligverklaring van Petrus Oanlstaa, 30 Met 1925. veel menschen trokken als de Metro in de spits uren. Kanunnik Chevrot is in 1879 uit een Partf- sche familie geboren. Na zijn studiën aan het seminarie van Saint Sulpice, werd hij achter eenvolgens kapelaan te Mouceau en Eylan. Sinds 1930 is hij pastoor van de Sint Franclscus Xave- rius-kerk, waarbij hij heel zijn persoonlijkheid wegschenkt aan zijn parochiewerk. Men hoopt in hem den predikant gevonden te hebben die Pater Pinard de la Boullaye waardig Iran ver vangen. onthullingen doen en dat waarschijnlijk „Welk doel zou Hallstein toch met die reizen gehad hebben?" .Misdaden! Waarschijnlijk diefstal." „Zou Mary Hallstein dat ook weten?" „Ik vermoed t niet Hjj zal haar wel nooit volledig ingelicht hebben.” „Hebt u nog bepaalde plannen?" ,.Ik zal eerst informeeren, of omstreeks einde Mei of begin Juni in Londen 'n misdaad ge pleegd werd, die vermoedelijk op rekening van enkele buitenlanders geschreven moet worden." „Hoe staat het met nummer drie?" „Wilhelm Köhler?" .Juist.” .Langhalm deelde mjj mede, dat hjj hert op den viersprong verlaten had. Van daaruit is 1 nog ongeveer tien minuten naar Hallstein. Lang- halm heeft hem den weg duidelijk uitgeduid. Ik bén 'dien weg zelf gegaan en verdwalen is uitgesloten. Van alle kanten zijn de daken van het slot reeds op fllnken afstand te zien." „We dienen hem dus in X oog te houden!” „X Lijkt me wel wenschelijk.” „Er zjjn dus drie verdachte personen. Maar één van hen kan toch slechts de moordenaar zijn. Welk spoor zou nu X juiste zijn?" „We dienen aan alle drie evenveel aandacht te besteden. Het is niet uitgesloten dat ze alle maal of minstens twee, zich later véreenlgen." ..Dat Is zeer goed mpgelljk. Heb je al maatre- De pers wijdde aan het geval Hallstein uit voerige beschouwingen en nu de politie nog geen nadere bijzonderheden kon geven, begonnen sommige bladen reeds in bedekte termen toe spelingen te maken op de geringe activiteit en bekwaamheid van de politie en justitie. Beide lichamen spanden zich nu tot het uiterste in. Doch Werner kreeg niet lang gelegenheid om al z'n aandacht aan deze onopgehelderde mis daad te besteden. Nauwelijks had hjj het be trokken dossier weer ter hand genomen of er werd op de deur geklopt. „Binnen." riep hjj barsch. Een elegant gekleed heer stapte binnen, "n groote, slanke gestalte. Zjjn geheele uiterlijk ver ried den Engelschman. Werner vroeg, waarmede hü hem van dienst kon zijn. „Mijn naam is Harvey. Ik ben detective van beroep en zoojuist uit Londen aangekomen." Met «deze woorden reikte hij den commissaris •n groot vel papier over, om zich te legitimeeren. Werner zag dit vluchtig door. Plots dacht hjj aan z'n onderhoud met Robbl van daareven. Het was zeer wel mogelijk, dat deae detective voor dezelfde aangelegenheid naar hier geko men was, als waarover Robbl nu naar Londen telsgrapiy—d— ,Jk zou graag eerst den uitslag van de lijk schouwing vernemen." „Niets bijzonders. De dood trad in tusschen half vijf en vijf uur. Dat is alles.” „Wat is instructie?” „Hij heeft heelemaal nog geen opinie." „En wij moeten binnen vier en twintig uur den moordenaar voor X gerecht sleepen?" .Zoo gaat X altijd. Maar wat ben je te weten gekomen?" „Ik heb gezocht in drie richtingen, zooals u aangegeven had." „En?” „Het Is me nog steeds niet duidelijk, hoe de dolk uit Edith Beuth’s kamer verdwenen is. Wel vond Ik op haar kamer een knoop, die iemand daar blQkbaar verloren heeft, hij is althans niet afkomstig van Rudolf Hallstein en ook niet van de beide bedienden. Nu is X enkel nog maar mogelijk dat u hem daar kwijt geraakt bent of.... de moordenaar.” ■Zulke knoopen heb ik niet." aan ene. Een dergelijke Instelling vindt men ook In Amerika, waar de romanschrijver Edgar Rice Borrough een „Tarzan N.V.’’ stichtte, om uit de door hem gevonden oerwoudfiguur „Tarzan” zooveel mogelijk geld te slaan. Borrough schreef in 1913 zjjn roman „Tarzan onder de Apen het boekwerk bereikte een oplage van bijna drie millloen en verscheen in niet minder dan tjvee en twintig talen. De „Tarzan N.V.” ver koopt de werken eveneens aan theaters, film- ondememlngen, enz. riep Werner verheugd uit. .Maar ik zie nog steeds niet In, wat dit met den eigenlijken moord uitstaande heeft." „Dat ligt toch nogal voor de hand. Vlak voor z'n verdwijnen verzond Rudolff Hallstein steeds brieven, ongetwijfeld om een tweeden persoon te waarschuwen. Het is voor ons van het grootste gewicht, om te achterhalen, wie dat geweest kan zijn. En In vereenlglng met dien onbe kende leidde hij een leventje, dat in geen geval het daglicht mocht zien. Dit zal wel het geheim zijn, waarvan hjj In zjjn brief sprak. Daarmede is tevens verklaard, waarom hjj zijn waar schuwing anoniem Inzond. Anders had hij meteen z'n eigen doen en latep-verraden. hetgeen hjj zoo zorgzaam zocht te. verbergen. Hallstein vreesde zijn bondgenoot." ,Dus eindelijk het juiste spoor.” ..Het schijnt van wel. Maar wie weet, hoever we nog van de oplossing verwijderd zijn. En wie is die bondgenoot? De brieven droegen steeds Canada de katholieken ongeveer een half mll- lioen sterker In getal zijn dan Anglicanen en Presbyterianen, als men deae tezamen neemt, en dat in de Unie van Zuld-Afrika de Holland- sche Bijbel een veel belangrüker rol speelt dan het Angllcaansche Prayer Book, en ook dat honderden millioenen in Britsch Indië tot geen enkele Christelijke gezindte behooren. Mr. Lyons vatte deze uitlating van den vroo- Hjken kant op. HU antwoordde slechts dat het Prayer Book waarlUk niet zün godsdienstig handboek genoemd mag worden! ew York was opgeschrikt door een bru- talen effecten-diefstal tot een bedrag van meer dan vier millloen dollar. De geheele detectlve-dlenst werd In werking ge steld om dit ongelooflijk brutale geval op te helderen; elke poging bleef echter zonder eenlg resultaat. Op een morgen werd detective Berry, de chef van den staf, opgebeld. HU nam den hoorn van den haak; een oproep uit Florence. Eenlge oogenblikken later hoorde de chef een vrouwe- lUke stem door het apparaat: „Kan Ik spreken met inspecteur Berry, den chef van den ge heimen dienst?” Inspecteur Berry antwoordde; „Daar spreekt u mee, dame." De stem zelde daarop: „Iemand, die bereid is u in te lichten, vraagt, of u.de bandieten wilt arrestceren, die te New York eenlge millioenen aan effecten gestolen hebben." Berry zat een moment sprakeloos. Een detec tive is veel gewend, doch een dergelUke vraag vanuit Florence gesteld, kan niet zonder meer als dwaasheid betiteld worden. Toen hü wilde antwoorden, bleek de verbinding verbroken. Na vraag bracht geen resultaat en Berry schreef het gebeurde daarop zonder meer af. Den volgenden dag echter werd een nieuwe verbinding met Florence doorgegeven. Dezelfde vrouwenstem sprak tot inspecteur Berry. „Interesseert u de affaire van de gestolen ef fecten, waarover ik u gisteren sprak?” ,Met wie spreek Ik?” was thans Berry's eer ste vraag. .Met Donna Maria Perugia dl Veroli. Ik woon thans te Florence, maar Ik bezit ook een huls te New York. U kunt zich met de firma Tack- leson and Cy op Broadway hierover In verbin ding stellen." Inspecteur Berry verzocht de dame een oogenbllk te wachten en pleegde overleg met detective Chaco. Daarop begon hü weder het gesprek „Zoudt U bereid zün hierheen te komen voor een nauwkeurig onderzoek en de noodige be sprekingen? Ik kan u met de meeste beslistheid absolute geheimhouding garandeeren en tevens een onopvallende bescherming, waardoor u niets kan overkomen of bedreigen.” .Ja," antwoordde de stem. ,Jk wil voor deze zaak overkomen. Intusschen kunt u te Londen twee leden der bende laten arresteeren, die een aantal dezer effecten aan de Bank of England over twee dagen zullen aanbieden. Deze men schen noemen zich Thomas Burkley en David Rose." „Wü zün U uiterst dankbaar en zullen zeer zeker de noodige maatregelen nemen," dankte Berry en daarmede was het geheimzinnig ge sprek met Florence geëindigd. De geheime dienst was verrast over deze zon derlinge gebeurtenis, doch de politie te Londen werd onmlddelluk van de gegevens in kennis gesteld en als Inderdaad op den genoemden dag de twee misdadigers konden worden gearresteerd, werd de nieuwe wending In deze duistere af faire van het grootste belang. De komst van Donna Maria Perugia dl Veroli werd dan ook met de hoopvolste verwachtingen tegemoet ge zien en uiterst serieus voorbereid. Twee weken later arriveerde Donna Maria te New York en betrok onmlddellljk haar wo ning. die zU daar bezat Inspecteur Berry en detective Chaco brachten haar op discrete wijze bezoek Donna Maria weigerde elke aanbieding van vergoeding harer koeten. Berry was er derhalve van overtuigd, dat de Italiaansche adellijke dame niet alleen over een groot vermogen moest kunnen beschikken, hij begreep, dat er andere beweegredenen moesten zijn, welke juist deze dune er toe gebracht hadden komen om over 5 een bende bandie- ten onthullingen te doen en dat er waarschijnlijk een wereld van leed schuilen moest achter het feit, dat deze vrouw met een dergelljke bende bekend was. Zoo voorzichtig mogelljk trachtte Berry In die richting Iets te weten te komen. Donna Maria weigerde te spreken. Ze zelde alleen: „Inspecteur Berry, komt u morgen tegen 2 uur bij mij. Wanneer u dan In het bezit bent van een volkomen volmacht voor alles wat deze zaak betreft, zal Ik u alle gewenschte gegevens volledig en schiiftelljk ter hand stellen.” Natuurlijk nam de geheime dienst gaarne ge noegen met deze voorwaarde en den volgenden dag verscheen Inspected^ Berry, voorzien van een offlcleele volmacht. Donna Maria ontving Berry in haar salon „Inspecteur Berry,” zelde zij, „U begrijpt, dat er een bijzondere reden is, waarom Ik hierheen gekomen ben om een bende misdadigers aan u uit te leveren. Ik had u Immers schrlftelljk dezelfde Inlichtingen kunnen geven.” .Mevrouw, wij kunnen ons niet voorstellen, wat u in aanraking heeft gebracht met dezen diefstal. Wjj vragen u daar echter niet naar. Zegt u mU. wat uw voorwaarden zijn. Hier zijn mUn volmachten.” „Wanneer Ik u de bende uitlever en de effec ten alle terugbeaorg, is u dan bereid slechts één van hen vrij te laten en onder mijn hoede te laten?” Inspecteur Berry begreep. HU deed de toe zegging. Donna Maria stelde hem een ter hand, waarin de meest volledige tingen stonden. De geheime dienst nam ultgebrelde regelen, meer dan twintig detectives en ruim tweehonderd agenten werden gerequlreerd voor een overval. In een der voornaamste hotels werden zeven bendeleden volkomen verrast. Slechts één van hen ontbrak op het appél. De politie was juist nog op tijd geweest; de bende stond op het punt voorloopig uit elkaar te gaan. ZU hadden Inlichtingen gekregen over de komst van Donna Maria en zU vreesden moeilUkheden. Na een uitgebreid verhoor werd de verblijf plaats van het laatste bendelid bekend gegeven. Inspecteur Berry begaf zich onmlddelluk daar heen. Toen hjj de slaapkamer van Ouiseppe Peru gia dl Veroli binnentrad, vond hij dezen ver moord op den grond liggen. De wraak der ben de had hem getroffen vóór de politie had kun nen IngrUpen. Donna Maria Perugia dl Veroli was ontroost baar. Haar zoon had ze opgeëischt voor zich, In ruil voor de aanhouding der geheele bende. Het plan van een moeder, haar kind te redden uit de handen der misdaad, had niet mogen slagen. Inspecteur Berry, die haar de mededeeling bracht, vernam thans al dit moederleed. Oui seppe was ondoordacht tusschen deze gevaar lijke vrienden gekomen, steeds meer was de strik om hem toegehaald. In Ouiseppe bezaten zU iemand van naam en invloed, een Perugia di Veroli stond buiten elke verdenking. Toen Donna Maria alle moeite deed haar kind terug te win nen en toen, onder haar Invloed, Ouiseppe einde- luk den moed vond om zyn vrienden den rug te keeren, werd hem dit onder bedreiging van schande, verraad en gevangenis onmogelUk ge maakt. Doch Donna Maria had langzaam alle gegevens verzameld over de bende en haar ge heimen en zij beraamde een plan om haar zoon te redden. ZU was van meenlng, dat, wanneer de bende In haar geheel werd gearresteerd, en ha«r zoon aan haar uitgeleverd, hU vrU sou zUn. niemand hem m«r zou kunnen bedreigen, rust zou vinden en een moeder een verloren zoon zou hebben teruggevonden. Oebroken door smart keerde Donna Maria Perugia dl Veroli naar haar wonderschoon» Florence terug; haar reis was vergeefsch geweest, ZU had haar kind voor verdere misdaden kun nen behoeden, doch niet hem met zich mee terug kunnen nemen naar den huiselUken kring. «Nadruk verboden) ITT11 hebben reeds gemeld, dat Züne Vy Eminentie Kardinaal Verdier aan Pa- ter Plnard de la Boullaye toestemming verleend heeft om zich terug te trekken als kan selredenaar van de Notre Dame. De talrUke vrienden en bewonderaars van den voortreffelUken predikant, zjj, ‘die zUn woord lederen Zondag beluisterden, hetzU In de No tre Dame zelf. hetzU via de radio, hebben ver wonderd gestaan over dit vroegtUdlg heengaan. Het succes van Père Plnard de la Boullaye nam Inderdaad nog steeds toe. Hetgeen de toe hoorders wel het meeste trof, was zUn voortdu rende oprechtheid, gepaard gaande aan een on- vergelUkelyk helderen en strengen betoog trant, zelfs tegenover de neteligste vraagstuk- ken. En dan zUn stem, die stem, die een eigen- aardigen gloed scheen te ontleenen agn de kunst der uiteenzetting. Men moet Pater Pl nard de la Boullaye gehoord hebben hoe hü, in dat eigenaardige dialect den naam van Je zus aanriep. Dat was zoo Iets, als wanneer men een bron ontdekt aan het einde van een afmattenden tocht In de woestUn. Dan kwam naar voren alle Ingehouden hartstocht, de algeheele toewyding aan de zaak van den Meester, de liefde tot de zielen. WU hebben onze bewondering en verbazing vertolkt tegenover pater Plnard de la Boullaye, die zoo welwillend was om ons te woord te staan, al dus schrUft onze berichtgever. ,Jk had mUn ontslagname toch reeds laten doorschemeren tUdens mün laatste conferenties te Troyes, Clermont, Ferrand en Lyon, toen ik zelde hoezeer Ik Pater Ravlgnan begreep, die ook juist na negen jaar gevraagd had om uit zün functie ontheven te .worden. Toen ik op Paasch-Maandag dezelfde” gunst gevraagd had, verwachtte Ik van den eenen dag In den ande ren dat ZUne Eminentie me zUn definitieve toestemming zou doen toekomen. Wordt uwe gezondheid zwakker? Geenszins, maar leder leven is kort. Waar- schUnlUk zal ik nog slechts enkele jaren kun nen besteden aan een Intensieven arbeid. Ik denk er In X geheel niet aan om te gaan rus ten, maar juist om weer verschillende werk zaamheden onderhanden te nemen, die ik voor altUd vaarwel zou moeten zeggen als Ik door ging met de vastenpredicaties in de Notre Dame. Om aan het verlangen van Kardinaal Dubois en Kardinaal Verdier gehoor te geven, heb ik destUds mUn studie over godsdienstgeschiede nis onderbroken. Ik was toen trouwens wel blU op andere wUze mUn hulde te kunnen brengen aan den GoddelUken Meester, en rechtstreeks te kunnen werken om Hem te doen kennen en liefhebben. Maar Indien de onderzoekingen die Ik ondernomen heb niet zooveel perspectief bie den, dan zUn ze toch, naar ik meen, zoo niet noodzakelUk. dan toch zeer zeker nuttig. Zou Ik ze na zoo’n lange en kostbare voorbereiding definitief vaarwel mogen zeggen, terwUl ande re redenaars den preekstoel van Notre Dame op roemvolle wUze kunnen beklimmen? Maar de aangeknoopte relaties.... De be tuigingen van spUt, die gU achterlaat? Geloof me, niet zonder verdriet in hart verlaat ik een gehoor dat mU toebehoord heeft door zUn groot begrUpen en zün warme genegenheid. En nu denk ik niet alleen aan mün zichtbare toehoorders van Parijs. Ik zal trouwens de zielen, die zich aan mü toever trouwd hebben, niet verweesd achterlaten. Wat de persoonlüke voldoeningen betreft, die moe ten wüken als ernstiger belangen op het spel staan. Die van de Katholieke wetenschap? Ja, zou ik denken. Mogen we zoo onbescheiden zün u eenlge büzonderheden te vragen? Ik ben niet zeker genoeg van mün suc ces om u de details van mün plannen kenbaar te maken. Men moet een boek noch verkoopen noch ophemelen, voordat men het geschreven heeft. Als Ik het tot een goed einde breng, dan zal men later begrUpen dat ik al mün krach ten daarvoor noodig had. Als Ik schipbreuk lüd. dan zal God rekening houden met mün bedoe lingen. Dus u gaat den kansel definitief vaarwel zeggen? Neen, niet voor alle predikaties. Het is een te levendige troost om van tüd tot tüd over Jezus te spreken. Maar het Is een definitief vaarwel aan den preekstoel van de Notre Da me. De kardinaal had gedacht aan een „pau ze" van enkele jaren. Maar hoeveel jaren zal ik noodig hebben? Een metselaar, een architect kunnen zich verplichten om een werk af te ma ken In een bepaalden tüdEen romanschrü- ver kan dat desnoods ook nog. Maar als het gaat om wetenschappelük werk, dan Is dat iets anders. Als u mü een plezier wilt doen, zeg dan ronduit dat ik een gehoor en een taak achter laat, die mü zeer dierbaar zün. Doch ik ga. om dat Ik meen dat ik een zwaarderen plicht te vervullen heb. Duizenden zielen heb ik niet alleen gelaten gedurende die negen jaren, mag Ik gerust zeggen. Meent u dan dat Ik ze ge- makkelük zal kunnen vergeten? De gedachte slechts dat Ik hun op een andere manier nut tig kan zün, zal mün moeilyk pogen schra gen. Door het -gebed blüf ik met hen vereenlgd. Tot opvolger van Père Plnard de la Boullaye Is aangewezen Kanunnik Chevrot, wiens predi katies in de Sint Franclscus Xaveriuskerk even- In verband met het gezegde deelen wü hier enkele büzonderheden mede over een bezoek, dat door mr. Lyons en zün vrouw werd ge bracht aan het College der Christelüke broe ders te Bath. De premier hield daarbü naar de Universe meedeelde een redevoering waarin hü vermeldde, dat zoowel hü als mrs. Lyons zich büzonder interesseerden voor de op- voedlrfg. omdat zü beiden eens les gaven aan een lagere school in Tasmania. Zün optreden in de politiek bracht aan beiden een anderen werkkring. Züne Excellentie mgr. Lee. blsschop van Clifton, zeide in zün toespraak bij gelegenheid van dit bezoek: „mr. Lyons en zün gezin zün ware en goede katholieken. Katholieken spelen een belangrüke rol bü den groei, de ontwikke ling en den voorspoed van het Brltsche Rük, en zullen dit blüven doen. En wat betreft Dame Enid: U ziet hoe jong en flink haar voorkomen is; zü is de moeder van twaalf kinderen, waar van er elf in leven zün en van 21 tot 3 jaar oud zün. Daarom zeg ik u, dames en andere hoorders, volgt Australië na!" Mr. Lyons zal zich overigens wel thuis ge voeld hebben temidden van de leerlingen der Broedersschool te Bath, waarover de Overste verklaarde, dat büna alle leerlingen dagelüks tot de H. Tafel naderden. En verder: „Wü heb ben hier geen goedzakkige verzameling van broeikasplanten, maar een troepje jongelui met spirit, die op de rugby-velden kunnen toonen wat aanpakken Is, die hard werken in hun klas en toch vatbaar zün voor de der school.” Enkele dagen later was mr. Lyons aanwezig op een lunch, aangeboden door de Bultenland- sche Persvereenlglng te Londen. Hlerbü stelde Dr. Stephan Lithauer als tafelpraeses een dronk voor op de gezondheid van den premier van Australië. Hlerbü zei hü dat één van de banden die de volkeren van het Empire samen binden, ongetwüfeld het Angllcaansche ge bedenboek is. Dr. Lithauer vergat blükbaar dat zün aan zienlijke gast katholiek Is en dat de Katholieke Kerk, met 1.200.000 leden, op één na de groot ste van Australië Is. Eveneens schünt hü niet te weten De familieleden van den voor vüf jaar ge leden overleden beroemden Engelschen roman schrijver Edgar Wallace, hebben kortelings in de Engelsche hoofdstad In een speciaal hiertoe belegde conferentie een overeenkomst gesloten, volgens welke zü zich verbinden alle werken van Wallace In den loop der jaren over te nemen en In een speciale bibliotheek onder te brengen. Men probeert als het ware de litte raire nalatenschap van Wallace's werken te „Induatrialtseeren.” waardoor men gaandeweg zjjn werken duurder kan verkoopen, niet alleen aan particulieren, maar ook en voomamelük film-ondememlngen, tooneel -directeuren, .Dan is hü van den moordenaar." Wemer bekeek den knoop nauwkeurig, deze was blauw-grüs van kleur, met zwarte spik keltjes. „X Is iets," meende hü dan, „doch nog niet veel.” .Maar ik ben er vast van overtuigd, dat tus schen den persoon, die dezen knoop verloren heeft een mevrouw Edith Beuth 'n zekere relatie bestaat." „Is dat zoo? dan moet zü medeplichtig zün." „Waarschünlük wel. Zü was geheel van streek, toen Ik voor haar oogen den knoop op raapte. Ik zag duidelük. dat zü den knoop her kende. Bovendien heeft zü gisteren Hallstein nog verlaten en logeert nu in hotel „Continen tal.’’ „Weet je dat ook al?” „Ik heb X haar gevraagd. Als reden van haar plotseling vertrek gaf zü op, dat zü niet in 'n huis wilde slapen, waarin iemand vermoord is.” „Wat ben je nu van plan?” „Ik zal Edith Beuth bewaken en eens nagaan, met wie zü zooal relaties onderhoudt.” .Kent zü misschien dien Wilhelm Köhler?” Zü ontkende het ten stelligste.” „Wat weet je nog meer?” .Mary Hallstein bleef er bü. dat haar man, als hü zich voor korteren of langeren tijd terug trok, z’n kamer Inderdaad niet verliet. Zü gaf te kennen, dat hü gedurende al dien tüd schreef. Wat of waarover, dat wist zü niet.” .Zoo heel en al onwaarschünlük klinkt dat niet," Voor de propaganda van de Heiligdomsvaart te Maastricht is door den Maastrichtochen graveur Hubert Levigne een zegel ontworpen en gegraveerd, in opdracht van het Comité ter viering van de Heiligdomsvaarten. Het zegel vertoont het wonderbaar geheeten kruisbeeld Wük, het beeld van Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee en de beeltenis van den heiligen Servatius, uitgevoerd met füne gravure en in een goede compositie büeengebracht. De kleur van het gekozen papier Is chamois, de voor stelling is in blauw gedrukt. Een smakelüke wUze van propaganda, die bü de Heiligdomsvaart past. Heel het religieuze leven van Maastricht is er in gesymboliseerd. Naar uit Ontario wordt gemeld heeft Cana da, om de boeren en landbouwers in hun be- strjjdlng tegen onkruid en gedierte ter hulp te komen, eenlge speciale treinen bestemd voor een radicale vernietiging van alles, vrat de gewassen op het land zou kunnen schaden. De treinen hebben een zwaar werk te ver richten; zü bestaan uit een tankmachine, drie tankwagens en een aparten wagen, die 10.000 liter van een scherp zuur bevat, dat elk on kruid en elke Insect ^vernietigt. De stoom van de locomotief wordt gebruikt om de chemica liën in het water te pompen, het door buizen te voeren en onder een geweldigen druk over een groote oppervlakte uit te spreiden. De mannen, die den trein bedienen, maken ge bruik van gasmaskers, ofschoon het zuur niet levensgevaarlük is. Op een proeftocht met den eersten in dienst gestelden trein vernietigde men over 25‘mülen al het onkruid en wel over een breedte van büna 400 meter. In dezen zo mer hoopt Canada nog veel meer aan onkruid en Insecten lüdende landerijen te kunnen zui veren. Zoodra een stuk land gezuiverd is, dient het onmlddelluk te worden geploegd, waarop dan enkele weken later nieuwe, nuttige gewassen kunnen groeien. Het Hongaarsche blad As Est meldt, dat te Boedapest een interessante particuliere school is geopend, waaraan slechts één leeraar ver bonden is: Herman Schercben. de wereldbe roemde kapelmeester, die thans een cursus voor toekomstige kapelmeesters in Boedapest ge opend heeft, uitsluitend voor buitenlanders waar hü op het oogenbllk aan twee Nederlan ders. een Oostenrüker, een Zweed en een En- gelschman onderricht geeft. Dezer dagen ont ving Scherchen een brief van de bekende too- neelspeelster Erika Mann, de dochter van Thomas Mann. In den brief deelde Erika Mann, die reeds vier jaar muzlec studeert, mede, dat r-Ü de volgende week naar Boedapest komt en bü Scherchen hare studies wil voleindigen. Erika Mann wil nJ. dlrigente worden en heeft reeds aanbiedingen voor contracten In Zwitser land, Engeland en Amerika gehad. ZU zal nu echter voor de eerste maal in Boedapest als duigente optreden. „Maar dan moet Rudolf Hallstein toch heel .wat afgeschreven hebben! En waar is dat alle maal gebleven? De inkt was totaal opgedroogd!" „Hü zal X verzonden hebben," meende Wemer. .Dat zou mogelljk kunnen zün. Maar als hü zich weer liet zien, werd er nimmer iets per post verzonden, maar wel tegen den tüd, dat hü weer verdween. Brieven met steeds 'n ander adres en altüd poste restante.” .Denk je, dat Rudolf Hallstein van tijd tot tüd z'n huls verliet?" ,4a.” .Maar vermoedens alleen zün niet voldoende.” „Ik vond in z'n bureau Fransch en Engelsch geld.” .Dat zegt nog niets." De laatste maal dat hü zich weer onzicht baar* maakte was einde Mei, of begin Juni." „Goed, „Maar ik heb ook dit gevonden, 'n klein papiertje, achteloos weggesmeten." Robbl gaf den commissaris het groene pa piertje. Deze las het met groote, verbaasde oogen.” „Lag dat in zün bureau?" ,4a.” .Maar dan is ineens het tegendeel bewezen!” „Dat hoop ik tenminste. Het is een kaartje van een Londenschen omnibus; de datum is nog duidelük te onderscheiden. 8 Juni. Hoe is Rudolf Hallstein aan dat kaartje gekomen? Op 8 Juni had hü zich weer opgesloten op z’n kamer." is inderdaad *n waardevolle ontdekking"! kent een ander adres." „Maar daar moet mevrouw Hallstein toch meer van weten!" „In ieder geval wist zü heel goed, dat haar man zoo nu en dan z’n woning verliet. Zü zelf was hem behulpzaam om zulks verborgen te houden." .Dan ligt X toch voor de hand, dat zü ons nadere inlichtingen omtrent den moordenaar kan verschaffen." .Dat geloof ik zeker,” bevestigde de detective, .hoewel zjj misschien niet dtena waren naam *naanan." 93,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 9