‘SMwtfwA can den dag
De avonturen van Stan en Pol
X
E"
•feit
F 250.-
I
I
Uit onzen grooten
woordenschat
MIVA krachtig
MISSIE machtig
M'!
hl
HET RAADSEL VAN
DEN
AZEPOOT
HEREXAMEN
x
VERKEERS-ORDENING
i
Si
K3’
DOE DIT ndÓlT.
ZATERDAG 26 JUNI 1937
ONS PRIJSRAADSEL
V
/a
„Beter naar den zin**
De vreemdeling
Oplossing vorig raadsel
in Berlijn
Kath. Dem. Partij
Mr. Peters treedt af
Prijswinnaars
Het nieuwe raadsel
'o.
DOOR THEO BLANKENSEE
Onze puzzelaars kunnen zich -
thans met een invulraadsel
bezig houden
i
4
/S'.
G.
Z
<P.
J?
Taak voor den nieuwen
Waterstaatsminister
btj werUea van een hand,
een voet et een oog.
De eerste
litteraire avond I
eeveeseeeeeeeeeeease»»»!
wonérs waren zeker even kleinburgeriyk als de
menschen van het stadje, waar hy vroeger ge
woond had. De Krugers? Ja, die vormden waar-
schyniyk een heele uitzondering.
ATT T7 A ‘’P blad z^n tokens® de verzekeringsvoorwaarden tegen p *7^0 by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p bU ongeval met
I al rVDv/llllLi O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen WV« verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodeiyken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIÈR EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
X
X
,Ï6
X
X
X
hand het wederzydsche gevoel, vreemden voor
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Ik
X
X
X
X
altijd zoo ernstig?" onderbrak de
als
voor
i
Inderdaad is de ordening van het verkeer
den
(Nadruk verboden)
<56
96
Meester begreep er niets van Misschien schaamt hij zich, dat
Jan slaakte een zucht van verlichting. Voorloopig was alles in
hij nog met poppen speelt, dacht hy. Hij greep in Jans lesse-
geweest. Toen meester om twaalf uur de klas had uitgelaten.
zei hy tot Jan.
zat Jan daar nog in de bank. Pol zat by hem.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
Er staat ons toch niets
niet
werd
hij
vermoord,"
IX.
spoor gaf u aanleiding hierheen te
(Vfordt vervolgd)
naar, maar vond natuurlijk niets." jy blijft om twaalf uur maar
eens in school om alles op te helderen en die pop te vertoonen,”
orde. Weldra zat Pol weer onzichtbaar op Jan's lessenaar. En
de taalles verliep even vlot als met de sommen hef geval was
Daar was meester weer terug. .Nu Jan, vroeg hy vriendelyk.
vertel me nu eens wgar je die pop gelaten hebt. „Jan kreeg een
kleur. „Het was geen pop, mijnheer. .Geen pop," vroeg meester
verbaasd. Wat was het dan. „Een kabouter, mynheer."
E
O
uiterst
bank
Het remplaceerwerk moest als volgt worden
Verricht:
/z.
wy
Rudolf
er
1®,
I
X
Uitbundig
O n b 1 I 1 y k
Eenzydig
Onhandig
Gevoelvol
Bevredigd
Behoorlijk
Vermagerd
Vernageld
Bezadigd
Trouwhartig
Verzekerd -
Onbreekbaar
Beschouwend
Older de inzenders van een goede oplossing
worden weer zes fraaie prijzen verloot.
Oplossingen worden tot Donderdagmiddag 13
ttur ingewacht by den heer G. M. A. Jansen,
Ruysdaelstraat 60, Utrecht.
demts-
omtrent
de werk-
Deze ver-
Robbl had intusschen een uitvoerig telegram
af gegeven en spoedde* zich nu naar hotel „Con
tinental". 'n ryk gebouw in een der voornaamste
straten. Hier konden' alleen menschen met 'n
ruime beurs hun intrek nemen.
Hy informeerde by den portier of mevrouw
Edith Beuth het hotel reeds verlaten had.
.Nog niét", luidde het antwoord.
.Dank u”.
Robbl zocht in een tegenoverliggende straat
een schuilhoek op, van waaruit hy den ingang
vant hotel ongemerkt kon zien. Hy wachtte
met taai geduld, zonder op tyd te letten. Z*n
plan was eenmaal gemaakt en diende eerst en
voor alles uitgevoerd te worden. Trouwens hy
con gerust zjjn. Immers, hotel Union werd even-
Zn krygen dus als dien anderen naam
„echtgenoote";
LEVENSGEZELLIN
De uitgeloofde pryzen werden door het lot
toege wezen aan:-
P J. Altena,Huldecoperstraat 16 hs., Am
sterdam (C).
J. van Breukelen, Praamgracht 23. Soestdyk.
Mej. J. M. Jansma, Bankastr. 41 I, Amster
dam (O.).
Mej. R. van Kesteren, Oranjeboomstraat 154,
Haarlem.
J. W. Laebregts. Bloemstraat 74. Arnhem.
v. Verlaat. Merenstraat 40, Hoorn.
trams en begrafenisstoeten
hebben - ongeacht of zij op
voorrangswegen rijden- of
niet - ook voorrang al
naderen zij a van H n k s I
Niettemin Is een beperking van de vrij
heid om vrachtautodlensten op te richten
noodzakelijk, wil men tot een eenigszins
blijvende gezondmaking van het landver-
keer komen. Ofschoon de organisaties,
welke by het auto-verkeer belang hebben,
hun vrijheid wel ongaarne willen prijsge
ven, "bal er toch een regeling «etroffen moe
ten worden. Slechts is het noodlg garan
ties te scheppen voor de grootst mogelijke
onpartijdigheid opdat de automobiel-on-
dernemers niet met recht kunnen volhou
den dat hun belangen aan de spoorwegen
worden opgeofferd. Maar by algeheele vrij
heid zal men ook hier niet kunnen
blijven.
De overname van 130 mlllioen spoorweg-
schulden is slechts een voorbereiding ge
weest voor een bedryfs-reorganlsatie, waar
bij mogelijk het spoorwegtekort eenigszins
beperkt kan worden. Die reorganisatie, als
onderdeel van een meer-omvattende ver-
keersordenlng. bUjft de moeilijke maar zeer
belangrijke taak van den nieuwen minister
van Waterstaat.
uitnoodigden, is hieraan te danken, dat we al
eenlg werk van u kenden."
Tydens dit onderhoud verdween langzamer-
ölllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillHllllllllllllllllllllllllllllllllic
ze naar
zullen
Toch deelde hy z'n Londenschen collega alle by-
zonderheden omtrent den moord op Rudolf
Hallstein mede, en gaf zich de moeite, zelfs de
geringste details breed uit te meten. Hy meende
zulks verplicht te zyn aan de goede reputatie,
welke de Dultsche politie genoot en zeker ver
diende.
Harvey knikte nu en dan of liet mompelend
een kort afgebeten „Yes” hooren.
Toen Wemer zyn relaas geëindigd had, stond
Harvey met 'n ruk op:
,Jk ben nu met alles op de hoogte. Als u my
terugziet, breng ik den moordenaar mee".
Werner kon z'n spotlachje niet bedwingen,
doch de Engelschman stapte met haastigen tred
de deur uit Het was hem ernst.
trad. Naar zyn signalement te oordeelen moest
hy Wilhelm Köhler zijn.
Zy wachte dus op Wilhelm Kohier!
En Edith Beuth had hem ten stelligste ver
zekerd. dat zy Wilhelm Köhler niet kende. De
oplossing van het duistere raadsel Hallstein
kwam hoe langer hoe meer in zicht. De detec
tive gaf z'n collega n wenk en zy begroetten
elkander als twee vrienden, die elkaar in geen
Jaren ontmoet hadden.
„Is hy t?” fluisterde Robbl.
,4a."
..Kwam hy pas uit z’n hotel?”
.Ja. en wandelde recht naar de afgesproken
plaats."
„In orde. We zullen hen nog verder achter
volgen.”
Gearmd wandelden Köhler en Edith Beuth
weg. De belde detectlven volgden.
„Heb je Wilhelm Köhler nog van dichtby ge
zien?" vroeg Robbl.
•HU Hep vlak langs me."
.Rn? Welk costuum droeg hy?”
.Donkergrijs, met achtkantige knoopen met
zwarte stippeltjes. Den ondersten knoop heeft hij
biykbaar verloren, die ontbrak."
„Weet Je dat zeker!” juichte Robbl.
.Natuuriyk. Ik wist, dat ik daar speciaal op
letten moest"
.Dan is hy de moordenaar!"
of alleen f'
gezien i
-Hy
wantrou- j
Schoonoord
een van de punten die voor een toekomstige
regeering zUn biyven liggen en niettemin
urgent rijn. Het onder één hand brengen
van alle aangelegenheden, de binnenvaart
betreffende, kan daartoe zeker by dragen.
Maar de ordening van het verkeer om
vat veel méér. Hoofdschotel zal moeten zijn
de coördinatie van het spoorweg- en het
vrachtauto-verkeer. Zooals men weet heeft
minister Réljmer in 1932 een ontwerp in
gediend dat tot strekking had een con-
cessie-stelsel voor het frachtauto-verkeer
in te voeren. Het ontwerp vond echter in de
Kamer niet veel weerklank en de volgen
de ministers van Waterstaat trokken er
hun handen van af, zoodat het ontwerp nog
steeds by de onafgedane kamerstukken
rust.
„In dezen tyd van kabinetsformatie en ver-
deeling van minlsterleele portefeuilles is het
gewenscht. een meer dan gewone- aandacht te
schenken aan een uitlating van den
sionnairen Minister van Waterstaat
een wenscheiyke uitbreiding van
zaamheden van zyn departement.
andertng zou zich in dier voege moeten vol
trekken. dat de uitvoering van de wet nopens
de evenredige vrachtverdeeling niet meer zou
behooren tot het ressort van het departement
van handel, nyverheid en scheepvaart. maar
tot dat van het departement van waterstaat.
De wenschelykheid van een dergeiyke wyzi-
glng werd reeds lang in verkeerskrlngen ge
voeld. Naarmate niet slechts theoretisch de sa
menhang der onderscheidene takken van ver
keer betoogd werd, maar ook practisch by de
pogingen tot samenwerking van verkeersge-
nooten het inzicht zich baan brak, dat het ver
keer een eenheid is. werd de wensch levendiger
om onder het departement van waterstaat alle
verkeersvraagstukken te vereenigen.
Op het oogenbllk is het ten aanzien van de
binnenscheepvaart zoo gesteld, dat de oecono-
misch diep ingrijpende wet nopens-' de even
redige vrachtverdeeling -ressorteert onder het
departement van handel, nyverheid en scheep
vaart, dat de verbetering van de vaarwegen o.a
geschiedt door de goede zorgen van het mi
nisterie van waterstaat, terwyl de heffingen op
die vaarwegen moeten, worden goedgekeurd
door het ministerie van blnnenlandsche zaken.
Uit deze schets biykt, dat zeer belangryke
vraagstukken, waarmede de binnenvaart telken
dage te maken heeft, geregeld worden door
drie verschillende departementen.
En indien men dan nog tfeet, dat de minis
ter van waterstaat de ordening vanhet ver
keerswezen krachtdadig heeft te bevorderen en
dat by die verkeerspolitlek de onder het de
partement van minister Gelissen ressorteeren-
de wilde vaart het moeiiyke* punt vormt, waar
over de knapste deskundigen rich het hoofd,
breken, dan is de wenschelykheid van het bren
gen van alle verkeerstakken onder één dirigee-
rende hand zonder meer duideiyk.”
U i t L a n d i g
OnEeriyk
•nVoudlg
«Eindig
GeNotvol
Be 8
B e G
V rJ 1
Velen schijnen ook te denken
Maar die velen hebben 't mis
Dat ’t op 't einde van het leven
Oók nog herexamen is
Mhar als ‘t einde is gekomen
Krijgt men heusch die kans niet meer,
Ook al wil men nieuw beginnen,
Leven doet men slechts één keer!
Op den dag van 't Laatste Oordeel
Wordt m&n Anders aangepakt:
Ddar bestaat geen herexamen.
’t Is: geslaagd of 't is: gezakt!
Herexamen in het leven?
Daarvoor is de^jcans zóó klein
Dat het beter is7>naar tijdig
voorbereid, en klaar te zijn!
HERMAN KRAMER
Harvey ging verder.
„In een der beste hotels naby Hyde Park ont
dekte ik 'n verdacht uitziend tweetal. Zy hadden
zich ingeschreven als gebroeders Headon en John
Chagmann. Toen ik hen echter wilde arresteeren,
kwam ik Juist te laat. Zy hadden blykbaar lont
geroken en waren gevlucht, met achterlating
van cd hun bagage, enkel bestaande uit linnen
goed en inbrekerswerktuigen. Ik had me dus
niet vergist.”
„Hebt u geen van beiden gezien?"
,Ja. een van hen heel even, iemand van mid
delbare gestalte met 'n grijs puntbaardje en
donkere oogen
Wemer antwoordde hierop niet; hy dacht er
aan. dat dit signalement wonderwel paste op
Rudolf Hallstein en dat deze dus waarschyn-
iyk een der inbrekers was. Dan was ook het
raadsel van zyn herhaalde verdwynen opge
lost.
..Welk
komen?”
„Op hun kamer vond ik stukken van een
verscheurd visitekaartje. Ik kon ze nog gedeel-
teiyk aan elkaar passen en Iels toen den naam
Rudolf Lemper. Uit verdere nasporlngen bleek,
dat beiden naar Duitschland uitgeweken waren.
Daarmede natuuriyk niet tevreden, heb ik nog
weten te achterhalen, dat deze Rudolf Lemper
onder den naam Hallstein *n landgoed be
woonde. Toen was ik waar ik wezen wilde. Een
bevel tot Inhechtenisneming heb ik reeds by
me en t is daarvoor, dat ik uwe medewerking
kom verzoeken.”
JDat zal helaas niet meer baten.”
In de kranten ziet de lezer
't Dezer dagen dikwijls staan
Dat door dezen en door genen
Herexamen wordt gedaan;
Herexamen, dat beteekent:
Éénmaal komt de kans nog weer.
Éénmaal mag men 't nog probeeren.
Éénmaal nog. en dan niet meer;
Alles hebt ge zelf in handen,
Eén keer krijgt ge nog de kans,
't Zat tóch een mislukking worddh.
Of g’ ontspringt nog juist den dans.
Veel, die zich verloren waanden.
Krijgen nu weer land in zicht.
Veel, die in het duister tastten,
Zien nog plots één straaltje licht
Beriynsche Ned.
dentiebureau
vreemdeling^
in een mental
heeren van dj
In zyn brié
weleerw. heei
kerkvervolgm
kend.” In Nederland is van die kerkvervol
ging wel iets bekend. Hier mochten de
Encycliek „Mit brennender Sorge,” de her-
deriyke brieven, de protesten en redevoe
ringen der Dultsche Bisschoppen vrij ge
publiceerd worden. In Duitschland werden
ze onderdrukt en in beslag genomen. Het
is daarom mogeiyk, dat pastoor Leonards
niets bekend is van een kerkvervolging in
Duitschland. Maar het biyft toch zonder
ling, dat deze vreemdeling Th Beriyn ons
in Nederland moet komen Inlichten over
Dultsche dingen, waarvan hy ten eenen-
male niets afweet.
w astoor Leonards, die directeur van het
r' Beriynsche Ned. Kath. Correspon-
‘“bureau heet, is nochtans
11 Beriyn. Hy correspondeert
.Iftelt, welke aan dié der brood-
IA Dultsche pers niet mishaagt.
ITVan 15 Juni onderstreept de
!r. Leonards: .MU is van een
ig in Duitschland niets be-
oen de schrijver 's middags In het stadje
Schoonoord aankwam, werd hy ontvan
gen door een vriendelyk ultzlenden heer
.Myn naam is Kruger." stelde hy zich voor.
..Ik ben de voorzitter van het Nut.”
„Aangenaam.” antwoordde de pas aangeko
mene. .Het is werkelyk pryzenswsLardlg. dat
In het kleine Schoonoord een vereeniglng
welke litteraire avonden organiseert."
^Ja. we gaan hier met onzen tyd mee.
wel we zoo gezegd erg afgelegen wonen.”
vestigde
nemen? Het station ligt n.l. tamelyk ver
de stad af.”
„Zooals u wilt. Ik ben hier vreemd; misschien
kunt u me ook een hotel aanbevelen, waar
overnachten kan."
De Nuts-voorzitter monsterde den kleinen be
scheiden koffer, welken de schryver in de hand
hield, en zyn blik gleed van de schoenen over
de dunne jas naar het gezicht van zyn gast.
Deze begon het ondersoek al pljgiyk te vinden,
toen de heer Kruger welwillend voorstelde:
„Wilt u by ons logee ren? Het is er zeker zoo
goed als*ln heg hotel, en u zult er myn vrouw
een genoegen mee doen.”
Onder dank nam de schryver de uitnoodlglng
aan. en ze reden de stad in. tot de wagen voor
een mooi, oud huls stilhield. Toen zy uitstapten,
werd boven hen een raam geopend en een vrou
wenstem riep: .Heb Je hem meteen meegeno
men? Enfin, het is goed."
Een paar seconden later begroette mevrouw
Kruger haar gut met een bartel yken hand
druk en leidde hem naar de woonkamer, waar
een groote ronde tafel feesteiyk gedekt stond
De schryver moest zich nog eenmaal een zy het
ook absoluut niet onvriendelyke monstering van
zyn persoon laten welgevallen. een monste
ring. die met een glimlach beëindigd werd.
.Dus zóó ziet u er uit. Ik heb u me welis
waar anders voorgesteld niet zoo krachtig en
met bleeke wangen doch dat hindert niets.
Maar dat u een bril draagt
•Ja. ik ben helaas byriende.” gaf hy toe. Wat
moest hy anders antwoorden? De ongewone
omgeving en de geheel onverwachte ultnoodl-
ging hadden hem in de war gebracht, en hy
dacht opeens met schrik aan den avond, wel
ke hem wachtte. Het was niet alleen de eerste
litteraire avond van de vereeniglng. maar ook
was hy nog nooit in het openbtiar opgetre
den. afgezien dan van eenlge lezingen voor de
radio. Maar dan zag Je nooit de toehoorders
en omgekeerd
..Bent u
huisvrouw zyn gedachten.
„Oh neen.” zei hy en voegde er half glim
lachend aan toe: .Het idee, vanavond myn
eigen werk te moeten voordragen, is een beetje
eigenaardig, begrypt u
Als een opluchting verscheen op dit oogen
bllk de dienstbode met de koffie. De kleine wolk
van verlegenheid vervloog snel.
„U bent zeker nog heel Jong?” vroeg mevrouw
Kruger en presenteerde hem een broodje.
„Tamelyk, even dertig.”
„U riet er echter veel jonger uit." bracht de
huisvrouw in het midden. „En vertelt u nu eens
precies: wat schrijft u eigenlyk?"
„Gedichten, novellen het is niet In een
paar woorden te verklaren. Nu en dan vervaar
dig ik hoorspelen of draag voor. Een boek heb
ik ook al geschreven." De schrijver talmde met
zyn antwoorden, want hy sprak niet graag
over zichzelf en zyn werk.
,Js dat niet vreeselyk moeiiyk? En als u
nu eens niets invalt, waarover u zou kunnen
schryven?" vroeg zy deelnemend. „Kan men er
eigenlyk wel van bestaan?"
„Gemakkeiyk is het niet.” gaf hy toe, .het
schryven evenmin als het verdienen. Maar nu
moet ik u toch eens iets vragen: hoe komt het.
dat u juist my hebt ultgenoodlgd?”
sJa. de zaak zit zoo.” deelde de heer Kruger
mede. .Ris leden van het Nut ontvangen wy
geregeld tydschriften. in een waarvan wy meer
malen verhalen van uw hand gelezen hebben.
En kortgeleden beluisterden wy uw radiovoor
dracht over het leven in een kleine stad. Reeds
lang hadden wy besloten, dat er eens een ech
te schrijver by ons moest komen dat we u
Deze week kunnen de puzzelaars rich bezig
houden met een invul-raadsel.
Het zyn een vyftiental woorden, welke we
ter invulling in de horizontale rijen vragen,
naar de volgende beteekenissen of omschrijvin
gen. En men begrijpt wel, dat met de plaatsing
dier beide schuine kruisjes-rijen nog iets by-
sonders is bedoeld. Inderdaad: zullen de 15 ge
vraagde woorden de juiste zyn. dan geeft de
bovenste kruisjes-rij te lezen:
naam vul een Europeesch Ryk,
hi de benedenste kruisjes-rij
den naam der hoofdstad van dit Ryk.
eens bewaakt. Z'n gedachten hielden zich door-
loopend bezig met den gehelmzinnigen moord.
Hy combineerde en rangschikte .alle mogeiyk-
heden op iedere denkbare wyze en kwam tot
de conclusie, dat de meest aannemelyke veron
derstelling in de richting van Edith Beuth wees.
De knoop! Zy moest toch weten, vin wlen die
knoop was. Misschien had zy dien man ge
waarschuwd.misschien.... Daar was ze!
Edith Beuth. gekleed in een elegant wandel-
costuum, verliet het hotel. Robbl kreeg vaag
den indruk, alsof haar oogen iemand zochten.
Mogeiyk ook, vreesde zy bespied te worden.
De detective volgde haar op zekeren afstand,
zorgvuldig by elke geboden gelegenheid dek
king zoekend, zy stak plots dwars over en ging
in de richting van het Schouwburgplein. By een
krantenkiosk bleef zy staan wachten. Robbl zou
dus toch geiyk krygen. Edith Beuth had blyk
baar met iemand afgesproken, dat zy elkaar hier
zouden ontmoeten.
Wie kon dat wel zyn? Byna zeker de eigenaar
van den gevonden knoop.... dus de moor-
dermar.
Hoe koortsig Robbl's gedachten ook werkten,
zyn waakzaamheid werd er niet te minder om;
Edith Beuth keek zoekend rond, alsof zy
iemand verwachtte.
Ook Robbl keek rond. Wat was dat? Stohr,
de man die het „Union” hotel moest bewaken,
kwam in zyn richting gewandeld. Wat kwam hy
doen?
Maar....
Robbl zas. dat een heer on Edith Beuth toe-
i3
.Zeer aangeruiam. Gaat u even ritten. Wat is
wel het doel van uw reis?”
.Neendank u. Heb maar weinig tyd. Ik
wilde u enkel meedeelen. dat ik uw hulp noodlg
heb.”
.Daar kunt u op rekenen.”
.Eenlgen tyd geleden werd te Londen *n
geraffineerde inbraak gepleegd in een
in de Norfolk-street, waarby ongeveer
twintig duizend pond aan Engelsche en Fran-
sche bankbiljetten werd buit gefeaakt. Dit
gebeurde op den 8en Juni.
De methode, volgens welke by deze inbraak te
werk werd gegaan, deed vermoeden, dat er geen
Londensche misdadigers by betrokken waren.
Zy waren slecnts met tweeën, 'n Uur na de mis
daad waren wij reeds gealarmeerd. Wy herin
nerden ons. dat enkele maanden vroeger in 'n
bankgebouw te Parijs op dezelfde wijze ingebro
ken was. Ons eerste werk was. de hotelregisters
na te snuffelen.”
Werner luisterde met klimmende interesse.
ftobbl’s vermoedens zouden dus bewaarheid wor-
Beide rijen te lezen van boven naar beneden.
Onze 15 beteekenissen of omschrijvingen zyn
leze: 1. iemand, die in het water is geval
len; 2. medelijden; 3. artist; 4. verzet; 5. mo-
errywiel; 6. bezitter van een flink vermogen;
t. het niet nakomen van gedane belofte;
I. aanvoerders van een opstandige partij;
I. groot vaartuig; 10. plaats in Gelderland:
II. verwarmingsmiddel in de woningen vooral;
13. waar men heen gaat na afloop van verga
dering. feest, enz.; 13. sterrenwichelarij; 14.
lailleur; 15. bewoner van Europeeschen Staat.
Het bleek thans elen puzzelaars beter
naar den zin te zyn dan by een paar vorige
nummers, die volgens het zeggen van som
migen, hun wai te zwaar op de hand waren
Doch nu wel een bewys, dat men het
onmogeiyk allen naar den zin kan maken
kregen we weer een paar geluiden te
hooren inzake het „ietwat te gemakkeiyk".
dat men .graag het kluifje een beetje
vetter had,” enz.
Met deze en .dergeiyke gedachten liep hy op
en neer in het vertrek, waarin men hem ver
zocht had. te wachten. Eindeiyk kwam de se
cretaris. die zich moeite gaf. om zyn opwinding
achter een waardig uitertyk te verbergen; hu
verzocht hem te beginnen, terwyl hy tegeiyker-
tyd de deur naar het podium opende.
Langzaam trad de schrijver naar voren, stel
de zich met een buiging voor, ontdekte daarbij
in de eerste ry het echtpaar Kruger, en ging
ritten. Rustig nam hy een der voor hem lig
gende schriften ter hand, sloeg dit open en be
gon te lezen; eerst drie gedichten, dan eei^kort
verhaal. Toen hy hiermee gereed was. pauzeer
de hy even, maar het bleef nog eenlge secon
den stil, voor hy een zwak applaus vernam.
Hm. men verveelde zich dus. constateerde hy
en zag naar de menschen. Zyn blik ging vlug
van de voorste tot aan de achterste rif. maar
hy kon de gezichten nauwelyks onderscheiden,
omdat alleen de kleine tafellamp brandde. Op
eens overviel hem zoo iets als een strijdlust:
ter eener rijde zaten de menschen. die hem be
leefd. maar zonder inneriyk meeleven aan
hoorden; »an den anderen kant degenen, die
hy niet alleen met den woordklank van zyn ge
dichten en proza bekend wilde maken, maar
wlen hy ook het bewustzyn wilde bybrengen, wat
voor hem zin en beteekenls van zyn leven en
daarmee van zyn werken waren. Zou het hem
nog gelukken, dit begrypen op te wekken? Was
dat. wat hy tot nu toe geschreven had. zoo goed,
dat het voor zyn toehoorders iets beteekenen
kon?
En zoo streed hy wel een uyr en langer, las
gedichten, een novelle en tot besluit twee
hoofdstukken uit zyn roman. Langzamerhand
bemerkte hy. dat men hem opmerkzamer volg
de en hy voelde, hoe de menschen zich in de
stof van zyn roman inleefden. Toen hy het
boek dichtsloeg, werd er luid geapplaudisseerd
en geroepen. Eerst nu drong het tot hem door,
dat hy zeer heesch was geworden en na een
laatste buiging verdween hy in de zykamer.
Maar reeds kwam de secretaris vreugdestralend
op hem af en verzocht hem. een kleine toegift
te geven. Glimlachend ging de schryver nog
eens achter het tafeltje ritten, nam een' slok
van het klaar staande water, en las. ditmaal
vryer en beter dan tevoren, een door hem zelf
beleefde eenvoudige, vrooiyke geschiedenis uit
zyn geboortestad.
Als een kind, dat na een heldendaad het mid
delpunt van zyn omgeving geworden is. stond
hy na afloop in een kring van menschen. die
hem de hand drukten, om autogrammen ver
zochten en nu al wilden weten, wanneer hy
weer eens zou komen. Toen behalve de Krugers
en eenlge kennissen van dezen, allen waren
heengegaan, stelde men voor, by Kruger nog
even na te biyven. Hoewel de schrijver na zyn
avondiyken. wapenloozen strUd meer dan ver
moeid was. nam hy met grsiagte en niet alleen
omwille van de beleefdheid het voorstel aan.
want hy was zoo verheugd en gelukkig, dat hy
vandaag overal in toegestemd had.
Het was al last, toen de gasten heengingen
en hy zyn kamer betrok. Een heldere maan
verlichtte het vertrek, zoodat hy de meubelen
duldeiyk kon onderscheiden. Aan het open
raam ademde hy diep de frlssche nachtlucht
in. Buiten was alles doodstil.
Hoeveel lawaai en onrust heerscht er om de
zen tud nog in de straten van de grootstad,
dacht hy en hy voelde, hoe ook hy rustig werd
en een zekere weldadige vermoeidheid over
mande hem.
elkaar te zyn, en toen na het eten de secreta
ris van de vereeniglng kwam, had de schrijver
veel van zyn schuchterheid verloren. Geza-
meniyk gingen ze naar een café, waar de ver
eeniglng een zaal had gehuurd. Voor den in
gang nam hy afscheid van het echtpaar en
wierp daarby een blik in de zaal: de stoelen
waren byna alle bezet; van het plafond wierp
een lamp helder licht naar beneden; op het
eenvoudige podium stond een tafeltje met een
lamp en er achter een stoel.
Een plotselinge ingeving volgend, drukte me
vrouw Kruger hem bemoedigend de hand en zei
zacht: .Jk verheug me zeer op dezen avond.”
Zoo. zy verheugde zich maar die vele an
dere menschen daarbinnen? Waren allen uit
belangstelling ge
komen L.
maar om
te' worden?
kreeg
wen.
was maar 'n klein
stadje en de be-
Evenals indertijd ’prof. Veraart, die
voorzitter aftrad, heeft thans mr. A. P. J.
Peters genoeg van de Kath. Dem. Party.
Ook hy gaat als voorzitter heen.
Uit ideëele-democratlsche redenen had
hy zich by haar aangesloten, maar hy heeft
er niets dan teleurstellingen beleefd. De
laatste was het overloopen van duizenden
naar de R.K. Staatsparty en het verlies van
den éénen partyzetel in de Kamer tegeiyk
met de waarborgsom, voor welke ook hy
als borg had geteekend. Tenslotte hebben
de politieke, organisatorische en financiee-
le tegenslagen der ontredderde party mr.
Peters genoopt, zich terug te trekken.
Het had reeds de aandacht getrokken,
dat hy na de verkiezingen de redactie van
Onze Vaan geheel aan den heer C. D? Wes
seling overllet, die thans tracht de restan
ten van de toekomstlooze organisatie met
allerlei lapmiddelen tegen het laatste uit
eenvallen te behoeden. Respice flnem,
let op het einde.
Dat men echter deze opgaven-soort heel .ge
zellig vond, en nog wel graag eens een paar
dito's wil te bewerken krygen, zegt ons, dat
zoon paar dito's, reeds gereed, dus niet ver
geefs zyn ontworpen, vooral omdat
voorgenqemden wensch wat „vetter"
biyken.
Inzender schreef in de Nieuwe
Rotterdamsche Courant over de uit
breiding van het ressort van den
minister van Waterstaat:
e. hoe-
be
de heer Kruger. „Zullen we een auto
van
.Niet meer baten?
in den weg?”
,Jk twyfel er niet aan, of u hebt t juiste
spoor gevolgd. We vonden <by Rudolf Hallstein,
alias Lemper, 'n stapeltje Engelsche en Fransche
bankbiljetten en nog een omnibuskaartje van
8 Juni. U hebt dus nog eens bevestigd, wat
ons reeds bekend was.”
.Maar waarom kunnen wy hem dan
direct arresteeren?”
„Twee dagen geleden
antwoordde Werner dof.
Harvey sloeg zich met de vuist tegen 't voor
hoofd.
,Duc ik ben te laat", riep hy vol teleurstel
ling uit .Hebt u den moordenaar al?”
.Neen., wy vermoeden dat t zyn bondge
noot is. met wlen hy gezamenlyk z'n inbraken
pleegde”.
„Wat jammer! Juist van hem weten
totaal niets. Wy hadden gehoopt van
Hallstein iets naders te vernemen.”
„Te laat! En ook wy weten niets. Geen enkel
spoor".
,.’n Beroerde historie! Maar ik ben niet van
plan naar Londen terug te gaan, zonder een
van beiden mee te brengen!"
,,'t Zal niet lukken. Wy zoeken nu al twee
dagen en zyn'nog geen streep gevorderd”.
„Ik biyf hier en zal aan de jacht deelnemen
en zal u eens laten zien, hoe wy in Londen mis
dadigers weten op te sporen”.
Om Wemer’s lippen krulde *n minachtend
lachje om zooveel zelfbewustsyn. Hy hield de
Dultsche politie voor de best georganiseerde.
Be S\c h a d 1 g d
e e r 1 y k
VerErgerd
Verzegeld
BeEedlgd
TrouwLustlg
VerLekk erd
Oninbaar
BeNauwend
