De avonturen van Stan en Pol
I
Iffl
H
i
z
E"
<tan den daf
T
F 250.-
AZEPOOT
Uit onzen grooten
woordenschat
MlVA krachtig
MISSIE machtig
HET RAADSEL VAN
DEN
VERKEERS-ORDENING
i
F1
f tt
1
t r
DOE DIT HOOIT
’mT SSS
w
2S
ONS PRIJSRAADSEL
X
/o
De vreemdeling
Oplossing vorig raadsel
In Berlyn
Kath. Dem. Partij
Mr. Peters treedt af
Prijswinnaars
Het nieuwe raadsel
'i
I
DOOR THEO BLANKENSEE
Taak voor den nieuwen
Waterstaatsminister
Onze puzzelaars kunnen zich
thans met een invulraadsel
bezig houden
/S'.
J.
y-
s.
G.
<P.
ZATERDAG 26 JUNI 1937
r
1
I
„Beter naar den zin”
>1
t>0 veritea van aan band,
een voet at aan oog.
n’
i De eerste
- j I
I litteraire avona
L..............................-i
1
I
I
f
Aï I E* A O/*\MNTT7 °P dit blad zün Ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen p *7^0 bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 b*l een ongeval met
I t| Tl 1N I-j O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen UU»" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodehjken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES. VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
'I
X
X
X
X
hand het wederzüdsche gevoel, vreemden voor
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
zoo ernstig?" onderbrak de
als
3
-
If
(Nadruk verboden)
A
7
96
96
99
Meester begreep er niets van Misschien schaamt hü zich, dat
Jan slaakte een zucht van verlichting. Voorloopig was alles in
o
eens in school om alles op te helderen en die pop te vertoonen,"
zei hij tot Jan.
zat Jan daar nog in de bank. Pol zat bij hem.
Er staat ons toch niets
juiste
niet
hij
vermoord,"
IX.
spoor gaf u aanleiding hierheen te
(Wordt vervolgd)
orde. Weldra zat Pol weer onzichtbaar op Jan's lessenaar. En
de' taalles verliep even vlot als met de sommen het geval was
geweest. Toen meester om twaalf uur de klas had uitgelaten,
Daar was meester weer terug. ,Ku Jan, vroeg hy vriéndelijk,
vertel me nu eens waar je die pop gelaten hebt. „Jan kreeg een
kleur. „Het was geen pop, mijnheer. „Geen pop," vroeg meester
verbaasd. wat was het dan. „Een kabouter, mijnheer."
i
Het remplaceerwerk moest als volgt worden
verricht:
/z.
bij levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen
Uitbundig
Onbillijk
Eenzijdig
Onhandig
Oevoelvol
Bevredigd
Behoorlijk
Vermagerd
Vernageld
Bezadigd
Trouwhartig
Verzekerd
Onbreekbaar
Beschouwend
hjj nog met poppen speelt, da^t hij. Hij greep in Jans lesse
naar, maar vond natuurlijk niets.” Ju blijft om twaalf uur maar
'wij
Rudolf
Onder de inzenders van een goede oplossing
worden weer zes fraaie prijzen verloot.
Oplossingen worden tot Donderdagmiddag 12
Bur ingewacht bij den heer O. M. A. Jannen,
Ruysdaelstraat 60, Utrecht.
„In dezen tijd van kabinetsformatie en ver-
deellng van ministerieele portefeuilles is het
gewenscht, een meer dan gewone aandacht te
demts-
omtrent
de werk-
Deze ver-
De uitgeloofde prijzen werden door het lot
toegewezen aan:
P. J. Alten*, Huidecoperstraat 16 hs., Am
sterdam (O.).
J. van Breukelen, Praamgracht 23, SoestdIjk.
Mej. J. M. Jansma, Bankastr. 41 I, Amster
dam (O.).
Mej. R. van Resteren, Oranjeboomstraat 154.
Haarlem.
J. W. Liebregta, Bloemstraat 74, Arnhem.
Verlaat, Merenstraat 40, Hoorn, g
Robbl had intusschen een uitvoerig telegram
af gegeven en spoedde zich nu naar hotel „Con
tinental". T\rijk gebouw in een der voornaamste
straten. Hier konden alleen menschen met Ta
ruime beurs hun Intrek nemen.
HU Informeerde bü den portier ot mevrouw
Edith Beuth het hotel reeds verlaten had.
..Nog niet”, luidde het antwoord.
.Dank u”.
Robbl zocht In een tegenoverliggende straat
een schuilhoek op, van waaruit hü den ingang
van t h<?tel ongemerkt kon zien. HU wachtte
met taal geduld, zonder op tijd te letten. Z’n
plan was eenmaal gemaakt en diende eerst en
voor alles uitgevoerd te worden. Trouwens hü
ion gerust zün. immers, hotel Union werd even-
<2n krUgen dus als dien anderen naam voor
„echtgenoote":
LEVENSGEZELLIN
Harvey ging verder.
,Jn een der beste hotels nabU Hyde Park ont
dekte Ik ‘n verdacht uitziend tweetal. Zü hadden
zich Ingeschreven als gebroeders Headon en John
kwam ik juist te laat. Zij hadden blikbaar lont
geroken en waren gevlucht, met achterlating
van al hun bagage, enkel bestaande uit linnen
goed en inbrekerswerktulgen. Ik had me dus
niet vergist”
.Hebt u geen van beiden gezien?”
„Ja, een van hen heel even, iemand van mid
delbare gestalte met Ti grijs puntbaardje en
donkere oogen.”
Wemer antwoordde hierop niet; hü dacht er
aan, dat dit signalement wonderwel paste op
Rudolf Hallstein en dat deze dus waarschUn-
lUk een der Inbrekers was. Dan was ook het
raadsel van zUn herhaalde verdwUnen opge
lost
„Welk
komen?”
„Op hun kamer vond ik stukken van een
verscheurd visitekaartje. Ik kon ze nog gedeel-
telUk aan elkaar passen en las toen den naam
Rudolf Lemper. Uit verdere nasporlngen bleek,
dat belden naar Duitschland uitgeweken waren.
Daarmede natuurlUk niet tevreden, heb ik nog
weten te achterhalen, dat deze Rudolf Lemper
onder den naam Hallstein "n landgoed be
woonde. Toen was Ik waar Ik wezen wilde. Een
bevel tot inhechtenisneming heb ik reeds bü
me en T is daarvoor, dat Ik uwe medewerking
kom verzoeken.”
JDat zal helaas niet meer baten.”
trad. Naar zün signalement te oordeelen moest
hU Wilhelm Köhler zün.
ZU wachte dus op Wilhelm Kohier!
En Edith Beuth had hem ten stelligste ver
zekerd. dat zU Wilhelm Köhler niet kende. De
oplossing van het duistere raadsel Hallstein
kwam hoe langer hoe meer in zicht. De detec
tive gaf z'n collega Ti wenk en zü begroetten
elkander als twee vrienden, die elkaar in geen
jaren ontmoet hadden.
„Is hU t?” fluisterde Robbl.
Toch deelde hü z’n Londenschen collega alle bU-
zonderheden omtrent den moord op Rudolf
Hallstein mede, en gaf zich de moeite, zelfs de
geringste details breed uit te meten. HU meende
zulks verplicht te zUn aan de goede reputatie,
welke de Duitsche politie genoot en zeker ver
diende.
Harvey knikte nu en dan of liet mompelend
een kort afgebeten „Yes” hooren.
Toen Wemer zijn relaas geëindigd had, stond
Harvey met Ti ruk op:
„Ik ben nu met alles op de hoogte. Als u mU
terugziet, breng ik den moordenaar mee”.
Wemer kon z'n spotlachje niet bedwingen,
doch de Engelschman stapte met haastigen tred
de deur uit. Het was hem ernst
schenken aan een uitlating van den
slonnalren Minister van Waterstaat
een wenschelUke uitbreiding van
zaamheden van zijn departement,
andering zou zich in dier voege moeten vol
trekken, dat de uitvoering van de wet nopens
de evenredige vrachtverdeellng niet meer zou
behooren tot het ressort van het departement
van handel, nijverheid en scheepvaart maar
tot dat van het departement van waterstaat.
De wenschelUkheld van een dergelUke wijzi
ging werd reeds lang In verkeerskringe*n ge
voeld. Naarmate niet slechts theoretisch de sa
menhang der onderscheidene takken van ver
keer betoogd werd, maar ook practisch bU de
pogingen tot samenwerking van verkeersge-
nooten het Inzicht zich baan brak, dat het ver
keer een eenheid is, werd de wensch levendiger
om onder het departement van waterstaat alle
verkeersvraagstukken te vereenlgen.
Op het oogenblik is het ten aanzien van de
binnenscheepvaart zoo gesteld, dat de oecono-
mlsch diep ingrijpende wet nopens de even
redige vrachtverdeellng ressorteert onder het
departement van handel, nijverheid en scheep
vaart, dat de verbetering van de vaarwegen oa
geschiedt door de goede zorgen van het mi
nisterie van waterstaat, terwijl de heffingen op
die vaarwegen moeten worden goedgekeurd
door het ministerie van blnnenlandsche zaken.
Uit deze schets blUkt. dat zeer belangrUke
vraagstukken, waarmede de binnenvaart telken
dage te .maken heeft, geregeld worden door
drie versphlliende departementen.
En indien men dan nog weet, dat de minis
ter van waterstaat de ordening van het ver
keerswezen krachtdadig heeft te bevorderen en
dat bij die verkeerspolitlek de onder het de
partement van minister Gelissen ressorteeren-
de wilde vaart het moellUke punt vormt, waar
over de knapste deskundigen zich het hoofd
breken, dan is de wenschelUkheld van het bren
gen van alle verkeerstakken onder één dlfigee-
rende hand zonder meer duidelUk.” i*
Inderdaad is de ordening van het verkeer
Éénmaal nog, en dan niet meer;
Alles hebt ge zelf in handen,
Eén keer krijgt ge nog de kans,
‘t Zal tóch een mislukking worden.
Of g’ ontspringt nog juist den dans.
Veel, die zich verloren waanden.
Krijgen nu weer land in zicht.
Veel, die in het duister tastten.
Zien nog plots één straaltje licht
Velen schijnen ook te denken
Maar die velen hebben ‘t mis
Dat ’t op ’t einde van het leven
Oók nog herexamen is.
Maar als ’t einde is gekomen
Krjjgt men heusch die kans niet meer,
Ook al wil men nieuw beginnen,
Leven doet men slechts één keer!
Op den dag van 't Laatste Oordeel
Wordt men Anders aangepakt:
Dddr bestaat geen herexamen,
’t Is: geslaagd of ‘t is: gezakt!
Herexamen in het leven?
Daarvoor is de kans zóó klein
Dat het beter is, maar tijdig
voorbereid, en klddr te zijn! w
HERMAN KRAMER
ultnoodlgden, Is hieraan te danken, dat we al
eenlg werk van u kenden.”
Tijdens dit onderhoud verdween langzamer-
.Kwam hU pas uit z’n hotel?”
.Ja. en wandelde recht naar,de afgesproken
plaats.”
„In orde. We zullen hen nog verder achter
volgen.”
Gearmd wandelden Köhler en Edith Beuth
weg. De beide detectlven volgden.
.Heb je ‘Wilhelm Köhler nog van dichtbU Be
zien?" vroeg Robbl.
,HU Uep vlak langs me.”
,.En? Welk costuum droeg hü?"
.Donkergrijs, met achtkantige knoopen met
zwarte stippeltjes. Den ondersten knoop heeft hU
blijkbaar verloren, die ontbrak.”
„Weet je dat zeker!" juichte Robbl.
.NatuurlUk. Ik wist, dat ik daar speciaal op
letten moest.”
.Dan is hU de moordenaar!”
Het bleek thans velen puzzelaars beter
naar den zin te zUn dan bU een paar vorige
nummers, die volgens het zeggen van som
migen, hun wat te zwaar op de hand waren.
Doch nu W0 een bewUs, dat men het
ónmogelijk allen naar dan zin kan maken
kregen we weer een paar geluiden te
hooren Inzake het „ietwat te gemakkelljk”.
dat men .graag het kluifje een beetje
vetter had.” enz.
een van de punten die voor een toekomstige
regeering zijn blijven liggen en niettemin
urgent zUn. Het onder één hand brengen
van alle aangelegenheden, de binnenvaart
betreffende, kan daartoe zeker bUdragen.
Maar de ordening van het verkeer om
vat veel méér. Hoofdschotel zal moeten zijn
de coördinatie van het spoorweg- en het
vrachtauto-verkeer. Zooals men weet heeft
minister ReUmer in 1932 een ontwerp In
gediend dat tot strekking had een con-
cessie-stelsel voor het vrachtauto-verkeer
m te voeren. Het ontwerp vond pchter in de
Kamer niet veel weerklank en de volgen
de ministers van Waterstaat trokken er
hun handen van af, zoodat het ontwerp nog
steeds bU de onafgedane kamerstukken
rust.
Evenals Indertijd prof. Veraart, die
voorzitter aftrad, heeft thans mr. A. P. J.
Peters genoeg van de Kath. Dem. Partij.
Ook hij gaat als voorzitter heen.
Uit ideëele-democratlsche redenen had
hij zich bij haar aangesloten, maar hij heeft
er niets dan teleurstellingen beleefd. De
laatste was het overloopen van duizenden
naar, de R.K. Staatspartij en het verlies van
den éénen partijzetel in de Kamer tegelijk
met de waarborgsom, voor welke ook hij
als borg had geteekend. Tenslotte hebben
de politieke, organisatorische en financiee-
le tegenslagen der ontredderde parUU mr.
Peters genoopt, zich terug te trekken.
Het hsul reeds de aandacht getrokken,
dat hij na de verkiezingen de redactie van
Onze Vaan geheel atui den heer C. D. Wes
seling overliet, die thans tracht de restan
ten van de toekomstlooze organisatie met
allerlei lapmiddelen tegen het laatste uit-
eenvallen te behoeden. Respice flnem,
let op het einde.
Niettemin is een beperking van de vrij
heid om vrachtautodiensten op te richten
noodzakelUk. wil men tot een eenlgszins
Mijtende gezondmaking van het land ver
keer komen. Ofschoon de organisaties,
welke bU het auto-verkeer belang hebben,
hun vrijheid wel ongaarne willen prijsge
ven, zal er toch een regeling getroffen moe
ten worden. Slechts is het noodig garan
ties te scheppen voor de grootst mogelijke
onpartijdigheid opdat de automobiel-on
dernemers niet met recht kunnen volhou
den dat hun belangen aan de spoorwegen
worden opgeofferd. Maar bU algeheele vrij
heid zal men ook hier niet kunnen
Mij ven.
De overname van 130 mlllioen spoorweg-
schulden Is slechts een voorbereiding ge
weest voor een bedrijfs-reorganisatle, waar
bij mogelljk het spoorwegtekort eenlgszins
beperkt kan worden. Die reorganisatie, als
onderdeel van een meer-omvattende ver-
keersordening. blijft de moeilijke maar zeer
belangrijke taak van den nieuwen minister
van Waterstaat.
In de kranten ziet de lezer
't Dezer dagen dikwijls staan
Dat door dezen en door genen
Herexamen wordt gedaan;
Herexamen, dat beteekent:
Éénmaal komt de kans nog weer,
Éénmaal mag men 't nog probeeren,
S
nllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIH Kruger haar gast met een hartelUken hand-
twui, CD gJC ICUC11 Ut ÖW1U Ui, UC wagcu --
een mooi, oud huls stilhield. Toen zU uitstapten, woners waren zeker even kleinburgerlUk ais oe
werd boven hen een raam geopend en een vrou
wenstem riep: ..Heb je hem meteen meegeno
men? Enfin, het is goed."
Een paar seconden later begroette mevrouw
Deze week kunnen de puzzelaars zich bezig
houden met een invul-raadael.
Het zUn een vijftiental woorden, welke we
ter Invulling In de horizontale rijen vragen,
naar de volgende beteekenlssen of omschrUvln-
ten. En trien begrijpt wel. dat met de plaatsing
dier beide schuine kruisjes-rijen nog iets bij
zonders is bedoeld. Inderdaad: zullen de 15 ge
vraagde woorden de juiste zijn, dan geeft de
bovenste kruisjes-rU te lezen:
druk en leidde hem naar de woonkamer, waar
een groote ronde tafel feestelUk gedekt stond.
De schrUver moest zich nog eenmaal een zU het
ook absoluut niet onvriendelUke monstering vin
zUn persoon laten welgevallen. een monste
ring. die met een glimlach beëindigd werd.
..Dus zóó ziet u er uit. Ik heb u me welis
waar anders voorgesteld niet zoo krachtig en
met bleeke wangen doch dat hindert niets.
Maar dat u een bril draagt
.Ja. Ik ben helaas bijziende.” gaf hU toe. Wat
moest hU anders antwoorden? De ongea’9ne
omgeving en de geheel onverwachte ultnoodl-
glng hadden hem in de war gebracht, en hU
dacht opeens met schrik aan den avond, wel
ke hem wachtte. Het was niet alleen de eerste
litteraire avond van de vereenlglng. maar ook
was hU 'nog nooit In het openbaar opgetre
den. afgezien dan van eenlge lezingen voor de
radio. Maar dan zag je nooit de toehoorders
en omgekeerd.
„Bent u altUd
huisvrouw zUn gnlachten.
„Oh neen,” zei hu en voegde er half glim
lachend aan toe: .Het idee, vanavond mijn
eigen werk te moeten voordragen. Is een beetje
eigenaardig, begrijpt u
Als een opluchting verscheen op dit oogen
blik de dienstbode met de koffie. De kleine wolk
van verlegenheid vervloog snel.
„U bent zeker nog heel jong?” vroeg mevrouw
Kruger en presenteerde hem een broodje.
„TamelUk, even dertig.”
„U ziet er echter veel jonger uit,” bracht de
huisvrouw In het midden. „En vertelt u nu eens
precies: wat schrUft u elgenlUk?"
„Gedichten, novellen het Is niet In een
paar woorden te verklaren. Nu en dan vervaar
dig Ik hoorspelen of draag voor. Een boek heb
Ik ook al geschreven." De schrUver talmde met
zijn antwoorden, want hU sprak niet graag
over zichzelf en zUn werk.
,Js dat niet vreeselUk moeilijk? En als u
nu eens niets Invalt, waarover u zou kunnen
schrijven?” vroeg zU deelnemend. .Kan men er
eigenlijk wel van bestaan?”
„Gemakkelljk is het niet," gaf hU toe, .het
schrUven evenmin als het verdienen. Maar nu
moet ik u toch eens Iets vragen: hoe komt het,
dat u juist mU hebt ultgenoodigd?”
.Ja. de zaak zit zoo.” deelde de heer Kruger
mede. .KIs leden van het Nut ontvangen wU
geregeld tijdschriften. In een waarvan wU meer
malen verhalen van uw hand gelezen hebben.
En kortgeleden beluisterden wU uw radiovoor
dracht over het leven In een kleine stad. Reeds
lang hadden wij besloten, dat er eens een ech
te schrUver bU ons moest ‘koynen dat we u
..Niet -meer baten?
in den weg?"
,Jk twijfel er niet aan, of u hebt t
spoor gevolgd. We vonden bU Rudolf Hallstein,
alias Lemper, *n stapeltje Engelsche en Pransche
bankbiljetten en nog een omnibuskaartje van
8 Juni. U hebt dus nog eens bevestigd, wat
ons reeds bekend was.”
.Maar waarom kunnen wU hem dan
direct arresteeren?”
..Twee dagen geleden werd
antwoordde Wemer dof.
Harvey sloeg zich met de vuist tegen t voor
hoofd.
.Due ik ben te laat”, riep hU vol teleurstel
ling uit .Hebt u den moordenaar al?”
.Neen. WU vermoeden dat 1 zUn bondge
noot is. met wien hU gezamenlUk z'n inbraken
pleegde".
..Wat jammer! Juist van hem weten
totaal niets. WU hadden gehoopt van
Hallstein iets naders te vernemen.”
„Te laat! En ook wU weten niets. Geen enkel
spoor”.
„Ti Beroerde historie! Maar ik ben niet van
plan naar Londen terug te gaan, zonder een
van belden mee te brengen!”
„t Zal niet lukken. WU zoeken nu al twee
dagen en zUn nog geen streep gevorderd”.
,Jk blUf hier en zal aan de jacht deelnemen
en zal u eens laten zien, hoe wU In Londen mis
dadigers weten op te sporen”.
Om Werner's lippen krulde Ti minachtend
lachje om zooveel zelfbewustzUn. HU hield de
Duitsche politie voor de best georganiseerde.
menschen van het stadje, waar hU vroeger ge
woond had. De Krugers? Ja. die vormden waar-
schjjnlük een heele uitzondering.
Met deze en dergelUke gedachten Uep hU op
en neer in het vertrek, waarin men hem ver
zocht had. te wachten ElndelUk kwam de se
cretaris. die zich moeite gaf. om zUn opwinding
achter een waardig uiterlUk te verbergen; hU
verzocht hem te beginnen, terwül hU tegelUker-
tUd de deur naar het podium opende.
Langzaam trad de schrUver naar voren, stel
de zich met een buiging voor, ontdekte daarbU
in de eerste rU het echtpaar Kruger, en ging
zitten. Rustig nam hU een der voor hem lig
gende schriften ter hand, sloeg dit open en be
gon te lezen; eerst drie gedichten, dan een kort
verhaal. Toen hU hiermee gereed was. pauzeer
de hU even, maar het bleef nog eenlge secon
den stil, voor hU een zwak applaus vernam.
Hm. -men verveelde zich dus. constateerde hU
en zag naar de menschen. ZUn blik ging vlug
van de voorste tot aan de achterste rü. maar
hU kon de gezichten nauwelUks onderscheiden,
omdat alleen de kleine tafellamp brandde. Op
eens overviel hem zoo Iets als een strijdlust:
ter eener zijde zaten de menschen. die hem be
leefd. maar zonder Innerlijk meeleven aan
hoorden; aan den anderen kant degenen, die
hy niet alleen met den woordklank van zUn ge
dichten en proza bekend wilde maken, maar
wien hij ook het bewustzijn wilde bijbrengen, wat
voor hem zin en beteekenls van zUn leven en
daarmee van zijn werken waren. Zou het hem
nog gelukken, dit begrijpen op te wekken? Was
dat. wat hu tot nu toe geschreven had. zoo goed,
dat het voor zijn toehoorders iets beteekenen
kon?
En zoo streed hU wel een uur en langer, las
gedichten, een novelle en tot besluit twee
hoofdstukken uit zUn roman. Langzamerhand
bemerkte hü. dat nien hem opmerkzamer volg
de en hü voelde, hoe de menschen zich in de
stof van zün roman inleefden. Toen hü het
boek dichtsloeg, werd er luid geapplaudisseerd
en geroepen. Eerst nu drong het tot hem door,
dat hü zeer heesch was geworden en na een
laatste buiging verdween hü in de zUkamer.
Maar reeds kwam de secretaris vreugdestralend
op hem af en verzocht hem. een kleine toegift
te geven. Glimlachend ging' de schrijver nog
eens achter het tafeltje zitten, nam een slok
van het klaar staande water, en las. ditmaal
vrijer en beter dan tevoren, een door hem zelf
beleefde eenvoudige, vrooUjke geschiedenis uit
zUn geboortestad.
Als een kind, dat na een heldendaad het mid
delpunt van zün omgeving geworden is. stond
hü na afloop In een kring van menschen, die
hem de hand drukten, om autogrammen ver
zochten en nu al wilden weten, wanneer hU
weer eens zou komen. Toen behalve de Krugers
en eenlge kennissen van dezen, allen waren
heengegaan, stelde men voor, bü Kroger nog
even na te blUven. Hoewel de schrijver na zün
avondlüken, wapenloosen strUd meer dim ver
moeid was. nam hü met graagte en niet alleen
omwille van de beleefdheid het voorstel aan,
want hü was zoo verheugd en gelukkig, dat hU
vandaag overal In toegestemd had.
Het was al laat, toen de gasten heengingen
en hü zün kamer betrok. Een heldere maan
verlichtte het vertrek, zoodat hü de meubelen
duidelUk kon onderscheiden. Aan het open
raam ademde hü diep de frissche nachtlucht
In. Bulten was alles doodstil.
Hoeveel lawaai en onrust heerscht er om de
zen tUd nog in de straten van de grootstad,
dacht hü en hü voelde, hoe ook hü rustig werd
en een zekere weldadige vermoeidheid over
mande hem.
<2
•Zeer aangenaam. Gaat u even zitten. Wat Is
wel het doel van uw reis?”
.Neen. dank u. Heb maar weinig tüd. Ik
wilde u enkel meedeelen. dat ik uw hulp noodig
heb."
.Daar kunt u op rekenen.”
„Eenigen tüd geleden werd te Londen Ti
uiterst geraffineerde inbraak gepleegd in een
bank in de Norfolk-street, waarbü ongeveer
twintig duizend pond aan Engelsche en Fran-
ache bankbiljetten werd buit gemaakt. Dit
gebeurde'op den 8en Juni.
De methode, volgens welke bü deze inbraak te
werk werd gegaan, deed vermoeden, dat er geen
Londensche misdadigers bU betrokken waren.
ZU waren slechts met tweeën. Ti Uur na de mis
daad waren wü reeds gealarmeerd. WU herin
nerden ons. dat enkele maanden vroeger In Ti
bankgebouw te Parijs op dezelfde wüze ingebro
ken was. Ons eerste werk was, de hotelregisters
na te snuffelen.”
Werner luisterde met klimmende Interesse.
Robbl's vermoedens zouden dus bewaarheid wor-
Beide rijen te lezen van boven naar beneden
Onze 15 beteekenlssen ot omschrijvingen zijn
leze: 1. iemand, die in het water is geval-
en; 2. medelijden; 3. artist; 4. verzet; 5. mo-
wrijwiel; 6. bezitter van een flink vermogen;
I. het niet nakomen van gedane belofte;
I. aanvoerders van een opstandige partU;
I. groot vaartuig; 10. plaats in Gelderland:
II. verwarmingsmiddel In de woningen vooral;
12. waar men heen gaat na afloop van verga-
iering, feest, enz.; 13. sterrenwichelarij; 14.
MUleur; 15. bewoner van EuropeeschenStaat.
UltLandlg
O n E e r 1 k
Eenvoudig
OnElndlg
O e N o t v o 1
Beschadigd
BeGeerlUk
VerErgerd
Verzegeld
BeEedigd
Trou wLustig
Verlekkerd
Oninbaar
BeNauwend
y-k astoor Leonards, die directeur van het
r' Berlijnsche Ned. Kath. Correspon-
dentiebureau heet, is nochtans
vreemdeling In Berlijn. HU correspondeert
in een mentaliteit, welke aan die der brood-
heeren van de Duitsche pers niet mishaagt.
In zün brief van 15 Juni onderstreept de
weleerw. heer Leonards: ,MU is van een
kerkvervolging in Duitschland niets be
kend.” In Nederland is van die kerkvervol
ging wel Iets bekend. Hier mochten de
Encycliek „Mlt brennender Sorge,” de her-
derlUke brieven, de protesten en redevoe
ringen dar Duitsche Bisschoppen vrij ge
publiceerd worden. In Duitschland werden
ze onderdrukt en in beslag genomen. Het
is daarom mogelijk, dat pastoor Leonards
niets bekend is van een kerkvervolging in
Duitschland. Maar het blijft toch zonder
ling, dat deze vreemdeling in Berlijn ons
in Nederland moet komen inlichten over
Duitsche dingen, waarvan hU ten eenen-
male niets afweet.
den naam van een Europeesch Rük.
sn de benedenste kruisJes-rü:
den naam der hoofdstad van dit ftük.
inzender schreef In de Nieuwe
Rotterdamsche Courant over de uit
breiding van het ressort van den
minister van Waterstaat:
trams en begrafenisstoet*»
hebben - ongeacht of zq op
voorrangswegen rijden of
Met ook voorrang al
naderen zij vrin Hgktl
eens bewaakt Z'n gedachten hielden zich door-
loopend bezig met den geheimzlnnigen moord.
HU combineerde en rangschikte alle mogelijk
heden op iedere denkbare wüze en kwam tot
de conclusie, dat de meest aannemelüke veron
derstelling In de richting van Edith Beuth wees.
De knoop! ZU moest toch weten, van wien die
knoop was. Misschien had zü dien man ge
waarschuwd.misschien.... Daar Was ze!
Edith Beuth. gekleed in een elegant wandel-
costuum, verliet het hotel. Robbl kreeg vaag
den indrok, alsof haar oogen iemand zochten
MogelUk ook, vreesde zü bespied te worden.
De detective volgde haar op zekeren afstand,
zorgvuldig bü elke geboden gelegenheid dek
king zoekend Zü stak plots dwars over en ging
in de richting van het Schouwburgplein. Bü een
krantenkiosk bleef zü staan wachten. Robbl zou
dus toch gelük krUgen. Edith Beuth had blük-
baar met iemand afgpsproken, dat zü elkaar hier
zouden ontmoeten.
Wie kon dat wel zün? Büna zeker de eigenaar
van den gevonden knoop dus de moor
denaar. y
Hoe koortsig Robbl's gedachten ook werkten,
zün waakzaamheid werd er niet te minder om;
Edith Beuth keek zoekend rond, alsof zü
iemand verwachtte.
Ook Robbl keek rond. Wat, was dat? Stohr,
de man die het „Union” hotel moest bewaken,
kwam in zün richting gewandeld. Wat kwam hü
doen?
Maar....
Robbl zag. dat een heer on Edith Beuth toe-
Dat men echter deze opgaven-soort heel ,ge-
celllg” vond, en nog wel graag eens een paar
dito's wil te bewerken krUgen, zegt ons, det
zoo n paar dito's, reeds gereed, dus niet ver
geefs zün ontworpen, vooral omdat ze naar
voorgenoemden wensch wat „vetter” zullen
blüken.
oen de schrUver *s middags in het stadje
Schoonoord aankwam, werd hü ontvan
gen door een vriendelük ultalenden heer.
.Mün naam Is Kroger.” stelde hü rich voor.
,Jk ben de voorzitter van het Nut”
.Kangenaam.” antwoordde de pas aangeko
mene. „Het is werkelük prüzenswaardig. dat er
in het kleine Schoonoord een vereenlglng is,
welke litteraire avonden organiseert.”
«Ja, we gaan hier met onzen tüd mee, hoe
wel we zoo gezegd erg afgelegen wonen," be
vestigde de heer Kroger. ..Zullen we een auto
nemen? Het station ligt nJ. tamelük ver van
de stad af.”
„Zooals u wilt. Ik ben hier vreemd; misschien
kunt u me ook een hotel aanbevelen, waar Ik
overnachten kan.”
De Nuts-voorzitter monsterde den kleinen be
scheiden koffer, welken de schrijver in de hand
hield, en zün blik gleed van de schoenen over
de dunne jas naar het gezicht van zün gast
Deze begon het onderzoek al pünlük te vinden,
toen de heer Kroger welwillend voorstelde:
„Wilt u bü ons logeeren? Het Is er zeker zoo
goed als in het hotel, en u zult er mün vrouw
een genoegen mee doen
Onder dank nam de schrijver de uitnoodlging
aan. en ze reden de stad In. tot de wagen voor
elkaar te zün. en toen na bet eten de secreta-
ris van de vereenlglng kwam, had de schiü’eF
veel van zün schuchterheid verloren. Geza
menlijk gingen ze naar een café, waar de ver-
eeniging een zaal had gehuurd. Voor den In
gang nam hü afscheid van het echtpaar en
wierp daarbü een blik in de zaal: de stoelen
waren büna alle bezet; van het plafond wierp
een lamp helder licht naar beneden; op het
eenvoudige podium stond een tafeltje met een
lamp en er achter een stoel.
Een plotselinge ingeving volgend, drukte me
vrouw Kroger hem bemoedigend de hand en zei
zachj: „Ik verheug me zeer op dezen avond.”
Zoo. zü verheugde zich maar die vele an
dere menschen daarbinnen? Waren allen uit
belangstelling ge
komen of alleen
maar om gezien
te worden? Hü
kreeg wantrou
wen. Schoonoord
was maar 'n klein
stadje en de be-
