‘tKdwüAaal van Aan da#
Paters Capucijnen
kwart
een
eeuw in de hoofdstad
De avonturen van Stan en Pol
A Instantine
stilt en voo r k o nrt pijnen!
VIM
1
HARTELIJKE HULDIGING
HET RAADSEL VAN
DEN
AZEPOOT
MAANDAG 5 JULI 1937
den Konlng
Pater Robertus
Wij werken door
?n
Het geschenk
Pater Rector spreekt
De verloren broeder
BOTSING TE GRONINGEN
Inzittende dame ernstig gewond
lel
Voortreffelijke herder»
WK
C. ROMME t
Insianline
De huldiging
r-
is
OOOR THEO B-LANKENSEE
it
Prijs 70 cent.
-
Receptie zeer druk
bezocht
Een luchtfoto van de Roosevelt-autorace baan te New York, waar de strtfd om de
Vanderbilt-bokaal zal gestreden worden
of
rt,
rte-
M
nier
11
M
ft-
m.
^TAKING BIJ WERK-
y VERSCHAFFING
„Wij blyven oiu beat doen en ona
geven aan het werk, dat ona te
doen staat"
Huldiging en receptie
Ml Je doet, peas MwUsr
Het standpunt van f
1^*d' 1 den Koning
115
REINIGT ALLES
^^^?naar /ceast
e
ir,
zegt ut”
i. Daar wóon ik. U bent er ze-
„Aard-
een polltle-
eeft
gewisseld,
eerw.
laas
van
en
heer
en
De boosdoeners lieten echter hun vangst niet los en ze be
sloten Stan mee naar huls te nemen. Doch ze kregen ruzie wie
i»
r
1
Stan mee mocht nemen, daar ze hem graag belden wilden heb
ben. Toen begonnen re aan Stan’s armen te trekken en deze
zette een vervaarlijke keel op.
Vlug stak hy zijn hand uit en Stan zat gevangen. De Jongen
liet zich met zijn vangst naar beneden glijden en toonde deze
opgetogen aan zijn vriendje. „Kun je praten," vroeg Kees aan
Stan. „Feker, zei Stan. Jullie zijn een paar ondeugende jongens
om de nestjes der arme vogels uit te halen. Zet me dadelijk neer,
anders zal het Jullie slecht vergaan.
leer
i te
:ht>
lans
hebben zij
hun beurt
de velen, die hen bij
hun liefdadigheid, waardeering en bewonde
ring hebben gewekt.
dat de
voort-
resul-
spraak besloot pater Robertus: Beter menschen
dan gullie, zijn d*r nle.
in. Ik wierp mij aan
bad om vergiffenis,
naar
s a
ren-
ia.
et
ge
et
et
k-
ile
Jld
te
de
en
ie-
•rd
lie
Ier
in
a-
d?
lik
er,
te
er-
Tes
eks
de
te
der
der
re
ran
•nd
de
is
eel
w-
rel
ie
13
i:
L.
’«Middags twee uur was er een feestelijke
bijeenkomst in het St. Elisabeth-patronaat aan
het Marnixplantsoen, in welke bijeenkomst den
paters een stoffelijk huldeblijk werd aangebo
den, doch waarin hun tevens de hartelijke ver-
sekering werd gegeven van de dankbare erken
ning voor hun zegenrijken en opofferenden
beid.
De heer C. Raassen, die deze samenkomst
leidde, opende deze met een woord van welkom,
dat tevens een terugblik bood op de schitteren
de kerkelijke viering, die aan deze „wereld
lijke” huldiging was voorafgegaan.
Deze hadden Inmiddels een anderen boom in het oog ge
kregen waar ook een nestje in zat, en besloten dit eruit te halen.
Ijlings kroop Stan in den boom en ging op een tak bü het nestje
zitten. Hjj vergat echter dat hü thans zichtbaar was en toen een
der jongens in den boom klom, zag hü daar eensklaps een ka
boutertje zitten.
Namens deze organisatie sprak de heer Lam-
bregts, die. humoristisch beginnend, spoedig tot
ernst overging en eraan herinnerde hoe de
eerste preek in de Capucünenkerk gehouden
door pater Cajetanus tot tekst had: Ik kom
mijn broeder zoeken, die verloren is.
hooghartig wees zü mij terug met haar gloeiende
oogen.
„Ga,” siste zü tusschen de tanden, ,4e hebt
me beleedlgd voor 'n volle balzaal. Ben je dan
Dat het katholieke geloof desondanks in de
Jordaan nog bewaard is gebleven, is naast God
té danken aan de Capucünen.
1
„Dan kom Ik nog *n derde maal," was mjjn
antwoord.
M’n smeekingen werden verhoord en zü er
kende mü als haar verloofde.
Onze verloving werd gevierd met alle praal
en luister. Het was voor mij een jubelfeest, zij
zou immers mijn vrouw worden!
Ik zal niet verder uitweiden over m’n geluk,
de zonnigste jaren uit mjjn leven.
Myn zuster had Intusschen haar Intrek ge
nomen bü een tante In Rio de Janeiro. Marietta
had zulks ’t beste gevonden.
In m'n llefdesroes merkte ik niet, dat ik leefde
als een blinde, als iemand zonder wil. Ik zelf
nam geen enkele schikking, stelde geen enkele
daad, in alles besliste Marietta. Ik was dronken
van liefde.
En ook Marietta hield van mü, tenminste, dat
dacht ik. Maar de tüden veranderden. Marietta
hield van dansen. Zü wilde steeds weelde en
pronk om zich heen zien. Uitgaan was haar
grootste vreugde. Meer en meer voelde ik mü
op den achtergrond gedrongen; ik werd
jaloersch. Zü danste met ieder die haar beyie).
Ik miste den moed en de kracht om haar op
•t onredelüke van haar gedrag te wijzen, doch
diep in m’n hart groeide 'n wrok tegen haar en
tegen hen, met wie ik haar zag schertsen....
tot ZÜ weer glimlachend naar mü toe kwam en
een vriéndelijk woord mü weer alles deed ver
geten.
Zoo verliep onze verlovingstUd. In dezelfde
mate, waarmede Marietta genoot van dans en
spel, groeide ook haar verlangen daarnaar. Soms
scheen 1 me, alsof zü er behagen In schepte
breeden kring wordt op prüs
hoog wordt gewaardeerd.
Met hun bekenden eenvoud
allen lof teruggewezen en op
dank gebracht aan
hun arbeid hebben gesteund.
Uit hetgeen is büeen^ebracht is een vernieu
wing der kerkverllchtiïig bekostigd, hetgeen,
symbolisch, als een afspiegeling Is te beschou
wen van het lichtend voorbeeld, dat de Paters
hebben gegeven.
Op 64-jarigen leeftüd is te 's-Hertogenbosch
overleden de heer O. Romme, die 34 jaar lang
administrateur geweest is van de Godshuizen
aldaar.
Voorts was hü Hd van de Gezondheidscom
missie. president-commisaris van de TrammU
s-HertogenboschVughtVoorburg en vervul
de nog verschillende andere functies.
Pater Rector Chgelbertus sprak daarna een
woord van dank, gemoedelük en eenvoudig,
zooals d> Paters altüd spreken, op den kansel
en bü het huisbezoek.
Na den comité-leden en hun helpers zijn^
erkenteUjkheid te hebben betuigd voor hetgeen
zü. sinds maanden reeds, deden om dit feest
mogelük te maken en te doen slagen, sprak
{later Engelbertus er zün vreugde over uit, dat
pater Robertus hier als vicaris-provinciaalaan
wezig was, omdat dit een ongezochte gelegen
heid bood hem eens te zeggen hoezeer zün
grondslagleggende arbeid van beteekenls is ge-
Om wat migraine, zoo’n beetje schele
hoofdpijn de afspraak niet nakomen?
1 of twee tabletten Instantine en da
pijn is verdwenen!
Dus onthoudt
De Vicaris-provinciaal besloot met den
wensch, dat het den Paters, met Gods hulp,
maar tóch ook trouw geholpen door de sympa
thie en den persoonlüken arbeid van velen,
gegeven mag zün nog veel te bereiken en vele
afgédwaalden te mogen terugbrengen naar God.
.aardbeving. Een paar men
schen dood, een paar dozijn gewond en een paar
gebouwen kapot.”
Ze reden verder. Met vreugde dacht Murphy
er aan dat hü precies op den dag af de ver
zekeringspremie voor z’n bezittingen op Ceylon
betaald had. Midden op een plein gekomen,
hielden ze stil, en nu wees Stanton naar het
standbeeld van konlng Edward VII. dat scheef
stond, maar toch nog overeind, en waar puin
omheen lag.
Op dit gezicht verbleekte Murphy. Jarenlang
had hü het standbeeld zien staren over de na
ven naar de zee. en nu.... ontkennen kon hü
het nietnu had de joviale konlng hem in
den steek gelaten nu stond hü met het ge<-
zlcht naar de stad.
Maar nu ook. begreep hü. welke poets Stan-
toij hem gebakken had. Deze had het geweten.
Hü werd vuurrood van kwaadheid. maar di
rect daarop glimlachte hü- Er was hem iets te
binnen geschoten.
.Btantoh.” zei hü. en tikte z’n metgezel op
den schouder. Toen deze zich omkeerde, wees
Murphy in een straat, waar ze een aantal werk
lieden bezig zagen een grooten puinhoop op te
ruimen.
..Daar staat je huls,” zei Murphy.
(Nadruk verboden)
mü te kwellen en te kwetsen in mün meest
teedere gevoelens. Hoe meer ik duldde, des te
driester werd zü in haar optreden. En als ik een
razernij nabü was, kwam ze naast me geschoven
en kuste me.
Dat was allemaal In den tijd, dat zü zege
vierde, doch deze zou spoedig veranderen.
WÜ waren ongeveer ’n half Jaar verloofd, toen
mü voor de eerste maal heel even de oogen
opengingen. Ik zat weer alleen in ’n balzaal,
terwül Marietta met de anderen danste. Ik
meende op te merken, dat zü met haar danser
koketteerde, haar oogen lachten en keken haar
^partner zoo vol liefde aan, dat Ik opsprong en
mü midden tusschen de dansers stortte. Alles
wat mü in den weg trad stiet ik wild op zü en
uitdagend monsterde ik zoowel Marietta als den
man met wien zü danste. Marietta had dit be
merkt en hem losgelaten. Zü ging tusschen mü
■én hem Instaan, als wilde zü hem beschermen.
Nu ik zoo tegenover haar stond, oog in oog.
vermocht Ik geen woord uit te brengen. Het was
of mü de keel dicht geschroefd werd.
Zü keek me zoo doordringend en vol min
achting aan, dat Ik voelde hoe Ik bloosde als een
verlegen schooljongen.
„Ik wil naar huls,” zelde zü kortaf.
En ik.... ik gehoorzaamde. Zoo had zü mü
nog In haar macht Nog steeds was ik blind en
een zwakkeling.
Vóór haar woning wilde Ik met een kus af
scheid nemen; ze was toch mün verloofde. Doch
zü stiet mü terug. Ik meende dat ’t slechts
scherts was en trad weer op haar toe. Maar
weest voor de „nederzetting" der Capucünen
Ir. Amsterdam.
Nadat het zangkoor der kerk „Quam dllecta’1
gezongen had. werd het woord verleend aan den
voorzitter van het huldlgingscomité, den heer
F. J. M. Kuyper, die zün toespraak aanving
met de verklaring, dat feitelük niet onder
woorden is te brengen wat Amsterdam, wat de
Jordaan In het büzonder aan de Paters is ver
schuldigd voor het heerlijke werk op geestelük
en maatschappelük gebied, dat deze zonen van
Pranciscus voor zoo ontelbaar velen in de af-
geloopen 25 jaar hebben verricht.
Geen wonder is het, aldus spr., dat de ker-
kelüke feesten ter gelegenheid van dit vie-
renswaard jubileum gehouden door oud en
jong worden bügewoond.
Spr. ging daarna de geschiedenis na van de
vestiging der Capucünen in de hoofdstad, een
vestiging, die niet zonder moeite tot stand
kwam.
Veel werk moesten de paters Serafinus en
Servatius verzetten eer het zoover was, dat met
óe zielzorg kon worden begonnen. Dank zü hun
onvermoeid werk, dat in hoofdzaak uit een
omvangrijken bedeltocht bestemd, kon op 1
Mei 1911 de eerste spade worden gestoken on
geveer ter plaatse, waar de Karthulzers eeuwen
terug hun klooster hadden.
Van het begin af waren hier werkzaam de
broeders Julius en Titus, wier bescheiden taak
geenszins onopgemerkt bleek te zün gebleven,
getuige het applaus, dat alleen al het noemen
van hun namen aan de verzamelden ontlokte.
Al zün de Paters dan ook altüd wars van
verheerlüking en hulde, hun moet, zoo ver
volgde de heer Kuyper, toch wel gebleken zün,
hoe hun voorbeeld, hun geloofsovertuiging en
Moge, zoo besloot de heer Kuyper, bü het
gouden feest kunnen worden getuigd, dat het
werk der Paters zooveel vrucht heeft afgewor
pen. dat de Jordaan weer voor Christus’ liefde
is gewonnen.
Het koor zette daarna een „Lang zullen zü
leven" in, hetgeen zonder aarzelen en met
groote geestdrift door de in de zaal verzamel
den werd overgenomen.
gek geworden?"
„Marietta, ik kon *t niet langer aanzien, dat
je zoo lief was tegen anderen," was m'n ant
woord.
„Dwaas!” riep ze mü toe en verdween in haar
woning.
Voor haar raam smeekte ik om vergiffenis,
doch zü hoorde mü niet. De dagen die nu volg
den waren voor mü één marteling. Steeds op
nieuw moest Ik hooren. dat ik mü door m’n
gedrag onmogelük gemaakt had en dat zü geen
enkele balzaal meer dorst binnengaan. Wie zou
trouwens nog met haar willen dansen, -als daar
door z’n leven In gevaar kwam? Ik was als
razend. Zü liet zich haast niet meer zien! Als
ik overdag op m’n plantage het werk regelde
of door zaken in beslag genomen werd, reed
Marietta uit, dag aan dag. En ik, dwaas die ik
was. ik bemerkte niet, hoe opgewekt zü-was,
als zü van naar wandelritten huiswaarts keerde.
Nog was ik blind, nog zag ik niets. Ik wist niet,
vermoedde niet eens. dat zü mü bedroog. Zü had
een ander lief.
In m’n verlatenheid en m’n wanhoop zocht
ik naar vrienden. Ik ontmoette een Duitscher,
een zekeren Femau. Hü was nog Jong, ’n goede
dertig, maar had reeds een veelbewogen leven
achter zich. HU was hartelük en vriendelük voor
me. zoodat ik mü dichter bü hem aansloot dan
verstandig was. Zün gezelschap was mü daarom
ken
boden.
Den Paters voor dit alles openlük en op
recht te danken was een behoefte van velen.
Dezen hebben het echter niet bü woorden wil
len laten maar ook gemeend een stoffelük blijk
te moeten aanbieden.
De geneigdheid om daaraan bü te dragen
was vrijwel algemeen en de armsten van de
armen hebben hun penningske geofferd.
Extra dank mag hier wel worden gebracht
aan pater Robertus voor het enorme werk,
dat hü in de eerste twaalf jaren van het rec
toraat als rector en vicaris heeft verzet.
Vereenlglng na vereenlging werd gesticht en
elk daarvan was weer büzonder gericht op de
speciale behoeften in deze hulpparocllie.
Het zegt iets, dat aan de Paters Capucünen
de zielzorg over de katholieke inyoners
van het Gemeentelük Tehuis aan de
Roetersstraat werd toevertrouwd. 8e so
ciale cursussen van pater Fabianus trokken in
wüden kring aandacht, vele adviseurschappen
van sociale vereeniglngen werden aan Capu
cünen toevertrouwd en is het niet weer een
Capucün, pater Alexander, die belast is met
het werk van de Hervorming in heel het Dio
cees.
Niet alleen de Jordaan, maar geheel Am
sterdam heeft van de werkzaamheid der Ca
pucünen mogen profiteered
En dit betreft dan nog alleen het werk naar
bulten, maar wie zal zeggen wat zü voor nog
ontelbaar velen zün geweest, dien zü met raad
en daad hebben bügestaan, wien zü geestelü-
en maatschappeljlken steun hebben ge-
Zoo verliep m'n leven.... ik won. ik verloor,
ik won en verloor.
En Marietta vroeg nergens naar.
Èernau wakkerde m'n hartstocht in t spel nog
aan. Vaak was hij m'n partner en juist als ik
met hem speelde, verloor ik t meest. En niets
doet iemands speelwoede zoo oplasden als voort
durend verlies.
Ik weet niet meer, hoe lang dit dwaze leven
geduurd heeft. Maar opeens werd ik klaar
wakker geschud. Ik wegt ook niet meer wie mü
de oogen opende en ook niet, wanneer dat ge
beurde, maar plots stond het onbezonnen en
dwaze van mün leven mü helder en duidelijk
en.... wreed voor oogen. Op een ochtend ging
Ik weer naar huis. Een mü onbekend persoon
wandelde met mü op. Hü vertelde mü alles!
Welk een ontnuchtering!
Toen wist ik, waarom Marietta er zich niet
om bekommerde, dat ik een speler was.
Ik was het slachtoffer gewordeh van een ge
raffineerd complot Femau was de vriend van
den man. die voortdurend met Marietta gedanst
had! Volgens een van te voren vastgesteld plan
hadden zü den hartstocht voor t spel in mü
aangekweekt en aangemoedlgd. om mü.... Het
was wreed, dit nu zelf te moeten erkennen.
Ik wankelde naar huls. Ik wist niet wat ik zou
doen. M’n eerste gedachte was ’n vreeselüke
wraak. Doch toen ik tegenover Marietta stond,
was ik te laf. Ik beaat niet eens den moed,
rekenschap van haar te verlangen. Ik was ’n
wrak! Doch één gedachte had zich onwrikbaar
in mü vastgezet; nu sou ik haar niet meer uit
t oog verliezen. (Wordt vervolgd)
De Paters zün afgedaald in kelders en zün
geklommen tot zolderkamertjes en daardoor
De feestdag werd ingezet met een Pontifi
cale H. Mis. welke Z. H. Exc. Mgr. dr. J. Buckx,
oud-apostolisch vicaris van Finland, tltulair-
blsschop van Dollche, in de versierde Recto-
raatskerk aan de Tichelstraat opdroeg.
Z. H. Exc. werd daarbü geassisteerd door den
HoogEerw. Pater Robertus, vicaris-provinciaal
der Nederlandsche Capucünen en eersten rector
van de kerk van den H. Antonius, als presby
ter- assis tens.
Als troondlakens fungeerden de zeereerw.
paters Serafinus, grondlegger van het Capu-
cünenklooster in de hoofdstad en pater Anto
ninus. de voorlaatste rector der kerk. Diaken
en sub-diaken bü de H. Mis waren de
paters Fabianus en Eustachius.
De verdere functies werden vervuld door de
''eerw. paters Justinus, Antonius, Hermenlgdus
O M. Cap., pater Boot S. C. J„ pater Emma
nuel. rector te IJmuiden. pater Theodoras
pater Alexander.
Als cantores fungeerden pater rector Engel
bertus en pater dr. Johannes.
Na het H. Evangelie hield p. fr. Gilb. Lo-
huls O. F. M., die ook het Trlduum had geleid,
een korte toespraak.
Het zangkoor onder leiding van den heer
Joh. H. Plekkers voerde de missa Stae Trini-
tatis van Hub. Cuypers uit en bracht na de
H. Mis een feestcantate van pater Eilardus,
getoonzet door den dirigent, ten geboore.
Het was niet onopgemerkt gebleven, dat
Marietta Joranj^s mü een dans weigerde.
Uit alle hoeken meende ik hatelüke spot
lachjes te hooren.
Dit alles droeg er toe bü, om het in mü ont
waakte gevoel van verlangen nog aan te wakke
ren. Ik kende ten slotte geen vuriger wensch
meer, dan haar mün vrouw te mogen noemen.
Enkele dagen later vroeg ik haar, doch zü wees
mü af. Mün liefde voor haar laaide des te
feller op; ik volgde haar overal en fladderde
rond haar als *n verliefde knaap.
Broers had ik niet, slechts één zuster. Zü
waarschuwde mü voor Marietta. Doch ik lette
er niet op.
Luistert een verliefd jongmensch naar waar
schuwingen? Liefde maakt niet enkel blind, ook
doof. Ik was voor geen rede vatbaar, voor mü
bêstond niets ter wereld dan Marietta.
Ik deed voor de tweede maal een aanzoek.
Stoen vroeg zü me:
Zaterdagavond omstreeks half twaalf naderde
met geringe snelheid een Austln-auto het ge
vaarlijke kruispunt Herman Colleniusstraat
Nieuwe Bleekerstraat te Groningen. Tegelüker-
tüd naderde van den anderen kant een Ford
auto. bestuurd door den heer Elzinga uit
Drachten, dit kruispunt. in
De wagens botsten met groote kracht tegen
elkaar, waardoor een der inzittenden van der
Austin, de 21-jarlge mej. J. Abbring een her
senschudding opliep. Zü werd In ernstlgen toe
stand naar het Dlaconesaen-ziekenhuls ver
voerd.
De bestuurder van den Ford-wagen bekwam
slechts lichte verwondingen.
De politie heeft de Ford in beslag genomen
Stanton had hem
te kennen gege-
ven dat hü loog
of geen oogen in
z’n hoofd 1
De zekerheid dien
dwarsdrüver een
flink lesje te ge
ven.
Na een driedaagsche kerkelüke voorbe
reiding is Zondagmiddag op openbare wüze
het feit herdacht, dat de Eerw. Paters Ca
pucünen zich 25 jaren geleden in de hoofd-
stad vestigden.
Op ondubbelzinnige wüze is den eenvou-
dlgen zonen van St. Franciscus gebleken
hoezeer hun werk gedurende een kwart
eeuw In een van de bekendste Amsterdam-
sche volkswüken, de Jordaan, verricht, In
gestéld en
Antwoordend op de lofbetuiglngen dezen mid
dag gesproken verzekerde de Rector,
Capucünen hun arbeid zullen blüven
zetten, ook al zouden waardeering en
taat uitblüven.
Wü. monniken, hebben als onnutte dienst
knechten. Gods Zün wil te doen en wü zul
len dien doen.
Die taak, welke wü op ons genomen hebben
zullen wü volbrengen, maar het stemt tot
groote vreugde, dat ook tal van leeken ons daar
bü willen büstaan.
Voor dien steun dankte de rector allen, die,
cp welke wüe ook, de Paters hebben geholpen,
maar vooral degenen, die daarvoor ook hun
persoon gaven.
Sommigen zeggen: Pater, dit kunt u van mü
krügen, maar de rest moet u zelf doen, maar
liever zün ons degenen, die niet achter- of af-
züdlg blüven en ook hun persoon willen geven.
Wü zullen ons best blüven doen en ons blüven
geven aan het werk, dat ons te doen staat.
(Applaus).
Het zangkoor zong vervolgens .Jleerlüke Ter-
we” van René de Clercq, waarop twee
schoolkinderen, door den heer Zeebregs Inge
leid, een aardig versje opzegden, gevolgd door
de aanbieding van een kerkelük parament.
In deze hulpparochle bestaat ook een „we-
reldlüke" vereenlging, welke zich echter, vol
gens haar naam V. O. K. (Voor onze kerk) toch
heel sterk met de kerk verbonden voelt.
hebben zü contact gekregen met heel hun
kudde, waarvan zü zich voortreffelüke her
ders hebben getoond.
Hun toch al moeilük werk werd nog ver
zwaard door de crisis, die ontevredenheid
bracht en geloofsafval.
Als gü daarvoor met ons blüft bidden en
werken, dan zal het wel gaan
Toen ging de receptie weer door en het
duurde nog geruimen tüd. voor zü was geëin
digd.
ver de verschansing van het sa. de „Vic-
1 torlous" leunde In doodelüke verveling
V-een der passagiert Henry Stanton. Hü
verveelde z*ch zoo. dat het prachtige zeegezicht
hem absoluut niet Interesseerde en wenschte
maar dat het tüd werd naar kooi te gaan.
De tüd brak aan en langzaam slenterde hü
naar beneden, naar de rookkamer, om nog even
een slaapmutsje te nemen. Stanton zat daar
met z’n glaasje aan 1 eenlge tafeltje, dat niet
geheel onbezet was. Al de andere passagiers
waren aan dek. om naar den opkomenden storm
te küken, of naar bed.
Aan dat tafeltje zat een Engelschman. dus
een landgenoot, met een whisky-soda voor zich
.Buiig weer vanavond."’ zei Stanton, en ging
zitten.
.Dat brengt me In herinnering.” antwoordde
de andere, „de stormen die we op ons eiland
hebben.”
-„Op ons eiland.
,4a. op Ceyldh.
ker wel eens geweest?"
„Woont u dür?" vroeg Stanton weer, en vrü
overbodig. Er was een Idee In z’n brein opge
schoten. een idee, dat mits goed geëxploiteerd,
hem geld in den zak zou kunnen brengen.
Z’n metgezel keek hem met eenigen wrevel
aan. .„Ja.” zei hü kort. .Daar woon ik. En wat
zou dat?”
„O. niets; ik dacht alleen maar 't Is wel
mooi daar.”
,4a, prachtig." verklaarde de man van Cey
lon. die antwoordde op den naam van Murphy.
„Ik heb Colombo altüd een heel aardige «tad
gevonden. Jullie hebt daar een mooi stand
beeld.”
„Standbeeld, zegt u?" verwonderde zich mün-
heer Murphy „Welk bedoelt u? We hebben er
zooveel."
Stanton antwoordde niet direct. Toen zei hü
resoluut: .Dat van konlng Edward Dat beeld,
dat met z’n gezicht naar de stad staat.”
Toen hü dit hoorde, keek Murphy z’n met
gezel verbaasd aan. Immers. Iedereen wist, dat
het standbeeld van^koning Edward met t ge
zicht niet naar de stad, maar naar de haven
stond.
„U vergist zich absoluut, mynheer Stanton.”
sprak hü dan ook met klem. ,.’t gezicht van den
konlng is naar de haven gekeerd
.Pardon, münheer. naar de .stad." hield Stan
ton hardnekkig vol.
„Wat bazelde die man toch?" dacht Murphy;
neen, ze moesten hém vertellen, hoe dat stand
beeld stond. Z’n eigen huls stond in de onmld-
dellüke nabüheld. nog geen twee straten er van
daan, en weer trachtte hü z’n mede-passagier
er van te overtuigen, dat deze zich vergiste en
het mis had.
Maar Stanton was niet te overtuigen. Hü
hield bü hoog en laag vol. dat het standbeeld
van konlng Edward in Colombo met t gezicht
naar de stad gekeerd stond, en eindigde met
het aanbod aan Murphy er een -weddenschap
van te maken.
Het lag in Murphy’s lün. niet te wedden, als
zoo welkom, omdat ik m’n avonden thuis en
eenzaam moest doorbrengen.
Spoedig had Fernau t zoover gebracht, dat hü
mü bulten m’n woning lokte; hü wist "n verbor
gen lokaal, waar spelers elkaar regelmatig ont
moetten: hü troonde mü er heen. Wat was
natuurlüker. dan dat ik mü met 'n waren
hartstocht op 't spel wierp, een hartstocht, die
mü al 't andere deed vergeten. Ik speelde met
hooge Inzetten en won. Den eersten ochtend
kwam Ik thuis, met ongeveer vüftlen duizend
peseta's winst. Lachend had Femau opgtmerkt:
„Gelukkig in 't spel, ongelukkig In de liefde."
En ook ik lachteIk wist nog steeds niets.
Na t ontbyt bezocht Ik Marietta, Zü stond
voor ’t venster en zong ’n vroolük' wijsje.
,4e schünt je nogal te kunnen troosten, hé?”
was haar eerste groet, ,4e kunt tenminste nogal
afleiding vinden.”
Nu eerst drong tot mü door, dat ik den weg
naar t verderf was opgi
haar voeten, smeekte
Het gewonnen geld schonk ik haar, om
eigen inzicht te besteden.
Glimlachend nam zü *t geld aan, doch zei:
.Maar daarmee laat Ik me niet omkoopen. Je
weet trouwens, dat je geld me nooit geïnteres
seerd heeft.”
En alles bleef als vroeger.
4k bezocht het speelhol voor een 'tweede
maal Het spel was m’n tweede liefde gewor
den.... en Femau was neg steeds m’n vriend
M’n nachten bracht ik door aan de roulette
terwül ik m’n plantages meer en meer veron
achtzaamde.
z’n tegenpartü niet een klein kansje had om te
winnen. Maar dit zoo dacht hü was e<o
speciaal geval. Hü was boos en zenuwachtig.
i*es»z»»se»»s»sa»sss»eea»e^^jp9M
zou wel opwegen tegen het feit, dat hü
geld zou aannemen, vcor iets, dat hij heel ze
ker wist.
.Accoord'” riep hü. „u zult uw zin hebben.
Ik verwedhü dacht even na Ik ver
wed om m’n huis met al wat er In is. tegen
3000 pond, dat het standbeeld van den konlng
met z’n gezicht naar de haven staat.”
„Aangenomen," zei Stanton.
De ..Victorious” was In de haven van Colombo
aangekomen en de heeren Stanton en Murphy
lieten zich, gedachtig aan hun weddenschap,
te zamen de stad binnenrijden.
Al heel gauw bemerkte Murphy, dat er iets
niet in orde was. De menschen in de straten
zagen er neerslachtig en vreesachtig uit. De
heesters, de-bloemen en de planten, die er altüd
zoo frlsch uitzagen, leken hem stoffig en ver
waarloosd. Toen ze In de richting van de ha
ven reden, werd *t hem vreemd te moede. Er
lagen steenen op de straat, en hü zag scheuren
In de hulzen, die ze voorbü kwamen.
HÜ wendde zich tot Stanton en zei:
beving.”
Een oogenbllk later hielden ze
agent staande
,4a.” zei deze.
Zelfs bü degenen, die met het geloof hebben
gebroken is nog eerbied voor deze werkers, wier
kerk en klooster geen schade zal worden ge
daan en wien persoonlük geen letsel zal over
komen, noch een beleedlging worden aange
daan.
Aan het slot van zün toespraak dankte spr.
de Paters vooral ook voor al het vele, dat zü
voor het gezinsleven hebben gedaan.
Het zangkoor voerde daarna een naar Mid-
deleeuwsch motief gemelodieerd .Ave Maria"
uit en toen kwam, waar allen blükbaar op had
den gewacht, de gelegenheid om de Paters en
Broeders geluk te wenschen
Hartelüke handdrukken werden
veel vriendelüke woorden werden gesproken.
Het konden niet meer dan woorden zün, want
buiten de „receptiezaal" stonden nog honder
den te wachten.
En wachten is er bü de Capucünen niet bü.
Dus ook die gingen binnen.
Maar voor alles staat een tüd. Half acht
zou er o.a. weer Lof zün, een lof met Ponti
ficale assistentie.
En dus vroeg de heer Raassen eVen stilte,
lietgeen gaarne opgevolgd werd, toen men be
sefte. dat het ging ort{ Pater Robertus. die nog
enkele woorden spreken wou. Pater Robertus,
de eerste rector, thans de vertegenwoordiger
van Pater Provinciaal, namens wien hü de ka
tholieke Amsterdammers bedankte voor den
steun en de sympathie, welke zü wel aan In
Amsterdam onbekende monniken hadden wil
len schenken.
Toen ik de opdracht kreeg, zoo biechtte Pa
ter Robertus eerlük, voelde Ik het als, een
zware taak.
Van de Jordaan wordt vaak zooveel verteld,
dat later gelukkig onjuist blükt.
Maar hü kende Amsterdam niet, werd bü
zün eerste bezoek niet érg vriendelük ontvan
gen. Büna tot het station toe, zoo vertelde hü,
werden we met allerlei projectielen bekogeld.
En daaronder waren er, die niet heel en al
verseh waren.
Maar het is anders geworden.
Er is een band gelegd tusschen de Capucünen
en Amsterdam.
Wü, Capucünen, hebben ervaren, dat er ïn
Amsterdam. In de Jordaan vooral, goede, heel
goede menschen wonen, menschen, die alles
voor ons. Paters, over hebben.
Hoe moeilük het werk misschien ook wel
eens moge geweest zün, geen der Paters, noch
een der Broeders Is er, die niet graag in Am
sterdam heeft gewerkt.
Zooals wü hier geholpen worden, ondervin
den wü- het büna nergens en In Zuldelüke
Zaterdagavond Is In het St. Josephgebouw te
Deventer een vergadering gehouden van de
atrbelders, die werkzaam zün aan de werkver
schaffing nabü Almelo.
Zooals bekend, hadden zü voor 14 dagen na
een staking van eenlge weken het werk hervat.
Gedurende de laatste twee weken is hun een
toeslag op het loon verleend.
Thans werd met 86 tegen 3 stemmen. 1 blan
co en 1 ongeldig besloten. Maandag (heden)
opnieuw het Werk neer te leggen.
A 1
BAYER
