u&fiaal aan den dag
De avonturen
Stan en Pol
van
VIM
Zigeunerkoning
R
I
F 250.
F 750.-
NANCY STEELE
wordt vermist!
DINSDAG 13 JULI 1937
De rol der
Het Huis der Duitsche
Kunst
n
LUC
WILLINK
a
Koningin Mary te
Wimbledon
gftaREINIGT ALLES
aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
„phuri dai”
huwelijksplan
niet.
Het „Huis der Duitsche Kunst" te München
hij,
en
het publiek
Feestelijkheden bij de inhuldiging
De kabouters schoven nu het raam open, pakten het stoeltje
Op het koaün van een der ramen op de hoogste verdieping
met den Jongen erin beet en vlogen het raam uit. Wat keek
Kreekje, aoo heette het jongetje, zijn oogen uit. Naar den bul-
sponnen worden. Ben heele massa menschen sagen ze daar aan
tenkant der stad vlogen se. Daar stonden groote fabrieken.
Stan. „Houdt ons maar stevig vast, dan kun Je niet vallen.”
den arbeid.
het voorloopig einddoel van de reis.
op dit blad zijn Ingevolge de verxekenngzvoorwaarden tegen
EEN ZEEMAN VERDWIJNT
DOOR
Boerenoorlog....
(Wordt vervolgd)
Door een der openstaande ramen zpgen ae een heel groote
machine. Stan begon uit te leggen, dat daar draden mee ge-
de diplomaten haatte, of den kranten alle ver
derf toewenschte. Thans moesten de munltle-
1 tot werken door
dde beenen of belde oogen
dat was een Ier!.... In dat opzicht voelde
Danny zich ontgoocheld, sooals hü zonder het
te weten zich eeuwig en altoos ontgoocheld
een
Dus
was,
zonder
Twee minuten later verliet mijnheer Miles-
orcade de woning van Henry Henslow, om
issage op de eerstvolgende boot naar t vaste
nd te nemen.
bfj verlies van een band,
een voet of een oog.
Een comedie, om zooveel mogelyk
geld uit den zak der nieuws
gierigen te kloppen?
gingen ae staan. Kreekje stond doodsangsten uit, dat hjj sou
vallen. Het was zoo hoog. „Wees maar niet bang, boor.” nel
te trouwen. Zelf heb ik een half Jaar in Argen
tinië gevangen gezeten. Ik was door een vriend
aangeklaagd wegens moord: na 8 maanden
bleek.... maar enfin, dat doet hier niets ter
zake. Ik heb een half jaar gevangen gezeten en
kwam er als een heel ander mensch uit. Wat
jullie beiden betreft, kinderen, je houdt van
elkaar, en het zou heel erg zijn, je leven te ver
woesten door een schijnbare opoffering.”
En mijnheer Crlsparkle knikte Will en Nettle
vriendelijk toe, zette z’n hoed op en ging heen.
Toen ook Nettie naar huis ging, was ze vast
besloten niemand te trouwen dan Will Tope.
geworpen en een burgerpak en een hoed namen
de vacante plaatsen in. Ja, Danny was eigenlijk
een schavuit, een bijzonder boosaardig man!
HU had een grief, hjj had eeuwig grieven,
tegen alles en iedereen en daar sufte hjj over,
tot hü dan na langen tüd tot de daad gerüpt
was Als Jongeling had hU zich door den werf-
sergeant laten overhalen, dienst te nemen voor
Zuld-Afrika. Het was allemaal prachtig ge
weest! De Vtctortaansche pracht van het Engel-
sche leger had hem verblind, het afscheid met
zeven muziekcorpsen, de mooie zeereis en de
feestelijke landing In Kaapstad.... Daarna was
de ellende begonnen. Met dysentherie. Met een
hondsche discipline (naar zijn lersche vrijheids
begrippen), met een top-sergeant, die misbruik
maakte van zijn macht en die een geniepig
karakter hadMet de groote ellende, die elke
oorlog inhoudt.
Een Dum-dumkogel had zijn borst verscheurd,
een vleeechwond. die geen edele organen raakte,
maar die onoordeelkundig was behandeld door
een Portugeeschen arts en die hem enorm had
laten lijden. Dat was genoeg, om Danny op
standig te maken en hem een bepaald houvast
te geven.... een negatief houvast: haat tegen
den oorlog en allen, die het op oorlog aan
sturen. HU had perioden gekend, waarin hu de
AI I 17 A °P dlt blad lnSevol«® de verzokenngzvoorwaarden tegen p bij levenslange geheels ongeschiktheid
AAI sl <r» /TdDkyl 111 Li o ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen A verlies van belde armen, belde be«nei
Van deze vrüheld maakte zü nog een paar
malen gebruik, en ten slotte zat zü achter in de
konlnklUke loge, op een goed beschaduwde
plaats. Zoo 'goed beschaduwd was nu de Ko
ningin. dat toen de spelers in de men’s doubles
Amerika-Duitschland het court betraden, zü
haar in *t geheel niet zagen en, in de meenlng
dat Koningin Mary weder vertrokken
overgingen tot de orde van den dag,
zich eerst om te wenden naar de KonlnklUke
loge en een buiging te maken, gelijk het proto
col van Wimbledon verelscht.
Maar de koningin die nu in de schaduw het
spel op haar gemak volgen kon, was ook zon
der buiging volmaakt tevreden.
ners zelf zouden toch niet graag tegën de wet
ten van den heerscher in handelen, al sou de
leider. Welke Iedere Zlgeunergroep kent, ook
het slechte voorbeeld geven. Wie de leider van
een Zlgeunergroep Is, komt men nooit te weten.
De Zigeuners zeggen hierop niets. Het ant
woord op de vraag krijgt men pas, wanneer een
groep In aanraking komt met de politie of de
regeering,“waarbij de leider dan het woord doet
en het voor zün kameraden opneemt.
Naast den Zlgeunerlelder vindt men bü
lederen stam nog een „stammoeder”, de „phuri
dal". ZU is de beschermvrouwe van de stam-
gewoonten en legt vele onderlinge geschillen
bU. ZU is de raadgeefster in moeilUke zaken.
Koningin Mary van Engeland stelt vee! be
lang In de tennissport. In haar tegenwoordige
positie als Moeder des Konlngs heeft zü meer
gelegenheid dan vroeger om haar tijd te geven
aan die ontspanning, die haar persoonlijk t
meest aantrekt, en zU heeft dan ook reeds drie
malen Wimbledon bezocht.
De konlnklUke loge is zóó gelegen dat de late
namiddagzon den toeschouwers, die daar plaats
genomen hebben, bUna recht In het gezicht
schUnt. Toen Koningin Mary haar derde bezoek
aan Wimbledon bracht, droeg zij dan ook een
gekleurden bril. Ondanks dezen voorzorgsmaat
regel hinderden haar de zonnestralen, zoodat
zU de voorste rU verliet om een wat meer naar
achteren gelegen plaats In te nemen. Toen zü
opstond, verhieven zich ook alle toeschouwers
van hun zetels.
Maar nog steeds bezorgde de zon haar over
last. ZU gebruikte haar program als scherm
maar ook dit scheen niet voldoende te baten, en
opnieuw stond zU op, om nog een rü meer
naar achteren te gaan zitten.
En alle toeschouwers verhieven zich opnieuw
van hun zetels.
De zon evenwel liet de koningin niet met rust.
ZU hield een parasol zeer laag voor haar ge
zicht, maar dit scheen niet te helpen, of belem
merd wellicht het uitzicht op de spelers te zeer,
te zeer.
Weer stond de Koningin op, en alle toeschou
wers verhieven zich ten derden male van hun
plaatsen. Maar Koningin Mary scheen zich te
bedenken en ging weer zitten.
Nu begreep het publiek ongeveer wat er aan
de hand was. en aan het algemeen gelach, dat
ontstond, nam de Koningin van harte deel. ZU
kon nu, indien de zon haar bleef lastig vallen
ten minste zoo vaak van plaats veranderen als
zU wilde, zonder dat de toeschouwers zich hier
door genoopt zouden zien allen eerbiedig op te
staan.
’t Lot, dat het zoo kennelijk op hem gemunt
had. Waarom moest hü gouden randjes aan zün
revers dragen? Waarom moest hü een witte das
om en kreeg hU boete, zoovaak als de chef con
stateerde, dat hü een vuile boord om had? Dat
was ónrecht, evengoed als indertUd de dysen
therie en de Dum-dum en de ondeskundige Por-
tugeesche dokter.... Dat zette kwaad bloed,
want Alles zette steeds kwaad bloed bü Danny
en dat moest hü allemaal op zün beurt wreken.
Geduld maar! ZUn dag kwim nog; alles op zün
tüd en het ééne na'het ander. HU vond zichzelf
een zielsgoeien vent, het was alleen maar, dat ze
hem op zUn teenen trapten en dat verdroeg hü
niet
Zoo was hü dan nu een zeeman geweest De
Flaherty’s hielden hem daarvoor en hU was In
de bUpassende plunje aan hen verschenen, had
hun het kind gebracht en was „weer naar zee
gegaan”. En nü was hü netjes geschoren, een
slappe vilthoed stond op zün boerschen kop en
hü had een gestreept flanellen zomerpak aan.
Nu was hü „meneer” en nu kon hü naar New
York terugkeeren.
Maar eerst moest de auto verdwUnen. In den
wagen lag het zeemanscostume en stond de
mand met het opschrift „whisky”. Die mand
was afkomstig van de Gotham Union Club en
ze mochten naar niet vinden. Diepe rimpels
trok Danny in zün voorhoofd: de auto.... die
moest er Mini
jseeeseseseesseeaseeseeesMsmüssssisMt
l’t Verstoorde
bij een ongeval met
doodelljken afloop
:t aan het
Huls der Duitsche Kunst. Alle deelen van het
Duitsche bedrijfsleven hebben er aan mee ge
werkt. De bouwstoffen zUn kosteloos geleverd.
Stcenen, glas, ijzer, cement, hout het zün
allemaal geschenken, welke door de Rüksspoor-
wegen kosteloos naar München werden vervoerd.
Thans Is het gebouw voltooid. De beste wer
ken der levende Duitsche kunstenaars zullen
er In worden vereenigd.
Aan de inhuldiging op 18 Juli gaan twee
feestdagen met een rijk programma vooraf. In
het „Natlonaltheater” wordt op 16 Juli „Tristan
und Isolde”, nieuw ingestudeerd onder leiding
van Clemens Krauss, opgevoerd. Op 17 Juli volgt
„Alda” en op 18 Juli „Der Rosenkavalier”. Het
„Residenztheater" kondigt voor 18 Juli een
feestelüke voorstelling van .Don Giovanni” van
Mozart aan. Denzelfden dag wordt in de „Kam-
merspiele” .Minna von Barnhelm" van Lessing
In een geheel nieuwe ensceneering opgevoerd. Op
17 Juli geeft het orkest van de BerlUnsche Phil
harmonic een concert Mi den „Brunnenhof” van
de .Jtesldenz” BU slecht weer vindt dit concert
in het „Odeon” plaats.
HMItl
I
I
ftlilflIllllllllllllllllKItltlIlHHKimtlWt
mijnheer Mlles een tweede glas whisky.
,Je hebt zeker met Nettle gesproken,
ouwe heer? Zou je denken...."
,Jk denk dat dit glas whisky u nog wel sma
ken zal,” hoorde hU de stem van den huis
knecht vlak In z’n nabUheld. Mlles dacht dat
hü met Henslow alleen was.
„Stuur dien kerel weg,” mopperde
dronk z’n vierde glas.
De huisknecht verdween uit de eetkamer en
Henslow wilde naar z’n nicht in *t salon gaan,
toen mijnheer Mlles zich van z’n stoel verhief
en een beetje onvast op z’n beenen bleek te
staan.
.Neen, ouwe Jongen,” zei hü, Jk wil eerst
eens alleen met je nicht spreken."
HU vond Nettie voor den haard zitten. Ze
dacht er over na hoe ze haar oom uit de klau
wen van dien ellendlgen Miles kon redden. Ze
hield veel van haar oom Henry, maar dit of
fer...., neen, dit kon ze niet brengen. En toch,
oom mocht ook niet naar de gevangenis, dat
zou een schande, ook voor haar, wezen. Oom
zou dit niet lang overleven.
Eensklaps schrok ze op en zag hoe de gehate
Mlles naar haar toekwam.
„Aangenaam u alleen te vinden,” zoo begon
hü, ,4k wil u wat zeggen. Ik ben heel rijk en
u kunt alles krijgen wat u verlangt, als u m"n
vrouw wilt worden."
Vóór Nettle kon antwoorden, hoorde ze een
kalme stem vragen:
„Wenscht u hier koffie, münheer?”
„Wat drommel!” riep münheer Miles driftig,
„wat doe Jü hier? Ga weg en blijf wegl”
De huisknecht boog en ging heen.
De trouwlustige Mlles hernam:
„Het spreekt vanzelf, dat u mijn aanzoek zult
accepteeren. Een betere keus zoudt u niet kun
nen doen.”
HU trad op het Jonge meisje toe en wilde
haar hand vatten.
Op dit oogenblik verscheen de huisknecht op
den drempel van 1 salon en zei: .Mijnheer Will
Tope wacht u In de spreekkamer, juffrouw
Nettie.”
Nettle stond op en verliet het vertrek.
Bleek van woede schreeuwde Miles den huis
knecht toe: „Waar bemoei je je toch telkens
mee? Dat zal Ik je afleeren, kerel....”
„Integendeel,” antwoordde de huisknecht
kalm, „ik ga jou Iets afleeren, münheer For-
cade.”
Op het hooren van dien naam stond Mlles als
verlamd van schrik met wüd geopende oogen.
„Zwüg, en noem me zoo niet!" riep hü, Jk
zal.
Verder kwam hü niet, want de huisknecht
wisselde nu van gedaante. Hü trok z’n valsche
bakkebaarden en wenkbrauwen af, en Mlles
keek in het dreigend gelaat van münheer Crls
parkle, financier en mijneigenaar.
,4e hebt me dus herkend," zei deze. „En dat
na zooveel jaren, sinds ik door Jouw schuld in
de gevangenis kwam. Het schijnt een zwak van
Je te zUn. de menschen in de gevangenis te
brengen. Maar m’n vriend Henslow gaat er niet
in. En jü trouwt niet met Nettle. Wat Je wel
gaat doen, zal ik Je vertellen. Binnen 2 x 34 uur
verlaat Je Engeland en komt er nooit meer in
terug, anders ga je de gevangenis in, moorde-
r. Ik heb je overal gezocht en elndelük ge
len. Jü hebt den moord gepleegd, waarvan
door Jouw toedoen, beschuldigd werden. Je
het spel verloren, Forcade. Maak dat je
dc verpleegster bfj ziekte en de troosteres der
stervenden. Wanneer men wil verhuizen, gaat
men raad vragen bü de „phuri dai"; keurt
deze vrouw de plannen af, dan komt er niets
van. Met haar perkamentachtig, behaard ge
zicht, waarin de jaren diepe vdten hebben ge
trokken, zit ze neer en luistert met ongeveins
de belangstelling naar de verhalen van jong
en oud. Voor de oude vrouw heeft men ontzag.
„Seom phuri, seom phuri!” „ZU is oud!” wordt
eerbiedig gefluisterd. Niemand waagt het zich
over haar leelükheid of gedrochtelük lichaam
vroolljk te maken. Haar doordringende blik
peilt de zielen. Men heeft eerbied en angst
voor haar, want als zU wil kan zü alle booze
geesten over Iemand laten kamen
De kpnlng is dus dé heerscher, maar de
stammen 'worden geregeerd door de leiders, die
worden bügestaan door de „phuri dal”. De lei
der van een stam is tevens rechter, priester
en vader van alle stamgenooten. Tegen zün
uitspraak valt niets In te brengen. HU reist met
zün troep waarheen hü wil, heeft het recht
geld te verdeelen en de weerbarstlgen te straf
fen. De leider, die zooals gezegd ook priester
Ir. heeft ook de macht huwelUken te sluiten.
Zonder hem Is een huwelifks-verbintenis on
geldig. BU de plechtigheid wordt de priester
geassisteerd door de ..phuri dai”. Is de leider
van een stam niet in staat een huwelük In te
zegenen dan mag de „phuri dal” als zün plaats
vervangster optreden.
gang tusschen den Engelschen Tuin naar den
nistlgen, geheel van arcaden omgeven Hoftuln zal
vormen. Van de Ludwigstrasse tot aan het Huis
der Duitsche Kunst zal zich dus een reeks par
ken en plantsoenen van een lengte vgHf büna
een halven kilometer uitstrekken.
Vier jaar lang heeft men gewerkt
Huls der Duitsche Kunst. Alle deelei
Danny O”Neill wond zich meer en meer op.
Met réén handgreep had hü zün borst ontboot
en toonde hü de gruwelüke lidteekens van een
ernstige verwonding.
Dum-dum! schreeuwde hü. Zuid-Afri-
kaansche Boerenoorlog.... Vertel mü. hoe
prachtig het is.... En Michael Steele levert er
de wapens voor!
Dat doen er immers zoovéél! zei Flaherty
sussend, maar Danny wou niet naar rede luis
teren. ZUn langzaam werkend brein wés nu een
maal In beweging gekomen, na zooveel jaren van
mokken en wrokken, was hü nu op weg naar
groote besluiten en geen mensch zou hem
tegenhouden!
Doen d’r zooveel! smaalde hU- Maar
Michael Steeledat is een Ier en als de Ieren
nu óók al zoo schunnig worden. dat moeten
we ae Afleeren, Joseph!
Kitty vond, dat het nu genoeg was! Wat
had Je aan aóó’n vader? Die bracht me het liefste
kleine meisje naar Je huls en ging dan zitten
schreeuwen en razen! ZU wou wel eens wat méér
Statig reed Danny O’Neill weer weg met zün
voorhlstorlschen auto en met den mand, die
whisky heette te bevatten, maar waarin hü zün
dochtertje had vervoerd. Hü liet het schaduw
rijke erf ver achter zich en reed langs den
hoofdweg, in zichzelf snikkend als iemand, die
constateert, dat alles loopt, zooals hü dat ver
wacht had. Inderdaad, eenlge mijlen verder zag
hü den züweg met het bord, dat hü daar ver
wachtte en dat waarschuwde voor het moeras.
Onvervaard sloeg hü dien gevaariüken weg tn.i
staag knikkend, want het was nog allemaal
precies zoo als tien jaar geleden. Hü wist neg
wé Ar Je rijden kon, zün geheugen Het hem niet
In den steek!
Daar stond de boom, dien hü zoo duldelük
in Zün geheugen had gehad en hü stopte den
wagen en stapte uit. Hü was zóó zeker van zün
zaak, dat hü niet éénmaal omkeek. Hü was
als een uurwerk, dat regelmatig afliep, zonder
hapering en zonder overhaasting. HU had een
üzeren kistje bü zich en hü begroef het aan
den voet van dezen boom, waarna hü er dorre
blaren over strooide.
Ja, hü was een systematisch man, deze
groote. grove Danny, een automaat Elndelük
lag dat Ueeren kistje dan naar zün zin bedolven
en O'Neill stond op uit zün geknielde houding.
Daarna begon hü langzaam zün kleeren uit te
trekken. De duffelsche jekker en de verdere
attributen van den zeeman werden In den auto
et „Huls der Duitsche Kunst” te München
zal op 18 Juli a.s. plechtig worden Inge
huldigd. De feestelijkheden zullen drie
dagen duren.
Toen op 6 Juni 1931 het vermaarde „Glas
paleis” te München door brand werd verwoest,
treurden niet alleen de kunstenaars van
Duitschland. maar ook vele bultenlandsche col
lega's. In het „Glaspaleis” waren Inderdaad
kunstrichtingen en beroemdheden ontstaan.
Het was het zinnebeeld van München als inter
nationale stad der schoone kunsten. Op den
tweeden verjaardag van de ramp werd mede
gedeeld. dat het „Glaspalels" zou herrijzen, en
wel In den modernsten en fraalsten vorm, als
Huls der Duitsche Kunst
Vier jaar lang Is er aan dit nieuwe gebouw
gewerkt. Het verheft zich niet daar, waar eens
het „Glaspaleis” stond, maar nabü den „En
gelschen Tuin”, tegen een achtergrond van
hooge, oude boomen. Het is geen „paleis” meer
in den ouden zin des woords. Het is veeleer
een product van den heden in Duitschland be-
staanden wil tot het scheppen van iets nieuws
op het gebied der bouwkunst. De plannen zün
nog ontworpen door prof. Troost, die kort nadat
de eerste steen was gelegd, voor Immer de oogen
sloot. Het nieuwe Duitschland heeft trouwens
vele gebouwen te danken aan dezen architect.
Het „Huls der Duitsche Kunst” Is een echte
schepping van den nieuwen stül: eenvoudig en
zakelük. In deze zakelükheid versmaadt men I hulsen.
echter niet het gebruiken van zullen en andere aan den „tuin der architectuur”, welke den over-
De tüd voor *t diner was aangebroken en oom
Henry en münheer Miles wachtten Nettie op
In den salon. De huisknecht kwam binnen en
meldde dat het diner kon worden opgediend.
Münheer Mlles at
haastig en veel,
en toen Nettle
was opgestaan en
zich verwüderd
had, bleven de
heeren nog wat
napraten en nam
weten over het kind; dat gebulk tegen alles en
nóg wat, daar schoot niemand wat mee op.
t Is zeker nét haar moederveronder
stelde zü en Danny trok een dom gezicht en
zei: Ja, precies haar moeder.... We waren
maar één jaar getrouwd en zü wa» zoo klein en
tengerze stierf bü de geboorte
Het was, of zün ooren nog wüder van zün
hoofd waren gaan staan terwül hü daar naast
de slapende baby stond, met zün groven dom-
men kop en zün zeemanskleeren.
En had Je vrouw dan heelemaal geen
familie, waar Je met het kind naar toe kon?
vroeg Flaherty, maar dat was Kitty heelemaal
niet naar den zin. Zü had zich al heelemaal
Ingeleefd, dat zü dit moederlooze schepseltje zou
grootbrengen en nu was het nergens noodlg voor,
dat Joseph zulke dingen vroeg.
Nee, wü waren maar met z’n tweeën
zei Danny en Kitty was zeker van haar over
winning; In het kinderlooss huis zou voortaan
een baby wonen. Niet, dat O’Neill dit eerst
ordentelük vroeg. Daar was hü veel te ruw
en te ruig voor. Hü trok zün portefeuille en
haalde er wat bankpapier uit Dan schudde hü
zün vrienden de hand en wierp nog een blik
op het kind.
Ze heet Sheila! zei hü. Ik ga vanavond
of morgenochtend weer naar zee....
Hü was uitgeraasd en opgelucht Nu kon hü
als het moest weer drie jaar zwügen. En
opkroppen. En wrok koesteren. Tot het er plotse
ling weer uit zou spuiten..,.
voelde, ofschoon hü nimmer iets verwachtte.
HU behoorde tot de menschensoort, die zich
staag tekort voelde gedaan, al had hü dan ook
nooit zélf Iets geboden. En nu hü het dan eln
delük noodlg vond, als een Engel der Wrake te
gaan richten, was hü volmaakt bereid tot elke
schurkerü en wist het zelf niet. Zün zélf, dat
was alleen een jankend dier, dat hü door elkeen
mishandeld waande. Dat vergaf hü alles reds bü
voorbaat; hü had geen zelfkritiek van noode,
maar hü kwam op voor zün begrippen van goed
en kwaad en de wereld moest zün maatstaf
maar accepteeren!
Nu was het doodstil In de loome middaghitte.
In het moeras sjirpten de krekels en piepten
de vogels. En verder trok Danny het scheermes
over zün rasperige wang en knapte zich op.'
Want de „zeeman” verdween gansch en al en
de nette Mr. O’Neill kon geen stoppelbaard ge
bruiken....
Danny was nooit zeeman geweest HU had
den goeden IHaherty en de moederlüke Kitty
maar iets wüs gemaakt, al tien jaar geleden,
toen hü hen den eersten keer ontmoette en niet
vertellen wou, waarom hü, Ier, hier in Amerika
rondhing. Inderdaad: hü vergaf zichzelf altüd
alles, maar anderen moesten toch vooral
hoogen dunk hebben van onzen Danny.
generaals verfoeide, andere rijden, waarin hü was hü zeeman en de Flaherty’s hadden hem
zonder achterdocht terstond geloofd. Hü had
er het postuur voor, hü had er het eenvoudige
fabrikanten het ontgelden en Michael Steele.... en weinig spraakzame voor, hü kon uitmuntend
doorgaan voor een zeeman.... Maar hü was
kellner en de livrei stond hem potslerlük. Dat
wist hü en ook dAt vond hü een streek yan
n het Sportstadion te Warschau vond, zoo
als wü reeds gemeld hebben, dezer dagen
een merkwaardige plechtigheid plaats. On
der groote belangstelling, ook van de züde van
nlet-Zlgeuners, hebben de Zigeuners van Po
len zich een heerscher gekozen en dezen tot
konlng gekroond. De belangstelling voor deze
plechtigheid was zoo groot, dat alle toeschou-
wersrulmten van het reusachtige stadion be
zet werden.
De nieuwe „vorst" werd omhangen met een'
blauwen mantel, waarop imltatle-hermelün
prijkte. De kroon, die hü op het hoofd droeg,
was verguld en de scepter was ook wel niet
van zuiver edel metaal, doch groot en schitte
rend genoeg om de eenvoudige Zigeunerkinde
ren te imponeeren. De Russisch-Orthodoxe
kerk, waartoe de Zigeuners behooren. zond haar
oudsten en meest populairen geestelijke naar
Warschau, om de plechtigheden- te verrichten.
Hoe plechtig en ordentelük alles ook verliep,
de Poolsche pers lachte om het heele geval en
noemde de koningskroning van Janusj Quleck
„een comedie, die slechts ten doel had zooveel
mogelük geld uit den zak der nieuwsgierigen
te kloppen.”
De kroning van Janusj Quleck vestigt weer
eens de aandacht van het publiek op dat
vreemde, zwervende volk, dat In vele landen
liever niet dan wel wordt gezien.
Een der beste kenners van dit treklustig
volkje Is Dr. Martin Block, die, met eindeloos
geduld, de ziel van den Zigeuner tracht te pel
len, met de Zigeunerkinderen omging, met hen.
at en des avonds, rond het vuur, Zlgeunerlie-
deren met hen song. Dr. Block won veler sym
pathie en kwam zoodoende veel van deze zwer
vers te weten. ZUn belevenissen legde hU vast
in zün boekwerk „Zigeuner Ihr Leben und
inre Seele”.
„Een internationale samenwerking”, zoo
schrijft Dr. Block o.a., bestaat niet, zal nooit
bestaan ook. De Zigeuners zün een eigenaardig,
arm en zeer onafhankelük volk, dat In geen
enkel opzicht toenadering poogt te zoeken tot
de nlet-Zlgeuners. Ondanks alle moeiten, welke
men in dezen heeft aangewend, bleven de po
gingen vruchteloos. De Zigeuner is onafhanke
lük en wil dit in elk opzicht blüven! Geheel
hun wezen zet zich schrap tegenover elke bin
ding, welke niet door hun voorvaderen werd
gemaakt. De Zigeuner kent zün bloedverwan
ten. hü kent alle lieden van zün stam en wordt
overal door Zigeuners als „fraai”, „broeder”,
gastvrü ontvangen. En dat is hem voldoende.
Iedereen kent de Zlgeunerwetten en die wetten
riln het eenig bindende, waaraan de Zlgeuner-
menschen zich willen houden."
In lederen staat vormen zich groepen Zi
geuners, die bü elkaar blüven en elkaar helpen,
wanneer er zorgen te dragen zün. Maar meestal
zün deze niet groot, want de Zigeuner trekt
zich van zorgen weinig aan. De Zigeuner heeft
ook zün bedelwetten, die reeds door den vader,
den groot- en overgrootvader werden geres
pecteerd. En waar deze wetten niet worden
erkend, daar komt het vaak tot een bloedlgen
strüd. Aanleiding tot die oneenlgheden zün
meestal vreemde Zigeuners, die hun eigen wet
ten hebben en trachten Inbreuk te maken op
die van een andere groep.
Door de nieuwe gebledsafscheidlngen en
landontelgeningen na den Wereldoorlog moes
ten ook vele Zigeuners hun toevlucht ergens
anders zoeken. De Roemenen werden uit het
voormalige Hongaarsch gebied verjaagd en zoo
ontstonden er In Midden- en West-Europa
groepen jonge Zigeuners, een mengelmoes van
Hongaren, Roemenen en uit andere Oost-
Europeesche landen stammende zwervers, die
vriendschap sloten en één grooten troep kame
raden vormen. In Zuid-Hongarüe vindt men
vüf verschillende Zlgeunergroepen, die geen
enkelen omgang met elkaar hebben. Ja zelfs
elkaar angstvallig ontloopen. De leiders van
deze groepen zün tegenstanders. Ieder heeft
zün eigen stukken grond, waarop geleefd en
gebedeld en.... gestolen wordt. Wat de oor
zaak is van deze oneenlgheld is onbekend; de
Zigeuners vertellen er niet van.
In 1930 ging een mededeeling door de pers,
volgens welke de Zigeuners van Europa zich
een nieuwen koning hadden gekozen. In Plas-
towo nabü Warschau had de „kroning” van
Michael II plaats gevonden; gezanten van tal
rijke Zigeunerstammen uit binnen- en buiten
land zouden aanwezig zün geweest bü de
„plechtigheid” en zelfs de toen nog in leven
zijnde Poolsche staatspresident. Maarschalk
Pilsoedskl, zou zUn afgevaardigde naar bet
feest hebben gezonden.
Wie de Zigeuners kent, zal den ernst, waar
mede deze menschen hun „vorst" kiezen, niet
zoo heel serieus nemen. De beteekenls van de
verkiezing van een konlng bü de Zigeuners
wordt overschat. Iets als een koninkrük ken
nen de Zigeuners niet, ten eerste omdat deze
zwervers geen vaderland hebben en ten twee
de omdat, als zü een vaderland hadden, zü dit
toch zouden verlaten, omdat het zwerversbloed
den Zigeuner nu eenmaal voortdrüft. Het
feit, dat In Polen het jaar daarop een tweede
„konlng" der Zigeuners werd uitgeroepen,
waarbü men den in 1930 gekozen vorst van
den troon stootte, toont aan. hoe wankelbaar
de Zlgeuner-konlngstroon Is. Maar de Zlgeu-
elementen die aan de antieke bouworde her
inneren. Het gebouw heeft de Indrukwekkende
lengte van 175 Meter en een breedte van 80
Meter. Een zuilenrü staat aan den voorkant,
naar de straat, alsook aan de achterzüde naar
het park toe. Zeven treden, welke langs de gan-
sche lengte van het gebouw loopen, geven toe
gang tot de hallen met haar 22 zullen van
porflèY. Daarna betreedt de bezoeker een vesti
bule en vervolgens de diepe, drieledige Eere-
zaal der Duitsche Kunst.
Groote beeldhouwwerken tooien deze zaal
Rechts en links strekken zich drie reeksen ten
toonstellingszalen uit, gevolgd door een aantal
kleine kabinetten. Breede. gemakkelijke trappen
lelden naar de bovenverdieping, welke eveneens
een aantal kleinere tentoonstellingsvertrekken
bevat. Aan den achterkant bevinden zich hier
groote terrassen. Hier wordt een elegant tuin
restaurant met het uitzicht op den „Engelschen
Tuin" Ingericht.
Wie voor het gebouw staat, wordt getroffen
door den eenvoud van den Indruk, welken het
maakt. ZUn eenlge versiering ligt in de har
monie der proporties. Zün weelde ligt alleen
in het kostbare materiaal. Materiaal en lün
moeten het bewüs leveren, dat hier hulde wordt
gebracht aan de waardigheid en den ernst der
kunst. De groote zalen zün bestemd voor de
tentoonstelling van grootere schilderüen. fres
co’s. mozaïeken, wandtapijten, houtsnüwerk. De
kleinere zalen, in de eerste plaats die van de
bovenverdieping, zün bestemd voor speciale en
collectieve tentoonstellingen. ZU zün Intiem in-
gcrlcht. In deze kabinetten zal men volop kun
nen genieten van de ten toon gestelde werken.
Onder het gansche gebouw bevinden zich uit
gestrekte kelders, waarin de voor tentoonstel
lingen Ingezonden werken goed kunnen worden
bewaard. Zeldzaam gelukkig is de ligging van
het Huis der Duitsche Kunst. Het verheft zich
tusschen twee armen van de Isar. In de rich
ting van de stad ziet men het Prins Carl-Paleis
en verder, in de richting van de Prinzregenten-
strassc, bevinden zich het Belersche Nationale
Museum en het klassieke gebouw van de Ga
lerij Schack. Aan de züde van de Isar ziet men
de heuvels, waardoor de rivier stroomt. Hun
steenen terrassen zün bekroond met een zuil,
welke een gouden vredesengel draagt.
Toen professor Troost de plannen van het Huls
der Duitsche Kun st ontwierp, heeft hü ook aan
de naaste omgeving van het nieuwe gebouw ge
dacht. De gansche omgeving van het Huls der
Duitsche Kunst zal nog overeenkomstig deze
plannen worden veranderd. Met de Von der
Tann-Strasse is zulks reeds geschied. Alleen aan
de Noordelühe züde van deze straat staan nog
De Zuldelüke züde wordt aangesloten
uim 20 Jaren lang was Henry Henslow een
uitstekend voogd voor Nejtie Tyson ge
weest. Maar op jdlen gedenkwaardlgen
ochtend keek ze haar oom en voogd toornig
aan, toen ze uitriep: „Trouwen met münheer
Mlles? Ik denk er niet aan!”
„Waarom niet? Hü is rijk, jong en....”
En verwaand. En dan de onuitstaanbare
manier waarop hü iemand aanziet. Neen, ik doe
het niet."
.Luister eens. Nettle,” zei haar oom, ,Jk ver
zoek Je met den meesten ernst en nadruk, mün
vriend te trouwen."
„Uw vriend, zegt u? En u haat hem, dat
weet ik.”
Henry Henslow ’s trekken bewogen zlqh zenuw
achtig, toen hü antwoordde: „Ja, kind, ik ben
het in sommige dingen met Miles niet eens.
Daardoor heb ik Jegens hem zekere verplichting
op me geladen. Hü heeft me daarover gespro
ken en was bereid mü ernstige moeilükheden te
besparen, als je hem wilde trouwen. HU houdt
heel veel van je.”
„Wat bedoelt u met verplichting?” vroeg het
Jonge meisje. „Geld?"
.Neen.”
„Wat dan? Ik heb het recht dit nu te weten."
Even aarzelde Henslow. „Als Mlles zou spre
ken,” sprak hü langzaam, „dan zou hü me in
de gevangenis kunnen brengen. Ik dacht, dat
we elkaar nooit meer zouden zien, maar hü
vond me terug. De prüs voor z’n zwügen
ben JU."
„Naar de gevangenis? Maar....”
,J3til,” onderbrak haar d’r oom.
Een bejaarde huisknecht was büna onhoor
baar binnen gekomen en reikte een brief over,
om even onhoorbaar te verdwijnen...
Nog 'voor haar oom uitgesproken was, nad
Nettie het vertrek verlaten en troost en raad
gezocht In een nabijzijnd huis in ’t atelier van
Will Tope, een* talentvol jong schilder, maar
arm en die nog naam moest maken. Nettle ver
telde hem het geval, maar hoe ze ook de zaak
bekeken, ze vonden geen bevredigende oplos
sing.
Elndelük stelde Will voor, den raad in te
winnen van münheer Crlsparkle.
„Ik ben hier bezig met z’n portret. Straks
komt hü poseeren. HU is zeer vindingrijk en
volkomen vertrouwbaar."
Een half uur later was münheer Crlsparkle,
die een bejaard en vriendelük heer bleek te
wezen, door de belde jongelieden geheel Inge
licht. Nadenkend wreef -hü met z’n hand langs
z’n kin en zei:
.Naar de gevangenis is een leelUk ding. Maar
toch niet zóó leelük, als den verkeerden man
1S6
