utohaaL van den da$
De avonturen
van
en
Zigeunerkoning
R
wordt vermist!
NANCY STEELE
DINSDAG 13 JULI 1937
De rol der
-Fu
Het Huis der Duitsche
Kunst
Feestelykheden' by de inhuldiging
n
LUC WlbLfNK
Koningin Mary te
Wimbledon
ém
L**
l.
o
t
U
1
Een comedie, om zooveel mogelyk
geld uit den zak der nieuws
gierigen te kloppen?
„phuri dai”
\’t Verstoorde
i
I huwelijksplan
,^<W,’en iteéM'trirfto Jh.
iREINIGT ALLES
niet.
en
dat
het
publiek
p-
>1
i.
geen
De kabouters schoven nu het raam open, pakten het stoeltje
Dopr een der openstaande ramen zagen ae een heel groote
met den Jongen erin beet en vlogen het raam uit. Wat keek
Freekje, zoo heette het Jongetje, zijn oogen uit. Naar den bui
tenkant der stad
m ae. Daar stonden groote fabrieken,
den arbeid.
het voorlooplg el
van de reis.
t
EEN ZEEMAN VEtlDWIJNT
DOOI?
3
hem
(Wordt vervolgd)
machine. Btan begon uit te leggen, dat daar draden mee ge
sponnen worden. Ben heele massa menscben sagen ze daar aan
Op het kozijn van een der ramen op de hoogste verdieping
gingen ze staan. Freekje stond doodsangsten uit, dat hjj zou
vallen. Het was zoo hoog. „Wees maar niet bang, hoor," zei
Btan. „Houdt ons maar stevig vast, dan kun Je niet vallen.”
ie
m
kistje dan naar zijn zin bedolven
-J op uit zün geknielde houding,
zijn kleeren uit te
:er en de verdere
J-
12
t,
U.
uitsteki
weest.
ft
I-
Het „Huis der Duitsche Kunst' te München
>g-
er
1-
er
ia
g„
ao
is
en
id.
U
133
n
t.
if
0
is
re
n.
t:
m
t)
1-
le
n
0.
O,
ie bedrijfsleven
- >ffei
btJ verlies van een hand,
een voet «f een oog.
keek in het dreigend gelaat van mijnheer Cris
parkle, financier en mijneigenaar.
Ju hebt me dus herkend,” wei desa JEn dat
na zooveel jaTgn, sinds ik door jouw schuld in
de gevangenis kwam. Het schijnt een zwak van
Je te zijn, de menschen in de gevangenis te
brengen. Maar m’n vriend Henslow gaat er niet
in. En JU trouwt niet met Nettle. Wat Jé wel
gaat doen, zal ik je vertellen. Binnen 3 x 34 uur
verlaat je Engeland en komt er nooit meer in
terug, anders ga je de gevangenis in, moorde
naar. Ik heb je overal gezocht en eindelijk ge
vonden. JU hebt den moord gepleegd, waarvan
wjj. door jouw toedoen, beschuldigd werden. Je
hebt het spel verloren* Forcade. Maak dat je
wegkomt.”
Twee minuten later verliet münheer Mlles-
Forcade de woning van Henry Henslow, om
passage op de eerstvolgende boot naar t vaste
land te nemen.
geworpen en een burgerpak en een hoed namen
de vacante plaatsen in. Ja, Danny was eigenlijk
een schavuit, een bUzonder boosaardig manl
HU had een grief. hü had eeuwig grieven,
tegen alles en iedereen en daar sufte hü over,
tot hU dan na langen tüd tot de daad gerijpt
waa Als jongeling had hü zich door den werf-
sergeant laten overhalen, dienst te nemen voor
Zuid-Afrika. Het was allemaal prachtig ge
weest! De Victorlaansche pracht van het Engel-
sche leger had hem verblind, het afscheid met
zeven muziekcorpsen, de mooie zeereis en de
feestelijke landing In Kaapstad.... Daarna was
de ellende begonnen. Met dysentherie. Met een
hondsche discipline (naar zün lersche vrüheids-
begrippen), met een top-sergeant, die misbruik
maakte van zUn macht en die een geniepig
karakter hadMet de groote ellende, die elke
oorlog inhoudt.
Een Dum-dumkogel had zijn borst verscheurd,
een vleeschwond, die geen edele organen raakte,
maar die onoordeelkundig was behandeld door
een Portugeeschen arts en die hem enorm had
laten lüden. Dat was genoeg, om Danny op
standig te maken en hem een bepaald houvast
te geveneen negatief houvast: haat tegen
den oorlog en allen, die het op oorlog aan
sturen. HU had perioden gekend, waarin hü de
generaals verfoeide, andere tüden, waarin hü
de diplomaten haatte, of den kranten alle ver
derf toewenschte. Thans moesten de munltie-
fabrikanten net ontgelden en Michael Steele.
dat was een Ier!.... In dat opzicht voelde
Danny zich ontgoocheld, zooals hü zonder het
te weten zich eeuwig en altoos ontgoocheld
t Lot, dat het zoo kennelijk op hem gemunt
had. Waarom moest hü gouden randjes aan zün
revers dragen? Waarom moest hu een witte das
om en kreeg hü boete, zoovaak als de chef eon-
stateeide. dat hU een vuile boord om had? Dat
was önrecht, evengoed als indertijd de dysen
therie en de Dum-dum en de ondeskundige Por-
tugeesche dokter.... Dat zette kwaad bloed,
want Alles zette steeds kwaad bloed bü Danny
en dat moest hü allemaal op zün beurt wreken.
Geduld maar! ZUn dag kwAm nog; alles op zün
tüd en het ééne na het ander. HU vond zichzelf
een zlelsgoeien vent, het was alleen maar.dat ae
hem op zUn teenen trapten en dat verdroeg hü
niet.
Zoo was hU dan nu een zeeman geweest. De
Flaherty's hielden hem daarvoor en hU was in
de bUpassende plunje aan hen verschenen, bad
hun het kind gebracht en was „weer naar zee
gegaan”. En nü was hU netjes geschoren, een
slappe vilthoed stond op zUn boerschen kop en
hU had een gestreept flanellen zomerpak aan.
Nu was hU „meneer” en nu kon hU naar New
York terugkeeren.
Maar eerst moest de auto verdwUnen. In den
wagen lag het zeemanscostume en stond de
mand met het opschrift „whisky”. Die mand
was afkomstig van de Gotham Union Club en
ze mochten haar niet vinden. Diepe rimpels
trok Danny in zün voorhoofd: de auto.... die
moest er AAn!
kaansche Boerenoorlog
prachtig het is...
de wapens voor!'
Dat doen er immers-zoovééH sei Flaherty
sussend, maar Danny wou niet naar rede luis-
_j nu een-
zooveel jaren van
nu op weg naar
geen mensch zou
stond da Koningin
irhlgyen ziel} ten d<
A Maat ^oulnglz
êSiFwBer iltt
Nu begreep het publiek ongeveer wat er aan
de hand Was. en aan het algemeen gelach, dat
ontstond, nam de Koningin van harte deel. Zü
kon nu. Indien de zon haar bleef lastig vallen
ten minste zoo vaak van plaats veranderen als
zü wilde, zonder dat de toeschouwers zich hier
door genoopt zouden zien allen eerbiedig op te
staan.
Danny O”Neill wond zich meer en meer op.
Met één handgreep had hü zijn borst ontboot
en toonde hü de gruwelUke lidteekens van een
ernstige verwonding.
t Dum-dum! schreeuwde hU. Zuld-Afri-
Vertel mU, hoe
En Michael Steele levert er
n het Sportstadion te Warschau vond, zoo
als wü reeds gemeld hebben, dezer dagen
een merkwaardige plechtigheid plaats. On
der groote belangstelling, ook van de züde van
niet-Zlgeuners, hebben de Zigeuners van Po
len zich een heerscher gekozen en dezen tot
koning gekroond. De belangstelling voor deze
plechtigheid was zoo groot, dat alle toeschour
wersrulmten van het reusachtige stadion be
zet werden.
weten over het kind; dat gebulk tegen alles en
nóg wat, daar schoot niemand wat mee op.
1 ïs zeker nét haar moeder.... veronder-
-stelde zü en Danny trok een dom gezicht en
zei: Ja, precies haar moeder We waren
maar één jaar getrouwd en zü was zoo klein en
tenger.... ze stierf bü de geboorte....
Het was, of zün ooren nog wüder van zün
ifoofd waren gaan staan terwül hü daar naast
de slapende baby stond, met zün groven dom-
men kop en zün zeemanskleeren.
En had Je vrouw dan heelemaal geen
familie, waar je met het kind naar toe kon?
vroeg Flaherty, maar dat was Kitty heelemaal
niet naar den zin. ZU had” zich al heelemaal
ingeleefd, dat zü dit moederlooze schepseltje zou
grootbrengen en nu was het nergens noodig voor,
dat Joseph zulke dingen vroeg.
Nee. wü waren maar met z’n tweeën...
zei Danny en Kitty was zeker van haar over
winning; in het kinderlooze huls zou voortaan
een baby wonen. Niet, dat O'Neill dit eerst
ordentelük vroeg. Daar was hü veel te ruw
en te ruig voor. Hü trok zün portefeuille en
haalde er wat bankpapier uit. Dan schudde hü
zün vrienden de hapd en wierp nog een blik
op het kind.
Ze heet Shella! zei hü. Ik ga vanavond
of morgenochtend weer naar zee....
Hü was uitgeraasd en opgelucht. Nu kon hü
-- als het moest weer drie Jaar zwügen. En
opkroppen. En wjok koesteren. Tut het er plotse
ling weer uit zou spuiten,...
En münheer Crisparkle knikte Will en Nettie
vriendelük toe. zette z'n hoed op en ging heen.
Toen ook Nettie naar butt ging, was ze vast
besloten niemand te trouwen dan Will Tope.
nere self zouden toch niet graag tegen de wet
ten van den heerscher in handelen, al zou de
leider, welke iedere Zlgeunergroep kent, ook
het slechte voorbeeld geven. Wie de leider van
een Zlgeunergroep is, komt men nooit te weten.
De Zigeuners zeggen hierop niets. Het ant
woord op de vraag krijgt men pas, wanneer een
groep In aanraking komt met de politie of de
regeering, waarbü de leider dan het woord doet
en het voor zün kameraden opneemt.
Naast den Zlgeunerleider vindt men bü
lederen stam nog een .stammoeder”, de „phuri
dai”. Zü Is de beschermvrouwe van de stam-
ge woon ten en legt vele onderlinge geschillen
bü- Zü is de raadgeefster in moeüüke zaken,
dc verpleegster bü ziekte en de troosteres der
stervenden. Wanneer men wil verhuizen, gaat
men raad vragen bü' de „phuri dal”; keurt
deze vrouw de plannen af, dan komt er niets
van. Met haar perkamentachtig, behaard ge
zicht, waarin de jaren diepe voren hebben ge
trokken, zit ze neer en luistert met ongeveins
de belangstelling naar de verhalen van Jong
en oud. Voor de oude vrouw heeft men ontzag.
„Seom phuri, seom phuri!” „Zü is oud!” wordt
eerbiedig gefluisterd. Niemand waagt het zich
over haar leelükheid of gedrochtelük lichaam
vroolük te maken. Haar doordringende blik
peilt de zielen. Men heeft eerbied en angst
voor haar, want als zü wil kan zü alle booze
geesten over iemand laten komen....
De koning is dus dé heerscher, maar de
stammen worden geregeerd door de leiders, die
worden bü gestaan door de „phuri dal”. De lei
der van een stam is tevens rechter, priester
en vader van alle stamgenooten. Tegen zün
uitspraak valt niets in te brengen. Hü reist met
zijn troep waarheen hü wil, heeft het recht
geld te verdeelen en de weerbarstigen te straf
fen. De leider, die zooals gezegd ook priester
Is. heeft ook de macht huwelüken te sluiten.
Zonder hem is een huwelüks-verblntenls on
geldig. BU de plechtigheid wordt de priester
geassisteerd door de „phuri dai”. Is de leider
van een stam niet in staat een huwelük in te
zegenen dan mag de „phuri dal” als zün plaats
vervangster optreden.
tooien deze zaal.
Rechts en links strekken zich drie reeksen ten
toonstellingszalen uit, gevolgd door een aantal
kleine kabinetten. Breede. gemakkelüke trappen
lelden naar de bovenverdieping, welke eveneens
een aantal kleinere tentoonstelUngsvertrekken
oevat. Aan den achterkant bevinden zich hier
groote terrassen. Hier wordt een elegant tuin
restaurant met het uitzicht op der/ „Engelschen
Tuin” Ingericht.
Wie voor het gebouw staat, wordt getroffen
door den eenvoud van den Indruk, welken het
maakt. Zün eenlge versiering ligt In de har
monie der proporties. ZUn weelde ligt alleen
In het kostbare materiaal. Materiaal en lün
moeten het bewüs leveren, dat hier hulde wordt
gebracht aan de waardigheid en den ernst der
kunst. De groote zalen, zün bestemd voor de
tentoonstelling van grootere schilderijen, fres
co’s, mozaïeken, wandtapüten, houtsnüwerk. De
kleinere zalen, in de eerste plaats die van de
bovenverdieping, zün bestemd voor speciale en
collectieve tentoonstellingen. Zü zün Intiem in
gericht. In deze kabinetten zal men volop kun
nen genieten van de ten toon gestelde werken.
Onder het gansche gebouw bevinden zich uit
gestrekte keldgp, waarin de voor tentoonstel
lingen Ingezonden werken goed kunnen worden
bewaard. Zeldzaam gelukkig is de ligging van
het Huis der Duitsche Kunst. Het verheft zich
tusschen twee armen van de Isar. In de rich
ting van de stad ziet men het Prins Carl-Palels
en verder, in de richting van de Prinzregenten-
strasse, bevinden zich het Belersche Nationale
Museum en het klassieke gebouw van de Ga
lerij Schack. Aan de züde van de Isar ziet men
de heuvels, waardoor de rivier stroomt. Hun
steenen terrassenjzün pekrpont» mat> egMsmill,
welke een gouden vredesengel draagt.
Toen professor Troost de plannen J
der Duitsche Kun st ontwierp, heeft'
de naaste omgeving van het nieuwe gebouw ge
dacht. De gansche omgeving van het Huls der
Duitsche Kunst zal nog overeenkomstig deze
plannen worden veranderd. Met de Von der
Tann-Strasse Is zulks reeds geschied. Alleen aan
de Noordelüte züde van deze straat staan nog
hulzen. De Zuidelüke züde wordt aangesloten
aan den „tuin der architectuur”, welke den over-
Btatig reed Danny O'Neill weer weg met zün
voorhistorischen auto en met den mand, die
whisky heette te bevatten, maar waarin hü zün
dochtertje had vervoerd. HU Het het schaduw
rijke erf ver achter zich en reed langs den
hoofdweg, in zichzelf slikkend als iemand, die
constateert, dat alles loopt, zooals hü dat ver
wacht had. Inderdaad, eenlge mülen verder zag
hü den züweg met het bord, dat hü daar ver
wachtte en dat waarschuwde voor het moeras.
Onvervaard sloeg hü dien gevaarlüken weg in.
staag knikkend, want het was nog allemaal
preefes zoo als tien Jaar geleden. HU wist neg
wAAr Je rüden kon, zün geheugen lietMiem met
in den sSteek!
Daar Stond de boom, dien hü zoo duldelük
in zün geheugen had gehad en hü stopte den
wagen en stapte uit. HU was zóó zeker van zün
zaak, dat hü niet éénmaal omkeek. Hü was
als een uurwerk, dat regelmatig afliep, zonder
hapering en zonder overhaasting. HU had een
lüzeren kistje bü zich en hü begroef het aan
'den voet van dezen boom, waarna hü er dorre
blaren over strooide.
Ja, hü was een systematisch man. deze
groote. grove Danny, een automaat. Elndelük
lag dat Uzeren ki
en O’Neill stond
Daarna begon hü langzaa
trekken. De duffelsche J<
attribute^ ,yan den-zeeman werden in den auto
elementen die aan de antieke bouworde her
inneren. Het gebouw heeft de Indrukwekkende
lengte van 175 Meter en een breedte van 80
Meter. Een zullenrü staat aan den voorkant,
naar de straat, alsook aan de achterzüde naar
het park toe. Zeven treden, welke langs de gan
sche lengte van het gebouw loopen, geven toe
gang tot de hallen met haar 22 zullen van
porfier. Daarna betreedt de bezoeker een vesti
bule en vervolgens de diepe, drieledige Eere-
zaal der Duitsche Kunst.
Groote beeldhouwwerken
te trouwen. Zelf heb ik een half Jaar In Argen
tinië gevangen gezeten. Ik was door een vriend
aangeklaagd wegens moord: na 8 maanden
bleek.... maar enfin, dat doet hier niets ter
zake. Ik heb een half jaar gevangen gezeten en
kwam er als een heel ander mensch uit. Wat
jullie beiden betreft, kinderen, je houdt van
elkaar, en het zou heel erg zün. Je leven te ver
woesten door een schünbare opoffering."
teren. Zün langzaam werkend brein wAs
maal In beweging, gekomen, na
mokken en wrokken, was hij
groote besluiten en
tegenhouden!
Doen d'r zooveel! smaalde hü. Maar
Michael Steeledat is een Ier en als de Ieren
nu óók al zoo schunnig worden.... dat moeten
Fe ze Afleeren, Joseph!
Kitty vond, dat het nu genoeg was! Wat
had je aan zöö'n vader* Die braept nie het liefste
kleine meisj# i^aar j» pujf en*ging dan zitten
«chreeuwen en razen! Zü wou wel eens wat méér
Koningin Mary van Engeland stelt veel be
lang in de tennissport. In haar tegenwoordige
positie als Moeder des Konings heeft zü meer
gelegenheid dan vroeger om haar tUd te geven
aan die ontspanning, die haar persoqnlUk t
meest aantrekt, en zU heeft dan ook reeds drie
malen Wimbledon bezocht.
De konlnklüke loge is zóó gelegen dat de late
namiddagzon den toeschouwers, die daar plaats
genomen hebben, büna recht in het gezicht
schünt. Toen Koningin Mary haar derde bezoek
aan Wimbledon bracht, droeg zü dan ook een
gekleurden bril. Ondanks dezen voorzorgsmaat
regel hinderden haar de zonnestralen, zoodat
zü de voorste rij verliet om een wat meer naar
achteren gelegen plaats in te nemen. Toen zü
opstond. verhieven zich ook alle toeschouwers
van hun zetels.
Maar nog steeds bezorgde de zon haar over
last. ZU gebruikte haar program als scherm
maar ook dit scheen niet voldoende te baten, en
opnieuw stond zU op, om nog een rü meer
naar achteren te gaan zitten.
En alle toeschouwers verhieven zich opnieuw
van hun zetels.
De zon evenwel Het de koningin niet met rust.
ZU hield een parasol zeer laag voor haar ge
zicht, maar dit scheen niet te helpen, of belem
merd wellicht het uitzicht op de spelers te zeer,
te zeer.
Weer
wers
et ..Huls der Duitsche Kunst" te München
zal op 18 Juli a.s. plechtig worden inge-
huldlgd. De feestelijkheden zullen drie
dagen duren.
Toen op 6 Juni 1031 het vermaarde „Glas
paleis” te München door brand werd verwoest,
treurden niet alleen de kunstenaars van
Duitschland, maar ook vele buitenlandsche col
lega’s. In het „Glaspaleis” waren Inderdaad
kunstrichtingen en beroemdheden ontstaan.
Het was het zinnebeeld van München als inter
nationale stad der schoone kunsten. Op'' den
tweeden verjaardag van de ramp werd mede
gedeeld, dat het „Glaspaleis” zou herrijzen, en
wel In den modemsten en fraaisten vorm, als
Huls der Duitsche Kunst.
Vier jaar lang is er aan dit nieuwe gebouw
gewerkt. Het verheft zich niet daar, waar eens
het „Glaspaleis” stond, maar nabü den „En
gelschen Tuin”, tegen een achtergrond van
hooge, oude boomen. Het is geen „paleis” meer
'Iet Is veeleer
.1 be-
staanden wi| tot het scheppen van iets nieuws
op het gebied der bouwkunst. De plannen zün
nog ontworpen door prof. Troost, die kort nadat
de eerste steen was gelegd, voor immer de oogen
sloot. Het nieuwe Duitschland heeft trouwens
vele gebouwen te danken aan dezen architect.
Het ^Huis der Duitsche Kunst” is eep, echte
schepping van den nieuwen stül: eenvoudig en
zakelük. In deze tzakelijkheld versmaadt men
echter niet het gebruiken van zuilen en andere
Van deze vrijheid maakte zü nog een paar
malen gebruik, en t^n slotte zat zü achter in de
konlnklüke loge, op een goed beschaduwde
plaats. Zoo goed beschaduwd was nu de Ko
ningin, dat toen de spelers in de men’s doubles
Amerika-Duitschland het court betraden, zü
haar in 't geheel niet zagen en, in de meenlng
dat Koningin Mary weder vertrokken was,
overgingen tot de orde van den dag, zonder
zich eerst om te wenden naar de Konlnklüke
loge en een buiging te maken, gelUk het proto
col van Wimbledon verrischt.
Maar de koningin die nu in de schaduw het
spel op haar gemak volgen kon. was ook zon
der buiging volmaakt tevreden.
gang tusschen den Engelschen Tuin naar den
nistlgen, geheel van arcaden omgeven Hoftuln zal
vormen. Van de Ludwigstrasse tot aan hét Huls
der Duitsche Kunst zal zich dus een reeks par
ken en plantsoenen van een lengte van büna
een halven kilometer uitstrekken.
Vier jaar lang heeft men gewerkt aan het
Huls der Duitsche Kunst. Alle deden van het
hebben er aan mée ge-
weAct. De bouwstoffen zün kosteloos gelevérd.
jBffienen. glas. User, cement, hout het zün
allemaal geschenken, welke door de Rüksspoor-
wegen kosteloos naar München werden vervoerd.
Thans is het gebouw voltooid. De beste wer
ken der levende Duitsche kunstenaars zullen
er in worden vereenigd.
Aan de inhuldiging op 18 Juli gaan twee
feestdagen met een rijk programma vooraf. In
het „Nationaltheater” wordt op 18 Juli ..Tristan
und Isolde”* nieuw ingestuBeerd ondeé leiding
van Clemens Krauss, opgevoerd. Op 17 Juli volgt
^MAh/étoop 18 Juli „Per RosenkavalMr” «eU V«der kwam, hü^niak .want. daUsMsknecht
t nü ook aan ..Residenztheater" kondigt voor 16 Juli een wisselde nu van gedaante Hü trok z’n valsche
8 gebouw ge- feestelijke voorstelling van .Don Giovanni” van bakkebaarden en wenkbrauwwi af, en Miles
tiet Huis der Mozart aan. Denzelfden dag wordt in de „Kam- keek in het dreigend gelaat van münheer Cris-
merspiele” .Minna von Barnhelm” van Lessing
in een geheel nieuwe ensceneerlng opgevoerd. Op
17 Juli geeft het orkest van de Berlijnsche Phil
harmonic een concert in tien „Brunnenhof" van
de „Residenz”. Bü slecht weer vindt dit concert
in het „Odeon” plaats.
voelde** ofschoon hü nimmer iets verwachtte.
Hü behaarde tot de menschensoort, die zich
staag tekort-voelde gedaan, al had hü dan ook
nooit zélf iets geboden. En nu hü het dan ein
delijk noodig vond, als een Engel der Wrake te
gaan richten, was hü vdltnaakt bereid tot elke
schurkerU en wist het zelf niet Zün zélf, dat
was alleen een jankend dier, dat hü door elkeen
mishandeld waande. Dat vergaf hü alles reds bü
voorbaat; hü had geen zelfkritiek van noode,
maar hü kwam op voor zün begrippen van goed
en kwaad en de wereld moest zün maatstaf
maar accepteeren!
Nu was het doodstil in de loome middaghitte.
In het moeras sjirpten de krekels en piepten
de vogels. En verder trok Danny het scheermes
over zün rasperige wang en knapte zich op.
Want de „zeeman” verdween gansch en al en
de nette Mr. O'Neill kon geen stoppelbaard ge
bruiken
Danny was nooit zeeman geweest. Hü had
den goeden Flaherty en de moederlUke Kitty
maar iets wijs gemaakt, al tien Jaar geleden,
toen hü hen den eersten keer ontmoette en niet
vertellen wou. waarom hü, Ier, hier in Amerika
rondhing. Inderdaad: hü vergaf zichzelf altüd
alles, maar anderen moesten toch vooral een
hoogen dunk hebben van onzen Danny. Dus
was hü zeeman en de Flaherty's hadden hem
zonder achterdocht terstond geloofd. HU had
er het postuur voor, hü had er het eenvoudige
en weinig spraakzame voor, hü kon uitmuntend
doorgaan voor een aeemanMaar hü was
kellner en de livrei stond hem potsierlük. Dat
wist hü en ook dAt vond hü een streek van
ulm 20 Jaren lang was Henry Henslow een
voogd voor Nettie Tyson ge
ar op dien gedenkwaardigen
ochtend keek ze haar oom en voogd toornig
aan. toen ze uitriep: „Trouwen met mUnheer
Miles?. Ik denk er niet aan!”
„Waarom niet? HU to rijk, jong en....”
verwaand. En dan dé onuitstaanbare
manier waarop hü iemand aanziet. Neen, ik doe
het niet.”
.Luister eens. Nettle.” zei haar oom, Jk ver
zoek je met den meesten ernst en nadruk, mün
vriend te trouwen."
„Uw vriend, zegt u? En u haat hem, dat
weet ik."
Henry Henslow» trekken bewogen zich zenuw
achtig. toen hü antwoordde: Ja. kind, ik ben
het in sommige dingen met Mlles niet eens.
Daardoor heb ik Jegens hem zekere verplichting
op me geladen. Hü heeft me daarover gespro
ken en was bereid mü ernstige moellükheden te
besparen, als Je hem wilde trouwen. Hü houdt
heel veel van Je.”
„Wat bedoelt u met verplichting?” vroeg bet
Jonge meisje. „Geld?"
J<een.”
„Wat dan? Ik heb het recht dit nu te weten.”
Even aarzelde Henslow. „Als Miles zou spre
ken," sprak hü langzaam, „dan sou hü me in
de gevangenis kunnen brengen. Ik dacht, dat
we elkaar nooit meer zouden zien, nuar hü
vond me terug. De prijs voor z'n zwügen
ben JU.”
.Kaar de gevangenis? Maar....’
„Stil," onderbrak haar d'r oom.
Een bejaarde huisknecht was bUna onhoor
baar binnen gekomen en reikte een brief over,
om even onhoorbaar te verdwUnen.
Nog voor haar oom uitgesproken was, bad
Nettle het vertrek verlaten en troost en raad
gezocht in een nabüzünd huls in t atelier van
Will Tope, een talentvol Jong schilder, maar
armfén die nog naam moest maken Nettle ver
telde hem het geval, maar hoe ze ook de zaak
bekeken, ze vonden geen bevredigende oplos
sing.
Elndelük stelde Will voor, den raad in te
winnen van münheer Crisparkle.
,Jk ben hier bezig met z'n portret Straks
komt hü poseeren. HU is zeer vindingrijk en
volkomen vertrouwbaar."
Een half uur later was münheer Crisparkle,
die een bejaard en vriendelük beer bleek te
wezen, door de beide Jongelieden geheel Inge
licht. Nadenkend wreef hü met z'n hand langs
z'n kin en zei:
.Naar de gevangenis Is een leelUk ding. Maar
toch niet zóó leelUk, als den verkeerden man
en alle toeschou- (jen ouden zin des woprds. Het Is vee
len male gaU Jlun, proshict v*w den heden id Öulteshland
*ry scheen zich te
Af I U °P dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen *7^0 bW levenslar<e geneela ongeschiktheid tot werken door 17 ’7^0 bü een ongeval met K* a
a» 1 si j Vs /A.JD N1 w O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen OUe verlies van belde armen, beide beepen of beide oogen tzV» doodeljjken afloop
f AANGIFTE MOET. Qp STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De nieuwe „vorst” werd omhangen met een
blauwen mantel, waarop imitatie-hermelün
prijkte. De kroon, die hü op het hoofd droeg,
was verguld en de scepter was ook we' niet
van zuiver edel metaal, doch groot en schitte
rend genoeg om de eenvoudige Zigeunerkinde
ren te imponeeren. De Russisch-Orthodoxe
kerk, waartoe de Zigeuners behooren, zond haar
oudsten en meest jlopulalren geestelüke naar
Warschau, om de plechtigheden te verrichten.
Hoe plechtig en ordentelük alles ook verliep,
de Poolsche pers lachte om het heele geval en
noemde de koningskroning van Janusj Quieck
„een comedie. die slechts ten doel had zooveel
mogelük geld uit den zak der nieuwsgierigen
te kloppen.”
De kroning van Janusj Quieck vestigt weer
eens de aandacht van het publiek op dat
vreemde, zwervende volk, dat in vele landen
bever niet dan wel wordt gezien-
Een der beste kenners van dit treklustlg
volkje is Dr. Martin Block, die, met eindeloos
geduld, de ziel van den Zigeuner tracht te pel
len, met de Zigeunerkinderen omging, met hen
at en des avonds, rond het vuur, Zlgeunerlle-
deren met hen zong. Dr. Block won veler sym
pathie en kwam zoodoende veel vah deze zwer
vers te weten. Zün belevenissen legde hü vast
in zün boekwerk „Zigeuner Ihr Leben und
inre Seele”.
.Een internationale samenwerking”. zoo
schrijft Dr. Block o.a„ bestaat niet, zal nooit
bestaan ook. De Zigeuners zün een eigenaardig,
arm en zeer onafhankelük volk, dat In geen
enkel opzicht toenadering poogt te zoeken tot
de niet-Zlgeuners. Ondanks alle moeiten, welke
men in dezen heeft aangewend, bleven de po
gingen vruchteloos. De Zigeuner Is onafhanke
lük en wil dit in elk opzicht bleven! Geheel
hun wezen zet zich schrap tegenover elke bin
ding, welke niet door hun voorvaderen werd
gemaakt. De Zigeuner kent zün bloedverwan
ten, hü kent alle lieden van zün stam en wordt
overal door Zigeuners als „fraai", „broeder”,
g/istvrU ontvangen. En dat is hem voldoende.
Iedereen* kent de Zigeunerwetten en die wetten
zün het eenig bindende, waaraan de Zigeuner-
menschen zich willen houden.”
In lederen staat vormen zich groepen Zi
geuners, die bü elkaar blüven en elkaar helpen,
wanneer er zorgen te dragen zün. Maar meestal
zijn deze niet groot, want de Zigeuner trekt
zich van zorgen weinig aan.'Dé Zigeunér heeft
ook zün bedelwetten, die reeds'’dooi* den vader,
den groot- en overgrootvader werden geres
pecteerd. En waar deze wetten niet worden
erkend, daar komt het vaak tot een bloedlgen
strüd. Aanleiding tot die oneenigheden zün
meestal vreertlde Zigeuners—die hun eigen wet
ten hebben tr ach telt Inqrejjk te ^gaken. op
landohteigeningén na den Wereldoorlog moes
ten ook vele Zigeuners hun toevlucht ergens
anders zoeken. De Roemenen waden uit het
voormalige Hongaarsch gebied veijaagd en zoo
ontstonden er in Midden- en We*t-Europa
groepen jonge Zigeuners, een mengelmoes van
Hongaren. Roemenen en uit Andere Oost-
Europeesche landen stammende zyiervers, die
vriendschap sloten en één grooten troep kame
raden vormen. In Zuid-Hongarije vindt men
vüf verschillende Zigeunergroepen, die
enkelen omgang met elkaar hebben, ja zelfs
elkaar angstvallig ontloopen. De leiders van
deze groepen zün tegenstanders. Ieder heeft
zün eigen stukken grond, waarop géleëfd en
gebedeld en.... gestolen wordt. Wat de ow-
zaak is van deze oneenigheid is onbekend; de
Zigeuners vertellen er niet van. y
In 1930 ging een mededeellng (foor, de
volgens welke de Zigeuners van Europa
een nieuwen koning hadden gekozen. In
towo nabü Warschau had de „kroning”
Michael n plaats gevonden; gezanten van tal
rijke Zlgeunerstammen uit binnen- en buiten
land zouden aanwezig zün geweest bü de
„plechtigheid” en zelfs de toen nóg in leven
zünde Poolsche staatspresident, Maarschalk
Pilsoedskl, zou zün afgevaardigde naar het
feest hebben gezonden.
Wie de Zigeuners kent, zal den ernst, waar
mede deze menschen hun „vorst” kiezen, niet
ioï> heel serieus nemen. De beteekenls van de
verkiezing van een koning bü de Zigeuners
wordt overschat. Iets als een koninkrijk ken
nen de Zigeuners niet, ten eerste omdat deze
zwervers géén vaderland hebben en ten twee
de omdat, als zü een vaderland, hadden, zü dit
toch zouden verlaten, omdat het swerversbloed
denZigeuner nu eenmaal voortdrijft. Het
feit, dat in Polen het Jaar daarop een tweede
„koning” der Zigeuners werd uitgeroepen,
waarbü men den in 1930 gekozen vorst van
den troon stootte, toont aan. hoe wankelbaar
ae Zlgeuner-koningstroon is. Maar de Zigeu-
•■■■••••■••nssessee»»se«»essess(es(ses(>>ss>ss sessse»
I r I
münheer Mlles een tweede glas whisky.
Je hebt zeker jnet Nettie gesproken,
ouwe heer? Zou Je denken...."
„Tk denk dat dit glas whisky u nog wel sma
ken zal.” hoorde hü de stem van den huis
knecht vlak in z’n nabüheld. Miles dacht dat
hü met Henslow alleen was.
„Stuur dien kerel weg." mopperde hü,
dronk z’n vierde glas.
De huisknecht verdween uit de eetkamer en
Henslow wilde naar z'n nicht in t salon gaan,
toen mUnheer Mlles zich van z'n stoel verhief
en een beetje onvast op z'n beenen bleek te
staan.
..Neen, ouwe jongen.” zei hU. ,Jk wil eerst
eens alleen met Je nicht spreken.”
hü vond Nettie voor den haard zitten. Ze
dacht er over na hoe ze haar oom uit de klau
wen van dien ellendigen Mlles kon redden. Ze
hield veel van haar oom Henry, maar dit of
ferneen, dAt kon ze niet brengen. En toch,
oom mocht ook niet naar de gevangenis, dat
zou een schande, ook voor haar, ^ézen. Oom
zou dit niet lang overleven.
Eensklaps schrok ze op en zag hoe de gehate
Miles naar haar toekwam.
„Aangenaam u alleen te vinden.” zoo begon
hü. .Jk wil u wat zeggen. Ik ben heel rijk en
u kunt alles krijgen wat u verlangt, als u m*n
vrouw wilt worden.”
Vóór Nettle kon antwoorden, boorde ae een
kalme stem vragen:
„Wenscht u hier koffie, mijnheer?"
„Wat drommel!” riep mUnheer Mlles driftig,
„wat doe JU hier? Ga weg en blüf weg!"
De.huisknecht boog en ging heen.
De trouwlustige Mlles beraam:
„Het spreekt vanzelf, dat u mUn aanzoek zult
accepteeren. Een betere keus zoudt u niet kun
nen doen.”
HU trad op het Jonge meisje toe en wilde
haar handvatten.
Op dit oogenbllk verscheen de huisknecht op
den drempel van t salon en zei: .MUnheer Will
Tope wacht u In de spreekkamer, juffrouw
Nettle.”
Nettle stond op en verliet het vertrek.
Bleek van woede schreeuwde Miles den huis
knecht toe: „Waar bemoei je je toch telkens
mee? Dat zal ik Je afleeren, kerel*...
„Integendeel," antwoordde Vie huisknecht
kalm, Jk ga jou iets afleeren. münheer For
cade.”
Op bet hooren van dien naam stond Mlles als
verlamd van schrik met vrijd geopende oogen.
zal..,.”*
De tüd voor 1 diner was aangebroken en oom
Henry en münheer Mlles wachtten Nettle op
in den salon. De huisknecht kwam binnen en
meldde dat het diner kon "worden opgediend.
Münheer Miles at
haastig en veel,
en toen Nettie
was opgestaan en
zich verwüderd
had. bleven de
heeren nog wat
napraten en nam
136
139
