TERUG NAAR GOD
De avonturen van Stan en Pol
wui den daq
F 250.-
wordt vermist!
H
langzaam voort.
NANCY STEELE
GESLAAGD
ZATERDAG 17 JULI 1937
1
i
KATHOLIEKE ACTIE
7
s
Nieuwe uitgaven
Liturgische Week
WILLINK
DOOR
1
LUC
i
I
j
Serafijnsch seminarie
te Langeweg
c
B
c
r
z
Volgend» maand te Den Botch
I -
I Gelukkige
wending I
Ij
-Z- - I
^9
143
1
„Examens” in de kranten.
j
a
c
c
c
r
IV
«ijn stille overpeinzingen
r<
Toen deze eindelijk bjj haar huisje was aangekomen, slipten
b
schreeuwde
Danny
Naar de gelijknamige Fox-film
Gelukkig en blij stapte het vrouwtje met het pak goed onder
haar arm weg en het jongetje was ook bij). Nu kon zjjn moeder
tenminste weer wat eten voor hem koopen e» misschien ook
wel wat nieuwe kleertjes. Stan, Pol en Freek gingen thans het
vrouwtje achterna.
De belangstelling voor
de laatste jaren weer is
ook eenigszlns weerspiegeld in
Het korps Luchtdoel-artillerie en
zijn beteekenis voor onze militai
re luchtverdediging, door W. A.
Feitsma en A. J. Maas. Uitgave
N-V. Drukkerij voorh. H. Bom,
Assen.
de drie mee naar binnen. Freek zag een armoedig kaïpertje, dat
er toch helder uitzag. Er stonden een paar meubeltjes en een
heel oude naaimachine.
verdwenen. Maar dat was nooit het geluld van
'n dier geweest; hij had den klank nog duidelijk
in zijn oor. Het kleine meisje was In gevaar
maar waar?
Zijn droomen
De vrouw legde het pak met goed op de tafel en begon het
direct los te maken. Daarop zette ze de naaimachine bij de
tafel en begon direct vol ijver met haar werk.
leving.
dAArult
manier
E
van
gew
8
sl
S
d
d
z<
C
it
h
ai
VI
H
ven
deli
stel
D
tal
zitt
gek
L
rlcl
lier
Kei
gen
tuu
Nui
Jap
Hid
nee
Wa
E
tiet
best
mil
len<
bull
23
H
aan
de
Chl
H
gen
1
Pen
Hoi
2
dee
gen
uitt
en
3
raai
bev
4
pan
5
Jap
6
zuil
Zijn
echter volgden een licht jurkje, dat on-
jen diepen zandkuil heen en weder sprong.
genover het Centraal Station van de hoofd
stad straalt een lichtend kruis, dat zicht
baar is tot In de verste hoeken van het IJ.
In meer dan duizend kerken werden pre
dikaties en conferenties over den positieven
strijd tegen de godloosheid gehouden. Een
De rechter gaf Danny O’Neill het woord. Hij
bekende het ten laste gelegde. Hij hoefde zich
niet te laten uitschelden voor pro-Duitsch. Dat
Blikte hij van niemand. O zool
Dertig dagen! zei de rechter prompt.
Van 18 tot 18 Aug. aa zal te ■zHertogen-
bosch de XXIe Nëd. Liturgische Week gehou
den worden, en wel in het Moederhuis der
E.E. Zusters Choorstraat 7. Als voornaamste
onderwerp zal besproken worden Hét Priester
lijk Breviergebed. Door het bestuur van de
Federatie van Liturgische Vereenlgingen in
Nederland worden alle geestelijken tot deze
bijeenkomst ultgenoodlgd. Het Bureau ie ge
vestigd Papenhulst 2, Den Bosch.
Als sprekers zullen optreden:
Prof. dr. 8. Tromp 8.J. over den dogmatlgphen
grondslag van het breviergebed.
Weleerw. heer J. Beerends: Wezen en ka
rakter der kerkeUjk-reUgleuze kunst.
Prof. dr. W. Grossouw: De geestelijke liede
ren van het Oude Testament.
ZBerw. heer A. Goosaens: Verzorging der
Sacristie.
Mgr. dr. a Callewaert: SanctlHcatlo vltae
sacerdotal is.
Z.Berw. heer F. O. van Beukerlng: Liturgisch
propaganda-materiaal.
Dom H. Brongersma: Christus en ZUn werk
in het Brevier.
Zgel. heer J. van Susante: Misdienaars.
Kan van der Hoeren (Brugge): De psalmen
als christelijk gebed.
Dr Vitus OM.C.: De liturgie óók voor het
gewone volk.
Pater I* Verwilst OF.: Iets over de Brevler-
hymnen.
Dr. E. Bruning O.F.M.; Geestelijkheid en li
turgische volkszang.
hoe hjj eens op een avond bjj hem binnendrong.
In zijn privé-wonlng en hem er een over zijn
neus gaf....
Dertig dagen hield Danny zich met deze en
dergelijke overpeinzingen bezig. Hij ging lang
zaam en methodisch een plan uitwerken.
Natuurlijk moest hij dien rechter het neusbeen
stukslaan, maar dat was waarlijk niet genoeg!
Neen, heel iets anders zweefde hem nog voor
den geest, dat moest hjj op zijn gemak uit
kienen. Ze zouden hem nóg wel dertig dagen tijd
geven, om dat eens rustig te overwegen en tc
regelen.
Prompt den dertigsten dag zonden ze Danny
met al de veiligheidsmaatregelen (als: een stok
in zjjn broek, een snoer om zijn middel, hand
boeien en zooal meer) naar de rechtbank, waar
een advocaat hem zei. dat het ’t beste was,
wanneer hij zweeg. Die advocaat zou dan wel
voor hém praten.
De rechter was Danny’s type niet. Zoo’n klein
knulletje, mager en nietig, met een bril met
zware lenzen.... Dat voorspelde weinig goeds.
Je bent een dolleman, Daniel O’Neill! zei
dit ventje. Je bent een moordenaar, die door
een puur toeval je slachtoffer niet hebt gedood.
En je bent een anarchist JU doet maar, waar
je lust in hebt, nietwaar? JU erkent geen gezag
bóven je. Is het wel? JU moet een strenge straf
hebben. Ik veroordeel je tot een gevangenisstraf
van tenminste twee jaren en ten hoogste vUfl
Dat is ènrecht! riep Danny uit
Dat Is de wet! zei het nietige mlsbakseltje
met zijn knlpplge oogen.
Ik zeg u.,,.
Au. dat viel Danny heelemaal niet mee!
Der-tig da-gen.... Een volle maand.... Dat
waa niet blllUk, want dan was hU meteen zijn
vette baantje bU de Gotham Union Club
kwUt.... Dat was iets Anders dan vUf dollar!
Maar hü berustte. Dertig dagen.... dat was je
heele leven niet. En die Ander: levenslang een
leege mond.... Wie trok aan het langste eind?
Danny! ->
V
HET IS NOG STEED8 NIET: LEVENSLANG
Ja. het was dan alreeds een afgedane zaak voor
Danny, die na zUn eerste verrassing berustte 117
de kleinigheid van dertig dagen hechtenis.
HU draaide zich op zUn hielen om en toonde
den politierechter Z(jw breeden rug. Maar naast
hem stond een van die kerels, die hem uit zUn
huls gehaald hadden en die begon nu op zUn
beurt. Zoo zUn die politiehondenHet is hun
niet genoeg, dat hun medemenschen voor dertig
dagen den bak indraait.... het is hun niet ge
noeg,* dat zoo’n man daarmee natuurlijk zijn
baan verliest.... neen, zU moeien er nog gauw
een schepje Jpdoen!
Detective Hikes deponeerde op de groene tafel
den hals van een flesch, die was stukgeslagen.
Stukgeslagen op het hoofd van de polltie-
sérgeant Westenhove. En detective Hikes
klaagde met een enorme stem Daniel O'Neill
aan, wegens verzet tegen de politie en mishan
deling van een ambtenaar In de uitoefening van
zUn wettige functie. Westenhove zélf kwam er
ook bU, zijn heele hoofd in verband en sterk
geurend naar iets in den geest van carbol. HU
bevestigde de getuigenis.
Heb JU dit gevaarlUke wapen gebruikt?
vroeg de rechter.
H’m.... ja! zei Danny. Maar hoe kon
ik weten, dat die twee van de politie waren?
Ik dacht
Wat hU dacht, wachtte de rechter niet af.
Je bent een gevaarlUk individu! zei hU.
Nog dertig dagen erbU 1 dacht Danny.
Vier van die kerels stonden er op een rU en
met lUsten in hun handen. Het was machtig
Interessant, dat ze zóóveel drukte met je maak
ten, als je twee jaartjes bü hen kwam zitten!
De eerste noemde je naam, de tweede je straf,
derde je nummer en de vierde de plaats, waar
je moest gaan staan.
Joe Scarpa!
VUf Jaar!
B, nr. 123.
Naar rechts. Joel
Het was nét een spelletje. Danny moest ver
achtelijk lachen om dit gedoe.Zóó kon een
mensch dus óók zijn brood verdienen. Hijzelf
was kellner, bediende In de Gotham Union Club.
Als hU toevallig cipier geworden was. zou hU
hier staan roepen. Een krankzinnig idee!
Gus Crowder!
VUf jaar!
E, nr. 661.
Naar links, Gus!
Danny kende hun liedje nü al van bulten.
*n Stom baantje hadden die lui! Voor geld en
een vaste positie schenen sommige kerels toch
zelfs cipier te willen worden, om arme slokkers
in hun ongeluk te helpen!
Harry Wilkins!
Twaalf jaar!
E, nr. 658.
Naar links, Harry!
'n Rare kerel was dat om zoo te zien, die
Harry Wilkins! Een abnormaal lang. smal, pun
tig hoofd! Danny moest naar hem blüven
kUken, zoo’n curieusen kerel vond hü hem.
(Wordt vervolgd)
In Juni, Juli, om dien tijd
Kijkt men van alle kanten
Vol spanning naar één soort van
nieuws:
„Examens” in de kranten.
Dan staan daar weer kolommen vol,
Dan zijn die veelgeplaagden
Hun schrik en angst en spanning
Want dan zifk zij: geslaagden!
Zij moeten echter, graag of niet,
Hun glorie ook nog deelen
Met die dozijnen in de. lijst,
Ach, lieve help, zoo velen!
Voor anderen is nu ook voorbij
De tijd van vrees en hopen,
De spanning is voor hen ook weg,
Want ach, zij zijn gedropen!
De rest loopt hen nu trotsch voorbij,
Omdat zijner maar kwamen".
Zij zijn geslaagd! Voor ’t leven? Neen,
Alleen voor een examen!
s
plaatsen, waar menscheri komen, die nog
hongeren en dorsten.
Zelfs van daken en gevels wordt Gods
naam In vlammende lichtletters verkon
digd. Op het Koningsplein te Amsterdam
kan men reeds lezen: „Denkt aan God",
„Vertrouwt op God". Andere steden zullen
spoedig volgen. Op de Sint Nicolaaskerk te-
hU? ZUn blik vloog zoekend over de wUde ak
kers.
„Vader! Daar komt vader!” riep Carla plot
seling. HU schrok.
Een groote krachtige man kwam met groote
stappen over den landweg. Het kind sprong op;
als een lichte zomerwolk waaide het jurkje in
den wind. Het liep hem vlug tegemoet en Stul-
ping, die het ernstige. bUna duistere gezicht van
den man gezien had. toen deze hem met de
kleine Carla ontdekte, zag. hoe dit bU de leven
dige mededeelingen van het kind vrlendelUk. ja
stralend werd. En nu kwam hU zelf. zUn doch
tertje aan de hand;
.Hoe ik u bedanken moet, weet ik nog niet,
maar Ik mag wel eerst den redder van mUn kind
d* hand drukken?” En de grondeigenaar ging
naast den landlooper zitten aan den kant van
den weg en Het zich precies vertellen, wat er
In den zandkuil gebeurd was. Dan echter moest
Stulping over zichzelf vertellen, en hU verwon
derde er zich over, dat hU dezen vreemden man
zoo zün vertrouwen schonk. Toen hU klaar was,
verzocht de vader van Carla hem, een betrek
king als boschwachter te aanvaarden, waar
voor hU al lang een betrouwbaar mensch zocht.
Stulping keek bUna verschrikt op. De wending
in zün leven kwam te plotseling. Te plotseling
kwam het geluk, waarvan hU nauwelijks had
durven droomen.
Dan echter nam hij de rechterhand van den
grondbezitter; zUn oogen keken diep In die van
den ander. De vader van Carla wist toen, dat hU
nooit een trouweren ondergeschikte zou hebben
tentoonstelllngs-actle van de Nijmeegsche
studenten, trekt van stad tot stad. Wellicht
zullen in de toekomst goed geredigeerde
Fabriekskranten worden uitgegeven, terwijl
overwogen wordt de Inrichting van Fa-
brieksbibliotheken. Ook bestaat er plan, om
een reeks van gramofoonplaten te brengen,
waarop eeh bekend spreker kort en duide
lijk de geloofsproblemen in dezen tijd be
handelt. Erf geleidelijk worden de K.R.O.,
die met groote onbaatzuchtigheid 't gemeen
schappelijk doel bevordert de perspropa-
ganda, tooneel en film ingeschakeld.
Nederland mag zich geluk wenschen met
dit grootsche, moderne, apologetische ap
paraat, dat met evenveel toewijding en
priesterlijke unctie als volhardende be
kwaamheid wordt geleid. Ons volk zal de
vruchtbaarheid beleven van deze nieuwste
toerusting, tijdig te voorschijn geroepen
door een gelukkig initiatief van het Door
luchtig Episcopaat, om den weg te wijzen
terug naar Go d.
de weermacht die In
toegenomen heeft zich
de litteratuur.
Verschillende korpsen en instellingen toch heb
ben hun geschiedenis te boek gesteld en In
druk doen verschUnen, zulks om den grondslag
te vestigen van een traditie, welke voor den
korpsgeest altijd van bUzonder belang is. Het
waren nooit lUvlge boeken: want het verleden
van onze militaire formaties Is nu eenmaal niet
zoo bewogen geweest als dat van vreemde le
gers, die in de afgeloopen eeuwen meer lauwe
ren met bloed en tranen gekocht hebben. De
meeste korps-uitgaven zUn beperkt gebleven tot
brochures. Zoo maakt 't boekje, dat twee of
ficieren van het korps luchtdoelartillerle hebben
samengesteld over hun onderdeel, ofschoon het
ook nauwelUks 60 bladzUden telt, nog een uit
stekenden indruk ouder zUn soortgenooten.
pet boekje bevat allereerst een overzicht van
de geschiedenis der luchtdoelartillerie van den
tijd af. dat men mitrailleurs en kanonnen op
geïmproviseerde affuiten monteerde om ze te
kunnen richten op de vliegers, die zich in hun
ranke, laagvliegende toestellen boven de stol
lingen vertoonden. Het eerste speciaal daartoe
gebouwde luchtdoelgeschut dateert overigens
reeds van de jaren vlak vóór den wereldoorlog.
Thans Is het luchtdoelgeschut zelf weer uit
eengevallen in verschillende categorieën, naar
mate het bestemd is voor bestrüding van vlieg
tuigen op groote dan wel op geringere hoogte,
iruitgang der techniek heeft zich
ilfesteerd in de ontwikkeling der
•stellen, die ware wonderen van
•worden, en waaraan het te dan-
- luchtdoelartillerle thans een ge
geven van Inlichtingen en door publicaties
van allerlei aard aan de landelijke actie
wordt dienstbaar gemaakt. Dagelijks verla
ten tal van brieven het bureau. Iedere brief
beteekent een nieuwe relatie, ieder adres
beteekent een nieuwe kern, waaruit de
actie „Voor God’’ een nieuwe werkzaamheid
begint.
Reeds tal van vereenlgingen en plaatse
lijke comlté's hebben met het bureau van
de actie of met de diocesane centrales over
leg gepleegd. Tal van plannen werden op
gesteld, tal van adviezen gegeven. Door
middel van het centraal bureau hebben
vereenigingen, die ieder voor zich het ge
stelde doel maar moeilijk konden bereiken,
zich aaneengesloten tot een offensief, dat
anders nooit verwezenlijkt had kunnen
worden.
Op 28 Juli a.s. bestaat het SerafUnsche Semi
narie van de Paters KapucUnen te Langeweg
(N.-B.) vUftig jaar. BU die gelegenheid hebben
dc Paters van de school een keurig gedenkboek
uitgegeven. Behalve de gelukwenschen van den
Hoogeerw. Pater MlnisSer-Generaal der Min
derbroeders KapucUnen en van vele andere
geestelijke en wereldlUke autoriteiten bevat het
boek een historisch overzicht van de geschiede
nis van het seminarie en verder artikeltjes, ge
wijd aan de verschillende kanten van het leven
op deze school: de Derde Orde, de Mlssie-club,
de Bonaventura-vereenlging en de academie,
het spel van Verkennen en de Sobriêtas-bewe-
ging. Een groot deel van het boek wordt ook
ingenomen door een statistisch overzicht van
wat er van de leerlingen geworden is, waarbU
nog onderscheid gemaakt wordt tusschen bo-< keek in den zandkuil leeg “^het kind was
ven-MoerdUkers en beneden-MoerdUkers en
tusschen boeren en burgers. Het boek is ver-
krljgbaar ad f 1.— bU Pater Directeur, Sera
fijnsch Seminarie, Langeweg (N.-Br.).
luchtafweer moest belasten. Nadat men eerst
enkele officieren op eigen gelegenheid had laten
experimenteeren, werden al spoedig bepaalde
onderdeëlen met de bestrUding van luchtdoelen
belast. In 1922 tenslotte werden deze onderdee-
len vereenigd en onafhankelijk gemaakt in het
korps Luchtdoelartillerle. dat thans dus zUn 15-
Jarlg besten .viert. Het boekje geeft voorts een
Interessant overzicht van de wijze waarop het
materieel van dit jonge onderdeel steeds ver
nieuwd en uitgebreid is. Tot slot volgt dan een
beschrUvlng van de moderne Nederlandsche
luchtdoelartillerle. Een en ander is met veel
foto’s geïllustreerd: oude zoowel als moderne,
zoodat ook de ondeskundige lezer een volledig
inzicht krUgt in de beteekenis en het werk van
dit minst agressieve wapen.
Danny grinnikte voldaan. Allright. Dat kón
hem vUf dollar waard zjjn. Mr. Spano zou Ui elk
geval geen tweeden keer vertellen, dat ze den
oorlog Inmoesten, hü zou nu zich verder wel
netjes koest houden en het prAten overlaten aan
de pacifisten....
Signor Spano begon weer te schreeuwen. HU
riep opgewonden: HU is een héél gevaarlUk
man! HU is een slecht mensch, Edelachtbare!
ir Hij loopt mUn winkel binnen en zegt: „Italië
irf fs gék, dat het meedoet aan den oorlog!” HU
is zélf gek, hjj is voor Duitschland!
Stilte! zei de rechter.
Danny werd kwaad. Daar begon het zoowaar
opnieuw! Die Spano wou nogeens gauw probee-
ren, of hU hem niet nog een zetje nA kon geven.
En wéér begon de Italiaan te sarren met zUn:
.Hij is voor Duitschland’’....
Mag die vent daar zeggen, dat ik voor
Duitsch.
De rechter viel Danny in de rede: Daniël
O'Neill, ik veroordeel je voor dertig dagen en
nog heel wat méér bovendien! Je moet maar
eens duchtig leeren beseffen, dat JU je handen
thuis moet houden en dat Je je grieven en ver
gissingen niet kunt luchten op zóó'n manier! Ik
verwijs deze zaak naar de competente recht
bank!
Maar Edelachtbare, de twee kerels hebben
zich niet aan mU bekend gemaakt! zei Danny.
Zwijg! zei de rechter.
Dat is onrecht! sprak O’Neill, die daarover
zoo zUn eigen opvattingen had. Maar een van
die blauwjassen nam hem onder den arm en
voerde hem weg; Was niet de heel wereld tegen
hem? Had hü geen gelUk, als hü zich wreekte?
Nu kon hU eerst dertig dagen gaan zitten en dan
kwam hU weer voor een anderen rechter....
Enfin, hU kreeg geen levenslang en hü zou nog
wel eens in de gelegenheid komen, om dien rech
ter nader te sprekenl HU stelde zich Al voor.
A 17 A D/’YM'ATÏiVC! 011 011 b,ad zlJn lneevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen p 7^0 b*J levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 bU een ongeval met
/A I sl <r> XtJDV-J 1 w 1 Tl Cj O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen I VV» verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Al Is de katholieke actie „Voor God” we]
het meest bekend geworden door haar uit
gaven, het jjureau van de actie is niet uit
sluitend een uitgeverij. Het uitgeven van
vlugschriften en brochures is een zeer be
langrijk deel van de werkzaamheid van dit
bureau, maar toch niet meer'tlan een on
derdeel. De reeds vermelde vliegende bla
den vormen in samenwerking met de
Y>arochies een meer geregelde actie ter
verspreiding huis aan huis. Totnogtoe ver
schenen ze onder titels, die reeds op zich
de richting der religieuze vernieuwing ka-
rakteriseeren„God.... of niets; God, Ge
zin, Maatschappij; Naar een betere wereld;
Een gezonde ziel in een gezond lichaam”
enz. Op aanvraag worden de vliegende bla
den aan de parochie-geestelijken gratis
toegezonden, al is een tegemoetkoming in
de kosten natuurlijk welkom, want hoe rui
mer financiën de beurs van priester en leek
aan deze moderne actie ter beschikking
stelt, hoe breeder de velden zijn, die zij met
haar zegen bestrUken kan. En ai is de pro
paganda nog niet geheel ingeschoten
hleu en daar werd, en niet ten on
rechte, kritiek gehoord tegen de smakeloos
heid van een paar uitgaven gaandeweg
groeit dit alles naar het ideaal van inhoud
en vorm, dat zich de leiders hebben voor
gesteld.
Als het waar is, dat God is teruggedron
gen in kerkgebouwen en huiskamers, dan
moeten wij Gods Naam weer uitdragen in
de straten en op de pleinen. Op 400 stations
zullen de treinreizigers het affiche zien,
vervaardigd door den kunstenaar H. Bij
voet. Een groote foto van deze plaat staat
in 't Julinummer van ’t maandblad der Ne
derlandsche Spoorwegen. Het „terug naar
God” moet te lezen zijn niet alleen in kerk
portalen, maar in winkels en wachtkamers,
achter dg vensters langs d^, straat, op alle
I Maar de AÓon.
vooral gemcmlf
vuurleidingstoe;
vernuft zUn ae1
ken is dat de
duchte afweer vormt tegen vlleger-aanvaAlen.
Ook in Nederland werd men zich reeds in het
begin van de mobilisatie bewust, dat men spe
ciale onderdeelen met het voorbereiden van de
MJ Terlles van een band,
een voet een oog.
waren voorbU. HU dacht nu slechts aan het
kind. Met groote sprongen daalde hU af naar
den bodem van den diepen kuil, waar hU het
meisje voor het laatst gezien had.
Stilte zand, wit zand. Als eeh waanzinnige
groef hU met zUn handen. Niets! Maar daar
waa daar niet een vooruitspringende hoek ge
weest? Deze was verdwenen en het kind er
misschien onder? In grooten angst begon hij
weer te graven, riep.... Niets! Slechts het fUne
zand gleed door zUn vingers. Maar wat had hU
daar? Haar speelgoed.
HU groef en groef, als dienden zUn handen
alleen voor dit werk. Het zweet gutste hem van
het gezicht daar een lichte stof en
elndelUk lag de kleine vrU- Angstig boog hij
zich over haar heen. Ze ademde. Toen liepen
den man In lompen een paar tranen over de
stoppelige wangen. Voorzichtig. als gold het
Iets zeer breekbaars, nam hU het kleine meisje
op den arm en droeg het buiten den zandkuil en
legde het In het gras. Behoedzaam veegde hij
het zand uit haar gezicht en richtte het meisje
langzaam op. Ze opende haar oogen en keek
hem verwonderd aan. HU glimlachte en zei va-
et was een warme dag. De boomen rechts
en links van den landweg gaven nauwe
lUks eenige schaduw. Hein Stulping ging
veert. Wat waren de steenen heet!
Auto’s reden voorbU. en een stofwolk warrelde
om nem hui>. zoodat zUn oogen begonnen te
tranen. Zuchtend veegde hü het zweet van
zUn voorhoofd en keek In de verte. Ja, daar
ginds dook een kerktoren op. HU schatte: nog
een half uur. dan had hU het dorp bereikt.
Verder ging hU, stap voor stap.
Hoeveel K.M. zou hU zoo al afgelegd hebben?
HU wist het niet; zuiver mechanisch deden zUn
voeten nog dienst. Als hU maar betere schoe
nen had! Onder de zUne waren nauwelUks nog
zolen en Iedere steen Het zich pUnlijk voelen.
Hein Stulping keek vluchtig langs zUn kleeren.
Die broek, groote genade, die bestond nog slechts
uit gaten en afgescheurde lappen. Neen, zoo kon
hu Zich niet eens In het dorp vertoonen. Weer
passeerden hem auto’s en motorfietsen. Met
weemoed In zün blik zag hU ze na. Die hadden
het goed. Wisten niets van de ellende op de
landwegen, de oneindige moellükheden, die da-
gelijks en leder uur overwonnen moesten wor
den.
Een klein bosch links, daarvoor een zandkuil.
En daar zag hü al de roode pannendaken van
de boerenhuizen. Bü den zandkuil in de schaduw
van de eerste boomen wilde hü eerst eens uit
rusten. Het was nog vroeg genoeg, het dorp
binnen te gaan, als de avond gevallen was en
de boeren van het land huiswaarts keerden.
Hein Stulping ging op den zanderigen bodem
zitten. Wat deed het hem goed, den wind In zün
gezicht te voelen. Vogeltjes kwetterden en het
zachte ruischen der boomen klonk als de oer-
melodie van een wiegelied.
Droomerig staarde de ..landlooper” in de
groene kruinen. Wat was dat voor een leven, stulping zuchtte. Het kind moest naar huis. En
dat hü leidde? Leven? Het was vegeteerenf De
•w-^ e tienduizenden vreemdelingen, die In
deze weken over de oude Maasbrug
trekken om de Heiligdomsvaart bij
te wonen, worden getroffen door een reus
achtig schild, dat bij de samenvloeiing van
Jeker en Maas een jongeling vertoont,
staaeide tusschen hemel en aarde en als
een verbindlngsteeken van belde de han
den omhoog strekkend als wilde hij ver
boven de wolken de gebieden omvatten,
waarvoor de mensch bestemd is. „Terug
naar God" staat ónder deze door den
schilder H. Bijvoet ontworpen, prachtige
figuur van het nieuwe heimwee, dat door
de menschen gaat.
Dit is de eenige redding voor de
wereld uit haar chaotische en haast wan
hopige toestanden: terug naar God. De
Paus heeft nog in zijn Jongste radio-rede
dat woord over de wereld uitgeroepen. Ook
nlet-katholleke geesten, die de basis der
menschelljke vastheid zien ondergaan, her
halen het in redevoeringen en geschriften
als de eenige uitkomst voor de mensche-
lljke lotgevallen.
Op den jongsten Nederlandschen Katho
liekendag is de gedachte uitgewerkt en
toegepast op de voortgaande gebeurtenis
sen, en niet opgeloste vragen van dezen
tijd. Het Nederlandsch Episcopaat heeft,
zooals men weet, het niet gelaten bij her
derlijke brieven tegen de moderne dwa
lingen, maar ook aan ons volk 'n positieve
actie gegeven voor de weder-beleving van
het Godsgeloof. Het Comité der Katholieke
Actie voor God, gevestigd in het seminarie
Hageveld, leidt deze actie, welke massaal
werd ingezet door de geregelde gratis ver
spreiding In 1.200.000 exemplaren van een
op de groote menigte berekend vliegend
blad, de uitgave van goedkoope apologeti
sche brochures, een moderne propaganda
enz. Evenals op den Katholiekendag te
Utrecht trekt deze nieuwe volksbeweging
ook wéér te Maastricht duizenden naar
haar stands voor de distributie van haar
apologetische lectuur o.a. op het Vrijt
hof, haar vergaderingen, haar licht
reclame, en de behendige zegt-het-voort,
die bij de Heiligdomsvaart mede wordt om
gezet In een zingt-het-voort, waarbij zelfs
gramofoonplaten en de vermaarde Mas-
treechter Staar te pas komen.
Nederland gaat voor in de toepassing
van het nieuwe Initiatief tegen de god-
loozen-beweglng, die de oude christelijke
wereld tracht te overrompelen, en tegen
de vr^denkers en andere vereenlgingen, die
de bestrijding van God hebben
in hun statuten. Onverzoenlijk
tegen ce?k kwade trouw tracht de katho-
li&te actie voor God alle goedwlllenden te
vereenlgen en haar een liefdevolle gids in
geestelijke en stoffelijke nooden te zijn.
*De katholieke actie „Voor God" is geen
nieuwe vereeniging aldus het pas uitge
komen, .keurige vlugschrift over wezen en
doel der vereeniging. Voor zoover dat
mogelijk is, tracht zij haar doel te berei
ken door bemiddeling van de reeds be
staande vereenlgingen. Als centraal orgaan
heeft het bureau, van de actie een dienende
functie. Door het geven van Inlichtingen,
door steun, door het stlmuleeren en het
vereenlgen van Initiatieven .wil de actie
alles, wat op haar veelomvattend gebied in
het geheele land geschiedt, zoo effectief
mogelijk maken. Slechts waar de krachten
ontbreken, poogt zij zelf actie te voeren.
Iedere christen, leder gezin, ledefb vereeni
ging werke Inderdaad op eigen terrein en
volgens eigen methode. Een te sterk gecen
traliseerde organisatie zou nimmer het
succes kunnen boeken, dat geheel christe
lijk Nederland bereiken kan.
t Terwijl tal van vereenlgingen op eigen
terrein actie -voeren, terwijl de plaatselijke
comlté’s grootsch opgezette bijeenkomsten
organlseej-en en in eigen kring het vuur le
vend houden, worden op het centraal bu
reau té Heemstede de gegevens verzameld,
waarvan de geheele actie op den duur zal
profiteeren. Alle bewegingen, die in den
laatsten tijd tegen God en het geloof In
God zijn ondernomen, vinden hun neerslag
In een rijk voorzien archief, dat door het
Wegvoeren! zei het rechtertje. Hü was
zeker bang, dat Danny bovenop de groene tafel
springen zou en hem eventjes uitwringen I
Het is niet eerlük! schreeuwde Danny.
Dat is geen recht! Dat is niet eerlük! Een
schoolersstrëek
Wég voeren! zei het rechtertje nadrukke-
lUker.
Een schooiersstreek
nogmaals.
Met een stok in zün broek en een snoer om
zün lüf, dorsten ze hem aan! Vier agenten sleep
ten hem -de rechtszaal uit en den groenen wagen
in. En de brave Danny leed onmenschelük.
Want hu hAd een besef van goed en kwaad, ai
paste dat ook niet in de menschelüke samen-
A1 zün avonturen kwamen altUd weer
voort, dat hU ingreep en op zün
rechtvaardigheid betrachtte, als een
wraakgierige godheid, die wist, wat leder toe
kwam. RechtvaardigheidDanny was er heilig
van overtuigd, dat niemand zoo goed wist, wat
dat was, als hü!
Toen hU de Graham-gevangenis bereikte,
kwam er juist een heel convool aan. Mannen,
Jonge en oude, dikke en dunne, een neger en
een Chinees, een fat en een landlooper.... ze
werden allemaal netjes Ingeboekt en de direc
teur, e^n witharig heer, lang en mager en wat
gebogen in de schouders, kwam zelf zün nieuwe
gasten bezichtigen.
Willie Geralds....
Drie jaar!
E, nr. 667.
Naar links, WllHel
groene
minste landarbeider had het beter. .Maar de
arbeid, de zware arbeid!” klonk het hoonend
In zün ooren. En hü dacht er aan. hoe hü
maanden geleden of warert het Jaren? In
de fabriek stond, dag aan dag!
Hein Stulping liet zün hand glUden over de
grassprietjes, die naast hem groeiden. Zün
oogen echter volgden een licht jurkje, dat on
der -- 2
Een kleïlr-melsje! En geheel alleen hier bulten!
Zou het stiekem zUn weggeloopen? Het liefst
zou hü zUn opgesprongen, om een beetje met
het kind te praten. Maar neen, kinderen wa
ren beng voor een „landlooper”! Waarom zou
hü het schepseltje angst aanjagen?
De scherpe trekken om zün mond verdiepten
zich. Met hoonende blikken volgde hü het spel
van den wind, welke zün lompen deedvbewegen.
Het was niet de arbeid geweest, waartegen
zün natuur zich verzet had. Maar het mecha
nische en 3het opgesloten zün In een vertrek!
Hü kon nu nog niet verklaren, hoe het ver
langen daar vrüheid, lucht en zon hem te
machtig was geworden. De arbeid had bUna
verdoovend op hem ingewerkt, maar dan had
het met moeite ingehouden verlangen zich met
geweld baan gebroken. En kort besloten pakte
hij zün rugzak en trok er op uit, om werk te
zoeken werk In de vrüe lucht!
Dagen gingen voorbU, weken, maanden hü
kreeg geen werk. En nu zag hü er ook niet
meer erg betrouwbaar uit. De landweg laat op
iedereen zün sporen achter; wind en weer deden
de rest. Het was nu zoo ver met hem gekomen,
dat hü zich 'niet meer bU de boeren durjde aan
bieden.
De boomen ruischten. Eekhoorntjes sprongen
van tak tot tak. Ja, wie hier In het bosch mocht
werken! Hü sloot zün oogen en glimlachte.
Daar was hij weer bij zün lievelingsdroom aan
gekomen. Reeds als kind had hü zich een der-
gelük boschleven In de bontste kleuren voor den
geest gehaald.
Een korte gil, büna als van een verschrokken
vogelstemmetje, deed hem vlug opstaan. HU
derlük: „Geef
maar eens goed
over, zoodat alle
zand eruit komt!
Zoo is het goed!
Hoe heet je?"
„Carla”, klonk
het schuchter, en
er werd een kleine hand in de züne gestoken.
Gelukkig genoot de man het vertrouwen van
het kind. Weldra praatten ze als twee oude be
kenden met elkaar. De tüd verliep. De zon zonk
steeds dieper. Op de velden maakten de arbei
ders zich gereed om naar huis te gaan. Hein
Of men in ’t leven slaagt of niet
Is zoo niet te bekijken.
Dat zal eerst later, meestal pas
Bij ’t Laatste Oordeel blijken.
5 Daar heeft het feit slechts waarde
B Of men het doel wel heeft bereikt
B Van zijn bestaan op aarde....
En wie op aarde hoorden bij
B Gedropenen. beklaagden,
Staan dan misschien op d’eerelijst,
B En zijn dan juist „geslaagden”!
^Illllllllllllllllllll
tentoonstelling, welke verzorgd wordt door de
B Daar meet men met een and’re maat, S
s
s
HERMAN KRAMER f
^lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIV
s
kwijt, B
/50
