*<Kdwiïkaal
De avonturen van Stan en Pol
van dan dag
D
F 250.-
NANCY STEELE
wordt vermist!
Spraakverwarring in
TOREN VAN BABEL OP
DE VERKEERDE PLAATS
WOENSDAG 21 JULI 1937
Veel analphabeten
Goldrush
S.D.A.P. en Oranje
Romeo en Julia
Het Engelsch is alleen in de groote
steden en onder de welgestelde
bevolking verbreid
De gouden
lever
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLÉ RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
de
:ogel, welke hun
door het hoofd
Goud-
van
de
koeten, maar dat gesukkel van de laatste weken
ook
(Nadruk verboden)
Stan en Pol waren zeer tevreden. Ze lieten zich op straat
Een splinternieuw pakje, dat zij gekocht had, omdat de
Ze vertelde Freek dat ze blij was dat hl) nu in t vervolg
zakken en zochten weer naar nieuwen arbeid. Het was irunld-
Jongen toch maar niet geregeld in bed kon blijven liggen. Freek
dels geheel donker geworden en de maan scheen thans helder.
mocht het zelfs nog even aantrekken en hü was er erg blü
mee en trotsch ook. Nu had hij het op de Juiste waarde leeren
oe. Nu mocht hij naar beneden en daar kreeg hij van moeder..
kennen.
op dit blad zijn Ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen
WILLINK
LUC
DOOR
Naar de gelijknamige Fox-film
9
Idioten!
1
keelstem te zingen:
vroeg
VIII
DE EENTONIGHEID WORDT GEBROKEN
.(Wordt vervolgdJ
t
Een burgemeestersredè
te Zaandam
beter zou cppassen en of hij het nu werkelijk meende. Daarop
verklaarde Freekje vol vuur dat hij hét heel, heel ernstig meen-
Belde vrienden wenkten naar haar om raad te vragen, maar
de maan scheen hen met te zien.
Land mijner vader,
Laat mij u naderen....
Noorden
naar
Het begon ermee, dat de oogen van de .pro
fessor" ernstig ziek werden. Danny wist, hoe zUu
in
ner-
zij
binnenkort
aap. Het zweet stond op zijn voorhoofd van
aandoening. Hij walmde klanken en voer voort:
llngsgang gemakkelijk gemaakt, doordat niet
langer de strijd tegen de Boe Dem. beweging
gevoerd wordt in het teeken van Oranje.
Ik meen, aldus burgemeester In *t Veld, te
mogen aannemen, dat wij allen deze ontwikke
ling in de verhoudingen met vreugde begroe
ten. Want vormen vrijheid en verdraagzaam
heid niet de grondpijlers waarop de demo
cratie steunt?
Vrijheid en verdraagzaamheid moeten
worden gezien als de groote geestelijke goede
ren. door Willem de Zwijger als erfenis aan
t Nederlandsche volk achtergelaten. Door ver
draagzaamheid te betrachten handelen wij dus
in zjjn geest en handhaven wij een van de
edelste Nederlandsche tradities. Het is om deze
redenen dat ook het ..roode deel" van Zaandame
gemeentebestuur uw bond met sympathie te
gemoet treedt en u van harte een vruchtbaar
oongraa-tagpenseht.”-
Mijn land, mijn vaderland.
Blijv' mee door mij In stand,
Elk doe zijn plicht!....
ven in staat. Het meest verbreid is de kenn
van het Engelsch in woord en schrift onder
Parsen; op tienduizend Parsen boven de vl
jaar zijn er n.l. 5041 tot het lezen en schrijvi
van Engelsch In staat. Daarop volgen de J<
met 3096, de Indische Christenen met 919.
JOins met 906. de Sikhs met 151, de Boeddhisten
met 119. de Hindoes met 113, de Mohammeda
nen met 99 en de bergstammen met 4 op de
tienduizend
De Europeaan,
en platinavondsten
in Alaska
bij verlies van een band,
een voet ot een oog.
klanklooze stem vertelde hij, wat hij van den
Zuid-Afrlkaanschen oorlog had gezien, maar
niemand gaf hem een verstandig antwoord.
„Dultscher” was het eenlge wederwoord, dat hij
kon krijgen.
Ik ben een Ier! zei Danny woedend.
Nou juist! Nou juist! riep Wilkins. Dat
is precies hetzelfde! De Ieren leggen het met de
Dultschers aan, .jSlnn Feln”, hé? Achter Enge-
lands rug om verraden zij de zaak!
Het schuim stond Danny op de lippen.
Bopton heette hij! zei de dikke man
bovenop de brits.
Wie? vroeg Danny.
Wel. dien jk vermoord heb. Bopton. Hjj
handelde in landbouwwerktuigen.Daar wordt
dik mee verdiendEr zit een commissie op
nou!
Loop naar de hel! zei Danny.
De dagen gingen voorbij. De cipiers herwon
nen hun zelfbeheerschlng en zwegen weer tot
de gevangenen. Als Iemand vroeg, of hij vrij
willig kon dlenstnemen, luidde het antwoord:
Hou je mond dicht!
Hoe verliep die oorlog? Natuurlijk zou Amerika
winnen; Amerika zou het eeuwig winnen, mets
kon vergeleken worden met Amerika Maar
was Dultschland al verslagen? Ze wisten er
niets van. En de gevangenis-predikant, die het
zlelehell van deze kooivogels moest verzorgen,
wou principieel niet over deze dingen spreken.
Die bleef bjj het Oude en Nieuwe Testament en
verder kwam hij nooit. De listige Wilkins, die
zijn cel deelde met Mr. Sprlgg. probeerde tel
kens, of hij Zijnen Eerwaarde met uit zijn teut
had
«MMlMrPe tekst van dit draadberloht was
kort en zakelijk: ..Pedro Oivanezao overleden.”
Het eerste locaaltje, dat den volgenden mor
gen naar het afgelegen dorpje boemelde, had
een ongewoon groot aantal reizigers, waarvan
de meesten elkaar herkenden en er zich eerst
over verwonderden, dat hun reisdoel hetzelfde
was. Maar toen kwamen de tongen los en de
mogelijke slekte-oorsaken van Pedros lever
vormden aanvankelijk een punt van een onuit
sprekelijk geleerd debat, dat allengs heftiger
werd, toen er een de vraag durfde opwerpen
wie nu eigenlijk de grootste aanspraken op die
zonderlinge lever zou kunnen doen gelden. Toen
de gemoederen hun kookpunt beangstigend na
derden. stonden de heeren voor een k'elne stich
ting. welke een tehuis voor ouden van dagen
en tevens ziekenverpleging bleek te zijn. Wat
later kwamen ze in het lijkenhuisje. waar Pe
dro Glvanneszo's stoffelijk overschot lag opge
baard. bewaakt door een martlalen polltie-agent.
Een klein mannetje, gehuld in een te ruime
witte jas, begroette de binnenkomenden min
zaam met een gefluisterd „waarde colleges".
Toen zij hem allen tegelijk over het doel van
hun komst Inlichtten, hief hij zijn belde handen
af werend in de hoogte en sprak:
„Waarde collega's. Uit mijn ambts-eedlg rap
port zal u blijken, dat de vrachtauto, die een
einde maakte aan het leven van Pedro Glvan-
nezzo. In leven postbode, os. zijn lever totaal
verpletterde.”
was onherkenbaar. De neger klemde straat twee andere fionden mét elkaar
aan de tralies als een groote
einde Is gemeenlijk een ki
b'' een ruzie In een café
wordt gejaagd. Het lijk smijt men eenvou
dig de deur uit. Geen haan kraait er naar.
Tenslotte trekken de meesten van deze
gouddelvers er ook op uit, om te overwin
nen of te sterven
die lang In Brltsch-Indlé
moet verblijven, staat natuurlijk voor de las
tige vraag, welke taal hij leeren moet. Men be
veelt hem steeds het leeren van Hindustani, een
verzamelbegrip voor Oerdoe en Hindi, aan.
Maar om deze taal werkelijk te kunnen beheer-
schen. is een goede voorkennis van Arabisch en
Perzisch noodzakelijk en om deze te verkrijgen,
heeft men veel tijd noodlg. Men vindt derhalve
buitengewoon weinig Europeanen, die deze taal
in woord en schrift beheerschen. Bovendien kan
men b.v. in Zuld-Indlé weinig met zijn kennis
van deze taal aanvangen en men moet zich de
moeite geven, de daar gebruikelijke dialecten
van het Tamil, Teloegoe of Kanareesch te lee
ren. Indien men zijn conversatie niet tot den
„boy” beperken wil.
Het zal dan ook nog wel gerulmen tijd duren,
alvorens men de Ideale bemiddelende taal In
deze Babylonische taalverwarring van Brltsch-
Indlé gevonden heeft
Allen gilden en de cipier maakte zich zoo
goed mogelijk verstaanbaar aan twee gevange
nen, die weten wilden, wie tegen wie vocht
Amerika en Frankrijk en Engeland en Italië
tegen Dultschland en Japan! zei hij.
Niet waar. Japan vecht aan ónze zij! riep
e®n gevangene.
„Onze zij”’.... Niemand hoorde het
Weg met de Dultschers! Jongens, geef ze
er van langs! Slaat ze dood!
Het kabaal nam toe aan kracht.
Een neger, met zwemmerige oogen, het vuile
wit van zjjn oogappels nog weer heelemaal ver
troebeld door tranen, begon met zijn heesche
Alaska kwam onverwachts.* In weinige we
ken tijds zijn overal nieuwe nederzettingen
als paddenstoelen uit den grond geschoten.
Alles gaat zoo snel in zijn werk, dat de
autoriteiten de situatie niet meester wor
den. Onder deze omstandigheden kar. er
van een geordend bestuur geen sprake
meer zijn. Overal heerscht gebrek aan de
belangrijkste zaken. Levensmiddelen noch
medicamenten zijn in voldoenden omvang
aanwezig. Dientengevolge valt er in de
door de gouddelvers overstroomde gebieden
een enorme prijsstijging waai te nemen.
Voor een klein broodje moet 1 dollar be
taald worden en desondanks vechten de
menschen om elk stukje,
geld, in de hoop, dat zij
Het kleine Itallaansche dorpje Montecchio
Maggiore, aan den straatweg naar Vicenza,
pleegt tezamen met Verona nog steeds de her
innering aan Romeo en Julia levendig te
houden. Op den top van den berg, die het dorp
overbeerscht, stonden eens de belde sloten Bella
Guards en Villa, die uit den tijd van Della
Scala stammen ert met de vertelling van de ge
schiedenis der belde ongelukkige geliefden In
verbinding worden gebracht. De sloten zijn in
dertijd door de Venetianen, nJ. in het Jaar 1814,
verwoest en sindsdien geven nog slechts
ruïnen de plaats aan, waar zjj eens stonden.
Dank zjj de buitengewoon hooge gift van een
burger van Vicenza zullen deze belde sloten
nu weer geheel in hun vroegeren middeleeuw-
schen toestand worden opgebouwd. De plannen
zjjn reeds door de regeerlng goedgekeurd. Men
zal ook een weg naar den top van den berg
aanleggen en dezen noemen naar Luigi da
Porta, den schrijver van de novelle „Julia”, die
van Masuccio de tragische stof overnam, welke
later door Shakespeare onsterfelijk werd ge
maakt.
HIJ kreeg assistentie. Zijn buren vingen de
klanken op en stemden mee in. Steeds meer ge
vangenen namen het lied over. Zij zongen
erbarmelijk. Zjj zongen valsch en heesch en ont
zettend. MAAr zij zongen, voor het eerst sinds
hun gevangenschap.
Danny O’Neill voelde zich als door den blik
sem getroffen. Ook hier achtervolgde hem zjjn
lot Nu ging Amerika meedoen aan dien waan
zin van den oorlog en nu werden ze allemaal
gek en verlangden niets liever, dan te mogen
crepeeren op het slagveld!
Hij brulde er dwars tegenin:
StommelingenIdioten
Walglijk zoet klonk opeens de stem van den
..professor” aan zijn oor: Zooals ik straks al
zei: die vent was zóó groot, dat het een schande
moet heeten, dat Ik maar zoo'n bitter beetje geld
uit hem haalde Hij had zoo weinig geld op
zak. die groote kerel!....
Krijg je er nooit genoeg van om te praten
over den man, dien je gekraakt heb?
Danny norsch.
Nee! zei de „professor".
Het lawaai zwol weer aan. Danny moest er
zich weer mee bemoeien. Hij was precies een
was meer JaHireerendan^mKIL.JX:hónd YQOj een gestoten venster, die bulten op
lil» Vk A««l« AV« Vva A 4?WK SA 4 - - -J _~L'
vechten. Hjj werd heelemaal opgewonden, en wou
ledara aotomobilM lt«n u dadalijk
vartellan. hoeveel ki/ofneter per
uur zijn wagen haalt, maar dechta
weinigen weten, hoeveel meter
ze wel noodlg hebben om met
die eeart te stopponl
en in da tweede
land gelegenheid
bJtodle
*ün vuisten
zich sterker voelbaar dan Juist in dit land. Of
ficieel wordt bekend gemaakt, dat men in
Britach-Indié 335 talen vindt Daaronder zullen
natuurlijk ook wel alle dialecten begrepen zijn,
maar deze behooren tot niet minder dan zes
verschillende taalfamilies Even bont als de be
volking van Brltsch-Indlé te ook de taal van t
land. De kroon spant hier de provincie Assam
die ongeveer acht tot negen mlllioen Inwoners
heeft Daarvan spreekt ongeveer 40% Began.
30% Assameesch en de resteerende 40% onge
veer 98 verschillende dialecten.
w-v edro Oivannezzo was een man van gewicht.
L* letterlijk zoowel als figuurlijk. En dat laat-
A ste was een noodzakelijk gevolg van bet
De toename van Pedro Glvannesao's lichame-
njken omvang dateerde van kort na zijn trou
wen en zijn zilveren huwelijksfeest had hü
lang achter den rug. Bijna van dag tot dag kon
men hem zien groeien. Ata hü met zijn zware
posttaach langs de hulzen ging, was hü boven
dien Iemand, die om zijn wereldwijsheid ont
zag Inboezemde. Dan was hij een vraagbaak
voor alle dorpsbewoners, wier verleden en heden
Pwlro op zijn duimpje kende en wien hij de
toekomst soms durfde voorspellen. Maar buiten
diensttijd was hü voor niemand te spreken en
liet hij zich, door zjjn vrouw ate een pasgeboren
kind vertroetelen. En zoo kwam het. dat Pedro
Glvannezzo overal kon vertellen, dat hü ruim
325 pond woog.
Er was echter den laatsten tijd iets, dat Pedro
Oivannezzo's leven minder aangenaam maakte,
zjjn goed humeur af en toe leelijk verstoorde
en. last not least, fnuikend was voor zijn eet
lust. De lekkerste happen at hij nu met lange
tanden en tenslotte raakte hij ze heelemaal niet
meer aan.
Tenslotte besloot hij met dat Jets" naar den
dorpsdokter te gaan Nauwgezet als deze was,
besloot de dokter Pedro nauwkeurig te onder
zoeken En zoo geschiedde. Gestoken in een
lange witte Jas. die hem nog kleiner maakte,
betastte de man der wetenschap den enormen
„vleeschkolos”. die uitgestrekt lag op de lange
wit bekleede tafel, welke zekerheidshalve met
zchildersschragen was ondersteund. Zijn wel
overwogen conclusie was. dat Pedro Glvannezzo
volkomen gezond was. alleen met zijn lever was
er Iets niet In orde Maar daar was raad voor
Gewapend met een apotheekbrlefje. waarop hjj
tevergeefs probeerde te lezen wat er precies
stond, verliet Pedro Glvannezzo den dokter. En
vóór hi) thuis was een afstand van vijf mi
nuten gaans wisten alle voorbijgangers, dat
Pedro een leverkwaal had. De andere dorps
bewoners wisten het ook denzelfcjen avond nog.
kon lokken en tegen zijn zin aan het babbelen’
kon krijgen over de dingen van den dag Maai’
Dr. Florettl was een uitmuntend gevangenis
predikant. die zijn métier volkomen onder de
knie had. Hij liep er niet In en bepaalde zich
tot Deuteronomium, zijn Rlchteren en zjjn Ruth.
HU liep al zoolang mee en hu kende zUn In
structies.
Danny kende den gevangenisdienst nu op een
prik. HU wis. hoe brieven verzonden worden,
hoe je aan sigaretten komen kan en slapen kunt,
op uren dat je behoort te werken. HU kreeg de
techniek te pakken, het gecompliceerde samen
stel van uitgeslapen trucs, door heele generaties
van misdadigers In tallooze leege uren moeizaam
uitgedacht en Uverig aan opvolgers geleeid. HU
kende de heele afdeellng E bü haar namen of
bUnamen. de cipiers: Rooie. Stille. Watson,
LeelUke. Mutters. Doyle. Ouwe Joe. Grinnik
En de gedetineerden: Huilebalk. Smithers, Olaf
son. de Gekke. Ijzeren Jimmy. Todd. Willy,
Nikker. Jap (dat was een Chinees), Philips. Mr.
Sprlgg. Wilkins. Dover. Sammy en de rest;
Hém noemden ze bondig: Mof. Prof en Mot,
samen in één cel. Daar had hU genoegen mee te
nemen, zooals ze Allen genoegen hadden te
nemen met de bajes en wat daar allemaal bü
komt kUken.
celgenoot ze eiken dag Inwreef met stof en vuil
om de genezing tegen te houden. Hy wou en
hU zou naar het hospitaal en hU bereikte zUn
doel. HU had een prachtig praatje tegen den
oogarts. Dr. Bonnie, die de vriéndelijkste man
was van heel Graham. HU had buitenlucht
noodlg. zei de „professor”, hü kwUnde weg In de
cel. Dr Bonnie was het daarmee eens. Welis
waar had zUn oogheelkundige studie nog nim
mer buitenlucht aangeraden tegen oogaandoe-
ningen, maar hü was overtuigd van het degene-
reerende, dat de cel bezit en hu erkende, dat
deze gevangene een intellectueel was en dus
dubbel leed onder zijn straf. Dus: Sturm (de
oogarts was de eenlge. die de gevangenen steeds
bU hun achternaam aansprak) moest een
baantje in de buitenlucht hebben. En de ,J>ro-
fessor" was van meening. dat ook Danny daar
voor in aanmerking kwam Want dat paste
allemaal in het schema, dat de „professor" zich
had uitgedacht.
HU wist Dr. Bonnie zóóver te krUgen, dat hij
eens een oogonderzoek oplei aan Alle gevange
nen teneinde* Danny rustig te kunnen obser-
veeren. Danny's oogen waren puik. Maar Dr.
Bonnie (die veel te weekhartig was voor de be
trekking. die hU bekleedde) voelde aan. dat deze
ruige kerel, die zich niet uiten kon. wiens brein
bleef piekeren, zonder ooit tot klaarheid te
komen, enorm moest lüden onder zün straf en
onder zUn werk: blaadjes vouwen. Ate zoo'n
man nu eens kon tuinieren, dan zou zUn lot
veel draaglUker zynl
WAVllCiO V» lOVCll IIVV vrvzaa
En allen te zamen werden ze van dag tot dag
nauwkeurig op de hoogte gehouden van het
verloop der ziekte.
Zóó verwonderde er zich eigenlük niemand
over, toen Pedro op een ochtend met veel om
haal en niet minder ophef vertelde, dat hü de
volgende week naar de universiteitskliniek van
Milaan wilde gaan, om zich door specialisten te
laten behandelen, t Zou wel een bom dulten hU naar de unlversltelt van Padua.
a—-4*4 «VA m «4a laalcéa H-slron -4_« ^aa_ te. Ra^Sa-
„Van weerszüden,” aldus de burgemeester. „zUn
lp de laatste jaren de scherpe puntjes er wat
afgegaan. BU de 8DAP. kwam meer begrip
voor de plaats die het Huis van Oranje door
geschiedenis en traditie in het Nederlandsche
volksleven Inneemt en bleek men geneigd meer
rekening te houden met het feit dat In onze
huidige staatsinrichting de Koningin recht
heeft op volledige erkenning ate hoofd van den
Staat.
Van de andere zUde werd deze ontwikke-
er zich tusschen werpen. Maar.... zoo'n hond
kan op stuk van zaken door de glasruit heen-
springen en Danny werd deugdelUk tegen ge
houden door de onwrikbare tralies. De gevan
genen waren dieren geworden. Het gecompli-
ceerd-menschelUke was verdwenen. ZU allen
schreeuwden vrUwel zonder articulatie, zU rea
geerden ate kuddedieren, hulpeloos, met enorm
energieverbruik, In toom gehouden door de wan
den van hun hok. vol primaire drift.
Alleen de „professor" lag op zün brits en
stemde niet méé in met de thans reeds voor den
tienden keer aangeheven nationale hymne. HU
was trouwens een Dultscher en er bestond voor
hem geen speciale reden, om zich te verheu
gen in deze omstandigheden. Danny stond voor
de tralies en kon geen geluid meer geven. HU
was zün stem kwüt. HU had gescholden en ge
schreeuwd en op zün machtelooze wüze gepoogd,
de anderen aan het verstand te brengen, dat
oorlog waanzin is. Maar hü had niets anders
bereikt, dan dat zün buurman van E 660 hem
voor Dultscher uitschold en constateerde, dat
men dus twee Dultschers In één cel had opge
sloten. Wie niet vóór de Geallieerden was, was
tégen hen. Dat kon Inderdaad een kind be-
grüpen!
Er was weer hoop in de harten der kooi
vogels. Wat deze nieuweling Wilkins al onmld-
dellük beseft had en ate een prachtige kans be
schouwde, drong nu, enkele uren later, tot de
overigen doorze zouden misschien vrüwillig
mogen dlenstnemen en naar het front!
Danny hxd werk tr over om iedereen aan te
bassen en uit te schelden. Met zün heesche,
t
was ook niet vol te houden en goede gezond
heid te toch maar alles!
Den daaropvolgenden Woensdag was het ver-
schunen van den reserve-besteller Lulgl *#n
levende herinnering aan het eiken dag her
haalde jUeuwtje" dat Pedro Olvannesao Woens
dag naar Milaan ging, naar de kliniek van
prof. Biacchl. Gekleed In zün beste Zondagsche
pak. verscheen Pedro opgewekt en zelfvoldaan
In de universiteitskliniek. Na een half uur voel
de hü zich minder voldaan; men had hem on-
ophoudelUk vragen gesteld over allerlei dingen,
waarvan Pedro zich niet kon indenken, dat ze
ook maar iets met zün lever te maken hadden.
Toen het een uur duurde, was hü bepaald ziek,
maar toen hü tegen den avond met het locaaltje
naar huis boemelde, glansde zün groot gezicht
van voldoening. HU. Pedro Olvannesao, «as een
man van gewicht
voor de weten
schap. of beter
gezegd zün lever
De professoren
hadden uiterst
lang consult ge
houden en hem
toen met veel om haal van woorden verklaard,
dat hU nog hoogstens een half Jaar te leven
had.
Dat was een bepaald onaangename mededee-
llng geweest, maar daar wilde Pedro nu niet
aan denken, want hetgeen daarna gezegd was.
was minstens zoo belangrük. De professoren
moesten n.l erkennen, dat een merkwaardige,
tot dusver onbekende ziekte de lever had aan
getast. een uiterst interessant probleem, waar
van de oplossing van het grootste belang voor
de wetenschap was. Of Pedro Glvannezzo er nu
In wilde toestemmen, dat na zün dood zün le
ver aan de unlversltelt sou vervallen A rateon
vsn een onmiddellük betaalbare chëque van 300
lire. In een opgekend helder oogenbllk reali
seerde Pedro zich. dat. ate do ziekte onbekend
te. ook de afloop moeilük te te voorspellen. HU
werd hoopvoller gestemd ten aanzien van den
hem nog resteerenden verblüfsduur op dit on-
dermaansche en incasseerde 300 Lire.
Thuis gekomen, liet zün vrouw zich van haar
meest practlsche ztjde kennen en zoo gebeurde
het, dat Pedro Glvannezzo veertien dagen later
weer vervangen werd door Lulgl In het dorp
vertelde iedereen aan Iedereen, dat Pedro heel
wat met zün leverkwaal te stellen had. nu was
L" JL iBloaendcr
dan den eersten keer, kwam Pedro 's avodtis
thuis en -vertelde dat de professoren daar nog
verbaasder waren geweest dan in Milaan. Met
een bedrag van 350 Lire drukten ze hune en
thousiasme over hun aanspraken op Pedro's bui
tengewone lever uit
Vroolük en onbezorgd leefde Pedro Glvannezzo
langer dan de zes maanden, die de geleerden
van Milaan hem hadden gegeven. Af en toe
nam hü ziekteverlof en bezocht een reeks van
unlversltelt, welke een mln of meer belangrijke
som aan hem spendeerden, om de wonderbesr-
lüke lever uit Pedro Oivannezzo's enorme
lichaam te züner tüd rUk te kunnen worden.
Beleefde professorale hanenkrabbete. die naar
den gezondheidstoestand van Pedro Glvannezzo
informeerden, waren op de gemeente-secretarle
al even alledaagsch geworden ate mlnisteriecle
rondachrUvens Het altud eensluidende briefje
kreeg het streotype antwoord, dat, naar de
jongste gegevens van het bureau van den Bur-
gerlüken Stand. Pedro Glvannezzo nog in leven
was. Dat ging nu al maanden zoo en sou waar-
schünlük nog heel lang hebben voortgeduurd,
als
dat
tnr
vechten
smüten met
wa w «awaa, ua»v u. de
groote vondst zullen doen, welke hen in
staat zal stellen als mlllionnalr naar de
Vereenigde Staten terug te keeren.
Evenals indertijd, toen omstreeks de
eeuwwisseling goud in Klondyke gevonden
werd, zijn ook thans met den stroom der
gouddelvers talrijke misdadige elementen
naar Alaska gekomen, menschen, die
slechts van den nood en de verblinding
der anderen leven. ZU openen kroegen en
speelholen, waar de mannen, die in het bin
nenland weken lang naar goud en platina
gedolven hebben, van hun vondsten wor
den beroofd. Slechts weinige gouddelvers
zijn standvastig en weerstaan de verleiding.
De meesten van hen gaan ten gronde en
worden in hun vertwUfellng tot moorde
naars, waarmede men korte metten maakt.
In Good News hebben zich in de laatste
weken vele van dergelüke menschelljke tra
gediën afgespeeld. De politie is zoo goed
ate geheel machteloos, daar het corps veel
en veel te klein is. Bijna dagelijks komt het
tot schietpartijen, moord, doodslag en be
driegerijen in de speelholen.
De meeste misdaden vinden zelfs onder
de oogen van de politie plaats. Maar wan
neer zij tracht in te grijpen, ziet zij zich
tegenover een overmachtig front geplaatst.
Want hoe merkwaardig het ook moge zijn,
in dergelUke gevallen houden de gouddel
vers den exploitanten der, speelgelegenhé-
den, die het tenslotte toen slechts op hun
geld hebben voorzien, de hand steeds boven
net hoofd.
Honderden en honderden menschen, die
al hun geld verloren hebben, ziet men tus
schen de barakken rondsluipen. Sommigen
van hen trekken er opnieuw op uit en zijn
een tweede maal voorzichtiger, maar de
meesten zinken al dieper en dieper en het
A f f A T> °P <ut blad zUn Ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E* a bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door p b^ een ongeval met
t| /X I r, ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen OXJe verlies van belde armen, beide beenen of beiae oogen O We doodelljken afloop
mr. Ii^, ’t yei^ dankb^u voor
deze' wóórden. Moge de geest, die daaruit
spreekt, al zijn geestverwanten doordrin
gen. Dat zal zeker bijdragen tot een ge
zonde en rustige ontwikkeling van ona
staatkundig leven.
Eerst wanneer men met dit feit rekening
houdt, verwondert men zich er niet langer
over, wanneer men in den trein, in het hotel of
elders Britsch-Indiérs onder elkaar Engelsch
hoort spreken. Ja, er zün zelfs echtelieden, die
zich In deze taal met elkander moeten onder
houden. Verder verwondert het dan ook niet
meer, dat op de deuren van de toiletten op sta
tions en In de steden buiten de twee Indische
en het Engelsche opschrift steeds nog een man
of een vrouw staat afgebeeld, om te voorko
men, dat er toch nog vergissingen plaats heb
ben. Daarbu komt nog, dat meer dan 90% van
de totale Britach-Indische bevolking analpha-
beet te Ate het meest geciviliseerd worden de
Parsen beschouwd, maar deze bevolkingsgroep
omvat slechts 110.000 menschen. Op 1000 Parsen
kunnen er 791 lezen en schrüven. BU de Hin
does verhouden deze cüfers zich gis 1000 84
en bU de Mohammedanen als 1000 64.
Het ligt voor de hand, dat dit buitengewoon
hooge percentage analphabeten en het ontbre
ken van een gemeenschappelUke taal, die door
allen begrepen wordt, een groote hindernis voor
het streven naar eenheid van de Britach-Indl-
sche bevolking te. Reeds sinds jaren te men
daarom op zoek naar een „lingua franca”, zon
der deze echter tot nog toe gevonden te heb
ben. Ook thans debatteert men weer met groote
heftigheid over dit vraagstuk. Men stelt eener-
züds het Oerdoe voor, dat met Arabische letters
wordt geschreven. Dit voorstel wordt hoofdza-
kelUk door de Mohammedanen gesteund, maar
anderen bevelen het Hindi aan, dat met Sans-
krietsche schriftteekens wordt geschreven Hindi
zal in leder geval van de vele talen wel het
meest verbreid zün, maar zelfs Indien men er de
veel op deze taal gelükende dialecten van het
Blhari en Rajasthani nog bü rekent, zou men
eerst tot 100 mlllioen menschen, dus nog geen
derde deel van de totale Britach-Indische be
volking komen.
Het meest voor de hand liggend zou natuur-
lük zün, Engelsch als lingua franca te kiezen,
maar daar verzetten de Britach-Indische natio
nalisten zich natuurlük tegen. Toch heeft het
niet aan tazHBM tó’ "IMRu ztn «nMHroken.
Want EngefiWi is in de -eerste
l!Jk door de$ tnfHIr tawren
plaats te er overal in net
Engelsche lessen te nemen.
Nu verstaat iedere ontwikkelde Brltach-In-
dlér Engelsch en hU spreekt het ook gaarne,
maar desondanks te de kennis van het Engelach
in Brltsch-Indlé toch veel geringer dan men zou
denken. Verbreid te de taal slechts in de groote
steden, onder de welgestelde bevolking. Ook
hier geeft de statistiek interessante büzonder-
heden. Op de tienduizend inwoners zün slechte
213 mannen en 38 vrouwen tot lezen en schrü-
e Toren van Babel moest elgenlük
Britsch-Indié gestaan hebben, want
gens ter wereld maakt de taalverwarring
Zooals onlangs bekend werd, zijn in ze
kere deelen van Alaska groote goud- en
platinavondsten gedaan. Dit heeft weer tot
gevolg gehad, dat honderden en duizenden
menschen zich naar dit barre land hebben
begeven, om daar hun geluk te beproeven.
De eerste berichten over de nieuwe goud
en platinavondsten in Alaska doken reeds
in het begin van dit jaar in de Vereenigde
Staten op. Dit had tot gevolg, dat vele dui
zenden menschen, die aan de Westkust van
Amerika wonen en er slechts van droomen
op zekeren dag daar boven in Alaska toch
nog het groote geluk te vinden, zich on-
mlddellijk opmaakten om zoodra de
scheepvaart in het hooge Noorden weer
mogelijk zou zijn geworden naar het
beloofde land te vertrekken.
Thans zUn duizenden gouddelvers met de
eerste schepen in Alaska aangekomen. Het
doel van den tocht is de Kuskoquim-Baal
met het havenplaatsje Bethel. Vandaar uit
verstrooien de gelukzoekers zich in alle
richtingen.
Een deel van de gouddelvers vestigde zich
in de kuststreek van Good News, waar in
derdaad platina gevonden is. Andere lieden
trokken langs de oevers van de kleine rivier
de Eek, en nog weer anderen sloegen hun
kamp op in de omgeving van de Baai van
Togiak, waar op het oogenbllk zeer veel
goud gevonden wordt.
Het is een enerveerende wedloop met de
kans. Wie het eerst komt, het eerst maalt.
Deze wet zweeft allen gouddelvers van
Alaska als een zwaard van Damocles boven
het hoofd en drijft hen zonder eenlge rust
steeds verder en verder.
1 Wie het zich veroorloven kan, maakt on
der deze omstandigheden gebruik van het
snelste verkeersmiddel, dat de moderne
techniek ter beschikking stelt. De auto is
büna onontbeerlijk geworden. En wie daar
toe in staat is, schaft zich een oud vlieg
tuigje aan en vliegt daarmede van het
Noorden naar het Zuiden en van het Oos
ten naar het Westen van Alaska.
De nieuwe bestorming van het goudland
-w-^e kentering in de soclaal-democra-
1 tlsche mentaliteit naar een meer
nationale gezindheid voltrekt zich
snel. Wij wezen reeds op het opmerkelijk
hoofdartikel, waarmede „Het Volk” een
maand geleden prinses Juliana en prins
Bernhard begroette. Nog opmerkelijker is
de rede, die de soc-democratlsche burge
meester van Zaandam, mr. J. in t Veld.
Woensdag j.l. heeft uitgesproken. De Bond
van Ch^Oranjevereenigingen hield zijn
jaarvergadering in zijn gemeente, en om
het hoofdbestuur van dien Bond op zijn
stadhuis te kunnen ontvangen, had de
burgemeester zijn vacantle onderbroken.
Dat een socialistisch burgemeester woor
den van welkom richt tot een bond van
Oranjeklanten noemde mr. In *t Veld een
verheugend symptoom, omdat daaruit blükt
een toenemende verdraagzaamheid.
Ondanks alle goede maatregelen komt het ook in de grootsteden
tot verkeersstoppingen, zooals hier op een kruispunt van
straten te Parijs
K6
