HET JONGENSFEEST
Ko)j»
'Aft
Mr-
En
I 1
D
van een
1
Zeven heuvelen
den Rijn
aan
misdaad
De volle zwaarte
"Jak
IN HET LAND
VAN DEN MIKADO
De Veluwezoom
jBr ■-
V
k
i-fi
h
KORT VERHAAL
I
r1
4
$3
mf
Êr«
'F,
‘v
kV
'■i
Bintrey’s
i i
misrekening f
•XI-
“7
t
3
Vliegerfeest tn het land van de rijzende zon
i
De Reigersberg: Zoo’n tweede top.
Vi
■i
if
”1
7j
Zóó versieren de Japanners hu n straten tijdens feestelijkheden
Maar tot welken
-
t
4
t
'r
M
Jeugdige Japannertje* in hun typische klederdracht tijdens
Groep Japannertje* op weg naar een tempelfeest
I.
Bosch en zand, heuvelland.
Welden als fluweel;
Berg en dal, overal
Lommer en struweel.
Waar ik ga of wil gaan rusten.
Vrij en onverveerd.
Rondom Is het mU ten luste
Als een eigen heerdl
4
De Oorsprong: Beukenbosch en wuiven
de varens. Acacia’s schieten hoog op; het licht
speelt door het fijne groen, sierlijk als Ooster-
sche planten.
De Noordberg: Zandige heuvel als een
aarden bastion tusschen de Rijnwaarden en de
groene vallei der Heelsumsche beek.
De Koningsberg: Een sléchts door mig,
struikgewas te bereiken top.
hebben je' tot het uiterste verdedigd, Bintrey.
Als je nu goed oppast, word je misschien na
tien of twaalf jaar begenadigd en in vrijheid
gesteld. Verlies den moed dus maar niet.”
De veroordeelde boog het schuldige hoofd.
Eerst nu besefte hij de volle zwaarte van z’n
misdaad.
i
4
4
1
1
1
B
1
i
1
i
i
Voor de rechtbank weigerde Walter Bintrey
een advocaat. HU had Kimmens vermoord en
was bereid z’n straf te ondergaan. De hem toe
gevoegde verdediger pleitte verzachtende om
standigheden en beweerde dat beklaagde door
z’n financieele moeilijkheden in een vlaag van
verstandsverbijstering moest gehandeld hebben.
Het .schuldig" werd uitgesproken: de dood
straf.
Gedurende de dagen, die de terechtstelling
vooraf gingen, ontving hij bezoek van z’n zaak
waarnemer, die hem mededeelde, dat de rege
ling voor z’n financieele aangelegenheden was
meegevallen en dat Bintrey al z’n schulden had
kunnen betalen. Als het doodvonnis voltrokken
was, dan zou z’n vrouw 40.000 pond uitbetaald
worden en dan had ze nog d*r juweelen. Er was
één ding, waar hU vreeselUk tegen opzag. Dat
was z’n afscheid van Myra. Liefst zou hij haar
niet meer willen terugzien. Zou ze hem niet met
verwUten overladen, als ze de elgenlUke reden
wist? Ze was nu de vrouw van een moordenaar.
De laatste dagen vielen hem niet zóó zwaar,
als hU gedacht had. De directeur der gevangenis
kwam hem meedeelen, dat het vonnis den vol
genden morgen om zes uur zou voltrokken wor
den. Ja. dacht hU, dan zUn Myra en de kin
deren gered.
De celdeur werd geopend en z’n vrouw kwam
om afscheid van hem te nemen. HU kon niet
anders dan haar sprakeloos aanstaren. HU zag
dat ze weende.
„Schrei biet, lieveling," smeekte hU- Meer kon
hU niet zeggen.
11
A
r
1
1*
>Bn.
o
naar beneden; mosveldjes als een vloer met
goudkleurig tapUt belegd, nog wUdere verschie
ten.
dan wel door de blinde amma’s der onderste
lagen der bevolking.
In den loop van de maand Mei wordt in den
regel ook het rUstplanten als volksfeest gevierd.
De dorpen schUnen overdag geheel verlaten, oud
en jong gaan naar de modderige velden, om
van den vroegen morgen tot den laten avond
de jonge rUstplantjes uit te zettén, die het
voornaamste volksvoedsel zullen opleveren. En
die arbeid wordt verkwikt door eenvoudige lie
deren, gezongen sedert oude tUden. De koekoek
immers komt volgens een Japansche legende,
zoo vertelt William N. Porter in zijn boek
The Tosa Diary tegen het einde der vUfde
maand uit het Geestenland over de bergen van
den Hades en schreeuwt luid gedurende den
geheelen nacht, tot het wit zijner oogen met
bloed is doorloopen, om den landbouwer te
waarschuwen, dat de tijd is gekomen om den
rUstaanplant te beginnen.
w -w ~r alter Bintrey werd door z’n zoon en doch-
V/A/ ter van ’t station gehaald en zat naast
hen in den auto. Z’n vrouw Myra en de
kinderen waren voor de zomermaanden buiten
en alleen het week-end bracht hU bU hen door.
In de vele jaren van z'n huwelUk had hU geen
oogenblik daarvan spijt gehad, al had z’n fa
milie hem ook herhaaldelUk gezegd, dat ze hem
om z’n geld had genomen. HU had dit nooit
bemerkt. Ook z’n kinderen hielden veel van
hem.
Z’n gedachten gingen naar z’n zaken en naar
de Maczas-petroleum-aandeelen. Z’n firma had
ze op 95 gekocht: gisteren stonden ze op 86 en
vanmorgen op 82. Onderweg vertelde z’n zoon
Rex, dat ze voor mqrgen een paar kennissen
voor hun vader hadden ultgenoodigd om golf
te spelen.
De auto maakte een scherpe bocht en reed
de oprijlaan der villa in. Daar stond Myra hem
op ’t terras af te wachten.
„B1U dat ge er bent, Walter!" riep ze hem
4 f
w
I
r
w yreemd genoeg spelen, behalve goochelaars
\f en waarzeggers, die daarvoor talrUke hou-
ten staafjes schudden en dan uit één voor
uitspringend de toekomst voorspellen, in de stra
ten vooral blinden een hoofdrol. Gewapend met
een langen stok, met een opgerolde papieren
parapluie op den rug en een witten doek om
heb-hoofd, zingen arme blinde vrouwen voor de
deuren der hulzen, waarvoor zij vaak een ruime
belooning ontvangen. Het feit, dat zU daarbU
soms een echt muzikaal talent toonen en de
soort liederen die zU daarbij zingen, wijzen er
op, dat velen van haar betere dagen hebben
gekend en van hoogere afkomst zUn, doch door
tegenslag en ziekte tot den bedelstaf zUn ver
vallen.
Tegen het vallen van den avond doen blinde
masseurs de straten weerklinken door hun
scherp gefluit en hun eentonig droefgeestig ge
roep. Masseurs of masseuses zijn blind, daar bU
de wet aan personen, die over het gebruik hun
ner oogen beschikken, verboden is het brood te
ontnemen aan deze ongelukkigen, die juist zoo
IR
ter zich de tros ontwikkelt, hoe grooter hun
geluk zal worden. Bluft zU klein, dan, zoo zegt
het volksche bUgeloof, sullen vele rampen en
tegenspoeden in het huwelUk moeten worden
getrotseerd.
s
hiHiiiiiiHuiaiHiaiiiiniiiimimiitiiiiMHiiii'
•Mt volksfeest
en van de streken in ons mooi vaderland,
H waar men een rüke afwisseling aan na-
tuurschoon kan bewonderen, is de bekoor-
lUke Veluwezoom, waar uitgestrekte bosschen,
dicht begroeide heuvelen, prachtige panorama’s,
onafzienbare heidevelden. Indrukwekkende da
len, golvende korenvelden, weelderige welden,
fraaie buitenplaatsen, het aloude ridderkasteel
„De Doorwerth" en mooie waterpartijen elkaar
afwisselen en nooden tot dagenlang wandelen
en naar hartelust genieten.
Ik ben een kind van dien heerlUken Veluwe
zoom, ben er geboren en getogen, heb hem lief,
welhaast den BUbelschen leeftijd lang. Mag ik
u daarom in dit schetsje er een en ander van
vertellen en mag ik dan hopen dat ge zult over
wegen ook hier eens een ontdekkingstocht te
gaan maken, geluk wU „Arnhemsche jongens"
in onze jeugd zoo vaak deden, er altijd weer
nieuwe schoonheden ontdekten, met volle teu
gen gezondheid en levenslust indronken en
groote liefde leerden koesteren voor Gods vrUe
natuur?
De Westerbouwing, de Duno, de Koningsberg,
de Reigersberg, de Rolandsberg, de Molenberg
en de Noordberg, dat zUn de zeven heuvelen aan
den RUn. Begróeide heuvels, dennen, eiken,
sparren en beuken. Glooiingen en plateau’s met
groene vlekken van koren. In de dalen beken
en met larlx en berken omzoomde paden.
Je vindt er slangen en roofvogels. Het Us-
vogeltje nestelt er, fazanten pronken er langs
akker- en boschrand. Van de hooge Veluwe da
len er reeën en herten heen. M
De heuvels zUn er met de mooiste hellingen
naar het Zuiden gekeerd. Het Zuiden is Door
werth, het kasteel tusschen oude acacia’s, kas
tanjes, platanen, esschen.
Het zUn de uiterwaarden met de wilgen en
het hondsroosje; het is de RUn; het is het uren
verre verschiet over de Betuwe met de boom
gaarden, de plassen en dUken; het zUn de blau
we heuvels van den horizon waartegen NUmegen
silhouetteert en waarlangs de geheimzinnige
rookpluimen drUven van varende Schepen op
RUn en Waal.
De zeven heuvels zUn Noordelijk te zamen
gegroeid, de Heelsumsche en Wolfhezerbeek
vormt nog een scheiding tot Wolfheze,
maar daar verdwUnen zU in het hooge plateau,
eerst van Hemelschen Berg en Oorsprong, ver
der temidden der /lennenbosschen van den Bil-
derberg, in het ruige land van Wolfheze en
Buunderkamp.
De Duno: Hoog oprUzende beuken en sper
ren, steile hellingen leiden naar diep gelegen
dalen. Een huneschans, omzoomd door oude,
grillige eiken; een opborrelend beekje, klaterend
geschikt zUn om een bedrUf uit te oefenen,
waarbU men als het ware met de vingers moet
kunnen zien.
In het land van den Mikado wordt veel meer
dan in andere landen het masseeren beoefend.
Wie moe is van een wandeling, wie overwerkt
is of overspannen door zenuwen, wie hoofd-,
maag- of kiespUn of wat anders heeft, dat hem
kwelt, roept een passeerende masseuse of mas
seur binnen en laat zich in een uur opknappen.
De vele blinden in Japan hebben zoodoende
een uitstekenden werkkring en zUn dlkwUls in
staat in het onderhoud van een geheele fami
lie te voorzien, in plaats van door het gemis
van een zintuig afhankelUk te moeten zijn. ZU
vinden hun weg geheel alleen door de volle
straten, met behulp van hun stok, dien zU voor
de voeten heen en weer bewegen, en alles wUkt
op de straten voor hen uit. Dit is wel een van
de karakteristieke dingen van het Japansche
straatleven alleen in de hoofdstraten van de
groote steden is het modem geoutilleerd dat
Wolfheze: Fantastisch gegroeide eiken
rUen zich langs de beek. Hoogopgolvende heide
uit een dal. waar de junlperus als donkere ge
daanten staan. De duizendjarige den. rossig ge
schubd. grillig uitgegroeide takken als stammen
zoo dik. Een kruin, die breed uitwaaiert. Een
dal van mos en varens, ruig begroeid, geheim
zinnig gewirwar van oude sparren, berken, eiken.
Een heldere beek sUpelt er uit de wanden van
een bodemkom.
De Rolandsberg: Éen larixenpad voert
omhoog. Zeer steil en zandig is het pad. Bene
den ligt een dal met berken en dennen, als lia
nen gegroeide kamperfoelie, niet te ontleden
vegetatie, die soms achter een lichten nevel
wegschemert. Reigers met breeden wiekslag,
trillend hangende roofvogels.
de menschen het elkaar niet lastig maken, maar
elkaar helpen, waar en wanneer ze kunnen en
aan deze volksbeschaving is het zeker te dan
ken. dat lederen vreemdeling in Japan die be-
haaglUke atmosfeer van vrede en vriendelUk-
heid opvalt.
Er is niets zoo geschikt om de stramheid der
ledematen na «en langen rit te paard of in de
rékisha, in ééji woord alle vermoeidheid te doen
verdwenen, als dat zachte wrUven van den mas
seur. En geen betere gids voor vreemdelingen
dan deze blinde, die in alle gezinnen doordringt,
uit tal van gesprekken u de beste inlichtingen
kan verschaffen. Niemand is er die u meer kan
mededeelen van de eigenaardige gewoonten en
zeden der streek dan zoo’n wandelend informa
tiebureau. De Japanners laten zich dan ook
gaarne, niet alleen om kwalen te genezen, doch
ook in normalen toestand masseeren, en dan
minder door wetenschappelUk gevormde artsen
had nu de oplossing gevonden. Dat hU daar
niet eerder aan had gedacht! HU las de polls
van X begin tot het einde. Ja, ’twas veilig. Wat
waren de nadeelen? Vooreerst de schande.
Maar die kwam toch en z’n kinderen konden
hun naam veranderen. Met 40.000 pond kon
men heel wat doen en zonder dat niets!
Walter Bintrey telefoneerde z’n compagnon.
Eerst nadat hU hem gezegd had dat hU onver
wacht de hand had kunnen leggen op 40.000
pond, kwam de toezegging, dat hU komen zou.
TerwUl Bintrey wachtte, bleef hU stil in z’n
stoel voor zich uit zitten staren. Er klonken
voetstappen.
„Ben JU daar. Kimmens?”
Ja, twas z’n compagnon, die de kamer bin
nentrad. Bintrey
stond op en toen
de deur zich
achter Kimmens
gesloten had,
knalde er een
schot. Z’n com
pagnon zonk le
venloos neer. Een
oogenblik later had de moordenaar de politie
opgebeld.
Maar Myra antwoordde: ,M’n lieve Walter,
ik had alles willen geven, als ik jou maar had
mogen behouden.”
Die woorden waren voor hem een troost en
een kwelling tegelük. Nu was hü ervan over
tuigd, dat ze hem liefhad.
prUs? Wat had hU gedaan?
Den volgenden morgen om vUf uur werd hU
gewekt. HU kleedde zich en dronk slechts een
kop koffie. Haastige voetstappen naderden. Het
was de directeur met een stuk papier in z’n
handen. HU keek zeer ernstig. Bintrey moest
zich geweld aandoen, om te luisteren naar het
geen hem werd voorgelezen: Moord begaan....
onder.... verzachtend* omstandigheden. Het
doodvonnis werd vervangen door levenslange
gevangenisstraf.
Walter Bintrey staarde wezenloos voor zich
uit.
„Het spüt me,” zei de directeur, „eerst tien
minuten geleden ontving ik dit bericht, anders
had ik je dezen nacht kunnen besparen. Ze
De Hemelsche Berg: VUvers, beuken-
en sparrelanen, een larixenlaan met zware,
hars-drulpende stammen. -Nachtegalen rin
gen er!
De Molenberg: Dennen, oude rossige
stammen. Randen'van vlier, kardlnaalshoedjes,
bramen, kamperfoelie en hazelaars omzoomen
smaragdgroene vlekken van roggelandjes.
Hellingen naar het gehucht Doorwerth, een
17de eeuwsche trapgevel, brokkeligonder zware
dennen. Het kasteel ligt in de nabUheld, een
burcht met een ophaalbrug, met poorten en
torens, muren en grachtwi, eeuwenoude acacia's.
Pauwen pronken op den muur van 't binnenhof.
e uitingen der kindergemoederen in vér
uiteengelegen oorden der wereld zUn ge-
lUksoortlg. want de kinderspelen in Ja
pan vertoonen veel overeenkomst met die in
Europa. Otedama, dat gespeeld wordt met klei
ne van stof genaaide zakjes vol bruine boonen,
is een der meest geliefde spelletjes van de Ja
pansche kinderen. Er wordt met de zakjes ge
jongleerd. en zeven tot tien is het gewone aan
tal. dat de kleinen in de lucht zwevende we
ten te houden. Ook wordt er veel gehinkeld in
op den grond geteekende hlnkelbanen, waarbU
steentjes worden voortgeschopt evenals bU ons.
Vele spelletjes worden in het Verre Oosten
zittend uitgevoerd. waarschUnlUk als gevolg van
het klimaat. Als twee jongens spelen, zitten ze
daarbU vaak op den grond. Udeoshi is een
worstelspel, hand worstelen zouden we het kun
nen noemen, want de tegenstanders plaatsen
de vlakke handen tegen elkaar en trachten zoo
elkaar achterover te drukken. BU yubizomo
worden de vingers ineengestrengeld, met vrü
blUvende duimen, om te worstelen. Een ander
krachtspcl wordt gespeeld met een touw zon
der eind om de nekken geslagen. waarbU men
elkaar van de plaats moet trekken.
Het spel. waarbU twee jongens behendig
trachten eikaars ooren in een van een touwtje
gemaakte kleine lasso te vangen, is van kalmer
aard. Niramekkura is een oefening in het be-
heerschen der gelaatstrekken, waarbU onbe
weeglijkheid van het gezicht beoefend wordt
door elkaar strak aan te staren.
De meisjes hebben een spel, dat veel over
eenkomst vertoont met het bU ons inheemsche
touwtjespringen. Er is echter een lus gemaakt
in het midden van het dikke koord, dat door
twee der meisjes wOrdt vastgehouden en de
derde moet dan trachten haar voet door die
lus te steken, om een op den grond staand
voorwerp omver te schoppen, zonder door den
snel dichtgehaalden strop te worden gevangen.
De Nederlandsche stelten zUn In Japan van
ouds bekend en doordat zU van bamboe zUn
vervaardigd, veel lichter. De Japansche jon
gens gebruiken ze echter apdahs dan onze Hol-
landsche „deugnieten". De dwarshouten, waar
op ze met de voeten in de lengte-as steunen,
staan naar achteren gericht en niet binnen
waarts. Ook vliegers oplaten is een geliefkoosd
lentespel der Japansche rakkers. Kaatsen en
raketspelen worden door zang begeleid, soms
door één persoon, doch meestal vooral wan
neer meisjes spelen In koor gezongen. Kleine
meisjes vooral zün verzot op kaatsen. Het
sneeuwballen gooien, het maken van sneeuw
poppen en het schaatsenrUden is alleen moge-
lUk in de bergstreken in de meer noordelUke
provinciën. Het laatste bestaat in den regel
meer uit het afgiUden langs sneeuwhelllngen.
op de wijze van het skiloopen.
Rondedansen ziet men uitvoeren met of zon
der fancy-parasols van kunstbloemen. Een soort
blindemannetje, onigokko genaamd, wordt door
jongens en meisjes gaarne gespeeld. Hobbel
paarden zUn reeds langer dan vUf eeuwen in
zwang. Touwtje trekken, waarbU dozUnen kleu
ters met bloote beenen aan beide kanten al hun
krachten Inspannen, geschiedt meermalen ten
aanschouwen van belangstellende moeders, man
nen en grUsaards.
4?e Bilderberg: Dennenbosch. Een ree
stuift er door. Laantjes van berken, vergezichten
naar de donkere bosschen van de hooge Veluwe.
toe, toen hU uitstapte. „Ga je maar gauw ver-
kleeden, want over een kwartier gaan we lun
chen."
„Waarom maakte hU zich eigenlUk ongerust?”
vroeg Bintrey zich af. De petroleum-aandeelen
waren safe, ofschoon men dit natuurlUk nooit
met volstrekte zekerheid zeggen kon.
De fgmllie Bintrey bracht het verdere ge
deelte van den dag in t clubhuis door. BU hun
terugkomst lag op tafel In de hal een telegram
voor den heer des huizes. Het was van z’n com
pagnon Kimmens. D* aandeelen waren weer
gezakt, omdat er een groote brand had plaats
gehad.
..Slecht nieuws," mompelde hU In zich zelf,
I en ging naar z’n kamer om zich voor 't diner
te verkleeden.
Toen hU den volgenden Maandag op z’n kan
toor kwam, kwam hU tot de ontdekking dat hU
een geruïneerd man was. Twee dagen later zat
Walter Bintrey alleen op z’n kantoor. HU had
niet getelefoneerd met z’n vrouw, wat hU anders
eiken dag deed. Myra zou hem natuurlUk vra
gen wat er gebeurd was, en dan zou hU haar
moeten zeggen, dat ze arm, straatarm waren.
Maar dit was In Bintrey’s oog nog het ergste
niet. Erger was, dat z’n compagnon Kimmens,
dien hU steeds volkomen vertrouwd had, nu
een bedrieger bleek te zUn. Kimmens was weg
en liet hem nu alleen voor alles zitten. HU had
te veel aan hem overgêlaten en hem de vrije
hand gegeven. De schurk had echter z’n ver
trouwen misbruikt; het bleek uit alles Kramp
achtig omklemde Bintrey het blad van zün
bureau.
Dit beteekende het einde van alles! Myra
zou niets meer bezitten en Rex en Jane, die aan
de universltelt studeerden, ook niet. Z’n pogin
gen om z'n gezin gelukkig te maken, waren jam-
merlUk mislukt. Myra zou hem niet meer wil
len zien, als hU haar alles zou hebben verteld.
Lichtzinnig had hU de toekomst der zUnen op
t spel gezet. HU opende de lade van t bureau
en keek een papier in. Het was de polis van
z'n levensverzekering, het eenlge document van
waarde dat hu nog bezat, want 40.000 pond was
een groote som.
HU verborg z’n hoofd in z’n handen. Zoover
was het met hem gekomen, dat hU voor z’n ge
zin meer waarde vertegenwoordigde als hU dood,
dan wanneer hU levend was.
Langen tüd dacht hU na. t Was toen, dat de
gedachte voor 1 eerst bU hem opkwam. HU
oowel in de groote steden als in de kleln-
j ste, meest afgeloopen dorpen en eenzame
hulzen in het land van den Mikado, in
Japan, wordt op den vijfden dag van de vUfde
maand het jongensfeest gevierd.
Boven alle woningen, waar jongens beneden
■even Jaar en vooral in het laatste jaar ge
boren mannelUke kinderen worden aangetrof
fen, sidderen bontgekleurde karpers in den
wind, hoog in de lucht geplaatst aan ellen
lange bamboes, meestal bekroond met een ron
de mand, met verguld papier bedekt en waar
aan lange smalle reepen wapperen. terwUl een
klein wiel snel rond draalt, door de bries be
wogen. Een, twee of drie van deze groote ka
toenen of papieren vlsschen schudden zich als
levende dieren met open mond alsof zU tegen
den stroom willen opzwemmen.
Door dit feest wordt echter bU de Jeugd te
veel de militaire geest aangewakkerd. want voor
de deuren wapperen vlaggen waarop het fami
liewapen is aangebracht en leeuwen, olifanten,
tügers. draken en krUgslieden voorkomen. Bin
nenshuis staan kleine vlaggen en de banier van
den legerbevelhebber op een houten stellage
met helmen, lansen, zwaarden en beelden van
geharnaste krUgslieden, in de hoop, dat de klei
ne jongens van heden later dapper zullen
wezen.
Hangende karpers, oorlogspaarden, valken,
samuralzwaarden. beroemde mannen als kind
spelende en krUgsstandaarden vullen de rest
Von het tooneel. De onversaagde, onoverwinne-
lUke karper, die volgens de legende wel eens in
een draak veranderde en als een brenger van
geluk wordt beschouwd, moet den knapen tot
▼oorbeeld strekken. Deze moeten leeren tegen
den stroom op te roeien, om alle hinderpalen
in het leven te overwinnen, evenals de karper
de watervallen trotseert en een symbool is ge
worden van volharding en doorzettingsver
mogen.
Voor den aanvang der feestelUkheden wordt
een bod genomen, waarin manden vol irisbla
deren worden gedrenkt, daar deze bloem we
gens haar taai leven en verschillende vormen
van groei den knaap kracht en sterkte moet
geven voor de zware taak, dio hem in zUn later
leven wacht. Ook op Java kent men het „ban-
joe gége", dat is water, waarin welriekende
bloemen worden gedaan, om het kind voorspoe-
dig te doen opgroeien en een langdurig leven
te verschaffen. De Jongens nuttigen sake,
Waarin bladeren van shobu, zwaardlelie, wor
den afgetrokken, uit schalen reeds door hun
voorouders gebruikt, waardoor tevens ziekten
worden voorkomen. Koeken in eikenbladeren
gerold, „kashiwa-mochl.'" worden gegeten.
Vrienden en bekenden worden 's avonds ult
genoodigd en chimakl of koeken van rUstemeel
met een rieten matje bedekt rond gezonden.
De soort paddenstoel, waarvan ook de moxa
wordt, vervaardigd, de yomogl, wordt gekookt
met rUst, die daardoor een lichtgroene tint
aanneemt, en dan dient als krachtgevend en
tevens als dulvelbannend middel. BU het jon
gensfeest, dat dateert uit het militaire tUdperk,
worden ook vaak schermpartUen gehouden tus
schen de knapen. waarbU een derde met ernstig
gelaat als arbiter optreedt.
Het oorspronkelUk Chlneesch karakter van
deze plechtigheid de Chineezen hangen na-
melUk poppen van moxa-bladeren en tUgers
van papier boven de deuren wordt verder
nog aangetroffen in de bladerkronen, op de
WU*e van ons St. Janskruid, in de Japansche
steden op de afdaken der hulzen gelegd, en in
de guirlandes van irisbloemen, waarmede op
dien dag de gasten in het kelzerlUk paleis him
hoofden tooien.
Het vroolUke en gezellige Japansche straat
leven herneemt in de maand Mei, wanneer de
kinderen en ook de grooteren weer naar bulten
komen, zUn rechten. Allerwegen verheugt men
zich in den aanbllk van de talrUke bloemsoor
ten, oa. de wisteria, diverse pioenrozen en
azalea’s. De wisteria of blauwe regen wordt in
Nippon gebruikt voor het begroeien der tem
pels, priëelen en het overdekken van lanen en
wegen in parken en tuinen. Is de fuji. zooals
de Japanners deze heesters noemen, in het voor
jaar in bloei gekomen, dan verzamelen demen-
schen zich onder dit bloemen- en bladerendak,
om zich te vermaken met muziek, zang en
dans. Men maakt dan geïmproviseerde gedich
ten, welke vervolgens op papier worden gezet
en aan de bloemtrossen opgehangen. De Ja
pansche literatuur, schilderkunst en ceramiek
zUn rUk aan gedachten en voorstellingen, ter
eere van de fuji, als symbool der lente. De min
nende paartjes zoeken er ook hun geluk en
voorspoed in het huwelUk te weten te komen.
Daarvoor worden fraai gekleurde papiertjes aan
de ontloken bloemtrossen gehangen. Hoe groo-
Éf
De Buunderkamp: Dennenbosq|i, be
groeide heuvels van licht, rul zand, dat beschut
te kommen vormt. Een zilvergrUze toon hangt
er tusschen de stammen. Een ree komt ’s mor
gens uit de bosschen te voorschUn en zoekt
spiedend de beek.
Van Arnhem of Oosterbeek uit kan men
dwaaltochten ondernemen door deze onverge-
lUkelUk schoone oorden en beschikt men over
veel tUd. dan kan men schier ontelbare tochten
organlseeren. die veel te genieten geven.
Uren-, Ja dagenlang kan men hier toeven en
men raakt niet uitgekeken naar de prachtige
panorama’s, de schitterende begroeiing, de af
wisseling van het terrein, nu eens ondoordring
baar kreupelhout, dan weer hoog opgaand ge
boomte en koele bosschen, dan plotseling een
golvend korenveld en vaak onverwacht in de
bosschen een helder meertje, een bron, van
waaruit een romantisch stroompje zich naar
beneden kronkelt. Een rUkdom aan flora treft
men hier. In groote verscheidenheid huizen hier
de vogels, die men vaak onbemerkt kan bespie
den.
