DeKoningin opent de Jamboree
De Internuntius celebreerde
pontificale Hoogmis
Hart der wereld jeugd klopt
op Vogelenzang
Het koninklijk
openingswoord
Meer dan 28.000 jongens van
42 naties vereenigd in een
massaal samenzijn
•4
na
MASSALE OPMARSCH
DER GROEPEN
Vergassende rally onderbrak
anderhalf uur het défilé
PLECHTIGHEID VOL ONT
ROERING
eindelek
„Hoort, zegt het voort”
Bijzonder schouwspel
Onze jongen»!
De Engelache Scout»
I»
in
?n
Elke groep deed haar uiter»te
be»t om zoo goed mogelyk
te verechynen
De taak van de wereldpadvindery,
de Volkenbond van de jeugd
Het dankwoord van
den Chief Scout
:n
a
a.
n
r.
»n
;n
or
:n
et
in
:n
Nederland de gast bij
zijn jonge gasten
Lang» een haag van kleurige
vlaggen »chreed Z. Exc.
Mgr. Giobbe naar
het altaar
„Blijft nu en later (rouw aan den
Ver kenner »gee»t”
Vijf en twintig duizend jongens stormden vooruit, hoeden en
mutsen geheven op de stokken, vlaggen en vanen meevoerend
in één wilden galop, terwijl hun kelen één juichkreet slaken, die
aangroeit tot een donder, voortrollend over het wijde veld. On
weerstaanbaar is deze storm, deze „rally” losgebroken. Rijen
stuwen rijen voorwaarts, groepen dringen groepen op, tot op een
oogenblik het cordon wijkt en de juichende massa voorwaarts
stroomt als een vloed, die den dijk döorbreekt.
Te vroeg komt dit hoogtepunt van heel de Jamboree. Nog
staan tweeduizend Nederlanders, de laatsten van het défilé, ge
reed om langs de eeretribune te trekken. Maar het geduld der
wachtenden heeft zijn grenzen bereikt, spanning en enthousias
me willen zich uiten en dan is zij daar op eens, de jeugd van
heel een wereld, samengedrongen tot voor de eere-loge, wasu* de
Koningin der Nederlanden de jubelende jongens lachend gade
slaat en de Chief, aan Haar zijde, de grijze Baden Powell, hen
wenkt tot matiging van hun ongebreidelde geestdrift.
Een onvergetelijk oogenblik is dit maksaal vooruitsnellen, in
bonte mengeling van alle nationaliteiten: een felle demonstra
tie van hart en geest der Jamboree.
..vfcït heden nu treden voor^God,
den HeereBreed en statig
Een imposant overzicht tijdens de rallye door de meer dan 28.000 deelnemers. Rechts de koninklijke tribune
Ii'aA
(Van onzen specialen verslaggever).
geheven.
Onze kranige zeeverkenners loopen voorop. Een
1-
13
Hoofdverkenner Rambonnet begroet H. M. by
Een bonte stroom van juichende, wuiven-
cor-
I
Ik
I
14
de eere-loge. Een kleine padvinder. Floor Toet
van de Jonge Verkenners Groep III uit Den
Haag, offreert H. M. een tuil oranje-kleurige
anjers. „Ik bied U deze bloemen aan uit naam
van alle Nederlandsche padvinders," zegt hij.
Nog eenmaal zingen de Polen en als na den
zegen en het laatste Evangelie Mgr. Giobbe
Weer gaat het verder. Portugal, Roemenië, de
Syriërs met hun typische helmen. Slam, de
Tsjechen een jonge staat, dus hechtend aan
houding en stijl Ijsland, de Zweden.
Reeds van half twaalf af trekken de padvin
ders uit alle subkampen op naar de arena
Haast onafgebroken dreunen de rhythmische
stappen over de houten bruggen. In rijen van
vijf marcheeren zij op, naast elkaar, de hand
op eikaars schouder; de stokken onder den arm,
als een geweer, met de punt naar boven. Tus-
schen hen in stappen de leiders of de bujten-
landsche geestelijken, die aan den troep zijn toe
gevoegd. De Engelschen hebben een Anglicaan-
achen Bisscbop bij zich in padvlnderscostuum.
Intusschen arriveeren ook de autoriteiten.
■en kort commando. De jongens, die met hun
stokken de afzetting vormen, springen in het
gelid en brengen den wereldleiders van bun
beweging den groet. Milltalrement. Alleen kijkt
P. bij het passeeren van de knapen vrién
delijker. dan de overheden bij militaire inspec
ties plegen te kijken.
H. M. besloot Haar rede in het Engelsch als
volgt:
Mogen de dagen, dat gij hier bijeen zyt, ge
kenmerkt worden door den waren padvinders-
geest en mogen, door Gods Zegen, de vriend
schapsbanden, die ge hier aanknoopt, versterkt
en verdiept worden tot ware en trouwe broe
derschap, die zal blijven bestaan lang nadat
gij terug zyt gekeerd naar uw landen over de
geheèle wereld.
Hiermede verklaar Ik de jamboree geopend.
Fllbry van de Kathedrale Kerk te Haarlem
de plechtigheid bijwoont.
van het altaar naar den uitgang is geleid, zet
de Harmonie St. Michael het Wilhelmus in.
waarvan twee strophen worden uitgevoerd. Or
delijk verlaten daarop allen het altaar-terrein.
B(j de Zweedsche groep marcheert Prins
Gustaaf, de leider, naast den vaandrig, aan
den kop. Zijn saluut wordt door Hare Ma
jesteit met een buiging beantwoord.
Opnieuw komt de Nederlandsche vlag in
zicht: het Moederland! Een kwartier lang
marcheeren ze langs de tribunes, sub-kamps-
gewijs, iedere afdeeling voorafgegaan door
Hierna hield de Koningin Haar openingsrede,
welke werd beantwoord door een luid gejuich
der deelnemers, waarop de Nederlanders geest
driftig „Hoera, voor de Koningin" aanheffen,
gevolgd door het gezamenlijk gezongen Wilhel-
een groep vaandeldragers, die kleurige, veel
al symbolische vlaggen omhoog houden. De
Katholieke verkenners hebben in deze na
tionale manifestatie een belangrijk aandeel,
men ziet het ook aan de blinkende kruisen
op de vlaggenstokken.
B—
jt
ft
1
!D
ar.
T.
it
T,
in
te
i-
ÏQ
ÏU
in
12
3
et
ie
sn
Inderdaad, ze marcheeren niet stram, het
tempo is zeer gematigd; ze heffen geen
„yell” aan en ze brengen geen opvallenden
groet. Maar zoo zyn ze geïnstrueerd, ze zijn
gastheeren, ze mogen niet boven de anderen
uitsteken, ze hebben zich bescheiden aan te
sluiten. Juist daardoor hebben ze zich on
derscheiden en daarvoor past een woord van
hulde aan de leiden.
van passeeren langs de eere-loge juichen en
joelen en wuiven met kleine Amerikaanache
vlaggen, terwijl de leiders het saluut brengen.
Applaus klinkt den meisjes van alle kan
ten tegemoet, maar dan begroet de mu
ziek reeds de eerste der internationale groe
pen, die in alphabetische volgorde naderen,
voorafgegaan door den Jamboree-staf.
de eere-tribune heeft ingenomen. En op
eens wordt de lijn van al die jongensbeenen
gebroken en staat alles in de houding.
Amerika opent de rif en brengt al dadelijk
de toeschouwers 4n geestdrift. Een woud van
stars and stripes-vlaggen wordt voor de groep
uitgedragen en dan komen de lange khaki-
kleurige gelederen nader, die op het oogenbllk
Terzelfder tijd vereenlgen zich de Pro-
testantsche deelnemers op het demonstxa-
tleterieln, waar prof. dr. S. Berkelbach van
der Sprenkel, hoogleeraar aan de Utrecht-
sche Universitelt, een aandacht leidt, bij
gewoond door Minister Slotemaker de
Bruine. In subkamp 8 werd voor de Pro-
testantsche deelnemers van het Amerikaan-
sche Contingent nog een godsdienstoefe
ning gehouden, welke door een eigen mu
ziekcorps werd opgeluteterd.
In stille oogenbllkken hooren de verza
melde katholieken de muziek en psalm-
zang van ver overklinken. Een heel be
kende en internationaal vertrouwde melo
die vooral, welke we kennen ala „Lieve
Moeder van den Heer”.
En ondanks de scheiding der religies voelt
men den band, die bindt al die jonge
Christenen van heel de wereld, op dezen
morgen getreden voor God, den Heere.
Het British Ecmpire rukt op Dominions en
Kroonkoloniën. Als zij voorbij trekken met
hun vlaggen, wordt menige herinnering aan
historische verbondenheid met eigen volk
wakker. Want als Canada en Australië ge
passeerd zijn, volgen dan Nieuw Zeeland
en Zuid-Afrlba, het laatste met het oranje-
blanje-bleu van de Unie. Het publiek ap
plaudisseert en juicht.
Oostenrijk heeft een vendelzwaaier tus
schen zijn vaandrigs. De witgekouste kna
pen van het bergland voeren him lands
knechten--trommels mee; prachtige instru
menten, die het ook in onze beweging zou
den doen. De Polen! Alweer een modelgroep,
fier en frank achter hun rood-witte vlag
gen en het eigen muziekcorps, dat tijdens
het défilé van de groep zich terzijde op
stelt. De zweefvliegers voeren model-toe-
stellen mee en er is ook een 'afdeeling wiel
rijders die op hun fietsen in den stoet mee
trekken.
De groote stroom der bezoekers, welke
op dit uur reeds de poorten der Jamboree
passeert, treft dan ook overal een bedrij
vig kamp. Duizenden en duizenden komen
er, uur na uur. Elke trein weer en het
zijn er zeer velen dezen dag voert nieu
we massa’s aan. De trams zijn overvol,
auto's en fietsen naderen in lange files en
in het anders zo stille, maar thans feeste
lijk bevlagde en overdrukke Bennebroek,
heerscht een wereldstad-sfeer.
En zoo blijft het heel den middag tot in
den avond toe. De eerste Jamboree-Tondag
brengt een ontzaglijke belangstelling. Ne
derland is vandaag ojj zijn jonge gasten
te gast.
De komst van Baden Powell wordt aange-
kondlgd. Vele padvinders vormen een eere-
haag en lachend gaat de Chlef-Scout tus-
•chen de rijen. Het moet weer een heel
groote dag zijn voor den grijzen stichter der
•ereld-jeugdbeweging. Hij heeft reeds te
kennen gegeven, hoe prachtig hij het kamp
in Holland vindt, hij zal na den openlngs-
middag hopelijk nog verraster zijn.
De komst van B. P. wordt niet met fan
fares gemeld, maar de jongens hebben ge
markt, dat hun opperleider zUn plaats op
Te tien uur precies wordt Z. Exc. Mgr.
F. Giobbe aan den hoofdingang van het
terrein ontvangen. De torenklok van Ben
nebroek luidt. Deputaties der aanwezige
landen met hun natievlaggen, lange rijen
misdienaars en priesterstudenten, de as-
slsteerende geestelijken, Mgr. A. J. M. H.
De lersche Vrijstaat, New Foundland, Britsch-
Indlë, waarvan de deelnemers donkergroene
hoofddoeken dragen, Barbados, Bermuda,
Guyana, Ceylon alweer een Nederlandsche
herinnering Honkong, Jamaica, Malta, Noord-
Rhodesië, Palestina met wit gesluierde Arabie
ren, groep na groep trekt voorbij. Als eindelijk
ook de Engelsche padvinders uit verschillende
continentale landen gepasseerd zijn, komt het
moederland der padvinderij zelf: Engeland.
De Armeniërs volgen en ook zy hebben hun
beste beentje voorgezet. Zij zien er keurig uit
in hun donkere uniformen en marcheeren dap
per achter hun nationale vlag. Een groote
groep heeft België, waarvan de driekleur wordt
gedragen door een vaandrig met langen zwar
ten baard. De Belgen voeren geen stokken.
Onder hun groepsvlaggen trekt sterk de aan
dacht de reusachtige Vlaamsche Leeuwenvlag,
die zich fier ontplooit.
Een kleine groep heeft China en hier valt
het oo, dat de kleine, martiaal stappende lei
ders, met wandelstokken zijn uitgerust. Warm
is het coloriet van de nu optrekkende Deensche
patrouilles. Zij zwaaien hun hoeden boven hun
frissche blonde koppen en maken een monteren
indruk. Ook Egypte maakt een goede beurt.
Met hun roode fez en donker khakl-costuum
genieten zij de onverdeelde belangstelling van
bet publiek.
Tegen twee uur nadert van den anderen
kant een klein groepje in padvinders-
unlform. De Chief Scout, Lord Robert Ba
den Powell, vergezeld van zijn echtgenoote.
Lady Baden Powell, Chief Guide en van
enkele leden van zijn Hoofdkwartier en
eenige kampleiders. Slechts héél sober
draagt hij op zijn eenvoudige uniform de
teekenen van zijn vele hooge onderschei
dingen
H. M. ving Haar toespraak aan In het En
gelsch:
Padvinders, jong en oud, padvinders van alle
landen,
Ik heet u allen welkom in Mijn Konfhkryk
en hoop, dat u daardoor zult weten, hoe zeer
Ik uw beweging waardeer en er belang In stel.
Het te voor Mij een voldoening, te zien, dat
na jaren van vruchtbaar streven deze prach
tige organisatie een wereldbeweging is gewor
den, die jongens omvat van alle klassen en
van alle naties en die hen er toe voorbereidt,
goede burgers en goede mannen te worden.
Moogt gij immer, thans zoowel als in uw
later leven, trouw blijven aan den padvfnders-
geest, welke, om te spreken met de woorden
van uw chief, dien wij hier heden met vreugde
welkom heeten, gekenschetst wordt door zijn
breeden en onzelfzuchtlgen kijk, zijn oprechte
vriendschap, zijn daadwerkeljjke liefde en zin
om met vreugde te dienen.
Daarna vervolgde H. M. in het Nederlandsch:
Mjj thans tot u, padvinders-landgenooten
richtend, wensch Ik in de eerste plaats een wel
kom toe te roepen aan hen uit het Rijk van
overzee, die zich de lange reis hebben getroost
om aan deze bijeenkomst in het moederland
deel te nemen.
Ik hoop, dat gij van deze jamboree met schoo-
ne bedrukken naar uw geboortegrond zult te-
rugkeeren.
Padvinders uit alle deelen van het Rijk, gij
moogt nooit vergeten, dat gij tijdens deze jam
boree gastheer zyt.
Vervult uw taak in dezen met hulpvaardig
heid en opgewektheid en doet daarmede den
naam van Nederland als gastvrij land eer aan.
Als Hare Majesteit in de eere-loge heeft
plaats genomen tusschen den Chief Scout en
diens echtgenoote, zet de muziek de melodie in
van het bekende, maar altoqp opnieuw pakken
de Nederlandsche padvinderslied „Hoort, zegt
het voort.” En de drie duizend Hollanders zin
gen het uit volle borst, aanvankelijk begeleid
door de muziek, het tweede couplet echter al
leen, hun jonge forsche stemmen helder klin
kend, wijd in het rond.
Als de jonge zangers ordelijk naar links en
rechts zijn afgemarcheerd, is het oogenblik van
het défilé aangebroken. Het eeregelid van ver
tegenwoordigsters van het Nederlandsch Pad-
vindstersgllde trekt nu op. Keurig marcheeren
de in het blauw gestoken meisjes met de vlag
gen van haar afdeellngen en die van de groep
Curacao. De wind speelt met de vlaggen, die
strak staan in den krachtigen Noord-Wester.
Alleen de zon heeft zich teruggetrokken achter
de wolken, zoodat het schouwspel de volle
feestgloed onthouden blijft.
Een wonderlijke groep trekt dan
de blikkert. Sioux-Indianen zijn het,
slechts gedekt door een lederen len-
denschort, terwijl over hun fiere ko
perkleurige lichamen de bonte veder-
trossen afhangen. Als een vertelling
vol prairie-romantiek is de verschij
ning van deze jonge prachtmenschen
in hun fantastischen dos, zooals zy
daar statig voorbij marcheeren over
den nuchteren Hollandschen grond.
Dan spreekt de Chlef-Scout zijn antwoord, daX
wederom door geestdriftige yells wordt gevolgd.
H. M. de Koningin geeft thans den wensch
te kennen, dat de hoofdverkenners der deel
nemende landen aan Haar worden voorgesteld.
Ze verschijnen één voor één en H. M. maakt
verschillenden van hen Haar compliment over
de afvaardiging.
Intusschen probeert men met man en macht
voor de eere-tribune vrij veld te maken. Dat
gaat niet zoo gemakkelijk, want de jongens
hebben geen meter vrij gelaten in hun enthou
siasme. Ze denken er ook niet aan achteruit te
gaan, zoodat door middel van den luidspreker
in drie talen het bevel tot ontruiming van het
terrein voor de eereloge noodzakelijk te Voor
trekkers sluiten hun stokken voor de borst aan
een en langzaam, heel langzaam wordt er een
paar meters grasveld vrij gemaakt. Nu kunnen
de koninklijke auto's voorrijden en stapt H. M.
met Haar gevolg In. Het publiek zingt het Wil
helmus. de padvinders staan in de houding en
salueeren.de Jamboree ia geopend.
Eerst zingen echter de Franschen nog. Een
lied van .Notre Dame des Eclalreurs” en dan
laat het Poolsche Muziekcorps zich hooren.
Men speelt den religieusen morgenzang, die bij
elke ochtendparade wordt uitgevoerd. Al de
Polen zingen het weemoedig klinkende lied
mee. De Harmonie St. Michael van den R. K.
Volksbond afd. Heemstede begeleidt déarna on
der leiding van haar directeur, den heer H. B.
Hofmeester, de Misgezangen.
kinunnik van den Venne en Mgr. L I. R-
M. Postma troondlakens Mgr. dr. Th.
Verhoeven aartsdiaken de hoofdaal
moezeniers van Polen enn Luxemburg
diaken en subdiaken de Zeereerw. Heer
H. W. Achterof, secretaris van Haarlems
Bteschop ceremonlarius zy allen be
geleiden den Internuntius, tusschen de nei
gende vlaggen door, naar het altaar.
Hier heeft zich de Schola Cantorum der
Amsterdamsche Verkenners onder leiding
van Hopman H. Bauer opgesteld. Zij zal
de achtste Missa de Angelis uitvoeren,
waarbij Vice-Praeses E. Paap uit Amster
dam, links van het altaar, den gezamenljj-
ken zang dirigeert.
Onze Koningin, Die, grootendeete staande, het
défilé Jwe/t gadegeslagen, onvermoeid wuivend
en groetend, ziet thans Haar eigen jeugdige on
derdanen naderen. Want als de Zwitsers
als laatste buitenlandsche contingent, zijn langs-
getrokken, begroet luid applaus onze Oost-In-
dische jongens, die kranig opmarcheeren. on
middellijk gevolgd door het wakkere troepje van
Saba, dat groote stroohoeden draagt en einde
lijk de Curaïao'ers.
hun blikken, de blikken der Katho
lieke Wereldgemeenschap, richten
zich naar het altaar, dat hoog en
blank afsteekt tegen de looverkrui-
nen van het Teylingerboach.
De Apostolische Internuntius, Mgr.
P. Giobbe, staat voor het altaar,
waarheen de honderden vlaggen nei
gen, voor de pontificale Hoogmis,
een der grootsche, massale plechtig
heden der Vijfde Wereldjamboree.
Kort voor half vier wjjkt het
don. Te vroeg nog weliswaar, maar
in een door niets meer te stuiten uit
bundig enthousiasme, dat weldadig
aandoet, volgt de rally, de storm
loop dwars over het veld, naar de
eere-tribune waar H. M. de Konin
gin en de Chief Scout lachende dit
spontaan hoogtepunt der plechtig
heid beleven. Vriendelijk wuivend
beantwoordt H. M. de toejuichingen
der jongens. Vaderlijk vermaant da
grjjze Chief de jeugd, die juicht en
joelt tot kalmte. Maar zjj roepen nog
luider: B. P. I B. P.en het gejuich
schijnt geen einde te nemen.
Een machtige wijding gaat uit van deze
plechtigheid. Het hemelgewelf wind
loose lucht koepelt zich hoog en wijd
tot over de kruinen der boomen, die zich
aan alle zijden van het terrein verheffen,
roerloos te de klare atmosfeer. Een won
derlijke stilte heerscht onder die duizenden,
een stilte, ontroerend vooral in de oogen
bllkken der Consecratie, als de vlag
gen neigen naar het altaar, het kaarslicht
in de handen der misdienaars zachtjes
wiegt en de zoete wierookgeur zich ver
mengt met den sterken reuk van den be
dauwden grond.
De Beckslaan te bij het begin van de arena
afgesloten door een ruw getimmerd houten
hek, waar dienstdoende scouts uit het voortrek
kerskamp de bokken van de schapen scheiden.
De bokken, dat zjjn de menschen, die maar een
gewone tribune-plaats hebben; de schapen, dat
zijn degenen, die op de eeretribune thuis hooren.
Voortdurend worden auto's doorgelaten; auto's
met heeren in uniformen en heeren in officieele
burgerlijke kleeding en hêeren, die zoo maar
gewoontjes komen, maar die toch tot de auto
riteiten behooren. Nummerborden uit allerlei
landen ziet men erbij. Ook véél nummerborden
van het Corps Diplomatique. Ministers en oud-
minteters stappen uit en verscheidene hooge
militairen, de Internuntius, Z. Exc. Mgr. P.
Giobbe, meerdere gezanten met hun dames.
En al deze hoogwaardigheidsbekleeders be
seven zich naar de groote overdekte eeretri
bune.
De Chief Scout, Baden Powell, richt zich
in zijn dankwoord tot de Koningin en tot
de deelnemers aan de Jamboree. Hij dankt
H. M dat Tij de openingsplechtigheid heeft
willen verrichten en betuigt Haar zijn er
kentelijkheid voor de schoone boodschap,
welke Zij aan alten heeft willen geven en
welke hen bemoedigen zal in het uitvoeren
van hun taak, nu en straks. Dezen dank
brengt spr. niet slechts namens de duizen
den’ hier aanwezig, maar namens heel de
wereldpadvindery, den Volkenbond van de
jeugd, zy die deze jamboree mogen be
wonen zyn hoogst bevoorrecht door hun
verblyf in dit land met zyn roemryke
historie, dat zoovele groote fmannen op elk
gebied heeft voortgebrachti Baden Powell
doet tenslotte op allen het beroep om de
broederschapsgedachte onder de volkeren
te verbreiden, welke de beste waarborg la
voor een duurzamen vrede.
Klokslag twee hoort men in de ver
te de menschen, die buiten het ter
rein staan, en daar de aankomst van
H. M. de Koningin afwachten, jui
chen. Een groote groep padvinders,
terzyde van de arena vangt het ge
juich op en brengt het over op het
terrein. Een auto draait het grasveld
op; politie-autoriteiten. En dan komt
het gejuich dichterbij. De muziek zet
het Wilhelmus in, de Koninklijke
standaard wordt geheschen. In een
grooten open wagen rijdt Hare Majes
teit, in parel-grys costuum gekleed,
de arena binnen tot vlak voor de
eeretribune, waar iij met hoera-ge-
roep van de duizenden menschen op
de tribunes en met hoeden en stok-
ken-gezwaai van de eveneens duizen
den padvinders op het terrein, wordt
ontvangen.
de knapen in alle kleuren van het khakl-
unlform, hun shirts vol distinctieven, soo
golven zy voorby, de Engelsche Scouts, in
schier eindelooae gelederen, de groepsvlag
gen in één gelid ter llnkerzyde, armen,
stokken en hoeden naar rechts ten groet
Duurt het een kwartier, twintig
minuten, een half uur? Nog altyd maar
trekt het juichende jong Engeland op, om
elndeiyk.... eindelijk te worden gevolgd
door de Schotten in hun bonte kilts, waar
over de lederen tasschen hangen. Wales en
Noord Ierland sluiten de rij, die nog even
de bijzondere aandacht vraagt als de handi
capped scouts, kreupele, blinde en doof
stomme jongens voorby gaan, plotseling héél
stil na hun joelende broeders, die voor gin
gen.
(Van onzen specialen verslaggever)
c
golft de melodie in volle koperklan
ken en jonge, forsche stemmen zin-<
gen het altoos opnieuw ontroerende
oud-Nederlandsche Dankgebed,
waarvan de woorden uitklinken over
de luisterende jeugd van Polen en
Amerika, van Portugal, Hongarije en
Luxemburg, van Mexico, Lithauen.
Egypte, Frankrijk en België, van
Zwitserland, Oostenrijk en Malta,
van de La^e Landen zelf. Tiendui
zend jonge menschen hooren toe en
Slechts luttele uren scheiden de Jamboree-
deelnemers van het massaal vertrek in het
middaguur naar Haarlem, waar deputaties der
katholieken zich vereenlgen in de nieuwe St.
Bavo voor een indrukwekkende hulde aan
Christus Koning, terwijl de oude St. Bavo de mus.
anderen tusschen haar grijze muren zal zien
samenkomen voor een plechtlgen dienst. Spoe
dig branden dus de kampvuren en zwoe
gen de jeugdige koks om op tyd de hongerige
magen te vullen.
Reeds over half tien te de opmarsch begon
nen der honderden groepen Katholieke jon
gens, met hun vlaggen en vanen voorop ver
gezeld van aalmoezeniers en leiders. Des mor
gens hebben zy, elk in hun eigen kamp, de
stille Missen bUgewoond en gecommuniceerd. Nu
vullen zy het groote terrein achter Tey linger -
bosch, waar een aangegeven indeeling hen on-
middeliyk hun plaatsen wyst. Schouder aan
schouder staan zy daar, ry na ry van ont-
bloote, jonge hoofden, blond en zwart en bruin,
gekeerd naar het hoogaltaar, waar reeds de
kaarsen branden en twee bossen roode gla
diolen gloeien naast het Kruis.
Een breed middenpad te vry gelaten en daar
langs vormen de honderden groepsvlaggen een
dubbele, kleurige haag, waar tusschen door de
Internuntius naar het altaar zal worden ge
leid. Rechts, terzyde van het altaar, te een
tribune gebouwd, voor de officieele autoriteiten,
wy merken hier op Z. £xc. Minister Goseling
met zyn familie en verschillende leden van
bet Corps Diplomatique. Aan den anderen kant
hebben afgevaardigden plaats genomen i van
alle jeugdorganisaties, aangesloten by de In
terdiocesane Jeugdcommissie. Verder knielen er
vele geesteiyke en wereldlyke leiders van de
Verkennersbeweging, terwyi ook Plebaan F.
heel goede gedachte, want te ons land niet aan
de zee ontrukt en kunnen we niet bogen op
wereldberoemde zeehelden? Luchtverkenners
hebben we nog niet, maar t te wel zeker, dat
Holland ook op dit terrein straks met eere zou
kunnen verschynen.
DaAr marcheeren de Limburgers, met hun
vlaggen uit Venlo, Maastricht en de Mijnstreek.
Daar komen de jongens uit t Gooi, daar uit
*t Noorden.... eindeloos te de troep, die voort
trekt op de muziek van het Jamboree-lted.
