JCetwtAaal
den dag
van
s
Stan en Pol
van
D
De? avonturen
H
F 250.-
F 750.-
wordt vermist!
NANCY STEELE
De slaven
Het Vredespaleis
DINSDAG 3 AUGUSTUS 1937
Van het tyateem
Grove uitval
Vergeef» vechten
Oeganda-Protectoraat
Niet wanhopen
Wacht de daden
LUC
4
X
--
Drijvende tandartsen
kliniek
Hét lijk in
de serre
Een rapport, waarin de
jungle ademt
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
W2
I
I
de
toen dacht hij, echter te laat, ook aan
a
bracht de
an
•rs
ce
jacht-
de
Ag
>n
ko
tn
der
XVI
EN BIER IS NANCY STEELE’
DOOR
Naar de gelijknamige Fox-film
28
tr-
Wordt vervolgd.)
WILLINK se==
straten zagen ze een volksoploop en ze spoedden er zich heen
om te zien wat er aan de hand was.
Toen de zon bijna onder was gegaan, gingen de beide vriend
jes weer naar de stad om hun werk aan te vangen. In een der
Door de beenen der menschen konden de kabouters een jon
gen op straat zien liggen, die veel pijn scheen te hebben, en
aldoor om zijn moeder riep. Pol beval zijn vriendje niet op hem
te wachten, dan zou hij wel zien wat hij kon doen.
Eensklaps bemerkte Pol dat zjjn pakje leelyk gekreukeld was.
Doch Stan zei: „Ach wat hindert dat, hier in het boach.” Doch
Pol schudde zjjn hoofd en zei dat hy hoopte dat hij vannacht
groote laarzen over zijn sierlijke kleine schoen
tjes aangetrokken
zjjn oorzaak In het feit, dat de zoölogen en ver
schillende regeerïngslnstanties een aantal dier
soorten b.v. den Alrikaanschen olifant
voor uitsterven wilden behoeden. Nu, de geno
men maatregelen, zooals het instellen van be
schermde zones, hebben hun werk gedaan. Van
een uitsterven kan in leder geval geen sprake
meer zjjn. De slimme dikhuiden en de vele an
dere dieren, die in hun nabijheid leefden, be
merkten al spoedig, waar en op welke tijden van
het jaar er niet op hen geschoten werd. Zoo
door
Cairo,
Het Vredespaleis te Den Haag,' waarvan dertig jaar geleden de
eerste steen werd gelegd
bij levenslange geneele r
verlies van beide armen,
toen
beweglngloose lichaam
iet
(J.
had ge
dat
is
lts
Uk
A
ie»
xn
li
lt,
en
ar.
ri-
ig.
11-
>te
te
■de
(o"
C
nu
Ki
te
ite'
lak
an
in-
De
ri-
tar
ar
ir-
ver-
met haar te gaan reizen
overalMaar dat Andere
hij
nd
ers
er.
sse
te
ren
Ier
em
|k-
m-
in
>n-
kig
50
en,
ig»
len
en.
in-
w-
let
dit
kt.
en.
iet
tar
len
an
zou kunnen strijken. HU wist niet in wat voor moeilijkheden hU
door zjjn netheid zou komen.
Den Minister van Sociale Zaken, prof. mr.
C.P.M. Romme werd uitgeleide gedaan door
zijn echtgenoote en beide kinderen. Zijn
Excellentie laat dus niet alleen vrouw en
idnderen in den steek, om zich te amusee-
ren (dat moet hU zelf weten) maar ook de
heeleNed. arbeidersbeweging die hem zulke
had
gemakkelUk
komen. In
had hl) de
oy verlies van een band,
een vnet of een oog.
ongeschiktheid tot werken door p *7 een ongeval met
i, beide beenen of beloe oogen vf\Je“ doodeiijken afloop
elijk Martien Beversluis eerst werd
Ingehaald als dichterlijke publicist
in de kolommen van De Tribune en
na zijn onvriendelijkheid tegen het marxis
me uitgeworpen door het Volksdagblad,
wordt thans kameraad Jef Last, ofschoon
hij voor zijn overtuiging in rood Spanje
ging strijden, als een overlooper door het
orgaan der Comm. Partij Nederland be
schouwd, omdat hjj Sovjet-Rusland, dat hjj
bereisde, achteraf kritisch beziet.
Wij berichtten reeds over het jongste
boek van André Gide, die de Sovjet-dicta-
tuur hekelde. Tribune-Volksdagblad woedt
tegen Jet Last, die de Nedèrlandsche ver
taling van het boek inleidde, en schrijft:
edert de heer A.1M. Peeters als re
dacteur van Onze Vaan is afgetreden,
kent de heer C. D. Wesseling geen
remmen meer. Hij is thans alleen baas in
het orgaan van de Kath. Dem. Partij. Met
name op minister Romme is hjj gebeten,
dié pas een circulaire verzond ter voorbe
reiding van maatregelen betreffende het
werkloozenvraagstuk. Daar kan natuurlijk
niets goeds van komen, vooral nu de Mi
nister voor een paar weken naar het bui
tenland is gegaan. Het kwam niet te pas,
bij had hier moeten Wijven en in tegen
stelling met het „fluimig artikel”, waar
in een katholiek blad op den goeden in
zet van mr. Romme wees, schrijft Onze
Vaan, dat de werkloozen onder dezen mi
nister moeten „gehoorzamen en verhon
geren”:
geworden en schUnen zelfs voor de menschen
vriendschappelUke gevoelens te zUn gaan opvat
ten, sinds zU bemerkt hebben, dat men niet
meer op hen schiet. Daarentegen zijn de leeuwen
weer tot een plaag geworden, wat blijkt uit de
talrijke overvallen op menschen. De negers leg
gen ook bU de leeuwenjacht een groeten moed
aan den dag. Meestal zijn zij slechts met hun
korte speer en een knuppel gewapend.
Volgens het rapport heeft zich In de omgeving
van West-Madi een raadselachtig voorval afge
speeld. Daar heeft een witte rhinoceros een
vrouw aangevallen en gedood. Tot nog toe hield
men den weinig voorkomenden witten rhinoceros
voor ongevaarlijk. Het voorval is daarom voor de
jachtopzieners van Oeganda, die zich anders
door geen geheimzinnigheid tusschen het Vic
toria- en het Albertmeer uit het veld laten
slaan, een raadsel.
Het Zweedsche Roode Kruis en ook de plaat-
celUke besturen treffen alle mogelijke maatre
gelen om de gezondheid van het volk te bevor
deren. In den laatsten tijd wordt er vooral zin
de zoo buitengewoon belangrijke tandheelkunde,
die vooral voor de jeugd van zoo veel beteekenis
Ir. veel aandacht besteed. Het Roode Kruis
heeft reeds onder leiding van Prins Karei be
weegbare tandkllnleken naar de afgelegen stre
ken van het land gezonden, om daar hulp aan
ne schoolkinderen te verschaffen. Maar niet al
leen de uitgestrekte gebieden in het Noorden
van het land, ook de eilanden voor de kust zijn
van iedere tandheelkundige hulp verstoken.
Daarom heeft men naar de afgelegen eilanden
een motorboot uitgezonden, welke geheel als
tandheelkundige kliniek ingericht is. Ook wer
den de noodlge gelden bjj elkaar gebracht om
deze onderneming een jaar lang te kunnen uit
zenden. In de bpot bevinden zich een wacht
kamer en een operatiezaal, benevens eenige ver
trekken, waar de Instrumenten opgeborgen
kunnen worden. Voor de doktoren, assistenten
cn overig personeel zjjn slaapvertrekken inge
richt; de zeker niet geringe geldmiddelen, welke
men voor de geheele uitrusting noodig heeft,
worden gedeeltelijk door het Roode Kruis en
gedeeltelijk door de besturen der steden bjj el
kaar gebracht. En bovendien verwacht men ook
van de patiënten, die met succes behandeld zijn,
dat zij iets zullen bijdragen.
dringende adressen en telegrammen
gestuurd. Hoe'moet dat nu met den nood
der arbeiders, die geen uitstel kan lijden?
*t Zal Romme *n zorg zijnl
et was Vrijdag 30 Juli dertig jaar geleden
dat door den voorzitter van de Tweede
Vredes-Conferentle, Alexander Nelldoff.
te Den Haag de eerste steen werd gelegd voor
het Vredespaleis.
Hoeveel vreedzamer zag de wereld er toen uit,
dan nu! Wie langs het Vredespaleis loopt heeft
soms den Indruk, dat de Europeesche naties!
daar een grimas hebben gemaakt, inplaats van
een bouw gesticht die van hun ideëelen zin ge
tuigt.
Het Haagsche Vredespaleis is de stichting
van Carnegie, die aanvankelijk het plan koes
terde fondsen ter beschikking te stellen om ten
dienste van het Permanente Hof van Arbitrage,
dat tijdens de Eerste Vredes-Conferentle te
Den Haag in 1898 werd opgericht, een biblio
theek aan te leggen. Na overleg met den gezant
van Nederland te Washington. Baron V. Gevers,
breidde Carnegie dit voornemen evenwel In de
zen geest uit, dat hij een som van drie millloen,
zevenhonderd en vijftig duizend gulden ter be
schikking van de Nederlandsche Regeertng stel
de voor de stichting van een paleis, dat de zetel
van dit Gerechtshof der Volkeren zou worden
De acte van stichting werd op 7 October 1903
op Skibo Castle, Andrew Carnegie’s zomerver
blijf in Schotland, gepasseerd en zeven maan
den later volgde de vaststelling van de statu
ten: de instelling zou den naam van haar stich
ter vereeuwigen.
De eerste zorg was thans het vinden van een
geschikt terrein, waar het paleis moest verrij
zen. En na lang overwegen werd een plek ge
vonden, waar thans machtig en grootsch het
monumentale bouwwerk zich verheft, staand in
een deel van het Park Zorgvliet, dat door de
Nederlandsche Regeertng aan de Carnegie-
Stichting werd aangeboden.
en
Maar
de andere deur.
Die deur ging open en 'n slank meisje, niet
ouder dan twintig en gekleed In een licht zo
merros tuum, met een racket in de hand, sprong
vroolijk naar binnen. ToJn ze'Mopes zag. die
heerschappij dier oude wrange dame: de
Antithese. Maar wij wachten, meer nog dan
op de Troonrede, op de daden van het mi
nisterie.
En wanhopen nog niet geheel.
Zoo is het juist, laat ons de daden
▼an het ministerie afwachten ende niet
despereeren. Geen nieuwe comedle van
dwalingen als onder het vorig minlsterier
Colijn, geen samenvoeging nationaal en
reeël noemen, die beide kenmerken mist,
geen noodelooze antithese tusschen goed
willend en. De antithese van *t beginsel, dat
de posltief-christelljken, die gelooven in de
Godheid van Christus en de Verlossing,
verdeelt van vrijzinnigen en humanisten of
antl-christenen. laat voldoende vrijheid
aan den goeden wil, de nationale saamhoo-
righeid en het adgemeen-menschelljke. om
met wat politieke Inschikkelijkheid een re
sultaat te bereiken, dat door de medewer
king van allen tot stand kan worden ge
bracht onder de leiding van dr. Colijn, die
niet wil vervreemden maar bijeenbrengen.
En bij" een volgende crisis kan dan, in
dien hét Kabinet breeder ziet dan sommige
partijen en wij verwachten dit zeer stel
lig eerder bereikt worden wat thans ten
gevolge van onmatige begeerten en gebrek
aan vertrouwen nog moest ultbljjven.
Neen, niet wanhopen.
zoo erg als een man maar kAn... Nancy aan
wier dood hij nooit had willen gelooven en op
wier leven hjj niet had gehoopt. Nancy doemde
op uit het Niets en werd tot hem teruggevoerd!
De schurken hadden zich allerbehoedzaamst
met hem in verbinding gesteld, de beloonlng van
honderdduizend dollar opgeëischt en voorts zijn
woord van eer, dat ze de politie niet achter zich
aan zouden krijgenEn hij had dat allemaal
ingewilllgd en toen verscheen Nancy In zijn huls
en dat was een hevige emotie.
Natuurlijk: zij was In een gansch ander milieu
opgegroeid (onder den naam van Mary Hoppe)
en was werkzaam aan een klein bioscooptheater
ergens In de Middle-West, een knap
jong ding, dat opvallend haar best deed, om
zich keurig uit te drukken en vriéndelijk te zijn
en netjes. Tja, wat kon je anders verwachten?
Opvoeding is zulk een beslissende factor! En nu
stonden ze dan wildvreemd en gedwongen tegen
over elkander, maar dat zou natuurlijk wel ver
anderen. Die kleinburgerlijkheid zou wel
dwynen,
Europa,
element.... hoe moest hy het zeggen?....
zou (als het niet zjjn dochter gegolden had)
bijna .snobistisch" noemen dat lieve toontje,
waarop zjj voortdurend verhalen vertelde, die
er voor bestemd waren, haar eigen voortreffe
lijkheid duidelijk te maken.... hoe kreeg je
dAt weg?
Ach wat! Hij was een beest van een vent, dat
hij over zulke onvaderiyke dingen nadacht! Nu
ja, hij was zjjn vaderschap immers totaal ont
wend! HU had haar lief, natuurlUk had hU dat.
-w—1 enmaal per Jaar stelt het Oeganda-Pro-
H tectoraat. een offlcieele Instelling dus, een
jachtrapport op. Dit rapport geiykt steeds
weer op een avonturenroman, die van den strijd
tusschen wilde dieren en van den moed van
blanke en zwarte mannen vertelt De jungle
ademt er in.
Toen men vele jaren geleden besloot, het wild-
grond, waardoor ook het interieur van het
gebouw geheel werd gewijzigd. Tot uitvoerder
van het werk werd de bouwkundig ingenieur
J. van der Steur aangewezen, die In April 1907
met de werkzaamheden een aanvang maakte.
In den zomer van 1907 werd te Den Haag de
Tweede Vredesconferentie gehouden. waarbU
door den gezant van Rusland. Baron Nelldoff.
de plechtigheid van de eerste-steenlegging werd
verricht.
De eerste steen werd geplaatst rechte in den
voorgevel van de Groote Rechtszaal en draagt
het opschrift „Pacl Justitla firmandae hanc
aedem Andrae Carnegli murtflcentla dedlcavit”,
vertaald „Aan den Vrede, te handhaven door
de gerechtigheid, heeft de mildheid van Andrew
Carnegie dit huls gewijd.”
TUdens de Tweede Vredesconferentie werd
door den Franschen afgevaardigde, baron d’Es-
tournelles de Constant een motie ingediend,
de wenschelUkheld betoogend, dat de betrokken
regeeringen als bijdrage voor den bouw van het
Paleis bouwstoffen, kunstvoorwerpen en andere
benoodlgdheden zouden zenden, welke - zooveel
mogelyk den zuiveren stempel van nationale
productie zouden dragen. Deze motie werd mei
algemeene stemmen aangenomen en alle staten
hebben zich beUverd het beste en schoonste
van hun land aan de Carneglestichting te geven.
De bouw van het Vredespaleis heeft zes jaar
geduurd: in Augustus 1(13 was het imposante
bouwwerk geheel voltooid.
Ieder woord tegen dezen groven ultvn
aou te veel zijn. Tegen zekere kade is het
vergeefs vechten.
e eerste felle uitbarsting tegen het
parlementair Kabinet begint te lu
wen. Het liberale „Hbl.” besluit een
beschouwing over de mogelijkheden
nieuwe politiek: „We wanhopen nog niet
geheel
opgegeven:
persoon
merkt,
deur op slot was
ging weg.
te doceeren
maakte het de politie
om hem op het spoor te
de Graham-gevangenis en elders
fUne knepen van het métier wel onder de knie
gekregen en duizenderlei trucs'geleerd, om zich
goed te bergen. De ééne boef wist dit en de
andere kende dAt en de .Professor" leerde van
hen allen en wist nog bovendien zoo vreeselUk
veel van zichzelf
En Danny bleef voorloopig bulten kennis.
De kogel zat vlak naast zijn long en zou met de
uiterste behoedzaamheid moeten worden verwij
derd Dear hadden de chirurgen geen makkeiyke
teak aan en de politie belde eiken dag het
ziekenhuis op, om te informeeren, of de patiënt
al mocht worden verhoord, maar daar was geen
kwestie van. Dus daar schoot niemand Iets mee
op en het leidde heelemaal tot niets.
NatuurlUk zou dit alles Michael Steele ge
weldig veel belang hebben ingeboezemd, Indien
niet iets anders Al zyn aandacht had opgevor
derd en hem totaal had in beslag genomen.
Want denk eens: Nancy keerde tot hem weer!
Nancy, die hem ontroofd was. toen ze negen
maanden oud was, waarom hU getreurd had,
Ja, zoo n uitgeslapen heer al» „Professor” van
wien in elk geval vatetond, dat hU bevoegd was.
in de Hoogeschool der Misdaad,
nu niet
spoor
en
h(j had ook geduld met haar, hU zou haar ver
wennen en daarby toch leiding gevenHet
overstelpte zoo n meisje Immers! En vergeet dan
het milieu niet!
Ja weet u. vader, al kon ik natuurlUk onmo-
gelyk vermoeden, waar ik vandaan kwam, toch
had ik altijd al van eigen het Idee, dat ik méér
was dan een ander. Zoo wou Ik bUvoorbeeld
nooit op den tweeden rang zitten In de bioscoop
Typisch, hè? In ons eigen theater hoefde ik
natuurlUk nooit iets te betalen en In de
..Champion” ook niet en tóch kon ik daar niet
bU het gewone volk gaan zitten. Zoo moet er dus
beslist altyd wel wat aan me geweest zyn. van
dat Ik eigenlük van betere komaf was. maar
dat wist ik zelf nietzoo zie je alweer
Daar gaf Michael Steele geen antwoord op.
Waarom zei zUn Nancy zulke afschuwelUke din
gen? HU wou zoo zlelsgraag harteiyk voor haar
zUn! Enfin. hU moest het over het hoofd zien.
Kleinigheden, kleinigheden! Ze leefde en ze was
gezond en er was reden te over tot groote
vreugde! Was het niet treffend, zooals heel zyn
personeel zich verheugde in zyn geluk? Smithers
en de chauffeurs en al de meisjes en het aardige
dochtertje van O'Neillze leefden allemaal
met hem mee en waren er blU over. Alleen
een geaffecteerd man als Mallon was te preten
tieus om spontaan heen te steppen over Nancy’s
kleinourgerlUkheid.
-Ja ziet u. ik hield altyd al reuzeveel van
dure dingen! Als een jongen mU etó maar es
wat geven wou bonbons, of weet Ik het....
dan hoefde hU heusch niet aan te komen met
van dat goedkoops goed.... Ze zelen weleena;
Mopes aarzelde HU wist niet wat hU verder
zeggen zou. HU moest echter wat zeggen. ,Jk
had graag, dat je deze kamer verliet, zonder
achter die gordynen te kUken."
,Jk zou niet weten waarom!”
„Och, doe t maar,” smeekte hy.
Fancy dacht een oogenblik na.
.MopeW. ik wil- achter die gordynen kyken.
voor Ik de kamer uitga,” besloot ze met klem.
Aan d’r toon hoorde hU. dat ze bU d'r besluit
aou blijven.
„Enfin, luister dan eerst even naar me;” z’n
stem daalde tot een angstig fluisteren: „Ik heb
- hebvan middagRex vermoord.”
,Rex..Rex.... vermoord!" herhaalde ze
vol ontzetting.
„Ik ging met den auto uit en reed nog al hard
achteruit, toen Rex net van achter dat bosenje
bU ’t tennisveld den weg op kwam. NatuurlUk
keek hy weer niet waar hy liep. Iedereen weet,
dat Rex en Ik elkaar niet kunnen uitstaan.
Daarom zullen ze nooit gelooven, dat *t een on
geluk was. Hoe moet ik dat nu aan dé Open-
shaws zeggen?”
Fancy antwoordde niet en liep naar de gor
dijnen. Langzaam trok zU ze open. En toen viel
haar droeve blik op het verminkte lük van Rex,
den vertroetelden King Charles van mevrouw
Jane Openshaw. (Nadruk verboden)
wuiven, en hy zag het groene grasveld en
kleurige bloemperken en hoorde het vroolljke
praten en lachen der spelers op het tennis
veld.
Spiedend keek h|j In t rond en stepte
voorzichtig over het
heen. Daarna sloot hy de deur en draalde dert
sleutel om In het slot van de glazen deur.
Wat te doen? Het zoemde door z’n ontsteld
brein. Ja. wat zou hU doen? Neen, wat kón hy
doen? Een bevredigend antwoord op die vraag
vond hij niet. En toch, hy moest handelen. Da
delijk. ontdekking moest worden voorkomen.
Wat was dat? Vlug keerde hy zich om, keek
naar de deur en luisterde. Allemachtig, dasu
klonken stemmen In de gang, en hy herkende de
zware stem raq z’n gastheer, het aangename
geluld der gastvrouw.
Wanhopig keek Mopes Chadwick rond. Daar
viel z’n blik op de gordynkoorden. Snel trok hy
er asm en zonder gerucht schoven de gordynen
naar elkasu en sloten de serre, waarin het lyk
lag. af.
De stemmen klonken luider, voetstappen na
derden. HU wierp zich In een leunstoel en sloot
z’n oogen.
Hè. Mopes, JU hier? Scheelt er wat aan?"
Mopes keek op en knipperde met z'n oogen.
Op den drempel stond z'n joviale gastheer Luc
Openshaw en z'n aardige, gezellige vrouw.
De Jonge man in den leunstoel
hand nasu z'n voorhoofd.
„’k Ben wat down, onprettig door de warm
te,” loog hy. „Tc Ben toen maar naar binnen ge
gaan om te rusten en af te koelen.”
Mevrouw Openshaw liep naar de gordynen.
Mopes huiverde van angst dat ze die zou open
trekken en zou zien wat daar achter lag. Om
geen argwaan te wekken, kon hy echter niets
doen. ZU greep de gordynen by de randen en
trok ze wat dichter by elkasu.
„Zie zoo,” zet ze. „de zon kan nu niet In de
kamer schijnen. Daarna liep ze op Mopes toe en
legde haar koele hand op z’n brandend voor
hoofd. „O, Ja,” ging ze voort, „heb je Rex soms
gezien? Is hy van middag hier geweest?”
Slechts met veel Inspanning vermocht Mopes
z’n zelfbeheerschlng te bewaren.
.Rex?” herhaalde hy, ..neen, die is niet hier
geweest. Sinds de lunch heb Ik hem niet gezien.”
Wat zou zc wel zeggen, dacht hy vol ontzet
ting, als ze wist, dat Rex dood op den grond
lag. slechts enkele stappen van haar vandaan
en dat hy hem vermoord had.
..Nu. tegen 1 diner zal hU wel komen.” lachte
de joviale oud-majoor. .RU wandelt graag, zoo
als je weet. Kom. Jane, lut Mopes nog maar
wat rusten, dan raakt hy zyn hoofdpyn wel
kwijt."
Jane Openshaw xnlkte den lyder vriendeiyk
en bemoedigend toe en verliet met haar echt
genoot het vertrek.
Herroepen. Hetzelfde wat Wijnkoop heeft
moeten doen. Ieder die een slaaf is gewor
den van dit verschrikkelijkste systeem,
door de on vrij en uitgevonden tegen de vrij
heid, moeten óf Sovjet-Rusland onvoor-
waardelijk prijzen, óf eruit! 1
vermenigvuldigden zU zich snel, zoodat in het
jaar 1936 b.v. weer 2300 olifanten voor de jacht
konden wórden vrygegeven» In het jaar 1935
waren het er een- paar honderd minder. Maar
zelfs dit heeft den wildstand van Afrika geens
zins in gevaar kunnen brengen.
Wanneer men op het oogenblik met de moe
dige jachtopzieners van het Afrtkaansche woud,
zooals de kapiteins Pitman, Banks of Salmon
spreekt. krUgt men uit hun mond te hooren, dat
vele gebieden van Oeganda om zoo te zeggen
door olifanten overstroomd zyn.
„Wy staan hier werkeiyk voor een raadsel.
Het nmg misschien eigenaardig klinken, nrnar
met de olifanten Is het byna precies eender als
met de beroemde hydra. Wy tellen de kudden en
schatten het geboortecyfer (in Oeganda hebben
wU Immers goede telegraaf- en telefoonverbin
dingen. zoodat de verschillende jachtopzieners
voortdurend contact met elkaar kunnen hou
den). maar wanneer wy een olifant neerge
schoten hebben, kunnen wy er zeker rui zyn,
dat er minstens twee andere dikhuiden voor In
de plaats komen. Het lykt dlkwyis. alsof de
beesten behekst zyn."
Oeganda Is voor Engeland de parel van Ooet-
Afrika. In de vruchtbare gebieden groeien vele
nuttige planten, die tegen de steeds hongerige
en dlkwyis vernielzuchtige dikhuiden beschermd
moeten worden. .Nu hebben wy er weliswaar
een zekere ervaring van, kudden olifanten, die
in aantocht zyn, af te schrikken en te verdry-
ven," verklaart captain Pitman, .maar deze
stryd Is toch heel wat moeliyker dan uit de of-
ficleele rapporten biykt”.
Met hun manschappen vervolgen de
opzieners de kudden, zy biyven de olifanten
steeds op de hielen zitten, stellen zich met den
opziener van het aangrenzende district in ver
binding, en keeren eerst weer naar hun eigen
standplaats terug. Indien de andere groep de
verdere bewaking van de kudde op zich geno
men heeft, zoodat er naar menscheiyke bereke
ning niet veel gebeuren kan. Maar deze jachten
In het oerwoud zyn spannend en opwindend en
af en toe ook tragisch en moordend.
De negers zUn onverblddeiyke vyanden van
den olifant, zoodra.een der hunnen door een
dikhuid gedood is. Zij nemen dan wraak en zet
ten daarby dlkwyis het eigen leven op het spel.
Zoo was in Karamoj» een drtjver door een oli
fant gedood. Den volgenden dag namen de ne
gers wraak en velden vyf olifanten. En by der-
geiyke gelegenheden weigeren de zwarten ge
bruik te maken van de vuurwapens. Zy gaan
de dikhuiden slechts met hun speren te lyf en
moeten wel van een groote woede bezield zyn.
Deze woede en wraakgierigheid verdubbelen hun
krachten. Anders laat zich ook een dergeiyk
voorval nauweiyks verklaren, want zelfs met een
vuurwapen in de hand biyft het een waagstuk,
een olifant tegemoet te treden.
Over de gorilla's viel er dit Jaar in het rapport
weinig te melden, zy zyn nergens boosaardig
.De barones haalt d'r neus weer op”, maar nü
weet ik, waar dat van komt,... Een mensch kan
het immers niet hélpen?
Kort en goed: Michael Steele zétte er zich
overheen. HU was af» bezig, zyn omvangryke
bezigheden zóó In te richten, dat hy een lange
reis zou kunnen maken met zyn dochter. HU
wou zich heelemaal vrijmaken en een lange
vacantie nemen.
Danny kwam by. De doktoren gaven eindeiyk
hun toestemming tot het politieverhoor, maar
dat lang verwachte oogenblik leverde slechts
teleurstelling. De oude boef was zeer duchtig
met zichzelf te rade gegaan en hield styt en
strak vol. dat hy zich hoegenaamd niets her
inneren kon. HU vertelde, hoe hy dien avond
juist naar^ bed had willen gaan, toen ny
meende, onraad in den tuin te hooren. Hy
wist óók nog (zei hy), dat hy dacht, dat het
niet pluis was in de broeikas, maar hy herinnerde
zich niet meer, dat hy deze zou hebben be
treden. Al het verdere was pfffft uit zyn her
sens weggeblazen, zei hy en daar blééf hy by
en de politie moest opgeven, haar notitieboek
dichtklappen en het ziekenhuis verlaten.
Hy knapte nu goed op. kreeg eiken avond
Sheila by zich op bezoek, maar merkte niet
dat zy in overleg met den dokter de groote
sensatie vóór zich hield: de terugkeer van Nancy
Steele.... Zoo brak weldra de dag aan, dat hy
naar zyn tuinmanswoning terug mocht en hy
weer op zyn geliefde divan kon gaan liggen
gehuld in zyn stllzwUgendheid. DAAr vertelde
Sheila hem het nieuws. En dadeiyk daar overheen
kwam Michael Steele in eigen persoon, om te
,Hè." zuchtte Mopes en wreef met z'n zak
doek langs z’n voorhoofd, waarop zweetdrup
pels parelden, „dat scheelde niet veel."
Het gevaar was echter nog Ismg niet gewe
ken. Vóór 1 diner moest hy een geschikte plek
vinden om het lyk van Rex te verbergen. Maar
waar?
Wat was dat? Hy sprong op en keek naar de
gordynen. Iemand wilde door den buitenkant
van de serre binnenkomen. HU luisterde en....
slaakte een zucht m
van verlichting, j
De poging werd
de
ATI r? A AT1KTT7 >C* °P blad zlin ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen
I >1 JA. v i’ O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeertngen
zien, hoe de patiënt het maakte en om hem
triomfanteiyk zUn Nancy te toonen.
Nu. deze Nancy was niet uit de hoogte tegen
.maar den tuinman”, omdat zy allang had op
gemerkt. dat haar vader heel eigen was met
zUn personeel en dus deed ze vrtendelyk en
Sheila was op haar beurt harte!yk tegen Nancy.
Ja. die Sheila stond haar wel aan. Daar moest
zy aldoor naar kyken, terwyi zy weer een van
haar affreuse verhalen deed, hoe zy eens ver-
keering had gehad met een jongen, die eigen-
lyk wel netjes oppaste, maar die toch ze
wist zélf niet.... zoo iets engs over zich had.
Dus had ze het toen maar weer afgemaakt en
óf ze geiyk gehad had: drie maandéh later was-le
doodd'r was van binnen let» niet
goed geweest met hem. dat had ze zeker vooruit
gevoelddat kon Je soms zoo hébben
Spontaan stelde zy voor, dat Shella haar
kamermeisje worden sou-.dat leek haar een
uitstekend plan, want klaarbiykeiyk was die
tiunmansdochter een handig, goedgehumeurd
ding Danny op zyn divan trok weer zyn hard
steenen gezicht en terwyi Shella vrtendelyk op
merkte, dat zy een betrekking by een drogist
had en dus geen tyd beschikbaar stellen kon.
haastte Michael Steele zich, tusschen belden te
komen. Hy hield van Sheila en vond haar veel
te goed voor kamenier. En het scheen hem toe,
alsof er Iets kwetsends In het voorstel van zyn
dochter lag. Nancy kon van die onverwachte
dingen zeggen, die je niet „beleedlgend" mocht
noemen, maar die niettemin een “»tje onprettig
aandeden.
Nadat aldus het terrein was gekozen, schreef.reservaat van Oeganda te scheppen, vond dit
het bestuur der Carneglestichting een Interna
tionale Prijsvraag uit, waartoe een twlntlg-tal
der meest bekende bouwmeesters uit de geheele
wereld werdrft ultgenoodigd. In den zomer van
1906 werd de uitslag bekend gemaakt en het
bleek, dat uit de 216 Ingekomen ontwerpen, dat
van den architect Cordon nier uit RUssel den
eersten prijs had verworven.
Het bekroonde plan kon evenwel om talrUke
redenen niet ten uitvoer worden gebracht
Cordonnler maakte een nieuwen schetsplatte
„Indien Jef Last er prijs op stelt in de
rijen der arbeidersklasse als kameraad te
worden beschouwd en niet als overloo
per, zal hij deze, aan het Trotzkisme ont
leende. schimpscheuten tegen de Sovjet
unie, die evenals zjjn andere uitspraken
in dat voorwoord, met groote voldoening
door de vijanden van de Sovjet-Unie en
van de eenheid tegen het fascisme, die
in „Het Volk” de' toon aangeven,’ on
middellijk overgenomen zijn, ten spoe
digste moeten herroepen.”
vrooiyk naar binnen. ToJn ze'Mopes zag. die
zich weer in z’n leunstoel had laten vallen, bleef
ze staan en riep:
.Lieve hemel. Mopes, wat heb Je?”
De aangesprokene deed z’n oogen open en
keek de schoone bezoekster aan met een lodder-
°°D. zoo n hoofdpyn.” stiet hU er met moeite
uit.
„Arme Jongen!” riep Fancy weer; ze kwam
naar hem toe, met een blik vol medelyden. „Zal
Ik een aspirientje voor je halen?”
„Och neen, dank je. Laat me hier maar rus
tig zitten tot aan 1 diner; dan ben Ik wel weer
in orde.”
Fancy ging op de leuning van den stoel zitten,
waarin de jonge man gedoken zat. ,.’t Is vandaag
ook zoo heet.” Ze keek naar de gordynen.
„Wacht, ik zal den boel opengooien. De zon te
zoo goed als weg.”
„Neen. neen, laat maar.”
„Waarom?” vroeg ze. en sprong van de leu
ning af Maar Mopes was eerder bU de gordy-
nen dan zy. en bleef er voor staan.
„Wat doe je vreemd." verbaasde zy zich. „WU
Je iets voor my verbergen. Mopes?”
Angstig greep hy haar hand.
.Nancy, houd je van me?” vroeg hy smee-
kend.
NatuurlykMaar de toon waarop ze het
zei. klonk niet natuurlyk. maar ongeduldig.
.Houd Je genoeg van me, om me te vertrou
wen?"
,D»t te ook een vraag," en ze keek hem strak
met gefronste wenkbrauwen aan. „Ik moet je
vertrouwen en JU wilt me niet vertrouwen.”
y^p den grond, vlak voor de voeten van Mo-
1 pes Chadwick, lag een levenloos lichaam.
Mopes kneep z’n handen zoo styf in gl-
kaar. dat z’n nagels in het vleeoch drongen.
.HU te dood." mompelde hy. .jnorsdood
Door de glasen deur, waarvoor het lyk lag,
kon Mopes de toppen der hooge boomen zien
de
Dat had haar al dien tyd bezig gehouden en zy
vond, dat vader haar dat nu maar moest ver
tellen. dan zouden zy toch vertrouwder tegen
over elkaar staanEn tóén kraakte plotseling
dat schot en toen bleek, dat vader niet In huls
was, terwyi het Ucht was blyven branden en
dat alles was zéér onheilspellend en beang
stigend
En de huisknecht Smithers ontdekte den
tuinman in de groote plantenkas, badend in
sUn bloed en buiten bewustzyn en Michael
Steele kwam er bU en de twee dienstmeisjes be
gonnen te gillen en Shella was doodsbleek en stil
*h stom, er moest een dokter komen en de
Politie werd opgebeld en een ambulance-auto
verscheen en voerde den bewusteloozen Denny
ha»r het Riverside-Hospital van de Carnegle-
Eoundation en van den dader was geen spoor te
bekennen, al vonden ze ook later, toen de
ochtend aanbrak voetsporen varfÉbijzondcr
groote en plompe schoenen, want Wurm die
w*l. wat hy deed en had een paar ixtra
Na een nationaal bewind, dat, met de
tusschenpoos van de Kabinetscrisis in *35,
volle vier jaar heeft geduurd en waarvan
men zeker niet kan zeggen, dat het minder
bevredigend Was dan dat van zijn naaste
voorgangers, heeft een soort van „Comedy
of Errors” (gespeeld door eenige fracties,
maar óók door een zeker deel der liberale
kiezers als beteuterde figuranten) weer een
eind gemaakt aan het'nationale regime; en
we dreigen weer te worden overgeleverd
tenzij straks Mij kt dat het kabinet bree
der ziet dan sommige partijen aan* de
