SKdu&AaaL
den day
van
De avonturen van Stan
Het mooie Kennemer dorp in
feestelijken tooi
Opening Rijksweg te Castricum
NANCY STEELE
wordt vermist!
•Burgemeester verricht de
symbolische handeling
l
V. V. V. dankt
c.
Vele honderden woonden de
plechtigheid naby den spoor
wegovergang in den
Ryksweg by
1
el
G.
it-
zn
Officieele ontvangst ten
gemeentehuize
De symbolische handeling
'\Het lijk in
de serre I
IÜfc<
iiiiiuntti
lllllllllllllllliilHIIIIIIimillllllllllllllHUIIillMIIUHIIIIIIIIIIIIIIIIIi
Concert
in-
V uurwerk
VVV. Castricum Vooruit
bracht de
Een loopgraven-linie
Een blik in het verleden
vroeg hü smee-
Een lang gekoesterde wensch
le
'e
I
n
vervlogen
uit
n
XVI
e
EN HIER IS NANCY STEELE!
LUC WILLINK
DOOR
ie
n
e
(Wordt vervolgd.)
e
V
straten zagen ae een volksoploop en ze spoedden er zich neen
om te zien wat er aan de hand was.
Toen de zon buna onder was gegaan, gingen de belde vriend
jes weer naar de stad om hun werk aan te vangen. In een der
Door de beenen der menscben konden de kabouters een
gen op straat zien liggen, die veel pijn scheen te hebben,
aldoor om zijn moeder riep. Pol beval njn vriendje niet op hem
te wachten, dan zou hij wel zien wat hij kon doen.
1
r
groote laarzen over zijn sierlijke kleine schoen
tjes aangetrokken
de Zaanstreek en Amsterdam
og zoeken en nieuwe energiy
nu
spoor
en
De voorzitter van de buurtcommissle, de heer
N. W. Portegies, verklaarde vervolgens, dat met
toen
beweginglooze lichaam
ils
m
in
tot de ontwikkeling
tricum (applaus).
d
ra
is
ts
)k
A.
Et
n
Naar de gelijknamige Fox-fllm
n
■f
J.
ig.
n-
V.
:e.
IHNHIllllHHIIIIHIIIIIIlimHIlQIIHIIIIIIIIIIUIIimilllllllllllllllllll
Slechts met veel inspanning vermocht Mopes
z'n zelfbeheersching te bewaren.
„Rex?" herhaalde hi), .neen, die ia niet nier
geweest. Sinds de lunch heb Ik hem niet gezien.”
Wat zou zc wel zeggen, dacht hij vol ontzet
ting, als ze wist, dat Rex dood op den grond
lag, slechts enkele stappen van haar vandaan
en dat hü hem vermoord had.
Spiedend keek hjj In t rond en stapte
voorzichtig over het
heen. Daarna sloot hij de deur en draaide den
sleutel om in het slot van de glazen deur.
Wat te doen? Het zoemde door z’n ontsteld
brein. Ja, wat zou hij doen? Neen, wat kón hjj
doen? Een bevredigend antwoord op die vraag
vond hjj niet. En toch, hü moest handelen. Da
delijk, ontdekking moest worden voorkomen.
Wat was dat? Vlug keerde hjj zich om, keek
naar de deur en luisterde. Allemachtig, daar
klonken stemmen in de gang, en hij herkende de
zware stem van z'n gastheer, het aangename
geluid der gastvrouw.
Wanhopig keek Mopes Chadwick rond. Daar
viel z’n blik op de gordijnkoorden. Snel trok hij
er aan en zonder gerucht schoven de gordijnen
naar elkaar en sloten de serre, waarin het Hjk
lag, af.
De stemmen klonken luider, voetstappen na
derden. Hij wierp zich in een leunstoel en sloot
z’n oogen.
„Hè. Mopes, JU hier? Scheelt er waf aan?."
Mopes keek op en knipperde met z’n oogen.
Op den drempel stond z'n joviale gastheer Luc
Openshaw en z'n aardige, gezellige vrouw.
De jonge man in den leunstoel
hand naar z’n voorhoofd.
„Tt Ben wat down, onprettig door de warm
te," loog hU. .."k Ben toen maar naar binnen ge
gaan om te rusten en af te koelen."
'al mocht worden verhoord, maar daar was geen
kwestie van. Dus daar schoot niemand iets mee
op en het leidde heelemaal tot niets.
Natuurlijk sou dit alles Michael Steele ge
weldig veel belang hebben ingeboezemd, indien
niet Iets anders 41 zjjn asmdacht had opgevor
derd en hem totaal had in beslag genomen.
Want denk sens: Nancy keerde tot hem weer!
Nancy, die hem ontroofd was. toen ze negen
maanden oud was, waarom hü getreurd bad.
Spr wees er op, dat de voorbereidingen, de
plannen van uitvoering en
tusschen-. Waterstaat en
reeds dateren van 1930
Hoewel het werk op zich
dochter lag. Nr
dingen zeggen die
noemen, maar die niettemin een beetje onprettig
aandeden.
gerieve kan de bewoners van de Dorpsstraat en
uitelndeluk van geheel Castricum.
Het is begrUpelUk. ging spr voort, dat er
menschen zijn, die hup hart verpand hebben
aan ouderaretsche voortuintjes en lindeboomp
jes, aan het plttoresque van het oude dorps
leven. Ongetwijfeld heeft dit alles zijn bekoring,
maar mgn zaj toch moeten toegeven, dat er
tegenwoordig Machen zijn, waaraan moet wor
den voldaan en waaraan de landelUke rust en
eenvoud gedeeltelijk moeten worden opgeofferd.
De wijze, waarop de verbetering van den weg
tot stand kwam en de betrekkelUk geringe kos
ten. welke zijn besteed, alsmede het doel recht
vaardigen deze ten volle. De bewonaps hebben
dan ook ongetwijfeld alle reden tot dankbaar
heid. hoewel men over het algemeen een nog
meer af doende verbetering en een groote re ont
eigening van hinderlijke panden sou hebben
toegejuicht.
Mevrouw Openshaw liep naar de gordijnen.
Mopes huiverde van angst dat ze die zou open
trekken en zou zien wat daar achter lag. Om
geen argwaan te wekken, kon hjj echter niets
doen. Zij greep de gordijnen bij de randen en
trok ze wat dichter bü elkaar.
„Zie zoo," zei ze, „de zon kan nu niet in de
•.ameY schUnen. Daarna liep ze op Mopes toe en
bestond uit een decoratie .egde haar koele hand op z'n brandend voor
niet de woorden: „Tot weerziens”, helder ver- I hoofd. „O. ja.” ging ze voost, „heb je Rex soms
licht coor een roode magneUum-zon, welke na gezien? Is hü van middag hier geweest?”
eenigen tijd overging in een fraaie omlijsting
van jasmUnvuur met schitterenden vonken
regen en besloten werd door een bombardement
van slagen.
Dit was het einde van den feestdag, welke
naar we vertrouwen mogen voor Castri
cum den inzet beteekent van nieuwen bloei en
grooteren vooruitgang.
Eensklaps bemerkte Pol dat zijn pakje leelijk gekreukeld was.
Doch Stan zei: .Ach wat hindert dat, hier in het bosch.” Doch
Pol schudde zijn hoofd en zei dat hij hoopte dat hu vannacht
sou kunnen strijken. Hjj wist niet in wat voor moeilijkheden hü
door zijn netheid sou komen.
de besprekingen
Gemeentebestuur,
Namens den Rijkswaterstaat sprak tr. 8.
Moesker, die met Ingenomenheid melding maak
te van de prettige en welwillende sfeer, waarin
de onderhandelingen over de samenwerking en
de latere besprekingen over het werk dank
zü de houding van het gemeentebestuur
steeds konden worden gevoerd.
Doch niet alleen het-gemeentebestuur, ook den
Gemeentenaren komt lof toe. vooral de bewo
ners van de Dorpsstraat en wel voor het ge
duld en de InschikkelUkheid. die zjj hebben be
toond tUdens de uitvoering van het werk.
Het leek hier soms meer op een loopgraven
linie dan op een verkeersweg en toch hebben
den Rijkswaterstaat praktisch geen klachten
zoo erg als een man maar kknNancy aan
wier dood hU nooit had willen gelooven en op
wier leven hü niet had gehoopt. Nancy doemde
op uit het Niets en werd tot hem teruggevoerd!
De schurken hadden zich allerbehoedzaamst
met hem in verbinding gesteld, de belooning van
honderdduizend dollar opgeeiacht en voorts zijn
woord van eer, dat ze de politie niet achter zich
aan zouden krijgenEn hjj had dat allemaal
ingewilligd en toen verscheen Nancy in zijn huls
en dat was een hevige emotie.
Natuurlük: zjj was in een gansch ander milieu
opgegroeid (onder den naam van Mary Hoppe)
en was werkzkam aan een klein bioscooptheater
ergens in de Middle-West. een knep
jong ding, dat opvallend haar best deed, om
zich keurig uit te drukken en vriéndelijk te zUn
en netjes. Tja. wat kon je anders verwachten?
Opvoeding is zulk een beslissende factor! En nu
stonden ze dan wildvreemd en gedwongen tegen
over elkander, maar dat zou natuurlijk wel ver-*
anderen. Die kleinburgerlukheid zou wel ver
dwijnen, door met haar te gaan reizen
Europa. Cairo, overal.... Maar dat Andere
elftnent.... hoe moest hjj het zeggen?.... hjj
zou (als het niet zijn dochter gegolden had)
bUna .snobistisch” noemen.... dat lieve toontje,
waarop zij voortdurend verhalen vertelde, die
er voor bestemd waren, haar eigen voortreffe
lijkheid duidelijk te makenhoe kreeg Je
dit weg?
Ach wat! HU was een beest van een vent dat
hU over zulke onvaderlijke dingen nadacht! Nu
ja, hU was zjjn vaderschap Immers totaal ont
wend! HU had haar lief, natuurlük had hü dat.
Vele particulieren hadden bovendien hun
woning van een passende versiering en (of)
verlichting voorzien, zoodat de geheele dorps
kom uiting gaf aan fie algemeene vreugde over
oeze voor Castricum zoo belangrijke gebeurtenis.
Als een daad van goeden burgerzin dient in dit
verband te worden gememoreerd, dat de firma
P. Heere eenlge duizenden gladiolen gratis ter
beschikking van de buurtcommissle stelde.
‘3 Middags te drie uur werden autoriteiten
en genoodlgden ten gemeentehuize ontvangen.
We zagen er om. den burgemeester, Mr. C. A.
F. N. B. van den Clooster, baron Sloet tot
Everlo, de wethouders, de heeren Remmer en
de Vries; den gemeente secretaris, den heer N.
A. van Lunen; den gemeente-ontvanger, den
heer O. J van den Berg; den gemeente-
architect. den heer D. van Diepen; den Direc
teur der bedrijven. den heer J. van Hoeven; den
voltalligen Gemeenteraad: den Rentmeester
van het Provinciaal Landgoed, den heer Voge
lenzang; het oud-raadslid. den heer Aukes; dr.
Feenstra, eersten Geneesheer-Directeur van het
Provinciaal Ziekenhuis; voorts Ir. R. Tüken,
namens den A.N W.B.Ir. TJ. Noutsma, die de
K.N.A.C. vertegenwoordigde; de Rijkswater
staat vaardigde af ir. 8. Moesker en Ir. Geluck.
alsmede de opzichters Schol te en Bernhard
terwül tenslotte nog aanwezig waren de heeren
van de Rol en A. Verheul, respectievelijk uitvoer
der en aannemer.
Nadat ververschlngen waren aangeboden, be-
het gezelschap zich naar den spoorwegover
gang In den Rijksweg, waar de offidleele ope
ning sou plaats hebben en waar zich vele hon
derden belangstellenden verzameld hadden.
Persfotografen deden hier hun plicht en Poly
goon uit Haarlem was hier met haar apparaten
voor de sprekende film aanwezig.
Een dochtertje van den heer Dükman. boort
hierna den burgemeester op een kussen in de
Ca*trlcurr.sche kleuren een schaar aan. waar-
medeHaK1 een over den weg gespannen Oranje
lint doorknipte. De Patronaatsfanfare. onder lei
ding van den heer P. Kuyi. speelde het Wil
helmus, waarmede de symbolische handeling
der wegopenlng was geëindigd.
De autoriteiten en genoodlgden stapten in
gereedstaande auto’s en, voorafgegaan door het
evengenoemde fanfarekorps, bezichtigde men
vervolgens het nieuwe weggedeelte.
Tot slot van de plechtigheid werd ten ge
meentehuize de eerewUn aangeboden.
Rijks- en gemeentepolitie regelden op voor
treffelijke wijze het verkeer en zorgden voor
een afdoende afzetting op de drukke punten.
Op feestelUke wüae heeft Castricum
Maandag de heropening van de Dorpsstraat
de officieele openstelling van het laatste
traverse in den Rijksweg gevierd. Het
betreffende weggedeelte was onder lei
ding van den gemeente-architect smaak
vol versierd. Mastboompjes wisselden er
masten met blauw-wltte vaantjes at. Bloem
bakken. rUk gevuld mét veel-kleurige
gladiolen, waren In grooten getale aange
bracht Haast buis aan huis en van alle
lantaarnpalen wapperde het nationale dun
doek.
de totstandkoming van de verbetering en ver-
breedlng van den rijksweg een lang gekoesterde
wensch is vervuld Als voorzitter van het feest
comité vertolkt spr. de gevoelens van de bur-
gerU en wel voomamelük van de zakenmen-
schen aan de Dorpstraat. Dat de bewoners van
den RUksweg en de Dorpstraat buitengewoon
zUn ingenomen met deze groote verbetering,
behoeft geen betoog en spr. wijst als bewijs
daarvan op de buitengewone versiering en het
enthousiasme dat hier heerscht. Wanneer men
zich in herinnering roept den gebrekklgen toe
stand van voorheen, dan stemt het elk recht
geaard Dorpstraatbewoners tot groote vreugde,
dat men thans kan bogen op een weg. die niet
alleen een oplossing is voor het groote verkeer,
maar tevens een sieraad en een genot voor de
bewoners. Vooral, aldus spr., Is men RUk en
Gemeentebestuur dankbaar, dat gezorgd te voor
atdoende rioleering en zeer mooie trottoirs, en
voor de opruiming van hinderpalen, boomen en
hekken in dezen weg. Het feit, dat dezen dag
op eenlgszins feestelijke wijze de Rijksweg her
opend te. zal bU velen nog lang in dankbare
herinnering blUven.
Uit naam van alle Dorpstraatbewoners ver
zocht spr. tenslotte den weg officieel te openen
door het laatste beletsel te verwijderen.
wssssMssrsststisssEsssssssssssssssgesMasMawgssse^
hü. echter te laat, ook aan
..Nu. tegen t diner zal hü wel komen.” lachte
de joviale oud-majoor. „HU wandelt graag, zoo
als je weet. Kom, Jane, laat Mopes nog maar
wat rusten, dan raakt hü zün hoofdpUn "W’l
kwüt."
Jane Openshaw xnlkte den lijder vrtendelUk
en bemoedigend toe en verliet met haar echt
genoot het vertrek.
„Hè." zuchtte Mopes en wreef met z’n zak
doek langs z'n voorhoofd, waarop zweetdrup
pels parelden, „dat scheelde niet veel.”
Het gevaar was echter nog lang niet gewe
ken. Vóór t diner moest hü een geschikte plek
vinden om het lük van Rex te verbergen. Maar
waar?
Wat was dat? HU sprong op en keek naar de
gordünen. Iemand wilde door den buitenkant
van de serre binnenkomen. HU luisterde en....
slaakte een zucht
verlichting
poging werd
de
ge-
de
was
ging weg.
Maar toen dacht
de andere deur.
Als voorzitter van
dankte de heer H. Broksma voor deze wegver-
beterlng.
Door de zeer op prijs gestelde medewerking
van Ingenieur, opzichters, aannemers en uit
voerders bleef het verkeer plaats hebben.
Met had het recht de zaak geheel af te slui
ten, doch moeite noch kosten zün te veel ge
weest om het autoverkeer op bUna normale
wüze te laten plaats hebben.
Castricum moet het'van het verkeer hebben.
Castricum zonder vreemdelingen, te te verge
lijken met een lamp zonder pit.
Het te voor spr. dan ook een eereplicht op deze
plaats hartelük dank te zeggen.
Hier was samenwerking tusschen de vreem
delingen en de Castrjcummers.
BU de ontvangst ten gemeentehuize werd een
aardige gids van Castricum gepresenteerd.
Beleefd verzoekt spr. dit niet ter zijde te leg
gen. doch dit mooie en prettige werkje te lezen,
en te herlezen.
En hü te er van overtuigd dat als men dit
gedaan heeft, men een Ader zal aansporen Cas
tricum eens te bezoeken.
Wü bewaren, aldus spr., een prettige herin
nering aan elkaar (applaus).
zelf niet zoo bui
tengewoon groot was. vereischte het toch een
uitvoerige voorbereiding, wül er zeer vele moei-
lükheden opgelost dienen te worden en men
rekening moest houden met talrüke eigenaar
dige omstandigheden.
De onderhandelingen en besprekingen tus
schen den Hoofd-Ingenieur van den Rüks-
Waterstaat, den heer Krayenhoff van der Leut
en het Gemeentebestuur, hebben steeds plaats
gehad op een zakelüke en aangename wüze.
Het geldelUk offer, door de gemeente ge
bracht. te goed besteed, vooral wat betreft het
sanbrengen van een rioleering. welke past in
het toekomstig rloleerlngsplan. Op afdoende
wUlze te ten opzichte van dit laatste alles ge
regeld. zoodat in de toekomst geen opbreken
van den weg noodig zal zün.
Castricum. dat zich de laatste jaren sterk
ontwikkelt tot bad- en forenzenplaats, krijgt
steeds meer bekendheid, hetgeen nog in be
langrijke mate zal toenemen door het verkeer
langs dezen weg.
De gunstige ligging aan den dulnvoet, het
fraaie uitzicht vanaf den RUksweg op de hooge
begroeide duinen, wekt bü den tourist bekoring.
Castricum met zün ruim 3000 H A ongerept
natuurschoon van duinen, bosschen. tuinen en
weiden, te een der schoonste Kennemer dorpen
Dit bewijst het bezoek op Zondagen van de
tienduizend
die hier v<
ophalen.
Zoo wordt Castricum wederom middelpunt
van de belangstelling, waarop het in vroeger
eeuwen, reeds in de 10e en 11e eeuw, onder an
dere omstandigheden, kon bogen.
Het oude dorp, dat door alle tüden heen een
veel bewogen verleden heeft gehad, zal door
deze vernieuwing in belangrüke mate in aan
zien stügen.
Moge in de toekomst blijken, aldus besloot
spr., dat deae weg, thans zglfs voorrangsweg, er
toe zal lelden het snelverkeer niet door, maar
naar deze streek te voeren, welke terecht op
voorrang aanspraak kan maken (Applaus).
- 's Avonds om 8 uur werd op het kermteter-
>ln een concert gegeven door het fanfarecorps
fD. I. U..’ onder leiding van den heer P. W.
Joosen. er. door het Castricummer mannen- en
dameskoor, onder leiding van den heer J
Beider.
Het weer had zich den geheelen dag goed
gehouden al ontbrak ook het zonnetje
en ook dezen avond viel over de weersomstan
digheden niet te klagen, zoodat zeer velen de
muzikale prestaties volgden en het aan
stemming niet Heten ontbreken.
Die deur ging open en ’n slank meisje, niet
ouder dan twintig en gekleed in een licht zo-
mercostuum, met een racket in de hand, sprong
vroolük naar’ binnen. Toen ze Mopes zag, die
zich weer in z’n leunstoel had laten vallen, bleef
ze staan en riep:
„Lieve hemel. Mopes, wat heb je?"
De aangesprokene deed z'n oogen open en
keek de schoone bezoekster aan met een lodder
oog.
„O, zoo n hoofdpUn."; stiet hU er met moeite
uit.
.Arme jongen!" riep Fancy weer; ze kwam
naar hem toe. met een blik vol medelüden. „Zal
ik een aspirientje voor je halen?"
„Och neen, dank je. Laat me hier maar rus
tig zitten tot'aan t diner; dan ben ik wel weer
in orde.”
Fancy ging op de leuning van den stoel zitten,
waarin de jonge man gedoken zat „'t Is vandaag
ook zoo heet.” Ze keek naar de gordünen.
„Wacht, ik zal den boel opengooien. De zon is
zoo goed als weg.”
„Neen, neen, laat maar."
„Waarom?” vroeg ze. en sprong van’de leu
ning af. Maar Mopes was eerder bü de gordü
nen dan zü. en bleef er voor staan.
„Wat doe je vreemd.” verbaasde zü zich. „Wil
Je Iets voor mü verbergen. Mopes?” i
Angstig greep hU haar hand.
..Fancy, houd Je van me?”
kend.
Natuurlük." Maar de toon waarop ae het
aei. klonk niet natuurlük. maar ongeduldig.
..Houd je genoeg van me. om me te vertrou
wen?”
„Dat te ook een vraag.” en ze keek hem strak
met gefronste wenkbrauwen aan. „Ik moet je
vertrouwen en Jü wilt me niet vertrouwen."
Mopes aarzelde. Hü wist niet wat hü verder
zeggen sou. Hü moest echter wat zeggen. .Jk
had graag, dat Je dese kamer verliet, zonder
achter die gordünen te kUken."
,Jk zou niet weten waarom!”
„Och, doe t maar." smeekte hü-
Fancy dacht een oogenblik na.
aMopes. ik wil achter die gordünen kijken,
voor ik de kamer uitga,” besloot ze met klem.
Aan d’r toon hoorde hü. dat ze bü d'r besluit
zou blüven.
„Enfin, luister dan eerst even naar me;" z’n
stem daalde tot een angstig fluisteren: „Ik heb
heb.... van middag.... Rex vermoord."
.Rex.... Rex vermoord!” herhaalde ze
vol ontzetting.
„Ik ging met den auto uit en reed nog al hard
achteruit, toen Rex net van achter dat boeenje
bü 't tennisveld den weg op kwam. Natuurlük
keek hü weer niet waar hü liep. Iedereen weet,
dat Rex en ik elkaar niet kunnen uitstaan.
Daarom zullen ze nooit gelooven. dat T een on
geluk was. Hoe moet Ik dat nu aan de Open-
haws zeggen?”
Fancy antwoordde met en liep naar de gor-
dunen. Langzaam trok zü ze open. En toen viel
haar droeve blik op het verminkte lük van Rex.
den vertroetelden King Charles van mevrouw
Jane Openshaw. (Nadruk verboden)
gonnen te gillen en Shelia was doodsbleek en stil
en stom, er moest een dokter komen en de
politie werd opgebeld en een ambulance-auto
verscheen en voerde den bewusteloozen Danny
naar het Riverside-Hospital van de Carnegie-
Foundation en van den dader was geen spoor te
bekennen, al vonden ze ook later, toen da
ochtend aanbrak voetsporen van büzonder
groote en plompe schoenen, want Sturm die
<i«t wel, wat hü deed en had een paar extra
zien, hoe de patiënt het maakte en om hem
trlomfantelük zün Nancy te toonen.
Nu. deze Nancy was niet uit de hoogte tegen
„maar den tuinman", omdat zü allang had op
gemerkt, dat haar vader heel eigen was met
zün personeel en dus deed ze vriendelük en
Sheila was op haar beurt hartelük tegen Nancy.
Ja, die Sheila stond haar wel aan. Daar moest
zü aldoor naar küken. terwül zü weer een van
haar affreuse verhalen deed, hoe zü eens ver-
keerlng had gehad met een jongen, die elgen-
lük wel netjes oppaste, maar die tochze
wist zélf nietzoo iets engs over zich had.
Dus had ze het toen maar weer afgemaakt en
óf ze gelük gehad had: driemaanden laterwas-le
doodd’r was van binnen iets niet
goed geweest met hem, dat had ze zeker vooruit
gevoeld. dat kon je soms zoo hébben.
Spontaan stelde zü voor, dat Sheila haar
kamermeisje wordeh zoudat leek haar een
uitstekend plan, want klaarblükelük was die
tlunmansdochter een handig, goedgehumeurd
ding. Danny op zün divan trok weer zün hard
steenen gezicht en terwül Sheila vriendelük op
merkte, dat zü een betrekking bü een drogist
had en dus geen tüd beschikbaar stellen kon.
haastte Michael Steele zich, tusschen beiden te
komen. HU hield van Sheila en vond haa- eel
te goed voor kamenier. En het scheen hem toe,
alsof er Iets kwetsends In het voorstel van zijn
■c m van die onverwachte
niet „beleedigend” mocht
hü had ook geduld met haar, hü sou haar ver
wennen en daarbü toch leiding gevenHet
overstelpte zoon meisje immers! En vergeet dan
het milieu niet!
Ja weet u. vader, al kon ik natuurlUk ónmo
gelijk vermoeden, waar Ik vandaan kwam, toch
had ik altüd al van eigen het idee, dat Ik méér
was dan een ander. Zoo wou Ik büvoorbeeld
nooit op den tweeden rang zitten lp de bioscoop.
Typisch, hè? In ons eigen theater hoefde Ik
natuurlük nooit iets te betalen en in de
..Champion” ook niet en tóch kon Ik daar niet
bü het gewone volk gaan zitten. Zoo moet er dus
beslist altüd wel wat aan me geweest zün. van
dat ik elgenlük van betere komaf was, maar
dat wist ik zelf nietzoo zie je alweer
Daar gaf Michael Steele geen antwoord op.
Waarom zei zUn Nancy zulke afschuwelUke din
gen? Hü vou zoo zlelsgraag hartelük Voor haar
zUn! Enfin, hü moest het over het hoofd zien.
Kleinigheden, kleinigheden! Ze leefde en ze was
gezond en er was reden te over tot groote
vreugde! Was het niet treffend, zooals heel zün
personeel zich verheugde in zün geluk? Smithers
en de chauffeurs en al de meisjes en het aardige
dochtertje van O’Neillze leefden allemaal
met hem mee en waren er blü over. Alleen
een geaffecteerd man als Mallon was te preten
tieus om spontaan heen te stappen over Nancy's
klein ourgerl ükheld.
Ja ziet u. ik hield altüd al reuaeveel van
dure dingen! Als een jongen mü zóó maar es
wat geven woubonbons, of weet ik het.
dan hoefde hü heusch niet aan te komen met
van dat goedkoope goed.... Ze aelen weleens;
Dat had haar al dien tijd bezig gehouden en zü
vond, dat vader haar dat nu maar moest ver
tellen. dan zouden zü toch vertrouwder tegen
over elkaar staan.... En tóén kraakte plotseling
dat schot en toen bleek, dat vader niet In huls
was, terwül het licht was blüven branden en
dat alles was séér onheilspellend en beang
stigend.
En de huisknecht Smithers ontdekte den
tuinman in de groote plantenkas, badend in
zün bloed en buiten bewustzün en Michael
De voor Castricum zoo belangrüke dag werd
besloten met een vuurwerk, dat eveneens door
talrüken werd bügewoond.
Ter opening wierp een bommenpot een groot,
kaliber brillantbom uit. Hoog In de lucht volg
de een uitbarsting van ballen en sterren In
prachtige bonte kleuren. Dan steeg een turblne-
vuurpül op en Het een spoor van vonken ach
ter. Hoog m de lucht volgde een uitbarsting van
hellichtende meteoren. Hierop volgde een groc-
te waaier van brillent-fonteinen, met schit
terende regens van gouden vonken, die een
zeer groote spreiding bereikten. Het stuk ein
digde met een bombardement van slagen. Over
een front van 7 meter.
Een bouquet brillant lichteffecten en zwaar
geknetter ging vooraf aan een fraaie cascade
van magnesium fonteinen. Een gordün van vuur
viel als een waterval naar beneden en vormde
de prachtigste helder witte vonken.
Het terrein werd daghelder verllctit en er
volgde een serie zeer zware slagen.
Na dit vuurfront ter breedte van 10 meter
werd een bouquet magnesium lichtslangen hoog
in de lucht geworpen om daar onder zware sla
gen te exploldeeren.
Bengaalsche verlichting zette daarop het ter
rein !n een fraaien groenen gloed.
Het slotnummer bestond uit een
..De barones haalt d'r neus weer op”, maar nü
weet ik, waar dat van komt.Een mensch kan
het Immers niet héfpen?
Kort en goed: Michael Steele zétte er zich
overheen. Hü was nu bezig, zün omvangrüke
bezigheden zóó in te richten, dat hü een lange
reis zou kunnen maken met zün dochter. Hü
wou zich heelemaal vrü maken en een lange
vacantle nemen.
Danny kwam bü. De doktoren gaven eindelek
hun toestemming tot het politieverhoor, maar
dat lang verwachte oogenblik leverde slechts
teleurstelling De oude boef was zeer duchtig
met zichzelf te rade gegaan en hield stut en
strak vol, dat hü zich hoegenaamd niets her
inneren kon. HU vertelde, hoe hü dien avond
juist naar bed had willen gaan, toen nü
meende, onraad in den tuin te hooren. Hü
wist óók nog (zei hü>. dat hU dacht, dat het
niet pluis was In de broeikas, maar hü herinnerde
zich niet meer, dat hü dese zou hebben be
treden. Al het verdere was pfffft uit zün her
sens^-weggeblazen, zei hü en daar blééf hü bü
en de politie moest opgeven, haar notitieboek
dichtklappen en het ziekenhuis verlaten.
Hü knapte nu goed op. kreeg eiken avond
Sheila bü zich op bezoek, maar merkte nle*.
dat zü in overleg met den dokter de groote
sensatie vóór zich hield: de terugkeer van Nancy
Steele Zoo brak weldra de dag aan. dat hü
naar zün tuinmanswoning terug mocht en hü
weer op zün geliefde divan kon gaan liggen,
gehuld In zün stilzwügendheid. DèAr vertelde
Sheila hem het nieuws. En dadelük daar overheen
kwam Michael Steele In eigen persoon, om te
p den grond, vlak voor de voeten van Mo
pes Chsdwtck. lag een levenloos Hchaam.
Mopes kneep z'n handen zoo stüf In el
kaar, dat z'n nagels In het vleesch drongen.
,RU is dood,” mompelde hü. ..morsdood."
Door de glazen deur, waarvoor het lük lag.
kon Mopes de toppen der hooge boomen zien
wuiven, en hü zag het groene grasveld en de
kleurige bloemperken en hoorde het vroolüke
praten en lachen der spelers op het tennis
veld.
van
De
opgegeven
persoon had
merkt. dat
deur op slot
en
bereikt. Een leder heeft blUkbaar zün best ge
daan zich zoo goed mogeHjk in het oevermü-
deUjke te schikken.
Ook den aannemer van het werk, den heer
Verheul uit Woerden, brengt spr. hulde Dank
zü de voortvarende wüze, waarop het werk werd
uitgevoerd. Is het mogelUk. dat reeds heden de
officieele ingebruikname van den weg kan plaats
hebben, hoewel het werk volgens het bestek
eerst omstreeks half September had behoeven
gereed te zün. Met het oog op het badseizoen
is dezA bespoediging voor Castricum ongetwü-
feld vA belang.
Het werk was niet zoo buitengewoon groot.
Het wegvak is nog geen KM. lang en tech
nische moeilükheden van eenlg belang waren er
niet te overwinnen.
Toch zal menigeen er van ophoeren, aldus spr.,
dat de verbetering nog afgezien van büko-
mende kosten voor toezicht, administratie e.d
in totaal een uitgave van zuim f 100.000.
heeft gevorderd, te weten plm. f M.000.voor
den aankoop van grond en opstallen, büna
f 18.000.voor den aankoop van de kHnker-
keien en de rest voor de uitvoering tan het
werk.
De benoodlgde grond kon over het algemeen
slechts bü kleine stukjes en beetjes, tegelük
worden gekocht, omdat men bü wüze vkn spre
ken op elke 10 meter weg met een anderen
eigenaar te doen heeft.
Bedenkt men daarbü. dat dit niet alleen voor
Castricum. maar voor den geheelen weg tus
schen Beverwük en Alkmaar geldt, dan behoeft
bet geen verwondering te wekken, dat het
hoewel de samenwerking tusschen het Rük en
de gemeente op buitengewoon vlotte wüze tot
stand kwam nog geruimen tüd duurde, al
vorens tot de uitvoering van het werk kon wor
den overgegaan.
Maar het is nu dan toch zoover gekomen, dat
■at vei*betering gereed is en spr. heeft met ge
noegen vernomen, dat men ermede tevreden
is, zü het dan ook. dat men niet geheel voldaan
is en een ruimeren aankoop van hlnderlüke,
panden zou hebben gewenscht. ie|
Aan alles Is echter een grens en men zal be-
grüpen, dat het met het oog op den toestand jo
van het Verkeersfonds noodig was. bü den aan-^ (jtt
koop van deze meestal kostbare gebouweiy Be
matiging te betrachten.
Het is jammer, dat op het middelste deel van
het wegvak zooveel beplanting moest worden
gerooid. Dat gedeelte lükt daardoor nu wel een
beetje kaal.
Spt durft er echter op vertrouwen, dat hier
in door de nog in dit najaar aan te brengen
beplanting verbetering zal worden gebracht en
dat de Dorpstraat dan weer hetzelfde vrlende-
lUke aanzien zal verkrügen, dat zü vroeger had.
Spr. hoopte tenslotte, dat de thans gereed
gekomen wegverbeterlng het hare zal bijdragen
en den bloei van Cas-
De burgemeester van Castricum, mr. M. C. A. F. H W. B. van den Clooster baron
Sloet tot Everlo, heeft Maandag den vem ieuwden Rijksweg aldaar heropend. De
burgemeester knipt het lint door
Als eerste voerde hier het woord de burge
meester. die, na allen welkoajiKeheeten te heb
ben, uitdrukking gaf aan de Ingenomenheid
van het gemeentebestuur met de voltooiing van
het wegvak, welke het resultaat is van de sa
menwerking van het Rük en deze gemeente.
Wanneer, aldus spr.. Napoleon heden ten
dage zün weg van Parüs naar Den Helder kon
aanschouwen, dat zou hü zün voldoening moe
ten uiten over de wüze, waarop het nageslacht
het door hem aangevangen werk heeft vol
tooid.
Ouderen van dagen herinneren zich nog goed
den toestand van den grooten RUksweg. Wel
iswaar werden vóór 30 4 40 jaar niet die eischen
aan het verkeer gesteld zooals thans, wül het
snelverkeer ten eenenmale ontbrak, maar ook
voor het verkeer van dien Ujd waren vele moel-
Uikheden in den weg gelegd door de zonder
linge bochten, waarmede de Rijksweg zich door
de bewoonde plaatsen heenwrong.
Een behard gedeelte van plus minus 5 M met
tonronde van 30 c.M., arft) den eenen kant een
zachte berm, tengevolge waarvan de bewoners
van de huizen langs den weg bü een flinke
regenbui door middel van een plankier verbin
ding moesten zoeken met het beharde ge
deelte; aan den anderen kant de trambaan van
de Zuid en N.H. Stoomtram, met het gemoe-
delük verschünsel. dat de conducteur in de
kom van het dorp met een roode vlag vóór de
tram uitgang en bü de schoolstraat een afsluit
boom neerliet ter beveiliging van het pubUek,
alvorens de tram te laten passeeren: zletdaar.
wat men voorheen verstond onder verkeersweg
en modern verkeer.
Idyllische dorpstoestanden
tüden!
Dit aUes is verdwenen en een leder zal moe
ten beamen, dat door de totstandkoming van
de wegverbreedlng een belangrijke verbetering
tot stand is gekomen; niet alleen ten gerieve
van het snelverkeer, maar ook en vooral ten
Ja, zoo’n uitgeslapen heer als .Rrofessor" van
wien In elk geval vatetond, dat hü bevoegd was,
te doceeren In de Hoogeschool der Misdaad
maakte het de politie nu niet gemakkelük
om hem op het spoor te komen. In
de Graham-gevangenis en elders had hü de
füne knepen van het métier wel onder de knie
gekregen en duizenderlei trucs geleerd, om zicli
goed te bergen. De ééne boef wist dit en de
andere kende dit en de „Professor" leerde van
hen allen en wist nog bovendien zoo vreeselUk
veel van zichzelf....
En Danny bleef voorlooplg bulten kennis.
De kogel zat vlak naast zün long en zou met de
uiterste behoedzaamheid moeten worden verwü-
derd. Daar hadden de chirurgen geen makkelUke
taak aan en de politie beide eiken dag het
Steele kwam er bü en de twee dienstmeisjes be-, ^ziekenhuis op, om te informeeren. of de patiënt
mwinan «ril al wnrdpn vprhrknrd maar peen
190
