het
aCdw^Aaal can den daq
zonnige Zuiden
r i
Openluchtuitvoeringen in
De avonturen van Stan en Pol
H
F 750.
s
PLICHT eh I
GELUK
a
Edmond Wingen
VRIJDAG 6 AUGUSTUS 1937
Een Limburgtch schilder
Alexandre
vU%1ELOOS
HO
i
Sa
fi
B
Opera's in de Italiaansche
arena ’s
NAAR HET
ENCELSCH
hem niet
-J
Neem toch 'n "AKKERTJE
en al die klachten en bezworen
Zullen verdwijnen, donk zij de
buitengewone samenstelling van
Apoth Dumont, waarmede de
“AKKERTJES" zijn gevuld. En.._
Ze zijn onschodelijk Ge proeft
niets. Uw maag rookt niet van
streek, ze glijden naar binnen.
AKKERTJES
recept een Apotheker Dumont
Het leek
MJ verlies van een band,
een voet oC een oog.
aangifte moet, op straffe van verues van alle rechten, geschieden uiterujk drie maal vier en twintig 'uur na het ongeval
N
V
2oo
was
Edmond Wingen: Bassin te Maastricht
door
en
VERK ADE - ZAANDAM
HOOFDSTUK II
1
(Wordt vervolgd)
»-4
wat rust hebben, hij mag
4
De zuster had Klco een lepel van een drankje gegeven en de
pijn was daardoor iets minder geworden. .Kijk eens naast Je,"
fluisterde Pol. ..Dear ligt een aardig Jongetje, die graag eens
kennis met je wil maken. Deze jongen wilde graag met Nico
praten. „Hoe heet Je”, vroeg hjj aan Nico. Deze antwoordde
zachtjes, dat hij Nico heette. „Niet praten Jan," riep eensklaps
de zuster, die zag dat Jan heelemaal uit zijn bed hing. Denk
Nico begon nu zacht een gesprek met Pol. „Wie ben je toch,
fluisterde hü- Ben Je nu heu>:h een echte kabouter? Kun je
maken dat ik je zien kan ook?" Pol zei van ja, maar dat hjj
het niet goed durfde, want anders zou iedereen hem zien. „Met
wien praat je toch,- Nico?” vroeg de zuster, en ze kwam naar
hem toe.
Dokter
lang
„Zeg niets, hoor,” fluisterde Pol. Nico gaf geen antwoord en
de zuster kwam bij hem om hem lekker in te stoppen, net als
moeder altijd deed, en hij dacht weer aan huis, aan zijn eigen
bedje.
te]
lei
vr
be
ke
he
kii
ve
de
lai
he
kh
mi
tri
de
ka
da
Ch
vo
t<M
dei
mi
loc
en
m<
de:
1
de
m<
nij
tej
en
Sj;
no
t»
BCl
ge
Naar verluidt, heeft de Paus aan den Fran-
schen katholieken filmer Robert Alexandre de
medaille Bene merentl verleend uit waardee-
ring voor de religieus en moreel verdienstelijke
films, die Alexandre heeft vervaardigd. HU Is
o m. de maker van de film van Verbum ve-
rltatis, op opdracht van de uitgeversmaatschap-
In den sedert kort aan het Frankenslag te
Den Haag gevestlgden kunstkelder „De Wig"
exposeert tot 15 Augustus as. de Limburgsche
schilder Edmond Wingen schetsen en teeke-
ningen.
Wingen, die kort geleden In den kunstkelder,
„t Center" te Den Haag geïntroduceerd werd
hij had daar echter alleen schilderijen ia
er in geslaagd bij zijn nieuwe tentoonstelling
met een uitmuntende collectie uit zijn grafisch
werk voor den dag te komen. Men leert hem in
zijn schetsen vooral van een zijde kennen, die
in zijn doeken minder naar voren komt. Deze
hadden iets ongelijks, hij ging daar soms meer
den romantlschen kant, dan weer sterk den
dynamischen kant In uit.
De schetsen zijn meer op één plan gehouden,
reëel, met enkele forsche lijnen aangezet tot
een krachtige compositie. Veel Maastrlchtsche
stadshoekjes zijn er bij. enkele van duinen en
strand, verder verscheidene naaktstudies. De
weinige portretten zijn minder sterk van expres
sie dan de overige schetsen. „Fax" is echter
een zeer geslaagde figuur. Soms lijkt zulk een
schets niets meer dan een notitie, er is een
minimum aan „illustratie” in gegeven, doch
de sfeer en de karakteristiek van het object
dat de zon geheel achter de wolken verborgen
is en dat zij zich dus zelfs met behulp van
het kompas niet voldoende weten te oriën-
teeren.
Hij liep verder en hield het nog uit, tot twee
uur op den middag; toen werd de warmte ver
stikkend.
Toch kwam er van den storm niets en alen
volgenden dag op datzelfde uur bereikte hij een
frlsch stuk grasland en wist, dat hij nu vijftig
mijlen van Balfour af was.
HU nam het zadel en de [takken van het paard
en liet het dier vrü grazen. Zelf ging hü op de
meest beschaduwde plek liggen, die voor het
oogenbllk nog heerlUk beschut was. ofschoon hü
wist, dat binnen enkele uren de' zon ook hier
zou doordringen, met haar verzengende stralen.
Het paard rolde zich om en om In het mal-
sche gras met allerlei geluidjes van welbehagen
en stond dan weer Ineens op, om zich aan het
heerlUke groen te goed te doen. Zün baas ver
kwikte zich intusschen met een slok water uit
zUn waterzak en een stuk maïskoek, waarna hü
meente zou aanbieden, als dank voor het jubi
leumgeschenk. En zoo gebeurde het, dat mr.
Lawrence enkele malen per week met een
engelengeduld voor de schilderes poseerde, die
voor de slordige som van duizend dollars zün
welgedane figuur In verf zou vereeuwigen. De
nuchtere zakelükheld van mevrquw Twlnstby
kwam aanvankelUk tegen dit .geld wegsmü-
ten” in verzet, maar de jubilaris-in-spe was
niet te vermurwen. Maar toen mevrouw er zich
mee had vereenlgd, zon hU op de mogelijkheid,
om voor een lager bedrag het schilderU in zUn
bezit te krijgen.
Emmy
erom, het nieuwe jongetje moet
nog niet zooveel praten.
Underwood had met zijn gezin een
jaar lang gewoond aan den oever van een
grooten waterplas, die bij zeer hooge water
standen één werd met de Murray.
Op den dag, dat Anthony Stogdale zoo te ver
geefs was gaan zoeken naar zün paard, was de
rivier weer aanmerkelük gezwollen door het
smelten van de sneeuw op de bergen van nieuw
Zuld-Wales, maar toch was het water nog twee
mUlen van Irlya af. dus een overstroomlng viel
dien zomer niet te duchten.
Dokter Underwood had zün prakrijk In Broken
HUI opgegéven, om eens te zien, wat de veel
geprezen lucht op de vlakte van Murray zou
uitwerken, .op.jle gezondheid van zijn büzonder
zwakke vrouw en teere kinderen. Met een paar
honderd pond, die Mrs. Underwood van haar
ouders had geërfd, en nog een paar honderd,
die hU had gekregen door het overdoen van
zUn praktUk, had hij het stuk grasland gekocht,
rich met het hoofd op het zadel ter ruste legde, dus op het spoor te komen. Onder het loopen
voelde hü zijn krachten langzaam terugkeeren.
Nog steeds stonden er stormwinden aan de
horizon en het werd donkerder. Toch trad hü
moedig verder en werd elndelük een paarden-
spoor gewaar; maar toen hjj nauwkeurig de
afdrukken van de hoeven bekeek, werd hü ge
waar, dat die in tegenovergestelde richting
gingen..
En daar zag hij ook een zadel en een pak
op den grond liggen; beide zUn eigendom. Nu
wist hü, dat hU eenvoudig rondgeloopen had
en dus op het punt van uitgang teruggekomen
was voorwaar geen aangename gewaar
wording, maar Iets, dat kolonisten wel meer
overkomt, als zü reizen op zoon donkeren dag.
moest hU wel toegeven, dat het leven op een
boerderü niet zoo gemakkelük was, als hü t er
voor gehouden had.
,Jk heb $r niét goed aan gedaan, dat Ik je
hierheen gebracht hebl” zei hü aan zijn
vrouw.
„Neen, Maurice, je hebt er héél goed aan ge-
Stogdale voelde zich heel ellendig. Gedurende
enkele oogenblikken kon hü zich niet verroeren
en, toen hu eindelUk opstond, moest hü zich
aan de struiken vasthouden, zoo duizelig was hu
en zoo verdoofd, dat hU in het eerst niet wist,
wat hem overkomen was.
Langzamerhand keerde zijn bewustzijn terug,
en nu wist hü, dat hü een zonnesteek had ge
had en dat hü dus al een heelen tüd zoo moest
gelegen hebben.
De kille ochtendlucht had wel een opwekkende
uitwerking op hem, maar hü kon nog niet
loopen. Geërgerd over zün eigen hulpeloosheid,
liet hü zich neerglijden op het nu nog koele
zand van de vlakte, in de hoop, dat de natuur
Op een middag In Januari reed Anthony
Stogdale van de nederzetting Moorgate In Zuld-
Australië, In de richting van de rivier de Murray.
Voor het eerst in zün bestaan als kolonist was
hü zonder werk. Gedurende zes jaren had hij
het goed Moorgate beheerd, zeer naar genoegen
van den eigenaar, Mr. Orchardson. Maar op dien
dag in Januari was het goed in vreemde handen
overgegaan en de vorige eigenaar en zün rent
meester waren dus genoodzaakt een nieuwen
werkkring te zoeken.
Nadat hem achtereenvolgens allerlei tegen
spoeden hadden getroffen, had Mr. Orchardson
zich wel verplicht gezien, zün goed over te
■"dragen aan zün schuldeischers en weg te trek
ken uit het hu^, waar hü jarenlang zoo geluk
kig en voorspoedig was geweest.
De eigenaar en zün rentmeester waren zeer
goede vrienden geweest, maar bü dezen tegen
slag hadden zü elkaar niet kunnen helpen en
dus waren zü, met wederzüdsch leedwezen, leder
zijns weegs gegaan, met geen hoopvolle vooruit
zichten, want tengevolge van een drietal slechte
jaren heerschte er zulk een achteruitgang in
Metolen zok-etui met 3 stuks 20 cent.
Glazen kokertje met 12 stuks 52 cent.
zaken, dat men ook met de beste getuigschrif
ten. haast geen plaats zou kunnen bemachtigen.
„Hiermee is een hoofdstuk in mün leven afge
sloten.” dacht Stogdale droevig, terwül hü weg
reed uit Moorgate.
Zün plannen waren voor het oogenbllk nog
vaag. Hü kende Mr. Grant, den eigenaar van de
nederzetting Balfour aan de Murray, twee dag
reizen verder, en, ofschoon het wel heel toevallig
zou zün. dat daar juist een vacature was. wist
hü. dat hü in leder geval op de voorspraak van
Mr. Grant zou kunnep rekenen.
De hitte was haast ondraaglük; de zon wierp
haar brandende stralen uit een strak-blauwen
hemel; de streek was geheel boomloos; er groei
den alleen enkele dorre struiken: het gras was
al lang verbrand. Maar vastbesloten, zette
Stogdale zün tocht voort.
Terwül hü verder reed, op een van die prach
tige paarden, die alleen hier en daar op de
nederzettingen worden aangetroffen, was hü een
schilderachtige figuur in zün rood sporthemd,
zijn korte rübroek en zün grooten slappen vilten
hoed.
Met het Invallen van de schemering ging hü
kampeeren en vergat voor het oogenbllk geheel
zün zorgen voor de toekomst, zoo heerlijk
frischte de natuur nu dadelük op met den
zwaren dauw, die zich op de struiken afzette,
en die prachtige, effen sterrenlucht daarboven.
Hü ontwaakte dien volgenden ochtend met de
duidelüke gewaarwording, of er een storm In
aantocht was. Hü had reeds twee cyclonen büge-
woond en de Hemel behoede hem voor een
derden!
haar
t
•.••■■„•„■■■■„„■■■•■„(„„„„„„■■a,,,
stemde exclamaties. Münheer daarentegen
uiterst gereserveerd en bepaald critisch.
,Jk weet wezenlük niet waar dat op lükt,*
viel hü tenslotte uit. toen mevrouw een oogen
bllk zweeg, om op adem te komen. „Een groote
bol met een kleine er boven op, durft men als
een portret afleveren! Is het wellicht moderne
kunst?" schamperde hü- ‘I -1 1
Emmy Dunstay was een oogenbllk perplex.
.Maar, münheer Twlnstby,” begon ze. „toen
u op mün atelier was, hoorde ik niets dan lof
van u. En nu heeft u er slechts de meest lage
critiek voor."
.Het Is uw goed recht, mevr. Dunstay, uw
waar zoo hoog mogelük aan te prüzen. maar
u kunt er mün meening niet door veranderen.
-Zooals het schilderU daar staat, accepteer ik
het niet. En zeker niet voor duizend dollars."
.Münheer Twlnstby. u heeft mü de opdracht
gegeven, terwül u wist, welke mün manier van
werken was! U moet dus dit schilderU aanne
men
„Ik denk er niet over! Neemt u het maar
gerust weer mee.”'
Een oogenbllk weifelde Emmy Dunstay. Dan
maakte ze een resoluut handgebaar en zei:
„Accoord, mits u mü zwart op wit geeft, waar
om u dit schilderU heeft geweigerd.”
„U Is toch zeker niet zoo naïef om te veron
derstellen dat ik niet voor mün meening durf
uitkomen, miss Dunstay?”
„Integendeel, mr. Twlnstby!”
„Is u soms van plan dit getuigschrift van
onbekwaamheid als introductie te gebruiken?”
„Dat zal u weinig kunnen interesseeren, ver
moed Ik!"
Mr. Twlnstby schreef zonder een antwoord
te geven verder en overhandigde dan den brief
aan de schilderes. „Veel geluk er mee, mi»
Dunstay!”
Zelfvoldaan keerde hü even later in de aula
terug en knipoogde tegen zün echtgenoote.
.Morgen bied ik haar vüfhopderd dollars en
mün naam is geen Twlnstby meer, als zü dat
voorstel niet aanneemt!”
Het bmlddellngsaanbod van mr. Twlnstby,
waarin hü de schilderes „voor haar vele moei
ten" de helft van het oorspronkelüke bedrag
aanbood, was correct gesteld. Het antwoord was
niet minder hoffelük en beslist afwüzend.
De jublleumdag kwam nader en mr. Twlnstby
herhaalde zün voorstel in dringender bewoor
dingen. Emmy Dunstay beantwoordde het kor
ter, overigens was de inhoud gelük aan dien
van haar eersten brief.
De opening der Jaarlüksche tentoonstelling
van het Schildersgenootschap .Kunst zü ons
Doel” was voor mr. Twlnstby een ongezochte,
maar daarom niet minder welkome aanleiding
om hoog op te geven van zün bewondering voor
de kunstzinnige prestaties van de vereeniglng
In het algemeen en die van Emmy Dunstay in
het büzonder. Het lachende gelaat van de schil
deres, rechts van het spreekgestoelte, ontlokte
hem een eindeloozen woordenstroom. En dat
alles ter wille van vüfhonderd dollars.
hem spoedig te hulp zou komen. Binnen een uur
was hü dan ook In staat, naar den waterzak te
krulpen en t<e drinken.
Naarmate zün krachten terugkeerden, werd hü
helderder en dacht hü aan zün paard. Zich
vasthoudend aan de boomen. strompelde hü een
eindje voort, maar van het paard was niets
te zien. Alweer moest hü even stilstaan en ver
kwikte zich met een teug water.
Zün horloge was afgeloopen eü de Hemel was
zóó bewolkt, dat hü de zon niet kon onder
scheiden, maar hü vermoedde, dat het omtrent
een uur of tien was.
Niet lang duurde het nu ook, of hü ontdekte
afdrukken van paardenhoeven op den harden
grond. Hü vreesde, dat het paard teruggeloopen
was naar Moorgate waar het vandaan kwam
omdat het zeker dorst had. En, terwül hü den
waterzak en den teugel nam, trachtte hü het dier
rjr ooals bekend, werd het antieke tooneel op-
X. gevoerd in de openlucht. De drama’s van
Aeschylos, van Sophocles en Euripides wer
den gespeeld In marmeren theaters, waarvoor
de groene bosseben en bergen den achtergrond
vormden en welker dak de klare hemel was De-
oasen, waar de geest nieuwe kracht mocht
opdoen, waar de ziel de verloren energie terug
kon winnen, zün In onze dagen zeldzaam ge
worden. Maar in Italië, het land, dat ons In
zooveel roemvolle overblijfselen herinnert aan
de cultuur, die het oude Hellas er bracht, vin
den wü nog de meeste van die Ideale toe
vluchtsoorden der kunst.
Wü denken aan het eiland Sicilië, dat voor
meer dan 25 eeuwen door Grleksche kolonisten
werd bezet en In de daarop volgende eeuwen
haast geheel Grleksch, als een provincie van
het Helleensche moederland werd. Nog thans
aten wü er de tempels, de thaters. de ruïnes
van andere bouwwerken uit den hoogsten bloei
tijd der Grleksche cultuur: in Segesta. Selinun-
to, Agrigento. Syrakuse en vele andere plaatsen.
Syrakuse heeft «nog een der grootste Grleksche
theaters, dat waarschünlük in de vüfde eeuw
voor Christus werd gebouwd. De In negen sec
toren verdeelde ruimte voor de toeschouwers
la büna geheel uit de rotsen gehouwen en bleef
met haar 46 rijen zitplaatsen betrekke!Uk goed
behouden. Hier zaten Aeschylos, Pindarus en
Plato, hier werden voor het zandachtig luiste
rende volk de treurspelen van Aeschylos. So
phocles en Euripides opgevoerd, zooveel eeuwen
geleden. Maar de antieke wereld st»»t weer op
voor onzen geest, als wü ook thans In deze
eerbiedwaardige omgeving wederom hetzelfde
zien gebeuren, want leder jaar worden ook nu
wederom de groote drama's opgevoerd In het
Grleksche openluchttheater van Syrakuse. In
de lente, wanneer op Sicilië alles in bloei staat,
herleeft in Agrigento en Syrakuse de Grleksche
tragedie.
Niet alleen op Sicilië echter hebben der ge lij
ke opvoeringen plaats, er bestaan ook nog de
roemrijke overblijfselen van het Romelnache
theater te Ostia en te Pola en die op den
Palatün te Rome. Büzonder grootsch Is de Are
na te Verona, waar opera's worden opgevoerd,
en een wüdlngsvollen achtergrond vormt ook
de tempelruime van Paestum. Deze plaatsen, die
reeds door hun geschiedenis beroemd zün, ont
waken thans tot nieuw leven bü de uitvoerin
gen, waarvoor zü oorspronkelük waren bestemd.
Dit alles is waarlük een verdienste van het
nieuwe Italië Geen voorjaar gaat voorbü, er
wordt geen feestweek gevierd, er komt geen
congres te zamen, zonder dat op het program
ma een of andere uitvoering in de openlucht
staat. Waar geen antiek theater Is, geeft men
deze voorstellingen in een oud park, voor een
eerbiedwaardig monument van bouwkunst of
op een stemmig plein. Maar op de eerste plaats
komen toch de klassieke uitvoeringen in de
theaters van Syrakuse, Ostla, op den Palatün,
In Agrigento en in Paestum.
De uitstekende Italiaansche vertalingen ma
ken het den bezoekers mogelük, geheel In
den geest der antieke tragediën door te drin
gen. De uitvoerenden zün kunstenaars van
naam. Componisten van wereldreputatie heb
ben de begeleidende muziek en de entre-actes
geschreven.
En dan heeft men ook de opvoeringen van
geestelüke spelen, zooals bet spel van Santa
Ullva, dat met de muziek van Plzzetti In de
groote kruisgang van de Santa Croce te Flo-
rence werd uitgevoerd In het amphitheater
der Bobolltulnen gaf men Shakespeare's „Mid-
somernachtsdroom" met de muziek van Men
delssohn. ter gelegenheid van de .Maggio Fio
rentino”. de Meifeesten van Florence.
Een voorname plaats wordt tegenwoordig in-
genomen door de symphonleconcerten In de
openlucht, die te Rome In de Maxentlusbasl-
lica worden gegeven en door het publiek en de
pers met grooten büval zün ontvangen Zü
werden door de Accademla dl Santa Cecllla en
het Governatorato dl Roma tezamen met het
orkest van het Augusteum in het leven geroe
pen. Een groote. vrüe ruimte In het centrum,
voor het stadsrumoer beschermd door de mach
tige oude muren der basilica, geeft uitzicht op
het Forum met de monumentale overblüfselen
der antieke cultuur. Achter het Forum doegit
de Palatün op, waar op den top de ruïnes der
keizerpaleizen tusschen de pünbootpen zichtbaar
zün.
Aan de eene züde staan middeleeuwsche hui
zen. aan de andere de oude kerk van Santa
Francesca Romana. welker heiligenbeelden aan
den gevel wit lichten In den maneschün. In
deze wondermooie omgeving worden In de zo
mermaanden voor duizenden ontroerde toehoor
ders symphonleconcerten gegeven, onder leiding
van de beroemdste dirigenten.
Nog veel meer van dergelüke schoone feesten
worden in de openlucht gevierd. Wü denken
aan de symphonleconcerten op het plein van
San Marco te Venetië, onder leldtng van Pie
tro Mascagni, aan de opvoeringen van Sha
kespeare’s „Koopman van Venetië”, met muzi
kaal tusschenspel van Victor de Sabata, en die
van Goldoni's „Bottega de! caffé”. Wü denjeén
aan een onvergetelük Wagnerconcert In de ber
gen bü Ravello, en mogen ook niet de z.g.n.
„wagens van Thespis’1 vergeten, die eiken zomer
door Italië trekken en voorstellingen geven In
de openlucht. Een uitstekend orkest en de
beste zangers dragen op deze wüze de schatten
der Italiaansche opera uit over het Italiaan
sche land, ook naar de meest bescheiden en
afgelegen plaatsjes.
Wanneer wü echter spreken over opera's In
de openlucht, moeten wü vooral onze aandacht
wüden aan het beroemde opera-seizoen van Ve
rona. Iets onvergelükelük schoons Is het, in de
ze omgeving, zoo boordevol poëzie, een opera
bü te wonen in het enorme Romeinsche theater,
de beroemde Arena van Verona.
Een dichter beschrüft Verona als een stad
met vele levens, want elke periode van haar
lange en gedenkwaardige geschiedenis komt tot
uitdrukking In machtige bouwwerken, die
meestal goed bewaard gebleven zün en die
van vele andere Noord-Itallaansche steden
evenaren, zoo niet overtreffen. De kerken, pa
leizen en andere gebouwen van Verona zün In
Lombardischen. Florentünschen en Venetlaan-
schen stül. men vindt er een van de mooiste
en schilderachtigste pleinen ter wereld, de Pi
azza delle Erbe, rüke musea, schllderüenverza-
melingen en overblüfselen uit den ouden tüd.
Verona moet men het liefst bezoeken In
den zomer, niet alleen omdat het dan op zün
voordeellgst uitkomt, maar vooral door de bui
tengewone attractie van het openlucht-opera-
selzoen in de Arena. Do pogingen, die alom
werden gedaan om antieke theaters weer voor
modern gebruik In te richten, zün nergens zoo
goed geslaagd als hier. Dit succes te danken
aan de geweldige afmetingen van de Arena, die
aan meer dan 25.000 menschen een zitplaats
biedt, haar zeer goede acoustlek, haar ligging
In het centrum van de stad en andere eigen
schappen. die haar tot de beste dergelüke ge
legenheid maken voor theatervoorstellingen op
groote schaal.
De opera-uitvoerlngen, die hier worden ge
geven zün het groote en indrukwekkende monu-
Toen
Dunstay
wersktuk aflever-
de, was mevrouw
Twlnstby een en
al bewondering
en prees het In
steeds hoogge-
zün meestal voortreffelük gerealiseerd
Wingen.
Zoo o.a. zün „Schuiten" en .Haven van Vo
lendam”, waarin men ook de suggestlevé per-
spectlvlstische werking der compositie kan be
wonderen.
Een enkel schilderU „Oud-Maastricht" op
deze expositie in dit werkelük aantrekkelüke
nieuwe kunstkeldertje herinnert door zün qua-
dltelten aan Wingen’s .Kassin”, waarop wü een
vorige maal de aandacht reeds vestigden. Uit
zün grafisch werk, waarvan de naaktstudies
voor 't meerendeel wel geslaagd zün, blükt
Wlngen's vakmanschap en artistiek vermogen
overtuigend. v. O.
tlng zün schitterend. Het is waarlük niet over
dreven, over het operaselzoen Iri Verona in su
perlatieven te spreken, daar het een onweer
legbaar feit is dat de beroemdste zangers van
Italië, zonder een enkele uitzondering, aldaar
zün ppgetreden.
Ongeveer een vierde deel van het amphitheater
wordt gebruikt als tooneel; daardoor is het het
grootste ter wereld, büna 400 voet breed. De
nieuwste technische vindingen worden aange
wend en de regie kan zich hier ontplooien op
grootscher wüze dan ergens ter wereld, daar
nergens zulk een ruimte voorhanden Is. De
openlucht-opera van Verona heeft een traditie
op te houden van büna een kwart eeuw; de
eerste uitvoering had plaats in 1913. ter her
denking van den honderdsten geboortedag van
Verdi die gevierd werd door de opvoering van
het meesterwerk van dezen grooten componist,
de opera „Aïda". Het succes hiervan was zóó
groot, dat sindsdien leder jaar het seizoen door
gang vond, met een enkele onderbreking ge
durende den oorlog.
De opera's, die In die jaren werden opge
voerd, waren zoo goed als alle meesterwerken
van de beroemdste componisten als Verdi, Wag
ner. Spontini. Bellini, Rossini. Donizetti, Pon-
chielll, Mascagni. Puccini. Bolto, Meyerbeer. Bi
zet. Massenet, von Flotow. Saint Saens, Cata
lan! en Moussorgski. Ook de balletten komen
nergens ter wereld zoo schoon naar voren als
hier. Iedere uitvoering te Verona - gaat voor
een „uitverkocht huls”, want niettegenstaande de
enorme ruimte zit de Arena steeds vol, omdat
de roem van dit operaselzoen het publiek aan
trekt, van verre en van dichtbü: van Venetië,
Milaan, Turün en het Gardameer. Ieder wil
naar Verona, naar het oudste en grootste
theater ter wereld.
A I I F A zUn ▼«^Kenngzwoorwaarden tegen E* *7^0 b*> levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door 17 *7^0 bij een ongeval met 17
XTil él ill 1^1 Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen vJvFe verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen OaJe“ doodeljjken afloop fciaJVJe"
et moge vreemd klinken, dat beroemd
zün onaangenaam is. Emmy Dunstay had
voorbeelden te over, om de waarheid er
van aan te toonen.
Haar eerste schllderüen-exposltle had een
unaniem gunstige critiek gehad. Emmy was
verrukt en binnen enkele weken overladen met
opdrachten. Met jeugdig enthousiasme begon
ze. maar spoedig daarop moest ze ervaren, dat
ook de medaille, die beroemdheid als inscriptie
draagt, haar keerzüde heeft.
Mister Lawrence Twlnstby verheugde er zich
al maanden van te voren op. dat hü zün zil
veren ambtsjubileum als burgemeester van het
münwerkersstadje Grimsbeen zou vieren. Naar
zün meening was hü onopvallend tewerk gegaan,
toen hü, zün mede-bestuurderen opmerkzaam
had gemaakt óp den datum van 17 Augustus,
die uniek was in de vrü eentonige geschiedenis
van Grimsbeen. Blü als een kind was hü ge
weest. toen hü had bemerkt dat er een eere-
comité, een uitvoerend comité en een feest
commissie waren samengesteld, die na eenig
vergaderen zich nauwgezet van hun plicht kwe-
- ten en overal inteekenlüsten lieten circuleeren.
Dat mr. Lawrence Twlnstby op den eerstvolgen-
den soos-avond een rondje gaf, was even bui
tengewoon als de gulheid, waarmede hü aller
lei flauwe moppen debiteerde.
De desillusie, die aan alle feestviering annex
is. kwam den volgenden dag reeds, toen de ge-
meentc-secretfris hem verklapte, dat het ge
schenk van df burgerij zou bestaan uit.een
bank. In Gri^isbeens eenigste park zou ze een
eereplaats krügen, vlak bü de veemarkt.
Het humeur van mr. Lawrence Twlnstby
daalde binnen enkele oogenblikken tot ver on
der nul en thuis kwam het tot een uitbarsting.
Mevrouw Twlnstby had al haar overredings
kracht noodlg, om haar echtgenoot van een
overülde daad te weerhouden, die hierin dreigde
te bestaan, dat mr. Lawrence Twlnstby per
16 Augustus a.s. eervol ontslag zou vragen als
burgemeester van Grimsbeen.
„Er zal In het stadhuis een geschilderd por
tret van mü komen.” persisteerde mr. Lawrence
Twlnstby. ..En Emmy Dunstay móet t maken.”
„Dat kan.” besliste mevrouw en stelde voor
dat mr. L. Twlnstby het schilderU aan de ge
daan. Maar we moeten geduldig onzen leertijd
doormaken. Ik ben veel flinker en gezonder ge
worden en kük eens, hoe blozend de kinderen er
uit zien, zelfs met dit warme weer! Neen, het
is zeker wel goed geweest. Denk maar eens even
aan, hoe zuinig wü ook geleefd hebben.”
„Dat is jouw werk geweest, samen met Mary;
maar ik ik heb niets dan domme dingen uit-
haaldl”
„Och, kom! Maar ja moest iemand met erva
ring om je heen hebben, om je te helpen.”
„Geen persoon van ervaring zou bü mü In
dienst willen zün voor het geringe salaris, dat
ik hem maar bieden kan,” zei Dokter Under
wood somber. .Keen, ik geloof, dat ik nog maar
verknoei, wat JU en Mary door je zuinigheid
uitspaart.”
,Mary is overspannen; dat is zoo. Maar
daarom is het joüw schuld niet.”
Jk zou wel den heelen dag met raad en daad
moeten bügestaan worden door iemand, op de
hoogte van het boerenbedrijf hier. Nu wil die
nare windmolen weer niet werken en ik zie geen
kans, ’m aan den gang te krügen. Die jonge
aanplant van citroen- en sinaasappelenboompjes,
de groenten en de bloemen, ze smachten alle
naar water. Ik geloof niet, dat dit goed ooit
bekend als Irlya en, na verloop van een jaar, productief kan gemaakt worden zonder kunst
matige besproeiing."
Nog even troosteloos keerde dokter Underwood
tot zün werk terug en zoodra Mrs. Underwood
alleen was, keek ook zü allesbehalve opgewekt.
\20f
Arena worden geëngageerd, zün de beste van
Italië, dus van de wereld, het orkest is bril-
lant en het tooneel, de decors en de verlich-
de
be
ha
1
zonder kort. Mr. Twlnstby had nauwelüks eeni-
ge doeken gezien, toen hü plotseling voor de
werken van Emmy Dunstay stond en er zün
eigen portret tusschen ontdekte. Maar meteen
zag hü ook den titel, werd lükbleek, gaf enkele
bestuursleden een vluchtlgen handdruk en was
verdwenen.
De meening der kunstcritici, aan wier aan
dacht het „Incident” was ontsnapt, was niet
onverdeeld gunstig, maar over één schilderU
waren ze allen vol lof. Het was het portret van
een man in burgemeeaterpuniform, door Emmy
Dunstay. Het eenige wat ietwat vreemd aan
deed, was de titel: „portret van een afperser.”
Het zilveren jubileum van Lawrence Twlnstby
als burgemeester van Grimsbeen werd niet ge
vierd, evenmin als er sprake kon zün van een
procedure wegens beleediging. Een schriftelüke
verklaring, dat „een door miss Emmy Dunstay
vervaardigd portret van een man in burgemees-
tersuniform niet geleek op mr. Lawrence
Twlnstby”, maakte deze onmogelük.
J
i
film heeft op de jongste katholieke persten
toonstelling te Rome de büzondere aandacht
getrokken.
