a
I
De avonturen van Stan en Pol
Help!
wui den daq
Koning Haakon vijf en zestig jaar
M
Beter minister?
F 250-
F 750-
ALLE ABONNÉ’S
H
PLICHT en
EEN DEMOCRATISCH
STAATSHOOFD
KUNST NAAR AMERIKA
DINSDAG 10 AUGUSTUS 1937
o. Geoffry Binglam
Verdiende
straf
Twee volksstemmingen
i
Of partijvoorzitter?
Ulvenhout bestaat
650 jaar
te
kN
hip
EK
EN
De rijke Yankees hebben de laatste
tientallen jaren Europa aan
cultuurbezit leeg-
gekocht
De keuze van den Noorschen vorst
is geheel geschied volgens den
wil van het volk
NAAR HET Tgeluk
ENGELSCH 1-
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i-?py
|2/g
Koning Haakon
20<P
tge-
bekendste
van
medeleven
het
dat hij niet verdwaalde, want het was hier overal erg groot.
pge-
4
de
HOOFDSTUK IV
aan
vader en u doen toch niet al het
f
ROOD
-
os
ia
1937
nar-
Eindelük kwam hü in een heel groote keuken terecht en na
eenlg zoeken had hij eindelijk lucifers gevonden, waarmede hij
den terugtocht ondernam, waarbij hjj goed uit moest kijken.
om
tna-
f>-
4t
XJ
it,
re
■el van De-
it hij gaar-
Dienselfden avond vertrok hij naar Baltimore.
Op den morgen van den derden dag ontving
Olga het volgende telegram:
..Lieve Olga. Vaarwel voor altijd. Vertrek naar
Italië Kussen. Geoffry”
Olga had haar zin. Ze had haar telegram met
tien woorden ontvangen.
arig
een
aan
aar-
Ind-
be-
ge-
aam
1 tl1'1
de
oote
van
•wijl
de
wjj-
niet
«ijl.
rerd
ruit,
her-
irige
rem-
svcr.
de
wdt,
ken.
men
mo
ults
>aar
itio-
ook
nen.
um-
Vol-
i. in
de
en
de
zün
In 8
de
ven
op
loor
dan
dat
ten
tan
een-
eluk
erk-
lank
>riek
üng.
den
den
Het
we
den
op
lid-
ge-
-oot
mui
der
aad
ge-
ilng
van
Iten
bij verlies van een band,
een voet
Eindelijk hü weer bij de speelgoedkast aangekomen.
Doch het bleek, dat een zuster er het licht had uitgedraaid. Pol
keek eens rond. Er waa niemand te den. Vlug deed hü de kast
deur open en trok deze achter zich dicht, waarna hü het licht
weer opdraaide en aan het werk ging.
zij zich wat kon opfrisschen na de lange, ver
moeiende reis.
Moeder, Mary en de kleine zusjes warén heel
goed gekleed. Vader en Stogdale zaten ook niet
in hun hemdsmouwen aan tafel, zooals zij ver
wacht had; kortom: de manieren Heten niets te
wenschen over, van geen van allen.
In de salon stond een zeer goede piano en
Mary speelde op zijn minst zoo goed als zijzelf,
moest Evelyn toegeven, zoodat zij tot nog toe
nergens aanstoot aan had kunnen nemen.
Vol ijver was Pol aan het werk. Het was wel gevaarlijk, want
om zün kleertjes te kunnen zien, had hü zich eerst zichtbaar
moeten maken. Na zijn broekje en kieltje waa hij bezig aan zijn
puntmuts. Jongens, wat knapte het allemaal op.
jj. Geoffry Binglam was er self geheel
onschuldig aan. Dat ellendige telegram
Jessy had vlug het nieuwtje rondgestrooid, dat
ne den Noorschen troon zou willen bestijgen,
doch niet, dan nadat hü absoluut zekerheid had
gekregen, dat de Noren hem inderdaad als vorst-
wenschten. De volksstemmingen hebben dit uit
gemaakt en Koning Ha&kon VII, de vroegere
Prins Karei van Denemarken, besteeg, zooals
hierboven reeds gezegd, in 1905 den Noorschen
troon en heeft in al die jaren dat hij gere
geerd heeft, doen blUken dat hU dien troon
ten volle waard is. HaAkon van Noorwegen is
een sympathiek en een even democratisch vorst
als Koning Christiaan van Denemarken. De
Noren eeren en beminnen hun vorst, hebben
ontzag en respect voor hem en zijn gemalin en
zullen hem stellig trouw blüven.
...4*a aam, O» 'a wittea
Z wandelstok droogt ob hR
da Kroot moot kruisen!
(Wont zoo'n stok wordt
gedragen door menschei
dte stad» kennen den)
Toen Evelyn een paar uur later aan de thee
zat. merkte ze wel, dat haar familie nu niet
zoozeer ten achter was, zooals zij zich dat nad
voorgesteld; althans de tafel was keurig gedekt
met heerlijk geurige en kleurige bloemen en
hetgeen er opgediend werd: het koude vleesch
met salade en het brood en de boter waren van
de beste kwaliteit.
•Je ziet ons nu in den ergsten tyd van het
jaar. Wü zijn aan het sandelhout hakken; van
daar dat alles zoo roodbruin overstoven is; maar
we hebben hier op Iriya juist zulk mooi gras,
dat prachtig groen is. als het overal in den
omtrek dor en droog staat!”
Dit zeggende, hield dokter Underwood zUn
ponles in en Stogdale sprong uit het wagentje
en ging het hek open en weer dicht doen.
Nog een heel eind moesten ze nu rijden,
eer de woning in zicht kwam, een laag huls
omgeven door boom- en wjjngaarde en door
prachtige bloementuinen met een meer aan den
eenen kant, waarin de gomboomen werden
weerspiegeld, die op het eilandje tegenover het
huls groeiden.
In de breede veranda stonden Mrs. Under
wood, Mary, twee jongens en twee kleine
meisjes, het naderbUrjjden van het pony-
wagentje af te wachten.
Evelyn werd haast „uit liefde doodgedrukt."
zooals een van de zusjes het noemde, totdat
moeder haar mee naar boven nam, naar de
•laapkamer, die voor haar bestemd was en waar
-*■ had X hem gedaan. ZH bedoeling was
absoluut niet geweest, het woord „Kussen” aan
*t eind van het telegram aan rti meisje weg te
landgoed Grimhuyaen. Pastoor van de Laer.
die hier later eveneens een toevlucht vond,
bouwde op de naast de villa gelegen t«rr<nen*
een schuur, die tot kerk werd Ingericht. Reeds
na 30 jaren waa deze achuurkerk vervallen en
zag men zich genoodzaakt een nieuwe kerk te
bouwen, wat eerst na veel moeilijkheden kon
geschieden.
Eerst den 16den Januari 1837 werd Ginneken
gescheiden van de Ulvenhoutsche parochie en
werd daar een zelfstandige parochie («sticht.
Door pastoor Hek werd tenslotte In 1903 de
bouw van een nieuwe kerk aanbeeteed. die
thans met haar ranken toren nog X middel
punt vormt van Ulvenbout. dat. al behoort het
tot Ginneken. wel een afzonderlijk dorp met
eigen historie mag worden genoemd.
ik niets aan." begon ze weer,
overheen komen, versta je me?
je moet iets doen.”
„Wat moet ik dan doen?” vroeg hü met op
komende drift.
„X Zou X beste zün. heb Ik zoo gedacht, als
je weer weg gaat."
„Weg gaat?" verbaasde hü zich.
„Ja; dat je voor eenlge dagen weer naar
Baltimore gaat, en me dan over een dag of drie
vier, een ander telegram^sl
den; enfin je begrijpt me
„Zoo."
ontwakend ochtendlicht. Zoo vroeg als het was.
hoorde zij toch al voetstappen bulten.
..Wie loopt daar?" riep zü zacht, terwül zü in
stilte vreesde, dat de knecht, die het zeker
wezen zou, haar misschien voor niet wel bij
het hoofd hield.
„Anthony Stogdale, om u te dienen," luidde
het antwoord.
„Waar gaat u zoo vroeg al heen?”
„Ik ga de koeien melken op het eilandje.”
..Hoe idyllisch!.... Rogit u daarheen, om te
melken? Of gaat u de koeien in het bootje
halen? Maar mag ik in ieder geval met u mee?”
„Ik ga er heen om te melken en het zal mü
een waar genoegen zün, als Ik u ook daarheen
mag roeien. Als u dan maar binnen een uur
klaar is.”
Stogdale had niet gedacht, dat het haar ernst
was. maar na verloop van een kwartier kwam
zü uit haar kamer, met haar hoed in de hand.
Toen het bootje van wal stak, begon de zon
juist over het meer te schijnen en werd de stilte
verbroken door het piepen en schreeuwen van
wel duizenden watervogels.
„Vindt u melken zoo'n bijzonder aangename
bezigheid?" vroeg Evelyn, „dat u dit niet liever
den man laat doen?”
„Wien van ons beiden betitelt u met den
eerenaam ..man" uw vader of mü?”
„Wel, ik bedoel den knecht."
„Die ben Ik."
„Maar
werk?”
„Zeker. Wü staan hier In Iriya allen in dienst
van het Schoone, zooals uw zuster het uitdrukt.
op bedacht zün. dat je zoo vroeg op den ochtend
al zulke dingen zou noodlg hebben!”
„Het spüt mü zeer,” zei Stogdale boetvaardig
Jk heb er nooit last van, dat de muskieten mü
büten, vandaar,dat ik er niet aan gedacht heb.
Ik vrees, dat ik ook niet beschaafd genoeg ben
om dames onder mün geleide te nemen."
Op den terugweg sprak Evelyn geen woord,
maar toen zü toilet had gemaakt en naar de
kamer van haar tante ging, gaf zü daar lucht
aan haar verontwaardiging over den staat van
zaken op Iriya.
Mrs. Gilbert luisterde in stilte.
„Volg mün raad, lieve. Als je het leven hier
te hard vindt, dan kun je met mü teruggaan
Ik geloof, dat je ouders daar geen bezwaar
tegen zouden maken."
.Dat zou leelük van mü zün. als ik ze in den
steek liet; dan zou ik net Hjken op een van die
dienstmeisjes.”
Toen nu het heele huisgezin later aan het
ontbüt zat. in He koele, heerlüke naar rozen
geurende kamer, moest Evelyn toch wel beken
nen,-<at hier het Jeelüke van het huishoudeluk
gjedoe" even ver te zoeken was. als bü tanU
Fanny In Melbourne. Ze kwam weer geheel in
haar humeur en herinnerde zich nog een groot
genoegen, dat zü altijd in het vooruitzicht had.
namelijk om haar prüzen aan moeder en Mary
te laten zien. De kinderen zouden daardoor
ook geprikkeld worden tot vernieuwden ijver
meende zü. als ze zagen, welk een onderschei
dingen zü had weten te behalen door zich flink
ia te spannen.
Zü ging dus naar haar slaapkamer, haalde
geleden vond men den naam
Greco In een kleine lexicon; het was de naam
van een van Tltlaan’s leerlingen, tevens leerling
van den grooten Michel Angelo. In den kunst-
ben.
tijd.”
Maar Mrs. Underwood schoof haar werk toch
op zü en luisterde, vol bewondering, naar
geschiedenis van lederen prijs. Nadat Evelyn
zoo een uur genoten had. ging ze naar Mary,
Grace en de kinderen.
Die vond ze in de keukende broertjes en
Rosamond zaten aan de groote, vierkante tafel,
terwül Mary aan het eten koken was. Die
keuken was een ruim, luchtig vertrek en zeek
uit op den wirfeerd. op sinaasappel- en vjjge-
boomen en op den windmolen, die nu zün plicht
deed, zood&t hü ieder uur duizenden liter
oppompte uit het meer.
Op het oogenbllk. dat Evelyn binnen trad,
teekenden de langzaamdraaiende wieken zich
donker af tegen den strak-blauwen hemel en
werd het klaverveld besproeid, alsook de to-
anatenaanplant.
.Mün Hemel, wat zün jullie allemaal riüüg!"
riep ZÜ en ging op een bank zitten. „Waar zün
de kinderen mee bezig?"
het werk in bezit geweest van Kardinaal Riche
lieu, die het voor 3.000 Thalers had gekocht.
De meeste kunstwerken zün eerst in het be
gin dezer eeuw tot fantastisch hoogs prüzen
gekomen. Het is overbekend, dat de meeste
schilderijen tüdens het leven van hun schep
per zoo goed als niets waard waren. Frans
Hals, de baanbreker van de realistische Hol-
landsche schilderkunst, werd tüdens zün leven
weinig geëerd. Omstreeks 1800 stonden vele
van zün schilderijen nog In de stoffige kelders
van het Haarlemsch stadhuis Nu en dan kwam
er een kooper naar de werken zien en kocht
er een of twee voor den prijs van 15.— of
wat meer. Een eeuw later moest de „National
Galery” te Londen voor een familieportret van
den schilder, die als een armoedige grijsaard
is gestorven en zün laatste jaren leefde van een
karige jaarlüksche toelage van de stad Haar
lem, 350.000.betalen aan een kunsthande
laar. die „genegen" was voor dien prüs
werk af te staan.
Vüftlg jaar
haar schatten te voorschün en keerde terug naar
de eetkamer, waar moeder en tante ieder aan
een machine zaten, met een stapel naaigoed bü
zich.
„Kunt u niet even ophouden met dat vreeee-
lük geraas, moeder?" vroeg zü- .Jk zou u zoo
graag eens mün prüzen laten zien.”
„Zeker, lieve kind. Ik ben er zeer benieuwd
naar."
„Toe, Evelyn, wacht daar nu nog wat mee.”
drong Mrs. Gilbert. .Dien heelen stapel wilden
wü vóór het eten nog uit den weg geruimd heb-
Vanmlddag heeft moeder veel meer den
Toen Evelyn dien volgenden ochtend vroeg
wakker werd, trad zü aan het venster en keek
uit.
Overdag had zü er maar heel weinig
dacht aan geschonken, dat haar kamer op het
meer uitkeek, maar nu was zü daar heel dank
baar voor.
De terrasvormige tuin daalde af, tot vlak aan
het water en stond vol rozen en andere zomer
bloemen, het eiland met de reusachtige gom
boomen was met dauw overdekt en had Iets
fantastlsch-wazigs m de zachte tinten van het
laten. Hü had X vergeten; dat was alles. In z*n
groote haast, even voor hü den trein stapte,
die hem weer naar Oiga terug zou trengen.
En X waa dwaas van haar, daar zoo’n drukte
Maar extra-dwaas was het, dat ze het aan
d*r vriendin Jessy Larkins had laten lezen. Die
- ---"r
Geoffrey Bingham niet langer de voorbeeldige
verloofde jonge man was, waarvoor men hem In
de heele stad hield.
Geoffrey was na uitstekende examens inge
nieur geworden. In Boston had hü Olga ont
moet en haar kort daarna ten huwelijk gevraagd
Olga had hem het jawoord gegeven. Eigenlek
had het niet In Geoffry’s bedoeling gelegen,
zich zoo vlug te verloven. Hü had eerst de we
reld willen zfen. willen reizen, te land en op
zee. Vooral Italië was het land züner droomen
Hü was de eenlge zoon van rüke ouders, die op
geen enkele manier het geluk van hun zoon In
den weg atonden.
De jongeman hield veel van Olga en over
laadde haar met geschenken Eiken dag, waar
hü ook was, telefoneerde of telegrafeerde hü
haar. In X aanstaande voorjaar zouden ze
trouwen. Overal nam Geoffrey z’n meisje mee,
behalve eens in X jaar, naar het jaarlüksch
diner der Vrügesellenclub Daar was hü nog
steeds lid van. Olga deed dan. alsof die club niet
bestond.
Goffrey was voor zaken naar Baltimore ge
weest en bü z’n terugkeer verheugde hü zich
reeds over X feit, dat den volgenden dag dat
jaarlüksch diner weer zou plaats hebben. Hü
had er misschien te veel aan gedacht, toen hü
dat ongelukkige telegram verzond. Toen hü bü
Olga kwam vond hü haar in tranen
„En X ergste van alles," snikte ze, „het tele
gram bevatte maar negen woorden Het woord
„kussen" had je. geen cent meer gekost.”
„Heusch liefste." zei Geoffrey voor den zoo-
veelsten keer, .Jieuich, Ik had het vergeten
„Hoe kon je zoo iets doen? Jessy Larkins
schünt dan toch zoo’n ODgeiük nog niet gehad
te hebben."
„Die Jessy la een oude kletskous." foeterde
Geoffry. „En wat zei ze dan?"
weet, dat ze scherp opmerkt; ze zei. dat
je niet meer zooveel van me houdt.”
„Dwaasheid. Olga Je weet zelf, dat dit groote
dwaasheid fo."
„In elk geval heeft ze X al aan iedereen in
de stad verteld.”
Uk draal dat gekke schepsel nog eens den
hals om!” riep Geoffry woedend. „Hoe kwam
je er ook toe. haar mXi telegram te laten lenen?"
y w- oning Haikon van Noorwegen, die büna
twee en dertig Jaar als vorst over Noor-
wegen heerscht, vierde dezer dagen zün
vüf en zestlgden verjaardag. Evanals alle andere
jaren is ook deze verjaardag niet met veel ver
toon herdacht. Dat is in Noorwegen ook niet
noodlg. want leder rechtschapen Noor eert
zün vorst en vorstin en het ligt nu eenmaal niet
In den aard van dit volk zün eerbied, achting
en dankbaarheid jegens het koningshuis op uit
bundige wüze te laten blüken.
Koning Haakon VII werd geboren te Char-
lottenlund. Hü Is de tweede zoon van Koning
Frederik VIII van Denemarken en de echtge
noot van de Engelsche prinses Maud, een doch
ter van koning Edward VU. Uit het huwelük
van Haakon en Prinses Maud werd één kind
geboren, de thans 34-jarlge Prins Alexander,
meer bekend onder den naam van Prins Olav
van Noorwegen. Prins Olav werd geboren, toen
zijn vader nog Deensch prins was en eerst na
diens troonsbestijging kreeg de prins den naam
van Olav. Gedurende zes en een half jaar, van
1905 tot 1912, deed zich de eigenaardige situatie
voor, dat een vader en zoon tegelükertijd. elk
In een ander land, koning waren: PTederik VIII
in Denemarken. Haikon VII In Noorwegen. In
Mei 1912 overleed Koning Frederik. geheel plot
seling (hü kreeg op straat, te 'Hamburg, een
hartverlamming)? Toen kwam Haékon VITs
broeder, Christiaan, op den troon van Dene
marken. Aldus hebben Denemarken en Noor
wegen hetzelfde koningshuis: Sleeswük-Hol-
stein-Glücksburg.
Het was op 25 November 1905, dat Haükon
met zün gemalin, met wie hü In 1896 in het
Buckingham Palace te Londen in Hét huwelük
was getreden, op het jacht de ..Dannebrog” in
Noorwegen aankwam. De .Dannebrog" werd ge
ëscorteerd door Deensche. Engelsche en Duit-
sche kruisers. Keizer Wilhelm had een vlagge-
schlp, onder commando van zün broeder. Prins
Hendrik van Pruisen, gezonden. Een groot aan
tal particuliere vaartuigen volgde op eerbie
digen afstand het koninklük schip. De plech
tige Intocht werd in de Noorsche hoofdstad Oslo
gzhouden. toen nog geheeten Christiania. Op
27 November van datzelfde Jaar legde HaJkon
den eed op de grondwet af, doch eerst in Juni
van het daaropvolgend jaar zou de koning, als
Haakon VII van Noorwegen te Dronthelm tot
vorst worden gekroond.
In de jaren, dat Haakon thans over Noor
wegen regeert, zjjn er wel geen schokkende ge
beurtenissen in het land gebeurd, doch ook Noor
wegen heeft geducht van de crisisjaren te lüden
gehad en ook de oorlog spaarde het land niet.
De koning heeft er evenwel zorg voor gedragen,
dat het evenwicht in de verhoudingen in het
nog jonge koninkrük niet al te zeer wordt ver-
.stoprd en hü slaagde er in een vasten band te
(éggen tusschen het Iknd eri de nietrw-geves-
tigde dynastie.
Wat ook in hem te prijzen is, is de manier
waarop koning Ha&kon elke wrijving met Zwe
den (sinds de scheiding verkeerde Noorwegen
in een delicate positie) heeft vermeden. Het was
in den tüd van de regeering van Koning Oscar
n, den vader van den tegenwoordlgen vorst,
dat deze scheiding tot stand kwam. Koning Gus-
taaf van Zweden heeft evenwel den wrok, dien
zün vader tegenover Noorwegen koesterde, niet
volgehouden, maar stemde er zelfs in toe, dat
zün nicht, Prinses Martha, in 1928 in het huwe
lük trad met den Noorschen kroonprins Olav,
zoon van Haakon VU. Door dit huwelük wer
den de Noorsche en Zweedsche dynastieën nog
hechter met elkaar verbonden.
o
De keuze van den Noorschen koning is geheel
geschied volgens den wil van het volk. Twee
volksstemmingen zün aan de keuze van Haakon
voorafgegaan. Vóór zün kroning heette Haakon
Karei van Denemarken. Den naam Haftkon
nam hü aan, toen hü als vorst naar Noorwe
gen vertrok. De eerste volksstemming, die ge
houden werd in Augustus van 1905. liep ovpr de
vraag, of Noorwegen een monarchie of een
republiek diende te worden. Met 368.000 tegen...
184 stemmen werd de monarchie gekozen. Toen
moest men een koning zoeken. Het tweede ple
bisciet verscheen in November van dat jaar en
betrof de vraag, of de regeering zich tot Prins
Karel (Haakon) van Denemarken zou wenden,
om hem de Noorsche kroon aan te bieden, of
dat men een ander vorstenkind tot souverein
zou uitroepen. Hierover liepen de meeningen
meer uiteen 259365 Noren stemden vóór Ko
ning Ha&kon en 62.264 tegen. Toen noodigde
de regeering Karei van Denemarken officieel
uit den Noorschen troon te bestüg^n Natuur-
lük had men den vorst voordien reeds gevraagd,
of hü eventueel bereid zou zün als-koning van
Noorwegen naar Oslo te komen. I
nemarken heeft toen geantwoord.
en weet hoeveel Europeesche kunst en
cultuurbezit de rüke Amerikanen in de
laatste tientallen jaren hebben gekocht.
Zü koopen het arme Europa leeg. Mede van de
mooiste werken op de Frans Hals-tentoonstel-
ling te Haarlem zün uit Amerikaansch bezit
Een van de rükste koopers uit Amerika is
Sir Andrew Mellon, gewezen secretaris van de
Amerlkaansche ^tekenkamer, wiens collectie
beroemd is. Hj>- heeft zün landgenooten kunst
werken cadeau gedaan ter waarde van 50 mil
joen dollars. Al vüfendertig jaar bezoekt hü
geregeld Europa, links en rechts verzamelend
Behalve de kunstwerken ter waarde van 50
miljoen dollars schenkt hü zün landgenooten
thans een museum, dat de fraaiste kunstgalerü
van Amerika belooft te worden
Vopral in de oorlogsjaren zün, door middel
van dollar-cheques, talrüke Europeesche kunst
werken den Oceaan overgegaan, niet alleen
schilderijen, maar ook jammer genoeg voor
Europa heele bouwwerken. Dat Europa zich
verweert tegen dien „ultverkoop■• van kunst
werken bewijst het verzet van Frankrük in den
tüd, dat Rockefeller Jr. zoo veel moeite deed
een laat-Gothlache kerk, de beroemde kapel
van Chavirey (Dept, der Haute Saóne) aan te
koopen. welk kerkje hü naar een van zün
Noord-Amerikaansche bezittingen wilde over
brengen. Natuurlük was de koopsom fabelachtig
hoog, doch de Franschen hebben zich tegen
verdere onderhandellngen zoozeer verzet, dat
er tenslotte geen zaken waren te doen. Toch
geeft Rockefeller Jr.. die. nog meer dan zün
overleden vader, een verzamelaar van alle cu
riositeiten Is. den moed niet op. Steeds weer
zendt hü zÜn menschen naar Europa, om waar
devolle kunstwerken aan te koopen en intus-
schen wordt Europa armer aan zün onver
vangbare schatten.
Niet alleen menschen. maar ook kunstwerken
beleven lotgevallen. Het meest kostbare stuk
uit de Mellon-verzamellng is de Raffaël „Ma
donna Della Casa D’Alba", die de Amerikaan
voor een mllhoen dollars kocht. In de 16e eeuw
hebben Italiaansche priesters dit schllderü aan
den vice-koning van Napels ten geschenk* ge
geven, waarna het in taanden kwam van den
Hertog van Alva. In de 19e leeuw wist een
Zweedsch gezant het kunststuk te bemachti
gen; voor i 4.000 kwam het in het bezit van
een Engelachman, die het In 1836 voor 14.000
verkocht aan de Hermitage van Pe
tersburg. Het schilderwerk werd, evenals zoo
vele waardevolle kunststukken, in goud omge
zet en de Raffaël kwam tenslotte in handen
van Mellon.
Uit de Petersburger Hermitage stamt trou
wens ook het beroemde werk van Rembrandt
.Jozef en de Vrouw van Putlphar", dat eens
in het bezit was van Frederik den Grooten. van
wien het overging op Keizerin Catharina II.
Rubens' „Bad van Diana" verhuisde in 1910
van Duitschland uit naar de Nieuwe Wereld;
het werd verkocht voor 200.000. Eenmaal was
Bedienden in den zin. zooals het bedoelt,
houden wü er niet op na
..Maar dat is toch maar tüdelük?”
..Neen, dat geloof ik niet Uw moeder heeft
al zooveel last gehad met meisjes, die het nier
veel te afgelegen von*n, en als ze dan haar
uitgaansdag hadden, eerst den volgenden dag
wilden terugkeeren. of soms ook in het geheel
niet terugkwamen, zoodat zü maar besloten
heeft, het zonder hulp te doen."
Evelyn was als verplet; ze had wel begrepen.
dat zc flink de handen uit de mouwen moest
steken en ze had al haar best gedaan, zich met
dit idéé te versoenen; maar dat zü de ruwste
huishoudefüke bezigheden mee zou moeten ver
richten, dit was in strüd met haar boog ge
voel van eigenwaarde.
Stogdale roeide de boot vlak aan den kant,
hielp Evelyn aan wal en ging toen de koeien
melken.
Somber zat het jonge ding op een omgevallen
boomstam. Aan den anderen kant van het meer
zag zü het huls uitsteken boven de terrasvor
mige tuinen, maar voor het oogenbllk leek hel
haar meer een gevangenis, waar zü. volgens haar
opvatting, was afgesloten van alle beschaving.
Op dit oogenbllk bracht een zwerm muskieten
een zoo ..levendige" afleiding, dat- Evelyn regel
recht in strüd was met deze aanvaller» en zich
zóó overstuur gemaakt had. dat zeker het huilen
haar nader stond dan het lachen.
„Waarom heeft u mü niet gewaarschuwd, dat
ik een volle en handschoenen aimdeed?" verweet
zü haar geleide. Jk kon er toch waarlijk niet
n den Limb. Koerier heeft de heer Ir.
Thywissen, voorzitter der afdeeling
Venlo van de* R. K. Staatspartij, de
vraag opgeworpen, of mr. Goseling nu be
ter had gedaan, partij-voorzitter te blijven
en geen ministersambt. te aahvaarden? De
overgang naar Den Haag lijkt hem fataal
en onbegrijpelijk. Ik kan mij voorstellen,
schrijft hij, dat door het zittlng-nemen van
Mr. Goseling In het Ministerie-Colijn. da
Katholieke Staatspartij grooten invloed op
de gestes van het Kabinet kan uitoefenen.
Maar daarnaast vraag Ik mij toch af: Hoe
zou Mr. Goseling „onafhankelijker” leiding
kunnen geven aan de te voeren politiek
van het Kabinet: als partij- of fractie
voorzitter buiten het Kabinet of als aan
voerder der Kaiiolieke ministers? Volgens
mijn persoonlijk inzicht verreweg in de
eerste functie. Bovendien meen ik ook het
niet ver mis te hebben, dat het meerendeei
der Katholieke kiezers Mr. Goseling in
dertijd gepropageerd en gekozen neef*.,
juist om leiding te geven aan de partij en
in de fractie. De Limburger Koerier voegt
hieraan toe, dat deze opmerking de aan
dacht verdient, ook omdat nu wel gebleken
aan welke wij voor een
prachtigen verkiezingsuitslag te
hebben,
zers zou
dien de
in het
organisatie minder persoonlijk
behoeft en het geschapen apparaat stu
wend blijft voortwerken, niet dp verant
woordelijkheid Had aanvaard, om thans
ook de door onze partij beleden beginsflen
practlsch te helpen uitwerken in den wet-
gevenden arbeid. De toepassing van een
program Is meer waard dan een program
zelf. Het was dan ook In het parlementaire
verleden steeds traditie, dat de partijleiders
zoowel van de katholieken, anti-revolution-
nalren en Christelijk-Hlstorischen als van
liberale partijen zooveel mogelijk zelf m
Kabinetten zitting namen. Sedert Thor-
becke hebben Kuyper, jhr. de Geer, Goe
man Borgesius o.a. niet anders gehandeld
en ook jhr. Ruys de Beerenbrouck verwis
selde het voorzitterschap der partij meer
dan eens voor een ministerieele functie
Naar zijn eerlijke overtuiging heeft dan
ook mr. Goseling ter toepassing van het
partij-program in een nieuwe sfeer een
nieuwe gelegenheid aangegrepen, gelijk hij
in het maandorgaan van 3 Juni jl „ten
afscheid" schreef.
Verweesd is voor het overige onze partij
niet achtergebleven. Het bestuur en de
geschoolde instanties in het Schaepman-
huis blijven actief, op den Landdag in het
najaar zal ook mr. Goseling spreken, de
band tusschen hem en de partij is niet los
ser, maar anders geworden.
ituurt van tien woor-
wel."
zei Geöffry peinzend. ,Ja. dat zou
misschien kunnen."
Jieen. dat moet kunnen. Ik beloof je dat Ik
Jessy Larkins ook dat telegram zal laten lezan.
„Inderdaad, maar als ik nu naar Baltimore
ga. dat mis ik het diner in de Vrügezellenclub
„Nou." vlnnlgde Olga, „wat zou dat? Wat
heeft dat diner te maken met ons geluk?"
Een gevoel van weerzin steeg op in X gemoed
van den jongen ingenieur.
„Meer dan drie jaren lang." dacht hü met
bitterheid, „heb ik haar In alles dY zin gegeven.
Al m’n vrienden en Ifefhebberüen heb ik laten
varen ter wille van haar, omdat Ik haar lief
heb
„Zit je daar nu te piekeren over aoo’n onbe
nullig ding als dat diner.” viel ze uit, .sors
maar dat je weg komt."
Geoffry stond op en keerde zich met z’n rug
naar z’n verloofde. Het was hem eensklaps on-
mogelük geworden, haar langer aan te zien.
„Goed." zei nü. .Jk zal het doen
18, dat het aantal eerste-rangsfiguren In
onze partij, om de leidersplaats te bezetten,
niet heel groot is.
Het schijnt ons toe, dat over het geval
niet veel stof behoeft op te waaien. Mr.
Goseling is Inderdaad door de kiezers in
dertijd gepropageerd en gekozen om als
voorzitter leiding te geven aan de partij.
Tijdens de- jaren van zijn voorzitterschap
heeft hij deze leiding ook gegeven op een
wijze, die partü en programma hernieuwde,
de kernen en de propaganda organiseerde
en die beginselkrachtige vitaliteit schiep
groot deel den
danken
Maar het meerendeei der kle-
zlch verwonderd hebben. In
leider in een periode, waar-
constructleve werk der partij-
ingrijpen
op dit blad zijn ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen I4' I m levenslange geneele ongeschiktheid toe werken door p a
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen R^xJa verlies van belde armen, beide beenen at beioe oogen A aJKza
„Ze zag bet op de étagère liggen en bad bet
al gelezen, voor Ik X kon verhinderen.'
„Zoo’n serpent
.Met dat al is X kwaad al grachiad. De men-
schen spreken er ovzr.”
„Och. laat ze toch praten. Wst kan X jon
schelen?"
Maar Olg* bleef
koppig. Jen
heeleboell” riep
ze gramstorig.
De jonge man
zag. dat hü on
verwacht
geplaatst stond
voor één der mysteriën van bat grillige vyon-
welüke karakter.
„X Spüt me werkelük. Olga.” was alles wat
hü zet
„Daar heb
„Ik kan er niet
Ulvenbout. een van Brabants
dorpjes, gaat eerstdaags jubileeren.
Heel Nederland wordt sinds jaren door d’n
Dré en z’n Trui van Ulvenhouts wel en wee
op de hoogte gehouden. En nu dit rustige
kerkdorpje zün 650-jarig bestaan gaat her
denken, zal menigeen van zün
willen getuigen.
Maar eigenlük is Ulvenbout veel ouder dan
650 jaar. Men meent zün ontstaan terug te
moeten voeren tot de tüden St WUlibror-
dus. {tie ook in het Brabant$che vele kerkjes
stichtte, die later de kern werden van ten op
komend dorp. Door toedoen van de Llmburg-
sche Abdü Thorn, die rond Breda van vele
landgoederen het tiendrecht bezat, werd in het
begin van de 13de eeuw te Ginneken een kerk
gebouwd. Doch toen de Hervorming losbrak
werd pastoor Lemmens van de Ginnekensche
kerk verbannen om na den vrede van Munster
toestemming' te krügen zich te vestigen aan
den rand van het Ulvenhoutsche bosch op het
bij een ongeval met
dood el ijken afloop
handel worden honderdduizenden betaald voor
ëen Greco, voor de schepping van een kun
stenaar, die. als zoovele genieën, in armoede
ztlerf.
Hoe menig schilderü heeft sün ontdekker
rük gemaakt. Hoe menig kunstwerk werd on
der rommel of in duistere, vochtige bergplaat
sen ontdekt. En degenen, die het geluk hadden
iets waardevols te ontdekken, werden dlkwüls
rüker dan de kunstenaars zelf. Benige jaren
geleden zag een kunsthandelaar toevallig bo
ven het bed van een Jongeman, wonend In een
klein pension te Berlün. Grünewald-teekenin-
gen. van wier waarde de jonge eigenaar geen
notie had.
Dergeiüke gevallen zou men In massa kunnen
aanbalen. Doch de vraag rijst welke factoren
de waarde de flnanclaele waarde van een
kunstwerk, bepalen. Tenslotte spelen liefhebberü
en zeldzaamheid, mode en smaak, vraag cn
aanbod een beslissende rot Ben belangrüke
stem heeft ook de internationale kunsthandel,
die vooral In Londen. Parijs en Amsterdam ze-
telt. Maar dat het In dien kunsthandel niet*
altüd even eerlük toegaat, bewezen wel de
schandalen uit den naoorlogstüd. En hoe veie-
kostbaarheden werden er niet verduisterd! Zoo
werd b-v. in opdracht van een Fransche „fir
ma” in 1922 te Stuttgart Rembrandt's „Paulua
in de Gevangenis" gestolen. De diefstal is nooit
opgehelderd. En ook de grootste schilderijen
diefstal van deze eeuw, de Moskousche diefstal,
bleef onopgehelderd. Tenslotte was 1927 een
rampjaar voor de kunstwereld, want In dat
jaar verdwenen er enkele kostbare werken van
Titiaan, Pisano en Rembrandt. Wat zün oe
beweegredenen van deze diefstallen? Is het de
kunstzin van een of meerdere personen die,
gedreven door hun verzamelwoede, tenslotte
overgaan tot ernstige misdaden? Of is het X
geld, dat het kunstzinnig publiek voor de kost
baarheden over heeft?
n* is in leder geval een navrante tegenstel
ling tusschen de smart, waarmede de kunste
naars scheppen, en het gedoe om bun werk
heen als het eenmaal goed ..genoteerd' staat
aan de markt.
