van den dag
<Kctu&(iaal
T
T
De avonturen van Stan en Pol
I
F 250.-
„Zomeruitstapjes
der toekomst”
PLICHT en
GELUK
De Bokaal
1
1
Stratosfeer of atmosfeer
Ledermuseum
Lepra
T
N
♦y
WOENSDAG 18 AUGUSTUS 1937
naar het
ENCELSCH
V*
et
sal zyn ten die moet niet eens ver meer zyn)
De vroolyke bai van een vortt
Fragment uit het glas van Dirk Crabeth „Judith verlost Bethulie"
an
-3
De Engelsche Vereeniglng ter Bestrijding van
de lepraziékte heeft onlangs officieel vastgesteld.
rel-
«e-
g M
meisjes zich
zichzelf
lachten
de
11
Mrs.
4-
m
m
-2
st
d.
J
11
IS
10
de
tiet
in de beide eerstgenoemde werelddeelen
Britsche koloniën bevinden, leven heden
‘lp.
Igd
*en
zM
M
■rs,
ef-
[n-
lat
meer, win-
opmer-
wn
ren
:ers
net
het
>ns
ed-
oe-
in-
eet
sU
®h-
Ier-
;en-
na
ers
IOO-
spel
uut
Ier-
der
ite?
er
ge-
tar,
nde
een
het
en
ran
che
ge
nen
de
zan
•Ier
ten
ust
van
dol.
one
net
ler-
eer
len,
ran
ind
de
de
•rd
lie
|n,
ria
ad
tfn
n-
hen
uit-
gen
rol,
vol
och
ren
ch-
an-
iar-
één
»r-
by verlies van een band.
md voet af aan «o*.
Ze kwamen aan het bedje van Nico en deze riep: „Ziet U
nu «el zuster, dat ik gelik had. dat de kabouters nog wel
bestaan. Maar de zuster zelde: ..Sssst Nico, schreeuw niet zoo
hard, want anders worden de Jongens wakker. Je mag Pol
gedag zeggen, want deze moet weer weg.
ik weet niet, wat Ik er mee doen moet.
,tgen ze. dat ieder meisje mi dadelijk zou
trouwen, of ze van my hield, of niet.
Maar hoe kom ik daar nu achter, of ze van my
houdt?.... Want om een vrouw te trouwen, die
niets om mi) geeft dat sou ik afschuweljjk
vinden! En ééns zal ik toch wel liefde opvatten
maar als ik dan denk, dat er enkel op mijn geld
gespeculeerd wordt, dan neeint dat heel wat van
de aardigheid van het bezit af!"
..En toch zou u het nu niet graag meer willen
missen, is t wel?"
..Neen, dat niet Toch houd Ik er van, om zelf
de handen uit de mouw te steken. Verbeeld u,
dat ze ml) in Engeland zelden, dat ik er een
lijfknecht op na moest houden Die zou mi) dan
zeker moeten aankleeden. of ik een baby was en
mU 's avonds naar bed brengeiï!Neen, dat
niet zoo prettig, als men het zich wel voorstelt
Kent u mijn geschiedenis?"
„Ik heb er zoo iets van gehoord. Uw vader is
eerst op later leeftijd in het bezit van het goed
gekomen, niet waar?"
.Ja. de arme man! HU heeft nog maar vier
jaar geleefd, toen hy in Engeland terug was. Ik
heb daar heel wat rijke neven, maar we konden
het niet best vinden met elkaar en dus ben ik
naar hier tertiggegaan. Ik geloof, dat ze my niet
beschaafd genoeg vonden. Nu. dat is mogelijk:
die vier jaar, dat ik in Engeland op school ge
gaan ben. zullen ze mij zeker niet genoeg ge
polijst hebben. Toch was dit niet, wat ik u
zeggen wilde; ik wilde u toe vertrouwen, dat ik
nog niet veel plezier heb gehad van myn geld,
want II
Nu
willen
dat de berichten omtrent een geneesmiddel on
juist zijn en dgt de lepra een der hoofdpro
blemen vormt van de Britsche Koloniale ont
wikkeling.
Be leprazlekte of melaatschheid Is sedert dui
zenden Jaren bekend. Zy behoort tot de vreese-
lljkste geesels der menschheid, want het lot der
slachtoffers Is hopeloos Niet alleen, dat men
aan de ziekte ten gronde gaat, de slachtoffers
worden uit de maatschappij gestooten en naar
afgelegen oorden gebracht
Naar Europa werd de ziekte via de schepen
gebrachj; in de Middeleeuwen heeft zy vreeeeiyk
onder alle Europeesche volken gewoed. Heden
ten dage is zij in Europeesche landen nog slechts
plaatselijk te constateeren. zooals b.v. in Spanje,
in Portugal, in de havenplaatsen Zuld-
^^hrtotus heeft aaa Zge Kerk voos-
speK, dat z^ oaz Z^eeatwUle vervol-
giagea soa moeten vo*daron. Zalig z^.
die vervolging lijden om do Qorechtig-
hoid. waai hnaaor to bot Eoalnkrljk
des Hemelen.
De zuster geleidde hem naar de buitendeur en deed deze
voor hem open. Ze vond het wel Jammer, dat het kleine
kereltje weer zoo gauw weg moest, want ze had nog graag
wat met hem gepraat. Toen Pol weg was kon ze nog maar
niet gelooven dat alles echt was geweest.
oen Jules Veme voor een halve eeuw de
wereld den adem benam met zijn ..Reis
om de Wereld in Tachtig Dagen", hiel
den velen, vooral de ouderen, hem voor een
fantast. Een arme zot. om zulke dwaze vertel
sels den kostbaren tijd waardig te keuren!
Heden ten dage lacht niemand
neer de experts onzer techniek zich de opmer
king laten ontvallen, dat er eenmaal een tijd
waarin men in één dag van laten we zeggen
Berlijn naar New York zal kunnen vliegen.
O. zullen velen denken, nu komt de geschie
denis van de .stratosfeervluchten" Wy dach
ten ook ongeveer zoo, toen wij het bureau van
de „Dultsche Lufthansa" te Berlijn binnen
stapten en een gemoedelijk gesprek begonnen
met den referent, die het onderwerp „de zo-
onderwerp
over beteekenis en wezen van de door Wtoide-
mar te vervullen hoofdrol en Woldemar nam
alles op als de droge aarde den lenteregen.
Desniettegenstaande werd de opvoering een
débécle. Woldemar was in ieder opzicht ««vol
doende en het kostte den dichter bovenmen-
scheljjke inspanning, om het tot het einde uit
s v» j-i a vv
Dokter Underwood, die pleizler had in de kin
derlijk verrukte wijze, waarop de baronet blijk
«af ven zijn Ingenomenheid met hun gezel
schap. sprak de zoozeer verlangde Invitatie uit
en de Jongeman deed nu ook waarlijk, of hij thuis
was. Hj) ging aan de piano zitten en begon hier
daar een noot aan te slaan.
.Jk houd verbazend veel van muziek,
Underwood U ook?"
■Ja. wy allemaal. Speelt of zingt u?"
••Maar heel weinig; eigenlijk niet Ik heb het
hooit geleerd. Maar als ik een piano zie, kan
Jk er niet afbljjven. Ik heb wel een goed ge
hoor, geloof Ik. Ik zing een beetje en begeleid
mi) zelf -
kdrs Underwood kon nu wel niet anders, dan
kragen zich eens te laten hooren.
-Wat is dat voor een lawaai?” vroeg Evelyn,
*J*h ophoudend met haar taak, om de tafel te
dekken voor de thee. „Wie kan dat zijn, die daar
■oo op de plgno beukt?"
kfary kwam lachende van de veranda binnen
lopen en vroeg:
•Boe vind Je die aristocratische muziek?"
Vier fabrikaten hebben de stad Offenbach
aan de Main internationale bekendheid gegeven:
haar tabak, haar pepernoten, haar wagens en
tenslotte haar leder. Aan dit laatste fabrikaat
dankt Offenbach zijn naam en faam, tot zelfs
in Amerika. Deze roem ontstond en dat is het
zonderlinge door een vroolyke bui van een
vorst. In Offenbach regeerde In den aanvang
der vorige eeuw een kunstlievend vorst. Karei
van Isenburg, als heerscher van het kleine, later
gemedlatlseerde vorstendom Isenburg-Birsteln.
Een zijner onderdanen, een Offenbacher, de
heer Klein, had in Weenen een studie gemaakt
van lederbewerklng en wilde zich thans in zijn
geboortestad vestigen, om als lederbewerker zijn
brood te verdienen.
Met deze idee stemde evenwel de Raad des
Vorsten niet in. Klein riep toen de persoonlijke
hulp In van den vorst. De vorst had veel inte
resse voor de kunst van Klein en noodlgde den
man uit zijn capaciteit te toonen Tot dit doel
richtte hl) in zijn zomerslot Rumpenhelm aan
de Main een werkplaats in. Klein's werk bracht
den vorst tot verrukking. Het duurde niet lang,
of Karei van Isenburg wilde de kunst eveneens
leeren en zette zich aan de werktafel van Klein.
Mes. vouwbeen en Hjmkwast leerde hy al spoe
dig hanteeren en op de kersttafel van de vor
stelijke familie lagen, in het Jaar 1812, de kunst
zinnige getuigenissen van een moelzamen arbeid
De mooiste en meest practische reclame, die
de lederbewerker zich ooit had kunnen denken,
het paleis
te
,Mr Btogdale, wilt u zoo goed zijn, my voorbij
te laten gaan?"
..Ik geloof dat ik maar weer naar de wildernis
terug moet,” zei hy somber.
,Jk begryp u In het geheel niet. Maar nu moet
ik u toch waariyk verzoeken, mij door te laten,
of tk zal langs den anderen kant moeten gaan."
„Neem my niet kwalyk.” zei Anthony hoog
hartig. „maar een oogenbllk moet Ik u toch nóg
ophouden Totdat ik zag dat die baronet zich
zoo bijzonder op zijn gemak voelde met u, ben
ik te gelukkig geweest, om myself rekenschap
te geven, waarom het leven ineens zoo mooi voor
my was geworden. Maar nu weet ik het en ik
vrees.... ik vrees.dat ik my met een her
senschim gevleid heb!"
Oedurende een oogenbllk heerschte er een
pyniyke stilte, waarop zij zich omkeerde en de
keuken uitging, vanwaar zy in den corridor
kwam, waarop de slaapkamers uitkwamen, en zjj
gauw in haar eigen kamer vluchtte.
8tr Oerorge vermaakte zich in den sater.', waar
hy naast Evelyn zat. die vast bezit had genomen
van de pianotabouret. opdat hy het gezelschapje
niet meer zou onthalen op oen muzikale voor
dracht.
„Dit is een prachtig ding,” zei hy. terwijl hy
een stapel muziek doorkeek en Beethovens
..Adelaide" tegenkwam. Laat Ik dit eens probee-
ren. als u my begeleiden wilt
„Maar het Is een lied voor tenor en u heeft
zeker een bariton? Neen, ik durf het waariyk niet
aan."
„Hè. zei Nico, bïUf Je niet by me." „Neen", zei Pol. „Jy kunt
je nu wel vermaken met Je nieuwe vriendjes hier, ik ga weer
naar Stan terug, die zal aardig ongerust zyn Dag Nico, het
beste met Je en wordt maar weer gauw beter. Daarop nam
Pol beleefd zyn hoedje voor de zuster at en zei haar ook gedag.
Ondanks
tranen.
Sir Oeorge Illingworth bracht verscheidene
liederen te gehoore en deed zyn geïmprovi
seerde begeleiding in den regel van beide peda
len tegeiyk vergezeld gaan.
„Sluit de piano en gooi den sleutel in het
meer!" raadde Evelyn. Zoo iets is niet om aan
te hooren. Zit die arme Moes daar steeds by?
Mrs. Underwood had waariyk kans gezien, de
prestaties tot het eind toe aan te hooren, waarna
zy zich toch niet van de opmerking kon onthou
den, dat er veel studie voor noodlg la, om het
een eindje te brengen in de muziek.
„O, maar ik doe het enkel een beetje voor
amusement."
Als hy een gedeelte van zyn gehoor had waar
genomen. zou hy gezien hebben, dat hy dan
althans boven verwachting geslaagd was.
HOOFDSTUK IX
Mary Underwood maakte eerst kennis met den
gast, toen het heele gezin in de eetkamer byeen-
zat aan de thee. Zoodra de maaltyd afgeloopen
was en de laatste post was gebracht, maakte
Sir Oeorge gebruik van de gelegenheid, dat allen
in hun brieven verdiept zaten, legde zelf het
avondblad neer, dat dokter Underwood hem
aangeboden had en ging door de veranda naar de
keuken. De gesloten glazen deur belette toch
niet, dat hy by het lamplicht zag, hoe Mary
vaten waschte en Orace en Rosamond haar huis
werk zaten te maken. Met een zacht tikje tegen
de vensterruit deed hy de deur open en trad
binneiio
tuig, bestemd voor stratosfeervluchten, opduikt,
met één slag alle successen, met zooveel moei
te bereikt, overvleugeld en waardeloos zyn, om
dat dan weer een volgende etappe In het lucht
wezen actueel geworden is?”
De referent lacht eventjes. .Dat is een vraag,
die slechts een leek kan stellen, voor wien
alles, wat op luchtvaartgebied wordt bereikt,
steeds wéter verrassend blyft. Men weet zelfs
in geïnteresseerde, kringen slechts zeer weinig
af ran het ontwikkelingsstadium der hoogte-
vluchten, omdat, begrypeiykerwyze, op dit ge
bied, geen land zich in de kaart laat zien.
Technisch zyn de Amerikanen het verst, maar
ook Sovjet-Rusland werkt koortsachtig en
heeft laatst by het vliegen over de Noordpool,
d w.z. by de verkenning van een luchtweg Rus
land—Amerika over de arctls, gedeeltelijk zeer
groots hoogten bereikt. Dat bevrijdt ons even
wel niet van de noodzaak, ook op dit gebied
stap voor stap voorwaarts te gaan en heden ten
dage vormen de Atlantlekvluchten, welke, zoo-
als bekend, ook door de Franschen, de Brit
ten en de Amerikanen met succes worden door
gevoerd, de jengste phase in de ontwikkeling
van het luchtverkeer. Het meest actueele vraag
stuk te echter den weg over den Noord-Atlan-
tlacheh Oceaan in één enkelen dag af te leg
gen; een vraagstuk, welks oplossing Amerika
naarstig zoekt. Alles, wat daarnaast or stra-
tosfeervluchtgebled gegist of practisch beproefd
wordt, te voorloopig nog óf speculatie, óf be
rekening.”
was, dat de vorst een ieder, die in 1
kwam, uitnoodigde naar zyn werkplaatsje
komen zien en zyn werk te bewonderen.
Brieftasschen. tresors, cigarettenétuls, dames-
tasschen, dat waren de wonderiyke verrassingen
voor de familie van vorst Karei en diens hof
houding. De voorwerpen die de vorst vervaar
digde hadden dlkwyis de meest zonderlinge vor
men. De konlng ontwierp de modellen zelf.
Ieder, die een voorwerp uit leder vervaardigd
ontving, vond er een baartje by. waarop stond:
J*ortefeulUefabriek van Isenburg, Klein en Co.
Onder bescherming van den Vorst van Isen
burg."
Een paar dagen na het Kerstfeest van 1812
reed de bekwame kunstenaar van het leder, tot
groote ergernis van de geheele vorsteiyke hof
houding. in een gele statlekaros door de poor
ten van de stad Offenbach en opende kort daar
op de eerste groote „Offenbacher Portefeullle-
■fabrlek".
Dat was een klein begin voor een groote toe
komst Heden ten dage immers te Offenbach
i
Frankryk. in het Zuiden van Griekenland, in
Roemenië. Hongarije en in de uitgestrekte Bal-
kanlanden. In de Noordelyke Staten te de lepra
verdwenen. In het Memelgebted kwam zy van
uit Rusland: hier bestond een lepra-kolonie,
welke gelukkig tegen het einde van den wereld
oorlog kon worden opgeheven
De aeer strenge beschermingsmaatregelen der
havencontróles hebben de zieke uit Europa ver
bannen. doch op zyn hoede biyven moet iedere
havenarts
In Hamburg, waar Jaariyks vele buitenland-
sche booten de haven aandoen, vindt men. even
als in Marseille, een Instituut voor Tropische
Ziekten. Aan dit instituut zyn experts op me
disch gebied verbonden en zoodra men de kiem
van een tropische ziekte ontdekt, neemt men de
strengste maatregelen, opdat de ziekte zich niet
kan uitbreiden
In Azië. Afrikk en In enkele deelen van Zuid-
Amerika vindt men nog lepraiyders. Daar zich
vele
ten
dage op Brttschen grond, volgens nauwkeurige
officieele vaststellingen, rond twee mlllioen
lepraiyders.
te houden.
Den volgenden
dag verscheen
Woldemar in de
woning van
dichter, om
waardeering
zyn vriend
ontvangst te
men. Dit 1
een lederstad van wereldbeteekenis. Het lykt
daarom byna vanzelfsprekend, dat het „Duit-
sche ledermuseum", hetwelk door dea leider
Hugo Eberhardt midden in den wereldoorlog
In l917 werd geopend, in de twintig jaar van zyn
bestaan en gestadige uitbreiding dezelfde we
reldfaam zou gaan genieten als de stad van de
beroemde lederbewerkers. Offenbach.
Dank zy de snelle ontwikkeling dezer nyver-
heldsstad, die door staat en rijk werd geholpen,
heeft het „Duitsche Ledermuseum" In de voor
malige Messe-Halle van de stad een waardig
tehuis gevonden. Twintig jaar lang waren de
museumschatten In deze vertrekken onderge
bracht. die veel te klein waren voor de reusach
tige verzameling, die gestadig aangroeide. In
kisten en kasten vérstopt bleef een groot deel
van het museumbezit liggen
Had het oude museum reeds bekendheid in
binnen- en buitenland verworven, de perma
nente tentoonstelling der gezameniyke schatten
van het museum zou eerst In de nieuwe zaten
tot baar recht komen.
De groote Zweedsche natuuronderzoeker en
volkenkenner, Sven Hedln. schreef aan de di
rectie van het museum: „Het is Jammer, dat de
moderne mensch zoo weinig afweet van het
groote nut van het leder, dat toch zulk een be-
langryke rol in het leven speelt. Het feit, dat
Dultschland een ledermuseum bezit, is toe te
Juichen".
En om het museum van Offenbach ook by de
Jeugd in kennis te brengen, organiseert het Mi
nisterie van Onderwijs en Nyverheld uit geheel
het land uitstapjes voor schoolkinderen, met als
doel het oude stadje Offenbach, met ,zyn be
roemd geworden Ledermuseum De Jeugd zal
dienen te weten, hoe “n belangrijke rol het leder
in de geschiedenis der menschheid heeft ge
speeld en nog speelt. Zy zal moeten weten wat
de moderne nyverheld- van het onschatbare le
der maakt en op welke wyze het leder wordt be
nut.
egen eind September was Woldemar
Fretbauer geëngageerd als eerste held en
jeune premier van den stadsschouwburg
te LUbeck. Zes dagen tong liep hy zoo opval-
tend door de straten van de oude Hanzestad,
dat ieder kind zyn stoppen hoed en zyn wap
perende das kende. Den eersten Zondag echter
ging hy in zwart pok zich melden by Emma
nuel Oeibel. De oude dichter stelde levendig
belang In alles wat het tooneel betrof en iedere
artist, die by hem zyn opwachting maakte,
kon zeker zyn van een vriendelyke ontvangst
Zoo ook Woldenmar Freibauer. Oeibel kwam
hem tegemoet en reikte hem de hand. De too-
neelspeler boog diep over deze hand, byna als
of hy haar kussen wilde, en keek haar tong
verrukt aan. Dan richtte hy zich op, omvatte
met een langen blik de eenvoudige werkkamer
van den dichter en zei slechts: Oh, meestert
Oeibel kende zyn pappenheimers, en zyn hart
glimlachte. Maar hy was toch verheugd. Hy
verzocht dsn artist, ptoats te nemen en infor
meerde harteiyk naar het kunstzinnige ver
leden en de plannen van zyn bezoeker.
Oh meester, zei Woldemar Freibauer, als het
me vergund was, op het tooneel van uw vader
stad een van uw onsterfelyke scheppingen uit
te beelden!
Myn stukken, zei Oeibel, worden zelden ge
speeld. En als het eens gebeurt, zyn kaastor en
directeur droef gestemd.
Maar Brunhllde! riep Woldemar begeesterd
U1L
Ja. Brunhllde! Kn de dichter vroeg acn
af, waarom dit, zyn lievelingsstuk, het niet op
het tooneel „deed*;. Hy vertelde nog veel over
dit oeuvre en Woldemar luisterde met de groot
ste aandacht, aonder een woord te zeggen. Toen
hy tenslotte afscheid nam werd hem dringend
verzocht, nog dlkwyis terug te komen.
Eh dat deed hy. Niet alleen uit eigen baat,
omdat hy zyn persoon met den glans van den
beroemden dichter wilde omkleeden. Het deed
'hem werkeiyk goed, te toeven in de zuivere
lucht van deze kamer. En de dichter werd pret
tig gestemd in de aanwezigheid van dit groote
kind, dat met het grootste geduld zyn uiteen
zettingen volgde, waarvan hy weinig of niets
begreep.
Zoo ging alles goed den gebeden winter door
en hun vriendschap leed niets onder het feit,
dat Woldemar op het tooneel niet kon voldoen
aan de eiachen van den dichter.
Het is een goed mensch. placht hy te zeggen,
als hy na het tweede bedryf dc zaal verliet. En
hy doet, wat hy kan.
Tegen het einde van den winter deed Wol
demar de Faust op het repertoire nemen. Oeibel
verschrok, toen hy het hoorde. Maar de goed
heid van zyn hart deed hem tegenover Wol
demar zwygen over zijn bang voorgevoel Hij
hield slechts langdurige besprekingen met hem
Wat wy than» aan hoogtan hebban
bereikt, lag altyd nog birtnen
het luchtomhultel onzet
aarde
A T Y 17 A O/"VILT NT IT 411 blBd ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen C* 7^0 - bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 on»*’*1 met
ZAI el <r< A B 1 M r. ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen VFVFe verlies van belde armen, belde beenen of beloe oogen «>vJe doodeUJken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
’^^SSSB^BMSBSM""ISSBBSBBSSMSMSSSSEM3BMBSSSSEMMSSSMSSSBSBSMMMSSSSSSSSSSSSSSSBSSSSS3S3SSSSSS!SSSSSSSBSSSSSSIS^SSSSSS!S!!^^
merultstapjes der toekomst" tot
koos. Hy lachte even.
„Waarom altijd in het verschiet zweven.
Waarom altyd onmlddeliyk aan de stratosfeer
- wy felteiyk nog niet eens
- - worden bedwongen?
iuentvaartge-
Piccard met
den
de
van
in
ne-
bezoek placht Oeibel op de volgende
wyze te verhalen:
Ja Freibauer. zei hy. kwam den dag na de
opvoering by me. Hy was vroolyk en trotsch.
Wat moest ik hem zeggen? Ik kon hem niet
zeggen, hoe slécht hy geweest was. Ik kon het
niet Ik kon het niet over myn hart verkrijgen.
Ik ben toch geen kindermoordenaar. Toen
kreeg ik een gelukkige gedachte. Neen, beste
Freibauer. zei ik. deze bokaal, waaruit Je het
gif wilde drinken. deze bokaal, neen, dat
ging niet Dat is zoo iets als een vernedering.
Zie Je. hier ik haalde myn mooie bokaal
uit gekleurd glas van de boekenkast zoo'n
bokaal moest het zyn. Hiervan zou men het
gelooven, dat ie al geglanst had by de vreugde
feesten van onze voorvaderen. Ja, en toen
hier pauzeerde Oeibel steeds even en glimlach
te een beetje verlegen, om eenlgszins op kla-
genden toon te vervolgen: toen heb ik hem
de bokaal ten geschenke gegeven. Ja. wat moest
ik doen? Hy hield de bokaal in de hand, alsof
het de heilige graal zelf was. en keek ernaar,
zooals men een geliefde aanziet. Hy zal zich
er geweldig op beroemen, maar wat kon ik
anders doen? Tenslotte heb Ik toch ook een
mensch heel gelukkig gemaakt. U had eens
moeten zien, hoe-biy hy was. Een paar echte
tranen rolden over zyn wangen, /a, dat is de
geschiedenis van myn bokaal.
Woldemar Freibauer bleef slechte deaen renen
winter aan den stadsschouwburg te Lübeck.
Maar hoe dieper hy daalde op de ladder van
de kunst des te helderder bestraalde hem zyn
bokaal. Toen het hem ten laatste heel slecht
ging en hy in een ziekenhuis aan longtering
op den dood lag te wachten, was dit oewys van
waardeering hem door den grooten dichter
Emmanuel Oeibel voor zyn creatie als Faust
geschonken zyn eenlge troost. En de bokaal
naast zich op het nachtkastje, is hy voor
eeuwig Ingeslapen.
Ziet u. zei Oeibel, als hy d!t einde vertelde,
daarom heb Ik over deze fout nooit zoon be
rouw gehad. (Nadruk verboden)
,Jk kom myn diensten aanbieden," begon hy.
„O, dank u. ik ben al byna klaar,” zei Mary.
Hy had echter reeds een zeem genomen en
begon met kracht het zilver te poetsen.
,Js dit de siypplank voor de messen? Wat
een gerieflyke inrichting is dat toch!"
.Maar, als u hier blyft moet u niet praten."
aei Mary, die haar beat deed, om heel ernstig te
kyken. „Orace en Rosamond leeren haar lessen.”
Zwygend ging de baronet nu aan het messen
siypen Mary hield zich intuaechen bezig met
enkele toebereidselen voor het ontbyt van den
volgenden dag en toen Orace en Rosamond klaar
waren, verlieten ze de keuken.
Sir Oeorge had zich Intusachen op de rustbank
neergezet, in afwachting van de dingen, die
komen zouden.
.En nu. Miss Underwood, gaat u natuuriyk
wat anders doen. Wat zal het wezen? In leder
geval wil ik er u by helpen."
„Ik ga een puddinkje maken voor uw picnic
van morgen. Als de melk kookt, kunt u dan
roeren, tot u voelt.' dat het styf is?"
,JMt beloof ik u. Als het soms niet goed mocht
uitvallen, dan is het myn schuld, hoor! Ik vind
die leefwijze hier alleraardigst. Ik weet niet veel
van poëzie, maar dit lykt my poëtisch!"
.Ja. het is ook een heel aardig leven en het
heeft ook wel degelyk zyn poëtische zyde."
„Ziet u. Ik vind het juist zoo aardig, dat dames
van opvoeding zich niet te hoog achten, om al
het werk te verrichten. U weet, dat de natuur
my bestemde, om arm te zyn. Nu achten de men-
schen my al byzonder gelukkig, dat ik zoon
gedacht, I
weten, hoe zy dient te
Geen mensen, geen expert op
bied, zelfs geen beroemde prof.
zyn stratoafeerballon. is werkeiyk geheel in de
stratosfeer doorgedrongen. Wat wy thans aan
hoogten hebben bereikt, lag altyd nog binnen
bet luchtomhulsel onzer aarde."
Maar welke resultaten zyn er dan bereikt
by de succearyke tochten over den AtlanU-
schen Oceaan, die in het vorig Jaar pla-ts
vonden en waarby het vooral ging om een
grondige studie omtrent het vraagstuk der
boogtevluchten
„In de eerste plaats deze, dat wel de lucht
weerstand op groote hoogten aanmerkelyk ge
ringer is. want de lucht is daar boven zooveel
dunner. Dit feit op zich zal een belangryke
verhooglng van de vliegsnelheid beteekenen,
wanneer echter niet de vermindering van den
luchtweerstand ook een prestatlevermlndering
der motoren teweeg zal brengen. Dus zoolang
de moderne techniek geen motoren kan ver
vaardigen, die op groote hoogten geen preste-
tleverlles ondervinden, brengt het vliegtuig in
de stratosfeer ons niet verder en kunnen wy
even goed in de atmosfeer blyven!"
,En is men er tot heden toe niet in geslaagd,
dergelijke machines te vervaardigen?"
„wy weten thans, dat dergelyke motoren, be
stemd tegen alle stratosferlsche Invloeden,
kunnen worden vervaardigd. In Amerika b.v.
zyn deze motoren reeds in aanbouw. De Ame
rikanen, die na de Engelschen de grootste in
teresse by boogtevluchten hebben, zyn, dank
zy de geldmiddelen en. technische mogeiyk-
heden, momenteel het verst wat bet/eft de ont
wikkeling van deze motoren."
„Waarom zyn hët Juist de Amerikanen, die
de grootste interesse by boogtevluchten heb
ben?”
„Omdat voor Amerika de boogtevluchten wer-
kèiyk prakttsdh doorvoerboar zyn. In geheel
Europa vindt men geen directe vliegroute Bon
der tusschenlanding in het groote luchtver
keer, zoodat een hoogtevlucht de mo^te en
de kosten niet zou loonen en het ook voor de
Europeanen geen aanmerkeiyke tijdsbesparing
zou zyn. Onze langste Europeesche luchtroute
zonder tusschenlanding is die van Beriyn naar
Kopenhagen, met 600 kilometer. Zo-idt u deze
route vla de stratosfeer willen afleggen, dan
zoudt u over de geheele luchtreis langer doen,
dan u er thans over doet.
De Amerikanen daarentegen hebben op hun
reusachtig continent geheel andere verhoudin
gen. Voor het luchtverkeer tusschen New-
York en San Francisco zou een hoogtevlucht
met capabele motoren de moeite waard zyn
Evenzoo natuuriyk voor afstanden, zooojs wy
die thans met onze luchtpostvllegtulgen fln-
schen Bathurst en Natal afleggen, waarby wy
3000 KM. Bonder tusschenlanding moeten over
winnen, of voor de Noord-Mlantlsche route,
waarby eveneens 3000 Kilometer achter elkaar
worden bevlogen.”
„Welke to thans de grootste hoogte, welke
uw maatschappü in het normale passagiers-
verkeer benut?"
„Op onze reizen over de Alpen bereiken wy
somtyds een hoogte van 5.500 meter en daar
mede komen wy meteen aan een twëede be
langrijk probleem, waarop de moderne lucht
vaart nog altyd stuit Voor de werkelyke hoog-
tevluchten ia een vliegtulgcabine noodlg.
ke absoluut luchtdicht afgesloten is en
hoogen drukweerstand biedt. Er moeten
heel nieuwe wegen in den Inbouw der arma
turen worden gevonden".
,Er worden op luchtvaartgebied onophoude-
lyk nieuwe vliegtuigtypen, meestal bestemd
voor lange^ afstanden, uitgedacht. De .bosten
ervan blyven hoog. Wordt er niet gevreesd, dat
op een goeden dag. wanneer de technische we
reld plotseling met een capabel hoogtevlleg-
In Offenbach's Ledermuseum vindt men
schoenen'en sandalen, die eeuwen oud zyn. Men
vindt er kleedlngstukken, hoeden, schilderijen,
waarby de olieverf op een stuk buffelhuid werd
gelegd, geheel uit leder vervaardigde wajang
poppen. ryk voorzien van goudbestlkseto Zelfs
een ^gyptlfch schimmenspel uit de 14e eeuw,
vervaardigd uit kameelhuld, kunstig gesneden en
fyn bewerkt. Het museum bezit ook de grootste
verzameling Chineesche schlmmenspelflguren,
waarby de eveneens uit leder vervaardigde cou
lissen en kleurryken achtergrond vormen. Met
zyn in totaal 4000 voorwerpen, voor een deel af
komstig van den kunstlievenden keizer Kien
Lung, overtreft deze verzameling zelfs het be-
beroemde .Natural Museum te New York!
By de berichten omtrent het vinden van een,
antl-lepraserum. heeft het Engelsche Genoot
schap ter Bestrydlng der Leprastokte tot zyn
spyt moeten vaststellen.' dat dese meldingen
grootendeels onwaar zijn Men hééft heden ten
dage nog geen serum tegen de lepra ontdekt, doch
wel een heelmiddel tegen de ziektekiemen; wan
neer zy tydig door een arts worden ontdekt, kan
een uitbreiding van de ziekte worden voorkomen.
Het gevaar van de lepra is voor de Engelsche
koloniën zóó groot geworden, dat genoemd ge
nootschap zich ten slotte de vraag heeft ge
steld: isn de lepra geen schade aanrichten in
de ontwikkeling der Britsc|>e koloniën? Inder
daad bestaat dit gevaar. Wel vindt men in vele
koloniën van Engeland moderne leprahulzen. In
den regel zyn het de missionarissen, missiezus
ters en zendelingen, die zich daadwerkelijk met
de bestrydlng bezig houden en zich opofferen
om de slachtoffers te verplegen. Doch hun
krachten zyn helaas niet voldoende, om al die
ongelukklgen te helpen. Den meesten tost on
dervindt men van de ouders, die hun leprazieke
kinderen niet aan de blanken willen af staan en
van hun kinderen in geen geval willen scheiden.
Bijzonder moetlyk is ook de vernietiging der
kleedlngstukken. die door de leprazieken zyn
gedragen. Het kan er by de primitieve bevol
king niet in. dat een kleedlngstuk, door een
Icpraiyder gedragen, dient te worden verbrand,
omdat het besmettelyk zou zyn voor een ander.
De Engelsche vereeniglng heeft zich evenwel in
de laatste Jaren behooriyk kunnen uit breiden;
men is thans tenminste in staat wetenschappe-
Syk' geschoolde assistenten te krygen. Reeds veel
wordt er bereikt, doch meer zou er worden be
reikt. wanneer het af doende antl-lepraserum
eenmaal mag worden ontdekt.
Tenslotte heeft de vereeniglng aam de Brit
sche Regeerlng een verzoekschrift gericht met
de vraag, of de overheid niet zou kunnen helpen
aan geld, dat men zoo dringend noodlg heeft om
ten minste de uitbreiding van de ziekte zoove'l
mogeiyk tegen te gaan.
ik er een eind aan maakte door naa< hier te
reizen Wat een mooi meisje is uW zuster
toch. Miss Underwood! Die volwassene bedoel
ik."
.Ja. ze is mooi. Maar nu Ik hier niets meer te
doen heb. moet ik U verzoeken, naar den salon
terug te gaan
Oeorge gaf gevolg aan die ultnoodiging en
even later bevond hy zich in het gezelschap van
Mr. en Mrs. Underwood en Evelyn.
Mary maakte Inderhaast nog eenlge toebe
reidselen voor den picnic en had Juist haar han
den gewasschen en zich gereed gemaakt, om by
de familie te gaan zitten, toen zy gewaar werd,
dat Anthony Stogdale aan de keukendeur
stond en haar gadesloeg met een vreemde uit
drukking In de oogen. die zy niet verklaren kon,
maar die haar zeker als een verwyt trof.
..Het is toch wel heeriyk, om een titel te heb
ben!” riep hy sarcastisch. „Het bezit van een
titel is al goed, het bezit van een fortuin nog
beter, maar het bezit van de noodlge brutaliteit,
om uw gunst te verwerven, is nog wel van het
meeste belang."
„Wat beteekent dat opsommen van die voor-
deelen? Bovendien, wy leven in een vry land. Ik
mag toch bewonderen in dien man. wat ik aril?"
.Nu. een vry land is het niet en my staat u
toch nooit toe. om een paar uur met u in dc
keuken bezig te zyn."
..Praat toch niet zulk een onzin!”
,,'t Is geen onzin, t is een feit!”
.Ja. maar zóó wordt het tot onzin!”
Ze trachtte langs hem heen te gaan, maar hy
