De avonturen
Stan‘en Pol
van
te
B
3ïet vetAaal aan den dag
T
Aangifte a
PLICHT en
DINSDAG 24 AUGUSTUS 1937
ROOSEVELT’S HELPERS
w
De J.O.C. bestaat
IO jaar
UI
V oiks verhuizing
Chesterton’s omvang
Ze* getrouwen zyn reed» jarenlang
ten nauwste verbonden
^^'met zijn werk
De wonderbare groei van een
jeugdorganisatie
Onderlinge vriendschap
V
>e
t,
is
st
le
t.
'e
-
De „drang naar het Westen”
in Calif or nië ontwaakt
verandering
naar het I GELUK
encelsch 1-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJ^ DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
----J---
i De wonderbare
i
i
Hl
X
I
dus
aan
Gropp uit den folkloristischen optocht, bij het 700-jarig bestaan van Berlijn
op
begon
opzichte
J. V. a. PUTTEN
HOOFDSTUK XIII
U
Je
(Wordt vervolgd)
ter
it
- t
Stan keek alweer naar wat anders uit. Vlak voor hem zaten
twee meisjes. HU hoorde hoe de een tegen de ander zei: „Ik
weet niets van de les, want ik heb mün boek vergeten mee te
nemen. Zul Je mU voorzeggen, als ik aan de beurt ben?"
po-
ont-
reest
zün,
itral
Stan kwam echter te hulp. Vlug wipte hü op den grond, gristg
den stuiter vlak achter meester’s voeten weg en tot hun groote
verbazing zagen de Jongens het voorwerp een groote bocht door
de lucht beschrijven en vlak voor hen op de bank terecht komen.
Daar begrepen ze geen sikkepit van.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen
fhstig ongerust
haar te cal-
een bank in den
van
In
een
llgd
enz.);
■n van ont-
hoe
ibled
l ret
ting,
nera
van
prUs
irier
larU
«on-
voertuigen van allerlei soort. H
denken aan den tüd van de eel
van
1 in gei
n
1.
e
>r
gen
eren
de
loo-
ipa-
reek
live,
cbts
per
idat
Hl
iar-
Ukt
len
ite-
tot
oor
Toen Mary dezen brief voor het eerst doorlas,
klopte haar hart onstuimig. Ze werd zeer oleek
en was ten prooi aan een heftige gemoedsaan
doening.
Eer ze den brief in haar cassette sloot las ze
den Inhoud nog eens nauwkeurig door.
.Neen; hoe schoon ook, van deze gelegen
heid mag ik toch geen gebruik maken."
nok-
neer
Dan
and,
h de
ooge
bet
Ke
lten
pot
een
plus
men
hel
pen,
ndel
Ie
!t
den
had-
i wel
zün
;ten-
van
rordt
heel
ge
naio
leus,
>rüs
niet
1000
erd
fi-
van
Th
en
tje»
hen
s.
we
nde
ler-
tra-
dat
aan
n 5
e
aar-
wel
a de
raar.
res'
on-
tjes
een
een
100
een
100
).18.
350
in-
ond
«n-
loet
>eh-
che
rijn,
in
Goapadelea zijn gewillig 1 Moor
eb uw outoanelheld verdubbelt
wordt uw remweg (afstand, noodlg
ooi te atoppen) 2 X 2 4
maal zoo groot)
Deze zes en hun „chef” zün echter veel meer
dan een van de grootste en best functlonnee-
rende ambtelüke machinerieën der wereld, zü
zün in den loop der Jaren tot één groote familie
samengegroeid. Hun samenwerking dateert van
het Jaar 1920, toen Miss Le Hand secretaresse
bU „een zekeren mr. Roosevelt" werd en evenals
zU. zUn ook de mannen Roosevelt's medewer
kers geweest, lang voordat hij zijn tegenwoor
dige hooge ambt bekleedde.
Maar het andere meisje antwoordde: „Ik weet er zelf niets
van. Daar klonk opeens de stem van den onderwijzer. ..Wat heb
je daar allemaal, te praten Marie. Vertel me maar eens vlug
alle plaatsen aan de spoorlijn AmsterdamArnhem" Marlet je
kreeg een kleur en wilde juist zeggen, dat ze er niets van wist,
toen ze eensklaps achter zich de namen hoorde opnoemen. Ze
had ze maar zoo na te zeggen.
tke-
loch
voor
Je je hart, liefh. nicht,
EMILY FAIRCHILD.
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
een
ijverig
leerling. HU lette op en werkte hard, zoodat
münheer Ploche hem uitstekende cUfers moest
geven en opgetogen en met den grootsten lof
over L-
De beide hee-
ren waren een en
al verrukking
over dezen zoo
welgeslaagden
opvoedkundigen
zet en
LafeuiUe
met genoegen
Uverlgen zoon
weetssszetzbeee*1**"***"**"*1*
zal Ik van je gezelschap genieten, dat mjj altijd
zoo aangenaam Is geweest en vele uren, die
nu eenzaam zUn, zullen dan gelukkig en ge
zellig voor mU worden.
Toen ik het legaat erfde, dat mU finan-
cieele onafhankelUkheld bezorgde, had ik je
al dadelUk zoo graag tot gezelschap gehad,
maar, daar ik wist, dat je thuis onmisbaar
was, wilde Ik «je ouders niet van Je berooven.
Ik wist toen nog niet, dat je verzen schreef
Als Je mü dit had toevertrouwd, eer Ik Ade
laide verliet, dan zou dit de zaken veel verge-
makkelUkt hebben. Hoe graag Je moeder Je
ook bU zich zou houden, denk ik toch zeker,
dat zü Je niet in den weg zou willen staan.
Laat dezen brief nu aan je ouders -alen en
laat je lelden door hun raad.
De Bank in Adelaide zal Je een chèque van
honderd pond uitbetalen voor je reis en uitzet
Laat geen dag verloren gaan bü het maken
van toebereidselen.
HierbU sluit Ik een enkel uitknipsel In van
Ichten, zooals ze In tUdschrlften werden
Ofschoon Evelyn opzettelUk Sir George met
groote hartelUkheid had ontvangen, in tegen
woordigheid van Mrs. Thorburn. was zü geheel
omgekeerd, nadat deze vertrokken was. Toen
Mary In den salon weerkeerde, vond zü den jon
gen man verstoord en bedroefd.
„Wie is die Thorburn toch, die overal opdaagt.
Miss Underwood’" vroeg hU- „Ik kwam kaarten
aanbieden voor het concert van vanavond in
den Town Hall, maar hü was mU alweer vóór
geweest I”
„HU is een heel goede vriend van mü." zei
Mrs. Gilbert, die de vraag gehoord had. „We zün
u allen zeer verplicht voor uw vriendelUke be
doeling. maar ik hoop, dat u van mU zult wil
len aannemen, dat Mr. Thorburn een zeer goed
mensch Is."
„Zeker.” zei Sir George eenigszins spottend.
.Als u hem uw vriend noemt, dan kan hü niet
anders dan zün ulterlUk tégen hebben.”
„Ik denk In leder geval zeer gunstig over hem.
HU is een liefhebbend zoon, een trouw vriend;
hU is knap en werkzaam en zal een uitstekend
echtgenoot zUn.”
„En zou hU in het geheel geen fouten hebben,
want Ik zou een dergeluk karakter graag van alle
kanten kennen.”
.Hieromtrent zou ik u niet kunnen inlichten,”
antwoordde Mrs. Gilbert.
tusschen haar en haar zoon over de verdienste
van zUn verloofde. Toen hü om zes uur uit zün
bureau terugkeerde, vermeed zü zUn blik en be
gon te praten over ue chrysanthen in den tuin,
die verregend waren. Maar zü voelde, hoe hü haar
vragend aankeek en ze wist, dat er geen ont
komen aan viel! Zoodra de gedienstige na het
diner weg was, begon hü:
.Heeft u een bezoek gebracht bü de Under
woods?"
ZU antwoordde, dat zü een half uur bü Mrs.
Gilbert was geweest.
„Wel?" vroeg hU ongeduldig.
„Wat bedoel Je daarmee?"
.Heeft u niets te vertellen van uw bezoek?"
„Als je daarmee soms meent, of Ik een gun-
stlgen indruk heb gekregen van Miss Evelyn
Underwood, dan moet ik Je tot mün spüt zeg
den, dat dit niet het geval is. Haar zuster vind
ik een verstandig, aardig meisje, maar....”
„Zoo weet ik genoeg, moeder."
Ze zag, dat een gloeiend rood zün gelaat had
overtogen en dat de aderen op zUn voorhoofd
gezwollen waren.
„Dan had je het mjj niet moeten vragen,
Roger! Het kan je onmogelUk aangenaam aan
doen, om iets anders dan goeds te hooren van
het meisje, dat je tot Je vrouw wilt maken, maar
ik kan haar lof niet zingen. WaarschUnlUk zün
we elkaar antipathiek; althans ze beschouwde
mU met een hooghartige uitdrukking op het ge
laat, heel anders, dan zü bü voorbeeld keek,
toen Sir George Illingworth haar zUn opwach
ting maakte.
„Moeder!" riep hü, „van alle vrouwen
Deze vriendschapsbanden, die er tusschen den
President en zUn staf van medewerkers, zoowel
als tusschen deze laatsten onderling, bestaan.
zUn eerder nog hechter geworden, sinds Roose
velt zijn intrek in het Witte Huis nam. Als het
Werk het toelaat, verzamelt Roosevelt 's mid
dags om 5 uur zün kring van medewerkers om
zich heen en onder het genot van een kop thee
brengen zü dan gezamenlük het „children's
hour” door. Daar zün ze allen present: .Missy”
(Mis Le Hand) en .Mac”, JStcve” en „James”,
en meestal ontbreekt ook de ware meesteres
van het Witte Huis niet, de echtgenoote van
den President, die niet alleen de onafscheide
lijke medewerkster van den President, maar van
diens heelen staf is geworden.
„Och laat u me maar liever een baantje zoe
ken. of in het leger gaan, want die studie
bah!”
.Maar jongen. Je werkte toch zoo goed en je
kreeg toch zulke prachtige cüfers!"
,Jk zal 't u maar zeggen vader; ik werkte
even hard als vroeger, dus zoo goed als niet
en münheer Ploche gaf me alleen zulke mooie
cüfers. omdat we lederen Zaterdagavond die
vüftig francs eerlük samen deelden."
De tiende jaarlüksche wedstrüd van de In
ternationale Mark Twain Vereeniglng voor de
beste anecdote betreffende een beroemd auteur,
die reeds overleden of nog in leven is. werd
dit jaar gewonnen door Sr. Mary James S.S.
N.D. van het Maria College te Milwaukee.
De bekroonde anecdote betrof G. K. Ches
terton, die een „zwaarwichtig" man was, van
meer dan 350 pond.
Op zekeren dag tUdens den wereldoorjpg
wandelde Chesterton door de Fleetst
Londen, toen hü werd aangesproken d<
fanatieke vrouw, die hem verontw
vroeg: „Waarom bent u niet aan het front, mr.
Chesterton?”
.Mevrouw”, antwoordde Chesterton, „Indien
u rond mü heen naar den anderen kant wilt
loopen en mü wilt beküken, zult u zien, dat
ik onmiddellUk achter het front ben.”
n~\e Washington noemt men president Roo-
I sevelt „den zwaarsten werker van de
-L natie.” Een bezoek aan zün privé-bureau
versterkt de meenlng, dat.deze uitspraak niet
ongegrond is. Wü meelfcn geen afbreuk te doen
aan de grootte van Roosevelt’s arbeidsprestatie,
als wU er aan toevoegen: deze ontzaglüke massa
werk kan Roosevelt slechts verzetten, omdat hü
bijgestaan wordt door zes getrouwen, die reeds
vele Jaren lang ten nauwste verbonden zün met
zün werk en ook met zün particuliere leven.
Roosevelt is waarschünlük wel de man met
de grootste particuliere corresixmdentle. 5000
persoonlüke brieven ongeveer worden dagelüks
aan zün bureau bezorgd. De vrouw, die door
Roosevelt werd uitverkoren, in dezen onover-
komelUk lükenden stortvloed van correspon
dentie orde te scheppen, is Miss Le Hand, en
voor zoover het de post betreft, is zü dan ook
in den waren zin van het woord de rechterhand
van den President.
In de kanselarü worden de brieven alvast
vluchtig doorgekeken en gesorteerd, maar dan
brengt een bode den heelen berg corresponden
tie naar Miss Le Hand en zü Is het die beslist,
welke briefen den President peraoonlük zullen
worden voorgelegd en welke door de afdeelingen
zullen worden beantwoord.
Roosevelt is altüd een groot briefschrUver ge
weest en nooit is een brief van zün hand „cli
ché”, integendeel, een brief die zün handtee-
kening draagt, is ook werkelük altüd door hem
peraoonlük gesteld en doordacht. Lang voordat
hij president was, onderhield Roosevelt reeds
een drukke briefwisseling met honderden men-
schen en het is zeker niet in de laatste plaats
hieraan te danken, dat hü altüd zoo goed als
geen ander op de hoogte is van de ware stem
ming in het land.
Hü acht deze briefwisseling van zóó groote
beteekenis. dat hü zün Zaterdagavond In den
regel geheel vrü houdt voor het afdoen van zün
particuliere correspondentie.
Zooals Miss Le Hand de brieven beoordeelt,
beoordeelt Pat McKenna de bezoekers. Zün taak
is het, den stroom van bezoekers, die dagelüks
den President „dringend en beslist persoonlük"
wenschen te spreken, in de rechte banen te lel
den en deze menschen tevreden te stellen. Voor
zeker géén lichte taak. Uit alle staten van1
Amerika, uit alle lagen der samenleving stroo-
men zü büeen, ieder meent evenveel recht te
hebben en ieder houdt zün aangelegenheid voor
X .most important.”
Mr. McKenna moet- aan eiken bezoeker zün
wolle aandacht schenken en toch mag hü nooit
Vet „uurplan” van den President in de war stu-
kn. Het ergst is het natuurlük, als de Presl-
Jtient, zooals dat op .groote dagen" dikwüls het
y/geval is, in 24 of soms ook wel 48 uur geen en
kel bezoek ontvangt. Maar ook op gewone dagen
is er evenveel beslistheid als handigheid en be-
minnelükheid voor noodig, om een groot aantal
bezoekers te verwüzen naar de instanties, die
met de afdoening van de betreffende aangele
genheid belast zün.
Maar wat zün .gewone stervelingen" nog, ver
geleken bij de taaiheid en weetgierigheid van
een schare Amerikaansche reporters. Mr. Early
is de man, die dag aan dag aan den stormloop
van de pers blootstaat. Eiken morgen ontvangt
hü de persvertegenwoordigers in het Witte Huls
om hun mede te deelen, wat de President dien
dag denkt te doen en eventueel ook om be
paalde regeeringsmaatregelen meer uitvoerig te
bespreken. BU dit werk, dat hü zelf als „trou
ble shooter” aanduldt, (een slagwoord, dat men
met zooiets als „kalmeerlngspil” zou kunnen
vertalen) komt het Mr. Stephen Early natuur
lijk uitmuntend te stade, dat hü zelf jaren lang
een journalist van naam is geweest.
De .general instruction” van de pers heeft
Roosevejt zich echter zelf voorbehouden; ge-
woonlük ontvangt hü Dinsdags en Vrüdags de
journalisten, die in het Witte Huis „bivakkee-
ren", om de loopende kwesties met hen te be
spreken en zün wenschen uiteen te zetten.
Rudolph Forster is de man, die den geheelen
technischen en huishoudelyken dienst van het
Witte Huis beheert. HU is de baas over de 162
secretarissen, boden en stenografen van bet
Huls en tegelük is hü de offlcleele „schakel"
met andere regeerlngsinstantles. Naast de hier
genoemden vormen nog twee mannen een laat
ste hinderpaal, dien de bezoeker voor een onder
houd onder vier oogen met den President heeft
te overwinnen. Het zün Marvin Mc Intyre, de
,man aan de telefoon”, die alle voor den Presi
dent bestemde gesprekken eerst aanneemt en’
pas daarna, als hü het noodlg oordeelt, door
verbindt (ook spreekt hü met de wachtenden in
de anti-chambre, geeft den anderen „prlvé-
secretarissen" "Wenschen en opdrachten van den
President door, is dus in één woord een van de
velen, die ervoor zorgen, dat in de omgeving van
den President alles „op rolletjes” gaat) en ver
der sinds cenigen tüd oojf de jonge James Roo
sevelt, de zoon van den President, die de werk
kracht en de charme van zijn vader geèrfd
heeft. Hü licht zün vader in^dver alles wat deze
wenscht te weten, hü wint „prlvé”-lnformatles
in, knoopt „particuliere” betrekkingen aan,
maar juist omdat hü niet als officieel persoon
optreedt, is zün werk voor den President dik
wüls juist van zoo groote beteekenis.
Zü zat langen tijd met het hoofd in de han
den, niet in staat, haar gedachten te regelen.
,Het is voor moeder," zei ze etndelük hardop.
„Al zou ZÜ Zdlf er nu op staan, dat ik dit schit
terend aanbod aannam, toch zou ik het niet
willen. Maar, O, ais het eens mogelük was!”
Het kwam geen oogenblik bü haar op, dat
Evelyn nu oud genoeg was, om de plichten op
zich te nemen, die zü zoo lang had vervuld.
Evelyns positie was toch al kritiek, dus wilde
Mary op dit oogenblik allerminst haar zuster nog
meer op den hals schuiven. Grace was lichame-
lük te zwak; al maanden lang had zü erg
lusteloos en bedroefd geleken. Neen, zü en zü
alleen kon de positie innemen op ïrlya. Zü dacht
ook aan Anthony Btogdale; maar haar gedach
ten aan hém waren niet zóó, als hü die zeker
gewenscht zou hebben. Zü had nooit zichzelf
erkend, dat zÜP liefde noodzakelük was voor haar
geluk; op dit oogenblik geloofde zü zelfs,* dat ze
niet eens zün gevoelens beantwoordde. Geen
gedachte aan een scheiding van hem was van
invloed geweest bü haar weigering van het aan
bod van Miss Fairchild.
ZU haalde een velletje postpapier te voorschün
pn bedankte haar nicht met de grootste erken-
telükheid; maar toch heel beslist, daar zü om
redenen, die zü niet nader kon toelichten, meer
dan ooit thuis noodig was. Toen verbrandde
zü het schrüven van Miss Fairchild en ging
eigenhandig haar antwoord naar de bus bren
gen.
Mrs. Thorburn was naar haar eigen huis
teruggekeerd en zü zag er wel wat tegenop, dat
er onvermüdelük nu een bespreking zou volgen
Je aan het eind van elke week 50 francs: krüK
je slechte cüfers. dan behoef Je op geen centime
van mü te rekenen, en daarna zullen we ver
der zien
Van dien tüd af greep er een wonderbare
verandering bü Charles plaats. Het was com
pleet een geestelüke wedergeboorte. Van
Tenslotte nog eenige opmerkingen over de
JOC-pers. La Jeunesse Ouvrlère. een blad, dat
twee maal per maand verschünt in het arbei
dersmilieu, had in 1928 een oplaag van 6000
exemplaren. Thans, bedraagt de oplaag gemid
deld 90.000 nummers. Daarmede streeft deze pers
in sterke mate de communistische en socialis
tische bladen vooruit. Dit is van te meer belang
omdat laatstgenoemde periodieken zich in den
laatsten tüd nogal tot de Jonge Katholieke ar
beiders richten. Speciale nummers werden ge
drukt met een oplaag van 150 000 en 120.000
exemplaren. Mon Avenir heeft een oplage van
20.000 exemplaren; l'Equlpe ouvrlère 7000
De JOC geldt als de meest actieve van de ge
specialiseerde groepen. Dij bewüst het ontstaan
van de twee jongste groepeeringen, n.1. de Préjoc
en de LOC. De Préjoc vangt de arbeiderskinde
ren op na hun Eerste H. Communie en maakt
ze langzamerhand bekend met het arbeidsleven
o.a. door bezoek aan fabrieken. Een psychotech
nisch onderzoek ondergaan de kinderen na hun
schooljaren. Met de rapporten van de onderwü-
zers wordt nagegaan of het kind voor een be
paald beroep geschikt is. Is dit het geval dan
zorgt de JOC voor aanvullend vakonderwüs. De
IOC (Lique ouvrlère Chrétienne) is te beschou
wen als een voortzetting van de JOC-mentali
teit in een nieuwe arbeldersgroepeering.
Deze 10 jaar arbeid voor de jonge arbeiders
en door de jonge arbeiders heeft aan Frankrük
gegeven een jeugd een heilige phalanx met
een apostolische zending, zooals de Paus zegt
waarin de rlchtlünen vap Rerum Novarum en
Quadrageslmo Anno zlfrr geïncarneerd, hetgeen
een belofte inhoudt voor den kersteningsarbeid
van het arbeidsmilieu in Frankrük en boven
dien een belofte voor een waarachtige Katho
lieke mentaliteit" onder een belangrük deel van
de Fransche jeugd.
De noodlottige natuurcatastrophen in het
midden-Westen van de Vereenigde Staten:
overstroomlngen. zandstormen. hittegolven,
droogte, tornado's en het ongezonde kli
maat zün de oorzaak van een steeds
grooteren omvang nemende volksverhuizing. De
„drang naar het Westen” is weer ontwaakt en
California is het doel van de meeste menschen
uit de geteisterde streken. Daar echter, in het
bijzonder in het vruchtbare dal van San Joa
quin. heerschen verschrlkkelüke toestanden. Hier
hulzen deze blanke nomaden in armoedige hut
ten en tenten. Langs de wegen liggen gebroken
let geheel doet
rste kolonisatie
Amerika. Vüftienduizend daklooze vluchte-
iff ujt het midden-Westen voeren hier met
hun families een vertwüfelden strüd om het be
staan. In de tentenkampen woeden allerlei ziek
ten: hier zün gevallen van typhus gemeld, daar
heerscht tuberculose en roodvonk. Het aantal
sterfgevallen onder de kinderen is buitengewoon
groot. Waterleiding en ricrieering ontbreken na
tuurlük geheel en tengevolge van deze on
hygiënische toestanden vreest men voor het uit
breken van een pest-epidemie. Een aantal aan
wezige bronnen moest reeds afgesloten wór
den, wül de menschen, die zich met het water
waschten, een ontsteking aan de oogen kregen.
De „Los Angeles Times” schrüft: .Hen bezoek
aan deze kampen vervult een mensch met ont
zetting. Nauwelüks honderd mülen scheiden ons
van Los Angeles en toch krügt men den indruk,
ergens in China te zün. Indien men niet beter
wist, zou men meenen zich onder koelies te
bevinden."
Radeloos biedt de staat Califomië aan deze
arms ten der armen een gratis terugreis naar
hun oorspronkelüke woonsteden aan. Dit na
tuurlük slechts om hen kwüt te raken. Maar de
menschen weigeren te gaan, zü hebben reeds
genoeg ellende beleefd. Nog vinden zü hier en
daar wat werk. De fruit- en katoenoogst be
vinden zich in vollen gang en zoo trekken zü
van farm naar farm om werk en brood te zoe
ken. Maar winneer in September de oogst is
binnengehaald en de koude nachten en winter
regens komen, wat dan? Van dag tot dag neemt
het aantal ongelukkigen, die hier in het zonnige
Westen een nieuw vaderland en een gelukkiger
toekomst hopen te vinden, toe.
De federale regeerlng weigert te helpen. Cali
fomië zelf heeft reeds honderdduizenden werk-
looeen, die van Washington uit gesteund moe
ten worden. De competente vertegenwoordiger
van Washington, die in Califomië vertoeft, om
daar de toestanden te bestudeeren, verklaart,
dat er geen geld voor dëze nomaden ter beschik
king staat. „Wü hebbeAreeds voor zeven mlllioen
werkloozen dagelüks te\«orgen en wü zien nog
geen enkele mogelükheid, dat industrie, handel
en landbouw deze werkloozen binnen afzien-
baren tüd kunnen absorbeeren."
En zoo gaat dan geheel Califomië met angst
en vreeze den komenden winter tegemoet. De
politie vreest, dat tengevolge van den nood een
golf van misdaad zich over het land zal uit
storten en de inwoners van Califomië bidden,
dat er aan den stroom van daklooeen een einde
moge komen. De autoriteiten blüven intusschen
nog hopen, dat de federale regeerlng tenslotte
toch nog hulp zal verleenen.
ATT T7 A Tl^/^ILTILTT? °P d,t blad zi^n lnEevolee de verzekerlngsvoorwaarden tegen
/A I «I <r< ZA 1 r*. aj ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen
Ik weet zeer goed de moellükheden, die je thuis
in den weg staan. Het is een onmogelükheld.
dat je je daar aan je studie zou kunnen wüden,
of dat Je in staat zou zijn. Je gedachten te be
palen bü éénig onderwerp voor éénige lengte
van tüd. Toch is het je plicht, om het talent,
dat Je werd geschonken, recht te doen weder
varen. Ik heb Je iets voor te stellen, waarbü
Je ouders ons wel zullen willen helpen, als je
hun 't plan bloot legt en met hen beraad
slaagt. Ze weten, dat je naam in mün testa-
ment genoemd staat voor een zeker bedrag;
maar, daar ik slechts tien jaar ouder ben, kan
J« nog wel zoo lang moeten wachten op Je
erfenis, dat die je in het geheel niet meer
hn nut kan zün.
Waarom zou ik nog niet bü mün leven zien,
dat Je iets had aan dat geld? Je zult net
beste onderricht, genieten in alle vakken, die je
maar van dienst kunnen zün in Je literaire
Witwlkkellng; je zult toegang verkrügen tot de
beste bibliotheken, kortom, je zult je van
biets hoeven te onthouden, wat kan meehel
pen tot bereiking van dat doel. Daartegenover
ien Jaar geleden werd in een armoedig
zaaltje, in de roode Parüsche banlieu van
Clichy, het eerste groepje gesticht van de
Jeunesse Ouvrlère Chrétienne. de jonge arbei
ders. Wie waren daar aanwezig: een jonge ka
pelaan, Abbé Quértn, en wat jongens van 14 A 15
jaar. En er was een blaadje, gestencild in een
paar honderd exemplaren. Ze zouden gaan wer
ken om den jongen arbeider voor Christus te
behouden en terug te winnen.
En nu, na 10 jaar? Een grootsch congres en
een brief van Z. H. den Paus aan den Kardlnaal-
Aartsbisschop van Parüs, Jean Verdler, waarin
Z. H. o.a. zegt: de organisatie der Jeunesse
Ouvrlère Chétienne is een heilige phalanx die
in dezen tüd een apostolische zending heeft te
vervullen en die navolging verdient.
Hoe waren de jaren tusschen toen en thans?
In 1927 kwam men tot 35 secties, verdeeld over
9 federaties. In 1936 vinden we 82 federaties en
850 secties en een totaal van 50.000 aangesloten
leden. Het gestencilde blaadje heeft plaats moe-
terf maken voor een groot blad, waarmede om de
14 dagen plm. 90.000 jonge arbeiders worden
bereikt Gaan we nog iets terug voor de Jaren
1927, dan vinden we den eersten oorsprong in
België. Daar had kanunnik Cardün reeds de JOC
gesticht als gespecialiseerde groep van de Bel
gische jeugdorganisatie (ACJB). Dat was in
1924. Door tal van congressen, meetings en be
ïnvloeding van het sociale leven werd de Jeu
nesse Ouvrlère Chétienne al spoedig bekend en
populair als de „JOC”.
Daar de JOC zich niet tevreden stelt met het
geven van een raad alleen of een onderricht
van rechten en plichten, doch de Jonge arbei
ders practisch wil helpen steeds en overal te
oordeelen en te handelen overeenkomstig het
Evangelisch ideaal en de Chrlstelüke beginselen,
heeft zü naast haar opvoedlngsdienst welke
iedere maand aan meer dan 700 studieclubs de
noodige directieven geeft, een volledig net van
sdaiale diensten tot stand gebracht. Deze wor
den georganiseerd en geleld door de jonge arbei
ders zelf.
We noemen hier achtereenvolgens de ver-
münheer
stelde
aan het eind van elke week in
de beloofde 50 francs ter hand.
Immers de Over van den leerling verflauwde
niet; wel schommelden nu en dan de verkregen
cüfers, maar ze bleven hoog.
Totdat Charles, na een half Jaar examen
deed enzakte als een baksteen.
.Je bent te laat aan het werk gegaan”, be
dacht münheer lafeullle. „Enfin, dan haal je
je diploma maar 't volgend jaar."
Maar de veelbelovende Charles antwoordde
op dit vaderlüke advies:
p bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7 biJ een ongeval met p 2Kfï w
verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen A AJxJe" doodelüken afloop
wereld achtte ik pu,wel het laatste in staat tot
tweedracht zaaiena-U mag mü dan wat minder
doen denken over d» vrouw, die tot nog toe
mün ideaal is geweest, maar u zult er niet in
slagen, mü iets tégen haar te doen krügen!”
.Maar, jongen, hoe kom je er nu toe, dat ik
tweedracht zou willen zaaien?”
En niet bü machte, meer iets te zeggen,
barstte Mrs. Thorburn in snikken uit.
.Moeder!” pleitte hü. „wkt er nu ook gebeu
ren moge, wü zullen nooit gescheiden worden!”
Maar zü snikte voort en maakte zich zoo
danig overstuur, dat haar zoon
werd. Einde! ük slaagde hü e^
meeren en nadat hü haar naa
salon geleld had, begon zü weer, na eenlgen tüd:
„Ik weet niet, wat mü zoo onaardig deed spre
ken. Ik vrees, dat ik jaloersch was en dat dit
mü onrechtvaardig maakte; maar ik zal nooit je
geluk in den weg staan.”
„Dat doet u nu, door u zoo van streek te
maken. Schort uw oordeel nog wat op. moeder,
en leer eerst elkaar wat beter kennen. Ik zou
het zoo heerlük vinden, als ik zag, dat u zich
tot elkander aangetrokken voelde.”
,Je hebt gelük: ik was wat voorbarig met mün
oordeel en zü is heel mooi.”
„Laten wü nu vanavond niet meer spreken. Ik
zou haar ontmoeten op een concert in den Town
Hall. Ik zal nu Juist nog even het gezelschapje
kunnen zien, eer de muziek begint en ik zal mün
excuses kunnen maken. In een half uur ben ik
terug.”
.Neen. neen. Je moet bü Je afspraak blüven!"
Maar reeds had Roger het vertrek verlaten.
-a r Unheer Lafeullle was gefortuneerd en
1^/1 behoefde dus niets voor den Jtbst te
-l-’-k doen. Zoo heel erg vond hü dat niet,
want hü had geen werkzame natuur. HU hield
er echter niet van aan z’n omgeving te laten
weten dat hü niets uitvoerde en daarom was
hü er op bedacht, den schün van werkzaamheid
te ontplooien. Z’n keuze viel, na eenig beraad,
op de opvoedkunde. HU was daartoe gekomen,
omdat de vensters van z’n woonkamer op t
Gymnasium uitzagen.
De waardige münheer Lafeullle werd
paedagoog en schreef kleine verhandelingen
over het nu juist niet gemakkelüke onderwerp
in tUdschrlften. die gebrek aan kopy hadden.
En daar münheer LafeuiUe. die. zooals gezegd,
gefortuneerd was. geen honorarium' bedong,
prükten z’n artikelen geregeld in de kolommen
van meer dan één tüdschrlft.
Het was in die dagen, dat münheer Lafeullle
in het huwelük trad met de dochter van den
amanuensis van het Gymnasium, een goed en
lief meisje, dat volkomen in staat was een nog
al met zich zelf ingenomen man als münheer
Lafeullle, gelukkig te maken. De jonggehuwden
werden na een paar jaar verblüd met de ge
boorte van een zoon, die den naam Charles
kreeg.
Het was de natuurlijkste zaak ter wereld, dat
münheer LafeuiUe zeer ingenomen was met t
bezit van een stamhouder en erfgenaam,
wien hü nu de voortreffelükheid van z’n op
voedkundige theorieën in practük zou kunnen
brengen.
Toen Charles nauwelüks kon loopen,
hü er al mee. Hü zou de wereld eens toonen.
hoe men het aan moest leggen, om van zoo’n
man in den dop. een model-burger en een
vroegtijdig geleerde te maken. Het resultaat
was echter ver van schitterend Toen Charles
een jaar of negen was. had hü evenmin zin
als andere jongens om z’n handen^te wasschen
als ze vuil waren: voerde hü allerlèi kattekwaad
uit, als hü vooruit kon berekenen niet betrapt
en dus niet gestraft te worden. Ook van het
verwerven van kennis en weteqgcba^ had hü
een hartgrondigen afkeer. Hij w*asTf!unmer 27
of 28 in een klas van 30 leerlingen. L
En toch was münheer Lafeullle tin
van z’n zoon niet karig geweest met het be
proeven van allerlei opvoedkundige stelsels. HU
was begonnen met strengheid. Maar geen op
spelen. nóch oorvügen, nóch opsluiting hadden
iets gebaat. Integendeel. Charles was nog een
plaats achteruit gegaan in z’n klas. Toen was
münheer LafeuiUe zachtmoedig en Hef gewor
den. Maar als de vader in dien trant met z’n
zoon sprak, den geeuwde deze, trok de kat aan
haar staart of staarde met afwezigen blik naar
buiten. Op school bracht Charles het toen tot
veertig van de veertig leerlingen.
Toen veranderde münheer Lafeullle nogmaals
van opvoedkundige tactiek. Hit was tot nu toe
een voorstander geweest van school-, vanklasse-
onderwüs. Nu dweepte hü op eens met persoon
lük onderricht aan huis. De wedüver tusschen
de leerlingen van een klas, diende slechts om
hoogmoed en üdelheid bü hen aan te wakke
ren.
HU zoch en vond een leeraar voor z’n zoon
in münheer Ploche, die het diploma van eind
examen gymnasium in z’n zak had. Over een
Jaar. zoo decreteerde de vader van Charles,
moest z’n zoon ook dat examen doen. Münheer
Ploche kreeg dus de opdracht, den jongen
Charles Lafeullle voor dit examen gereed te
maken.
De leeraar deed natuurlük z’n best om den
18-Jarigen jongeling liefde en Over voor de stu
die bü te brengen, maar de jongeling liet Gods
water maar over Gods akker loopen en voerde
weinig of niets uit, tot wanhoop van z’n leer
meester en tot gerechten toom van z’n vader.
Deze laatste besloot, ten einde raad, tot een
radicalen maatregel. Hü wist, dat geld voor fn
zoon een groote aantrekkingskracht bezat.
Hü ontbood den leerling en den leermeester
bü zich en sprak:
„Charles, ik geef je een half jaar tüd om het
verzuimde in je leerjaren in te halen. Wanneer
je zorgt, dat je goede cüfers krügt, dan krüg
schillende sociale diensten die de JOC in 10 Jaar
tüds in het leven riep:
a. een dienst ter voorbereiding op het arbeids
leven. wasubü meer dam 10.000 Jonge scholieren
zün aangesloten
b. een spaardlenst;
fc. een vakvereenigingsdlenst;
d. een dienst tot het verleenen van hulp aam
zieke jonge arbeiders;
e. een dienst voor de soldaten (de 20 000
soldaten die worden bereikt worden tevens voor
bereid voor de ACJF);
f. een dienst voor het voorkomen van arbeids
ongevallen;
g. een dienst voor de organisatie van de va-
cantle (spelen, gezamenlüke wandelingen, fiets
tochten. buitenverblüven, kampeert
h. een dienst voor het organiseei
spanningsa vonden
i. een dienst voor het geven van hulp
jonge werkloozen (plaatslngbureaux. kleeren-
dienst); van de 100.000 jonge werkloozen heeft
de JOC er 20.000 voor haar, zorgen genomen;
j. bureau voor beroepskeuze;
k. opvoedlngsdienst (bibliotheken, studiekrin
gen).
Daar de JOC goed inziet hoe veel er afhangt
van goede leiders, heeft de vorming van deze
menschen haar volle aandacht Daarom zün
er naast de normale wekelüksche büeenkom-
sten kaderdagen voor de leiders en de parochl-
eele secties, (tweemaal per jaar). De deelname
daaraan varieert tusschen 800 en 900 personen.
Dan züa er driemaal per jaar studiedagen
waaraan en leiders en leden deelnemen. Verder
zün er nog speciale büeenkomsten voor de lei
ders. Zoo werden er in 1935 op verschillende
plaatsen van het land 13 studieweken gehouden
waar 2100 leiders aan deelnamen. Voor de
zomermaanden van 1936 stonden er 16 van zulke
«studieweken op het program met een deelname
van 2300 sectieleiders.
Behalve deze büeenkomsten zün er ieder jaar
speciale weken voor de federale leiders. Ook hier
valt een vooruitgang aan te wüzen. In 1933
waren er op twee studieweken 110 federale lei
ders. Voor 1934 bedroeg dit aantal 127 en voor
1935 139
luiwammes werd hü met één slag een
leerling. Hü lette op en
met den grootsten lof
Charles”met münheer Lafeullle sprak.