De avonturen Stan‘en Pol van te B 3ïet vetAaal aan den dag T Aangifte a PLICHT en DINSDAG 24 AUGUSTUS 1937 ROOSEVELT’S HELPERS w De J.O.C. bestaat IO jaar UI V oiks verhuizing Chesterton’s omvang Ze* getrouwen zyn reed» jarenlang ten nauwste verbonden ^^'met zijn werk De wonderbare groei van een jeugdorganisatie Onderlinge vriendschap V >e t, is st le t. 'e - De „drang naar het Westen” in Calif or nië ontwaakt verandering naar het I GELUK encelsch 1- AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJ^ DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ----J--- i De wonderbare i i Hl X I dus aan Gropp uit den folkloristischen optocht, bij het 700-jarig bestaan van Berlijn op begon opzichte J. V. a. PUTTEN HOOFDSTUK XIII U Je (Wordt vervolgd) ter it - t Stan keek alweer naar wat anders uit. Vlak voor hem zaten twee meisjes. HU hoorde hoe de een tegen de ander zei: „Ik weet niets van de les, want ik heb mün boek vergeten mee te nemen. Zul Je mU voorzeggen, als ik aan de beurt ben?" po- ont- reest zün, itral Stan kwam echter te hulp. Vlug wipte hü op den grond, gristg den stuiter vlak achter meester’s voeten weg en tot hun groote verbazing zagen de Jongens het voorwerp een groote bocht door de lucht beschrijven en vlak voor hen op de bank terecht komen. Daar begrepen ze geen sikkepit van. bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen fhstig ongerust haar te cal- een bank in den van In een llgd enz.); ■n van ont- hoe ibled l ret ting, nera van prUs irier larU «on- voertuigen van allerlei soort. H denken aan den tüd van de eel van 1 in gei n 1. e >r gen eren de loo- ipa- reek live, cbts per idat Hl iar- Ukt len ite- tot oor Toen Mary dezen brief voor het eerst doorlas, klopte haar hart onstuimig. Ze werd zeer oleek en was ten prooi aan een heftige gemoedsaan doening. Eer ze den brief in haar cassette sloot las ze den Inhoud nog eens nauwkeurig door. .Neen; hoe schoon ook, van deze gelegen heid mag ik toch geen gebruik maken." nok- neer Dan and, h de ooge bet Ke lten pot een plus men hel pen, ndel Ie !t den had- i wel zün ;ten- van rordt heel ge naio leus, >rüs niet 1000 erd fi- van Th en tje» hen s. we nde ler- tra- dat aan n 5 e aar- wel a de raar. res' on- tjes een een 100 een 100 ).18. 350 in- ond «n- loet >eh- che rijn, in Goapadelea zijn gewillig 1 Moor eb uw outoanelheld verdubbelt wordt uw remweg (afstand, noodlg ooi te atoppen) 2 X 2 4 maal zoo groot) Deze zes en hun „chef” zün echter veel meer dan een van de grootste en best functlonnee- rende ambtelüke machinerieën der wereld, zü zün in den loop der Jaren tot één groote familie samengegroeid. Hun samenwerking dateert van het Jaar 1920, toen Miss Le Hand secretaresse bU „een zekeren mr. Roosevelt" werd en evenals zU. zUn ook de mannen Roosevelt's medewer kers geweest, lang voordat hij zijn tegenwoor dige hooge ambt bekleedde. Maar het andere meisje antwoordde: „Ik weet er zelf niets van. Daar klonk opeens de stem van den onderwijzer. ..Wat heb je daar allemaal, te praten Marie. Vertel me maar eens vlug alle plaatsen aan de spoorlijn AmsterdamArnhem" Marlet je kreeg een kleur en wilde juist zeggen, dat ze er niets van wist, toen ze eensklaps achter zich de namen hoorde opnoemen. Ze had ze maar zoo na te zeggen. tke- loch voor Je je hart, liefh. nicht, EMILY FAIRCHILD. bij verlies van een hand, een voet of een oog. een ijverig leerling. HU lette op en werkte hard, zoodat münheer Ploche hem uitstekende cUfers moest geven en opgetogen en met den grootsten lof over L- De beide hee- ren waren een en al verrukking over dezen zoo welgeslaagden opvoedkundigen zet en LafeuiUe met genoegen Uverlgen zoon weetssszetzbeee*1**"***"**"*1* zal Ik van je gezelschap genieten, dat mjj altijd zoo aangenaam Is geweest en vele uren, die nu eenzaam zUn, zullen dan gelukkig en ge zellig voor mU worden. Toen ik het legaat erfde, dat mU finan- cieele onafhankelUkheld bezorgde, had ik je al dadelUk zoo graag tot gezelschap gehad, maar, daar ik wist, dat je thuis onmisbaar was, wilde Ik «je ouders niet van Je berooven. Ik wist toen nog niet, dat je verzen schreef Als Je mü dit had toevertrouwd, eer Ik Ade laide verliet, dan zou dit de zaken veel verge- makkelUkt hebben. Hoe graag Je moeder Je ook bU zich zou houden, denk ik toch zeker, dat zü Je niet in den weg zou willen staan. Laat dezen brief nu aan je ouders -alen en laat je lelden door hun raad. De Bank in Adelaide zal Je een chèque van honderd pond uitbetalen voor je reis en uitzet Laat geen dag verloren gaan bü het maken van toebereidselen. HierbU sluit Ik een enkel uitknipsel In van Ichten, zooals ze In tUdschrlften werden Ofschoon Evelyn opzettelUk Sir George met groote hartelUkheid had ontvangen, in tegen woordigheid van Mrs. Thorburn. was zü geheel omgekeerd, nadat deze vertrokken was. Toen Mary In den salon weerkeerde, vond zü den jon gen man verstoord en bedroefd. „Wie is die Thorburn toch, die overal opdaagt. Miss Underwood’" vroeg hU- „Ik kwam kaarten aanbieden voor het concert van vanavond in den Town Hall, maar hü was mU alweer vóór geweest I” „HU is een heel goede vriend van mü." zei Mrs. Gilbert, die de vraag gehoord had. „We zün u allen zeer verplicht voor uw vriendelUke be doeling. maar ik hoop, dat u van mU zult wil len aannemen, dat Mr. Thorburn een zeer goed mensch Is." „Zeker.” zei Sir George eenigszins spottend. .Als u hem uw vriend noemt, dan kan hü niet anders dan zün ulterlUk tégen hebben.” „Ik denk In leder geval zeer gunstig over hem. HU is een liefhebbend zoon, een trouw vriend; hU is knap en werkzaam en zal een uitstekend echtgenoot zUn.” „En zou hU in het geheel geen fouten hebben, want Ik zou een dergeluk karakter graag van alle kanten kennen.” .Hieromtrent zou ik u niet kunnen inlichten,” antwoordde Mrs. Gilbert. tusschen haar en haar zoon over de verdienste van zUn verloofde. Toen hü om zes uur uit zün bureau terugkeerde, vermeed zü zUn blik en be gon te praten over ue chrysanthen in den tuin, die verregend waren. Maar zü voelde, hoe hü haar vragend aankeek en ze wist, dat er geen ont komen aan viel! Zoodra de gedienstige na het diner weg was, begon hü: .Heeft u een bezoek gebracht bü de Under woods?" ZU antwoordde, dat zü een half uur bü Mrs. Gilbert was geweest. „Wel?" vroeg hU ongeduldig. „Wat bedoel Je daarmee?" .Heeft u niets te vertellen van uw bezoek?" „Als je daarmee soms meent, of Ik een gun- stlgen indruk heb gekregen van Miss Evelyn Underwood, dan moet ik Je tot mün spüt zeg den, dat dit niet het geval is. Haar zuster vind ik een verstandig, aardig meisje, maar....” „Zoo weet ik genoeg, moeder." Ze zag, dat een gloeiend rood zün gelaat had overtogen en dat de aderen op zUn voorhoofd gezwollen waren. „Dan had je het mjj niet moeten vragen, Roger! Het kan je onmogelUk aangenaam aan doen, om iets anders dan goeds te hooren van het meisje, dat je tot Je vrouw wilt maken, maar ik kan haar lof niet zingen. WaarschUnlUk zün we elkaar antipathiek; althans ze beschouwde mU met een hooghartige uitdrukking op het ge laat, heel anders, dan zü bü voorbeeld keek, toen Sir George Illingworth haar zUn opwach ting maakte. „Moeder!" riep hü, „van alle vrouwen Deze vriendschapsbanden, die er tusschen den President en zUn staf van medewerkers, zoowel als tusschen deze laatsten onderling, bestaan. zUn eerder nog hechter geworden, sinds Roose velt zijn intrek in het Witte Huis nam. Als het Werk het toelaat, verzamelt Roosevelt 's mid dags om 5 uur zün kring van medewerkers om zich heen en onder het genot van een kop thee brengen zü dan gezamenlük het „children's hour” door. Daar zün ze allen present: .Missy” (Mis Le Hand) en .Mac”, JStcve” en „James”, en meestal ontbreekt ook de ware meesteres van het Witte Huis niet, de echtgenoote van den President, die niet alleen de onafscheide lijke medewerkster van den President, maar van diens heelen staf is geworden. „Och laat u me maar liever een baantje zoe ken. of in het leger gaan, want die studie bah!” .Maar jongen. Je werkte toch zoo goed en je kreeg toch zulke prachtige cüfers!" ,Jk zal 't u maar zeggen vader; ik werkte even hard als vroeger, dus zoo goed als niet en münheer Ploche gaf me alleen zulke mooie cüfers. omdat we lederen Zaterdagavond die vüftig francs eerlük samen deelden." De tiende jaarlüksche wedstrüd van de In ternationale Mark Twain Vereeniglng voor de beste anecdote betreffende een beroemd auteur, die reeds overleden of nog in leven is. werd dit jaar gewonnen door Sr. Mary James S.S. N.D. van het Maria College te Milwaukee. De bekroonde anecdote betrof G. K. Ches terton, die een „zwaarwichtig" man was, van meer dan 350 pond. Op zekeren dag tUdens den wereldoorjpg wandelde Chesterton door de Fleetst Londen, toen hü werd aangesproken d< fanatieke vrouw, die hem verontw vroeg: „Waarom bent u niet aan het front, mr. Chesterton?” .Mevrouw”, antwoordde Chesterton, „Indien u rond mü heen naar den anderen kant wilt loopen en mü wilt beküken, zult u zien, dat ik onmiddellUk achter het front ben.” n~\e Washington noemt men president Roo- I sevelt „den zwaarsten werker van de -L natie.” Een bezoek aan zün privé-bureau versterkt de meenlng, dat.deze uitspraak niet ongegrond is. Wü meelfcn geen afbreuk te doen aan de grootte van Roosevelt’s arbeidsprestatie, als wU er aan toevoegen: deze ontzaglüke massa werk kan Roosevelt slechts verzetten, omdat hü bijgestaan wordt door zes getrouwen, die reeds vele Jaren lang ten nauwste verbonden zün met zün werk en ook met zün particuliere leven. Roosevelt is waarschünlük wel de man met de grootste particuliere corresixmdentle. 5000 persoonlüke brieven ongeveer worden dagelüks aan zün bureau bezorgd. De vrouw, die door Roosevelt werd uitverkoren, in dezen onover- komelUk lükenden stortvloed van correspon dentie orde te scheppen, is Miss Le Hand, en voor zoover het de post betreft, is zü dan ook in den waren zin van het woord de rechterhand van den President. In de kanselarü worden de brieven alvast vluchtig doorgekeken en gesorteerd, maar dan brengt een bode den heelen berg corresponden tie naar Miss Le Hand en zü Is het die beslist, welke briefen den President peraoonlük zullen worden voorgelegd en welke door de afdeelingen zullen worden beantwoord. Roosevelt is altüd een groot briefschrUver ge weest en nooit is een brief van zün hand „cli ché”, integendeel, een brief die zün handtee- kening draagt, is ook werkelük altüd door hem peraoonlük gesteld en doordacht. Lang voordat hij president was, onderhield Roosevelt reeds een drukke briefwisseling met honderden men- schen en het is zeker niet in de laatste plaats hieraan te danken, dat hü altüd zoo goed als geen ander op de hoogte is van de ware stem ming in het land. Hü acht deze briefwisseling van zóó groote beteekenis. dat hü zün Zaterdagavond In den regel geheel vrü houdt voor het afdoen van zün particuliere correspondentie. Zooals Miss Le Hand de brieven beoordeelt, beoordeelt Pat McKenna de bezoekers. Zün taak is het, den stroom van bezoekers, die dagelüks den President „dringend en beslist persoonlük" wenschen te spreken, in de rechte banen te lel den en deze menschen tevreden te stellen. Voor zeker géén lichte taak. Uit alle staten van1 Amerika, uit alle lagen der samenleving stroo- men zü büeen, ieder meent evenveel recht te hebben en ieder houdt zün aangelegenheid voor X .most important.” Mr. McKenna moet- aan eiken bezoeker zün wolle aandacht schenken en toch mag hü nooit Vet „uurplan” van den President in de war stu- kn. Het ergst is het natuurlük, als de Presl- Jtient, zooals dat op .groote dagen" dikwüls het y/geval is, in 24 of soms ook wel 48 uur geen en kel bezoek ontvangt. Maar ook op gewone dagen is er evenveel beslistheid als handigheid en be- minnelükheid voor noodig, om een groot aantal bezoekers te verwüzen naar de instanties, die met de afdoening van de betreffende aangele genheid belast zün. Maar wat zün .gewone stervelingen" nog, ver geleken bij de taaiheid en weetgierigheid van een schare Amerikaansche reporters. Mr. Early is de man, die dag aan dag aan den stormloop van de pers blootstaat. Eiken morgen ontvangt hü de persvertegenwoordigers in het Witte Huls om hun mede te deelen, wat de President dien dag denkt te doen en eventueel ook om be paalde regeeringsmaatregelen meer uitvoerig te bespreken. BU dit werk, dat hü zelf als „trou ble shooter” aanduldt, (een slagwoord, dat men met zooiets als „kalmeerlngspil” zou kunnen vertalen) komt het Mr. Stephen Early natuur lijk uitmuntend te stade, dat hü zelf jaren lang een journalist van naam is geweest. De .general instruction” van de pers heeft Roosevejt zich echter zelf voorbehouden; ge- woonlük ontvangt hü Dinsdags en Vrüdags de journalisten, die in het Witte Huis „bivakkee- ren", om de loopende kwesties met hen te be spreken en zün wenschen uiteen te zetten. Rudolph Forster is de man, die den geheelen technischen en huishoudelyken dienst van het Witte Huis beheert. HU is de baas over de 162 secretarissen, boden en stenografen van bet Huls en tegelük is hü de offlcleele „schakel" met andere regeerlngsinstantles. Naast de hier genoemden vormen nog twee mannen een laat ste hinderpaal, dien de bezoeker voor een onder houd onder vier oogen met den President heeft te overwinnen. Het zün Marvin Mc Intyre, de ,man aan de telefoon”, die alle voor den Presi dent bestemde gesprekken eerst aanneemt en’ pas daarna, als hü het noodlg oordeelt, door verbindt (ook spreekt hü met de wachtenden in de anti-chambre, geeft den anderen „prlvé- secretarissen" "Wenschen en opdrachten van den President door, is dus in één woord een van de velen, die ervoor zorgen, dat in de omgeving van den President alles „op rolletjes” gaat) en ver der sinds cenigen tüd oojf de jonge James Roo sevelt, de zoon van den President, die de werk kracht en de charme van zijn vader geèrfd heeft. Hü licht zün vader in^dver alles wat deze wenscht te weten, hü wint „prlvé”-lnformatles in, knoopt „particuliere” betrekkingen aan, maar juist omdat hü niet als officieel persoon optreedt, is zün werk voor den President dik wüls juist van zoo groote beteekenis. Zü zat langen tijd met het hoofd in de han den, niet in staat, haar gedachten te regelen. ,Het is voor moeder," zei ze etndelük hardop. „Al zou ZÜ Zdlf er nu op staan, dat ik dit schit terend aanbod aannam, toch zou ik het niet willen. Maar, O, ais het eens mogelük was!” Het kwam geen oogenblik bü haar op, dat Evelyn nu oud genoeg was, om de plichten op zich te nemen, die zü zoo lang had vervuld. Evelyns positie was toch al kritiek, dus wilde Mary op dit oogenblik allerminst haar zuster nog meer op den hals schuiven. Grace was lichame- lük te zwak; al maanden lang had zü erg lusteloos en bedroefd geleken. Neen, zü en zü alleen kon de positie innemen op ïrlya. Zü dacht ook aan Anthony Btogdale; maar haar gedach ten aan hém waren niet zóó, als hü die zeker gewenscht zou hebben. Zü had nooit zichzelf erkend, dat zÜP liefde noodzakelük was voor haar geluk; op dit oogenblik geloofde zü zelfs,* dat ze niet eens zün gevoelens beantwoordde. Geen gedachte aan een scheiding van hem was van invloed geweest bü haar weigering van het aan bod van Miss Fairchild. ZU haalde een velletje postpapier te voorschün pn bedankte haar nicht met de grootste erken- telükheid; maar toch heel beslist, daar zü om redenen, die zü niet nader kon toelichten, meer dan ooit thuis noodig was. Toen verbrandde zü het schrüven van Miss Fairchild en ging eigenhandig haar antwoord naar de bus bren gen. Mrs. Thorburn was naar haar eigen huis teruggekeerd en zü zag er wel wat tegenop, dat er onvermüdelük nu een bespreking zou volgen Je aan het eind van elke week 50 francs: krüK je slechte cüfers. dan behoef Je op geen centime van mü te rekenen, en daarna zullen we ver der zien Van dien tüd af greep er een wonderbare verandering bü Charles plaats. Het was com pleet een geestelüke wedergeboorte. Van Tenslotte nog eenige opmerkingen over de JOC-pers. La Jeunesse Ouvrlère. een blad, dat twee maal per maand verschünt in het arbei dersmilieu, had in 1928 een oplaag van 6000 exemplaren. Thans, bedraagt de oplaag gemid deld 90.000 nummers. Daarmede streeft deze pers in sterke mate de communistische en socialis tische bladen vooruit. Dit is van te meer belang omdat laatstgenoemde periodieken zich in den laatsten tüd nogal tot de Jonge Katholieke ar beiders richten. Speciale nummers werden ge drukt met een oplaag van 150 000 en 120.000 exemplaren. Mon Avenir heeft een oplage van 20.000 exemplaren; l'Equlpe ouvrlère 7000 De JOC geldt als de meest actieve van de ge specialiseerde groepen. Dij bewüst het ontstaan van de twee jongste groepeeringen, n.1. de Préjoc en de LOC. De Préjoc vangt de arbeiderskinde ren op na hun Eerste H. Communie en maakt ze langzamerhand bekend met het arbeidsleven o.a. door bezoek aan fabrieken. Een psychotech nisch onderzoek ondergaan de kinderen na hun schooljaren. Met de rapporten van de onderwü- zers wordt nagegaan of het kind voor een be paald beroep geschikt is. Is dit het geval dan zorgt de JOC voor aanvullend vakonderwüs. De IOC (Lique ouvrlère Chrétienne) is te beschou wen als een voortzetting van de JOC-mentali teit in een nieuwe arbeldersgroepeering. Deze 10 jaar arbeid voor de jonge arbeiders en door de jonge arbeiders heeft aan Frankrük gegeven een jeugd een heilige phalanx met een apostolische zending, zooals de Paus zegt waarin de rlchtlünen vap Rerum Novarum en Quadrageslmo Anno zlfrr geïncarneerd, hetgeen een belofte inhoudt voor den kersteningsarbeid van het arbeidsmilieu in Frankrük en boven dien een belofte voor een waarachtige Katho lieke mentaliteit" onder een belangrük deel van de Fransche jeugd. De noodlottige natuurcatastrophen in het midden-Westen van de Vereenigde Staten: overstroomlngen. zandstormen. hittegolven, droogte, tornado's en het ongezonde kli maat zün de oorzaak van een steeds grooteren omvang nemende volksverhuizing. De „drang naar het Westen” is weer ontwaakt en California is het doel van de meeste menschen uit de geteisterde streken. Daar echter, in het bijzonder in het vruchtbare dal van San Joa quin. heerschen verschrlkkelüke toestanden. Hier hulzen deze blanke nomaden in armoedige hut ten en tenten. Langs de wegen liggen gebroken let geheel doet rste kolonisatie Amerika. Vüftienduizend daklooze vluchte- iff ujt het midden-Westen voeren hier met hun families een vertwüfelden strüd om het be staan. In de tentenkampen woeden allerlei ziek ten: hier zün gevallen van typhus gemeld, daar heerscht tuberculose en roodvonk. Het aantal sterfgevallen onder de kinderen is buitengewoon groot. Waterleiding en ricrieering ontbreken na tuurlük geheel en tengevolge van deze on hygiënische toestanden vreest men voor het uit breken van een pest-epidemie. Een aantal aan wezige bronnen moest reeds afgesloten wór den, wül de menschen, die zich met het water waschten, een ontsteking aan de oogen kregen. De „Los Angeles Times” schrüft: .Hen bezoek aan deze kampen vervult een mensch met ont zetting. Nauwelüks honderd mülen scheiden ons van Los Angeles en toch krügt men den indruk, ergens in China te zün. Indien men niet beter wist, zou men meenen zich onder koelies te bevinden." Radeloos biedt de staat Califomië aan deze arms ten der armen een gratis terugreis naar hun oorspronkelüke woonsteden aan. Dit na tuurlük slechts om hen kwüt te raken. Maar de menschen weigeren te gaan, zü hebben reeds genoeg ellende beleefd. Nog vinden zü hier en daar wat werk. De fruit- en katoenoogst be vinden zich in vollen gang en zoo trekken zü van farm naar farm om werk en brood te zoe ken. Maar winneer in September de oogst is binnengehaald en de koude nachten en winter regens komen, wat dan? Van dag tot dag neemt het aantal ongelukkigen, die hier in het zonnige Westen een nieuw vaderland en een gelukkiger toekomst hopen te vinden, toe. De federale regeerlng weigert te helpen. Cali fomië zelf heeft reeds honderdduizenden werk- looeen, die van Washington uit gesteund moe ten worden. De competente vertegenwoordiger van Washington, die in Califomië vertoeft, om daar de toestanden te bestudeeren, verklaart, dat er geen geld voor dëze nomaden ter beschik king staat. „Wü hebbeAreeds voor zeven mlllioen werkloozen dagelüks te\«orgen en wü zien nog geen enkele mogelükheid, dat industrie, handel en landbouw deze werkloozen binnen afzien- baren tüd kunnen absorbeeren." En zoo gaat dan geheel Califomië met angst en vreeze den komenden winter tegemoet. De politie vreest, dat tengevolge van den nood een golf van misdaad zich over het land zal uit storten en de inwoners van Califomië bidden, dat er aan den stroom van daklooeen een einde moge komen. De autoriteiten blüven intusschen nog hopen, dat de federale regeerlng tenslotte toch nog hulp zal verleenen. ATT T7 A Tl^/^ILTILTT? °P d,t blad zi^n lnEevolee de verzekerlngsvoorwaarden tegen /A I «I <r< ZA 1 r*. aj ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen Ik weet zeer goed de moellükheden, die je thuis in den weg staan. Het is een onmogelükheld. dat je je daar aan je studie zou kunnen wüden, of dat Je in staat zou zijn. Je gedachten te be palen bü éénig onderwerp voor éénige lengte van tüd. Toch is het je plicht, om het talent, dat Je werd geschonken, recht te doen weder varen. Ik heb Je iets voor te stellen, waarbü Je ouders ons wel zullen willen helpen, als je hun 't plan bloot legt en met hen beraad slaagt. Ze weten, dat je naam in mün testa- ment genoemd staat voor een zeker bedrag; maar, daar ik slechts tien jaar ouder ben, kan J« nog wel zoo lang moeten wachten op Je erfenis, dat die je in het geheel niet meer hn nut kan zün. Waarom zou ik nog niet bü mün leven zien, dat Je iets had aan dat geld? Je zult net beste onderricht, genieten in alle vakken, die je maar van dienst kunnen zün in Je literaire Witwlkkellng; je zult toegang verkrügen tot de beste bibliotheken, kortom, je zult je van biets hoeven te onthouden, wat kan meehel pen tot bereiking van dat doel. Daartegenover ien Jaar geleden werd in een armoedig zaaltje, in de roode Parüsche banlieu van Clichy, het eerste groepje gesticht van de Jeunesse Ouvrlère Chrétienne. de jonge arbei ders. Wie waren daar aanwezig: een jonge ka pelaan, Abbé Quértn, en wat jongens van 14 A 15 jaar. En er was een blaadje, gestencild in een paar honderd exemplaren. Ze zouden gaan wer ken om den jongen arbeider voor Christus te behouden en terug te winnen. En nu, na 10 jaar? Een grootsch congres en een brief van Z. H. den Paus aan den Kardlnaal- Aartsbisschop van Parüs, Jean Verdler, waarin Z. H. o.a. zegt: de organisatie der Jeunesse Ouvrlère Chétienne is een heilige phalanx die in dezen tüd een apostolische zending heeft te vervullen en die navolging verdient. Hoe waren de jaren tusschen toen en thans? In 1927 kwam men tot 35 secties, verdeeld over 9 federaties. In 1936 vinden we 82 federaties en 850 secties en een totaal van 50.000 aangesloten leden. Het gestencilde blaadje heeft plaats moe- terf maken voor een groot blad, waarmede om de 14 dagen plm. 90.000 jonge arbeiders worden bereikt Gaan we nog iets terug voor de Jaren 1927, dan vinden we den eersten oorsprong in België. Daar had kanunnik Cardün reeds de JOC gesticht als gespecialiseerde groep van de Bel gische jeugdorganisatie (ACJB). Dat was in 1924. Door tal van congressen, meetings en be ïnvloeding van het sociale leven werd de Jeu nesse Ouvrlère Chétienne al spoedig bekend en populair als de „JOC”. Daar de JOC zich niet tevreden stelt met het geven van een raad alleen of een onderricht van rechten en plichten, doch de Jonge arbei ders practisch wil helpen steeds en overal te oordeelen en te handelen overeenkomstig het Evangelisch ideaal en de Chrlstelüke beginselen, heeft zü naast haar opvoedlngsdienst welke iedere maand aan meer dan 700 studieclubs de noodige directieven geeft, een volledig net van sdaiale diensten tot stand gebracht. Deze wor den georganiseerd en geleld door de jonge arbei ders zelf. We noemen hier achtereenvolgens de ver- münheer stelde aan het eind van elke week in de beloofde 50 francs ter hand. Immers de Over van den leerling verflauwde niet; wel schommelden nu en dan de verkregen cüfers, maar ze bleven hoog. Totdat Charles, na een half Jaar examen deed enzakte als een baksteen. .Je bent te laat aan het werk gegaan”, be dacht münheer lafeullle. „Enfin, dan haal je je diploma maar 't volgend jaar." Maar de veelbelovende Charles antwoordde op dit vaderlüke advies: p bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7 biJ een ongeval met p 2Kfï w verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen A AJxJe" doodelüken afloop wereld achtte ik pu,wel het laatste in staat tot tweedracht zaaiena-U mag mü dan wat minder doen denken over d» vrouw, die tot nog toe mün ideaal is geweest, maar u zult er niet in slagen, mü iets tégen haar te doen krügen!” .Maar, jongen, hoe kom je er nu toe, dat ik tweedracht zou willen zaaien?” En niet bü machte, meer iets te zeggen, barstte Mrs. Thorburn in snikken uit. .Moeder!” pleitte hü. „wkt er nu ook gebeu ren moge, wü zullen nooit gescheiden worden!” Maar zü snikte voort en maakte zich zoo danig overstuur, dat haar zoon werd. Einde! ük slaagde hü e^ meeren en nadat hü haar naa salon geleld had, begon zü weer, na eenlgen tüd: „Ik weet niet, wat mü zoo onaardig deed spre ken. Ik vrees, dat ik jaloersch was en dat dit mü onrechtvaardig maakte; maar ik zal nooit je geluk in den weg staan.” „Dat doet u nu, door u zoo van streek te maken. Schort uw oordeel nog wat op. moeder, en leer eerst elkaar wat beter kennen. Ik zou het zoo heerlük vinden, als ik zag, dat u zich tot elkander aangetrokken voelde.” ,Je hebt gelük: ik was wat voorbarig met mün oordeel en zü is heel mooi.” „Laten wü nu vanavond niet meer spreken. Ik zou haar ontmoeten op een concert in den Town Hall. Ik zal nu Juist nog even het gezelschapje kunnen zien, eer de muziek begint en ik zal mün excuses kunnen maken. In een half uur ben ik terug.” .Neen. neen. Je moet bü Je afspraak blüven!" Maar reeds had Roger het vertrek verlaten. -a r Unheer Lafeullle was gefortuneerd en 1^/1 behoefde dus niets voor den Jtbst te -l-’-k doen. Zoo heel erg vond hü dat niet, want hü had geen werkzame natuur. HU hield er echter niet van aan z’n omgeving te laten weten dat hü niets uitvoerde en daarom was hü er op bedacht, den schün van werkzaamheid te ontplooien. Z’n keuze viel, na eenig beraad, op de opvoedkunde. HU was daartoe gekomen, omdat de vensters van z’n woonkamer op t Gymnasium uitzagen. De waardige münheer Lafeullle werd paedagoog en schreef kleine verhandelingen over het nu juist niet gemakkelüke onderwerp in tUdschrlften. die gebrek aan kopy hadden. En daar münheer LafeuiUe. die. zooals gezegd, gefortuneerd was. geen honorarium' bedong, prükten z’n artikelen geregeld in de kolommen van meer dan één tüdschrlft. Het was in die dagen, dat münheer Lafeullle in het huwelük trad met de dochter van den amanuensis van het Gymnasium, een goed en lief meisje, dat volkomen in staat was een nog al met zich zelf ingenomen man als münheer Lafeullle, gelukkig te maken. De jonggehuwden werden na een paar jaar verblüd met de ge boorte van een zoon, die den naam Charles kreeg. Het was de natuurlijkste zaak ter wereld, dat münheer LafeuiUe zeer ingenomen was met t bezit van een stamhouder en erfgenaam, wien hü nu de voortreffelükheid van z’n op voedkundige theorieën in practük zou kunnen brengen. Toen Charles nauwelüks kon loopen, hü er al mee. Hü zou de wereld eens toonen. hoe men het aan moest leggen, om van zoo’n man in den dop. een model-burger en een vroegtijdig geleerde te maken. Het resultaat was echter ver van schitterend Toen Charles een jaar of negen was. had hü evenmin zin als andere jongens om z’n handen^te wasschen als ze vuil waren: voerde hü allerlèi kattekwaad uit, als hü vooruit kon berekenen niet betrapt en dus niet gestraft te worden. Ook van het verwerven van kennis en weteqgcba^ had hü een hartgrondigen afkeer. Hij w*asTf!unmer 27 of 28 in een klas van 30 leerlingen. L En toch was münheer Lafeullle tin van z’n zoon niet karig geweest met het be proeven van allerlei opvoedkundige stelsels. HU was begonnen met strengheid. Maar geen op spelen. nóch oorvügen, nóch opsluiting hadden iets gebaat. Integendeel. Charles was nog een plaats achteruit gegaan in z’n klas. Toen was münheer LafeuiUe zachtmoedig en Hef gewor den. Maar als de vader in dien trant met z’n zoon sprak, den geeuwde deze, trok de kat aan haar staart of staarde met afwezigen blik naar buiten. Op school bracht Charles het toen tot veertig van de veertig leerlingen. Toen veranderde münheer Lafeullle nogmaals van opvoedkundige tactiek. Hit was tot nu toe een voorstander geweest van school-, vanklasse- onderwüs. Nu dweepte hü op eens met persoon lük onderricht aan huis. De wedüver tusschen de leerlingen van een klas, diende slechts om hoogmoed en üdelheid bü hen aan te wakke ren. HU zoch en vond een leeraar voor z’n zoon in münheer Ploche, die het diploma van eind examen gymnasium in z’n zak had. Over een Jaar. zoo decreteerde de vader van Charles, moest z’n zoon ook dat examen doen. Münheer Ploche kreeg dus de opdracht, den jongen Charles Lafeullle voor dit examen gereed te maken. De leeraar deed natuurlük z’n best om den 18-Jarigen jongeling liefde en Over voor de stu die bü te brengen, maar de jongeling liet Gods water maar over Gods akker loopen en voerde weinig of niets uit, tot wanhoop van z’n leer meester en tot gerechten toom van z’n vader. Deze laatste besloot, ten einde raad, tot een radicalen maatregel. Hü wist, dat geld voor fn zoon een groote aantrekkingskracht bezat. Hü ontbood den leerling en den leermeester bü zich en sprak: „Charles, ik geef je een half jaar tüd om het verzuimde in je leerjaren in te halen. Wanneer je zorgt, dat je goede cüfers krügt, dan krüg schillende sociale diensten die de JOC in 10 Jaar tüds in het leven riep: a. een dienst ter voorbereiding op het arbeids leven. wasubü meer dam 10.000 Jonge scholieren zün aangesloten b. een spaardlenst; fc. een vakvereenigingsdlenst; d. een dienst tot het verleenen van hulp aam zieke jonge arbeiders; e. een dienst voor de soldaten (de 20 000 soldaten die worden bereikt worden tevens voor bereid voor de ACJF); f. een dienst voor het voorkomen van arbeids ongevallen; g. een dienst voor de organisatie van de va- cantle (spelen, gezamenlüke wandelingen, fiets tochten. buitenverblüven, kampeert h. een dienst voor het organiseei spanningsa vonden i. een dienst voor het geven van hulp jonge werkloozen (plaatslngbureaux. kleeren- dienst); van de 100.000 jonge werkloozen heeft de JOC er 20.000 voor haar, zorgen genomen; j. bureau voor beroepskeuze; k. opvoedlngsdienst (bibliotheken, studiekrin gen). Daar de JOC goed inziet hoe veel er afhangt van goede leiders, heeft de vorming van deze menschen haar volle aandacht Daarom zün er naast de normale wekelüksche büeenkom- sten kaderdagen voor de leiders en de parochl- eele secties, (tweemaal per jaar). De deelname daaraan varieert tusschen 800 en 900 personen. Dan züa er driemaal per jaar studiedagen waaraan en leiders en leden deelnemen. Verder zün er nog speciale büeenkomsten voor de lei ders. Zoo werden er in 1935 op verschillende plaatsen van het land 13 studieweken gehouden waar 2100 leiders aan deelnamen. Voor de zomermaanden van 1936 stonden er 16 van zulke «studieweken op het program met een deelname van 2300 sectieleiders. Behalve deze büeenkomsten zün er ieder jaar speciale weken voor de federale leiders. Ook hier valt een vooruitgang aan te wüzen. In 1933 waren er op twee studieweken 110 federale lei ders. Voor 1934 bedroeg dit aantal 127 en voor 1935 139 luiwammes werd hü met één slag een leerling. Hü lette op en met den grootsten lof Charles”met münheer Lafeullle sprak.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 15