uan
De avonturen van Stan en Pol
H
den da^
Papyrus-dokter
F 250.-
F 750.-
[PLICHTenl
Pygmeeën
WOENSDAG 25 AUGUSTUS 1937
t
Kunst van restauratie
Geen paradijs
»-
RETRAITEN
Manreea te Venlo
Loyola te Vught
r
Een „meniehenreeervaat” in
Zuid-Afrika
lil
i De luipaard van
Dandoe-Pant
IL
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UlTERtUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
NAAR HET Tgeluk
tNCiLSCH 1-
4
De erkenning
iets
Geiten
de
OP
luidde
soek
n
4
dat
n
en
8
L
r.
h
o "<5—1
Universitett»-
a
t
ver-
t
HOOFDSTUK XIV
t
ROGER THORBURN."
I
S
1
t
1
I
L
r
L
U
t
Dear
HU
L
t
El
U
r
t
i.
l
Stan zat stilletjes te lachen. hü wist natuurlijk wel beter. HU
ging tusachen de beide meisjes staan en sel: „Toe, wordt nu
weer goed. „Elk der meisjes dacht dat de ander het zei. en se
keken elkander weer vriendelijk aan. „We wisten het allerhel
hi," zei Marletje toegeeflijk en Annie beaamde het.
e
r
Toen dien volgenden ochtend het rijtuig voor
do deur van het huis van Mrs. Gilbert stil hield
stonden Mary en Evelyn al klaar.
Stan keek intusachen eens rond en hij liet «fch op den
grond glijden. HU had een onbedwingbare^ lust om' kattekwaad
uit te halen. Een der Jongens had sUn zakdoek half uit zUn
zak hangen en Stan trok die er heelemaal uit. De Jongen dacht
dat zijn achterbuurman het deed en begon ruzlek te maken, waar
echter gauw een einde kwam toen de meester zich ermee be
moeide.
I
I
a
1
i.
e
s
e
k
r
g
i.
i)
id
i»
n
at
st
by levenslange geneele c
verlies van beide armen.
bq verlies van een band,
oen voet at een eog.
n
n
e
C
al
n
n
tf
sn
Ut
m
31
le
i
blik,
enkele
regels:
En dat deed ze ook. Alles was goed. De meester keek 8r ook
verbaasd van op. ,Zle Je wel. dat Je het wist.” zei Marie tegen
haar buurvrouw, Annie. „Welneen kind." antwoordde deze, „ik
heb geen mond open gedaan .Ba, zei Marietie, wat ben Je toch
een jokkebrok, ik heb bet toch heel duidelijk gehoord dat je
me voor zei.”
Mary's aanmaning was toch niet «onder uit
werking gebleven, want Evelyn wilde bU voor
beeld geen enkelen keer met Sir George alieen
wezen. Toch deed ze haar best, heel vroolUk
en aardig te «Un. waartoe ook het weer in niet
geringe mate meewerkte. Het was heerlijk op
het strand; de aeelucht was prikkelend en Sir
komen jullie nu elndelük?" riep
Gilbert, .anders gaan Sir George en ik
maar alleen!'*
.Moeder is vanavond zeer onwel. Ik kan dus
niet blijven voor het concert, maar ik beloof je
dat ik morgen een oogenblik zal weten te vinden,
om bü je te komen.
3730 Aug. ..Jonge Werkman”.
5—8 Sept H H Middenstand.
8—11 Sept. Hoogste Klasse 8t. Od. Lyceum;
St Joris en R.K.HBB. te Helmond.
13—15 Sept H H. Middenstand.
18— 18 Sept. Hoogeschool en
studenten.
3023 Sept Dienstplichtigen, die in de maan
den Sept.. Oct.. Nov. of Dec. moeten opkomen.
2538 Sept. AR.K Werkgeversvereeniging.
30 Sept.—2 Oct. Hoogste FIs see Aloyslua-Ool-
lege.
ongeschiktheid tot werken door p 7^1"! b,l eea ongeval met
a, belde boenen of belde oogen wVs dood e lijken afloop
Evelyn sel niets. In stilte vroeg zü zich af.
waarom zü eigenlijk zoon sterke antipathie
voelde voor de moeder van Roger Zou ze «mis
Jaloersch wezen op zUn moeder?
„Wat sou het toch veel- gemakkeljjker zijn, als
hU In het geheel geen familie had!” dacht zü
..Als wU dicht bU haar moeten wonen, dan zal
zU zeker verwachten, dat ik mü in alles door
haar zal laten leiden!”
Evelyn voelde ineens berouw over de gedach
ten, die haar hadden vervuld, toen Roger haar
het briefje had gegeven. En zoo zichtbaar ont
roerde zU. dat zij er een oogenblik zeer bleek
en ontdaan uiuag wat George aanleiding gaf,
om te zeggen:
„U voelt zich zeker niet goed. Laat Ik u even
op den frisschen corridor brengen.”
„O, t is niéts!" zei ze lachend. .Maar ik ben
zóón buitenkind geworden, dat enkel het zien
van een volle zaal mü al benauwd maakt”
..Denkt u, dat u mU maar van alles kunt wijs
maken?" vroeg hü ongeloovig.
Mrs. Gilbert wenkte hen. om stil te zUn. daar
de orchestmeester al eens met zyn stok had
getikt
Zóó zeer onder den indruk van de schoone ver
tolking van het klassieke programma, was
Evelyn, dat zü onwillekeurig bij het wegsterven
van de laatste tonen tot de anderen fluisterde.'
.Biet spreken! Toe. praat als 1 je blieft niét
tegen mjj
Maar reeds maakte het publiek aanstalten om
de zaal te verlaten en daarmee was de stemming
verbroken.
Toen haar tante en zuster merkten, dat Evelyn
zoo stil was. besloten zij daaruit, dat zü het
zich zóó zeer had aangetrokken, dat Roger niet
op het concert had kunnen zUn en dit stelde
haar in zóó verre gerust, daar zü juist getwijfeld
hadden aan Evelyns gevoelens.
..Evelyn," zei Mary. .Ik kan het niet langer
aanzien, dat je dien armen Jongen in aoo'n ver
keerden waan brengt. Als JU hemzelf niet vertelt
van Thorburn. dan zal ik het doen."
„Wat wil je hem dan vertellen?"
„Wel. dat Je verloofd bent."
.Maar dat is niet waar!"
„Evelyn. Je meent toch niet, dat Je gebroken
hebt met Mr. Thorburn.”
.Been, zeker niet. HU heeft mU gevraagd, hem
te trouwen en vader wil niet, dat ik mü verloof
gedurende een jaar. of liever gedurende acht
maanden, zooals het nu geworden la Zóó is de
stand van zaken, en. zoo noodlg. ben ik bereid,
dit aan Sir George Illingworth mee te deelen;
maar voor het oogenblik acht ik het nog te voor
barig. om daarmee te voorschUn te komen. Je
zou er dus geen goed aan doen, om tusschen
beide te treden.”
.Maar je zet zooveel op het spel. Evelyn, als
Je Jezelf nu misleidt, dan verwoest je het geluk
van drie!”
.Meisjes.
Mrs
George had geaorgd voor een uitstekende
lunch, die in de buiten tucht gebruikt werd.
George deed zUn best, om tevreden te zijn
over den dag. maar toen se bü het terugkeeren
Roger in den voortuin zagen staan, hen opwac.i-
tend. was Ineens weer zü» jaiouzie gewekt en
zag hU met leede oogen. hoe Thorburn de dames
uit het rutuigje hielp, terwUl hU op inrug-
teleurgestelden toon vroeg:
.Zal ik je nu niet zien vóór morgenavond?"
,Jk denk het niet." antwoordde Mrs. Gilbert.
.De meisjes moeten den heelen dag wat rust
nemen, om friach te zUn voor het bal."
George keek naar Roger met vernietigenden
blik, vatte de leidsels en legde de zweep over ds
paarden, waarna hü in een wolk van stof ver
dween.
Toen Evelyn naar haar kamer ging, om haar
goed af te leggen, voelde zü zich aeer opgewon
den. want se begreep, dat er nu toch een span
nend onderhoud zou volgen.
Met het onschuldigste gbzicht van de wereld
trad zU den salon binnen en vroeg naar de ge
zondheid van zUn moeder. Toen ze daarop een
bevredigend antwoord had gekregen, sprak ze
met eenlge warmte:
,Jk voel mU wel wat schuldig jegens haar,
want, toen zü hier een beeoek bracht, was ik
niet in een best humeur."
HU glimlachte en zei:
.Als je elkaar op de teenen getrapt hebt, dan
zal Je het elkaar nü wel vergeven hebben, niet
waar?"
(Wordt* vervolgd.
Van boekbinderaleerling tot
doctor honori» causa en
hoof d corner vator
y-^'eeds langer dan een uur wendde Jenk
M Morton al z'n overredingskracht aan. om
A V den ouden Hindoe Dandoe-Pant over te
halen hem z*n half getemden luipaard af te
staan.
Met onverholen bewondering keek Jenk naar
het prachtige, slanke dier, dat in *t donkerste
hoekje van z*n hok zat, achter in de hut van
Dandoe-Pant.
„t Gaat niet, t kan niet.” aei de oude man
beslist.
„*k Moet en 1 lal hem hebben." mompelde
Jenk, .Al moest ik hem stelen met t hok er
bü"
..Dandoe," sprak hu luid. .Je bent te oud om
hem heelemaal te temmen. Dat speel je nooit
klaar. Kom, geef hem aan mU.”
„Jenk Morton" en de stem van den Hindoe
klonk hard „denk er aan. dat je een vreem
de bent Je woont nu al maanden bu ons. maar
we hebben je nooit gevraagd waarom Meen
echter niet, dat we dom zun. Gedraag je als
gast. M'n luipaard Nadir is heilig. En de blan
ken zün onrein. We weten niet. Morton, waar
om je hier bent en de steden ontloopt. Vnqz
dus niet meer." fi
Jenk Morton verwijderde zich, maar met U
«oede in t hart. HU zou zich wreken.
De wetenschap kreeg hierdoor een soort
-krant" van het oude Efcypte tn handen, die een
inzicht gaf in het toenmalige cultureele en gees
lelijke leven. Bovendien heeft dr. Ibecber in tal-
looze gevallen aan de papyrusrollen zelf zUn
kundigheid in het herstellen bewezen. HU heeft
niet alleen de in Egypte gevonden oudste deelen
van den Bübel uit de tweede eeuw na Christus'
Geboorte gered, maar ook het in de z.g. hiëratl-
sche papieren uit 1700 vóór Christus' Geboorte
bewaarde Droomboek en het *n het graf van
Ramses n ontdekte oudste drama ter wereld.'
Helaas kon Dr. Ibscher toen pas te laat naar
bet graf komen, zoodat een groot deel van deze
eigenaardige bibliotheek, die in een diepe
schacht van het koningsgraf verborgen lag en uit
25 papyrusrollen bestond, door een ondeskundige
behandeling werd bedorven. Wel werden den
geleerde, behalve de „Avesta” te Kopenhagen,
de „Codex Argenteus" in Upsala en andere hand,
schriften, die niet te vervangen zUn. ook de tn
zeven banden ingebonden Geloofsbelijdenis van
tezamen 3500 bladen, uit het jaar 215 na Chr.
van den religie-stichter Mani, tijdig toever
trouwd omvte worden hersteld. Hiervoor waren
wel twintig jaren noodlg. omdat de papyrus
strooken, die in het graf van den aanhanger
vsn de Manichaeër secte gevonden zUn. voor
zoover ze met de lucht In aanraking kwamen.
t<X* pulver in elkaar gevallen en haast niet meer
te ontcUferen waren. Doch een deel ervan Is
toch nog. dank zU een deskundige behandeling.
Intact gebleven.
I
Welke methoden worden er toegepast om
dergeluke kostbare werken voor den ondergang
te behoeden? „In een tUd van maanden, soms
jarenlang,” aldus Dr. Ibscher, „worden uit tal-
looae kleine snippers papier, met behulp van de
chemie en de microchemie de losse deelen weer
asn elkaar gezet. Om kleine beschadigde plaat
sen te herstellen, wordt fün Japansch papier ge
bruikt en om geheele bladzijden te restaureeren,
sterke chlffonzUde. Leemten in een handschrift
vult men aan naar den aard der beschadiging;
meestal kan gelatine hier goede diensten bewU-
paard Soms werd hU wakker door den heeten
adem van het roofdier, dat langs sn gezicht
streek Dan sag hU in den geopenden muil met
de scherpe, blanke tanden en de likkende tong.
HU streelde Nadir dan over den gladden, ron
den kop en beval hem te gaan slapen.
zen. AU plakmiddel dient gewoonlUk stijfsel.
Steeds echter moet erbU worden gedacht aan
overdrijving van de herstelling, opdat het ma
nuscript of de papyrus er niet als een verval
sching gaat ultxien. Verbeteringen en aanvul
lingen bhjven dus binnen de grenzen van het
noodzakelijkste Voor leekenoogen mag de her
stelling niet dadelyk zun op te merken; des
kundigen zUn natuurlUk in de geheimen van
het vak IngewUd. Vandaar, dat wU ook met de
grootste aorg te werk gaan en het herstellen
van een eeuwenoud stukje papier kost ons dlk-
wUls maandenlang werk. Doch zoolang het de
moeite van den arbeid waard Is, valt het werk
mU niet te zwaar."
weide ziet men zelfs op de internationale tentoonstelling van
melkproducten te Berlijn
De beroemde conservator van geschriften en
Cirecteur van het bureau van het BerlUnache
RUltsmuseumbeheer. Dr. Hugo Ibscher. heeft
oud Egyptische papyrusmanuscripten gerestau
reerd Honderden werken, die nimmer kunnen
worden vervangen. zUn hierdoor voor onder
gang behoed.
De loopbaan van Dr. Ibscher begon als boek-
bindersleerllng Thans is hU doctor honoris cau
sa en hoofdconservator, die zijns gehjke niet
heeft in de kunst VBn restauratie. Twee Jaar
geleden kreeg Dr Ibscher een bUzonder ver-
eerende opdracht, toen bU een Bach-Tentoon-
stelllng in de Pruisische Staats-Bibliotheek te
BerlUn. ter gelegenheid van den 250en geboorte
dag van den musicus, bleek, dat de meeste mu
ziekbladen van den componist aan een vemleu.
wtng toe waren. Hier en daar was het papier
vergeeld, er zaten gaten in en zU waren ondul-
delük geworden. Sommige noten waren zelfs
totaal onleesbaar geworden en daardoor ver
keerden vele prachtige composities, zooals de
beroemde „Mattheus-Passlon" en verschillende
missen, fuga en cantaten, In gevaar. Door zich
er met veel geduld op toe te leggen en geen
moeite te sparen, heeft dr. Ibscher deze werken
grootendeels weten te herstellen.
.De oorzaak van het verval dier manuscrip
ten", aldus de conservator, „is het z.g. .Jnktbe-
derf TerwUl men tot de 5e eeuw gewoonlUk met
kleurstof schreef, gebruikte men na dien tUd
den inkt van galnoten en Uzer in allerlei ver
schillende samenstellingen, waarvan de vernie
lende Invloeden zelfs bU het sterkste perkament
te merken waren. Daardoor zün werken, die uit
de vroegste Qjden stammen, dlkwUls beter be
waard gebleven, dan de manuscripten, die veel
Isjer zUn ontstaan Ook een mengsel van vloei
stof en roet of verkoolde bladeren gaf een brulk-
bare Inktsoort en zelfs bloed heeft men ge
bruikt als schrUfmateriaal. RUksoorkonden zUn
al bewaar^ van af het Jaar 777, maar de eerste
Fauselüke oorkonde stamt merkwaardlgerwUze
eerst uit het Jaar 1014, daar de beschikkingen
tn verordeningen van den Paus tot dat tijdstip
jammer genoeg slechts op een papiersoort wer
den geschreven, welke zeer vergankelijk is."
rHet restaureeren van papyrus-geechriften en
het ontcUferen daarvan is een specialiteit van
dr. Ibscher, waardoor de wetenschap aan dezen
geleerde de meest waardevolle ophelderingen
over de geschiedenis te danken heeft.
Reeds de Ifude Egyptenaren hebben, zooals be.
kend. het merg van de papyrusplant, waaruit
kruisgewUs over elkaar gelegde dunne strooken
werden gesneden, gebruikt als schrUfmateriaal.
Ook heeft men toen de doode lichamen, alvo
rens zU werden bUgezet, omwonden met linnen
en met aan elkander geplakte strooken papy
rus. waarvan de bovenste lagen bont geschil
derd werden. In den loop der duizenden jaren
zUn deze omhulsels van de mummies een com
pacte massa geworden, waarvan de oorspronke
lijke aard niet meer te onderscheiden is. Aan
dr. Ibscher is het gelukt de reepen van elkaar
los te maken en de daarop gevonden teekens te
«otcUferen.
Intusachen leefde Jenk Morton stil en ver
wilderd in z*n rotskloof. Z'n haren en s*n baard
waren lang en borstelig geworden; z'n kleeren
gescheurd en half versleten.
Op een avond zat hU bu z'n vuur in gepeins
verzonken. Eensklaps schoof, geruiachloos de
luipaard binnen HU droeg een jonge geit in z'n
muil.
..Zoo ben Je daar weer. Nadir?” vroeg Jenk.
als sprak hU tot een mensch. „En breng Je
weer wat mee? Heel knap van je hoor!"
Nadir liet s*n prooi voor de voeten van Mor
ton vallen en wreef met z'n rug langs diens
arm. Daarna ging hU dicht bu 1 vuur liggen en
wachtte totdat Jenk den buit zou verdeelen:
een deel voor zich zelf en de rezt voor Nadir
Boven t vuur was een soort spit, waarop het
ileesch gebraden werd.
Na den maaltijd wierp de banneling wat hout
op t vuur en ging slapen, vlak naast den lui-
2831 Aug. Jonge Werkman
31 Aug 3 Sept Dienstplichtigen.
47 Sept. Geldrop.
710 Sept. Abituriënten II.
1114 Sept. St. Stephanus. OLV Geb Chr.
Koo.; O.B
1417 St. Vincentius Eindhoven.
1831 Sept. St. Josephsgezellen NUmegen.
25—38 Sept Middenstand.
2—6 Oct. H H Deftlgen stand I.
58 R K. Spoor-Tramw. Bond St. RaphaSL
12 Oct H H Deftlgen stand II.
13—18 Oct Hoogste klassen CanlsluscoUege.
30—33 Oct. Hoogste klassen RKBJ1B Arn
hem.
aan u zou hebben, nu ik hier in de stad ben.
dan zou ik al een week geleden naar Engeland
zUn gegaan!"
„Ik zie eigenlUk niet in, waarom u nü niet
zou gaan!"
.Blèt? Dan zal ik u dit eens ronduit
tellen."
.Been, dank u. Dit onderwerp interesseert mu
niet voldoende.”
Intusschen voelde Evelyn duidelUk, dat zU te
eenlger tUd tóch voor het feit zou staan van
een keuze, tusschen Roger Thorburn en Sir
George Illingworth. ZU had gedacht, dat haar
besluit ten opzichte van die twee onherroepelUk
vast stond; maar het ten tooneele verschUnen
van een mogelUke schoonmoeder had dit weer
aan het wankelen gebracht.
Op dit oogenblik, toen de verzoeking haar het
sterkst werd, en zU zich het meest uitlokkend
voorstelde, wit zU er wel bU winnen sou. als
zU haar gevoelens geweld aandeed, zag ze uit het
gangetje, dat naar het balkon leidde. Roger naar
haar toe komen. HU overhandigde haar een
briefje en bUna onmlddellUk keerde hU terug.
En geen acht slaande op George's verwoeden
vouwde zU het briefje open en las de
In der haast met potlood geschreven
meeën op te treden, toen bleek, dat zU den zeer
seldzamen okapi dreigden uit te roeien. wUl deze
bilzondere soort giraffe zich gemakkelUk door
hen liet verschalken. De Belgische regeerlng
verbood het schieten van okapi's, een dier, dat
slechts In weinige Europeesche dierentuinen ver
tegenwoordigd is, maar was natuurlUk ander-
zUds verplicht, nu ook de menachen onder haar
bescherming te nemen, opdat deze niet van
honger zouden omkomen.
In een dergeluke situatie bevindt zieh de
regeerlng van de Unie van Zuid-Afrika. echter
met dit verschil, dat zU nimmer dieren tegen
de Pygmeeën behoeft te beschermen. Haar
maatregelen hebben uitsluitend betrekking op de
resten der Pygmeeënstasnmen. welke in de Ka-
lahariwoestUn wohen en zeker geheel zullen uit
sterven. Indien zU niet spoedig geholpen worden
Reeds spoedig na den overgang van de beide
vroegere boerenrepublieken naar de Unie van
Zuid-Afrika zond de regeerlng den bekenden
geleerde dr. Charles Bain tot een onderzoek naar
de KalahariwoestUn Deze ligt slechts weinige
dagreizen van de stad Johannesburg verwUderd,
in het Noord-Westen van het land, en vormt
de meest echte woestun. welke men zich kan
Indenken. Op een van zUn tochten ontdekte dr.
Bain leden van een Pygmeeënstam. Het gelukte
hem met hen In verbinding te komen en een
tijdlang onder hen te leven. Daardoor won hU
hun vertrouwen en hu kwam tegelUkertUd tot
de overtuiging, dat er voor deze betreurenswaar-
dlge menachen Iets moest gebeuren. Indien meh
hen niet wilde laten uitsterven. De staat was
daartoe natuurlUk de aangewezen instelling.
Tengevolge van water- en zoutgebrek zun deze
Pygmeeën volkomen ondervoed en derhalve zun
zU veel minder tegen het geweld van de natuur
opgewassen dan de normale blanke of zwarte
In dit gebied. ZU wegen gemiddeld slechte 45 k
50 kilogram en bezitten een buitengewoon zwak
ke wervelkolom. Derhalve bewegen zU zich het
liefst op handen en voeten. Het verachrlkkelUke
gebrek aan levensmiddelen dwingt hen tot het
eten van spinnen, sprinkhanen, mieren en der-
gelyk ongedierte. DlkwUls zUn zU verplicht pas
geboren kinderen te dooden. wUl zU deze een
voudig niet kunnen voeden.
Dr Bain heeft nu aan de regeerlng voorge
steld. den Pygmeeën een nieuwe woonplaats te
geven. ZU zullen in een vruchtbare streek aan
den rartd van de KalahariwoestUn worden ön-
dergebracht Om hen met den voor hen nog
onbekenden land- en tuinbouw vertrouwd te
maken, zullen zU van staatswege een opleiding
ontvangen. Opdat het werk op geen enkele wijze
gestoord wordt, zal het land der Pygmeeën tot
een menachenreservaat worden verklaard. Dr.
Bain hoopt, op deze wyze ook de laatste biolo
gische en anthropologische vraagstukken der
Pygmeeën te kunnen oplossen.
Onlangs werd gemeld, dat een stam der
Pygmeeën, het geheimzinnige dwergvolk dat in
de oerwouden of op de zandvlakten van Afrika
leeft, zich door missionarissen had laten bekee-
ren en was overgegaan tot den Katholieken
godsdienst Zoo leeft nu ook de heilsboodschap
onder de eeuwige bladerkronen van het zwarte
werelddeel, In die vochtige broeikas, waar een
Europeaan zoo slecht kan aarden, want de Pyg
meeën waarom het hier ging waren boschbewo-
ners.
Ook in de KalahariwoestUn leven echter pyg
meeën, en het is voor hun redding, dat de re
geerlng der Unie
schenreservaaf' v
De menschen. tot wier bescherming de Zuid-
Afrlkaansche staat een groot gebied ter beschik
king heeft gesteld, behooren. zooals gezegd, tot
de Pygmeeënstammen der KalahariwoestUn. On
der Pygmeeën verstaat men dwergvolken of
dwergstammen. waarbü de gemiddelde lengte der
mannen beneden de 150 centimeter blUft.
Het eigenlijke vaderland van de Pygmeeën is
Afrika, waar zU op verschillende breedten voor
komen Zeer talrUk zUn zU niet meer ZU leven
in betrekkelUk kleine ^groepen. zonder opper
hoofd, van jacht en primitieven Ipndbouw. On
danks het feit, dat zU herhaaldelUk, met de
blanken tn aanraking zUn geweest, oefenen zU
ook op het oogenblik nog de jacht met pUl en
boog uit. TüdelUk is er een groote wetenschap-
pelUke strUd om hen ontbrand. Sommigen
zagen In de Pyjlneeën verkommerde vormen der
menschelUke ontwikkeling, anderen waren daar
entegen van meenlng, dat de Pygmeeën een op
zichzelf staand ras waren Beide theorieën laten
zich op het oogenblik niet langer verdedigen.
Men komt het probleem der Pygmeeën het
dichtst nabü, wanneer men de verschillende
groepen als onderrassen of als plaatselUke soor
ten beschouwt.
Hoeveel Pygmeeën er op het oogenblik nog
zUn. is moellUk vast te stellen. ZU zUn buiten
gewoon schuW en men moet jarenlang regel
matig met hen In aanraking wezen, om hun ver
trouwen te kunnen winnen. Twee Afrikaansche
regeerlngen hebben zich reeds jaren geleden
het lot van de Pygmeeën aangetrokken en maat
regelen genomen, <rn hen voor uitsterven te be
hoeden. Anderzyds was de Belgische regeerlng
In het begin van het vorig Jaar genoodzaakt
tegen de in den Belgischen Congo wonende Pyg-
Laat in den middag van den volgenden dag.
vonden de Hindoes bet verscheurde luk van
Jenk Morton. Toen Nadir den avond te voren
den kleinen Belpoer besprongen en geroofd
had. hadden se het spoor van den luipaard
met hun honden gevolgd zoo waren ze tn
de rotskloof gekomen, waar ze beide lUken
herkenden: dat van Belpoer en van den blan
ken man. Jenk Morton, die den ouden Dandoe-
Pant vermoord had. t
ie Jan Zuid-Afrika een .jnen-
wlN Inrichten.
ATT f A b,Bd tn<'voJEe d® verzekenngsvoorwaarden tegen
,T\ AX 1 v| r, ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen
De Sowjet-Unie is het land, dat het eerst
en onder ontzaglijke moeilijkheden, het
kapitalisme overwonnen heeft, en het socia
lisme opbouwt. Er is reeds ongelooflijk veel
gedaan voor de uitbreiding van de produc-
Ue-krachten en de verhooglng van de cul
tuur en voor het levensgeluk van de tal-
looze volkeren, die een zesde deel van de
wereld bewonen, en die nog slechts twintig
Jaar geleden, onder de heerschappij van t
tsarisme, tot de meest achterlijke en onge
lukkige ter wereld behoorden. De Sowjet-
Unie zet dat werk voort.
Maar niemand heeft ooit beweerd, dat
dit zonder offers is bereikt, dat alle moei
lijkheden al zouden zijn overwonnen, dat
de Sowjet-Unie reeds een „paradijs” zou
zijn, en dat er verder niets meer te doen
zou over blij ven.
Er is „veel gedaan” voor het volk var.
Rusland, Maar er werd ook veel gemoord
het werk der terreur is verschrikkelijk ge
weest, en ,4e Sovjet-Unie zet dat werk
voort.” De grenzen worden scherper dan
ooit bewaakt, om het „zegt het voort" van
de millloenen ongelukklgen tegen te hou
den. Maar desondanks Is de waarheid door
gedrongen; zelfs In de voorstellingen door
de roode propaganda verliest de paradijs
toestand zijn glans, de hel is een bena
ming, die de werkelijkheid juister begint
weer te geven.
„Ik had u haast opgegeven.” riep Sir George.
terwUl hU afschoot op het gezelschapje van Mrs.
Gilbert van achter een van de pilaren in de
voorhal van de Town Hall.
„Toch zUn we juist vroeg.” luidde het ant
woord. „t Iz nog geen half acht."
Mrs. Gilbert liep door met Mary en Het Evelyn
Volgen met George
„Wat hebt u gedaan met dien onmisbaren
Mr Thorburn?" vroeg hU
„Ik dacht, dat u gezegd had. dat hU van
avond ook van de partU zou zUn."
Evelyn wierp hem een minachtenden blik toe.
maar veiwaardigde zich niet te antwoorden.
HU ging achter haar gitten op het balkon en
zei:
„Geen honderd Thorburns kunnen mU van
hier verdrUven: dus als hU zich nu vertoont,
dan zal hU zich tevreden moeten stellen met het
gezelschap van Mrs Gilbert en uw zuster en dan
mag hU zich nog heel gelukkig achten."
De dames en Mary praatten met kennissen,
die op de rU vóór haar zaten; Sir George voelde
zich nagenoeg alleen met Evelyn en fluisterde:
„Als ik had geweten, dat ik maar zoo weinig
Op een avond zat Marton op Nadir te wach
ten. Het vuur brandde zachtjes aan sn vbeten.
De rotskloof werd door de maan beschenen: in
het woud was het stil HU zag of hoorde niets
van den luipaard, t Is tUd. dat hU komt,
dacht de man.
1 Werd steeds tater Morton was al een paar
keer t bosch ingeloopen en had gefloten Ein-
delUk had hU zich maar te slapen gelegd
Eensklaps bra
ken er een paar
takjes en schrok
hU klaar wakker
was Nadir
sleepte
ikéra met zich
tot bU het
vuur en |ing er naa&t liegen Morton riep lief-
kooiend z'n nasm, maar de luipaard kwam*niet.
Dat was vreemd. Langzaam stond de man op
en schrok Daar lag een luk. een kleine gestalte,
de gestalte van een mensch. en zacht brom
mend lag de luipaard er naast.
Woede en angst maakten zich meester van
den woudbewoner „Wat heb je gedaan. Nadir?
Wat heb Je gedaan?"
Maar z'n stem klonk onbeheerscht en miste
s n gewonen invloed Het dier werd zenuwachtig
en onrustig Nu greep Jenk een zwaar, bran
dend ztuk hout en naderde langzaam den lui
paard. Deae kromde den rug. zwiepte met z'n
staart en keek hem met z'n vurige oogen strak
aan. als gereed tot den sprong
In een oogwenk overzag de man t gevaar-
lUke van z'n toestand Door t drinken van
menschenbloed had Nadir z’n ontzag voor den
mensch verloren HU wierp het stuk hout terug
In t vuur en keek het roofdier strak aan.
Je bent braaf. Nadir; je hebt je goed ge
houden.” sprak hU kalmeerend.
Maar tot z'n ontzetting zag Morton, dat z'n
toespraak zoo goed als geen uitwerking had.
HU begreep: z'n heerschappij over z'n luipaard
had hU verloren.
..Nadir" en z’n ztem klonk nu bevelend
„ga op jacht.”
De luipaard kromp ineen, draaide een paar
maal z'n kop heen en weer, keerde zich om
en verdween met een sprong in t donkere
bosch.
Uitgeput Het Jenk Morton zich op z'n bla-
renbed neervallen. Na eenlgen tjjd viel hU ln
een onrustigen slaap.
Een uur na middernacht werd hü wakker,
door een drukking op z'n borst. Hij opende
z'n oogen en keek in Nadir's geopenden. roo-
den muil. De warme adem van het roofdier
sloeg hem ln t gezicht. HU wilde schreeuwen,
maar kon niet Hü zag de witte, scherpe tan
den. de vurige bloeddorstige oogen. HU wilde
het dier toespreken maar g'n tong was als
vastgekleefd aan z'n verhemelte. Voor Mor
ton's verbeelding nam Nadir's kop de gedaante
aan van 1 oude gerimpelde gezicht van den
vermoorden Hindoe.
..Dandoe-Pant." stamelde hU
De strUd tusschen den luipaard en den man
duurde geen halve minuut.
Twee dagen daarna werd de oude Dandoe-
Pant gevonden, met doorstoken hart De kooi
van den luipaard stond leeg in een hoek van
de hut. De fakirs kwamen, lichtten Dandoe's
oogleden op en keken in de levenlooze oogen.
„Dat heeft een blanke gedaan." luidde hun
conclusie.
De inlanders gingen op zoek naar Jenk
Morton Maar hoe ze ook zochten. Jenk was
niet te vinden. HU woonde muien ver ln t
bosch van Roeml. in een rotskloof, eens bU toe
val op Jacht ontdekt Hij woonde daar met z'n
luipaard als een banneling De heele streek
wist, wie de moordenaar van Dandoe-Pant was,
en Jenk wist, dat die moord hem nooit ver
geven zou worden Daarom besloot hü ln de
wildernis te blüvtn
Ruim een jaar ging voorbü In den taatsten
tUd kwamen de inlanders tot de ontdekking,
dat er groote verwoestingen ln hun kudden
werden aangericht. In t uitgestrekte bosch van
Roeml huisde een luipaard, die 's nachts om
de kampen der herders kwam sluipen en de
mooiste dieren wegsleurde, 't Was een pracht-
dler, die luipaard, nog »ng. maar sterk als een
tüger. Voor de menschen was hü niet bang.
Soms bleef hü wekenlang weg. maar kort daar
na verdween er weer een aantal schapen en
geiten.
De herders hadden raad gevraagd bü den
fakir Nana-Hamoe Die had geaegd. dat de lui
paard een heilig dier was en dat hem geen leed
mocht geschieden. Daarom verzamelden de
herders nu, als de nacht aanbrak, hun kudden
tusachen hooge doornenhagen en legden groote
vuren asm. Maar Nadir was niet bang voor t
vuur en met gemak sprong hü met z’n lenig
lang lichaam over de haag.
ot dusver heeft Het Volksdagblad
(voorheen Tribune! den arbeiders van
het simplisme, die geloofden' in het
tweemaal twee van commtffilsme en geluk.
Sovjet-Rusland als het Paradijs voorgetoo-
verd. Ieder jaar stegen er de loonen, fa
brieken en steden rezen er uit den grond en
rendeerden rljkelljk. Er waren ter wille van
de revolutie eenlge honderdduizenden men
schen doodgeschoten en ook tegenwoordig
moesten nu en dan nog reactionnair te
gen den muur, maar de Vijfjarenplannen
waren geslaagd, de menschen ln Rusland
leefden vrijer en welvarender dan ergens
in Europa of de wereld, het arbelders-Para-
dijs was bereikt. En de Tribune-Volksdag
blad en de bij den neus rondgelelde Hol-
landsche communisten, die van een kort
reisje uit dit Paradijs terugkeerden, zongen
het propaganda-liedje voort.
Maar nu meer zakelijke bezoekers als da
Fransche ex-communist aide de feiten en
cijfers van de schandelik lage loonen, de
barbaarsche terreur, de mislukte Vljfja-
ren-plannen en de wildebeesten-manieren
In den Sovjetstaat hebben onthuld, erkent
de Hollandsche advocatuur van Stalin, dat
inderdaad de roode Unie ..geen paradijs” is:
17
,Xou u mü dan uw eersten vrüen middag
villen afstaan?” vroeg George. „WU zouden mor
genavond naar den schouwburg kunnen naan,
ten Zü die bijzonder begenadigde Mr. Thorburn
®U vóór is geweest!”
„WU hebben maar ëénen avond vóór het bal.
Sir George Maar misschien zouden wü morgen
Mr> rit langs het strand kunnen maken, of
buitenshuis kunnen lunchen." -
Dtt vond George een ware uitkomst. HU nam
nu- de leiding van het hêele uitstapje op zien
zn zou zorgen voor een rijtuigje met twee paar-
d*n. waarmee hU de dames om zes uur weer
Wlllg en wel zou af zetten bü Mrs Gilbert aan
hula
Hu had nog gehoopt, dat „tante Fanny” hem
*z dlneeren had gevraagd, maar dat was niet
•oo. Dus nam hü afscheid en zei tegen Evelyn:
•Jk zal zorgen, dat Ik vanavond naast u kom
zitten."
■Konden jullie het goed vinden met Mrs
Tnorbum?” vroeg Mrs Gilbert, toen ze wier
•Heen waren.
,Jk mag haar heel graag," z®i Mary. ^Sü ziet
«obegrupeluk jong uit!"
