ucï&aal uan den daq
D
De avonturen van Stan en Pol
t
H
F 250.
n Barstende Hoofdpijn
dis U kwelt en belet te werken? Neem
een "AKKERTJE” en binnen een kwartier
voelt Ge de hoofdpijn wegtrekken els mist
voor de zon. Heb steeds AKKER-C ACHETS
in huis, vannacht kunnen zij te pas komen
bij Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Spier
pijn. Slechts 52 cent per 12 stuks. Overall -
PLICHT en
[GELUK
KARDINAAL FAUL HARER
Program van het
N.V.V.
VRIJDAG 27 AUGUSTUS 1937
Columbus* afstam
meling
Samenwerking of oppositie
Smeltend ijs
Vlammende teekenen
Goedkoope lenzen
nn
MJ verhee van mb band.
Onder dramatische omstandig
heden overleden
NAAR HET
encelsch
Naar commercieele ontsluiting
van Siberië?
I De familie
Brommer
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
o
doch
z|Jn
verzekerde
vrouw,”
vacantieregeling met behoud
7
I.
boven
en
naar
verschenen.
mannen-congre-
minimum loonregeling
voor
boven
naar
en
derata
werk-
Misschien beeft ie
alle
19
bereikt
niet
en droeg
hoofd
het
„Neem
(Wordt vervolgd.)
De beide jongens, blu dat ze even op den gang konden gaan,
letten niet op het heuveltje dat tusschen de kaart gerold was.
Vlug brachten ze de kaart in het rek en gingen vlug nog even
in de gang wat voetballen.
Deze merkwaardig gevormde vrucht is geen canard, geen moderne ceramiek,
maar een zóó door de natuur geschapen tomaat
Het Is bekend, dat de Russen sinds een tien
tal jaren aan de ontsluiting der arctische ge
bieden van Rusland en Siberië werken en tot
dit doel een groot aantal expedities uitgerust
hebben.
■kend, dat de
erdwenen wa-
precles gebeurd
fchlll en Argentinië
aan bij minister Vel
ik niet zoo bijzonder huiselijk ben
dat ik heel wat meer verlangen za
noegen te geven."
te wachten,
die binnen-
Het onderzoek leverde echter geen resultaat
op. Na eenigen tijd hoorde een typiste van de
Argentijnsche ambassade van een lid der
Spaansche militia, dat de hertog en de markies
gevangen zaten in het klooster van San Do-
mestico, dat als gevangenis was ingericht. Aan
stonds gaf minister del Vayo order, deze twee
gevangenen In vrijheid te stellen. „El Cojo"
beloofde dat den volgenden morgen te doen,
maar des nachts dwong hij den ouden man een
verklaring te onderteekenen, dat hu zijn land
goed vermaakte aan zijn gewezen bediende, en
in den vroegen morgen werd hij met zijn neei
den markies in een auto buiten Madrid gereden
en doodgeschoten.
Een correspondent van de Popolo d’Italla heeft
in zijn blad verhaald, in welke dramatische om
standigheden de laatste afstammeling van
Christophorus Columbus, die Chrlstobal Colon,
hertog van Veragua heette, den dood heeft ge
vonden. Onlangs werd gemeld, dat hij te Ma
drid is vermoord.
Stan kreeg het vreeseluk benauwd en probeerde
macht tusschen de opgerolde landkaart vandaan te komen. Dit
lukte echter niet zoo makkelijk; eindelijk had hjj den rand
bereikt. Nog een rukje en hjj kon zjjn beentjes over den rand
krijgen. Gelukkig, hij was In veiligheid.
De metingen, welke op vele plaatsen van de
honderden kilometers lange kust werden ver
richt, hebben aangetoond, dat de gemiddelde
temperatuur van de Noordelijke Ijszee in den
loop van de laatste jaren zeer aanzienlijk ge
stegen is. Als gevolg daarvan smolt het ijs
aan de kusten van de Ijszee, vroeger absoluut
tot het poolgebied behoorend, langzaam weg.
Gemakkeljjk laat zich dit natuurverschijnsel
niet verklaren. Men is voorlooplg nog op hy
pothesen aangewezen. Een daarvan komt hier
op neer, dat er eert nieuwe golfstroom is op- I c ptische hulpmiddelen tegemoet.
kennen, dan mét hem te trachten, haar zoo ge
lukkig mogelijk te maken.”
..Heel vriéndelijk van u. Ik vrees, anders, dat
aangelegd en
I, om mij ge-
De hertog was een oude man, die een groote
hoeve bezat te Valjuanete bjj Toledo, waar hu
een beroemden stal van Arabische paarden had
Hjj interesseerde zich alleen voor paarden, sport
en boeken en bemoeide zich in het geheel niet
met de politiek. Ten tijde van het uitbreken
van den burgeroorlog woonde hjj te Madrid en
meende daar rustig te kunnen blijven. De am
bassadeurs van Chili en Argentinië, die bijzon
dere aandacht wijdden aan den laatsten nako
meling van den ontdekker van Amerika, vroe
gen opzettelijk een audiëntie aan bjj minister
del Vayo, om hem te vragen, de veiligheid van
den hertog te garandeeren. Het antwoord was.
dat de hertog niet in gevaar verkeerde, omdat
hjj geen enkelen vijand had. Een bediende van
den hertog echter, zekere Ramirez, die den bij
naam „El Cojo” had, wenschte den dood van
zjjn meester, om zich meester te kunnen maken
van de hoeve. HU plaatste zich aan het hoofd
van een der vele ongeregelde benden, die aan
sprakelijk zUn voor zooveel gruweldaden, en
drong op een nacht het hertogelUk paleis bin
nen, waar hü den hertog arresteerde, en zeke
ren markies Agullla Fuente, die toevallig In net
paleis logeerde. Spoedig werd
hertog en zUn neef de marklsi
ren. maar niemand wist wat^e:
Was. De ambassadeurs van
vroegen weer een audiëntie
Vayo, die beloofde, een onderzoek in te stellen.
„Hallo, Mr. Stogdale! Ik wist niet, dat ik u
ook zien zou. Miss Evelyn, mag ik uw bal
boekje?'
.Maat houden, Evelyn," fluisterde Mrs. Gil
bert haar nichtje in.
En Evelyn gaf in zóó verre gevolg aan dien
wenk, dat zU Sir George niet al te dlkwUls zUn
naam liet zetten; maar vele dansen, die zU niet
meemaakte, zat ze aan zijn zijde in de oran
jerie, daar haar teleurstelling, dat Roger niet
op het bal was, haar al heel weinig acht deed
slaan op de publieke opinie.
Tegen middernacht kon George zich toch niet
langer bedwingen en zei:
.Nu vanavond moet ik mU toch eindelijk uit
spreken. U speelt met mU als een kat met een
muis.”
..Een volgenden keer moet u een orlglneeler
vergelUUng bedenken," lachte Evelyn. .Maar
kom, laat ons naar de zaal teruggaan,” zei ze
opstaande.
HU moest haar dus wel volgen, maar vroeg op
jammerenden toon:
„Waarom wilt u toch nooit hooien, wat ik U
te zeggen heb? U weet zeer goed....'
dat de uitdrukking van uw gelaat totaal
niet in overeenstemming is met deze gelegen
heid. Ja, dat is zoo. Maar voor den volgenden
dans ben ik bezet. Kijk. daar komt mUn cava
lier all”
Met een zucht zag Illingworth haar aan den
arm van een jongen luitenant wegwandelen en
hu trad op Mary toe, die kalm en rustig naast
haar tante zat.
trad,
drukken.
Grooter verrassing was zeker niet denkbaar
geweest voor Mary, die er dan ook stralend uit
zag. toen de ontmoeting plaats had.
Daar kwam Sir George op het gezelschapje
toegetreden.
ook heel zeker, dat we niet logeeren in een roode
tulp, maar in een gele. En ik weet ook heel ze
ker,
zou
dat
onaangenaam.
gevaarlUk
vrouw te
die
door radio, een corres-
of het geringste pa-
leugen als leugen
zelfs
is, een
hebben
praatzuchtig
als mUn
et glas, waarvan men lenzen maakt, die
gebruikt worden voor brillen, kUkers
photo-toestellen en andere optische in
strumenten, moet geslepen worden. Men kan
vloeibaar glas wel gieten en persen, maar ver
krijgt op deze wijze slechts zeer slechte lenzen,
óle geen nauwkeurig gekromde oppervlakten
bezitten en niet homogeen in samenstelling zUn
Sinds langen tUd heeft men naar een ander
materiaal gezocht, dat echter voor alles even
Doorzichtig en kleurloos als glas moest wezen
Thans is het in Amerika en Engeland door de
samenwerking van laboratoriumonderzoekers en
de Industrie gelukt lenzen van een soort hars
achtige stof te maken, die volkomen transpa
rant en door gieten te vervaardigen zUn. Da
handelsnaam van deze nieuwe plastische stof
Is perspex, de scheikundige naam van het En-
gelsche product is methyl-methacrylaat. Daar
het tUdroovende en dus kostbare slijpen der len
zen achterwege kan blUven, zUn de nieuwe gla
zen voor brillen, kijkers enz. veel goedkooper
711 zUn bruikbaar voor alle optische instrumen
ten, uitgezonderd de fijnste precisie-apparaten.
Volgens het rapport van den directeur van
Hilger Ltd., een der voornaamste firma’s voor
optische instrumenten, kunnen de nieuwe len
zen voor goede camera’s en kUkers gebruikt
worden. Slechts een nadeel bezitten zU. n.l. dat
z‘J geen hooge temperatuur kunnen verdragen
en door de zachtheid van het materiaal gemak-
xelUker dan glaslenzen door krassen bescha
digd kunnen worden. Een voordeel der nieuwe
«timstharslenzen bestaat in hun groote door
laatbaarheid voor licht, die 35 pet. grooter is
dan van glas. Vooral een deel der ultraviolette
stralen worden beter doorgelaten, waardoor de
bellchtlngstUd bU photographische opnamen
korter kan zUn. Men kan de lenzen ook ge-
rnakkelijk kleuren, waardoor het gebruik van
dan ook de verdere ontwikkeling dezer nieuwe
kleurfiltens vervalt. Met belangstelling ziet men
En nu,
oasca. zwijg, ik wi< siapen:
Balthasar Brommer sliep dien nacht in eéh
wljd-open gele tulp voortreffelUk, maar rijn
echtgenoote Zoemertje Brommer Kon geen
van haar oogen dichtdoen en trilde onophoude-
lUk met haar vleugeltjes. wanj haar zenuwen
waren hoogst gevoelig en onmlddellük ernstig
aangedaan.
Successen bleven niet uit, maar tenslotte
scheen het toch een hopelooae onderneming,
juist de NoordehJke Ijszee voor het interna
tionale handels- en scheepvaartverkeer te wil
len mobiliseeren. De kansen op de verwezen
lijking van dezen wensch zUn Intusschen in
de laatste jaren aanmerkelijk verbeterd en wel
door een bUna verrassende verandering in het
klimaat.
Een voorbeeld mag dit duidelUk maken. Toen
de Sovjets in het jaar 1927 aan de uitmonding
van de Siberische rivier de Ob een haven bouw
den, welke tot taak had, Siberische producten
naar Europa uit te voeren, kon men nog op
hoogstens zestien UsvrUe dagen per jaar re
kenen. In het jaar 1929 telde men echter reeds
veertig UsvrUe dagen en nog eens drie jaren
later, in het jaar 1932, had men zelfs 46 Us
vrUe dagen, waarop de schepen zonder hulp
van ijsbrekers de haven in en uit geloodst kon
den worden. Ook in de daarop volgende jaren
bleef de situatie gunstig en in het jaar 1936
bleef deze Siberische haven büna twee maan
den lang vrU van Us.
Dit verschUnsel was zóó opvallend, dat de
wetenschap er zich mee ging bezig houden.
Men rustte daarom een bijzondere oceanografi-
sche ex: editie uit, om op de plaats zelve een
onderzoek in te stellen.
dat een dikke zware pels je afschuwelUk
staan en
het hoogst
Inmiddels was de meester ongeduldig geworden over het
lange wegblUven van Kees en Koos en hU kwam eens op de
gang kijken. Gelukkig waren de jongens net van plan om naar
binnen te gaan, zoodat de meester niets van het ballen be
merkt had. „Waar blijven jullie toch.” riep de meester onge
duldig. „Gauw naar binnen, want we moeten sommen maken.”
j-j althasar Brommer en zUn echtgenoote Zoe-
[-4 mertje Brommer, die in den zomertUd uit-
sluitend buiten woonden, hadden hun
nachtlogles gekozen in den kelk van een moeit
groote tulp.
Het was een prachtige donkerroode tulp, want
mevrouw Zoemertje Brommer had hoogst ge
voelige zenuwen en die kondën andere kleuren,
speciaal geel, onmogelUk verdragen. Op zichzelf
genomen scheen dit nochtans niet van belang,
Misschien had zU dlewooi
t ware uit te lokken, dat
antwoorden, dat zU dan
kon samenwonen.
.Egoïstisch kind!” da
„Wat een ellendige toeki
ons beiden bezorgen!”
Hardop sprak zU:
„Ik ben zeker, dat mijn zoon alles zal doen,
wat in zijn vermogen is, om zUn vrouwtje ge
noegens te verschaffen, die binnen zUn bereik
liggen. Maar de opofferingen kunnen niet uit
sluitend van zUn kant kómen.”
-x-i—v- -u- »«- Thorburn
zei Evelyn:
it zUn, om van de moeder
Zworen, hoe zUn vrouw hem
ken.”
dit ook klonk en waarachUn-
'gfc, deed Mrs. Thorburn alsof zU
tnerkte en begon:
1 gelukkig wezen in zUn huwelUt,
j zeker zUn, dat zun vrouw haar
doet wezen met de zUne; dat zU
gedoken, welke de kust van Siberië over een
grooten afstand bespeelt. De verwarming is in
ieder geval zóó sterk en aanhoudend, dat men
er op rekenen mag, dat het wegsmeltingspro-
ces ook verder zal voortduren, waarmede dan
de commerciëele ontsluiting van Siberië vol
komen in het bereik der mogelUkheden zou ko
men te liggen.
n October vergadert te ’s-Gravenhage
het N.V.V. en het Is de bedoeling dat op
die vergadering een sociaal-economisch
program wordt vastgesteld. Daarvoor heeft
het bestuur van het sociaal-democratisch
vakverbond thans een ontwerp gepubli
ceerd, waarin, zooals het bestuur schrijft,
de elschen der moderne vakbeweging zijn
vervat t.a.v. die vraagstukken, welke onder
de huidige omstandigheden van bijzondere
beteekenis moeten worden geacht. Deze
„eischen” het woord is waarschijnlijk
overgebleven uit de Sturm und Drang-pe-
riode der arbeidersbeweging en past sleeht
in het vocabularium van een parlementai
re, democratische organisatie luiden als
volgt:
'.Balthasar," begon mevrouw Zoemertje, „weet
je nu wel heel zeker, dat de tulp gesloten la? Ik
ben zoo ongerust en het tocht zoo! Je moest
toch liever nog eens kUken of....
..Nee. dat wil Ik niet!” donderde plotseling
Balthasar Brommer en trilde heftig met rUn
vleugels. „Ik weet heel zeker, dat de tulp niet
gesloten is en nog wtjd open staat En ik weet
f gezegd, om als
l. Thorburn zou
onmogelUk met haar
icht Rogers moeder,
omst zal mUn jongen
zóó
is
neef
Zacharias Knarsetand vraatzuchtig is.
basta, zwijg, ik wil slapen!”
Men zal opmerken dat onder deze deal
er vele zijn, die door ons, katho
lieken, gedeeld worden. Krachtige
loosheidsbest.rU ding staat ook bU ons num
mer één; voor een wettelijke vacantierege
ling hebben wij pas nog in dit blad het
pleit gevoerd, over ordening behoeven wij
Biet meer te discussieeren; het gebrek wet-
telijke regeling van de werkloozenzorg er
kennen ook wij als een der belangrijkste
leemten in onze sociale wetgeving. Zoo zijn
er nog meerdere punten in het ontwerp-
program, waarbij wel eenig verschil zal be
staan tusschen katholieken eenerzijds en
sociaal-democraten anderzijds (evenals
tusschen katholieken en soc.-democraten
onderling) over den modus van uitvoering,
maar waarover principieel eenstemmigheid
bestaat. Natuurlijk zjjn er andere punten,
waarop links en rechts door diepgaander
verschillen gescheiden worden: zooaïs punt
6 betreffende het onderwijs, en het laatste
punt betreffende de overzeesche gewesten.
WU zijn van meening,’ dat deze laatste
wensch geheel van politieke orde is en in
X geheel niet in een sociaal-economisch
program thuis hoort.
Maar in het algemeen komt het ons voor,
dat in de komende vier jaar op sociaal en
economisch gebied een goede samenwer
king mogelijk is tusschen de regeering en
óók de sociaal-democratische vakbeweging.
De brief, dien prof. Romme aan de voor
naamste organisaties gericht heeft betref
fende de bestrijding van werkloosheid door
particulieren bewijst, dat van ministerieele
zijde op zulk een samenwerking prijs wordt
gesteld. Die brief werd echter door „Het
Volk” met weinig waardeering ontvangen.
WU hopen dat van de zUde van het N.V.V.
beter begrepen wordt, hoezeer ons land op
economisch gebied aan constructieve,
bezadigde Samenwerking méér behoefte
heeft dan aan hevige maar steriele kritiek.
van vereeniging, vergadering,
drukpers en vakactie in de overzeesche gewes
ten.
koele wijze, waarop zU het ten eenenmale on-
noodig scheen te achten, dat haar aanstaande
echtgenoot zou geraadpleegd worden, eer er een
besliste verandering zou aangebracht worden in
zUn levenswUze. Toch wilde zU zich niet laten
verleiden tot een overhaast oordeel, waar zU
later misschien spUt van zou hebben.
,4e moet niet vergeten, lieve,” zei ze dus
vriendelUk-terechtwUzend, „dat een man van
zaken soms rust noodig heeft na zun werk. Ik
ben zeker, dat Roger er trotsch op zal zUn,
bezoeken te maken met zUn vrouwtje en dat wU
onze vrienden en kennissen weer veel meer
zullen kunnen ontvangen, als JU hier het huis
houden bestuurt.”
Meer hoorde Evelyn niet. Op dat „wU” ging
het bloed haar zóó ontstuimlg door de aderen
vloeien, dat zU alle moeite had, zichzelf te be
dwingen, om niet roekeloos uit te vallen. Het
was toch nooit bU haar opgekomen, dat van
haar verwacht zou worden, het huls te deelen
met haar schoonmoeder.
EindelUk zag zU, dat Mrs. Thorburn haar in
gespannen aandacht gadesloeg, als wachtte zU
een antwoord op het een of ander, dat zU had
gezegd.
,4e zult toch wel nooit in twUfel trekken, dat
dit altUd mUn eerste streven zal zUn?” sprak
Mrs. Thorburn nu weer.
mU niet kwalijk,” stamelde Evelyn,
„het is wel heel onbeleefd.... maar ik heb niet
genoeg aandacht geschonken, aan wat u daar
juist hebt gezegd.”
,Jk zei, dat, als Roger zün vrouwtje zUn huls
btnnenletdt, ik dan geen grooter genoegen zal
,Ze zullen eerder MU «U". dat ik met u cor-
tespondeeren mag.”
..Op die manier zullen wü elkaar beter leeren
kennen, niet waar? En zou je nu eens iets voor
mij willen spelen, Evelyn?”
Zo° ging de tUd voor haar beiden esngenaam
voorbU. tot het gesprek op boeken kwam.
„Uw zoon heeft vader enkele boeken gezon
den, die hU zeker verwachtte, dat ik lezen zou;
nu. ik heb ze zoo eens ingekeken, maar bepaald
gelézen heb ik ze niet: Menschen interesseeren
®U. maar boeken en schilderUen niét.”
.Dat is jammer, want Roger is dol op lezen.
Maar je zult zeker wel je best doen, dat Je Je in
eikaars smaken verdiept?"
.Als hu mUn smaak volgt, dan zal hU niet
veel tUd over hebben om te lezen; dat weet ik
•el. Wanneer menschen hun gezelschapspllch-
Mn waarnemen, dan kan ik mU niet voorstellen,
boe ze nog tUd zouden overhouden, om deze aan
"beken te besteden.”
Mrs. Thorburn was teleurgesteld; bovendien
•belde zU zich geprikkeld door den aanmati-
•eoden toon, waarop Evelyn sprak en door de
e preek, door Kardinaal Faulhaber In
de 8t. Mlchaëlskerk
ATT TT* A >C! °P bIad tosevote® de veraekeringsvoorwaarden tegen
I sl «Fe I w r< O duReva11®11 verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
te München
uitgesproken over de arrestatie van
pater Rup. Mayer, is thans in den letter-
lijken tekst verschenen. De Kardinaal
zeide o.m.:
Pater Mayer heeft als Johannes de Doo-
per den grooten der aarde de waarheid In
het gezicht geslingerd. HU zou al lang vrij
zUn geweest, als hU de verklaring had wil
len onderteekenen, dat hU buiten München
niet meer zou prediken. HU zei: ik kandat
niet, en bleef gevangen.
De door hem geleide
gatie heeft volgens mijn aanwUzing zich
onthouden van demonstraties op straat
WU kunnen de politie geen grooter genoe
gen doen, dan haar door demonstraties
een voorwendsel te verschaffen om met
gummiknuppels, arrestaties, verboden en
ontslagen de gehate katholieken te treffen,
want dezen worden op het oogenblik meer
gehaat en vervolgd dan de bolsjewieken.
Er is een tUd om te zwUgen en een rijd
om te spreken.” (Pred. 3:7).
Pater Mayer verwierf in den oorlog het
Ijzeren Kruis zoogoed als de heer Hitler,
en hU bestreed in openbare vergaderingen
het bolsjewlsn^ zoogoed als de heer Hit
ler. Maar thans wordt deze man verdacht
van vUandschap tegen den staat!
De Staat heeft niet het recht een geeste
lijke te verbieden in de kerk te preeken,
als die geestelijke de bepalingen van het
Concordaat niet overtreedt en zoolang zUn
bisschop hem opdracht tot preeken geeft.
Wat thans geschiedt is dan ook hetzelfde
wat wU lezen in de Handelingen der
Apostelen: „Hebben wij u niet ernstig aan
gezegd, dat gU dezen Naam niet zoudt lee
ren?” En de Apostelen antwoordden: .Men
moet Gode meer gehoorzaam zUn dan de
menschen.” In Duitschland herhaalt zich
thans de geschiedenis der vervolging van
degenen, die spreken in Jezus’ naam. Maar
de beslissing nadert. Er zUn vlammende
teekenen waar te nemen.
Een nationaal-soclalistisch Minister heeft
intusschen gedreigd, de wettelUk vastge
stelde subsidie aan de kerken in te trek
ken. WU hebben in de rede van dezen mi
nister evenwel een verw^zing gemist naar
de salarissen en onkostennota’s der mi
nisters!Dit vraagstuk van de mi
nisterssalarissen en van hun onkosten
nota’s houdt vooral de kringen der arbei
ders bezig.
Week aan week mogen Dultsche kranten
en tUdschriften in woord en beeld tegen de
bisschoppen, de ka th. leer enz. den gemeen-
sten lasterpraat uitbraken, zonder dat wU
in staat zUn om
pondentiebureau,
rochieblaadje de
brandmerken.
Het uur der beslissing heeft geslagen.
Vraagt men u: wie zUt gU, antwoord dan:
ik ben katholiek, ik ben katholiek, ja en
amen!”
Volk en Vaderland heeft tot dusver zorg-
vuldlg vermeden, van deze moedige rede
voering kennis te geven.
„Hoor eens, Evelyn,” vermaande Mrs. Gilbert.
„Ik begrijp best, dat het een erge teleurstelling
is, maar Mrs. Thorburn lUdt aan hartaan-
doeningen.”
Eer zU nog uitgesproken had, werd er nog
een prachtig bouquet bezorgd van witte bloe
men en venushaar.
.Met de hartelUke groeten van Sir George
Illingworth aan Miss Evelyn Underwood,”
luidde het opschrift op het kaartje.
,Jn ieder geval heeft die goede George geen
liefhebbende moeder, die hem bU zich wil
houden.”
„Vreeseluk onaardig van Je, kind! Denk eens
aan, hoe teleurgesteld Mr. Thorburn zelf zal
wezen!"
In twintig minuten hadden ze het Gouverne
mentsgebouw bereikt en volgden de meisjes
Mrs. Gilbert.
Mary was lang niet zoo mooi als Evelyn;
toch viel haar gelaat onmiddellUk op door de
vredige kalmte, die er over verspreid lag: ook
had haar gestalte iets Indrukwekkends: zU was
lang en statlg-gebouwd
tier omhoog.
Een heer stond in de vestibule
nauwkeurig acht gevend op allen,
kwamen: en, toen Mrs. Gilbert de balzaal be
kwam Anthony Stogdale haar de hand
1. Krachtige bestrijding van de werkloos
heid, ook onder de jeugd, op den grondslag
van het Plan van den Arbeid.
2. Invoering van de vfettelüke 40-urige
werkweek in alle thans daarvoor in aanmerking
komende bedrijven en diensten. Verkorting van
den arbeidstUd in die bedrijven, waarin langer
dan 48 uur per week wordt gewerkt, tot 48 uur
per week, als overgang naar verdere arbeids
tijdverkorting.
3- Wettelijke vacantieregeling met behoud
ven loon voor alle werknetfiers.
4. Ordening van het bedrijfsleven. Instelling
van BedrUfsraden met verordenende bevoegd
heid. Opneming van vertegenwoordigers van
de vakbeweging in door de overheid in te stel
len colleges, waarin vraagstukken, liggende op
sociaal en economisch gebied, aan de orde ko
men.
5. Betere werkloozenzorg. Wettelijke regeling
Van de werkloosheidsverzekering en van de
steunverleening.
6. Wederopbouw en verbetering van het on
derwijs, ook van het nijverheids-, handels- en
voortgezet onderwijs.
7. Verbetering van de Invaliditeits- en
Ouderdomswetten. Bevordering van de instel
ling en wettelijke regeling van bedrijfspensioen
fondsen.
8. Opheffing van de organlsatieverboden bu
Defensie ten aanzien van de moderne arbei
dersbeweging.
9. Bevordering van het afsluiten van collec
tieve contracten door middel van een wettelijke
regeling.
10: Verbetering van de wetteljjke ontslag-
regeling, mede door verplichte invoering van
scheidsgerechten.
11. WettelUke
landarbeiders.
12. Vrijheid
Met een glimlach/dle Mrs.
aangenaam aandeefl.
„Het zou intere
van een man te
gelukkig moet m|
Hoe sarcastisch
lijk bedoeld i
er niets van
„WU iemaiï
dan moet h
belangen èën
niet haar tUd verbeuzelt met nietswaardige ver
maken en dat zU haar Invloed gebruikt, om zUn
wU te richten naar een grootsch en edel
17 *7 levenslange geheel^ ongeschiktheid tot werken door E* *7 bij een ongeval met
A e-FWe verlies van belde artnen, beide beenen of belde oogen A WVe doodeUjken afloop
7
want het was reeds donker geworden en kleuren
kon men bUna niet meer onderscheiden, doch
voor mevrouw Zoemertje Brommer bleef hét
zelfs 's nachts van het grootste belang, want
haar zenuwen konden werkelUk slechts uitslui
tend rood in haar slaapvertrek verdragen.
Balthasar Brommer had zUn zes beenen reeds
onder zich bUeenverzameld en het besluit geno
men in te slapen, toen zUn vrouw zei:
„Balthasar, wat is het al verschrikkelUk don
ker. Weet JU zeker, dat we in een roode tulp lo
geeren?"
^Ja. in een roode tulp, vrouw.”
,4e weet toch, dat mUn zenuwen niet tegen
andere kleuren kunnen; zeker geen geel, Bal
thasar
„Ik weet er alles van, vrouw.”
„Gele tulpen zUn vreeselUke dingen. Waarom
bestaan er eigenlUk gele tulpen?"
,Jk weet het niet, vrouw,” antwoordde Bal
thasar eerlUk en afdoende.
BUna was hU daarna ingeslapen,
vrouw begon opeens:
„Balthasar, weet je ook, of de tulp al gesloten
is en er niemand meer binnen kan komen, aoo-
dat ik rustig kan slapen?"
,4e kunt rustig slapen,
Balthasar.
..Balthasar,” hield mevrouw Zoemertje vol.
„zou Je toch liever niet eens willen küken en je
overtuigen. Ik zou het vreeselUk vinden, als de
tulp misschien niet gesloten was.”
Balthasar Brommer kroop
kroop weer naar beneden:
,4e kunt rustig slapen, vrouw," zei hU. nam
zUn zes beenen bU elkaar en besloot in te sla
pen.
.Balthasar,' prevelde mevrouw, .heb JU ge
zien dat die Ivrmmel. Barbara VenUn, een dik
ken pels droeg, terwUl het absoluut heet was
vandaag?”
.Dat heb ik gezien, vrouw.”
„Vind'JU bet geen onzin om zoo'n dikken pels
te dragen, als het zóó heet is?” vroeg mevrouw
op een toon, die geen afwUkend antwoord toe
stond en tegeljk wreef ze wUsgeerig haar voor-
beenen vermanend tegen elkaar. „Waarom
draagt zoo’n dikke, domme hommel zoo’n zwa-
ren pels eigenlUk?”
,Jk weet het niet, vrouw,” bekende Balthasar.
„Geloof JU. Balthasar, dat een zware, dikke
pels mU zou staan?” zoemde mevrouw Zoemer
tje Brommer.
.Misschien; ik weet het niet, vrouw.”
Balthasar Brommer hoorde niets meer en hU
dommelde weg.
.Balthasar,” zei mevrouw plotseling, „zou je
nog éénmaal, voor alle zekerheid, willen kUken.
of de tulp gesloten is?”
Balthasar Brommer kroop
kroop naar beneden:
.Alles in orde, vrouw." zei hU. kruiste zUn zes
beenen over elkaar en besloot in te slapen.
Opeens kreeg zUn vrouw een inval:
.Balthasar, waarom eet jouw neef Zacharias
Knarsetand, de meikever, zooveel blaadjes op
één dag?"
„Ik weet het niet, vrouw,
honger” meende Balthasar.
.Maar.” zei mevrouw en wreef weer filoso-
phisch haar voorbeenen, Jk vind het heel on
aangenaam. zelfs gevaarlUk, een familielid te
hebben, die zoo vraatzuchtig is.”
Balthasar Brommer antwoordde met een on
doorgrondelijk snorren.
.Denk je, dat het mU goed zou doen, als ik
zooveel at als Jouw neef Zacharias Knarse
tand?”
.Misschien wel, ik weet het niet, vrouw”,
zuchtte Balthasar en hü schoof zUn zes beenen
nog eens gemakkelUk langs elkaar.
„JZ verlangt nog al wat van uw aanstaande
schoondochter, Mrs. Thorburn!”
.Dat is zoo, maar ik durf er ook voor Instaan,
dat die aanstaande schoondochter aan mün
zoon een ideaal echtgenoot krUgt.”
.Maar nu moet ik gaan.” zei Evelyn, op
staand. „want ik heb tante Fanny beloofd, om
half zes terug te zUn.”
Ze voelde wel eenlge gewetenswroeging, toen
zU merkte, hoe bleek Mrs. Thorburn er uitzag
en dat dit hoogstwaarschUnlUk het gevolg was
van haar onaardig optreden.
„Ik hoop, dat Mrs. Thorburn en JU het van
daag goed hebt kunnen vinden?" vroeg tante
Fanny, toen de meisjes met haar aan het diner
zaten.
.Nu, niet zoo heel best, fante. Wil de verhou
ding goed blUven, dan zullen wU elkander niet
dikwijls moeten zien.”
,4e meent toch niet, dat Mr. Thorburn er in
zal toestemmen, om van haar gescheiden te
worden?”
,Jk weet niet, maar ik weet wél, wat ik wil.”
Precies acht uur stond het rUtuig vóór. Juist
kwam er iemand een briefje brengen aan
Evelyn.
Het Jonge meisje was een ware schoonheid
met haar prachtig donkerblauwe oogen. haar
perzikenteint, haar piooi, zUdeachtlg haar en
haar bevallig figuurtje.
.Mrs. Thorburn is ziek geworden. Mr. Thor
burn komt niet op het bal." zei ze, terwUl alle
kleur haar uit het gelaat week ,Jk moet zeg
gen, dat heeft ze handig aangelegd, om baar
zoon thuis te houden.'
uit
