Het raadsel van den vogeltrek
den daq
aan
H
De avonturen van Stan en Pol
F 250.
F 750.
I PLICHT en
JL
IW
IBftk I
i
Stilstaan verboden
i
I
a
DINSDAG 31 AUGUSTUS 1937
VERSCHIJNSEL
j»
Liefdes-Rumba i
I
Een modern probleem
De Kerk en het verkeer
Prijzen voor Frans Hals
i
De godloosheid in
Sovjet-Rusland
Interessante wetenschappelijke
onderzoekingen en experi
menten door zoölogen
I tot werken door
beenen of beide oogen
bij verlies van aan hand,
aan voat at een oog.
Naar het IGÉLUK
encelsch 1-
Helgoland en Rossitten
de wachtposten
A-^
S-.
2e
A I I 17 A op ‘“t blad toserolK» verzekenngsvoorwaarden tegen p - b*J levenslange geheele ongeschiktheid
ZA.I al .r. /A 111/11 I V ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen WV» verlies van beide armen, beide beenei
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Gnck
EEN NATUURLIJK
X
o
5
•K
V
1
Groep zwaluwen op telefoondraden, voor te naar het Zuiden vertrekken
van ons land uit gemakkelHk naar Kaapstad. gowestschensk. Tschlta en Jerkutak te zamen
(Ned. Chr. Persbureau)
(Nadruk verboden)
met nog
i
I
met
op dit blad ztyn Ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen
i
HOOFDSTUK XIX
(Wordt vervolgd)
i
■j B
Daar stond niets meer op. Stan zat zich te verkneukelen van
plezier om de verbaasde gezichten van de kinderen en den
meester. Deze keek erg boos en vroeg streng: Wie heeft dat ge
daan? Niemand gaf antwoord.
Dat was een vreemd geval. Stan zat te schudden van bet
lachen. Heeft niemand van jullie gezien wie het uitgeveegd heeft,
vroeg meester weer. Neen, niemand had het gezien. ,Muar boe
kan dat”, vroeg meester. .Jullie waren toch aan de sommen
bezig Nu kregen ze allen een kleur, want er had niemand naar
het bord gekeken. Meester wist niet wien hü moest straffen.
iperd zon-
was weldra vervuld.van de
haar
anders
■et Katholicisme kan zijn goddelijke
sending In dese wereld niet vol-
ledig ontplooien sender Unlvera-
telten. Het is daarom plicht van lederen
kstholiek zün eigen Univerzltelt naar ver-
mogen te stetmen.
geduurd,
binnen tra-
konden
Ernst
l
naast Evelyn op de bank zitten. .Heel vreemd!
Misschien kan ik niet goed tegen het voorjaar
En dan. ik word een dagje ouder, moet je den
ken! Dat kan ook niet anders, nu ik al twee
dochters heb, die mij verlaten voor een anderen
man
Tenslotte zei hij: „Ik zal jullie allemaal een poosje school
houden, dan kunnen jullie de sommen afmaken die je thans
af had behooren te hebben." Dat viel niet mee. En het was
net zoo’n lekker weer bulten. Thans begonnen de kinderen
ijverig te werken. Stan kreeg nu weer medelijden met de
kinderen.
,Jk ben blij, dat Je gelukkig zult worden,” zei
Evelyn, toen zjj Mary geluk wenschte met haar
verloving. „Ik geloof, dat Anthony en jij wel
graag op zoo’n eenzame plaats wonen. Maar beb
je je wel eens afgevraagd, wat er in die ver
anderde omstandigheden van mij zal worden?"
.Natuurlijk! En ik zou er wat om geven, om je
gelukkig te maken! Ik kan enkel hopen, dat
tante Fanny misschien
niet meer lang duren alvorens het raadsel
de orienteering over geheele aarddeelen
wereldzeeën volledig is opgelost, waartoe
studie der chemie belangrijk za.1 bijdragen.
meer van spreken, hè? Er is iets, dat mij hin
dert. Ik moét en zAl er overheen komen! Maar
denk je, dat Anthony het goed zal vinden, als
er een schoonzusje bij hem in komt?” vroeg zij
op veel opgewekter toon.
„O, ja. dat weet ik vast en vader en moeder
zal ik er over spreken.”
mee bezig geweest, onophoudelijk
leuning ge-
om zich
De centrale raad der godloozen in Rusland
heeft aan de locale propaganda-bureaux der
beweging opgedragen om in het bijzonder op
de gedragingen der geestelijken te letten en
daarover regelmatig rapport te zenden, toe te
zien wie van de partij en in het bijzonder van
de jongeren de kerk bezoeken en bjj herhaling
daarvan rapport aan de Gepeoe uit te brengen.
Volgens de Moskouache bladen zijn In het
eerste halfjaar van 1937 in Sovjet-Rusland
samen 612 kerken en kapellen gesloten; 403
dezer gebouwen behoorden aan de Russisch-
Orthodoxe kerk, 81 aan de Roomsch-KathoUeke.
Voorts werden nog 60 moskeeën, 55 synagogen,
6 Baptlstische en 2 Methodistische kerken ge
sloten. Ook van al deze gebouwen werd gelijk
voorbeen een groot deel ter beschikking der
communistische partij gesteld.
De godlooaenvereenlglngen van de Oekraïne
hebben aan de Sovjetregeering het verzoek ge
richt om de biecht te verbieden, daar het ge
vaar bestaat dat in de biecht militaire gehei
men verraden wórden. Reeds heeft het volks
commissariaat voor binnenlandsche zaken (Oe
peoe) een verbod uitgevaardigd, zonder het for-
meele besluit der regeering af te wachten en
op bet overtreden van het biechtverbod een
gevangenisstraf tot vier jaren gesteld.
De Tlchookeanskaja Zwesda, een Sovjet-Rus-
stech blad, bevestigt dat te Chabarowsk, Bla-
A1 deze curiositeiten omtrent den vogeltrek,
heeft de Vogelwacht van Helgoland verzameld
in een „vogeltrek-kalender”, welke de weten
schap groote diensten kan bewijzen.. Het zal
van
en
de
„Onzin. Mary! Wat tante Fanny doet, maakt
voor mij geen verschil! Wat ik te zeggen heb,
zal jullie allen verbasen, maar ik verzeker je,
dat ik het doorzet Ik zal het vader en moeder
vertellen, als ik het jou gezegd heb. Oeen van
jullie allen zal ooit weten, wat het mij gekost
heeft Ik ga trouwen!"
.Heb je Roger geschreven?"
..Spreek daar maar nooit meer van!" riep
Evelyn. .Den laatsten Mei heeft Sir George
Illngworth mij de eer aangedaan, bij mij met *n
formeel huwelijksaanzoek te voorschijn te
komen. Gisteren heb ik hem geschreven, dat ik
het aanneem en vanavond verwa*| ik hem
hier. Ik zal vader vertellen, dat ik ruw wachten
wil. Want nadat Jij getrouwd betjt. wil ik niet
langer thuis blijven.”
.Maar, Evelyn! Je vergooit je eigen toekomst
Dit kan niets dan verdriet en zelfverwijt baren.”
Mary had de tranen in de oogen en heel veel
vriéndelijker ging Evelyn voort:
.Bchrei maar niet, kindje. Je kent mjj aoo
weinig, dat je niet weet, wat ik van mijn toe
komst maken zal. Ik denk, dat vader en moeder
mjj wel zonder eenlg verzet zullen laten gaan.
Wjj zulen dadeljk naar Europa trekken en daar
kan ik leven op de manier, zooals ik dit zelf
verkies. Dat vooruitzicht lokt mjj zeer aan, daar
het mij genezen zal van die malle genegenheid
voor een man, dien ik toch niet trouwen kan."
.Maar stel je nu eens voor, dat je ééns
wanneer het te laat is hem weer ontmoeten
zult?”
„Wij wonen Immers tn heel andere deelen van
de wereld!.... Mjj dunkt, het toont al heel
•••«P brvggaa. Massa lam
ttraechoakaa, wwnkaM steil, voor
uitritten, brondkranea. aaaoovoorai
bij een ongeval met
doodeljjken aQoop
weinig tact van Jóuw kant. Mary, om steeds te
blijven praten over iemand, die tegenover mij
dood is. Zoodra jij en Anthony terugkomt van
je huwelijksreis, zal ik trouwen, hier uit huls.”
Tegenover haar ouders kwam zij ook voor den
dag met het uitgemaakte feit.
s Avonds kwam George, opgetogen van
vreugde, in Iriya. Ofschoon de wijze, waarop
Evelyn hem behandelde, tegenover de anderen
veel van minachting had, scheen hem dit niet
te treffen.
Het liep al naar October; de tuin waa èèn
geurende en kleurende bloemenpracht; het gras
stond zoo hoog, als koren op het veld.
Dokter Underwood. Anthony en George
waren in den tuin aan het werk; Mary was aan
het wafeltjesbakken voor de thee en Evelyn lag
op de rustbank in de keuken en sprak van haar
huwelijksreis Je.
Mrs. Underwood rustte in haar eigen kamer,
alleen met enkele gedachten die zij zelfs haar
Mary niet wilde meedeelen. Grace en Rosamond
maakten een ritje.
,Jk heb een reisje opgesteld, waardoor wij
twee lentes kunnen meemaken en géén zomer.
Kijk
.Hen Je aan het spreken over Je huwelijks
reis?” vroeg Mr Underwood, terwijl hij uit den
tuin binnentrad. Hij zag er warm en moe uit
Anders dan Anders.
„Waar is moeder?” vroeg hü weer.
.Die rust was op haar kamer. Ik aal haar
dadelijk een kopje thee brengen en ik zal er u
ook een geven. U ziet er vermoeid uit."
Uk voel mij vreemd.” zei hjj en ging loom
-J—s en actueel onderwerp, waaraan wellicht
H toch nog niet voldoende aandacht besteed
-""""werd, is de verhouding van de Kerk ten
opzichte van het moderne verkeer.
Wanneer we de statistieken en de elndelooze
reeksen van ongevallen in de couranten be
schouwen, krijgen we bijna den Indruk, dat het
moderne verkeer voor de menschheid een plaag
dreigt te worden, die meer slachtoffers elscht
dan vroeger pest en oorlog.
De vraag rijst, of de Kerk voldoende rekening
heeft gehouden met de elschen dezer ontwik-
keling.
.Moet de Kerk dan ook al het verkeer gaan
regelen?” aoo zal menig lezer zich misschien
niet zonder wrevel afvragen. Zij kunnen gerust
zijn. Wij hebben hier niet het oog op de tech
nische regeling van het verkeer, doch enkel op
de moreele en ethische zijde ervan. En niemand
zal ontkennen, dat voor de Kerk hier een taak
Is weggelegd.
Het katholieke Engelsche weekblad „The
Tablet" gaf enkele interessante beschouwingen
over dit onderwerp.
.Zeker, de Kerk zegent auto’s, schepen en
vliegtuigen; er zijn zelfs vereenlglngen van auto
mobilisten. Maar is dit voldoende? Want de
razend snelle ontwikkeling van het verkeers
wezen is een ware revolutie, die het karakter
van de menschheid omvormt en de levenswijze
van heele volken beïnvloedt. We krijgen meer
en meer een bevolking, die voortdurend reist en
trekt. Daaruit vloeien voor lichaam en ziel ge
varen voort, die in vroegere tijden geheel onbe
kend waren en dat niet alleen voor het reizende
volk zelf, maar ook voor de vreedzame burgen,
vooral voor kinderen en vrouwen. Bijna alle be
roepen en verantwoordelijke Instanties houden
zich reeds met de nieuwe volksplaag der ver
keersongevallen bezig: De ingenieurs hebben
geniale uitvindingen gedaan; nieuwe veiligheids
wetten werden uitgevaardigd; bijzondere ver-
eenlgingen werden opgericht, om hun nomadl-
seerende leden tegen verminking en dood te be
schermen; school en opvoeding werden gemo
biliseerd; ziekenhuizen troffen bijzondere maat
regelen."
Doch ai dit streven houdt geen rekening met
de religieuze en zedelijke zijde van het vraag
stuk. Dit nu vooral is de taak van de Kerk.
„Onze gebeden voor reizenden stammen veelal
nog uit een tijd, toen men nog geen vaag ver
moeden kon hebben van de uitgebreidheid en
de gevaren van het huidige verkeerswezen. We
hebben allen de „lichamelijke werken van barm
hartigheid” geleerd, maar het lijkt er nog niet
op, dat vele christenen de moeite genomen heb
ben, om den werkelijken zin hiervan ook toe te
passen op de nieuwste plaag van de beschaafde
menschheid.”
De schrijver betoogt dan, dat de Kerk alle
deelnemers aan het verkeer (en in het bijzon
der automobilisten en motorrijders)
veel meer kracht en nadruk moet wijzen op
hun plichten ten opzichte van de gezondheid
en het leven hunner medemenschen. Want nog
altijd zijn vele ongelukken het gevolg van een
verregaande roekeloosheid en lichtzinnigheid.
De Kerk kan ongetwijfeld krachtig meewerken
aan de verdieping en versterking van het ver
antwoordelijkheidsgevoel en nieuwe motieven
geven tot het in acht nemen van meer voor
zichtigheid in het verkeer.
Tenslotte bespreekt de schrijver nog even de
Merkelijke" zijde van het verkeersvraagstuk.
In verband met de ware volksverhuizingen op
Zondagen is het noodlg, dat de kerkdiensten
vanuit de veelal leege kerken in de groote steden
worden verlegd naar de plaatsen, waar de be
volking heentrekt. Er zouden bijzondere kerken
ter eere van St. Chrlstophorus kunnen worden
opgericht en de katholieke reis- en verkeers-
vereenigingen konden regelend en bemiddelend
optreden bij het vervullen van de godsdienst
plichten.
„Toe, Mary, spreek daar nu niet meer van!
Ik doe mijn best, om mijn gevoelens te over
winnen en dat zal mij ten slotte ook wel luk
ken. Maar let liever niet op mij. Als iemand het
wist, dan zou ik het besterven van schaamte!"
Mary begreep wat het was had het vroeger
al zoo half en half vermoed, maar die gedachte
steeds op zjj gedrongen.
Gerulmen tijd bleven ze zwijgende, arm in
arm, naast elkaar loopen.
jils wij hier terugkomen, Grace,” zei Mary
bijna fluisterend. ,xou je dan bij ons willen
komen als vader ën moeder het tenminste
goed vinden?" i
dat zou ik heel graag willen,” antwoordde
even zacht. .Maar nu zal Je er wel nooit
kunnen lelden, moet je eerst je zelf kunnen be-
heerschen."
Onder het luisteren bad Evelyn steeds Mary
gadegeslagen, terwijl zij een baksel wafeltjes
uit den oven haalde en er een ander inschoof,
en dacht:
„Zij schijnt wsuurlijk tevreden te zijn in dat
soort leven. Hoe ia het mogelijk, dat wij susten
zijn?” Hardop zei ze: .Deste vader, u be
grijpt toch wel, dat het mij zéér leed doet, u
allen te verlaten. Ik haat het leven, dat u leiden
moet en allen, die in hun eigen onderhoud
moeten voorzien; maar tot nog toe wist ik niet,
hoezeer ik u lief heb. Maar het lot schijnt mij
op te leggen, om afstand te doen van alle Uefde
en geluk.”
.Neen, het lot niet, kindje. Maar de koppig
heid. die je. naar ik vrees, van mij geërfd hebt.
En. let op mijn woorden: het lot, dat je je zelf
nu daardoor op den hals haalt zal veel zwaar
der Zijn, dan hetgeen je deel was gewerden,
als je het zóó asuivaard bad. Dit staat op je
gelaat geschreven."
Evelyn pruilde:
,Ms u de toekomst van ons gelaat kunt af
lezen, wat ziet u dan voor Mary?"
Met een glimlach keek hij naar zijn oudste
dochter, die te zeer verdiept was in haar bezig
heid, om veel acht te kunnen slaan op hetgeen
er gesproken werd.
man.”
Hij liet zich door Evelyn op de kasud aanwij
zen. welke route zij zouden volgen.
„X Is nu seker te tast, hè, lieve kind, om je te
vragen, je huwelijk uit te stellen?....” En toen
hij de strakke uitdrukking op haar gezichtje
gewaar werd, voegde hij er bjj: ,Je weet niet,
hoe innig ik dit verlangde."
_U is toch niet boos op mij. vader, dat ik.
tegen uw wil. toch mijn plan doordrijf?" vroeg
Evelyn met plotselinge gewetensknaging.
.Neen, niet boos, maar het spijt mij. dat je
je self zulk een taak oplegt. George zal nü nog
alles van je willen aannemen, maar, als je zijn
gevoel van liefde voor jou niet veel weet te be
schaven, dan zal hij je weldra toonen. dat hij
een eigen wil heeft en verwacht, hoe jij daar
voor buigt Hij is geen man. om zich op den
duur naar den wil van een ander te voegen.”
Jk ben overtuigd, dat u zich daarin toch ver
gist. Ik zal nooit buigen voor den wil van een
ander en ik verzeker u, dat Ik hem zal kunnen
lelden."
,Jk wilde, dat ik denken kon, hoe je hem
kon lief hebben. Evelyn! Je weet niet, wat een
steun je moeders liefde voor mü is geweest Een
man staat bloot aan vele verleidingen, waarvan
een vrouw niets afweet, hij moet voelen, dat zjj
baar liefde en vei trouwen besik Om George te
Hoogs prijzen voor het werk van Frans Hals
worden nog niet zoo lang betaald. Pas in 1885,
op de veiling De Zoete bij Christie te Londen,
haalde een van sfjn werken een bedrag van vier
cijfers. Voor bet pul tiet van eeh mkn in het
zwart werd toen 960 gulnjes betaald, welk werk
op de veiling Robinson in 1923 tot 19.950 pond
op liep.
Veertien Jaar later werden twee schilderijen
van hem. die eenige Jaren te voren op een ver
knoping In de provincie, aldus de Times, waar
aan dit ontleend is, voor 10 gulnjes per stuk
waren verkocht, voor 5250 pond van de hand
gedaan, terwijl in 1913 een mansportret door
Sotheby aan een Amsterdammer voor 9000
pond werd verkocht. In IBM was voor dit zelf
de doek slechts 5 gulnjes geboden.
Eén ander merkwaardig geval gebeurde in
1929, toen de collectie van Sir George Drum
mond uit Montreal bi) Christie verkocht werd.
Benige Jaren voor zijn dood had hy voor 2500
pond Hals* portret van zijn vriend Joseph Ooy-
mans gekocht. Op de veiling bracht dat portret
niet minder dan 26 775 pond op, een record op
een Engelsche auctie voor een werk van den
Haarlemschen meester.
In December 1935 is op een veiling in een
plaatsje aan de Engelsche Zuidkust voor een
schilderij van twee visscherzjongens 3 pond be
taald; by Christie bracht bet werk 2940 pond
op en in Maart van dit Jaar is een mansportret
vaa den meester, dat op een vliering, waar het
Jaren had gelegen, gevonden werd, voor 12705
pond geveild.
Al eeuwen verwondert de menschheid zich
over de geheimzinnige kracht, die den trekvogel
lederen herfst, als op commando, naar. bet
warm Zuiden brengt, en altijd weer den goe
den weg laat kiezen.
Bij de jongste onderzoekingen, welke de ge
leerden hebben Ingesteld, schijnt het raadsel
van den vogeltrek eindelijk te zijn opgelost.
Ongeveer 100.000 vogels worden elk jaar door
de vogelwachters van Helgoland en Rossitten
met ringen uit licht aluminium, waarop een
nummer staat, voorzien en dan vrijgelaten. De
vogels sluiten zich bij de vogelvluchten naar het
Zuiden aan, zooafi zjj dat elk jaar gewoon zijn.
Den tijd van den „trek” kent Iedere vogel. Van
de ongeveer 100.000 gekenmerkte vogels uit
Helgoland keeren er ongeveer 3.500 per jaar
terug Dit aantal is voldoende om de luchtroutes
der vogels vast te stellen en wetenschappelijke
gevolgtrekkingen te maken. Elk jaar brengt de
postbode van Helgoland rond 2000 brieven, uit
alle deelen der wereld, naar den vogelwachten
Sommigen schrijven, hoe zjj een Vogel vingen,
die een ring om den poot droeg, waarop .Helgo
land” (en datum) stond. Anderen, de vogel
liefhebbers, vragen den deskundigen in X hooge
Noorden om inlichtingen of raad. Al deze
brieven komen uit alle deelen van de wereld,
doch voor het meerendeel uit Zuid- en Noord-
Afrlka.
Na vele Jaren van ernstig werken heeft de
wetenschap eindelijk kunnen nagaan, dat stof-
wissellngsprecedentfe, een geheimzinnige wljzl-
gir« der hormonen in de kiem- en schild
klieren der dieren, de raadselachtige „trek-
onrust” bewerkstelligt. Een vogel, dien men
in een kooi zet, probeert tegen den tijd, dat
zijn vrije broeders naar het zuiden trekken,
zijn kooi te ontsnappen. Hjj fladdert heen en
weer en toont zich den geheelen dag onrustig.
De wetenschap heeft op deze dieren proeven
genomen en wel langs cbemtschen weg. En
nadat deze waren toegepast, bleek de „trek-
onrust" te zijn verdwenen. Het bewijs is dus
geleverd; het raadsel van den „vogeltrek” is
opgelost. Het is dus geen gebrek aan voedsel,
noch magische invloed, welke de vogels die
jaarlijksche lange reis laten maken, doch een
natuurlijk verschijnsel, dat den trekvogel bij
den aanvang van het vogelleven wordt mee
gegeven.
Deze vondst was het begin van een reeks
interessante wetenschappelijke onderzoekingen
en experimenten. Zoo bracht de Jonge zoöloog,
dr. Rueppel, van de Vogelwacht van Rossitten,
eens tweehonderd ooievaars uit Oost-Pruisen
in een goederenwagon van een sneltrein naar
Essén en Het de vogels daar los. Inplaats dat de
ooievaars over Spanje direct naar Afrika vlo
gen, kozen de dieren een véél meer Zuld-
oostelijk liggende reisroute, welke reeds door
hun voorvaderen sinds eeuwen was gevolgd!
Een anderen keer nam dr. Rueppel op een
treinreis van Hamburg naar OsnabUck een
dozijn jonge spreeuwen mee en poogde onder
weg de dieren door een list van hun weg naar
bet Zuiden af te brengen. Het was echter niet
mogelijk de vogels te laten verdwalen; na zich
enkele seconden te hebben georiënteerd, vlogen
zjj regelrecht naar het nest terug. Prof. dr.
Drost, leider van de Vogelwacht in Helgoland,
probeerde zelfs verscheidene malen de vogels,
door druk op een bepaald lichaamsdeel, te
hypnotlseeren, waarna de dieren als verstard,
alles met zich lieten doen. Doch ook in deze
gevallen sloegen de dieren, met evenveel ze
kerheid als vóór de hypnose, na hun vrijlating
den weg In, welken de natuur hun voorschrijft
En zelfs de narcose heeft hierop geen vat.
Met de gewoonte den vogels ringen om
de pooten te geven, heeft men reeds eigen
aardige ervaringen opgedaan. Niet zelden kon
den de ooievaars worden gevangen, die gedu
rende hun winterverblijf in Afrika door neger
stammen waren beschoten en met eenige
Pijlen in het gevederte den langen weg naar
bet koude Noorden aflegden. Met behulp van
de wetenschap der volkenkunde kon men zelfs
ultmaken, welke negerstam de pijlen had af
geschoten.
Meermalen kwam het ook voor, dat Inboor
lingen van Afrika de aluminiumringen van de
trekdieren gebruikten als briefpapier. Dan
dachten zij. dat de vreemde vogels uh het
hemelrijk kwamen en zonden een groet naar
de góden.
Op een dag deelde een Britsch districts
commissaris in den Boertan de Vogelwacht van
Rossitten mede, dat daar een tn Pommeren
losgelaten ooievaar door Maldobnegers was ge
vangen en achter slot was geaet, omdat het
opperhoofd het dier voor een gelukaanbrengen-
den bode des hemels hield en er vast van
overtuigd was, dat de vogel het oogstjaar goed
•wC jr evrouw Schmettlinger was maar wat
I y I ingenomen met haar nieuwen huur-
der Tot dusver waren het in hoofd
zaak kantoor-employé’s geweest, die haar be
scheiden gemeubileerde zit- en slaapkamer
hadden bewoond, maar nu had ae deze aan een
student verhuurd. Aanvankelijk had ze er wel
erg tegen opgezien; vriendinnen, die ook een
pension hielden, hadden er wat treurige erva
ringen mee opgedaan. Maar mevrouw Schmett
linger aou bepaald onwaarheid hebben gespro
ken. als ze ook maar Iets in het nadeel van
mijnheer Heins Stumpfe had willen zeggen.
HIJ studeerde veel en hard en ging zelden uit
Toch was er wel iets, dat mevrouw Schmett
linger hinderde, maar dat kon ze toch moeilijk
mijnheer Stumpfe verwijten. Neen, ze bedoelde
eigenlijk diens vriend, mijnheer Ernst Langen.
Ze vond hem niet zoo’n fijnen heer als mijnheer
Stumpfe en steunde dese vaak uitgesproken be
wering op Langens onverholen bewondering en
daadwerkelijke sympathie voor het hortende
jazz-rhythme en kweelende songs. X Was enkel
en alleen omdat mijnheer Stumpfe het
zoo uitdrukkelijk gevraagd had. maar
had ze haar plano er niet voor willen afstaan.
Gelukkig was er maar eens in de week zoo’n
,jnuxiek”-avondje en dien besteedde mevrouw
Schmettlinger dan nog om een vriendin te be
zoeken.
De Augustusmaand bracht meer drukte in
het huls van mevrouw Schmettlinger. Haar
dochter en een vriendin, die aan een kweek
school de noodlge opvoedkundige kennis tracht
ten op te doen, logeerden dan bij haar. Trude
Schmettlinger was een donker type, met prach
tige blauwe oogen. in tegenstelling met haar
vriendin Erna, die uitgesproken blond was en
oogen van ondefinieerbare kleurenmengeling
had. Een groote sympathie voor sport en baar
beoefenaren hadden ze gemeen.
Op een muziekavondje, toen mevrouw
Schmettlinger wél thuis was. hadden de belde
vrienden de meisjes voor het eerst gezien en
gesproken, en X is heelemaal niets buiten
gewoons om het hier zoo nadrukkeiyk te ver
melden ze wsu’en op stel en sprong verliefd
geraakt.
De volgende dagen waren Heinz en Ernst
meer in eikaars gezelschap dan anders in
maanden het geval was. Maar hun meest uit
gekiende tactiek leed schipbreuk: van de bel
de meisjes konden ze niet meer dan een glimp
opvangen. Heinz vermoedde, wat Ernst tenslot
te onomwonden als zijn meenlng te kennen
gaf: daar zat mevrouw Schmettlinger achter!
Ernst zwoer zich te wreken en verbeuzelde on
telbare uren met het samenstellen van een
rumba, zóó schril en opwindend, dat het den
meest rasechten Argentijn zou hebben verbUs-
terd. In den melancholische bul componeer
de hjj er echter een slot aan, zóó zoet en wee
Ernst zelf noemde het hartroerend dat
Heinz er liefdeswoorden voor dichtte.
De hunkerend verbelde dag om hun met
zooveel zorgen samengestelde muzikale liefdes
verklaring haar première te doen beleven,
kwam eerder dan zij zelf hadden durven ver
moeden. En het gebeurde niet eens op hun we-
keiyksch muzlek-avondje, maar op een onver-
getelijken. mooien Zondagmiddag. Vanuit
Heinz’ zitkamer hadden de belde vrienden me
vrouw Schmettlinger. zomersch uitgedost, in
de richting van haar boezemvriendin zien stap
pen. Heinz stelde een generale repetitie van
de llefdes-rumba voor, waartegen Ernst aller
minst bezwaar voelde. In gedachten was hij
er steeds i- - -
hadden zijn vingers over de staelli
roffeld, zoodat hij de gelegenheid,
daadwerkelijk te uiten, gaarne aang
De stemmige salon, waarin getaa
licht binnenviel,
opwindende cadans van de onstuimige liefdes
rumba. Met een onmiskenbare vaardigheid
raakten Ernst’s lange vingers de vergeelde toet
sen. terwijl zijn niet onverdienstelijke bariton-
stem de zoete woordjes zong, waarvan Heinz
zich telkens weer verbaasde, dat hij ze ge
schreven had. Toen de laatste dreunende ac-
eborden wegstierven, werden de salon-deuren
langzaam opengeschoven. Twee lachende meis-
200 geestelijken werden gevangen genomen on
der beschuldiging van spionnage ten gunste van
de vijanden van Sovjet-Rusland. De streek is
namelijk militair belangrijk. Voorts heeft de
chef van de Oepeoe Jesschow verordend, dat
alle kerken, synagogen en andere godsdienstige
lokaliteiten voortaan in de bedoelde streek ver
boden zijn. De gevangen genomen geestelijken
zullen door een speciale rechtbank bgrecht wor
den.
Daar de buitenlandsche godloozenorganlsaties
vaak zeer veel moeite ondervinden met het doen
drukken van propagandaliteratuur heeft de
centrale raad te Moskou besloten daartoe een
speciale drukkerij op te richten. Deze drukkerij
zal niet minder dan 6000 man personeel tellen
en begint met drukwerk in 13 Europeesche ta
len af te leveren, om dan zoo spoedig mogelijk
ook voor het Verre Oosten te zorgen, alsmede
voor de andere deelen der wereld, waar Moskou
belangen heeft.
jes-kopjes verschenen er tusschen, en tweepaar
teere handjes klapten luid op elkaar.
..Prachtig, mijnheer Langen! Wilt u dat nog
eens voor ons spelen?"
Het zekere, dat hun houding tot duever be
paald had. was bij de belde vrienden op dit
moment ver te zoeken. Met pempoenroode
hoofden zaten ze bjj de piano en wachtten, tot
de meisjes zich naast elkaar op de fel-gebloem-
de sofa hadden neergezet. Toen sloeg Ernst
Langen de eerste dreunende accoorden aan en
daverde de rumba opnieuw door de kamer.
Langzaam aan verliep het felle tempo in de
zoete melodie met de teere woordjes, die een
zacht-vlbreerende stem duidelijk zong. Eerst
toen de laatste toon weggestorven was. durf
den Emst en Heinz naar de beide meisjes om
zien. Op hun gezichten lag een dlep-roode blos.
Waren ze zoo ontroerd of kwam het door het
schemerig zonlicht, dat lange schaduwen voor
uit wierp? Zonder dat er een woord gesproken
was verlieten Trude en Erna den salon en toen
zij na enkele minuten, die oneindig lang had
den
weer
den.
Heinz en
van hun gezicht
jes lezen. hoe
ontroerd ze wa
ren langs aam
gingen de vrienden op de meisjes toe en Heinz
was de eerste die sprak
.Maar meisjes, wees toch niet aoo sentimen
teel
.Het was toch maar een liedje....", voegde
Ernst er aan toe.
.Dacht u werkelijk, mijnheer Langen,” begon
Trude, „dat we daarom aoo down zijn? Van die
liedjes, als u daar juist speelde, kennen we er
tientallen. Neen, we hebben zoo Juist even naar
het sigarenmagazijn op den hoek getelefo
neerd.....
..Excelsior" heeft met 43 verloren....
Dat Trude aan haar relaas nog toevoegde,
dat de kans op het kampioenschap nu finaal
verloren was. hoorden de belde vrienden niet
meer. Met enkele sprongen werd de trap naar
Heinz* kamer genomen, waar ze sprakeloos
eenigen tijd elkaar aanzagen.
Ze schenen weer tot de werkelijkheid terug
te keeren, toen vanuit de hall opgewonden
mannenstemmen weerklonken. X Was duidelijk,
dat het over den fatalen wedstrijd van des
middags ging en waaraan de Jongelui een werk
zaam aandeel hadden gehad.
.Kom maar gauw binnen jongens, dan sul
len we ons verdriet met een kop thee wat weg
spoelen I”
Langs een stofflgen landweg slenterden
Heins en Ernst, die af en toe de „onbegrijpe
lijke secte". Jiarten-brekerz” en „pietluttige
sportjochles” beschimpten.
Mevrouw Schmettlinger. behaaglijk achter
overleunend In haar easy-chalr. verbaasde er
zich telkens opnieuw over, dat haar beide ne
ven. die aoo sprekend op haar eenlgsten broer
geleken, zich aoo uitstekend met de meisjes
vermaakten.
van
stad
van
een
van
Dierenbescherming aldaar, van het Zoölogisch
Museum en van het stadsbestuur. Wel een be
wijs voor de .interesse, welke men tn Europa
aan den dag legt omtrent het jaarlijks terug-
keerend wonder van den vogeltrek.
Het „duur-vlleg-record” onder alle vogels
houdt waarschijnlijk de poolzeezwaluw. Deze
soort zwaluw vertoeft in den zomer slechts twee
maanden in het hooge Noorden, op Groenland
en In Noord-Canada en vliegt dan, wanneer
de broedtijd voorbij Is, terug naar het winter
kwartier, dat, meer aan 15.000 kilometer van
het Noorden verwijderd, in de zone van de
antarktls ligt. In totaal legt de poolzeezwaluw
in één jaar minstens 30.000 KM. af en daarbij
neemt de vogel niet eens altijd den koristen
weg. Doch ook de West-Europeesche zwaluw
heeft een groot uithoudingsvermogen en vliegt
22
Mary was eenigszins verrast door de over-
tioote teederheid, waarmee Grace haar geluk
wenschte. toen zij van de verloving hoorde,
„Wat ben ik blij voor Je, Mary! Ik was al
teng dat je niet genoeg om hem gaf. Ik geloof,
™t Jullie voor elkaar geschapen zift! Hij zal Je
goed begrijpen en Jtj zult Je geïnspireerd
y°81en, om nog beter te dichten. Ik mag hem
“Uzonder graag en ik ben blü, dat hjj mijn
••ager wordt."
De meisjes liepen in den maneschijn en Mary
Sm.0461 de ultdrukkln« van Grace’s gezichtje
Maar ik vind het naar, om van jullie allen
echeiden. Weet je Grace, dat ik mü soms
^^rust maak, dat je het een of ander verdriet
“tot Zou je het mü dan niet kunnen zeggen?
D*n kan ik myn best doen, om er misschien iets
•to te veranderen.”
„Neen.” zei Grace vastberaden.
•Maar Je begrijpt toch wel, kindje ik wil
volstrekt niet indringen in tets, dat je mls-
„7”^ liever geheim houdt, maar ik vind het
/•’tohrikkelijk. als ik je zoo van mü weg moet
'to taan, aoo bezwaard van bartel*
kon maken, door zün god regen af te smee-
ken.
In Februari 1935 werd op Borkum een zil
vermeeuw doodgevonden. Het dier was 26 jaar
oud geworden. In Juli 1900 kreeg de vogel zün
Roaslttenrlng om den poot en trok elk Jaar,
wanneer de winter voorby was, weer naar het
Noorden terug.
In een ander geval werd de „landing"
een Dultachen ooievaar in de Fransche
Sens aan de Seine gemeld. De Vogelwacht
Helgoland ontving omtrent dezen vogel
drietal brieven, nJ. van de Vereenlglng
