tKdu&Aaal vonden dag
H
De avonturen van Stan en Pol
F 250.-
5
de
PLICHT en
[GELUK
WOENSDAG 1 SEPTEMBER 1937
Ambassadeur* en Peer*
Engeland» gezant te Rome
Franco Fascist?
Misleidingen
e'
Een kruisiging
Gedicht van den Fé
LL
R
Gestrafte
gierigheid
NAAR HET
ENCELSCH
:ik---
Schildery van G. N. Ritter
Van
moeten
er.
hU
in
33
HOOFDSTUK XX
(Wordt vervolgd)
L
I
i
Het dierenpark van Hagenbeek te Stellingen bij Hamburg 't eerste in Europa,
dat in ‘t bezit is van ‘n buitenverblijf voor olifanten, waar den reuzen-dieren zelf»
een zwembassin ter beschikking staat
nog minder is hiermede gezegd, dat er
geen gevaar bestaat, dat het phalangisme.
Toen de -klok tegen half één wees liet meester de kinderen
opstaan. Nu heel» zachtjes naast de banken gaan staan, beval
hü en naar huls. Zelf deed hu ze uitgeleide naar de deur, en
de kinderen waren erg sUl onder de straf dien ze meenden te
hebben ondergaan Toen meester weer in de klas terugkwam
vond hU daar den bovenmeester.
dan
ten
bes
jp
ns
B-
ilf
de
kalmte
George's
i 31
len.
roe
den
ist
Ue
igt
lal
ng
alle
Op
Be
ran
ur-
aar
W.
m
or
e-
ti-
ns
Rü-
>de-
en:
ke:
loa-
ïu-
113-
Ded
de
Jul.
in
de
om
aar
ikt
en
en.
len
iar
jn-
«1-
te
rti
an
ts-
el-
siar
fel-
re-
nt-
ide
»te
mg
she
L
eer
kje
er-
ilm
de
ïen
be
ing
een
"or-
Toevallig werd er dien dag geen bel geluld, daar een der jon
gens den laatsten keer aoo hard aan het touw had getrokken
dat het gebroken was. Toen meester eens op de klok keek,
rag hU dat het al twaalf uur was geweest en de kinderen dus
naar huls moesten. Hu besloot ze echter nog even te laten blU-
ven om de sommen af te maken.
die ellendige on-
K De heer A. Veenhulzen schrijft in „De
Tijd":
bij verlies van een band,
een voet of een oog.
Van de zolders der pastorie te Ilpendam is
een schilderij te voorschijn gekomen, een Krui
siging, waarmede men een goede ontdekking
gedaan bleek te hebben. Pastoor P. M Blmons
door den
Bohemen,
ng Franco’s victorie in de richting van het
fascisme zal bewegen. Het eerste is een
questie van ondergeschikt belang, het laat
ste is een probleem, hetwelk zich in de toe
komst zal afteekenen. Momenteel echter
dringt zich de vraag aan ons op: is Franco,
zijn Franco’s aanhangers fascist” Het ant
woord is: Neen!! Ze zijn het slechts in de
overspannen verbeelding dergenen. die uit
deze suggestie politieke munt trachten te
slaan.
Het dilemma is dus niet: Communisme
of Fascisme of FascismeCommunisme Ut
ligt er asm uit welk gezichtspunt men
deze quaestie beschouwt) maar: Commu
nismeKatholicismeEspana BlancaEs
pana Roja.: Katholiek Spanje Spanje):
Communistisch Spanje Ruslands Inter
nationale bloedvergieting).
amtMsadeur te Parijs tudens den oorlog, toen
om politieke redenen eenlge belangrflke benoe
mingen sullen de beroepsdlplomatie om gedaan
werden. Lord Granville daarentegen, die in 1893
zUn diplomatieke loopbaan aanving, twee Jaren
nadat hü den vorigen Lord Granville had opge
volgd. heeft nooit zün erfeUJke wetgevende
functies kunnen uitoefenen gedurende de veer
tig Jaren dat hu diplomatieke ambten ver
vuld heeft.
Maar de ondeugende kabouter wist wei raad. Langs allerlei
platen en krammetjes klom hl£naar boven totdat hu de groot e
klok had bereikt en toen niemand keek, zette hU gauw den
groeten wüser een half uur vooruit.
Alleen Mrs. Underwood kon uch den mede
lij den den toon verklaren, waarop die woorden
gesproken werden, en dacht:
.Hoe zal dat voor hem worden? Ik zal niet
lang meer bü hem blijven, om hem op te passen.
Mary en Evelyn zullen trouwen en óók van hem
weggaan. tenzü het geluk van Mn van haar
belden wordt opgeofferd."
Toen *U alleen was. wierp zü zich op de
knieën en bad lang en Innig. En uit dat gebed
putte ZU de kracht, óm. zonder het den anderen
nog zwaarder te maken, haar strijd te strijden
zonder klagen en zonder morren.
naar Marshall en telegrafeer naar Adelaide om
een dokter."
OnmiddellUk gaf hU gevolg aan dien oproep
en nam in der haast het paard, waarmee Grace
teruggekomen was van den rit, wierp het zadel
af en galoppeerde zóó naar Marshall.
Grace kalmeerde Rosamond en ging Anthony
zoeken, want Evelyn liep handenwringend rond
en was weer niets waard.
In enkele minuten werd de patiënt ontkleed
en naar bed gedragen. Mrs Underwood en
Evelyn zaten naast zijn bed, steeds angstig,
waarnemend, ot er ook eenlge verandering In
den toestand Intrad.
Zoo lang er nog wat te doen was. bleef Mary
flink, maar, toen George terugkwam van
Marshall, vond hü haar doodsbleek en ontdaan
naast Anthony zitten. Die had haar al den
troost toegesproken, dat men immers wel dege
lijk herstellen kan na een aanval van beroerte;
maar droevig had zü het hoofd geschud en ge
antwoord:
,Jk vrees, dat dit ’n heel erg geval is. Tenzü
vader gauw weer spreekt, zal dit net zoo Iets
worden als zUn oudere zuster, Mrs. Fairchild
Dis kroeg een beroerte en heeft nog jaren
daarna geleefd, maar was totaal geknakt naar
lichaam en geest"
„1 Is niets voor jou. Mary, om aoo den moed
op te geven. Ik kan juist niet aannemen, dat
hU ineens aoo erg zou zün. Vanmiddag om twee
uur was hü nog goed en wel en Ik heb hem ook
in het geheel niet hoeren klagen.”
..Neen, ik ook niet maar hü is den laatsten
tUd verbazend verouderd. HU heeft Mch zeer
portretten
vaardigd”
verti
buni
toch'
voer!
achten
geslaagd,
van de fUne glacies,
samen er op legden
is verloren gegaan: onaangetast zün ze onder
het bruin en grauw geworden vernis, dat voor
zichtig werd verwijderd, weer te voorschijn ge
komen Het Is de bedoeling het doek op te stel
len. vlak bü het doopvont In de kerk zelf, zoo-
dat alle geloovlgen het chef d'oeuvre van dezen
zeldzamen meester kunnen zien, dat In zijn
aangrijpenden eenvoud niet zal nalaten tot
Ier geest erf hart te spreken.
zoo moeilijke geval. Toen kreeg hü een InvaL
Mooi was die wel niet, maar hü kwam hem goed
van pas.
Als hü zich Zaterdag eens ziek hield. HU zog
unnen zeggen, dat bü zich Vrijdag al mln ot
meer ongesteld had gevoeld, en dien middag
naar bed was ge
gaan. soodat hU F
niet in de gele- s
genheid was ge-
weegt een ge-
schenk te koopen I
Met de belofte dit i
later te zullen
doen, zou hjj haar dan tevreden stellen,
uitstel zou dan wel afstel komen.
WUnand beschouwde dezen minderwaardigen
inval als een buitenkansje, dat zün op gierigheid
,-espitst brein had uitgevonden Hü was er ge
heel door opgelucht HU schreef dien avond dan
rok aan Sofle een briefje met de mededeeling.
dat hU door influenza was aangetast en het bed
moest houden. zU behoefde zich echter volstrekt
tref ongerust te maken. Binnen een paar dagen
rou hü wel hersteld zijn en datg dadelijk bü haar
l-omen.
HU bleef dus dien Vrijdagmiddag op z’n ka
mer. bracht den Zaterdagmorgen suffend en
slapend daar door en verveelde zich geweldig
lodurende den middag.
Na de thee kon hü het ónmogelijk zoo langer
■n.houden HU besloot uit te gaan en in een
autobus. ter verpooelng een ritje door de stad
te msken. maar het geatcht van de vochtige
mistige straten stemde hem mistroostig
Na een paar uur bevond hij zich dan ook weer
on s’n kamer On tafel lag een nakie Dat kon
alleen, dacht hil direct van Softe afin HU
maakte het open en keek tot s’n onaangename
verwondering, naar de weinlee geschenken die
►H In den loop zliner verloving aan Sofle gege
ten had Daaronder bevond zich nok de een
voudige eoedkoope verlovingsring Dev- collectie
ring verneveld van het volgende briefje'
Beste WUnand Ik kwam na theetifd even
om naar ie geapndheid te informeeren. omdat
ik mr onanist begon te maken. Juist zag ik
tren. dat Ie den hoek van de straat omsloeg.
C'nroodlg en overbodig met excuses aan te ko
men. Je ze ziekte is me volkomen dirtdeliik
Ingesleten de geschenken alsook den ring, die
misschien nog dienst kunnen doen Schrijf me
met en nrobeer niet mli te spreken want brie-
itr van ie zaan onveopepd terug en Ik ben nl—
voor Ie thuis Pofi* f
In elk geval moest hU eerst weten wat soo'n
gouden armband wel sou kosten, en hü vernam,
oat de prUzen varieerden van 35 tot 90 gulden.
De winkelier, die hem te woord stond en zag
dat hü van deze prijzen schrok, liet er echter
kalmeervnd op volgen:
.Mag het misschien ook iets in doublé zijn?
Iets van af een rUksdaalder büv?”
Ofschoon deze prijs hem heel goed aanstond,
ging WUnand Verburgh hierop niet in. Sofle
was veel te schrander, om zich doublé voor goud
In de hand te laten stoppen. Zonder iets te heb
ben gekocht, verliet hij den winkel.
Het was nu de dag vóór Sofle's verjaardag.
Ernstig dacht hü na over 't voor hem
Op zachten toon ging hü voort:
„Vrede staat daarop te lezen. Een gelukkig
lot; geliefd en geëerd en ook niet zonder Illusies.
Mary's leven is vol zelfverloochening geweest,
van klndaf. ZU zal hoop en troost brengen In
menig bedroefd gemoed.”
HU zei dit alles op droomerigen toon, alsof
hU nauwelijks wist, wat hü sprak. Na enkele
minuten liet hü het hoofd op den arm van de
bank rusten, met kreunend geluid.
Mary trad onmiddellUk op hem toe en vroeg:
„Vader, is u niet wel?”
Dokter Underwood rees half overeind, maar
zou voorovergeslagen zUn. als Evelyn hem niet
opgevangen en hem weer neergevlud had. ZUn
gelaat was rood en gezwollen en hu ademde
zwaar. De meisjes begrepen onmiddellUk, dat
dit een aanval van beroerte moest zün.
„Terwül ik moeder ga waarschuwen, haal JU
dan Anthony en George. Ze moeten oen een
dokter telegrafeeren.”
„Hallo!” riep George vanuit de veranda.
„O, George." antwoordde Mary. „Vader is
stek. Ik vrees, dat het een beroerte Is. Toe. rijd
ongerust gemaakt over moeders gezondheid
„Ja, en over Evelyn."
Mrs. Underwood en Mary waakten tot mid
dernacht en werden toen afgelost door Evelyn
en Anthony.
George liep steeds rusteloos door het huls, tot
hU ten slotte in de keuken In slaap viel.
Gedurende den nacht kwam er af en toe
eenlge beweging in den patiënt, maar de toe
stand bleef nagenoeg dezelfde; ook gedurende
den volgenden dag. De dokter kon niet eerder
dan om zeven uur in den avond verwacht wor
den.
Steeds gingen Evelyns gedachten gedurende
dat waken in een kringloop rond, in het kort
hlërop neerkomend: wat zou haar moeder doen,
als haar vader kwam te overiuden? Ze begreep
zeer goed, dat Mary dan wel weer bereid zou
zün zich op te offeren. Haar huwelUk zou
zeker onbepaald uitgesteld worden. Misschien
zou dit Anthony wel zoo boos en ongeduldig
maken, dat er van het engagement niets meer
kwam. Mary had zoo lang en trouw haar post
bekleed, dat sU nu toch wel eens gerechtigd
was. een nieuw leven te beginnen. Anthony
had er ook recht op. Ala Evelyn het verlangen
van haar vader nakwam, en haar eigen huwe
lijk uitstelde, tot zU één-en-twintlg was. dan
zou Mary dus vrU zijn, om te trouwen en kon
zU haar plaste innemen, tot Grace oud en sterk
genoeg was.
De dokter kwam, beschouwde den patiënt
lang en nauwkeurig, deed vele vragen maar
kon geen woord van troost spreken. Volkomen
bentel was volgens zUn meaning niet moge-
Dokter Underwood ging langzaam vooruit; er
was nu althans geen gevaar meer voor zijn
leven.
De dag. bepaald voor het huwelUk van Mary
en Anthony, was al lang voorbU; alle plannen
waren onbepaald uitgesteld.
Mrs Underwood had een brief gehad van
Roger Thorburn. waarin die haar zUn leedwezen
en sympathie had betoond met de ziekte van
haar echtgenoot en haar met veel nadruk had
gevraagd, of hu ook soms in eenlg opzicht van
dienst kon zUn. HU schreef er bU. dat zUn
moeder gevaarlUk ziek was; dat hu zich ernstig
ongerust maakte over haar toestand.
Mrs Underwood had niemand van dien brief
gesproken. maar Evelyn en George hadden
belden het handschrift herkend.
Voor het eerst sinds haar vaders ziekte had
Illingworth >Un rechten op hater dóen gelden;
Sofle Lansv^d trouwde een laar later met een
man die zuiniz en spaarzaam was. maar gierig
heid als een groote ondeuvd verfoeide.
(Nadruk verboden).
8ir Eric Drummond. Britsch Ambassadeur te
Rome. Is door den dood van zUn halfbroeder
die kinderloos overleed. Graaf Perth gewordend
In Engelsche katholieke kringen wordt bet
vaak betreurd dat onze geloofsgenooten in dit
land zoo schaars vertegenwoordigd zyn In
Parlement en Regeering. Joden, ofschoon veel
minder talrijk dan Katholieken, nemen in groo-
teren getale aan het openbare leven deel. Niet
één katholiek heeft zitting in het tegenwoor
dige kabinet; daarentegen zijn er weinig re-
geeringen geweest waarin Joodsche politici, of
schoon niet als zoodanig, niet een min of meer
belangrUken post bekleedden. Op het oogenbhk
is een jood, mr. Hore-Bellsha, minister van Oor.
log.
Van opsettelUke uitsluiting van katholieken
Is geen sprake. De schuld moet gezocht worden
bU hen zelf. ZU stellen onvoldoende belang In
het openbare nationale leven. En hiervoor a
een verontschuldiging aan te voeren. Er is op
katholiek gebied In Engeland onnoemelUk veel
te doen. In dit opzicht staat het Vereenlgd Ko
ninkrijk ver achter bü ons land of bU Dultsch-
land vóór de vestiging van het Nazisme. Die Ka
tholieken. die den lust en de geschiktheid heb
ben voor de openbare* zaak te werken, voelen
zich dus vóór alles verplicht hun krachten te
geven aan de katholieke samenleving, die hier
aan aoo zeer behoefte heeft. Het gevolg hier
van evenwel is. dat In Parlement en Regeering
de katholieke Invloed zeer gering is.
WU gelooven dat dit ook van nationaal stand -
punt betreurd moet worden. Welke diensten
katholieke staatslieden het land bewijzen kun
nen. blUkt uit het werk van Engelands katho
lieke diplomaten De twee grootste Ambassa
deurs dtr laatste tien jaren zUn katholieken
geweest: Lord Tyrell, die eenlge jaren lang
ambassadeur te Parijs geweest is (na als per
manent secretaris van het Foreign Office de
leiding over de gebeele diplomatie gehad te
hebben) en Sir Eric Drummond, de eerste ae-
crotarls-generaal van den Volkenbond, thans
ambassadeur te Rome.
Ook in de mlndef verheven rangen werken
katholieke diplomaten, die eenmaal tot de hoog
ste posten geroepen zullen worden, maar wj
noemen thans slechts de twee voornaamste
zoowel naar rang als naar bekwaamheid.
Sir Eric heeft de ambassade te Rome bekleed
tn een periode waarin, voor het eerst sinds
de komst der Romeinen in Engeland de be
trekkingen tusschen dit land en Italië gespan
nen, en zelfs zeer gespannen geweest zUn. De
felle agitatie, door de Italiaansche pers en de
radio tegen Groot-Brlttannlë gevoerd, was des
te pünlljker omdat in een land, waar de re
geering de contróle voert over alle meenlngsor-
ganen. zU ook de volle verantwoordelUkheld
draagt voor wat In het openbaar gezegd en ge
schreven wordt. Sir Eric gaf biUk de twee groo
te eigenschappen van een groot ambassadeur te
bezitten: gematigdheid en kracht. Op eigen ini
tiatief, zonder Instructies uit Londen ontvan
gen te hebben, protesteerde hU tegen eenlge
van de felste anti-Britsche uitingen in de
Italiaansche pers, zoodat de Regeering zich ge
dwongen zag zich te verontschuldigen: wees deze
hem op de anti-Italiaansche agitatie in de En
gelsche liberale en socialistische pers, dan ant
woordde hü dat In een vrij land de Regeering
0e pers niet beletten kan datgene te schrijven,
wat ook haar otuutngenaam Is. De kalmte.
waardigheid en correctheid van zUn optreden
maakten een diepen indruk te Rome, en ge
durende de twee jaren van Britsch-Italiaansche
wrUving bleef zun prestige volkomen onaange
tast.
In Italië, waar men aan hooge adellUke titels
zooveel waarde hecht, zal het prestige van sir
Eric Drummond, nu hU Lord Perth geworden
is. wellicht nog toenemen. Engeland zelf daar
entegen stelt er sinds lang geen prijs op bu»-
tenlandsche hoofdsteden te Imponeeren door de
adellUke titels van ambassadeurs. In de negen
tiende eeuw behoorden de meeste Britsche om-
thmadeurs tot de Peerage; in de twintigste
eeuw daarentegen wordt bU diplomatieke benoe
mingen uitsluitend op bekwaamheid en verdien
sten, en niet op „familie” gelet. De lagere titels
en rangen van vele ambassadeurs en gezanten,
blUkend uit het predlcaat „sir”. zUn bUna alle
verworven in den diplomatendienst, en waren
dus niet oorzaak, doch gevolg der benoeming.
Op het oogenbllk Is slechts één Britsch am
bassadeur lid van het Hoogerhuls, nJ. die te
Moskou. Lord Chilston.
Lord Perth Is geen lid van het Hoogerhuls.
aangezien hU Peer van Schotland is. en dus
niet van rechtswege sitting In dat Huls heefu
De Schotsche Peers kiezen uit hun midden ver
tegenwoordigers in het House of Lords. Op het
oogenbllk Is er geen zetel 'vrU, doch zoodra er
een vacature komt zal, naar men verwacht,
Lord Perth zich beschikbaar stellen, en daar
hU als Volkenbondsdeskundlge een groote aan
winst zUn zou, lijdt het geen twijfel dat hU ge
kozen zal worden.
HU zal echter, zoolang hU ambassadeur is,
niet in het Hoogerhuls het woord mogen voe
ren, daar geen Peer, die *n RUksbetrekklng ver
vult, actief mag deelnemen aan de wetgeving
Hetzelfde geldt dus voor gouverneurs-generaal
van Dominions en gouverneurs van koloniën, die
Peers zUn, en voor Lord Linlithgow, den onder
koning van Indië.
Er leven nog slechts weinig Peers, die am
bassadeur geweest zUn. De voomaamsten zUn
Lord Derby en Lord Crewe, die aan het hoofd
van de ambassade te Parijs gestaan hebben,
en Lord Granville, ambassadeur te Brussel
van 1928—1933.
Lord Derby Is geen beroepsdiplomaat, en was
ATT TT A TT^YKJM^1 °P dlt blad ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen p levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 bW een ongeval met
s| tTi /A r>w I 3| IX Fi O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen S t verlies van belde armen, beide bcenen of belde oogen *J\Je doodehjken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAl
g«-
..Deze Is Jezus van Nazareth,
Joden", in het Hebreeuwsch.
hU wilde haar onmiddellUk trouwen. De toebe
reidselen voor haar uitzet waren al lang vol
tooid; in de gegeven omstandigheden kón het
niet anders dan een zeer stille huwelijksvoltrek
king zUn.
Mrs. Underwood maakte geen bezwaren.
George had gehandeld als een zoon en had
bUna alle onkosten van de ziekte willen dragen.
„Al wat Ik van u vraag, ia. dat u den dominee
hier noodt. HU kan mUn kamer hebben, dan
neem ik zoolang mijn intrek In het hotel U
duidt het mU toch niet ten kwade, dat ik Eve
lyn opelsch? Sinds Ik haar belofte kreeg. dat'zU
de mune wilde worden, heb ik mU niet aoo ge
lukkig gevoeld, als ik dit verwacht had. ZU is
zoo in zichself gekeerd; zegt niets, van wat er
In haar omgaat, maar dit zal andere worden,
wanneer wU getrouwd zUn ZU voelt zeker niet
zooveel voor mU als ik voor haar maar dat
kAn ook niet!"
..George." sei Mrs Underwood, hem de hand
op den schouder leggend, .als je niet gelukkig
bent in je verloving dan is het nog tijd genoeg,
om je terug te trekken. Als je twijfelt aan Eve
lyn, vraag haar dan. of ze je lief heeft en ze
zal je naar waarheid antwoorden."
.Als ze zei, dat ze niet van mU hield, zou
ik haar toch niet haar woord teruggeven. Ze
heeft eenmaal beloofd de mijne te worden en
aan die belofte moet zU zich ook houden."
.JBen man moet edelmoedig zijn. Tegen haar
wil zou je haar toch niet willen binden?”
Heeft sU u verzocht, mU dit te wy*"**
vroeg hU achterdochtig.
ulnlgheid is een deugd, gierigheid is een
ondeugd, hoe dikwUls worden beide elgen-
schappen niet met elkaar verward en
wordt zuinigheid niet vaak voor gierigheid uit
gekreten en gierigheid echter veel minder
a> zuinigheid geprezen!
WUnand Verburgh was In elk geval niet spaar
zaam en suinig. maar gierig. En omdat hU dit
werkelUk was verkeerde hU In een niet te be
schrijven slecht humeur De man was verloofd
Neen, daarom was hU niet slecht gehumeurd,
maar hü sou zich aan een. volgens zün begrip.
verfoellUke verkwisting moeten te bulten gaan
Sofle Lansveld. s’n verloofde, was Zaterdag
jarig, en dan zou hü natuurlük het gebrul-
kelUke geschenk voor baar moeten koopen.
Daar zat hU uit den aard der zaak aan vast
zU rekende daar natuurlük op. ofschoon
WUnand. verblind door z n gierigheid dat niet
natuurlUk vond. Sofle was hoopvol gestemd, en
op hun wandelingen door de winkelstraten bleef
z*j herhaaldelijk voor de juwellerswlnkels staan
Dit nu vond WUnand onuitstaanbaar, al aei
1>U het niet Zeker, hü hield heel veel van s’n
meisje, maar al die onkosten.
kosten, die een verloving altijd meebrachten,
oat geidverirwisten zooals hü het noemde, vond
hij verachrikkelük
Hü had haar al zoo vaak er op geweven, dat
ht san t sparen was voor hun knus, maar een
voudig huisje, en hü was van meening, dat sü
dat niet voldoende op prijs stelde.
Woensdag voor d’r verjaardag vroeg Sofle
hem: „En vertel me eens. WUnand. wat denk
je me voor m’n verjaardag te geven?"
..Luister eens. kindlief." antwoordde hü heel
wüs. „deee slechte tüden zün er niet naar, om
gtschenken te geven; Ik vind het, in één woord,
schandelük. zooals sommige menschen hun zuur
verdiende geld, Aan cadeaus en aoo. als *t ware
wegsmüten.'
■Maar de handeldrijvenden moeten toch ook
leven,” opperde Sofle.
.Je bedoelt de winkeliers; ja, dat kan wel zün.
Maar Ik beweer, dat ieder menach zich zelf t
naast te. Spaarzaamheid, dat is je ware. MUn
lüfapreuk te: leder voor zich en God voor ons
allen. Zooals Je weet, ben Ik over een week of
vüf jarig, nfeiar denk er aan. lieveling. Ik sta
er op. dat je niets, ook niet 1 nringste voor
mc uitgeeft Ik wil niets hebben."
Maar toen hü in het verbaasde en ontstemde
gezicht van z’n verloofde keek liet hü er haas
tig op volgen:
..Dat neemt natuurlük niet weg dat Ik graag
wil weten, wat JU Zaterdag van me wilt heb
ben.”
Sofie nu, die allerminst de opinie van den
g:erigen WUnand deelde, antwoordde direct:
„O. Ik heb m’n keus al lang gemaakt Ik zou
ctete liever willen hebben dan een gouden arm
band."
Haar verloofde kon z’n ooren haast niet ge
looven. Hoe was bet mogelük? vroeg hü zich af.
Wat een verregaande verkwisting! Hü vond het
ook een beetje brutaal. Waarom kon zr niet iets
aardigs Ir. zilver verzinnen, of een ander goed
koop geschenk? Maar een gouden armband! Een
duur ding, dat ze niet eens eiken dag zou kun
nen dragen, 't Was al te dwaas Maar hü had
Sofle zelf gevraagd wat ze wilde hebben. Hü
zat er dus mee.
et Is vaak Interessant om te zien hoe
polltiekellngen winst en voordeel
trachten te slaan uit verwarringen
van namen en begrippen. Zoo tracht de
soclaal-demokratlache pers te suggereeren,
dat generaal Franco en zijn dappere aan
hangers fascisten zijn, om op die wijze de
volksopinie in Nederland, die, wat alge
meen bekend 18, uitblinkt door anti-fas
cisme, in verzet te brengen tegen deze
mannen, die coüte que coüte strijden voor
de vrijheid van hun land, hun godsdienst...
m.a.w. voor hun Spaansch-zjjn.
De fascistische en nat.-soclalistlsche pw of ‘Jthans een gedeelte dier beweging, zich
daarentegen tracht uit diezelfde suggestie
op haar beurt winst te behalen.
Beide richtingen doen voor elkaar niet
onder in het verspreiden van de meest
leugenachtige en misleidende berichten
elk voor eigen voordeel.
De Spanjaarden, die zich achter Franco
hebben geschaard, zijn dus fascisten. Al
thans.... zoo wil men het doen voorko
men. Deze suggestie Is valsch. Noch Fran
co, noch de overige echte Katholieken in
Spanje zün fascist. Zü self lachen om die
dwaze voorstelling. Tot mijn groote voldoe
ning ben ik in de gelegenheid geweest ken
nis te maken met een aantal Spanjaar
den, die In Eindhoven geïnterneerd zün.
Toen ik hun de vraag stelde, of zü fascis
ten waren, omdat zü achter Franco ston
den, lachten zü mü hartelük uit, doch ver
gaven müdese vergissing met Spaansche
charme.
Niets, maar dan ook niets hebben zü met
fascisme uit te staan. Zü zün phalangist.
dit Is: lid van de Falange de los J.OHB.
(Juenta Offenslva National Syndicalists
Dese phalanx is een unie van Spanjaar
den, die strijden voor de vrijheid van
Spanje; sü zün Katholiek en nationaal,
d.wx zü zün Spanjaarden. Fascisme is niet
Spaansch. Alleen Katholicisme is Spaansch.
Spanje is Katholiek bü traditie en deze
traditie, die zoo nauw verbonden Is aan het
vaderland, mida! (kük) zeiden zü: „daar
strijden wü voor.”
Het is waar, de hulp door Italië en
Duitschland geboden wordt aanvaard. „Niet
evenwel omdat wü fascist zün, neen, om
dat zü ons helpen willen tegen den rijand.
die tot eiken prijs vernietigd moet worden;
evenals „Espana Roja” de hulp aanvaardt
van de roode Internationale.”
Met dit alles is niet gezegd, dat er zich
onder de phalangisten geen fascisten be
vinden, of althans personen, die fascistisch
georiënteerd zün ondanks de Ideologie,
neergelegd In de statuten der phalanx;
lük: de aanval was te heftig geweest. Een ge
deeltelijk herstel was haast niet te wenschen,
daar de geestelijke vermogens van den patiënt
zeer geleden zouden hebben, terwijl
lichamelük hulpbehoevend sou zü».
Mrs. Underwood sat, naar het leek,
deze Uitspraak aan te hooren.
herhaald aandringen liet de dokter
zich overhalen, om nog een paar dagen in huls
te blüven. In zün verlangen om te helpen, gaf
George geld uit als water.
Toen Evelyn den derden nacht zat te waken,
meende zü. dat haar vader haar aankeek en
haar kende. Zü knielde vlak naast hem neer.
Tot haar onuitsprekelüke vreugde lichtte hü
den arm op en sloeg dien om haar hals.
Op dat oogenbllk deed zü een gelofte, dat zü
hem zou gehoorzamen, als zün leven gespaard
bleef Maar onmiddellUk sloot hü weer de
oogen. liet den arm los en verviel In zün vorigen
staat van slaperigheid.
George. die ook mee mocht waken, kwam
sacht binnen. Toen hü aan het bed trad, hield
het zware ademhalen op. Ze keken elkaar aan.
vervuld van diezelfde vrees; zou de kaars al
uitgebrand zün?.... Toen volgde ineens een
rochelende ademhaling en George fluisterde:
„Ga je moeder' roepen, Evelyn. Ik zal den
dokter waarschuwen." r
Enkele minuten later stonden ie allen om het
bed. Het zwafe ademen werd langzamerhand
makkelüker en binnen een half uur lag de
patiënt in een natuurlUken slaap.
Ik denk, dat hü er bovenop komt,” set -de
dokter.
temberger; in 1748 te Heilbron geboren, toog hü
later naar Amsterdam, waar hü betiykkelük
lang moet hebben gewoond en waar hü in 1809
overleed. Kramm vertelt nog. dat hü een ge-
teekend portret van hem bezit. En zoo behoeft
het heelemaal niet te bevreemden, dat er In
deze Noord-Hollandsche parochie een werk van
hem terecht kwam.
En een mooi stuk werk, dat zich bovendien
onderscheidt door minder algemeen op kruisi
gingen voorkomende trekken. Het is een ster
vende Heiland. Dien Ritter hier afbeeldde. zon
der lansteeken In de züde. terwül het door Pi-
latus geschreven opschrift zich niet bepaalt
tot de letterteekens INRI, doch voluit
schrevA geeft
Konlng der
Grieksch en Latün.
Een zelfde zin voor werkelükheid onder
scheidt ook de schildering. We hebben hiervóór
reeds aan Rembrandt herinnerd. Mogen wü
ook nog naar Grünewald verwüaen? Aan diens
nadruk leggen op de musculatuur (om In de
smartelijke wringlngen van handen en voeten)?
Hun hoogten en diepten haalt Ritter wel niet,
maar er Is behalve de plastische otnschrüvlng,
ook een kant van aangrüpende menschelUk-
heid In de verbeelding van den gekruisigden
Godmensch. welke aan deze schildertsonlngen
doet denken. Ritter accentueert het mensche-
lüke nog Iets meer
Die verbeelding bepaalt zich ook verder tot
het strikt noodzakelüke en wesenlüke. Zü toont
ons weinig meer van de Schedelplaats dan een
stuk grond, noodlg voor de planting van het
kruis. Heel zakelük zün een paar klammen ter
versteviging In den bodem geslagen. Wat ruig
te dekt gedeeltelijk den horizont td, waarvan
wü niet meer zien, dan wü behoeven om ons
door zün rosse gloellngen te doen beseffen, dat
de dag naar den avond neigt. Het zesde uur is
gekomen en tot het negende uur toe zal er
duisternis heerschen over het geheele land. En
in dien tusschentüd vallen de beslissende woor
den, de hartbrekendste. ontroerendste en ge
weldigste. ooit gesproken woorden, die aarde en
hemel openbreken en die niemand kan verge
ten, die er eens van heeft gehoord.
We hebben het schllderU gezien en
de restauratie bü uitnemendheid
Niets van de oude pal
die de schilder en de
1 Was op een avond, al laat, dat de bekende
Vlaamsche schrijver Felix Timmermans In ge
zelschap van (len Llmburgschen kunstkring
vertoefde te Maastricht, zoo lezen we In het
maandblad ..De Wjjn"
De kunstenaars, waaronder bekende Limburg-
sche schilders, dichters en drukkers, hadden een
bijeenkomst in een hotel aan de Groote Markt
en de stemming was er danig in. Doch.... het
uur van sluiting naderde- en met leedwezen
wilde men scheiden, toen plots de schilder Han
Jelinger op het Idee kwam eene excursie te
maken naar een Maastrlchtschen wUnkelder.
vlak in de buurt. Met enthousiasme werd dit
denkbeeld ontvangen en ondanks het gevorderde
uur bleek deze excursie mogelük. Met Felix Tim
mermans voorop toog men er heen.
Felix, kort, gezet manneke, onder breedge-
randen zwarten hoed, dampend püpke in bet
goedmoedige gezicht, daalde langzaam de trap
pen af en bevond zich toen plotseling in de
nachtelüke stilte en rust van een Llmburgsehen
wünkelder
De oude fleaschen Bordeaux en Bourgogne
zullen wel even geschrokken zün van deae nach
telüke stoornis, maar Felix stelde hen genist:
Maar dat is muziek, al die wünen. dat U mu
ziek!
Hü werd er gansch stil van.
En terwül zün kunstbroeders, tn mln of meer
uitgelaten stemming, zich te goed deden aan
een glas fünen Moezel (wat kan men beter
schenken aan een vroolük geselschap, wanneer
men geen tüd heeft, een Bordeaux te cham-
breeren) vereerde Felix het gastenboek met het
volgende gedicht naar hü later verzekerde
de éénlge poëzie, die hü ooit schreef:
In Maestricht
ligt
in een kelder
te groot voor patsten en selder,
de wün, den edelen wün te zingen,
in de stilte
den donkeren en de kilte
Hoort hun mystiek
muslek
In fleeschen en in tonnen
t gevangen ligt van zomereonnen.
Een symphonic)
1 Is poëzie, het Is louter
geluk en den dirigent Is Mhr. Sauter!
En hü schonk ons daar een moselwün
lük er geen tweede kan zün!
Zingende zonneschün
Zoo Iets lük de harp van David
die gesmolten In de fleeschen zit!
heeft het doek laten onderzoeken
Haagechen restaurateur C. B. van
die. met zün bekende voorzichtigheid te werk
gaande, niet alleen een uitnemend geconser
veerde kruisiging bloot legde en daarmee een
prachtig brok schildering, doch ook den naam
van een bUna vergeten en toch buitengewoon
kundig 18de-eeuwsch meester.
Aldus vermeldt .Jtusticus” in de Residentie
bode.
Immerxeel vermeldt volgens het blad den
schilder: „G. N. Rltter heeft fraaie miniatuur-
en ook andere teekenlngen ver
en men vraagt zich dan even
af. waar deze miniaturist :li»
Rembrandtleke vermogen van breede en
plastisch zoo gsuif omschrüvende kwast-
W. vandaan haalde. Rltter was een Wtirt-
