De avonturen
Stan en Pol
van
I
S'CetmAaal «ancfcn 4^
•Het nabije
Amerika
Rinso SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
PLICHT en]
[GELUK
TANTE POS VERLAAGT...
I
R
:te
30.
en
2e
DE NIEUWE RINSO...
EEN TOVERMIDDEL!
Uw wasmachine bespaart U ongetwijfeld heel
wat tijd en moeite, vergeleken bij het wassen met
de hand. Maar een werkelijk verbluffend resultaat
bereikt U, wanneer Rinso Uw wasmachine komt
helpen. U zult het zien: Rinso tovert het vuilste
wasgoed helderwit en werkt bovendien nog veel
vlugger en veel zuiniger dan een gewoon zeep
poeder. Het tijdrovende voorweken is met de
Rinso voorts niet
behoeft te worden aangemaakt Rinso heeft een onge
woon hoog vetgehalte, wagedopr in een oogwenk een
overvloedig schuim te voorschijn wordt getoverd. En
tenslottf Jjan dit zo wonj*
sop nog meerdere malen
1
WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1937
De Katholieke Staten
van Europa
Tragedie in Abessinië
Londen-New York v.v.
in 36 uur
Het snelste handelsvliegtuig dat
ooit gebouwd werd, zal bin
nenkort beproefd
worden
NAAR HET
ENCELSCH
De wraa^van een vortt
Op den drempel i
«=S=
en:
HERMAN KRAMER
haar
dezelfde plaats gezeten, bUna in afzondering.
10,
had.
10.
wü
■n
nieuwe Rinso overbodig, terwijl
R 7-C WOW
r
i
„Ziezoo, klaar," en hij schoof het werk weg
s
HOOFDSTUK XXVI
(Besluit)
een
29
Dag
.(Wordt vervolgd)
Vereenigd onder leiding van
Ooetenryk?
i-
<L
Tante Pos, we zijn je dankbaar,
Want je bent een beste, hoor!
Maar nu wilden wij je vragen:
Zorg nu spoedig eens ervoor
Dat je ook je eigen menschen
Eens met zooiets goeds bedenkt.
En je personeel ten slotte
Oók eens een verrassing schenkt!
lang het nog duren zal, eer zij vrij is, maar ik
zal op haar wachten!"
men
den, hoe hebben _zü ontroerdDat
voorbij is. onherroepelijk voorbij, schijnt
oogen,
licht
rets
>rla
ode
10.
e
Stan had zich, zonder dat Nel het wist, in haar boekentasch
mee in laten pakken en toen Nel In haar kamertje thuis haar
boeken voor den dag haalde, sprong het kwieke ventje eensklaps
te voorschijn en ging boven op haar boeken zitten. „Dus je be
staat toch.'' zei Nel. terwijl ze het kaboutertje bekeek. „Ik dacht,
dat ik had zitten droomen.” ..Geef mij nu maar vlug je werk,” zei
Stan, „dan zal ik alles netjes voor je afmaken.''
hoopvol
klampen, en.
^18
ent
15
iuo
sr.
>500
2.50
95
nh.
0^
bb.
ooi
ft
L
57.
IX
w.
2e
2e
2e
50,
Ki
X)1
35
,n-
■en
Het eene uur na het andere verstreek en Stan schreef maar
verder. Het was een zwaar werk- Eindelijk kwam Nel van haar
feestje thuis. .Zoo," zet ze, „schiet je al op?” „Bijna", zei PoL
uren,
hij
Weldra zat Stan ijverig te pennen aan het strafwerk van het
meisjes, dat zich Inmiddels had verkleed voor het feest,
's Jonge, dat was een zwaar karwei. Tien bladzijden uit een
geschiedenisboek overschrijven, dat viel niet mee hoor. Maar
Stan schreef ijverig verder.
Tante Pos geeft een presentje,
Tante Pos is flink en kwiek.
Graag heeft zij ook eens wat over
Voor haar klanten, voor ’t publiek.
Zóóveel brieven, zóóveel stukken
Gingen door haar handen heen.
Dat ze dacht: nu kan ’t wel lljen,
Tante Pos is niet van steen.
Ook al zijn wij aan tarieven
Voor de brieven lang gewend,
Tante Pos zal er voor zorgen
Niet voor zes, maar voor vijf cent!
Ook de binnenlandsche kaarten
Doen ons thans een groot plezier
Voortaan kosten ze geen vijf cent.
Tante Pos doet ‘t nu voor vier!
Menig jonkman is haar dankbaar.
Want hij zendt een minnebrief
Thans veel vaker wegens t
koopje!
Naar zijn liefste hartedief
van
hij
die
Quaratino's Rhapsodle, de
De groote Deensche dog „Alexander
van Oughton", die op een Engelsche
tentoonstelling van rashonden den
eersten prijs in zijn afdeeling won
hoorde, zag h|j Grace die met tante Fanny uit
rijden was. Maandag was het de vrije dag jn
onder gewone omstandigheden zou zü Zaterdag
met den middagtrein naar Iriya vertrokken en
daar gebleven zijn tot Maandagavond. Dat hij
nu Grace ontmoette, was hem een bewijs: aller
eerst. dat zij zeker meende, dat hü naar Iriya
vertrokken was. en. tweedens. dat zjj thuis weg
was. waarschijnlijk, om hem te ont-
Soedan-grens, waar hij nog bijna ontkomen
was. Maar toen meldde Ras Toklu zich bij de
Italianen en zei: „Ik zal Ras Desta halen; ik
wil geen beloonlng, geen ambt, geen post. Ik
stel slechts één voorwaarde Signori, het lijk van
mijn vijand wil ik met voeten .treden
Ras Toklu kende de bergen van zijn land als
geen ander en hij kende de grenslanden van
Abessinlë als de lijnen van zijn hand. Hü joeg
Ras Desta als een stuk wild op. sneed hem den
watertoevoer af. stak twee vestingen, waarin Ras
Desta zich wilde terugtrekken, in brand en Het
de uitgangen van alle schuilplaatsen bewaken.
Na enkele weken bracht hü dan zün tegen
stander, den roover van zijn dochter, geboeid In
het Italiaansche kamp. Naast den officier, die
enkele dagen later het executie-peleton aan.
voerde, stond Toklu met flikkerende oogen ge
reed. Toen alles voorbij was, trapte Ras Toklu
twaalf maal op het met twaalf kogels door
boorde lijk van Ras Desta. ‘„Nu is mfln kind ge
wroken!" zei hü tot de Italianen en trok de
bergen In.
Hü vertoeft nog steeds in de bergen en met
zün vrienden en dienaren doorzoekt hü alle
schuilplaatsen, alle hutten, In de hoop zijn kind
te vinden. Want in het aangezicht van den dood
heeft Ras Desta niet verraden, waarheen hü
het meisje gesleept heeft.
dat je nooit Iemand anders kunt lief hebben.
Daarom zal Ik nooit de hoop opgeven, je tot de
müne te maken, en, zooals je zegt: beloften zün
ook niet noodig. Als je dit verlangt, dan zullen
wü elkaar dus als vrjj beschouwen, maar voor
mü zal het geen verschil miken.”
Zwijgende liepen zij eenlgen tüd voort.
.Mag Ik je hier nu en dan komen opzoeken?”
vroeg hü-
,Ja, als je mü dan plechtig beloof, dat je nooit
tégen je zin hier komt."
Evelyn was gedurende de rest van dien avond
bijzonder opgewekt en zong en speelde, zooals
zij het haar leven nog niet gedgan had, waar
door zü leder misleidde, üênalve den man,
die haar, helaas, niet langer Hef had dat zü
gelukkig was.
Hü hüd haar niet langer lief!
Want toen hü dien avond in bed lag en zich
steeds onrustig van de eene züde op de andere
wierp, vroeg hü zich af, hoe zulk een groote ver
andering had plaats gegrepen.
Gedurende zün afwezigheid had hü zün oude
liefde overleefd die dan waarséhünlük ook
nooit zoo diep wortel had geschoten in zün be
staan. Bü zün eersten omgang met haar had het
hem al kunnen treffen, dat er zoo weinig over
eenstemming van smaak tusschen hen was;
maar, daar hü wist, dat Evelyns liefde voor hem
onveranderd en onveranderlük was, deed hü
zichzelf de grofste verwüten voor zün onmanne-
lüke grilligheid
.Ze zal het nooit weten,” sprak hü tot zich
zelf. terwül de vroege ochtendtrein hem naar
Adelaide bracht. „Het komt er niet op aan, hoe
bü levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, belde beenen of beiae oogen
bq varUeg van een hand,
een voet «t eea oo*.
Hü trad naderbü. en. nog ten zeerste ont
steld, riep Mrs. Gilbert:
„Ja, stel je nu voor: die Barley, een paard
dat ik nu al twee Jaar rijd!.Hü is lang niet
jong meer en was altüd even kalm en gedwee!
Hü begon te schoppen, waarom dat weet ik
niet en toen ik de teugels wat vierde, om
dat de hoeven zoo vlak bü mün gezicht kwa
men, rukte hü zich geheel los en sloeg op hol;
maar gelukkig brak er iets aan de boomen van
het rijtuigje en zoo holde hü verder, maar wü
stonden stil”.
Ze liepen een heel eind verder naar een soort
uitspanning, waar Roger het rütulgje stalde en
waar dit zelfs gerepareerd kon worden, terwül
hü een ander wagentje huurde, om de dames
mee naar huls te rüden.
Hü durfde niet küken naar Grace.
Mrs. Gilbert was van plan, hem geen moei-
lükheden in den weg te leggen; zü had ook wel
vermoed, dat Grace van huls was weggegaan,
om hem niet te ontmoeten; maar, zooals bet
nu geloopen was, achtte zü het beste, dat hü
zich uitsprak, want zü vond toch ook. dat Grace
er niet aan opgeofferd mocht worden, dat haar
zuster zich eens vergist had.
.Dit is geen aangenaam slot geweest van het
bezoek van mün nichtje,” zei Mrs. Gilbert on
derweg. „Ze wil morgen naar Iriya terug.”
Toen ae dicht bü huls waren, kwam bet meis
je al door de halldeur aangeloupen met een
tplegrwm
„Dit beduidt slecht nieuw,” zei Grace.
■v“"v e Italiaansche bladen brengen uitvoerige
I 1 schilderingen van een tragedie, die. zich
enkele jaren vóór den Abesslnlschen veld
tocht heeft afgespeeld in het' kamp van Ras
Toklu, en die Ingeval zü waar is een ty-
peerend licht werpt op de rechtsverhoudingen
in het vroegere Abessinië.
Ras Desta, de „held” van de geschiedenis, was
zooals bekend een goede vriend van Haile Selas
sie. Hü was de laatste Abesslnlsche bevelheb
ber, die rich, door de Italiaansche troepen om
singeld, moest overgeven. Inplaats van hem te
sparen, schoot men hem dood.
Reeds vier jaar voor den Abesslnlschen oorlog
was Ras Desta de groote gunsteling van den
Negus. Hü was rijk, bracht een groot gedeelte
van het jaar door op reis of op de jacht, en
werd overal door de ondergeschikte stamvor
sten als een souverein ontvangen.
Eens kwam hü in het gebied van Ras Toklu.
een klein Abesslnlsch vorst, waar hü enkele da.
gen vorstelük leefde op kosten van Ras Toluu,
die dit wel moest doen om niet in ongenade
te vallen. Op den avond van den eersten dag
werd een groot feest gevierd, waaraan een zeer
schoon meisje deelnam. Ras Desta vroeg wie
zü was, en vernam dat het de ongehuwde
dochter was van Ras Toklu. Den volgenden mor-
^en/vertrok de hooge gast zeer haastig, maar
*kmm na middernacht weer terug met zün le
gerscharen voor de vesting van Toklu. Er werd
niet lang onderhandeld, de poort werd opge
blazen en het meisje werd geroofd. De list was
gelukt, en Ras Toklu durfde den gunsteling van
den Negus niet aan te klagen of tegen hem een
oorlog te beginnen. Maar hü riep den roover
met luide stem na:
„Wacht maar, mün tüd komt, ik zal mü vree-
selük, op U wreken. Ik zal je lük met voeten
aandoet."
Ras Desta lachte spottend en cynisch. Ras
Toklu moest geduld hebben en tevreden zün als
zün spionnen van tüd tot tüd kwamen melden
dat zün dochter nog leefde.
Toen de ItaUanen het land binnentrokken
was zün wraakzucht grooter dan zün vader
landsliefde. Ras Desta werd teruggedronger.
door de ItaUanen, maar ging naar de Britsche
staten tot een irrationeel exces overdreven".
Verder zette hü mü uiteen, hoe moellük het is
in het naar Gömörl kathollekste land par
excellence, in Oostenrijk, die katholieke illusie
hoog te houden.
OnwiHekeurlg vraagt men zich af bü derge-
lüke dingen, of het wel van nut is zóó met de
„illusie" van kathoUeke staten te pochen of
tesollen.
Interessant is nog de opdracht van den schrij
ver:
Wü veroorloven ons, dit geschrift in chrls-
telüken demoed en eerbied op te dragen aan den
H. Vader en diens staatssecretaris kard. Paceli!
aan de kardinalen Faulhaber, Innltzer, Verdier
SCTedi, Hlond, Paspor, aan den Aartsbisschop'
Waltz en de Aartsbisschoppen van Canterbury
(Lang) en van Zweden (Eidem), aan de bis
schoppen PawUkowoski, Gfölner, Glattfelder.
Scheiwüer, Besson, aan de staatshoofden er.
leiders: Mlklas. Schuschnigg, Horthy. Mussollnt
Motta, Liechtenstein, Darényl. Bruning, Wirth,
enz., aan de dames Undstet, Lagerlöf, aan de
Hoeren Claudel, Muckermann, Bangha, Hlinka,
Barth enz.
.Had hü genoeg van al die mooie muziek‘ém
die prachtige voorstellingen en Interessante
lezingen, die je daar kunt hooren?.... Wilt u
wel gelooven, dat ik mün linkerhand zou willen
afhakken, om eens in Londen te komen?"
Maar ze konden nu niet verder spreken, want
Grace moest Rosamond helpen met de een of
andere bezigheid in de keuken.
In den middag reed Roger dokter Underwood
in zün ziekenwagen door den tuin en verder het
pad langs het meer, waar hü in lang vervlogen
dagen met Evelyn had gewandeld.
Het was aandoénlijk, zoo blü als de patiënt
was, al die welbekende plekjes weer te zien.
Maar de jongelui, Evelyn en Roger, konden niet
vrüuit praten. Eerst 's avonds, toen vader naar
bed was. wandelde zü belden nog eens in den
tuin.
,Jk heb steeds gedacht over wat je gisteren
sei, Roger. Maar je zult zelf wel weten, dat wü
niet gebonden moeten zün door beloften.”
Hü sloot haar beide handen in de züne en
keek haar recht In het gelaat.
Je hebt mü gezegd, dat Je mü Hef hebt en
gegaan
loopen.
„Ze heeft mü lief!” dacht hü juichende.
Maar een droeve reactie volgde op deze korte
vreugde. Hü besloot, dat hü haar zün tegen
woordigheid niet zou opdringen en keerde dus
onmiddellük naar huis terug. Hü wist. dat het
een onverwacht bezoek moest zün geweest;
anders zou Mrs. GUbert hem er wel over ge
sproken hebben, toen hü haar dien ochtend in
de stad had ontmoet.
Maandagmorgen ging hü een lange wandeling
over de heuvels maken, In de hoop, dat hü op
die wijze eens even aan zichzelf ontkomen zou.
Tegen den avond keerde hü doodmoe terug en
daalde juist den laatsten heuvel af. toen hü zag,
dat er een rütulgje aankwam met twee dames
er In en dat de eene met kracht en geweld de
teugels aantrok om het paard te beletten, op
hol te slaan; en.,., één blik overtuigde hem.
dat de inzittenden Mrs. GUbert en Grace
waren.
Hü snelde toe, om zoo mogelük te helpen,
en, toen hü heel wat dichter bü was, zag hü
het rütulgje midden op den weg staan; Mrs.
Gilbert en Grace stonden op eenigen afstand
en bet paard was nergens te alen.
Zeven uren van Foynes naar Newfoundland!
Dit is ongeveer de tüd dien men, op de gewone,
manier reizend, noodig heeft om van Londen
naar Parüs of naar Vllsslngen te komen! In
1911 lang, maar toch niet zoo héél lang ge
leden vloog een Franschman^ Pierre Prler,
van Londen naar Parüs, en deed er op een
paar minuten na vüf uren over. De wereld ju
belde: er waren geen afstanden meer, zeide
men. Maar tei%ns oétwÜTeldé ineh 61 het wël
ooit mogeljjk mu rijry kr-de praktijk een S-uren
dienst tussenen Londen en Parijs in te stel
len. Wanneer binnen enkele weken of enkele
maanden de Mercury in zeven uren vliegt van
Ierland naar Newfoundland, van Europa naar
Amerika, dan zegge men niet, gelük een vorige
generatie deed: Het ia ongetwijfeld een prach
tige. maar daarom nog niet een praktische
prestatie. Wü zullen het wel niet beleven, dat
men In minder dan twaalf uren van Londen
naar Nieuw York vHegt, met geregelde lucht
diensten. Indien er één ding is, dat wü ge
leerd hebben, dan is het dat wü op dit gebied
alles beleven kunnen zelfs diegenen onder
ons wier haren reeds wit zün.
Ook Australië zal dlchterbü komen. Het is
waarschijnlük. dat het departement van Lucht
vaart het wereld-afstandsrecord zal pogen te
slaan door een vlucht naar Australië met de
Mercury, maar de desbetreffende plannen heb
ben geen vasten vorm aangenomen. Dat men
van Southampton uit Australië in twee dagen
zal kunnen bereiken, is een droom, wel niet
voor de allernaaste toekomst, maar toch voor
een toekomst, waarvan slechts de oudsten on
der ons niet kunnen hopen getuigen te zün.
Een non-stop-vlucht naar Australië kan met
de Mercury ondernomen worden; slaagt zü dan
komen ook onze tegenvoeters onder ons onmid
dellük bereik.
Onlangs lazen wü In een oud rijdschrift fan
tastische beschouwingen over de mogelükheid
van een metaal dat tegen elke hitte, zelfs te
gen die van de Ingewanden der aarde, bestand
was. Door die schachten zouden de menschen
door middel van lifts naar het land hunner
tegenvoeters gevoerd worden. Berekend werd
dat de reis drle-en-een-halve dag duren zou.
*t Heele denkbeeld was natuurlük fantastisch,
schachten door de aarde te boren met buizen
maar de schrijver beschikte toch niet over ge
noeg fantasie om te voorzien, dat men een hal
ve eeuw later die drie-en-een-halven dag....
heel gewoon zou vinden!
In den loop van het volgend jaar ging Roger
Thorbum tweemaal naar Iriya.
Ééns per maand kwamen er brieven van
George, die van meer succes spraken in zün werk,
dan toen zü scheidden. Slechts ééns gewaagde
hü van Evelyn: Je vertelt mü niets van je
aanstaand huwelük. Waarop wacht je eigenlük
nog?"
Op deze vraag antwoordde Roger niet.
Hü kwam veel aan huis bü Mrs. Gilbert en in
zün gesprekken met haar had hü niet alleen
verteld, hoe de zaken stonden tusschen hem en
Evelyn, maar ook had hü haar toevertrouwd,
hoe hü langzamerhand Grace had leeren lief
hebben.
Deze openbaring wekte in „onredelüke” mate,
zooals zü zichzelf erkennen moest het mis
noegen van Mrs. Gllbert jegens Grace.
„Wat zal hü nu doen?” vroeg zü zich af.
•Die Grace heeft hen alle drie in een alleron
aangenaamste positie gebracht en nu zal die
arme Evelyn zoo zwaar gestraft worden!”
aan dag stelde Roger zich dezelfde
vraag: Wat zou hü doen?
Toen hü tot de ontdekking kwam, dat hü
Evelyn niet langer Uefhad. had hü in het eerst
gemeend, dat hü zich tegenover haar toch steeds
zoo houden moest, of dit wil zoo was. Maar
CVan onzen Oostenrükschen correspondent)
en kleine brochure van 24 bl.. in den Oos-
H tenrüksche boekhandel tegen 8.0. 80 d.L
ongeveer drie stuivers, verkrijgbaar, ge
schreven door Eugen Th. Gömörl, propageert
een groote vernieuwing.
Men moet het idealisme en den durf van der.
schrijver bewonderen. Hü wil niets meer en
niets minder dan de vereeniglhg aller katho
lieke staten van Europa onder leiding van Oos
tenrijk ,,diesem katholischesten aber auch
sonst geëignetsten aller in Betracht kommen
den Staaten, de V.KB.E., die het dreigende
bolsjewistische en nationalistische gevaar be
zweert en alleen in staat is Europa van een
wissen ondergang te redden.
Een vereenlging van de „katholieke” staten
van Europa, te weten: Italië, Polen, België,
Hongarije. Ooetenrük. Spanje, Portugal, Frank
rijk. Tsjecho-Slowaküe, één op rellgieus-kultu-
reel gebied onder den paus van Rome zóó, dat
,,de staatsleiding de geloofs- en zedenleer van
het kathoUclsme erkent en de HeiHge Katho
lieke Kerk tot staatskerk uitroept; één op po
litiek gebied (gewenscht, maar niet principieel
noodzakelük) onder een monarch (keizer Otto
één op financieel en handelstechnisch ge
bied (tolunie, één munt), later voltooid door
den terugkeer in den moederschoot der kerk
van niet-kathoUeke, chrlsteljke landsdeelen en
volkeren, op de eerste plaats van Albanië, Roe
menië en den Balkan en in afzienboren tüd van
Engeland!
Eugen Gömörl is er de man naar met den
cellenbouw te beginnen en dezen door te zet
ten. Dat hü bü de Oostenrüksche regeering een
..génegen oor” zal vinden of ook maar eenlge
bereidwilligheid, op zün toch zeker wel para
doxaal klinkende plannen in te gaan, is m.l
onwaarschünlük.
Zelfs het katholieke blad Sturm über Oester-
reich", dat in de Ideeën van Gömörl veel goeds
-- -- meent te kunnen constateeren, wüst erop, dat
treden voor da schande, die je mün dochtez J»et nieuwe OoetgMMtoqgtoeds als standpunt in-
- 'genomen heeft, zich bü geen andere staten aan
te sluiten en dgt het. dit standpunt tegenover
het door Gömörl gepropagandeerde .Katheu-
rop”-blok wel niet zal verloochenen.
De leidende katholieke organisaties houden
zich afzüdig. Een zeer hoog geplaatste katho
lieke persoonlijkheid noemde de Ideeën van
Gömöri, bü alle waardeering van diens per
soon „illusie van de zoogenaamde katholieke
-a r ildred heeft zoo juist 'n volle minuut
naar het plafond liggen staren. Of zü
-l-”-*-ook zag. waarnaar zü keek, weet Jack
niet, want hü heeft niet over haar heen dur
ven buigen, bang als hü is om haar te ver
schrikken. Alleen zeker weet hü. dat zü ge
dachteloos was.
Nu trilt er opnieuw een beving in den Jon
keren schaduwhoek van haar gesloten oogle
den; de slanke, witte handen, meestal stil,
krampen samen op het gladde lakendek, ont-
Te Rochester, In de groote Engelsche fabriek
van vllegbooten, zal binnenkort een proef ge
nomen wprden met een nieuw type, dat. Indien
het aan de verwachtingen beantwoordt, de
oude en de nieuwe wereld nog veel nader tot
elkaar zal brengen.
Deze machine, de Mercury, een variatie <g>
het bekende Mayo-type, is een race-machine,
lü biedt plaat»- aan twee, piloten, maar kan
geen passagiers meevoeren, wel daarentegen
behalve een reusachtige hoeveelheid benzine, *n
groot gewicht aan vracht en postzakken.
Met een maximum snelheid van 480 kilome
ters per uur is zü het snelste handelsvUegtuig
dat ooit gebouwd werd.
Van Foynes, in Ierland, zal zü in zeven uren
naar Newfoundland kunnen vllegén. Dit is de
helft van den tüd, waarop de snelste en nieuw
ste diensten naar Amerika berekend zün.
Deze machine zal 6500 klibmeters kunnen af
leggen zonder te landen en met extra tanks
zelfs 14.500 kilometers.
Bü haar eerste reis over den Oceaan zal zü
de zelfde route volgen als de thans beroemd
geworden vllegbooten Caledonia en Cambria.
Met deze snelheid zal het niet alleen moge
lük zü» in zeven uren van Ierland naar New
foundland te vliegen, maar bovendien zullen
in een niet zeer verwüderde toekomst Londen
en Nieuw York minder dan twaalf uren vHe-
gens van elkaar liggen. Wie 's morgens vroeg
Londen verlaat, zal in de Amerikaansche me
tropool aankomen nog vóór het donker is
althans *s zomers. Neem aan, dat hü daar kor
te, maar dringende bezigheden heeft, dan zal
hü. na *s avonds zün zaken afgehandeld te
hebben, den volgenden morgen weder naar
Europa kunnen terugkeeren en te Londen aan
komen 36 uren nadat hü het verlat
Weinige Jaren geleden zou dit nog
geleken hebben; thans evenwel mak
ze aanteekeningen zonder het gevojjl den
zer met een „verhaaltje” bezig te houden.
dicht vooraan en toch ternauwernood is
er een week voorbijgegaan, sedert hü die jonge
verschüning op het podium verrast dezelfde
wist, als het voortgejaagde figuurtje van dien
wlnderigen morgen, onder aan den boulevard.
Hü heeft haar gekend en zü heeft ook hem
gekend, dit jonge, stille meisje, dat nu hier,
in zün kamer, neerligt in den sluimer de»
doods. Want gisteren was het, dat zü opblikte
van haar spel en glimlachend tegen den sche
mer van zün loge, hem toch recht in de oogen
keek, secondenlang. En gisteren tevens was
het. dat haar grijze impresario het hem mo-
gelük maakte, na het concert 'n enkel woord
met haar te spreken.
O ja, zü heeft ook hem gekeild.
Geen geluld is er nu in huis, geen ander dan
het gestadig tikken van zün horloge op het
kleine tafeltje aan den wand, waarnaast de
schemerlamp staat, afgedekt met den donke
ren doek, opdat het licht slechts even door
dringt. Buiten, achter de beide groote ramen,
die op den tuin
uitzicht verlee- i
nen, is de nacht j
tegelük intense droefenis te doen ontwa- en daar, tegen
een boomstam op
den weg, Ugt de
deerlük vernielde
auto, waarnaast
zü Mildred en de aqdere vrouw hebben gevon
den.
Jack wil er niet aan denken; herhaaldelük
tracht hü zich voor den geest te halen, wat
hem al vervulde, zoo dikwerf hü een wonder-
lük Hcht in Mildred's gelaat bespeurde, dat
hem een mysterie was, maar zün gedachten
komen niet los van de vreeselüke uitspraak,
door Alfred Merphas gedaan: .Miss Dull!van
is niet meer te redden, zü heeft nog hoogstens
twee uur te leven.” twee uren waarvan, Jack
weet het, al heeft hü ook zün horloge afge
legd. er anderhalf zün verstreken.
Waarom, zoo vraagt hü zich af. is zün rots
vast geloof in de absolute bekwaamheid van
zün vriend niet geschokt? Hü haat diens feil
loos weten en verfoeit de halsstarrige gedach-
te aan Alfred's vermaardheid als chirurg, wel
ke uitgaat tot ver buiten de grenzen van het
graafschap.
Jack heeft hem gesmeekt Mildred te redden,
haar mee te nemen in zün auto, waarin hü
die andere vrouw naar Londen ging vervoe
ren. om nog te trachten haar door operatief
ingrüpen voor het leven te bewaren.
Zakelijk en norsch heeft Alfred Merphas ge
weigerd.
.Miss Dullivan is stervend”, heeft hü ge
zegd. ..haar baat geen wetenschap, zü zal den
morgen niet halen.”
Vóór Jack is het niet te gelooven. dat zü
zoo spoedig reeds sterven zal, anderhalf uur
zün verstreken en zü ligt zoo rustigDon
schrikt hü heftig op!
Eensklaps stuiptrekt haar lichaam en
snel, ontstellend snel begint haar adem te
jachten. Zweet breekt haar tegelükertüd uit,
het parelt in druppen op het blanke 'voorhoofd,
de oogen breken open, haar borst zwoegt wild
en hortend, en als hü haar hand grijpt,
haar neus voelt, weinige minuten tevoren nog
warm, zün die als marmer zoo koud.
Hü is opgesprongen, staart ontzet op haar
neer, belt.
Nimmer nog heeft hü den dood in het ge
laat gezien, doch Mildred's luikende
in ultdrukkinglooze starheid naar het
gewend, verraden hem zün nadering.
Zün huishoudster en knecht, uit de belen
dende kamer toegeschoten, zün haastig neerge
knield. Hun stemmen murmelen vroom gebe
den, doch zwügen telkens als het tengere li
chaam van de stervende stuiptrekkend be
weegt en de óógen flitsend opHctnen fc bet
waswit gelaat--- --
H«*ls vreeseJük-om aaarfe-oian.-dit-sterven
en het duurt martelend lang.
De bleeke dageraad schemert door de kle
ren van de gordünen als de laatste adem door
i Mildred’s keel gorgelt en haar lichaam rich
I rekt om verslappend terug te vallen tegen
Jack's schouder.
Het is een eenvoudig huis in Chelsea en de
deur wordt geopend door een bejaarde dienst-
J vraag antwoordt, dat de
toen het hem duldelük was geworden, dat hü
Grace Hef had en dat die hetzelfde gevoelen
koesterde voor hém. had hü wel geweten, dat
hü Evelyn niet trouwen kon. Grace en hü waren
verwante zielen, vonden smaak in dezelfde din
gen, hielden belden evenzeer van lezen en kon
den dan met zoo n innig genot over het gelezene
van gedachten wisselen. Van Grace ging ook
bekoring van Ueflüke zachtheid uit, die
Evelyn miste.
Hü wist, dat hü niet meer naar Iriya moest
gaan; toch wist hü ook, d&t, als hü wegbleef,
Evelyn begrüpen zou, dat dit kwam, doordat zün
gevoelens jegens héér bekoeld was. Maar hoe
zou hü haar de waarheid kunnen zeggen?....
Tegen die taak voelde hü zich waarlük niet op
gewassen.
De twintigste Juni was een algemeene vacafT
tiedag en er werd van hem verwacht, dat h'J
dien in Iriya zou doorbrengen.
Hü besloot echter niet te gaan. Zoolang hü
zün verbintenis met Evelyn niet verbroken had,
wilde hü Grace niet zien. Hü nam zloh voor,
dien vrüen dag daaraan te wüden, dat hü het
met zichzelf eens werd, hóe te handelen.
Misschien zou het ook 't beste zün, naar
Engeland terug te gaan, tot Evelyn vrü was.
Maar al weer voelde hü duldelük, dat hü hkAr
toch nooit zou kunnen trouwen.
Als Grace hem lief had, waarom moest héér
geluk dan opgeofferd worden?
Het Was op Zaterdagmiddag, toen h{] van zün
eigen huls naar Mrs. GUbert ging, dat hü zich
aan die laatste gedachte ging vast-
toen hü opkeek, en wielgeratei
ATT TT A op dit blad zün ingevolge de veraekenngzvoorwaarden tegen p 7^0 b|l levenslange geneele ongeschiktheid tot werken döor p 7^rt bU een ongeval met p a
/A I al «rq Ni wJEa O onEëYkHen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen VFaJe verlies van belde armen, belde beenen of beiae oogen doodelljken afloop fcSWve
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
a
^iiiiiiiiiinuHHiiiiiHiiiiniiiiiiiiiiniiiiiiiHiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
spannen en liggen onbeweeglük. wéér in volko-
rust. Die vaardige, gevoelige, lieve han-
het
zoo
onwezenlük, zü waren vol machtig leven, zoo
kort, zoo pos geleden, voor weinige uren im
mers nog. daar ginds, in de schemerige con
certzaal met haar dichte, betooverde, adem
stille menigte, op wie aanrolde een onstuimige
golf, een wereld van emoties, door deze blanke,
füne handen ontrukt aan het doode klavier,
tot langzaam, in een pooze van verademing,
verre, vergeten gedachten indruppelden als het
süpelend tikken van den regendrop na de bui,
om
ken om de verbeelding van een zacht neerwar
relend blad van den boom.
Het Is voor Jack haast onmogelük te geloo
ven, dat Alfred Merphas zich niet heeft ver
gist en haar vingers nooit meer de toetsen
zullen beroeren, noch zal herleven haar jonge
gratie.
Hoe Ugt zü daar, anderhalf uur reeds, rustig
bükans als in vredlgen slaap. Haar boezem
deint, gaat zwak gelük haar ademtocht en het
blonde hoofdhaar, waar hü eens het blüde zon
licht in heeft zien spelen, plekt klam op het
kussen.
Ach, het zün haar steeds weer bezige lippen,
die droge, smalle bloedlooze lippen. waarin
hü getracht heeft, al waren het slechts weinige
druppels champagne te gieten, die de Illusie
verstoren van een verkwlkkenden slaap. ja,
deze telkenmale murmelende lippen, die tuiten,
die bèwegen als bidden, neen, als proeven zü—
Mildred is bulten kennis.
Wanneer heeft hü Mildred Dullivan voor de
eerste maal aanschouwd?
Is het werkelük niet langer dan voor tien
dagen geweest, dat hü bü een gierenden wes
tenwind dit vreemde, boeiende meisje zag
voortstuwen langs het verlaten strand van de
zee? Maar hü kent haar. o. zoo goed kent hü
hü heeft het gevoel alsof hü haar
reeds jaren heeft bestudeerd en het niet slechts
vüf. doch 'n reeks concerten zün. welke hü
heeft bügewoond en meegeleefd. En in al die
beladen vaif hun herinneringen, heeft
In verschillende schouwburgen op vrijwel
bode, die op Jack's
juffrouw thuis is.
Met zün kaartje gaat zü de trap op en hü
wacht, kükende naar de schilderijen, welke de
wanden van het ontvangsalon sieren. Zün taak
is verre van Uchu
De gedachte is bü hem opgekomen, hoeveel
liever het hem zou zou zün geweest, als Al
fred Merphas Mildred's zuster, van wier be
staan hü zelf juist kennis had verworven, toen
hü Jack er dezen morgen telefonisch van ver
wittigde, persoonlük had voorbereid op den
slag, welke haar getroffen heeft. Echter heeft
Jack ingezien, hoe zelfzuchtig dit verlangen
was.
Hü luistert.
Neen, hü heeft het zich niet verbeeld:
boven heeft klavlerspel weer^lonken en
weet zelfs, herinnert het zich' ontroerd:
klanken waren uit C
laatste muziek, welke hü Mildred hee’ft hooren
spelen.
Nu is het stil in huis
Arm meisje, dat hü moet vertellen van zoo
gevoelig verlies
Dan wordt er aan de deur getikt, de deur
gaat open en büna wankelt Jack en al het
bloed stroomt weg uit zün wangen: glimlachend
en met den vrlendelüken glans van herkenning
in de oogen, staat op den drempel Mildred
Dullivan, aan wie hü het v^eselük bericht
moet brengen, dat haar tweelingzuster voor
weinige uren in zün armen is gestorven.
(Nadruk verboden)
I
