De avonturen
Stan en Pol
van
w
I
i
Stet u&Aaal wmden dag,
a
Het nabije
Amerika
TANTE POS VERLAAGT...
121
I*
[PLICHT enI
[GELUK
Rinso SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
DE NIEUWE RINSO...
EEN TOVERMIDDEL!
Uw wasmachine bespaart U ongetwijfeld heel
wat tijd en moeite, vergeleken bij het wassen met
de hand. Maar een werkelijk verbluffend resultaat
bereikt U. wanneer Rinso Uw wasmachine komt
helpen. U zult het zien: Rinso tovert het vuilste
wasgoed helderwit en werkt bovendien nog veel
vlugger en veel zuiniger dan een gewoon zeep
poeder. Het tijdrovende voorweken is met de
Rinso voorts niet
WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1937
r/i
van Europa
Tragedie in Abessinië
De wraak van een vorst
Èonden-New York
in 36 uur
Het snelste handelsvliegtuig dat
ooit gebouwd werd, zal bin
nenkort beproefd
worden
^r»>
De Katholieke Staten
18
NAAR HET
ENCELSCH
i
I
I
I
bQ rerües van mi hand,
mu voet at mb
F 7
V ereenigd onder leiding van
Oostenrijk?
daar, te^n dompel
A KZ A op S1**1 *pgeyolge de verzekermgsvoorwaarden tegen p bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 bU angeval met p w
jfa 1 aI ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen OvJe“ doodeljjken afloop fciAxVe
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
2<5>z/
<3
Afr*
eitje
w
8
IM
3
S
(Van onaen Oostenrukschen correspondent)
ee-
nieuwe Rinso overbodig, terwijl
R7-0JO9M
ingezien,
aan de deur getikt, de deur
Het eene uur na het andere verstreek en Stan schreef maar
„Ziezoo, klaar,” en hü schoof het werk weg.
HOOFDSTUK XXVI
(B«hüi|
29
zijn
Dag
en,
.(Wordt vervolgd)
“TT
verder. Het was een zwaar werk. Eindelijk kwam Nel van haar
feestje thuis. „Zoo,” zei ze, „schiet Je al op?” „Bijna”, zei PoL
s
B
3» J„
ia«r).
Stan had zich, zonder dat Nel het wist, in haar boekentaach
mee in laten pakken en toen Nel in haar kamertje thuis haar
boeken voor den dag haalde, sprong het kwieke ventje eensklaps
te voorschijn en ging boven op haar boeken zitten. „Dus je be
staat toch,” zei Nel, terwijl ze het kaboutertje bekeek. „Ik dacht,
dat ik had zitten droomem" „Geef mij nu maar vlug je werk,” zei
Stan, „dan zal ik alles netjes voor je afmaken.”
Tante Pos geeft een presentje,
Tante Pos is flink en kwiek.
Graag heeft zij ook eens wat over
Voor, haar klanten, voor 't publiek.
Zóóveel brieven, zóóveel stukken
Gingen door haar handen heen.
Dat ze dacht: nu kan t wel lijen.
Tante Pos is niet van steen.
Ook al zijn wij aan tarieven
Voor de brieven lang gewend,
Tante Pos zal er voor zorgen
Niet voor zes, maar voor vijf cent!
Ook de binnenlandsche kaarten
Doen ons thans een groot plezier
Voortaan kosten ze geen vijf cent,
Tante Pos doet ’t nu voor vier!
Menig jonkman is haar dankbaar,
Want hij zendt een minnebrief
Thans veel vaker wegens 't
koopje!
Naar zijn liefste hartedief
Tante Pos, we zijn je dankbaar,
Want je bent een beste, hoor!
Maar nu wilden wij je vragen:
Zorg nu spoedig eens ervoor
Dat je ook je eigen menschen
Eens met zooiets goeds bedenkt,
En je personeel ten slotte
Oók eens een verrassing schenkt!
toetsen
jonge
j*
h'
linnen trokken
in zijn vader-
teruggedronger.
naar de Britsche
lang het nog duren zal, eer zij vrij is, maar ik
zal op haar wachten!”
van
d.
nelis,
ag-
lik-
er-
in-
len
eer
8
r; 4
M
x>n-
aal.
for-
Ide-
gus-
rtha.
Cor-
Uet;
i en
Jan,
alk;
H
nna
am;
Ko-
L KF
uren,
hij
Zakel
weigei
.Mi)
zegd.
morde
Vóa
zoo/sj
zijl
Weldra zat Stan ijverig te pennen aan het strafwerk van het
meisjes, dat zich inmiddels had verkleed voor het feest,
's Jonge, dat was een zwaar karwei. Tien bladzijden uit een
geschiedenisboek overschrijven, dat viel niet mee hoor. Maar
Stan schreef ijverig verder.
HERMAN KRAMER
SiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiMimiiiniiiniiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiinii
hoorde, zag hij Grace die met tante Fanny uit
rijden was. Maandag was het de vrije dag en
onder gewone omstandigheden zou zij Zaterdag
met den middagtrein naar Iriya vertrokken en
daar gebleven zijn tot Maandagavond. Dat hjj
nu Grace ontmoette, was hem een bewijs: aller
eerst. dat zij zeker meende, dat hij naar Iriya
vertrokken was, en. tweedens, dat zij thuis weg
was, waarschijnlijk, om hem te out
ran
hü
die
Quaratino's Rhapsodie, de
n<Xpieel
ptto
sch ge
ld door
hopt der kerk
i en
Albanië. Roe-
ibaren tijd van
„Had hij genoeg van al die mooie muziek en
die prachtige voorstellingen en interessante
lezingen, die je daar kunt hooren?.... Wilt u
wel gelooven. dat ik mijn linkerhand zou willen
afhakken, om eens in Londen te komen?”
Maar ze konden nu niet verder spreken, want
Grace moest Rosamond helpen met de een of
andere bezigheid in de keuken.
In den middag reed Roger dokter Underwood
in zijn ziekenwagen door den tuin en verder het
pad langs het meer, waar hjj in lang vervlogen
dagen met Evelyn had gewandeld.
Het was aandoénlijk, zoo bljj als de patiënt
was, al die welbekende plekjes weer te zien.
Maar de jongelui, Evelyn en Roger, konden niet
vrijuit praten. Eerst 's avonds, toen vader naar
bed was, wandelde zij beiden nog eens in den
tuin.
,Jk heb steeds gedacht over wat je gisteren
■et. Roger. Maar Je zult zelf wel weten, dat wij
niet gebonden moeten zijn door beloften."
HU sloot haar beide handen in de züne en
keek haar recht in het gelaat
»Je hebt mij gezegd, dat Je mij lief hebt en
j kende de grenslanden van
jnehjvan zün hand. HU Joeg
stuk wild op. sneed hem den
a£tWee vestingen, waarin Ras
Desta zich wilde terugtrekken, in brand en liet
de uitgangen van alle schuilplaatsen bewaken.
Na enkele weken bracht hu dan zün tegen
stander, den roover van zUn dochter, geboeid in
het Italiaansche kamp. Naast den officier, die
enkele dagen later het executie-peleton, aan.
voerde, stond Toklu met flikkerende oogen ge
reed. Toen alles voorbü was, trapte Ras Toklu
twaalf maal op het met twaalf kogels door
boorde lük van Ras Desta. „Nu is mün kind ge
wroken!” zei hU tot de Italianen en trok de
bergen in.
HU vertoeft nog steeds in de bergen en met
zUn vrienden en dienaren doorzoekt hü alle
schuilplaatsen, alle hutten, in de hoop zUn kind
te vinden. Want in het aangezicht van den dood
heeft Ras Desta niet verraden, waarheen hü
het meisje gesleept heeft.
De groote Deensche dog „Alexander
van Oughton”, die op een Engelsche
tentoonstelling van rashonden den
eerstéh prijs in zijn afdeeling won
dicht vooraan en toch ternauwernood is
er een week voorbügegaan, sedert hU die jonge
verschUnlng op het podium verrast dezelfde
wist, als het voortgejaagde figuurtje van dien
winderigen morgen, onder aan den boulevard.
HU heeft haar gekend en zü heeft ook hem
gekend, dit jonge, stille meisje, dat nu hier,
in zün kamer, neerligt in den sluimer des
doods. Want gisteren was het, dat zü opblikte
van haar spel en glimlachend tegen den sche
mer van zün loge, hem toch recht In de oogen
keek, secondenlang. En gisteren tevens was
het, dat haar grijze impresario het hem mo-
gelijk maakte, na het concert ’n enkel woord
met haar te spreken.
O ja, zU heeft ook hem gekend.
Geen geluld is er nu in huis, geen ander dan
het gestadig tikken van zUn horloge op het
kleine tafeltje aan den wand, waarnaast de
schemerlamp staat, afgedekt met een donke
ren doek, opdat het licht slechts even door
dringt. Bulten, achter de beide groote ramen,
die op den tuin
uitzicht v -
nen
en
een boomstam op
dat je nooit iemand anders kunt lief hebben.
Daarom zal ik nooit de hoop opgeven, je tot de
mUne te maken, en, zooals je zegt: beloften zün
'ook niet noodig. Als je dit verlangt, dan zullen
wu elkaar dus als vrU beschouwen, maar voor
mij zal het geen verschil maken.”
ZwUgende liepen zü eenigen tüd voort.
„Mag ik je hier nu en dan komen opzoeken?”
vroeg hU-
,4a, als je mü dan plechtig beloof, dat Je nooit
tégen je zin hier komt."
Evelyn was gedurende de rest van dien avond
bUzonder opgewekt en zong en speelde, zooals
zU het haar leven nog niet gedaan had, waar
door zU ieder misleidde, behalve den man,
die haar, helaas, niet langer lief had dat zU
gelukkig was.
HU hkd haar niet langer lief!
Want toen hü dien avond in bed lag en zich
steeds onrustig van de eene zUde op de andere
wierp, vroeg hu zich af, hoe zulk een groote ver
andering had plaats gegrepen.
Gedurende zijn afwezigheid had hü zün oude
liefde overleefd die dan waarschjjnlUk ook
nooit zoo diep wortel had geschoten in zün be
staan. Bü zUn eersten omgang met haar had het
hem al kunnen treffen, dat er zoo weinig over
eenstemming van smaak tusschen hen was;
maar, daar hü wist, dat Evelyns liefde voor hem
onveranderd en onveranderlUk was, deed hü
zichzelf de grofste verwUten voor zün onmanne
lijke grilligheid
„Ze zal het nooit weten," sprak hU tot zich
zelf, terwUl de vroege ochtendtrein hem naar
Adelaide bracht. .Het komt er niet op aan, hoe
toen, het hem duldelUk was geworden, dat hü
Grace lief had en dat' die hetzelfde gevoelen
koesterde voor hém, had hü wel geweten, dat
hU Evelyn niet trouwen kon. Grace en hü waren
verwante zielen, vonden smaak In dezelfde din
gen, hielden beiden evenzeer van lezen en kon
den dan met zoo n innig genot over het gelezene
gedachten wisselen. Van Grace ging ook
bekoring van lleflUke zachtheid uit, die
Soedan-grens, waar hU nog bijna ontkomen
was. Maar toen meldde Ras Toklu zich bU de
Italianen en zei: „Ik zal Ras Desta halen; ik
wil geen belooning, geen ambt, geen post. Ik
stel slechts één voorwaarde Signori, het lük van
mUn vUand wil ik met voeten treden...."
Ras Toklu kende de bergen van zün land als
geen ander en hi
Abessinië als de/ïl
Ras Desta als e^n
watertoevoer af, st
5 en kleine brochure van 24 bl., in den Oos-
H tenrUksche boekhandel tegen 8.0. 80 da.
-L-ongeveer drie stuivers, verkrUgbaar, ge
schreven door Eugen Th. Gömöri, propageert
een groote vernieuwing.
Men moet het idealisme en den durf van den
schrUver bewonderen. HU wil niets meer er.
niets minder dan de vereeniging aller katho
lieke staten van Europa onder leiding van Oos
tenrijk „diesem katholischesten aber auch
sonst geéignetsten aller in Betracht kommen
den Staaten, de VK.8.E., die het dreigende
bolsjewistische en nationalistische gevaar be
zweert en alleen In staat is Europa van eei.
wissen ondergang te redden.
Een vereeniging van de „katholieke” staten
van Europa, te weten: Italië, Polen, België,
Hongarije. Oostenrijk. Spanje, Portugal, Frank
rijk, TSjecho-SlowakUe, één op rellgleus-kultu-
reel gebied onder den paus van Rome zóó, dat
„de staatsleiding de geloofs- en zedenleer var/
het katholicisme erkent en de Heilige Katho
lieke Kerk tot staatskerk uitroept; één op/po-
litiek gebied (gewenscht, maar niet pri
noodzakelUk) onder een monarch (keizer
één op financieel en handelstechnt
bied (tolunie, één munt), later voltöo:
den terugkeer in den moede:
van niet-katholieke, christeluke laódsdeelen
volkeren, op de eerste plaats van -
menië en den Balkan en in afziénl
Engeland!
Eugen Gömöri is er de man naar met den
cellenbouw te beginnen en dezen door te zet
ten. Dat hU bU de OostenrUksche regeering een
..gënegen oor" zal vinden of ook maar eenlge
bereidwilligheid, op zUn toch zeker wel para
doxaal klinkende plannen in te gaan, is mJ
onwaarschünlUk.
Zelfs het katholieke blad Sturm Uber Oester-
relch", dat in de ideeën van Gömöri veel goeds
meent te kunnen constateeren, wijst erop, dat
het nieuwe Oostenrijk steeds als standpunt in
genomen heeft, zich bU geen andere staten aan
te sluiten en dat het dit standpunt tegenover
het door Gömöri gepropagandcerde „Katheu-
rop"-blok wel niet zal verloochenen.
De leidende katholieke organisaties houden
zich afzudig. Een zeer hoog geplaatste katho
lieke persoonlUkheld noemde de ideeën van
Gömöri. bu alle waardeering van diens per
soon „illusie van de zoogenaamde katholieke
staten tot een Irrationeel exces overdreven”.
Verder zette hU mU uiteen, hoe moeilUk het is
in het naar Gömöri katholiekste land par
excellence, in Oostenrijk, die katholieke illusie,
hoog te hóuden.
Onwillekeurig vraagt men zich af bU derge-
Ujke dingen, of het wel van nut is zóó met de
„illusie" van katholieke staten te pochen of
te.... sollen.
Interessant is nog de opdracht van den schrij
ver:
WU veroorloven ons. dit geschrift in chris-
telijken demoed en eerbied op te dragen aan den
H. Vader en dl
aan de kardini
Sëredi. Hh
Waitz en
(Lang) efi
schop
Schel'
leiden
Moria
enk, aan de dames Undstet, Lagerlöf, aan de
Jleeren Claudel, Muckermann, Bangha, Hlinka,
Barth enz.
Zeven uren van Foynes naar Newfoundland!
Dit Is ongeveer de tUd dien men, op de gewone
manier reizend, noodig heeft om van Londen
naar Parus of naar Vlisslngen te komen! In
1911 lang, maar toch niet zoo héél lang ge
leden vloog een Fransehman, Pierre Prier.
van Londen naar Parijs, en deed er op een
paar minuten na vUf uren over. De werkld ju
belde: er waren geen afstanden meer, zelde
men. Maar tevens betwijfelde men of het wel
ooit mogelijk zou zijn in de praktUk een 5-uren
dienst tusschen Londen en Parijs in te stel
len. Wanneer binnen enkele weken of enkele
maanden de Mercury In zeven uren vliegt van
Ierland naar Newfoundland, van Europa naar
Amerika, dan zegge men niet, geluk een vorige
generatie deed: Het is ongetwüfeld een prach
tige, maar daarom nog niet een praktische
prestatie. WU zullen het wel niet beleven, dat
men in minder dan twaalf uren van Londen
naar Nieuw York vliegt, met geregelde lucht
diensten. Indien er één ding is, dat wU ge
leerd hebben, dan is het dat wU op dit gebied
alles beleven kunnen zelfs diegenen onder
ons wier haren reeds wit zijn.
Ook Australië zal dichterbU komen. Het is
waarschünlük, dat het departement van Lucht
vaart het wereld-afstandsrecord zal pogen te
slaan door een vlucht naar Australië met de
Mercury, maar de desbetreffende plannen heb
ben geen vasten vorm aangenomen. Dat men
van Southampton uit Australië in twee dagen
zal kunnen bereiken, is een droom, wel niet
voor de allernaaste toekomst, maar toch voor
een toekomst, waarvan slechts de oudsten on
der ons niet kunnen hopen getuigen te zUn.
Een non-stop-vlucht naar Australië kan met
de Mercury ondernomen worden; slaagt zU dare
komen ook onze tegenvoeters onder ons onmid-
dellijk bereik.
Onlangs lazen wu in een oud tUdschrifyï:
tastische beschouwingen over de mogej
van een metaal dat tegen elke hitte,
gen die van de ingewanden der aardt
was. Door die schachten zouden d/
door middel van lifts naar het
tegenvoeters gevoerd worden,
dat de reis drle-en-een-halve
U Heele denkbeeld was nati
schachten door de aarde
maar de schrUver beschik!
noeg fantasie om te vooi
ve eeuw later die drie;
x heel gewoon zou vin.
In den loop van het volgend jaar ging Roger
Thorburn tweemaal naar Iriya.
Ééns per maand kwamen er brieven van
George, die van meer succes spraken in zun werk,
dan toen zU scheidden. Slechts ééns gewaagde
hU van Evelyn: ,4e vertelt mU niets van je
aanstaand huwelUk. Waarop wacht je eigenluk
nog?"
Op deze vraag antwoordde Roger niet.
HU kwam veel aan huis bu Mrs. Gilbert en in
gesprekken met haar had hU niet alleen
verteld, hoe de zaken stonden tusschen hem en
Evelyn, maar ook had hU haar toevertrouwd,
hoe hU langzamerhand Grace had leeren lief
hebben.
Deze openbaring wekte in „onredelUke" mate.
zooals zU zichzelf erkennen moest het mis
noegen van Mrs. Gilbert jegens Grace.
„Wat zal hU nu doen?" vroeg zU zich af.
„Die Grace heeft hen alle drie in een alleron
aangenaamste positie gebracht en nu zal die
arme Evelyn zoo zwaar gestraft worden!”
aan dag stelde Roger zich dezelfde
vraag: Wat zou hU doen?
Toen hU tot de ontdekking kwam, dat hU
Evelyn niet langer liefhad, had hU in het eerst
gemeend, dat hU zich tegenover haar toch steeds
zoo houden moest, oC dit wél zoo was. Maar
gegaan
loopen.
,Jse heeft ftiU lief!" dacht hU juichende.
Maar een droeve reactie volgde op deze korte
vreugde. HU besloot, dat hu haar zun tegen
woordigheid niet zou opdringen en keerde dus
onmlddellUk naar huis terug. HU wist, dat het
een onverwacht bezoek moest zijn geweest;
anders zou Mrs. Gilbert hem er wel over ge
sproken hebben, toen hü haar dien ochtend in
de stad had ontmoet
Maandagmorgen ging hü een lange wandeling
over de heuvels maken, in de hoop, dat hü op
die wüze eens even aan zichzelf ontkomen zou.
Tegen den avond-keerde hü doodmoe terug en
daalde Juist den laatsten heuvel af, toen hü zag,
dat er een rütuigje aankaam met twee dames
er in en dat de eene met kracht en geweld de
teugels aantrok om het [>aard te beletten, op
hol te slaan; en..., één blik overtuigde hem.
dat de Inzittenden Mrs. Gilbert en Grace
waren
HU snelde toe, om zoo mogelük te helpen,
en, toen hü heel vrat dichter bü was, zag hü
het rijtuigje midden op den weg staan; Mrs.
Gilbert en Grace stonden op eenigen afstand
en het paard was nergens te zien.
-v—x e Italiaansche bladen brengen uitvoerige
I 1 schilderingen van een tragedie, die zich
enkele jaren vóór den Abessinischen veld
tocht heeft afgespeeld in het kamp van Ras
Toklu, en die ingeval zü waar is een ty-
peerend licht werpt op de rechtsverhoudingen
in het vroegere Abessinië.
Ras Desta, de ..held" van de geschiedenis, was
zooals bekend een goede vriend van Halle ^las
sie. Hij was de laatste Abessinische bevelheb
ber, die rich, door de Italiaansche troepen om
singeld, moest overgeven. Inplaats van hem te
sparen, schoot men hem dood.
Reeds vier jaar voor den Abessinischen oorlog
was Ras Desta de groote gunsteling van den
Negus. Hü was rük, bracht een groot gedeelte
vén het jaar door op reis of op de jacht, en
werd overal door de ondergeschikte stamvor
sten als een souverein ontvangen.
Eens kwam hü in het gebied van Ras Toklu,
een klein Abessinisch vorst, waar hü enkele da.
gen vorstelük leefde op kosten van Ras Toklu,
die dit wel moest doen om niet in ongenade
te vallen. Op den avond van den eersten dag
werd een groot feest gevierd, waaraan een zeer
schoon meisje deelnam. Ras Desta vroeg wie
zü was, en vernam dat het de ongehuwde
dochter was van Ras Toklu. Den volgenden mór
gen vertrok de hooge gast zeer haastig, maar
kwam na middernacht weer terug met zün le
gerscharen voor de vesting van Toklu. Er werd
niet lang onderhandeld, de poort werd opge
blazen en het meisje werd geroofd. De list was
gelukt, en Ras Toklu durfde den gunsteling van
den Negus niet aan te klagen of tegen hem een
oorlog te beginnen. Maar hü riep den roover
met luide stem na:
„Wacht maar, mün tüd komt, ik zal mü vree-
selük op U wreken. Ik zal je lük met voeten
treden voor de schande, die je mün dochter
aandoet."
Ras Desta lachte sjoottend en cynisch. Ras
Toklu moest geduld hebben en tevreden zün als
zün spionnen van tüd tot tüd kwamen melden
dat zün dochter nog leefde.
Toen de Italianen het land
was zün wraakzucht grooter
landsliefde. Ras Desta wei;
door de Italianen, maar gil
laat gezien, doch Mildred’s luikende
in uitdrukklnglooze starheid naar het
gewend, verraden hem zün nadering.
Zün huishoudster en knecht, uit de belen
dende kamer toegeschoten, zün haastig neerge
knield. Hun stemmen murmelen vroom gebe
den, doch zwügen telkens als het tengere li
chaam van de stervende stuiptrekkend be-
weegt en de oogen flitsend oplichten in het
waswit gelaat.
Het is vreeselük om aan te zien, dit sterven
en het duurt martelend lang.
De bleeke dageraad schemert door de kie
ren van de gordünen als de laatste adem door
Mildred’s keel gorgelt en haar lichaam rich
rekt om verslappend terug te vallen tegen
Jack’s schouder.
Het is een eenvoudig huls in Chelsea en de
deur wordt geopend door een bejaarde dienst
bode, die op Jack's vraag antwoordt, dat de
juffrouw thuis is.
Met zün kaartje gaat zü de trap op en hü
wacht, kükende naar de schilderijen, welke de
wanden van het ontvangsalon sieren. Zün taak
is verre van licht
De gedachte is bü hem opgekomen, hoeveel
liever het hem zou zou zün geweest, als Al
fred Merphas Mildred's zuster, van wier be
staan hü zelf juist kennis had verworven, toen
hü Jack er dezen morgen telefonisch van ver
wittigde. persoonlük had voorbereid op den
slag, welke haar getroffen heeft Echter heeft
Jack Ingezien, hoe zelfzuchtig dit verlangen
was.
Hij luistert.
Neen, hü heeft het zich niet verbeeld:
boven heeft klavlerspel weerklonken en
weet zelfs, herinnert het zich ontroerd
klanken waren uit C
laatste muziek, welke hü Mildred heeft hooren
•■•••■•••■«•■••••■•••••■•■•••••••••«■(•■■•••••••«■ei
verlee- f
i, is de nacht
is staatssecretaris kard. Pacelli
in Faulhaber. Innitzer, Verdler
pd, Paspar, aan den Aartsbisschop
te Aartsbisschoppen van Canterbury
van Zweden (Eidem), aan de bls-
Pawllkowoski, Gfölner, Glattfelder.
wder, Besson, aan de staatshoofden er.
s: Miklas, Schuschnlgg. Horthy. Mussolini
Liechtenstein, Darknyl, Brilnlng, Wirth.
spelen.
Nu is het stil in huis.
Arm meisje, dat hü moet vertellen van aoo
gevoelig verlies
Dan wordt er aan de deur getikt, de deur
gaat open en büna wankelt Jack en al het
bloed stroomt weg uit zün wangen: glimlachend
en met den vriendelüken glans van herkenning
in de oogen, staat op den drempel Mildred
Dulllvan, aan wie hü het vreeselük bericht
moet brengen, dat haar tweelingzuster voor
weinige uren in zün armen is gestorven.
(Nadruk verboden)
tan-
Ikheid
ills te-
bestand
menschen
[and hunner
■kend werd
duren zou.
'lük fantastisch,
boren met buizen
toch niet over ge
len, dat men een hal-
■n-een-halven dag
!n!
HU trad naderbü, en, nog ten zeerste ont
steld, riep Mrs. Gilbert:
,4a, stel je nu voor: die Barley, een paard
dat ik nu al twee jaar rüd!.... Hü is lang niet
jong meer en was altüd even kalm en gedwee!
HÜ begon te schoppen, waarom dat weet ik
niet en toen ik de teugels wat vierde, om
dat de hoeven zoo vlak bü mün gezicht kwa
men, rukte hü zich geheel los en sloeg op hol;
maar gelukkig brak er iets aan de boomen van
het rijtuigje' en zoo holde hü verder, maar wü
stonden stil”.
Ze liepen een heel eind verder naar een soort
uitspanning, waar Roger het rütuigje stalde en
waar dit zelfs gerepareerd kon worden, terwijl
hü een ander wagentje huurde, om de dames
mee naar huls te rüden.
Hü durfde niet küken naar Grace.
Mrs. Gilbert was van plan, hem geen moel-
lUkheden in den weg te leggen; zü had ook wel
vermoed, dat Grace van huis was weggegaan,
om hem niet te ontmoeten; maar, zooals het
nu geloopen was. achtte zü het beste, dat hü
zich uitsprak, want zü vond toch ook, dat Grace
er niet aan opgeofferd mocht worden, dat haar
zuster zich eens vergist had.
„Dit is geen aangenaam slot geweest van het
bezoek van mün nichtje," zei Mrs. Gilbert on
derweg. ,Ze wil morgen naar Iriya terug.”
Toen ze dicht bü huis waren, kwam het mds-
Je al door de halldeur aangeloopen met een
telegram.
„Dit beduidt slecht nieuw," zei Grace.
den weg, ligt de
deerlük vernielde j
auto, waarnaast
zli Mildred en de andere vrouw hebben gevon
den.
Jack wil er niet aan denken; herhaaldelük
tracht hü zich voor den geest te halen, wat
hem al vervulde, zoo dikwerf hü een wonder-
lük licht in Mildred’s gelaat bespeurde, dat
hem een mysterie was, maar zün gedachten
komen niet los van de vreeselüke uitspraak,
door Alfred Merphas gedaan: .Miss Dulllvan
is niet meer te redden, zü heeft nog hoogstens
twee uur te leven,” twee uren waarvan. Jack
weet het. al heeft hü ook zijn horloge afge
legd, er anderhalf zün verstreken.
Waarom, zoo vraagt hü zich af. is zün rots
vast geloof in de absolute bekwaamheid van
zün vriend niet geschokt? Hü haat diens feil
loos weten en verfoeit de halsstarrige gedach
te aan Alfred's vermaardheid als chirurg, wel
ke uitgaat tot ver bulten de grenzen van het
graafschap./
Jack heè/t hem gesmeekt Mildred te redden,
haar mte’je nemen in zün auto, waarin hü
die andere vrouw naar Londen ging vervoe
ren. om nog te trachten haar door operatief
ingrüpën/ voor het leven te bewaren.
en norsch heeft Alfred Merphas ge-
Dulllvan is stervend”, heeft hü ge-
laar baat geen wetenschap, zü zal den
niet halen.”
y Jack is het niet te gelooven, dat zü
poedig reeds sterven zal, anderhalf uur
'erstreken en zü ligt zoo rustigDan
rt hü heftig op!
isklaps stuiptrekt haar lichaam en
ontstellend snel begint haar adem te
iten. Zweet breekt haar tegelükertüd uit,
parelt in druppen op het blanke voorhoofd,
Üd oogen breken open, haar borst zwoegt wild
en hortend. en als hü haar hand grijpt,
haar neus voelt, weinige minuten tevoren nog
Warm, zün die als marmer zoo koud.
HU is opgesprongen, staart ontzet op haar
neer. belt.
Nimmer nog heeft hü den dood in het ge-
oogen,
licht
van
een
Evelyn miste.
Hü wist, dat hü niet meer naar Iriya moest
gaan; toch wist hü ook, dit, als hü wegbleef,
Evelyn begrüpen zou. dat dit kwam, doordat zün
gevoelens jegens hkar bekoeld was. Maar hoe
zou hü haar de waarheid kunnen zeggen?....
Tegen die taak voelde hü zich waarlük niet op
gewassen.
De twintigste Juni was een algemeene vacan-
tiedag en er werd van hem verwacht, dat hü
dien in Iriya zou doorbrengen.
Hü besloot echter niet te gaan. Zoolang hü
zün verbintenis met Evelyn niet verbroken had,
wilde hü Grace ’niet zien. HU nam zich voor,
dien vrüen dag daaraan te wüden, dat hü het
met zichzelf eens werd, hóe te handelen.
Misschien zou het ook *t beste zün, naar
Engeland terug te gaan, tot Evelyn vrü was.
Maar al weer voelde hü duidelük, dat hü hkAr
toch nooit aou kunnen trouwen.
Als Grace hem lief had. waarom moest hikr
geluk dan opgeofferd worden?
Het was op Zaterdagmiddag, toen hü van zün
eigen huis naar Mrs. Gilbert ging, dat hü zich
hoopvol aan die laatste gedachte ging vast
klampen, en, toen hü opkeek, en wielgeratdl
-a r lldred heeft zoo juist ’n volle minuut
|\/I naar het plafond liggen staren. Of zü
■*-’-Loo|c zag. waarnaar zü keek, weet Jack
niet, want hü heeft niet over haar heen dur
ven buigen, bang als hü i« om haar te ver
schrikken. Alleen zeker weet hü. dat zü ge
dachteloos was.
Nu trilt er opnieuw een beving in den don
keren schaduwhoek van haar gesloten oogle
den; de slanke, witte handen, meestal stil,
krampen samen op het gladde lakendek, ont
spannen en liggen onbeweeglük, wéér in volko
men rust. Die vaardige, gevoelige, lieve han
den. hoe hebben zü ontroerdDat het
voorbü is, onherroepelük voorbü, schünt zoo
onwezenlük. zü waren vol machtig leven, zoo
kort, zoo pas geleden, voor weinige uren im
mers nog. daar ginds, in de schemerige con
certzaal met haar dichte, betooverde. adem
stille menigte, op wie aanrolde een onstuimige
golf, een wereld van emoties, door deze blanke,
füne handen ontrukt aan het doode klavier,
tot langzaam, in een pooze van verademing,
verre, vergeten gedachten Indruppelden als het
süpelend tikken van den regendrop na de bui,
om tegelük Intense droefenis te do^p ontwa
ken om de verbeelding van een zacht neerwar
relend blad van den boom.
Het Is voor Jack haast onmogelük te geloo
ven, dat Alfred Merphas zich niet heeft ver
gist en haar vingers nooit meer de
zullen beroeren, noch zal herleven haar
gratie.
Hoe ligt zü daar, anderhalf uur reeds, rustig
bükans als in vredigen slaap. Haar boezem
deint, gaat zwak gelük haar ademtocht en het
blonde hoofdhaar, waar hü eens het blüde zon
licht in heeft zien spelen, plekt klam op het
kussen.
Ach, het zün haar steeds weer bezige lippen,
die droge, smalle bloedlooze lippen, waarin
hü getracht heeft, al waren het slechts weinige
druppels champagne te gieten, die de illusie
verstoren van een verkwikkenden slaap, ja,
deze telkenmale murmelende lippen, die tuiten,
die bewegen als bidden, neen, als proeven zü„_
Mildred is bulten kennis.
Wanneer heeft hü Mildred Dulllvan voor de
eerste maal aanschouwd?
Is het werkelük niet langer dan voor tien
dagen geweest, dat hü bü een gierenden wes
tenwind dit vreemde, boeiende meisje zag
voortstuwen langs het verlaten strand van de
zee? Maar hü kent haar, o, zoo goed kent hü
haar hü heeft het gevoel alsof hü haar
reeds jaren heeft bestudeerd en het niet slechts
vüf. doch "n reeks concerten zün, welke hü
heeft bügewoond en meegeleefd. En in al die
beladen van hun herinneringen, heeft
in verschillende schouwburgen op vrüwel
dezelfde plaats gezeten, büna in afzondering,
Te Rochester, in de groote Engelsche fabriek
van vlieg booten, zal binnenkort een proef ge
nomen worden met een nieuw type, dat. indien
het aan de verwachtingen beantwoordt, de
oude en de nieuwe weraid nog veel nader tot
elkaar zal brengen.
Deze machine, de Mercury, een variatie op
het bekende Mayo-type, is een race-machine.
biedt plaats aan Mvëè^piloten, maar kan
geen passagiers mee voeren, wél daarentegen
behalve een reusachtige hoeveelheld'beprine, *n
groot gewicht aan'vracht en postzakkerk'\^^
Mét een maximum snelheid van 480 kilome^"
ters per uur is zü het snelste handelsvliegtuig
dat ooit gebouwd werd.
Van Foynes, in Ierland, zal zü In zeven uren
naar Newfoundland kjmnen vliegen. Dit is de
helft van den tüd, waarop de snelste en nieuw
ste diensten naar Amerika berekend zün.
Deze machine zal 6500 kilometers kunnen af
leggen zonder te landen en met extra tanks
zelfs 14.500 kilometers.
Bü haar eerste reis over den Oceaan zal zü
de zelfde route volgen als de thans beroemd
geworden vliegbooten Caledonia en Cambria.
Met deze sne&ield zal het niet alleen moge
lük zün in zeven uren van Ierland naar New
foundland te vliegen, maar bovendien zullen
in een niet zeer verwüderde toekomst Londen
en Nieuw York minder dan twaalf uren vlle-
gens van elkaar liggen. Wie ’s morgens vroeg
Londen verlaat, zal in de Amerlkaansche me
tropool aankomen nog vóór het donker is
althans ’s zomers. Neem aan, dat hü daar kor
te, maar dringende bezigheden heeft, dan zal
hü, na 's avonds zün zaken afgehandeld te
hebben, den volgenden morgen weder naar
Europa kunnen terugkeeren en te Londen aan
komen 36 uren nadat hü het verlaten had.
Weinige jaren geleden zou dit nog fantastisch
geleken hebben; thans evenwel maken wü de
ze aanteekeningen zonder het gevoel den le
zer met een „verhaaltje” bezig te houden.
behoeft te worden aangemaakt Kinso heeft een onge
woon hoog vetgehalte, waardoor in een oogwenk een
overvloedig schuim te voorschijn wordt getoverd. En
tenslotte kan dit zo wonderbaarlijk werkzame Rinso-
sop nog meerdere malen achtereen worden gebruikt.
