Mysterie De Christusspeler
Te dineeren genoodigd
4:
WAT IS ONS DURPKE BEMIND
RADOX
MIVA krachtig
MISSIE machtig
n
GEZONDE
NAGERECHTEN
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1937
KRUIS EN WERELD
Aller medewerking
Een toover van licht
RIJSTGERECHT NAAR
Fantasieën en werkelijkheid
DEENSCH RECEPT
Kruistocht van het Kruis
BRABANTSCHE BRIEVEN
t
E.
Tienduuzenden vrimdellngen
waren afgekotnen
Pap behoeft niet eentonig
te zijn
Prachtig geslaagd openluchtspel
in Park Groenendaal te
Heemstede
t non» was ai daJUk go* teMgteOMrt Deur
VETWORMPJES?
Wet van Genade en Zonde
Zinnebeeld en realiteit
Triumf van dilettanten
7'1'
jHl-: I
des
23 September
begrijpende ziel, dat ze niet eens
speeltechniek
E-
ultncht
vuur
F
Tooneel voor het openluchtspel te Heemstede
3
Had ik geen gelijk, toen Ik u vertelde, dat
een pap niet eentonig behoeft te zijn?
Trouwena, dat heeft niet alleen betrekking op
de rijstepap, die we vandaag een beurt gaven;
er zjjn nog veel méér eenvoudige, smakelijke,
voedzame ..toetjes", die van een pap zjjn afge
leid: die bespreken we later wel eens!
Martine Wittop Konlng
d
is
X
li-
m
Een Kruis! want wij gaan (spelend) leeren
Den zin van het Kruis, en In zijn schaduw
keeren
Van wien wjj in de wereld zijn verdwaald
'Ij gaan leeren, dat slechts redding daalt
En wl' 2
Vanwaar verlossing ons is toegekomen.
t Is nie meugelijk oe alles te vertellen te
éenen brief. Maar enkele hoogtepunten mot ik
toch noemen.
Ons Feest!
Allee, amico. wat is ons durpke bemind. Ze
z]jn afgekomen, de vrimdellngen. mee tien
duuzenden! En t schoonste is: ze komen alle
gaar terug!
X Is. of ze allen *n tlkske kregen mee den
staf van ons Lauwke. onzen patroon St. Lau-
rentius, lijk mijn baaske Dré IH, die mee den
krul van dleen staf om z'nen nek, naar UIven
hout getrókken wierd I X Kan ook nie anders.
Alweer jaren gelejen. schrijvende den boek
.Dré UI", toen al potlooide-n-lk: „Tc Zag t
feest van Kerstmis stralen in de sterrenoogskes
van m’n baaske, vol als ie was van X geluk weer
Er is geen openluchttheater dat zich door de
boschrijke omgeving, door den schilderachtiger,
embouw van het naaldgeboomte en door de
ligging onmiddellijk bij een tramhalte, in ons
land zoo goed leent voor de uitvoering van een
openluchtvertoonlng als dat te Heemstede. In
het avondduister rjjst het naaldwoud in den
toover der schijnwerpers sprookjesachtig om
hoog en wanneer een meester der llchtboetseer-
kunst als v. d. Velde dit boschtafereel opneemt
Ir. de fantasie van zijn uitbeeldlngsvermogen,
wordt een magische bekoring verkregen, welke
sterk op den ontvankeljjken bezoeker Inwerkt
Want de wereld wordt alleen beter door een
betere menschheid, die door de kracht van het
Kruis de les van liefde en offer heeft verstaan.
De speler krijgt Intusschen gelegenheid om
het verbitterde volk af te leiden door een spel:
hij kiest zijn spelers en ontvouwt hun zin en
beteekenis: een spel van het lijden!
In vier, onmiddellijk achtereen gespeelde be
drijven wordt dan aan de toeschouwers de
zin van den strijd tusschen Wereld en Kruis
verklaard. Op het achterplan wordt door den
speler het Kruisspel opgevoerd, op het voor
plan zien we al bij den aanvang de verpersoon
lijkingen van de gevolgen der erfzonde. En de
toeschouwers van het eerste bedrijf worden ge
leidelijk medespelers.
avond 11. voorts 16. 19 en
avonds te 8 uur.
De generale repetitie die door talrijke groepen
jeugdvereenlglngen gisterenavond werd bijge
woond. is zonder eenlge stoornis verloopen en
kon zelfs daardoor als een première gelden.
De muzikale illustratie voldeed bovendien heel
goed en versterkte den indruk van het spel.
spreien X ennigste licht, dat de .kunst'-werken
óóit verspreidden! En d'n criticus, d’n schrij
venden kunst-,.kenner" komt pampler en
potlood tekort deuze dagen, om zijn zg. .intel
lectueel" gestotter van de leste 1020 jaren
weg te praten. Maar ge hoeft maar weinig mee-
Ijjen mee deuze schrijvende „artisten" te heb
ben ook deuzen arbeid, die den vorigenvan
de leste jaren vernietigen mot, wordt betaald.
Zuilie zijn dokter-doodsgraver! Ze verdienen
aan den patient énasm z'n begrafenis.
Maar genogt.
Ge weet wa Tc bedoel en da 'i voldoende, want
ik heb plazleriger onderwerp te beschrijven dan
den arbeid van kunstenmakers, die vandaag den
dag d*r eigen graf motten delven....! De hel is
*n trieste plek. Ook.... om er anderen in te
zien knarsetanden1
een heel
uur). Roer er
UIvenhout. 8 Sept. 1937
Amico.
Daar zit ik dan nou.
in ons verstilde durp
ke. waar honderden
stoomfietsen hebben
geraasd, waar duu-
zenden auto's zijn geglejen deur de herfstkleu
rige, zon-deurzeefde boschdreven; In ons ver
stilde durpke. waar op twee Zondagen tijds
honderdduusend vrimdellngen zjjn geweest.
Daar zit ik nou. aan Trul's witgeschuurde ta
fel te droomen en te peinzen in m'nen verko
perden notenleen mee den echo van X geluk
kige feest nog in mijnen kop.
Mee 'nen kop die één weergaren is. van muziek,
plazier. van borrelend feestgedruisch!
Mee 'n hart, dat overschuimt van geluk en
dank, om de veurblje jubeldagen van ons durp
ke z’n 650-jarig feest!
Daar zit ik dan nou mee m'n potlood en m’n
leeg pampler, kwaai en grof gereedschap om
den gelukkigen neuriezang van 'n dankbaar
zlelement te verklanken....!
X Is me echter wel 'ns meer gelukt om mee
dieen botten potloodpunt efkens te raken aan
den geheimzinnlgen ziel-electriek die deur den
mensch stroomt en ik kan alleen maar hopen
dat X me weer 'ns lukken mag. Hopen, ja! Want
per slot van rekening mot O. L H. dat efkens
willen, niewaar? Dat kunt ge wel zien aan de
„Moderne Kunst", die heelegaar van .moderne
menschen en moderne Goddelooze) tijen
is....! Deuze moderne kunst wordt nou op
gestookt en de vlammen die er uit slaan, ver- hier te zjjn, op den buiten, wa*r ie soo geren
Meng slechts geregeld wat Radoe door Uw wasch
water en binnen korren tijd zijn ze verdwenen
Bij apotheker* en erkende drogisten S 10.90
per pak en I 0.15 per klem pakw
Verzinnebeelding en werkelijkheid zijn hier
nauw dooreengeweven Er bestond en er be
staat wellicht nog het gevaar, dat niet alles
door lederen toehoorder naar den dlepsten zin
wordt begrepen Daarom heeft v. d. Velde scher
pe scheiding gemaakt tusschen het zinnebeel
dige en het werkelijke, inaar tevens alle tegen-
deelen opgenomen in een samenbindende har
monie der schoonheid, welke een bekroning
vond in den tnumftocht van het kruis aan het
slot. Hoe wonderlijk waren ook de tafereelen
waarbij het lichtende kruis hoog oprees tegen
den donkeren achtergrond terwijl vele andere
lichtbronnen doofden....
Het „vers" van den dichter werd door de
dilettanten mooi verklankt. Natuurlijk leggen
dilettanten bij zoo'n dicht-spel meer den na
druk op de zegging van het woord, dan op de
dramatische beelding ervan. Doch zelden zal
dagen daarna in een winkel
van fijn glas- en aardewerk een in optima for
ma gedekte tafel zie, met borden die aan alle
kanten omringd zijn door alle mogelijke soor
ten van vorken, messen en lepels.
Ik zit plotseling aan ,.het~ diner, zit voor
precies zoo’n bord met precies evenveel zilver
en glaswerk voor me en vraag me angstvallig
af, waarvoor ik dat alles gebruiken moet
stel je voor, als ik iets foutief gebruikte. Het
zou toch best kunnen gebeuren, dat ik een
couvert verwisselde of uit een verkeerd glas
dronk. Ik maak me ernstig ongerust en loop
met een bezwaard hart verderJe wordt
toch niet wijzer, als je er naar blijft kijken
Met dat al ben ik weer op mijn diner, dat
zoo langzamerhand telkens voor me op schijnt
te duiken. Want nu komen weer nieuwe
vragen.
Het mysteriespel „De Christus
speler" van den priester-dichter Jac.
Schreurs is onder de bezielende spel-
leiding van den Antwerpschen too-
neelkunstenaar Anton v. d. Velde, als
openluchtspel in het park Groenen
daal te Heemstede een groot succes
geworden, zoowel door de dichter
lijke openbaring der verlossende
kracht van het Kruis, als door de
vaak prachtige zegging en de toe
wijdende overgave der jongeren van
de beide Heemsteedache parochies.
den stillen Zaterdagmiddag, mee de versierde
geveltjes en eerepoorten. de geschrobte stoep-
kes en natte plekskes zand daarlangs, mee de
schoone vitraas-gordyntjes en opgerjjfde,
bloeiende tuintjes begosten om kwart veur vier
de klokskes te luien. Te roepen, te roepen: „XIs
feest, X is feest, X is feest in UIvenhout!!
*n Auto glee zacht en statig over den weg.
'Nen dorpeling, op z’n Zondagsch, blinkend ge
schoren kwam „veurzichtlg” 'ns koekeloeren.
Drie auto's kwamen binnengestoven En .hooge"
uniforms, gouwen epauletten, statige dames
schimden veurbjj achter de spiegelglazen van
glimmende. geruischlooze autowagels. Hooge
hoeien. zwarte pakken, decoraties. ‘nen kleu-
rigen. deftlgen sliert van hooge Pleten en Pië
ta's ging, onder den galm van menler pastoor
z'n roepende klokskes deur X Zaterdagsche
durpke. dat stil was van verwachtings. Hooge
Geestelijkheid. Hoogste Legeroversten. Kamer
leden en burgemeesters, ja, den hoogen Adel
van Brabant, begaf z'n eigen naar X oudst be
kende, naar X meest-historische punt van UI
venhout, da’s daar, waar onze kerk staat, waar
boven de klokskes luidden, beierden, bimbam-
den over X kerkdurp, dat ruim tien jaren
gelejen, toen gij mn brieven ging afdrukken
nog niemand wist te vinden. Zelfs dikkels
de kwieke Nederlandsche Posterijen meIk
heb dat in mijnen aanspraak ook gezeed en ae
hadden er allegaar leut om. En om vier uren,
als de klokskes zwegen, dan stond daar, aan den
voet van de kerk, toegewjjd aan St. Laurentius.
de blom van Brabant ons eerecomlté. openge
bloeid in X schoonste feestgewaad van goud en
scharlaken, kant en deftig zwart. En m'n hart
klopte, klopte van trots teugen m'n keel.
Trotsch, om al die eer m'n durpke bewezen'
Wat 'n prachtige, kleurige prent wierd daar
toegevoegd aan mijnen levensboek van Vlven
hout! q
En daar efkens wjjerop. den weg wierd
opengelaten. dkar stond UIvenhout! En veur X
kerkplein, daar zat ons Hermohie, voltallig in
den kiosk. Wat "n prent, wat *n onvergetelijke
feestprent wierd daar opeenen opengerold.
De locht zat nog dicht. Dicht van graauwe 1
wolken, die al twee weken de zon hadden weg
gehouwen. Den Flelp. die aan alles denkt, had
9S al gevxaggd gM: Jta "Uien ws
v w e hadden het onlangs over de irc
VV beteekenis, die een eenvoudig nag -
recht kan hebben, als het de in hst
hoofdgerecht nog ontbrekende voedingsstof: a
aanvult. En ik haalde toen vooral de .Melk
spijzen" aan. die én ten opzichte van X eiwit,
én ten opzichte van vet en koolhydraten uit
stekend die taak kunnen vervullen.
Ook sprak Ik van de „pappen" als wel de al
lereenvoudigste voorbeelden van zulke nage
rechten. En omdat ik bij ervaring weet, boe
tegenwoordig in heel veel gezinnen de pap niet
meer met dezelfde waardeering wordt begroet
Het Kruisspel op het achterplan vangt aan
met het Oude Verbond. De Wet der Genade
en de Wet der Zonde zijn oe tegengestelde
krachten die elkaar den mensch betwisten. In
Adam overwint de Wet der Genade, in Kain
de Wet der Zonde. Noach en Abraham dragen
hun offers op als een voorafbeelding van het
kruisoffer, door Isaias voorspeld.
Dit spel is voor den Dictator volksmisleiding
en de deurwaarder komt daarom beslag op alles
leggen. Maar daarmede is het Kruisspel niet
uit. Want geen Dictator kan dit einden De spe
ler, eerst regisseur, neemt nu de Christusrol
op zich van den vervolgde. Lucifer komt hem
bekoren, terwijl op het voorplan de wereld
machten zich beraden over de middelen: ten
slotte wordt het atheïsme als bindende kracht
aanvaard
Nu ontwikkelt zich de droeve
Christusspeler wordt beschuldigd
De rijpere jeugd, van welken stand of ont
wikkeling ook. werkte mede. Vijftig jongelui
waren uitverkoren om de sprekende rollen te
vervullen en bijna honderd om te flgureeren
Hun samenspel was uitnemend, hun onstelling
vol boetseerkracht en kleurig leven Kapelaan
R. Oud was de man van het Initiatief en het
doorzettingsvermogen. Hij had de medewerking
verkregen van de heeren mr. J. B. Bomans, J.
W. Lucas. A. W van Sambeek. J J. W Boer-
rigter en J. H. Kramer, leden van het comité
dat de uitvoering mogelijk maakte.
De volgende opvoeringen zullen zijn heden-
voel ik me weer eenigszins
voorloopig is het diner uit
loop: de
-volksmlslei-
der te zjjn en besloten wordt hem stil uit den
weg te ruimen. Om het volk niet tegen zich op
te zetten want Jan Publiek bemoeit zich er
mee en de Paus grijpt zelfs telefonisch In
moet hem stilaan de felteljjke spelleidlng wor
den ontnomen en moet van het spel bloeoige
ernst gemaakt worden.
In het slotbedrijf doorschouwt de speler dat
alle spel wreede werkelijkheid wordt: Christus
staat voor den Hoogen Raad. Maar waar sym
bool daad wordt wil de speler geen speler meer
Zijn: hij ontdoet zich van de tooneelkleeren en
aanvaardt als mensch doornenkroon en rietstal
en geesellng. Hij draagt het Kruis en vraagt
als laatste gunst met het hoofd omlaag te wor
den gekruisigd.
regenveraekering sluiten veur honaen bstitai-
dag?" idle duur was. amico!).
Neeë. Flelp. gin kwestie van! Ik heb den
regenpolis loopen b|j onzen Lauw, die laat ons
nie in den steek Vertrouw op Hum!"
En. amico, als X illustere feestcomité stond op
gesteld. dan brak de locht! En of ons Lauwke
teugen me knipoogde.Maar als ik m'n aan
spraak ging houwen en de zon beloofde, dan
dan brak ze deur in gouwen luister en ze ia nte
meer weggeweest!
8t. Laurentius was op oós Feest! HM was se»fs
bu d' opening al en schoof de gordijnen veur
de zon weg.
Kóst onder d*e bescherming ons feest mlahA-
ken? Mee diep en eerlijk vertrouwen op onzen
Patroon wierd ons feest éen overweldiging van
geluk, van plazier, van succes!
En daar is geklonken, gedanst, gekust.
daar is veul. en diep en plezierig geluk genoten,
want hecht en eerlijk vertrouwen op den Hemel
hee gin huichelarij van noode!
Na de offlcleele plechtigheid had fc X voor
recht het hooge gezelschap uit te noodlgen veur
knen steuvlgen borrel in de „Gouwen Koei en
rltar daar zijn we vrienden geworden!
Vrienden veur ons leven. Daar hebben we de
glazen teugen malkaar gestooten. onderwijl
malkaar diep in d'oogen ziend en we wisten
X! We wisten dat we deuzen gezelUgen geluk
kigen oogenblik op Ulvenhoutschen bojem nog
herinneren sullen, als we nulksar over vijf, over
tien jaren hier of daar in de vseareld zulten
ontmoeten. Wat we dan zeggen zuden: weet ge
nog....?
Dit. amteo. was écu heogtepamt.
X Volgende
den volgenden brieg, denk ik.
Want daar is veul. heel veul te verteHen. Daar
is veul. heel veul te herinneren! Daar is weai.
heel veul geluk nA te proeven!
Zn veul teut ook. Maar dat kaart srtegaar
nog!
Nou mat|lkr«B«ada
- Veul groetea^vwnX
ns*«dsr 'wa - u uwen
(1 ons) bitterkoekjes, stukje va
nille of dun schilletje van citroen, een weinig
zout.
Kook de goed gewasschen rijst op een zacht
gaar in de melk met de vanille of de
citroenschil en een heel klein beetje zout
(pl.m. U4 uur). Roer er dan de suiker en den
eierdooier door, klop het eiwit flink stijf en
vermeng ook dit met de rijst.
Leg laag, om laag in een met wat boter inge
smeerd vuurvast schoteltje de rijst en de bit
terkoekjes.
De bovenste laag moet rijst zijn. Laat het
schoteltje in den oven lichtbruin worden (ma
tige bovenwarmte 10 minuten).
Het is voorbij
Natuurlijk feliciteerde ik het bruidspaar nog
eens ze stonden daar zoo stralend'gelukkig,
dat ik bet eenvoudig niet laten kon.
Natuurlijk stootte ik ook een wijnglas om
toen we zaten te borrelen voor den aanvang.
Maar de menschen bleken toch niet zoo hard
vochtig als ik me dat had voorgesteld. Een
vriendelijke jonge man raapte bet op, met de
even vriéndelijke opmerking, dat het tafeltje
ook zoo vol was en de dame op wier japon een
vlekje kwam, toonde me oogenblikkelljk twee
andere vlekjes, zoodat dit ongeval een welkome
aanleiding was om de japon nu maar te laten
stoomen.
Aan tafel bepeinsde mijn tafelheer het vraag
stuk. wanneer hij een sigaret op zou kunnen
steken.
„Ik weet het niet zoo precies maar ik ge
loof na deze gang," legde hij uit. En er was
niemand, die er aan dacht, hem zijn onkunde
kwalijk te nemen.
We spraken gezellig en ik luisterde naar wat
andere menschen hadden gedaan in hun va-
canties, ik luisterde naar de geestige mop van
mijn tafelheer en was de mijne schoon ver
is, in Gods schoone natuur. Want hier is de
sneeuw witter, de locht helderder, dan In de
groote stad. Hier branden zelfs de keerskens
schoonder. want op den buiten, den kleeren bui
ten. daar waait den wind rechtstreekscher uit
den hemel. Hier, onder de bosschen. waar de
eeuwen verglejen. waarover honderden nach
ten de kerstklokskes klepten, daar zjjt ge nou
eenmaal dichter bij Onzenlievenheer dan in de
groote stad, waar 'nen electrieken kerstboom in
de kroeg staat, tusschen X geklots van de bll-
jertballen"
Zoo is X hier in X Veurjaar, in den Zomer,
in X rosse Najaar waarin we nou leven. Altlj
leeft ge dichter bjj den Schepper dan in de
groote stad, waar oew oogen altü ketsen teugen
steen, steen, steen!
Ze hebben X ons vaneigens gezeed, de vrim
dellngen: „wjj komen terug'. En in huilten
oogenglans bespeurden wij de waarheid van die
woorden. Daar zjjn er al, die vier en vijf keeren
per Jaar hier komen wonen. Hollanders! Die in
de kindsheid hadden geleerd dat X hier zoo
duister was. erm en onbeschaafd.
Ze zjjn mee zooveulen af gaan komen, dat er
*n brug gebouwd wierd over den Moerdijk, die
mlllioenen kostte. Want gaat ze maar tellen:
daar komen er meer uit X Noorden, dan uit X
Zuiden over die brug.
Honderdduuzend vrimdellngen zijn er op twee
Zondagen tijds alleen in UIvenhout geweest, op
stoomfietsen kwam ze uit Roodeschool, Amster
dam, Haarlem, uit alle Noordelijke stejen, aan-
gezwarmd. Gezwermd, ja. *n Ploeg van eenen
twintig dubbelgelajen stoomfietsen uit Haarlem
alleen en trotsch en gul reikte onzen Burge
meester huilie 'nen prachtlgen herinnerings-
beker over!
Ze zijn gekomen, per stoomfiets. van Lübeck,
van Trier, van Parijs! Wij kwamen haast her-
inneringsbokalen tekort....!
Ze zijn gekomen mee treinen van bussen uit
Amsterdam. Uit den Haag. Uit X Geldersche.
Uit MIe provincies!
Ons bosch (daar zjjn er hier veul in den om
trek) ons Ulvenhoutsche bosch is 1600 bunders
groot. Zestien mlllioen vierkante meters, als ge
dat beter verstaat. Maar daar is nen oogenblik
geweest, dat onzen Houtvester, Tuteln Nolthe-
nlus. ik noem man en peerd. z'n eigen
boech nlemeer in- al uit kost komen. Ge kost
„De Kruistocht van het Kruis is aangevan
gen' en die kruistocht leert ons den zin van
bet offer den zin van de liefde: „het grootste
wordt door liefde alleen volbracht.”
Figuren uit hef Oude Verbond komen ons.
met de zinnebeeldige gestalten uit onzen tjjd,
d *te prediking van het Kruis brengen. Zij ver-
w persoonlijken van den eenen kant de hemel-
sche tegenover de helsche en aardsche mach
ten, die strijden om de heerschappij over den
mensch en van den anderen kant verpersoon
lijken zU de gevolgen der erfzonde in den
mensch zelf.
Een voorspel toonde ons zinrijk de mensch
heid in haar ontreddering als gevolg harer af
dwalingen. De Dictator, de verpersoonlijking
hier in dit spel van menscheljjke hoogvaardig- k
heid, meent met eigen krachten de wereld te
kunnen redden van den ondergang, desnoods
door zich te binden aan den „bond der godde-
teozen”. HU roept de aardsche machten in een
conferentie tezamen voor een algeheel wereld-
herstel. Maar dit wereldherstel poogt hU bulten
God, ja tegen God te bewerken. En hy faalt.
Van het station Haarlem is een prachtige
tramverbinding tot dicht bjj den ingang van
het speelterrein. Amsterdammers en Lelde-
naars kunnen desgewenscht ook voor de ge
heel reis van de tram gebruik maken.
We raden den katholieken aan een deser voor
stellingen te besoeken om deel te hebben aan
deze zeer opmerkelijke uiting van katholiek
openluchtspel.
Het is wonderlUk hoeveel v. d. VeMe hier
met dilettanten heeft bereikt bereikt, niet
alleen in den zin van waardeering voor zijn
bedoelen, maar óók in den zin van bewondering
voor het kunstzinnig verkregene Want er waren
momenten die diep ontroerden, er waren
tafereelen die een schoonheid openbaardne,
welke tot het allerbeste behoorden dat we ooit
op het openluchttooneel zagen: hier was een
pryzenswaardig streven én een prachtig slagen.
Dat voor zoo iets mannen konden gevonden
worden, die als comité tot uitvoering van het
spel de verwezenlijking mogeiyk maakten, stemt
dankbaar.
Men moge het met Schreurs niet eens zijn
over zUn tegenstelling van dictatuur en gods
dienst, de diepe en al-omvattende gedachte van
het spel is die der verlossende en heiligende
kracht van Kruis en Lijden. In het Kruis alleen
ligt het heil der wereld. Een Kruis bekroont
het al:
om nog even op dat onderwerp terug te ko
men.
Ja als een pap dag-in-dag-uit precies op
dezelfde wijze wordt voorgediend, din gaat de
fleur er wel wat af. Maar dat is niet noodig.
Bepalen we ons vandaag eens alleen tot de
bekende rUstebrij: op allerlei manieren kan die
gepresenteerd worden, hetzU als gerecht op
zichzelf, hetzij in combinatie met andere toe
voegsels (vruchten b.v.J.
„Op zichzelf" kunnen we ze warm of koud
geven, dik of dun, met een smaakje van va
nille. van citroenschil of van kaneel; in com
binatie met vruchten kunnen we die er
rauw of gekookt in een afzonderiyk schaal
tje bU presenteeren wat b.v. in dezen tijd,
nu de aardbeien en de bessen weer tot X ver-
leden behooren, zich uitstekend laat doen met
bramen (rauw), met gestoofde peren, gestoofde
kwetsen of appelmoes.
Maar we kunnen ook de rijst en de vruchten
als één geheel opdoen. We koken de rijstebrij
dan vooral niet te dun (150 g. of U4 klein
theekopje rjjst per liter melk), we laten ze
koud worden en roeren er gedurende het af
koelen van tijd tot tijd in, om het vormen van
een vlies te voorkomen. Dan maken we van de
koude rijstebrij in het midden van den schotel
een bergje en leggen er de koude gestoofde
vruchten met het bjjbehoorende eenigszins ge
bonden sap omheen. Of wel. we schikken de
koude, stijve rijstebrij Juist langs den rand van
den schotel en houden het middenvak open, om
het later te vullen met de gestoofde vruch
ten.
In de belde gevallen kunnen we uitstekend
gebruik maken van een restje gestoofde vruch
ten uit een vorig middagmaal, zoodat alleen
voor het koken van de rijstebrij behoeft te
worden gezorgd. GewoonlUk zal de bij de vruch
ten behoorende saus voldoende zoet zjjn, om
de rijstebrij zonder suiker te kunnen opdienen:
mocht dat niet het geval zjjn. dan kunnen we
óf wat suiker door de nog warme rijstebrij roe
ren óf tenslotte de koude rijstebrij even vóór
het opdienen met wat suiker bestrooien.
.Moet Ik precies op tijd zijn, of moet Je niet
vroeger of later komen moet je het bruids
paar nog fellclteeren of is het genoeg geweest,
toen ik dat bjj de bloemen deed? Zou er
een
Midden in al mijn angst-droomen ontmoet ik
een ouwe, trouwe vriendin, die me oogenblik-
keljjk vraagt, waarom ik zoo sip kUk. Ik vertel
haar, dat ik naar een diner moet. ZU beeft
zoo n begrUpende ziel, dat ze niet eens ver- ‘1S ln vorl«e M*t <tme wel gebikt
baasd is over dezen uitleg, maar alleen maar
zegt, dat er toch nog wel ergere dingen in
deze wereld te doorworstelen zUn hetgeen
ik. hoewel aarzelend, moet toegeven. Ik stort
mijn hart uit over al de vragen, die me oezig
houden zU is een ervaren mensch wat dat
betreft maar dat neemt niet weg, dat ze
inplaats van me met raad en daad bU te staan,
alleen maar zegt dat alles vanzelf gaat en me
tot slot de wUze les meegeeft, dat je beter met
een vanzelfsprekend gezicht iets fout kunt doen,
dan aarzelend iets goed. Dit in verband met de
vatbaarheid voor suggestie bU den mensch. Ik
geloof haar op X oogenblik en neem me voor,
alles met een air van groote zekerheid te vol
brengen f
EindelUk is het uur aangebroken, waarop ik
de deur uit moet om het diner bU te kunnen
wonen het moment, dat zweeft tusschen
phantasie en werkelUkheld.
Als ik voorzichtig uit de taxi stap, terwllle
van mijn langen rok, voel Ik mijn hart kloppen.
in de dreven over de autokappen kuieren!
Zoo kan ik. op Amerikaansche manier. 71
feestverslag 'geven mee cUfers, getallen, verge-
Hlkings Maar ik hou daar mee op. want balans
maken doe *k mee Bamis. begin October, ala X
boerenboekjaar alweer om is.
Maar éen cUfer mot ik noemen nog. Den eer
sten Zondag van ons feest, als meer dan vUftig-
duuzend vrimdellngen manneke aan manneke
deur ons durpke schuifelden. als Amsterdam
mee trots z'n bordekens „Verkeer gestremd” in
de krant zou hebben gezet, dandan heb
ben wü dat geregeld mee.... éenen veld
wachter!
Onthou dat leste getal, amico! Bénen veld
wachter!
En. amico, daar is gin krabbeke op 'n spat
bord, gin knoopke van ‘nen jas geraakt!
En nog 'n cijfer: daar is maar éénrtt zatkul
in X kot gestoken. Ginnen Ulvenhouter.
Gelooft ge nou. da "k uit den grond van m'n
hart sprak, als ik, de leste uren van X Feest
mee den Flelp op de muziektent veur de kerk
stond, tusschen onzen burgemeester jhr. mr.
Serraris en mijnen anderen goeien vrind ons
Pastoorke. den Z.E.W. Heer Vermunt, al mjjn
vrienden en vriendinnen (dat zUn er dan duu-
zenden!) danken kost veur dit schoone feest!
„Vrienden en Vriendinnen," zoo zee ik deur
den microfoon: „deus dagen heb ik dikkels ge
docht. als ik burgemeester of pastoor van UI
venhout was, dan mocht O. L. H. m'n durpke
vrijwaren van ‘nen Dré. die nou en dan zóó
danig X durp op stelten zette. Miiraan-
veerdt m'nen hartgrondigen dank, veur de ma
nier. waarop ge deus feest vierdet! Wint....
want nou kan ik, bü hen volgenden keer onzen
burgemeester en menier pastoor recht in d'oogen
kijken, als we weer feestvieren gaan!”
Amico. de hoera's waren niet te stoppen. Van
den burgemeester tot den jongsten dreutel van
UIvenhout ze lustten allegaar méér van deu
zen feestkoek, die op z'n end geraakte.
RUst als dessert is voor ons niets onbekends;
met boter en suiker, krenten of rozijnen, of
bessensap komt zij vrijwel in elk gezin regel
matig aan de beurt. Er zjjn van rijst echter
ook meer ingewikkelde nagerechten te maken,
zooals in het hier volgende recept wordt be
schreven. Deze ovenschotel is niet alleen sma
kelijk, doch ook voedzaam, zoodat het als slot
van een niet omvangrijken maaltUd een goe
de aanvulling vormt.
De schotel, die zooals men ziet een variant
vormt op de meestal met griesmeel bereide
pudding met bitterkoekjes, heet, met een ver
wijzing naar het land van herkomst: Deensche
rjjst (berekend voor 4 personen).
1 ei.
L. melk (714 kopje).
100 gram (1 ons) rijst (1 klein kopje).
50 gram (14 ons) suiker (ruim 3 afgestreken
eetlepels).
100 gram
Een even zlnrUke als voor de
praktische tooneelbouw van trappen en plat-
vorms, van bogen en kruisbekroning, heft de
groote schare medespelenden boven de hoofden
van het publiek, dat aldus een vrij
heeft op tooneel en tooneelisten.
om en Tante zjjn 25 jaar getrouwd en
(J gelukkig getrouwd. Dat is een groote ge
beurtenis in het leven van twee men
schen en het is dan ook niet zonder reden,
dat dit feit met een groot feest herdacht zaï
«orden En een maand tevoren vind ik de uit-
noodiging voor een groot diner bij mUn och
tendpost.
Dan komen eerst de logische overpeinzingen:
„Zou net groot worden?” Als ik nader ge
ïnformeerd heb, weet ik, dat er 50 menschen
komen en bij nog nadere informaties weet ik
ook wie er komen, weet ik ook wat er door
respectievelUke tantes en nichtjes wordt aan
getrokken en kan dan tenslotte bepalen m wat
voor toilet ik me zeil zal hullen.
Dit zUn zoo de gewone en zeer reeele voor
bereidingen van de gasten, die er straks aan
wezig zullen zUn.
De tijd vergaat en de datum van het diner
nadertdan hebben de problemen over ja
ponnen en cadeaux afgedaan om plaats te ma
ken voor pUnlUke fantasieën.
Ik ben nogal spraakzaam maar plotseling
twijfel ik aan het vermogen van mijn tong,
als ik er aan denk, dat ik van zeven tot twaalf
uur aan tafel moet zitten en geen stommetje
zal kunnen spelen. Ik ga dan ook even plotse
ling mUn heelen zomer na wat ik las wat
ik gezien heb waar ik geweest ben. Wat ik
deed in mijn vacantie en wat van dit alles in
aanmerking komt om verteld te worden. Ik
zoek een schrift op, waarin een listige oom al
de geestige moppen neerschreef, die hU m den
loop der tijden hoorde en leer er een paar dit
mijn hoofd. Dan
gerust gesteld en
mUn gedachten.
Tot Ik een paar
door dilettanten zoo verrassend goed woord-
zegglng en dramatiek zUn vereend als door de
jongeren der belde Heemsteedsche parochies.
Welk een voorbereiding moet daaraan zUn
voorafgegaan om tot deze bezielde daad te
komen.
Het was half een voor ik het wist en één
uur toen ik thuis was en me verwonderd af
vroeg. waarom ik me eigenlijk zoo vreesdij*
ongerust had gemaakt.
Bont komt in de nevenstaande
modellen goed tot z’n recht:
mantel met persianer, terwijl
het pakje vest en sakken van
bont heeft
-<>*
gaten. Maar bet deed er niets toe. want er
ontstond een prettige discussie over de eischen.
die er aan een goede journaliste gesteld moeten
worden.
MUn tafelheer hield niet van compóte en we
gingen dwars tegen alle tafelwetten in, door
de afspraak te maken, dat hU toch zou nemen
en ik zUn schoteltje zou krijgen er was nie
mand. die er aan dacht, ons dat kwalUk te
nemen.