Mysterie De Christusspeler Te dineeren genoodigd 4: WAT IS ONS DURPKE BEMIND RADOX MIVA krachtig MISSIE machtig n GEZONDE NAGERECHTEN ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1937 KRUIS EN WERELD Aller medewerking Een toover van licht RIJSTGERECHT NAAR Fantasieën en werkelijkheid DEENSCH RECEPT Kruistocht van het Kruis BRABANTSCHE BRIEVEN t E. Tienduuzenden vrimdellngen waren afgekotnen Pap behoeft niet eentonig te zijn Prachtig geslaagd openluchtspel in Park Groenendaal te Heemstede t non» was ai daJUk go* teMgteOMrt Deur VETWORMPJES? Wet van Genade en Zonde Zinnebeeld en realiteit Triumf van dilettanten 7'1' jHl-: I des 23 September begrijpende ziel, dat ze niet eens speeltechniek E- ultncht vuur F Tooneel voor het openluchtspel te Heemstede 3 Had ik geen gelijk, toen Ik u vertelde, dat een pap niet eentonig behoeft te zijn? Trouwena, dat heeft niet alleen betrekking op de rijstepap, die we vandaag een beurt gaven; er zjjn nog veel méér eenvoudige, smakelijke, voedzame ..toetjes", die van een pap zjjn afge leid: die bespreken we later wel eens! Martine Wittop Konlng d is X li- m Een Kruis! want wij gaan (spelend) leeren Den zin van het Kruis, en In zijn schaduw keeren Van wien wjj in de wereld zijn verdwaald 'Ij gaan leeren, dat slechts redding daalt En wl' 2 Vanwaar verlossing ons is toegekomen. t Is nie meugelijk oe alles te vertellen te éenen brief. Maar enkele hoogtepunten mot ik toch noemen. Ons Feest! Allee, amico. wat is ons durpke bemind. Ze z]jn afgekomen, de vrimdellngen. mee tien duuzenden! En t schoonste is: ze komen alle gaar terug! X Is. of ze allen *n tlkske kregen mee den staf van ons Lauwke. onzen patroon St. Lau- rentius, lijk mijn baaske Dré IH, die mee den krul van dleen staf om z'nen nek, naar UIven hout getrókken wierd I X Kan ook nie anders. Alweer jaren gelejen. schrijvende den boek .Dré UI", toen al potlooide-n-lk: „Tc Zag t feest van Kerstmis stralen in de sterrenoogskes van m’n baaske, vol als ie was van X geluk weer Er is geen openluchttheater dat zich door de boschrijke omgeving, door den schilderachtiger, embouw van het naaldgeboomte en door de ligging onmiddellijk bij een tramhalte, in ons land zoo goed leent voor de uitvoering van een openluchtvertoonlng als dat te Heemstede. In het avondduister rjjst het naaldwoud in den toover der schijnwerpers sprookjesachtig om hoog en wanneer een meester der llchtboetseer- kunst als v. d. Velde dit boschtafereel opneemt Ir. de fantasie van zijn uitbeeldlngsvermogen, wordt een magische bekoring verkregen, welke sterk op den ontvankeljjken bezoeker Inwerkt Want de wereld wordt alleen beter door een betere menschheid, die door de kracht van het Kruis de les van liefde en offer heeft verstaan. De speler krijgt Intusschen gelegenheid om het verbitterde volk af te leiden door een spel: hij kiest zijn spelers en ontvouwt hun zin en beteekenis: een spel van het lijden! In vier, onmiddellijk achtereen gespeelde be drijven wordt dan aan de toeschouwers de zin van den strijd tusschen Wereld en Kruis verklaard. Op het achterplan wordt door den speler het Kruisspel opgevoerd, op het voor plan zien we al bij den aanvang de verpersoon lijkingen van de gevolgen der erfzonde. En de toeschouwers van het eerste bedrijf worden ge leidelijk medespelers. avond 11. voorts 16. 19 en avonds te 8 uur. De generale repetitie die door talrijke groepen jeugdvereenlglngen gisterenavond werd bijge woond. is zonder eenlge stoornis verloopen en kon zelfs daardoor als een première gelden. De muzikale illustratie voldeed bovendien heel goed en versterkte den indruk van het spel. spreien X ennigste licht, dat de .kunst'-werken óóit verspreidden! En d'n criticus, d’n schrij venden kunst-,.kenner" komt pampler en potlood tekort deuze dagen, om zijn zg. .intel lectueel" gestotter van de leste 1020 jaren weg te praten. Maar ge hoeft maar weinig mee- Ijjen mee deuze schrijvende „artisten" te heb ben ook deuzen arbeid, die den vorigenvan de leste jaren vernietigen mot, wordt betaald. Zuilie zijn dokter-doodsgraver! Ze verdienen aan den patient énasm z'n begrafenis. Maar genogt. Ge weet wa Tc bedoel en da 'i voldoende, want ik heb plazleriger onderwerp te beschrijven dan den arbeid van kunstenmakers, die vandaag den dag d*r eigen graf motten delven....! De hel is *n trieste plek. Ook.... om er anderen in te zien knarsetanden1 een heel uur). Roer er UIvenhout. 8 Sept. 1937 Amico. Daar zit ik dan nou. in ons verstilde durp ke. waar honderden stoomfietsen hebben geraasd, waar duu- zenden auto's zijn geglejen deur de herfstkleu rige, zon-deurzeefde boschdreven; In ons ver stilde durpke. waar op twee Zondagen tijds honderdduusend vrimdellngen zjjn geweest. Daar zit ik nou. aan Trul's witgeschuurde ta fel te droomen en te peinzen in m'nen verko perden notenleen mee den echo van X geluk kige feest nog in mijnen kop. Mee 'nen kop die één weergaren is. van muziek, plazier. van borrelend feestgedruisch! Mee 'n hart, dat overschuimt van geluk en dank, om de veurblje jubeldagen van ons durp ke z’n 650-jarig feest! Daar zit ik dan nou mee m'n potlood en m’n leeg pampler, kwaai en grof gereedschap om den gelukkigen neuriezang van 'n dankbaar zlelement te verklanken....! X Is me echter wel 'ns meer gelukt om mee dieen botten potloodpunt efkens te raken aan den geheimzinnlgen ziel-electriek die deur den mensch stroomt en ik kan alleen maar hopen dat X me weer 'ns lukken mag. Hopen, ja! Want per slot van rekening mot O. L H. dat efkens willen, niewaar? Dat kunt ge wel zien aan de „Moderne Kunst", die heelegaar van .moderne menschen en moderne Goddelooze) tijen is....! Deuze moderne kunst wordt nou op gestookt en de vlammen die er uit slaan, ver- hier te zjjn, op den buiten, wa*r ie soo geren Meng slechts geregeld wat Radoe door Uw wasch water en binnen korren tijd zijn ze verdwenen Bij apotheker* en erkende drogisten S 10.90 per pak en I 0.15 per klem pakw Verzinnebeelding en werkelijkheid zijn hier nauw dooreengeweven Er bestond en er be staat wellicht nog het gevaar, dat niet alles door lederen toehoorder naar den dlepsten zin wordt begrepen Daarom heeft v. d. Velde scher pe scheiding gemaakt tusschen het zinnebeel dige en het werkelijke, inaar tevens alle tegen- deelen opgenomen in een samenbindende har monie der schoonheid, welke een bekroning vond in den tnumftocht van het kruis aan het slot. Hoe wonderlijk waren ook de tafereelen waarbij het lichtende kruis hoog oprees tegen den donkeren achtergrond terwijl vele andere lichtbronnen doofden.... Het „vers" van den dichter werd door de dilettanten mooi verklankt. Natuurlijk leggen dilettanten bij zoo'n dicht-spel meer den na druk op de zegging van het woord, dan op de dramatische beelding ervan. Doch zelden zal dagen daarna in een winkel van fijn glas- en aardewerk een in optima for ma gedekte tafel zie, met borden die aan alle kanten omringd zijn door alle mogelijke soor ten van vorken, messen en lepels. Ik zit plotseling aan ,.het~ diner, zit voor precies zoo’n bord met precies evenveel zilver en glaswerk voor me en vraag me angstvallig af, waarvoor ik dat alles gebruiken moet stel je voor, als ik iets foutief gebruikte. Het zou toch best kunnen gebeuren, dat ik een couvert verwisselde of uit een verkeerd glas dronk. Ik maak me ernstig ongerust en loop met een bezwaard hart verderJe wordt toch niet wijzer, als je er naar blijft kijken Met dat al ben ik weer op mijn diner, dat zoo langzamerhand telkens voor me op schijnt te duiken. Want nu komen weer nieuwe vragen. Het mysteriespel „De Christus speler" van den priester-dichter Jac. Schreurs is onder de bezielende spel- leiding van den Antwerpschen too- neelkunstenaar Anton v. d. Velde, als openluchtspel in het park Groenen daal te Heemstede een groot succes geworden, zoowel door de dichter lijke openbaring der verlossende kracht van het Kruis, als door de vaak prachtige zegging en de toe wijdende overgave der jongeren van de beide Heemsteedache parochies. den stillen Zaterdagmiddag, mee de versierde geveltjes en eerepoorten. de geschrobte stoep- kes en natte plekskes zand daarlangs, mee de schoone vitraas-gordyntjes en opgerjjfde, bloeiende tuintjes begosten om kwart veur vier de klokskes te luien. Te roepen, te roepen: „XIs feest, X is feest, X is feest in UIvenhout!! *n Auto glee zacht en statig over den weg. 'Nen dorpeling, op z’n Zondagsch, blinkend ge schoren kwam „veurzichtlg” 'ns koekeloeren. Drie auto's kwamen binnengestoven En .hooge" uniforms, gouwen epauletten, statige dames schimden veurbjj achter de spiegelglazen van glimmende. geruischlooze autowagels. Hooge hoeien. zwarte pakken, decoraties. ‘nen kleu- rigen. deftlgen sliert van hooge Pleten en Pië ta's ging, onder den galm van menler pastoor z'n roepende klokskes deur X Zaterdagsche durpke. dat stil was van verwachtings. Hooge Geestelijkheid. Hoogste Legeroversten. Kamer leden en burgemeesters, ja, den hoogen Adel van Brabant, begaf z'n eigen naar X oudst be kende, naar X meest-historische punt van UI venhout, da’s daar, waar onze kerk staat, waar boven de klokskes luidden, beierden, bimbam- den over X kerkdurp, dat ruim tien jaren gelejen, toen gij mn brieven ging afdrukken nog niemand wist te vinden. Zelfs dikkels de kwieke Nederlandsche Posterijen meIk heb dat in mijnen aanspraak ook gezeed en ae hadden er allegaar leut om. En om vier uren, als de klokskes zwegen, dan stond daar, aan den voet van de kerk, toegewjjd aan St. Laurentius. de blom van Brabant ons eerecomlté. openge bloeid in X schoonste feestgewaad van goud en scharlaken, kant en deftig zwart. En m'n hart klopte, klopte van trots teugen m'n keel. Trotsch, om al die eer m'n durpke bewezen' Wat 'n prachtige, kleurige prent wierd daar toegevoegd aan mijnen levensboek van Vlven hout! q En daar efkens wjjerop. den weg wierd opengelaten. dkar stond UIvenhout! En veur X kerkplein, daar zat ons Hermohie, voltallig in den kiosk. Wat "n prent, wat *n onvergetelijke feestprent wierd daar opeenen opengerold. De locht zat nog dicht. Dicht van graauwe 1 wolken, die al twee weken de zon hadden weg gehouwen. Den Flelp. die aan alles denkt, had 9S al gevxaggd gM: Jta "Uien ws v w e hadden het onlangs over de irc VV beteekenis, die een eenvoudig nag - recht kan hebben, als het de in hst hoofdgerecht nog ontbrekende voedingsstof: a aanvult. En ik haalde toen vooral de .Melk spijzen" aan. die én ten opzichte van X eiwit, én ten opzichte van vet en koolhydraten uit stekend die taak kunnen vervullen. Ook sprak Ik van de „pappen" als wel de al lereenvoudigste voorbeelden van zulke nage rechten. En omdat ik bij ervaring weet, boe tegenwoordig in heel veel gezinnen de pap niet meer met dezelfde waardeering wordt begroet Het Kruisspel op het achterplan vangt aan met het Oude Verbond. De Wet der Genade en de Wet der Zonde zijn oe tegengestelde krachten die elkaar den mensch betwisten. In Adam overwint de Wet der Genade, in Kain de Wet der Zonde. Noach en Abraham dragen hun offers op als een voorafbeelding van het kruisoffer, door Isaias voorspeld. Dit spel is voor den Dictator volksmisleiding en de deurwaarder komt daarom beslag op alles leggen. Maar daarmede is het Kruisspel niet uit. Want geen Dictator kan dit einden De spe ler, eerst regisseur, neemt nu de Christusrol op zich van den vervolgde. Lucifer komt hem bekoren, terwijl op het voorplan de wereld machten zich beraden over de middelen: ten slotte wordt het atheïsme als bindende kracht aanvaard Nu ontwikkelt zich de droeve Christusspeler wordt beschuldigd De rijpere jeugd, van welken stand of ont wikkeling ook. werkte mede. Vijftig jongelui waren uitverkoren om de sprekende rollen te vervullen en bijna honderd om te flgureeren Hun samenspel was uitnemend, hun onstelling vol boetseerkracht en kleurig leven Kapelaan R. Oud was de man van het Initiatief en het doorzettingsvermogen. Hij had de medewerking verkregen van de heeren mr. J. B. Bomans, J. W. Lucas. A. W van Sambeek. J J. W Boer- rigter en J. H. Kramer, leden van het comité dat de uitvoering mogelijk maakte. De volgende opvoeringen zullen zijn heden- voel ik me weer eenigszins voorloopig is het diner uit loop: de -volksmlslei- der te zjjn en besloten wordt hem stil uit den weg te ruimen. Om het volk niet tegen zich op te zetten want Jan Publiek bemoeit zich er mee en de Paus grijpt zelfs telefonisch In moet hem stilaan de felteljjke spelleidlng wor den ontnomen en moet van het spel bloeoige ernst gemaakt worden. In het slotbedrijf doorschouwt de speler dat alle spel wreede werkelijkheid wordt: Christus staat voor den Hoogen Raad. Maar waar sym bool daad wordt wil de speler geen speler meer Zijn: hij ontdoet zich van de tooneelkleeren en aanvaardt als mensch doornenkroon en rietstal en geesellng. Hij draagt het Kruis en vraagt als laatste gunst met het hoofd omlaag te wor den gekruisigd. regenveraekering sluiten veur honaen bstitai- dag?" idle duur was. amico!). Neeë. Flelp. gin kwestie van! Ik heb den regenpolis loopen b|j onzen Lauw, die laat ons nie in den steek Vertrouw op Hum!" En. amico, als X illustere feestcomité stond op gesteld. dan brak de locht! En of ons Lauwke teugen me knipoogde.Maar als ik m'n aan spraak ging houwen en de zon beloofde, dan dan brak ze deur in gouwen luister en ze ia nte meer weggeweest! 8t. Laurentius was op oós Feest! HM was se»fs bu d' opening al en schoof de gordijnen veur de zon weg. Kóst onder d*e bescherming ons feest mlahA- ken? Mee diep en eerlijk vertrouwen op onzen Patroon wierd ons feest éen overweldiging van geluk, van plazier, van succes! En daar is geklonken, gedanst, gekust. daar is veul. en diep en plezierig geluk genoten, want hecht en eerlijk vertrouwen op den Hemel hee gin huichelarij van noode! Na de offlcleele plechtigheid had fc X voor recht het hooge gezelschap uit te noodlgen veur knen steuvlgen borrel in de „Gouwen Koei en rltar daar zijn we vrienden geworden! Vrienden veur ons leven. Daar hebben we de glazen teugen malkaar gestooten. onderwijl malkaar diep in d'oogen ziend en we wisten X! We wisten dat we deuzen gezelUgen geluk kigen oogenblik op Ulvenhoutschen bojem nog herinneren sullen, als we nulksar over vijf, over tien jaren hier of daar in de vseareld zulten ontmoeten. Wat we dan zeggen zuden: weet ge nog....? Dit. amteo. was écu heogtepamt. X Volgende den volgenden brieg, denk ik. Want daar is veul. heel veul te verteHen. Daar is veul. heel veul te herinneren! Daar is weai. heel veul geluk nA te proeven! Zn veul teut ook. Maar dat kaart srtegaar nog! Nou mat|lkr«B«ada - Veul groetea^vwnX ns*«dsr 'wa - u uwen (1 ons) bitterkoekjes, stukje va nille of dun schilletje van citroen, een weinig zout. Kook de goed gewasschen rijst op een zacht gaar in de melk met de vanille of de citroenschil en een heel klein beetje zout (pl.m. U4 uur). Roer er dan de suiker en den eierdooier door, klop het eiwit flink stijf en vermeng ook dit met de rijst. Leg laag, om laag in een met wat boter inge smeerd vuurvast schoteltje de rijst en de bit terkoekjes. De bovenste laag moet rijst zijn. Laat het schoteltje in den oven lichtbruin worden (ma tige bovenwarmte 10 minuten). Het is voorbij Natuurlijk feliciteerde ik het bruidspaar nog eens ze stonden daar zoo stralend'gelukkig, dat ik bet eenvoudig niet laten kon. Natuurlijk stootte ik ook een wijnglas om toen we zaten te borrelen voor den aanvang. Maar de menschen bleken toch niet zoo hard vochtig als ik me dat had voorgesteld. Een vriendelijke jonge man raapte bet op, met de even vriéndelijke opmerking, dat het tafeltje ook zoo vol was en de dame op wier japon een vlekje kwam, toonde me oogenblikkelljk twee andere vlekjes, zoodat dit ongeval een welkome aanleiding was om de japon nu maar te laten stoomen. Aan tafel bepeinsde mijn tafelheer het vraag stuk. wanneer hij een sigaret op zou kunnen steken. „Ik weet het niet zoo precies maar ik ge loof na deze gang," legde hij uit. En er was niemand, die er aan dacht, hem zijn onkunde kwalijk te nemen. We spraken gezellig en ik luisterde naar wat andere menschen hadden gedaan in hun va- canties, ik luisterde naar de geestige mop van mijn tafelheer en was de mijne schoon ver is, in Gods schoone natuur. Want hier is de sneeuw witter, de locht helderder, dan In de groote stad. Hier branden zelfs de keerskens schoonder. want op den buiten, den kleeren bui ten. daar waait den wind rechtstreekscher uit den hemel. Hier, onder de bosschen. waar de eeuwen verglejen. waarover honderden nach ten de kerstklokskes klepten, daar zjjt ge nou eenmaal dichter bij Onzenlievenheer dan in de groote stad, waar 'nen electrieken kerstboom in de kroeg staat, tusschen X geklots van de bll- jertballen" Zoo is X hier in X Veurjaar, in den Zomer, in X rosse Najaar waarin we nou leven. Altlj leeft ge dichter bjj den Schepper dan in de groote stad, waar oew oogen altü ketsen teugen steen, steen, steen! Ze hebben X ons vaneigens gezeed, de vrim dellngen: „wjj komen terug'. En in huilten oogenglans bespeurden wij de waarheid van die woorden. Daar zjjn er al, die vier en vijf keeren per Jaar hier komen wonen. Hollanders! Die in de kindsheid hadden geleerd dat X hier zoo duister was. erm en onbeschaafd. Ze zjjn mee zooveulen af gaan komen, dat er *n brug gebouwd wierd over den Moerdijk, die mlllioenen kostte. Want gaat ze maar tellen: daar komen er meer uit X Noorden, dan uit X Zuiden over die brug. Honderdduuzend vrimdellngen zijn er op twee Zondagen tijds alleen in UIvenhout geweest, op stoomfietsen kwam ze uit Roodeschool, Amster dam, Haarlem, uit alle Noordelijke stejen, aan- gezwarmd. Gezwermd, ja. *n Ploeg van eenen twintig dubbelgelajen stoomfietsen uit Haarlem alleen en trotsch en gul reikte onzen Burge meester huilie 'nen prachtlgen herinnerings- beker over! Ze zijn gekomen, per stoomfiets. van Lübeck, van Trier, van Parijs! Wij kwamen haast her- inneringsbokalen tekort....! Ze zijn gekomen mee treinen van bussen uit Amsterdam. Uit den Haag. Uit X Geldersche. Uit MIe provincies! Ons bosch (daar zjjn er hier veul in den om trek) ons Ulvenhoutsche bosch is 1600 bunders groot. Zestien mlllioen vierkante meters, als ge dat beter verstaat. Maar daar is nen oogenblik geweest, dat onzen Houtvester, Tuteln Nolthe- nlus. ik noem man en peerd. z'n eigen boech nlemeer in- al uit kost komen. Ge kost „De Kruistocht van het Kruis is aangevan gen' en die kruistocht leert ons den zin van bet offer den zin van de liefde: „het grootste wordt door liefde alleen volbracht.” Figuren uit hef Oude Verbond komen ons. met de zinnebeeldige gestalten uit onzen tjjd, d *te prediking van het Kruis brengen. Zij ver- w persoonlijken van den eenen kant de hemel- sche tegenover de helsche en aardsche mach ten, die strijden om de heerschappij over den mensch en van den anderen kant verpersoon lijken zU de gevolgen der erfzonde in den mensch zelf. Een voorspel toonde ons zinrijk de mensch heid in haar ontreddering als gevolg harer af dwalingen. De Dictator, de verpersoonlijking hier in dit spel van menscheljjke hoogvaardig- k heid, meent met eigen krachten de wereld te kunnen redden van den ondergang, desnoods door zich te binden aan den „bond der godde- teozen”. HU roept de aardsche machten in een conferentie tezamen voor een algeheel wereld- herstel. Maar dit wereldherstel poogt hU bulten God, ja tegen God te bewerken. En hy faalt. Van het station Haarlem is een prachtige tramverbinding tot dicht bjj den ingang van het speelterrein. Amsterdammers en Lelde- naars kunnen desgewenscht ook voor de ge heel reis van de tram gebruik maken. We raden den katholieken aan een deser voor stellingen te besoeken om deel te hebben aan deze zeer opmerkelijke uiting van katholiek openluchtspel. Het is wonderlUk hoeveel v. d. VeMe hier met dilettanten heeft bereikt bereikt, niet alleen in den zin van waardeering voor zijn bedoelen, maar óók in den zin van bewondering voor het kunstzinnig verkregene Want er waren momenten die diep ontroerden, er waren tafereelen die een schoonheid openbaardne, welke tot het allerbeste behoorden dat we ooit op het openluchttooneel zagen: hier was een pryzenswaardig streven én een prachtig slagen. Dat voor zoo iets mannen konden gevonden worden, die als comité tot uitvoering van het spel de verwezenlijking mogeiyk maakten, stemt dankbaar. Men moge het met Schreurs niet eens zijn over zUn tegenstelling van dictatuur en gods dienst, de diepe en al-omvattende gedachte van het spel is die der verlossende en heiligende kracht van Kruis en Lijden. In het Kruis alleen ligt het heil der wereld. Een Kruis bekroont het al: om nog even op dat onderwerp terug te ko men. Ja als een pap dag-in-dag-uit precies op dezelfde wijze wordt voorgediend, din gaat de fleur er wel wat af. Maar dat is niet noodig. Bepalen we ons vandaag eens alleen tot de bekende rUstebrij: op allerlei manieren kan die gepresenteerd worden, hetzU als gerecht op zichzelf, hetzij in combinatie met andere toe voegsels (vruchten b.v.J. „Op zichzelf" kunnen we ze warm of koud geven, dik of dun, met een smaakje van va nille. van citroenschil of van kaneel; in com binatie met vruchten kunnen we die er rauw of gekookt in een afzonderiyk schaal tje bU presenteeren wat b.v. in dezen tijd, nu de aardbeien en de bessen weer tot X ver- leden behooren, zich uitstekend laat doen met bramen (rauw), met gestoofde peren, gestoofde kwetsen of appelmoes. Maar we kunnen ook de rijst en de vruchten als één geheel opdoen. We koken de rijstebrij dan vooral niet te dun (150 g. of U4 klein theekopje rjjst per liter melk), we laten ze koud worden en roeren er gedurende het af koelen van tijd tot tijd in, om het vormen van een vlies te voorkomen. Dan maken we van de koude rijstebrij in het midden van den schotel een bergje en leggen er de koude gestoofde vruchten met het bjjbehoorende eenigszins ge bonden sap omheen. Of wel. we schikken de koude, stijve rijstebrij Juist langs den rand van den schotel en houden het middenvak open, om het later te vullen met de gestoofde vruch ten. In de belde gevallen kunnen we uitstekend gebruik maken van een restje gestoofde vruch ten uit een vorig middagmaal, zoodat alleen voor het koken van de rijstebrij behoeft te worden gezorgd. GewoonlUk zal de bij de vruch ten behoorende saus voldoende zoet zjjn, om de rijstebrij zonder suiker te kunnen opdienen: mocht dat niet het geval zjjn. dan kunnen we óf wat suiker door de nog warme rijstebrij roe ren óf tenslotte de koude rijstebrij even vóór het opdienen met wat suiker bestrooien. .Moet Ik precies op tijd zijn, of moet Je niet vroeger of later komen moet je het bruids paar nog fellclteeren of is het genoeg geweest, toen ik dat bjj de bloemen deed? Zou er een Midden in al mijn angst-droomen ontmoet ik een ouwe, trouwe vriendin, die me oogenblik- keljjk vraagt, waarom ik zoo sip kUk. Ik vertel haar, dat ik naar een diner moet. ZU beeft zoo n begrUpende ziel, dat ze niet eens ver- ‘1S ln vorl«e M*t <tme wel gebikt baasd is over dezen uitleg, maar alleen maar zegt, dat er toch nog wel ergere dingen in deze wereld te doorworstelen zUn hetgeen ik. hoewel aarzelend, moet toegeven. Ik stort mijn hart uit over al de vragen, die me oezig houden zU is een ervaren mensch wat dat betreft maar dat neemt niet weg, dat ze inplaats van me met raad en daad bU te staan, alleen maar zegt dat alles vanzelf gaat en me tot slot de wUze les meegeeft, dat je beter met een vanzelfsprekend gezicht iets fout kunt doen, dan aarzelend iets goed. Dit in verband met de vatbaarheid voor suggestie bU den mensch. Ik geloof haar op X oogenblik en neem me voor, alles met een air van groote zekerheid te vol brengen f EindelUk is het uur aangebroken, waarop ik de deur uit moet om het diner bU te kunnen wonen het moment, dat zweeft tusschen phantasie en werkelUkheld. Als ik voorzichtig uit de taxi stap, terwllle van mijn langen rok, voel Ik mijn hart kloppen. in de dreven over de autokappen kuieren! Zoo kan ik. op Amerikaansche manier. 71 feestverslag 'geven mee cUfers, getallen, verge- Hlkings Maar ik hou daar mee op. want balans maken doe *k mee Bamis. begin October, ala X boerenboekjaar alweer om is. Maar éen cUfer mot ik noemen nog. Den eer sten Zondag van ons feest, als meer dan vUftig- duuzend vrimdellngen manneke aan manneke deur ons durpke schuifelden. als Amsterdam mee trots z'n bordekens „Verkeer gestremd” in de krant zou hebben gezet, dandan heb ben wü dat geregeld mee.... éenen veld wachter! Onthou dat leste getal, amico! Bénen veld wachter! En. amico, daar is gin krabbeke op 'n spat bord, gin knoopke van ‘nen jas geraakt! En nog 'n cijfer: daar is maar éénrtt zatkul in X kot gestoken. Ginnen Ulvenhouter. Gelooft ge nou. da "k uit den grond van m'n hart sprak, als ik, de leste uren van X Feest mee den Flelp op de muziektent veur de kerk stond, tusschen onzen burgemeester jhr. mr. Serraris en mijnen anderen goeien vrind ons Pastoorke. den Z.E.W. Heer Vermunt, al mjjn vrienden en vriendinnen (dat zUn er dan duu- zenden!) danken kost veur dit schoone feest! „Vrienden en Vriendinnen," zoo zee ik deur den microfoon: „deus dagen heb ik dikkels ge docht. als ik burgemeester of pastoor van UI venhout was, dan mocht O. L. H. m'n durpke vrijwaren van ‘nen Dré. die nou en dan zóó danig X durp op stelten zette. Miiraan- veerdt m'nen hartgrondigen dank, veur de ma nier. waarop ge deus feest vierdet! Wint.... want nou kan ik, bü hen volgenden keer onzen burgemeester en menier pastoor recht in d'oogen kijken, als we weer feestvieren gaan!” Amico. de hoera's waren niet te stoppen. Van den burgemeester tot den jongsten dreutel van UIvenhout ze lustten allegaar méér van deu zen feestkoek, die op z'n end geraakte. RUst als dessert is voor ons niets onbekends; met boter en suiker, krenten of rozijnen, of bessensap komt zij vrijwel in elk gezin regel matig aan de beurt. Er zjjn van rijst echter ook meer ingewikkelde nagerechten te maken, zooals in het hier volgende recept wordt be schreven. Deze ovenschotel is niet alleen sma kelijk, doch ook voedzaam, zoodat het als slot van een niet omvangrijken maaltUd een goe de aanvulling vormt. De schotel, die zooals men ziet een variant vormt op de meestal met griesmeel bereide pudding met bitterkoekjes, heet, met een ver wijzing naar het land van herkomst: Deensche rjjst (berekend voor 4 personen). 1 ei. L. melk (714 kopje). 100 gram (1 ons) rijst (1 klein kopje). 50 gram (14 ons) suiker (ruim 3 afgestreken eetlepels). 100 gram Een even zlnrUke als voor de praktische tooneelbouw van trappen en plat- vorms, van bogen en kruisbekroning, heft de groote schare medespelenden boven de hoofden van het publiek, dat aldus een vrij heeft op tooneel en tooneelisten. om en Tante zjjn 25 jaar getrouwd en (J gelukkig getrouwd. Dat is een groote ge beurtenis in het leven van twee men schen en het is dan ook niet zonder reden, dat dit feit met een groot feest herdacht zaï «orden En een maand tevoren vind ik de uit- noodiging voor een groot diner bij mUn och tendpost. Dan komen eerst de logische overpeinzingen: „Zou net groot worden?” Als ik nader ge ïnformeerd heb, weet ik, dat er 50 menschen komen en bij nog nadere informaties weet ik ook wie er komen, weet ik ook wat er door respectievelUke tantes en nichtjes wordt aan getrokken en kan dan tenslotte bepalen m wat voor toilet ik me zeil zal hullen. Dit zUn zoo de gewone en zeer reeele voor bereidingen van de gasten, die er straks aan wezig zullen zUn. De tijd vergaat en de datum van het diner nadertdan hebben de problemen over ja ponnen en cadeaux afgedaan om plaats te ma ken voor pUnlUke fantasieën. Ik ben nogal spraakzaam maar plotseling twijfel ik aan het vermogen van mijn tong, als ik er aan denk, dat ik van zeven tot twaalf uur aan tafel moet zitten en geen stommetje zal kunnen spelen. Ik ga dan ook even plotse ling mUn heelen zomer na wat ik las wat ik gezien heb waar ik geweest ben. Wat ik deed in mijn vacantie en wat van dit alles in aanmerking komt om verteld te worden. Ik zoek een schrift op, waarin een listige oom al de geestige moppen neerschreef, die hU m den loop der tijden hoorde en leer er een paar dit mijn hoofd. Dan gerust gesteld en mUn gedachten. Tot Ik een paar door dilettanten zoo verrassend goed woord- zegglng en dramatiek zUn vereend als door de jongeren der belde Heemsteedsche parochies. Welk een voorbereiding moet daaraan zUn voorafgegaan om tot deze bezielde daad te komen. Het was half een voor ik het wist en één uur toen ik thuis was en me verwonderd af vroeg. waarom ik me eigenlijk zoo vreesdij* ongerust had gemaakt. Bont komt in de nevenstaande modellen goed tot z’n recht: mantel met persianer, terwijl het pakje vest en sakken van bont heeft -<>* gaten. Maar bet deed er niets toe. want er ontstond een prettige discussie over de eischen. die er aan een goede journaliste gesteld moeten worden. MUn tafelheer hield niet van compóte en we gingen dwars tegen alle tafelwetten in, door de afspraak te maken, dat hU toch zou nemen en ik zUn schoteltje zou krijgen er was nie mand. die er aan dacht, ons dat kwalUk te nemen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 21