Te dineeren genoodigd
Mysterie De Christusspeler
WAT IS ONS DURPKE BEMIND
RADOX
MIVA krachtig
MISSIE machtig
GEZONDE
NAGERECHTEN
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1937
J
KRUIS EN WERELD
Een toover van licht
RIJSTGERECHT NAAR
Fantasieën en
DEENSCH RECEPT
Tienduuzenden vrimdelingen
waren afgekotnen
Pap behoeft niet eentonig
te zijn
werkelijkheid
VETWORMPJES?
MMLai tatak wta-taMtorttafc Oeurriiaa.ai
f>
Aller medewerking
WH
uitzicht
tusschen
Vanwaar verlossing ons is toegekomen.
Kruistocht van het Krui*
uit
aangevan-
in
dat
BRABANTSCHE BRIEVEN
I
taur.
„De Kruistocht van het Kruis is
gen" en die kruistocht leert ons den zin van
het offer den zin van de liefde: „het grootste
t h nle meugelljk oe. alles te vertellen in
éenen brief. Maar enkele hoogtepunten mot ik
toch noemen.
Ons Feest!
Allee, amico.
Prachtig gedaagd openluchtspel
in Park Groenendaat te
Heemstede
Een Kruis! want wij gaan (spelend) leeren
Den zin van het Kruis, en in zijn schaduw
keeren
Van wien wij in de wereld zijn verdwaald
En wy gaan leeren, dat slechts redding daalt
spreien 1 ennigste licht, dat de .kunst’-werken
óóit verspreidden! En d’n critlciSs, d’n schry-
venden kunst-..kenner” komt pampier en
potlood tekort deuze dagen, om zijn z.g. Intel-
lectueel” gestotter van de leste 1020 jaren
weg te praten. Maar ge hoeft maar weinig mee-
lljen mee deuze schrijvende .artisten” te heb
ben ook deuzen arbeid, die den vorlgen van
de leste jaren vernietigen mot. wordt betaald.
Zullle zijn dokter-doodsgraverZe verdienen
aan den patiënt èn.... asm z’n begrafenis.
Maar genogt
Ge weet wa k bedoel en da s voldoende, want
ik heb plazieriger onderwerp te beschryven dan
den arbeid van kunstenmakers, die vandaag den
dag d*r eigen graf motten delven....! De hel is
*n trieste plek. Ook.... om er anderen in te
zien knarsetandenJ
at is ons durpke bemind. Ze
zijn afgekomen, de vrimdelingen, mee tien
duuzenden! En t schoonste is: ae komen alle
gaar terug!
1 Is. of ze allen *n tikske kregen mee den
staf van ons Lauwke, onzen patroon St. Lau
rentius, lyk mijn baaske Dré Hl, die mee den
krul van dieën staf om z’nen nek. naar Ulven-
hout getrókken wierd! X Kan ook nle anders.
Alweer jaren gelejen. schrijvende den boek
.Dré UI”, toen al potlooide-n-lk: „k Zag X
feest van Kerstmis stralen in de sterrenoogskes
van m'n baaske, vol als le was van 't geluk weer
Het is voorbij
Natuurlijk feliciteerde Ik het bruidspaar nog
eens ze stonden daar zoo stralend gelukkig,
dat ik bet eenvoudig niet laten kon.
Natuurlijk stootte Ik ook een wijnglas om
toen we zaten te borrelen voor den aanvang.
Maar de menschen bleken toch niet roo hard
vochtig als Ik me dat had voorgesteld. Een
vriendelijke jonge man raapte het op, met de
even vriendelijke opmerking, dat het tafeltje
ook zoo vol was en de dame op wier japon een
vlekje kwam, toonde me oogenblikkeljjk twee
andere vlekjes, zoodat dit ongeval een welkome
aanleiding was om de japon nu maar te laten
s toornen.
Aan tafel bepeinsde mijn tafelheer het vraag
stuk. wanneer hjj een sigaret op zou kunnen
steken.
„Ik weet het niet zoo precies maar ik ge
loof na deze gang,” legde hij uit. En er was
niemand, die er aan dacht, hem zijn onkunde
kwalijk te nemen.
We spraken gezellig en ik luisterde naar wat
andere menschen hadden gedaan in hun va-
cantles, ik luisterde naar de geestige mop van
mijn tafelheer en was de mijne schoon ver-
Meng slechts geregeld wat Radox door Uw wasch-
water ea binnen konen tijd zijn zc verdwenen.
Bij apothekers en erkende drogisten A f 0.90
per pak en f 0.15 per klein pakje
betere menschheid, die door de kracht van het
Kruis de les van liefde en offer heeft verstaan.
De speler krijgt intusschen gelegenheid om
het verbitterde volk af te lelden door een spel:
hy kiest zjjn spelers en ontvouwt hun zin en
beteekenis: een spel van het lijden!
In vier, onmiddeliyk achtereen gespeelde be
drijven wordt dan aan de toeschouwers de
zin van den strijd tusschen Wereld en Kruis
verklaard.' Op het achterplan wordt door den
speler het Krulsspel opgevoerd, op het voor
plan zien we al bij den aanvang de verpersoon
lijkingen van de gevolgen der erfzonde. En de
toeschouwers van het eerste bedrijf worden ge
leidelijk medespelers.
Het is wonderlijk hoeveel v. d. Velde hier
met dilettanten heeft bereikt tz.relkt. niet
alleen in den zin van waardeering voor zijn
bedoelen, maar óók in den zin van bewondering
voor het kunstzinnig verkregene. Want er waren
momenten die diep ontroerden, er waren
tafereelen die een schoonheid openbaardne,
welke tot het allerbeste behoorden dat we ooit
op het openluchttooneel zagen: hier was een
prjjzenswaardlg streven èn oen prachtig slagen.
Dat voor zoo iets mannen konden gevonden
worden, die als comité tot uitvoering van het
spel de verwezenlijking mogelijk maakten, stemt
dankbaar
Men moge het met Schreurs niet eens zijn
over zijn tegenstelling van dictatuur en gods
dienst, de diepe en al-omvattende gedachte van
het spel is die der verlossende en heiligende
kracht van Kruis en Lijden. In het Kruis alleen
ligt het heil der wereld. Een Kruis bekroont
het al:
Triumf van dilettanten
Verzinnebeelding en werkelijkheid zijn hier
nauw dooreengeweven. Er bestond en er be
staat wellicht nog het gevaar, dat niet alles
door lederen toehoorder naar den diepsten zin
wordt begrepen. Daarom heeft v. d. Velde scher-
pe scheiding gemaakt tusschen het zinnebeel
dige en het werkelijke, maar tevens alle tegen-
deelen opgenomen In een samenbindende har
monie der schoonheid, welke een bekroning
vond in den trlumftocht van het kruis aan het
slot. Hoe wonderlijk waren ook de tafereelen
waarbij het lichtende kruis hoog oprees tegen
den donkeren achtergrond terwijl vele andere
lichtbronnen doofden
Het „vers” van den dichter werd door de
dilettanten mooi verklankt. Natuurlijk leggen
dilettanten bjj zoon dicht-spel meer den na
druk op de zegging van het woord, dan op de
Er is geen openluchttheater dat zich door de
boechrljke omgeving, door den schllderachtlgen
ombouw van het naaldgeboomte en door de
ligging onmiddelllJk bjj een tramhalte, in ons
land zoo goed leent voor de uitvoering van een
openluchtvertoning als dat te Heemstede. In
het avondduister rijst het naaldwoud in der.
toover der schijnwerpers sprookjesachtig om
hoog en wanneer een meester der lichtboetseer-
kunst als v. d. Velde dit boscht<<ereel opneemt
in de fantasie van zjjn uitbeeldingsvermogen,
wordt een magische bekoring verkregen, welke
sterk op den ontvankelijken bezoeker inwerkt.
dramatische beelding ervan. Doch zelden zal
door dilettanten zoo verrassend goed woord-
zegging en dramatiek zyn vereend als door de
jongeren der beide Heemsteedsche parochies.
Welk een voorbereiding moet daaraan zjjn
voorafgegaan om tot deze bezielde daad te
komen.
Wet van Genade en Zonde
De rijpere jeugd.'van welken stand of ont
wikkeling ook. werkte mede. Vijftig jongelui
waren uitverkoren om de sprekende rollen te
vervullen en bijna honderd om te figureeren.
Hun samenspel was uitnemend, hun opstelling
vol boetseerkracht en kleurig leven. Kapelaan
R. Oud was de man van het initiatief en het
doorzettingsvermogen. Hij had de medewerking
verkregen van de heeren mr. J. B. Bomans. J.
W. Lucas. A W. van Sambeek. 4$ J. W. Boer-
rigter en J. H. Kramer, leden van het comité
dat de uitvoering mogelijk maakte.
De volgende opvoeringen zullen zjjn heden
avond 11. voorts 16, 19 en 23 September des
avonds te 8 uur.
De generale repetitie die door talrijke groepen
jeugdvereenlglngen gisterenavond werd bijge
woond. is zonder eenige stoornis verloopen en
kon zelfs daardoor als een première gelden.
De muzikale illustratie voldeed bovendien heel
goed en versterkte den Indruk van het spel.
loop: de
volksmislei-
Het mysteriespel „De Christus
speler" van den priester-dichter Jac.
Schreurs is onder de bezielende spel-
leiding van den Antwerpschen too-
neelkunstenaar Anton v. d. Velde, als
openluchtspel in het park G(j£nen-
daal le Heemstede een groot succes
geworden, zoowel door de dichter
lijke openbaring der verlossende
kracht van het Kruis, als door de
vaak prachtige zegging en de toe
wijdende overgave der jongeren van
de beide Heemsteedsche parochies.
„Moet Ik precies op tijd zijn, of moet je niet
vroeger of later komen moet je het bruids
paar nog feliciteeren of is het genoeg geweest,
toen ik dat bij de bloemen deed? Zou er
een
Midden in al mijn angst-droomen ontmoet Ik
een ouwe, trouwe vriendin, die me oogenblik-
kelUk vraagt, waarom ik zoo sip kijk. Ik vertel
haar, dat ik naar een diner moet. Zij heeft
zoo’n begrijpende ziel, dat ze niet eens ver
baasd is over dezen uitleg, maar alleen maar
zegt, dat er toch nog wel ergere dingen tn
deze wereld te doorworstelen zjjn hetgeen
ik. hoewel aarzelend, moet toegeven. Ik stort
mijn hart uit over al de vragen, die me bezig
houden zij is een ervaren mensch wat dat
betreft maar dat neemt niet weg, dat ze
inplaats van me rtet raad en daad bjj te staan,
alleen maar zegt dat alles vanzelf gaat en me
tot slot de wijze les meegeeft, dat je beter met
een vanzelfsprekend gezicht Iets fout kunt doen,
dan aarzelend iets goed. Dit In verband met de
vatbaarheid voor suggestie bij den mensch. Ik
geloof haar op X oogenbllk en neem me voor,
alles met een air van groote zekerheid4 te vol
brengen.
Eindelijk is het uur aangebroken, waarop ik
de deur uit moet om het diner bjj te kunnen
wonen het moment, dat zweeft
phantasle en werkelijkheid.
Als ik voorzichtig uit de taxi stap, terwille
van mijn langen rok. voel ik mijn hart kloppen.
Zinnebeeld en realiteit
Ulvenhout, 8 Sept 1937
Amico,
Daar zit ik dan nou,
In ons verstilde durp
ke, waar honderden
stoomfietsen hebben
geraasd, waar duu-
zenden auto's zjjn geglejen deur de herfstkleu
rige. zon-deurzeefde boschdreven; in ons ver
stilde durpke. waar op twee Zondagen tyds
bonderdduuzend vrimdelingen zjjn geweest.
-Daar zit ik nou. aan Trul's witgeschuurde ta
fel te droomen en te peinzen in m’nen verko
perden notenleer. mee den echo van t geluk
kige feest nog in mijnen kop.
Mee 'nen kop die één weergaren is. van muziek,
plazler, van borrelend feestgedruisch
Mee 'n hart, dat overschuimt van geluk en
dank, om de veurbye jubeldagen van ons durp
ke z’n 650-jarig feest!
Daar zit Ik dan nou mee m'n potlood en m’n
leeg pampier. kwaal en grof gereedschap om
den gelukkigen neuriezang van ’n dankbaar
zielement te verklanken
X Is me echter wel 'ns meer gelukt om mee
dieën botten potloodpunt efkens te raken aan
den geheimzinnigen ziel-electriek die deur den
mensch stroomt en ik kan alleen maar hopen
dat X me weer ’ns lukken mag. Hopen, ja! Want
per slot van rekening mot O. L. H. dat efkens
willen, niewaar? Dat kunt ge wel zien aan de
.Moderne Kunst”, die heelegaar van moderne
menschen en moderne Goddelooze) tfjen
is....! Deuze moderne kunst wordt nou op-
gestookt it- -f TMT" nlMMW Mr tart-tataa. koM
Het Krulsspel op het achterplan vangt aan
met het Oude Verbond. De Wet der Genade
en de Wet der Zonde zijn de tegengestelde
krachten die elkaar den mensch betwisten. In
Adam overwint de Wet der Genade, in Kaïn
de Wet der Zonde. Noach en Abraham dragen
hun offers op als een voorafbeelding van het
kruisoffer, door Isaias voorspeld.
Dit spel is voor den Dictator' volksmisleiding
en de deurwaarder komt daarom beslag op alles
leggen. Maar daarmede is het Krulsspel niet
uit. Want geen Dictator kan dit einden. De spe
ler, eerst regisseur, neemt nu de Chrlstusrol
op zich van den vervolgde. Lucifer komt hem
bekoren, terwijl op het voorplan de wereld
machten zich beraden over de middelen: ten
slotte Wordt het atheïsme als bindende kracht
aanvaard.
Nu ontwikkelt zich de droeve
Christusspeler wordt beschuldigd
der te zijn en besloten wordt hem stil uit den
weg te ruimen. Om het volk niet tegen zich op
te zetten want Jan Publiek bemoeit zich er
mee en de Paus grijpt zelfs telefonisch In
moet hem stilaan de feitelijke spelleidlng wor
den ontnomen en moet van het spel bloedige
ernst gemaakt worden.
In het slotbedrijf doorschouwt de speler dat
alle spel wreede werkelijkheid wordt: Christus
staat voor den Hoogen Raad. Maar waar sym
bool daad wordt wil de speler geen speler meer
zijn: hjj ontdoet zich van de tooneelkleeren en
aanvaardt als mensch doornenkroon en rietstal
en geeseling. Hij draagt het Kruis en vraagt
als laatste gunst met het hoofd omlaag te wor
den gekruisigd.
Rijst als dessert is voor ons niets onbekends:
met boter en suiker, krenten of rozijnen, of
bessensap komt zjj vrijwel in elk gezin regel
matig aan de beurt. Er zijn van rijst echter
ook meer ingewikkelde nagerechten te maken,
zooals in het hier volgende recept wordt be
schreven. Deze ovenschotel is niet alleen sma
kelijk. doch ook voedzaam, zoodat het als slot
van een niet omvangrijken maaltijd een goe
de aanvulling vormt.
De schotel, die zooals men ziet een variant
vormt op de meestal met griesmeel bereide
pudding met bitterkoekjes, heet, met een ver
wijzing naar het land van herkomst: Deensche
rijst (berekend voor 4 personen).
1 el.
L. melk (7)4 kopje).
100 gram (1 ons) rijst (1 klein kopje).
50 gram ()4 ons) suiker (ruim 3 afgestreken
eetlepels)
100 gram
het onlangs over de groote
die een eenvoudig nage-
wbben. als het de in het
mtbrekende voedingsstoffen
Jbe toen vooral de ..Melk-
ten opzichte van 't eiwit.
1 vet en koolhydraten uit
ruien vervullen.
de „pappen” als wel de al-
e voorbeelden van zulke nage-
omdat ik by ervaring weet, hoe
regeoverzekering sluiten veur hm— blillaa
dag?" (die duur was. amico!).
..Neeë. Flelp. gin kwestie van* Ik heb dm
regenpolis loopen bjj onzen Lauw, die laat ons
nle In den steek. Vertrouw op Hum!”
En. amico. als t illustere feestcomité stondep-
gesteM. dan brak de locht! En of ons Lauwke
teugen me knipoogdeMaar als ik m'n aan
spraak ging houwen en de zon beloofde, dan.
dan brak ze deur in gouwen luister en ze is nis
meer weggeweest!
St. Laurentius was op ons Feest! Hg was zeKs
■by d' opening al en schoot de gordijnen veur
de zon weg.
Kóst onder die bescherming ons feest mishak
ken? Mee diep en eerlijk vertrouwen op onsen
Patroon wierd ons feest éen overweldiging vat»
geluk, van plazler. van succes!
En daar is geklonken, gedanst, gekust,
daar is veul en diep en plezierig geluk genoten,
want hecht en eerlijk vertrouwen op den Hemel
hee gin huichelarij van noode!
Na de officieele plechtigheid had k t veur-
recht het hooge gezelschap uit te noodlgen vew
•nen steuvlgen borrel in de „Gouwen Koei" ea
daar zijn we vrienden geworden!
Vrienden veur ons leven. Daar hebben we de
glasen tet«cn malkaar gestooten. onderwijl
malkaar diep is> d’oogen ziend en we wisten
*ti We wisten dat we deuzen gezelligen. geluk
kigen oogenbllk op Ulvenhoutschen bojem nog
herinneren zullen, als we malkaar over vj^. over
tien jaren hier of daar in da vresreld zullen
ontmoetea. Wat we dan zeggen ztdlen: weet ge
nog.
Dit. amico. w— éen hoogtepunt
t Volgende
den volgenden brief, denk ik.
Want daar is veul. heel veul te vertellen. Daar
.is veul. heel veul te herinneren! mar is veel,
•heel vete geluk nk te proeven!
■u vete tate oefc. Masr dat taart «dn—ar
nog!
Nou-Bort tk:«r ata
Vete,groeten vtsal'
m—dar' ma oewen
Van het station Haarlem is een prachtige
treinverbinding tot dicht bjj den ingang van
het speelterrein. Amsterdammers en Leide-
naars kunnen desgewerischt ook voor de ge
heel reis van de tram gebruik maken.
We raden den katholieken aan een dezer voor
stellingen te bezoeken om deel te hebben aan
deze zeer opmerkelijke uiting van katholiek
openluchtspel.
(1 ons) bitterkoekjes, stukje va
nille of dun schilletje van citroen, een weinig
zout.
Kook de goed gewasschen rijst op een zacht
vuur gaar in de melk met de vanille of de
citroenschil en een heel klein beetje zout
(pl.m. m uur). Roer er dan de suiker en den
eierdooier door, klop het eiwit flink stijf en
vermeng ook dit met de rijst.
Leg laag om laag In een met wat boter Inge
smeerd vuurvast schoteltje de rijst en de bit
terkoekjes.
De bovenste laag moet rijst zijn. Laat het
schoteltje in den oven lichtbruin worden (ma
tige bovenwarmte 10 minuten).
om en Tante zijn 25 jaar getrouwd en
gelukkig getrouwd. Dat is een groote ge
beurtenis in het leven van twee men
schen en het is dan ook niet zonder reden,
dat dit feit met een groot feest herdacht zaï
worden En een maand^tevoren vind ik de uit-
noodiging voor een groot diner b(j mijn och
tendpost.
Dan komen eerst de logische overpeinzingen:
„Zou net groot worden?" Als ik nader ge
ïnformeerd heb, weet Ik, dat er 50 menschen
komen en bjj nog nadere Informaties weet 1B
ook wie er komen, weet ik ook wat er door
respectievelijke tantes en nichtjes wordt aan
getrokken en kan dan tenslotte bepalen in wat
voor toilet ik me zelf zal hullen.
Dit zijn zoo de gewone en zeer reëele voor
bereidingen van de gasten, die er straks aan
wezig zullen zijn.
De tjjd vergaat en de datum van het diner
nadertdan hebben de problemen over ja
ponnen en cadeaux afgedaan om plaats te ma
ken voor pijnlijke fantasieën.
Ik ben nogal spraakzaam maar plotseling
twijfel ik aan het vermogen van mijn tong,
als ik er aan denk, dat ik van zeven tot twaalf
uur aan tafel moet zitten en geen stommetje
zal kunnen spelen. Ik ga dan ook even plotse
ling mijn heelen zomer na wat ik las wat
ik gezien heb waar ik geweest ben. Wat ik
deed in mijn vacantie en wat van dit alles in
aanmerking komt om verteld te worden. Ik
zoek een schrift op, waarin een listige oom al
de geestige moppen neerschreef, die hy in den
loop der tijden hoorde en leer er een paar uit
mijn hoofd Dan voel ik me weer eenlgszins
gerust gesteld en voorlooplg is het diner
mijn gedachten.
Tot ik een paar dagen daarna in een winkel
van fijn glas- en aardewerk een in optima for
ma gedekte tafel zie, met borden die aan alle
kanten omringd zijn door alle mogelijke soor
ten van vorken, messen en lepels.
Ik zit plotseling aan „het" diner, zit voor
precies zoo’n bord met precies evenveel zilver
en glaswerk voor me en vraag me angstvallig
af, waarvoor ik dat alles gebruiken moet
stel je voor, als ik iets foutief gebruikte Het
zou toch best kunnen gebeuren, dat ik een
couvert verwisselde of uit een verkeerd glas
dronk. Ik maak me ernstig ongerust en loop
met een bezwaard hart verderJe wordt
toch niet wijzer, als je er naar blijft kijken
Met dat al ben ik weer op mijn diner, dat
zoo langzamerhand telkens voor me op schijnt
te duiken. Want nu komen weer nieuwe
vragen.
Een even zinrijke als voor de speeltechniek
praktische tooneelbouw van trappen en plat-
vorms, van bogen en krulsbekroning, heft de
groote schare medespelenden boven de hoofden
van het publiek, dat aldus een vrij
heeft op tooneel en tooneelisten.
betee'kJm?'
recht kan
hoofdgerecht nog
aanvult En ik hs
spijzen” aan. die èi
èn ten opzichte jid
stekend die taak sx
Ook sprak ik
lereenvoudlgs
rechten. En
tegenwoordig in heel veel gezinnen de pap niet
meer met dezelfde waardeering wordt begroet
als in vorige generaties, lijkt ’t me wel geschikt
om nog even op dat onderwerp terug te ko
men.
Ja als een pap dag-in-dag-uit precies op
dezelfde wijze wordt voorgediend, din gaat de
fleur er wel wat af. Maar dat is niet noodig.
Bepalen we ons vandaag eens alleen tot de
bekende rijstebrij: op allerlei manieren kan die
gepresenteerd worden, hetzij als gerecht op
zichzelf, hetzij in combinatie met andere toe
voegsels (vruchten b.v.).
„Op zichzelf” kunnen we ze warm of koud
geven, dik of dun. met een smaakje van va
nille, van citroenschil of van kaneel; in com
binatie met vruchten kunnen we die er
rauw of gekookt in een afzonderlijk schaal
tje bjj presenteeren wat b.v. in dezen tjjd,
nu de aardbeien en de bessen weer tot 1 ver
leden behooren, zich uitstekend Iaat doen met
bramen (rauw), met gestoofde peren, gestoofde
kwetsen of appelmoes.
Maar we kunnen ook de rijst en de vruchten
als één geheel opdoen. We koken de rijstebrij
dan vooral niet te dun (150 g. of Iti klein
theekopje rijst per liter-melk), we laten ze
koud worden en roeren er gedurende het af
koelen van tijd tot tijd in. om het vormen van
een vlies te voorkomen. Dan maken we van de
koude rijstebrij in het midden van den schotel
een bergje en leggen er de koude gestoofde
vruchten met het blfbehoorende eenlgszins ge
bonden sap 'omheen. Of wel. we schikken de
koude, stijve rijstebrij Juist langs den rand van
den schotel en houden het middenvak open, om
het later te vullen met de gestoofde vruch
ten.
In de belde gevallen kunnen we uitstekend
gebruik maken van een restje gestoofde vruch
ten uit een vorig middagmaal, zoodat alleen
voor het koken van de rijstebrij behoeft te
worden gezorgd. Gewoonlljk zal de bij de vruch
ten behoorende saus voldoende zoet zijn, om
de rijstebrij zonder suiker te kunnen opdienen:
mocht dat niet het geval zijn, dan kunnen we
óf wat suiker door de nog warme rijstebrij roe
ren óf tenslotte de koude rijstebrij even vóór
het opdienen met wat suiker bestrooien.
Had ik geen gelijk, toen ik u vertelde, dat
een pap niet eentonig behoeft te zjjn?
Trouwens, dat heeft niet alleen betrekking op
de rijstepap, die we vandaag een beurt gaven;
er zjjn nog veel méér eenvoudige, smakelijke,
voedzame „toetjes", die van een pap zijn afge
leid: die bespreken we later wel eens!
Martine Wittop Koning.
in de dreven over de autokappen kuieren!
Zoo kan ik, op Amerikaansche manier, "n
feestverslag geven mee cijfers, getallen, verge-
l Ij kings Maar ik hou daar mee op. want balans
maken doe 'k mee Bamis. begin October, als 1
boerenboekjaar alweer om is.
Maar éen cijfer mot ik noemen nog. Den eer
sten Zondag van ons feest, als meer dan vijftig-
duuzend vrimdelingen manneke aan manneke
deur ons durpke schuifelden, als Amsterdam
mee trots z'n bordekens „Verkeer gestremd" in
de krant zou hebben gezet. dandan heb
ben wij dat geregeld mee.... éenen veld
wachter
Onthou dat leste getal, amico! Bénen veld
wachter!
En, amico, daar is gin krabbeke op *n spat
bord. gin knoopke van "nen jas geraakt!
En nog 'n cjjfer: daar is maar éénen satkul
in *t kot gestoken. Glnnen Ulvenhouter.
Gelooft ge nou. da 'k uit den grond van m'n
hart sprak, als ik, de leste uren van *t Feest
mee den Ficlp op de muziektent veur de kerk
stond, tusschen onzen burgemeester jhr. mr.
Serraris en mjjnen anderen goeien vrind ons
Pastoorke, den Z.E.W. Heer Vermunt, al mijn
vrienden en vriendinnen (dat zijn er dan duu-
zenden!) danken kost veur dit schoone feest!
„Vrienden en Vriendinnen," zoo zee ik deur
den microfoon: „deus dagen heb ik dikkels ge
docht. als ik burgemeester of pastoor van Ul-
venhout was. dan mocht O. L. H. m’n durpke
vrijwaren van 'nen Dré, die nou en dan zóó
danig t dorp op stelten zette Mééraan-
veerdt m’nen hartgrondlgen dank, veur de ma
nier. waarópi ge deus feest vlerdet! Wént....
wamt nou kan ik, by 'nen volgenden keer onzen
burgemeester en menier pastoor recht in d’oogen
kyken, als we weer feestvieren gaan!"
Amico, de hoera's waren niet te stoppen. Van
-den burgemeester tot den jongsten dreutel van
Ulvenhout ze lustten allegaar méér van deu
zen feestkoek, die op z'n end geraakte.
wordt door liefde alleen volbracht."
Figuren uit het Oude Verbond komen ons,
met de zinnebeeldige gestalten uit onzen tijd,
de prediking van het Kruis brengen, zy ver-
persooniyken van den eenen kant de hemel-
sche tegenover de helsche en aardsche mach
ten. die stryden om de heerschappy over den
mensch en van den anderen kant verpersoon
lijken zy de gevolgen der erfzonde in den
mensch zelf.
Een voorspel toonde ons zinryk de mensch
heid in haar ontreddering als gevolg harer af
dwalingen. De Dictator, de verpersoonlyking
hier in dit spel van menschelyke hoogvaardig
heid, meent met eigen krachten de wereld te
kunnen redden van den ondergang, desnoods
door zich te binden aan den „bond der godde-
Joozen Hy roept de aardsche machten in een
conferentie tezamen voor een algeheel wereld-
herstel. Maar dit wereldherstel poogt hy buiten
God. ja tegen God te bewerken. En hy faalt.
Want de wereld wordt alleen beter door een
is, in Gods schoone natuur. Want hier is de
sneeuw witter, de locht helderder, dan in de
groote stad. Hier branden zelfs de keerskens
schoonder. want op den buiten, den kleeren bui
ten. daar waait den wind rechtstreekscher uit
den hemel. Hier, onder de bosschen. waar de
eeuwen verglejen. waarover honderden nach
ten de kerstklokskes klepten, daar zyt ge nou
eenmaal dichter by Onzenlievenheer dan in de
groote stad, waar ’nen electrieken kerstboom in
de kroeg staat, tusschen 1 geklots van de bil-
jertballen.”
Zoo is t hier in t Veurjaar, In den Zomer,
in 't rosse Najaar waarin we nou leven. Alty
leeft ge dichter by den Schepper dan in de
groote stad, waar oew oogen ally ketsen teugen
steen, steen, steen!
Ze hebben t ons vaneigens gezeed. de vrim
delingen: „wy komen terug”. En.... in huiliën
oogenglans bespeurden wy de waarheid van cjie
woorden. Daar zyn er al, die vier en vyf keeren
per jaar hier komen wonen. Hollanders! Die in
de kindsheid hadden geleerd dat X hier zoo
duister was. erm er» onbeschaafd.
Ze zyn mee zooveulen af gaan komen, dat er
'n brug gebouwd wierd over den Moerdyk, die
millioenen kostte. Want gaat ze maar tellen:
daar komen er meer uit X Noorden, dan uit X
Zuiden over die brug.
Honderdduuzend vrimdelingen zyn er op twee
Zondagen tljds alleen in Ulvenhout geweest, op
stoomfietsen kwam ze uit Roodeschool, Amster
dam. Haarlem, uit alle Noordelyke s te jen, aan-
gezwarmd. Gezwermd, ja. Xi Ploeg van eenen
twintig dubbelgelajen stoomfietsen uit Haarlem
alleen en trotsch en gul reikte onzen Burge
meester huille 'nen prachtigen herinnenngs-
beker over!
Ze zyn gekomen, per stoomflete, van LUbeck,
van Trier, van Parijs! Wy kwamen haast her-
inneringsbokalen tekort....!
Ze zyn gekomen mee treinen van bussen uit
Amsterdam. Uit den Haag. Uit X Geldersche.
Uit idle provincies!
Ons bosch (daar zyn er hier veul in den om
trek) ons Ulvenhoutsche boech is 1600 bunders
groot Zestien millioen vierkante meters, als ge
dat beter verstaat.-Maar daar is 'nen oogenbllk
geweest, dat onzen Houtvester. Tutein Nolthe-
nius. ik noem man en peerd, z'n eigen
den stillen Zaterdagmiddag, mee de versierde
geveltjes en eerepoorten, de geschrobte stoep-
kes en natte plekskes zand daarlangs, mee de
schoone vitraas-gordyntjes en opgeryfde.
bloeiende tuintjes begosten om kwart veur vier
de klokskes te luien. Te roepen, te roepen: „X Is
feest, X is feest, X is feest In Ulvenhout*!
*n Auto glee zacht en statig over den weg.
"Nen durpeling. op z’n Zondagsch, blinkend ge
schoren kwam ..veurzichtlg" "ns koekeloeren.
Drie auto's kwamen binnengestoven. En .hooge”
uniforms, gouwen epauletten, statige dames
schimden veurby achter de spiegelglazen van
glimmende. geruischlooze autowagela Hooge
hoelen, zwarte pakken, decoraties, hen kleu-
rigen. deftigen sliert van hooge Pleten en Pië
ta's ging, onder den galm van menier pastoor
z'n roepende klokskes deur X Zaterdagsche
durpke. dat stil w-as van verwachtings. Hooge
Geesteiykheld, Hoogste Legeroversten. Kamer
leden en burgemeesters, ja. den hoogen Adel
van Brabant, begaf z'n eigen naar X oudst be
kende. naar X meest-historische punt van Ul
venhout. da's daar, waar onze kerk staat, waar
boven de klokskes luidden, beierden, bimbam-
den over X kerkdurp, dat ruim tien jaren
gelejen, toen gy m’n brieven ging afdrukken
nog niemand wist te vinden. Zelfs dikkels
de kwieke Nederlandsche Posteryen nle....! Ik
heb dat in mynen aanspraak ook gezeed en ze
hadden er allegaar leut om. En om vier uren,
als de klokskes zwegen, dan stond daar, aan den
voet van de kerk, toegewyd aan St. Laurentius,
de blom van Brabant, ons eerecomlté. openge
bloeid in X schoonste feestgewaad van goud en
scharlaken, kant en deftig zwart. En m’n hart
klopte, klopte van trots teugen m’n keel.
Trotsch, om al die eer m’n durpke bewezen!
Wat h prachtige, kleurige prent wierd daar
toegevoegd aan mynen levensboek van Ulven
hout!
En daar efkens wfjerop. den weg wierd
opengelaten, d^ér stond Ulvenhout! En veur X
kerkplein, daar zat ons Hermonle. voltallig in
den kiosk. Wat X» prent, wat Xi onvergeteiyke
feestprent wierd daar opeenen opengerold.
De locht zat nog dicht Dicht van graauwe
wolken, die al twee weken de zon hadden weg-
gehouwen Den Flelp, die aan alles denkt, had.
Bont komt in de nevenstaande
modellen goed tot z’n recht:
mantel met persianer, terwijl
het pakje vest en zakken van
bont heeft
Het was half een voor ik het wist en één
uur toen ik thuis was en me verwonderd af
vroeg. waarom ik me eigenlyk zoo vreeselyx
ongerust had gemaakt.
geten. Maar het deed er niets toe. want er
ontstond een prettige discussie over de eiseben,
die er aan een goede journaliste gesteld moeten
worden.
Myn tafelheer hield niet van compóte en we
gingen dwars tegen alle tafelwetten in, door
de afspraak te maken, dat hy toch zou nemen
en ik zyn schoteltje zou.krijgen er was nie
mand. die er aan dacht, ons dat kwalyk te
nemen.
Tooneel voor het openluchtspel te Heemstede
