u&fiaal uan den da$
De avonturen van Prof je en Struis je
E
VI
•1^
M
F 250.
F 750.-
TWEË NICHTEN
EN TWEE NEVEN
f O
ONDERWIJSPROBLEEM
5'
7
DINSDAG 21 SEPTEMBER 1937
Zorg ooor de christelijke
scholen
fa
De Wallische Alpen
Bet „gevaar” dat de niet-confessloneele
ENCELSCH j
NAAR HET
Uoor
Fooien voor politie
agenten
maar kt
nooit
REINIGT ALLES
Beschuldigingen aan het adres der
Londensche bobbies
Waarom zij
niet kwam
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UFTERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Ml wrüM van band,
wn vort et aan ao»
L
Hier kent men geen genade, wan
neer het om het kostbare
water gaat
en
en
ult
Erger nog:
(Wordt vervolgd.)
Charlie?”
„The Orange” gebracht had.
i
Voor het paleis van Justitie in Hasselt vervaardigde de jonge beeldhouwer
J. Boedts drie fraaie beelden, die de wet, de gerechtigheid en de kracht
voorstellen.
Het la niet zelden gebeurd,
„Avondpost", dat hoofden en
De Engelsche politie heeft een voortref f el Ijken
naam. Om de zooveel jaren doet zich evenwel
een of ander schandaal voor. Dan worden er
een paar hoogere en lagere beambten ontslagen,
waarna de politie weer voortgaat een goeden
naam te hebben. ZIJ dankt dit aan de perio
dieke schandalen. Niemand gelooft dat zich In
een 'corps van vele tienduizenden mannen niet
eenlgen bevinden die daarin niet thuis hooren
Hoort men nooit van eenlg schandaal, hebben
nooit mln of meer opzienbarende disciplinaire
maatregelen plaats, dan gaat het publiek niet
denken dat het corps onberispelijk en boven
Al deze verwijten
streeks tegen de Christelijke
ren.
„Men moet het betreuren, dat ook de pro
testen tsch-confessioneel® scholen langzamer
hand bevolkt zijn geraakt met een gemêleerd
publiek, waarin geen geestelijke binding meer
aanwezig is.”
on-
er
Al baar gekrenktan trots vergetend, knielde
ze naast Charlie en sloot het snikkende kind
in de armen.
..Huil nu maar niet zoo, vent! Vapdaag zal
ik nog niet gaan."
„En morgen ook niet; en overmorgen niet
en, o., nog in héél. héél veel dagen niet! Beloof
je dat?"
Krampaehtig hield hij de handjes in de hare
gesloten. Ze drukte een kus op het verwarde
haar. -
Jk beloof het Je|"
Rorke zei niets meer verroerde zich niet
eens maar toen opstond, nog altijd met
Charlie in do armen, ging hü naar de deur en
hield die voor haar open, met het handvat van
zijn rijzweep.
Profje keek eerst nog eens In zijn boekje
de afstanden en richtingen na en zei toen,
dat Struisje zulke groote stappen moest ne
men als h(J kon. doch niet te hard mocht
loopen, daar ze nog een heelen dag voor ben
hadden.
De bijzondere scholen de Protestantse!)
Christelijke met name, want katholieke
vallen voor niet-confessloneele ouders ten
eenen male bulten beschouwing de bij
zondere scholen moeten echter weten wat
ze beginnen. Zij halen het paard van Troje
in hun veste.
richten zich recht-
schoolbestu-
Profje nam hem dan ook gauw de Jtrant af.
want de menschen zaten Struisje uit te
lachen, en begon zelf nog even te lesen. Wel- -
dra was echter het eindpunt bereikt en de
conducteur zei dit aan Profja
Waarschuwend heft de „Avondpost” den
vinger op. Zij heeft sommige Antl-Revo-
lutionnalre bladen zien wijzen op het ge
vaar:
Turkije werd eenmaal geregeerd door de
.hakslsj", de fooi, ten slotte ging het er aan
ten onder. De fooi bevat de klem der om-
kooperU-
Intusschen nam hij Charlie van haar over, Janle In het geheel niet geneigd, om te praten,
zette hem op den anderen oever in het gras
en keek toen naar haar.
„Hoe moet het nu met Is u van plan, den
weg door het veld te volgen, of zal ik u ook
overdragen?”
De geest van verzet in Janle was gewekt en
vol waardigheid antwoordde zij:
,Jk loop liever.”
„Zoo u wilt, natuurlijk.”
„O, ga toch niet weg, Janle! Ga met mü mee!
Toe, lieve, lieve Janle!”
Zijn broer keek met verwondering en afkeu
ring naar hem, terwijl hu zich achterover op
het gras liet vallen.
Maar Janie's besluit was aan het wankelen
gebracht.
.Denkt u. dat.... u.mü erg zwaar zou
vinden, als u mij, net als Charlie, overdroeg?"
vroeg ze langzaam.
„Ik denk, dat het best zal gaan.”
Er volgde weer een pause.
„Het is zaak, om maar zoo gauw mogeiyk
thuis te komen, Is t niet?" vroeg zü met een
lichte huivering.
,Ja, dat geloof Ik ook.”
Meer hoefde zij niet te zeggen; hjj waadde
andermaal door de rivier, terwijl het water tegen
zijn leeren slobkousen spatte, en pakte haar op.
Een aller-onaangenaamste gewaarwording
vond zij dit; maar wat was hl) sterk! Hü droeg
haar met een gemak, of zü zoo licht was als
Charlie! Men ziet graag kracht in een man!
Toen hij haar voorzichtig op den oever neer
zette en haar in het dogkarretje hielp, was
Ook sou het voorkomen dat Clty-garagehou-
ders 's avonds bezoek ontvangen van den wacht-
hebbenden politieman, die hun mededeelt dat
hü In den loop van den dag Zooveel auto’s naar
de garage gezonden heeft. Hü verwacht dan
voor elk dier auto's een fooi. Weigert de garage
houder zich aldus te laten omkoopen, dan weet
hü zeer goed dat deze politieagent, wanneer
iemand hem naar een garage vraagt, steeds een
andere dan de züne zal opgeven.
Het tekort aan garages en parkeerplaatsen te
Londen, en vooral In de City, en de buiten
sporige tarieven van vele garages zün oorzaak
dat de bestuurders van auto's In hooge mate af
hankelijk worden van de hulp der politie. Er
zün er natuurlük onder hen velen die hopen
door 't aanbieden van een fooi „iets gedaan te
kunnen krügen”. Corruptie van dien aard be
gint zelden met het elschen, maar met het aan
bieden van fooien. De grondoorzaak van het
kwaad moet gezocht worden bü de overheden,
die In gebreke gebleven zün voor eenlgszlns
afdoende parkeergelegenheid te zorgen, en aldus
den weg tot onregelmatigheden geopend hebben.
Ons is het bekend, dat in sommige andere
steden, zooals Manchester, vele zakenmenschen
hun auto’s in de buurt hunner kantoren, meestal
tn een stille straat, laten staan, en dan gemid
deld eenmaal per maand bekeurd worden. De
boete is dan veel lager dan wat zü In een maand
Maar
„Ik kan niet, Janle. Hü buigt door, als ik er
even op sta."
Het was het kind aan te zien, dat hü erge
pün had en hü deed toen zóó zün best, om niet
te hullen; Janle keek ook niet vroolük; deels uit
sympathie, deels uit zorg. Ze waren een eind
verder gegaan, dan het oorspronkelük haar be
doeling was en het werd al laat.
Het was warm en vochtig in de lucht na een
week van aanhoudenden regen. Charlie was
licht maar tóch om hem nu over de weide,
over de oude steenen brug en over den onbe-
schaduwden weg naar „The Grange" te dragen,
op het heetst van den dag dit was wel wat
véél gevergd.
Janle stond aan den oever van de rivier en
keek weifelend naar den gezwollen, bruisenden
stroom en het bouwvallige bruggetje, dat dien
overspande. Hoe meer ze er naar keek, hoe
minder het haar beviel; maar als ze er gebruik
van maakte, dan zou dit den weg naar huls
wonderwel verkorten. Een glimlach verhelderde
weer haar lief gezichtje en hoopvol zei ze:
„Het ding is nu wel niet zoo stevig als de
Londensche Brug over de Theems, maar toch
zal het ons nog wel houden. De rivier Is daar
niet breed en ik geloof, ook niet diép; en In het
ergste geval kan ik altüd nog zwemmen. Dus
we zullen het er maar op wagen. Charlie!”
Maar toen ze al met den eenen voet op de
wiebelende plank van de brug stond, hoorde ze
wlelgeratel op den weg aan den overkant en zoo
vaag onderscheidde ze, tusschen de boomen en
.Kan te ntet Mn eindje op je voet loopen. struiken door, het dogkarretje, dat haar naar
4 „The Orange” gebracht had. maar licht!”
Ze stapten belden uit, nadat Struisje eerst
nog den hoed van Profje beleefd voor den
conducteur had afgenomen. En het tweetal
■tapte weg. Struisje vroeg aan Profje boe
hard hü moest loopen.
Een heelen tüd bleven ze zoo zwijgend naast
elkaar zitten, tot de stilte haast benauwend
werd en vroeg:
.Moet ik u nu bcdgnkm. dat u mü het leven
hebt gered?"
„Neen, zeker niet, dat hoeft u niet te doen
en als het u onaangenaam Is, te voelen,
dat u aan mü het leven te danken heeft, dan is
u niet eens verplicht, dit te dénken.”
,M*ar is het dan zoo? Was het water diep
genoeg, dat Ik anders verdronken zou zün?”
„Er zün heel wat menschen verdronken. Géén
plek aan de rivier heeft een slechteren naam!”
.Maar ik kan zwemmen."
.Anderen, die verdronken zün bü „The Step”.
zooals ze die plek noemen konden óók
zwemmen. De stroom daar is snel en verraderlük
en er zün heel wat ongelukken gebeurd. Eigen
aardig is het ook, dat geen poging, om de
rivier op dat punt te overbruggen, ooit geslaagd
is; d.w.a voor eenlgen tüd dan. De tegenwoor
dige brug Is niet heel oud tei u ziet: m is nu
al büna vergaan. Ik geloof, dat ae zeggen, dat
er een vloek rust op die plek. U kunt de geschie
denis daarvan lezen in onze locale gids.”
JRoe interessant! Gelooft u er aan?"
„In den vloek niet Er zal wel een natuurlük»
oorzaak bestaan."
Gedurende de rest van den rit heerschte er
een onverbroken swügen.
op-
M»ssssMess»eessssesss»ssl(sssisittss«llt(l((((aaW(^
bij levenslange geheels c
verlies van belde armen.
schrijft de
besturen van
büzondere scholen voor hun Inrichting pro
paganda maakten onder andersdenkenden,
teneinde het leerllngen-aantal op te drüven
en zelfs kwam het voor, dat het hoofd van
een büzondere school kinderen van zulke
ouders vergunde, om bü bübelsch onderrlcnt
afwezig te zün. wat toch alles-behalve prin
cipieel moet worden genoemd. In ieder ge
val maakte het altüd den Indruk, dat die
leerlingen op de protestantsche büzondere
school welkom waren.
Daar ligt eigenlijk „des Pudels Kern”.
Wat malen de voorstanders van de open
bare school om het christelijk karakter
der bijzondere? ZIJ zoeken alleen maar ar
gumenten om de christelijke school van
de niet-confessloneele kinderen af te hou
den wanneer het niet lukt om de niet-
confessloneele kinderen van de bijzondere
school Af te houden!
ongeschiktheid tot werken door p te b^ oen <®8«vaJ met
1, belde beenen of beide oogen WaJe doodelijken afloop
tegen aanranders der aloude rechten strenge
straffen elschen. Hier kent men geen genade,
wanneer het om het kostbare water gaat
Het gaat Immers om het leven. Het gaat
om den oogst, om de akkers, om de tuinen.
Vele bewoners der kleine dorpen in de Wal
lis-Alpen hebben zich bü de overheid als vrij
willigers, bewakers van het kostbare water, op
gegeven. Ieder zorgt dat de waterloop normaal
blüft. Men heeft ook signalen uitgedacht, wel
ke worden gebruikt bü diefstal of wanneer er
een lek in de leiding Is gestooten. Klinkt een
dergelljk signaal door de stilte, dan trekken
de wakers er op uit. Heeft men een dief ont
dekt, die de duisternis van den nacht heeft
benut om water voor zün akkers te stelen, dan
staat hü reeds den volgenden morgen voor het
gerecht, om verantwoording af te leggen. Een
kort proces begint en de waterdier ondergaat
na afloop zün gerechte straf. Het water In de
Wallis-Alpen is wél duur....
Sinds eenlgen tüd komen in de gletscher-
streken geleerden te zamen, om het water te
onderzoeken. Men weet, dat het gletscherwater
z g. zwaar water is, dat deainfecteerend is. Van
daar, dat de Waillser boeren nogal wantrou
wend staan tegenover de vreemde geleerden,
omdat men vreest, dat hun apparaten het wa
ter ondrinkbaar sullen maken. De bodem heeft
den boeren nooit veel gegeven en wanneer het
water van de gletschers nu eens van minder
gehalte zou worden, zou er voor deze lieden
niets anders opzitten, dan hun huisraad te pak
ken en zich elders te vestigen. Het Is dus wel
begrtjpelük, dat men bevreesd is, dat de vreem
delingen het water sullen bederven. Zwaar of
licht volgens het atoomgewicht voor da
Waillser boeren la water een kostbaar vocht,
waarvoor men zelfs zün leven veil heeft. Dit
getuigen wel de eenvoudige kruisjes, die men
In de Wallls-Alpen bü tientallen aantreft. Op
die plaatsen vielen menschen, als slachtoffers
van hun plicht. Zü vonden den dood, meestal
bü reparaties aan de waterleidingen. De Walli
ser boeren willen ook niet van een modeml-
seerlng der waterleiding hooren. Zü schuwen de
vreemde Ingenieurs, die hen willen overhalen
wat meer modern te werk te gaan. Men blüft
het liefst bü de methoden welke reeds voor
eeuwen werden gebruikt en men stoort zich
niet aan den vreemdeling.
aak, dat Je van d'r afkomt! Ontsla die
juffrouw!”
M'n directeur zei het met klem
een soort van minachting tegelük.
„Ontsla haar, zeg Ik je!" herhaalde hü,
ging achter z’n eikenhouten bureau zitten.
Het bevel leek Inderdaad eenvoudig genoeg,
ofschoon het voorwerp van z’n verbolgenheid
een alleraardigst jong meisje was, dat Ik als
chef van het groote kantoor, eenige dagen ge
leden als stenotypiste in dienst had genomen.
Achter z’n bureau gezeten, mompelde de di
recteur nog eenige allesbehalve vleiende woor
den aan het adres der nieuwe typiste. Ik wacht
te tot hü uitgemompeld was, en vroeg:
„Vdldoet ze u dan niet, münheer?"
„Voldoen?” riep hü, woedend, „Voldoen? Maar
man, vind JU soms dat Iemand voldoet, als je
vüf en veertig verkeerd overgeschreven woorden
In een dictaat van zestig woorden vindt? Een
uitstekende typiste, eenlg in haar soort, dat
moet ik zeggen! Hoe heeft zoo Iemand nog de
brutaliteit om te solliciteeren!”
.Men heeft mü haar toch warm aanbevolen,”
bracht Ik in het midden.
.Aanbevolen of niet," foeterde hü. ,se kent
er niets van. Ontsla haar dus zoo gauw moge-
lük."
M’n directeur gaf met een kort en krachtig
gebaar te kennen, dat ons onderhoud geëindigd
was. Ik verliet het prlvé-kantoor en ging aan
m’n werk. Onze stenotypiste, een allerliefste
blondine met prachtig blauwe vergeet-mü-nlet
oogen, hief haar onschuldlgen blik vragend naar
mu op.
Op hetzelfde oogenbllk klonk het driftige
gebel van den directeur, dat haar, gewapend
met bloc-note en potlood, bü hem riep. Bü de
deur gekomen keerde de typiste haar hoofd om
en keek me met een beteekenlsvollen blik aan.
Op dit oogenbllk was Ik er mü van bewust, dat
Ik het bevel van mün patroon: haar te ont
slaan, onmogelük ten uitvoer zou kunnen bren
gen. Ik miste ten eenenmale den moed, om
het lieve meisje onbeschermd de wereld In te
zenden.
Even dacht Ik na en kwam toen tot een
geniaal besluit, tevens, naar het me voorkwam,
een afdoende oplossing. Ik zou haar ten huwelijk
vragen en met haar trouwen.
Vervuld van dit schitterend voornemen ging
ik aan m’n werk.
Zoo gingen 14 dagen voorbü, waarin ik In de
ochtenduren vrü geregeld door den directeur
Laat ons het kind maar precies bü den
naam noemen, schreef onlangs de .Avond
post”. De bezwaren van die ouders golden
voornamelük het feit, dat er op de open
bare school zooveel „roode”, zoovel socialis
tische onderwüzers zün en het was met
name de actie dezer onderwijzers bulten de
school, die vele ouders „kopschuw" maakte,
hun kinderen aan hen toe te vertrouwen.
ten zün. kwam maar niet opdagen.
Een invallende gedachte doorflitste eensklaps
m'n brein en dreef me naar t kantoor van den
directeur. Zeer waarschünlük had hü haar zelf
ontslagen.
De deur viel met een harden slag achter me
dicht, en de blik, waarmee hü me aankeek, kal
meerde me een beetje.
„Neem me niet kwalük, münheer,” begon Ik
op onzekeren toon, .maar er Is Iets gebeurd; er
moet iets gebeurd zün. Zü.... zü is er nog niet”
„Zoo,” zei hü, „en?"
Voordat ik het zelf wist, waren de woorden
al over m'n lippen:
„Heeft u haar ontslagen?"
Hü hief z’n hoofd naar me op en z’n heldere,
grüze oogen keken me doordringend aan.
,4a!” riep hü met z’n zware stem, ,Ja. Ik heb
haar ontslagen! Dat heb Ik gedaan, omdat Jü
er den moed voor miste.”
Een gevoel van haat en woede steeg In mü
op; met moeite kon Ik me inhouden en vroeg
stotterend:
„Maar.... maar.... maar waarom heeft u
dat.... In 'shemelsnaam gedaan?"
.Dat zal ik Je zeggen. Omdat Ik begreep, dat
ik dat hulpelooze schepseltje niet alleen door
het leven kon laten gaan. omdat zü steun en
hulp noodlg had, en om haar dit alles te kunnen
geven, ben Ik vanmorgen met haar getrouwd.
Over een paar uur gaan we op onze huwelüks-
reis. Neem dus de leiding der zaken In de eer
ste weken van mü over. En ga nu aan je werk;
ik heb nog een en ander voor ons vertrek te
doen."
tüds aan garagegeld souden kwüt zün.
van omkooperü is hierbü geen sprake.
Door gebrek aan parkeerplaatsen is in de
groote steden *t aantal auto’s dat „onwettig” op
straat staat, zóó aanzienlijk, dat de politie er
onmogelük het oog op houden kan. Deed zü dit
wel. dan zou de automobielindustrie hiervan
reeds zeer spoedig de nadeeüge gevolgen onder
vinden, en zü is een zeer machtige factor Jn
het economische leven, en wordt zonder cor-
en
Janle stond stil. Als Rorke haar nu soms
helpen wilde, zou dit een uitkomst zün. Hü kon
toch moelük weigeren, zün broertje naar
huis te rüden. Het was nu de vraag, of de
llchamelüke verlichting, die zün büstand zou
schenken, opwoog tegen de vernedering van het
te vragen.
Neen, dit vond zü toch eigenlük niet Gedu
rende een week waren die twee nu al op vüan-
dlgen voet Als zü Rorke ontmoette in het
huis, of In den tuin, dan had ze hem totaal ge
negeerd. Zonder eenige vrlendschappelüke toe
nadering te toonen, was hü toch wel wat be
leefder geworden in zün houding tegenover haar.
Maar hü had haar té zeer beleedigd. Of hü nu
een neef was, of gè*n neef, ae wilds niets
meer met hem te maken hebben! x
alle verdenking verheven Is, maar dat al wat
ondeugdelük Is, in den „doofpot" gedaan wordt
En het corps verliest zün reputatie.
Er is thans wpnleuw sprake van een polltie-
schandaal te Londen.
De vraag of politiebeambten zich wel eens
laten verleiden tot het aannemen van fooien,
la van zeer teederen aard. De gemiddelde Lon
densche agent Is zeker voor zulk een verlei
ding immuun, maar even zeker bestaan er uit
zonderingen.
Zoo de gelegenheid den dief maakt, zü maakt
ook den fooienjager, en Indien een fooien
jager een amtenaar Is, dan stelt hü zich bloot
aan het gevaar van corruptie.
Sir H. Turnbull, commissaris der Londensche
Cltypolltle. zal waarschünlük een onderzoek In
stellen naar aanleiding van klachten, door Clty-
marmen. Ingediend tegen sommige politie
agenten. Deze klachten houden alle verband
met het parkeeren van auto'a
De gelegenheid welke in dit geval den corrup-
ten agent sou maken, is.... het gebrek aan ge
legenheid tot het parkeeren van auto's In de
City, welke, met haar nauwe en overvolle
straten, volstrekt niet beantwoordt aan de elschen
van onzen door automobilisme gekenmerkten
tüd.
Volgens een der aantüglngen zou een auto
mobilist, door betaling van een vast wekelüksch
bedrag aan den wachthebbenden agent In
zekere wüken der City van dezen verlof krijgen
zün auto uren lang op straat te laten staan
zonder eenige kans op bekeuring.
Sommige politieagenten zouden er een lüst
van .automobiel-klanten" op na ?lCUden, en op
geregelde tüden hun fooien ophalen als be-
loonlng voor hun toestemming auto's uren lang
op straat te laten staan. Verder wordt beweerd,
dat als een automobilist weigert aldus .schat
ting” te betalen, hü in t büzonder voor bekeu- I ruptle en Bonder fooien ontzien door de
ringen uitgepikt wordt. hoogsten In den lande!
„dat de toevloed van leerlingen
godsdienstige gezinnen zoo groot Is, dat
voor het minste op de speelplaats een gods-
dienstlg-vüandig milieu ontstaat".
ouder» een ongewenschten invloed zullen
uitoefenen in de vergaderingen van de
schoolvereenlglng heeft ook weinig te be-
teekenen. Die invloed hangt heelemaal af
van de statuten der betrokken vereeniging.
Levert een groep niet-confessloneele
ouders bij de bestaande statuten een ge
vaar op, dan bestaat altijd nog de moge-
Ujkheid deze te wijzigen.
Het heele „probleem” Ujkt eenlgzins op
geblazen.
Deed de .Avondpost" niet beter met rich
af te .vragen of het „probleem”, dat rij
stelt, geen oplossing kan vinden aan den
anderen kant, aan den kant van de open
bare school? Zij zegt het zelf: de sterke
roode Inslag in het onderwijzend perso
neel heeft vele ouders kopschuw gemaakt.
Hoe kwam dat? Waar kwam die sterke
roode inslag vandaan? Is de .Avondpost”
vergeten, dat zij zelf meermalen de hou
ding verdedigde van schoolbesturen, die
een rooden onderwijzer aan de openbare
school de voorkeur gaven boven een ka
tholiek of protestant? .Jullie hebt je eigen
scholen”, heette het dan: „Blüf daar maar
en laat de openbare schobl den „openba
ren onderwüzer”. En of daar onzerzijds
al tegen werd ingébracht, dat een „open
baar onderwijzer” een onding is en dat
krachtens de grondwet alle burgers ge
lijkelijk benoembaar zün voor een open
baar ambt dat is ook het onderwüzer-
schap aan een openbare school de
.Avondpost” hield voet bü stuk. En nu
treuren over de gevolgen!
Van tweeën één: schel uit met dat on
logische praten over „openbare onderwü
zers" of: sticht bijzondere neutrale scho
len, waar kopschuwe ouders geen vrees
voor roode leerkrachten hoeven te koeste
ren. Kom met ons mee in het schuitje:
büzonder onderwüs regel; openbaar onder-
wüs uitzondering!
UViet alleen, dat vele kinderen uit gezin
nen waar Bübel noch godsdienst in eere is
een plaats vinden op de christelüke school,
ook de ouders worden lid van de schoolver-
eeniglng en oefenen daar soms een zeei
merkwkg/dlgen invloed uit."
„JJdïksontwlkkellng”, een blad, dat rich
anders nooit één woord van zorg voor de
bijzondere school verwaardigde, schreit
heete krokodillentranen over deze ver
wording;
achter z'n eikenhouten bureau, dan voor de
eene, dan weer voor de andere zaak, werd aan
geblaft. Een gevoel van ellende maakte zich van
mü meester. Ik besloot er een einde aan te
maken door m’n voorgenomen huwelüksaanzoek
te doen.
Ik zat voor m’n bureau en wachtte op haar
komst. Reeds zat ik er een uur en het verwon
derde mü. dat ik nog niet in het hol van den
leeuw was geroepen om de gewone portie
drachten en
standjes in ont
vangst te nemen.
De uren gingen
voorbij en het
jonge meisje, on
ze typiste, dat er
al lang had moe-
T T ui tüd tot tüd hoort men uit do Wal-
llsche Alpen van een doodelük ongeval,
v voorgekomen bü het watertransport, of
men leest van een gerechtsverhandeling we
gens waterdlefstaL
Alles schünt in deze Alpenwereld om het
water te draaien. Alles schünt in de Wallische
Alpen van het water af te hangen. Wanneer
men deze stille, schoone en toch weer zoo
harde wereld doorkruist, dan begrijpt men.
waarom men hier het water als het kost
baarste goed beschouwt. Nergens in Europa
vindt men zulk *n groote droogte als Juist
in het WalUs-gebergte. De bodem die dun
ne, magere bodem die op de steenen ligt,
schreeuwt voortdurend om water.
Reeds ten tüde van de oude Romeinen heeft
men in de Wallische Alpen waterwerken ge
bouwd. op welker resten men thans nog hier en
daar stoot, voor zoover zü voor de moderne
leidingen van geen nut meer zün. Later kwam
men er toe, het land met hooge waterleidin
gen te doorklieven. De reden van deze hoog
gelegen waterleidingen was,dat men geen
druppel water, dat van het gebergte komt, ver
loren wil laten gaan.
En wat voor soort water is het, die men
zoo zorgvuldig opvangt? Gletscherwater. De
zon laat haar stralen heet en gloeiend op de
witte bergmassa’s vallen. Op zulke warme da
gen zetten de menschen reusachtige waterbak
ken aan den voet van het gebergte. Op som
mige plaatsen zet men de bakken 100 A 200
meter hoog neer en op enkele plaatsen, waar
het water, hoe meer het naar beneden komt,
verloren gaat in den bodem, plaatst men de
bakken op honderden meters boven den zee
spiegel. Vele kilometers ver stort het water
zich dan. vla de bekken, naar de kunstleidlng
in het dal, waar het meerendeel der bewoners
hulst. Warmte beteekent voor het Wallls-ge-
bergte geen droogte, Integendeel. De warmte
brengt het frlssche water naar omlaag, dat bü
aankomst in het dal heerlük koel smaakt.
Daarbü komt het er slechts op aan, dat de
genen, die het water, dat niet in de leidin
gen kan komen, naar beneden sleepen, niets van
het kostbare vocht verliezen. De bulsleidingen
dikwül» slechts uitgeholde boomstammen,
kunstig aan elkaar verbonden worden voort
durend gecontroleerd. De boeren, die met de
contróle belast zün, de akkerbouwers, die hen
helpen, stellen vaak hun leven in gevaar, wan
neer een der leidingen dient te worden gere
pareerd. Doch de kunst van klimmen verstaat
men in de Wallls-Alpen als nergens anders in
Mldden-Europa. Toch komen er wel ongeluk
ken voor, meestal door de gladheid van het
berggesteente.
In de geheele Wallls-Alpen bestaan strenge
wetten, welke de waterrechten beschermen en
die tegen waterdleven en vernielers, alsmede
„Ik zou er mün hond nog niet op vertrouwen!
Wilt u het kind dan dood hebben?"
Met een zucht van verlichting keerde Janle
zich om en liep terug. Toen zü weer op den
oever stond, riep hü:
.Moet u het kind dragen? Kan hü dan niet
loopen?”
Jzija voet doet hem zoo’n pün; daarom wilde
ik er hem over dragen; dat u hem zon
meenemen."
Charlie klemde zich steeds krampachtiger aan
haar vast.
Jls u van plan, hem heetaden weg naar huis
te dragen?"
,jk moet wel, als u mü niet de brug laat
oversteken."
„Neen, dat wil ik zeker niet. Ik heb geen lust,
om uw dood op mün geweten te hebben. Een
zeventig meter verder óp is er een doorwaadbare
plaats. Als u het kind soo ver dragen kunt, zal
ik het komen halen."
Dit was ook verreweg het besta, wat er In de
gegeven omstandigheden kon gedaan worden en
Janle verzette zich hier niet tegen, maar Char
lie wél. Toen se de plaats bereikte, die Rorke
bedoeld had, kwam de jonge man er doorgewaad,
maar het kind fluisterde haar in:
„O, Janle, laat mü toch niet gaan! Draag mü
liever zélf. Ik tal niet zwaar zün. Ik zal mü
licht houden; of ik wil zelfs wel loopen. Toe.
Janle, Janle!"
„Wat heeft het kind toch?" vroeg Rorke
ongeduldig. .Denkt hü. dat ik hem pün zal
doen?"
„Hü 1» heel Bcht ywchrikV*
ATT E* A °p dlt bI*d >Vn ln<evolge de verzekenngsvoorwaarden tegen
I sl /"VDV/1 w*T I-j O on8evallen verzekerd voor Mn der volgende uitkeertngen
a angenaam vinden de voorstanders
ZA van de openbare school het allesbe
halve. dat hun troetelkind den laat-
•ten tüd zoo in de verdrukking raakt, zoo
leeggeplunderd Wordt door het büzonder
onderwüs. Dit moet toch de büzondere
scholen óók in moellükheden brengen, mee
nen Want dat op deze instellingen uit
sluitend kinderen van confessioneele ouders
kitten, dat wil er bü hen niet in.
Heel graag erkennen zü, dat nlet-confes-
sioneele ouders goede gronden hebben om
hun kinderen uit de openbare school te
houden.
Ze ging nog een paar passen verder over de
brug, maar hoorde hem schreeuwen:
„Terug! Terug! hoe komt u ar bü. cm die
bouwvallige brug te vertrouwen?"’
,D die dan niet veilig?"
„Vèllig? Het hout is geheel vergaan. Ziet u dit
dan niet? Er heeft een bordje naast gestaan,
om de menschen te waarschuwen voor het ge
vaar, maar door den storm van vannacht aal het
omgewaaid zün."
..Muur
„Terug! We kunnen dit alles bespreken, als u
veilig op den oever staat”
.MaSf sou Charlie er dan niet over kunnen?
Hü heeft zün voet bezeerd en ik sou graag heb
ben, dat u hem naar buis reed. Hü is toch
Wat de „Avondpost” hier suggereert,
dat er schoolbesturen rijn, die de kinderen
vrijstellen van het godsdienstonderwüs,
kkn eenvoudig niet waar zün. Dat mag
een schoolbestuur niet. Alleen van llcha
melüke oefeningen mag bet vrijstelling
verleenen op verzoek van een medicus
maar dat geldt voor geen enkel ander vak
van den lesrooster. Behoudens het geval,
dat In de betreffende plaats geen openbare
school is gevestigd. Doch dat bUjven uit
sonderingen. Met zóó grove rieltjesvange-
rtj als de .Avondpost” schildert kunnen en
mogen de christelüke scholen zich niet op
houden.
