HET ALCAZAR VERDEDIGD
SvctmAaaf can den dag
De avonturen van Prof je en Struis je
II!
II'
F 250.-
TWEE NICHTEN
■1 EN TWEE NEVEN
id
cvecüCtté"Rinsoï SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
WOENSDAG 22 SEPTEMBER 1937
Oog»tfee«t-gebruiken
meisje
ENCELSCH j
NAAR HET
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het schippers-
«Uf
DE WASMACHINE VRAAGT OM
OVERVETTE RINSOI
en
„Dat is een idee,” zégt Profje.
Struisje
stevig
touw.
zoekt in den koffer naar een
Profje bindt dat om zijn middel, daarna om
Struisje’s hals en onder Struisje door bindt
hü ook nog zijn beenen aan elkaar vast.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
(Wordt vervolgd)
welke
een gemeene
een wilde omarming. De storm
■en en weer, rolt hen over den
bijna geheel vernielde Spaanache huis, dat men
op het oogenblik het kasteel der middeleeuw-
sche levensopvatting zou kunnen noemen, een
geheel eigen, nieuwe samenleving, waarin de
godsdienst de eerste en de eereplaats heeft. Dit
uit de gegevens zelf duidelijk naar voren te
hebben gehaald is de verdienste van Dr. Rudolf
Timmermans’ Beleg van het Alcazar van Toledo,
een boek, dat Ieders belangstelling zeker waard
is.
ÏViin'Je soldaten pakt zwijgend zijn ge
el) gaat naar het raam. Even later knalt
een schot en op hetzelfde oogenblik zwijgt de
opruiende stem.
Dammer! ik heb alleen de megafoon maar
kunnen treffen, lujt. van den kletsmajoor zelf
was niets te zien. Maar hij houdt tenminste
zijn mond!”....
Terwijl de belegeraars beschikken over letter
lijk alle middelen der moderne oorlogstechniek
en daarvan overmatig gebruik maken, hebben
de belegerden feltelijk alleen maar de stand
vastigheid en hun onwankelbaar geloof in de
overwinning tot hun beschikking om de
steeds volkomener vernieling van het Alcazar
mee tegen te gaan, hetgeen gelukt! Dit aan te
toonen door de feiten zelf en den groei van het
nieuwe uit den chaos, welke uit die feiten
spreekt, was het werk van den schrijver van
dit boek, dat juist hierdoor aan belangrijkheid
wint. Dr. Timmermans ziet in het geval van
het Alcazar een criterium voor Spanje en de
poging der Spanjaarden om te komen tot een
gezondere. Spaansche samenleving. Van begin
tot einde boeit ons de stuwkracht, die aan de
tallooee gebeurtenissen en uiteraard gevaarlijke
avontuurlijkheden verband en volheid verleent,
vooral daar waar de twijfel en de zware be
proevingen de belegerden voor de beslissende
keus stellen, uit welken strijd dan de goede ge
meenschap ontstaat en zich bovendien weet te
handhaven. Hoe miniem en gering In aantal
ook, de middelen, alles is tenslotte In het
Alcazar aanwezig. Er zijn doctoren, een musicus,
die het Alcazarlled componeert, vijf zusters
(hermanas de Caridadl om de zieken en ge
wonden te verplegen, een burger, die scheikun
dige is en na een aanval uit de lucht met
traangasbommen, het lastige gas afdoende be
strijdt. Er is de garnizoenscommandant José
Moscardó. die uit menschelijke overwegingen,
n.l. om het Alcazarvolk van een wissen dood te
redden, per telefoon voorgoed afscheid neemt
van zjjn zoon, die zal worden doodgeschoten,
indien de vader zich niet overgeeft. De jongen
wordt inderdaad gefusilleerd. Aan zijn jonge
ren broer, die door tusschenkomst van een
menschelük voelenden officier der roode militie
van den dood door den kogel wordt gered, geeft
hjj de boodschap mee: „groet.moeder van mij.
en ook vader en zeg hem, d^ hij zich over
rr is er de
■noemd en
\de eerste
Eerst neer LINK!
den neer RECHT
uitkijken vóór
oversteekt, en
even uw beurt at-
wechten. (Neem lie
ver een letere tram
den.de euto ven
den „Eerste Hulp-
Daar gaan ze. Maar Struisje neemt met
zijn lange beenen zulke groote stappen, dat
Profje heen en weer geslingerd wordt.
Krampachtig houdt hij zich vast, maar ver
liest zjjn boekje, zoodat hij zich van Struisje
af moet laten glijden om het weer op te
rapen.
m(j niet behoeft te schamen!" vhgde:
burger zfjn naam wordt niet gw
doet er niet toé die, wanneer, na
moeilijke weken van het beleg, de leveYismld-
delenvoorraad uitgeput raakt en Overste Mos
cardó stoutmoedige plannen voor een uitval ter
verovering van het onontbeerlijkste beraamt,
zich meldt in diens bureau. Vlak bij het Alca
zar moet zich een graanpakhuis bevinden; hij
is daar zeker van; weet niet precies waar, doch
ergens aan de Oostelijke helling moet, dat weet
hij heel zeker, een graanpakhuis liggen. Nog
dienzelfden nacht gaan een officier en twee
mannen op onderzoek uit; zij vinden het pak
huis, het Is tot de nok toe gevuld met zak
ken graan: Brood! Alles wat in een behoorlijke,
om niet te zeggen: middeleeuwsche samenleving
te vinden is, treft men aan in dit eeuwenoude
slot aan den oeve^
Zelfs wordt er twee
kind geregistreerd;
vn de kleine visschershaven is het een drukte
I van je welste. De vloot ligt klaar voor het
A vertrek. De berichten zijn de laatste dagen
uitermate gunstig geweest, zoodat een rijke
vangst verwacht mag worden.
doel te bereiken, zijn toevlucht tot een wapen,
welks vermogen nog lang niet In zijn geneel
kon worden nagegaan, maar dat zeker even In
fernaal is als de helsche machine van Cervan
tes: het radio-apparaat. Op dichtbij gelegen
punten hebben de belegeraars sterke luidspre
kers opgesteld, die, dag in dag uit, ongunstige
berichten over de beweging van Franco mel-
den. Aan de standvastigheid en het geloof der
verdedigers valt weliswaar niet te tornen, maar
hun onbehéndheid met de gestadige vorderin
gen der bevrijdingstroepen in de richting van
Tolede pas den 26sten Juli functionneert het
door enkele knutselaars onder hen gefabriceer-
de eigen ontvangtoestel van grootere capaciteit
i voor het eerst de felle, twijfel verwekkende,
direct op het moreel der Alcazar-menschen ge
richte megafoon-aanvallen der tegenstanders
en de mogelijkheid, dat de berichten, die zij
op deze wijze naar de vesting schreeuwen, waar
heid bevatten (het Inderdaad uitblijven van elk
levensteeken van het Zuidelijk leger, dat eerst
eind September het Alcazar zal bereiken, heeft
de waarschijnlijkheid dier mededeellngen al In
de hand gewerkt) doen bij de belegerden de
onrust ontstaan, die wij allen kennen uit het
dagelijksch gevecht, dat leven heet, en waar
tegen slechts één wapen is opgewassen: het ge
loof, de zekerheid te overwinnen In het teeken
des kruises. Deze katholieke zekerheid, die bij
het Alcazar-volk inwoont, en niet verloren gaat,
zooals de Rooden denken, wier tactiek op deze
mogelijkheid geheel gericht is, maar. Integen
deel, den grondslag vormt van het Alcazar-be-
staan, deze zekerheid is het geweest, die het
moreel der verdedigers heeft op peil gehouden
en de vesting onneembaar deed zijn. Het Al-
cazar-avontuur en de goede afloop ervan, be
wijzen, dat er een Innerlijke macht Is, sterker
dan alle andere, die slechts in schijn en dan
nog voor een bepaalden tijd overheerschen, doch
wier wezen schuilt in de onmacht. Zonder ver
der commentaar neem ik nu uit het boek van
Dr. Timmermans die regels over, welke mij de
hierboven aangehaalde woorden uit den Don
Quljote voor den geest brachten. Op korten
afstand d wz. per radio, melden zich de Rooden.
„Weer klinkt er een stem uit het hospitaal,
ditmaal door een megafoon: „Heldhaftige sol
daten! Heldhaftige Ouardla civil! De officieren
zjjn verraders en laffe schurken,.die jullie voor
„Toch is Charlie het bangst van
„Dat hebben anderen hem ingepraat met de
verhalen, die ze hem van mij vertellen. Die kent
u toch zeker ook?”
,Jk heb er enkele van gehoord."
„En u slaat er geloof aan?”
„Niet aan de ergste. Ik weet nu, dat u Char
lie geen leed wilde toebrengen, waht u wilde
hem niet alleen de brug laten oversteken."
„Geloofde u tóen waarlijk, dat ik het kind in
het water wilde laten vallen en verdrinken?
Goede Hemel, dacht ook al zoo over mij?”
„O, neen, neen!" riep Janie, nu vol zelfver
wijt. ,Jk heb er waarlijk niet over gedacht!
Ik was zeker, dat ze zich vergisten. Ik stelde u
alleen op de proef, om hen van de onwaarheid
van hun opvatting te overtuigen.
,De menschen, die u die dingen van mij had
den verteld?” HU zweeg enkele oogenblik-
ken met een sombere uitdrukking op het gelaat.
Die verhalen over mü en mijn anderen broer
Alfred zün niet waar. Hjj was een heel ander
soort jongen dan Charlie; hU leek op zUn
moeder. Ik geloof niet, dat de wereld er veel bü
gewonnen zou hebben, als hü was blijven leven!
Wij lagen dikwijls overhoop. Maar ik zweer u,
dat ik hem den dood niet heb aangedaan! Ik
mag dan wezen, wat ik wil, ik ben geen moorde
naar!”
..Dat geloof ik."
HU keek haar aan en ging voort:
„Laatst op dien ochtend vroeg u mü, waar
voor ik u hield. Ik was driftig en het kon mij
niets schelen, wat u dacht Maar ik wist toén,
dat u niet hoorde tot de soort vrouwen, die iets
daar zUn wü ons van bewust. Miss Gilchrist
Het eenige. dat wU van vrouwen, verlangen,
is. dat u ons op den goeden weg leidt tot die
verbetering.”
.Die ervaring heb ik niet.”
.Maar heeft u onze houding dan niet ver
keerd opgevat? Misschien was t u geneigd
wat hard te zün in uw oordeel over ons. Met
een beetje vriendelijkheid zult u meer bereiken,
dan met strengheid!”
„Ik geloof niet, dat wU over het geheel aoo
onvriendelUk zün."
.Nu, dikwUls zyn de vrouyen geneigd, onze
handelingen af te keuren, terwijl wü toch met
de beste bedoelingen bezield waren. Waarom
zouden wU nu zoo vUandlg tegenover elkaar
staan, waar onze vriendschap ons beiden zooveel
geluk kan aanbrengen?"
Er klonk ernst door in den toon van zijn
stem, want ineens was hem de gedachte inge
vallen, waarom hU geen vriendschap zou op
vatten voor dit waarlijk Innemende meisje.
Elizabeth gaf nu een levendige beschrijving
van het verloop van dien middag met enkele
pikante opmerkingen er tusschen, die zelfs Mrs.
Warrener deden glimlachen; ze was dan ook
enkel geestig, nooit scherp.
Met de bedoeling, dat dit de vriendschap soms
bevorderen kon, vroeg Dick ineens:
.Nebben wü geen familie, die Gilchrist heet,
moeder? De naam komt mü soo bekend voor.
Misschien blUkt Miss Gilchrist dan nog wel een
nichtje van ons te wezen.”
Het beleg van het Alcazar van
Toledo, door Dr. Rudolf Timmer
mans. Uitgave van De Gemeen
schap, Bilt hoven 1937.
van den Taag Wj Toledo,
keer de geboorte van een
in een der kelders, waar
tegen den muur de eenvoudige schilderU met
de Heilige Maagd en het Kind Jezus hangt,
wordt het gedoopt, en eens heeft hier de pries
ter Camarasa de H. Mis gecelebreerd. Terwül
bulten het Alcazar de overmacht van het mate-
rleele zich wanhopig verliest in een steeds ma-
teloozer woede tegen de bestendigheid van het
moreel der Alcazar-verdedigers, ontstaat in dit
Stevig hield hU haar hand in de zUne gesloten
en toen volgde er een korte tUd van stilte.
De krekels sjilpten in het hooge gras en de
zilveren maan belichtte de' veerkrachtige ge
stalten van den jongen man en het jonge meisje.
HOOFDSTUK IX
In haar normaler omgeving had Elizabeth haar
leven. behalve dan dat zU soms naar haar
zuster kon verlangen, of zich wel eens ongerust
maakte over Janle in het geheel niet ongeluk
kig gevonden. Ze had haar bezigheden en die
vond ze Interessant; ze waren echter volstrekt
niet te Inspannend. Mrs. Warrener was er in het
geheel niet voor, om het aoo te toonen, maar ze
hield heel veel van haar secretaresse, en haar
zoon was zeer correct beleefd.
Gedurende de enkele weken, dat Elizabeth
haar werkkring daar aan huls had aanvaard, was
hU vervuld geweest van een bUzonder lastig,
ingewikkeld rechtskundig geval, zoodat hü haar
enkel maar aan de maaltijden had gezien;
meer dan eens had zü voor zün koffie bü het
ontbUt gezorgd. HU wist, dat zUn moeder zeer
met haar Ingenomen was en hü was dan ook
hoffelijk tegen haar; ofschoon hU haar maar
zeer weinig aandacht had geschonken.
Toen hU het moeUUke geval tot een oplossing
had gebracht, gunde hü zich even eenige ont
spanning en zoo wandelde hü op een middag
van Marble Ach naar Hyde Park Corner, toen
hU zün moeder en haar secretaresse tegen
kwam. die in den salon van een vooruitstevende
hertogin een vergadering hadden bügewoond
over de rechten van de vrouw.
Ze waren beiden keurig gekleed en geheel in
stemming, om een wandelingetje te maken door
het Park; daarna zou Dick haar la (en thee
drinken in een pas-geopende gelegenheid.
„Heeft de hertogin u geen thee geboden?”
vroeg Dick aan Elizabeth.
„Ja, maar er waren er zoovelen, die zich be
klaagden over uw sekse, dat we ieder maar een
drupje kregen."
„En nu wendt u zich tot die veel-gesmade
sekse, om dat tekort aan te vullen?"
„Als u vanmiddag ook op de vergadering was
geweest en gehoord had. al wat wü hebben ge
hoord, dan zou u wel beseffen, dat dit toch al het
minste was, wat u doen kon.”
Dick had de secretaresse van zün moeder nog
nooit in zoo n stemming bügewoond. Hoe was
het piogelük, dat hü nu al weken lang met die
Jonge vrouw onder hetzelfde dak was geweest en
nooit oog had gehad voor haar büzondere aan
trekkelijkheid!
Haar toiletje was hoogst-eenvoudlg, van een
mooie, warme, blauw-groéne tint, die uitstekend
kleurde bü haar goudblond haar. Wat schitterde
dat in het stralend zonlicht en wat had zü een
blanke, teere gelaatskleur!
„Stelt u waar 1 Uk belang in de Rechten van
de Vrouw?” vroeg hü eenigszlns sceptisch. „Wat
is uw opinie betreffende die zaak?”
,Jk hoef er geen opinie op na te houden,"
antwoordde zü ontwUkeud. „Ik moet er alleen
uw moeder bü helpen, om de hare te verspreiden.
Vaar ik ben ook wel van meening, dat er nog
heel wat te verbeteren valt in de wereld!"
dn de wereld van den man bedoelt u? Maar
Hü verwüt Struisje dat hü veel te groote
passen neemt, en Struisje kükt met een
schuldig gezicht naar zün rug, die zoo rond
is, dat Profje er haast niet op kan zitten.
.Neemt u eens een touw, en bindt u daar
mee aan mü vast," zegt hü tegen Profje.
bü verlies van een hand,
een roet ot een oog.
hun belang laten vechten. Laat ae In den steek!
Neemt ze gevangen, de honden en geeft jullie
over. Komt vüf aan vüf. zonder wapens en wü
zullen jullie de vrüheid en eten en drinken
geven!”....
Luitenant Abejón kükt zün soldaten vragend
en glimlachend aan. .Nu weten jullie meteen,
watjk, ben!”
Een
weer i
a w w w-i a w-aa^KWTWT'r'op dit blad zün ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^JO m blJ ^venslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^0.—
BONN HL ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen «JVFe verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen vFVFa doodelijken afloop
mins of laags zullen doen. Ik weet nü. dat er
nauwelUks iemand hier in huls is, die het waard
mag heeten, met u te spreken. U weet, wat voor
soort menschen wü zün en ik weet, dat het enkel
om der wille van het kind is, dat u blüft. Ik
wilde u nog zegen, dat.... het mjjeen genoegen
zou zün, als ik u in huls het leven wat minder
moellük en aangenamer kon maken.”
„O, als u dan enkel wat vriendelüker wilde
zün voor kleine Charlie!"
„Voor Charlie?”
Da. Als u voor hem meer als een groote broer
wilde zün. dan zou zün leventje zoo heel anders
worden. Ik kan niet altüd hier blüven. Het zou
mü zoovele geruster stemmen, als ik ging en ik
wist, dat er iemand zün vriend zou wezen!”
.Maar als ik u dit nu beloof, dan gaat u toch
niet dadelük weg?"
Ze keek eens naar hem en kreeg nu ineens
het gevoel, dat ze haar neef toch wel graag
lüden mocht. Ze had nooit een bepaalden hekel
aan hem gehad, ofschoon ze soms wel heel
boos op hem was geweest. Hoe zeer ze ook haar
best had gedaan, om hem te haten, was er toch
altüd iets in de uitdukking van zün oogen ge
weest en in den toon van zün stem, dat haar het
gevoel had gegeven, hoe hü niet zoozeer een
knorrig, dan wel een eenzaam, ongelukkig
mensch was geweest.
.Niet op stel en sprong. Voorloopig blüf ik nog
en zal ook vrlendelük zün, als u belooft, dat u
vrlendelük is voor mü- En als u het niet wat
aanmatigend vindt voor iemand in mün positie,
dan wil ik er u wel de hand op geven.”
n den Don Quljote van Cervantes, en wel in
ie rede van den ridder der droevige figuur
□ver „de wapens en de letteren", komt de
volgende merkwaardige passage voor: „Geze
gend de eeuwen, welke de verschrikkingen der
demonische werktuigen der artillerie niet ge
kend hebben. Ik houd het ervoor, dat hun
uitvinder in de hel de belooning in ontvangst
neemt voor zün duivelsche schepping,
het mogelük heeft gemaakt, dat
en laffe arm een dapperen ridder het leven
ontneemt; dat, in het heetst van den strüd en
zonder te weten hoe en vanwaar, een kogel
aansuist afgeschoten, misschien, door wie vol
ontzetting vluchtte voor den rossen gloed bü
t afgaan der helsche machine en, in een
ondeelbaar oogenblik het leven en de gedach
ten afsnüdt van wie verdiende, om eeuwen
lang van het leven te genieten”. In enkele woor
den, met enkele beelden,-wier eenvoudige hel
derheid slechts aan den dieperen zin van het
leven zelve ontleend kan zün. teekent Cervan
tes hier den ongelüken strüd tusschen „mate
rieel" en „moreel", waarvan hü zelf, in den
zeeslag bü Lepanto tegen de Turken, het slacht
offer werd (de linkerhand werd hem afgerukt)
en die maar hoeveel grooter is nu het over
wicht van het materieele, het physieke! oo
het punt staat los te branden in verschillende
deelen der wereld. Europa Inbegrepen, voor-
zoover hü al niet ontbrand is. zooals in Spanje
büvoorbeeld. Dat het overwicht van het phy
sieke evenwel niet sterker behoeft te zün dan
een minderheid-met-moreel, daarvan levert ons
de waarlük heldhaftige verdediging van het
Alcazar van Toledo qfet bewijs. Dr. Rudolf Tim
mermans, die zlchMn het Alcazar bevond, „toen
de Rooden nog op den anderen oever van den
Taag stonden en de vernielde vesting nog met
hun geweren beschoten, terwül de teruggetrok
ken artillerie stad en Alcazar nog bombardeer
de en de vliegtuigen hun bommen wierpen", Dr
Timmermans, die de verschillende belangrijke
feiten en gegevens dus wel uit de eerste hand
heeft en ae in vrüwel chronologische volgord?
in zün boek verwerkte, is het vooral te doen
geweest om aan te toonen, dat in den zeer on
gelüken strüd om het Alcazar, het moreel van
de bezetting, de gemeenschapszin der geheele
Alcazar-bevolking en tenslotte, de van het be
gin van het beleg af aanwezige geestelüke
basis voor deze beide factoren, tot de ulteln-
delüke overwinning hebben geleld. De verdedi
gers der vesting waren materieel wel zeer in de
minderheid. Van de 1700 menschen, die zich In
het Alcazar bevonden (waaronder meer dan 500
vrouwen en meisjes. 50 kinderen en een aantal
oude mannen) waren slechts 800 man troepen
berekend voor het gevecht. De belegeraars stel
den daar ruim 4000 man tegenover. Tegen de
talrüke hevige luchtaanvallen, de zware bom
bardementen der 15,5 centimeters en de lichtere
beschieting met 7,5 centimeter-geschut, konden
de belegerden niets uitrichten: luchtafweer, en
andere kanonnen waren niet aanwezig én de
enkele zware mitrailleurs, waarover men be
schikte, konden het gevaarlükste materiaal van'
den vüand niet bereiken. De hooge, strateglsch-
gunstige ligging van het Alcazar is, wanneer
de beide münen tot ontploffing gebracht zün.
van geen beteekenis meer, heeft die elgenlük al
veel eerder verloren n.l. na het noodgedwongen
en veiligheidshalve prijsgeven der bügcoouwen
en vooruitgeschoven stellingen. Alle feiten en
gebeurtenissen wüzen er op, dat de verdedigers
het in materieel opzicht absoluut moeten af
leggen tegen de aanvallers. Toch houden zü
stand. Het zwaarste gevecht, dat de beleger
den gedurende de 72 dagen van het beleg te
zamen als één man geleverd hebben, is dan ook
geweest de vermoeiende, meest afmattende
strüd tegen zichzelf, en niemand beter dan de
belegeraar heeft dat ingezien. Deze laatste, zich
van het volkomen isolement der Alcazar-bewo-
ners bewust, viel hun gemeenzaamheid aan
door hun twüfel aan de bevrijding, waarin zü
allen geloofden te voeden. Hü nam, om dit
Het oogstfeest wordt in Engeland op eigen
aardiger wüze gevierd dan elders in West-Europa,
waar men minder verzot is op oude tradities
In het noorden, waar groote steden een niet zoo
ultgtestrekte oppervlakte van wat eenmaal
akkers waren, overweldigd hebben, en waar de
„tradities van het land" nog meer in eere ge
houden worden, zün eenige der grilligste oogst-
feestgebrulken nog steeds in zwang.
Op een eenzame hoeve en in de dorpen van
Cumberland, Westmorland, Northumberland
Durham, ver in t noorden van Engeland, en
aan de Schotsche grens, kan men weldra
vreemde dingen zien gebeuren.
De oogst is thans aangevangen, en als de
laatste schoof, de „corn baby", binnengehaald is.
dan vangen de feesten aan. De „com baby" is
aangekleed als ’n baby natuurlük.
Een groot avondeten wordt aangericht voor
de oogstarbelders en -arbeidsters; volksdansen
worden uitgevoerd, en oude liederen gezongen
Soms wordt het.feest gevierd in de dorps-
hal], maar vaker in de boerenschuren die dan
weer Rembrandtlek verlicht zün met de olielam
pen uit de keukens.
In verschillende districten hebben de feesten
ook verschillende namen en verschillende vor
men, maar t begint steeds met een groot avond
maal. dat „kern supper" (kem-koren), of
.Mellor Chum supper" en ook wel „The Feast
of the In-gathering" (Het Feestmaal van het
Binnenhalen) genoemd wordt. Het gaat zeer
vrü en vrooiük toe. maar zelden ongebonden
Rustieke verkleedpartücn spelen in de meeste
districten een belangrüke rol; ook worden door
vermomde personen tal van kunsten uitgevoerd
Een dier vermommingen, die bUzonder populair
is. bestaat hieruit, dat men zich hult in een
ossehuid, en aldus toegetakeld een eeuwenouden
dans uitvoert. Grilliger en spookachtiger is de
„duivelsdans", ten beste gegeven door een ama
teur die zich op meer of minder gelukkige wüze
als satan vermomd heeft.
In Cumberland het schoone graafschap van
meren en bergen neemt de „corn baby" de
eereplaats in aan het „kern supper". Deze „baby"
bestond reeds in heldensche tijden, en heeft dus
langzamerhand een eerbiedwaardigen ouderdom
gekregen. Niet veel jonger 1^ het „demonen-
paard", voorgesteld door een lid van het gezel
schap. dat een masker draagt in den vorm van
een paardenkop.
Ia onzen tüd is het „demonenpaard" eenigs
zlns in ongenade gevallen, maar de „com baby”
ontbreekt op geen boerderü van Cumberland.
Volksliederen worden gezongen die even oud
zün als de oudste gebruiken, maar zü worden
afgewisseld met moderne Jazzmuziek. Wanneer
men over een paar honderd Jaren die feesten
nog viert, dan zal men wat thans moderne Jazz
muziek is. waarschünlük nog grilliger vinden dan
de liederen en melodleen van eenige eeuwen
vroeger.
Natuurlük ontbreekt de radio niet op deze
oogstfeesten. Zü, de „corn baby" en de
dulvelsdansers, schieten voortreffelük met elkaar
op. Heden en verleden vermengen zich op ge
lukklge wüze in deze afgelegen streken, waar
men zoo hecht aan de oude tradities, maar
daarom het nieuwe en moderne, dat per radio
ui* Londen komt, niet versmaadt
De mannen naderen elkaar, dan grijpen aa
elkaar beet f -
slingert hen
grond, werpt ae tegen den mast en de tonnen,
ingst verwacht mag worden. lapafier hen te kunnen scheiden. Dat ae bloa-
Ook de C W. 79 ligt opgetuigd. De schipper irTf ÓHpd verwond zün. bemerken se zelf niet rena
Een oogenblik van vermoeienis doet hun greep
verzwakken. Vlak tegenover elkaar, snakken ae
naar adem. Hulpeloos danst de kotter op de
razende golven-gevaarten. Nu eens op de hui
zenhoog? toppen, dan in benauwende dalen
dreigt hü elk oogenblik verloren te zün. Een
aanstormende watermassa klettert tegen den
boeg en overgutst het dek. Jack wordt in een
hoek gesmakt. w
Als hü zich daar- j
uit opricht, ont-
waart hü tot zün
schrik, dat hü al-
leen is. Vaag ziet
hü John’s l
stalte, kramp-
afhtig vastgeklampt aan een balk, steeds ver-
dër van het scheepje wegdrüven.
-Bloed en zweet stroomen over Jack’s gezicht,
maar hü bemerkt het niet. Hü let alleen op
dien mensch. daarginder, die zich aan een
smalle plank vasthoudt. Hoopt hü zich zoo te
kunnen redden? Ach, hü denkt en hoopt niets
meer, hü houdt zich vast met de vertwüfeling
van het instinct, dat het bedreigde leven wil
redden.
In een fractie van een seconde heeft Jack het
roer weer in handen genomen en slechts met
bovenmenschelüke inspanning gelukt het hem
het schip weer in zijn macht te krügen. Lang
zaam nadert hü John, vaart tenslotte vlak langs
hem heen. Behulpzame handen weten den uit-
geputten man aan boord te nemen en dragen
hem voorzichtig in de kajuit.
Dagen van sloopende onzekerheid, waarin de
overvloedige vischvangst zelfs geen verbetering
kon brengen, volgden. Zoo gauw als het werk
het even toeliet, zat Jack aan het ziekbed,
waarop de doodsbleeke John onophoudelük ül*
de, over het dorp, over zün moeder, maar bo
venal over Mary en hun trouwplannen.
Eerst na negen dagen van doodelüken twü
fel verbeterde John’s toestand langzaam maar
zeker. Als Iemand zich daarover verheugde, dan
zeker de jonge Jack.
Op den avond, voor zü de vertrouwde vis
schershaven weer zouden blnnenloopen. komt
hü voorzichtig de kajuit binnen. Als hü be
merkt. dat John alleen is, zucht hü hoorbaar.
.John, ik wilde je wat zeggen!” begint hü-
.Dat kan. Jack.” bemoedigt de aangespro
kene. „Kom er maar mee voor den draad, ouwe
Jongen!”
„Het betreft Mary,” weifelt Jack.
„Zou je het liever niet over een anderen boeg
gooien?"
.Neen. John. Ik moet spreken. Ik had ge
zworen, dat ik Mary de müne zou noemen.
Maar nu ik het zoover heb laten komen, dat
ik er op een bepaald oogenblik zelfs niet tegen
op zie een menschenleven te offeren om mün
haan victorie te laten kraaien, nu meen ik al
mün aanspraken verloren te hebben. Naast een
meisje als Mary past een kerel als jü. John.
Maak haar gelukkig, jó. jullie verdienen het
beiden.”
Twee paar handen drukten elkaar, dan stap
te Jack de kajuit uit. Even later hoorde John
hem schelden op het jongste maatje, dat hem
blükbaar voor de voeten liep!
(Nadruk verboden).
het dorp algemeen bekend als de jonge Jack,
staat voor de versleten loopplank en tuurt on
afgebroken naar den havenweg, als verwacht
hü iets of iemand, waarvoor hü zich büaonder
interesseert Niets ontsnapt aan zün starende
oogen. Plotseling is het of een schok door zün
stevige body vaart. Achter het schot van een
hut heeft hü twee figuren vandaan zien ko
men. waarin hü aanstonds Mary en John er
kend heeft. Meteen keert Jack zich om en
schreeuwt het Jongste maatje wat toe. Hüzelf
gaat aan het roer staan: verbeten staat zün
anders zoo vriendelük gezicht.
Als John tot op enkele meters de kade ge
naderd Is, schreeuwt Jack hem toe. dat hü wel
wat mag ópschieten ”t Is toch waarlük al laat
genoeg geworden. Reeds geeft hü bevel de tros
sen los te gooien; met een enterhaak wordt de
achtersteven tegen den kademuur gehouden,
om. aanstonds als John aan boord is. te worden
afgestooten. Terwül Jack zün weg naar de zee
kiest, wuift John van de achterplecht onop
houdelük naar 'zün Mary, tot de afstand en
toenemende duisternis haar doet vervagen.
Over de zee ligt een wazige sluier én aan den»
valen hemel glüdt de maansikkel vorbü. Zacht
klotst het water voor langs den boég. Jack kijkt
nog steeds voor zich uit. op niets anders dan
op de golven let hü. En t is of hü er het zach
te gelaat van Mary in ziet, waarin de oogen
voor hem als levensbakens gloeien. Het is lang
geleden, dat ze hem vrooiük heeft toegelachen,
want ze heeft intusschen John leeren kennen.
Wat ze in ’s hemelsnaam in dien slungelachti-
gen kerel ziet, is Jack een raadsel. Hü is jong
en sterk, wel, dat zün er nog zoo velen in het
dorp, die nog goede visschers waren bovendien.
De nachtelljke vaart, die hem zooveel ge
legenheid tot sombere gedachten geeft, duurt
Jack eindeloos lang. Als de nevel langzaam aan
verdwünt en de eerste zonnestralen over het
water zeilen, geeft hü het roer aan een ander
over.
De handen diep in de zakken geplant, kuiert
hü naar het voorschip, waar John bezig is met
het nazien der netten. Een oogenblik küken de
mannen elkaar aan en peilen eikaars gedach
ten. zonder een woord te spreken.
.Mary moet zelf beslissen. Jack." klinkt
John's metalen stem, zonder eenige inleiding.
.Dat heeft ze al gedaan" is het verbeten ant
woord. „Voor ze jou kende, heeft ze mü haar
woord gegeven!”
John geeft geen antwoord en buigt zün hoofd
weer over het werk. Jack meent een geheim
zinnig lachje om zün lippen te zien spelen;
dan laat hü zich in de kombuis afzakken.
Zengend stügt de zon naar den middag. Maar
nog voor de C W 79 haar vischgebied bereikt
heeft, slaat het weer om. In het Westen trekt
een zwavelgele wolkenmassa zich samen en
verduistert het firmament. Als de .eerste wind
vlagen door de -touwen suizen en gieren, heeft
Jack zün plaats aan het roer weer ingenomen.
Met den Zuidwester op zün gebruinden kop en
zün stoere lichaam in de zware oliejas gehuld,
is hü het schilderachtige zeemanstype, dat het
meest woeste elementsgeweld trotseert.
Plotseling schünt het hemelgewelf in te stor
ten. Een vloed blauwe en gele bhk^ms vlamt
neer. Donder en storm mengen ziogi door el
kaar tot een ontzagwekkend geraas. Jack houdt
het steunende roer in handen en manoeuvreert
door de hulzenhooge zeeën. John heeft met een
ruk het zeil omlaag gehaald en klampt zich nu
vast aan den mast, die buigt als een riet. On
verwachts maakt het schip een dollen, wilden
sprong. Een harde slag. John is van den mast
afgeworpen en tegen den voorwand geslingerd.
Als hü weer moeizaam overeind krabbelt, staat
hu Vlak voor Jack. Ja, het is Jack en geen
spook, zooals hü eerst vermoedt. De schipper
heeft het stuur aan een maat overgelaten en
staat daar in „de duisternis te wachten. Zün ge
ld
Toen Janie dien avond, nadat ze Charlie naar
bed had gebracht, alleen op den drempel van
de deur stond, kwam Rorke door den tuin bü
haar en begon uit eigen beweging te praten
van zün broertje:
,Het is een wonderlük kind! HU is zoo bang als
een wezel!”
„Hü is buitengewoon gevoelig en .schuchter. In
plaats van rekening te houden met deze zwak
heid. schüni lemand er een genoegen in te heb
ben gevonden, om hem in zün vrees te verster
ken.”
„Wat bedoelt u?” vroeg Rorke. „Wie heeft
hem vrees aangejaagd?”
Met emstigen nadruk vroeg zü:
„U heeft het toch niet gedaan?”
•Neen, zoowaar niet! Ik mag dan al geen
ideaal oudere broer voor hem zün geweest, dat
Weet u en waarschünlük weet u ook de reden,
waarom dit zoo was. Maar het ergste, dat ik iet
Tentje ooit heb gedaan, wils, dat ik m(j in het
geheel niet met hem bemoeid heb.”
Ze twüfelde niet aan de waarheid van die
Woorden.
kend groot en zien naar John, die de situatie
maar langzaam gaat begrüpen. Dan glüdt een
lachje om zün mond.
U heeft voor de was een modern hulpmiddel:
de wasmachine, maar hierbij hoort een modern
wasmiddel: Rinso Rinso wordt speciaal be
reid voor de mogelijkheden, die de wasmachine
biedt En omdat Rinso „overvet" is, geeft het
de volgende, grote voordelen. Ten eerste is het
zo tijdrovende voorweken van de was
Rinso overbodig. Ten tweede behoeft "Rinso
met te worden aangemsakt
en lost bijna onmiddellijk in lauw water op Speciale, nieuwe
bestanddelen verwijderen al het vuil uit Uw goed, zonder dat
het nodig is, het sop tot hel kookpunt te verhitten. Tenslotte kan het
uiterst werkzame sop verscheidene malen achtereen worden gebruikt.
Zodoende wast U met een pakje Rinso voor slechts 1 21 ets. in ander
half uur de volledige gezinswas voor 5 personen prachtig helderwit!
