eKctwïfiaal winden daq De avonturen van Prof je en Struis je Voorbeeldige orde in het Berlijnsche verkeer TWEE NICHTEN EN TWEE NEVEN BLONDONA’ BRUNETTA E JACHT OP,'T JACHT! ALLE SIGNALEN ZIJN ER VERBODEN il- Zware straffen voor verkeerszondaars Ariëns-priester n sd WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1937 btj rerüea van Mn band. Mn voet of een oog i I i Mijn vriend Arthur Beter benijd dan beKlaaqd K NAAR HET ENCELSCH I De atraten, die er al» met een lini aal zijn getrokken, vormen een automobilittiach ideaal A T7 A °P dit Mad zijn ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E* 7^0 - blJ geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7^0 een ongeval met 17 <T11 el J vlu O ooEeTaUen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen verlies van belde armen, belde beenen of beloe oogen i OUe" doodelijken afloop AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL i niet met uitstekend Arthur." (Nadruk verboden) In een wip waren ze verdwenen en Prof je staarde ze bedroefd na. In zijn boekje schreef hij vervolgens: muzikale dieren gezien, eten geen spek, dragen hoedjes aan de vingers V H 6 9 -OIOt H inplaats van op hun hoofd. r i B en (Wordt vervolgd) 2 1 zaken van ongel tiic. hun oplegt, zijn e andere zondaars van\J Met geldboeten komen af. Een gevangenisstraf Natuurlijk staat ook hier de bezemstok ach ter de deur, of om het met andere woorden te zeggenmen gaat van den stelregel uit, dat hij, die niet hooren wil, het dan maar voelen Verschenen is een prachtige levensschets van Alphons Arlens, beveel omdat Ut rie a S d Maar een dergelijke slak in het snelverkeer van een wereldstad, die honderden auto’s per dag dwingt tot passeeren. zou wel eens meer tot de onveiligheid dan tot de veiligheid langs den weg kunnen bijdragen „Zooals een zonnestraal een triesten dag Voor 'n oogenblik met gouden glans kan tooien, Zoo kan toch ook één kleine, lieve daad Een droevig leven gansch en al vermooienl” de ek >te IK mr. 42- i to rs ent rd, er- aat ide /an de wijl ien het ren ber en- van tan r I- jn ek uit. het □e- aar sou ien /en Ben ien em ar- ien be te- WAARBORGEN VOLMAAKTE HAARVERZORGING Iedere automobilist ken dadolijk vertellen, hoeveel kilometer per uur zijn wegen heelt, maar s lachte weinigen weten, hoeveel meter ze wel noodig hebben om «net die vaart te stoppen I ‘tje Ine ad. >nd as, ran ran hU ?de jde •oe. oe- rde ren en. lar See nd, ie- op ïrd aet hij ?ds ren er na 500 rd. an oir Ier ne iet re- hd iet en rei lat tfn 5. P n Q r maar het scheen aan de ziekte of afwezigheid van den procuratiehouder te wUten te zjjn, dat jimi de dat hij er nletej/an wildedat wu je wel toegeven, dat ik tóch met Arthur J geen auto-uitstapjes meer maak!” Ja, het is nog wel een nieuwtje. Maar het moest nu toch niet zijn Dat het dorp, de stad haast uitloopt Bij -het naderen der ..Piet Hein". Overal zingt men 't Wilhelmus, Overal dromt men langs den kant; Is dat rust? Het prins'lijk echtpaar Krijgt op 't water nog het land! Wilt ge het een groot plevier doen? Laat Piet Hein zijn gang dan gaan Zonder dat steeds groote massa's Menschen langs de oevers staan! „O, Janie, ik zou mij wel hier op den grond willen werpen en mjj door je laten trappen, als ik wist, dat dit goeds kon uitwerken! Ik ben niet waard, dat ik den zoom van je japon aan raak! Ik was een bruut!.... Ik was waanzin nig Als je eens wist wat een beproeving dat voor mij was, om er Je van te hooren spreken, dat je wilde gAAn!.... Toen je je van mij af wendde en je tot Peil keerde, besefte ik eerst recht, wat je voor mij wis! Misschien begrijp Je nog niet goed, wat mijn leven altijd is geweest, veel onverkwikkelijke tooneelen moeten bijwo- n Leon. wanneer ga JU op vacantie?” ..Heb ik al gehad, jöl* ..Gehad is een akelig woord. Leon. Enfin, toe. „Waar ben je eigenlijk naar toe geweest?” „Ik wil je wel ronduit verklaren, dat ik in het geheel geen vacantie-plannen had. Van het najaar wil ik trouwen, en voor je huwelijks bootje zeewaardig is Ingericht. komt er heel wat kijken. Zooals je weet, is mijn aanstaande gouvernante. Met de familie, bij wie zjj in be trekking is. vertoeft zfj den geheelen zomer in Zwitserland. Het zag er dus wel naar uit. dat ik mijn vacantie-dagen vrij doelloos zou moe ten doorbrengen. Tot ik op een zekeren och tend een brief ontving, die me op dat 'oogen- blik uitermate verheugde. Hij luidde al» volgt: Verleden week ontmoette ik toevallig den ad vocaat Hij had ook niets van onzen weder- zijdBchen vriend gehoord. Maar, voegde hij er onmiddellijk aan toe, ik maak er mij geen zor gen over. Van een anderen kennis hoorde ik, dat hU Arthur in Metz had gezien. In zijn wa gen zaten nog vier personen, die er niet oe- paald vroolijk moeten hebben uitgezien.” Zoo.” mompelde Maurice voor zich heen. Ach." vervolgde Leon. ,Ak vind Arthur geen ongeschikte kerel. Zijn gebrek is, dat hij zijn flnancleele aangelegenheden niet zorgvuldig genoeg behandelt Ik ben er van overtuigd, dat ik mijn geld van hem terug krijg. Het doet er niet zooveel aan af. al moet ik nog wat wach ten; je weet, geduld is een schoone zaak. Maar van kleinen jongen af; hoe leeg en hoe dor het steeds was, tot jij met één tooverslag dat alles voor mij veranderde, toen je op dien Zon dagavond. dat wij zoo vertrouwelijk samen heb ben gesproken, de eerste was, die tot de ont dekking kwam, dat er toch wel wat goeds in mij school! Ja. Janle. ik. die nooit eenig gevoel voor gedichten had. ik heb van buiten geleerd het couplet, dat ik toevallig dien avond op mijn scheurkalender las, omdat het zoo volkomen weerklank vond in mijn gemoed: Ze had Rorke nog nooit zóó gezien en ge hoord. Bij was zoo kalm en toch zoo innlg- ontroerd. En met zachte stem sprak zij: ..Rorke. ik ben nu niet meer boos op je. Het was Immers een wanhoopsdaad van mij, dat Ik mij toen tot Peil wendde!" „O. Janle, ik heb je lief gehad, van het eerste oogenblik af. dat ik je zag!.... Ik hield mij toen maar zoo norsch. omdat ik je niet wilde laten merken en het ook mijzelf niet wilde toe geven, hoe ik je eigenlijk vérre boven ons achtte, al was Je dan ook in een ondergeschikte betrekking Maar ik vraag je niets; heb Je niets te bieden. Als mijn oom mij slecht wenscht te behandelen, dan moet hü dit zelf weten, maar dan wil ik hier ook niet langer mjjn'leven in ledigheid doorbrengen. Maar jjj moet hier ook niet blijvenMisschien zou je dan nag hij zoowel In Laval ala in Angers tevergeefs naar het postkantoor ging. En in Nantes was het geld hem nog niet nagezonden. Dat zou hem niet zoo heel erg gehinderd hebben, als hij niet met den chauffeur een benzinereke- nlng had te vereffenen. Het kostte me heel wat moeite, voor ik hem zoover had. dat hij van mij driehonderd francs accepteerde. In Poitiers was het de jonge advocaat, die hem ongeveer vijfhonderd francs leende. Denzelf- den avond kreeg hij een telegram van den Parljschen procuratiehouder, dat hij naar Bor deaux een telegrafischen postwissel had over gemaakt. Ondertusschen had de kunsthande laar Arthur geholpen, toen de wagen van nieu we banden moest worden voorzien. Over de eenzame routes, die voor ons lagen, was het te gevaarlijk, om niet met uitstekend mate riaal te rijden. In Bordeaux wachtte Arthur een nieuwe te leurstelling. Door de een of andere formaliteit was zijn bank te Parijs niet in staat hem het geld over te maken. Niemand begreep precies om welke formaliteit het ging, zelfs de advo caat niet. En om de kroon op alle narigheid te zetten, was Arthur dien dag verplicht den eersten aflosslngstermijn van zijn wagen te voldoen Je begrijpt, dat we onzen vriend met alleen met zijn moeilijkheden konden laten zit ten. De cargadoor had tweeduizend francs bij zich en het ontbrekende betaalden we ge drieën Met dat al was ik zelf ook in geldnood geraakt, weshalve ik een ouden vriend in Bor deaux aanklampte, die me op mijn eerlijk ge zicht enkele honderden francs leende Ik wil wel ronduit bekennen, dat de tocht ons langzamerhand wat verveelde. De wagen liep uitstekend, daar niet van. maar gebruikte ontaettend veel benzine. Ook de banden vielen niet al te best uit en moesten weer vervangen worden En nog steeds wachtte Arthur op zijn postwissel. In de Pyreneeën Hepen we een malheur op. waarvan de chauffeur verklaarde dat het minstens drie dagen sou duren, voor het hersteld zou zijn. We besloten toen ieder een kant op te gaan. Arthur verzette zich aan vankelijk ten sterkste. Zijn humeur was de laatste dagen merkbaar verbeterd en zelfs de ze tegenslag deprimeerde hem niet. Wij hiel den echter voet bij stuk en vertrokken. In en kele dagen hadden we meer uitgegeven dan anders een wekenlange vacantlereis kostte. 1- n p S' moet. Op school en in de bioscoop, op straat en uit de krant kan men leeren. hoe verkeers ongelukken voorkomen worden. Stoort men zich daar echter niet aan en heeft men het ongeluk, dat men aan eenig ongeval schuldig wordt bevonden, dan zijn de gevolgen allesbe halve plezierig. In Dultschland worden op het oogenblik ook heel veel voetgangers veroordeeld wegens het direct en meer nog wegens het indirect verour- ,ken. De straffen, welke men s de straffen voor alle iet verkeer zeer zwaar, ^r maar heel weinigen vari een Jaar heeft men al gauw te (jakken en zijn er bezwarende om- Toen ons vorst’lijk paar ging trouwen. Bood heel Neerland het spontaan. Werkelijk van alle kanten, Huwelijksgeschenken aan. Met veel liefde werd geofferd. En met zorg er voor gewaakt Dat een jacht ook werd geschonken Dat hun 't leven prettig maakt. Nauw'ljjks was het aangeboden, Of het werd gebruikt, en vaak! En de schenkers zeggen: „Prachtig! Blijkbaar valt het in den smaak!" Ja. zoo itas ook de bedoeling. Daarnaar werd direct gestreefd Dat het vorst’lijk paar zou krijgen Iets, waar het plezier van heeft. Maar direct bij de aanvaarding Vroeg Prins Bernhard zich bewust Van de hart’lijkheid der menschen „Qun ons óók een beetje rust." geten. En dat gebeurde ook inderdaad. Maar ik vermoed, dat de vele zorgen, die hij op deze reis had. hier wel debet aan waren. Arthur wachtte n.l. met smart op een tele- graflschen postwissel uit Parijs. Hoe de vork I precies in den steel zat. weet ik nu nog niet. nen! Heb je familie, waar je heen kunt gaan* Ik weet dat je my wel eens. geplaagd hebt met je bloedverwanten, maar ik geloof niet, dat het weinlgje, wat je van je afkomst vertelde, geheel waar was. Maar die neefIk weet, dat ik het recht niet heb. dit te vragen en Ik beloof je, dat ik niet weer Jaloersch op je zal zijn, maar vertel mij eens: heb je hem lief?” 16 Ze had bijna haar taak af, toen ze zag, dat haar lamp (ze brandden petroleum op die afge legen hoeve) bijna uitging. Ze stond op en ging in de keuken een kaars halen. Bet was daar niet donker, want de maan kwam op en wierp langwerpige schaduwen op den vloer. Janle had juist de hand uitgestoken naar een kaars. die op den hoogen schoorsteenrand stond, toen ze dicht bij de deur onzekere voetstappen hoorde. Haar ervaring éan den vorigen avond had haar zenuwachtig gemaakt. Ze trok zich terug in de schaduw, met de nog onaangestoken kaars in de hand. Het volgend oogenblik werd de deur opengedaan en ver scheen Mrs. George Gilchrist op den drempel met een brandend hanglampje, dat gevaarlijk heen en weer schudde in haar hand. Het was ruim een week geleden, dat zjj haar werkgeefster had gezien en ze schrikte nu van haar: Mrs. George droeg een vullen peignoir, die scheef toegeknoopt was en aan den hals openstond; het verwarde haar hing los over de schouders; ze had een hoogroode. haast paarse kleur; de oogen waren met bloed beloopen. ••••es»»* •seewseaeavzseaoeasseae •••seaeaessseeeseeeaseseaaeeaeeeeeeeaeeeseeaeaesaeeae Zorg, dat Uw vriendinnen U niet be klagen, omdat Uw haar zo dof en glansloos is en zulk een onaantrekkelijke indruk maakt. Hot geval is heus niet zo hopeloos als U dankt. Was Uw haar met Blondona, als U blond is, of met Brunette, als U donker haar heeft. Beide haarwasmid delen zijn geheel alkallvrij, zodat het lastige naspoelbad overbodig wordt an zich geen witte nperslag op het haar meer vormt. Blondona Is vorder het enige haarwasrsiddel. dat Kamilloflor bevat, het 70-voudige ««tract der bergkamil- lon, waardoor blond haar de oorspron kelijke. lichte tint terug krijgt, terwijl elleen Brunetta Hequll bevat, dat donker haar een prachtige, diepe glans geeft Van den maaitijd hadden ze slaap gekre gen en ze besloten wat te gaan slapen. Alles werd weer in den koffer gepakt en Struisje ging er boven op zitten. Zoo waren ze er zeker van dat niemand in dien tijd wat weg kon pekken. Profje legde een zakdoek over zjjn gezicht en was spoedig Ingeslapen. Laat ik je nu vertellen, dat ik dezen Arthur maar enkele malen had ontmoet. Hij buitengewoon amicale kerel, die. mi weet ik niet zoo zeker, op een effecten! niet ver beneden de zestig kilometer blijven, die nooit naast elkaar rijden, tenzij om elkaar te passeeren. en die zich absoluut geruischloos voortbewegen. Want alle signalen behalve natuurlijk de overigens weinig lawaaierige roodverlichte rich tingaanwijzers, waarvan ook de tram is voor zien, zijn verboden! Slechts wanneer er ge vaar voor een aanrijding bestest, mag er van een claxon gebruik gemaakt worden. Klinkt er ergens zoon claxongll, dan hoort men dien straten vér en de voetgangers kijken er voor om als voor de roode wagens van de brandweer. De politie beoordeelt, of een claxonneerende automobilist geldige redenen had om zooveel geraas te veroorzaken. Drukte de man al te voorbarig op den zwarten knop, dan komt on herroepelijk het boekje voor den dag met de kwitanties voor ter plaatse betaalde boeten. Berlijn is de organisatoren van het pas beëindigde feest ter gelegenheid van Berlijns zevenhonderdjarig bestaan mogen het ons ver geven! een splinternieuwe stad en een auto- mobilistisch ideaal. Van het uiterste Noorden tot het uiterste Zuiden, van het uiterste Oosterï tot het uiterste Westen, zijn alle straten als met een lineaal getrokken, ze hebben breede trottoirs voor de voetgangers, des avonds wor den ze helder verUcht en op alle kruispunten van eenige beteekenis wordt het verkeer ge regeld door de bekende groen-oranje-roode lichtlantaams, waaraan ook de voetgangers zich onder het waakzaam oog van 'n Schupo moe ten houden. Ook het aardigste Berllnerinnetje, dat haar beurt niet kan afwachten, ziet zich den weg versperd door den „Grüne", zoo heet de Schupo in den volksmond die haar begroet met het stereotiepe: als je maar plezier hebt gehad, dan heb je er tenminste nog prettige herinneringen aan.” voegde Maurice Clauvoir er vergoelijkend asm Eensklaps bemerkte Profje haasjes. „Wat zijn dat voor dieren”, dacht hij en poetste de glazen van zijn bril schoon aan Strulsje's veeren om hen beter te kunnen bekijken. Om ze wat dichterbij te lokken, hield hU een stukje spek In zijn uitgestrekte hand; doch de haasjes schrokken en holden weg. „Maar als u dit zoo noodig heeft, waarom vraagt u er dan Selina niet naar?” ..Selina? Ik zal er wel op passen, dat ik haar iets vraag! Zjj is den laatsten tijd hoogst- onaangenaam geworden. Het is een sluw, ver raderlijk schepsel, vol listen en streken! Ik mag haar in het geheel niet meer! Als u mjj vraagt. Miss Carleton, dan geloof ik, dat zij drinkt!” Haar verhit gelaat was nu vlak bij dat van Janle. die onwillekeurig terugdeinsde, wat Mn. George gelukkig niet scheen op te merken. ..Neen, aan Selina vraag ik niets meer. Het is precies de omgekeerde wereld met haar: zjj matigt zich een houding aan. of zij de meeste- resse was, in plaats van ik! Maar weet u, wat ik heb gedacht. Miss Carleton: als er nu eens om vroeg? Daar zou niemand iets in vinden U kon de sleutels krijgen van Selina, ik denk, dat zjj ze wel heeft. U verzint er maar het een of ander excuusje op en neemt ze dan van haar, als ze niet kijkt; maar mjj zou dit nooit geluk ken. want ik word steeds bewaakt en besplon- neerd. Zou u het dan nu niet even voor mij kunnen doen. Miss Carleton? U weet, dat Ik altijd heel goed voor u ben geweest. Ik heb niets gezegd van uw houding tegenover Rorke. ofschoon een enkel woord tegen zjjn oom oor zaak zou z(jn, dat u binnen het uur op straat stond! Als SeUna er mjj wel eens lets over zei. dan heb ik altijd geantwoord, dat u net zoo goed eens een kansje mocht wagen als zij. Ze zou zelfs wit bljj zjjn geweest, als ze Rorke voor zich had kunnen winnen, maar hij verwaardigde haar zelfs geen bHk. Mannen zien liever een knap meisje. Maar nu beeft zjj haar netten uit gasten de verblijfkosten van hem en oen chauffeur betaalden. Omdat hij Juist geen klein-» geld bjj zich had. besloot hjj met te zeggen: „Ik ben jullie dus vijftien francs schuldig!" Zij knikten en hoopten dat hij het zou ver- HERMAN KRAMER. niiiiiiiiiiiiiiiitiiiiïiitiiiiiHiiiiiiiiiiiinHiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiHiiiniiuiiitiê Gaarne beveel ik dit prachtige boek aan. vooreerst omdat Ariëns kennen, wil zeggen. Ariëns vereeren. Deze levensschets zal er zeker toe bijdragen aan het leven Van dezen groeten priester meer bekendheid te geven en de ge dachtenis aan hem doen levendig blijven. Voor lederen Ariëns-vriend zal dit boek een dierbaar bezit zjjn. In het bijzonder -ook. omdat de Aartsbisschop Mgr. Dr. de Jong er een voor woord in heeft geplaatst. Vooraanstaande per sonen als Mgr. Prof. J. Hoogveld. Prof. G. P. Brom, Prof. F. Otten en Rector Colsen le verden een bijdrage en tevens is het boek ver lucht met tal van origlneele foto's van Ariëns uit het archief der NUmeegsche Unlversiteit. In ieder gezin behoort dit boek aanwezig te zijn, opdat het nageslacht nooit vergeten zal aezen grooten Dienaar Gods, den oprichter der Eerste R. K. WerkUedenvereeniging in ons land, de 'stichter van Sobriëtas, kortom den edelen Priester Ariëns, de man van onzegbare liefde. Het prachtboek ..Ariëns - Priester" bevat 200 bladzijden en is op zwaar kunstdrukpapier uit gevoerd. Het is bjj den R. K. Boekhandel en bjj de .Ariëns-Ultgeverjj” te Enschede verkrijg baar. Ik wensch schrijver en uitgever veel succes en moge dit boek een ruime verspreiding vin den. Pastoor H. GEERTMAN. gezet naar den ouden man. Ik geloof, dat zij hoop heeft, hem te trouwen. Dat heb ik al aan iedereen verteld. Maar niemand slaat ooit eenige acht, op wat ik zeg En zóó ratelde Mrs. George maar voort, terwijl Janle steeds op vlucht bedacht was. Maar bij de eerste, de beste beweging in de richting naar de deur, riep haar werkgeefster: „Gaat u nu ook al doen als ieder ander hier in huis? Maar dat duld ik niet. Miss Carleton!” Dit zeggende, kwam zjj, met het brandende lampje gevaarlijk in de hand zwaaiend, naderbij: Op datzelfde oogenblik weerklonken er bulten de deur voetstappen en verscheen Rorke. Hjj trad binnen en nam zjjn stiefmoeder allereerst de lamp uit de handen en zette die op tafel, terwijl hij op vasten, gebiedenden toon sprak: .Je moet hier niet komen, Lizzie! Dat zou oom niet graag zien. Laat ik je naar je kamer bren gen." Angstig wachtte Janle op de uitwerking van deze woorden; maar, zonder eenigen tegenstand. Het Mrs. George zich leiden en terwijl Rorke rijn stiefmoeder naar boven bracht, was Janle dus alleen in de keuken. Enkele minuten stond ze bjj de tafel en hield er zich aan vast met trillende handen. Toch durfde ze nog niet naar haar eigen kamer te gaan, tot Mrs. George veilig en wel op de hare zou zjjn. Ze ging naar de diepe, lage vensterbank bleef daar roerloos zitten, met de handen in den schoot gevouwen en het hoofd tegen het be schot geleund Zoo zat ze nog toen Rorke terug kwam en kalm-overredend sprak: j Js een laar dat nkantoor werkt. Dat hjj familie is van een rijken ban kier. heeft hij mij in leder geval zelf met zoo veel woorden gezegd. Op den af gesproken morgen trof ik op de Place de la Concorde mijn mede-reizigers aan. Van de drie heeren had ik er twee al eerder ontmoet, een jong advocaat en een kunsthan delaar; de derde was iemand, die al op leeftijd was en cargadoor bleek te zijn. Ik moet eerlijk toegeven, dat Arthur zijn gasten met zorg had uitgekozen. Verrukt over den prachtlgen tocht en den geluidloos voortgHjdenden wagen, besloten we In Chartres te gaan dlneeren. We hebben den kok alle eer aangedaan, dat beloof ik je. Ar thur tracteerde nog op een fijne flesch wijn, nu man, een zalfje gelijk. Toen de ober de rekening presenteerde, was Arthur juist even naar buiten, om den chauffeur nog eenige aan wijzingen te geven. Vanzelfsprekend moest hij ook daar zjjn aandacht aan schenken, want een splkspllntemleuwen wagen, die ruim dertig duizend francs kost, kan je niet zoo maar aan vreemde handen overlaten. WIJ besloten de kos ten onderling te betalen, inclusief de vertering van den chauffeur. Toen Arthur later den ober orft zijn rekening vroeg en vernam dat deze al betaald was. werd hij boos Maar een van ons verklaarde dat het zjjn gasten een onvermeng de vreugde was dit voor hem te kunnen doen. 'tGing toch niet aan alleen op zjjn Arthur's kosten enkele weken door Frankrijk te trek ken. Dat we van zjjn wagen gebruik mochten maken, was al mooi genoeg. Arthur reposteer- ,JUs u zooveel haast hebt, had u voor Het zelfde geld beter een taxi kunnen nemen!” Waarop zonder meer het gevreesde kwltan- tleboekje te voorschijn komt. Schrijver dezes is niet de eenige, die meer malen vol bewondering het Berljjnsche verkeer heeft gadegeslagen, zoowel vanaf het trottoir als door de voorruit van een auto. Vrjjwel alle vreemdeUngen hebben het er over en een zitje in een lunchroom aan den Potsdamer Platz of bij de Kaiser Wilhelm Gedkchtnlskirche. van waar men een goed uitzicht heeft op de licht jes. de auto's en de menschen, die kijken, of de Schupo hen misschien niet ziet, staat op menig reisprogram. Dit neemt evenwel niet weg. dat er in Ber lijn zelf heelemaal niet zooveel „Begeisterung” heerscht over het verkeer. Om precies te zijn, van officieele zijde wordt sinds eenigen tijd de indruk gewekt, dat het heele Dultsche verkeer op den weg ontsierd wordt door grove fouten en misstanden zelfs, die op radicale manier zullen wferden uitgeroeid. De natlonaal-socialistlsche regeering ging om tot deze conclusies te komen niet uit van het standpunt, dat het verkeer te Berlijn en elders een beeld van groote bezadigdheid en vrijwel volmaakte discipline vertoont, doch van het feit, dat er wekelijks in Dultschland tusschen de honderdveertlg en honderdtachtig slacht offers vallen van het verkeer op den weg. En daar moet een einde aan komen! Het verkeer is zoo geregeld, dat alleen door grove nalatig heden of overtredingen ongelukken veroorzaakt kunnen worden; als iedere weggebruiker zich aan de gestelde normen hield, ware een onge luk practlsch ondenkbaar, en dus moet er een einde komen aan de toestanden, waardoor meer dan achtduizend menschen jaarlijks den dood langs den weg vinden. Om dit te bereiken moest men natuurlijk be ginnen bij het begin en dat begin lag by een uiterst strenge contröle op de menschen, die tot de waardigheid van verkeersdeelnemer wenschen toegelaten te worden. Er bestaan voortaan drie soorten van rijbewijzen voor motorrijwielen, gewone auto's en zware vehikels als omnibussen, tractors en wagens met een aanhanger Om een rijbewijs voor het besturen van gewone auto's te verkrijgen moet men bij een „Fahrschule" een cursus volgen, die ge- woonlijk ongeveer drie maanden duurt. Men leert daar, hoe een auto in elkaar zit, hoe men er mee rijden kan en welke bepalingen men daarbij in acht heeft te nemen. Het examen, dat den cursus besluit, wordt afgenomen door ambtenaren en bestaat uit twee deelen, een mondeling en een practlsch deel. Bij het mon deling examen moet de examinandus bewijzen, dat hij niet alleen de verkeersregelen kent, doch ook weet, hoe een auto en vooral de meest essentleele deelen daarvan functlonneeren. Daarna maakt hij met zijn examinator een langen rit door de drukste verkeersstraten en de man aan zijn zijde, die telkens op het aller laatste oogenblik zegt, wat hij van hem ver langt. maakt het hem extra moeilijk door aan houdend opdrachten te geven, die tegen de verkeersregelen strijden en wier stipte navol ging dus zou leidentot een negatief resul taat. De „Fahrschule” is een particulier insti tuut, dat echter alleen bestaan kan krachtens een concessie, welke onvoorwaardelljk Inge trokken wordt, wanneer een bepaald percen tage afgestudeerde asplrant-automobillsten voor het examen zakt. De man achter het stuur is echter lang niet altijd de voornaamste schuldige, wanneer zijn wagen een ongeluk veroorzaakt. Daarom wordt het onderwijs in de verkeersregelen voor voet gangers krachtig aangepakt, In de eerste plaats op school, maar ook op straat, waar regelmatig groepjes leden der N.S.K.K. gemotoriseerde S.A. beleefd maar nadrukkelijk eiken zon daar, dien hun spiedende oogen ontdekken kunnen, wijzen op de fouten, welke hij heeft begaan, om hem tot besluit van dit sermoen een stuk papier met allerlei nuttige raadgevin gen in de hand te drukken. ,4e moet niet hier in huls blijven, Janle! Dergeljjke tooneelen zijn te onverkwikkelijk; nu vanavond van die vrouw en gisteren van mij.” .Maar u was nietzóóprevelde zij. „Ik was veel erger! Vanmorgen heb ik nog getracht, je mjjn verontschuldigingen aan te bieden, maar je hebt den brief vernietigd, en daar ben ik haast blij om. He.t was toch maar een heel weinlg-beteekenen'd schrijven. Het eenlgt gevoelen, dat mij nu nog bezielt, is schaamte!” Plotseling stak hij de handen uit naar haar en ging steeds heftiger voort: Mijn beste vriend: „Sinds gisteren heb ik de beschikking ge kregen over een denderenden 6-persoons wagen. Den chauffeur niet meegerekend, kan ik er vier personen in bergen. Wat zou je er van zeg gen. als ik een plaats voor jou reserveerde Ik ben van plan een autotocht van eenige weken door Frankrijk te maken. T Is eigenlijk mater formeel, dat ik je toestemming kom vragen, want ik accepteer het eenvoudig niet, als je mijn ultnoodlglng afslaat Zonder jou wordt T een saaie boel, ik reken dus vast op je. Schrijf nu even per omgaand» Haar verglaasde blik bleef op Janie rusten, terwijl ze in het geheel niet verrast scheen door de aanwezigheid van het Jonge meisje. „U hier. Miss Carleton? Misschien kunt u mij verklaren, wat bet beteekent. dat alles hier af gesloten is en de sleutels nergens te vinden zijn?” „Neen, dat kan ik niet,” antwoordde Janle, voor het ulterlljk de kalmte in persoon, ofschoon haar-hart geweldig bonsde. ,Jk weet niets af van de sleutels.” ,J<een. natuurlijk, dat hoeft ook niet. Maar ik ben hier de meesteresse. Lijkt het u ook niet afschuwelijk, dat een vrouw in haar eigen huis alles afgesloten vindt?” „Maar het is al zoo laat,” trachtte Janle het nu die wending te geven. ,-Alles zal gesloten zijn voor den nacht. Morgenochtend....” „Denkt u dan, dat ik van plan ben, om te wachten tot morgenochtend op iets, dat ik noodig heb? En dat in mijneigen huis? Van mijn levensdagen heb ik zoo Iets nog niet ge hoord! De kelder en al de kasten zjjn afge sloten; dus als er midden in den nacht eens iemand een flauwte kreeg, of stervende was, of wat dan ook dan zou er geen druppel brandewijn te krijgen zijn? U weet. Miss Carle ton. dat ik in het geheel niet sterk ben. Te allen tijde ben ik onderhevig aan die zenuwtoevallen en het eenige, dat er mjj dan weer bovenop helpt, is een druppel brandewijn, een klein teugje is al voldoende! Ik kan 's nachts niet slapen, als ik ik niet weet, dat er zoo-n flesch bjj de hand isl” •w n Berlijn wonen ongeveer evenveel men- I schen als in Nederland zonder Holland. Op de kleine dertigduizend vierkante kilometers, welke de oppervlakte uitmaken der provincies Groningen. Friesland, Overijsel. Gelderland, Utrecht. Zeeland. Noord-Brabant en Limburg, vindt men nauwelijks een paar duizend bewo ners meer dan op de rond tweeduizend vier kante kilometers, die schuilgaan onder de Ber lijnsche huizenzee. Ook al heeft Berlijn practlsch geen huizen van minder dan vier en vijf .verdiepingen, ook al dwingen woningnood en hooge huurprijzen de Berlijners om klein te wonen, dit neemt toch niet weg. dat alleen een heel groote stad vler-en-een-half millioen menschen kan her bergen en in een groote stad zjjn de afstanden vanzelf ook heel groot. De Berttjner verbaast er zich niet <fter, dat hij met de langste tramlijn, welke zijn geliefd Berlijn bezit, voor vijfentwintig Pfennlge een afstand aflegt als dien van Haarlem naar Den Haag: dat is bijna veertig kilometer! En het spreekt voor hem vantelf, dat hjj met de „Stadtbahn” den electrischen trein, die het verkeer naar de buitenwijken en voorsteden der stad verzorgt en zoodoende den onder- grondsche, de tram en het omnibuswezen aan vult van het uiterste Westen, Berlln-Span- dau, naar het uiterste Oosten. Berlin-Frie- drichshagen. een reis maakt, die wat materiaal, snelheid enzoovoorts betreft, sprekend lijkt op de reis AmsterdamRotterdam: evenwel met dien verstande, dat de reis Berlijn (West)- Berlljn (Oost) beduidend langer duurt dan de reis AmsterdamRotterdam De glimmerende asfaltspiegel van de Ber lijnsche hoofdverkeersaderen beslaat een totale lengte van honderddertig kilometer. Daar is de klinkerbestrating, welke bulten het eigenlijke centrum datgene dus wat men het „hartje" van de stad zo» kunnen noemen nog zel den door asfalt is vervangen, natuurlijk niet bü Inbegrepen. Het behoeft geen betoog, dat Berlijn steeds beduidend meer menschen herbergt dan er op de verschillende bureaux van den burgerlijken stand ingeschreven staan. De tourlstei» spelen hierbij geen groote rol, ook al komen zij- in res pectabele getallen. Berlijn is Immers niet al leen de grootste van de rond twee dozijn groote steden, die Dultschland telt. Berlijn is de .Reichshauptstadt" en in den totalen staat wil dat heel wat zeggen. Evenals Mosoou en Rome vormt ook Berlijn om zoo te zeggen de hersenen van het land, dat daardoor zonder meer ge stempeld wordt tot provincie. In Berlijn heb ben vrijwel alle banken haar hoofdzetel. In Berlijn hebben alle groote bedrijven hun cen trale. In Berlijn hebben tegenwoordig zelfs de meeste Dultsche reederijen hun hoofdkantoor. En in Berlijn resideert bovenal de opperste lei ding eener absoluut gecentraliseerde regeering. Daarom stielen de enkele honderdduizenden, die voor een klein deel op eigen gelegenheid en meestal door de bemiddeling van allerlei nationaal-socialistische organisaties als touristen jaarlijks naar Berlijn komen, geen rol van he- teekenls onder de ware drommen van buiten landers en „provincialen", die voortdurend op trekken naar de Rijkshoofdstad. Een en ander heeft tengevolge, dat er ge middeld door Berlijn veel en veel meer auto mobielen rijden dan zich op al de wegen van ons heele vaderland voortbewegen. Het moge vreemd klinken, maar men merkt daar niets van. Chaotische verkeersopstoppin gen, zooals men die te Londen dagelijks kan zien, komen te Berlijn nooit voor. Dikke rijen automobielen, die voortjakkerep op de maat, welke geslagen wordt door de witte stokken van driftige politieagenten, zonder welk straat beeld Parijs niet langer Parijs zou zijn, zijn te Berlijn onbekend. Het Berlijnsche verkeer heeft een behoor lijk gangetje, maar het weet daarbij een goor- beeldige orde in acht te nemen en het maakt een zeer rustlgen Indruk. Wanneer men aan drukke verkeerspunten staat als langs den Kur- fürstendamm, in de Friedrichstrasse of op den Potsdamer Platz, kan men onafzienbare rijen automobielen zien aanrollen, die gewoonlijk leder geval al sinds een half uur ver- dWvueu 1** J standigheden dronkenschap, poging tot ont vluchting na het ongeluk, weigering om hulp te verleenen aan het slachtoffer en eventueel aan zijn nabestaanden. dan kan de delin quent met vrij groote stelligheid op verschil lende jaren dwangarbeid in het tuchthuis rekenen. Voortaan wordt elke automobilist, die een ongeluk veroorzaakt, oogenbllkkelijk aan een bloedproef onderworpen om uit te maken, of hij „onder den Invloed" is. Op die manier kan het overmatig gebruik van alcoholica ook twin tig tot veertig uren nadat de betreffende zich „alweer kiplekker” voelde, nog bewezen en na tuurlijk als bezwarende omstandigheid aange rekend worden! Een ieder, die een ongeluk op zijn geweten heeft, moet voortaan „an dem Pranger”, aan den schandpaal gesteld worden. Zijn naam wordt officieel aangeslagen en zijn auto wordt gekenmerkt. Eerst deed men dit laatste door middel van een groot plakkaat op den radla- teur van zijn wagen. Dat hielp niet, omdat die plakkaten vrij spoedig „verloren” plachten te worden. Men probeerde het toen met groote gele cirkels op de belde portieren, welke den moffel niet aantastten, doch „waterproof” wa ren en slechts met chemische middelen ver wijderd konden .wunJMtr Doch ook dit was niet afdoende. De Berl(jner houdt nu eenmaal van nieuwtjes en de automobilist met een paar van die gele vlekken op zjjn wagen werd door nie mand veroordeeld, doch alleen maar met be langstelling bekeken. Thans „plombeert” men den motor van den wagen, waarmee een on geluk gebeurd is. zoodat deze nog hoogstens vijfentwintig kilometer maken kan. Of dit helpen zal? Men zal het resultaat moeten afwachten. Voor den automobilist is het natuurlijk een harde straf om zijn trotschen achtcyllnder, die ..met *n dikke honderd er op rustig In de bocht lag.” nonchalant te zien Inhalen door een ver achtelijke flets.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 7