eKctwïfiaal winden daq
De avonturen van Prof je en Struis je
Voorbeeldige orde in het
Berlijnsche verkeer
TWEE NICHTEN
EN TWEE NEVEN
BLONDONA’
BRUNETTA
E
JACHT OP,'T JACHT!
ALLE SIGNALEN ZIJN ER
VERBODEN
il-
Zware straffen
voor
verkeerszondaars
Ariëns-priester
n
sd
WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1937
btj rerüea van Mn band.
Mn voet of een oog
i I
i Mijn vriend
Arthur
Beter
benijd
dan beKlaaqd K
NAAR HET ENCELSCH I
De atraten, die er al» met een lini
aal zijn getrokken, vormen
een automobilittiach
ideaal
A T7 A °P dit Mad zijn ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E* 7^0 - blJ geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7^0 een ongeval met 17
<T11 el J vlu O ooEeTaUen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen verlies van belde armen, belde beenen of beloe oogen i OUe" doodelijken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i
niet met uitstekend
Arthur."
(Nadruk verboden)
In een wip waren ze verdwenen en Prof je
staarde ze bedroefd na. In zijn boekje schreef
hij vervolgens: muzikale dieren gezien, eten
geen spek, dragen hoedjes aan de vingers
V H 6 9 -OIOt H
inplaats van op hun hoofd.
r
i
B
en
(Wordt vervolgd)
2
1
zaken van ongel tiic.
hun oplegt, zijn e
andere zondaars van\J
Met geldboeten komen
af. Een gevangenisstraf
Natuurlijk staat ook hier de bezemstok ach
ter de deur, of om het met andere woorden te
zeggenmen gaat van den stelregel uit, dat
hij, die niet hooren wil, het dan maar voelen
Verschenen is een prachtige levensschets van
Alphons Arlens,
beveel
omdat
Ut
rie
a
S
d
Maar een dergelijke slak in het snelverkeer
van een wereldstad, die honderden auto’s per
dag dwingt tot passeeren. zou wel eens meer
tot de onveiligheid dan tot de veiligheid langs
den weg kunnen bijdragen
„Zooals een zonnestraal een triesten dag
Voor 'n oogenblik met gouden glans kan tooien,
Zoo kan toch ook één kleine, lieve daad
Een droevig leven gansch en al vermooienl”
de
ek
>te
IK
mr.
42-
i to
rs
ent
rd,
er-
aat
ide
/an
de
wijl
ien
het
ren
ber
en-
van
tan
r
I-
jn
ek
uit.
het
□e-
aar
sou
ien
/en
Ben
ien
em
ar-
ien
be
te-
WAARBORGEN VOLMAAKTE
HAARVERZORGING
Iedere automobilist ken dadolijk
vertellen, hoeveel kilometer per
uur zijn wegen heelt, maar s lachte
weinigen weten, hoeveel meter
ze wel noodig hebben om «net
die vaart te stoppen I
‘tje
Ine
ad.
>nd
as,
ran
ran
hU
?de
jde
•oe.
oe-
rde
ren
en.
lar
See
nd,
ie-
op
ïrd
aet
hij
?ds
ren
er
na
500
rd.
an
oir
Ier
ne
iet
re-
hd
iet
en
rei
lat
tfn
5.
P
n
Q
r
maar het scheen aan de ziekte of afwezigheid
van den procuratiehouder te wUten te zjjn, dat
jimi
de dat hij er nletej/an wildedat wu je wel toegeven, dat ik tóch met Arthur
J geen auto-uitstapjes meer maak!”
Ja, het is nog wel een nieuwtje.
Maar het moest nu toch niet zijn
Dat het dorp, de stad haast uitloopt
Bij -het naderen der ..Piet Hein".
Overal zingt men 't Wilhelmus,
Overal dromt men langs den kant;
Is dat rust? Het prins'lijk echtpaar
Krijgt op 't water nog het land!
Wilt ge het een groot plevier doen?
Laat Piet Hein zijn gang dan gaan
Zonder dat steeds groote massa's
Menschen langs de oevers staan!
„O, Janie, ik zou mij wel hier op den grond
willen werpen en mjj door je laten trappen, als
ik wist, dat dit goeds kon uitwerken! Ik ben
niet waard, dat ik den zoom van je japon aan
raak! Ik was een bruut!.... Ik was waanzin
nig Als je eens wist wat een beproeving dat
voor mij was, om er Je van te hooren spreken,
dat je wilde gAAn!.... Toen je je van mij af
wendde en je tot Peil keerde, besefte ik eerst
recht, wat je voor mij wis! Misschien begrijp Je
nog niet goed, wat mijn leven altijd is geweest, veel onverkwikkelijke tooneelen moeten bijwo-
n Leon. wanneer ga JU op vacantie?”
..Heb ik al gehad, jöl*
..Gehad is een akelig woord. Leon. Enfin,
toe. „Waar ben je eigenlijk naar toe geweest?”
„Ik wil je wel ronduit verklaren, dat ik in
het geheel geen vacantie-plannen had. Van het
najaar wil ik trouwen, en voor je huwelijks
bootje zeewaardig is Ingericht. komt er heel
wat kijken. Zooals je weet, is mijn aanstaande
gouvernante. Met de familie, bij wie zjj in be
trekking is. vertoeft zfj den geheelen zomer in
Zwitserland. Het zag er dus wel naar uit. dat
ik mijn vacantie-dagen vrij doelloos zou moe
ten doorbrengen. Tot ik op een zekeren och
tend een brief ontving, die me op dat 'oogen-
blik uitermate verheugde. Hij luidde al» volgt:
Verleden week ontmoette ik toevallig den ad
vocaat Hij had ook niets van onzen weder-
zijdBchen vriend gehoord. Maar, voegde hij er
onmiddellijk aan toe, ik maak er mij geen zor
gen over. Van een anderen kennis hoorde ik,
dat hU Arthur in Metz had gezien. In zijn wa
gen zaten nog vier personen, die er niet oe-
paald vroolijk moeten hebben uitgezien.”
Zoo.” mompelde Maurice voor zich heen.
Ach." vervolgde Leon. ,Ak vind Arthur geen
ongeschikte kerel. Zijn gebrek is, dat hij zijn
flnancleele aangelegenheden niet zorgvuldig
genoeg behandelt Ik ben er van overtuigd, dat
ik mijn geld van hem terug krijg. Het doet er
niet zooveel aan af. al moet ik nog wat wach
ten; je weet, geduld is een schoone zaak. Maar
van kleinen jongen af; hoe leeg en hoe dor
het steeds was, tot jij met één tooverslag dat
alles voor mij veranderde, toen je op dien Zon
dagavond. dat wij zoo vertrouwelijk samen heb
ben gesproken, de eerste was, die tot de ont
dekking kwam, dat er toch wel wat goeds in
mij school! Ja. Janle. ik. die nooit eenig gevoel
voor gedichten had. ik heb van buiten geleerd
het couplet, dat ik toevallig dien avond op mijn
scheurkalender las, omdat het zoo volkomen
weerklank vond in mijn gemoed:
Ze had Rorke nog nooit zóó gezien en ge
hoord. Bij was zoo kalm en toch zoo innlg-
ontroerd. En met zachte stem sprak zij:
..Rorke. ik ben nu niet meer boos op je.
Het was Immers een wanhoopsdaad van mij,
dat Ik mij toen tot Peil wendde!"
„O. Janle, ik heb je lief gehad, van het eerste
oogenblik af. dat ik je zag!.... Ik hield mij
toen maar zoo norsch. omdat ik je niet wilde
laten merken en het ook mijzelf niet wilde toe
geven, hoe ik je eigenlijk vérre boven ons
achtte, al was Je dan ook in een ondergeschikte
betrekking Maar ik vraag je niets; heb Je
niets te bieden. Als mijn oom mij slecht wenscht
te behandelen, dan moet hü dit zelf weten,
maar dan wil ik hier ook niet langer mjjn'leven
in ledigheid doorbrengen. Maar jjj moet hier
ook niet blijvenMisschien zou je dan nag
hij zoowel In Laval ala in Angers tevergeefs
naar het postkantoor ging. En in Nantes was
het geld hem nog niet nagezonden. Dat zou
hem niet zoo heel erg gehinderd hebben, als
hij niet met den chauffeur een benzinereke-
nlng had te vereffenen. Het kostte me heel
wat moeite, voor ik hem zoover had. dat hij
van mij driehonderd francs accepteerde. In
Poitiers was het de jonge advocaat, die hem
ongeveer vijfhonderd francs leende. Denzelf-
den avond kreeg hij een telegram van den
Parljschen procuratiehouder, dat hij naar Bor
deaux een telegrafischen postwissel had over
gemaakt. Ondertusschen had de kunsthande
laar Arthur geholpen, toen de wagen van nieu
we banden moest worden voorzien. Over de
eenzame routes, die voor ons lagen, was het
te gevaarlijk, om niet met uitstekend mate
riaal te rijden.
In Bordeaux wachtte Arthur een nieuwe te
leurstelling. Door de een of andere formaliteit
was zijn bank te Parijs niet in staat hem het
geld over te maken. Niemand begreep precies
om welke formaliteit het ging, zelfs de advo
caat niet. En om de kroon op alle narigheid
te zetten, was Arthur dien dag verplicht den
eersten aflosslngstermijn van zijn wagen te
voldoen Je begrijpt, dat we onzen vriend met
alleen met zijn
moeilijkheden
konden laten zit
ten. De cargadoor
had tweeduizend
francs bij zich en
het ontbrekende
betaalden we ge
drieën Met dat al was ik zelf ook in geldnood
geraakt, weshalve ik een ouden vriend in Bor
deaux aanklampte, die me op mijn eerlijk ge
zicht enkele honderden francs leende
Ik wil wel ronduit bekennen, dat de tocht
ons langzamerhand wat verveelde. De wagen
liep uitstekend, daar niet van. maar gebruikte
ontaettend veel benzine. Ook de banden vielen
niet al te best uit en moesten weer vervangen
worden En nog steeds wachtte Arthur op zijn
postwissel. In de Pyreneeën Hepen we een
malheur op. waarvan de chauffeur verklaarde
dat het minstens drie dagen sou duren, voor
het hersteld zou zijn. We besloten toen ieder
een kant op te gaan. Arthur verzette zich aan
vankelijk ten sterkste. Zijn humeur was de
laatste dagen merkbaar verbeterd en zelfs de
ze tegenslag deprimeerde hem niet. Wij hiel
den echter voet bij stuk en vertrokken. In en
kele dagen hadden we meer uitgegeven dan
anders een wekenlange vacantlereis kostte.
1-
n
p
S'
moet. Op school en in de bioscoop, op straat
en uit de krant kan men leeren. hoe verkeers
ongelukken voorkomen worden. Stoort men
zich daar echter niet aan en heeft men het
ongeluk, dat men aan eenig ongeval schuldig
wordt bevonden, dan zijn de gevolgen allesbe
halve plezierig.
In Dultschland worden op het oogenblik ook
heel veel voetgangers veroordeeld wegens het
direct en meer nog wegens het indirect verour-
,ken. De straffen, welke men
s de straffen voor alle
iet verkeer zeer zwaar,
^r maar heel weinigen
vari een Jaar heeft men
al gauw te (jakken en zijn er bezwarende om-
Toen ons vorst’lijk paar ging trouwen.
Bood heel Neerland het spontaan.
Werkelijk van alle kanten,
Huwelijksgeschenken aan.
Met veel liefde werd geofferd.
En met zorg er voor gewaakt
Dat een jacht ook werd geschonken
Dat hun 't leven prettig maakt.
Nauw'ljjks was het aangeboden,
Of het werd gebruikt, en vaak!
En de schenkers zeggen: „Prachtig!
Blijkbaar valt het in den smaak!"
Ja. zoo itas ook de bedoeling.
Daarnaar werd direct gestreefd
Dat het vorst’lijk paar zou krijgen
Iets, waar het plezier van heeft.
Maar direct bij de aanvaarding
Vroeg Prins Bernhard zich bewust
Van de hart’lijkheid der menschen
„Qun ons óók een beetje rust."
geten. En dat gebeurde ook inderdaad.
Maar ik vermoed, dat de vele zorgen, die hij
op deze reis had. hier wel debet aan waren.
Arthur wachtte n.l. met smart op een tele-
graflschen postwissel uit Parijs. Hoe de vork
I precies in den steel zat. weet ik nu nog niet.
nen! Heb je familie, waar je heen kunt gaan*
Ik weet dat je my wel eens. geplaagd hebt met
je bloedverwanten, maar ik geloof niet, dat het
weinlgje, wat je van je afkomst vertelde, geheel
waar was. Maar die neefIk weet, dat ik het
recht niet heb. dit te vragen en Ik beloof je,
dat ik niet weer Jaloersch op je zal zijn, maar
vertel mij eens: heb je hem lief?”
16
Ze had bijna haar taak af, toen ze zag, dat
haar lamp (ze brandden petroleum op die afge
legen hoeve) bijna uitging. Ze stond op en ging
in de keuken een kaars halen. Bet was daar
niet donker, want de maan kwam op en wierp
langwerpige schaduwen op den vloer.
Janle had juist de hand uitgestoken naar een
kaars. die op den hoogen schoorsteenrand stond,
toen ze dicht bij de deur onzekere voetstappen
hoorde. Haar ervaring éan den vorigen avond
had haar zenuwachtig gemaakt.
Ze trok zich terug in de schaduw, met de nog
onaangestoken kaars in de hand. Het volgend
oogenblik werd de deur opengedaan en ver
scheen Mrs. George Gilchrist op den drempel
met een brandend hanglampje, dat gevaarlijk
heen en weer schudde in haar hand.
Het was ruim een week geleden, dat zjj haar
werkgeefster had gezien en ze schrikte nu van
haar: Mrs. George droeg een vullen peignoir,
die scheef toegeknoopt was en aan den hals
openstond; het verwarde haar hing los over de
schouders; ze had een hoogroode. haast paarse
kleur; de oogen waren met bloed beloopen.
••••es»»* •seewseaeavzseaoeasseae
•••seaeaessseeeseeeaseseaaeeaeeeeeeeaeeeseeaeaesaeeae
Zorg, dat Uw vriendinnen U niet be
klagen, omdat Uw haar zo dof en glansloos
is en zulk een onaantrekkelijke indruk
maakt. Hot geval is heus niet zo hopeloos
als U dankt. Was Uw haar met Blondona,
als U blond is, of met Brunette, als U
donker haar heeft. Beide haarwasmid
delen zijn geheel alkallvrij, zodat het
lastige naspoelbad overbodig wordt an
zich geen witte nperslag op het haar meer
vormt. Blondona Is vorder het enige
haarwasrsiddel. dat Kamilloflor bevat,
het 70-voudige ««tract der bergkamil-
lon, waardoor blond haar de oorspron
kelijke. lichte tint terug krijgt, terwijl
elleen Brunetta Hequll bevat, dat donker
haar een prachtige, diepe glans geeft
Van den maaitijd hadden ze slaap gekre
gen en ze besloten wat te gaan slapen. Alles
werd weer in den koffer gepakt en Struisje
ging er boven op zitten. Zoo waren ze er
zeker van dat niemand in dien tijd wat
weg kon pekken. Profje legde een zakdoek
over zjjn gezicht en was spoedig Ingeslapen.
Laat ik je nu vertellen, dat ik dezen Arthur
maar enkele malen had ontmoet. Hij
buitengewoon amicale kerel, die. mi
weet ik niet zoo zeker, op een effecten!
niet ver beneden de zestig kilometer blijven,
die nooit naast elkaar rijden, tenzij om elkaar
te passeeren. en die zich absoluut geruischloos
voortbewegen.
Want alle signalen behalve natuurlijk de
overigens weinig lawaaierige roodverlichte rich
tingaanwijzers, waarvan ook de tram is voor
zien, zijn verboden! Slechts wanneer er ge
vaar voor een aanrijding bestest, mag er van
een claxon gebruik gemaakt worden. Klinkt er
ergens zoon claxongll, dan hoort men dien
straten vér en de voetgangers kijken er voor om
als voor de roode wagens van de brandweer.
De politie beoordeelt, of een claxonneerende
automobilist geldige redenen had om zooveel
geraas te veroorzaken. Drukte de man al te
voorbarig op den zwarten knop, dan komt on
herroepelijk het boekje voor den dag met de
kwitanties voor ter plaatse betaalde boeten.
Berlijn is de organisatoren van het pas
beëindigde feest ter gelegenheid van Berlijns
zevenhonderdjarig bestaan mogen het ons ver
geven! een splinternieuwe stad en een auto-
mobilistisch ideaal. Van het uiterste Noorden
tot het uiterste Zuiden, van het uiterste Oosterï
tot het uiterste Westen, zijn alle straten als
met een lineaal getrokken, ze hebben breede
trottoirs voor de voetgangers, des avonds wor
den ze helder verUcht en op alle kruispunten
van eenige beteekenis wordt het verkeer ge
regeld door de bekende groen-oranje-roode
lichtlantaams, waaraan ook de voetgangers zich
onder het waakzaam oog van 'n Schupo moe
ten houden. Ook het aardigste Berllnerinnetje,
dat haar beurt niet kan afwachten, ziet zich
den weg versperd door den „Grüne", zoo
heet de Schupo in den volksmond die haar
begroet met het stereotiepe:
als je maar plezier hebt gehad, dan heb je er
tenminste nog prettige herinneringen aan.”
voegde Maurice Clauvoir er vergoelijkend asm
Eensklaps bemerkte Profje haasjes.
„Wat zijn dat voor dieren”, dacht hij en
poetste de glazen van zijn bril schoon aan
Strulsje's veeren om hen beter te kunnen
bekijken. Om ze wat dichterbij te lokken,
hield hU een stukje spek In zijn uitgestrekte
hand; doch de haasjes schrokken en holden
weg.
„Maar als u dit zoo noodig heeft, waarom
vraagt u er dan Selina niet naar?”
..Selina? Ik zal er wel op passen, dat ik haar
iets vraag! Zjj is den laatsten tijd hoogst-
onaangenaam geworden. Het is een sluw, ver
raderlijk schepsel, vol listen en streken! Ik mag
haar in het geheel niet meer! Als u mjj vraagt.
Miss Carleton, dan geloof ik, dat zij drinkt!”
Haar verhit gelaat was nu vlak bij dat van
Janle. die onwillekeurig terugdeinsde, wat Mn.
George gelukkig niet scheen op te merken.
..Neen, aan Selina vraag ik niets meer. Het is
precies de omgekeerde wereld met haar: zjj
matigt zich een houding aan. of zij de meeste-
resse was, in plaats van ik! Maar weet u, wat
ik heb gedacht. Miss Carleton: als er nu eens
om vroeg? Daar zou niemand iets in vinden
U kon de sleutels krijgen van Selina, ik denk,
dat zjj ze wel heeft. U verzint er maar het een
of ander excuusje op en neemt ze dan van haar,
als ze niet kijkt; maar mjj zou dit nooit geluk
ken. want ik word steeds bewaakt en besplon-
neerd. Zou u het dan nu niet even voor mij
kunnen doen. Miss Carleton? U weet, dat Ik
altijd heel goed voor u ben geweest. Ik heb niets
gezegd van uw houding tegenover Rorke.
ofschoon een enkel woord tegen zjjn oom oor
zaak zou z(jn, dat u binnen het uur op straat
stond! Als SeUna er mjj wel eens lets over zei.
dan heb ik altijd geantwoord, dat u net zoo
goed eens een kansje mocht wagen als zij. Ze zou
zelfs wit bljj zjjn geweest, als ze Rorke voor
zich had kunnen winnen, maar hij verwaardigde
haar zelfs geen bHk. Mannen zien liever een
knap meisje. Maar nu beeft zjj haar netten uit
gasten de verblijfkosten van hem en oen
chauffeur betaalden. Omdat hij Juist geen klein-»
geld bjj zich had. besloot hjj met te zeggen:
„Ik ben jullie dus vijftien francs schuldig!"
Zij knikten en hoopten dat hij het zou ver-
HERMAN KRAMER.
niiiiiiiiiiiiiiiitiiiiïiitiiiiiHiiiiiiiiiiiinHiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiHiiiniiuiiitiê
Gaarne beveel ik dit prachtige boek aan.
vooreerst omdat Ariëns kennen, wil zeggen.
Ariëns vereeren. Deze levensschets zal er zeker
toe bijdragen aan het leven Van dezen groeten
priester meer bekendheid te geven en de ge
dachtenis aan hem doen levendig blijven. Voor
lederen Ariëns-vriend zal dit boek een dierbaar
bezit zjjn. In het bijzonder -ook. omdat de
Aartsbisschop Mgr. Dr. de Jong er een voor
woord in heeft geplaatst. Vooraanstaande per
sonen als Mgr. Prof. J. Hoogveld. Prof. G.
P. Brom, Prof. F. Otten en Rector Colsen le
verden een bijdrage en tevens is het boek ver
lucht met tal van origlneele foto's van Ariëns
uit het archief der NUmeegsche Unlversiteit.
In ieder gezin behoort dit boek aanwezig te
zijn, opdat het nageslacht nooit vergeten zal
aezen grooten Dienaar Gods, den oprichter der
Eerste R. K. WerkUedenvereeniging in ons
land, de 'stichter van Sobriëtas, kortom den
edelen Priester Ariëns, de man van onzegbare
liefde.
Het prachtboek ..Ariëns - Priester" bevat 200
bladzijden en is op zwaar kunstdrukpapier uit
gevoerd. Het is bjj den R. K. Boekhandel en bjj
de .Ariëns-Ultgeverjj” te Enschede verkrijg
baar.
Ik wensch schrijver en uitgever veel succes
en moge dit boek een ruime verspreiding vin
den. Pastoor H. GEERTMAN.
gezet naar den ouden man. Ik geloof, dat zij
hoop heeft, hem te trouwen. Dat heb ik al aan
iedereen verteld. Maar niemand slaat ooit eenige
acht, op wat ik zeg
En zóó ratelde Mrs. George maar voort, terwijl
Janle steeds op vlucht bedacht was. Maar bij
de eerste, de beste beweging in de richting naar
de deur, riep haar werkgeefster:
„Gaat u nu ook al doen als ieder ander hier
in huis? Maar dat duld ik niet. Miss Carleton!”
Dit zeggende, kwam zjj, met het brandende
lampje gevaarlijk in de hand zwaaiend, naderbij:
Op datzelfde oogenblik weerklonken er bulten
de deur voetstappen en verscheen Rorke. Hjj
trad binnen en nam zjjn stiefmoeder allereerst
de lamp uit de handen en zette die op tafel,
terwijl hij op vasten, gebiedenden toon sprak:
.Je moet hier niet komen, Lizzie! Dat zou oom
niet graag zien. Laat ik je naar je kamer bren
gen."
Angstig wachtte Janle op de uitwerking van
deze woorden; maar, zonder eenigen tegenstand.
Het Mrs. George zich leiden en terwijl Rorke rijn
stiefmoeder naar boven bracht, was Janle dus
alleen in de keuken.
Enkele minuten stond ze bjj de tafel en hield
er zich aan vast met trillende handen. Toch
durfde ze nog niet naar haar eigen kamer te
gaan, tot Mrs. George veilig en wel op de hare
zou zjjn.
Ze ging naar de diepe, lage vensterbank
bleef daar roerloos zitten, met de handen in
den schoot gevouwen en het hoofd tegen het be
schot geleund Zoo zat ze nog toen Rorke terug
kwam en kalm-overredend sprak:
j Js een
laar dat
nkantoor
werkt. Dat hjj familie is van een rijken ban
kier. heeft hij mij in leder geval zelf met zoo
veel woorden gezegd.
Op den af gesproken morgen trof ik op de
Place de la Concorde mijn mede-reizigers aan.
Van de drie heeren had ik er twee al eerder
ontmoet, een jong advocaat en een kunsthan
delaar; de derde was iemand, die al op leeftijd
was en cargadoor bleek te zijn. Ik moet eerlijk
toegeven, dat Arthur zijn gasten met zorg had
uitgekozen.
Verrukt over den prachtlgen tocht en den
geluidloos voortgHjdenden wagen, besloten we
In Chartres te gaan dlneeren. We hebben den
kok alle eer aangedaan, dat beloof ik je. Ar
thur tracteerde nog op een fijne flesch wijn,
nu man, een zalfje gelijk. Toen de ober de
rekening presenteerde, was Arthur juist even
naar buiten, om den chauffeur nog eenige aan
wijzingen te geven. Vanzelfsprekend moest hij
ook daar zjjn aandacht aan schenken, want
een splkspllntemleuwen wagen, die ruim dertig
duizend francs kost, kan je niet zoo maar aan
vreemde handen overlaten. WIJ besloten de kos
ten onderling te betalen, inclusief de vertering
van den chauffeur. Toen Arthur later den ober
orft zijn rekening vroeg en vernam dat deze al
betaald was. werd hij boos Maar een van ons
verklaarde dat het zjjn gasten een onvermeng
de vreugde was dit voor hem te kunnen doen.
'tGing toch niet aan alleen op zjjn Arthur's
kosten enkele weken door Frankrijk te trek
ken. Dat we van zjjn wagen gebruik mochten
maken, was al mooi genoeg. Arthur reposteer-
,JUs u zooveel haast hebt, had u voor Het
zelfde geld beter een taxi kunnen nemen!”
Waarop zonder meer het gevreesde kwltan-
tleboekje te voorschijn komt.
Schrijver dezes is niet de eenige, die meer
malen vol bewondering het Berljjnsche verkeer
heeft gadegeslagen, zoowel vanaf het trottoir
als door de voorruit van een auto. Vrjjwel alle
vreemdeUngen hebben het er over en een zitje
in een lunchroom aan den Potsdamer Platz of
bij de Kaiser Wilhelm Gedkchtnlskirche. van
waar men een goed uitzicht heeft op de licht
jes. de auto's en de menschen, die kijken, of de
Schupo hen misschien niet ziet, staat op menig
reisprogram.
Dit neemt evenwel niet weg. dat er in Ber
lijn zelf heelemaal niet zooveel „Begeisterung”
heerscht over het verkeer. Om precies te zijn,
van officieele zijde wordt sinds eenigen tijd de
indruk gewekt, dat het heele Dultsche verkeer
op den weg ontsierd wordt door grove fouten
en misstanden zelfs, die op radicale manier
zullen wferden uitgeroeid.
De natlonaal-socialistlsche regeering ging om
tot deze conclusies te komen niet uit van het
standpunt, dat het verkeer te Berlijn en elders
een beeld van groote bezadigdheid en vrijwel
volmaakte discipline vertoont, doch van het
feit, dat er wekelijks in Dultschland tusschen
de honderdveertlg en honderdtachtig slacht
offers vallen van het verkeer op den weg. En
daar moet een einde aan komen! Het verkeer
is zoo geregeld, dat alleen door grove nalatig
heden of overtredingen ongelukken veroorzaakt
kunnen worden; als iedere weggebruiker zich
aan de gestelde normen hield, ware een onge
luk practlsch ondenkbaar, en dus moet er een
einde komen aan de toestanden, waardoor
meer dan achtduizend menschen jaarlijks den
dood langs den weg vinden.
Om dit te bereiken moest men natuurlijk be
ginnen bij het begin en dat begin lag by een
uiterst strenge contröle op de menschen, die
tot de waardigheid van verkeersdeelnemer
wenschen toegelaten te worden. Er bestaan
voortaan drie soorten van rijbewijzen voor
motorrijwielen, gewone auto's en zware vehikels
als omnibussen, tractors en wagens met een
aanhanger Om een rijbewijs voor het besturen
van gewone auto's te verkrijgen moet men bij
een „Fahrschule" een cursus volgen, die ge-
woonlijk ongeveer drie maanden duurt. Men
leert daar, hoe een auto in elkaar zit, hoe men
er mee rijden kan en welke bepalingen men
daarbij in acht heeft te nemen. Het examen,
dat den cursus besluit, wordt afgenomen door
ambtenaren en bestaat uit twee deelen, een
mondeling en een practlsch deel. Bij het mon
deling examen moet de examinandus bewijzen,
dat hij niet alleen de verkeersregelen kent,
doch ook weet, hoe een auto en vooral de meest
essentleele deelen daarvan functlonneeren.
Daarna maakt hij met zijn examinator een
langen rit door de drukste verkeersstraten en
de man aan zijn zijde, die telkens op het aller
laatste oogenblik zegt, wat hij van hem ver
langt. maakt het hem extra moeilijk door aan
houdend opdrachten te geven, die tegen de
verkeersregelen strijden en wier stipte navol
ging dus zou leidentot een negatief resul
taat. De „Fahrschule” is een particulier insti
tuut, dat echter alleen bestaan kan krachtens
een concessie, welke onvoorwaardelljk Inge
trokken wordt, wanneer een bepaald percen
tage afgestudeerde asplrant-automobillsten voor
het examen zakt.
De man achter het stuur is echter lang niet
altijd de voornaamste schuldige, wanneer zijn
wagen een ongeluk veroorzaakt. Daarom wordt
het onderwijs in de verkeersregelen voor voet
gangers krachtig aangepakt, In de eerste plaats
op school, maar ook op straat, waar regelmatig
groepjes leden der N.S.K.K. gemotoriseerde
S.A. beleefd maar nadrukkelijk eiken zon
daar, dien hun spiedende oogen ontdekken
kunnen, wijzen op de fouten, welke hij heeft
begaan, om hem tot besluit van dit sermoen
een stuk papier met allerlei nuttige raadgevin
gen in de hand te drukken.
,4e moet niet hier in huls blijven, Janle!
Dergeljjke tooneelen zijn te onverkwikkelijk;
nu vanavond van die vrouw en gisteren van mij.”
.Maar u was nietzóóprevelde zij.
„Ik was veel erger! Vanmorgen heb ik nog
getracht, je mjjn verontschuldigingen aan te
bieden, maar je hebt den brief vernietigd, en
daar ben ik haast blij om. He.t was toch maar een
heel weinlg-beteekenen'd schrijven. Het eenlgt
gevoelen, dat mij nu nog bezielt, is schaamte!”
Plotseling stak hij de handen uit naar haar en
ging steeds heftiger voort:
Mijn beste vriend:
„Sinds gisteren heb ik de beschikking ge
kregen over een denderenden 6-persoons wagen.
Den chauffeur niet meegerekend, kan ik er
vier personen in bergen. Wat zou je er van zeg
gen. als ik een plaats voor jou reserveerde Ik
ben van plan een autotocht van eenige weken
door Frankrijk te maken. T Is eigenlijk mater
formeel, dat ik je toestemming kom vragen,
want ik accepteer het eenvoudig niet, als je
mijn ultnoodlglng afslaat Zonder jou wordt T
een saaie boel, ik reken dus vast op je. Schrijf
nu even per omgaand»
Haar verglaasde blik bleef op Janie rusten,
terwijl ze in het geheel niet verrast scheen door
de aanwezigheid van het Jonge meisje.
„U hier. Miss Carleton? Misschien kunt u mij
verklaren, wat bet beteekent. dat alles hier af
gesloten is en de sleutels nergens te vinden
zijn?”
„Neen, dat kan ik niet,” antwoordde Janle,
voor het ulterlljk de kalmte in persoon, ofschoon
haar-hart geweldig bonsde.
,Jk weet niets af van de sleutels.”
,J<een. natuurlijk, dat hoeft ook niet. Maar
ik ben hier de meesteresse. Lijkt het u ook niet
afschuwelijk, dat een vrouw in haar eigen huis
alles afgesloten vindt?”
„Maar het is al zoo laat,” trachtte Janle het
nu die wending te geven. ,-Alles zal gesloten zijn
voor den nacht. Morgenochtend....”
„Denkt u dan, dat ik van plan ben, om te
wachten tot morgenochtend op iets, dat ik
noodig heb? En dat in mijneigen huis? Van
mijn levensdagen heb ik zoo Iets nog niet ge
hoord! De kelder en al de kasten zjjn afge
sloten; dus als er midden in den nacht eens
iemand een flauwte kreeg, of stervende was,
of wat dan ook dan zou er geen druppel
brandewijn te krijgen zijn? U weet. Miss Carle
ton. dat ik in het geheel niet sterk ben. Te allen
tijde ben ik onderhevig aan die zenuwtoevallen
en het eenige, dat er mjj dan weer bovenop
helpt, is een druppel brandewijn, een klein
teugje is al voldoende! Ik kan 's nachts niet
slapen, als ik ik niet weet, dat er zoo-n flesch
bjj de hand isl”
•w n Berlijn wonen ongeveer evenveel men-
I schen als in Nederland zonder Holland. Op
de kleine dertigduizend vierkante kilometers,
welke de oppervlakte uitmaken der provincies
Groningen. Friesland, Overijsel. Gelderland,
Utrecht. Zeeland. Noord-Brabant en Limburg,
vindt men nauwelijks een paar duizend bewo
ners meer dan op de rond tweeduizend vier
kante kilometers, die schuilgaan onder de Ber
lijnsche huizenzee.
Ook al heeft Berlijn practlsch geen huizen
van minder dan vier en vijf .verdiepingen, ook
al dwingen woningnood en hooge huurprijzen
de Berlijners om klein te wonen, dit neemt
toch niet weg. dat alleen een heel groote stad
vler-en-een-half millioen menschen kan her
bergen en in een groote stad zjjn de afstanden
vanzelf ook heel groot.
De Berttjner verbaast er zich niet <fter, dat
hij met de langste tramlijn, welke zijn geliefd
Berlijn bezit, voor vijfentwintig Pfennlge een
afstand aflegt als dien van Haarlem naar Den
Haag: dat is bijna veertig kilometer! En het
spreekt voor hem vantelf, dat hjj met de
„Stadtbahn” den electrischen trein, die het
verkeer naar de buitenwijken en voorsteden
der stad verzorgt en zoodoende den onder-
grondsche, de tram en het omnibuswezen aan
vult van het uiterste Westen, Berlln-Span-
dau, naar het uiterste Oosten. Berlin-Frie-
drichshagen. een reis maakt, die wat materiaal,
snelheid enzoovoorts betreft, sprekend lijkt op
de reis AmsterdamRotterdam: evenwel met
dien verstande, dat de reis Berlijn (West)-
Berlljn (Oost) beduidend langer duurt dan de
reis AmsterdamRotterdam
De glimmerende asfaltspiegel van de Ber
lijnsche hoofdverkeersaderen beslaat een totale
lengte van honderddertig kilometer. Daar is de
klinkerbestrating, welke bulten het eigenlijke
centrum datgene dus wat men het „hartje"
van de stad zo» kunnen noemen nog zel
den door asfalt is vervangen, natuurlijk niet
bü Inbegrepen.
Het behoeft geen betoog, dat Berlijn steeds
beduidend meer menschen herbergt dan er op
de verschillende bureaux van den burgerlijken
stand ingeschreven staan. De tourlstei» spelen
hierbij geen groote rol, ook al komen zij- in res
pectabele getallen. Berlijn is Immers niet al
leen de grootste van de rond twee dozijn groote
steden, die Dultschland telt. Berlijn is de
.Reichshauptstadt" en in den totalen staat wil
dat heel wat zeggen. Evenals Mosoou en Rome
vormt ook Berlijn om zoo te zeggen de hersenen
van het land, dat daardoor zonder meer ge
stempeld wordt tot provincie. In Berlijn heb
ben vrijwel alle banken haar hoofdzetel. In
Berlijn hebben alle groote bedrijven hun cen
trale. In Berlijn hebben tegenwoordig zelfs de
meeste Dultsche reederijen hun hoofdkantoor.
En in Berlijn resideert bovenal de opperste lei
ding eener absoluut gecentraliseerde regeering.
Daarom stielen de enkele honderdduizenden,
die voor een klein deel op eigen gelegenheid
en meestal door de bemiddeling van allerlei
nationaal-socialistische organisaties als touristen
jaarlijks naar Berlijn komen, geen rol van he-
teekenls onder de ware drommen van buiten
landers en „provincialen", die voortdurend op
trekken naar de Rijkshoofdstad.
Een en ander heeft tengevolge, dat er ge
middeld door Berlijn veel en veel meer auto
mobielen rijden dan zich op al de wegen van
ons heele vaderland voortbewegen.
Het moge vreemd klinken, maar men merkt
daar niets van. Chaotische verkeersopstoppin
gen, zooals men die te Londen dagelijks kan
zien, komen te Berlijn nooit voor. Dikke rijen
automobielen, die voortjakkerep op de maat,
welke geslagen wordt door de witte stokken
van driftige politieagenten, zonder welk straat
beeld Parijs niet langer Parijs zou zijn, zijn te
Berlijn onbekend.
Het Berlijnsche verkeer heeft een behoor
lijk gangetje, maar het weet daarbij een goor-
beeldige orde in acht te nemen en het maakt
een zeer rustlgen Indruk. Wanneer men aan
drukke verkeerspunten staat als langs den Kur-
fürstendamm, in de Friedrichstrasse of op den
Potsdamer Platz, kan men onafzienbare rijen
automobielen zien aanrollen, die gewoonlijk
leder geval al sinds een half uur ver-
dWvueu 1** J
standigheden dronkenschap, poging tot ont
vluchting na het ongeluk, weigering om hulp
te verleenen aan het slachtoffer en eventueel
aan zijn nabestaanden. dan kan de delin
quent met vrij groote stelligheid op verschil
lende jaren dwangarbeid in het tuchthuis
rekenen.
Voortaan wordt elke automobilist, die een
ongeluk veroorzaakt, oogenbllkkelijk aan een
bloedproef onderworpen om uit te maken, of
hij „onder den Invloed" is. Op die manier kan
het overmatig gebruik van alcoholica ook twin
tig tot veertig uren nadat de betreffende zich
„alweer kiplekker” voelde, nog bewezen en na
tuurlijk als bezwarende omstandigheid aange
rekend worden!
Een ieder, die een ongeluk op zijn geweten
heeft, moet voortaan „an dem Pranger”, aan
den schandpaal gesteld worden. Zijn naam
wordt officieel aangeslagen en zijn auto wordt
gekenmerkt. Eerst deed men dit laatste door
middel van een groot plakkaat op den radla-
teur van zijn wagen. Dat hielp niet, omdat die
plakkaten vrij spoedig „verloren” plachten te
worden. Men probeerde het toen met groote
gele cirkels op de belde portieren, welke den
moffel niet aantastten, doch „waterproof” wa
ren en slechts met chemische middelen ver
wijderd konden .wunJMtr Doch ook dit was niet
afdoende. De Berl(jner houdt nu eenmaal van
nieuwtjes en de automobilist met een paar van
die gele vlekken op zjjn wagen werd door nie
mand veroordeeld, doch alleen maar met be
langstelling bekeken. Thans „plombeert” men
den motor van den wagen, waarmee een on
geluk gebeurd is. zoodat deze nog hoogstens
vijfentwintig kilometer maken kan.
Of dit helpen zal?
Men zal het resultaat moeten afwachten.
Voor den automobilist is het natuurlijk een
harde straf om zijn trotschen achtcyllnder, die
..met *n dikke honderd er op rustig In de bocht
lag.” nonchalant te zien Inhalen door een ver
achtelijke flets.