De avonturen van Profje en Struisje
P
o
I
I
TWEE NICHTEN
EN TWEE NEVEN
het
van
dKct u&fiaal aan den dag
F 250.-
De electrische installatie
V olkenbondspalei s
BEREN
.ovecüötte'Rinso
12i
CV*.
I
VRIJDAG 1 OCTOBER 1937
Ruys-hulde
4
S c h o o n hre i d s - Cr'e m e
NAAR HET
Sterk staaltje van de
moderne techniek
PHILIPS VOERT HET
WERK UIT
EEN ZUINIG-WASMIDDEL
VOOR UW WASMACHINE
ENCELSCH
Haar oudste
Een dergrootste en belangwek
kendste geluidsdistributie- en
i}ersterkings-inrichtingen
in Europa
■c
HERMAN KRAMER
zamen
ziekte
haar
15
Jongen,
Karel.
I-
g
5.
36211
>1
1
I
ge-
r
R 10-0309 H
(Wordt vervolgd)
5
SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
De heerlijke,
matteerende
dagcrème.
Uitstekend als
onderlaag
voor poeder.
Nu weren ze In het vreemde land. De
taal verstond Profje niet en toen een agent
midden op den weg hem vroeg stil te hou
den en gebaren tegen hem maakte, wist hü
niet wat er van te denken. De man wilde
Profje duidelijk maken, dat vreemde wezens
als Struisje niet vrjj mochten sondloopen,
maar voorzien moesten zijn van een bewijs
van toestemming van den Koning.
bij levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, beide beenen of beiae oogen
ks
sa
55
x>
Profje keek eens In zijn boekje, maar zag
er niets in staan wat hem de zaak duidelijk
kon maken. Daarom beval hü Struisje maar
eens een poosje op een oeen te gaan stap-
pen, ofschoon dat voor hem zelf een ver
velend gehobbel werd. Het eenige wat hij
nog doen kon, was heel beleefd zijn hoed
afnemen.
ik den jongen aan
Dat kan Ik u niet
Maar u was op.
Gelukkig, man!
or
8-
te
)0
m
be
15.
»tt
se
5.
O.
HKXTS
bQ verlies van een hand,
een voet of een oog.
•H
lotseling was de rouw gekomen over het
blijde gezin. Binnen twee dagen had de
ontzettend werk gedaan.
Bleek lagen de eens zoo sterke mannen-han-
er door heen
waarin
De eerste stad van Zwitserland
Is, naar de kind’ren leeren.
^lllllllllllllllllllllllllll
35 en
60ct
Maar de agent was heelemaal niet vol- -
daan. HU bleef maar voor hen loopen. steeds
pratend, en Profje kreeg het er benauwd
van. Probeer het eens met sprongetjes, raad
de hU Struisje, en deze deed zooals hem ge
zegd werd. Maar nog hield de agent niet
op. Wat Wat moet Ik toch beginnen, riep
Profje wanhopig uit en sloeg zUn dikke
handjes boven zijn hoofd samen.
De hoofdstad van den Zwitserbond,
't Is Bern, de stad der beren.
Van overoude tijden af
Ik ken wel menschen, die beslist
Odk in een feestroes kwamen,
Wanneer hun vrienden even grif
Hün beren overnamen.-.
onvermurwbaar; bovendien kreeg zü een duize
ling, wat de kracht van haar argumenten niet
versterkte. Totaal afgemat en uitgeput, begaf
zü zich dus te bed.
Het was net, of ze een slaapdrank had ge
bruikt, zóó zwaar droomde ze. Ze hoorde stem
men en zou zUn opgestaan, maar het was, of
haar ledematen met lood bezwaard waren; en
met het grauwen van den ochtend stond ze
tóch op, deed haar morgenjapon aan en begaf
zich naar de kamer van het kind.
Nog altUd brandde daar de kaars op de tafel
bU het bedje. Rorke stond aan het voeteneinde
en zóó als zü hem zag, vond ze Iets vreemds,
iets verontrustends In zijn houding. Ze ging langs
hem heen, terwijl ze zachtjes Charlie riep.
Er volgde geen antwoord. Het kind lag roer
loos, hoog op het kussen.
Ze keek naar Rorke.
„Zóó heb Ik hem gevonden.” sprak hü heesch.
„Gedurende het eerste deel van den nacht heeft
hU kalm geslapen. Tegen het aanbreken van
den dag werd Ik bü oom op de kamer geroepen.
Ze dachten, dat hü stervende was. Ik bleef daar
eenlgen tijd. het kan een uur, het kan ook
langer zUn geweest. Ik kon er niets uitrichten.
Oom was bewusteloos, toen ik daar wegging;
ze zelden, dat hU niet meer zou bijkomen. Toen
Ik hier bü Charlie op de kamer kwam, meende
ik. dat hU nog net zoo lag. als ik bU hem weg
gegaan was, met de sprei over 1 zich heen. Ik
ging in de vensterbank zitten, denkende, dat hjj
sliep.
tusschen verborgen, roerloos en stil, lag Charlie,
zacht kreunende.... Naast hem lag een gebro
ken glas en een plasje water.
.HU vroeg om drinken en ik wilde het hem
al geven,” zei z’n moeder op schrillen, hullerigen
toon, die Janie verschrikkelijk In de ooren klonk.
„Waarom wilde hü het van mü niet aanne
men?.... HU Is toch mUn eigen kind, en
hU zou niet zoo bang zUn geweest voor mij. als
anderen hem niet opgestookt hadden! HU
schreeuwde en wrong zich In allerlei bochten
tot hU ten slotte uit het bed viel en toen brak
het glas. Ik denk, dat hU er zich aan bezeerd
heeft"
Onder het spreken boog zü zich over het
kind heen en het haar viel haar over het ge
laat.
„Zag u er zóó uit, toen u hem te drinken wilde
geven?” vroeg Janle onwillekeurig.
En de gedachte flitste haar door het hoofd
van de spookhistorie van de vrouw met het
haar, dat haar over het gelaat viel!.... Maar
Al te goed begreep ze nu zün ontzetting bü het
ontwaken.
Ze knielde op den grond naast hem en zag. dat
hU een gapende wonde In de dU had, waar het
bloed uitgutste.
In een ommezien stond Rorke naast- haar en
hield met kracht de vingers tegen de wonde,
terwUl hU beval:
„Stuur Ludlow, een do/ter, dadelUk!
Anders zal het kind nog doodbloeden!”
In een oogenbllk was heel het huishouden op
de been: Selina stond gereed en gekleed in de
kamer en verontschuldigde zich, dat ze niet vol-
i* .'ft
Ja, dat is de nieuwe Rinso. Om te
beginnen, behoeft Rinso niet te wor
den aangemaakt. U strooit het direct
in de wasmachine. Verder bezit Rinso,
ondanks de lage prijs van 12} ets.,
een ongewoon hoog vetgehalte, waar
door in een ommezien een overvloedig schuim te voorschijn komtl Dit verklaart
de sterk reinigende werking van Rinso, zonder dat U zelfs behoeft voor te
weken. Maar het toppunt van zuinigheid is wel, dat een
Rinso-sop meerdere malen kgn worden gebruikt. Na het witte
goed kunt U ook nog het gekleurde, het flanel en het tricot
goed in hetzelfde sop wassen. Zodoende wast U met één pakje
Rinso van 12} ets. de volledige gezinswas voor 5 personen.
doende had gelet op haar meesteres. Minnie,
met haar regenmantel over haar nachtjapon,
verscheen op den drempel. Overal brandde licht
werden er voetstappen en stemmen vernomen
en in den stal klonk hoefgetrappel.
Het was Janle, als maakte zü een nachtmerrie
door. Deze verschrikking was zoo onheilspellend
gauw gevolgd op dien langen, droeven dag!
Slechts enkele minuten geleden had ze op de
breede vensterbank in de keuken gezeten, luiste
rend naar de woorden van Rorke, die haar
ineens het leven zoozeer „vermooid” hadden en
nu was dit alles vergeten in de geduchte wor
steling met den dood.
Slechts met oogen voor hAAr knielde Rorke
bij het bedje en bleef de vingers met kracht
tegen de wonde drukken, waarin immers het
eenlg behoud van Charlie gelegen was.
Nog nooit was Janle zóó blU geweest bü het
verschUnen van dokter Peil! Zelfs Rorke vergat
zün vijandige gevoelens jegens den man, terwijl
die zün medische hulp verleende.
Maar de vrede was slechts van korten duur:
zoodra de wond verbonden was en men den
armen, kleinen patiënt voorzichtig te bed gelegd
had, vroeg de dokter naar de aanleiding van het
ongeval en Rorke was zeer stroef en kortaf In
sUn antwoorden en eindigde met te zeggen, dat
Peil maar beter deed, nu ook zün aandacht te
wUden aan de moeder van het kind en haar iets
kalmeerends toe te dienen: ze had een schok
gehad.
..Als Allen hier in huls!" meende PeU eerst
goedmoedig, waarna hü op zjjn gewonen onbe-
schaamden toon voortging: „Dat er op dit uur
HUIIIIIIIIIIIIIIIIHffllHg
p het Internationaal Congres tegen
het Alcoholisme, dat te Warschau
gehouden is, werd een treffende hul
de gebracht aan wijlen Jhr. mr. Ch. Ruys
de Beerenbrouck, gedurende zijn leven vele
Jaren voorzitter niet enkel vAn onze Sobrlë-
tas maar ook van de Internationale Alge-
meene Drankweer.
De hulde had plaats In tegenwoordigheid
van twee kardinalen en meer dan twintig
bisschoppen. Prof. Oer. Brom nam de
plaats in - van Mgr. Scheiwiller, die tot
voorzitter en opvolger van jhr. Ruys ver
kozen was maar wegens omstandigheden
niet aanwezig kon zijn.
Op de eerste rij van de congreszaal had
plaats genomen Mevrouw Ruys de Beeren
brouckvan der Heyden met hare dochter
vlak bU den Nuntius, prelaten en vertegen
woordigers der Poolsche regeering.
Nadat het Wilhelmus was ingezet,
volgd door het Poolsche volkslied, betrad
prof. dr. Oer. Brom het spreekgestoelte om
in de Duitsche taal een posthume hulde
te brengen aan den nationalen en inter
nationalen drankbestrijder jhr. Ruys de
Beerenbrouck.
Dr. Brom zeide Ruys niet alleen te ken
nen, maar ook van hem te houden. In het
kort schetste hij zijn leven als Christen,
staatsman en drankbestrijder, zoodat ook
oningewijden hem volgen konden in het
eerste gedeelte, dat hjj In het Duitsch ten
beste gaf, en in het veel langere slot, dat
in het Fransch werd uitgesproken.
Ontroerend was de redenaar vooral toen
hij eindigend er nog eens op wees hoe Ruys
in zijn godsdienst had gevonden de kracht
van zijn persoonlijkheid. Ook mgr. dr.
Ariëns werd hartelijk herdacht en het con
gres herdacht in dankbare instemming met
de rede van dr. Brom haar afgestorven
voorzitter, wien ook nog door Poolsche re
denaars hulde werd gebracht.
Het was een herdenkingsplechtigheid, die
diepen indruk maakte, vooral op de Neder-
landsche en Vlaamsche congresleden, on
der wie leden van het Sobriëtasbestuur, de
kardinaal-aartsbisschop van Mechelen en
pater Stracke 8J.
man van de gasfabriek, de man van de electri-
cltelt, de man van de waterleiding, nog één van
de vier fondsmannen, die vroeger kwamen. En
thuis vertrouwen ze op hemKarei is een
flinke kerel, zegt moeder altijd! Lieve hemel!!
Tegen een boom geleund staat de jongen in
het park langs den Rijn en staart peinzend in
het schemerend water. In het langzaam voort
kabbelend water weerspiegelen zich honderden
lichten en dansen sidderend op de golven. De
jongen slaat den kraag van zijn jas omhooghet
wordt koel. HU rilt van de koude. Plotseling
kreunt hü -uit het binnenste van zün ziel,
zooals slechts een schepsel dat hevig lüdt, zich
uiten kan. Dit kreunen, zoo schUnt het den
verschrikten jongen, vervult het heele dat
Haastig loopt hU terug naar de bank, waar zUn
mand nog staat.
Deze is nog bijna
vol. R. M. 1.60
heeft hU ontvan
gen, dat is nog
geen vUftlg pfen
nig verdienste. De
longen wtecht met
de mouw over ’t voorhoofd. HU heeft het plotse
ling zoo heet alsof hU transpireert. Met een ruk
-p» reeds hebben wU gemeld, dat door den
Volkenbond aan Philips te Eindhoven de
opdracht werd gegeven tot den bouw van
een omvangrUke electro-acoustische Installatie
in het nieuwe Volkenbondspalels. Hoewel thans
nog een provisorische installatie dienst doet, be
vindt zich de definitieve reeds in een vergevor
derd stadium.
Het groote aantal verschillende toepassings
mogelijkheden van deze Installatie, te
met de bUzondere elschen. welke niet alleen
aan de technische, doch ook aan de aesthetl-
sche uitvoering van de verschillende onderdee-
len werden gesteld, maken deze inrichting tot
een der grootste en belangwekkendste gelulds-,
distributie- en versterklngs-installatles, die tot
op heden in Europa werden uitgevoerd.
De problemen, waarvoor Philips’ ingenieurs
werden gesteld, waren van zeer ulteenloopenden
laard.
Niet alleen moeten de redevoeringen en het
verloop van de vergaderingen in de Assemblée-
zaal en in een andere groote zittingzaal recht
streeks door de beide Volkenbondszenders en
vla de internationale lUnen door bultenlandsche
zendstations gelUktUdig kunnen worden uitge
zonden, doch bovendien diende men ervoor te
zorgen, dat steeds in de belde zalen een aan
tal volledige radloreportage-lnrichtlngen be
schikbaar zün voor Radio-Maatachapiftjen, die
een eigen reportage van de zittingen wenschen
te geven. Ook een aantal aansluitpunten ten
dienste van filmoperateurs, die daarop tUdens
de filmopnamen van de vergaderingen kunnen
aftakken om het gesprokene op de sprekende
film vast te leggen, werden In het project op
genomen. BUzondere voorzieningen werden
bovendien getroffen om de redevoeringen op
verschillende soorten reglstreer-apparaten, welke
op diverse punten in het gebouw staan opge
steld, te kunnen overbrengen.
Door het geheele gebouw is verder een ge-
luidsdlstrlbutlesysteem aangelegd, waarop in een
dertigtal lokalen een luidspreker met aange-
beuwden versterker kan worden Ingeschakeld,
zoodat ooft daar de. vergadering kan worden
gevolgd. ,-4
Daar de acoustlsche eigenschappen der beide
zalen, voomamelUk tengevolge van hun grootte,
een goede verstaanbaarheid van het gesprokene
op alle plaatsen in de zalen zelf niet njpgefljk
maakten, moest door middel van luidsprekers
dc acoustiek worden verbeterd.
Daarvoor worden luidsprekersystemen met
eonus en permanenten magneet gebruikt. Dit
type geeft de beste weergave.kwaliteit en is
door zUn kleine afmetingen het gemakkelUkst
Heeft, Bern erg veel gehouden
Van ’t wapendierwaarvoor men er
Een berenkuil ook bouwde.
Wat grachten zijn voor Amsterdam,
Dat zijn voor Bern de beren,
5 Men ls 67 trotsch op, pronkt er mee,
En houdt ze hoog in eere.
Elk Berner kind kent ze by naam,
Elk stadgenoot kan uren
Naar 't vrooiyk spel, den loggen dans
Dier beren zitten turen.
S Nu gaf de stad één beer cadeau
Aan een bevriende stede:
Beriyn, dat ook zoo’n wapen voert,
Krygt er van Bern een mede.
En de Berlijners zyn verheugd,
Ze weten te waardeeren.
Welk kostelijk geschenk nu Bern
Hun stuurt met een dier beren.
niet meer heugen, dat ik er twee per dag leeg-
verkocht. Deze mand Is de eerste nog van van
daag!" x
.Dat is erg weinig, jongen. En t is al zoo
Iaat Hoor eens, Karei, wat heb Je nog in je
korf?"
De jongen telt. HU heeft een vuurrood hoofd,
zUn hand trilt. HU telt en telt nog eens, maar
komt telkens in de war. „Voor zeventien Mark
tezamen, mUnheer Andres,” stottert hü tenslot
te. Meer weet hU er niet uit te brengen.
..Best, jongen. En breng JU die mand nu
maar gauw naar het tehuis voor ouden van
dagen in de RUngasse. Zoo plezierig is het daar
ook niet, dat ze wel eens zoo’n presentje kun
nen gebruiken!"
Met een gullen lach betaalt mUnheer Andres
twintig Mark op tafel en wil er zelfs niets van
terug hebben.
.Dat kunnen Jullie thuis best gebruiken. Jon
gen. Je moest eigenlUk elke week maar zoo’n
mand vol naar de RUngasse brengen. VrUdags-
avonds kun je mU hier vinden om af te reke
nen!”
Karei weet niet hoe hU zich houden inoet. HU
kUkt mUnheer Andres wat ongeloovlg aan. Dan
zocht hU met zijn oogen mevrouw Zimmermann,
ook deze knikt hem bemoedigend toe.
„t Is werkelUkheid. geen droomerU,” dringt
het eensklaps met verheugende werkelUkheid
tot hem door. Met een zwier zet hU zijn mand
op den grond, neemt zUn pet af en grUpt de
hand van zUn weldoener.
„Oh. mUnheer Andres, als u eens wist.... Oh,
wat zal moeder blU zUn, als ze het hoort. Ik
kan wel huilen van vreugde, als het niet zoo
kinderachtig was voor een jongen!" voegt hU er
haastig aan toe.
„Bewaar Je tranen maar, mUn jongen. Daar
is nu wel allerminst reden voor. En maak nu
maar dat' je in de RUngasse komt, anders zUn
ze daar allemaal al naar bed!”
Met een blüden lach om de smalle lippen. <He-
hem in een slag jaren Jonger maakt en hem iets
teruggeeft van den overmoed der Jeugd, die nog
zoo bU hem toehoort, verdwUnt Karei enkele
oogenblikken later door de hoteldeur.
Mevrouw Zimmermann heeft zich weer bU
mUnheer Andres gevoegd.
„Oh, mUnheer Andres, wat heeft u dien Jon
gen gelukkig gemaakt!”-
Een afwimpelend handgebaar doet haar zwij
gen.
„Ik kan u niet zeggen, hoe het mU pakte, toen
den RUn hoorde kreunen,
zeggen." Een oogenbllk
heerschte er stilte. Dan vervolgt mUnheer An
dres:
..Het was een beschikking van God, heel ze
ker een beschikking van God! HU moet ons met
geweld op alles stooten, opdat wij ziende wor
den. Ik heb vanavond A gezegd, de rest zal
volgen, dat beloof Ik ul"
Mevrouw glimlachte. .Jammer,” dacht se,
„dat er zoo weinig van die nobele menschen als
mUnheer Andres zUn. Er is zooveel nood te le
nigen, hier en daar en overal."
(Nadruk verboden)
^IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIHIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIUIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIh^
zoo iets gebeuren moest!.,
hè u en Miss Carleton?.
Heel gelukkig ook, want, zooals je weet, kunnen
een paar minuten leven of dood beteekenen In
een geval, als dit. Het zal altUd een groote vol
doening voor Je blUven, Gilchrist, dat je toeval
lig nog op was en zoo dicht binnen het bereik,
zoodat Je met recht je broertje het leven hebt
kunnen redden!"
„Is zUn leven dan gered?” vroeg Janie.
Het gezichtje op het kussen was bUna even
wit als het linnen, waarop het rustte. Het kind
had ééns de oogen opgeslagen, had een zucht
van verlichting laten hooren op het zien van
Janie en was toen weer in half-bewusteloosen,
half-slulmerenden toestand gevallen.
„HU zal veel zorg behoeven," antwoordde de
dokter, zUn instrumenten bU elkaar pakkend.
„Behalve zUn groot bloedverlies hebben zUn
zenuwen een schok doorstaan BlUf hem steeds
gadeslaan. Maar u moet natuurlUk een verpleeg
ster hebben."
„O, ik zal hem zelf verplegen,” zei Janle vast
beraden. „HU moet nu geen vreemde bU zich
hebben. HU zal naar mU verlangen!"
„Of hU naar u verlangen zal!" zei Peil met een
blik, waar Rorke hem voor gegeeseld zou heb
ben. .Maar een gediplomeerd verpleegster zou
beter voor hem zUn en waarschUnlUk ook voor
U ziet er niet naar uit, dat u bestand is tegen
dien inspannénden arbeid."
Janle voelde, dat hU hier feltelUk gelijk in had.
Ze was doodop en duizelig, maar was intusschen
door niets af te brengen van haar voornemen
en werd daarin ondersteund door Rorke, die
In te bouwen, zoodat de luidsprekers in de za
len dan ook niet zichtbaar zUn. De juiste
plaatsing der luidsprekers was van bUzonder
groot gewicht. Hier moesten artistieke en tech
nische elschen worden gecombineerd, waarbU
behalve op de kwaliteit der weergave, in het
bUzonder op de richting van het versterkte ge
luid gelet diende te worden. De toehoorders
mogen practisch niet kunnen merken, dat het
stemgeluid van den spreker via een luidspre
ker versterkt tot hen komt.
Teneinde dkt probleem te kunnen oplossen,
was het noodlg nauwkeurig de acoustlsche
eigenschappen der zalen te kennen. Hiertoe zUn
door Philips zeer uitgebreide onderzoekingen
verricht, waarbU gebruik gemaakt werd van de
modernste middelen der meettechniek. BU deze
metingen waren weer vele moellUkheden te
overwinnen. Zoo was het onmogelUk de zelfre-
glstreerende acoustlsche meetapparatuur, welke
in Philips' Laboratoria staat opgesteld en
voor nauwkeurige meting der nagalmtUden ge
bruikt wordt, naar Genève te transporteeren.
Het was daarom noodzakëlUk deze metingen te
verrichten via een 700 kilometer lange Interr
nationale speciale telefoon!Un. Het effect van
geluiden als handgeklap kon zoö in Eindhoven
worden bestudeerd. Daar het voorts in een lp
aanbouw zUnd gebouw niet mogelUk was ter
plaatse intenslteltsmetingen te verrichten, wer
den glazen modellen der zalen vervaardigd,
waarin kleine lampjes werden geplaatst, welke
den redenaar en de luidsprekers voorstelder
Aan de hand van de licht- en schaduwplekker
^elke deze lampjes op de wanden van he
model veroorzaken, konden de Juiste gelulds
verdeellng en de met luidsprekers aan te bren
gen verbeteringen worden afgeleid.
Niettegenstaande de gecompliceerdheid va
deze electro-acoustische installatie is het ge
lukt, dv technische outllleering voor de uiteen
loopende elementen dezer installatie zoodkni
te centrallseeren. dat alle benoodlgde verster
kers, mixers en contróle-apparaten in één een
trale ondergebracht kunnen worden, waarii
ook alle doorverbindingen der verschillende clr
cults kunnen worden tot stand gebracht.
De door de microfoons overgebrachte modu
laties der spreekstroomen worden alle naar d
centrale geleld, waar zU op een centrale be
dlenipgstafel samenkomen. Deze is ultgerus
met twee mengsystemen, zoodat de ultzendln
van twee verschillende vergaderingen gelUk
tUdig kan plaats hebben. Na menging en ver
sterking wordt het geluld over de voor boven
genoemde doeleinden benoodlgde lUnen gedls
trlbueerd. In totaal wordt een zeventigtal ver
sterkers van verschillend type met hun voe
dingsapparaten in de centrale opgesteld, terwU
vUftlg uitgaande lUnen worden aangesloten.
Zoo is het mogelUk geworden, het benoodigd
technische personeel te centrallseeren, hetgeen
een economische en bedrUiszekere werklngs-
wUze der ingewikkelde Installatie garandeert.
In de zalen zelf worden de uiterlUk geheel
aan het milieu aangepaste microfoons der spre
kers in- of uitgeschakeld door niet-technische
operateurs, die daartoe een eenvoudig te bedie
nen schakellessenaar tot hun beschikking heb
ben.
Teneinde in de centrale een goed overzicht
mogelUk te maken omtrent den gang van zaken
op de bovengenoemde bedleningspunten, was
een uitgebreid slgnaleersysteem noodzakelUk.
Door middel van reeds in de studio technisch
beproefde schakelingen, kan in de centrale aan
het al- of niet .branden van slgnaallampen
direct de bedrUfstoestand van elke uitgaande
lUn worden afgeleid. Tevens zUn tusschen de
in de zalen opgesteldfc lessenaars en de blfbe-
bonsende mepgaystemen in de centrale elec-
tnsche vergrendeUngén toegepast, waardóór
verkeerde schakelmanlpulaties worden voorko
men. Voor de radio-reportage is nog eenge
heel apart signaalsysteem met lampen en druk
knoppen uitgewerkt, waarmede de «reporter al
zUn wenschen snel en duldelUk aan den opera
teur van het reportage-mengbord kenbaar kan
maken en tevens kan controleeren, dat deze
ook zUn uitgevoerd.
Wederom een sterk staaltje van de vermo
gens der moderne techniek.
werpt hU de mand weer over zUn arm en gaat
van café tot cafédat zUn er meer dan
dertig.
In het wUnhuis van mevrouw Zimmermann
komt Karei altUd het laatste. Er zUn nog maar
enkele gasten. Hier en daar zitten ze aan de
tftfeltjes. meest hotelgasten, vreemden. Ook de
rUke Andres zit er, vlak naast mevrouw Hftn-
mermann. Als de jongen met zUn korf binnen
komt. keeren belden zich naar hem toe. De jon
gen zegt goeden avond en gaat naar het eerste
tafeltje. HU merkt niet, dat de hoteleigenares
mUnheer Andres toeknikt. Dan staat zU op en
begeeft zich achter het buffet.
„En hoe gaat het. Karei," informeert mUn
heer Andres joviaal, als de Jongen hem beleefd
de mand voorhoudt.
,Ach, 1 gaat wel,” weifelt Karei. HU voelt
zich eigenaardig onrustig. HU weet eigenlUk zelf
niet goed, wat hu er aan heeft.
.Je mand is anders nog aardig vol,
Zeker Je tweede vandaag al, hé?”
..Neen. mUnheer Andres, dien tUd kan ik me
18
ZU vond het maar een spelletje. En nüO,
"t is afschuwelUk! Ik moet er haar dadelUk weg
halen. Maar tante is niet in Engeland en ik
weet geen huis, waar ik haar brengen kan.”
Dick trad nog nader, legde de hand op den rug
van haar stoel en zei zacht:
Hetty.... breng haar hier!”
.Haar het huls van je moeder?....” vroeg ze,
naar hem opkUkend.
•Neen, naar het mUne! O, kind. Je wéét, dat
ik je lief-heb!Heel den avond heeft mUn
blik je dat toch gezegdTrouw met mü en
breng je zuster dan hier, naar Je éigen huis.
Naar óns huis, Betty!”
HOOFDSTUK XV
Janle zal nooit het tooneel vergeten, dat haar
oogen trof, toen ze ademloos Charlie’s kamer
binnenliep, onmiddellUk gevolgd, door Rorke!
In het eerst dacht zU. dat het bed. leeg was.
Mrs. George stond aan het voeteneinde met
los hangend haar en een blik, als versteend van
schrik. Het dek was geheel scheef getrokken;
de kussens lagen over den vloer en half daal
den in elkaar, een rozenkrans
gestrengeld. Het lange smalle hoofd,
de hersenen dag in dag uit en vaak ook ’s
nachts de bezielende levensdrift waren, Is nu
even bleek als het witte kussen. De helder
blauwe oogen. waaruit de levensdurf sprankel
de, zUn gesloten, voor altUd.
Toen de zware eiken kist was weggedragen
en de leegte in het huisgezin tastbaar werd,
was tot de moeder dp werkelUkheid in haar
volle schrilheid pas doorgedrongen. Zoekend
waren haar betraande oogen langs haar vUf
kinderen gegaan en rustten tenslotte op haar
oudste, haar Karei. Zonder dat er één woord
gesproken was, had hU begrepen, wat moeder
met haar lieve oogen vroeg. Den volgenden dag
eerst hadden moeder en Karei met elkaar ge
sproken en beiden brachten een groot offer.
Het harde, onvermurwbare leven dwong!
Vanaf den dag, dat hU de school verlaten
had, trok hij zoo rond; de groote hengsel
mand aan den linkerarm; de pet meestal In
de rechterhand, van café tot café in de kleine
RUnstad. Af en toe koopt er Iemand een brood
je of een krakeling. Dan dankt hU, wenscht
goeden avond en gaat weer. Dag na dag, avond
na avond.
HU is nu achttien jaar, maar hU ziet er uit,
als was hU vUf en twintig.... zoo mannelUk,
zoo ernstig, zoo zorgvol. Dat brengt de tijd
zoo mee.
Een mooie slanke kerel Is Karei geworden
en ndft altUd kunnen zUn oogen schitteren,
zooals vroeger.... vroeger.... toen had zUn
onderwUzer eens tot zUn vader gezegd, dat de
bengel studeeren moest. Telkens en telkens
had hU het herhaald. Er zou toch wel een
weg op gevonden kunnen worden. En Karei
was opgetogen geweest!.... Studeeren.... Nul
ls hU krakelingen ven ter.
ZUn kleeren zUn helder, maar tot op den
draad versleten, haast niet meer te herstel- j
len. Hoe matter en*stugger zUn blikken wor- 1
den, des te glanzender worden de mouwen van
zUn jas en zUn broek.
Sedert hU het bedrUf begonnen Is, is het In
de café’s en kroegen hoe langer hoe slapper
geworden en de weinigen, die er nog komen,
verteren voortdurend minder. Maar thuis
wachten de moeder, de broertjes en zusjes en
vertrouwen op hem. Nog altUd is hU hun trots
en hun hoop. En als hU daaraan denkt, kan
het gebeuren, dat zftn roepen luider, dringen
der, smeekender wordt. En soms verkoopt hU
dan enkele krakelingen meer. Vroeger heeft
hU er meermalen van gedroomd. te mogen
studeeren. HU droomt nog altUd. Want in hem
bleef, ondanks alles, iets Jongensachtigs, iets
dweperigs. In zijn verbeelding zUn er dui
zenden voorstellingen, die hem de ontbreken
de schoonheid des levens vervangen moeten.
HU ziet zich op een avond naar huls komen
en honderd Mark voor moeder op tafel leg
gen. Honderd echte Marken.... in een mooi
papieren briefje. Dat is de belooning van een
rUk man, wiens eenige dochter hü uit den RUn
heeft gered. Is honderd Mark eigenlUk niet
wat weinig voor zoo n rüken man? "Misschien
krijgt hU er wel duizend!....
Groote prijzen uit de loterü wint hü op elk
lot dat hü dacht büeen te zullen sparen als
als hU eiken avond zün heele mand heeft
leeg verkocht. Zoo droomt en fantaseert Ka
rei, van café tot café, en verkoopt hier en daar
nog wat. Maar allengs worden de droomen zeld
zamer en de werkelUkheid harder, brutaler. Het
is nu de twintigste van de maand. Nog zün de
zorgen niet alle weg, die de vorige laatste” met
zich bracht en nu melden zich reeds de nieuwe.
Nog tien dagen zal het duren en dan komep za
allen weer die geld moeten hebben. Geld....
geld.... geld.,.. Dan komt de huiseigenaar, de
ATT f A /"VKnLir1 op dit blad ZUn Ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen p *7^0 bU levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door 1T 7^0 m een on8eT*^ met
I 1 w T*^ «J ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen T kJvJe verlies van belde armen, belde beenen of beiae oogen Sjyj» doodelljken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN'ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER ÈN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
-
begreep, dat zij anders rust noch duur zou heb
ben. De schouders ophalend, trok de dokter zich
terug.
Dien heelen nacht waakte Janle bü Charlie’s
bed, sluimerde wel een oogenbllk, maar was
toch altüd bü de hand, om hem te kalmeeren,
als hü bü zün ontwaken eenlg teeken van
vrees gaf.
Twee dagen lang verpleegde zü het patiëntje
met de grootste zorg, waakte over ieder van zün
bewegingen, voorkwam zün geringste wenschen.
Er was een gediplomeerd verpleegster in huls
voor den ouden Andrew Gilchrist; de dokter
kwam ééns of tweemaal per dag; Rorke was
altüd bü de hand, om haar te helpen. Charlie's
moeder werd angstvallig van hem af gehouden;
zü werd met groote strengheid bewaakt door
Selina en had bovendien weer zoo’n .zenuw-
biii.”
Al dien tUd werd er geen woord gewisseld tus
schen Rorke en Janle, dat geen betrekking had op
Charlie. Het tragische incident had een nadere
verklaring tusschen die twee onderbroken en
Janle wilde daar nu ook geen gedAchte aan
wüden, tot het kind buiten gevaar zou zün.
ZU zelf maakte een ware crisis door; voelde
zich zóó zwak door uitputting en gebrek aan
slaap, dat alles haar onwerkelük leek.
Toen zü den derden dag weer weigerde naar
bed te gaan, bracht Rorke hier met groote be
slistheid tegen in, dat zü nu we! degelük moest
rusten op haar eigen kamer, al zou hü haar dan
ook zelf daar opsluiten. Hü zou blüven opzitten
bü het patiëntje.
Te vergeefs bepleitte ze haar zaak; hU bleef
Stootvast Vuurvast
Zuurvast Glit vrij
