De nieuwe dienstplichtwet
De avonturen van Prof je en Struis je
I
Aï.l.E ABONNÉ’S F 750.- F 750.- sjaaras F 250.-
TWEE NICHTEN
EN TWEE NEVEN
D’
DE MICROFOON
Steenen gooien
i
F
DONDERDAG 7 OCTOBER 1937
Felix Mendelssohn
Bartholdy
Onze mannen te weinig
geoefend
NAAR HET ENCELSCH~j
-iW
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
------
Liefde op ’t
eerste gezicht
a
r.
juffrouw
HERMAN KRAMER
t Gaat zoo
I
een
oorzaken
Het glazen hui»
tegen
hebben
Weer een atandbeeld verwijderd
Theater
1in
HOOFDSTUK XVIII
(Besluit)
zag
best, zoo goed mogeiyk over hem te denken.”
speciaal
dat
haar zuster;
■Je doet my pyn, Betty 1“
(Slot volgt.)
té
D
L
9
B
9
9
Liefkoozend legde ze haar hand op die van
maar Janie trok die vrü heftig
nu
zoo
,JCr is geen sprake van vergiffenis tus
schen ons. Het eenige, wat waarde verleent
i
i.
r
zorgzaam is geweest voor het
Maar mij lijkt hij onmogelUk
Langworthy.
Maanden-lahg
od beproeft Let zwaarst dien Hl)
het meeat bemint.
SmilllfflN
MJ verilee van een band,
een voet of een oog.
met moeite nog lets gered kon worden Profje
kreeg een bord soep, dat juist gebracht was
op zijn knieën. en jammerde van pijn, want
de soep was erg heet.
Iedereen was een beetje ontdaan van het
geval en Struisje werd onmiddellijk wegge
zonden om een droge broek voor Profje te
halen op het stadhuis. Tot zoolang moest
deze dan maar het tafelkleed omslaan.
i
Struisje was gauw terug. Hij kon erg hard
loopen en ook had hij erge honger en was een
beetje bang, dat er niets van het eten over
zou blijven, als hij niet gauw terug was.
Daar stond hij alweer in de kamer, de broek
trlomfantelijk voor zich uit. Profje vond dat
ïrg akelig en kreeg er een kleur van.
echter
hebben,
nogal eens jongelui mee. tot
j nu
eerste plaats het gevaar uit de
lucht. De opstopping van de vele voertui
gen vóór de pontonbrug bij Olst als gevolg
millllllllg
ze
ze
Maar toen ze allemaal .goed en wel gezeten
waren, voelde mevrouw steeds een koude
lange teen van struisje in de buurt van haar
rokken, wat haar erg zenuwachtig maakte en
ze verzocht hem zijn voeten op een voeten
bankje te plaatsen, wat hij dadelijk deed.
Maar zijn lange beenen pasten niet onder
tafel en deze kreeg daardoor een stoot, zoo-
dat alles de andere kant opviel en slechts
van het onvoldoende doorrjjden door Olst
van de gepasseerde voertuigen was in wer
kelijkheid noodlottig geworden. Een betere
organisatie had veel kunnen voorkomen,
men moet niet meer voertuigen aanvoeren
dan verwerkt kunnen worden. Een en an
der is een gevolg van de weinige ervaring
met dit soort, toch voor ons land zoo be
langrijke, oefeningen. Voor de betrokken
commandanten is deze oefening zeer leer
rijk geweest en zij zullen zeker bij volgen
de gelegenheden passende maatregelen ne
men om opstoppingen en stremmingen te
voorkomen. Echter dient niet te worden
vergeten dat in dezen oorlog in verband met
het gevaar uit de lucht tenzij afdoende
luchtverdediging aanwezig is slechts
's nachts verkeer over een pontonbrug
plaats heeft, deze wordt over dag uit el
kaar genomen en gedekt opgeborgen, het
verkeer geschiedt dan met veren en vlot
ten. Vermoedelijk in verband met vredes-
omstandigheden veiligheid en onvol
doende oefening van een deel der ponton
niers werd deze brug over dag geslagen
en overgetrokken.
In de tweede plaats de sterkte der onder
deden. Teneinde met onderdeelen van vol
doende sterkte te kunnen oefenen waren
manoeuvre-regimenten gevormd, bestaan
de uit officieren, onderofficieren en dienst
plichtigen van verschillende regimenten.
Daardoor kent men elkaar niet, kennen de
commandanten zelfs hun naaste medewer
kers niet.
De sterkte was hier en daar bepaald on
voldoende en dat gaf aanleiding tot allerlei
verkeerde voorstellingen.
De taak die aan de verschillende onder
deelen wordt opgedragen in de reglemen
ten en voorschriften gaat uit van een be
paalde sterkte van het betrokken onder
deel. Wordt deze sterkte lang niet bereikt,
dan komen op een zekere breedte jn diep
te te weinig menschen en krijgt o.a. de
tegenpartij een onjuisten indruk van het
geen hij tegenover zich heeft, voor de eigen
party is het niet mogelijk den aanval of de
verdediging op de juiste wijze te organl-
•eeren.
Slechts een grooter contingent kan hier
in verbetering brengen.
Nu- het belangrijkste, de geoefendheid.
Zoolang het gaat om eenvoudige bewegin
gen met kleine onderdeelen is de toestand
niet bepaald ongunstig, doch bij deze leger-
oefeningen waar troepen in grooter ver
band optreden, is de geoefendheid bepaald
onvoldoende gebleken. Dit moet
iedereen, zelfs niet-deskundigen, opvallen
De wijze b.v. waarop verschillende malen
de terugtocht geschiedde onder vuur van
de tegenpartij is in werkelijkheid ónmoge
lijk. Zoo komt geen man terug. Men stond
op, trok naar de wegen en daarlangs had
aan vriendschap in welken vorm dan ook.
is vertrouwen in elkaar en je weet, dat
dit juist onder ons verloren is gegaan."
de jouwe,” antwoorde hij, haar glim
lachend in de oogen ziend. „Doe dus maar je
Er is elders ook al de aandacht op ge
vestigd: de roomsch-katholieke staatkunde
biedt op het oogenbllk een eigenaardig
aspect. Vier jaren lang zijn de drie room-
sche ministers uit het vorige kablnet-Colijn
bij hun partij in ongenade geweest. En niet
zuinig ook. Wanneer de drie heeren eens
in een boekje verzameld hadden, wat er In
die jaren al zoo tegen en over hen Is ge
zegd, nu, dan zouden ze voorloopig hun pret
op kunnen.
En nu? De heer Oellssen, die er schoon
genoeg van had, Is naar zijn getrouwe
Maastricht teruggekeerd. Maar de heer
Deckers zit met stralend aangezicht op de
banken der fractie in de Tweede Kamer en
wordt er blijkbaar als een ooilam gekoesterd.
Nog merkwaardiger de heer van Schalk: die
..Lieveling,zei Renée Mongelas een maand
of vijf later tot haar echtgenoot, .herinner je
je nog den dag. toen ik je voor een moordenaar
hield, omdat je dat potlood had laten vallen
en verloren, dat een onbekende blijkbaar heeft
opgeraapt? Een onbekende, die de echte moor
denaar was en die, door een gelukkig toeval.
spoedig gearresteerd werd? Jou Het men al
heel gauw weer vry met excuses voor mijn
domheid en voorbarigheid. Werkelijk, ik kon
niet begrijpen, dat je mij nog Hef kon hebben;
ik begreep er niets van. Maar gelukkig drong
het toen tot me door, dat juist dAt het beste
bewijs was, dat je echt van me hield. Het was
je liefde op t eerste gezicht.”
1
bij een ongeval met
doodelijken afloop
de terugtocht plaats In stede van behoed
zaam en gedekt door het terrein zich te be
wegen tot men buiten het directe vuur van
de tegenpartij was.
De aanvalsformatie en het innemen van
de opstelling voor den aanval waren In vele
gevallen niet goed. Het op de juiste wijze
gebruik maken van het terrein, zoowel bij
aanval als verdediging, was onvoldoende.
Het overtrekken van de Schipbeek met
drijfzakken was bepaald een drama en
ontlokte een glimlach aan de aanwezige
militaire attaché’s. Evenals het vorige jaar
het overtrekken van het Wilhelmlnakanaal
bij Dongen mislukte, evenzoo was dit thans
bij de Schipbeek het geval. In ons waterrijk
land had men toch beter mogen verwach
ten.
Doch wij willen hiervan niemand een ver
wijt maken, noch den dienstplichtigen, noch
den lageren commandanten. Er is geen
t ij d om dergelijke oefeningen te houden
en juist deze oefeningen moeten eenige
malen worden gehouden om ze behoorlijk
en snel te kunnen uitvoeren.
Zoodra iets bijzonders moet geschieden
en de omstandigheden zijn in werkelijk
heid altijd anders dan op het oefenterrein
nabij het garnizoen blijkt dat èn den
dienstplichtigen èn het kader èn den lage
ren commandanten de ervaring ontbreekt
om op de juiste wijze op te treden. Wij we
zen er reeds meer op dat in vredestijd de
gelegenheid moet bestaan alle soorten
oefeningen vele malen onder verschillende
omstandigheden en in verschillende ter
reinen te houden. Eerst dan kan men
eenige zekerheid hebben dat ook de enkele
man, die, meer dan vroeger, in het gevecht
aan zichzelf Is overgelaten, weat hoe hij
moet handelen; dan kunnen ook de com-
be-
geven.
Hij klemde de Uppen op elkaar en beant
woordde afgebeten een paar vragen. Opzettelijk
laschte ze ook den naam van dokter Peil in.
ofschoon het haar niets schelen kon, wat er
van hem geworden was.
Rorke kon haar niets vertellen, dan dat
Peil uit de streek was weggetrokken.
..En je hebt het hem niet vergeven?” hield
zij aan.
.Neen.”
..Zeg eens even: vergeef je nóóit iémand iéts?"
HU zweeg een minuut lang en toen hjj sprak.
hij Is voorzitter der fractie geworden, en
knuffelt zich In de veilige warmte van zijn
groep als een kind aan moeders borst.
Ondertusschen werden andere partij-
genooten minister. En één daarvan, mr.
Romme, ligt thans zij het Incidenteel
In blakende ongenade bij zijn vrienden van
wege zijn werkloozen-circulalre, die met
allerlei ongezellige woorden en onder „da
verend applaus” Is veroordeeld. Naast hem
als minister zit de vorige fractle-voorzitter,
mr. Gosellng, die het sociale beleid van het
derde kablnet-Colijn zoo scherp veroor
deelde. en op wien nu toch ook wel wat
druppeltjes vallen van de bul-van-critlek,
die over zijn vriend Romme neerplenst.
Misschien zullen we het straks, bij de be
groeting, nog beleven, dat mr. Van Schalk
het vorige kabinet gaat verdedigen.
„Och, ja. dat wil ik wel. Janie zegt, dathy
waarlijk heel
kleine broertje.
en al is hij dan ook honderdmaal een neef van
ons beiden, ik hoop maar, dat wij in het ver
volg niet veel meer van hem merken zullen. Ik
hoop, dat Janie hem ook maar gauw vergeet.
en, trouwens, haar heele ervaren daar op
■The Orange!”
bij levenslange geneele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, beide beenen of belae oogen
Een microfoon, dat is een ding
Waardoor je wat kunt hoeren.
Soms komt er zoo’n lawaai uit voort,
Dan tuiten bei je oorenf
Een kleine trilling is genoeg.
Dan gaat het ding al werken.
En weet het ook het kleinst geluid
Geweldig te versterken.
Zoo’n trilling blijft niet dicht bij huis.
Die gaat zich verder planten.
Die gaat naar links, die gaat naar
rechts.
Die gaat naar alle kanten.
Zoo’n microfoon zal meestal wel
'n Onschuldig dingske wezen.
Maar somtijds is ie erger dan
Een helsch machten te vreezen!
Alléén doordat zoo’n ding er is
Gebeuren ongelukken,
Dan springt er iets met veel lawaai
In gruizels en in stukken.
Het is een nuttig instrument
Om dingen af te hooren,
Maar kan somtijds het zaakje ook
Finaal den grond in boren
Zooiets is dan wel heel geschikt
Om 'n spreekwoord weer te staven,
U weet wel, van dien kuil, die voor
Een ander werd gegraven
deze oefeningen op de juiste
wijze en in de juiste formatie zijn opgetre
den zooals het moderne gevecht dat
eenmaal noodlg maakt? Indien dat
was, zouden zij zeker de geoefendheid on
voldoende hebben gevonden en gepleit
hebben voor langere oefentijden. Wat heeft
men aan de mooiste en meest moderne
machines, Indien het personeel onvoldoen
de Is geoefend er mede om te gaan.
In de memorie van toelichting staat
aangegeven dat bij de in September 1936
gehouden legeroefepingen afdoende aan
den dag is getreden, dat de geoefend
heid in de eerste plaats voor de dienst
plichtigen van het hoofdwapen de
infanterie hoewel met den beschikbaren
drukte
zien.”
Een oogenbHk later Introduceerde hij Teddy
niiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiii^
had ze dien geen gedachte
meer gegund, maar Dick had hem In Londen
ontmoet en hem mee naar huls gebracht Even
later kwam hij echter nog met een anderen
gast binnen, dien h(j Elizabeth voorstelde als:
,X>nse neef. Rorke Gilchrist.
Alles In het vertrek scheen met Janie In het
rond te draaien, toen ze eerst den nAAm van
Rorke en daarop diens stèm hoorde.
ben dol verlangend om het verder te hooren.”
Maar er drong niet veel van het verhaal tot
haar door. Ze was geheel verdiept in den man.
die heel kalm en bedaard met Mrs. Warrener
en haar zuster stond te praten.
Niets van zijn ulteriyk ontging haar en
naast andere gevoelens schonk het haar vol
doening, dat hy nu een verschijning was, die
gezien mocht worden; zelfs naast Dick!
Hij was magerder geworden In het gelaat en
ook ouder, alsof hij niet veel geluk had gekend.
Ook na het diner kwam hy geen enkelen keer
b(j haar. Zouden zijn woorden dan enkel In
letterlijken zin waar geweest zijn en had hij
voor zaken in Londen moeten wezen?...* Was
hjj van plan, dien avond weer te vertrekken,
dus alles zóó te laten, als het geweest was?....
Neen, dat kon toch niet Dat mocht zij niet zoo
laten!
Ze zorgde nu. dat Teddy aan de piano kwam
te zitten en zelf trad zij op Rorke toe, die
enkele foto's bekeek. e
„Ik sou zoo graag het laatste nieuws van
Chatbeck hooren?' begon ze ultnoodlgend.
„Er Is niets voorgevallen, dat je interesseeren
zou.” antwoordde hij droog.
.Alles uit Chatbeck Interesseert mij.”
sociaal-democratlsche en liberale
bladen blijven hakken op de R.K.
Staatspartij. Men durft niet ont
kennen, dat haar eenheid 's lands macht
is, maar misschien juist omdat men in de
niet-christelijke partijen sukkelt met de
eigen eenheid, kittelt men de Katholieken
met doornen en netelen.
Het Volk schrijft een ironisch artikel over
„Goseling en Van Schalk” onder den titel
„Stuivertje wisselen”. Het is een stukje
roode propaganda tegen „de jonge heiden
ministers, nog onlangs met fanfares be
groet”, die de millioenennota voor hun re
kening dorsten nemen het blad laat de
millioenen-nota van het Plan van den Ar
beid maar liever weg en den terugkeer
der heeren Van Schalk en Deckers in het
politieke leven der Staatspartij. Maar ook
Het Volk moet ten slotte toegeven, dat deze
partij, sterk door haar eenheid, „verheven
is boven persoonlijke wraaknemingen.”
De liberale Avondpost secondeert zijn
tociaal-democratischen collega en probeert
de Katholieken te prikkelen met dit steke
lige stukske:
klonk zijn stem extra hard en stroef:
„Ja. Ik heb zelf te veel vergiffenis noodlg,
dan dat ik niet vergeven zou. Maar ik vergéét
nooit iets.”
„Dat komt in sommige gevallen op hetzelfde
neer.”
..Dat kan wel; in gevallen, waarin volko
men vertrouwen het eenlg verlangde ia”
Hij was meedoogenloos; weergaloos hard!
Janie was dan ook heel bleek, toen zU opstond
en koud zei:
„Je denkt zeker, dat het iets heel moois in je
karakter is. om zoo on vergevensgezind te wezen:
maar ik vind het afschuwelijk!.... Ik kan veel
beter hebben, dat iemand wat oppervlakkig M
en luchthartig, maar dan toch in ieder geval
vrlendelUk en menschUevend.
mandanten over de noodige ervaring
schikken Vom de juiste bevelen te
Daarvoor is verlenging van den eersten
oefentijd absoluut noodig.
Het is ons dan ook een raadsel hoe in
een deel der pers geageerd wordt
een verlenging van den eersten oefentijd.
Hebben deze schrijvers de manoeuvres bij-
gewoond en zijn zij bekend hoe in den
modernen oorlog door de troepen moet
worden opgetreden? Kunnen deze schrij
vers beoordeelen of onze dienstplichtigen
gedurende
haar schrtjf-
en onderbrak
-- haar vingen tot
vyf te tellen, terwyi ze mompelde: .Donder
dag.”
En hoe dichter het bU Donderdag kwam,
des te ongeduldiger trok Renée de bladen van
haar kalender af.
Eindelijk was de Donderdag aangebroken.
Haar werkzaamheden op het adminlstratle-
bureau der politie brachten mede, dat ze dage
lijks een en ander van de gesprekken over mis
daden hoorde.
.Dien moordenaar zullen we niet gauw te
pakken krUgen,” zei een der inspecteurs tot z'n
collega. .HU zet z'n plannen te schrander op.
Ken je z'n methode? HU bezoekt café's en res
taurants. spreekt daar jonge. alleen-zUnde da
mes aan, waarvan hU denkt dat ze wat geld
op zak hebben en stelt haar dan echt roman
tisch een autotochtje voor. Meestal heeft het
voor de jonge dame vreeselUke gevolgen: Be
roofd en vermoord; meestal gewurgd. En de
dader is. ondanks al onzen speurzin, onvlnd-
enkelc getuige, geen enkel spoor.”
andere inspecteur. ,hU heeft
baar; geen
„Nu,” meende de
het potlood
„O, dat bU het
vraag
slachtoffer of aan
veel potlooden zjjn
die kleur!”
„Welk merk? Welke kleur?” vroeg Renée
eensklaps, die opgewonden* had zitten luisteren.
oefentijd gewoekerd wordt, in belangrijke
mate te wenschen overlaat. Wat gold voor
de oefeningen in 1936, kan eveneens gezega
worden van de legeroefenlngen, gehouden
in September 1937.
Wij zullen thans niet nogmaals alle ar
gumenten aangeven, die een langeren eer
sten oefentijd noodig maken, doch wijzen
erop dat ook de lagere commandanten en
ook de dienstplichtigen zelf het gevoel
hebben onvoldoende te zijn geoefend.
De wil om goed te handelen is overal
aanwezig, doch men weet niet hoe, men
heeft het onvoldoende geleerd wegens ge
brek aan tijd. Komt men dan na eenige
jaren terug voor herhalingsoefeningen,
dan is het duidelijk dat er van geoefend
heid weinig is overgebleven. Op deze wijze
krijgt de Nederlandsche soldaat het gevoel
de minderwaardige te zijn tegenover een
tegenstander.
Allen zijn het eens over den uitstekenden
geest bij de troepen, men zou kunnen zeg
gen dat de dienstplichtigen ernstiger zijn
geworden, dat zij het groote belang van
goede militaire oefening inzien, dat zij de
oefeningen niet meer beschouwen als een
„soldaatje spelen”, zooals vroeger wel eens
het geval was, doch dat zij begrijpen ge
roepen te kunnen worden om huls en
haard tegen een indringer te verdedigen.
Maar dan is het ook een dure plicht da*
gezorgd wordt deze mannen uitstekend te
oefenen, opdat zij niet door onvoldoende
geoefendheid door het vijandelijk vuur
worden weggemaaid.
Deze geoefendheid is slechts te verkrij
gen door een verlenging van den eersten
oefentijd.
-pj enée Mongelas zat in gesprek met een
IV jongen man. In een lunchroom in ParUs
De jongeman zat tegenover haar en rol
de in z'n van zenuwachtigheid bevende vingers
een potlood om en om, zoodat het achtereen
volgens de zes kanten van z'n lichtgroen om
hulsel toonde. Renée keek naar de kleine gou
den letters van het fabrieksmerk en zag dat
hU een oogenbllk later, in z'n zenuwachtig
heid. het vernis van de letter H afkrabde.
.Dus." vroeg de jongeman beleefd, maar met
Iets ernstigs in z'n stem, „u blyft er bU: u wilt
me uw adres niet opgeven? Ik zou u zoo graag
terugzien. Mag ik dat?"
„O. jawel,” antwoordde Renée onverschillig.
..Laten we zeggen: Donderdag as. tusschen
vier en vyf uur, hier in deze lunchroom.”
„En zult u dt^. heusch komen?”
„Vast en zeker.”
De jongeman schreef iets in z'n notitie
boekje op. keek haar aan en vroeg met aan
drang:
terugkeerde vit» (je huweiyksrels.
Janle schynbaar weer de oude in
ulterlUk en opgewektheid. Toch lag er dikwUls
een schaduw over het nu weer zoo frissene
gezichtje en de opgewektheid was misschien
wel eens wat geforceerd. Maar niemand, die
dit merkte.
Janie had gedurende Betty's afwezigheid
haar plaats ingenomen bU Mrs. Warrener en
als secretaresse had ze misschien niet zoozeer
voldaan, maar als gezelschapsdame wèL Ze
„Lscheen zich heel gelukkig te voelen in het
Thuis van haar zwager. Niemand vermoedde,
Iwat een moeite het haar soms kostte, om zoo
„U schijnt niet zooveel belang te stellen in
deze geschiedenis?" vroeg Teddy, die haar
juist verslag deed van een Jachtexpeditle in
Zuid-Afrika. „Zal Ik maar ophouden?”
.Neen, natuurlUk niet.’* protesteerde zU- „Ik
Betty was in den eersten geluksroes van haar
verloving. Dat haar zuster er nog zoo slecht
uitzag, schreef ze hoofdzakeiyk toe aan de
doorstane ziekte en dan aan het feit, dat zU
niet Dick Warrener zou trouwen. Ze had name-
lük meeiyden met leder ander, die niet zoo
gelukkig was als zU; maar misschien was ze
ook te zeer verdiept in haar eigen gevoelens,
om zoo scherp op te merken als anders, boven
dien was de indruk, dien zUzelf van Rorke had
gekregen, van dién aard geweest, dat ze er zich
onmogeiyk in zou kunnen verplaatsen, hoe
eenlg meisje ooit voor zoo iemand had kunnen
voelen.
Toen
vond
■Uk gevonden Is! Maar de
is. van wlen behoorde dat? Aan het
den moordenaar? En hoe-
er niet van dit merk en
„Mag ik u naar huls brengen? M'n wagen
staat hier voor de deur."
Het jonge meisje glimlachte niet onvrlende-
lUk. maar weigerde:
.Neen. Maar luister eens, mUnheer. Wanneer
u zich over een week nog herinnert dat myn
persoontje bestaat en u terugkomt, dan zal dit
voor mU een klein bewijs wezen, dat u niet
heelemaal onwaarheid sprak, toen u tegen me
zei
.Dat mij zelf is overkomen, waaraan ik nooit
geloofd heb. n.l. aan liefde op het eerste ge
zicht en dat u. en u alleen, de vrouw mijner
droomen bent.” viel hU haar in de rede.
Renée Mongelas hoorde deze met overtui
ging uitgesproken liefdesverklaring geheel on
bewogen aan. Geen spier vertrok zich in haar
schoon gelaat.
„Genoeg. mUnheer.'' zei ze. en stond op.
ZU gaf hem de hand en verliet met vasten
tred de luchroom. Renée was een intelligent,
werkzaam Jong meisje. Haar chefs zeiden van
haar onder elkander. .Die juffrouw Mongelas
zal er wel komen.”
Eenige dagen later zat ze voor
- -machine in t groote kantoor
is van banneling tot leider gepromoveerd: [plotseling haar werk, door op 1
Nadat in November 1934 van het Stedeiyk
te Düsseldorf het gedenkteeken ter
.herinnering aan Felix Mendelssohn-Bartholdy
werd verwUderd, en in November 1936 het
standbeeld van Mendelssohn voor het Gewand-
haus te Leipzig van zUn voetstuk is gehaald en
vernietigd, biykt thans wederom een gedenk
teeken voor dezen componist te zUn verwijderd.
In het Neue Tagebuch van 3 Oct. jl. deelt
Emil Ludwig mede, dat in het mooie bad
plaatsje Relnerz In Sllezië, waar de oom van
Felix Mendelssohn Bartholdy woonde en dik
wUls zUn grooten neef ontving, destUds onder
een oude linde een gedenkteeken voor pen mu
sicus werd opgericht. Vóór dit gedenkteeken
aldus Ludwlg floten wU als kinderen Men
delssohn's melodieën. Thans echter draagt het
voetstuk nog slechts een Uzeren staaf, het
borstbeeld ontbreekt, dooh daaronder staat nog
i onvemielde gouden letten de inscriptie:
MHx Mendelssohn-Bartholdy. 1833.”
tAan de andere zyde van de linde is een bord
^vestlgd: „Joden onge we nacht. ...1”
Toen Janie dit las, besloot zij, dat ze eerder
sterven zou, dan dat ze tot eenige vérdere toe
nadering zou overgaan.
Intusschen was zU mooier dan ooit, al
ze er dan ook wel teerder uit.
Dick bracht i
Janle op een goeden dag verklaarde, dat zU
meer dan genoeg vreemden had ontmoet
.Het Is je eigen schuld, als ze vreemden
blUven," had hy schertsend geantwoord.
Maar ééns op een keer zei hy, dat hU nu
niet een vreemde, maar een ouden vriend mee
gebracht had.
„Zelfs een heel goéden ouden vriend!”
voegde hU er ondeugend bU. „Tenminste, hy
zyn verlangen uit, om je te
loop. Ze laten de rancunes over aan Volk,
Avondpost en N. Rott. Crt., welk blad even
eens bezig is tegenstellingen tusschen de
christelijke partijen uit te spelen.
Gelukkig plegen Katholieken in de kennis
van zlch-zelf te worden opgevoed. Dal
maakt hen niet liefdeloos In de beoordee-
ling van anderer fouten. Geen pers is zoo
vrijmoedig in de openbare kritiek op eigen
voormannen als de katholieke. In plaats
dat de roode en liberale pers dit in de krl-(
tlek op Minister Romme waardeert, tracht
zij er een vuurtje van te maken. Laat zij
liever kijken naar de 8. D. A. P., waar Zop-
dag j.l. honderd afgevaardigden woedend
waren over de behandeling van Paul Kies
en dreigden zich af te scheuren. En naar de
Liberale Staatspartij, die zoo hopeloos
verdeeld is, dat dezelfde Avondpost, die
niet berusten kan in de soepele eenheid
van de Katholieken, over het verdeelde
liberalisme schrijft: Wij vreezen, dat het te
laat is voor het liberalisme want Keert het
niet terug tot geloof en democratie, dan
zal het volledig ondergaan.
Die in een glazen huls wonen werpen met
steenen terwijl hun eigen ruiten brekep!
- u de wijziging van de Dienstplicht
ig] wet en de daarbij behoorende Me-
I* morie van Toelichting juist zijn ver
schenen, is het niet ondienstig de gehou
den manoeuvres eens te beschouwen in
verband met de aanhangig gemaakte wjj-
■igMkgi In de Dienstplichtwet.
Wij willen dan beginnen met te vermel
den dat wU vele verbeteringen hebben be
speurd sinds verleden Jaar. Er werd meer
gedacht aan luchtgevaar, al waren door
omstandigheden de genomen maatregelen
dikwijls onvoldoende. Het pantserwagen
gevaar kwam tot uiting in de vele aange
brachte versperringen, al werd hier we’,
eens overdreven, want men vergete niet,
dat een versperring, die den doorgang be
let aan vijandelijke pantserwagens, ook
voor eigen voertuigen niet te doorschrijden
is. De pantserwagens zelf hielden dikwijls
onvoldoende rekening met vuur en ver
sperringen, zij reden overal doorheen.
Over de goede stemming bij de troepen,
niettegenstaande minder gunstige weers
omstandigheden en vermoeiende diensten,
heeft de speciale verslaggever reeds
oordeel uitgesproken. Niettegen-
het vele goede dat wij
is het noodig en leerrijk
Renée zat met twee inspecteurs van politie
in een taxi. Ze had Impulsief gehandeld, als
by ingeving. Maar in de taxi schreide ze.
.Ach. 1 is niets. Laat me even. IGaat zoo
weer over," zei ze tegen de heeren.
Maar ze dacht.
„Ik was op het f
gelUkmoedig-opgewekt te blUven. Want Rorke’s
bedreiging, die hy eens had uitgesproken, was
bewaarheid: wélke de gevoelens dan ook waren,
die ze jegens hem koesterde, ze kon hem
niet vergeten. Ze was boos op hem; ze maakte
zichzelf wijs, dat ze hem haatte; dat ze nooit
een man zou getrouwd hebben van zulk een
hard, haatdragend karakter; maar ze kon
hem niet uit haar gedachten bannen.
Geen nieuws bereikte haar uit Chatbeck.
Mrs. Warrener en Dick schenen nooit wat te
hooren van Rorke; Mrs. Carpmael Was nog uit
logeeren en Janle was te trotsch, om openiyk
navraag te doen. Ze wist niet, of Rorke nog
aan haar dacht, of hU haar vergeten, of soms
iemand ontmoet had, voor wie hy waorlUk
voelde; of hy ook in kwade gewoonten verval
len was en misschien een huweiyk had geflo
ten Als zyn vader.
Ééns schreef ze hem en lichtte hem volledig
toe de reden, waarom ze naar „The Grange”
gekomen was; ze sprak ook van de vriend
schap. die er tusschen hen had bestaan en had
hem gevraagd, haar de misleiding te vergeven,
waardoor ze intusschen toch maar met el
kaar in kennis gekomen waren!
Ze kreeg een kort, officieel schrijven terug,
haar ergernis en onultsprekelUke teleur
stelling bezorgde.
En zou dat zoo vreemd zijn. Indien mr.
v. ScMiik een goed woord sprak voor het
vorige Kabinet, dat onder andere omstan
digheden sommige doeleinden nastreefde
dan het huidige? Men moet de dingen zien
zooals ze zijn: de devaluatie verdeelt niet
langer partijen, die door hun positieve chris
telijke basis bij elkander hooren. De vraag
stukken zjjn verschoven. Op een regeerings-
programma, dat een goed geluid in de
Troonrede liet hooren, beginnen de chris
telijke partijen eensgezind een nieuwen aan-
gunstig
staande
gezien
ook het minder goede aan te geven om te
trachten de oorzaken daarvan weg te
nemen.
In de
punt van hem te j
gaan houden. En
nu bU ik het. die
hem gaat over- s
leveren. Had ik
niet beter kun-
nen zwygen?"
Haar verstand zei echter van: neen. Was het
niet haar plicht aan die misdaden een einde
te maken?
Ze stapte uit de taxi en trad de lunchroom
binnen Daar was hy met z'n harteiyken glim
lach. HU stond op. Ze keek naar z'n zak, waar
een zilveren potlood uitstak.
.Hé." vroeg ze. „heeft u een nieuw potlood?"
.Ja, dat andere heb ik verloren"
HU straalde van blUdschap.
„En wat dunkt u nu van een autotochtje met
dit prachtige weer? Ik zou het heeriyk vinden,
naast u gezeten, van de mooie natuur te ge
nieten.”
HU had zich geheel gegeven aan z'n vreugde
van het weerzien en merkte niet op hoe ze
nuwachtig ze was.
„Als Je eens wist. Renée,” ging hU voort, „hoe
ik naar dit weerzien verlangd heb!"
HU hielp haar de stoelen op zy duwen, die
haar by t uitgaan in den weg stonden.
Renée beefde over haar geheele lichaam en
had moeite zich staande te houden, toen in de
hall der lunchroom twee handen zich op de
schouders van den jongeman legden.
„PoUtle, wilt u ons maar volgen?"
ZU voelde dat ze bleek zag en was er boos
om. Kon ze nu het woord potlood niet meer
hooren. zonder te denken aan een klein, hou
ten buisje, dat tusschen de zenuwachtige vin
gers van een jongen man, die haar z’n liefde
verklaard had. heen en weer werd bewogen?"
„Groen.... een groen potlood,” antwoordde
de Inspecteur op haar vraag. Jn gouden let
ters staat er tweemaal H. H. op, waarvan één
H. met den nagel is af gekrabd.”
..Zoek maar eens.” lachte een der aanwezige
poUtle-beambten. „Geloof me, je krijgt den ke
rel niet te pakken.”
Peinzend keek Renée naar den wand; haar
blikken dwaalden naar den kalender, waarop
met groote letters stond: Donderdag.
Eensklaps stond ze Op en zei met klem: „Mis
schien kan ik hem vinden."
Verbaasd keken allen haar aan
„Wat beteekent die aardigheid.
Mongelas?" vroeg de commissaris.
.Het is geen aardigheid," antwoordde 1 Jonge
meisje. „Misschien was het over een paar uur
mUn beurt geweest.”