'nueïcauX.
F 750.-
De schande der
geneeskunde
7Z<
--1
"4711
'r
uciftaal «m den day
FIJNSTE VLEESCHWAREN
r
ft
- s
|lES, LIESBETH,
ELISABETH
Voor Vrouwen vooral
zijn "AKKERTJES” ««n ideaal middel
Hoeveel wervelende kwaaltjes zijn er niet,
die zoor Trouwen echte dag-bederven zijna
oen opkomende migraine, zoo’n nare zenuw-
hoofdpijn, die U blijft kwellen, telkens
terugkeerende zenuwpijnen, die maar niet
verdwijnen willen, ot andere klachten op
gezette, tijden, die U het leven vergallen.
Voor U die gevallen helpen "AKKERTJES”
wondenneL Ge zult het zelf ondervinden.
Neemt ze in huis. Misschien kunnen ze U
reeds vannacht goed van pas komen bija
Hoofdpijn, Kiespijn, Spierpijn.Zenuwpijn,
Rheumatitche pijnen. Lendenpijn, vrou
wenpijn, Migraine, Onbehaaglijkheid.
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
AKKERTJES
Volgens recept eon Apotheker Dumont
VRIJDAG 15 OCTOBER 1937
van
r«
#£-
U!
J
"E
1
S
II
V
UNOX.
M
E M A I
j1
ra
UNOX FIJNSTE VLEESCHWAREN- EN CONSERVENFABRIEKEN - OSS
uai-mra
B
•Mi
r ^r-
■3^4
uitgezóchte hooglandkoffie.
Ook de tweede soort, „Sanka”, is
heel goed en kost slechts 44 ets.
per pakje.
7[)é uitkomst is Koffie Hag, wan
neer U hart en zenuwen de prikke
lende werking der coffeïne wilt
besparen, want Hag is coffeine-
vrijf Het gedurende 30 jaren be
proefde Hag - procédé waarborgt
bovendien de volle 100% van het
Telefoneer het
UNOX GELDERSCHE ROOKWORST.
VAN UNOX IS ALLES EVEN HEERLIJK!
I r
De klassi eke
Schoonheids - Crème
i
I
I
j
UNO
«d
heb-
i'ó
,v
je van onder-
t
punten twijfelen, maar niet op alle
dan
i,
1
?-
■fcr.
Dr. Th. H. 8CHLICHTING.
Technische Hoogeschool
Apothekers-assistent
(Nadruk verboden)
9
(Wordt vervolgd)
o
Hi
AKKER.CACHETS
*•4711" Matt-Creme
geeft aan Uw huid de
zoo begeerde zacht
matte teint en is de
beste onderlaag voor
poeder.
werd de ontleedkunde
maar
zoo zijn er toch ook
van schande in haar
60-
90<i
o* uhox raaaiiKtH vustkbc.
KEH GAAXHE KCIPTIM VAK AAM
GtWEHSCHTE VlEESCHSCKOrSLS
UTRECHT. Geslaagd: mej. M. J. Ej Huyts
te Heerlen.
te willen twijfelen aan hetgeen men
heeft, leidt tot stilstand, en tot de
vtrrijt r
«3
geen verkeerde
of is thans al
't
bij verlies van een band,
een voet of een oog.
zichzelf:, mls-
Maar waarom
a r et haar partner door de danszaal zwe-
I Y/l vend, bedacht Jeanne hoe ongewoon dit
■J-’-*- uur en deze plaats voor haar waren. Op
dat oogenbllk moest haar moeder In doodelijke
ongerustheid verkeeren. en aldoor naar de wij
zers kijken van den kleinen wekker, die met
fosfor-glans in het duister gloeiden; moest zij
de ooren spitsen bij ieder geluid van de straat
en van de groote voordeur, als deze werd dicht
geslagen .door de laatkomers, en van de lift,
die stilhield beneden en boven, maat niet bü
haar.
Jeanne vond, dat ze voor de eerste maal geen
goede dochter geweest was. Z(j was haastig
naar haar kamer gegaan en had zich gekleed,
omdat Suze hur al ongeduldig opwachtte.
Haar japon van dien avond had ze zelf ge
maakt naar een model van de zaak, waar
ze werkte.
En zoo moet Je dus den heelen dag werken
klonk de zachte stem van haar metgezel.
Den heelen dag en wee mij. als ik geen
werk meer zou hebben. Ik heb mijn moeder,
om voor te zorgen. En je weet, zooals de tijden
nu zjjn....
Je bent een
goed meisje, Je
anne.
Zjj kende hem
reeds eenigen tijd,
door Suze, die
rem aan haar had
voorgesteld.
De muziek zweeg. Jeanne ging naar een ta
feltje. gevolgd door Siegfried, die naast haar
plaats nam.
een oude
Duitsche
daar alle
van zjjn
lachen.
Daarna heeft mama mij een en ander van de
huishouding verteld. Papa is naar Rome en
Jean-Pierre zal met ons dineeren. Daarover was
mama zeer blij en niets kon mij doen vermoeden,
dat zij iets voor mij verborg.
Jean-Pierre is niet verschenen bij ons diner.
HU profiteert altijd van de afwezigheid van papa
om zich te amu&eeren. Dat beteekent voor hem:
Uil haf Fransch vertaald door Christine Kamp
I
Aan het einde y»n den draad vernam hfl de
stem van Jeanne:
Ik heb verkeerd gedaan. Slégfried! Je moet
het me maar vergeven. Maar ik ben zoo verle
gen. Gisteren heb je me gevraagd om met je te
trouwen, en toen voelde ik het leelijke van mijn
gedrag. Wat ik je nu moet zeggen, had. ik al
lang moeten zeggen, en het Is nü des té vree-
selijker om het verdriet, dat ik weet, dat ik je
zal aandoen. Ik ben al verloofd. Siegfried, en
over een paar dagen komt mijn aanstaande
uit het buitenland terug, daar hü hier werk
gevonden heeft....
Je komt er wel wat laat mee, zegI
Een klikkend geluid zeide hem, dat de ver
binding gebroken was. Hij legde den hoorn
neer.
Als ik haar niet dien truc van de telefoon
g^eerd had. zei hl) bij zichzelf zou ze nooit
zoo tegen mij hebben durven spreken. Die ver
loofde uit het buitenland Is natuurlijk maar
een verzinsel. Als ik haar dien truc niet geleerd
had. zouden we zijn voortgegaan met elkaar
te zien en te sprekei)_gp op het laatst zou ze
van mij zjjn gaan houden, daar ben Ik zeker
van. Ik heb m’n eigen graf gedolven....
^<3
dat een winkelier een gewaardeerde
klant niet wil verliezen en zeker
niet door een onjuiste voorlichting.
Voor ons is de klant hoofdzaak en de
winkelier spreekt alleen een meening X
uit, als deze meening zijn overtuiging
is. Nu, Mevrouw: Unox Vleeschwaren k
kan ik U beslist aanbevelen.
--
Daar is in de eerste plaats de groote I
specialiteit van de Unox Fabrieken
UNOX FIJNSTE LEVERPASTEI;
dan de beroemde
een delicatesse voor de wintermaan
den. Verder Unox ham kalfsvleesch
- lunchtong - spek - de verschillende
worstsoorten - leverkaas en niet te
vergeten Unox erwtensoep in blik...
Maar wat U ook neemt Mevrouw
uit de groote verscheidenheid der
Unox producten, mijn overtuiging iw
AT T D A DAMMÜ’C °P dlt blad zlJn lnKevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^0 - biJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken dooc p 7^0 bij een ongeval met p
.Tr /A 1»< JI W 11 r. ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen t MV» verlies van belde armen, belde boenen of beide oogen doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Toen Ambrotse Part, de grootste chirurg van
de 16e eeuw, en schrijver van vele uitmuntende
werken, de rechten van *n doctor in de Genees
kunde kreeg, ondervond hü den grootsten te
genstand. omdat hij van barbier was opgek lom
men en niet den voorgeschreven studiecursus had
doorkropen. Toen Semmelweiss in het midden
der vorige eeuw het middel had gevonden, om
de kraamvrouwenkoorts te voorkomen, en aldus-
duizenden en duizenden moeders in het leven te
behouden, werkte hem niét alleen zUn superieur
Prof. Klein tegen, maar ook de meest beroemde
vrouwenartsen wilden er niet aan, en geloofden
er niets van, hoewel de feiten een duidelijke
taal spraken.
De negentiende eeuw is "n tUd van enormen
vooruitgang in de geneeskunde Maar ook in
dezen tijd gingen roem en schande hand in
hand Skoda.Aten der lichten aan de Nieuwe
Weensche School, heeft de juiste methode aan
gegeven van bekloppen en beluisteren van borst
kas. cn daarmede de diagnose van de ziekten
aan hart en longen buitengewoon veel verder
gebracht. Maar dezelfde Skoda was tevens de
vader van het nihilisme: alle behandelingswijzen
van de inwendige geneeskunde waren volgens
hem niets waard, en daar hü een der grootste
leermeesters was van de Duitsch-sprekende lan
den. en ook van Nederland, werd de wetenschap
pelijke inwendige geneeskunde een kunst van
diagnose, en verder van nlets-doen. DaarbU
kwam, dat hU en zUn leerlingen van wat buiten
Duitschland gedoceerd werd, heel weinig ge
loofden. Sommigen zelden: dlphtherie, bestaat
niet; anderen: typhus bestaat niet, omdat die
ziekten door Franschen beschreven waren. Het
gevolg was, zooals door vele verderziende dok
ters werd gezegd, dat de menschen hun toe
vlucht namen tot de kwakzalvers, of tot zooge
naamde kwakzalvers. Geheele behandelingsme
thoden werden door leeken, bU wijze van spre
ken. opnieuw uitgevonden; zoo de waterverban-
den door den Boheemschen boer Priesnutz. de
waterbehandeling door Pastoor Kneipp. de be
handeling van beenbreuken met beweging door
Metzger Wjj zijn deze periode van het nihilisme
juist te boven. Ik bezit nog een boekje geschre
den door Dr. 8. O. M. Saer, getiteld: „Wist was
iKneippT En past het Prof. Treub zoo iemand
Jtwakzalver te noemen". Tegenwoordig wordt
de groote waarde van zUn kuur algemeen aan
vaard (Natuurlijk niet, dat alles, wat hU ge
schreven heeft, een orakel zou zijn).
De behandelingsmethoden, die door de ni
hilistische school werden weggeworpen, komen
voor een groot deel terug. NatuurlUk lang niet
alles, want inderdaad was er toen een groote
hoeveelheid nonsens. Van beide zijden, zoowel
door de vooruitstrevenden als door de conser
vatieven. werden domme fouten gemaakt.
De vooruitstrevenden vervielen in de domme
fouten van het nihilisme; en evenzeer tot het
materialisme, waardoor het kwam, dat men in
dien tUd niets begreep van de werking van de
ziel op het lichaam, en dus ook heel weinig van
de psychiatrie. DaarbU kwam dan nog. dat de
voorman van de materialisten,Haeckel,
niet voor terugdeinsde,
om zijn evolutietheorie
conservatieven hebben
zich geladen, door de
Zoo iets begrUp ik niet, een jongeman van
twee en twintig, die zicj^ verveelt, is een dom
kop. Mama, die zoo ^begevend en inschikkelijk
voor haar zoon is, zou zich niet met die ver
veling moeten bezighouden
De stemming was veranderd, de kippen leef-
den in vreé en nu kwam er een haan....
OnmiddelUk vertoonden de tweelingen een heel
ander gezicht. De een ging in een hoekje van de
kamer haar neus poederen, de andere gebruikte
haar lippenstift om haar toch van natuur fris-
ach« lippen nog wat frisscher te maken. MUn
broer kon wel een Prins Charmant zUn en nog
y«l een met de noodige kapitalen. HU liet zich
huldigen, ik zeg: huldigen, want mUn vriendin,
die aan de Kunstacademie is. riep uit: „Wat een
•nodel. die jongeman, wat een Appollo!"
Terstond vroeg zU hem, haar toe te staan
portret te schetsen. De componiste noemde
be® Don Juan en de chemiste bewonderde de
kleur van zUn haar, een blond, dat al de ult-
*™ders van onzen tüd nooit hebben kunnen
hamaken.
4eaa-Piene antwoordde lachend en vriende-
uit, maar daarbij stoot ik onwillekeurig tegen
een vaas, waarin seringen verwelken.
Vaas en bloemen vallen op den grond en dat
maakt in de nachtelUke stilte een vreeselUk
lawaai. Mama, wier kamer vlak onder de mUne
ligt, zal wel wakker zUn geworden en misschien
zal zU geschrokken zjjn. Zonder na te denken
loop ik weg uit mijn kamer, de trap af en door
de toiletkamer gaande, die in de slaapkamer
van moeder uitkomt, ga ik er binnen. Tot nu
toe heb ik geloopen als iemand, die blU is zich
te bewegen. Maar terwUl ik die kamer binnen
treed. word ik kalmer, om moedfr. als zU per
geluk niet is wakker geworden, niet in haar
slaap te storen. Het tapUt is dik en dempt tnUn
schreden, ik kom tot vlak voor het bed. Daar,
zoo dichtbU. dat mUn handen de kanten sprei
pakken, die over het voeteneinde van het bed
hangt. blUf ik staan. terwUl ik een gil geef.
Mama is er niet, het bed is gereed om haar op
te nemen, maar zü heeft zich er niet in neer
gelegd 1
In een oogwenk komen de verschrikkelükste
gedachten mijn angst vermeerderen; ik WH
schreeuwen, roepen, schellen, het geheele per
soneel bUeen halen!
Wat heeft mU de kracht gegeven om die
kamer te verlaten even zachtjes als ik er in
was gekomen; wie heeft mQ bevolen den terug
tocht te ondernemen zonder eenig gerucht te
maken? Welk geheimzinnig wezen heeft mU
genoodzaakt, ik, die zoo onvoorzichtig en im
pulsief ben, zoo weg te sluipen?
Hoe lang ben ik op mUn divan blUven liggen,
het hoofd tegen de kussens gedrukt? Ik weet het
DELFT. Gepromoveerd tot doctor in de
technische wetenschap na verdediging van een
proefschrift getiteldMetingen aangaande, de
relatieve energieverdeellng van het continue
waterstof-spectrum tusschen 2000 en 3000 a.e.
en van stellingen de heer V. E. Gonsalves, na
tuurkundig en electrotechnisch ingenieur, ge
boren te Djocjakarta.
MUn vreeselUk verdriet is vannacht begonnen.
Ik heb een geheim ontdekt en niemand mag
weten, dat ik het ontdekt heb.
Gisteren heb ik een dag doorgebracht zooals
zooveel anderen. Ik ben ’s middags naar de
Sorbonne gegaan, daarna kwam ik thuis om
met mama thee te drinken. Mama voelt zich
soms wat vermoeid en nu papa op reis is voor
zaken, profiteert zU er van om wat te rusten.
Gedurende de thee gewoon gesprek.
Ik vertel haar, wat ik op de Sorbonne ge
hoord heb: de geleerde professor Einstein sprak
en honderden waren gekomen en verdrongen
elkaar om hem te hooren. Ik heb een kennis.
geleerde, die mU vertelde, dat de
professor altijd een souffeur achter
zich moest hebben, omdat hU soms niet uit zUn
Fransch kon komen, dat is ook niet gemak-
kelUk voor Duitsche lippen. Op een gegeven
oogenbllk schUnt het, dat de souffleur over
mand door vermoeidheid, in dut was geraakt,
misschien verveelde hU zich wel, de professor
kon niet verder, is blUven steken en dat heeft
een poosje geduurd. Het was heel amusant, maar
aanwezigen overtuigde aanhangers
leer waren, heeft niemand durven
niet, maar toen ik mU eindelUk oprichtte, leek
het ml), dat ik jaren ouder was geworden. Maar
het leven herneemt zUn rechten en de omge
ving bluft hetzelfde. WerktulglUk heb ik ge
keken op mUn kleine pendule; het was vier uur
in den morgen, de nacht was bUna voorbU- Ik
moest naar bed gaan, slapen, vergeten! Haastig
ontdeed ik mU van mijn kleederen en legde mU
te bed. toen ik mijn broer door de gang hoorde
gaan. terwUl hu schor een liedje floot. Dat be-
spottelUke café-chantantlledje heeft mij den
heelen verderen nacht vervolgd. Het was mU
niet mogelUk om tot rust te komen, aldoor zag
ik het bed. waar moeder piet in lag en ik
vroeg mij af. hoe ik haar den volgenden mor
gen zou vinden. In mUn angst dacht ik aan een
misdaad én vermoedde, dat haar redenen om zoo
te handelen, wel gewichtig moesten zUn.
Dien morgen op het gewone uur ben ik n»»r
haar kamer gegaan, maar mjjn gezicht was zoo
ontdaan, dat ik mU kleedde alsof ik uit wilde
gaan. Een vroegmis in onze parochiekerk
moest als verontschuldiging dienen. MUn hoed
met breeden rand en een tamelUk dichte voile
maskeerde mjjn gelaat. Op het oogenbllk, dat
ik bU haar wilde aankloppen, gevoelde ik zulk
een ontroering. dat ik dat gebaar niet kon
maken. Ik bleef hijgend van angst staan, maar
dan, begrUpend. dat zekerheid beter was dan
die vreeselUke onzekerheid, klopt ik op de deur.
OnmiddellUk hoorde ik moeder s stem zooals
lederen morgen: „Kom binnen. Lies.”
in chique restaurants dineeren, veel geld ver
teren, naar minderwaardige theaters gaan. MU
kon het niet schelen, dat hu er niet was, maar
mama kon haar teleurstelling niet verbergen
en gedurende het' diner bleef zü zwügen. Lies
telt Immers niet mee. het is niet noodig dat
meisje wat op te vroolUken, dan kan zü zelf
wel. Maar als Jean-Pierre aan tafel is, dan is
het anders, dan is moeder geestig, vroolük. zü
zou de somberste menschen doen lachen. Met
haar zoon is zü coquet als een jong meisje, dat
wil behagen. Zü vloeit over van teederheid voor
dien knappen jongen, die dat niet eens schünt
te bemerken. Als Lies jaloersch was, zou zü wel
te verontschuldigen zün!
Het was een treurig diner en de soirte daarna
kort Moeder zag er zoo vermoeid uit, dat ik
haar aanried, dadelük naar bed te gaan en
vooral niet lang te blUven lezen. Binnen enkele
dagen komt papa thuis en zü moet zorgen, er
dan goed uit te zien.
ZU glimlacht nauwelüks, belodlt mü verstandig
te zün en omhelst mü WerktulglUk en büna
haastig.
Ik had dien Indruk gekregen, maar hechtte
er'geen waarde aan. Ik ging naar mün kamer.
ze^te mü voor mün bureautje en begon Xe
studeeren. Uren gaan voorbU en ik ben er mü
niet van bewust Tegen middernacht meen ik
gerucht te hooren, ik kük op mün pendule en
bemerk, dat een groot gedeelte van den nacht
reeds voorbU is gegaan. Ik sta op en voel, dat
mün ledematen verstüfd zün door het het lange
zitten. Als ean Jonge hoed rek ik mün armen
er
vervalsching te plegen,
te doen zegevieren. De
wederom schande op
feiten, die Pasteur en
Semmelweiss naar voren brachten, njet te wil
len gelooven.
Zoo is er in eiken stand roem en schande
naast elkaar; en het besef daarvan doet ons
met eenige bescheidenheid denken over onze
kennis. Maar, zal men zeggen, in lederen tüd
meent men toch de waarheid te hebben. Neen,
dat is niet noodzakelük. Een groot stuk waar
heid is er te alllen tijde in de geneeskunde ge
weest, en wel vooral op die punten, waarop de
ervaring geldt. Men leerde den aard en het ver
loop der ziekten met groote zekerheid kennen.
Moei lijker te beoordeelen is de oorzaak en de
behandeling. En omtrent deze dingen is er dan
ook büna altijd een verstandige twüfel. Daar
bU moet iedereen uitgaan, van wat hü op de
school geleerd heeft; wel kan hü op enkele
punten,
want dan zou hü in ’t geheel niet in staat zün
de geneeskunde, of welk ander beroep
ook, uit te oefenen.
De verandering der ideeèn moet dus, kan niet
anders dan langzaam en geleidelük gaan. Niet
geleerd
schande
van zulk een verzet als tegen Vesalius, Pasteur
en Semmelweiss is gepleegd. Alles is betwü-
felen leidt tot fantasterü, zooals de schande
van het nihilisme.
Zijn er dan tegenwoordig
tendenzen in de geneeskunde,
het leed geleden? Helaas neen, wj) hebben te
genwoordig de gevaren uit de bedrüvigheid der
chemische industrie, en welke fabelen worden
ons niet medegedeeld over vitaminen en or-
gaanpreparatenHet onaangename is, dat de
leeken daar dapper aan mee doen. Er zal be
slist iets tegen gedaan moeten worden.
—.«steur was, hoewel geen arts, lid van de
L' Académie de Médecme geworden; en daar
trof hü “n groot geleerde Claude Bernard,
die niet de praktük uitoefende, maar in *n labo
ratorium proeven nam, vooral op dieren Claude
Bernard had minachting voor de plechtige en
pompeuze gedragingen van sommige geneeskun
dige professoren, die in hun praktük beroemd
heden waren, en hü fluisterde Pasteur in 't oor:
.Hebt ge wel gemerkt, dat die heeren. wanneer
zü in geselschap komen, steeds het air hebben
van te zeggen: zoo juist heb ik "n medemensch
gered!"
Een dokter kan bescheiden zün op twee wijzen
ten eerste kan hü een niet te hoogen dunk, heb
ben van zün eigen kunde; ten tweede kan hü
een bescheiden dunk hebben van de geneeskun
dige wetenschap. En hoeveel goeds en grootsch
er ook door de geneeskunde, of liever door hare
beoefenaren is gedaan,
Terschiller.de bladzijden
geschiedenis.
Tot in de 16de eeuw
volgens Galenos (100 na Chr geleerd;
Galenus' kennis was in de meeste dingen ge-
brekklng. Toen Vesalius in 1543 zün groote werk
over de ontleedkunde publiceerde, een werk dat
gebaseerd was op hetgeen hü gezien had. en
door iedereen kon gezien worden, ondervond hü
de grootste tegenkanting. Zün leermeester, prof
Sytavlus in Parus, noemde hem een dwaas. Toen
vlak daarop in Leiden de ..kwestie" besproken
werd, of er In het hartetusschenschot een
opening was, brachten de professoren in de
ontleedkunde Heumius en Van Valkenburgh
deze opening tersluiks aan, opdat Galenus toch
maar gelük mocht hebben.
In de Middeleeuwen gebeurde het zeifs* dat.
wanneer men met de oogen bevond, dat Galenus
ongeluk had, deze zaak zoo verklaard werd, dat
de mensch sedert den tüo van Galenus ont
aard was. Toen in 1632 de kinabast uit Peru
door een Jezuïet naar Europa gebracht was, ont
stond ook daarover een groote discussie, soms
selfs omdat de Jezuïeten niet vertrouwd wer
den. Het duurde tientallen jaren, voordaj. de
strüd beslecht was.
Je moet geen al te vroolük leven hebben,
begon hü weer.
Niet altüd, antwoordde zü- Maar we
zün heel gelukkig samen, en als mün werk me
maar een béétje meer opbracht,...
Ik begrijp het.
Zie Je. ik werk nu al drie jaar bü Dumont,
en ze zün bijzonder over me tevreden. Een paar
maanden geleden maakte Ut een bedeesde op
merking over mün salaris, en toen beloofden
ae me een verhooging; maar na dien tüd is er
niet over gesproken.
Heb je aangehouden?
Dat durfde ik niet....
Kük eens. Jeanne, ik ben self zakenman,
en ik wil je wel zóóveel seggen. dat niemand Je
ooit uit eigen beweging zal aanbieden wat je
niet vrtAgt.
Ik ben zoo verlegen. Als je eens wist
Dat heb ik al gemerkt. Maar Ik zal je een
methode leeren. Jeanne. Let eens op. of ze
niet helpt.
O. zeg het me. Siegfried!
Hü merkte op. hoe hartelük dat klonk.
1 Gaat om een heel eenvoudlgen truc, dien
ik self heb uitgedacht, toen ik. nog héél jong,
door mün verlegenheid alle deuren gesloten
vond n.l. de telefoon.
Leg het eens uit, als je wilt.
Onderzoek je eigen verlegenheid eens.
^Jeanne: dan zul je zien, dat datgene, wat Je
belet om voor je rechten op te komen, is: dat
je tegeiiover iemand staat.
O. je kunt je niet voorstellen hoe! Het
koude zweet breekt me uit. ik begin te stotte
ren en dan keer ik me om. met een belachelük
excuus, alleen maar om zoo gauw mogelük een
einde te maken aan het gesprek.
Zie je wel. dat Ik gelijk heb? Maar ga nu
eens aan de telefoon staan. De persoon, met
wlen je spreekt, is ver weg. je ziet hem niet.
H ziet niet, of je een kleur krügt of verbleekt,
of je oogen neerslaat, en Jü zegt alles, wat je
te zeggen hebf!
Ik sal het probeeren. Siegfried, zei Jeanne
In ieder geval wel bedankt voor je raad.
Twee weken later, toen ze allebei op den
autobus stonden te wachten, sprak Siegfried
de eerste woorden van liefde. Zoo heel onver
wacht was het niet. In die veertien dagen had
den ze elkaar verscheidene malen gezien al
of niet toevallig en hü voelde zich steeds
meer tot het knappe blonde meisje aangetrok
ken. zonder dat hü er evenwel toe was geko
men om zün gevoelens onder woorden te bren
gen
Maar dien middag was zün besluit genomen
en onthaalde hü het verraste meisje op be
woordingen. die aan duidelükheld niets te wen-
schen overlieten.
Waarom zeg je me dat allemaal? stamel
de zü.
Heb ik er verkeerd aan gedaan? Je moet
het toch begrepen hebben....
ZU bloosde en keek een anderen kant uit.
Ik ben ontzettend moe. Vandaag heb Ik
me overwerkt, zuchtte ze.
Jeanne, waarom verander
werp? Geef me antwoord.
Wat zei ik je ook weer?
Een oogenbllk dacht hü bü
schien houdt ze niet van me.
heeft ze dan altüd mün gezelschap goedgevon
den? Eenzaamheid misschien? Behoefte aan
afleiding? Dan herinnerde hü zich haar ver
legenheid. en in de lün' van zün gedachten
stelde hü haar de vraag:
Heb je toen nog je patroon getelefoneerd?
Met een schok kwam ze tot de werkelijkheid
terug, blü dat het gesprek een andere wending
nam.
Ik had je allang moeten bedanken, Sieg
fried! Ik heb volledig succes gehad. Nu ken ik
de methode en ik zal ze in eere houden. Nog
eenswél bedankt!
Het verdere van den rit bleef Siegfried zwü
gen. Een plotselinge zwaarmoedigheid had zich
van hem meester gemaakt. Jeanne van haar
kant zweeg eveneens. Thans zou het X juiste
oogenbllk geweest zün. om hem de voile waar
heid te zeggen. Ze Zou het allapg gedaan heb
ben, als ze maar gedurfd had. Nü besefte zü
het lichtvaardige van haar gedrag thans, nu
Siegfried zich niet meer had kunnen inhouden.
Op de plaats van bestemming gekomen, nam
zü vriendelük afscheid van hem.
Heb nog even geduld, Siegfried, zei ze.
Morgen spreken we elkaar nader. Ik ben
vanavond zoo moe!
lük. Ik moet het bekennen, hü bezit in de
hoogste mate dien wereldschen toon, die aan
sommige vrouwen behaagt. Niemand kan beter
dan hü een fijn complimentje maken, een ge
baar bewonderen, iets aardigs over een toilet
zeggen, over een geestig woord lachen. Hü kan
behagen, dat is zeker en als ik hem niet zoo
goed kende, zou ik met de anderen meelachen.
Maar dan denk ik aan papa, die zoo op hem
rekent, hü moet zün opvolger worden! Het is
zoon verschrikkelijk vooruitzicht! Mün vader
heeft zoo n groot verstand, hü is zoon ontzag-
lüke werker, naast hem lükt Jean-Pierre zoo
klein, zoo nietig!
Mama was gelukkig met het succes van haar
zoon bü mün vriendinnen. Als zü niet zoo dis
creet was geweest, zou zü heel den middag bü
ons gebleven zün, maar zü ging heen en fluis
terde mü aan de deur toe: „Lies, ik dank je,
lieveling!”
Mü bedanken? Waarom? Omdat ik vriendin
nen heb, die haar zoon afleiding kunnen bezor
gen!
Het schünt mü toe, dat als het Jean-Pierre
betreft, mama niet meer dezelfde is. Ben ik de
eenige, die dat merkt? Zou mün vader, die zün
vrouw zoo teeder bemint, zich er geen reken
schap van geven, dat zü soms zenuwachtig en
bedroefd is? Ik geloof zeker te zün. mü niet
te vergissen, maar mama is ongerust. Waar
komt die onrust vandaan?
Ik ben verbüsterd, alles is vreemd. Ik heb te
veel verdriet en toch wil ik dat onderzoeken,
hoewel het mü smart zal doen. Komaan, Lies,
wees moedig, o, me dunkt, het Is noodigl
