H
<Kctu&fiaal
uancUn daq
I
De avonturen van Profje en Struisje
I
"4711
Bies, liesbeth,
Weer onprettig?
ELISABETH
Katholieke actie
Wo
VRIJDAG 12 NOVEMBER 1937
In Afrika
Grootste toeristenschip
1
5
o
UNOX
I
i
1
G'
r
N
F.
b
i-
I-
“4711”
Matt-Creme
maakt de huid zacht
en mat. De beste on
derlaag voor poeder
te
I
BOEK EN BLAD
Oe klassieke
Schoonheids -Crème
Wannut sCapefatnkeid en
kooge GloedTbiuk. kun wcun-
xfuuocndedtmfaleH komen,
KOFFIE HAG
-
u
to
>p
to
genoegen
blijf Ik
UA O!M»
ft
.MET
ult aver
Star
I
r
fit
/St
A S.
tflden het
0
,3
17//
o
tai nog r
te-vreoen
SO
Na de lunch.
(Wordt vervolgd)
37115
ft
AKKER.CACHETS
Uwe
ver-
Er werd uit dekentjes en lappen een rest
voor hem gemaakt, waarin voorzichtig zün ei
werd gelegd en waarop hij toen rustig kon
gaan zitten. De lekkerste hapjes werden voor
hem neergezet. Hij had echt vacantie.
t ANT. RIBERI,
Aartsbisschop van Dara,
Apostolisch Delegaat
r
de
de
60«s
90c»
dag.
den
14
•1
Is
U
O
,O
I.
It
Uwer Excellentie'» oprecht in Christus
toegewljde
n naam van het belang van onze volks
gemeenschap vraag Ik U voort te
gaan met in uw kringen gelegenheid
te bieden tot begmae^fate. godvreezende
scholing en vorming.
Jhr. Ruy» de Beerenbroock b(J bet
gouden feest der Vrije Universltett IBM.
25 Juli IX van
Delegatie aan
Apostolische prefecten en vicaril en luidt:
Maar de piloot dacht er anders over, die
wilde terug naar zijn vaderland en liefst aoo
gauw mogelijk. Ook stond hij er op. dat zfju
vliegmachine wrd vergoed. Hij maakte er
hevige ruzie over met Profje, die er niet aan
dacht zoo n groote som te betalen. Bijna
waren ze elkaar te lijf gegaan.
het hart van mama bezitten; papa en ik krijgen
de rest, en dat Is niet veel.
Ik ben jaloersch en vandaag ben ik be
schaamd dat gevoel te koesteren. Mama is bü
Jean-Pierre. zij moet wel denken dat de uren snel
voorbij gaan. Vijf jaren, dat is lang, heel lang.
Ginds kan hjj allerlei gevaren loopen. mama
zal denken, dat zjj misschien nooit haar soon
zal weerzien en om toch hem toe te lachen, daar
behoort moed toe. Arme mama! Het statlon.de
trein, die vertrekt voor een onbekend land, dat
alles zal haar smart veroorzaken. Claude rad
bij haar zijn, hij is het. die troostende woorden
zal spreken, van die woorden, die men verneemt
ondanks de tranen, woorden, die men nooit ver
geet Daar moest mijn plaats zijn, hü heeft die
ingenomen en daar ben ik boos om.
Ik voel, dat ik boosaardig en eigenzinnig word.
Ik ben het toch, die geweigerd heb om Mar
het station te gaan. Ik ben er verantwoordelijk
voor, dat mama in haar smart zich vastgrijpt
aan den vriend, die bjj haar aal zijn. Ik zie haar
in den geest. zU spreekt liefderijk tot haar
zoon, zij bemoedigt hem zijn plicht te doen.
Zjj Is zoo moedig! ZU heeft ons verlaten, omdat
zU oordeelde, dat haar moederlijke plicht haar
de taak oplegde haar zoon te gaan redden, dis
door zün familie was overgeleverd aan zün
ondeugden Misschien zal zü ons weer verlaten,
als er een telegram uit een ver land komt, mel
dende, dat Jean-Pierre haar noodlg heeft.
Haar plicht, voor alles haar plicht!
Vele vrouwen zijn op gezette tijden bet
«lach tof Ier van pijnen. Denk niet, dat te
gen dit lijden weinig te doen is, want
de vele vrouwen die geleerd hebbest
"AKKERTJES" te gebruiken, weten beter.
"AKKERTJES" bestrijden vrouwenpijnea
en zijn een uitkomst in de donkere dagen
der vrouw. In plaats van neerslachtig
suit Ge U opgewekt en rustig voelen.
"AKKERTJES" zijn een nieuwe zeer werk
zame vinding van Apotheker Dumont. Ze
hebben geen enkele nadeelige werking.
De cachet-vorm is do meest ideale manier
van innemen. "AKKERTJES" hebben in
korten tijd bewezen een geneesmiddel bij
uitnemendheid te zijn. Haal nog heden
een doosje. Ook U sub tevreden zijnl
OweraTT^rkrijgbaar. Per IS stuks M oont.
AKKERTJES
Volgens recept n>n Apotheker Dumont
ÓETIJ VERLOOPT” door
K. Norel. Vitg.: G. F. Callen-
bach N.V. Nifkerk.
Alweer een boek van een protestantsch schrij
ver, waarin de drooglegging van de Zuiderzee
behandeld wordt met alle actie en tragiek, daar
mee' verband houdend.
Het gaat hier speciaal om de beschrUving van
een stadje als Enkhulzen. waar de vlsscherU ten
doode gedoemd werd door de verdrUvlng van het
water en de bevolking, voorzoover betrokken bü
de haring- en ansjovisvangst, zonder middelen
van bestaan komt.
Norel heeft een uitgebreide studie gesnaakt
van heel het leven op zee en aan den kant, van
heel het bedrUf der drooglegging ook. HU be
gint zUn verhaal in de laatste jaren vóór den
wereldoorlog en besluit het ongeveer in het
midden der heerschende crisis. Een roman is
zijn boek niet geworden, ondanks het aanbren
gen van verschillende romantische effecten in
de verhaalstof. Om een roman te schrijven moet
men geestelUk vrUer staan, dan de auteur van
dit boek doet. Hij kan soms een aardige situatie
schets maken, niet heelemaal origineel maar
toch wel leesbaar, doch hü kon zich niet uit
den morallseerdwang bevrüden, die een verstan-
delijken geest als den zijnen overheerscht.
Het fatsoen wordt beloond en het onfatsoen,
alsmede de lichtzinnigheid worden heel erg
zwaar gestraft. Met plezier vervult de schrUver
de rol van wrekende gerechtigheid, vergetende
dat hU beter rechter ware, als hü objectief tus-
schenpersoon voor zün figuren en deh lezer was
gebleven.
Merkwaardig is bü vele protestantsche schrü-
vers en ook weder bü Norel, het gebrek aan
Juiste kennis van het Roomsch-Kathollcisme
merkwaardig ook weder de vrUmoedigheid, waar
mede hü over dit hem onbekende gebied des
levens verklaringen loslaat. Zoo op blz. 71. waar
hü een jong onderwüzer „met Paulus” (nie
mand minder!) laat beweren: dat de Roomschen
verwachten dat de goede werken hen in den
hemel zullen brengen, hetgeen tengevolge zou
hebben dat dan: „....de genade geen genade
meer (is), zeg ik met Paulus”.
Bü ervaring de schier occulte vereertag ken
nende, door protestanten aan de dogmatische
beschouwingen van hun dominees en onderwü-
zers gehecht, geloof ik niet, dat hier spoedig
kans op helderder inzicht bü de jonge achrUvers
in die kringen is.
Het boek heeft geen letterkundige beteekenis.
V. O.
LM het Fransch vertaald door Christine Kamp
Zonder op antwoord te wachten, ging hü
heen, nauwelijks mij een groet waardig keurend.
Claude is heengegaanWü zün gebrouilleerd
en daar ben ik blü om. nu ik toch niet met
hem zou willen trouwen, maar in hem verlies
ik een vriend, die mü lief was. Na mü mama
ontroofd te hebben, neemt Jean-Pierre mü mün
vriend af en men durft mü vragen hem te ver
geven....
-Welnu, vertel hem dan zelf, welk een groote
vriendschap je koestert voor zün zoon en voeg
er dan bü. dat dank aan jou, mama niet kan
treurlgen
alles onder
hamer kwam.
Toen ging de ak-
ker en met hem de haag in andere handen over.
De nieuwe eigenaar beviel de haag nog veel
minder dan de nakomeling van het oude ge
slacht. Het was een vreemdeling. Waar hü van
daan kwam, wist niemand precies. Zün spraak
klonk vreemd: zün heele manier van doen had
weinig vertrouwen. Maar hü had geld, blük-
baar veel geld: waarvandaan wist niemand.
Weldra werd hü In het dorp het „vloekbeest"
genoemd.
Zooveel vloekwoorden had de haag in hon
derd jaar niet gehoord als In den korten tijd,
dat het „vloekbeest” den akker bebouwde. Ter
wül hü den mest voor de ploegschaar gooide,
vertelde hü den ploegenden knecht allerlei on-
geloofelüke geschiedenissen, die hü in den oor
log en in de groote steden beleefd zou hebben.
De knecht liep rustig achter den ploeg, spoor
de de paarden krachtig asm. spuwde eens,
bracht ook Wel eens een woord, waaruit twü-
fel sprak, in het midden, waarop het „vloek
beest" weer een nieuwe sport op de leugenlad-
der besteeg, 's Middags had hü zün zoontje bü
zich, dat ook goed opsnüden kon. Dan schold
vader hem uit. ..Ik weet niet, van wien de jon
gen dat liegen heeft,” meende hü tot slot. Neen,
op dezen eigenaar was de haag niet trotsch,
hoewel hü haar beter behandelde dan zün voor
ganger. Hü droeg ook zorg voor de weinige
boomen, maar dat kon de haag er toch niet toe
brengen, het „vloekbeest” te achten.
Zoo zou ik nog meer van de haag kunnen
vertellen en van den akker, want beide zün ten
nauwste aan elkaar verbonden. Dat de eigenaar
geen beter mensch is. daaraan kunnen wü.
de haag en ik, np eenmaal niets veranderen.
(Nadruk verboden)
van waar Christendom in
streken".
De brief werd verzonden
Afrikaansche Apostolische
.Ja. Jean-Pierre vertrekt naar Canada. Hü
komt bü een müner vrienden aldaar; deze heeft
er een groote onderneming in het houtbedrüf-
Hü zal voortdurend in het bosch leven met
enkele jonge Canadezen en werklieden. Hü
vertrekt voor vüf Jaren en gisteren heeft hü
het contract geteekend."
„Goed. Weet mama het?”
,Ja, mevrouw Mayran keurt dat vertrek goed
en ziet vol moed dié scheiding tegemoet.”
Ik loosde een zucht van verlichting èn vrien-
delük zei ik tot Claude: „Wü moeten je dank
baar zün.”
„Niet noodlg!”
„Wat ben je hoogmoedig! Wil je niet, dat wü
je dankbaar zün?”
..Elisabeth, ik heb je nog iets te vragen.”
„Vraag en gü zult verkrügen. Ik kan niets
weigeren aan hem, die mü zoon goede tyding
brengt.”
Myn eigenaardige vriend keek mü eenlge
oogenblikken zwügend aan, dan greep hü mün
hand, die nog met het kussen speelde en hield
die vast in de züne. Zich naar mü toebuigend zei
hü: „Elisabeth, je moet luisteren met je hart,
spreek mü niet meer met die harde stem, die
Je zoo vreemd is. Jean-Pierre vertrekt voor vüf
jaren; daar ginds, dat verheel ik je niet, kan
er allerlei gebeuren. Het is mogelük, dat hü
nooit terugkomt! Zul je nu weigeren hem
voor zün vertrek te zien, weiger je hem de
hand toe te reiken» O, ik voel al, dat je in
opstand komt, je hand, die ik Je vraag aan den
schuldige toe te steken, zou de müne willen
toslgtCQ, Xü wringt zich, zü wordt aenuwachtig. Lspreken hebben.’
rekenschap gaf van mün verlegenheid, verborg
ik mün gezicht in de kussens en onverschillig
antwoordde ik: ,Jk luister."
.Jean-Pierre gaat vertrekken, ik geloof, dat
dit je vurigste wensch was, ik weet zelfs, dat je
dat geeischt hebt.”
.Je bent goed op de hoogte."
,Ja, maar nu denk ik er over zooals JU; ik
beschouw dat vertrek als noodzakelük.”
,Je hebt er lang over gedaan om die meening
te verkrügen.”
„Vertrekken, dat zegt men zoo gauw, maar de
uitvoering is soms zoo moeUük. Jean-Pierre heeft
geen speciale kundigheden en zün gezondheid,
verwoest door zün losbandigheden, zou niet elk
klimaat kunnen verdragen."
Ik wilde den indruk van onverschilligheid nog
overdrijven en met /ie kwasten van een kussen
spelend, zei ik: .Dat heeft voor mün vader en
mü niets te beteekenen.”
De blauwe oogen keken mü aan en hoe be
droefd keken zü.
,Jk heb aan je moeder gedacht, Elisabeth. Wat
ik heb gedaan, het is voor haar gedaan.”
Triomfantelijk riep ik uit: .Dat begrüp ik,
niemand kan zich voor Jean-Pierre In ter es-
seeren."
Verlegen antwoordde Claude: „Dat heb ik niet
willen zeggen."
,Ja. maar toch heb je het gezegd."
Trotsch over die gevolgtrekking, wilde ik wel
helpen het gesprek te vervolgen. „Dus je
hebt voor hem een betrekking gevonden, waarbü
geen büzondere kundigheden verelscht worden
en het klimaat, dat zün gestel zal verdragen.”
„Hoogwaardige Excellentie, veroorloof me
U te spreken over een onderwerp dat voor
U van belang kan zün. Ik bedoel die organi
satie voor ontwikkeling van Katholieke Ac
tie. bekend als het „Legioen van Maria”, dat
voor 15 jaar In Ierland geboren, zich over
veel landen ultbreldde. ja, over 'STTele wereld-
deelen en niet het minst in de Mlssie-lan-
den. Wellicht kent U het reeds.
Kort gezegd, het Maria-Legioen, dat open
staat voor iedereen, jongens én meisjes, man
nen en vrouwen, is georganiseerd en houdt
zün vergaderingen mln of meer zooals de
conferenties van St. Vlncentius a Paulo/Ter-
wül deze zich echter uitsluitend bezighouden
met charitatief werk, heeft het Legioen de
oneindige verscheidenheden van Katholieke
Actie tot arbeidsveld.
De uitbreiding en de aard van
ondernomen werk
et tüdschrift „Maria Legionls”, orgaan
van het Maria-Legioen, publiceert in zün
laatste aflevering een brief vol lof van
aartsbisschop Mgr. Riberi, gericht tot zün suf
fragaanbisschoppen van Zuid-Afrika.
In dezen brief zegt de Apostolische Delegaat.
dat hü het vaste vertrouwen heeft, In het Ma
ria-Legioen Jets aan ‘te bevelen dat zal blü-
ken een krachtig middel te zün tot bevordering
onze Afrikaansche
-r-5 en toeristénschip te, in het technisch bar-
H goensch der scheepvaartwereld. een boot
zonder eerste klasse, of althans zonder
eerste-klasse-tarieven. De prüzen zün uniform
of büna uniform; alle passagiers zün dus ,ge-
lük”, en er zün geen reizigers, die in een la
gere klasse den overtocht maken, en dus slechte
tot een klein deel van de boot toegang heb
ben.
Dit „toerfeten-systeem.”, toegepast door de
Canadian Pacific en de Cunard White
Line, heeft de laatste jaren groot succes ge
had. Tienduizenden Engelschen, die het anders
waarschünlük nooit veel verder gebracht zou
den hebben dan Frankrük, hebben de wolken
krabbers van New York, de wonderen der Nia
gara, de onvolprezen oevers van den St. Lau
rence, en zelfs het Canadeesche Rotsgebergte
aanschouwd. De toeristenschepen varen van het
voorjaar tot het najaar. Meestal volgt de „toe
rist” een der plannen, door de stoomvaartmaat-
schappü opgemaakt, en hü betaalt vooruit, niet
alleen voor de zeereis, maar ook voor het ver
voer te land, het verblüf in hotels, maaltüden,
enz., zoodat hü. afgezien van kleine uitgaven,
precies weet, „wat hü kwüt te”.
De kortste dier uitstapjes duren drie weken,
met Inbegrip van de reis heen en terug. De
toerist is dan natuurlijk slechte weinige dagen
aan land, maar daar de heele toer .georgani
seerd” te, ziet hü in die weinige dagen veel:
Quebec. Montreal, Ottawa, de Niagara pn, in
dien hü wil, New York. Deze reisjes zün spe
ciaal opgemaakt voor diegenen, die niet meer
dan drie weken vrü kunnen nemen, en dus
vooral voor personen, die ondergeschikte betrek
kingen vervullen en de lengte hunner vacan-
ductie bü al die Ordinarii van Oost-Afrlka te
geven. Ik doe het met de vertrouwvolle hoop,
dat ik iets aanbeveel dat zeer krachtig zal
blüken voor de bevordering van waarachtig
Christendom in onze Afrikaansche streken.
Daarvandaan te mün aanbeveling een ern
stige.
Ik verneem dat miss Quinn, die nog in
het vicariaat van Zanzibar werkt, geneigd en
bereid te haar organisatie-actie te leenen
overal waar die gevraagd zal worden. Indien
Uwe Excellentie verdere inlichtingen om
trent haar werk wenscht. gelieve U te schrü-
ven aan Mgr. Hefferman, Nairobi. Ik rele
veer, dat al haar uitgaven bestreden worden
door het hoofdkwartier van het Legioen.
Intusschen zal Ik miss Qulnn vragen U een
exemplaar van het Handboek van het Le
gioen te zenden ten einde de karige gegevens
over het Legioen, die deze brief bevat, aan te
vullen.
Terwül Ik uitzie naar het genoegen
Excellentie weer spoedig te ontmoeten.
■s-'v® haag was van een voornaam geslacht
1 Ze kon op een lang verleden terugbllk-
ken. Ze beschermde den akker, die een
beetje hooger lag dan de weg, met een stevigen
wal tegen alle ongewenschte gasten. Deze be-
schermingswal bestond uit struiken en heesters,
die men nu juist niet tot de gewone planten
kan rekenen, maar alles behoorde tot het betere
genre in de haag-bevolking.
Niet altüd behoorde de haag aan het „vloek
beest”. Deze had haar pas sedert eenige jaren
in bezit Voordien was ze met den akker, wel
ken ze zoo trouw beschermde, erfgoed in de
rijkste familie van het dorp. Zoover zü zich kon
herinneren en ze te ver over de honderdmaal
kaal en weer groen geworden in dezen tüd
stonden haar meesters aan het hoofd van het
dorp. Van den vader ging de hoogste waardig
heid in den Raad over op den zoon, evenals
de akker en de weiden. Met drie krachtige paar
den kwamen ze steeds, om den akker te ploe
gen Een waardige figuur was de eerste eige
naar. dien zü zich herinneren kon. Stüf en
ernstig liep hü achter den ploeg, keek naar zijn
werk en dacht hieraan of aan het lot van zün
gemeente. Menigmaal kon de haag vernemen,
wat er in het dorp gebeurde, als hrtj met zün
zoon over de huls- en dorps-voorvallen sprak.
Als de oude zaaide, was het werkelük plechtig
om aan te zien. Die wist het zaaisel te eeren.
Daarom was zün huis ook bü knechten en mei
den, daglooners en handwerkslieden als een
goed kosthuis bekend. De zoon werd zün waar
dige opvolger in huis en ambt, toen de vader
zich niet sterk genoeg meer voelde. Dan kwam
onverwacht het ongeluk. Een paard trof den
ploegenden boer zoo ongelukkig, dat het hem
het leven kostte. Alleen met een huivering kon
de haag nog aan dien ongeluksdag denken, toen
zü het mede moest aanzien, hoe het dolle dier
den sterken man den noodlottigen slag gaf.
Toen n^oest de „oude’’ weer mee aanpakken en
hü had zün rust toch zoo noodlg gehad. En
vrouwvolk verstaat de kunst niet, het bedrijf
te leiden; de kleinzoon was toen nog een half
kind. De haag herinnert zich nog goed, hoe de
oude boer de laatste maal op den akker stond.
Het regende. Maar de herfstzaal moest tegen
lederen prijs geschieden. De „oude” wilde er
zelf nog eenmaal bü zün en zün kleinzoon on
derricht geven in het zaaien. Dié was heel on
handig en het sneed den ouden grootvader door
de ziel, dat de Jongen zoo weinig aanleg voor
een werkelüken boer toonde. Op dien vochtigen,
gouden herfstdag haalde de grijsaard zich een
longontsteking op den hals. Na een kort ziek
bed werd hü begraven op het dorpskerkhof,
waar zoovelen van zün geslacht in de schaduw
van de oude kapel rustten.
Nu was de goede tüd voor den akker voorbü
Vrouwenregeering! En de jonge boer was niet
gelük zün voorvaderen. De landarbeid werd
aan de knechts, de haag aan zichzelf overge
laten. Ze verwilderde geheel en al. De Jonge
boer trok weg naar de verre stad, had ook daar
geen geluk en ging er tenonder. Dan nam een
Vanavond om half zeven uur vertrekt Jean-
Pierre; mama brengt de laatste uren bü hem
door; zü is moedig, zü doet mü verwonderd
staan, nooit zou ik hebben kunnen denken, dat
zü zooveel energie bezatDat vertrek is zeer
pünlük voor haar, maar omdat het moet dienen
om haar zoon te redden, onderwerpt zü zich
er aan. zonder te klagen. Welk een voorbeeld!
die geweest was zooals die van
iederen dag. zei mama: .Dies, ik zal waarschijn-
lük wat laat thuis komen. Maak Je maar niet
ongerust Ik ga een reiziger naar den trein bren
gen. De trein vertrekt om half zeven; ik zal bü
hem blüven tot de laatste minuut."
Ik wist, wie die reiziger was. maar ik deed
alsof ik het niet begreep. Om toch iets te
antwoorden, zei ik: „Vermoei u niet en pas op
geen kou te vatten, de lucht ziet er aoo dreigend
uit."
„Ik vrees noch vermoeienis, noch koude.
Claude gaat met mü mee, hü zal vanavond
hier bü ons dineeren. Zul je vriendelük voor
hem zün’ Hü is aoo goed!”
Jean-Pierre en Claude, dat süa de twee, die
van het luchtschip
dat de reis naar Zuid-
Dat was nu wel niet zün
dat kon hem niet zooveel
schelen. Overal zou wel wat belangrijks voor
hem te vinden zün. dus hü besloot om maar
mee te gaan.
het aldus’
maken tot gebiedenden
elsch een strenge organisatie en een onmld-
dellüke afhankelükheid van het kerkelük ge
zag. Deze beide eischen zün inderdaad twee
der voornaamste kenmerken van het Legioen.
Doch dit zijn de eenlge niet. Van aller
eerst belang is de geestelüke en zedelijke
vorming, die de Legionalren zelf veronder
steld worden te ontvangen in hun wekelük-
sche vergaderingen. De fundamenteele strek
king van dit doel zal men zich ten volle ver-
wezenlijken indien men de noodzakelükheid
bedenkt van een büzondere training in gees
telijke idealen en actle-methodes voor elk die
zich wenscht in te lüven in Katholieke Actie,
meer nog voor jonge Afrikaansche christenen.
De werking van de Legionalren, als een
leger opgesteld in slagorde onder leiding van
Maria, onze Koningin, is zoo inspireerend en
zoo sterkend, dat we ons nauwelüks iets be
ters kunnen indenken.
Uw Excellentie is zich bewust van de moei-
lükheden die de Bisschoppen ondervinden van
alle kanten zoodra zü beproeven een werk
basis te geven aan dat Ideaal van Katholieke
Actie waar onze geliefde Heilige Vader, de
Missiepaus, zoo op aandrong en dat Hem zoo
dierbaar is. Ten einde de invoering van Ka
tholieke Actie te vergemakkelüken in onze
Missies en tegelükertüd. zoo ver mogelijk,
eenheid van methode en doel te verzekeren,
zün enkele schema’s opgesteld, die vrijheid
toelaten in uitwerking der détails.
Ik weet niet hoever de organisatie van Ka
tholieke Actie gevorderd is In de landstreek
onder Uw jurisdictie. Wat ook daarvan zü.
het zal strooken met Uw pogingen het Le
gioen van Maria aan te nemen als een sche
ma om de Katholieke Actie uit te werken. In
zooverre denk ik gaarne dat ’t het Ideaal van
Katholieke Actie, gelijk de Heilige Vader dat
koestert, het dichtst benadert.
'Verschelden motieven dwingen mü het aan
te bevelen aan Uw Excellentie’s zorgvuldige
en vriendelijke aandacht. Ik wil niet meer
de wonderlüke verspreiding en troostende re
sultaten van het Legioen in veel landen ver
melden. Wel wensch ik nochtans de ernstige
aanbeveling van het Legioen te vermelden, die
twee en een half jaar geleden gegeven werd
door mün üverlgen collega, den tegenwoordi-
gen Apostolischen Delegaat van Zuid-Afrika
Aartsbisschop van Gülswük. Heden is geheel
Zuid-Afrika. dank zij het Legioen van Maria
de wondervolle voedingsbodem van een voor
spoedige Katholieke Actie. Dit is bereikt
doordat de hoofdkwartieren van het Legioen
een speciale propagandiste zonden, miss Ruby
Dennison.
Verleden zomer besloot het Concilium Le-
gionls. dat zün hoofdkwartier te Dublin heeft,
op uitdrukkelijk verzoek van Mgr. Hefferman.
Apostolisch Vicaris van Zanzibar, een tweede
propagandiste te zenden in de persoon van
miss Edel Quinn Ik werd gevraagd haar een
aanbevelingsbrief en introductie bü de Ordi
narii van Oost-Afrika te geven.
Terwül ik het initiatief van naar Kenya te
gaan warm aanmoedigde. stelde ik het geven
van zulke aanbeveling uit totdat ik zelf be
ter kennis had genomen van het werken van
het Legioen in Missielanden. Dit heb ik kun
nen zien In West-Afrika, waar ik In onmld-
delük contact kwam met het succesvol werk
van het Legioen. Nu kan ik vaststellen, dat
de Ordinarii van de Goudkust en van Nige
ria op hun laatste conferentie het Legioen
hebben aangenomen als het middel om Ka
tholieke Actie te ontwikkelen.
Inmiddels ontving ik van Z. H. Excell. Mgr.
Hefferman een verslag van het werk van het
Legioen van Maria in zün Vicariaat. Wat hü
me vertelt is uiterst aanmoedigend. De tüd is
derhalve gekomen voor mü om aan miss
Qulnn de gewenschte aanbeveling en intro-
tie niet zelf bepalen kunnen. Zü kosten ruim
50 pond. Het genot, dat men van zulk een uit
stapje heeft, zal voor een groot deel hiervan
afhangen, of men eenlgszlns vriendschappelüke
betrekkingen onderhoudt met de zee.
Andere reisplannen strekken zich
vier of meer weken en omvatten ook het wes
ten van Canada, de Groote Meren, Chicago en
enkele andere steden der Vereenlgde Staten.
Het hoogste tarief bedraagt ongeveer 90 pond.
Thans is op de beroemde Cammell Laird-
werf te Birkenhead, tegenover Liverpool, het
grootste „toeristenschip” fn aanbouw, dat ooit
in de vaart gebracht is. Het is van de Cunard
White Star Co., die niet op Canada, doch op
New York vaart. ZU werkt «venwel, wat de toe-
rlsten-uitstapjes aangaat, met de Canadian Pa-
ciHc samen, en wie met een boot van laatstge
noemde maatschappü te Quebec is aangekomen
en zün reis te New York besluit, kan vandaar
per Cunard White Star Line huiswaarts kee-
ren en Omgekeerd. Het nleuWe schip, dat tot
zün „doop” bekend staat ais No. 1029, is niet
alleen het grootste toeristenschip, maar ook de
grootste boot die ooit in Engeland gebouwd
werd. De Queen Mary en eenige andere boo
ten van grooteren Inhoud kwamen van de
Clyde-werven in Schotland. De bruto tonnage
van No. 1.029, die in Mei op stapel gezet werd,
en den volgenden zomer voltooid zal zün. wordt
nog geheim gehouden, maar zü zal aanmerke-
lijk grooter zün dan de befaamde Mauretania,
de trots eener vorige generatie, die eveneens te
Birkenhead gebouwd werd, en 30.696 ton mat.
Haar lengte zal meer dan 225 meter bedragen
en zü zal een snelheid hebben van minstens 22
knoopen.
De No. 552. die thans aan de Clyde gebouwd
wordt, is haar zusterschip, en komt ulterlük
met haar overeen, doch heeft grootere afme
tingen. Zü behoort evenwel niet tot de toe
ristenklasse. Het plan bestaat echter het vol
gend jaar de kiel te leggen van een tweede
toeristenschip van ongeveer denzelfden inhoud
als de No. 1.029. die geheel Ingericht is op hut-,
toerist- en derde klasse-passagiers. Dezen zul
len allen op het nieuwe schip „behuisd” en ver
zorgd worden op veel grootscher schaal dan tot
nu toe op toeristen-schepen mogelük was. Er
zullen tien decks zün, hetgeen slechts drie min
der is dan de Queen Mary, met een ruim twee
pnaal zoo grooten inhoud, heeft.
Vastgehouden wordt niet aan het beginsel van
uniform tarief, maar de toeristen- en derde
klasse-afdeellngen zullen grootendeels dezelfde
hutten krügen als de cabine-afdeeling. en een
eerste klasse, die steeds zoo evenredig veel
ruimte opeischt ten koste van de vaak dichter
bevolkte lagere klassen, ontbreekt.
De Georgic en Britannic zün ook als toe
ristenschepen in gebruik, maar zü en de prach
tige booten der Canadian Pacific zün ternau
wernood in staat geweest te voldoen aan de
voortdurend toenemende vraag naar goedkoojre
en goede reisgelegenheid voor personen. die
eenige vacantieweken of zelfs maar vacantie-
dagen willen doorbrengen in de Nieuwe We
reld. No. 1.029 zal, als zü over ’n maand of
acht gedoopt, van stapel gelaten en in de vaart
gebracht is. een machtigen stoot geven aan
een vorm van toerisme, die vooral de laatste
jaren groote aantrekkingskracht uitgeoefend
heeft op het Engelsche publiek.
zü wordt boosaardig en ik zou haar zoo goed
willen hebben. Vüf jaren van eenzaamheid, dat
is lang, vüf jaren ver van zün vaderland, vüf
jaren zonder iemand van zün naastbestaanden te
zien, dat is een groote bladzijde van het leven.
Zou Je niet willen, dat hü moedig die balling
schap zal beleven, die ballingschap noodzakelük
door zün misdrijven; zou je hem niet willen
helpen in zün wensch om zich te beteren?....
Lies, kleine Lies, ik kan niet gelooven, dat je
zult weigeren.”
Mün hand was niet meer in opstand, zü lag
als verlamd in de handen, die haar vasthielden,
ik heb mün zwakheid bekend.
..Claude, het is onmogelük. Mama had kunnen
sterven.... ik.... kan niet vergeten, dat hü er
de oorzaak van is. Neen, ik kan niet ver
geten.
Myn vriend is opgestaan en hü zag er zoo
bedroefd uit, dat ik medelüden met hem kreeg.
„Claude, als ik kon. dan zou ik naar hem
toe zün gegaan, ter wille van jou. maar mama
staat tusschen ons. Rouaan, dat bed. waar ik
haar zag liggen, stervende, de uren, die ik bü
haar heb doorgebrachtI neen, ik kan hem
niet vergeven, die duirvan de oorzaak is.”
Hü drong niet meer aan, hü begreep dat ik
niet zou toegeven.
„Tot ziens, Elisabeth."
.Ja. tot ziens, want je moet hier terugkomen;
ik heb iets met je te bespreken en dat zal tüd
vergen, maar het gaat over heel iets anders."
Met verachting in zün stem, antwoordde hü:
,Jk geloof, dat wy niet* meer samen te be-
vo°i hem. dien je in je huls ontvangen heb.”
hen Juist gekomen om over hem te
«preken.”
”Pfc*r dank ik voor en ik verzoek je het niet
Je*n-pierre. altüd Jean-Pierre! Men zou
L88*”1- dat je geen ander onderwerp voor het
gesprek kunt vinden!"
a/4*!,®01 autoriteit, die mü verwonderde, want
bloodaard werd moedig, hernam Claude:
moet naar mü luisteren. Wat ik te
~g8en heb. is gewichtig en zal misschien aan
uxtedcr den vrede geven, dien Je voor haar
"’""■ebt: de dood van haar zoon!”
Werd ’uurrood. zooeven waren mü die
oorden ontsnapt. Woedend, omdat Claude Mcb
Van den kapitein
hoorde Profje.
Amerika ging,
richting, maar
Wsgeten."
••Een moeder kan haar kind niet vergeten en
ju» je werkelük denkt zooals je spreekt, dan
beklaag ik je."
De woorden prikkelden mü tot het uiterste.
-Ik heb Je medelüden niet noodlg, bewaar die
schoonzoon het beheer over. Die bracht de
drankflesch mee aan den ploeg. Om de paar
voren nam hü een slok, en de knecht deed het
zelfde. Ze vloekten en scholden om het hardst.
Als de akkerkruim er maar donkerbruin uitzag,
waren beiden al tevreden; of het zaad in diep
omgeploegden. lossen bodem viel of niet, deerde
hun niets en het minst nog den meester. Zoo
ging dat een reeks Jaren. Steeds magerder wer
den de paarden, steeds dunner strooide men den
mest uit, steeds
minder bracht de
^nm^e^l^éfeAéW^te
vertellen heeft
