ÏÏCetvctfiaal
De avonturen van Prof je en Struis je
L
i'
SIROOP
FAM la
van den daq
heid te besparen. Ik ben zooveel als de ver
sleten kant van de medaille. Ik mag een dame
in m'n armen nemen, omdat er een riviertje
moet worden overgestoken.
D
F 250.
mi
•1
|IES, LIESBETH,
ELISABETH
i
c
■v
DINSDAG 16 NOVEMBER 1937
Nanking heeft twee
Inquisitie-attributen
namen
ll
7
vervanger
Priester en spiritist
n
z
kan
ven
ben
wen
1
rj nderdaad, het zonder rust
werkende hart moet ontzien wor
den! Waarvoor de prikkeling door
coffeïne, en daardoor storing van
de normale functies?
Er is Koffie Hag, gegarandeerd
coffeïfievrij overeenkomstig de be
palingen der Neder landscheWaren-
wet.Bovendien worden doorbet ver
maarde Hag-procédé de krachtige
smaak en het kostelijke aroma van
de fijnste hooglandkoffie voor 100%
gewaarborgd.
Ook de tweede soort, ,,Sanka’’ ge
naamd, is heel goed en kost slechts
J De plaats-
k
'.I
op.
t
een
I,
l
dertig frank per uur doe Ik een
rechtszittingen
Als in den goeden ouden tijd
1
I
toch
(Nadruk verboden).
Claude
alleen bracht mij In
(Wordt vervolgd.)
k
t
■S?
1
a
t
i
(3
l
l
1
1
en
de
tei
ge
te
ta
m
kii
te
va
«ei
Ch
bei
elu
1
1
i
1
1
t
IX
mini
Hete
kout
**t
c
caa
Nat
Wer
d
g>
b
a
b
d<
T
mr.
«ere
aam
Sedert meerden 30 jeer wordt
Siroop Femel door doktoren
gewaardeerd als oen bet rou w-
baar geneesmiddel ter
bestrijding van
HARDNEKKIGE HOÉST,
BRONCHITIS
en andere aandoeningen
by verlies van een band,
een voet of een oog.
der ademhalingsorganen
- •w
'X
Ik liep weg, ik voelde, dat ik vanavond niet
geestig genoeg was om Claude een raak ant-
aoord te geven.
En ziedaar waarom ik op mijn kamer, om
niet te gaan zitten huilen, aan het schrijven ben
gegaan. Ik wil vergeten. Vergeten, wat? Dat
zjjn de woorden, die uit mijn pen vloeien en
die ik niet begrijp. Ik heb niets te vergeten.
Jean-Plerre is vertrokken, te voren heb Ik hem
weergezien, ik heb vergeven en zelfs beloofd, dat
ik mijn huwelijksreis naar Canada zou doen.
Wat wil men meer? Een echtgenoot, een man,
dat is de oplossing voor een smart zonder reden,
voor een ziekeljjken toestand, die mjj vreemd
is. Ik heb geen ander doel en Ik zal den eersten
den besten aannemen, die door mijn ouders mjj
wordt voorgesteld. Zij zullen mjj uithuwelijken,
ik heb het niet kunnen doen. Ik zal eindigen,
waar ik had moeten beginnen.
naar
van
be-
Doch In het jaar 280 werd Nanking
weer
seling uit het el gekropen was en al zoo goed
kon loopen.
Profje en Struisje verlieten nu samen het
luchtschip en Profje bestelde een auto, wan:
de bagage wae nu te groot, dan dat Struisje
er voor kon zorgen en bovendien moest deze
ook op het jong passen. HU was dus wat ir.
zUn schik, dat ze rUden gingen, waardoor het
voor het jonge Struisje ook een gemakkelüke
tocht werd. NatuurlUk hadden ze In het
vreemde land veel bekUks, want de auto was
Wat was Ik 'dom, Idioot. Ik dacht, dat mijn
woorden Claude pUn zouden doen. Ik betreurde
ze en ziedaar, mün nog niet offlcleele verloofde,
vernemende, dat ik de verloving wilde verbre
ken, vond om mü zijn spüt uit te drukken
slechts een lachje.
„Welnu, Claude," hernam Ik vertoornd, .Jk
wacht."
En die nare vent spotte: „Ik ook, Elisabeth
Dat ging toch alles te boven, .Je wacht nog?
Heb je my dan niet begrepen?”
Ik was moe.
Dat is niet waar. U hebt den heelen nacht
wakker gelegen. Ik was óók wakker....
Het beviel haar goed, door die sterke hand
te worden voortgetrokken. Sanders voelde zich
meester in het gebergte. Turner had al het mo-
gelijke gedaan, om op zijn plaatsvervanger af
te dingen. u
Het kan geen kwaad, als Je een beetje ult-
kykt, vriend, had hU gezegd. Je bent toch
al niet al te voorzichtig.
Toen had hy Iris aan Sanders overgelaten;
en daarbij hadden de belde mannen elkaar vlak
in het gelaat gezien.
De scène moest sluiten met een sprong van
een geweldige hoogte.
Sanders, riep Iris, mün leven is in goede
handen.
Sanders greep het meisje in zün armen en
maakte zich gereed tot den sprong.
Thans is zy van mü. dacht hü en nie
mand zal haar meer van me afnemen.
En hU sptong
MUn leven is in jouw handen!
Sanders antwoordde met een kus, terwUl
daarboven de „blanke duivel” aan één stuk door
schreeuwde:
Genoeg, genoeg! Nu weer boven konen!
Die arme Turner, zei Iris. HU denkt,
dat we nog met het stuk bezig zün!
Uit het Fransch vertaald door Christine Kamp
Maar toen Profje er alles goed en wel nut
had, kwam hem toch Struisje in de gedach
ten en haastte zich terug om nog eens in de
cabine te kUken of hij daar nog was. En ja
hoor, daar zat Struis je in den hoek, trotsch toe
te zien, hoe het leelUke harige beestje, dat
zUn kind was. een wedloop hield om de mand
waarin- Struis je zat Profje keek vol bewonde
ring. HU vónd de baby wel een leelük beest,
maar het was toch erg aardig, dat dat plot
onbewoond zjjn en ik zal er niet meer komen.
MUn vader neemt dat vertrek op met een be
rusting, die mU verwondert. HU zegt: „Claude
zal ik missen, maar toch ben Ik biy, dat hU een
betrekking krijgt, die hem waardig is." Mama,
wiens vriend hy voorgoed is gebleven, zegt, dat
zy hem dikwyis zal gaan bezoeken en iedereen
verheugt zich, dat het lot eindelUk hem gunstig
is. die door den oorlog geruïneerd was.
Die nieuwbakken directeur is heelemaal ver
anderd; hU heeft, ik weet niet waar, dat brom
merige gezicht afgelegd; hy is nu zoo vriende-
>Uk, als hU vroeger onvriendelUk was; die ver
andering dateert van den dag. dat Jean-Pierre
vertrokken is. Ik heb hem dien dag gevraagd
onze verloving te verbreken. Is het zUn vrü-
heid, die hü opnieuw veroverd heeft, die hem
zoo opgeruimd maakt?
Vanouds is hU ons een afscheidsvisite komen
maken. Mama had het mü aangekondigd en ge
vraagd om In den salon te komen. Ik ben
expres een half uur te laat gekomen, ik hoopte
zelfs, dat hy al vertrokken zou zyn. Claude,
stralend van blUdschap, maakt mü boos, ik zou
hem liever zien als verlegen, brommerig, on
aangenaam. Toen was hU myn vriend, een
vriend, diewóor mü zoo goed is geweest in de
kwade uren!
Ondanks dat half uur, dat ik te laat was,
was Claude er nog. HU zat met mama te praten
over Jean-Pierre. MUn broer is in Canada aan
gekomen, hU maakt het uitstekend. De blauwe
papiertjes, die telegrammen, die Claude voor
mama neergelegd had. bevestigen het Mams Is
nooit vermoeid als het gaat om over Jean-
Claude gaat ons verlaten, da trouwe en toege-
wjjde vriend gaat heen, mün vader heeft mij
zUn vertrek aangekondigd.
Claude heeft het aangenomen, nu hy door al
de aandeelhouders van een belangrUke fabriek
is aangezocht om de directie daarvan te aan
vaarden. De fabriek is gelegen in de nabUheld
van ParUs. in Marly-Le-Roy, naar ik meen. Die
fabriek had een energieken directeur noodlg en
naar het schynt, zou niemand daar zoo op zün
plaats zUn als Claude. HU zal eenlge jaren
hard moeten werken, maar als hu slaagt, zal
dat voor hem het fortuin beteekenen. ZUn moe
der gaat met hem mee; het landhuisje in
Neuilly, waar ik zooveel van houd, zal weldra
Straks dacht u daar anders over, had
nog wat langer willen loopen.
O ja, maar om u voor altUd mee te ne
men, ver van hier, dAar waar geen operateurs
of directeuren zUn...
Maar op dat oogenblik kwam de spreekhui*
van den directeur tusschenbelde.
Juffrouw, komt u terug. Turner wacht al
ettelUke minuten op u.
's Avonds tUdens den maaltijd, voelde San
ders zich nog eenzamer dan anders. By de kof
fie vroeg Iris den secretaris om den „plaats
vervanger” aan de gemeenschappelyke tafel te
noodigen.
De arme jongen, hü verdient dat men hem
aankUkt.
Sanders verontschuldigde zich, zei dat hü te
moe was en ging naar bed, zonder iemand te
groeten.
Turner lachte den heelen avond.
Iris ontfermt
zich over mijn
conterfeitsel. HU
is haar Samson.
Ze heeft me mee
gedeeld. dat ze
volkomen ver
trouwen heeft in
zUn spieren!
Ben je soms jaloersch?
Jaloersch? Op dien armzaligen vent? Neen,
maar, die is goed!
Den volgenden morgen ontving Sanders zyn
orders van den secretaris.
Trek je ruitercostuum aan. Je moet Tur
ner vervangen in de klopjacht.
Sanders reed als een kozak en Iris Het zich
rooven. Maar toen het hoogtepunt dAAr was,
kwam Turner tusschenbelde.
Jongeman, nu doe ik het verder wel.
Glimlachend trok hy het meisje uit zün han
den; de vertolker van de rol was h U
Gauw, Sanders, riep de secretaris. Kleed
je om voor de ski-scène. Zorg, dat je perfect
werk geeft.
Sanders nam Iris bU de hand, en samen vlo
gen zU over de sneeuw.
Een beetje kalmer, als u kunt, hygde Iris.
Waarom bent u gisteravond niet aan onze
tafel gekomen?
gen strUd van de muren der Ming-dynastie en
de groote nieuwe straten overgebleven zün?
Wellicht slechts weinig. Maar aan den verde
ren wil tot leven van de stad behoeft niemand
te twUfelen. Heeft zU niet reeds 30 eeuwen ge
trotseerd
Iemand z'n “leven op het spel
leeken, die hem namens de Katholieke ge
meenschap van Haverstock HUI dankten voor
wat hU gedurende zUn lange priesterloopbaan
gedaan heeft voor dit belangrUke katholieke
district der hoofdstad.
Het klooster en de kerk van Haverstock HUI
nemen een zeer eigenaardige positie in. ZU lig
gen precies op de scherp afgebakende grens
tusschen een der rUkste wUken van Noord-
Londen en een groote volkswUk. Diegenen, die
zelden bU de Dominicanen mis komen hooren,
meenen dat dezen eeh „rijke" parochie hebben,
en dat bUgevolg de paters het in maatschappe-
lijk opzicht nog al gemakkelUk hebben. De waar
heid schUnt te zUn dat de gegoede wUken
grootendeels onder een andere parochie vallen;
de kerk van Haverstock Hill is een typische
volkskerk, en de paters hebben een drukken en
vcelzUdigen mlssle-arbeid te verrichten in de
uitgestrekte arbeiderswUken. aan welker grens
hun klooster is gebouwd. Als een groot mis
sionaris werd Father Knapp gehuldigd.
Maar zUn nationale faam dankt hy
hieraan dat hü waarschUnlUk de eenlge katho
lieke priester in Engeland is, die tevens spiri
tist is, en zelfs tal van séances gegeven heeft.
HU roept geesten op alsof het zUn vak is; hU
laat hen door middel van mediums boodschap
pen uit het hiernamaals overbrengen, zoo
authentiek als men maar wenschen kan. Soms
is het bepaald griezelig. Dan ziet men een witte
gedaante in al haar astraligheld, of een tafel
begint te dansen, of onaardsche geluiden stü-
gen op. die alleen uit de geestenwereld af
komstig kunnen zün. Father Knapp geeft zUn
publiek zelfs nog meer dan zUn collega's-spiri-
tisten, want als de eigenlUke séance afgeloo-
pen is, dan begint hij weer van voren af aan,
maar nu met de Uchten op. En dan laat hU
precies zien hoe hy al die spiritistische wonde
ren la elkaar gegoocheld heeft. En aan 't pu
bliek wordt het overgelaten zich een meening
De had den indruk, dat mün stem niet zoo
kalm was als mijn houding moest doen ver
onderstellen en ik beken, dat ik myn best deed
niet naar Claude te kUken, daar ik vreesde,
dat mUn woorden hem pUnlUk waren. Met
neergeslagen oogen keek ik naar een kussen,
waarvan ik het borduursel van bulten kende en
wachtte ik op het antwoord met een ontroering,
die mU vreemd leek. Eenlge minuten gingen
voorby en daar Claude bleef zwijgen, was ik wel
genoodzaakt op te zien en bemerkte, dat hij
lachte.
eeeeseee initiiniiHiiiiufiiiiiiiiiiaitiiiiiidH
Onlangs hebben de Dominicanen van Haver-
stock HUI, te Hampstead, Londen, het feit
herdacht dat een der hunnen. Father Albert
Knapp. OP, vyftig jaren geleden tot hun ge
meenschap toetrad.
Eigenlijk was het niet vUftlg. maar één-en-
yUftig jaren geleden, want het vorige Jaar,
weinige dagen voor hU zyn jubilee zou vieren,
werd Father Knapp door een omnibus aange
reden. tengevolge waarvan hü een dubbele
beenbreuk kreeg. Maandenlang moest de be
jaarde priester in eeh ziekenhuis op zUn rug
te bed liggen, maar hU herstelde zoo goed als
een man op leeftüd van zulk een breuk her
stellen kan, en nu eindelUk zUn feest gevierd
kon worden was de belangstelling zoo mogelyk
nog grooter dan zy een jaar geleden geweest
zou zyn. In de groote kerk zUner Orde droeg
hy een plechtige Hoogmis van dankzegging op,
geassisteerd door den in alle Engelsch spreken
de landen vermaarden predikant Father Vin
cent McNabb, O.P., als diaken, en zUn eigen
Prior, Father Antonlus Maguire, als subdia
ken. De Provinciaal der Dominicanen, Fr. Ber
nard Delany, O.P., hield de preek, en de kerk
was geheel gevuld met geloovigen, terwijl in
het priesterkoor de Priors van Dominicanen
kloosters uit verschillende deelen des lands, en
persoonlUke vrienden zooals Mgr. W. F. Brown,
de Bisschep van Pella, de plechtiglïbid volgden.
Na de lunch werd een byeenkomst gehou
den. waarop de feestvierende priester gehul
digd werd door zUn broederen, en door vele
e secretaris van de .JSter Film MU.” had
zUn mannetje gevonden.
Kom, Sanders, ik heb je noodlg. Ben
JU bereid om Turner te vervangen in al de scè
nes, waarbU
WaarbU
zet, hè?
De secretaris haalde zUn schouders
Laten we niet overdrUven. JU bent' veel
sterker dan Turner, dat is alles. En het is
eer voor Je, Turner te mogen vervangen.
Zn zyden hemden te mogen aantrekken
en eert oogenblikjé toe te kUken, jawel. Maar
als de eerste actrice in de laatste scène dreigt
te verdrinken, moet Sanders in het water sprin
gen. om haar te redden. Of het water al Uskoud
is? Meneer Turner kan niet zwemmen en San
ders offert zich op, dat h U den held kan blU-
ven uithangen. Het publiek weet er niet van.
Het publiek blijft ook onder water alleen maar
Turner zien.
Ons laatste stuk speelt in het hoogge
bergte, ging de secretaris onverstoorbaar voort.
Het heet: ,De blanke duivel.” Weet Je iets van
Al pensport?
Voor
sprong in de lucht.
Met een dame in Je armen?
Met twee, als het moet.
Laten we dan 25 frank zeggen, met een
gemiddelde van vier uur per dag. „De blahke
duivel" wordt‘vertolkt door Iris Alwln en door
ATT f A <Ut blad z1Jn gevolge de verzefcenngsvoorwaarden tegen p 7^0 levenslange geneele ongescnlktheld tot werken door p 7^0 ccn
s 1 4 -i ra 01/1 4 I 4 ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen v verlies van belde arxnen» beide beenen of beide oogen axv/e doodelijken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
X T T eer woedt er oorlog om Nanking. De
V/y/ Japansche luchtaanvallen, schreeuwen-
de staaltjes van moderne onmensche-
lUkheid en zelfs van oorlogsontaarding (het
woord is niet zoo dwaas als het er uitziet),
deed de burgerbevolking van de oude stad
vluchten. Het is verschrikkelyk, wat daar ge
beurt, en men begrUpt niet, dat het wereld
geweten niet om effectieve maatregelen vraagt.
Maar de historicus bekUkt de zaak „op een
afstand”, hU 'slaat de bladen van Nankings
kroniek op, en ziet welke gruwelen er ook iri
net verleden in en om deze oeroude stad wer
den bedreven.
Twee namen vindt men voor de huidige
hoofdstad van China <zy is het sinds 1927) in
de officieele atlassen. Nanking beteekent „Zui-
delUke Hoofdstad”, in tegenstelling met Peking,
dat eens de .NoordelUke Hoofdstad” was. De
wat
Want
twee hadden niet meer de groote dochter noo
dlg. die getuige was geweest van de kwade uren.
Wat zou er van Lies worden?
ZU voelde zich alleen in dien groeten salon, al
de treurigheid van de vervlogen dagen om
ringde haar, angst kneep haar het hart toe, zU
meende, dat zy alles verloren had, zU bezat
geen vrienden meer, zU was ongelukkig! Wat
een geplaagde, angstige, droevige ziel!
Claude zat een sigaar te rooken, terwUl hU
de avondbladen inzag, tenminste hU gaf voor
te lezen, maar zUn oogen volgden den rook
van zUn sigaar en heelemaal niet de letters in
de bladen. HU droomde van blonde haren, een
fUn profiel van een heel jong meisje. Dat
moest mU elgenlUk onverschillig zUn, maar ik
ben nieuwsgierig zooals alle vrouwen en om dien
moreelen angst te verdwUnen, die mU zelfs
HchamelUk pUn deed, vroeg ik plotseling:
..Claude, ik zal misschien heel onkiesch zUn. ver
geef mU dit by voorbaat, maar wees oprecht
en zeg mU onnüddellijk, waaraan je denkt met
dat droomerige air dat ik niet van Je ken.”
Direct, zonder den tyd te nemen om een
ultvlücht te zoeken, antwoordde hy: „Ik denk
aan Jou, Elisabeth.”
,Jden kan aan iemand denken op allerlei
manieren. Ik verbeeld my, dat je wenscht ont
slagen te worden van die vriendschap, die je
hebt aangeboden en die aangenomen was.”
Een beetje spottend, maar volstrekt niet ont
roerd, antwoordde Claude: ,Jk bedank je. dat je
probeert nujn gedachten te ontleden, maar ik
moet je zeggen, dat je het niet goed doet: goede
raadselsoplosters zUn zeldzaam."
Pierre te praten. Claude kent Canada door den
vriend, bU wien Jean-Pierre nu in betrekking is
en als directeur van een fabriek van houtwaren
zal hy den een of anderen dag genoodzaakt
zyn er een reis aan te wagen.
Toen ik die woorden hoorde, riep ik aanval
lend uit: „Canada, dat staat op myn programma
voor myn huweiyksreishet zou grappig zyn
als wy elkander daar ontmoetten.”
„Zeker, maar Canada is een zeer uitge
strekt land en als wy elkander daar geen
rendez-vous geven, loopen wy groot gevaar
nooit elkaar te vinden.'”
„Welnu, wat belet ons dan een afspraak te
maken?”
HU keek mU doordringend aan. dan ant
woordde 1>U: .Niemand, Elisabeth, ten minste
niet van mUn kant. Maar daar die reis op je
programma staat na Je huweiyk, zul Je dan een
meester hebben.”
Een meester! Dat wi
opstand.
.MUn echtgenoot zal nooit 'een meester zUn".
„WU JU het dus zUn, die beveelt?”
„Ja, en hy zal gehoorzamen.”
„Ik beklaag hem!”
„Dank je, maar wil je n-.U eens vertellen,
waarom Je hem beklaagt?”
„Omdat een man niet geschapen is voor de
rol, die je hem toezegt.”
..Dus je vindt, dat de vrouw moet gehoor
zamen. Dat is ouderwetsch, wy hebben dat alles
veranderd.”
„Zeker, maar ik wilde weten, of je my nog
iets anders te zeggen had.”
„Maar Neen!”
„In Rouaan naar ik meen, heb je my gespro
ken over een van je vriendinnen, die ik bekoor-
lyk vond. Heb je nog altUd dit idee?”
Was Claude aan het spotten, of had hy
Annette Mercier ontmoet?
Ik had geen tUd om die gedachten te over
wegen, want papa kwam binnen: „O. ik zocht
Je, Lies en Claude. Moeder vraagt naar Jelui.
Kixideren, je ziet er uit, alsof je ruzie hebt ge
maakt.”
Natuurlyk protesteerden wU heftig, maar ik
geloof, dat wy papa niet van het tegendeel kon
den overtuigen.
Dank zy Claude ging het diner beter voorby.
dan ik zou gedacht hebben. Hij praatte voort
durend en ik moet bekennen, dat hU niet ver
velend is. HU is geestig, hü vertelt goed, hU
weet te oordeelen en zelfs, als hü wilde, zou
hü kunnen behagen: meer elegante kleeren,
minder opzichtige dassen, eigeniyk heel weinig
en indien hy wilde, zou Claude harten kunnen
veroveren. Heeft Annette Mercier begrepen, dat
die Willem de Zwyger een prettige causeur kon
zyn. is het de liefde die hem zoo vroolük maakt
en hem zoo opgewekt doet zyn, zooals ik hem
nooit gekend heb?
WU brachten den avond door in den salon
Lodewük XVI, mama en papa zaten in een
hoekje te babbelen als twee verliefde tortel
duifjes: de vergiffenis, die ik was gaan brengen,
heeft heel wat wolken verjaagd. Nu begon voor
ben een nieuwe reeks wittebroodsweken en de
Turner. Hier is het contract. Teeken het en
vertrek vanavond om tien uur.
’s Avonds vónd Sanders den secretaris aan
het station, met een kaartje derde klas en
honderd frank voorschot.
De kosten voor eten en slapen zün voor
ons. zei de secretaris er nog bü-
Het was een best zaakje. HU las nog eens de
bepalingen van het contract. „Turner vervan
gen in al de riskante passages van „De blanke
Duivel”, telkens wanneer de tekst dat vor
dert....”
Na zeven uur reizen kwam Sanders op de
plaats van bestemming. De maaltyd in het
hotel was tamelük vernederend voor hem: hü
moest apart gaan zitten, net alsof hü niet bU
de anderen hoorde.
Den volgenden dag werd hy aan Iris voor
gesteld.
Het zal wel gaan, jongeman, verklaarde
de eerste actrice. Maar laat je eerst eens
fatsoenlyk knippen en scheren. Kan ik op je
spieren rekenen? Een berg is geen stoepje.
Turner deed net alsof hü Sanders nooit eer
der gezien had.
Ik reken op je beenen. De secretaris zegt
dat ze onbreekbaar zyn.
Juffrouw Iris schUnt het niet heelemaal
te vertrouwen, zei Sanders tot den secretaris.
Ze zei dat een berg geen stoepje is.
Laat haar praten! De dames drukken zich
uit In beeldspraak. Ze is verliefd op Turner
en zou zich het liefst door hem laten dragen.
Maar hy kan het niet, want hy heeft spie
ren van suiker. HU kan alleen omhoog gaan
in een lift.
Zoodra hü zich had opgeknapt, leek Sanders
een ander tnensch, en wat méér zegt: in voor
komen en kleeding leek hü volkomen op Tur
ner. Op het eerste teeken van den directeur
werd de lens gericht. Het landschap was ver-
rukkeiyk. Aan den eenen kant de hemelhooge,
met sneeuw bedekte bergen, en aan den an
deren kant de vaUel, bezaaid met weilanden en
dennenbosschen.
Thans was Iris niet meer de kattige jonge
dame. die hem had behandeld als een bede
laar. Voor het objectief spreidde zy al haar
charme ten toon. Van tyd tot tyd voegde Tur
ner zich by haar. Turner wist van Uefde te
spreken, zelfs by een temperatuur van tien
graden onder nul. en hij wisselde teere lachjes
cn blikken af, zooals een ander van das ver
wisselt.
Toen men honderd meter film gemaakt had,
liet de eerste acteur gloeiende thee komen.
Ik begin al weer te hoesten. De Jongeman
moet me óók vervangen in die scène van het
riviertje.
Heb je het gehoord, Sanders? zei de secre
taris. Je komt direct in actie. Turner is ver
kouden.
Wat een eer voor me! De „blanke duivel”
denkt zeker, dat de bergen centraal verwarmd
behooren te wezen.
Trek je kousen en schoenen maar vast uit.
Juffrouw Iris staat te wachten.
De stem van den directeur riep luide:
Alles klaar! We draaien.'...
Sanders nam de actrice In zyn armen.
U weegt niet veel. Zoo licht als een vo
geltje!
KnUp me niet aoó, u doet me pUn. U hebt
stalen armen!
Het riviertje was Uskoud, maar hy voelde
niets. Toen ze weer aan den kant stonden, hoor
de men de stem van Turner:
Zoo is het genoeg. Ophouden!
Rust u wat uit. U zult moe wezen, zei de
actrice.
Dank u. Juffrouw. Ik zou graag nog wat
langer geloopen hebben.
Met uw voeten in het water? Dat is geen
aangename positie.
ZU namen plaats. Thans behandelde Iris hem
als haar gelyke. V
Soms brengt u me in de war, zei ze.
Dan houd ik u voor Turner.
U hebt me gedwongen om zelfs myn haar
te laten knippen om meer op hem te lyken.
Iris bloosde even.
Ik wist niet, dat ik u daarmee kwetste.
En ze hebben me geschminkt en opge-
dlrkt, alléén om uw besten vriend een verkoud-
af gezien
oote kunst
waarde. Een der merkwaardlgstF'ls een ouder-
wetsche klok, waarop uitsluitend de kwartieren
aangegeven zün; zulke klokken hingen in de
vertrekken waar de rechtszittingen plaats
hadden.
Belangwekkend, maar toch niet zeer aange
naam om te aanschouwen is ^en verzameling
folterwerktuigen. Folterwerktuigen evenwel kan
men in oude Engelsche kasteelen (ofschoon hier
geen inquisitie was) nog in zoo groeten getale
zien, dat wU geen Spaansche verzameling noo-
dig hebben om ons een denkbeeld te vormen 1
van de zachtmoedigheid van vroeger eeuwen.
Van meer belang is een étui met Insignes, waar- 1
van verscheidene door de Inquisiteurs gedragen
werden. Eén daarvan, met juweelen versierd,
zou door Carlos II gedragen zyn, toen deze een i
autodafé bywoonde.
Onder de olieverfportretten van inquisiteurs
bevindt zich één het martelaarschap van den
Inquisiteur Arbues voorstellend, waarvan men
gelooft, dat het door Murillo geschüderd werd
ter kwijting van een schuld, waarvoor hü in het
kasteel van Triana gevangen zat.
Het grootste deel der verzameling bestaat
evenwel uit boeken en manuscripten. Er zUn
byna 60 perkamenten, waarvan vele verlucht
zUn, en welke de benoemlngs-oorkonden van
inquisiteurs zyn. De jaartallen dier oorkonden
loopen van 1577 tot 1817.
Verder zyn er tal van memoranda betreffende
de Inquisitie zelf; edicten, waarby het lezen
van zekere boeken verboden werd; edicten waar
bU den Joden het verbluf in zekere steden ont
zegd werd; levensbeschrijvingen van verschei
dene Inquisiteurs; tal van geschiedenissen be
treffende het Spaansche volk en verschillende
Spatftische steden.
Ten slotte bevat de verzameling oudé prenten
betrekking hebbend op de werkwyze der Inqui
sitie. Alles büeengenomen heeft de verzameling
groote historische waarde. Mr. Davies hoopt dat
de boeken en manuscripten in een of andere
bibliotheek zuilen komen, waar zü geraadpleegd
kunnen worden door ernstige onderzoekers.
Wy hopen dit eveneens; er is geen enkele
reden tot geheimzinnigheid met betrekking tot
de Spaansche Inquisitie. Zy is niet geweest wat
vrienden van Spanje zouden wenschen, en even
min wat anderen ervan maken. Zoo is ook de
te vormen omtrent de waarde van de presta- isterrekamer in Engeland niet geweest wat
ties van diegenen, die in vollen ernst beweren I vrienden van Ekigeland zouden wenschen, et-
spirltlsten te zün. [cetera....
Mr. W. Davies, een bewoner van de LÓnden-
sche wijk Chelsea, is de eigenaar van een col
lectie welke zelfs te Londen, het grootste para-
dys van den verzamelaar, eenlg is.
ZU ontstond, toen Napoleon in 1808 het kasteel
van Triana, te SevUla, innam, en werd later
door een verren bloedverwant van Mr. Davies
voor een zeer aanzienlUk bedrag gekocht. ZU
heeft daarna verschillende eigenaars, doch aUen
in dezelfde familie, gehad, maar geen hunner
heeft de verzameling ooit in t openbaar ten
toongesteld. Mr. Davies bewaart haar in een
safe in het souterrain van zün woning te
Chelsea, maar zelfs nu hy van plan is haar te
verkoopen. heeft hy nog niet ertoe kunnen be
sluiten haar voor het publiek ter bezichtiging
te stellen, ofschoon hy haar soms toont aan
deskundigen en aan personen die belang stellen
in de geschiedenis der Spaansche inquisitie.
Want daarop heeft de verzameling betrek
king.
De voornaamste stukken zyn het Zwaard, het
Kruis en het Blad, welke voor de Inquisiteurs
lagen als zU hun rechtszittingen hielden; verder
de geborduurde standaard, welke voor hen uit
gedragen werd als zü zich in processie naar
een autodafé begaven, en het kristallen kruis,
van hout en spiegels, dat voor de beklaagden
uit gedragen werd op weg naar de rechtszaal
Mr. Davies gelooft dat dit het eenlge kruis van
dien aard is dat nog bestaat.
Sommige der voorwerpen hebben,
van hun historische beteekenls, gri
'dlgHFls
open en de lange hals van Struisje viel in de
verte al op.
De auto reed hen naar een groot hotel,
waar veel vreemdelngen kwanjen. In de hal
van het hotel stonden tafeltjes en stoelen en
toen Struisje die zag, zette hü zich in een
fauteuil, die er zacht en warm uitzag, gauw
zün jong vogeltje. Maar dat zag een portier,
die daar rondliep en dg^aetMe deze niet over
zyn kant laten gaan. Hy stapte er onmld-
dellyk op af.
was.
andere naam echter is Klang-nlng-Foe,
..Rustpunt van den Stroom” beteekent
hier is de Jangtse nog slechts 350 kilometer
van de zee verwüderd en de Invloed van eb en
vloed valt in Nanking nog duidelük waar te
nemen.
Wanneer men den Chinees, die de geschie
denis van zUn land bestudeerd heeft, onder
vraagt. kent hü intusschen niet slechts twee
maar wel zeventien namen voor de groote stad
aan den Jangtse. Men heeft in oude Chineesche
archieven het bewys gevonden voor het feit, dat
Nanking reeds 3000 jaar geleden een groote
stad was en in den loop van vele eeuwen als
politieke hoofdstad of cultureel centrum een
groote rol heeft gespeeld.
In den tyd, dat Julius Caesar zich opmaakte
om Engeland te veroveren, was Nanking reeds
een oude stad. In het Jaar 166 zond Marcus
Aurelius een Romelnsche delegatie naar Nan
king. Van den Pundsjab en van de oevers van
den Ganges trokken groote karavanen
Nanking, dat toentcrtüd als hoofdstad
het Woe-koninkrUk een gouden tydperk
leefde.
platgebranden verwoest om spoedig
als een phoenix uit zün asch te hcrrüzcn.
De veroveraars, de Tslns, maakten van Nan
king ook hun hoofdstad. De eerste keizer
bouwde omstreeks het jaar 318 een paleis, dat
3500 vertrekken had. Een eeuw later liet een
andere keizer het gebouw neerzetten, dat in de
Chineesche litteratuur als het .Paleis der on
eindige Vreugde" bekend is. Ook de rijke kei
zer Liang Woe-Tl Het een schitterend paleis
voor zich bouwen, waarvan de wanden met
zonnebloemen versierd waren. Vier groote uni-
verslteiten schonken aan 1000 studenten op
staatskosten de noodige kennis. Kanalen, brug
gen. düken en wegen werden aangelegd. Plot
seling verloor echter Nanking toen zün schitte
ring. De Soeng-dvnastle maakte Sian in het
Jaar 589 tot hoofdstad.
Maar ook de groote leermeesters van China
en de dichters bleven Nanking trouw. Ook Li-
Tal-Po heeft in Nanking zün onsterfelüke ge-
dlq^iten geschreven. Nadat de Tartaren en
Mongolen hun heerschappij over China had
den uitgeoefend, werd Nanking in de veertiende
eeuw weer keizerstad. De eerste Ming-keizcr.
een Chinees van lage geboorte, die de Mongo
len uit het land dreef. liet den geweldigen
muur om Nanking bouwen, die een lengte van
22 mül had en op sommige plaatsen 27 meter
hoog en 20 meter breed was. Binnen dezen
muur lagen nog vele akkers, zoodat er in tij
den van belegering voldoende levensmiddelen
geproduceerd konden worden.
Toen deze Mlng-keizer ten grave gedragen
werd, trokken er 13 lükstoeten de 13 stadspoor
ten uit en 13 lijkkisten werden op den Purpe
ren Berg bUgezet. Men weet op het oogenblik
nog niet, in welke kist deze geweldige Mlng-
keizer gelegen heeft.
Religieuze fanatici Zooals Hoeng Sloe-Teoen,
de aanvoerder der Talpings. veroverden Nan
king en maakten zichzelf tot keizer. Tien ja
ren lang woedde de burgeroorlog in Nanking
Daarna werd het weer stil om de stad, totdat
er later voor Dr. Sóen-Yat-Sen een mauso
leum werd gebouwd.
Maar hoewel Dr. Soen-Yat-Sen reeds in het
Jaar 1912 van Nanking uit de republiek pro
clameerde, herkreeg de stad toch voorlooplg
haar ouden glans niet. Zelfs toen maarschalk
Tsfang Kal-S.iek in het Jaar 1927 Nanking of
ficieel tot hoofdstad der republiek verhief,
kostte het groote moeite, daar werkelUk gen
centrale voor de regeering te scheppen. De
meeste ambassadeurs en gezanten bleven In
Peiping wonen en slechts indien er iets bü-
aonders aan de hand was, zond men een afge
vaardigde naar Nanking. a
Intusschen heeft de regeering niet stil ge-
«eten. Van Poekou uit heeft menop het oogen
blik een schitterend uitzicht over de moderne
hoofdstad, met de breede straten en groote
gebouwen, die de regeering heeft laten bou
wen Inderdaad heeft Nanking zich gemoderni
seerd.
Wat zal er na afloop van den tegenwoordi-
- v
<?i
