H
r
De avonturen van Prof je en Struis je
a
VERKADE-ZAANDAM
I
I
-Wl
w^Aaal van den daq
tl
F 250.-
HET OORDEEL
„VIA KOEK EN BESCHUIT DE NATUUR IN"
if.
|IES, LIESBETH,
ELISABETH
i
ft!
•I
WOENSDAG 17 NOVEMBER 1937
r
-»
van
.-<r
•J
IK
Kometen
3
n
1’1
O'
A
3
V
ducten nóg
alleen Uw
Jf
r
1
I
iniittmnim
V^el zeer duidelijk zien we dit
in de nieuwe 25ste uitgave „Onze groote
ris leren”; dr. Thijsse vertelt hier van breede
stroomen, bruggenbouw, dorpen en steden,
waarvan het knappe
schilders-trio weer
prachtige aquarel
len wist te maken.
Wilt U er meer
van weten? Laat
Uw winkelier U
dan het album
bezorgen; neem
regelmatig Verkade'a
artikelen in huis en U zult be
merken zélfs al met een keus van drie
per week krijgt U binnen *t jaar voldoen
de bons bijeen om het boek van de ge-
heele platen-collectie te kunnen voorzien!
Hoe hebben deze boeken onze liefde op
gewekt voor al wat er groeit en bloeit en
ons aangespoord, er op uit te trekken,
waarmee dr. Thijsse’s gevleugelde woord
in vervulling ging: „via koek en beschuit
de natuur in”! Ook hier het principe:
't beste van het beste.
dan hebben deze pro-
voordeel: dat ze niet
maar
Het voorjaar M gekomen met rijn gevolg van
En
huishoud-, maar ook Uw
boekenkast verrijken! In hoeveel gezin
nen worden nu al niet eenige generaties
lang de kleurige plaatjes verzameld, om
se daarna te plakken in de bekende
Verkade-albuma
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De Engelsche krant
Haar-tragedie
II
jaarlijlcschr verwerking
millioenen eieren, tienduizenden
boter en suiker, de honing
den korven, enz. enz.
Dicht aan de Zaan ligt het
enorme «complex van Verkade’a Koek-, Be
schuit-, Biscuit-, Chocolade- en Waxine-
lichtfabrieken. In dan loop der laatste
50 jaren ontstaan, tfertoonen deze vijf
gebouwen uiterlijk vrij opvallende ver
schillen, maar één ding hebben ze ge
meen: wat er gemaakt en gebakken wordt,
is van onovertroffen kwaliteit! Een kwa
liteit, als ’t ware geschapen voor de Hol
landsche huisvrouw, die graag weet, wat
ze koopt, die graag „waar voor haar geld”
krijgt. Dit dit ’t geval is bij alles, wat
deze fabriekspoorten verlaat, spreekt o.a«
al uit een jaarlijksche verwerking van
kilo’s
duizen-
zl\
I
verven,
van
i
(Nadruk verboden.)
MKNwr*raMK
WAJMUOfT^AKMK
'l
fa
74'
N
4
be
délt.
op
M
(Wordt vervolgd.)
9
O
'L.
Natuurlijk gaf de portier een gil en een
harde ook. Struisje zette al zijn veeren op en
Bruin
mama
bij levenslange geneeie c:
verlies van belde armen.
I K
t
1
WU HANDHAVEN
KWALITEIT
w
een boel talen. En dus was Profje nu gewa
pend met een sleutel van een van de kamers
uit het hotel en hU ging daar dus maar gauw
naar toe. gevolgd door Struisje met Jong en
een bediende, die de bagage droeg. Het
maar één trap op. maar ze gingen toch met
de lift en Strulaje klemde bijna zijn kop. toen
de deurtjes net een ruk dicht werden ge
schoven. Het was ook de eerste keer, dat hij
in een lift kwam en hij werd er een beetje
zeeziek van.
Q5?
Struisje, die zelf zjjn kind zoo mooi vond
dacht" dat de vreemde meneer naar hem toe
kwam om het Jong beter te bekijken, maai
dat was niet de bedoeling, want een gehand-
schoende hand strekte zich er naar uit en
greep het dier in zijn nekje. Struisje schrok
geweldig en beet gauw In de brutale vingers
die zijn kind bedreigden.
bij verilM van aan hand,
eau voet af een «o*
wordt in onze wereld gezegd, dat hij volmaakt
is, maar ik ben bang, dat die volmaaktheid
mjj op den duur zal vervelen. Des te erger, dan
zal ik probeeren pret te maken, mij te amusee-
ren. doen, wat andere jonge vrouwen doen. Ik
zal mijn Juweelen laten bewonderen en ik zal
er heel mooie bezitten, ik zal uren doorbrengen
bij de eerste klas dames-kleermakers om toilet
ten te combineeren, die ik zal ten toon stellen
bij de groote bals en de weelderige recepties van
de OWeërs. Ik-zal aan de bespottelijkste dansen
doen. Het zal mijn trots zijn mijn naam in de
kranten gedrukt te zien en te weten, dat Ik een
wedstrijd in elegantie houd met dames van de
hoogste kringen. Dat zal een bespottelijk leven
zijn, zooals zooveel anderen het leiden. Komaan,
het lot ga zijn gang, weldra zal ik baron Rulli
verlof geven aanzoek om mijn hand te doen.
Lezer, tracht u in te denken
Dat g’er óók een» zoo voor stond.
Dat de menschen u begroeven
En g“ u tusschen hen bevond.
Wat zou men dan van u zeggen?
Zijn de kansen groot of klein
Dat het nogal goed zou wezen,
Zou het lof of schande zjjn?
Overigens 't is niet ’t voornaamste
Wat de menschheid van u dacht,
Maar wat u wanneer ge dood zift,
Voor de eeuwigheid toch wacht!
HERMAN KRAMER
^IIIIIHIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIHIIIIIUIIIIHIIIIIIHIIIIIIIIII^
8
- ZE9T DR. JAC F. THUSSi
deniertje In de buitenwijken, dat naast thee,
vre« in de tatoente Wte. Uhl U HlllSl ai»
verkoopt, heeft- veer de deur een rti borden
feestelijkheden en daar Ik zijdelings aan de
vriendin van mama heb doen weten, dat ik
wenschte te trouwen, komen de pretendenten
toestroomen.
Eenige dagen pas geleden
Kon u lézen in uw krant
Een geval dat zich toen voor deed
In het oude Engeland.
Van den man, die naar een stad ging,
Maar eerst aankwam, toen hij pas.
Diep betreurd door veie vrienden.
Goed en wel begraven was!
V begrijpt dat heel wat oogen
Vrees’ltfk open zijn gesperd,
Toen degeen daar aan kwam wand’len
Die zoo juist begraven werd.
U begrijpt, 't was een vergissing,
De gelijkenis was groet,
"t Gaf een heele consternatie.
Want wie was er nu dan dood?
Ik geloof, dat ik besluiten zal voor een. Mie
zich beter presenteert dan de anderen en <Se,
zonder mij heel en al te behagen. m(j toch niet
mishaagt. Hjj is zoogenaamd baron, een adel
zonder eenige waarde, zooals de echte aristocra
ten zeggen, maar voor de leveranciers, de
hotels, heeft die adeldom, dien zijn vader heeft
gekocht, toch wel eemg belang. Madame de
barones Rulli. ziedaar waartoe Lies, die meende
verstandiger te zijn dan anderen, is afgedaald.
Mevrouw de Barones! Zou die titel mij doen be
sluiten? Oprecht geloof Ik van niet, maar die
baron Rulli heeft alle hoedanigheden, die men
in een aanstaanden echtgenoot wenscht te vin
den. Hjj is zeer knap, dat kan ik niet ontkennen
en hjj zou daardoor het recht hebben dom te
zjjn, maar hjj is het niet. Zjjn intelligentie is
middelmatig en voldoende om een post aan het
ministerie te bekleeden, waar geen bevordering
te wachten staat. Dat veroorlooft hem zich
diplomaat te betitelen en die diplomaat houdt
zich bezig met de post te rangschikken en de
buitenlandsche bezoekers te ontvangen. Hjj is
zeer trotach op zjjn titel van baron. Hjj heeft
geen eerzucht, hy vindt, dat dit een ongezonde
neiging van den geest is. die noodelqos het leven
moeilijk maakt. Zjjn opinies zjjn behoorlijk, hjj
bezit een mooi fortuin, is gezond; men zegt, dat
hl) pretmaker is, maar altijd correct zooals het
met zjjn titel van diplomaat en baron overeen-
"En denk dan’ dat gelukkiger zult zijn?"
-wij loopen het gehik niet na
"Wat wil Je dan?"
"Vrij zjjnl"
"S1 Wat 011 0161 dle vrijheid doen?"
»Wat de mannen er mee gedaan hebben."
hebben ze dikwijls eenoee slecht ge-
blief in het meervoud, dan zou u rechtvaardig
oordeelen.”
„Maar voor Je binnen bent gekomen, was
Claude heel vriéndelijk!”
Ik stond op en woedend antwoordde ik: „Wel
nu, ik laat u alleen en Claude zal weer aardig
worden.”
Ik was al bjj de deur, toen mama mij deed
stilstaan: „Lies, je bent bespottelijk!”
Inderdaad ik was bespotteltfk en woedend,
omdat anderen dat ook gemerkt hadden. Claude
kwam naar mij toe en bood mjj de hand. ..Eli
sabeth, ik bied je den vrede aan, vrede zonder
voorwaarden. Wy hebben ons allebei iets te ver
wijten.”
Ik nam zjjn hand aan, ik kon zoo toch niet
weggaan en dan, ik wist zelf niet eens waarom
wij ruzie hadden gemaakt.
Ik bleef dus. maar mengde m(J heel weinig
in het gesprek, terwijl ik verwonderlijk goed mijn
rol van welopgevoed Jong meisje speelde. Toen
Claude afscheid nam. wenschte ik hem veel
succes en voegde er aan toe, dat ik zeer verlan
gend was mevr. Rendut terug te zien en dat
ik daarom mama zou vergezellen, als zjj naar
Marly-le-Roy ging.
Claude is dus vertrokken, papa heeft een
anderen secretaris; die is bejaard, leeljjk, te be
leefd. Als Ik hem in huis ontmoet, buigt hij voor
mjj als voor een prinses. Ik gaf de voorkeur
aan het meer dan 'eenvoudige Goedendag van
Claude. Ik heb een hekel aan kruipende onder
geschikten en mjjn oude vriend was niet van dat
soort.
M
staan. «feriast eitaar wwdtfeezen eea- in-dikke
letters het laatste nieuws wereldkundig te ma
ken. Het kan je het lezen der kranten zelf
vaak besparen, al is dit niet de bedoeling van
hen die deze dikke letters laten drukken.
Het systeem 'schijnt succes op te leveren!
Want ofschoon de Engelsche bladen maar wei
nig abonné's hebben, wordt door lossen verkoop
eiken dag daarvan een groot getal ovpr de
goede gemeente uitgestort. Een ware lawine van
papier wat temeer geldt als men bedenkt,
dat deze kranten veel dikker jjan de Holland-
sche zijn en oplagen behalen met zeven cij
fers! Zoo bevatte de Daily Express van 5 No
vember een zelfvoldane proclamatie van Lord
Beaverbrook, waarin deze aankondigt, dat in
October van zijn blad eiken dag 2 413 873 exem
plaren werden verkocht Een geweldig cijfer,
dat méér kan imponeeren dan de lof dien deze
pers-magnaat aan zijn eigen werk toezwaait:
.het eerste dagblad ter wereld in formaat en
kracht. En het eerste, dat elft klasse der maat
schappij van dienst is; rijk en arm, hoog en
laag, barbaar, Scyth, gebonden en vrije men-
schen.” Het klinkt zoo'n beetje .Paulinisch”,
nietwaar....
Maar, zooals werd gezegd, het cijfer kan Im
poneeren. Toch bestaat daarnaast een week
blad als „News of the World”, dat in zjjn kop
aankondigt: „de gecontroleerde verkoop
draagt meer dan 3 350 000 exemplaren."
Daar ga Je nou. Lord Beaverbrook! En
terwijl het weekblad twee penny kost en de
Daily Express voor slechts één penny aan den
man wordVtebracht. In elk geval mag het Brit-
tendotn zich gelukkig prijzen met al dit goed-
koope en zorgvuldig toebereide leesvoer, ook al
zou het soms kunnen neuriën: „Alle dagen dik
ke headlines.... is ook zoo prettig niet!”
Geef my toch maar weer mijn Hollandsche
krant, en dan liefst een zonder Dally Express
allures. Een gewone, goede krant, die er op be
rekend is op de gewone, goede manier na het
avondmaal te worden gesavoureerd. Met min
der wereldschokkend nieuws, en een geringere
oplage aan oud papier!
A I I I? A Df^NTNT'É' °P Wad ingevolge <te venekenngsvoorwaarden tegen p *7Cf}
■cAI «I XX I w F1, ij ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen A vrxJa™
Mijn ouders schijnen Claude te vergeten, zij
spreken nooit over hem en toen ik naar hem
vroeg antwoordde papa kortaf: „Het gaat hem
uitstekend. HU bezit ook alle eigenschappen,
die voor een directeur van een belangrUke
fabriek noodlg zUn: verstand, orde, energie, be
slistheid. Zulke zouden wjj meer moeten heb
ben."
Ik antwoordde: ..Dien Indruk heeft hU mU
nooit gegeven.”
Papa keek ml) streng aan en zei: Het is ver
keerd de menschen te beoordeelen naar nun
uiteriyk. Daden, daar komt het op asm."
En wU spraken alweer over iets anders. Dien
middag ondervroeg ik mama. Hoe ging het met
mevr. Rendut in dat nieuwe huis vlak bjj de
een
fabriek en was de nieuwe directeur inderdaad op
de hoogte van zün taak?
De vraag was heel natuurlijk en het antwoord
eveneens. Claude had de positie gevonden, dia
hu noodlg had; mevr. Rendut begon zich te
oriënteeren in het huis; moeder en zoon waren
gelukkig.
Nu ik wat ouder word, begin ik boosaardig
te worden, want de laatste woorden van moeder
deden mjj volstrekt geen plelzier, ik hernam
echter toen: Jk heb ook beloofd naar Marly te
gaan; wilt u mU meenemen als u er weer eens
heengaat?"
Mama aarzelde een oogenblik om te antwoor
den. ik merkte het.
,Ja. ate Je dat wilt, zal ik Je meenemen."
„Zond* er over verrukt te zjjn!"
..Maar Lies, moet ik je om je hals vallen,
omdat je met mij een visite wilt maken?”
Die opmerking was juist en lachend zei ik:
„Die wensch is zeldzaam en ik verwachtte er een
compliment over."
Mama glimlachte en zei: ,Xiee, je wordt wis
pelturig!"
Ja, t te waar, ik word wispelturig, ik weet
niet meer waar ik van houd of wat ik wil. ik
ben rüp voor het huwelijk, mUn droomen van
geëmancipeerde jonge dame, trotsch op haar
kundigheden, opgedaan door een mannelUke op
voeding. loopen uit op een huwelijk met een
baron Rulli!
deerde hem niet wat voor ’n ónmogelijke kleur
zou laten veranderen! Rood baar, hetzij licht,
middel of donker, duldde hy geen*moment in
zUn huls!
Mama riep ,den kleinen raad," bestaande uit
Leontine en Paul bU elkaar en presideerde self.
„MUn kinderen,” riep ze vertwUfeld uit, ter-
wUl haar vingers onophoudelijk haar kleverlgen
haardos beroerden, „nu staat mUn levensgeluk
op het spel. Eerst heb ik het groote offer ge
bracht, terwllle van Jullie geluk mUn haren te
laten om-verven,
nu vraag ik jullie
Je goede hart voor
mUn nóoden niet
te sluiten! Raad
me eens; welke
kleur ik nu zal
nemen; papa
duldt geen donkerrood!”
De .kleine raad” kwam niet tot een oplossing,
waarna papa ter conferentie werd ultgenoodigd
en in „comlté-generaal” het'probleem opnieuw
aan de orde werd gesteld. Papa sprak zich, na
veel wikken en wegen uit voor platina-blond
en hoewel dit nu niet bepaald het nieuwste was.
zwichtten mama en Leontlne. Na bruin, goud
blond, asch-blond en donkerrood, bleef er eigen
lijk ook niets anders over!
Enkele dagen later kwam Leontlne geheel
over stuur thuis. Met een onmiskenbaar talent
trachtte mama haar te kalmeeren. Toen dit
tenslotte gelukt was, hoorde zU het volgende
relaas, afgebroken door korte, droge snikken:
,Jk draag dit afschuwelUk platina-blond niet
langer! Hoort u. geen dag langer! Overal denkt
men, dat ik spierwitte haren heb, overal! Zoo
juist stapte ik in de tram en toen bood een
meisje mU haar plaats aan.... Ze hield me
voor een.... matrone!”
De stemming ten huize van de familie Clalr-
taux daalde met den dag. Mama en Leontlne
bespraken het hoognoodige. maar roerden de
brandende kwestie niet "aan. Bezoeken ontvin
gen ze, noch gingen ze zelf ergens op visite. Als
ze nog eens een enkelen keer op straat kwamen,
dan ging het haar geheel schuil in diepe,
breed-gerande hoeden. Dagelijks zaten ze uren
lang tegenover elkaar aan tafel en zagen er uit
als collbri's.
Na een half jaar hadden mama en Leontlne
hun natuurlUke haarkleur weer terug. Leon
tlne was brunet, mama peper- en zoutkleurig
grUs.
ongeschiktheid tot werken door f? 7^0 bU eeu ongeval met
3, belde beenen of beide oogen <Zvze“ doodeljjken afloop
P1* hel Franzch vertaald door Christine Kamp
en der opvallendste verschUnselen in het
Engelsche stadsbeeld is wel de dagelUk-
sche parade der headlines. Tot elk krul-
komt. Geen adel van karakter maar men kan
dat niet altyd veranderen.
Familie, relaties, alles in orde. eigenlUk is er
niets, waarom men hem zou afwijzen. Ik weet,
dat hU mU naar zUn smaak vindt, dat heeft
hU mU zelf niet gezegd, want in dat opzicht
Is hU nog onmodern, maar hjj heeft mU door
vrienden, die ik ook ken, laten vragen, of het
hem gepermitteerd was, te trachten mü te be
hagen. Ik heb verlof gegeven, er moet toch een
eind aan komen en waar ik nu ga of kom,
overal vipd ik baron Rulli.
Mama merkt wel. dat hU mU zoo discreet en
correct het hof maakt; zU plaagt mU soms een
beetje met hem. maar zU hecht volstrekt niet
meer waarde aan hem da» aan de anderen, die
ik geweigerd heb. toen ik oud genoeg was ge
worden om tot een huwelijk over te gaan.
Verlangt zU evenzeer als verleden Jaar om mij
verloofd te zien? Neen, dat geloof ik niet, want
zU brengt mU niet meer in kennis met onge-
wenschte bruidschatjagers. Mama.denkt niet
meer aan 'n huwelUk voor mU. nu Jean-Pierre is
vertrokken. Als Lies dan ook heengaat, zal het
huis erg ledig worden. Is het uit vrees daarvoor,
dat zU mU nog een tUd lang by zich wil
houden. Dat geloof ik niet, want mama heeft
nooit een egoïstische gedachte gekoesterd
Misschien vindt zU, dat Lies nog te dwaas is
om te trouwen. En toch, ik ben niet meer
excentriek; In een Jaar tyds ben Ik zoo oud
geworden, dat een hu wel Uk uit berekening mU
niet meer af schrikt. Enkel berekening! Baron
Rulli is een type, waarmee ik verleden Jaar om
niets ter wereld zou hebben willen trouwen. Er
-j-^y en der merkwaardigste kometen, welke
H ooit door het menschelijk oog zUn waar-
genomen, was die van het Jaar 1811. zy
bezat een diameter van byna een mlllloen kilo
meter. Daar de doorsnee der aarde aan den
Equator ongéjveer 12.756 kilometer bedraagt,
kon men dus aannemen, dat deze komeet een
diameter bezat van tachtig maal dien der aar
de. Volgens haar omvang belichaamde zU het
vyfhonderdduizendvoudlge der aarde.
Twee en dertig Jaar later baarde een ander
kometen-unlcum groot opzien in de wereld der
astronomie. Hoewel de afstand der aarde naar
deze komeet nog slechts ongeveer een mlllloen
kilometers bedroeg, lag het einde van den ge
weldigen staart nog ver onder het bereik der
zonneprotuberance. dus daar, waar de gloeien
de waterstofmassa's over den zonnerand wor
den geslingerd. Het verschynen van deze ko
meet bracht schrik ’en ^- .a.iw—-»
wereld. Nog nimmer hadden de astronomen
een dergeiyke groote komeet, zoo dicht bU de
zon, geobserveerd.
De in 1858 ontdekte Donatische komeet be
zat een buitengewoon lichtlntensieven plans.
De groote lichtsterkte van deze komeet maakte
het mogelUk. dat het gesternte negen en dertig
volle weken te zien bleef.
Tal van groote kometëh, die in vroeger Ja-
ren op bepaalde tyden zichtbaar waren, heb
ben den kringloop van het planetensysteem
verlaten en schUnen voor altyd verdwenen te
zün. Als kenteekenend voorbeeld mag worden
genoemd de komeet Blela. die vroeger na
een tydsperiode van zes en een kwart Jaar
placht op te duiken. Voor de laatste maal
werd deze komeet waargenomen In 1852. Sinds
dien heeft zU zich niet meer laten zien. Ook
deze kömeet wekte onrust bU de menschheid.
n.l. in November 1832. In de astronomische we
reld vreesde men namelUk voor een botsing
tusschen Blela en onze oude Moeder Aarde.
Reden tot dergeiyke bezorgdheid had men
evenwel niet, want de aarde had zich intus-
schen ver genoeg van de komeet verwyderd,
om een botsing te voorkomen.
Toen de gevreesde komeet in hqt Jaar 1845
opdook, had de geleerde wereld zich opnieuw
te verwonderen: het gesternte was niet meer
te herkennen, zóó Intens was de verandering,
welke het intusschen had ondergaan. De ko
meet Blela was gespleten, bezat dus twee ker
nen. die slechts door een korten afstand ge
scheiden, naast elkaar stonden. Ook in het
Jaar 1852 liet de komeet zich aldus zien. Tegen
de verwachting der geleerden In bleef de ko
meet in het jaar 1858 onzichtbaar. Daar mer
haai sindsdien niet weer zag. nemen de astro
nomen aan, dat zU zich heeft opgelost. Het
bewys voor deze veronderstelling kwam in No
vember 1872. Op den 27sten van voornoemde
maand zou het gesternte zeer dicht onze aar
de moeten naderen. Maar Inplaats van de ko
meet zag men een buitengewoon grooten ster
renval. Een dergeiyk verschijnsel herhaalde
zich in de Jaren 1885 en 1892.
De veronderstelling, als zou er tusschen ko-
"Wat de mannen er mee gedaan hebben."
■•ZU hebben ze dikwyis genoeg slecht ge
bruikt.”
„WU zullen ze beter gebruiken."
„Trotskopje!”
Wy waren slechts twee tegenstanders tegen-
er elkander: vragen, antwoorden, uitvallen,
K^3°rden' dle een kwetsbare plaats zoch-
bi> bUkken die braveerden, twee tegenstanders.
legde een van zyn vleugels beschermend over
zyn kind en de man durfde niet meer te
grUpen, uit vrees voor dien scherpen snavel.
Zün hand bloedde zelfs, profje. die alles ge
zien had, probeerde den portier uit te leg
gen wie Struisje was, maar hy kon zich niei
verstaanbaar maken, want zUn taal was
anders dan die van het vreemde land.
Gelukkig had Profje by" een anderen me
neer, die den gasten hun kamers wees, beter
kunnen spreken, want die meneer verstond
et was moeder en dochter aan te zien,
dat ze probeerden een moeilyk vraagstuk
tot een behooriyke oplossing te brengen.
Mama zuchtte om de minuut diep en hoorbaar,
de dochter keek verstoord. De weg naar een
compromis is dikwyis lang en moellUk.
,Jk vind dat goud-schynende blond gewoon
weg verrukkeiyk!”
„Ja!” zei Leontlne en verder niets.
En wy dragen nog altyd dat aftandsche
brunet.” zuchtte mama. t
.Dat goud-blond zou me onuitsprekelijk flat- -
teeren!”
.Dan laat u uw haren goud-blond
mama.” decldeerda Leontine.
Dat kan toch niet. Moeder en dochter heb
ben toch in den regel dezelfde kleur-haar! Och,
kindje-lief, als je voor je moeder dat kleine of
fertje wilde brengen
Leontlne knikte resoluut van neen,
stond haar verreweg het beste. Maar
hield niet op en tenslotte zwichtte Leontlne.
Den volgenden dag pronkten in den overdadig
gemeublleerden salon van de familie Clairtaux
twee weelderig gekrulde, goud-blonde kopjes.
Mijnheer Clairtaux zei er niets van. Toen moe
der en dochter hem naar zyn meening vroegen
over hun metamorphose, volstond hy met een
verachteiyk schouderophalen en nadrukkeiyk
richtte hy zyn wUsvinger op zUn voorhoofd.
Den volgenden morgen, t was pas 10 uur,
snelde Leontlne haar mama’s boudoir in.
.Lees eens, mamaVerschrikkelyk
kreunde ze en het zich voor den kapspiegel op
een stoel vallen.
GemelUk las mama den brief, .welke van
k haar schoonzoon-in-spe was. „O, Leontlne, wat
verlang ik er nu al naar Je lieve, bruine kopje
tegen me aan te vleien. Hier loopen sommige
vrouwen met van die belacheiyke goud-blonde
haren. Ik weet waar!Uk niet, waar dat op lUkt!”
,Nu.... en?" vroeg mama.
„Nu.... en? Nu.... en? Dacht u, dat ik wil
hebben, dat Paul my belachelijk vindt? Om
uwentwil heb ik gisteren dat offertje gebracht,
maar over een half uur ben ik by den kapper
terug om myn haar weer bruin te laten verven.”
Mama bracht op haar beurt Leontlne het
groote offer van haar goud-blonde haar, haar
„charme”, zooals ze het noemde, en samen ste
venden moeder en dochter eenigen tyd later
weer naar den kapsalon. Hier wachtte hun echter
een teleurstelling. Met veel omhaal van woor
den, waarvan vele aan het geduldig luisterende
duo voorby gingen, omdat zU van haar-tech-
Mischen aard waren, verklaarde de figaro, dat
het 3iem tot zyn onnoemeiyke spijt ónmogeiyk
was aan het verzoek der dames te voldoen. Er
zeker wel een half jaar voor noodlg zyn.
i_7^rt>aasd luisterde mama naar ons. zy be-
er niets van en ik geloof, dat wU zelf
et helpen Claude ergerde mü en ik
®oest op hem wel hetzelfde effect maken. Mama
"am tusschenbelde: .Lies, kindje, hoe kom
G?00 slecht gehumeurd?’
te? ij5rWttchtte dat niet, want Claude was even
-«uldig als ik en ik riep uit: „Spreekt u alsje-
zou
eer het haar van goud-blond weer tot zyn na
tuurlUke kleur teruggebracht kon worden. Alle
kleuren van den regenboog lagen binnen net
bereik der kapkunst. Blauw, groën, rood, zelfs
een aannemelük asch-blond. Leontlne dacht
aan Paul's critlek en haar eigen toekomst en
snikte zachtjes. Mama had haar leeftyd en dus
ervaring mee en besliste voor asch-blond. Daar
mede toch kon de natuuriyke bruine kleur het
dichtst genaderd worden.
Met zeer gemengde gevoelens werd de
komst van Paul tegemoet gezien. Moeder en
dochter waren allesbehalve gerust, terwyi myn
heer Clairtaux hartgrondig wenschte, dat r.yn
schoonzoon datgene sou zeggen, waartoe hy den
moed miste.
Paul's komst was voor mynheer Clairtaux
een gloriedag, zyn gezicht straalde van vreug
de. toen hü da hqeide foeteren:
„ik vind hflMnehuwelUk. In één wootd af-
gryseiuk!” .(.'CM: - --'aïr* 4
.Maar Je hebt toch zelf geschreven, dat...;**
verweerde zich Leontine.
„Goud-blond vind ik belachelyk. Maar dit is
monstrueus I"
Het weerzien van mama schiep een pynlljke
situatie, waaraan mynheer Clairtaux met zijn
spreekwoordeiyke, maar door zUn huisgenooten
nameloos verachte bonhommle een einde maak
te, door zUn schoonzoon jubelend te begroeten
met een .Hallo, hoe gaat het met je, kerel!”
Na de lunch wist mama met een weerga-
loozen tact Paul te ontfutselen, dat hy des
noods donker-rood nog zou kunnen dulden,
maar dan was hy ook absoluut aan het einde
van zyn lankmoedigheid. Leontine had liefst op
staanden voet aan dezen wensch voldaan, maar
mama wist het diner stelde zulke hooge
cischen uitstel tot den volgenden dag te be
werkstelligen.
Meer ontdaan dan Leontine haar moeder
ooit gezien had. gingen mama en dochter den
volgenden morgen opnieuw naar den kapper.
„Vindt u het zóó vermoeiend, mama?” polste
Leontine.
.Ach, kind, vermoeiend is het juiste woord
niet. Ik heb mUn haar nu eenmaal onafschei-
deiyk aan dat van jou vertoonden. Maar,”
zuchtte ze, „als papa ons straks ziet....!’’
De voorgeschreven plichtplegingen nauw-
keurif* opvolgend, bracht edi*Wippersbedlende
de beide dames naar een box, zoodat het ge-
sprek abrupt werd afgebroken. Elk vervuld van
haar eigen gedachten, welke ‘diagonaal tegen
over elkaar stonden, ondergingen beiden ge-
laten opnieuw de langdurige verf-tragedie.
Paul toonde zieh met het resultaat content
en Leontine zelf orakelde, dat ze er meer ge
flatteerd uitzag dan ooit.
Paps daarentegen geraakte by den aanblik
van de nieuwe haarkleur zyner eega radicaal
uit zün gewone doen. De meest banale termen
en de scherpste eischen gebruikte hy om mama
te bezweren, dat zU die „clowns-pruik"
Waanden voet, maar dan ook meteen in het
meten en meteoren een nauwe verwantschap
bestaan, is hierdoor ten volle bewezen. Men
weet thans ongetwyfeld, dat het lichaam der
kometen zich ook gescheiden als één zwevend
lichaam in het heelal kan bewegen.
Niet zelden hebben de astronomen kometen
met meerdere staarten gezien. De komeet van
het jaar 1744 bezat er een zestal. Precies veer
tig Jaar geleden werd een komeet met zeven
staarten waargenomen. ZU hadden elk een
lengte van zeventig graden en bezaten den
vorm van poliepen, terwijl zy tenslotte van een
soort van „vangarmen” voorzien waren. De
grootste staartlengte, welke tot heden toe in
de astronomische wereld werd waargenomen,
beliep meer dan driehonderd mlllloen kilome
ters. Daar de zon in het midden der aarde 150
millloen kilometer van deze planeet verwyderd
is. maakt deze staartlengte dus den dubbelen
afstand zonaarde uit. Ongewone vrees ver
oorzaakte ook de komeet in het Jaar 1818 en
wel door haar eigenaardlgen vorm. Den gigan-
tlschen vorm van den staart kenmerkt het dul-
delUkst het feit, dat In den uitersten hoek van
den horizon het staarteinde van de komeet nog
lang niet zichtbaar werd, ofschoon de kop van
de komeet reeds tot aan het midden (zon
aarde) was doorgedrongen.
Door de ontdekking van den verrekyker en
door de ontwikkeling der fotografie is het aan
tal der zichtbare kometen aanmerkeiyk geste
gen. In den tUd van 612 tot 500 v. Chr. bedroeg
het aantal slechte 3, in de Jaren 1 tot 99 n.
Chr. was dit cyfer reeds gestegen tot 21, ter
wijl men in 1925 108 belangrUke kometen ken
de. De wegen, welke door de kometen worden
afgelegd, zyn ellipsen, parabolen of hyperbolen.
De bestanddeelen der kometenstaarten zyn
gassen, zy zyn belangrUk dunner dan de at
mosferische lucht. De kometen stralen een
eigen licht uit.
rwr
