Mussolini gaf eindelijk toe
De avonturen van Prof je en Struisje
eKdv&fwial winden dag
Zij allen gingen....
F 250.-
F 750.-
F 750.-
/W7E4 krachtig
MISSIE machtig
H
ZAALBERG deken
BERLIJN-T0KI0-R0ME
SLOTEN DRIEBOND
sTT
r
DONDERDAG 25 NOVEMBER 1937
museum
Debacle van het
communisme
G deken Lost f IO<
Een échte ZAALB
Liever het gele gevaar
dan de roode pest
Een stuk Rutland is meer waard
dan heel het voormalig
Duitsch koloniaal bezit
Voor het
Deken
over.
(Van onzen Beriynschen correspondent)
En Hans gaat
Prosit!
weer/’
weer
zwijgt opvallend
waar-
DOOR LO WflSDORF
tuin
HOOFDSTUK ID
(Wordt vervolgd)
werden
Van zes
prachtigste bloemen die hij ooit gezien had.
Natuurlek moest hij daarvan Iets meene
men in zjjn trommel.
Dan opeens waarschuwden de matrozen.
Een slang kronkelde over het pad. Profje
wilde er overheenbulgen maar nog net bij
tijds hield de kapitein hetp ervan terug. HU
sleepte hem mee en de slang kronkelde juist
langs hen heen tusschen de boomen door.
Dat is heel gevaarlUk wat U wilde doen, zei
de kapitein, het is een vergiftig beest en als
hU U gebeten had, was U in een uur dood.
Op het oogenbllk kan men in alle Dultsche
bioscopen zien, wat voor prachtige, goed afge
richte soldaten Japan heeft en hoe Japansche
bommen, granaten en ander oorlogstuig China
grondig van alle bolsjewistische smetten zui
veren. Want het is alleen en uitsluitend het
bolsjewisme, dat aldus de Dultsche pers
Tokio dwingt om met mannelUke vastberaden
heid en zonder ongemotiveerde sentimentaliteit
in te grU pen. Het bolsjewisme heeft reeds heel
Buiten-Mongolië besmet en het is een weldaad
voor de wereld en in de eerste plaats voor
China zelf, dat Japan thans Blnnen-Mongolië
bezet om een wal van staal en beton op te
werpen tegen de Roode Pest
Struisje moeten zorgen, dat hij op het schip
had achtergelaten, omdat het nog te klein
was om mee te nemen.
Nu beter uitgerust, gingen ze met zijn
allen het bosch in. Voorop liepen een paar
matrozen, gewapend met buien en telkens
was er wat te hakken. Hier en daar ver
sperden lange slingerplanten het pad. Profje
schoot niets op. want steeds zag hU iets
bijzonders. Langs een boom kronkelde, zich
een plant, waarvan de wortels in den boom
zelf zaten. En aan die plant groeiden de
schoenen!”
„Wat moeten we din doen?" vraagt hy ge-
blj verlies van een band,
een voet of een oog.
Toen Pretorlus op dezen gedenkwaardlgen
dag het heerenhuis verliet, had hij eerst In *t
geheim een lang onderhoud met de trouwe
Pretorlus trouwde niet en converseerde weinig keukenprinses Real gehad.
De Dultsche kranten wUden geestdriftige
beschouwingen aan den stand van zaken In
het vroegere Mandsjoerye, dat zich als
Mandsjoekwo onder Japansche leiding sinds
1932 schitterend ontwikkeld heeft. zy knoo-
pen daaraan de verwachting vast, dat bet
Japan Spoedig moge gelukken, ook een
Mongoolschen „vrijstaat", Mengoekwo, te
vestigen.
Inderdaad verwijten, dat het dikwUls pathetisch
en theatraal doet, doch men moet tevens toe
geven, dat Hitler tudens zUn laatste Ryksdag-
rede in zUn persoonlijk antwoord aan Mr. An
thony Eden gelUk had, toen hij zeide: GU En-
gelschen zyt niet zoo bevreesd voor het bol
sjewistische gevaar als wjj Duitschers. Maar
vergeet niet, dat gU op uw eiland het bolsje
wistische gevaar nog nooit aan den HJve hebt
ondervonden, terwijl wU Duitschers jaren lang
gebukt gingen onder de, bolsjewistische terreur
Intusschen praat men er zoo aan de bier
tafel heel graag eens over, dat Rusland een
enorm groot land is, dat de Russen nauwelijks
weten, wat zy met hun^overvloed van grond
stoffen moeten aanvangen en dat Duitschland
met een flink brok Rusland eigenlijk nog meer
gebaat zou zijn dan met heel zijn voormalig
koloniaal bezit.
Nu werden een paar matrozen terugge
zonden naar het schip om laarzen te halen.
Maar wat moesten ze nu met Struisje be
ginnen? Een van de matrozen wist raad. Hij
wist op het schip een lang eind gasslang
en toen hij daarmee terug was wikkelde hU
het als een zwachtel om Strulsje’s teenen
en poolen Struisje zette een benauwd ge
zicht, het was geen prettig gevoel. Maar een
beet van een slang was ook geen prettig ge
voel en dat zou hij zelfs niet eens overle
ven, en wie zou er dan voor het kleine
Op het oogenbllk sluit dezelfde Mussolini zich
aan bjj de Dultsche politiek, die de Japansche
expansie in het Verre Oosten op alle mogelljke
manieren ondersteunt.
Duitschland staat geheel aan de zjjde van
Japan. In het begin van het huidige Chlneesch-
Japansche conflict nam ook de Dultsche pers
geregeld de berichten over van de groote En-
gelsche en Amerlkaansche nleuwsbureaux, die
de berichtgeving over bet Verre Oosten uit
sluitend in handen hebben. Op die manier wer
den ook in Duitschland de Chlneezen moreel
gesteund en de 'Japanners, zy het dan wat
minder scherp dan elders, openlijk gegispt.
Natuurlijk duurde het niet lang, of Tokio vroeg
zijn eenigen bondgenoot in de heele wereld om
opheldering. Deze kwestie was voor de Wilhelm-
strasse lang niet eenvoudig, daar Duitschland
in China zeer belangrijke handelslnteressen
heeft. Doch ook in dit geval moesten alle prac-
tlsche overwegingen wijken voor de ideologie.
hart,
den tjjd, waarin hij leeft;
overtuigingen zijn de overtuigingen
duizenden; zijn levensdraad is één van de
vangenls en één werd verbannen. Twee
bleven er over: Dybenko als generaal en
Stalin als dictator.
Het politieke bureau van de communis
tische partij bestond op het monwit van
de October-revolutie uit 7 menschen. Eén
stierf privé (Lenln). Vijf werden er ult-
gestooten, verbannen, doodgeschoten. Eén
enkele bleef over: Stalln als dictator.
Van het militaire revolutle-comlté uit
den Petersburger-sovjet, dat onmiddellijk
de militaire voorbereiding van de revolutie
leidde, werden zes leden weggewerkt, één
bleef er over: Dybenko, generaal.
Van het college, dat het pracsldium voer
de over het tweede Sovjet-congres, dat tij
dens en na de beschieting van het Winter
paleis vergaderde en dat de besluiten van
de eerste overwegend bolschewlstlsche re-
geerlng vrijwel unaniem toejuichte, van dT
college, dat uit 15 menschen bestond, stier
ven-- er twee privatlm (Lenln en Loenat-
scharski). Twaalf verloren hun ambten
Drie van dezen werden na een doodvonnis
neergeschoten. Slechts één bleef over:
mevrouw Kollontay, gezante in Noorwegen.
Van de hoogste colleges, die tijdens en
aanstonds na de revolutie bestonden ble
ven dus drie van de achtentwintig
verschillende leden een post in het Sovjet-
partij-apparaat bekleeden. Twee stierven
privé. De rest bleek of werd minderwaar
dig of misdadig. Dat waren „producten van
de geschiedenis”, van hun omgeving, van
de beweging, waarin zij het eerste gelid
vormden en waaraan zij è.1 hun werkkracht
schonken; dat waren de kinderen van de
revolutie: misdadigers!
Veroordeelen de Russische processen in
het licht der communistische theorie niet
het bolsjewisme zelf?
met de landeigenaren uit de omgeving. Alleen
de vriendschap met Oliva bleef evenals zij vroe
ger was. Nooit werd er op het Uefdestooneeltje
in den donkeren tuin gezinspeeld. Vermoedelijk
was hij het reeds lang vergeten. En toen na den
dood van haar moeder Oliva met haar zesjarig
dochtertje achterbleef, verzocht zy Pretorlus,
toeziend voogd over het kind te worden.
Sedert den dood van haar moeder was Ollva
nog geslotener, nog bitser geworden en nie
mand begreep, dat dit alles geen ander doel
had dan haar eigen onzekerheid te verdoezelen.
Eentonig en onbewogen verstreken de jaren,
tot de tyd kwam, dat de voogd een moeilijke
kwestie moest ultvecbten: voor zyn pupil de toe
stemming van Ollva te krygen, om te mogen
studeeren. Ja, Bella wilde studeeren. Ollva ging
heftig tegen dit moderne Idee te keer. Studeeren
een meisje bovendien een meisje van stand,
dat het niet noodlg had!
Ollva was zeer ryk. Maar zy had geen verstand
van geld of geldswaarde, want haar persoonlijke
behoeften waren uiterst bescheiden en al het
zakelijke had Virgillus Pretorlus in handen.
Stelde hy haar iets voor over beleggingen van
kapltaaloverschot. dan haastte zy zich te zeggen:
,Doe jy maar zooals je t best oordeelt"
Met hem onderhandelden de kooplieden en
veehandelaren, met hem rekende de rentmeester
af.
lyk zwaar valles. Hy scheen nu van het afscheid
geen weet meer te hebben, want zyn gezicht
rimpelde van vergenoegdheid.
Resi ging zeer deftig op reis. By een krom
ming van den weg stond een mooie zilvergryze
auto. Van het heerenhuis uit kon men hier niet
gezien worden Dit was eenerzijds goed, doch aan
den anderen kant jammer. De deftigheid, die
Resi by het instappen ten toon spreidde, eindigde
In een buitengewoon onceremonieelen smak,
want de veerkrachtige lederen zittingen waren
laag en Resi was allesbehalve licht En toen zy
zich wuivend naar Groll wendde om hem een
laataten afscheidsgroet toe te sturen, zette de
auto zich zonder voorafgaande kennisge
ving in beweging, hetgeen Resi byna haar neus
had gekost
Er is geen twijfel meer, dat Elll wat
stuur is.
.Hier vlak over is een café, EU1, laten we
daar heengaan."
.Dat noemt hy vlak over! t Is minstens hon
derd passen en het water staat toch al in myn
o> w
o» 1
nin en Löenatscharski). Elf
van al hun ambten ontheven,
dezer is het lot onbekend, één stierf, één
pleegde zelfmoord, twee zitten er In de ge-
Den volgenden Zondag zou de groote gebeur
tenis, de reis van Ollva naar Weenen, werke
lijkheid worden.
,J(eem me niet kwalyk, dat ik het vraag,
maar ben je met de voorbereidingen voor je
verbluf in Weenen klaar?” informeerde Pretorlus.
Hy wilde er biykbaar nog iets bUvoegen en
wreef over z'n voorhoofd, zooals iemand by
Ingespannen geestesarbeid wel eens doet.
,Jk bedoel, heb je ten opzichte van je garde
robe de noodige maatregelen genomen?" bracht
hy er eindeiyk met pyniyke beslistheid uit
Ollva liet haar borduurwerk zakken en keek
hem met groote verraste oogen aan.
„Vergeet niet,” zei hy met klem, „dat je, wat haar
Aan von Ribbentrop komt echter de verdienste
toe, dat hy Mussolini's laatste bezwaren tegen
het toetreden van Italië tot den Dultsch-Ja-
panschen Bond wist weg te praten. Die bezwa
ren waren even talryk als groot. Mussolini
heeft niet voor niets meer dan ’n jaar geaarzeld
voor hy Duitschland zyn jawoord gaf. En het
feit, dat von Ribbentrop zyn besprekingen te
Rome niet onmiddeliyk tot een goed einde kon
brengen en eerst nog naar Duitschland moest
terugkeeren, om nieuwe instructies te halen,
bewyst, dat Mussolini zich niet zonder slag of
stoot gewonnen gaf.
Het was een formeel rendez-vous, dat Preto
rlus met de oude vrouw moest arrangeeren.
Uit hoofde van haar hardhoorlgheid was de
vrees, dat Ollva hun gesprek toevallig kon be
luisteren. niet ongegrond. Bij den vlschvyver in
het bosch kwam zy echter nooit en daarom be
sloten de twee wonderiyke samenzweerders.
dAAr hun bespreking te houden. Het onmiddeliyk
gevolg van deze conferentie was. dat Resi aan
Ollva verlof vroeg om een zieke nicht te gaan
bezoeken. Het tweede meisje, dat zeer handig
was, dank zy de voortreffelyke opleiding welke
zy by Rest had genoten, zou gedurende haar
afwezigheid de honneurs in de keuken waar
nemen.
Ollva kon niet anders dan dit zeer gemoti
veerde verzoek Inwilligen. Wel vond zy het vree
sdij k jammer, dat het samenviel met haar eigen
reis naar Weenen; doch zy zag in dat het
tweede meisje ten slotte best voor de twee oude
gezelschapsdames kon zorgen.
Dus kreeg Resi vacantle. Merkwaardig was
wel, dat het goede oudje dien dag met be
traande oogen door het huis dwaalde, als wilde
zy van alle vertrekken afscheid nemen. Dien
avond keuvelde zy nog wat met Oroll, doch het
ging niet van harte. Beide oude menschen
waren zooveel jaren by Oliva en haar moeder
in dienst geweest, waren zoo aan eikaars ge
zelschap gewend, dat zy tegen deze vacantle
als tegen een berg opzagen.
Den volgenden morgen trippelde Resi echter
reeds vroeg, vóór Ollva wakker was. In haar
allerbeste Zondagsche kleeren gestoken, over
den straatweg. Naast baar torste Groll een tame-
Dultschland viert de onderteekenlng van
het Dultsch-Italiaansch-Japansch antl-
komlntern-verdrag niet alleen als een di
plomatiek succes van den eersten rang,
doch ook als de ulteindeiyke totstandko
ming van een machtig bondgenootschap, zy
dit er dan ook een van meer moreel karak
ter.
ATT A TT/'"VAT ATT? >O °P dlt b,ad z*Jn ingevolge de verzekerlngzvoorwaarden tegen |h’ *7K1T bW levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 7RH bij een ongeval met
XX 1,1 ,r, XX Ilt JI w IAl r, ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen B AJVFe verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen wV»“ doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
vele, die samen de streng der historie vor
men. Zelfs voor den persoon van Lenln
maakte deze theorie geen halt. Ook hij gold
als een product van de historie, een raadje
in de machinerie zij het dan een groot
rad.
In het licht van deze theorie krijgen de
gebeurtenissen van den laatsten tijd In
Rusland een wel zéér merkwaardig aan
zien.
De menschen immers, die in het verloop
van de razzia tegen het Trotzkisme. be
schuldigd van de gruwelijkste misdaden te
gen de veiligheid van den Sovjet-staat, te
gen het leven van zijn leiders en tegen de
welvaart van het Russische volk, hun pos
ten, hun eer en hun leven verloren, be
hoorden voor een aanzienlijk deel tot de
alleroudste garde van Bolschewlstlsche
strijders.
Het „Neue Tagebuch” publiceerde deze
week een lijst van allen, die twintig jaar
geleden tot den generalen staf van de com
munistische regeering behoorden en ver
meldt achter hun namen het lot, dat huh
ten deel viel. Uit deze opsomming laat zien
het volgende lijstje samenstellen:
De eerste Raad van Volkscommissarissen,
op 7 November, den dag van de revolutie
gevormd, bestond uit 15 leden, waarvan er
En men vraagt zich onwillekeurig af, wat
eigeniyk de bedoeling is van de even talryke
ab uitvoerige beschouwingen over het gewel
dige Mongoolsche Ryk van den Dsjensi Khan.
die de Dultsche bladen momenteel afdrukken.
Deze beschouwingen gaari ^ërgezeld van
kaartjes, waaruit biykt, dat ruim de IWft van
het huidige Russische territorium in wezen
Mongoolsch gebied is. Dit feit wordt geconsta
teerd zonder dat men er conclusies aan ver
bindt.
Intusschen past het tot stand komen van
den Duitsch- Italiaansch-Japanschen Driebond
heel goed in de enorme agitatie, welke het
Derde Ryk op het oogenbllk weer tegen Rus
land en het bolsjewisme voert. Redevoeringen,
een zondvloed van artikelen en zelfs een aan
tal groote tentoonstellingen te Beriyn in het
voormalige Ryksdaggebouw trachten uit den
twintigsten jaardag der October-revolutie pro
pagandistische munt te slaan...
De democratieën zyn in den” regel niet min
der fel tegen het bolsjewisme gekeerd dan
Duitschland. Niettemin maken zy zich nog al
eens vroolyk ovpr de fanfare-achtige wyze,
waarmee het Derde Ryk tegen het bolsjewisme
tekeer gaat. Men kan het nationaal-soclallsme
je kleeren betreft, bent biyven steken in het
tydperk van je moeder en grootmoeder en dat de
mode zich heeft gewyzigd; dat kan je toch filet
tegenspreken
Ollva schudde haar hoofd en keek haar vriend
met byna bezorgden blik aan.
.De mode? Wat heb ik met de mode te maken?
Ik kleed my volgens myn stand. Ik begryp niet,
wat je je In je hoofd haalt Myn kleeren, die ik
met myn uitzet heb gekregen, zyn voor *t
grootste gedeelte nog niet gedragen, omdat er
geen gelegenheid voor was. Ik heb reeds bevolen,
dat alles uitgepakt en gelucht moet worden, want
de reuk van kamfer, naphtaline en peper, tegen
de motten, moet er uittrekken. Myn figuur is
niet veranderd."
Pretorlus had een kleur van ergernis. Even
goed had men kunnen trachten, een slapend
kind een tafel van vermenigvuldiging te leeren,
als deze vrouw de eenvoudigste begrippen van
den hedendaagschen tyd aan bet verstand te
brengen.
Zy spraken nog over een en ander, doch Preto
rlus was er met z’n gedachten niet by. Ollva be
merkte het wel, doch stoorde er zich niet aan.
In haar brein had zich een idéé fixe genesteld,
dat haar niet losliet Virgillus bad geheimen met
haar dochter, dat stond als een paal boven
water. Ja, werkelyk. hy had altyd haar party
gekozen. Reeds als klein kind had hy haar
tegen haar moeder en grootmoeder opgezet
Arabella was geheel anders aangelegd dan
zyzelf. zy had geen greintje volgzaamheid in
bloed. Zy zou zich niet, zooals haar
ans zou op Elll wachten. Zooals altyd:
vóór het museum, zy waren nu reeds
zeven weken op elkander verliefd en in
al die zeven weken hadden ze nog geen enkel
verregend afspraakje gehad: aan de mogeiyk-
heid van slecht weer hadden ze trouwens zelfs
niet gedacht. Maar het plein vóór het museum
is alleen by goed weer voor een afspraak ge
schikt.
Elli is verrukkejyk. Ze heeft maar één fout:
ze is nooit op tyd. Goed beschouwd is dit elgen-
lyk geen fout, want alleen onuitstaanbare vrou
wen zyn in dit opzicht betrouwbaar. De aan-
trekkeiyke vrouwen weten allen, dat zy niets
missen, wanneer er op haar gewacht wordt.
Wanneer Hans niet op tyd is, voelt Elll zich
zeer beleedigd. -
Vandaag zouden zy elkaar na vieren vóór
het museum ontmoeten. Daar begint het te
regenen. Hans loopt het trottoir op en neer.
Kwart voor vyf regent het met volle vlagen.
Talryke aardige, elegante meisjesfiguren gaan
voorby. Elll verschynt nog steeds niet. Om drie
over half zes komt zy aantrippelen en kust
Hans. Met een teleurgesteld gezicht zegt hy:
„Vier en negentig minuten heb ik moeten wach
ten.” Elli is verontwaardigd: „Wat ben jy op
de minuut zeg.”
„wy zouden na vieren elkaar hier ontmoe
ten.” herinnert hy haar voorzichtig.
„Zeker, daar was ik het mee eens. En ik bén
toch ook na vieren gekomen?"
..Maar het is al ruim half zes, lieve.”
..Precies, vyf over half zes is ook na vieren.”
Dat kan niemand tegenspreken en dus heeft
Elll geiyk. Maar hy wilde haar nu eenmaal
uitleggen, dat er toch verschil is, doch zy valt
hem in de rede: „Wil je me in den regen laten
staan en de les lezen? Dat is al heel fynge-
voelig van je! Zoo’n afspraak Voor dat stomme
museum verder weg kan bijna niet. Is het
niet voldoende, dat je me in den regen hier
laat komen?"
,Jk wist toch niet, dat het zou gaan regenen.
Een overdekt plaatsje voor een afspraak hebben
wc nog niet uitgezocht.”
„Daar had je aan behooreü te denken. In de
krant wordt al twee dagen lang regen voor
speld."
,Jk lees geen weerberichten.”
„Dan moet je daj wel doen! Wie zich een
meisje wenscht, heeft allerlei verplichtingen,
egoïst."
et moet voor Joachim von Ribben
trop een aangename onderbreking
van zyn ongetwijfeld niet al te pret
tige werkzaamheid als Duitsch gezant te
Londen geweest lijn, in persoonlijke op
dracht van Adolf Hitler naar Rome te rei-
sen en daar Italië’s toetreding tot het
Daltacb-Japansche antl-komintern-verdrag
te bewerken.
moeder, een man laten opdringen, dien zy niet
liefhad.
Ollva zou haar dochter waarschuwen.
Zy maakte zich wys, dat 't haar plicht was.
Want Virgillus Pretorlus was per slot van reke
ning toch veel te oud voor haar.
Bovendien doorstroomde haar een gevoel, dat
zy geen naam kon geven. Een priemende smart,
wanneer zy er aan dacht, dat hy een vrouw zou
kunnen kiezen. Wat was dat voor een eigen
aardig, uit vrees en afgunst voortspruitend ge
voel? Ontmoedigd raadpleegde zy haar geheu
gen. Wdhneer was dat begonnen? Ollva zou het
niet hebben kunnen zeggen. Eén ding was zeker,
dat haar besluit, om deze gewaagde, moeiiyke
taak, welke zy voornemens was te volbrengen,
nauw met haar angstgevoel in verband stond.
En nu was het zoo ver gekomen.
Ollva had niet gezegd, hoelang zy weg zou
blyven. Doch de antieke eiken reiskist, die
nauweiyks door twee man te dragen was en nog
dateerde uit den tyd van haar overgrootmoeder,
rechtvaardigde het vermoeden, dat Ollva voor
nemens was, voor langen tyd op reis te gaan.
Toen Pretorlus dien voorwereldiyken reiskof
fer zag, liet hy zyn gezag gelden. Met moeite
bedwong hy zyn lachlust en verklaarde, dat die
mammouthklst in geen geval mee mocht. De
bagage moest in den auto meegenomen worden
en daarom zou hy zyn autokoffer hier laten
brengen. Wat er niet in kon, moest hier blyven.
dwee.
„Zoek een taxi, om me naar huis te ryden."
„Wil je dan nu al naar huls?”
.Natuuriyk. Ik moet toch andere schoenen
aantrekken. De meest voor de hand liggende'
dingen begryp je niet eens."
„Mag Ik dan In den wagen op je wachten?"
„O, wat my betreft!"
„Elli, houd je niet meer van me?"
„Hoe kan men nu midden In een regenbui
zooiets doms vragen? Je hoort toch, dat ik
natte voeten heb en nu verlang jy een liefdes
verklaring, Inplaats van een taxi op te zoeken."
.Neem me niet kwalyk, Elll." En Hans gaat
en zoekt. Ner
gens Is een taxi
te vinden. Hy
biyft een kwar-
Her lang weg en
komt dan einde-
lyk In een wa
gen aanryden. Elll
is woedend, doch Hans niet minder. Hy heeft
juist tyd genoeg gehad om over haar optre
den na te denken.
Ze zitten nu zwygend in de taxi naast elkaar.
Zy ziet hem met schuine oogen van ter zijde
aan.
„Waarom ben je ineens zoo boos?" vreest ze
Er volgt geen antwoord.
„Heb ik Je iets misdaan?”
Hans zwygt. Dan begint Elll te aarzelen,
doch het heeft geen effect. Elll begint luid te
snikken Hans blijft onbeweeglyk.
„Waarom houd je niet meer van me?" jam-
mert Elli plotsellng^en klemt zich aan zyn arm.
Hans maakt zich voorzichtig, doch resoluut uit
deze halve omhelzing los.
,Je hebt me onheusch behandeld, win
„Ik? Heb Ik Je In den regen laten staan, of
jy my?”
Hans antwoordt niet.
„Waarom zooveel praten?” denkt Elll. „de
mond is er ook nog voor iets anders.” En zy
kust hem. Doch Hans keert zich van haar at.
.Dus alles is uit!” zegt Elll. Hans knikt. Hoe'
kan hy zoo rustig blyven zitten en niets zeggen.
Niets zeggen is een kunst, welke Elll niet
verstaat.
„Ik haat Je!” barst ze los.
.Dat heb ik vandaag ook gemerkt!" stemt
hy by.
De regen heeft opgehouden, de lucht boven
hen begint weer in stralend licht te komen.
Elll maakt haar kleine handen tot vuistjes en
duwt ze Hans onder den neus.
,Je wilt me wegsturen! Je hebt zeker een
ander liefje, hè? En nu wil je naar haar toe
gaan? Maar ik biyf by je! Ik zal Je bewyzen,
dat je my niet zoo kunt wegsturen!”
De taxi stopt en zy stappen uit Hans betaalt
den chauffeur, zy blyven op het trottoir staan.
„Wil ik de deur voor je openmaken?" vraagt
Hans met Ijskoude vormelykheld.
.Neen, want ik blyf by je."
,Je moet toch andere schoenen aandoen?"
„Dat is niet meer noodlg.”
„Heb je het water uit je schoenen uitge
huild?” vraagt Hans gevoelloos.
„Je hoeft me niet bespotteiyk te maken."
„Wil je, dat we hier blyven staan?”
„We kunnen ook wandelen. De zon schijnt
ween”
„Van dien kant had Ik je nog niet leeren
kennen, Elll.”
„Van welken kant?”
„Van den kwaadaardigen, onredeluken kimt.”
Elli zwygt opvallend lang naar haar ge
woonte. Hy kykt haar helmelyk aan en ziet
een paar tranen over haar wangen rollen.
,N°u, nou,” zegt hy verzoenend.
„Geef me gauw een arm,” zegt Elli, .anders
zien de menschen. dat we twist hebben."
Hans gehoorzaamt, Elli drukt zich zacht te
gen hem aan: .De schuld van alles is, dat je
voor dat stomme museum met me hebt afge
sproken.”
„Wat heeft *t museum er nu mee te maken."
„Wel, alles natuuriyk.”
Hans zwygt, want hy begrypt, dat zy een
zondebok moet vinden.
Het wordt nu een heeriyke avond voor hen.
Zy wandelen, arm In arm. honderd uit pratend
rond, en komen ook voorby het museum, waar
zy een goed uur geleden belden nat en belden
woedend, met een taxi zyn weggereden.
(Nadruk verboden)
Doelloos had zy in den donkeren
rondgedwaald tot zy by toeval dengene
tegen het lyf liep, voor wl^n zy was wegge
vlucht.
En hy hy had eenvoudig zyn arm om
haar heen geslagen en lachend gezegd: ,Na
zooveel moeite verdien Ik toch wel een be-
loonlng en toen toen had hy haar ge
kust; ondanks haar tegenstribbelen had hy haar
trillende lippen gekust.
Den volgenden morgen was hy naar Engeland
vertrokken; daarna naar Parijs. En toen hy na
twee Jaren terug kwam was het lot van
Ollva Inmiddels reeds beslist. Een volkomen
vreemde ernstige vrouw was zy geworden; onder
de heerschappy van haar moeder en grootmoe
der. die met de buitenwereld niet de geringste
gemeenschap onderhielden, werd zy zeer spoedig
sooals die twee waren. En zoo was zy gebleven.
-w -T- aar Marxistisch-Leninistische over-
IAI tuiging maakt niet de mensch de
geschiedenis, doch maakt de ge
schiedenis den mensch. De sterkste persoon
lijkheid vermag zich niet te onttrekken
aan de dwingende macht van de maat
schappelijke omstandigheden, waaronder
hij op de wereld leeft. Hij is een product
van zijn omgeving, van zijn klasse. Zijn
nooden zijn de nooden van zijn klasse; 2 ongestoord een privé-dood stierven (Le-
het hart, dat in hem klopt, is het hart
van den tijd, waarin hij leeft; zijn
van
Dit succes Is zeer zeker niet in de eerste
plaste toe te schryven aan von Ribbentrop. De
Dultsche gezant te Rome, von Hasselt, heeft de
langdurige en moeilijke voorbesprekingen ge-
voerd. De plaatsvervanger van den Führer. Ru-
do.f Hess, die eenigen t^jd de gast is geweest
van den Duce. zal dit onderwerp zonder eenigen
twyfel ook wel hebben aangeroerd tydens de
verschillende besprekingen, welke hy met Mus
solini had. En tenslotte staat ’t onomstootelyk
vast, dat het antl-komintern-verdrag een der
belangrykste punten vormde van de gesprek
ken, die de Duce tydens zyn bezoek aan
Duitschland met den Führer had.
En waarschynlyk niet ten onrechte! De on
derteekenlng van het verdrag In Palazzo Chigi
achynt er ten eerste op te wyzen, dat Mussolini
een keer te meer zyn rustige bezonnenheid heeft
laten varen om Hitler te volgen op diens uiterst
radicalen weg, terwyi de vermaard geworden
as sterk genoeg bleek te zyn om den schok van
Mussolini’s vrees voor bet Gele Gevaar te
staan.
Toen de Duce naar Duitschland ging, reken
de men er byna met stelligheid op, dat hy den
Führer nadrukkelyk zou wyzen op den’terug
slag, dien de a-christelijke houding van het
Derde Ryk op het katholieke Italiaansche volk
had. Iets dergelyks schijnt niet gebeurd te zyn.
In tegendeel, nauweluks in Italië terug, schreef
Mussolini In de „Popolo dltalla” een fel artikel
tegen „certo ondegglante cattollcismo", een
ker weifelend katholicisme", waaruit niet alleen
pessimisten afleidden, dat er in zyn houding
jegens de kerk iets veranderd was en zulks niet
ten goede.
En thans reikte de Duce ook Japan zyn hand.
Zeer zeker op aandringen van Beriyn, want
uit eigen beweging zou hy daar zeer
schynlyk niet toe zyn overgegaan.
was een tyd en sindsdien is er zelfs
Dog niet eens zoo heel veel water door Tiber
en Spree gevloeiddat de verhouding tusschen
Rome en Beriyn vry koel was en misschien
ook minder dan dat. In die dagen koos de
Dultsche pers „spontaan” party voor Tokio, dat
zyn gezant te Rome met een alles behalve
tamme nota naar Palazzo Venezia had ge
stuurd. De staatsman Mussolini werd ter ver
antwoording geroepen, daar de journalist Mus
solini den wekelykschen Internatlonaal-polltie-
ken brief, welken hy In opdracht der associatie
van Amerlkaansche nieuwsbladen schrijft, ge-
wyd had aan een venynigen uitval tegen het
Gele Gevaar. Mussolini, die toen nog in goede
verstandhouding leefde met de Sovjets, ondanks
dat het Itallaanscti-Russlsch handels verdrag
waarvan hy zich zooveel had voor gesteld, op
een fiasco was ultgeloopen, schrikte er niet
voor terug om Amerika te hulp te roepen tegen
Japan, daar ook op de Vereenigde Staten de
plicht rust om het blanke ras te beschermen
tegen het dreigende Gele Gevaar.
