De avonturen van Prof je en Struis je
H
UNOX
dm daj
F 250.-
KOFFIE H/1G
Scheut jubileert
Mgr. M. Verhoeks
F 750.-
Stamppot en
UNOX Rookworst:
(huifdctuudjetyk
Zoo moet het zijn: stamppot
met Unox Geldersche Rook
worst. Zonder deze fijnste aller
worsten is een stamppot niet
compleet. Maar ook voor de
soep kunt U zich geen betere
denken. Unox is échte Gelder
sche rookworst, van uitgezocht
fijn vleesch, op origineele wijze
bereid en gerookt. Vraagt ons
boekje met nieuwe recep
ten voor winterschotels.
1 w
V-
Radio in Indië
Wat vraagt de luisteraar?
DOOR LQ WILSDQRF
Hooge Roemeensche onder
scheiding ontvangen
De nieuwe Apostolische Prefect
van Soerabaja
OUD-MINISTER GEL1SSEN
ONDERSCHEIDEN
(«8
de 40 veAeücfvf Uw otgeb
nüme dufCefe zotg. ‘Datuwm:
Een bloeiende Congregatie
bestaat 75 jaar
/A 1^1 .r. ZA lawJIN I Is O onseT*1161) verzekerd voor een der volgende uitkeeringen A UV« verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen A doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Zoo’n Kiespijn
om het uit te schreeuwen....
33
VRIJDAG 26 NOVEMBER 1937
7F
pr
ge
niemand
Struisjestaal,
«t.
i
i Nadruk verboden)
sterken
L.
ia oio»*
door
Toentertijd was
mooi
wel
'beide
AKKER.CACHETS
gaan waren met dat arme manneke, dat be
deesd stond toe te zien tegen de hardsteenen
platen, die het torentje naast de eetzaal Jam-
brizeeren”.
Toch was „Verhoekske” (wie kende hem bij
neuzen
om
heb
in
„Ben
vroeg
Ipijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Lenden-
ineu'matische pijnen, Vrouwenpi|n,
igrains en „Kater".
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
'AKKERTJES
Volgens recept van Apotheker Dumont
Monseigneur Michael Verhoeks.
af of Zijne Doorluchtige Hoogwaardigheid
het vernemen van deze hooge benoeming,
het beseffen van de geweldige verantwoordelijk
heid en de drukkende zorgen die er onafschei
denlijk aan verbonden zijn, niet een oogenblik
weer in dat hoekje bij het torentje zijn toe
vlucht had willen nemen, zich onttrekken aan
het vreemde en het overstelpende van het al,
juist als in September 1904
Maar, Monseigneur, dat hoekje lag niet ver
van een nog veiliger hoekje, de schoone Wern-
houtsche kapel. U vindt niet meer uw vriend
Nass z.g., maar daar vindt u een grooter Vriend,
Die u metuitgelezen genaden moge
en met goede gezondheid begiftigen.
Missiehuis „Vrijland", Arnhem.
Ik vraag mij
bij
bij
kwam In 1904 in Wernhoutsburg, Sep
tember 1904, een dorpsjongske, een ventje
waarvan ik een medelijdende Amster-
damsche, die ook haar jongen voor het eerst
kwam brengen, tegen mijn moeder hoorde zeg
gen (de twee dames hadden in het stoom tram
metje BredaWernhout kennis gemaakt)„Ach,
kjjk daar eens wat een peuter. Arm schaap
Die zal ook zün moeder missen van avond bij
het toedekken."
Ja, „Verhoekske" was klein en ietwat tenger
van bouw. Geen wonder dat die mamaatjes be-
VOLGENDE WASDAG
DE OVERVETTE RINSO is''
INDERDAAD WAT ANDERS//
WAT EEN HEERl'JK VET 5OP>
HEB Ik NU GEKREGEN EN WAT
WORDT ALLES NU GAUW J
s-l schoon//—
bij verlies van een hand.
een voet of een oog.
De nieuwe overvette Rinso i* het enige
wasmiddel, dat speciaal voor de was
machine wordt gefabriceerd. Duizenden
vrouwen hebben het reeds kunnen con
stateren met Rinso komt de wasmachine
het best tot zijn recht. In een
oogwenk een overvloedig sop,
dat in anderhalf uur al het was
goed van 5 personen prachtig
wit maakt voor slechts 124 ct j
Dit is het resultaat, dat U J
alleen met Rinso kunt bereiken.
toen allies veilig bleek, zetten ze zich neer
en aten smakelijk van het meegenomen
voedsel.
Het was nu heel heet geworden en bijna
onmogelük werd het om verder te gaan
Daarom werden twee matrozen op wacht ge-
zet en de rest van het gezelschap deed een
dutje. Ook Struisje. ofschoon die nog het
beste tegen de hitte kon. voelde zich loom
en slaperig Hi| groef zich een nestje met
zijn poolen en zijn snavel, dook er. den kop in
de vee ren. gezellig diep in weg en het duurde
niet lang of hij was heerlijk Ingeslapen.
j
enigen tijd geleden stelde de Nirom een
H enquête in betreffende de samenstelling
van haar programma’s. De resultaten hier
van worden thans in de Nirom-bode gepubli
ceerd. en aan de hand hiervan kan het vol
gende worden vastgesteld
De binnengekomen antwoorden werden ge
splitst in vier groepen, t.w.: geen waardeering,
matige waardeering, goede waardeering en bij
zondere waardeering.
De luisteraars hadden zich uit te spreken
over de volgende punten: levende muziek (se
rieuze, populaire en jazz), gramophoonmuziek
(serieuze, populaire en jazz), nieuwsberichten,
lezingen en causerieën, kerkdiensten en wij
dingen.
Van de luisteraars die zich uitlieten over
levende muziek bleken 35.2 procent geen of
slechts matige be angstelling te hebben voor
ernstige programma’s, doch 64,8 procent had
voor deze programma’s een goede of bijzondere
waardeering. Geen of matige waardeering voor
populaire levende muziek bleek slechts 8.2 pro
cent der antwoordende luisteraars te hebben,
terwijl 91,IT procent blijkbaar goede of bijzon
dere waardeering hiervoor heeft. Niet minder
dan 55,6 procent blijkt geen of slechts
matige waardeering voor levende jazz-muziek
te hebben, terwijl 44,4 procent van de ant
woorden getuigde van een goede of bijzondere
waardeering voor deze muziek.
Wat de gramophoonmuziek betreft heeft 43,1
procent geen of slechts matige belangstelling
voor ernstige muziek, de rest wel, Hf) procent
stelt geen of weinig belang in populaire gra-
mophoonmuziek, 88,5 procent heeft goede of bij
zondere belangstelling voor deze muziek.
Jazz op de gramophoon kan geen genade
vinden in de ooren van 59,3 procent der luister
aars, terwijl 40,7 procent daar met belangstel
ling naar luistert.
90S procent der antwoordende luisteraars
heeft voor de nieuwsberichten een goede of
zelfs bijzondere waardeering, slechts 9,1 procent
niet.
Lezingen en causerieën hebben in sterke mate
de aandacht. Voor kerkdiensten hebben 45,6
procent der luisteraars goede of bijzondere aan
dacht.
Voor de wjjdingsdiensten is het percentage
dat geen of slechts matige belangstelling heeft
66,7, terwijl 33,3 procent goede en bijzondere
aandacht heeft.
ik
den
1
„Ja. dat weet, ik
wel. En verder?"
Weer aarzelde Leroux.
half werk doen.
„Herinner je je Romaine nog. die naast Jullie
woonde, toen ik Je vrijde?" vroeg hij.
..Nou en óf,” zei de vrouw direct. ..een knappe
meid. En?’’
„Ik heb ik weet eigenlijk niet goed hoe
t kwam... ik twijfeldeenfin.... ik heb
haar nog wel eens gekust, toen we nog niet
getrouwd waren
„Zoo.” zei de vrouw. ,sn hoe dikwijls?”
.Ja. dat weet Ik niet zoo precies meer, maar
och
.Ja. stil maar,” beval vrouw Leroux. Het bloed
steeg haar naar de wangen. Ze voelde zich in
haar trots gekrenkt.
,Nu Jij." zei Leroux, en er klonk een zekere
triomf in z’n stem
.Stil toch." herhaalde z’n vrouw.
Maar Leroux. die nu een zuiver geweten had.
spitste op z ij n beurt z’n ooren.
„Er komt iemand aan!” riep z’n vrouw.
„Begin dan!”
„Ik hoor een wagen. Hij houdt stil.”
„Neen.”
.Ju
.HU is voorbij gereden. Begin je haast?”
Maar Leroux kwam niets te weten. Er had
inderdaad een wagen voor de deur stil gehou
den en ze herkenden de vroolijke stem van Je-
róme, den vrachtrijder, die riep: s
„Hallo! Is er hier niemand?"
,Ja, Jeróme!" riep vrouw Leroux. „We zitten
hier opgesloten in den kelder. Maak maar gauw
open!”
..Dat heeft zeker die kerel gedaan, dien ik op
den weg tegen kwam. Hij vertelde, dat jullie
een boodschap voor me hadden.” zei de vracht
rijder. nadat hij het echtpaar bevrijd hqd.
Vrouw Leroux schonk den vrachtrijdCT een
groot glas wijn in. dat hij wel verdien^ had.
Maai* toen deze weer op z’n wagen geklommen
was. zei ze tot haar echtgenoo.
Ziezoo, vriend, nu zullen we t daar eens
eventjes over hebben, wat je me zooeven ver
teld hebt.”
atholleken. God heeft alleen aan
onze Kerk de eenlge eeuwige waarheid
gegeven om haar te dienen, te bescher
men en te verspreiden Waakt en bidt
In het vertrouwen op Chrlstust woord,
dat de poorten der hel, ondanks alles,
haar nimmer sullen overweldigen.
1
was vóór Oliva blijven stilstaan en keek half
spot tend. half verbaasd naar den hoed met de
overdadige strulsveerversiering.
je uit *t Panopticum weggeloopen?”
lachend een dikke matgpne en bleef
eveneens stean.
In minder dan geen tijd stonden minstens
een dozijn voorbijgangers om Oliva heen ge
schaard. want op een relletje is men in Weenen
al bijzonder belust. Ollva verstond bijna niets
van het Weensche dialect, doch de gebaren
waren ondubbelzinnig genoeg om haar te doen
begrijpen, dat zij voor die menschen een voor
werp van vermaak was. Hulpeloos wendde zij
zich naar Pretorius. die met den chauffeur
doende was over het afladen van den reiskoffer.
Met een strak glimlachje, dat ergernis ver
ried. bood hjj haar z’n arm aan. teneinde haar
zoo vlug mogelijk het huis binnen te loodsen.
„O. die moet naar n bal masqué!" hoorde z|j
nog duidelijk.
Verward en geheel van streek Uet Oliva zich
naar binnen leiden. Gezien had zij van Weenen
nog niets maar gehoord! Men had haar een
voudig bespot. Of eigenlijk haar moolen hoed,
t Was toch een hoed, dien zij voor veel geld
uit Weenen had laten komen twintig 1»«r
geleden. Vaag begon zij te vermoeden, dat er
dingen waren, die niet met een enkele hautaine
handbeweging afgedaan konden worden.
Zoo zaten ze daar en dachten aan den goeden,
ouden tijd, toen hun herberg een flink bestaan
opleverde.
Eenlge oogenblikken later ging de deur van
het Vijfde Rad open, een boer kwam binnen en
ging aan een tafeltje zitten. HU was een man
van middelbaren leeftUd en zag er goedig en
opgewekt uit.. HU vertelde, dat hU te voet naar
een bruiloft ging, en daar hü nog een flink eind
moest loopen, even een hartversterking kwam
nemen.
„Wat dunkt u van een omelet van zes eieren
en een paar boterhammen met kaas?” vroeg
vrouw Leroux, wier provisiekamer niet al te
best voorzien was. aan den gast.
Deze vond het aangebodene heel goed en t
was een lust hem te zien eten, toen alles voor
hem stond. HU bestelde nog een omelet met de
noodige boterhammen, dronk z’n wün alsof het
water was en vond tusschen de happen en slok
ken door, nog tud voor een gezellig praatje.
En nu wil ik tot slot nog een lekkere flesch
hebben, iets fühs," zei hü tegen vrouw Leroux.
„Wat dunkt ju van een flesch Volatile, die
hebben we van ’t jaar ’26.”
„Uitstekend, breng een flesch Volallle.”
Aangezien Leroux op dit oogenblik niet in de
gelagkamer was. tilde z’n vrouw zelf het luik
van den kelder op en daalde met moeite naar
beneden. Toen ze goed en wel beneden was.
kwam Leroux juist weer binnen.
..Ben jU daar man?” klonk een stem uit den
kelder, .kom eens beneden. Ik kan de Volatile
niet vinden.”
En ook Leroux daalde af.
Toen stond de boer op, liep naar 't luik, liet
het neervallen, schoof er den grendel voor, zette
er een ton op en verliet de herberg.
Leroux en z’n vrouw zaten in hun kelder ge
vangen Het was een massief eiken luik met
gesmeed ijzeren beslag.
„Och. och,” zuchtte de vröuw. kwam ér nu
nog maar een klant. De vrachtrijder komt van
avond wel langs onze deur, maar hü stopt hier
bijna nooit."
Het echtpaar in den kelder ging op het trapje
zitten, en luisterde naar de geluiden van den
weg. hun eenlge kans. EindelUk hoorden ze het
doffe hotsen en rommelen van een kar en baas
Leroux riep en schreeuwde uit alle macht. Maar
het geluld ging voorbU- Men had buiten niets
gehoord. Toen begonnen ze te denken aan ver-
A T T T A op 1111 blad z^n ln8evol8e de verzekeringsvoorwaarden tegen C" 7^1) ou levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 een ongeval met
GELDERSCHE ROOKWORST
waató du. stamppot amptet!
UNOX VLEESCHWARENFABRIKKEn - oss
Toen Oliva op den dag van haar vertrek uit
de voordeur van het heerenhuis kwam, om in
den wachtenden auto te stappen, kreeg Preto
rius een hevige hoestbui. Allemachtig, dat kon
wat moois worden! Gelukkig was de auto ge-
oten. want het begon al koud te worden.
Ollva droeg een zwarte japon met wespen-
e, een wjjden. met bont gevoerden mantel,
e hog een erfstuk van haar grootmoeder was
vreemd
.Hom. kom," zei haar reisgenoot sussend,
Jk ben er van 't begin af al bang voor geweest,
dat zoo n gedrocht van een hoed zich zou
wreken, als hü uit z’n mummieslaap werd ge
wekt. Ik zal je even helpen, je bontmantel uit
te trekken, dan kun je je haar beter in orde
brengen. Dan binden wij de voile er over heen
en neem je bu het uitstappen je hoed in ie
Pr of je was erg geschrokken, hü had er
niet aan gedacht, dat zün leven gevaar liep
bij zulke expedities. „Kükt U eens In dien
boom.” zei de kapitein, „zulke beestjes hebt
U seker niet bü U thuis in de boorren En
toen Profje keek, zag hü een heele familie
apen, die met elkaar speelden en verbaasd
neerzagen op de menschen die langs de
boomen gingen. Een gooide een vrucht naar
beneden en precies op Strulsjes bril, die
daardoor afviel. Struisje zocht hem gauw
op en begon toen leelüke woorden te zeg
gen tegen de ondeugende apen, maar ge-
Donderdagavond heeft de Roemeensche ge
zant, Z. Exc. prof. V. Pella, ter gelegenheid van
een op de Roemeensche legatie te Den Haag
gehouden maaltüd, aan oud-minister H Gelis-
sen de versierselen van het grootkruis van de
orde van de ster van Roemenië aangeboden.
Wederzijds werden hartelüke toespraken ge
houden.
Indien Ollva In’ Weenen iets te kort kwam,
moest zij het daar maar koopen. Hevig verbol
gen verliet Ollva, met hooghartig geheven hoofd,
het vertrek. Die Vlrglllus was gewoonweg ón
mogelijk Zü. Ollva von Belatny, kleeren koopen
<n een confectiemagazijnWerkelük. met zoon
man moest men over een groote dosis geduld
beschikken, dat was zeker. Zü waagde het echter
niet, hem te dwarsboomen; zü zou zich dan wel
behelpen.
e-nrten. dat ze in haar jeugd knap
was. Haar man had een rood gezicht en
haren waren wlt>. Het had allen schün,
hü z’n wünkelder vaak bezocht.
„Er is nog geen mensch vandaag hier
weest." zei ze. „T gaat slecht met de zaak.”
„1 Is zoo.” bevestigde de wederhelft, „en
we worden oud."
Dit was een zeer Juiste opmerking. Leroux
was al niet jong meer toen ze trouwden en zü
ook niet. Maar in die dagen kon hü nog den
vrachtwagens tegemoet loopen. zoodra hü de
bellen hoorde rinkelew en een praatje met de
voerlieden aanknoopen Nu ging dat zoo niet
meer.
Klanten? Ze hadden er bijna geen, alleen nu
en dan een koe- of schaapherder, of een ver
dwaalden. dorstlgen jager.
een anderen naam?) gauw thuis, maar het
schünt dat dat hoekje bü het torentje, die toe
vlucht van het eerste uur, een aantrekking ge
bleven is, jarenlang.
Hoe vaak heb Ik hem daar zien staan, wan
neer het ernstige zaken betrof, sprekend over
thema- en verteling-moellükheden. wanneer „Au
Chasseur” of Aux Couleurs” een oogenblik rust
toellet. Jan Nass en anderen waren wel eens
niet zeker van hun zaak en dan werd in dat
hoekje „Verhoekske" als veilige en bescheiden
vraagbaak geraadpleegd.
Dikwüls heb ik den Monseigneur van vandaag
toen reeds bewonderd in de studiezaal en vroeg
ik mü af hoe het toch mogelük was dat hü zoo
rustig en kalm, met volle aandacht die lange
uren kon doorworstelen, dag in dag uit, zonder
dat .Monsieur" Davllwy zün lippen vooruit be
hoefde te steken en zün bekend .siep-siep" tegen
hem behoefde te richten.
Door vertrek naar elders verloor ik hem ült
het oog, en toen Ik hem jaren later als collega
in het H. Priesterschap, als professor Verhoeks.
philosophle-professor, moraal-professor. jus-
professor, provincle-procurator, weer ontmoette,
was het ,xke" in alle opzichten verdwenen, be
halve dan in die karaktertrekken, waarin het
volgens het Evangelie goed is klein te blüven
En nu vertelt ons daar plotseling de krant
dat mijnheer Verhoeks (de Lazaristen noemen
zich niet „Pater’T door Z. H. den Paus benoemd
is tot Apostolisch Prefect van Soerabaja.
de Ik altüd. dat
ik de grootste
helft kreeg, en nu
en dan
stiekum
kelder
Doch daarvan wilde zü niet hooren. Een
dame zonder hoed op straat! Onmogelük! Dus
zat de verschrikkelüke hoed die veel op een wiel
met strulsveeren leek, eindelük weer op haar
hoofd. De volle had zü echter niet opgeëischt en
Pretorius. die het ding in elkaar had gefrom
meld, stak he,t zonder complimenten in zün
zak.
Toen de rust weer eenigszins in den auto was
weergekeerd, keek Ollva voor de eerste maal
eens -oplettend uit het raampje. Er lag een
lichte nevel over de straten, die de gevels van
de huizen geheel onzichtbaar maakte; slechts
de haastige voorbügangers waren te onder
scheiden.
„Wat is dat voor een optocht?" informeerde
zü naïef, terwül zü verbaasd naar de menschen-
massa tuurde, die tegan het middaguur gewoon-
lük haastig over straten en pleinen jaagt. Preto
rius hield zich ernstig.
..Dat is het grootestads-tempo, beste Ollva,
en geen optocht. Wy zün nu onmiddellljk bü
Bella.”
'Het laatste kwam er eenigszins gedwongen
uit.
Eenlge oogenblikken later hield de auto met
een schuivend knarsen stil. De chauffeur sprong
er uit en sloeg een portier open. Tegelük was
Pretorius aan den anderen kant uitgestapt en
nu hielpen de twee mannen de dame er uit.
Eenigszins stüf en versuft zette zü haar voet op
het trottoir en keek dan angstig om zich heen.
„Kijk ns, waar zouden ze die afgedankt heb
ben?"
Natuurlijk kan alleen de tandarts Uw zieke
kies beter maken. Maar *s nachts, als de
pijn door de warmte van Uw bed hoe
langer hoe heftiger wordt, of air Ge door
Uw werk niet naar hem toe kunt gaani
Neem dan één of twee van die onmiddellijk
werkende "AKKERTJES”, die U van Uw
pijn verlossen. Zo nemen de zenuwprikke-
ling weg, die de oorzaak van Uw lijden is.
Heb dus steeds een buisje "AKKERTJES"
bij de hand. Th ontelbare gevallen zullen
ze U en Uw huisgenoolen onschatbare
diensten bewijzen. "AKKERTJES” zijn ook
ongeëvenaard door hun snelle pijnstillende
werking bij allerlei aandoeningen als
Hoofdi -
pijn, Rneumatisch'e pijnen, Vi
Onbehaaglijkheid, Migraine
Buiten verwachting ging op reis alles goed.
Ollva klaagde niet over ongemak of ver
moeienis. Zü sprak trouwens weinig en na
eenigen tüd leunde zü achterover en legde haar
hoofd In den hoek van de dikke kussens het
geen den merkwaardigen hoed geen goed deed.
Spoedig scheen zü vast te slapen.
Telkens voelde Pretorius zich gedrongen, naar
haar te küken. Fün en edel was de vorm van
haar gelaat; een sinalle neus, mooi gevormde
kin en ovale wangen. Een fantastisch masker
in het schemerdonker van den wagen. Plotse
ling overviel hem het dwaze verlangen, déér
waar zich onder de voile haar mond bevond,
een kus te drukken. Op hetzelfde oogenblik
schoot
Het rumoer van de wereldstad deed Ollva
plotseling ontwaken. Verschrikt wendde zij haar
hoofd in alle richtingen en scheen zich in de
eerste oogenblikken niet te herinneren waar zü-|-toestand
was, of wat er met haar gebeurde. Zü greep met
handen naar het hoofd en probeerde
tevergeefs, den totaal verkreukten monsterhoed
in zün fatsoen te brengen en weer goed op
haar hoofd te planten. Het was haar echter
onmogelük, de stüf geknoopte voile los te krü-
gen„Het ding had zich strak om haar gezicht
esnoerd en zü zag geen kans, zich er van
te bevrijden.
maar hü wou geen
De apen trokken
Struisje en Profje moest
maar Struisje was diep beleedigd Ze
kwamen nu bü een open vlakte en de kapi
tein, stelde voor om hier een maaltüd te ge
bruiken. Profje had heelerr.aal niet meer aan
eten gedacht, zooveel moois had hü gezien,
maar, de matrozen waren altüd hongerig En
dus werd door hen eerst den grond afge
zocht, of er zich geen slangen bevonden, en
lukkig in Strulsjestaal, zoodat
dan hüzelf het verstaan kon.
lange neuzen tegen
er om lachen,
beleedigd
p 28 November a.s. zal het driekwart
I I eeuw geleden zün dat de Kardinaal-Aarts-
bisschop van Mechelen zün goedkeuring
hechtte aan een stichting van den Eerw. Heer
Verbist, destüds aalmoezenier der Krijgsschool
te Brussel, die reeds langer het voornemen
koesterde om een Belgische Missie te Wichten in
China. Drie dagen nadat de nieuwe Congrega
tie was goedgekeurd kwamen zich reeds 3 Pos
tulanten melden. Het aloude heiligdom van O.
L. Vrouw van Giali te Scheut, gelegen aan den
Ninoofschen-steenweg werd aangekocht, terwijl
in een nabügelegen woning het Noviciaat werd
ondergebracht. Twee jaar later kwam uit Rome
het bericht dat de Missie van Mongolië aan de
nieuwe Congregatie was toevertrouwd. Op 25
Augustus 1865 vertrok de eerste karavaan naar
het Verre Oosten, weldra gevolgd door een
stroom van eminente en moedige priesters en
broeders, die geheel hun leven in dienst gingen
stellen van het Missiewerk onder de heidenen.
In Scheut zelf werden de gebouwen der Con
gregatie in den loop der jaren belangrük uitge
breid terwül ook in Leuven en te Jambes stu
diehuizen werden gevestigd. Ook in Nederland
bezit de Congregatie van Scheut het bekende
Missiehuis Sparrendaal bü Vught en het „Bis-
schoji-Hamer-studiehuis" te Nümegen dat zün
naam ontleent aan den beroemden Missie-Bis-
schop Mgr. Hamer die tüdens den Boxer-op-
stand op gruwelüke wüze werd vermoord. Ver
der hebben de Scheutisten een Procure en Mis
siehuis te Rome, te Londen een Sanatorium
voor oude en herstellende Missionarissen te
Schilde, en een tehuis voor Broeders-Onderwü-
zers te Torhout.
Vanaf de stichting der Congregatie was het
uitgestrekte Mongolië het werkterrein der
Scheutisten. Langzaam ontstonden hier de
bloeiende missies van Siwanteé, Jehol en de
Ortes-Mtssie. die vaak door bloedige vervolgin
gen geteisterd werd. In 1885 werd een groot
gedeelte van Congo aan de Congregatie van
Scheut toevertrouwd, in 1907 werd een missie
op de Philippünen verkregen en nog onlangs
werd ook een gedeelte van Celebes aan de
Scheutisten toevertrouwd, waar ook een groot
aantal Hollanders in deze flinke Missle-Congre-
gatie werkzaam zün.
Wegens de benarde tüdsomstandigheden zal
de viering van dit 75-Jarlg Jubileum uitsluitend
op kerkelüke wüze worden herdacht.
binnen, toen hü. jaren geleden, eerder gedreven
overmoed dan door teedere gevoelens,
óók dien mond had gekust.
hü een aap van een jongen en zü een beeld-
Jong ding een fee tusschen de rozen
perken. die haar omringden. Zou zü het zich
nog wel eens herinneren? Zou hü het nu
wéér durven doen?.... Op dat oogenblik kwam
hem plotseling het beeld van den nlets-
waardigen ouden baron voor den geest, met
wien zü korten tüd in den echt was verbon
den geweest. Pretorius was op dat tüdstip
In Parijs en had van zün vader bericht ont
vangen dat de twee domme, adhterlüke dames
van het landgoed het onwetende k.nd als een
meubel aan den ouden Belamy hadden overge
daan. Vlrglllus herinnerde zich nu nog zeer
goed, hoe woedend hü toen was geworden
woedend op Ollva, omdat zü zich zoo willoos liet
verkwanselen.
Zelf vond zü. dat ze er buitengewoon elegant
uitzag. Daarbü droeg zü een geweldigen hoed,
zooals die in haar meisjastijd mode was ge
weest, met wuivende strulsveeren bezet. Een
dichte, strakke voile bedekte haar geheele ge
zicht. Pretorius keek langs fiaar heen, terwül
hü met den chauffeur haar hielp instappen. Zün
blik viel op de schoenen van zün reisgenoote.
Grove, vormelooze schoenen met gespsluiting
Terwül hü met elastische beweging in den
wagen sprong en naast haar plaats nam. sloeg
zün stemming plotseling om. Een diep, innig
medelüden verdrong elk ander gevoel; Arme
stumper, dacht hü. Arme goede stumper. Wat
leefde zü in een droom van achterlükheid en
voorwereldlüke begrippen. Wat zou het ontwa
ken vreeselük zün, wanneer zü midden in het
werkelük leven geplaatst werd.
e reiziger, die in Auvergne van Beau-
1 mont naar Val mare ging. zag. als hü
het dorp Reuillat rechts had laten lig
gen. een alleenstaand huls, waarvoor een paar
oude linden met kromme takken stonden. Over
de geheele lengte van den geel geschilderden
gevel kon hü dan het opschrift lezen:
.leroux. In het Vüfde Rad.
Spüzen en dra'nken naar believen
Hoe aanlokkelük dit opschrift voor een deel
ook was. er kwamen slechts weinig menschen
in de herberg het Vüfde Rad.
Op een mooien September-namlddag zaten
Leroux en z’n vrouw, twee menschen op leef-
tüd. over hun zaken te praten Vrouw Leroux
was ziek en slecht ter been, ofschoon ze er
niet zoo oud uitzag als ze was. Onder de muts
met banden had ze zwart haar; d’r trekken
waren regelmatig e^ haar blauwe oogen glans
den nog. als zü ze opsloeg. Men kon het haar
M geweest
z’n
dat
jaagde, hulpelooze houding sterk af bü haar
anders zoo ongenaakbare kalmte en waar
digheid
„Kom. Ollva, ik zal eens voor kamenier
spelen," en hü trok en rukte aan den knoop
van de voile doch het ding scheen hoe langer
hoe vaster te gaan zitten.
Geduld was niet de hoofddeugd van Pretorius
en geërgerd riep hü: „Ik zou wel eens willen
weten, wie dat onmogelijke kleedingstuk heeft
uitgevonden!”
En toen zü. beleedigd, op haar gewone wüze
reageerde en haar hoofd in haar nek wilde
werpen, werd de toestand nog erger.
Tenslotte rukte Pretorius met zooveel kracht,
dat hoed en volle tegelük loslieten en In hun
vaart de zwarte vlechten medesleurden, die
zoo plat tegen haar achterhoofd waren ge- i
speld. De ontreddering was nu volkomen.
Büna schreiend Uet Ollva zich achterover In de i
kussens zinken. Blükbaar voelde zü het be-
lachelüke van de situatie. Het schudden van den i
auto en d» ongewone stadsdrukte droegen er 1
niet weinig toe bü. haar in een zenuwachtigen
te brengen, die haar anders geheel i
was.
kom."
halen over levend Ingemetselden en ze dachten,
dat ze veroordeeld waren tot een afgrtjselüken
dood. De dag ging voorbü en t weer scheen
veranderd te zün. Het eentonige, sombere ge
huil van den wind door de boomen drong tot
hen door en ze huiverden van kou en van angst.
.We komen er niet levend uit.” jammerde
vrouw Leroux. „We moeten zorgen, dat we met
ons geweten in T reine komen. We zullen sa
men sterven en elkaar alles vergeven, wat we
tegen elkander misdaan hebben.
.Ja,” zei Leroux, Jk vergeef het je."
.Maar.” hernam z’n vrouw, „dat is niet vol
doende, „we moeten bekennen wat we Jegens
elkaar misdaan hebben.”
.Jaja"zei haar man weer.
Begin Jü maar zei de vrouw, en ze spitste
haar ooren.
Leroux aarzelde. „Ik heb er spüt van, dat ik
wel eens ruw tegen je gesproken heb wel
eens gevloekt heb en zoo
,Ja,” zei z’n vrouw.
„Als we samen een flesch wün dronken, zorg-
|ssssssssseeaMssessvs»ssssssMsssesssessssesas«e«sw«
I In het I
Vijfde Rad
STEL JE EENS VOOR,DAAR HEB IK EEN
Nieuwe WASMACHINE GEKOCHT EN IX
-XR’JG HELEMAAL Z*
gïen sop/ y
...tg
