noord-hollandsch dagblad
rec 1AM i:-\AMtii;in.x<.
DOET NU UW VOORDEEL
ENORME SORTEERING
MODERNE KLEUREN
Maison Hulzebos
Zwemmen - Ouderdom remmen!!
v.d.LIJN’s
HEEGER
JAl'OMX I’X 3.95
6.75
MANTELS 9.75
MEYER’S VISCHHANDEL
CENTRALE VERWARMING
SINT
NICOLAAS CADEAUX
HtL
De groote attractie
van de Overdekte
CENTRUM-TAX
BERT VAN KAMPEN
HETLEDERHUIS”
B. J. SCHUYFF
16.75 enz9
Schilder- en Teekenmaterialen
s:nt nicolaas-nummer
BLOEMENMAGAZIJN
P. J. VAN KESSEL
VADER??
(^FISCN
BIJ
HISTORISCH
DE
zün,
Heusch
geven?
Datneskapper
Oudegracht, nabij Ridderstraat
Telef. 3790
ALKMAAR
voor
voor
P. J. HUIBERTS
LAAT BLOEMEN UW TÓLK ZIJN
HEERENMODEH II IS
LANGESTRAAT99
bij de Croote Kerk - Alkmaar
HET ADRES
het
voor
SINT NICOLAASFEEST
TELEFOON 2595
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Reparatie-inrichting
Koopt Uw geschenken vroeg en rustig
Ieder, die gedurende de maanden November
en December 5 nieuwe abonné’s aanbrengt,
ontvangt een GRATIS MAANDABONNEMENT
DAGELIJKS ZWEMMEN
TELEFOON 3436
85.00
32.00
1.10
4.00
1.95
0.35
25 ct.
On* schitterend Megatron 5-latnp* toestel
Electr, Gramofoon in schitterende kast, compleet
Luidsprekers systeem, vanaf
Stroomcombinatie 2x300 Volt: 1x42x2 Volt:
Radiolampen (met garantie)
Rijwiel-achterlichten (goedgekeurde)
Gramofoonplaten 3 voor
PRACHT COLLECTIES TOESTELLEN VANAF F 2.50
UW ZOONS??
Zelfde moeilijkheid
Sigaren - Sigaretten -Tabak
De winkel, waar het bekende
Sigarenmagazijn OUD Lotisico-kantoor gevestigd is
TEL. 3594 HOUTT1L 9
Beleefd aanbevelend,
A. C. MEYER, Langestr. 50, Alkmaar
Telefoon 2724
O, kom er ‘ns kijken
HET BESTE ADRES VOOR
Speciaal ingericht
expeditiewerk voor
de St. Nicolaas.
Uiterst concurreerende
tarieven
Eerste klasse Luxe-wagens
TELEFOON 3436
Garage Doelenstraat 6-8
TECHN. BUREAU
DE Vries
KOOPT MET HET A.S.
SINT NICOLAASFEEST
UW GESCHENKEN IN:
Wat zullen we henh
MIDDEN IN DE PAYGLOP
NAAST MAREES-OUDES
heeft de grootste ken
PAYGLOP 9
1 December
-■ I
A
TELEF. 3463
ALKMAAR
ge-
jullle meer
dan
in glad
poging
ACTEN
aan-
maa^
de
krijgt
omtrent
WIJ
mij
het
IS
4
n
me
een
zijn
Sint
Zie verder etalage: nieuwe Am. snufjes op Radio-gebied
HET RADIOBUIS - TEL. 4397
EEN CADjEAU, DAT ALTIJD EEN VERRASSING 18 IS EEN
FOTO, GEMAAKT BIJ
MIENT 2 ALKMAAR
U is verbaasd over onze
„HET LEDERHUIS”
PAYGLOP 9
TUINSTRAAT nr. 9
ALKMAAR
en las: .Ja altijd nogal zoet, maar heeft ver
leden week zijn vriendje een bloedneus
stompt.
zei
ALKMAAR - ROTTERDAM
TeL 2197-3897 44504
TRACHTEN
STEEDS U HET
BESTE TE BIEDEN
knikte voldaan en de klasse keek.toe. Zalvend
besloot ik: Dus Hendrik van Boven, beloof je
voortaan beter op te passen!
Nu knikte het hoofd je driemaal achter elkaar
Wü zijn goedkoop en
brengen steeds het nieuwste
ZIET ETALAGE
Piet, haal de pepernoten en strooi!
Een oogenblik later gooide de knecht han
denvol noten door het lokaal. De kinderen vlo
gen uit de bank. Weg waren angst en ontzag.
Ze kropen onder de banken, buitelden over el
kander en grabbelden verwoed. Ik keek met
spanning naar Hans. HIJ had opgehouden met
hullen. Een glans vloog over z’n gezichtje en
z'n oogen begonnen te stralen. Toen keek htj
mü aan. Ik knikte. Floep!.... daar zat hij al
midden tusschen een paar vechtende kamera
den en rolde over den vloer.
Zacht mompelde ik in mijn baard:
Zit dikwijls te soezen, kan slecht rekenen.
Even voélde ik aanvechting, mijter en staren
een hoek te gooien en mee te doen met de jS~
llge kleuters, maar Plet riep me tot de orde,
het was tijd verder te gaan. Stilzwijgend ver
leende ik de rest van de beschuldigden gratie.
Piet bracht de overige lekkernijen binnen. We
gaven de juffrouw een hand en vertrokkj
afscheid zongen de kinderen heerlij^Va!
kauwend op de pepernoten:
Zie de maan schijnt door de/boomen.
Nu. bromde mijn knecht/c 7
dan ik. _X
Piet, zei Ik vermanertA
In de tweede klas dezelfde plechtige vertoo-
ning. Ik bestrafte eenige huilende. lachende of
onverschillige zondaars en dreigde een paar
maal met den zak.'
Een snoezig zwartje vroeg me heel naïef, of
ik er wel om gedacht had, dat ze een pop met
blond haar wou hebben en of ze beslist van
avond kwam. Ik zei diplomatiek, dat we het
nog eens zouden nazien. Toen vertrokken we
naar de derde klas. Hier waren de misdrijven
weer van eenigszins anderen aard. Het meisje
dat geklikt en den jongen die gelogen had,
maakte ik in een minimum van tijd aan het
huilen en schold mijzelf niet eens meer voor ’n
spook: blijkbaar was ik van binnen verhard.
Met voldoening constateerde ik, dat de manne
lijk helft veel spoediger in tranen losbarstte,
dan de vrouwelijke en ik nam. me dadelijk voor,
dit mijn broers onder den neus te wrijven. Een
oogenblik wefd ik nog van m’n stuk gebracht,
toen een der meisjes den vinger opstak en
amusant werkje te zijn. Ik keek in he> bQSk wo*g- ..Mijn broer tegt. dat U nooit de
echte St Nicolaas kan zijn, maar ééti verklee-
de. Is dat waar?....
kwam er. maar ik zag twee De beele klas keek m|j wantrouwend en ver-*
De moeder van een der leerlingen, die in de
buurt der school woonde, had gastvrij aange
boden, dat 8t. Nicolaas en zijn knecht zich in
haar huis zouden verkleeden; daar vandaan
werden ze dan met een open rijtuig afgehaald.
Toen ik aan het bewuste huis aanbelde, deed
mijn knecht, reeds pikzwart, open en grijnsde
me toe. Met geen mogelijkheid kon Ik in dat
zwarte wezen den vijftienjarigen kweekeling
ontdekken, die hU toch in werkelijkheid was.
Vlug begon ik nu ook met toiletmaken. Me
vrouw grimeerde me handig en zette me de
grijze pruik op. Nu nog een spierwitte baard
en snor, den mijter op, den mantel om en
klaar was het. Vol verbazing bekeek ik mijn
beeld in den spiegel en streek met trots over
mijn baard.
We hoorden het rijtuig voorrijden en even la
ter werd er gebeld. Ik greep mijn staf, groette
de gastvrouw en schreed met waardigheid de
gang door en de straat op. Mevrouw lachte.
Piet lachte, de meid lachte en de koetsier, die
het portier openhield, lachte ook, alleen ik
RELIEFSCHILDER-ARTIKELEN
STRIJKPATRONEN VOOR
RELIEFSCHILDERWERK EN
BORDUREN
GROOTE KEUZE
GRATIS VOORLICHTING
THEO GROOTHUIZEN
VERDRONKENOORD 103
Ja. zei ik, aarzelend, ja Jan, al* je dan
voortaan niet zoo hardhandig wilt zijn,
moet Je nu maar niet meer hullen, hoor.
Dadelijk was het stil. De onderwijzeres keek
me afkeurend aan en ik zei zachtjes tot haar
met een poging tot verontschuldiging: ..In
Spanje weten we niet wat bloedneuzen
dus....” Ze lachte en ik ging verder. O. nu een
meisje. Riks van der Poel.
Het bleek een alleraardigst bij de hand
blondje te zijn, moedig stapte zij op mij af.
En Rika van der Poel, JU doet niet erg je
best op schrijven, hé? Dat gaat niet kind. Al*
ik volgend jaar terug kom, wil ik wat beters
van je hooren, zal je ervoor zorgen?
Ja, Sint Nicolaas, lachte de schuldige.
Zoo geef me dan ntaar een handje en Piet
ook een. Een klein warm handje legde zich in
mijn hand, maar van Plets zwarte handen
moest ze niets hebben.
Haastig ging ze weer zitten. Ik begon op
dreef te raken. Zondaars bekeeren schijnt een
schrikt aan. en ik dacht:
O, wanneer ik nu toch de oude baas zelf
was, dan kon ik ze allemaal aan mijn baard
laten trekken, maar nu.
Ik rekte me uit. stampte met den staf en
zei op mijn meest barschen toon: Die broer
weet er niets van. Ik ben de echte Sint uit
Spanje en dat is mijn knecht! Strooien Piet!
Het werd al laat en vlug doorliepen we voor
de aardigheid de hoogere klassen. Die geloof
den er toch niet meer aan. Speculaas en sui
kergoed lustten de dames en heeren echter toch
nog wel.
In de spreekkamer verkleedden we ons weer,
namen afscheid en kregen bedankjes Als een
gewoon sterveling stapte ik de schooldeur uit
en ontdekte buiten één van mijn ken
nissen, die haar kroost kwam halen.
Samen wachtten we even en daar
V twamen de twee, een jongetje en een
i\ meisje. Dadelijk kregen we van den
a\ jongen opgewonden verhalen te hoo-
Sedert jaren het huis van vertrouwen en vakkennis. Al onze artikelen
zijn van prima kwaliteit, terwijl de prijzen zoo laag mogelijk gesteld zijn!
WO hebben de grootste keuze in:
LEDEREN KOFFERS
VULCANFIBER KOFFERS
HARTPLATT KOFFERS
HOEDEN-KOFFERS
REIZIGERSTASSCHEN
CITYBAGS
TREKSLUITINGTASSCHEN
van de goedkoopste tot de
fijnste soorten
DAMESTASCHJES
pracht collectie,
en bewerkt leder
AVONDTASCHJES
in alle prijzen en kleuren
SCHOOL- en
DOCUMENTTAS8CHEN
FOTOTOESTELTASSCHEN
BROODTASSCHEN
KINDERTA8CHJES
FIETSTASSCHEN vanaf cent
PORTEFEUILLES
Naast 1 Victoria-Theater
LANGESTR. 92 - ALKMAAR
Mijnheer Knop schreef
briefje aan zijn huisbaas, om de kraan in de
badkamer te laten nazien. Daar *at een lek in.
De huisbaas schreef direct terug, dat der-
gelijke reparaties voor rekening van den
huurder waren en als mijnheer Knop 1 daar
niet mee eens was. dat hü dan maar een huis
baas moest opeoeken, die suffer was dan h(jl
Mijnheer Knop legde dezen brief kalm op zij,
wachtte enkele dagen en schreef d.d. 5 Dec.
nogmaals: „Ik heb me alle moeite gegeven,
om een huisbaas te vinden, die suffer i* dan
u. maar tevergeefs. Ik verzoek u daarom drin
gend, de reparaties te laten uit voeren!”
DAMES- en
HEERENPORTEMONNAIES
SIGARENKOKERS
SIGARETTENKOKERS
TREK SLUTTING?
PORTEMONNAIES
ZAK TOILETS
ZAKKAMMEN
MANICURES
FOTO- ALBUMPJES
REI SNECESS AIRES
SCHEERETUIS
SCHOOLETUIS
SLEUTELETUIS
ABONNEMENTETUIS
REGENPIJPEN, nieuw model
HANDWARMERS
KAST- EN HUTKOFFERS
HONDENARTIKELEN
Ens., ens., enx.
EN ALLE SOORTEN KAMPEER ARTIKELEN EN RIEMEN
Stapt U eens binnen, het is de moeite waard,
over onse geweldige sorteering.
DAGELIJKS VERKRIJGB.
VERSCHE ZEEV18CH
SPECIALITEIT IN GEBAK
KEN VISCH - VISCH- EN
G A R N ALENCBOQUETTEN
GEROOKTE HOLL. PALING
BOSJES SPROT - PALING
IN GELEI - MOSSELEN
EN ANDERE VISCHCON-
SERVEN.
Zoo. geef me dan een hand en ga zitten.
Gelukkig, dacht ik. dat gaat goed, verder
nu maar Van het blaadje las Ik:
Jan Schaap.
Ik keek de rijen langs, maar zag niet*. Nog
zei ik streng:
Jan Schaap.
Geen vinger verscheen. maar vanaf de
tweede bank klonk een snik en toen een wan
hopig stemmetje: O, meneer Senikelaas, ik zal
het nooit meer doen, heusch niet. oho....
Ik schrok en keek gauw in het boek, wat of
het kind in s hemelsnaam niet meer zou doen
het portier openhield, lachte ook, alleen ik
bleef ernstig en hoopte van harte, dat de kle
deren mij het totale gebrek aan eerbied der
volwassenen zouden vergoeden.
Nu reden Plet en ik door de stille straten.
Alle kinderen waren naar school, behalve
een paar kleuters, waarop „beul leerplicht” nog
geen recht had en die nu met moeders, een
paar bakkers en een melkboer ons publiek uit
maakten. De vergulde staf stak recht omhoog,
evenals de pluimen op de koppen der paarden.
Mijn baard en de veer op Plet s muts wapper
den vroolijk In den wind. Vaderlijk sprak de
Sint tot zijn knecht:
Onthoud dezen dag. jongen, t Zal je'waar
schijnlijk nooit meer gebeuren op vjjt Decem
ber In Holland in een open rijtuig te rijden,
dat grapje gaat beter in Spanje.
Dadelijk begon Piet te beweren, dat Spanje
een Midpellandsch zeeklimaat bezit en ik dacht
weemoedig, dat schoolmeesters, zelfs toekom
stige. hun aard toch nooit verloochenen. Lang
kou ik xlaarpver echter jjiet denken, want aan
het eind van dep weg zagen de school en
op het plein stonden de kinderen vol verwach
ting uit te zien.
Zoodra ze het rijtuig in het oog kregen, wa
ren ze niet meer te houden, maar vlogen het
tegemoet, juichend en- roepend.
We reden stapvoets. Pfet zwaaide met
muts en liet zjjn witte tanden zien, de
knikte welwillend en de kinderen liepen rond
het rjjtuig en bekeken alles met gloeiende wan
gen en schitterende oogen.
Liefst had ik ze allemaal een eindje mee la
ten rijden. Het was een glorieus oogenblik, toen
we het schoolplein opreden. Qp het bordes stond
het hoofd met het overige personeel. We bogen
allen en ik ving een paar vroolijke blikken van
verstandhouding op. Piet opende het portier
en langzaam steeg ik uit.Het hoofd heette me
plechtig welkom en vol statie ging ik naar bin
nen met den knecht achter mij. Alles juichte.
In de spreekkamer wachtten we. tot- de leerlin
gen Weer in hun klas waren, daarna zou ik
alle lokalen doorgaan. Piet ontving de noodige
aanwijzingen omtrent de massa’s snoeperijen,
die uitgedeeld moesten worden en ik kreeg een
dik boek, waarin hier en daar blaadjes waren
geplakt, met de namen van de kinderen, die
de een of andere zonde op hun geweten had
den. Een korte aanwijzing betreffende den
aard van het misdrijf stond erbij, daaruit moest
ik de stof voor een ernstige vermaning put
ten.
We zouden met de laagste klas beginnen en
begaven ons op weg de gang door. Ik voelde
achter de gesloten deuren de spanning van de
wachtende kinderharten. Een paar klassen zon
gen Sint Nicolaasversjes. Bij het laatste lokaal
hielden we stil. Piet zette zijn zak met peper
noten op den grond en vroeg gemoRlelljk:
.Klaar?"
Hjj bonsde op de deur. Binnen was het
doodstil. De knecht gooide de deur open en
kondigde aan: „St. Nicolaas."
Toen ik binnenkwam, stonden de kinderen
even op en zetten daarna op een wenk van de
juffrouw het beroemde lied.In: .Bint Niklaasje
kom maar binnen met je knecht en we zitten
allemaal even recht.”
Ik gaf de Juffrouw een bisschoppelijke hand
en nadat ik een stoel gekregen had en gezeten
was, keek Ik de klas eens rond. Dertig paar
oogen keken mij aan en evenzooveel bibberende
lipjes zongen het lied ten einde. En de bls-
schop dacht In zijn hart (zeer onmanlük)
„Lekkere schatten, kijk niet zoo angstig,- ik zal
Je niets doen, liefst knuffelde ik jullie één voor
één. Maar opeens schoot mij het gewichtige
boek te binnen. Ik zocht op: klasse I. O, daar
had je het.
Hardop las ik:
Hendrik van Boven.
Uit de achterste bank
zag ik een klein vin
gertje langzaam omhoog
rijzen. Het bleek toe te
behooren aan een jongen
met een rood truitje en
zwarte oogen, die
ernstig aanzagen.
Kom eens hier.
Aarzelend kwam
roode truitje naar voren
g stapt En de Sint be
gon ernstig; Hendrik van
Boven, er staat in mijn
boek, dat Jij de juffrouw
dikwijls last bezorgt. I*
dat zoo?
Het hoofd boven het
truitje knikte.
Je praat dikwijl* met
je buurman
Weer knikte het Je
zit in de bank te draaien
z’n bolletje daalde en
hief zich weer op
en(hier wachtte Ik
verontwaardigd, mogplijk
was het beleedigd sekte
gevoel) je trekt de meis
jes wel een* aan het
haar.
Nu zakte het hoofd
heelemaal en verrees
niet meer. De juffrouw
Eenige mij bekende onderwijzeressen op een
school even buiten de stad kwamen mü een
paar dagen vóór den vütden December vragen,
of ik misschien zoo vriendelük zou willen zün,
voor hun leerlingen als St. Nicolaas te fungee-
ren. Haar mannelüke kennissen, die er voor in
aanmerking kwamen, waren allen verhinderd
en een gehuurden Sint vonden zü minder aar- en de zwarte oogen keken me verlicht aan.
dig. Een costuum, baard en pruik, gevoegd bü
m’n lange gestalte en nogal zware stem zouden
mü wel tot den verlangden persoon omtoove-
ren.
Nu, ik vond het op z’n minst genomen een
heel gezellig corvée en gaf grif mün toestem
ming. Zoo kwam het, dat ik den morgen van
den vüfden December reeds vroeg de deur uit
stapte als een zondig vrouwelük menschenkind.
met het prettig bewustzijn, straks eenige uren
een mannelüke heilige te zün.
Het eenige. wat de goede Sint en ik gemeen
hebben, is, dat we allebei veel van kinderen
houden. Mijn huisgenooten hadden dan ook *1
voorspeld, dat ik met het bestraffen der talrijke
kinderlüke ondeugden zeker zou falen en wan
neer één der zondaars of zondaressen het in
het hoofd kreeg te gaan huilen, ik stellig zou
smelten van medelüden. Maar ik nam
voor, om wanneer het noodig was, .Als
steen” te zün.'
en I*s:
Hans van DU.
Geen vinger I
groote blauwe kükers, die me verschrikt
staarden.
Zoo Hans, zei ik op mün meest welwiUenden
toon, kom eens hier.
Het kleine blonde ventje, bezitter van de
blauwe oogen, kwam aarzelend en vuurrood uit
zün bank en bleef op een afstand staan. Zün
onderwüzeres voelde zich blükbaar verplicht,
mü in te lichten.
Ja, soms kan dit jongetje heel ondeugend
zün.
Hm. dacht de bisschop, gelukkig nog
soms, ik was het in mün tüd meestal.
Ii) het aanklagersboek las ik:
Zit dikwijls te soezen. Kan slecht rekenen.
Loopt al* het geregend heeft graag door
plassen en krügt dan
maagpün.
Ik voelde me een Fa-
riseér, toen ik mün
mond opende, om het
kind te berispen over
zonden, die ik allüd be
dreven had. Maar ik be
hoefde niets te zeggen,
want Hans begon plot
seling zóó te snikken,
dat hü toch niets van
mün toespraak gehoord
zou hebben. Dikke tra
nen rolden over z’n ge
zichtje en wanhopig
wreven zün vuile jon
genshanden over neus en
oogen. Ik keek mün
knecht verbüsterd aan.
Graag was ik bü het hul
lende menachje neerge
knield en had het ge
troost, maar mün val-
sche boord en snor zou
den dat niet hebben toe-
gestaan en ik wist ook
niet zeker, of een Spaan -
sche bisschop zoo iets
kon doen. Opeens k^eeg
ik een gelukkigen Inva'
en verheugd zei ik:
I
1
•1
r
J
c
8
s
t
t
V
t
r
c
r
v
1
Ik stond perplex. En
voor het eerst van mün
leven dacht ik met wre
vel aan de veelgeroemde
scherpzinnigheid der
vrouw.
morgen
En Els, vroeg ik de achtjarige doch
ter. vond jü den Sint ook moot?
O, ja, prachtig, maar weet U, wat Ik
niet begrijp?
Nou?
Hü had dameslaarzen
aan.
UUR
