Prof je en Struisje vafadl van den dojf
De avonturen van
I
UNOX
KOFFIE HAG
Scheut jubileert
Mgr. M. Verhoeks
H
Stamppot en
UNOX Rookworst:
(htaftc/uidtfijk f
Zoo moet het zijn: stamppot
met Unox Geldersche Rook
worst. Zonder deze fijnste aller
worsten is een stamppot niet
compleet. Maar ook voor de
soep kunt U zich geen betere
denken. Unox is échte Gelder
sche rookworst, van uitgezocht
fijn vleesch, op origineele wijze
bereid en gerookt. Vraagt ons
boekje met nieuwe recep
ten voor winterschotels.
I In het
Vijfde Rad
VRIJDAG 26 NOVEMBER 1937
Radio in Indië
Wat vraagt de luisteraar?
Hooge Roemeensche onder
scheiding ontvangen
OUD-MINISTER GELISSEN
ONDERSCHEIDEN
Een bloeiende Congregatie
bestaat 75 jaar
De nieuwe Apostolische Prefect
van Soerabaja
vVa de 40 veteütdi/ Uw inga-
nióme dutMe zmg. ‘Daaiomz
Zoo’n Kiespijn
om het uit te schreeuwen....
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
dat
niemand
Struts J estaai.
slechts
(Nadruk verboden)
sterken
L.
a pijnen. Vrouwenpijn,
I, Migraine en „Kater".
«1
dl<
en
DOOR LO WILSDORF
6
die
(Wordt vervolgd)
hem
A.
'f
11
AKKER.CACHETS
<1ft0309M
gedeelte van Celebes aan de
■rtrouwd, waar ook een groot
in deze flinke Missie-Congre-
,_Ben
vroeg
iNitUWE WASMACHINE GEKOCHT
MEI C MA A
neuzen
er om
beleedigd.
gaan waren met dat arme manneke, dat be
deesd stond toe te zien tegen de hardsteenen
platen, die het torentje naast de eetzaal „lam-
brlzeeren".
Toch was „Verhoekske” (wie kende hem bü
Monseigneur Michael Verhoeks.
af of Zijne Doorluchtige Hoogwaardigheid
het vernemen van deze hooge benoeming,
het beseffen van de geweldige verantwoordelijk
heid en de drukkende zorgen die er onafschel-
denljjk aan verbonden zijn, niet een oogenblik
weer in dat hoekje bij het torentje zijn toe
vlucht had willen némen, zich onttrekken aan
het vreemde en het overstelpende van het al,
juist als in September 1904.
Maar, Monseigneur, dat hoekje lag niet ver
van een nog veiliger hoekje, de schoone Wem-
houtsche kapel. U vindt niet meer uw vriend
Nass z.g., maar daar vindt u een grooter Vriend,
Die u met uitgelezen genaden moge
en met goede gezondheid begiftigen.
Missiehuis „Vrijland”, Arnhem.
STEL JE EENS VOOR,DAAR HEB IK EEN
- --r tN |K
-_T krvg helemaal y*
GEEN SOP/
Ik vraag mij
bü
b«
bij verlies van een hand,
een voet ot een oog.
VOLGENDE WASDAG
r DE OVERVETTE RINSO IS5
INDERDAAD WAT ANDERS//
WAT EEN HEERLUK VET SOP'
HEB IK NU GEKREGEN EN WAT
.WORDT ALLES NU GAUW S
J y-V SCHOON^-^r.
A
toen allies veilig bleek, zetten ze zich neer
en aten smakelijk van het meegenomen
voedsel.
Het was nu heel heet geworden en bijna
onmogelijk werd het om verder te gaan.
Daarom werden twee matrozen op wacht ge
zet en de rest van het gezelschap deed een
dutje. Ook Struisje, ofschoon die nog het
beste tegen de hitte kon. voelde zich loom
en slaperig. Hij groef zich een nestje met
zjjn pooten en zijn snavel, dook er. den kop in
de veeren, gezellig diep in weg en het duurde
niet lang of hjj was heerlijk ingeslapen.
IJ kwam in 1904 in Wernhoutsburg, Sep
tember 1904, een dorpsjongske, een ventje
waarvan ik een medelijdende Amster-
damsche, die ook haar jongen voor het eerst
kwam brengen, tegen mjjn moeder hoorde zeg
gen (de twee dames hadden in het stoomtram-
metje BredaWemhout kennis gemaakt)„Ach,
kjjk daar eens wat een peuter. Arm schaap.
Die zal ook zijn moeder missen van avond bij
het toedekken.”
Ja. „Verhoekske” was klein en ietwat tenger
van bouw. Geen wonder dat die mamaatjes be-
atholleken, God heeft «Hoon aan
onze Kerk de eenlge eeuwige waarheid
gegeven om haar te dienen, te bescher
men en te verspreiden. Waakt en bidt
In het vertrouwen op Christus* woord,
dat de poorten der hel, ondanks alles,
haar nimmer zullen overweldigen.
Donderdagavond heeft de Roemeensche ge
zant. Z. Exc prof. V. Pella, ter gelegenheid van
een op de Roemeensche legatie te Den Haag
gehouden maaltijd, aan oud-minister H. Gells-
sen de versierselen van het grootkruis van de
orde van de ster van Roemenië aangeboden.
Wederzijds werden hartelljke toespraken ge
houden.
«■bS0
Profje was erg geschrokken, hjj had er
niet aan gedacht, dat zijn leven gevaar liep
bij zulke expedities. ..Kijkt U eens in dien
boom,” zei de kapitein, „zulke beestjes hebt
U zeker niet bij U thuis in de boomen.” En
toen Profje keek, zag hjj een heele familie
apen, die met elkaar speelden en verbaasd
neerzagen -op de menschen die langs de
boomen gingen. Een gooide een vrucht naar
beneden en precies op Struisjes bril, die
daardoor afviel. Struisje zocht hem gauw
op en begon toen leelijke woorden te zeg
gen tegen de ondeugende apen, maar ge-
GELDERSCHE ROOKWORST
maakt du. stamppot comptot!
UNOX VLEtSCHWARENFAZRIEKEN - OSS
Buiten verwachting ging op reis alles goed.
Oliva klaagde niet over ongemak of ver
moeienis. Zij sprak trouwens weinig en na
eenigen tijd leunde zü achterover en legde haar
hoofd in den hoek van de dikke kussens het
geen den merkwaardigen hoed geen goed deed.
Spoedig scheen zij vast te slapen.
Telkens voelde Pretorius zich gedrongen, naar
haar te kijken. 'Pjjn en edel was de vorm van
haar gelaat; een smalle neus, mooi gevormde
kin en ovale wangen. Een fantastisch masker
in het schemerdonker van den wagen. Plotse
ling overviel hem het dwaze verlangen, daar
waar zich onder de voile haar mond bevond,
een kus te drukken. Op hetzelfde oogenblik
schoot hem het tooneeltje in den tuin te
een anderen naam?) gauw thuis, maar het
schijnt dat dat hoekje bij het torentje, die toe
vlucht van het eerste uur, een aantrekking ge
bleven is, jarenlang.
Hoe vaak heb ik hem daar zien staan, wan
neer het ernstige zaken betrof, sprekend over
thema- en vertallng-moellijkheden, wanneer „Au
Chasseur” of „Aux Couleurs" een oogenblik rust
toeliet. Jan Nass en anderen waren wel eens
niet zeker van hun zaak en dan werd In dat
hoekje „Verhoekske” als veilige en bescheiden
vraagbaak geraadpleegd.
Dikwijls heb ik den Monseigneur van vandaag
toen reeds bewonderd in de studiezaal en vroeg
ik mij af hoe het toch mogelijk was dat hij zoo
rustig en kalm, met volle aandacht die lange
uren kon doorworstelen, dag in dag uit, zonder
dat. .Monsieur” Davilwy zjjn lippen vooruit be
hoefde te steken en zjjn bekend .slep-slep” tegen
hem behoefde te richten.
Door vertrek naar elders verloor ik hem uit
het oog. en toen Ik hem jaren later als collega
in het W Priesterschap, als professor Verhoeks,
philosophle-professor. moraal-professor, jus-
professor, provincie-procurator, weer ontmoette,
was het „ske” in alle opzichten verdwenen, be
halve dan in die karaktertrekken, waarin het
volgens het Evangelie goed is klein te blijven.
En nu vertelt ons daar plotseling de krant,
dat mijnheer Verhoeks (de Lazaristen noemen
zich niet „Pater") door Z. H. den Paus benoemd
is tot Apostolisch Prefect van Soerabaja.
te brengen, die haar anders geheel
was.
kom.” zei haar reisgenoot sussend,
■ik ben er van 't begin af al bang voor geweest,
dat zoo n gedrocht van een hoed zich zou
wreken, als hjj uit z'n mummieslaap werd ge
wekt. Ik zal je even helpen, je bontmantel uit
te trekken, dan kun je je haar beter in orde
brengen. Dan binden wjj de voile er over heen
en neem je bij het uitstappen je hoed in je
hand.”
Aangezien Leroux op dit oogenblik niet in de
gelagkamer was, tilde z’n vrouw zelf het luik
van den kelder op en daalde met moeite naar
beneden. Toen ze goed en wel beneden was.
kwam Leroux juist weer binnen.
was vóór Oliva blijven stilstaan en keek half-
spottend, half verbaasd naar den hoed met de
overdadige struisveerversiering.
je uit ’t Panopticum weggeloopen?”
lachend een dikke matrone en bleef
eveneens staan.
In minder dan geen tüd stonden minstens
een dozijn voorbijgangers om Oliva heen gs-
schaaad, want op een relletje is men in Weenen
al bijzonder belust. Oliva verstond bijna niets
van het Weeneche dialect, doch de gebaren
waren ondubbelzinnig genoeg om haar te doen
begrijpen, dat zij voor die menschen een voor
werp van vermaak was. Hulpeloos wendde zij
zich naar Pretorius, die met den chauffeur
doende was over het afladen van den reiskoffer.
Met een strak glimlachje, dat ergernis ver
ried, bood hjj haar z'n arm aan, teneinde haar
zoo vlug mogeljjk het huis binnen te loodsen.
„O. die moet naar 'n bal masqué!” hoorde zjj
nog duidelijk.
Verward en geheel van streek liet Oliva zich
naar binnen leiden. Gezien had zjj van Weenen
nog niets maar gehoord! Men had haar een
voudig bespot. Of eigenlijk haar mooien hoed,
t Was toch een hoed, dien zjj voor veel geld
uit Weenen had laten komen twintig jaar
geleden. Vaag begon zij te vermoeden, dat er
dingen waren, die niet met een enkele hautaine
handbeweging afgedaan konden worden.
Doch daarvan wilde zij niet hooren. Een
dame zonder hoed op straat! Ónmogelijk! Dus
zat de verschrikkelijke hoed die veel op een wiel
met struisveeren leek, eindelijk weer op haar
hoofd. De voile had zij echter niet opgeëlscht en
Pretorius, die het ding in elkaar had gefrom
meld, stak het zonder complimenten in zjjn
zak.
Toen de rust weer eenigszins in den auto was
weergekeerd, keek Oiiva voor de eerste maal
eens oplettend uit het raampje. Er lag een
lichte nevel over de straten, die de gevels van
de huizen geheel onzichtbaar maakte; slechts
de haastige voorbijgangers waren te onder
scheiden.
„Wat is dat voor een optocht?" informeerde
zij naïef, terwijl zij verbaasd naar de menschen-
massa tuurde, die tegen het middaguur gewoon
lijk haastig over straten en pleinen Jaagt. Preto
rius hield zich ernstig. --
„Dat is het grootestads-tempo. beste Oliva,
en geen optocht Wjj zijn nu onmiddellijk bij
Bella.”
Het laatste kwam er eenigszins gedwongen
uit.
Eenlge oogenblikken later hield de auto met
een schuivend knarsen stil. De chauffeur sprong
er uit en sloeg een portier open. Tegelijk was
Pretorius aan den anderen kant uitgestapt en
nu hielpen de twee mannen de dame er uit.
Eenigszins stijf en versuft zette zij haar voet op
het trottoir en keek dan angstig om zich heen.
.Kijk *ns, waar zouden ze die afgedankt heb
ben?”
Een vrouw met een groote boodzchappentasch
..Er is nog geen mensch vandaag hier ge
weest.” zei ze, ,,’t gaat slecht met de zaak.”
„1 Is zoo.” bevestigde de wederhelft, „en
we worden oud.”
Dit was een zeer juiste opmerking. Leroux
was al niet jong meer- toen ze trouwden en zjj
ook niet. Maar in die dagen kon hü nog den
vrachtwagens tegemoet loopen, zoodra hü de
bellen hoorde rinkelen en een praatje met de
voerlieden aanknoopen. Nu ging dat zoo niet
meer.
Klanten? Ze hadden er bijna geen, alleen nu
en dan een koe- of schaapherderof een ver
dwaalden, dorstigen jager.
halen over levend ingemetselden en ze dachten,
dat ze veroordeeld waren tot een afgrüselüken
dood. De dag ging voorbij en t weer scheen
veranderd te zün. Het eentonige, sombere ge
huil van den wind door de boomen drong tot
hen door en ze huiverden van kou en van angst.
„We komen er niet levend uit,” jammerde
vrouw Leroux. „We moeten zorgen, dat we met
ons geweten in *t reine komen. We zullen sa
men sterven en elkaar alles vergeven, wat we
tegen elkander misdaan hebben.
,Ja,” zei Leroux, ,4k vergeef het je.”
.Maar." hernam z’n vrouw, ..dat is niet vol
doende. „we moeten bekennen wat we jegens
elkaar misdaan hebben.”
.Ja.... jazei haar man weer.
..Begin Jü maar,” zei de vrouw, en ze spitste
haar ooren.
Leroux aarzelde. ,Jk heb er spijt van, dat ik
wel eens ruw tegen je gesproken heb.... wel
eens gevloekt heb en zoo.”
.Ja.” zei z’n vrouw.
„Als we samen een flesch wün dronken, zorg-
•eeeeeeaoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeoeeeeoeeeeeoeeeeMzoe»
«««ete
Da nieuwe overvette Rinso is het enige
wasmiddel, dat speciaal voor de was
machine wordt gefabriceerd. Duizenden
vrouwen hebben het reeds kunnen con
stateren met Rinso komt de wasmachine
het best tot zijn recht In een
oogwenk een overvloedig sop.
dat in anderhalf uur al het was-
goed van 5 personen prachtig
wit maakt voor slechts 121 ct.
Dit is het resultaat, dat U
alleen met Rinso kunt bereiken.
Indien Ollva in Weenen iets te kort kwam,
moest zij het daar maar koopen. Hevig verbol
gen verliet Oliva, met hooghartig gehevex) hoofd,
het vertrek. Die Virgillus was gewoonweg on-
mogelük. Zij, Oliva von Belamy, kleeren koopen
in een confectiemagazün! Werkelük, met zoo n
man moest men over een groote dosis geduld
beschikken, dat was zeker. Zij waagde het echter
niet, hem te dwarsboomen; zij zou zich dan wel
behelpen.
Toen Ollva op den dag van haar vertrek uit
de voordeur van het heerenhuis kwam, om in
den wachtenden auto te stappen, kreeg Preto
rius een hevige hoestbui. Allemachtig, dat kon
Wat moois worden! Gelukkig was de auto ge
sloten. want het begon al koud te worden.
.9Uva droeg een zwarte japon met wespen-
■Jule, een wijden. met bont ge voerden mantel,
die nog een erfstuk van haar grootmoeder was.
..Dat heeft zeker die kerel gedaan, dien ik op
den weg tegen kwam. Hü vertelde, dat jullie
een boodschap voor me hadden,” zei de vracht
rüder, nadat hü het echtpaar bevrijd had.
Vrouw Leroux schonk den vrachtrijder een
groot glas wün in/ dat hü wel verdiend had.
Maar toen deze weer op z’n wagen geklommen
was. zei ze tot haar echtgenoot:
„Ziezoo, vriend, nu zullen we T daar eens
eventjes over hebben, wat je me zooeven ver
teld hebt."
Het rumoer van de wereldstad deed Oliva
plotseling ontwaken. Verschrikt wendde zij haar
hoofd in alle richtingen en scheen zich in de
eerste oogenblikken niet te herinneren waar zjj
was, of wat er met haar gebeurde. Zij greep met
beide handen naar het hoofd en probeerde
tevergeefs, den totaal verkreukten monsterhoed
in zün fatsoen te brengen en weer goed op
haar hoofd te planten. Het was haar echter
onmogelük. de stüf geknoopte voile los te krü-
gen. Het ding had zich strak om haar gezicht
gesnoerd en zü zag geen kans, zich er van
te bevrüden.
Pretorius moest lachen. Wat stak deze ge
lukkig in Strulsjestaal, zoodat
dan hüzelf het verstaan kon
Natuurlijk kan alleen de tandarts Uw zieke
kies beter maken. Maar *s nachts, als de
pijn door de warmte van Uw bed hoe
langer hoe heftiger wordt, of als Ge door
Uw werk niet naar hem toe kunt gaan:
Neem dan één of twee van die onmiddellijk
werkende "AKKERTJES", die U van Uw
pijn verlossen. Ze nemen de zenuvqjrikke-
ling weg, die de oorzaak van Uw lijden is.
Heb dus steeds een buisje "AKKERTJES"
bij de hand. In ontelbare gevallen zullen
ze U en Uw huisgenooten onschatbare
diensten bewijzen. "AKKERTJES" zijn ook
ongeëvenaard door hun snelle pijnstillende
werking bij allerlei aandoeningen als
Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Lenden
pijn, Rneumatische pijnen. Vrouwenpijn,
Onbehaaglijkheid, Migraine en „Kater".
Overal verkrijgbaar. Per 19 stuks 52 oent.
AKKERTJES
Vo/gens recept «on Apotheker Dumont
..Ben jü daar man?" klonk een stem uit den
kelder, „kom eens beneden. Ik kan de Volatile
niet vinden."
En ook Leroux daalde af.
Toen stond de boer op. liep naar 't luik, liet
het neervallen, schoot er den grendel voor, zette
er een ton op en verliet de herberg.
Leroux en z’n vrouw zaten In hun kelder ge
vangen. Het was een massief eiken luik met
gesmeed Ijzeren beslag.
„Och, och.” zuchtte de vrouw, „kwam er hu
nog maar een klant. De vrachtrüder komt van
avond wel langs onze deur, maar hü stopt hier
büna nooit.”
Het echtpaar in den kelder ging op het trapje
zitten, en luisterde naar de geluiden van den
weg, hun eenlge kans. Eindelük hoorden ze het
doffe hotsen en rommelen van een kar en baas
Leroux riep en schreeuwde ult. alle macht. Maar
het geluid ging voorbü- Men had buiten niets
gehoord. Toen begonnen ze te denken aan ver-
e reiziger, die In Auvergne van Beau-
1 mont naar Val mare ging, zag. als hü
-1—het dorp ReuUlat rechts had laten lig
gen. een alleenstaand huis, waarvoor een paar
oude linden met kromme takken stonden. Over
de geheele lengte van den geel geschilderden
gevel kon hü Clan het opschrift lezen:
„Leroux. In het Vüfde Rad.
Spüzen en dranken naar believen.”
Hoe aanlokkelük dit opschrift voor een deel
ook was. er kwamen slechts weinig menschen
In de herberg het Vüfde Rad.
Op een mooien September-namlddag zaten
Leroux en z’n vrouw, twee menschen op leef
tijd, over hun zaken te praten Vrouw Leroux
was ziek en slecht ter been, ofschoon ze er
niet zoo oud uitzag als ze was. Onder de muts
met banden had ze zwart haar; d’r trekken
waren regelmatig en haar blauwe oogen glans
den nog. als zü ze opsloeg. Men kon het haar
aanzien, dat ze in haar jeugd knap geweest
was. Haar man had een rood gezicht en- z’n
haren waren wit. Het had allen schün.
hü z’n wünkelder vaak bezocht.
„Er is nog geen mensch vandaag hier
De apen trokken lange neuzen tegen
Struisje en Profje moest er om lachen,
maar Struisje was diep beleedigd. Ze
kwamen nu bü een open vlakte en de kapi
tein stelde voor om hier een maaltüd te ge
bruiken. Profje had heelemaal niet meer aan
eten gedacht, zooveel moois had hü gezien,
maar de matrozen waren altüd hor.gerig En
dus werd door hen eerst den grond afge
zocht, of er zich geen slangen bevonden, en
de ik altüd. dat
ik de grootste
helft kreeg, en nu
en dan heb ik
stlekum in den
kelder
.Ja, dat weet ik
wel. En verder?”
Weer aarzelde Leroux. maar hü wou geen
half werk doen.
..Herinner Je je Romaine nog. die naast jullie
woonde, toen Ik je vrüde?” vroeg hü-
„Nou en óf.” zei de vrouw direct, „een knappe
meid. En?”
„Ik hebIk weet elgenlük niet goed hoe
t kwam.... ik twüfelde.... enfin.... ik heb
haar. nog wel eens gekust, toen we nog niet
getrouwd waren
„Zoo." zei de vrouw, „en hoe dikwüls?”
Ja. dat weet ik niet zoo precies meer, maar
och.
.Ja. stil maar." beval vrouw Leroux. Het bloed
steeg haar naar de wangen. Ze voelde zich in
haar trots gekrenkt.
.NU Jü.” zei Leroux, en er klonk een zekere
triomf in z'n stem.
„Stil toch,” herhaalde z’n vrouw.
Maar Leroux. die nu een zuiver geweten had,
spitste op z n beurt z'n ooren.
..Er komt iemand aan!” riep z’n vrouw.
„Begin dan!”
„Ik hoor een wagen. Hü houdt stil.”
„Neen.”
,Ja. zeg ik je!”
,KÜ is voorbü gereden. Begin je haast?”
Maar Leroux kwam niets te weten. Er had
inderdaad een wagen voor de deur stil gehou
den en ze herkenden de vroolüke stem van Je-
röme, den vrachtrüder, die riep:
„Hallo! Is er hier niemand?”
.Ja, Jeröme!" riep vrouw Leroux. „We zitten
hier opgesloten in den kelder. Maak maar gauw
open!”
ATT tm a °P dlt blad 2iJn in8evol8e de verzekerlngsvoorwaarden tegen p w bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p *7^0 b*J met F
/X ,1 ,r, /X I>1JI T I T O on8evallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen WVe verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen <JUe“ doodelljken afloop A^RJVZe
Jaagde, hulpelooze houding sterk af bij haar
anders zoo ongenaakbare kalmte en waar
digheid!
„Kom, Oliva, ik zal eens voor kamenier
spelen,” en hü trok en rukte aan den knoop
van de voile doch het ding scheen hoe langer
hoe vaster te gaan zitten.
Geduld was niet de hoofddeugd van Pretorius
geërgerd riep hü: „Ik zou wel eens willen
met pweten, wie dat onmogelüke kleedingstuk heeft
uitgevonden!"
En toen zü. beleedigd, op haar gewone wüze
reageerde en haar hoofd in haar nek wilde
werpen, werd de toestand nog erger.
Tenslotte rukte Pretorius met zooveel kracht,
dat hoed en voile tegelük loslieten en in hun
vaart de zwarte vlechten medesleurden,
zoo plat tegen haar achterhoofd waren ge
speld. De ontreddering was nu volkomen.
Büna schreiend liet Ollva zich achterover in de
kussens zinken. Blijkbaar voelde zü het be-
lachelüke van de situatie. Het schudden van den
auto en de ongewone stadsdrukte droegen er
niet weinig toe bü. haar in, een zenuwachtigen
toestand
vreemd
„Kom.
Zoo zaten ze daar en dachten aan den goeden,
ouden tüd, toen hun herberg een flink bestaan
opleverde.
Eenige oogenblikken later ging de deur van
het Vüfde Rad open, een boer kwam binnen en
ging aan een tafeltje zitten. Hü was een man
van middelbaren leeftüd en zag er goedig en
opgewekt uit. Hü vertelde, dat hü te voet naar
een bruiloft ging, en daar hü nog een flink eind
moest loopen. even een hartversterking kwam
nemen.
„Wat dunkt u van een omelet van zes eieren
en een paar boterhammen met kaas?; vroeg
vrouw Leroux. wier provisiekamer niet al te
best voorzien was, aan den gast.
Deze vond het aangebodene heel goed en 't
was een lust hem te zien eten, toen alles voor
hem stond. Hü bestelde nog een omelet met de
noodlge boterhammen, dronk z’n wün alsof het
water was en vond tusschen de happen en slok
ken door, nog tüd voor een gezellig praatje.
fcn nu wil Ik tot slot nog een lekkere flesch
hebben. Iets füns,” zei hü tegen vrouw Leroux.
„Wat dunkt u van een flesch Volatile, die
hebben we van ’t jaar ’26.”
„Uitstekend, breng een flesoh Volallle.”
ZAP 28 November a.s. zal het driekwart
f I eeuw geleden zün dat de Kardlnaal-Aarts-
bisschop van Mechelen zün goedkeuring
hechtte aan een stichting van den Eerw. Heer
Verbist, destüds aalmoezenier der Krügsschool
te Brussel, die reeds langer het voornemen
koesterde om een Belgische Missie te stichten In
China. Drie dagen nadat de nieuwe Congrega
tie was goedgekeurd kwamen zich reeds 3 Pos
tulanten melden. Het aloude heiligdom van O.
L. Vrouw van Giali, te Scheut, gelegen aan den
Ninoofschen-steenweg werd aangekocht, terwijl
in een nabügelegen woning het Noviciaat werd
ondergebracht. Twee jaar later kwam uit Rome
het bericht dat de Missie van Mongolië aan de
nieuwe Congregatie was toevertrouwd. Op 25
Augustus 1865 vertrok de eerste karavaan naar
her. Verre Oosten, weldra gevolgd door een
stroom van eminente en moedige priesters en
broeders, die geheel hun leven in dienst gingen
stellen van het Missiewerk onder de heidenen.
In Scheut zelf werden de gebouwen der Con
gregatie in den loop der jaren belangrük uitge
breid terwül ook in Leuven en te Jambe» stu
diehuizen werden gevestigd. Ook in Nederland
bezit de Congregatie van Scheut het bekende
Missiehuis Sparrendaal bü Vught en het „Bls-
schop-Hamer-studlehuis” te Nümegen dat zün
naam ontleent aan den beroemden Missie-Bis-
schop Mgr. Hamer die tüdens den Boxer-op-
stand op gruwelüke wüze werd vermoord. Ver
der hebben de Scheutisten een Procure en Mis
siehuis te Rome, te Londen een Sanatorium
voor oude en herstellende Missionarissen te
Schilde, en een tehuis voor Broeders-Onderwü-
zers te Torhout.
Vanaf de stichting der Congregatie was het
uitgestrekte Mongolië het werkterrein der
Scheutisten. Langzaam ontstonden hier de
bloeiende missies van Siwantzé, Jëhol en de
Ortes-Missie, die vaak door bloedige vervolgin
gen geteisterd werd. In 1885 werd een groot
gedeelte van Congo aan de Congregatie van
Scheut toevertrouwd, in 1907 werd een missie
op de Philippünen verkregen en nog onlangs
werd ook een
Scheutisten toelei
aantal Hol land A
gatie werkzaam zjjn.
Wegens de benarde tüdsomstandigheden zal
de viering van dit 75-jarig Jubileum uitsluitend
op kerkelüke wüze worden herdacht.
s enigen tüd geleden stelde de Nirom een
l-l enquête in betreffende de samenstelling
van haar programma’s. De resultaten hier
van worden thans in de Nirom-bode gepubli
ceerd, en aan de hand hiervan kan het vol
gende worden vastgesteld
De binnengekomen antwoorden werden ge
splitst in vier groepen, t.w.: geen waardeertng,
matige waardeerlng, goede waardeertng en bü-
zondere waardeerlng.
De luisteraars hadden zich uit te spreken
over de volgende punten: levende muziek (se
rieuze, populaire en jazz), gramophoonmuziek
(serieuze, populaire en jazzj, nieuwsberichten,
lezingen en causerieën, kerkdiensten en wü-
dingen.
Van de luisteraars die zich uitlieten over
levende muziek bleken 354 procent geen of
sléchts matige be angstelllng te hebben voor
ernstige programma's, doch 64,8 procent had
voor deze programma’s een goede of büzondere
waardeerlng. Geen of matige waardeerlng voor
populaire levende muziek bleek slechts 84 pro
cent der antwoordende luisteraars te hebben,
terwül 91,8 procent blükbaar goede ot büzon
dere waardeertng hiervoor heeft. Niet minder
dan 55.6 procent blükt geen of
matige waardeerlng voor levende jazz-muzlek
te hebben, terwül 44,4 procent van de ant
woorden getuigde van een goede of büzondere
waardeerlng voor deze muziek.
Wat de gramophoonmuziek betreft heeft 43,1
procent geen of slechts matige belangstelling
voor ernstige muziek, de rest wel, 11,5 procent
stelt geen of weinig belang in populaire gra
mophoonmuziek, 88,5 procent heeft goede of bü
zondere belangstelling voor deze muziek.
Jazz op de gramophoon kan geen genade
vinden In de ooren van 594 procent der luister
aars, terwül 40,7 procent daar met belangstel
ling naar luistert.
90S procent der antwoordende luisteraars
heeft voor de nieuwsberichten een goede of
zelfs büzondere waardeerlng, slechts 9,1 procent
niet.
Lezingen en causerieën hebben in sterke mate
de aandacht. Voor kerkdiensten hebben 45,6
procent der luisteraars goede of büzondere aan
dacht.
Voor de wüdingsdiensten is het percentage
dat geen of slechts matige belangstelling heeft
66,7, terwül 334 procent goede en büzondere
aandacht heeft.
Zelf vond zü, dat ze er buitengewoon elegant
uitzag. Daarbü droeg zü een geweldigen hoed,
^K>als die in haar meisjestüd mode was ge
weest, met wuivende struisveeren bezet. Een
ite, strakke voile bedekte haar geheele ge
it. Pretorius keek langs haar heen, terwül
hü met den chauffeur haar hielp instappen. Zün
blik viel op de schoenen van zün reisgenoote.
Grove, vormelooze schoenen met gespslulting
Terwül hü met elastische beweging in den
wagen sprong en naast haar plaats nam. sloeg
zün stemming plotseling om. Een diw, innig
medelüden verdrong elk ander gevoel.’ Arme
stumper, dacht hjj. Arme goede stumper. Wat
leefde zü in een droom van achterlükheid en
voorwereldlüke begrippen. Wat zou het ontwa
ken vreeselük zün, wanneer zü midden in het
werkelük leven geplaatst werd.
binnen, toen hü. jaren geleden, eerder gedreven
door overmoed dan door teedere gevoelens,
óók dien mond had gekust. Toentertüd was
hü een aap van een jongen en zü een beeld
mooi jong ding een fee tusschen de rozen
perken. die haar omringden. Zou zü het zich
nog wel eens herinneren? Zou hü het nu
wéér durven doen?.... Op dat oogenblik kwam
hem plotseling het beeld van den niets-
waardigen ouden baron voor den geest.
wien zü korten tüd in den echt was verbon
den geweest. Pretorius was op dat tüdstip
in Parjjs en had van zün vader bericht ont
vangen dat de twee domme, achterlüke dames
van het landgoed het onwetende kmd als een
meubel aan den ouden Belamy hadden overge
daan. Virgillus herinnerde zich nu nog zeer
goed, hoe woedend hü toen was geworden
woedend op Oliva, omdat zü zich zoo willoos liet
verkwanselen.