I
■J
■S
u&faal den dag
-h
i
De avonturen van Profje en Struis je
Aljechin heeft een pion meer
in de 23e partij
NU EEN WEST-INDISCHE
OPENING
WOENSDAG 1 DECEMBER 1937
WERELDKAMPIOENSCHAP SCHAKEN
500 boete geëischt
Nabeschouwing
ONDER AUTO GERAAKT
Examen apothekersassistent
WIELRENNEN
REIS DER O. 12 EN O. 14
UIT DE STAATSCOURANT
Onderwijs
BOEK EN BLAD
Aanbesteding van een garage en
werkplaats te Amersfoort
PijnenburgWals op drie ronden
achterstand
HET TWEEDE ESCADRON
PANTSERWAGENS
DE ZESDAAGSCHE TE
NEW-YORK
DE SANCTIE-MAATREGELEN
ONTDOKEN
ARCHIVARIS DRESCH
OVERLEDEN
k
9
Uitdager staat beter in
toreneindspel
Na veertig zetten werd de strijd
afgebroken, om hedenavond
te worden voortgezet
Vondels „gril”
I Gentleman
ssssseeeeeeeeeeeeeeeeeeeaseezeeoeeeeeeeeeew
tl.
rin aou krijgen an in Weenen aou gaan aUttfee- lop aant .Wfeee mm ecaWk. Ottea* zei een tteo
I
Afgebroken
Zwart: Dr. Aljechln
S
7
Stelling na 31. e2—e4
Zwart: Dr. Aljechin
6
S
8
4
7
3
6
2
5
1
4
3
b
f
d
b
8
e
o
Wit: Dr. Eu we
2
1
Zwart: dr. A. Aljechln
b
d
f
h
c
8
(Nadruk verboden)
0 0
"4
De waerdigheyd van den broeck
87—«6
kon
hem
Ddl—el
Pb6—d7
Hoe He leer e dea hoek naar Ma
Pe4—d6?
DOOR LO WILSDORF
bezoek van haar mama ver-
(Wordt eecvoigdj
19.
20.
21.
De strijd om het wereldkampioenschap
schaken werd Dinsdagavond te Rotterdam
voortgezet met de 23ste partij, welke na
40 zetten werd afgebroken In een stelling,
waarin Aljechln, die met zwart speelt, een
pion meer heeft. De wereldkampioen heeft
echter, hoewel hij minder gunstig staat, nog
kansen om de partij remise te houden.
W.-K. L. ROEPT U. door A. P. Hü-
debrand. Uitgave H. Meulen-
hbft, Amsterdam.
Broeckjen, houd uw broeck op geld;
Want ons Mopsus heeft gespelt,
Dotter noch eens seven wijven
Om een broeckjen sullen kijven.
doe erin post... ft b voel minder
tSdroovêad om la olie hnchesa
«Md rechts te bowdee^
e6
M
Anny, het kamermeisje, dat te voren met Reel
had gesproken, had zich bescheiden teruggetrok
ken. De voorname, stijve, trotsche mevrouw, voor
wie zü gisteren zoo bang was geweest en die
ondanks haar onmogelUk-ouderwetsche kleedlng
iets gebiedends en angstwekkends had, diezelfde
dame omhelsde nu plotseling de keukenmeid en
schreide en snikte als een kind. Dat was toch
wel iets onverklaarbaars, dacht Army. maar sü
h»—h3
h3—h4
Tb«— b5
Tbö—g5t
Tg5—b5
Kg2—fl
Uil—al
Tele8
Talxa5
Te8xf8t
Ta5—bö
Tbö—b7
Tb7—b6
ren. Ollva zelf had van die studie slechts zeer
vage voorstellingen. Maar dat het hier een ge
zellig, ordelijk huishouden was en Bella inmid
dels zoon absoluut zelfstandige vrouw was ge
worden, dat had zij nooit kunnen droomen. Doch
niettegenstaande alles, getuigde het toch van
groote liefde, dat zij die goede oude Rest hier
heen hadden overgeplant, om haar genoegen te
doen! Dit alles overdacJjjJOUva met ontroering
mevrouw «Tontbüten, ik ben direct
zei
Te Alkmaar is Dinsdagmiddag plotseling over
leden de heer N. J. M. Dresch, archivaris van
Alkmaar.
op.
ie-
I
LM X ga
Tc8 M
Pd7—f8
Pf6xd5
8«—«8
h7—h5
gS—84
Kg7—R8
Kg6—h6
f7—f6
KM—g6
LOD. PRINS.
De partij wordt hedenavond te Rotterdam
voortgezet.
zoo
ka-
zaten vol scheuren, maar niets
meer schelen.
Door honger en vermoeidheid
viel hij eindelijk neer en wist
meer af.
Hjj voelde er dan ook niets van.
M X c5
1x6, 10. Pc3, gevolgd- door
De onderzeebooten O 12 en O 14, onder leiding
van den luitenant ter zee der le klasse H. C.
W. Moorman, zijn 29 November te St. Jean de
Portorico aangekomen.
De partij had het volgende verloop:
Wit: dr. M. Euwe
West-Indlschè verdediging.
1. d2 d4
2. c2 c4
3. Pgl f3
4. g2 g3
8. Lfl g2
AMSTERDAM. Geslaagd de dames: O. W.
Hol te Kerk-Avezaath en W. P. O. M. van der
Ven te Vlijmen.
Ter hoogte van de nieuwe kazerne op .den
rijksweg naar Utrecht te Hedel, is de 76-jarige
G. de Klein, die stond toe te zien btj het terug
zetten van een auto, onder het voertuig geraakt
en op slag gedood.
overmand
van niets
HU had het bewustzijn verloren,
dat een
aap aan zijn jasje trok en er met dat klee-
dlngstuk vandoor ging. Apen zün beesten,
die graag alles nadoen wat se zien. HU had
van Profje gezien hoe hu het kleedingstuk
gebruiken moest. Alleen stak hü de armen
er verkeerd in. zoodat de sluiting op zün rug
kwam. Toen liep hü deftig weg en liet het
arme Profje in zün vestje liggen.
-
in haar binnenste zeer duidelUk en dringend;
„wees eens eerlijk was je niet blu. toen je
vanmorgen je beeltenis in den spiegel zag?"
Eenlgszins verward door de vreemde gewaar
wordingen. die haar bestormden, wendde zU zich
tot haar dochter.
..Eigenlek moest ik je eens ernstig onder han
den nemen, lieve kind."
„En in werkelUkheid zullen wü nu gaan ont
bijten," viel Bella haar moeder overmoedig in de
rede. Dan sloeg zü een arm om Oliva's schou
der en leidde haar zóó naar de huiskamer.
„Hoe zullen wü het nu aanleggen?" zei Bella
onder het ontbijt; ,Jk moet straks naar de voor
lezing, weet u. Hoe laat dat afgeloopen is, kun
je nooit weten. Tegen elf uur komt Virgllius en‘
zal dan een toertje met u door de stad maken.
HU blijft dan bü ons lunchen...."
„En JU?” vroeg Ollva en vergat ditmaal aan
merking te maken op de familiaire benaming
van „Virgllius."
„Als ik er nog niet ben, zal Resl wel iets voor
mU warm houden,” zei Bella met neergeslagen
oogen.
„Wat een vreemde school of college is dat,
waarvan je niet weet hoe laat een les eindigt?"
vroeg Ollva hoofdschuddend.
Met een gemaakt lachje antwoordde Bella „Ja
zoo gaat het hier, maar daar praten wU later
wel eens over. Ik moet mü nu gauw aanklee-
den. mama.” ZU stond op en schoof een pak
kranten naar Ollva toe. „Hier zUn de ochtend
bladen; misschien vindt a het wel leuk, as ge
w*» wat M k noM kWBtan Ir sa» Ij
Wordt in geuren en kleuren verteld door An
Manche in een serie van vier deeltjes, geïllus
treerd met foto’s en kleine grappige teeke-
nlngen. De stevige kartonnen bandjes waarbor
gen een lang leven.
Te eeniger tUd zou deze toren anders toch
door pion b5 worden gedwongen naar de b-lün
te gaan.
27. d6—d7
kende zU kende zU reeds zoolang zU kon den
ken. Vergissen was onmogelUk
De richting volgend, vanwaar de stem kwam,
rukte zU wild een kleine, witte deur open.
„Resl!" riep zü „Resl!” Tranen kwamen in
haar oogen; waarom wist sü niet JU ondeugen
de bedriegster!" riep zü lachend en schreiend
tegelijk, .moet ik je hier vinden?”
En evenals in lang vervlogen kinderjaren,
sloeg zU haar belde armen om het goede oudje,
liet haar hoofd op een van haar schouders rus
ten en brak plotseling in onbedaarlijk schreien
uit.
„Nu, nu, stil maar,” en Resl streelde gerust
stellend hoofd en armen evenals toen zü haar
vroeger als kleine baby in haar armen had ge
wiegd. Zelden zag iemand mevrouw von Belamy
weenen. Er moest iets ongehoords met haar ge
beurd zijn, dat zü zich zoo liet gaan En Indien
men t haar zou'gevraagd hebben, zou zü geen
verklaring hebben kunnen geven, waarom zü zoo
diep ontroerd was. Was het door het onverwach
te weerzien van haar vroegere kindermeid
was het iets anders, waarvan zü ziehzelf geen
rekenschap kon geven?
De geheime zender met al de avonturen en
verwikkelingen daaraan verbonden oefent een
magnetische aantrekkingskracht uit op de be
langstelling van jong en oud. Hiervan hebben
verschillende schruvers dankbaar gebruik ge
maakt en in den loop der Jaren het gehelme-
zender-probleem op romantische wijze belicht.
Hildebrand richt zich in dit boek speciakd tot
de jongelui, die hü een onopgesmukt, frisch en
De 36-jarige koopman K. M. J. L., heeft in
een aantal accordeons uit Italië
gekocht en deze onder rembours
Vondel was geen grappenmaker, maar toch
maakte hü ook wel rUmpjes van die soort, wel
ke men. in zUn tijd, .grillen" noemde. Aan zijn
vriend, den hoedenmaker Gerard van Broeek-
huysen, dien hü bU verkorting „Broeckjen”
noemde, schreef hjj eens het volgende:
Le7 natuur
verschil met -
Lb4t niet van al te ingrijpende be-
Dinsdag heeft de eerst-aanwezend ingenieur
van de genie aanbesteed: het bouwen van een
kazemement voor het 2e escadron pantser
wagens op een terrein op de Vlasakkers l te
Amersfoort, le gedeelte ..het bouwen van 4en
garage met werkplaats", raming 104600.
Laagste inschüver: L. van de Hoek en Zn.
Brielle, voor ƒ102200.
Wit: Dr. Euwe
De verwondering bü zwarts zet no. 17 maakt
na dezen zet plaats voor het vermoeden, dat de
belde spelers ten slotte door de ontzaglUke ver
moeienissen van deze titanenmatch niet on
aangetast zün gebleven. Immers de' consequen
tie van 17Pd6, t.w. 21. Ld5: (in plaats
van 21. e4?), Ld5:, 22. e4, Db6, 23. Td5: (ed5:,
Ld6, De2, TM, enz.), Db5:, 24. Dc3, met voor-
treffelUke kansen voor wit, bluft thans achter
wege en het is duidelUk, dat dr. Euwe daar
mede niet alleen een kleine kans verspeelt,
maar zich bovendien plotseling in moeilijkhe
den brengt. Het is uiterst betreurenswaardig,
dat de zoo prachtig begonnen match op deze
wUze gedoemd zou zUn, als een nachtkaars uit
te gaan.
Op verzoek is eervol ontslag verleend aan J.
Cals, inspecteur van het lager onderwUs in de
Inspectie Roermond, en J. Baak, inspecteur van
het lager onderwUs in de inspectie Leiden.
Overgeplaatst zUn: B. van Julslngha, inspec
teur van het lager onderwijs in de inspectie
Heerenveen naar de inspectie Leiden, en mr. C.
C. J. M. Merkelbach van Enkhuizen. inspecteur
van het lager onderwUs in de Inspectie Roosen
daal, naar de inspectie Breda.
Benoemd zUn: J. Blerllng. hoofd eener bUz.
school voor uitgebreid lager onderwijs te Zwolle,
tot inspecteur van het lager onderwUs in dg
Inspectie 8neek en L. van der Zweep, hoofd
eener bUzondere lagere school te Haarlem, tot
schoolopziener van het lager onderwijs in de
inspectie 's Gravenhage.
berispen. Ten laatste richtte het meisje treurig
het hoofd op en zeide:
Het is een vergissing geweest, papa. Ik
had het hem juist willen zeggen.
En zU Het zich aan den arm van haar vader
meevoeren, met neergeslagen blik. Toen hU het
huls binnentrad, wendde De Rossy zich om
naar Peter, die roerloos als een beeld was 01U-
ven staan.
Als je ooit nog een voet op mUn grond
durft te zetten, jaag ik je een kogel door je
hersens. Maar als je naar Amerika wilt gaan,
zal ik je geven, wat je noodig hebt.
Een hoonend gelach was het antwoord op
deze woorden. Dan wendde Peter zich om, ging
het pad af en verdween. En men hoorde niets
meer van hem.
Wat beduidde nu deze gril?
Dat was niet zoo heel lang na Vonders tijd
al vrU raadselachtig geworden, en men haalde
er zelfs, om een explicatie te zoeken. Homerus
met de zeven sted^p bU, waar Vondel evenwel
volstrekt niet aan gedacht heeft. Die ..zeven
wUven, vechtende om een mansbroek”, behoor
den in de 17e eeuw almede tot de emblemata
saecularia. die heel vermakelUk gevonden, en
daarom den volke dlkwUls voorgesteld werden.
Deze ,6even wUven” werden dan ook gezien on
der de vertoonlngen met beweegbare beeldjes
in het Doolhof op de Rozengracht (te Amster
dam), en er werd aljUd om gelachen, niet eh-
kel om de .geestige beeldekens”, die men ..met
handen en 1 gantsche lijf hun werklngh doen”
zag. maar ook en meest om de geestige opmer
kingen. die men van den uitlegger hoorde. En
dat de groote Vondel er ook om gelachen heeft.
bewUst het bovenstaande rijmpje.
Maar wlen bedoelde hU met „Mopsus?”
Niemand anders dan den uitlegger. Mopsus
was de naam van twee zeer beroemde waarzeg
gers in de Oudheid, waarvan de eene een zoon
van Apollo en de stichter van een orakel te
Klaros in Jonië, en de andere een tochtgenoot
van Jason was, terwUl Vondel dien van de
Rozengracht tot den derde in .het klaverblad
maakte. Certlor Mopso („nog secuurder dan of
Je t van Mopsus gehoord had”) zeiden de -
ouden, om de stelligste verzekering uit te druk-
I ken, en daarom zei dan ook Vondel tot Broeck-
huysen: ,Jlou nou je broek in waarde, man,
want Mopsus heeft je voorspeld wat gebeu
ren zal!” e
Met 1936
afkomstig,
betaald.
Hiermee heeft hu twee wetten overtreden,
n.l. de sanctiewet tegen Italië en de wet op
het Internationale betalingsverkeer.
De Officier van Justitie bU de Haagsche
rechtbank eischte hiervoor Dinsdag tegen
hem een geldboete van t 500 subs. 50 dagen
hechtenis.
Uitspraak 14 December.
Er heeft zich sinds de 20ste partU een merk
waardige ommekeer in het spel van dr. Euwe
voltrokken. In de laatste drie partUen was de
finishing touch hopeloos zoek en gelukte het
hem op de critleke momenten niet, den draad
vast te houden.’ Onder zulke omstandigheden
is hU tegen den meer dan ooit zelfverzekerden
tegenstander in de verste verte niet opge-
w&ssen.
Aljechin’s West-Indlsche verdediging, welke
onze landgenoot door en door kent, leverde
laatstgenoemden een openlngsvoordeel op en
naar aanleiding hiervan had men toch althans
een winstpoglng mogen verwachten.
In plaats daarvan liet dr. Euwe zich door een
tactische aardigheid verrassen. HU zal nu heel
hard voor remise moeten vechten. Het toren
eindspel met den minuspion schUnt, volgens la
tere analyses, in het geheel niet gemakkelUk
te verdedigen te zUn. Glad verloren is het ech
ter evenmin.
28.
29.
32.
33.
34.
In aanmerking kwam 34. h3—h4.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
27Tfd8, 28. Tal, Td7: leidt op den
duur tot een soortgëlUk eindspel als In de partU-
Tb8xb6
Tb5—d5
Td5xd7
Kg8xf8
Td7—d3
Kl*—g7
'erdacJjtjOllva I
„Wil mevrouw af^ontbUten,
klaar,” zei Resi gedienstig. „WU hebben hier
bijna even goede melk als bU ons.” vervolgde
zU op zakelUken toon.
„Hoe laat staat Bella dan op?” vroeg Oliva.
„Die is al op!” klonk het vroolUk bU de deur
en Bella, ook in een lichte kimono en stralend
van jeugdige frischheid, vloog naar haar moeder
en omhelsde haar met beide armen. Zonder
plichtplegingen kuste zU haar harteluk op beide
wangen.
„Goed geslapen, mama?” en dan tegen Resi:
,Js mama niet jong en mooi in die ochtendja
pon?" Resl knikte tevreden en bekeek haar
meesteres met bewonderende blikken. „Als de
menschen bU ons in t dorp haar zoo eens kon
den zien ik wed dat niemand haar zou her
kennen,” dacht de trouwe ziel niet alleen, maar
ze zei het ook.
„Eigenaardig, hoe prettig dat is om te hoo-
ren,” dacht Ollva. „Eigenaardig; alleen maar
jammer dat dat anderen het niet hoorden."
Doch onmlddellUk zette zU die gedachte van
zich af. Wat kwam het er op aan hoe iemand
er uitzag...Hè? Kwam dat er werkelUk niet
21. Pe7:+, enz.
a4xb5
Pf4xd5!
e3—e4?
- 'Tb-
„HET VROLIJK LEVENTJE VAN
KATRIENTJE”. Uitgever De
Toorts N.V. Heemstede.
17Pd7f6 kan zwart voorloopig
alle stellingen handhaven en men vraagt zich
dus verwonderd af, waarom hU zich inlaat op
een dubieuze onderneming, waarmede, naar het
schUnt, een pion verloren moet gaan.
18. Pd3—f4 Pd6xb6
<14?, 19. Pd6:, L«3:, 20. PcB:. Lfl:,
Toen schoot hem te binnen hoe gevaarlUk
het boech was. Angstig keek hU of er ook
slangen waren. HU woelde met zUn hand
tusschen de bladeren, op gevaar af te worden
gebeten Een groote spin, wel zoo groot als
een vogel, met een dik harig Ujf liep over
Profjes arm, zonder dat deze er meer be
langstelling voor had. Overal hoorde hU
vreemde geluiden, die hem steeds angstiger
maakten. Anne Profje. wat moest hU begin
nen! En nu werd het ook al donker en hU
wist niet waar hU dien nacht slapen moest.
Tranen kwamen hem in de oogen.
Bella knikte. ^Ja, dat weet ik. Maar thuis ea
hier is niet hetzelfde. U moet toch weten wat
■er in de wereld gebeurt U wilt toch niet voor
dom of achterlUk gehouden worden. BUvoor-
beeld op kunst- en theatergebled dat moet u
toch interesseeren. U is toch in de voornaamste
kunststad van de wereld, mama. WU zullen
samen, met Virgllius als cavalier, naar de Opera
en en naar het Burgtheater gaan, be-
grUpt Eenlgszins hortend kwam de op
somming van het programma er alt
J4aar het theater? Ik ben er mijn beele
leven nog nooit geweest in Elsenstadt is ook
een theater, zooals je weet, maar ik ben er
Bella lachte. ,Ja. dat weet ik wel; maar het
Burgtheater in Weenen, dat moet u gezien
hebben, anders is u niet in Weenen geweest.
U is toch een groote bewonderaarster van do
klassieken, niet waar, mama?”
Oliva was direct vol belangstelling. „Wat?
Spelen ze hier Schiller? Maria Stuart? O, dat
las ik zoo dolgraag!”
Bella knikte en haalde diep adem.
Ja, mama, de volgende week komt Maria
Stuart ook op t programma langzaam en
bUna fluisterend deed zU die mededeellng.
Den wendde zQ zich vlug naar de deur en
vertrok met een vluchtig groetje.
ecllla de Rossy, die in 1910 een-en-twlntlg
f jaar werd, was feitelUk de gevangene van
haar ouders. Haar vader was grootgrond
bezitter, maar aangezien hU tot de notabelen
van de plaats zUner inwoningbehoorde, be
schouwde hU zichzelf als een soort vorst, «Un
vrouw als een vorstin, en zUn dochter als een
prinses vah den bloede.
Deze laatste, wier toekomst nog méér verhy-
potheekt was dan de landgoederen van haar
vader, had nog nooit iemand te zien gekregen
van de middelmatige pretendenten, die haar
vader voor haar had .Afgekeurd", bU gebrek aan
titels. Het was haar toegestaan in den tuin te
verblUven, en nu en dan een wandelrit met
haar moeder te maken. Alleen In dit laatste
geval kreeg de buitenwereld iets van het blonde
kopje te zien, dat weliswaar lief, maar zeker
geen schoonheid was.
En zoo kon het gebeuren, dat de eerste man,
waarop zU den blik liet rusten, haar.... koet
sier wasDat wil zeggenh i e r was hU koetsier.
Door allerlei treurige famllie-omstandlgheden
was hU geleidelUk tot de laagste sporten van
de maatschappelUke ladder afgedaald, daar
na in het leger terechtgekomen, en tenslotte op
iedere betrekking afgegaan, die hU krUgen kon.
En zooals Cecilia hem had opgemerkt, zoo had
hU eveneens de oogen op haar gevestigd. Maar
zUn genegenheid ging gepaard met een grie
vend gevoel van vernedering, tengevolge van
zUn maatschappelUke positie. Toen hU be
merkte dat het meisje hem niet beneden zich
achtte, vond hu den moed haar op zekeren dag
aldus toe te spreken:
Juffrouw, wat ik u verzoeken mag. laat
mU over aan mUn lot. U bent niet voor mU
bestemd, en ik ben hier niet om een droevig
figuur te slaan. Vóór alles ben ik niet koetsier,
maar mensch. Vergeet dat niet!
Zoo sprak Peter In alle oprechtheid. Maar
welhaast op hetzelfde oogenbllk besliste het lot
over het lot van deze beiden. Cecilla's vader
stond achter hem. DenkelUk was hü minder
sterk dan de man, die met gekruiste armen zUn
vonnis afwachtte, maar veertien generaties van
De Rossy's beefden In hem van verontwaardi
ging.
Den koetsier keurde hü geen blik waardig.
HU wendde zich aanstonds tot zUn dochter, die
trilde als een blad.*
Met je knecht, Cecilia! zei hU alleen.
Vóór zU iets tot haar verdediging kon zeggen,*
klonk een zware stem achter hen.
Nu geen knecht, maar münheer! Ik voel
dat Ik me hoogerop kan werken. In het Noor
den heb ik vrienden, die met me gediend heb
ben en die me zeker zullen helpen. En wat Ik
vroeger geleerd heb, kan me nog altijd te pas
komen
Doch De Rossy keurde hem zelfs geen belee-
dlging waardig, en ging voort zün dochter te
De eerste nacht van de zesdaagsche te New-
De Jachten
waren er al
meer
levendig verhaal vertelt, waarmede zü zeer
zeker tot in de flnésses zullen meeleven. Vijf
Hollandsche jongens beleven er hun spannende
avonturen, en doen tevens menige wüze le»
Zoo zal het ongetwUfeld ook den jeugdigen
sera vergaan.
Pg8 f6
e7
b7
Lc8 b7
Lf8 e7 -
Niets veranderlüker dan de mensch, denkt
men onwillekeurig bü het zien van deze voort-
welke in leder geval het bewüs levert.
200 bUgeloovlg is, als
algemeen wordtbew^W. Want t mag al zün,
dat zün noviteit Lf8 b4 e7 in de 21ste
partU nu niet bepaald een overweldigenden in
druk maakte hü bereikte er toch een be
vredigende stelling, later zelfs een voor de
match nagenoeg besllssenden voorsprong mede,
zoodat de tekstzet bUna als een miskenning van
de gelukbrengende variant moet worden opge
vat.
Aan te merited is er op 5.
hjk niets en bovendien is het
6u
teekenls.
6. 0 0
7. b2 b3
Dat dr. Euwe herhalingen vermüdt, laat zich
eerder hooren, hü moet er Immers op bedacht
wezen, de voor het bevrijden van zwarts spel
essentieele manoeuvre Pe4 niet met Pc3 in ds
hand te werken. Indien thans büv. Pel, dan 8
Pfd2, enz.
De tekstset reserveert verder eventueel nut
tige gebieden voor den looper op cl.
d7 d5
8. Pf3 eö
Verhindert d6 X c4, bc4:, c5l, enz.
8. c7 c5
VERGEEFSCHE BLOEI, door
Leo Vandaele. Romanserie: Eer
stelingen. Uitgave N.V. Uitg. My.
Kosmos, Amsterdam.
Hü dacht dat zün laatste uurtje gekomen
was. Overal zag hü vurige oogen op zich ge
richt en elk oogenbllk dacht hü door een
verscheurend dier te worden gegrepen, of
door een slang te worden gebeten. En het
werd steeds donkerder. Nooit zal ik mün huls
en mün vrienden terugzien, dacht hü- Ook
Struisje niet. HU durfde niet te blijven
zitten en liep langzaam in de richting
waar vandaan hü dacht gekomen te zün.
Maar in werkelUkheid ging hU steeds verder
van het kamp. Zün hoedje had hü al ver
loren. toen hü zich door de slingerplanten
had gewrongen. ZUn kleeren waren vuil en
Een uiterst merkwaardig boek! Sommige blad-
züden zün zoo onnoozel, dat men zich af
vraagt, met welk doel dit alles gedrukt werd.
Maar even later wordt men weer aandachtig.
Men kükt even naar den omslag om te zien of
men bU vergissing niet een ander boek heeft
genomen, want men staat verbaasd bü het le
zen van sommige andere bladzüden en passa
ges. Zoo goed gezien, zoo juist geteekend,
fün en frappeerend van beeldspraak en
rakterteekenlng, dat men niet begrüpt hoe een
jong auteur dit schrijven kan. Sommige passa
ges zün zoo bezonken en diep, dat men ze ge
nietend leest en herleest. Om wille van deze
zeer goede stukken, worstelt men zich gaarne
door de andere passages van het boek heen.
Kosmos heeft met de uitgave van dezen eerste
ling iets goeds gedaan. Leo Vandaele kan een
boek schrüven. Als hü zelf wat meer tot ruqt Is
gekomen en de moeilUke tüden van het begin
overwonnen heeft, komt het ons voor, dat hü
zelfs zeer goede boeken zal kunnen schrüven.
Hier en daar proeft men In het boek de ver
wantschap met Fransche moderne roman
schrijvers. Ook in dit opzicht moet bü nog
vechten voor zün zelfstandigheid.
York is zeer spannend geweest,
volgde^ elkaar snel op en zoo
spoedig verscheidene koppels die 5 en
ronden achterstand boekten. Na 22 uur rüden
was de stand als volgt:
1. KillanVopel 80 punten; 2. Gebr. Peden
52 punten. MeJ 1 ronde achterstand: 3. Ignat
Dlot 56 punten; 4. O’BrienRussel met 35
punten; 5. LetourneurDebaets 31 punten.
Met 3 remden achterstand: 6. Pünenburg
Wals 68 punten; 7. OttevaerLepage 28 pun
ten; 8. WalthourCrossley 16 punten; 9. Tho
masReboli 10 punten.
De andere koppels waren 4 en meer ronden
achter.
Na het oogenschUnlUk heel wat minder uit
dagende 8. PM'— d7, 9. Pd3, Dc8, 10.
od5:, ed5:, 11. La3! móet zwart met moeilük
heden kampen. Liever zoekt Aljechln dus nog
eens’ZÜn heil bü het hangende pionnencentrum
dat hem ook in de tiende partU zoo tiouw ter
züde heeft gestaan.
9. d4 X c5
Door 9
ruil op d5, zou de d-pion zelfs geheel worden
geïsoleerd.
10. o4 x d5 e6 X d5
11. Pbl—c3 PM—d7
12. PeS—d3 Pd7—b6
Vrijwillig tot dezen zet over te gaan (dus
■onder dat wit Pf4 heeft gespeeld), lükt ons
geen gelukkige gedachte. Voor de hand liggend
*n sterk, resp. sterker, was misschien 12.
Tc8, 13. a4, a5, enz.
13. a3—«4 a7—a5
14. Lel—a3 TZ8r-c8
14- c4, wegens bc4:, La3:, 16.
Ta3:, Pc4:, 17. Tb3, gevolgd door Pf4, met pion-
winst.
15. Pc3—bö
Een lastige «telling. Wit heeft weliswaar meer
dan één aanvalsobject (damevleugelpionnen!)
•n zelfs een uitmuntend steunpunt voor Pb5,
maar moet, gezien de beweeglükheid der zwarte
troepen, voortdurend op zün hoede zün voor
tactische verrassingen. Bovendien is het bü een
dergelüken overvloed van doelwitten zaak, den
draad met de uiterste consequentie vast te
houden.
De tekstzet reserveert allereerst de mogeUjk-
heid van een actie tegen pion a5, terwül 15
«4 nog steeds kan worden beantwoor/
met bc4: en Pf4.
1»ff6—e4
Werkeloos toezien is Aljechln vreemd en hü
1* bereid, zich in gevaren te storten om den
lastpost op bS te verdrüven. Overigens moet
worden vastgesteld, dat het niet gemakkelUk is.
voor zwart een ander redelük plan op te
Voren.
16.
17. Tal—dl
Dreigt 18. Le4:, De4:, 19. Pe5, Lc6, 20. Pa7,
enz.
17.
21c5—C4!
Een elegante wending stelt dr. Aljechin in
staat, het dreigende nadeel in een idem voor
den tegenstander om te tooveren. Immers, men
ziet gemakkelUk in, dat wit de pünlüke gevol
gen ondervindt van de omstandigheid, dat hü
nü niet met den toren op d5 kan slaan. En op
22. Lel? volgt 22Lb4!, 23. De2. Pc3i en
wint.
22. La3 X e7 Dd8 x e7
23. e4 x d5 De7 X el
24. Tfl X el C4 X b3
Van hier af is het zwart, dat de wetten voor-
schrüft, daar zün twee verbonden vrijpionnen
op den damevleugel de stelling uiteraard be-
heerschen. Speelt wit büv. 25. Tal, dan volgt
Tfd8 en pion a5 kan toch niet worden gesla
gen, wegens (26. Ta5:), b2, Y7. Le4, Tel. 28. Kfl,
Ld5: en Lc4, terwül op 26. Te2, TaS volgt.
Wit moet dus onverwüld met zijn eigen vrij
pion dringende problemen opwerpen.
'25. d5 d6
26. Kgl X g2
J*adat Bebaad had en haar zwarte vlechten
behoorlük tegen haar achterhoofd bevestigd wa-
wn, trok zü'met half bedeesde, half eigenzinnige
beweging haar mooie blauwe peignoir weer aan.
Het was nog stil in huls. Een blik op de klok
bewees haar, dat het pas zeven uur was. Zü
Ring door haar slaapkamer, opende zacht de
deur van het aangrenzende vertrek en keek
vond. Ook hier gezellige warmte en een zachte
a °*™*n8eur- Bü het venster gekomen schoof zü
oe, vitrages een weinig terzüde en tuurde naar
muten. De woning van Bella lag op de-eerste
verdieping van een stille, smalle straat, waar
men niet zou kunnen vermoeden, dat in de on-
middellUke nabüheld het bruisende grootestads-
laven in vollen gang was.
V>n 'inks uit het huls hoorde zü halfluide
««mmen. Opeens was Ollva geheel oor. Vol ver
dring luisterde zü. De eene iets sterker dan
andere en met een keelgeluid die stem
Enkele maanden later trouwde Cecilia met
den eenigen man uit de heele omgeving, die
haar niet verachtte om dat .schandaal"
want de zaak was natuurlük uitgelekt een
rijken fabrikant,
die het vermo
gen van haar va
der nog wel bü
het züne wilde
voegen. En toen
alles geregeld was.
kon de heer De
Rossy rustig bankroet gaan.
Tien jaar later twee jaar na den wereld
oorlog kwam een kapitein der Alpenjagers
in het vaderland terug. Vier medailles wegens
betoonden moed sierden zün borst: een behaald
in Afrika, drie In den wereldoorlog. Viermaal
bevorderd wegens buitengewone verdjpnsten.
Een prachtige kerel, type: ,4k trek me nergens
wat van aan”; maar zachte oogen.
Hü was het. Peter. Hü stapte recht op haar
af want hü wist waar hü haar moest vinden.
Tien jaren waren voorbijgegaan, en thans
stonden tegenover elkaar: een man, dien zün
uniform nog jonger en aantrekkelüker maakte,
en een heel gewone vrouw, die ééns blond-ge
weest wts. Even werd hü ontroerd, toen hü
haar zag. Dan vroeg hü op vasten toon:
Kent u mü nog, mevrouw?
Zü keek hem aan (se had sün heele geschie
denis gehoord), doch antwoordde met harde
stem:
Ik ken u niet.
Hoe Is het mogelük, dat men zün eigen
knecht niet meer kent? vroeg hü met bittere
ironie.
Ik ken u niet, herhaalde Cecilia, en deed
een pas achteruit.
H sloes de hielen tegen elkaar en zette zich
in de houding. Een militair saluut, en hü ver
dween.
vond het toch niet komisch, want zü veegde zelf
met haar zakdoek haar oogen af.
Inmiddels had Ollva zich weer hersteld. Drei
gend hief zü haar hand op. ,J)us heb je mü
leelük bedrogen, Resi, met je praatje, dat Je
nichtje ziek is.”
Ja, maar, dat is de zuivere waarheid; Wall
is WerkelUk ziek en wü hebben haar naar huls
moeten sturen, omdat zü haar rechterarm had
verstuikt ziet u, mevrouw, zü is het keuken
meisje van onze lieve freule Arabella!” riep Resl
met den breedsten lach van haar breed gezicht.
,Nu, wü moesten toch een noodhulp hebben,
omdat wü hoog
wachtten!"
„Van wie heb je dat allemaal gehoord?” in
formeerde Ollva, maar zü wist het antwoord
reeds, vóór het gegeven was en het volgde dan
ook onmlddellUk: .Baron Pretorius heeft alles
zoo geregeld, maar het moest een verrassing
voor u blüven."
„Die maar al te goed gelukt is,” meende Ollva.
eenlgszins gedwongen. „Zeker iemand ging hier
maar in en uit en was van alle mogelUke dingen
op de hoogte," ging het döör haar hoofd. On
mlddellUk daarop riep zü zichzelf tot de orde.
HU was toch voogd en zUzelf had alle verzet
laten varen, omdat hü hét zoo verlangde. Als zü
hem tegensprak, was het uit principe en om
niet op den achtergrond gedrongen te worden.
Bovendien was het altüd moeilük er tegenin te
gaan, wanneer hü iets wilde; hü was ook zoo
handig met alles en steeds zoo voortvarend, die
Pretorius. HU had het doorgezet, dat Bella haar
