De avonturen van Prof je en Struisje
van den day
<Ketattfaal
UNOX
UNOX
.fijnste
VERPAST^
AKKERTJES
Volgans recept «e Apotheker Dumont
Philip de Laszlo t
Bedrijfsraden
KOFFIE HAG-
ff
4
VRIJDAG 3 DECEMBER 1937
Eén lepel
l
Verlichte kippen
!-
i
Millioenen Levertraan
Wanna* sCapetooakeid en
hooge tfoeddbuk fuut wao*.-
'N VEELZIJDIGE
DELICATESSE!
LEVERPASTEI
"AKKERTJES
verdrijven die HOOFDPUN.
De gevierde portret
schilder
zich
(Nadruk verboden)
L
op
aspect van de Engel-
gratis toegezonden.
konlngen en
eindelijk
l
fluisterde zy met bleeke lippen.
(Woedt vervolgd
V -
AKKER.CACHETS
L
r
bevat evenveel vitaminen als 3 lei
levertraan. Millioenen Levertraan i
door-
tenminste
gedachte,
overwe-
E
E
eder haar zeggen,
kan eten, ik moet
het niet altijd hetzelfde Is.
waarvoor de een aanleg t
„Weet u wat." stelde de acteur voor, .geef me
een foto van u, dan grimeer ik uw kop, en ik
zal u een vrijbiljet sturen voor de première.”
„Afgesproken. Dan breng ik dien avond een
bon voor een wagen in uw kleedkamer.’’
totstand-
te bevor-
aan
be-
nog
test wat by eigen
hodel betreft
loosde en wendde
„Neem
zijn
Maar
woords, want na den oorlog vierde hy nog
grooter triomfen dan daarvoor, en de konlngen
van landen, die Engelands bondgenooten ge
weest waren, terwijl hij geïnterneerd was
onder andere die van België en Roemenië
stelden er prijs op zich door hem te laten uit
beelden.
Wjj laten hier de namen volgen van enkelen
der beroemds ten. die voor hem gezeten hebben:
Primo de Rivera, dictator van Spanje, Musso
lini, dictator van Italië, Theodoor Roosevelt,
Maarschalk Lyautey, den Hertog en Hertogin
van York (thans konlng en koningin van En
geland). den Hertog en Hertogin van Kent, ex-
konlng Manuel van Portugal, ex-konlng Alfon
so van Spanje....
„Poor aUerlet leUeere kapjes P'
7
it 411m-
dat is
«taan!”
Belamy
Terwijl hij zoo liep te snikken, kwam nJ
weer iemand tegen. Het was de kangeroe. Nu
had Struisje in het land waar hij vandaan
kwam zich veel met kangeroe* bemoeid en
hjj verstond hun taai heel goed. Toen dan
ook de kangeroe meelijdend vroeg: Wie huilt
daar toch zoo? hield Struisje onmiddelljjk
op en antwoordde: Ik, maar wie vraagt dat?
Nu naderden de beide dieren elkaar en
Struisje vertelde aan den vriendeliJken vier
voeter, dat hjj zjjn meester zocht, die ver
loren was geraakt.
Nu had Struisje wel de jas terug, maar
hij wist nog heelemaal niet waar Profje
was. Treurig streek hij met zijn vleugel het
kleedingstuk glad en ging weer verder. Hij
werd heel bedroefd als hij dacht in welken
toestand hjj zjjn meester misschien zou
vinden. Zonder hoed en jas en misschien
was hem wel een ongeluk overkomen. Hoe
zou anders de aap aan de jas gekomen zjjn.
als Profje niet dood was. En de arme vogel
huilde zachtjes, terwijl hjj verder liep.
de huiskamer, „wil je
lat toch niet oom
eindelijk
vraag
hij
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
Natuurlijk is UNOX Leverpastei
een delicatesse op de boterham,
maar daarnaast biedt de voor
treffelijke UNOX Leverpastei U
tal van andere mogelijkheden;
verrassende nieuwigheden voor
Uw toastjes, hors d’oeuvre of
apéritief. Het receptenboekje,
dat U daaromtrent nader inlicht,
wordt U op aanvraag gaarne
franco en gratis toegezonden.
>p*li gewon*
i» g*<|kt op
1.200.000 IntemoHonol* **nheden vitamin* A, d*
groaibevordarenda *n zi*kt*w*r*nd* vitamine
■00.000 Intern. e«nh. vitamine D, voor d* vorming
van krachtige beenderen en tagen Engelsch* ziakt*.
Groot* Flasch 60 cL Dubbel* Flevch 90 ct.
van
Sociale
een en
De In Engeland overleden schilder Philip
Alexius Laszlo de Lombos, de kunstenaar die
de .groote wereld" schilderde, heeft meer dan
2000 portretten gemaakt. Meer gekroonde hoof
den, presidenten, prinsen en prinsessen hebben
voor hem .gezeten” dan voor één zijner tjjd-
genooten. Gelijk in de middeleeuw^ de mln-
streels, zoo was Philip de Laszlo welkom aan
elk hof, want zoo konlngen en keizers al door
hun geboorte de hoogste eerbewijzen hebben
meegekregen, het gold ook in hun kring als
een onderscheiding uitgebeeld te worden door
Philip de Laszlo.
I ■-
En wat doet de kippenboer nu? Hij verlicht de
Öp. Dat wil zeggen: htf hangt electrische lam
pen in het kippenhok en ontsteekt die electri
sche lampen. De kip moge dan al zoo wijs zijn,
dat ze niet eet wat ze niet ziet. is weer niet
zoo verstandig, dat ze onderscheid kan maken
tusschen de zon en een lamp. Ze gaat dus door
met eten, dientengevolge met leggen. Zulks ten
voordeele van den eierboer, maar ten nadeele
van de gezondheid der kippen. Dies tijgen thans
de crisisambtenaren er bij donker op uit om te
speuren naar verlichte kippen, wier eigenaars
dan als overtreders worden behandeld.
Het leven is niet makkelijk. Zelfs het leven
van de kip biedt groote moeilijkheden.
„DOOR LQ WIISDORF
-Wat is zjj plotseling veranderd!" dacht Pre-
"«lus; ,jk herken haar haast niet meer!"
Wanneer Gij aan hoofdptjn lijdt, prohoat
dan eens een "AKKERTJE"In minder dan
10 minuten is Uw arm hoofd dat Ge dacht
dat barsten zou, volkomen vrij en Ge kunt
weer met lust Uw bezigheden hervatten.
AKKERTJES" bevatten een bijzonder
poeder, zeer werkzaam en toch onschadelijk
voor de gezondheid zij tasten maag, hart
noch nieren aan. De cachet-vorm heeft
het groote voordeel, dal men niets proeft.
Het zifn vlugge afdoende pijnstillers in
gevallen van Hoofdpijn, Migraine, Kies
pijn, Spieraijn, Zenuwpijn, Neuralgie,
Vrouwenpijn en Rheumatische pijnen.
Waarom toch langdr lijden dan noodigl
Overal verkrijgbaar. Per IR stuks 52 cent.
geringe bevoegdheden, die den rader! wer
den ingeruimd, de animo om tot oprich
ting te komen doodden, of dat de geringe
belangstelling de regeering niet animeer
de om de bevoegdheden uit te breiden
in ieder geval: het instituut der bedrijfs-
raden kwam maar nauwelijks boven den
embryonnairen toestand uit.
Meermalen werd van de zijde der .voor
standers van een geordend bedrijfsleven
de gedachte geopperd de bedrijfsraden in
te schakelen tusschen de overheid en het
sociaal-economisch leven. Aanraklngs-
vlakken tusschen deze beide zijn er ge
noeg, vooral in dezen crisistijd. De uitvoe
ring van de sociale wetgeving ligt reeds
voor een deel In handen van organen, uit
het bedrijfsleven zelf gevormd. Waarom
andere bemoeiingen óók niet over deze
schijf laten loopen; waarom de bedrijfs
raden niet belasten met de doorvoering
van productie-beperkingen in den land
bouw, van werkloozensteun, arbeidsbemid
deling, vakopleiding en al zulke dingen
meer.
Minister Romme laat
schemeren, dat hij die
gehóórd heeft en dat hij de
daarin uitgesproken, in ernstige
ging neemt.
gewerkt moet hebben, maakte hij er nooit een
soort verheerlijkt fabriekswerk van.
Evenals veel eminente portretschilders, werd
hij in laten jaren den tak der kunst, dien hij
beoefende, wel eens moede. Hij was als het
ware de gevangene van zijn eigen roem, maar
verlangde menlgriiaal zich te kunnen wijden
1 aan uitbeelding zijner eigen Idealen, inplaats
van aan het weergeven van gezichten, die vaak
1 mooi en edel, en van juweelen, die vaak rijk
en schitterend waren, maar welker voornaam
ste verdienste toch hierin gelegen was dat er
1 een doorluchtige rang of titel aan verbonden
was.
Het portretschilderen Is steeds meer den En-
I geischen kunstenaars dan de Engelsche kunst
ten goede gekomen.
De Hongaar Laszlo wordt gerekend onder de
i groote Engelsche kunstenaren van zijn tijd; hjj-
zelf zou er tegen geprotesteerd hebben, indien
1 men hem niet beschouwd had als Engelschman.
Toen de groote oorlog uitbrak, was zjjn roem
op z’n hoogst gestegen. Maar zijn voornemen
om zich te laten naturaliseeren, had hij van
jaar tot jaar uitgesteld in een tijd, waarin het
cosmopolitism* zélf burgerrecht verleende in
het gastvrije Engeland. Nu was zijn geboorte
land de vijand van Engeland geworden, en of
schoon hij een Engelsche vrouw had, en vijf
zoons die met hart en ziel de zaak van hun
tweede vaderland toegedaan waren, was de
Laszlo een „vijandelijk onderdaan." In hoe
hooge achting hij stond, bleek hieruit dat hij
genaturaliseerd was, nog vóór de oorlog een
maand oud was.
Helaas beging hij reeds zeer spoedig een on
voorzichtigheid. Een uit een Engelsch kamp
ontvlucht Oostenrjjksch officier gaf hij een
pond niet opdat hjj zich uit de voeten zou
kunnen maken, maar omdat de man geen geld,
doch wel honger had. Onmiddellijk daarna be
greep hij in zijn edelmoedigheid een zwaren
- misslag begaan te hebben: hij had een voort
vluchtig vijandelijk officier voortgeholpen. Hij
zelf stelde zich met de politie in verbinding.
Een onderzoek werd ingesteld; hierbij kwam
aan het licht dat hij, in strijd met de wet op
„verkeer met den vijand” geld toegezonden had
aan bloedverwanten in Hongarije.
De Laszlo werd voor den overigen duur van
den oorlog geïnterneerd. Na den wapenstilstand
moest overwogen worden of zijn naturalisatie
zou worden ingetrokken. De zaak werd behan
deld voor den beroemden Mr. Justice Salter,
die besliste dat hij de wetten des lands gebro
ken had, - maar niet onder omstandigheden
waaruit bleek dat hij déloyaal was. In zijn over
weging zelde de rechter ook dat De Laszlo be
wezen had een goed man en een eerbaar man
te zijn, en hij werd dus volkomen gerehabili
teerd en behield zijn burgerschap.
Hjj behield het ook in den moreelen zin des
„Hé," riep hij, „blijf eens even staan. Hoe
kom jjj aan die jas?” De aap keerde zich
om, keek minachtend naar den vogel en
greep hem. zonder te antwoorden, by zyn
nek. Maar Struisje was vlugger dan de aap
dacht en ook veel sterker. In een oogenblik
had hy zich losgerukt en hy gaf den aap een
schop met zyn sterken poot, dat deze omver
rolde. Daarna gaf hy hem nog een paar
beten en de aap vond het maar het beste
er vandoor te gaan. Hy liet de jas van zyn
schouders vallen en verdween in een boom.
In den loop van den morgen na de eerste op
voering van ,4e auto van mynheer Kwak." ont
ving de schryver van het stuk een briefje van*
den volgenden Inhoud:
„Weledelgeboren Heer; in het pracht-stuk
waarvan wy gisteravond mochten genieten, hebt
u een auto-merk belacheiyk gemaakt, dat wy
als onzen grootsten concurrent beschouwen, wy
zyn u daarvoor zeer dankbaar. Uit erkenteiyk-
heid houden wy voor u in onze magazynen een
„Victoria" beschikbaar.
Hy heeft de portretten geschilderd van drie
Pausen, van de keizers die er eenmaal waren,
van vele konlngen, van ontelbare prinsen en
prinsessen, van presidenten en oud-presiden-
ten. en van de leden van Engelands adel en
aristocratie, die de tradities opgehouden neb
ben van vorige geslachten, wier „hofschilders”
een Van Dyck, een Reynolds, een Gainsborough
waren.
De Laszlo was een Hongaar van geboorte
de zoon van een kleermaker te Boedapest. Hy
teekende en schilderde als kind en als jongen,
zoowel met de bezieling als met den ernst van
den waren kunstenaar. Hy overwon groote
moeilijkheden, waaronder ook die eener zwakke
gezondheid. Parys en München erkenden reeds
spoedig zyn ongewoon talent als portretschil
der; in eerstgenoemde stad werd zyn portret
van prins Hohenlohe. in laatstgenoemde dat
van Paus Leo XHI bekroond.
Toen de Laszlo zich in 1907 voor goed te Lon
den vestigde hy was toen 44 jaar oud was
hy reeds lang een beroemd en gevierd man. De
omstandigheid dat hy zeven jaren daarvoor
gehuwd was met Miss Guinness, een dochter
van den grooten bierbrouwer te Dublin, zal er
toe bygedragen hebben hem aan te trekken tot
de Britsche eilanden, maar bovendien was toen
evenals thans Londen de eenlge stad In Europa,
waar het geschilderde portret zyn maatschap-
peiyke beteekenis ten volle behouden had, en
waar de kunst van den gevierden portretschil
der met honderden en duizenden ponden be
loond werd.
Dit is niet zoozeer een aspect van de Engel
sche kunst, als wel een aspect van het Engel
sche karakter.
De man, die pausen, konlngen en prinsen
schilderde, zou de Londensche High Life stor
menderhand veroverd hebben, zelfs al was hy
een middelmatig kunstenaar geweest. Maar de
Laszlo was, ondanks zyn verbijsterende vrucht
baarheid, zelden middelmatig. Elk doek ver
toonde de byzondere kenmerken zyner persoon-
lykheld; ofschoon hy vaak onder hooge pressie
vooreerst niet kunnen liggen in drastische
verruiming der toeschietelijkheid van de
De berooting steekt huu
stok
een
daag draag je de plunje van je grootmoeder,
morgen eisch je het beschikkingsrecht over lyf
en leven van je eenlge dochter. Zonder rede-
neeren, zonder je verstand te gebruiken. Altyd
je zin doordryven.Er ligt een grenzelooe
egoïsme in je aard, Oiiva, laat je dat van mij
vormden de eenlge versiering. Laatste creatie!
Zeer apart en voornaam zag zy er uit enfin
leder geval verschilde zy zooveel van Ollva, de
dorpsmevrouw, als de dag van den nacht.
„Mama!" riep Bella, half verschrikt
lachend, „daar mag u niet aankomen,
myn Parysch model dat kan Ik niet af:
„Belacheiyk,” vond mevrouw von.
kalm. .Alsof het me daar om te doen, is! Van
cadeau geven kan geen sprake zyn. Bovendien
is dit model voor Jou te geposeerd.' jy moet
eenvoudige, ingénue modelletjes dragen, als jong
meisje.”
van stand,” vulde Bella plagerig lachend
aan.
.Daaraan is, als aan vele andere dingen, een
eind gekomen, aan die voorschriften en stands
en leeftyds-lndeelingen. Men draagt met zoo
zeer wat voorschrift Is, men
verschoning past. En wat dit
plotseling hield zy op. Zy J
zich naar de deur.
„Anny,” hoorde de róc
„Anny, zorg je, dat ik d
weer dadelyk weg.”
„Wat?” riep Ollva uil
weer weg? Maar dat fc—
Pretorius komt Immers theedrinken...."
Bella zat reeds aap de gedekte tafel.
„Vlrgilius weet het heel goed, dat er dagen
zyn, dat ik voor niets anders tijd heb. dan voor
myn studie.” Het laatste zei ze een beetje
onduldeiyk.
Later op den Avond, toen OUva met Pretorius
eens geaegd zyn."
zy luisterde niet naar zyn afkeurende, ver-
wytende woorden en ook niet naar haar geweten,
dat hem In X geiyk stelde, zy hoorde alleen
maar, dat Vlrgilius warm party trok voor Bella
tegen haar. Zy verloor al haar zelfbeheer*
sching.
.Jou meening laat my koud," schreeuwde zy
nem toe. ,Jk heb over myn kind te bevelen en
zal Je van je voogdyschap laten ontheffen!"
Een kort lachje was zijn eenig antwoord,
zoodat zy verbluft ophield met spreken. ,Jk
ben geen voogd meer over Bella,” zei hy kalm.
„Wat?" vroeg zy ongeloovig, waardoor haar
drift werd getemperd. „Sedert wanneer ben je
haar voogd niet meer? Daar is my niets van
bekend!" stamelde zy niet begrijpend.
..Sedert wanneer? Wanneer jy je plichten
even ernstig opvatte als Bella de hare, dan
moest je alle brieven, papieren en documenten
lezen, voor je er je handteekening onder plaatst.
Maar jy teekent alles ongezien, wat ik je maar
voorleg."
„Dat doe ik, omdat ik je volkomen vertrouw!"
Het is niet zoo heel eenvoudig, aan de stu-
deerende jeugd duldeiyk te maken wat verlichte
despoten zifn, maar deze historische verschyn-
selen winnen het toch verre In eenvoudige be-
grypeiykheld van de verlichte kippen, waarover
wy de laatste dagen wel iets lazen In de bladen.
Tegen deze verlichte kippen wordt nameiyk een
actie ondernomen door de pluimveecentrale. de
welke tot dit doel speciale nachtbrigades heeft
ingesteld. Wat voor biologische uitzonderings
wezens, zoo vraagt men zich af, zyn toch „ver
lichte kippen"? Hebben zy een lichtgevend or
gaan, waarop Charles Darwin zich niet had
voorzien en flat zich zienderoogen begint te
ontwikkelen? Ontstaat er een geslacht van licht
gevende kippen? Wat gebeurt er met onze eier-
leggers?
Och, bet is h*el eenvoudig. Evenals de jour
nalisten, hebben de kippen een werkdag, waar
van het begin en bet eind nooit nauwkeurig te
bepalen zyn. De werkdag van de kip. evenals die
van den Journalist, wordt gedeeltelyk broedend
ooorgebracht. Maar dit is niet alles. Een van de
functies van de kip is het leggen. Dit stelt al-
derhande elschen, waarvan men zich nauweiyks
rekenschap geeft, wanneer men zelf geen eieren
legt. Zoo moet een kip byvoorbeeld eten om te
kunnen leggen. En het is een eigenaardigheid
van kippen, dat ze niet eten wat ze niet zien.
Wat doet nu de kip? Ze eet by klaarlichten dag.
Ze eet zoolang het licht is.
iyk op hetgeen zy dien middag te zien zou
krugen.
Na nog een poosje te hebben rondgetoerd
bracht de auto hen thuis. Oliva had een gevoel
als een kind, dat beladen met geschenken van
den Kerstboom thuis komt. En dat zei ze ook.
Pretorius knikte, inwendig oprecht verheugd.
Alles marcheerde voortreffeiyk. Vrouwen! Uit
den diepsten Doornroosjesslaap ontwaken zy, als
het om nieuwe kleeren te doen is. Ondanks
tegenstribbelen en grootspraak.
„Beste Ollva, geef het maar genist toe, dat Je
ongeiyk hebt gehad. Waar zou het heen moeten
met de industrie, indien alle vrouwen nu nog
in de kleéren van hun grootmoeders rondliepen?"
Zy glimlachte allerliefst:
„Het is bygevolg een sociale daad zooals
jy het gewooniyk noemt wanneer ik van nu
af aan ydel word, niet waar?”
.JSmaak voor wat mooi is, medewerken
den vooruitgang, in één woord, aan de
schavlngsbehoeften, Is in de verste verte
geen ydelheid het is in zekeren zin en tot
zekere grenzen zelfs een plicht.”
Ollva was als in een roes. Toen Bella tegen
drie uur tamelyk vermoeid thuis kwam, bleef
zy verbaasd op den drempel staan. Tusschen
cartonnen doozen van allerlei grootte stond
haar moeder en probeerde met behulp van een
handspiegel en den groote toiletspiegel haar
beeltenis en profiel en op den rug te bekyken.
zy deed het zoo handig, dat een geroutineerde
modedame het haar niet verbeterd zou hebben.
Zy had een japon van diep-rood velours
chiffon aan; geraffineerde draperie-effecten
3°*° OUvB zlch een weinig aan het drukke
«woel van de hoofdstraten gewend had, begon
niet belangstelling naar de mooie etalages
de winkels te kyken. En plotseling zei ze:
Je denken, Vlrgilius, dat ik in een van die
C"”*® winkels iets voor mijn figuur zou kunnen
“’open? Het kwam er wel schuchter en be-
eeso uit. maar het liet aan duideiykheid niets
•e wenschen over.
Vergenoegd lachend antwoordde hy: .Della
'en een heele collartie toiletten by haar
op öcht Ze worden in den
elvonH^?8 beBor8«i zoover ik weet. Het moest
iZ,k een verrassing voor je zyn maar je
•***1 ons voor geweest’”
sh°Ühij had werkeiyk vorderingen gemaakt en
hdei We nu eerlÜk voor uitkomen, dat zy
was, zy verheugde zich reeds echt Kinder.
Ondergeteekende wenscht de
kotning van bedrijfsraden om.
deren, schryft de minister, door, zonder
te kort te doen aan het instituut van be-
dryfsvereenigingen, ook voor den bedrijfs-
raad een plaats, en een niet onbelangrijke
plaats, open te stellen tot medewerking
aan de uitvoering der sociale wetgeving,
telkens naar de mate van de kracht van
den bedryfsraad en aansluitende aan de
elschen der betrokken sociale voorziening.
In de aangekondigde ontwerpen van wet
betreffende de beperking van den arbeid
der gehuwde vrouw, de kinderbyslagverze-
kering en de werkloosheidsverzekering zal
deze gedachte haar neerslag vinden.
De ondergeteekende verwacht, dat op
deze,wyze de*weg vrij zal worden gemaakt
voor, en begaan zal worden door, de geor
ganiseerde maatschappeiyke krachten in
het bedryfsleven, om zoodoende te komen
tot een belangryke verruiming en verster
king. van het instituut van bedrijfsorganen
als organen van en voor telkens een be-
dryfstak waarmede dan in samenwer
king tusschen bedrijf en Overheid zal zyn
gecreëerd het apparaat, dat feitelyk voor
handen moet wezen, alvorens over het
toekennen van verordenende bevoegdheid
anders dan academisch kan worden gedis
cussieerd. By die discussie zal alsdan te
vens profyt kunnen worden getrokken van
de ervaring, welke Inmiddels zal zyn op
gedaan met de onlangs in werking getre
den wet op het algemeen verbindend en
het onverbindend verklaren van bepalin
gen van collectieve arbeidsovereelïkom-
sten.
alleen was. beklaagde zy zich over Bella. Zy
wilde van hem weten, wat voor soort studie dat
nu eigeniyk was. Gedurende de drie jaren, dat
Bella in Weenen was, hoorde je niets anders
dan leeren, leeren en nog eens leeren nu
wilde zy precies weten, welke studie het was.
waarop Bella zich met zooveel yver geworpen
had.
Vry lang zweeg hy en kauwde op zyn sigaret.
Dan begon hy langzaam te spreken.
eens aan, dat het declamatie-studiën
neem eens aan dat het iets anders is.
begryp dan tevens, dat iemand met
plichtsbesef zich geheel geeft voor het doel, dat
hy zich Irteft gesteld.”
Ollva schudde ongeduldig haar hoofd. .Dat
klink geëxalteerd in deze omstandigheden.
Bella heeft het niet noodig. een beroep te kiezen,
afgezien nog van het feit, dat ik haar nooit
zou toestaan, voor geld te werken."
„Waarom niet?” vroeg hy met een eigenaardig
glimlachje, maar het was hem aan te zien, /lat
het gesprek hem niet beviel.
.Della is ryk alles wat ik bezit, wat ik
heb geërfd en van de Belamy’s nog te wachten
heb, zal zy in de toekomst het hare kunnen
noemen. En het is eenvoudig onbehoorlijk,
anderen meisjes concurrentie aan te doen.”
.Jelui bent achteriyk in je boerendorp,” was
het eenigszins bitse antwoord, „vreeselyk achter
iyk en dat weet ik niet pas sedert vandaag.
Maar by eenig nadenken zal je moeten beken
nen, dat, indien twee menschen hetzelfde doen.
zyn beroepen,
en de andere
tour, de organisatorische uitrusting
ons land verbreeden.
Zooals gezegd, reeds begint zich deze
stand van zaken^scherper af te teekenen.
In zijn voortreffelijke memorie
antwoord op de begroeting van
Zaken schrijft minister Romme
ander over de Bedrijfsraden.
De wetgever heeft eenige jaren geleden
de mogelijkheid tot het oprichten van
zulke organen geschapen. Maar of nu de
oen Philip Larsen, een acteur, negen auto
bussen had zien voorby gaaa met het
bordje: vol, stapte hy foeterend in num
mer tien.
.Die ellendige bussen; nu kom ik te laat op
de repetitie en ik moet In ’t begin van de eer
ste acte al optreden! En nog wel In dat nieuwe
stuk als auto-handelaar. Als ik een auto had..."
Philip Larsen dacht even na en toen klaarde
z’n misnoegd gezicht op.
,Jk heb X!” riep hy; ,Jk heb een middel ge
vonden om aan een auto te komen en dat voor
niets."
In den schouwburg repeteerde hy opgewekt
en vrooiyk, en riep, buitengekomen, een taxi
aan:
.Daar de automoblelen-tentoonstelllng!"
Op de tentoonstelling gearriveerd, stond hy
in de hall voor den stand der ..Lovelace”.
De vertegenwoordiger van de fabriek kwam
naar hem tóe.
,JEen uitstekende wagen, mynheer, „reek beter
dan de „Victoria”, en hy wierp een minachten
den blik naar den aangrenzenden stand, waar
concurreerende auto’s byeengeschaard stonden.
.Met betere wagens alleen komt u er niet,”
antwoordde de acteur, „u moet een goeien re-
clame-truc hebben als u de „Victoria” in een
hoek wilt duwen.”
.Ja," zei de vertegenwoordiger, .als u een in
slaande reclame weet....”
..Laat my dan even den directeur spreken,”
hernam Larsen.
„Ik ben mede-dlrecteur," zei de auto-man.
.Myn naam is Philip Larsen. Ik ben acteur
in den Stadsschouwburg. We gaan een pracht
van een klucht opvoeren: de auto van mynheer
Kwak...”
„Wel, wel.”
Ik speel in dat stuk voor autohandelaar. Ik
moet een paar maal zeggen: „Koopt u maar
gerust een .Dunckler", mynheer; dat is X beste
merk; ik ben vakman en ik ryd zelf ook nooit
anders.”
,Ja, ik begryp u.” zei de mede-dlrecteur van
de „Lovelace”. .Dat zou inderdaad een prach
tige reclame zyn. Ik zou er graag een sport-
model van ons auto-merk voor over hebben.
Maar, k propos, zou de schryver X goedvinden,
en de directeur van den schouwburg?"
,Dle hebben niets goed te vinden," lachte
Philip Larsen. „Ik zeg het eenvoudig, en daarna
kunnen ze voor myn part er van zeggen wat
ze willen.”
,£n is X een goed stuk?"
Me dunkt van wel; maar m’n rol is niet
groot; na X tweede bedrijf kom ik "niet meer op.”
,Du. dat lykt me zoo erg niet.”
Zullen nu eindelijk de bedrijfsraden
levende organen kunnen worden in het
organisme van onze volkshuishouding?
Het ontbreekt minister Romme nóch aan
goeden wil, nóch aan doorzettingsvermo
gen en succes in dezen is hem gaarne ge-
wenscht. f
AI I IT A ’C °P dlt blad zyn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen p 7^0 - by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p bH een ongeval met p
sl H IN r. O °n«evallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen VFVF* verlies van belde armen, béide beenen of beide oogen 1 v>v7*“ doodelyken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
niet. En er zyn in enkele beroepen menschen,
die byzonder uitblinken en niet zonder meer
te vervangen zyn, probeer eens om dat te
begrypen."
„Ik wil het beproeven, omdat jy het zoo vrien-
deiyk en beleefd vraagt," zei Ollva sarcastisch,
want zy vond, dat Pretorius haar onverbloemd
te verstaan had gegeven, dat hy van haar
geestesgaven geen hoogen dunk had. .Maar om
een oordeel te kunnen vellen, moet ik natuuriyk
eerst weten, waar het om gaat.”
„Er zyn byzondere redenen aanwezig, om je
daarover geen inlichtingen te geven," verklaarde
hy vry scherp.
Oliva was vlug opgestaan. .Jelui hebt ge
heimen voor my, hè? Er wordt achter myn rug
gewerkt en ben jy ook in het complot tegen
my?” riep zy opgewonden.
Ook Pretorius was opgestaan en stond vlak
voor haar. Zacht vatte hy haar beide handen
en zei gemoedeiyk: ,Je hebt beloofd niets te
vragen; ik doe een beroep op je eerewoord en
tevens op je vertrouwen.”
Oliva deed een stap achteruit, zoodat hy zyn
armen liet zakken.
,Jk wil niets meer hooren. Ik ben h**r
moeder en heb over myn kind te beschikken
en ik neem myn belofte terug. Bella zal niet
verder studeeren, doch reeds morgen met my
naar huis gaan zonder tegenspraak heb je
mij begrepen?”
Pretorius schudde zyn hoofd. .Deen, Ik be-
gryp Je niet Ik heb al die jaren niet kunnen
begrypen, hoe jy. alleen om je wil door te
dryven. tegen aliea in verzet komt. Van
in de première, die plaats gehad had, had
Philip Larsen, die met zorg de trekken van den
directeur der Lovelace-fabrieken op z’n gelaat
had nagebootst,
niet minder dan
3 maal de auto’s j
van dat merk rPcLltne-tniT
aanbevolen. Hy TeClUTnC truc
zat nu op z’n ge- i
mak in z’n
kleedkamer op
den directeur te wachten.
Daar werd de deur eensklaps opengerukt en,
rood van woede, vloog de directeur naar binnen.
„*n Mooi lid bent u!” riep hy. „Ik heb lust,
om u een pak slaag te geven!”
.Maar....”
„Ik zal u aanklagen.”
.Maar luister toch even. Ik heb steeds .Dove-
lace" gezegd in plaats van „Victoria!”
Juist. In X heele derde bedrijf staat de auto,
die u verkocht hebt, op X tooneel. En de heele
zaal schatert het uit, want die auto wil niet
loopen! En daardoor kan die schurk het kleine
meisje niet ontvoeren, en aan X eind zegt de
vader: Door dien slechten auto is het leven van
myn kind gered!”
„Allemachtig!...." riep Philip Larsen, als in
wanhoop.
.Det merk „Lovelace” is voor de heele stad
belacheiyk gemaakt.” ging de directeur woe
dend voort. .Dn u hebt mijn gezicht nog na
gemaakt ook! De directeur van de „Victoria"
zat zich krom te lachen. Maar u zult er van
lusten, dat verzeker ik u! Ik eisch schadever
goeding en niet zuinig ook.”
Met een harden slag smeet hy de deur ach
ter zich dicht en ging heen.
staatskas. De berooting steekt
evenzeer als hun voorgangers een
tusschen de beenen. Wel hebben zij
aangenanfcr uitzicht. De zieke Nederiana-
sche maagd is aan de beterende hand.
Maar eenige tijd zal er nog overheen
gaan eer zy haar volle kracht heeft her
kregen. Kunnen de katholieke minister^
dus niet hun Invloed aanwenden om een,
twee, drie belastingverlaging en verbete
ring in den toestand van allen, die op de
Staats-ultgaven draven, door te voeren,
hun kracht ligt elders: zij zetten er alles
op om ons vaderland met maatschappe
iyke instellingen te verrijken, die het mo-
gelyk maken: vooreerst de beschikbare
middelen -zoo goed mogelijk te verdeelen
en zoo efficiënt mogelijk te besteden, en
vervolgens bij het eventueel naderen van
een nieuwe crisis den schok tijdlger op te
vangen. Zy zullen de institutioneele cul-
van
cherper begint rich allengs af te tee
kenen wat reeds duidelijk tusschen
de regels van de Troonrede te lezen
viel: de kracht van de katholieke minis-
