De avonturen van Prof je en Struisje
en
aan
s
UX TOILET ZEEP
den da^
De verhouding tusschen
'K.N.V.B. en R.K.F.
u
F 250.
F 750.-
het onttrekken van
SAMENWERKING
Ui
Een theepraatje
EX
IB
DONDERDAG 16 DECEMBER 1937
It
Veranderde opvattingen
1.
K55S
RECTIFICATIE
in.
Canadeesche Vijfling
c
De abrikozen
Geen verweer van den
K.N.V.B.
Geen verweer van den
neutralen bond
Ml verttes van am hand,
een voet et een eog.
Een échte ZAALBERG deken kost I IO.-
een. oceugde oooc
<3tèi geseken^ oooc TCerstmis-
iedeceen.1
II ft Kt Jl\ |w r\ ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen l vfxJe verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen doodeUjken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DeJi.K.F. etelde prye op orde in
de voetbalwereld, maar de
K.N.V.B. wilde deze
orde blijkbaar niet
n ZAALBERG deken
VI
rtjn voor de R.K.F. Daar
I
een
(Wordt vervolgd.)
1
De RKF. had geen enkel motief om aan
de goede trouw te twijfelen. En "de historie
ren de eerste jaren heeft bewezen, dat zü
goed heeft gezien.
De RKF. maakte in de brochure aan geheel
Nederland duidelijk, dat het niet gaat om een
gunst, maar om ordeningin de voetbalmaat
schappij.
de K N VB, het zeer
it de RKF, een gunst
Zoo werkte de K.N.V.B. door het weigeren
van Inlichtingen zelfs het geknoei in de hand!
2. Niet Jfederlandsch” was, want het wei
gerde de gezonde samenwerking met 50.000 ka
tholieke voetballers in een land, waarvan een
derde deel der bevolking katholiek is.
3. Een „Voetbalbond” onwaardig, omdat spor
tieve overwegingen daarin niet gegolden heb
ben.”
Hoofdzaak is dat men wederzijds faunen
werking wil!
Het zag er prettig uit buiten en hij voelde
zich zoo uitgerust, dat hij wel meteen ver-
i
ti
i
Zooals reeds gemeld, heeft de R.K.F. thans
geantwoord op de verklaring van het K.N.
V.B.-bestuur over de verhouding tusschen de
twee voornaamste voetbalorganlsatles in ons
land.
2. De Katholieke Sportorganisatie zal dus de
haar toegewezen taak slechts dim naar beh^o-
ren i
bl«L
waar'
gewaarborgi
l
In zfjn antwoord doet
suggestief voorkomen, dal
zou hebben gevraagd.
goed meer bij mama kon doen. Maar dat was nu
bijzaak. Directeur Ellegarde invlteeren op voor
stel van mama, dat was een goede mop. En alsof
zjj vreesde, dat haar moeder weer op haar be
sluit zou terugkomen, greep zij de microfoon van
den haak en noemde een nummer, dat zij bij
zonder goed van buiten scheen te kennen.
„Kan ik .mijnheer den directeur spreken? Ja
goeden morgen, mijnheer. Wat belieft u?
Neen, ik ben niet alleen. Mijn mama zit bij mjj
aan de ontbijttafel Dank u ik maak het best
u ook? Mama noodigt u uit, vanmiddag weer
thee te komen drinken, indien u niet bezet is
neen, niet bezet? Nu, dan tot vanmiddag," en
zij brak vlug af.
Oliva keek haar verbaasd aan. ,4a. maar, het
was mijn bedoeling niet, hem vanmiddag reeds
te vragen," zei ze verwonderd. „Wat zal hij wel
denken, als men hem zoo familiaar behandelt?"
„U wilt toch zoo spoedig mogelijk op reis, niet
waar, mama?” gaf Bella haar met schijnheilig
neergeslagen oogen ten antwoord.
Dat klonk als een zeer aannemelijk motief
en mevrouw von Belamy wist er niets tegenin te
brengen.
der wilde gaan. Maar eerst moest hü zich
eens lekker opfrlsschen. Daar er geen bel
in de kamer was. werd Struisje weggestuurd
om wwschwater te halen. Prof je deed Intus-
schen het raam open en zei tot den kapitein
..Goedenmorgen. wat een mooie dag, niet?"
De zeer royale toezegging van het toen
malige K.N.V.B.-bestuur dat het dit vrije
verkeer niets in den weg zou leggen en de
overtuiging, dat deze mondelinge toezeg
ging ook even loyaal zou worden uitgevoerd,
heeft het R.K.F.-bestuur doen besluiten met
de opname van deze bepaling genoegen te
nemen.
J>OOR IQ WILSDORF
Ook op sociaal-economisch terrein, ook op
gebied van de Nederlandsche padvinderij en
de Wandelsport bestaat In de topleiding sa
menwerking.
1. De Bisschoppen, de door God gestelde Lei
ders over het katholieke volk, achten de neu
trale sportvereeniglngen een gevaar voor de Ka
tholieke jeugd en gebieden haar om zich In geen
enkelen vorm met deze neutrale sportvereeni-
gingen in te laten.
-H-*
s
i 1
1
1
1
1
1
i i
i
1. Niet koninklijk” was, maar benepen en
kleingeestig.
Toen het licht werd kwam Profje verbaasd
overeind. Hoe was hij hier gekomen? En nog
wel met al zfjn kleeren aan Struisje, die door
Profjes kreten van verbazing wakker was
geworden, lichtte hem in. HU trok de gor
dijnen open en zag dat het prachtig weer
was. Buiten waren de mannen al bezig
met Inpakken. De kapitein stond tusschen
hen in.
Toen Oliva 's middags in de Bledermeierkamer
kwam, was directeur Ellegarde reeds aanwezig.
Het kwam haar voor, alsof hij zich haastig van
Bella had verwijderd. Aangezien hij echter op
hetzelfde oogenbllk een diepe buiging maakte,
was die Indruk reeds verdwenen, toen mevrouw
Oliva von Belamy hem genadiglijk de hand
reikte. Zij groepeerden zich om den haard en
Ellegarde sloeg met oprechte belangstelling de
3. Met erkenning van.-+tn bestaansrecht van
belde sportorgamSatits zullen K.N.V3. en
R.K.F. door een sportieve overeenkomst In de
topleiding de sportbelangen dienen van geheel
voetballend Nederland.
Een fraai geborduurd crêpe de chine zakdoekje is altijd
een welkome attentie. Vooral als het is uitgevoerd in smaak
volle, fijne pasteltinten. U kunt dit thans cadeau krijgen in de
Kerstverpakkipgen van Lux Toilet Zeep, de beroemde toiletzeep
tegen vermoeide huid, vier flinke stukken en crêpe de chine
zakdoekje... alles voor slechts 50 ets. Verhoog de feestvreug
de van al Uw kennissen met zulk een aangename verrassing!
De R.K.F. stelde prijs op orde in de voetbal
wereld! Maar de K.N.V.B. wilde deze orde
blijkbaar niet en daarom is de K.N.V.B. schul
dig aan ongewenschte toestanden In de Ne
derlandsche voetbalwereld.
De conferentie tusschen K.N.V.B. en R.K.F., in
November, 1922 gehouden, bewijst trouwens dat
het sportverkeer tusschen de katholieke clubs in
verschillende landen vrij regelmatig bestond!
De zaak was echter zoo: in de K.N.V.B.-lel-
dlng hadden tusschen de jaren 1916 en 1922 be
langrijke veranderingen plaats gegrepen. En de
nieuwe leiding was blijkbaar met de toezeggin
gen van 1916 niet volledig op de hoogte. Ze
hield zich althans zoo.
We willen hier er nog ten overvloede op wij-
WU smeeken je om raad en hulp, Vlrgilius.” En 'deren,
toen zjj haar oogen naar hem opsloeg, was zij
onthutst, dat hij geen verbazing, maar onver
holen blijdschap aan den dag legde.
„Een mooie boel! Dus Ollva'flirtte met haar
eigen schoonzoon, zonder dat zij daar bet minste
vermoeden van had! Dat was een onbetaalbare
grap en boette alles uit, wat zij hem had aange
daan. Want hjj was allesbehalve dom en had
Bella kwijtte zich zeer lieftallig van haar taak
als dochter des huizes. Zoo zelfstandig zij anders
was, zoo bescheiden was zü nu, want zij gaf haar
moeder, die toch haar logé was, de eereplaats
van vrouw des huizes.
Eer Vlrgilius op zijn plaats ging zitten, nader
de hij Ollva.
Uk heb je pas meegebracht, Ollva," zei hjj en
haalde uit zijn borstzak het offlcieele stuk, dat
reeds geheel klaar was. Ollva had slechts haar
handteekenlng er onder te plaatsen. Zjj was er
zichtbaar verlegen mede, doch nam het kleine
boekje aan en knikte hem dankbaar toe, terwijl
zjj iets onverstaanbaars mompelde. Maar Bil
keek niet op. bladerde om en stootte op een-ge
geven oogenbllk een kreet van verrassing uit.
Onbekend als zU met zulke dingen was, had zu
er niet de minste notie van, dat voor een pas
ook een foto noodig was. En nu kéfek zjj ver
bijsterd naar haar eigen beeltenis.
„Hoe heb ik het nu? Waar heb ja die foto
vandaan? Ik heb mü Immers nog nooit laten
fotografeeren?" riep zij. zichzelf vergetend. Bella
keek nieuwsgierig over haar schouder en Elle
garde boog ook naar voren.
Pretorlus had inmiddels plaats genomen en
roerde gemoedelijk in z'n theekopje, dat Bella
voor hem had ingeschonken.
„Het is een oud amateursklekje, dat ik héb
laten vergrooten,” zei hij, schünhaaf kalm, doch
hij was rood geworden. Het was hem blijkbaar
onaangenaam, dat hij het middelpunt van dit
onderzoek werd.
„Vergroot?” riep Ollva, nog steeds vol verba
zing en vergat daarbij ten eenenmale, dat zij.
eigenlijk boos op elkaar waren. .Maar ik heb
het origineele nooit gezien! Hoe kan dat?”
Ellegarde had met Bella een glimlachend
knipoogje gewisseld. Nu wilde hij Vlrgilius te
hulp komen, wiens slecht verholen verlegenheid
hij zeer goed begreep.
Wjj maken onze lezers opmerkzaam, dat in
het onlangs in ons blad gepubliceerde artikel
„De Canadeesche vijfling normale kinderen?”
een bepaalde zin. die wel van veel belang was.
niet werd afgedrukt, namelijk de mededeeling,
dat het door de Colgate-Palmolive beschikbaar
gestelde uitknlpboek voor dfe jeugd, geheel gra
tis wordt toegezonden na ontvangst van vijf
zwarte bandjes der bekende Palmollve-verpak-
king.
Thans is de situatie aldus, dat straffen door
den KNVB. of RKF. opgelegd, alle effect
missen, omdat de spelers ongestraft in de an
dere organisatie kunnen uitkomen; dat spelers,
op de beroepslljst geplaatst door den eenen
bond, rustig in den anderen spelen, enz.
Dat door dezen wantoestand ook het sportieve
element verloren gaat, spreekt vanzelf. Niét al
leen tot schade van het prestiege van beide
bonden, maar ook tot schade van de clubs.
Na nog uitvoerig te zijn Ingegaan op het ver
weer van den K.N.VB. over de onwelwillende
sfeer, welke in RKF -krlngen ten opzichte van
den neutralen bond zou heerschen, besluit het
R.K.F.-bestuur zfjn verklaring aldus:
..De duizenden in den lande zullen hun con
clusies trekken, die niet anders kunnen luiden
dan deze
4. Indien een van belde sportorganisaties
hooghartig zulk een overeenkomst afwijst, is zjj.
en zU alleen schuldig aan de wantoestanden op
sportgebied.
En mogen dan tenslotte de bestuurderen van
den Koninklijken Nederlandschen Voetbalbond
begrijpen, dat hun antwoord op de R KF.-bro
chure:
mooie vrouw gade, die daar in den diepen club
fauteuil had plaats genomen.
Er zijn vrouwen, die in zittende houding het
beste tot hun recht komen. Ongedwongen, niet
gemaakt en toch strak van houding, bood Ollva
beeld van vrouwelijke gratie en
waar, zooals Ellegarde vaststelde.
Maar Bella natuurlijk toch hel
bagage in te doen? U kunt dan ook rijden
als U het prettiger vindt.”
Nu, daar voelde Profje veel voor, want
hU was die lange tochten niet gewend. Htj
gaf dus zijn toestemming en toen Struisje
weer boven kwam, door den waard gevolgd,
die een grooten emmer, water droeg, zag hij
alleen nog maar de beenen van zijn meester,
want de rest hing heelemaal uit het raam,
omdat Profje de voorgebrachte paarden van
uit het venster door zijn vergrootglas aan
het bes’.udeeren was.
flirten was, dan wist hij niet, hoe het dan ge
noemd moest worden. Ellegarde en Ollva zaten
tegenover elkaar bij den haard en boden een zeer
aantrekkelijk beeld, terwijl zij zoo tegen elkaar
zaten te glimlachen en levendig redeneerden.
„Sedert wanneer dateert die nieuwe vriend
schap?” vroeg hU zacht en langzaam.
..Mama heeft niet het flauwste vermoeden, wie
hü is was het antwoord en dan vervolgde
tij aarzelend: „Ik heb Je wat te zeggen, Virgi-
llus, buig een beetje voorover, anders zou mama
het kunnen hooren.”
Gehoorzaam en gedwee ging de vertrouwde
vriend met z’n rug naar de groep bü den
schoorsteen staan, zoodat zUn breede gestalte
de fluisterend gesproken woorden opving.
„Kom maar op, meisje, wat is er gebeurd?
Je ziet er zoo feestelijk, zoo opgewonden uit!”
schertste hü eenigszlns gedwongen. HU ergerde
zich over die twee en kon er zich geen reken-
senap van geven, waarom. Maar reeds In het
volgend oogenbllk werd hü uit den droom ge
holpen.
„Ik heb mU met Ellegarde verloofd," fluis
terde Bella met een kleur als een bellefleur.
.Mama mag het echter niet weten, natuurlUk.
•enkomst tot stand gekomen."
Maar diezelfde K.N.V.B. heeft verklaard op
een conferentie in 1936, toen over een eventueel
nieuw contract werd onderhandeld, „dat hU op
registratie van de clubnamen heelemaal geen
prijs meer stelde”.
Waarom moest in 1926 een contract afstuiten
op een bepaling, die in 1936 haar rechtskracht
geheel scheen verloren te hebben, terwUl de om
standigheden geen zier waren veranderd?
Over dit gewijzigde standpunt heeft de K.N.
V.B. nimmer een verklaring gegeven.
Wat de wedstrUden tegen buitenlanders be
treft, heeft de R.K.F. altUd een vrU verkeer van
de katholieke clubs uit de onderscheidene lan
den als voorwaarde gesteld, zonder welke elke
overeenkomst onmogelijk was.
Reeds tUdens de eerste besprekingen In 1916
te 's Bosch is deze verklaring mondeling afge
legd. Het toenmalige K.N.V.B.-bestuur had geen
enkel bezwaar dit vrUe verkeer toe te laten; het
wilde alleen jegens de FIFA gedekt zUn, en
daarom kwam art. 12 in het contract.
Het bestuur van den KoninklUken Bond geeft
blUk dat het van de brochure doel noch strek
king begrepen heeft! Achter een lange uiteen
rafeling van onwelwillendheden tracht het de
armoede van zUn weerleggingen te verbergen.
De K.N.VB. wil blUkbaar de realiteit niet
zien! Het kan de R.K.F. heusch niet schelen
met welk college ongewenschte toestanden in de
voetbalmaatschappU uit de wereld moeten wor
den geholpen Waren er wantoestanden tus
schen R.KF. en Arbeiderssportbond, tusschen
R KF en ChristelUken of JoodschSn Sportbond,
de R.K.F. zou eveneens om regeling verzoeken.
De R.KF. wil hier nogmaals verklaren, dat ze
de neutrale sport als zoodanig waardeert en
allen eerbied heeft voor hetgeen daar sport tech
nisch wordt bereikt, maar zü blUft op grond
van het BisschoppelUk Mandement van 1933
van oordeel, dat de sportorganisaties op niet-
katholieken grondsslag voor katholieken als zoo
danig te veroordeelen zün
teuil.
houding
groet,
Vlrgilius Pretorlus glimlachte. Ja, zjj was heb
Onveranderd en even arrogant en zelfingenomen
als weleer.
HU had zich over zichzelf geërgerd, dat hjj zijn
gevoelens aan haar had geopenbaard. Het had
hem zelfs verrast en overrompeld. HU was om
zoo te zeggen weggevlucht, teneinde niet zoo
spoedig verplicht te zUn, haar te ontmoeten. En
hü had dit eerste wederzien gaarne uitgesteld.
Doch zooals de zaken nu stonden, kon hü dat
niet
Eer hü echter een uur ouder was geworden,
huldigde hü een andere meenlng. Als dat geen
een nobel
schoonheid,
ras in zat.
mooiste van beiden
Eenige minuten later klonk de huisbel;
onmerkbaar schokje doorvoer Ollva, zonder dat
zU haar houding in eenig opzicht veranderde.
ZU sprak op haar langzame, onpersoonlUke
manier over onverschillige onderwerpen, maar
met zoo'n levendige uitdrukking op haar glim
lachend gelaat, dat de man, die nu op den
drempel verscheen, getroffen bleef staan.
Was dat Ollva? Bella begroette hem vroolUk
en ook Ellegarde verhief zich uit zün clubfau-
Oliva echter bleef kalm in haar vorige
zitten en gaf slechts een knikje als
Het is waar dat Cowper (die altUd iets vrou-
welUks over zich had) ons aanspoort om in
deze koude en donkere Novemberavonden „de
gordUnen te laten vallen, het vuur op te poken
en de luiken te sluiten" en ons te verfrlsschen
met „bekers die vreugde, maar geen dronken
schap gaven.” Maar thee, zooals hü dit be
doelde, was een flink maal met alles wat er bU
hoort. Thee als niet meer dan een suceeda-
n e u m bU meer hartige maaltUden. een soort
van apéritif voor het diner, in één woord: af
ternoon tea, zooals wü die thans kennen, was
een onbekende gewoonte, toen ik werd geboren.
Ik heb eens gehoord dat de tiende Gravin
van Stair, een onzer Schotsche buren en
(merkwaardig genoeg) een Frangalse van ge
boorte, de eerste was die de afternoon tea in
zen. dat in de eerste jaren van de overeenkomst
wedstrUden werden gespeeld tusschen een K.N.
VB.-overgangselftal (uit spelers van de toen
malige overgangsklasse bestaande) en een
R.K.F.-elftal en dat een afgevaardigde weder
zijds de algemeene vergaderingen bezocht.
In het antwoord aan de bondsvergadering van
den K.N’.V.B. gegeven staat te lezen: „Inlich
tingen nopens de ongerechtigdheid van spelers
worden aan de R.KF. niet verstrekt, omdat
zulks geen doel kan hebben bü het ontbreken
van bepalingen, welke eeh door den K.N.VB.
uitgesloten speler ook uitbuiten van wedstrU
den ressorteerende onder de R.KF
Welnu, deze verklaring, aldus het RK.F.-be-
stuur, is er fataal naast!
We mogen en willen bü het K.N.V.B.-bestuur
geen enkele kwade trouw veronderstellen, maar
dan mogen we toch zeker wel vaststellen, dat
het erbarmelUk slecht op de hoogte .is. Veel
slechter dan de leden van de onder hem ressor
teerende vereenlgingen. Want die weten het
wel!
Het heeft de R.K.F. nimmer kunnen schelen
of in de K.N.V.B.-wedstrUden spelers uitkomen,
die voor den K.N.V.B. ongerechtigd zün. Neen,
daarin zit de kwestie niet.
Maar de R.K.F. had zelf bepalingen gemaakt
en deze meermalen in de Sport-Illustratie (die
het K.N.VB.-bestuur toch schUnbaar wel leest!)
gepubliceerd, die een apeler in de R.K.F. onge
rechtigd verklaarden, indien deze speler na eerst
in R-K.F.-verband te hebben gespeeld, in het
zelfde seizoen naar den K.N.V.B. overging en
daarna in dat seizoen weer in RKF-verband
uitkwam.
Daar ging de zaak om! En ten einde zeker
heid te hebben of een speler wel in K.N.V.B.-
verband uitgekomen was, (wedstrUdverslagen
zün in deze geen offlcieele gids) vroeg de R.
K. F. meermalen inlichtingen bü den K.N.V.B.,
welke inlichtingen halsstarrig werden gewei
gerd.
Engeland Invoerde. Toen mün moeder als Jonge
bruid aan de Stairs een bezoek bracht stond
zU er verbaasd over dat om vüf uur een blad
met thee en koekjes naar haar kamer werd
gebracht, en dacht zü eerst dat zü al te vroeg
het gewone avondmaal, diner of souper, opge
diend kreeg. Eenige jaren later werd de five
o'clock tea in den salon tot algemeen gebruik.
Rhoda Broughton laat in een van haar ver-
makelUke novellen Sir Thomas op thee-tUd
den salon binnenkomen, uitroepend: „Ik kan
nooit hier komen, des morgens, middags of
's avonds zonder dat ik jullie vrouwen thee zie
slurpen. Waarom voor den drommel, als jullie
dorst hebt, drinkt Jullie geen bier of water, in
plaats van die verwenschte spoeling te ver
zwelgen?”
Mün vader zou nooit zulk een onwellevende
of onbeheerschte taal gebrul Item: maar in zUn
tüd zaten er geen mannen aan de theetafel in
den salon. Als zü terugkeerden van de jacht
werden zü in de rookkamer verkwikt met een
of anderen zachten alcoholischen drank, zooals
sherry of bitter. De eenige gelegenheid, waarbü
leder thee dronk was het ontbüt, en des avonds
om tien uur, wanneer een volledige uitrusting,
theepot en toebehooren werd binnengebracht,
en mannen zoowel als vrouwen groote koppen
thee dronken en warm gebak verorberden.
Te Oxford bestond in mün eerste studiejaren
de afternoon tea nog niet. Wü gebruikten ons
avondmaal in de zaal om zes uur, en twee of
drie uur later zetten wü. «Is de gastvrüheld
ons daartoe bracht, op onze kamer thee voor
onze vrienden; of als wü een bui van studle-
üver hadden, zetten^rü steyke thee en dronken
die alléén op.
Het antwoord van het K.N’.V.B.-bestuur is drie
ledig en in dit verband is ook de verklaring van
het R.KF.-bestuur in drie deelen gesplitst. Aan
bet antwoord op het terugwUzen der beschul
diging hebben wü reeds een en ander ontleend.
Thans laten wü nog een en ander volgen over
de meenlng van het R.K.F.-bestuur over „het
onvolledige antwoord aan de bondsvergadering”.
„Een nieuw contract met den K N VB, is in
1926 niet tot stand gekomen, omdat de R.K.F.
verklaarde „dat de door den K.N.V.B. vastge
stelde spelregels en zün bepalingen op de re
gistratie van clubnamen niet bindend zouden
zijn voor de R.K.F. Daar deze voorwaarden
dezerzijds niet aanvaard konden worden (zie
Sportkr 1937, pag. 1406) is geen nieuwe over-
De kapitein keerde zich om. „Zoo, is D
wakker’, zei hü „dat treft, ik moet U Juist
iets vragen. Wat zoudt U er van denken,
als we een® een paar paarden huurden voor
de rest van de reis en een wagentje om de
■a r ünheer Delpré was boekhouder op een
I groot handelskantoor in Lyon. Van Mei
tot laat in October woonde het echtpaar
Delpré buiten de stad in een optrekje, dat hun
eigendom was. De strenge maanden brachten
ze in de stad door op gehuurde, gemeubileerde
kamers.
De boekhouder was ean liefhebber van bui
ten wonen, al moest hü lederen ochtend vroeg
naar Lyon en al kwam hü 's avonds moe te
rug. Dan ging hü vroeg naar bed en werd
's morgens nog Juist op tüd wakker, om z'n trein
te halen.
Het elgenlüke buitenleven beleefde hü dus
alleen Zondags.
Mevrouw Delpré daarentegen hield niet van
X buitenleven. Ze klaagde veel over X niet te
weerspreken feit, dat er buiten geen mooie win
kels en magazünen waren en ze bekende rond
uit. dat het prachtigste uitzicht en de aardigste
tuin voor haar zoo goed als niets waren In ver-
gelüklng met een uitverkoop of een coupon züde.
Om de waarheid te zeggen, was er eigenlük
maar één lid van X gezin, dat echt van het
buitenleven genoot. Dat was de Jeugdige zoon
Lou.
Daar echter deze veelbelovende spruit van
het echtpaar Delpré slechts acht jaar telde, kon
z'n liefde voor de natuur niet platonisch ge
noemd worden. Hü vond het natuurlUk heer-
lük, dat hü uren lang In de open lucht mocht
spelen en daar allerlei streken kon uithalen.
Op zekeren ochtend wilde mevrouw Delpré
juist haar zoon roepen, om aan tafel te komen,
toen ze, niet weinig verwonderd haar man zag
aankomen met een klein pakje In z'n hand.
„Wel, Anatole," vroeg ze, „wat is er gebeurd?
Wat is er aan de hand?”
„De jongste dochter van den directeur van
ons kantoor trouwt vandaag. We hebben nu
vandaag verder vrü en hebben een aardigheidje
gekregen.”
„O!”
,4a. ik kan dus eens heerlük een heel mid
dagje bulten züh.”
„Dat treft.” meende mevrouw Delpré op haar
beurt, „dan kunnen we samen naar Lyon gaan
en....”
„Ja. maar...."
„Wat zit er in dat pakje?” vroeg mevrouw.
Haar echtgenoot maakte X open en er kwa
men twee prachtige groote abrikozen te voor-
schün.
„Wat zeg je dkèrvan Célestine, en dat in de
zen tüd van X Jaar! We zullen ze straks ge
bruiken voor "dessert.”
„En Lou?"
„Wat?”
,4a, Lou. Waar is zün abrikoos?”
„Drommels, die dingen waren zoo allemach
tig duur. Maar Ik heb er niet aan gedacht, otn
er ook een voor hem mee te brengen.”
er st°k«tüf bü en reageerde absoluut
°P 1 geen Bella zei. Slechts na eenige
®°8«nblikken. terwül zü een koekje in kruimels
jerbrokkeld. zei ze kalm: Zoo'n theeuurtje
2**“**ren moet Je weer eens gauw organlseeren
“et was heel gezellig. Die die directeur
heet hü ook weer?"
•faobert Ellegarde.” kwam het er haperend uit
Bella bloosde, zonder zichtbare reden, hetgeen
moeder echter niet bemerkte.
•O. Ja, Ellegarde nu die directeur Ellegarde
"hel mü wel. Hü heeft iets van ons soort men-
Sy* over *lch. Goede manieren. Ik heb er
tegen, dat je hem weer uitnoodlgt. Ook de
dokter is een zeer sympathiek mensch en
tr, ook; die zenuwspeclalist daaren-
Zü haalde haar schouders op en
Féelbeteekenend.
fc^*ua had wel kunnen schaterlachen. Zü wist
te goed, waarom dokter, Schlelnz geen
bt Hunter Blair achrüft in The Universe:
ZX ,In mün vroege jeugd bestond ’er nog een
-«*• soort van tradltloneele opvatting dat
thee een verwüfde drank was, ongeschikt voor
het sterke geslacht. Deze was goed voor een
vrouwelüke souvereln, „de Groote Anna” die,
zooals Pope verhaalt, .soms raadgeving aan
nam en soms thee." Maar de fiere William
Cobbett spoorde in zün Raad voor Jonge Men-
schen hen aan „zich te bevrüden uit de
slavemü van thee en koffie en ander vuil wa
ter.” En men herinnert zich Majoor Graham
uit „Holiday House", die aan het ontbüt vroo-
lük uitroept: „Thee en koffie! dat is alleen
goed voor vrouwen. Frank, geef mü de bief
stuk en schenk een kop chocola in.”
ATT T"1 A Tl/WTKT'T’jC1 <>P dit blad zün ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p *7^0 bü een ongeval met
NatuurlUk wordt In vele bultenlandsche
kloosters thans nog de thee meer als medicün
dan als verkwikkende drank beschouwd. Toen
ik eens in een Belgische Abdü was verstoutte
ik mü om op een warmen middag om. een kop
thee te vragen. De ziekenbroeder werd gewaar
schuwd, de blinden werden gesloten; men ver
zocht mü om naar bed te gaan; een vrlende-
lük verzoek werd aan de deur bevestigd: .Deze
Pater mag niet gestoord worden en ten slotte
werd een kruik met een vloeistof van bleek
stroogele kleur, heet en rük gesuikerd, aan
mün bed gebracht en door t4n goeden leeken-
broeder Ingegeven. God zegene hem!”
En toen ik zestig jaar geleden bü de Bene-
dlctünen intrad was de thee als een sola
tium des middags onbekend. WU namen het
middagmaal kort na twaalf uur en het avond
maal om zeven uur, en noch de paters, gasten
of leerlingen kregen in den tusschentüd iets te
eten of te drinken. Het „thee-intermezzo” be
stond in die dagen In kloosters evenmin als bü
cricketmatches, waarbü men bowlde, batte en
fieldde tot aan de „draw” bü zonsondergang, en
dan thuis ging eten
.Dat kan me wat moois worden,” meende
Lou's moeder en trok een bedenkelük gezicht.
,4e weet dat hü graag snoept; hü is dol op
abrilytzen. Je zult eens zien, wat voor spektakel
hü maakt.”
„X Is niet zoo erg,” zei Lou's vader, „we zeg
gen eenvoudig dat hü vandaag geen dessert
krügt."
„Enfin, dat zou kunnen.”
.Bü doet werkelük genoeg kwaad aan tafel,
waar we hem om straffen kunnen.” ging mijn
heer Delpré voort. „Dus geen dessert vandaag:
dan kunnen wü kalm onze abrikozen opeten.”
.4a. dat is goed. Geef de abrikozen maar
hier, dan leg ik ze zoqjang in de keukenkast."
Het gezin Delpré zat dien middag aan tafel.
De jeugdige stamhouder was nog nooit zoo zoet
geweest. Onberispelijk deed hü z'n servet voor,
at netjes en liet niets op z’n bord staan.
Het echtpaar keek elkander ongerust aan.
Münheer Delpré nam een aanloopje, om z'n
zoon boos te maken.
Lou nam het grapje heel gemoedelük op.
.Heeft hü z'n best nogal op school gedaan?”
vroeg de vader.
Het bleek, dat Lou's laatste rapport goed ge
weest was en dat hü de heele week niet school
had behoeven te blüven.
De maaltud liep ten einde en noch münheer.
noch mevrouw had een enkele aanmerking op
hun zoon kunnen maken.
„■Er is Hiets
aan te doen.” zei
münheer Delpre
met een benepen
gezicht tot z'n
vrouw. „We zul
len hem z’n des
sert moeten
geven.”
.Neen, ik wil er geen,” weerde de vader af.
,4e hadt ook eigenlük best drie abrikozen
kunnen meebrengen.” vlnnlgde mevrouw.
,4a. maar dat heb ik nu «eenmaal niet.”
,4e denkt ook nooit na. Anatole."
„En JU wil maar verkwisten. Célestine."
Er ontstond nu een korte, scherpe woorden
wisseling, welke de 8-jarige stamhouder grün-
zend aanhoorde.
..Enfin,” besloot münheer Delpré, ,Jk weet
een middenweg. We geven Lou ieder de helft
van ons dessert."
..Komaan, dat is goed."
Het dienstmeisje werd geroepen.
„Breng de abrikozen naar binnen, Adèle.”
„Welke abrikozen, mevrouw?"
.Die in de keukenkast liggen. Ik heb ze er
zelf ingelegd."
„Ik heb niets gezien.”
.Maar ik weet toch zeker,...”
„O1 De jongeheer liep iets te eten, vóór hü
aan tafel ging....!”
vervullen, indien zü de Katholieke Jeufed
gariienbrengen in eigen sportvereenigingea,
bescherming van geloof en zeden ten voRe
:ün. y
niet lang werk om de situatie te overzien, in
zooverre het Ollva betrof. Zü wilde hens een
voudig een lesje geven!
Vlrgilius herstelde zich vlug. En teiwül hü
naar Bella overboog, wenschte hü haar harte-
lük geluk: .Dus daarom heeft hü mü steeds zoo
moordlustig aangekeken hü dacht zeker, dat
ik zün medeminnaar was. Die is mooi! Maar
beste meid, wat kan Ik hier helpen? Mama zal.
alleen al uit lust tot tegenspraak tegenover mü.
geen toestemming geven. Aan den anderen kant
moet Ik schokkende scènes ontraden. Münheer
de directeur zal dus een weinlgje geduld moeten
oefenen. Ik geef graag toe. dat X hem zwaar zal
vallen, maar het is niettemin verstandiger. ZU
Is dien eenen schok nog niet te boven gekomen,
dus moet zü niet nogmaals in zoo'n toestand
gebracht worden dat zul je zeker wel Inzien,
hé? Laat zü nu eerst haar reis gaan maken. Als
zü dan terugkomt, kunnen wü verder zien....”
Bella liet haar kopje hangen. Ellegarde, die
haar ongemerkt gadesloeg, begreep waar het om
ging en was plotseling een zeer verstrooid cava
lier. Gelukkig verscheen Anny met den thee-
wagen. zoodat er eenige beweging in X gezel
schap ontstond en men van plaats kon veran-
